Golfen in het buitenland; Gambia

Mooie verhalen en golf; dat zijn de ingrediënten die we nodig hebben om een leuk artikel te geven aan onze leden. Als we er het element ‘vakantie’ ook nog eens bijgooien brengen we ze misschien ook nog op nieuwe ideeën.

GOLFEN IN HET BUITENLAND

Of ik een stukkie wilde schrijven over mijn golftrip naar Gambia. Inwendig moest ik een beetje lachen, want een golftrip???

Wij zouden voor het eerst naar Gambia gaan om vakantie te vieren. Toen Anna Vriezen dat hoorde, vroeg ze mij of ik medicijnen voor haar dochter Suzanne mee wilde nemen, die daar niet te krijgen waren. Natuurlijk gedaan. Suzanne zwaaide de scepter over het brownteam op de golfclub, dus zijn we daar naar toe gegaan (was vlakbij ons hotel). Het klikte gelijk tussen haar en mij en dus hebben we een paar keer samen gegolft. Het beviel ons daar goed, dus gingen we nog een paar maal naar Gambia en zocht ik Suzanne op en golfden we vaker samen. Zij introduceerde me ook op de club en zo kon ik een paar keer meedoen aan wedstrijden.

Gambia heeft zegge en schrijve 1 golfbaan… De Fajara Golfclub in Serekunda, opgericht door Engelse expats in 1959 als 9 holes course, werd in 1972 een 18 holesbaan. Maar eerlijk is eerlijk het is een uitdagende baan, met kleine, lastige ‘browns’ en spannende waterholes, en ik heb er altijd graag gespeeld. Wel moet je rekening houden met zowel de tijd van het jaar als met de dieren. Pardon? Dieren?

In de zomer regent het in Gambia en is het heet, de fairways zijn groen, maar op bepaalde plekken zeer nat, waar dan zandzakken liggen, daar kun je overheen lopen. De afslagplaats is een betonnen ‘bak’ van ca 2x2 meter en zo’n 50 cm hoog. Daarop een zwarte mat, zoiets als op een driving range, maar dan behoorlijk versleten en her en der wat gesmolten door de hitte. Na je afslag loop je met je caddy naar je bal, die hem op een plastic matje legt, waar je dan weer vanaf mag slaan, want uit dat grillige groen slaan, nou nee, het pakt je club vast en laat hem nooooit meer los…

Het groen is geen gras, maar een interessant stug plantje, waar je bal een beetje in verdwijnt. Gelukkig heb je altijd een caddy bij je, die weet precies waar je bal ligt en dat scheelt heel veel ballen! In dat mooie groen lopen varkens, geiten en runderen, die daar mogen grazen, dus het is oppassen geblazen. De spannende en lastige waterholes geven de baan een extra “wow factor”.

In de winter is de baan droog en zanderig, zonder begroeiing op de fairway, dus ook dan speel je van het eerder genoemde matje, maar ook dan loopt er vee, dat het laatste sprietje op de baan probeert te vinden.

Greenkeepers zijn er niet, wel het brownteam, want de “greens” zijn bruin en worden gemaakt door zand met afgewerkte olie te mengen. En die afgewerkte olie is niet altijd makkelijk te vinden, maar echt milieuvriendelijk?... Na het putten wordt de brown weer vlak gemaakt door een sweeper, met een speciale mat, want al die voetstappen moeten wel weer weg voordat de volgende flight de brown kan gebruiken.

Halverwege de ronde komt een van het brownteam met een koeltas met frisdrank en wordt er van je verwacht voor iedereen een frisje te kopen. Vaak zitten er al andere medewerkers onder de boom te wachten om ook wat drinken te krijgen. En drinken moet je in die hitte en is bovendien altijd gezellig! Soms zie je onderweg een broek over een tak hangen, dan blijkt er