FAIRWAYBLUES

FAIRWAYBLUES Perikelen op de snelweg. Mijn vader zaliger verhaalde graag over het feit dat in vroegere ti jden de wegen, wel rusti g, niet echt geschikt waren om hard te rijden, behalve als je zoals hij een Borgward tot je beschikking had en dat in het laatst van zijn leven alle wegen en auto’s geschikt waren voor hoge snelheden, maar dat nu de verkeersdrukte dat tegenhield. Oft ewel; er is alti jd wel iets aan de hand.

Analoog kan ik zo een stukje schrijven over de perikelen op onze eigen weg: de FAIRWAY. Als het slecht weer is kan je met vliegende vaart je ronde lopen, maar daar is alles mee gezegd. Meestal is het fi le in meer of mindere mate. Beginners die met vriendjes stoer van geel gaan. Tien oefenslagen, vijf airshots en dan gaat de bal met geluk veerti g meter weg en begint het spel opnieuw. Of eigenwijze mannen die natuurlijk geen provisionele bal willen slaan en daarom eindeloos lopen te zoeken. Dames die op de green elkaar geen bal gunnen en voor een put van derti g centi meter het hele ritueel weer oppakken. Turen, nog eens turen, balletje plaatsen, marker oppakken, proefslagje maken en dan putt en. En dan verbaast opkijken naar die opdringerige fl ight , die staat te trappelen om de vlag aan te vallen. Dames- en niet minder herenfl ights, die rusti g doorsukkelen zonder in te zien dat met een dubbele hole afstand enige spoed wel zo sociaal is. Ik kan nog wel even door gaan, maar het is op de fairway vaak net als op een snelweg met West-Nederlandse obsti pati e. Ons rest maar een oplossing : verdraagzaamheid en sociaal gedrag van ONS ALLEN en dan bedoel ik echt ONS ALLEN. Geef een putje als het nergens om gaat, speel een provisionele bal , ga van de passende Tee en let beter om je medegolfers voor en achter je. En dat niet alleen in CORONA ti jd maar ook daarna.

Rudy & Els Remmelts