4 minute read
NEVER WASTE A GOOD CRISIS
‘Never waste a good crisis’ is een bekende uitspraak van Winston Churchill. De Britse staatsman gaf hiermee aan, dat de Verenigde Nati es haar bestaan te danken had aan een minder leuke periode, die aan de oprichti ng van het orgaan vooraf ging. Zonder de tweede wereldoorlog was het insti tuut er nooit geweest aldus de Britse premier. En nu dalen we van het mondiale af naar het lokale, een prachti ge golfvereniging in Aalden. Een vereniging die dit jaar Sara ziet, rimpelloos 50 is geworden op 3 augustus. Was ik begin 2020 nog vol enthousiasme over het lustrumjaar en alles wat komen zou. Een lustrumcommissie vol met grootse plannen. En toen…, wederom een mondiale crisis, Covid 19. En ook wij worden daar vol door geraakt. In de privé-sfeer, op het werk, in de winkel, in het bedrijf, in de samenleving en in ons “spelletje”. Vanaf medio maart was het crisis. Het woord ‘crisis’ is oorspronkelijk afk omsti g uit de Griekse taal en betekent lett erlijk een tweesprong in de weg. Eén afslag leidt naar een verbetering, en de andere zorgt ervoor dat de omstandigheden slechter worden. Dus een crisissituati e heeft alti jd twee kanten. Ook het Chinese karakter (hoe toepasselijk in dit verband) voor crisis bestaat uit twee delen; het linker deel betekent gevaar, en het rechter symbool staat voor de kansen en mogelijkheden.
Advertisement
En ik ben onnoemelijk trots dat we achteraf met elkaar kunnen constateren dat we, waar mogelijk, de crisis naar onze hand hebben gezet en de juiste weg ingeslagen zijn en met elkaar zijn gegaan voor het rechter symbool. Processen van saamhorigheid, medeleven, begrip, aandacht en begrip voor elkaar, aandacht voor de horeca, dagelijkse “corona-updates” van de NGF, veel bestuurlijk overleg, protocollen, procedures.., het was veel, heel veel. Alles was nieuw, alles was voor het eerst. Vaak ook gestuurd door onbekendheid zonder de kennis van nu. Persconferenti es en dagelijkse updates over van alles en nog wat. Soms te veel. Maar we gingen door en we moesten door. En we misten allemaal zo het spelletje maar misschien misten we nog wel veel meer elkaar. En dan langzaamaan, iets verruiming. Er mochten weer kleine groepen in en rondom het clubhuis. En de handen die normaal een aantal keren per week de driver, ijzers en een putt er tegen een bal aanslaan gingen wat anders doen. De handen gingen uit de mouwen en er werd gewerkt, verfraaid, opgeruimd, verbouwd, aangepast en gebouwd. Weken achter elkaar. En ook toen het balletje wel weer rollen mocht ging het onverdroten door. Horeca had inmiddels weer de status van horeca in plaats van kanti ne.
En elke keer, elke dag, elk moment als ik nu op de club aan kom rijden is het genieten van de prachti ge driving-range met de nett en links en rechts en de aangepaste overkapping. Genieten van de mooie tuin om het clubhuis. Genieten van de prachti ge nieuwe wasplaats. Genieten van de aangepaste trolley-standplaats. En ik vergeet dan ook nog het “kleinere” kluswerk als schilderen, de nieuwe douches. Te veel om allemaal op te noemen. En dan nog zijn we bezig met plannen om het nog mooier en fraaier te maken. Er wordt al gedroomd (en dus nagedacht) over een mooi startershok op de eerste hole. En straks natuurlijk de beregening van de nieuwe negen erachteraan. Ik zei het al…, genieten. En waar ik nu het meeste van geniet? Van jullie. Je merkt het zelf misschien niet maar iedereen is ook gewoon anders geworden. Op het terras, in het clubhuis. De impact van een crisis op je eigen persoonlijke zijn is natuurlijk ook groot. Wanneer kun je weer gewoon handen schudden op de 18e, of gewoon even knuff elen. Kan dat straks weer, willen we het dan ook wel weer. Of vinden we het wel prima zo? En laten we eerlijk zijn, als de bal in de bunker rolt is dat al niet fi jn en dat we dan ook nog eens niet hoeven te harken…, wel lekker toch?
Geen lustrumjaar, wel natuurlijk onze verjaardag. Een lustrumjaar dat getekend is door de crisis. Een jaar dat we met elkaar niet snel zullen vergeten. En ach…, dat feestje komt er heus nog wel een keer. Dubbel en dwars. En volgend jaar? Dan doen we het niet dunnetjes over. Nee, niks ervan. Geen slap aft reksel van wat we dit jaar wilden doen maar knallen met elkaar. Volgend jaar 50 plus 1, en die 1.., dat ben jij, dat ben ik, dat is je fl ightgenoot, je clubgenoot, je competi ti emaatje, je mede-commissielid, mijn collega-bestuurders, onze pro’s, onze horeca, onze shop en ons secretariaat. En zo gaan we het doen, 50 plus 1. En van die ééntjes hebben we er nu rond de 650. Het klinkt raar, maar in een aantal opzichten is dit het mooiste lustrum ooit. Dank jullie wel…, samen zijn we 50 en volgend jaar 50 plus 1.
Ik denk, ik weet eigenlijk wel zeker, dat Churchill ook “damn proud” op onze club zou zijn geweest! “We did not waste a good crisis”
Marcel Kocks Voorzitt er
