Bespreking van de ontwikkeling in het werk van Roger Raveel, naar aanleiding van zijn zeventigste verjaardag. De nadruk ligt op de wandschilderijen - een vergelijking wordt gemaakt tussen de Beerveldse (1966) en de Oostendse (1990) - omdat daarin Raveels visie op de schilderkunst het best wordt uitgedrukt. Raveel zelf heeft steeds gesteld dat hij in zijn kunst geen deelproblemen wil analyseren, maar dat hij een kunst wil maken die zo volledig mogelijk is en die een genuanceerde synthese geeft. Hij wil de omgeving betrekken in zijn werk en wil via het kijken tot een dieper inzicht komen. De ontwikkeling in zijn werk kan omschreven worden als een proces van verinnerlijking van die visie.
