Jij & Ik maart 2015

JIJ&IK

magazine

D I T I S E E N UITG AVE VA N O NS TWEEDE THUIS

maart 2015

JIJ&IK

De dag dat ik dit voorwoord schrijf is het 17 graden en schijnt de zon volop. Je ruikt het voorjaar. Heerlijk! Het voorjaar tekent zich ook door alle vormen van nieuw leven. Mooi gekleurde bloemen komen uit de grond lammeren alweer rond. Het geboren pas en in de wei dartelen de kan haast niet toepasselijker dat ook Ons Tweede Thuis juist nu daadwerkelijk aan een nieuwe fase begint. Om mee te kunnen in het nieuwe zorglandschap wil Ons Tweede Thuis de relatie tussen client, familie en begeleider nog meer gaan faciliteren. We gaan op zoek naar een nieuwe balans tussen wat mensen, die wij begeleiden zelf kunnen en willen doen en waar wij ondersteuning kunnen bieden.

We willen daarbij naar een situatie toe waarin we zo min mogelijk last hebben van regels en bureaucratie. We willen met het werk bezig zijn waar we eigenlijk voor “zijn gegaan” toen we hier kwamen werken.

Om die relatie tussen client en begeleider zoveel mogelijk te steunen hebben we zelforganisatie ingevoerd. Langs die weg willen bereiken dat die regellast ook daadwerkelijk afneemt, op een verantwoorde manier natuurlijk. We gaan meer beslissingsbevoegd en dus ook meer verantwoordelijkheid geven aan begeleiders en teams die dagelijks het werk doen, waar Ons Tweede Thuis voor is.

De eerste week van maart 2015 zal ik niet snel vergeten. Ons Tweede Thuis organiseerde de kickoff bijeenkomsten voor alle medewerkers.

‘Jij & ik organiseren het zelf’. Zeg maar een nieuwe leven voor Ons Tweede Thuis, zodat we ook straks gewoon weer hele goede zorg kunnen gaan leveren, zoals iedereen dat van Ons Tweede Thuis gewend is. Met veel lef en uiterst professioneel hebben een aantal medewerkers de organisatie van de kick off zelf ter hand genomen (JIJ&IK organiseren het zelf). Een goed voorbeeld van hoe je mensen meer vanuit hun talenten kunt inzetten.

Ons Tweede Thuis stapt daarmee in een volgende fase van haar bestaan, terwijl er aan de doelstelling niets verandert. Ons Tweede Thuis is er voor alle mensen met een verstandelijke beperking in de regio.

‘En die spreeuwen dan, die op de voorkant staan?’, hoor ik u denken.

Een zwerm spreeuwen past bij het mooie voorjaar – het kunnen er duizenden zijn – en staat symbool voor zelforganisatie. Het is fascinerend om te zien hoe zo’n zwerm beweegt als één ‘lichaam’.

Daar is geen vergadering of overleg aan voorafgegaan. Het zit in hun natuur. En in die van ons, daar ben ik van overtuigd.

Tweede Thuis maart 2015 02| Ons

IN|BEELD 04 08 12 14 18 19 20 22 23 26 28

04

Zelforganiserende teams neem de regie Participatie familie: meer betrokken Meer-teams aan het werk Serious game voor meer empathie Zelforganisatie op Westwijk Amstel-Meer nieuwe stijl Ken jezelf en je cliënt Adviespunt gaat extern Training herkennen licht verstandelijke beperking Vrijwilliger op de Spil Levensbeschouwing

INHOUD

KORT|NIEUWS 06 06 06 07 07 09 09 11 11 17 21 25 27

17

Nationale gedichtendag Burgemeester op dagcentrum westwijk Gift RICOH voor Middelpolder Beethovenlaan Aalsmeer 12 ½ jaar Nationale voorleesdag Regeling kosten Voor niets een dagje uit Teamcoaches Eerste ervaringen Vanuit de centrale cliëntenraad Ons Tweede Thuis Voor de collegebanken Inboedelverzekering Regiomanagers

24 VASTE RUBRIEKEN 02 10 13 16 17 23 24 25 30 32

Van de directie Midden in de samenleving De week van Yvette Tervoort Kalender Column cliënt Column medewerker Werken bij BW Re-integratie Cefara In memoriam Producten in beeld

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|03

Beetje burgerlijke ongeho Zelforganiserende teams: neem de regie Hoe neem je de regie als team? Hoe organiseer je de zaken zelf? Dat kan prima, zo bleek tijdens de kick-offbijeenkomsten begin maart.

Als je de cliënt centraal wilt zetten en echt persoonsgericht wilt werken, kijk dan of een protocol wel voor die cliënt en in die situatie het beste is. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid mag best, zo hield Annemarie van Dalen haar gehoor voor tijdens de kickoffbijeenkomsten. Alle medewerkers en leden van Cefara en Raad van Toezicht kwamen in zes groepen naar Aalsmeer voor een sessie over zelforganisatie onder de noemer ‘JIJ & IK organiseren het zelf’. Per 1 januari zijn de teams op de voorzieningen zelforganiserend, maar hoe doe je dat eigenlijk?

Annemarie van Dalen is organisatieantropoloog en ontdekte dat medewerkers hun werk vaak eerder ondanks dan dankzij de organisatie konden doen. ‘Daar klopt iets niet’, dacht ze en zij ging op zoek naar instellingen waar het wel goed werkte.

Ze vond een organisatie in de gehandicaptenzorg die niet HKZgecertificeerd is maar wel heel goede zorg levert en niet wordt gekort door Zorgkantoor of andere financiers. Het moest dus kunnen: minder protocollen, minder regels, minder bureaucratie.

Denken en doen Alle organisaties voor mensen met een beperking zeggen dat de cliënt bij hen centraal staat. Maar zorg dat het ook écht zo is. Annemarie van Dalen ging met haar publiek een aantal belemmerende factoren

JIJ&IK O RG ANISERE N HE T Z E LF

OnsTweede TweedeThuis Thuis september maart 20152014 04| Ons

langs. Een voorbeeld: denken en doen zijn gescheiden. Er zijn mensen die beleid bedenken en er zijn mensen die beleid uitvoeren. Eigenlijk wordt er daarbij van uitgegaan dat de mensen op de werkvloer niet te vertrouwen zijn. Daarom moet er gecontroleerd worden. Een ander voorbeeld is dat alle risico’s, ook de gewone risico’s van het leven, voorkomen moeten worden wat leidt tot allerlei regels en verboden. Externe partijen zoals de overheid of Inspectie stellen bovendien eisen die zorgen voor veel administratie.

Lange adem Hoe kan het wel? Om met het laatste te beginnen: eisen van externe partijen. Daar is het management voor, dat moet werkers beschermen tegen onzinnige eisen. Ga als management het gesprek aan met de financiers en zoek de ruimte op die er is. Dat vergt een lange adem en veel investering in relaties met financiers. Vanuit de zaal kwam het voorbeeld dat Ons Tweede Thuis mensen van het Zorgkantoor en de gemeente uitnodigt om op voorzieningen te komen kijken hoe het geld besteed wordt.

Dat werkt vaak beter dan gesprekken op het Zorgkantoor.

Visie en kernwaarden Dan de voorzieningen zelf en de zelforganiserende teams.

Annemarie van Dalen pleit voor het loslaten van de checklijsten met protocollen en werken vanuit visie en kernwaarden.

Maak de visie echt als leidraad voor je werk. Laat visie en kernwaarden betekenis geven aan wat je doet en neem je eigen verantwoordelijkheid. Een protocol ontslaat je niet van nagaan of je cliënt er iets aan heeft. Basis is natuurlijk dat je professioneel werkt en altijd op de hoogte bent van de laatste ontwikkelingen in je vak. Neem beslissingen dicht bij de cliënten, zorg dat je als team je eigen taken formuleert, je eigen budget beheert, je eigen roosters maakt. Zie het als je eigen huishouden dat je ook zelf regelt. Natuurlijk zijn er altijd zaken die beter centraal kunnen - zoals vastgoed - maar neem de ruimte om zelf zaken te regelen. De locatiemanagers moeten daarvoor wel genoeg informatie aan hun teams geven. ‘Bovendien is het essentieel om je opnieuw te verwonderen over de glimlach van een cliënt’, aldus Annemarie van Dalen.

IN|BEELD

oorzaamheid?

Terreur van de best practices ‘Vind het wiel opnieuw uit’, merkt Annemarie van Dalen op. En kijk bij de buren; welke oplossingen hebben zij gevonden. Maar neem niet klakkeloos iets over! Los je eigen problemen op een eigen manier op. Geen terreur van de best practices die overal opgelegd worden maar lang niet in elke situatie werken. Zorg voor diversiteit: elk team heeft een eigen aanpak en die aanpak kan per cliënt ook nog verschillend zijn. In een organisatie wordt men vaak wat nerveus van diversiteit maar het is goed vanzelfsprekendheden ter discussie te stellen en soms gewoon te kiezen voor burgerlijke ongehoorzaamheid. Neem bijvoorbeeld het werkplan. Waarom elk jaar verplicht op een bepaalde tijd een werkplan inleveren? Dat blijkt ook tot Ons Tweede Thuis doorgedrongen: het is de bedoeling dat teams veel meer voor zichzelf een plan gaan maken voor het komend jaar, daar moet de kracht in zitten en niet in een verplicht plan.

Zelforganisatie van teams is niet het doel maar een middel om de relatie cliënt en persoonlijk begeleider maximaal te faciliteren.

Dat vraagt veel van ons. De kern van het werk verandert echter niet: medewerkers zorgen met hart en ziel voor de cliënt.’

Werkspoor

Trein Roel de Bruijn gebruikte in zijn inleiding de metafoor van de trein: er is een trein in gang gezet met de veranderingen in de zorg. Daar kunnen we van alles van vinden, maar de trein rijdt en we zitten er in. ‘We vertrekken van station goed en gaan naar station goed maar dat staat in een heel ander zorglandschap wat we opnieuw moeten verkennen.

De metafoor van de trein zit ook in het communicatie-instrument dat door Marjolein Klijn en Ineke de Kruijf is ontwikkeld, het Werkspoor. Er zijn negen teamcoaches aangesteld die de teams gaan ondersteunen in het proces van zelforganisatie. Zij kunnen het Werkspoor gebruiken om de teams in gesprek te laten gaan over allerlei thema’s, over hindernissen of ‘beren op de weg’. Marjolijn en Ineke presenteerden tijdens de kickoff zelf het Werkspoor. Bij de eerste sessies van de kickoff konden alle medewerkers daar even mee kennismaken in de grote groep. Bij de laatste drie sessies vond dat plaats in kleine groepen waar medewerkers al werkend met het Werkspoor, ook konden brainstormen over kansen van zelforganisatie. En die zijn er. Een kleine greep: meer ontplooiing voor medewerkers, flexibiliteit, meer voldoening, meer met elkaar doen waardoor grotere draagkracht ontstaat; de kwaliteiten en talenten van mensen worden meer gebruikt, kortere lijnen, passie voor werk als veel dingen wegvallen, minder administratie, als team sneller beslissingen mogen nemen, de creativiteit wordt meer aangesproken en er is minder betutteling. Voorwaarde daarvoor zijn onder meer vertrouwen, je veilig voelen, fouten mogen maken en goede communicatie. Tot slot gaf tijdens een van de sessie de voorzitter van de Centrale Familieraad, Robert Verberg, zijn eigen ervaring weer als vader van vijf kinderen: ‘Als ik maar één fout op een dag maak, ben ik best tevreden. Wees niet bang om fouten te maken. Stel je daar kwetsbaar in op.’ Met andere woorden: lef en kwetsbaarheid helpen je om te verbeteren.

Ons Tweede Tweede Thuis Thuis Ons

maart 2014 2015 september

|05

Nationale gedichtendag Op 29 januari was het nationale gedichtendag.

Mario Willemse dichtte en Lia Wieneke maakte er kunst bij.

Wennen aan al de nieuwe dingen Een fietser komt voorbij Die weet zijn weg Maar wij lopen nog heen en weer Om te wennen aan de sfeer

Mario Willemse

Burgemeester Van ’t Veld op dagcentrum Westwijk

Burgemeester Mirjam van ’t Veld kwam half februari heel even langs op dagcentrum Westwijk. Zij was bezig met een kennismakingstocht door de wijk Westwijk en kwam samen met het wijkplatform Westwijk, wijkagent Simone Seegers en wijkcoach Hugo van der Kooij voor een flitsbezoek even bij Westwijk binnen.

Ze heeft kort kennisgemaakt met een paar cliënten en ouders. En natuurlijk kreeg ze iets aangeboden: een heerlijke appeltaart.

Cliënten en medewerkers hebben haar uitgenodigd voor een wat langer bezoek later dit jaar en dat vond ze een goed idee.

Gift RICOH voor Middelpolder Donderdag 29 januari heeft werk- en dagcentrum Middelpolder een gift mogen ontvangen van RICOH, een buurbedrijf van Middelpolder. Tussen Middelpolder en RICOH is een goed contact ontstaan waar ook al twee kleine werkplekken voor cliënten uit voortgekomen zijn. Ingrid Boers werkt vanuit Middelpolder een aantal uurtjes per week met veel plezier bij RICOH in de bedrijfskantine. Zij heeft namens alle cliënten van Middelpolder de gift in ontvangst mogen nemen van Olivier Vriesendorp en Frits Spierings.

Middelpolder wil heel graag een duofiets aanschaffen. Met de gift van RICOH gaat dat zeker lukken!

Tweede Thuis maart 2015 06| Ons

NIEUWS

Beethovenlaan Aalsmeer 12 ½ jaar!!

Zaterdag 31 januari vierde woonvoorziening Beethovenlaan met een knalfeest voor bewoners (en hun ouders, opa’s, oma’s en andere verzorgers) en begeleiders het 12 ½ bestaan.

Woonvoorziening Beethovenlaan bestaat al veel langer, maar

Dennis uitgenodigd. Hij verzorgde de

het is nu 12 ½ jaar in gebruik door kinderen vanaf acht jaar

hele avond live muziek en bovendien

en jongvolwassenen tot ongeveer 23 jaar. Er wonen op dit

draaide hij (ook op verzoek) de leukste

moment zo’n 23 jongeren met een beperking, verdeeld over

dansnummers. En gedanst werd er!

drie aaneengeschakelde woonhuizen. De jongeren gaan

Tussendoor werd onder leiding van

doordeweeks naar school of werken onder begeleiding binnen

het illustere duo ‘Buurman

of buiten Ons Tweede Thuis. In het weekend verblijven ze veelal

en

bij hun ouders of verzorgers (of blijven gezellig op de woning).

gehouden met veel mooie

Naast de 23 vaste bewoners maakt ook een aantal kinderen

prijzen.

gebruik van dagopvang in het weekend of de schoolvakanties

daarvan is bestemd voor

en zijn er een paar vaste logees. Er was lang uitgekeken naar

de

dit jubileumfeest, want voor een feestje zijn de jongeren altijd

vogelnestschommel voor de

wel te porren. Het feest vond plaats op dagcentrum Amstel-

bewoners. Eigenlijk zou het feest om half elf afgelopen zijn, maar de

Meer en begon om 19.00 uur. Voor deze gelegenheid was dj

laatste polonaise werd pas rond elf uur uur ingezet. Na afloop gingen de

Buurman’ De

aanschaf

een

loterij

opbrengst van

een

bezoekers voldaan en veelal met een gewonnen prijsje huiswaarts.

Op naar het volgende jubileum!

Nationale Voorleesdagen Er werd heel wat voorgelezen op de Nationale Voorleesdagen eind januari. Wethouder Ad Verburg van Aalsmeer las voor op dagcentrum Amstel-Meer in Aalsmeer.

Dat was stevig doorwerken want de cliënten hadden niet één maar vier boeken klaargelegd.

Op dagcentrum Schoolweg in Ouderkerk aan de Amstel las burgemeester Mieke Blankers-Kasbergen voor onder het genot van zelfgebakken croissants. Bij dagcentrum Floriande was wethouder Tom Horn van de gemeente Haarlemmermeer te gast en burgemeester Dagmar Oudshoorn van Uithoorn vermaakte de kinderen van kinderhospice De Biezenwaard met een spannend verhaal. Na het voorlezen was er nog even tijd om de ambtsketting van de burgemeester te onderzoeken. Onze eigen bestuurder, Roel de Buijn, las voor op kinderdienstencentrum Nifterlake.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|07

IN|BEELD

Participatie familie: meer betrokken Met alle wijzigingen in de zorg wordt van ouders en familie verwacht dat zij meer mee gaan doen op een voorziening.

Hoe gaat dat in de praktijk? Dory Buchner, zus van Peter Zaal van woonvoorziening Zijdelveld, moest even wennen maar ziet ook voordelen.

“Ik ben bewindvoerder en mentor van mijn broer, Peter Zaal, sinds mijn moeder dat

We zijn ook met een paar cliënten naar de

niet meer kon doen. Ach, vroeger zorgde ik ook al veel voor hem, maar we plaagden

Schouwburg geweest voor de Sound of Music.

hem net zo goed, hoor, gewoon zoals broers en zussen onderling doen. Mijn moeder

Het is leuk om andere cliënten mee te vragen,

ging vroeger veel met Peter op pad, maar nu doe ik het. Ik merk dat de voorziening

zo hebben zij ook een dagje uit en in de auto

de laatste tijd meer verwacht, zoals kleding met hem kopen of meegaan naar een

hebben Peter en ik toch twee plekken over. Ik

arts. Het was even omschakelen en wennen maar ik zie ook voordelen want ik ben nu meer betrokken. Ik hoor nu direct van de arts zelf wat er aan de hand is. Bovendien maken

Ik heb natuurlijk wel mijn grenzen in wat ik voor Peter doe.

we er gelijk een leuk uitje van door ergens koffie te gaan

heb natuurlijk wel mijn grenzen in wat ik voor Peter doe. Op woensdag heeft Peter

drinken. Mijn andere broer is bewindvoerder van mijn moeder, die dementerende is,

vrij en de begeleiding vroeg of ik dan iets met

en ik dus van Peter. Zo hebben we het goed onderling verdeeld. Ik ga zo nu en dan

hem zou willen doen. Dat wordt me te veel. Ik

met Peter uit en dan gaat er meestal ook wel iemand anders van Zijdelveld mee. Met

hou er niet van om op een vaste dag te moeten

Peters buurman Arjan zijn we al twee keer naar de Efteling geweest en met anderen

komen, want ik heb in mijn werk onregelmatige

naar de Jostiband of de motorendag.

diensten. Ik rem Peter zelf ook wel eens af. Zijn douchekop was stuk en de begeleiding had gevraagd of hij mij kon bellen. Hij wilde dat ik gelijk zou komen maar dat doe ik niet meteen als het niet hoeft. Het is toch geen probleem als het een paar dagen duurt? Ik vind het geen belasting om voor Peter te zorgen maar ik moet ook rekening houden met mijn eigen thuisfront. Maar die uitjes met een paar cliënten zijn natuurlijk gewoon erg leuk!”

Tweede Thuis december 2014 08| Ons

NIEUWS

REGELING KOSTEN dienstverlening cliënten Veel cliënten van Ons Tweede Thuis ontvangen zorg op basis van de Wet Langdurige Zorg (WLZ). In deze wet staat welke producten en diensten wel en welke niet vergoed worden.

Of iets vergoed wordt, is afhankelijk van de indicatie: is die met of zonder behandeling.

Ons Tweede Thuis heeft een regeling gemaakt gebaseerd op deze wettelijke vergoedingen. Deze regeling geeft de cliënten met een zogeheten ZZPindicatie of hun wettelijk vertegenwoordigers meer duidelijkheid.

De regeling is gebaseerd op de officiële brochure van het College voor Zorgverzekeringen, maar is meer uitgewerkt en aangepast aan de huidige praktijk.

We hebben daarbij ook gekeken naar de regelingen van diverse collega-organisaties van Ons Tweede Thuis.

In een brief eind vorig jaar hebben we aangekondigd dat we deze regeling per 1 januari 2015 invoeren, maar ook dat we de inning van de daarbij behorende kosten pas per 1 juli 2015 gaan doen. Inmiddels is er een werkgroep bezig met de vraag hoe we deze inning het best kunnen doen. Daarbij betrekken we ook de uitbetaling van voedingsgelden aan bewoners van Ons Tweede Thuis. Dit gaat om een vergoeding voor cliënten die zorg ontvangen vanuit de Wet Langdurige Zorg en die een of meerdere dagen zelf koken.

Binnenkort starten we met een proef waarin we kijken of we de inning van de kosten plus de uitbetaling van de voedingsgelden zo eenvoudig mogelijk kunnen laten verlopen. Als deze proef slaagt, dan starten we na de zomer met de nieuwe manier van uitbetalen van de voedingsgelden. In het najaar volgen dan gesprekken tussen de persoonlijk begeleiders en de bewoners of familie. In die gesprekken kijken we welke producten een bewoner afneemt, die niet binnen de WLZ vergoed worden en hoe we de kosten kunnen innen. Omdat we dit zorgvuldig willen doen, hebben we besloten om de inning van deze vergoedingen pas op 1 januari 2016 daadwerkelijk uit te voeren.

VOOR NIETS EEN DAGJE UIT OP DE KAGERPLASSEN….?

DAN IS HAAST GEBODEN Het gaat weer beginnen. Op 13 april verlaat de KaagErvaaring zijn winterberging en mag hij weer het water van de prachtige Kagerplassen op. Opgepoetst, met de nodige nieuwe voorzieningen opgetuigd en zo nog beter in staat om aan onze toch al hoge eisen voor veiligheid en comfort te voldoen. Het nieuwe vaarseizoen kan beginnen.

Na het uiterst succesvol verlopen eerste jaar staan alle vrijwilligers van onze stichting weer vol ongeduld te trappelen om uit te varen. Of dat nu gaat om een rondje om Kaageiland, één van de parels uit ons aanbod van gevarieerde arrangementen of een stukje Molentocht, voor alle vaartochten staan medewerkers voor onze gasten klaar om ze met zorg en begrip een heerlijke ochtend, middag of zelfs een hele dag te verrassen.

Voor diegenen die vroeg boeken hebben we zelfs een verrassing in petto. De Stichting ‘Vrienden van Ons Tweede Thuis’ treedt als sponsor op en zo kunnen we de eerste tien boekingen gratis geven aan snelle beslissers. Maar we kunnen nu al zeggen dat je er als de kippen bij moet zijn, want dit aanbod zal al snel zijn benut. Dus haast is geboden.

Mocht je geïnteresseerd zijn dan verwijzen wij als Stichting KaagErvaaring graag naar onze website www.kaagervaaring.nl waar alles nog eens rustig is na te lezen. Ook kun je daar een eventuele reservering plaatsen.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|09

VASTE|RUBRIEK

N E DD

MI in de ving e enl

sam

aan en daarnaast staan we open voor maatwerk. We zijn gevraagd om de tafels voor binnen te produceren, enkele banken, een roomdivider en broodplanken om lekkernijen op te serveren. Samen met de opdrachtgevers Nicky van Es en Linda Biesot (projectleider), hebben we onze productlijn afgestemd op de wensen van de klant.

Inmiddels werken we samen met het Tuinhuis toe naar vrijdag 8 mei. Het binnenhalen van een mooie opdracht als deze, is een mooi moment. Het geeft een gevoel van waardering voor onze bijzondere eigenschappen, vaardigheden en prestaties. Klanten krijg je immers als je het goed doet als bedrijf! Er wordt door de Aalsmeerders veel gesproken over de komst van Het Tuinhuis. Het geeft een gevoel van trots, om te weten dat je daar onderdeel van uitmaakt. Deze trots en het feit dat we in korte tijd aardig wat werk

Via de media heb je het vast al vernomen; De Historische Tuin van Aalsmeer krijgt een theehuis! Onder de naam “Het Tuinhuis” zal de horecagelegenheid op vrijdag 8 mei, haar deuren openen.

zullen verzetten, heeft een positief effect op onze teamgeest!

Het terras van het Tuinhuis grenst aan de nieuwe aanlegplaats voor de Westeinder Rondvaart, tevens komen er enkele openbare aanlegplaatsen voor kleine vaartuigen. Het Tuinhuis zal als horecavoorziening het hele jaar door geopend zijn, vanaf 9.30 uur in de ochtend tot het einde van de middag. Voor partijen en voor

Merel Dekker van het bedrijfsverzamelgebouw/Gewoon Doen:

privédiners vanaf tien personen is er een uitloop mogelijk naar de

“Nicky van Es, die het gezicht van Het Tuinhuis zal worden, sprak de

avond. Naast het pand komt een kas waarin biologische groenten worden geteeld, die

eigenaren van Restaurant OH!. Zij nemen wekelijks monchou taarten van het Bedrijfsverzamelgebouw Gewoon DOEN!

af. Via

”Het Tuinhuis wil zoveel mogelijk werken met streekproducten en locale ondernemers.De samenwerking met jullie geeft daar een extra dimensie aan”.

deel gaan uitmaken van

menukaart

van Het Tuinhuis.

Het

hen hoorde Nicky meer

de

concept

van

over onze achtergrond en mogelijkheden. Naast overheerlijke taarten,

Het Tuinhuis in combinatie met de prachtige locatie is succes

hebben we ook een houtwerkplaats, waar meubels met karakter

gegarandeerd! Wij weten zeker dat onze producten er prachtig tot

gemaakt worden. “Wat jullie doen, sluit aan bij wat wij willen”, aldus

hun recht zullen komen! “

Nicky, ”Het Tuinhuis wil zoveel mogelijk werken met streekproducten en locale ondernemers. De samenwerking met jullie geeft daar een

Nieuwsgierig geworden?

extra dimensie aan”.

Noteer vrijdag 8 mei in je agenda!

Het Tuinhuis krijgt ongeveer veertig zitplaatsen binnen en een even

Meer weten over de productlijn en lekkernijen van

groot aantal op het sfeervolle terras aan het water. In overleg met de

Bedrijfsverzamelgebouw Gewoon DOEN? Mail naar:

omgeving is besloten om de zaak een landelijke sfeer en uitstraling te

gewoondoen@onstweedethuis.nl

geven. Het uitgebreide assortiment van Gewoon DOEN! sluit hier op

Op zoek naar geschikt personeel of meer informatie? Mail naar:m.dekker@onstweedethuis.nl

Tweede Thuis maart 2015 10| Ons

NIEUWS

Eerste ervaringen Het is een feit: grote delen van de zorg zijn overgeheveld van het Rijk naar de gemeenten: onder andere de lichtere zorg (WMO) en de Jeugdwet. Wat zijn de eerste ervaringen?

TEAMCOACHES Sinds januari dit jaar kent Ons Tweede Thuis zelforganiserende teams maar zelforganisatie gaat natuurlijk niet altijd vanzelf. Daarom zijn er negen teamcoaches aangesteld die de teams ondersteunen op weg naar zelforganisatie.

De teamcoaches zullen samen met de teams onderzoeken waar een team aandacht aan wil besteden.

Bijvoorbeeld groepsdynamica, communicatie, rollen, talenten, feedback, conflicthantering, drijfveren in teams zichtbaar maken, etc.

De teamcoaches kunnen daarbij Het Werkspoor gebruiken dat gepresenteerd is tijdens de kick-offdagen over zelforganisatie. Dit is een communicatie-instrument voor verandering. De teamcoach zal op basis van de vraag en de ontwikkelingsfase in een team aan de slag gaan met Het Werkspoor. Dit alles vanzelfsprekend in samenspraak met het team, want het gaat tenslotte om zelforganisatie.

Ons Tweede Thuis heeft met diverse gemeenten te maken en elke gemeente heeft haar eigen werkwijze, maar de eerste ervaringen zijn positief. Marleen Hollander van de afdeling Zorgbemiddeling en Coby van der Stoop van de afdeling Ambulante Dienstverlening vertellen erover: “We merken dat de lijnen duidelijk korter zijn. De gemeente weet ons goed te vinden en belt bijvoorbeeld over een gezin met de vraag wat wij kunnen bieden. In de ene gemeente moeten wij zelf bepalen hoeveel uren ondersteuning nodig is. Bij een andere gemeente krijgen we een uitgebreid plan van aanpak met het aantal uren en evaluatiemoment. Dat kan nogal verschillen. Soms krijgen we een beschikking (indicatie) met heel weinig informatie. We moeten dan zelf de benodigde informatie nog van ouders of de cliënt zelf krijgen.

We hebben goed contact met de sociale teams in de gemeenten. Er kan snel gehandeld worden, dat is erg prettig. Bijvoorbeeld in een gezin waarin een van de ouders plotseling is overleden. Dan voel je duidelijk dat er meegedacht wordt en kunnen we snel aan de slag. In sommige gemeenten zijn er ‘gemandateerde verwijzers’: huisartsen, jeugdartsen, leerplichtambtenaren. Daar hebben we veel contact mee en dat verloopt goed. Het uitgangspunt van de decentralisaties was dat de gemeenten dichter bij de burger staat. Dat klopt wel, ja. We krijgen nu sneller een beschikking dan voorheen. En het is makkelijker om even met elkaar te overleggen. Positieve ervaringen dus, hoewel het soms wachten is op de administratieve afhandeling.

Per gemeente verschilt het ook hoe goed informatie te vinden is op hun website of in folders. Gemeenten zijn verder wat huiverig om een beschikking voor langere tijd af te geven terwijl bijvoorbeeld ondersteuning in een gezin vaak langere tijd nodig is. Het is steeds maatwerk, maar dat was ook de opzet van de decentralisaties: dat gemeenten meer maatwerk kunnen leveren.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|11

IN|BEELD

Meer-teams Haarlemmermeer

aan het werk Er is veel te doen over alle wijzigingen in de zorg maar er zijn zeker ook kansen en mogelijkheden. Dat is het uitgangspunt van het Meer-team van Haarlemmermeer. Het grote pluspunt is al duidelijk: er wordt veel meer samengewerkt tussen alle organisaties.

De gemeente Haarlemmermeer heeft drie Meer-teams. In zo’n team zitten diverse deskundigen bij elkaar. Er is dus veel expertise op allerlei gebieden waaronder: algemeen en jeugd maatschappelijk werk, ambulante hulp en thuisbegeleiding, opvoedhulp en sociale dienstverlening, geestelijke gezondheidszorg en hulp voor mensen met lichte verstandelijke beperking. Carien Wenniger, Martijn Ruigewaard en Marije van Pel zijn lid van een Meer-team. Waar zien zij de voordelen, welke hobbels zijn er, hoe reageren de burgers?

we als er zaken dreigen vast te lopen of vastgelopen zijn. Huishoudens bijvoorbeeld waarbij sprake is van problemen over meerdere domeinen. In het ene geval is een advies van het Meer-team of wat extra informatie voldoende, als dat niet genoeg is gaan we in gesprek en bekijken we met elkaar hoe iemand of een gezin verder kan.

Soms nemen we even de regie en stemmen we alle hulpverlening op elkaar af en soms kunnen we een tijdelijke uitvoerende rol op ons nemen wanneer er nog geen passende hulp voor handen is. We kijken steeds wie in het Meer-team de vraag het beste kan beantwoorden. Het mooie is dat wij de ruimte en tijd hebben om actief in het gezin zelf mee te kijken, maar het gezin ook van een afstand kunnen volgen. Dan zie je het geheel en kun je patronen herkennen. Het heeft vaak geen zin om ‘brandjes te blussen’ als de patronen in tact blijven. En soms kun je patronen moeilijk veranderen, maar kun je bijvoorbeeld een gezin of een persoon wel steviger in het zadel zetten om ermee om te leren gaan. Dat kost tijd want het is echt maatwerk en de gemeente faciliteert ons daarin,” aldus de drie teamleden.

Zelf weer verder kunnen “Een ander voordeel is dat we veel meer kijken naar de eigen kracht van mensen en dat we hun netwerk er meer bij betrekken.

We gaan met elkaar (het gezin of de persoon die hulp krijgt, mensen uit hun netwerk, de betrokken hulpverleners en wij als Meer-team) aan tafel en kijken wie wat kan doen en wat nodig is.

Het netwerk kun je er vrij natuurlijk bij betrekken. Mensen willen niet het idee krijgen dat zij van alles

Patronen herkennen

moeten gaan doen.

Laten we met de hobbels beginnen. “Er zijn nog wat onduidelijkheden bij de diverse organisaties. De hulpverleners die in de gezinnen of huishoudens werken, weten niet altijd zo goed wat zij van het Meer-team kunnen verwachten. We zijn er in eerste instantie voor professionals maar we nemen hun werk niet over. Het gaat om de eigen kracht van de burgers en de professionaliteit van de hulpverleners. Die ondersteunen

Maar als je met elkaar zit en kijkt hoe een situatie verbeterd kan worden, komen mensen uit het netwerk vaak al zelf met ideeën. Bijvoorbeeld kinderen uit school

Tweede Thuis maart 2015 12| Ons

halen of regelmatig een kopje thee of koffie komen drinken. We kijken naar draaglast, draagvlak en draagkracht. Van het gezin dat hulp nodig heeft, maar ook van het netwerk. Door dit soort gesprekken zie je dat mensen zich meer verbonden voelen met elkaar. De hulpverlening dacht veel in middelen: er is iets aan de hand en welke middelen kunnen we dan inzetten. Nu ligt de focus anders: wat kan de burger zelf en wat kan zijn netwerk doen, wat kan de hulpverlener doen. We bevragen elkaar kritisch om die focus vast te houden want we merken dat we toch steeds de neiging hebben om snel te helpen. Dat is echt een valkuil. Het is leuk om te zien dat een gezin en een netwerk soms met oplossingen komen waar wij als hulpverleners niet aan denken. Als een gezin zelf voorstelt om kinderen een tijdje bij familie onder te brengen werkt dat natuurlijk ook veel beter dan wanneer de hulpverlener dat doet.

Belangrijk is dat we gezinnen leren dat zij om hulp kunnen vragen in hun eigen omgeving. Soms is iemand boos en zegt hij of zij: ‘waarom regelen jullie dat niet?’ Maar als je zelf een oplossing vindt, voel je ook je eigen kracht en dat is erg belangrijk.

Maatwerk vergt creativiteit en organisaties moeten ook over hun eigen schaduw heen kunnen springen. Een andere organisatie is soms geschikter voor een gezin of er kan maar één hulpverlener actief in een gezin zijn, dan moet iedereen meewerken vanuit het belang van het gezin. Voor ons is het boeiend om te werken met verschillende professionals. Dat geeft nieuwe inzichten. De Meer-teams zijn aangesteld door de gemeente Haarlemmermeer. Er is veel in geïnvesteerd in de teams maar als je als gemeente samenwerkt met anderen aan hetzelfde doel, namelijk dat gezinnen weer verder kunnen, geeft dat veel energie.”

De week van Yvette Tervoort Wijkcentrum Westend Ik ben Yvette Tervoort en woon op woon-centrum Westwijk. Ik werk bij Westend. Westend is een wijkcentrum waar mensen komen klaverjassen of bridgen. Er is ook yoga of dansen voor kinderen. Ik werk daar vijf dagen per week, alleen de derde vrijdag van de maand ben ik vrij.

Appeltaarten en cake Ik ga naar Westend met de blauwe bus van het dagcentrum. En ’s middags loop ik meestal met de begeleiding naar de woning. Elke dag bakken we appeltaarten en op vrijdag ook cake. De taart brengen we op dinsdag en vrijdag naar het Zonnehuis. Verder zijn de taarten voor mensen die ze bij ons bestellen. In het gebouw maken we schoon: deurkrukken, tafels, stofzuigen, dweilen, enz. Maandag begint met muziek op het dagcentrum in de gymzaal met Ans. Dinsdag doe ik gebaren op de variatiegroep. ’s Avonds op dinsdag ga ik op het dagcentrum naar Westwijk in Beweging.

Dan gaan we sporten met elkaar. Na het werk op woensdagavond ga ik lekker zwemmen.

“ In het weekend ga ik 3D-kaarten maken voor de mensen die jarig zijn.”

Wandelschoenen inlopen Deze week ben ik op woensdag eerder naar huis gegaan omdat ik met mijn nicht Petra nieuwe wandelschoenen ben gaan kopen. Dat is wel leuk, zo tussendoor. Dan kan ik de rest van de week m’n schoenen inlopen zodat ik op zaterdag kan wandelen met De Schakel. Donderdag ben ik de hele dag door druk met de corveebeurt. Dan moet ik alle afwas doen en de tafel dekken voor het eten. In het weekend ga ik 3D-kaarten maken voor de mensen die jarig zijn. Zondag help ik mee met koken op de woning. Ook maak ik dan m’n kamer schoon en was ik m’n kleding.Ik zou nog heel lang op Westend willen werken en op Westwijk willen wonen.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|13

Serious game voor meer empa

Empathie, het lijkt vanzelfsprekend dat medewerkers in de gehandicaptensector dat hebben.

Je inleven in een ander is immers een basis voor het begeleiden en ondersteunen van mensen.

Toch hebben ook begeleiders, net als iedereen, vooroordelen. En die kunnen empathie en sensitief reageren op iemand in de weg zitten. Paula Sterkenburg, van Bartiméus en de Vrije Universiteit Amsterdam, heeft een serious game ontwikkeld om empathie te bevorderen en vooroordelen te verminderen. Dieuwke Kluvers heeft de game onderzocht op effectiviteit en Hugo ter Hart heeft de game gespeeld als een van de deelnemers aan haar onderzoek.

Dieuwke Kluvers De serious game heet De wereld van EMPA. Het idee is dat spelers door dit spel te spelen empathischer worden en dat hun vooroordelen afnemen. Dieuwke Kluvers heeft voor haar masterscriptie orthopedagogiek onderzocht of dit ook daadwerkelijk zo is. Zij werkt zelf sinds 2009 bij Sluis-Zicht en heeft haar studie bijna af. “Op Sluis-Zicht wonen cliënten met gedragsproblemen, maar elk gedrag heeft een verklaring en een functie. Wij koppelen allemaal ongemerkt een waarde aan gedrag en dat is bepalend voor hoe je met een cliënt omgaat. Ik zie dat bij mezelf ook. Het spel is een mooie ondersteuning om je weer bewust te worden van je eigen vooroordelen. Het frist ook weer kennis op. Serious gaming is hot in de onderzoekswereld. Het sluit goed aan bij een nieuwe generatie die van jongs af aan gewend is spellen te spelen op de computer. Het is interactiever dan een tekst lezen.

In mijn onderzoek heb ik gekeken of mensen empathischer werden door het spel of door een folder met dezelfde inhoud te lezen. Er zijn in het spel verschillende scenario’s waarin de speler gevraagd wordt hoe hij of zij zou reageren. Iedere speler begint op niveau 1 en komt steeds verder door het geven van de juiste antwoorden. In het spel leert de speler onder meer een blinde jongen kennen. Tijdens het spelen leer je de jongen kennen als iemand met zijn eigen behoeften en wensen en niet alleen als een jongen met een beperking. Hoe begin je een gesprekje met hem? Vraag je: “Kan ik je eerder hebben gezien” of “Hoe is het om blind te zijn?”.

Tweede Thuis 14| Ons maart 2015

IN|BEELD

athie werkt Na het geven van je antwoord zie je direct of het goed of fout is. In een andere situatie zie je een moeder met een klein kind en later een wat ouder meisje in een rolstoel. Beiden, kind en meisje in rolstoel, vertonen hetzelfde gedrag maar hoe interpreteer je het? Maakt het uit als je weet dat het wat oudere meisje door haar beperking reageert als een kleiner kind? De game drukt je met je neus op de feiten. Het ziet er bovendien gewoon mooi uit en is leuk om te doen.

De deelnemers waren enthousiast. Ook al wisten zij soms wat het sociaal wenselijke antwoord was, het zette hen wel aan het nadenken, zo vertelden zij.

De basis van de serious game is de cirkel van veiligheid. Een sensitieve begeleider stimuleert zijn cliënt om de wereld te verkennen, biedt troost en bescherming en leidt de gevoelens van de cliënt in goede banen. Door training herkennen begeleiders wat hun cliënt

is het ook een vooroordeel dat ik het snel door heb…. Ik heb

nodig heeft. Als begeleiders zich bewust zijn van hun vooroordelen

lang over het spel gedaan want het zette me wel aan het denken.

en empathisch zijn, kunnen zij sensitiever

Of ik een voorbeeld kan noemen

reageren en voor een veilige relatie

van empathie in mijn werk? Ja hoor.

tussen cliënt en begeleider zorgen. En dat is weer de basis voor een goede zorg en ondersteuning van onze cliënten.” Het onderzoek van Dieuwke werd uitgevoerd

De game drukt je met je neus 0p de feiten.

bij 230 deelnemers. Er kwam naar voren

Hier op dagcentrum Amstel-Meer is een jongen die anders reageert dan de meeste andere mensen. Hij heeft een eigen fantasiewereld en fantasie en werkelijkheid lopen bij hem door

dat vooroordelen verminderden en empathie toenam na het spelen

elkaar heen. Als je zegt ‘dat mag niet’ wordt hij boos. Ik ben

van de game én na het lezen van de folder. Beide zijn dus effectief

continu bezig om een beetje met hem mee te gaan en zijn gedrag

maar een game is misschien wel zo leuk.

toch om te turnen. Ik probeer te zorgen dat hij zich prettig voelt én meedoet. Dat lukt niet altijd maar belangrijk is dat ik weet dat

Hugo ter Hart

zijn wereld anders in elkaar zit dan die van mij, dat ik weet wat

“Eerlijk gezegd moet ik even diep graven om me iets te herinneren

hij voelt en wat hij prettig vindt. Tegen de ene cliënt zeg je dat

van de game. Qua uitstraling zou ik voor wat meer volwassen

‘ie gewoon boodschappen moet gaan doen omdat dat zijn taak

beeldmateriaal gekozen hebben, maar het was wel leuk om te doen.

is, tegen deze jongen kan ik dat niet zeggen. Ik leef me in zijn

Ik werk al 24 jaar bij Ons Tweede Thuis en heb al snel door wat

wereld in en zoek de juiste manier om hem zover te krijgen dat hij

iemand prettig vindt of niet. Door goed te kijken naar wat iemand

meegaat boodschappen doen. Je leert steeds meer in je werk en

doet en naar de mimiek. Wat daarbij heeft geholpen zijn mijn eigen

zo’n serious game kan daarbij helpen.”

kinderen. Dan zie je welk gedrag bij welke leeftijd hoort. Misschien

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|15

KALENDER

activiteiten

APRIL|5 paasfeest, kinderboerderij De Boerenzwaluw, Boslaan 5, Hoofddorp, 14.00-16.00 uur: paaspuzzeltocht, knutselen en de paashaas komt.|6 kakelende kippen en trotse pauwen, kinderboerderij Boerenvreugd, Beethovenlaan 118, Aalsmeer MEI|17

eerlijke heerlijke markt 2e editie, kinderboerderij De Knuffelweide, Van Hallstraat 4a, Zwanenburg, 11.00-16.00

uur: leuke en eerlijke spullen, demonstratie schapen scheren, wol spinnen, luchtkussen

|20

zomermarkt, dagcentrum Floriande,

|24 natuurmarkt, kinderboerderij De Boerenzwaluw, Boslaan 5, Hoofddorp, 13.0016.00 uur: proeverij, natuurproducten, ambachten, schapen scheren, dieren knuffelen, schminken, grabbelton, trommelen|25 Waddenweg 25, Hoofddorp,13.00-15.30 uur

insectenhuisjes maken, kinderboerderij De Knuffelweide, Van Hallstraat 4a, Zwanenburg, 14.00-16.00 uur

JUNI|14 hinnikende paarden en balkende ezels, kinderboerderij Boerenvreugd, Beethovenlaan 118, Aalsmeer |17feest!

15-jarig bestaan, kinderboerderij De Boerenzwaluw, Boslaan 5, Hoofddorp, 14.00-16.00 uur: bingo voor de kleintjes, paard en wagen,

|20

spelletjes

dubbeltjesmarkt, kinderboerderij De Hoeve, Snelliuslaan 31, Badhoevedorp, 14.00-16.00 uur: vrijmarkt voor

kinderen, zelf kleedje meenemen; aanmelden via dehoeve@onstweedethuis.nl of op de kinderboerderij

VIERINGEN

Ons Tweede Thuis organiseert voor haar cliĂŤnten een aantal zondagsvieringen en sjabbatvieringen.

De sjabbatvieringen vinden plaats in de woonvoorzieningen Groenhof en Maccabiadelaan.

De vieringen zijn op vrijdagavonden en zaterdag(sjabbat)middag.

Ook is er regelmatig op de zaterdag(sjabbat)morgen gelegenheid om naar de synagoge te gaan.

Voor de exacte tijdstippen kunt u contact opnemen met de woonvoorzieningen of met Amiad Ilsar, a.ilsar@onstweedethuis.nl.

De plaats en data voor de zondagsvieringen in de komende maanden zijn zoals hieronder aangegeven. Voor meer informatie over de zondagsvieringen kunt u contact opnemen met Ronald van der Kruk, r.v.d.kruk@onstweedethuis.nl of Albert Jan Treur, aj.treur@ onstweedethuis.nl. De vieringen staan onder leiding van Ronald van der Kruk en Albert Jan Treur. Er is muziek en iedereen: cliĂŤnten, ouders, familie en begeleiding, is van harte welkom.

JUNI

APRIL

ADRESSEN

5

Amstel-Meer, 10.30 uur

7

Amstel-Meer, 10.30 uur

Dagcentrum Hoofdweg

12

Ringvaart, 10.30 uur

14

Ringvaart, 10.30 uur

Hoofdweg 856a, Hoofddorp

19

Westwijk, 10.30 uur

21

Westwijk, 10.30 uur

MEI

JULI

Jasmijnstraat 33, Aalsmeer Dagcentrum Ringvaart

3

Amstel-Meer, 10.30 uur

5

Amstel-Meer, 10.30 uur

10

Ringvaart, 10.30 uur

12

Ringvaart, 10.30 uur

17

Westwijk, 10.30 uur

19

Westwijk, 10.30 uur

Tweede Thuis maart 2015 16| Ons

dagcentrum Amstel-Meer

Kaj Munkweg 52, Hoofddorp Dagcentrum Westwijk Augusta de Witlaan 2, Amstelveen

wie Benjamin Meridoch van WV Groenhof Lef

Vanuit de Centrale Cliëntenraad De leden van de Centrale Cliëntenraad overleggen met de bestuurder. Over deze gesprekken willen we heel graag vertellen in dit Magazine.

Op dit moment denken we mee over de veranderingen in de organisatie. Voor ons wel een heel moeilijk onderwerp, maar we willen wel graag meepraten.

Wij vinden het belangrijk dat alle mensen die zorg en begeleiding krijgen, deze begeleiding krijgen van vaste personen. Dat dit gebeurt door de persoonlijk begeleider die echt tijd voor je heeft en dat er op de locatie tijd blijft voor een ‘gewoon” praatje’, dat vinden wij belangrijk. Om meer van ons als Centrale Cliëntenraad te laten horen, gaan we binnenkort ook een jaarverslag maken van de onderwerpen waarover we gepraat hebben in 2014.

Ook willen we in het najaar van 2015 een dag organiseren speciaal voor mensen die raadslid zijn van een locatieraad. Met onderwerpen als: • Wat is medezeggenschap • Wat is een Centrale Cliëntenraad • Wat doet een locatieraad • Hoe kunnen we nog beter met elkaar samenwerken • Wat verandert er in de zorg, wat kunnen vrijwilligers voor ons betekenen • Wat betekenen de veranderingen voor medezeggenschap We zijn hard bezig om dit verder uit te denken. Dat doen we met een groepje raadsleden en enkele coaches van locatieraden. In het volgende Magazine zullen we over de dag voor medezeggenschap meer vertellen. Ook zullen we van ons laten horen over andere onderwerpen.

We houden u op de hoogte.

Namens de leden van de Centrale Cliëntenraad Marja van der Maarl Coach Centrale Cliëntenraad

Lef is iets over je hart uitspreken. Je durft het niet maar je moet er iets mee. Het komt uit het Hebreeuws en betekent hart.

Het gaat om iets dat belangrijk is. Ik wilde mijn certificaat voor stapelaar halen.

Maar ik dacht dat ik het niet kon. Ik was onzeker. Het is een heftruck waarmee je pallets verzet. Je kunt er bijna twee ton mee tillen. Ik heb het toch gedaan, een tijd geleden, in 2008 en ik heb het toen gehaald. In 2013 moest ik het opnieuw doen want het is maar vijf jaar geldig.

Lef is iets over je hart uitspreken. Je durft het niet maar je moet er iets mee.

Toen zag ik er ook erg tegen op ik vond het eigenlijk nog moeilijker dan de eerste keer. Maar ik heb het toch gedaan en gehaald. Ik had wel een strafpunt want je moest een zwaar pallet op een bench, zo’n ijzeren kooi, zetten. Dat ging mis. Je moet balans tonen en dat lukte niet. Die pallet zakte er gewoon doorheen. Maar ik had genoeg punten gehaald. Ik denk wel vaker dat ik iets niet kan. Ik had wel lef nodig om dat examen te doen. Nu werk ik wel eens met de stapelaar op mijn werk bij Ikea maar ik help daar ook klanten, dat vind ik ook erg leuk.

Er was nog iets waar ik lef voor nodig had….

Ik was verliefd, al een tijdje maar het is niet makkelijk om dat te laten merken. Meestal begonnen de meiden bij mij maar nu moest ik beginnen.

Ik kende haar al lang en vond haar al lang leuk maar durfde nooit stappen te ondernemen. Ze woont ook hier op Groenhof. Ze vertelde veel over skype en toen heb ik haar uitgenodigd om een keer te skypen. Daarna heb ik haar een hartje via skype gestuurd. Ze vroeg wat dat betekende en ik legde uit dat ik haar leuk vond. Nou ja, zo is het gekomen. We hebben sinds 25 november 2013 een relatie. Ik dacht ‘laat ik het maar gewoon eens proberen’. Een beetje lef had ik daar wel voor nodig, ja.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|17

IN|BEELD

Zelforganisatie op Westwijk

Woon- en dagcentrum Westwijk is in de loop der jaren van acht leidinggevenden naar nu twee gegaan.

De teams zijn in die jaren steeds zelfstandiger gaan werken. Maar er zitten nog wel haken en ogen aan deze zelforganisatie. Aan het woord zijn Marga van den Broek, moeder van Aafke, Mariola de Wolff, persoonlijk begeleider, Karin Koot en Jacobien van Rijn, locatiemanagers.

Mariola: “We werken als teams intussen al aardig zelfstandig. De randvoorwaarden en eigen beslissingsbevoegdheid dienen voor iedereen duidelijk te zijn. Collega’s moeten leren kritisch te zijn naar zichzelf en te durven bijsturen etc.

Karin en Jacobien geven aan dat je verschil ziet tussen de teams. Het ligt aan de kennis en kunde van de begeleiders in hoeverre die zelforganisatie goed zal gaan.

Hier aan kan het team met de teamcoach gaan werken. Marga spreekt veel ouders en die zien wel wat beren op de weg: “Ouders maken zich zorgen. Begeleiders krijgen er steeds meer taken bij nu er geen teamleider meer is. Is er straks nog wel tijd om te werken volgens de afspraken uit het persoonlijk ondersteuningsplan?

Blijft er voldoende tijd over voor cliënten die niet zo op de voorgrond treden? Hoe gaat dat met zelforganiserende teams?

Wie beslist wat? Ouders maken zich ook zorgen over participatie.

Het is toch juist de bedoeling om los te komen van je ouders als je uit huis gaat. Ouders hebben, vaak met moeite, hun kind losgelaten maar moeten nu weer van alles gaan doen.”

Participatie

Karin gaat in op de participatie: “Dat zit voor een deel in ondersteuning bij artsbezoek, dat ouders zich welkom voelen op de woning etc. Verder kunnen ouders een keer komen koken, meehelpen versieren bij feesten, voorlezen op de groep, activiteiten mee helpen organiseren, etc. Dus meer meedoen met leuke activiteiten, het samen doen.” Volgens Mariola is het belangrijk om ouders te laten zien waar begeleiders allemaal Tweede Thuis maart 2015 18| Ons

mee bezig zijn. “Ik merk dat ik meer ingang krijg bij ouders sinds ik hen meer betrek. Vaker contact helpt in het vanzelf meer samen doen. Dat is duidelijk een positieve kant van participatie.”

Kansen en zorgen

“Ja, kansen voor ouders; ik vind het nog moeilijk hoor. Ouders maken zich vooral zorgen op het moment. Het is nog onduidelijk wat er precies gaat veranderen en hoe.

Ouders moeten niet afwachten maar hun mond opendoen. Die trein raast namelijk wel door. De lijnen op Westwijk waren al korter het laatste jaar, er liep al meer via de persoonlijk begeleider. Dat is absoluut een kans, maar ook wel een zorg: straks heb je een persoonlijk begeleider die er niks van bakt”, aldus Marga. “Dat klopt”, beamen de locatiemanagers, “kwaliteiten van medewerkers worden nog belangrijker.

En er zijn nog veel vragen. Er is behoefte aan duidelijke kaders zoals wie heeft welke bevoegdheid? Medewerkers in een team moeten elkaar durven aanspreken, moeten goede afspraken maken, goed communiceren. We zijn nog op zoek naar een goede overlegstructuur, niet te veel vergaderen maar wel voldoende om alles goed te laten verlopen. En we willen graag een goede ondersteuning vanuit het dienstencentrum bv. een goed roosterprogramma. In de toekomst zal dit opgepakt worden door de diverse partijen.

Maar wat het belangrijkste is: communiceer goed met iedereen, met medewerkers maar ook met ouders. Ouders trekken pas aan de bel als de daadwerkelijke zorg niet goed gaat. Daar ligt ook een rol voor de persoonlijk begeleider: ga in contact met de ouder op een gelijkwaardig niveau. Ga het samen doen.”

IN|BEELD

Amstel-Meer nieuwe stijl Sander Vastenhout en Ivo Meijer zijn de nieuwe locatiemanagers van woon- en dagcentrum Amstel-Meer. Tot vorig jaar waren dat twee verschillende voorzieningen met een clustermanager en drie teamleiders. De naast elkaar gelegen voorzieningen gaan nu verder als één voorziening met twee locatie managers: ‘buurman en buurman’. eerste belangrijke klus; het zelfstandig Waarom twee voorzieningen als je voor een maken van de teams. Met onze komst zijn groot deel dezelfde cliënten hebt. Samen leer geen teamleiders meer. Dat waren er ver je 24-uurs-zorg en dat is veel makkelijker drie. Twee voor wonen en één voor het te organiseren als je ook het management van dagcentrum. Deze teams staan nu voor de de twee locaties samenvoegt. Het plan daaropdracht om zonder teamleiders zelfstandig voor lag er al. Ontworpen door Marjolein te gaan opereren en tegelijkertijd één Klijn (voormalig clustermanager Amstel-Meer) geheel te worden. Dat is geen makkelijke en Karin Koot (locatiemanager Westwijk) Ivo: opgave, maar het rooster biedt wel veel “we zijn direct gaan nadenken hoe we dat aanknopingspunten en daar ben ik vaak het beste in de praktijk konden gaan brenover in gesprek met de teams. Door het gen. Twee kapiteins op één schip leek geen rooster voor alle medewerkers inzichtelijk goed idee dus we zijn de taken gaan verdete maken creëer je duidelijkheid. Dat biedt len. In het oorspronkelijke plan was de basis voor een tweedeling gelegd: een zorginTwee kapiteins op één schip leek geen goed idee houdelijke manager dus we zijn de taken gaan verdelen. en een organisatorische manager.“ Sander: ”we zijn nu twee weken aan de slag en zitten dus nog in de beginfase. Veel overdracht en voor medewerkers nog wel even wennen. Ook voor ons. We hebben gezien dat je sommige zaken niet kan scheiden dus constante samenwerking is van groot belang. We hebben samen één kantoor en weten van elkaar wat we aan het doen zijn. Maar wat betreft die verdeling, ik doe vooralsnog het zorginhoudelijke deel omdat ik al jaren op dagcentrum Amstel-Meer werk en dus goed zicht heb op de zorgbehoefte van de cliënten. Ik ben een bekend gezicht op de voorziening, ook voor de ouders. Dat schept rust in tijden van verandering.”

Roosters Ivo: “één van de dingen waar ik mee begonnen ben is het rooster. Voor het samenvoegen van de twee voorzieningen is dat erg belangrijk.

Het is meteen ook de aanzet naar onze

een opening voor samenwerken en samen problemen oplossen. Vroeger kon je nog makkelijk een invalkracht laten komen als er iemand ziek was, nu is het zaak om zelf een oplossing te vinden binnen het eigen rooster.

We hebben namelijk echt minder geld te besteden voor het zelfde aantal cliënten.

Gelukkig is het een transitiejaar en hebben we de tijd om oplossingen te vinden.”

Zelfstandig Sander: “wat me wel is opgevallen is dat de teams voor een belangrijk deel al zelfstandig werken. We waren er vorig jaar al mee begonnen en dat werpt nu al z’n vruchten af. Teams hebben minder vragen dan we dachten. Onze taak is het natuurlijk wel om hun werk zo goed als mogelijk te faciliteren. Zeker als de druk op het budget groter wordt. We kijken nu dan ook al naar zaken als de overdracht. Door

die efficiënter te organiseren valt er veel tijdwinst te behalen.”

Ivo: “een ander punt is de participatie van ouders familie en vrijwilligers. We willen ze meer gaan betrekken bij de zorg en daardoor onze eigen medewerkers ontlasten. Dat betekent wel dat alle medewerkers open moeten staan voor deze samenwerking. Vroeger was dat niet, of veel minder het geval dus dat is best wennen denk ik. Ondertussen ben ik als nieuwkomer onder de indruk van de toeweiding van de medewerkers. Ze leveren warme zorg aan mensen die dat, vanwege hun vaak ernstige beperking, heel erg nodig hebben.”

Sander: “ik geloof dat er bij de teams eigenlijk weinig weerstand is tegen de veranderingen. Waar ze wel behoefte aan hebben is een goed verhaal waarin die veranderingen duidelijk uitgelegd worden en waarbij wij de kaders aangeven waarbinnen die veranderingen gaan plaatvinden.

Wat het moet gaan opleveren is duidelijk; 24-uurs-zorg door zelfstandige teams die goede kwaliteit zorg leveren waardoor de cliënt een prettig leven leidt en waar het voor de medewerkers fijn werken is!”

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|19

IN|BEELD

Ken jezelf en je cliënt Omgaan met moeilijk verstaanbaar gedrag “Ken jezelf… “ is een training van Ons Tweede Thuis bedoeld voor persoonlijk begeleiders die zich meer bewust willen worden van hun eigen handelen en ook meer verdieping willen in de omgang met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag. Acht intensieve trainingsdagen verdeeld over tien maanden waarin de cursisten regelmatig geconfronteerd worden met hun falen, hun succes, hun kracht en hun kwetsbaarheid.

Angela van der Wal, Karin Bakker en Annemiek Burgers volgden de cursus. Ze kijken er redelijk voldaan op terug. Makkelijk was het echter niet. Je moet gaan nadenken over je kwaliteiten, je zwaktes, welke invloed je op mensen hebt en welke invloed diezelfde mensen op jou hebben. Je kreeg je valkuilen te zien en ging samen met je medecursisten en een persoonlijke coach op zoek naar manieren om daar weer uit te komen.

Daarnaast werden er ook veel methodieken besproken zoals omgaan met autisme, de Driehoek, omgaan met verslaving etc.

Allemaal handvatten om een goed beeld te krijgen van je cliënt. Elke cursist bracht bovendien een eigen cliënt-casus mee vanuit zijn of haar voorziening. Annemiek: “De Tweede Thuis 20| Ons maart 2015

bedoeling was om te leren herkennen hoe je tegenover je cliënt staat. Daarvoor moest je een aantal competenties bij jezelf verkennen: ben ik staat tot zelfreflectie, kan ik samenwerken met de ouders. Wat is mijn rol binnen mijn team; ben ik een doener of een volger. Kan ik grenzen stellen ten aanzien van mijn cliënten? Daarna kreeg je feedback van de rest van de groep over diezelfde thema’s en dat was confronterend maar vaak ook bemoedigend. Mensen zien vaak meer in jou dan jijzelf.”

Grenzen Karin: “Ik werk bij BZW; daar speelt empathie en het meebewegen met je cliënt een grote rol. Daar zitten natuurlijk grenzen

aan. Bij mij kwam al snel naar boven dat juist ik die grenzen moest bewaken. Zaken duidelijker stellen. Leren zeggen ‘nou is het klaar’. Niet alleen naar cliënten en collega’s maar juist ook naar mijzelf. De nadruk lag dus op assertiviteit, maar wel met behoud van mijn eigenheid. Dat sprak me erg aan.“ Angela: “Grenzen stellen, dat gold ook voor mij. Meestal gaat het me goed af maar bij mensen met ‘borderline’ stoornis kostte het me opeens wel moeite. Ik ben erg van het opbouwen van een relatie met een cliënt maar bij iemand met borderline gaat dat niet op die manier. Daar gaat het veel meer over ‘doen’ dan over een empatische houding. Dat werd dus meteen de confrontatie met mezelf. Om de cliënt goed te begeleiden moest ik haarscherpe grenzen stellen. Tegelijkertijd moest ik ook erkennen dat ik, al zou ik het graag willen, niet al het gedrag van de cliënt in goede banen kon leiden. Ook dat heeft een grens”.

Coaching Annemiek: “Iedereen kreeg een coach. Dat waren medewerkers van OTT waar je contact mee kon opnemen als je wilde sparren over je casus. Daar heb ik veel aan gehad. Zeker

NIEUWS als het gaat om moeilijke gesprekken met bijvoorbeeld ouders. Vaak kreeg ik alleen al bij de gedachte aan zo’n gesprek pijn in mijn buik. Samen met mijn coach ben ik dat gevoel gaan onderzoeken. Waar komt het vandaan en wat kan ik er tegen doen. Ik leerde dat het mijn eigen keuze moet zijn om die moeilijke gesprekken aan te gaan en dat het vervolgens ook mijn eigen keuze is om daar een andere rol in te spelen. Een proactieve rol waar ik me veel minder ongemakkelijk in voel. Dat was wel oefenen, maar het gaat steeds beter.”

Alle drie zijn ze het eens over een van de moeilijkste opgaves; je mening goed verkondigen binnen je eigen team. Daarvoor durven gaan staan. Zeker als het gaat over de begeleidingsstijl en de soms wel erg ambitieuze doelen voor een cliënt waar het niet zo goed mee gaat.

Belangrijk daarbij is het durven denken in kleine stapjes in plaats van fraaie afgeronde eindresultaten. Tien minuten aan tafel blijven zitten kan echt belangrijker zijn dan eten met mes en vork, en lukt het douchen vandaag niet, dan proberen we het morgen gewoon opnieuw.

Training: ken jezelf en je cliënt, omgaan met moeilijk verstaanbaar gedrag De training is bedoeld voor persoonlijk begeleiders die zich meer bewust willen worden van hun eigen handelen en ook meer verdieping willen in de omgang met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag.

- Bewustwording waar je zelf staat als medewerker in je werk en in relatie tot je cliënt - Ontwikkelingspsychologie en kennis van de sociaal emotionele ontwikkeling - Psychopathologie en het emotioneel appel dat cliënten op je kunnen doen - Bejegening en betekenis verlenen aan moeilijk verstaanbaar gedrag - Autisme en communicatie aspecten - Verslaving en functieanalyse van gedrag - Het netwerk rond de cliënt, de Driehoek - Werken in teamverband Naast de bovenstaande onderwerpen is tijdens de training aandacht besteed aan de vertaalslag naar het handelen in de praktijk en het oefenen met verschillende instrumenten als de SEO-R, het functioneringsprofiel en de richtlijn ernstig probleemgedrag.

Ons Tweede Thuis voor de collegebanken!

Afgelopen 19 november hebben Karine Miedema, Elize Middelhoven en Karine Hornain een college over verstandelijke beperking verzorgd voor geneeskundestudenten van het Leids Universitair Medisch Centrum. Ook Frans-Peter en Paula Tol, ouders van een zoon met een ernstige meervoudige beperking, stonden voor in de collegezaal om hun ervaringen als ouders mee te geven aan de studenten.

Voor alle partijen was dit een nieuwe ervaring. Het was even intimiderend om zo’n grote collegezaal in te stappen, rijen met bankjes en microfoons voor een groot scherm.

De zaal vulde zich al snel met jonge studenten, uiteindelijk waren er tussen de 100-150 mensen in de zaal. Een powerpointpresentatie met veel beelden en videomateriaal van onze doelgroep ondersteunde de boodschap van Ons Tweede Thuis: elke medisch specialist heeft een patiënt met een verstandelijke beperking, waar je ook gaat werken, je zult mensen met een verstandelijke beperking tegenkomen in je praktijk. Pas je communicatie aan, maak gebruik van de kennis van de AVG (arts verstandelijke gehandicapten) en wees creatief! Realiseer je dat er verschillen zijn in wat iemand met een verstandelijke beperking kan, maar ook wat iemand aankan.

Tot slot hebben de ouders hun verhaal en ervaringen verteld aan de studenten.

Ouders hadden hiervoor een mooie collage gemaakt met foto’s door de jaren heen. Ook zij hadden een duidelijke ‘take home message’ voor de studenten: heb aandacht voor de persoon waar het om gaat, luister naar de ouders, heb aandacht voor hun emoties en mogelijkheden en neem de tijd. Wees duidelijk in wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. De sprekers vonden het fijn om de geneeskundestudenten op deze manier iets mee te geven over mensen met een verstandelijke beperking en misschien komt hier nog een vervolg op voor een nieuwe groep studenten.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|21

IN|BEELD

Adviespunt

gaat extern

en de Inspectie wil dus leerresultaten zien. De school is de discussie daarover aangegaan, intern en met de Inspectie, en eind 2014 hebben we de tweede cursusdag gegeven over het SEO-R kleurenprofiel en dit ook met eigen leerlingen uitgevoerd.

Het SEO-R kleurenprofiel doe je met een heel team en/of ouders. De verschillende emotionele ontwikkelingsfasen (bijvoorbeeld dreumes, peuter, kleuter, schoolkind) hebben een kleur.

Bijvoorbeeld de emotionele ontwikkelingsfase 18 maanden tot drie jaar (peuterfase) heeft de kleur blauw. Je kijkt dan per gebied (zoals communicatie, omgaan met eigen lichaam, morele ontwikkeling) in welke fase een kind zit.

Het is heel visueel en een team krijgt zo goed inzicht in welke fase een kind zich bevindt op een bepaald gebied en over het geheel.

Het Adviespunt van Ons Tweede Thuis geeft antwoord op eenvoudige vragen en helpt bij complexe problematiek, met onderzoek, advies en behandeling. Maar het Adviespunt geeft ook extern trainingen, bijvoorbeeld bij scholen of andere organisaties.

Training op De Schelp De Schelp is een school voor zeer moeilijk lerende kinderen in Haarlem. Carolien Filius, casemanager, en Barbara Boots, orthopedagoog, van Ons Tweede Thuis hebben op De Schelp een training gegeven over het inschatten van het emotioneel ontwikkelingsniveau van een kind.

“De Inspectie van het Onderwijs wil leerresultaten zien, daar heeft een school natuurlijk mee te maken. Maar de orthopedagoog van De Schelp zag heel duidelijk het belang in van het emotionele ontwikkelingsniveau (SEO) van een kind als uitgangspunt voor het onderwijs. Als je aansluit bij dat niveau van een kind, kan het kind makkelijker tot leren komen. We gaven de eerste cursusdag eind 2013. Dat ging vooral over de theorie van de SEO volgens Dõsen. Wat is het emotionele ontwikkelingsniveau, waarom is dat belangrijk om te weten, welk gedrag hoort bij welke fase? Het idee was om een maand later de vervolgcursus te geven maar de school had even tijd nodig. Leerkrachten hebben vaak het gevoel ‘we moeten al zo veel’ Tweede Thuis 22| Ons maart 2015

Het niveau van de emotionele ontwikkeling wordt geschat aan de hand van de vijf laagst gescoorde gebieden. Dit niveau hebben we als uitgangspunt genomen. Het niveau heeft gevolgen voor wat je kunt verwachten van het kind, wat het aankan en hoe je het benadert. Wat is er nodig om een kind vooruit te helpen? Hoe geef je dat in de klas vorm? Hoe kun je hier met het leren op aansluiten. De school is ermee aan de slag gegaan.”

Ervaring school De orthopedagoge van De Schelp, Laura Vlek, merkt op: “We zijn ons nu veel meer bewust van het belang van het sociaal-emotionele ontwikkelingsniveau van een kind. We gaan nu van elke klas van één leerling dit niveau in kaart brengen, maar de bedoeling is om dat op termijn van alle kinderen te doen. Dat gebeurt via het SEO-R kleurenprofiel. Dan gaan we de begeleiding aanpassen aan het niveau van de kinderen. Met de opgedane kennis uit de training van het Adviespunt kunnen we nu in de praktijk aan de slag.”

wie Maurice van der Eerden van Hoofdweg Echt

Training herkennen licht verstandelijke beperking Vanaf 1 januari 2015 moeten de gemeenten zorgen dat kinderen, jongeren en hun gezinnen die hulp nodig hebben, de juiste hulp krijgen. In de gemeente Haarlemmermeer wijzen de professionals die direct contact hebben met ouders en kinderen, de hulp toe. Dat zijn leerplichtambtenaren, schoolmaatschappelijk werkers, jeugdartsen en sociaalverpleegkundigen (GGD). In de afgelopen periode zijn deze mensen op allerlei gebieden geschoold om hen goed toe te rusten op hun taak. Eén van deze scholingen is door Ons Tweede Thuis verzorgd. Atie van Mourik en Jos Niemantsverdriet (beiden orthopedagoog/gz-psycholoog) hebben een training ‘LVB’ gegeven aan vijf groepen professionals (LVB staat voor licht verstandelijk beperkt). Doel was om mensen met een licht verstandelijke beperking te leren herkennen, te weten wat veel voorkomende problemen zijn bij het begeleiden van LVB-ers en te oefenen met gespreksvoering. Voor de trainers is het leuk om te zien dat er in de praktijk al veel ervaring is met onze doelgroep, hierdoor ontstaat er een levendige uitwisseling. Ook doordat de cursisten vanuit een verschillend werkveld te maken hebben met de doelgroep LVB. Al pratend herkennen de cursisten meerdere mensen uit hun werkveld die mogelijk ook tot de doelgroep behoren. Het oefenen van een gesprek als professional, maar ook in een rollenspel het spelen van een ouder met een beperking, geeft inzicht in wat belangrijk is om goed te kunnen aansluiten bij onze cliënten.

Het bekijken van videofragmenten levert veel oh’s en ah’s op, waardoor het gesprek en de inhoud van de training aan kracht wint.

EMB: Echt Meervoudig Beperkt... Oké, ik zat er niet ver naast: het staat voor ernstig meervoudig beperkt. Dat klonk mij toch minder fijn in de oren, want zo ernstig als het klinkt is het helemaal niet!

Dan toch meer ‘écht’, de doelgroep waar ik mee werk. Ze tonen hoe ze zich voelen en laten zien wie ze zijn. Als iemand het ergens niet mee eens is, dan zul je dat als begeleiding snel, zo niet direct merken! Niet altijd even leuk, maar je weet wel meteen waar je voor staat op dat moment, en dat maakt het werken met deze doelgroep prettig, fijn, maar ook spannend.

“ het belangrijkste wat van je gevraagd wordt is jezelf zijn...”

Jezelf zijn Onze groep mag dan wel ernstig meervoudig beperkt zijn, in de omgang doen we eigenlijk alsof ze dat niet zijn. Zo eerlijk en oprecht als ze zijn... dan dus ook andersom! Zo natuurlijk en normaal mogelijk, wie wil dat overigens niet? Dat maakt het fijn om met deze groep te werken, want het belangrijkste wat van je gevraagd wordt is jezelf zijn... inderdaad, ook zij vragen echtheid én lef van ons. Klinkt simpel, niet altijd even gemakkelijk.

Lef Afgelopen jaar zijn we verhuisd van de Ringvaart naar de Hoofdweg.

Veel grote veranderingen en onrust op verschillende gebieden. Dit vroeg veel van ons, laat staan van de bewoners die toch al door hun ‘ernstige meervoudige beperking’ eigenlijk redelijk ‘onvoorbereid’ van de één op de andere dag op de Hoofdweg terechtkwamen.

Terugkijkend op het geheel zijn zij het echter die het er het beste vanaf hebben gebracht. ‘Waar maken jullie je toch druk om?’ zullen ze gedacht moeten hebben. ‘Gooi ons in het diepe, laat het ons ervaren, we redden ons wel’ zou hun boodschap kunnen zijn als we gedachten konden lezen. Daar is lef voor nodig, iets waar wij soms wel een voorbeeld aan kunnen nemen.

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|23

WERKEN

Werken bij BW Re-integratie

Arnold Keijer is via BW Re-integratie aan werk bij DRM, een jong bedrijf dat mensen een Wajong-uitkering inzet. “In januari heb ik jaarcontract bij DRM gekregen, daar ben ik blij mee.

het met een erg

Eerst werkte ik vijf jaar via BW Re-integratie bij een bouwbedrijf.

Daar moest ik de werkplaats onderhouden, maar hier werk ik echt mee. Hier leer je echt iets opbouwen. Dat wil ik wel.

We hebben een nieuwe hoofdsteiger aangelegd bij watersportvereniging Nieuwe Meer in Aalsmeer.

We zijn in november begonnen. Het ligt hier op een eiland en je moet met een pontje over. Al het materiaal lag aan de overkant en we moesten in de eerste week alles naar de overkant brengen: eerst met het pontje en daarna sjouwen met een kar. Na twee dagen was ik goed gebroken. Ik voelde me geen 35 maar 80 jaar. Toen hebben we met elkaar een oplossing bedacht.

We legden alles op een vlot en voeren dat naar de plek waar het moest komen. De havenmeester laat ons meedenken, dat is leuk. We hebben het oude bovendek van de steigers gesloopt, steeds een stuk van zes meter per keer. Al die planken moesten we losschroeven. Schroeven in een emmer voor hergebruik. De palen hebben we dertig centimeter onder water afgezaagd. Onder water waren ze nog wel goed maar boven het water waren ze verrot. Nu is het bovenste stuk van beton dus dat zit weer goed.

Ik heb de jukken gemaakt: de verbinding tussen de balken met planken en de palen in het water. Daar ben ik goed in. Zo hebben we allemaal onze eigen taken. Ik heb de opleiding tot assistenttimmerman gedaan dus werken met hout ligt me wel.”

De havenmeester, Remko Rietveld, is blij met Arnold en zijn collega’s: “Eigenlijk vind ik dat alle verenigingen die subsidie ontvangen maatschappelijk verantwoord moeten ondernemen, dus dit soort jongens werkervaring geven. We hebben zelf met leden een steiger vervangen maar dat was gewoon te zwaar werk. Het is ook een te grote klus om commercieel uit te zetten, dat kunnen we niet betalen maar op deze manier gaat het prima. En het is ideaal dat het mensen weer werkervaring geeft.”

Havenmeester Remko: “Eigenlijk vind ik dat alle verenigingen die subsidie ontvangen maatschappelijk verantwoord moeten ondernemen, dus dit soort jongens werkervaring geven.”

VASTE|RUBRIEK

Daar moet je lef voor hebben!

Bij Ons Tweede Thuis is in 2014 een aantal kernwaarden benoemd, bijvoorbeeld ‘lef’.

Heel mooi natuurlijk, maar wat lef betekent voor OTT hoeft niet te gelden voor de cliënten en de families. Lees de omschrijving die OTT hanteert maar eens: ‘durven keuzes te maken’ , ‘elkaar stimuleren om moedig te zijn’ en ‘zaken aanpakken die nieuw zijn’.

Nu is er veel veranderd in de zorg en dat geldt ook voor OTT. Onze vrees als familie is natuurlijk of de zorg voor onze cliënten wel blijft zoals we gewend zijn, dus niet te veel verandert. Ik zal maar zeggen: de familie zal zich juist in deze tijd van veranderingen niet zo snel bemoeien met de geleverde zorg, omdat ze dan bang zijn dat dat negatieve effecten geeft. Je mag dus ook niet zoveel lef verwachten van families.

Dit jaar zijn binnen OTT de teams gestart om meer zelfstandig de zorg rondom de cliënten te organiseren. De teams krijgen meer ruimte om allerlei zaken zelfstandig te regelen en daarbij kunnen wij als families een grotere rol gaan spelen. De zorg voor de cliënten zal dus in de toekomst meer door de medewerkers samen met de families worden ingekleurd. Dat kan best nog wel lastig zijn, omdat de medewerkers moeten leren om families meer mee te laten doen. En laten we eerlijk zijn: waar geleerd wordt, worden fouten gemaakt. Het is dus ook belangrijk dat wij de medewerkers tijd en vooral ruimte geven om te kunnen leren en om te groeien naar de nieuwe situatie. Wij hebben daar als familie misschien niet zoveel lef voor nodig, maar misschien wel wat meer geduld.

Zoals ik al zei, wij kunnen een grotere rol gaan spelen, maar hoe dat er uit gaat zien is afhankelijk van wat de locatie aan inzet kan gebruiken. Op een dagcentrum is dat bijvoorbeeld meehelpen met buitenactiviteiten of organiseren van een speelotheek, terwijl bij een wooncentrum misschien behoefte is aan kookactiviteiten, disco-avonden enz. De inbreng kan natuurlijk ook gelden voor jouw eigen familielid, zoals meegaan naar de tandarts, maar ook helpen bij het kopen van kleding, verzorgen van een verjaardag, enz. Het is de bedoeling dat de medewerkers met u hierover in gesprek gaan. Ook deze rol zullen de medewerkers gaan leren en dat zal voor sommigen van hen best spannend zijn: daar zullen die medewerkers dus wel wat lef voor moeten hebben.

En wat kunnen wij doen als families: wij kunnen ook zelf dat gesprek aangaan met de medewerkers en ontdekken waar en hoe wij kunnen meedoen. Wij hebben namelijk ook veel ervaring op allerlei andere vlakken die kunnen passen bij de locatie van onze cliënten. Wij moeten dus vooral onze eigen kennis en kunde goed gaan verkopen aan de medewerkers. Maar weet een ding: voor ons en ook voor veel medewerkers is dit nu nog onbekend terrein, dus laten we dan maar leren van elkaar. En inderdaad, het vraagt van ons en ook van de medewerkers wel wat lef.

Ik wens u allen de komende tijd veel lef.

INBOEDEL verzekering Voor de cliënten die bij ons wonen, met als financieringsvorm WLZ, geldt de volgende regeling met betrekking tot de inboedelverzekering: Ons Tweede Thuis verzekert de eerste € 8.000,- van de inboedel. Diverse cliënten hebben i.v.m. een hogere waarde van hun inboedel een aanvullende verzekering afgesloten. Uit ervaring weten wij dat veel cliënten dit via de Rabobank bij Interpolis hebben afgesloten.

Interpolis heeft echter het product ‘aanvullende verzekering’ niet meer in haar pakket. Bij verlenging van de huidige aanvullende verzekering wordt een ‘nieuw product’ aangeboden. Dit nieuwe product gaat uit van de totale verzekerde waarde van de inboedel in een woonruimte. Hierbij wordt geen rekening meer gehouden met het gegeven dat de eerste € 8.000 al verzekerd is door Ons Tweede Thuis.

Dit kan leiden tot een aanzienlijke premiestijging voor de cliënt.

Zowel Rabo als Interpolis hebben aangegeven dat alleen het nieuwe product kan worden afgenomen. Ons advies is om hier alert op te zijn. Het is natuurlijk aan de cliënt en/of zijn familie om te overwegen over te stappen naar een verzekeraar die de aanvullende verzekering wel aanbiedt.

Robert Verberg Voorzitter Cefara Ons Tweede Thuis

maart 2015

|25

IN|BEELD

Vrijwilliger op de Spil

Frans de Boer is vrijwilliger op woonvoorziening De Spil. Waarom? Hij kreeg reuma, werd afgekeurd, zat thuis en toen kwamen de muren op hem af.

Hij zocht iets zinvols om te doen en vond dat op De Spil. De mensen van de facilitaire groep van de voorziening geeft hij les in schoolse vaardigheden.

Lezen, schrijven en rekenen. Het gaat hem goed af.

Frans: “Ik ben geen leraar en had hiervoor nog nooit lesgegeven. Ik ben dan ook begonnen met andere activiteiten.

Eerst ben ik met iemand gaan fietsen op een duofiets en hielp ik een ander met het opslaan en bewerken van haar foto’s.

Nu ben ik dus aan de slag met die schoolse vaardigheden. samen met een aantal cliënten. Het gaat goed, ik zie ze met sprongen vooruit gaan en dat maakt het werk erg leuk om te doen. Door mijn reuma heb ik dagen dat ik echt niet kan komen, maar voor het overgrote deel ben ik er wel. Continuïtet vind ik belangrijk.”

Schrijfles Marjan van Asselen krijgt lees- en schrijfles van Frans: “Het gaat best goed. Ik krijg dictee van Frans. Hij zegt woorden en dan schrijf ik ze op. Hij doet het niet te snel. Hij heeft geduld met mij.“ Frans: “En dat werkt hoor! Marjan is begonnen op niveau één en is in korte tijd nu al naar niveau vijf. Inderdaad, ik doe het in haar tempo zodat ze zich rustig kan concentreren. In een grote schoolklas zou dat niet gaan.”

Marianne: “Met lezen gaat het ook beter. We oefenen met ondertiteling van de televisie. Ik kan het nog niet helemaal bijhouden, maar ik begrijp al veel beter waar het programma over gaat. Het is echt fijn om te kunnen lezen en te schrijven.

Ik maak nu bijvoorbeeld zelf m’n boodschappenlijstje voor in de supermarkt.”

Herhaling Frans heeft niet één lesmethode: “Je merkt dat een oefening bij de één aanslaat en bij de ander niet, Daar moet je dan weer iets anders voor bedenken. Wat bijna voor iedereen geldt is de herhaling. Als je denkt dat je er bent moet je vaak weer een paar stapjes terug doen. Geduld, dat is

Tweede Thuis maart 2015 26| Ons

NIEUWS

Regiomanagers eigenlijk de belangrijkste eigenschap die je moet hebben om dit werk te doen. Misschien is werk eigenlijk geen goeie benaming. Ik doe dit echt omdat ik het leuk vind. Dat is voor mij in ieder geval het belangrijkste uitgangspunt van vrijwilligerswerk.”

Thessa van Roekel rekent met Frans: “Rijtjes met cijfers onder elkaar. 8 x 10, 9 x 10, 10 x 10 en wat daar uitkomt dan weer bij elkaar optellen.

Het is niet voor niets dat ik dat goed moet leren.

Ik wil ook in een winkel werken, met klanten omgaan. Dan moet je kunnen rekenen.

Maar het gaat goed hoor.”

Frans: “Ik hoor haar hersenen bijna kraken, zo hard is ze aan het leren. Eerst ging het wat moeizaam, maar opeens gebeurde er iets grappigs. Van het ene moment op het andere viel het kwartje en nu schiet ze vooruit.”

Dyslectisch Gayani Klem werkt net als de anderen in het restaurant van De Spil en ook zij heeft tussen het werk door tijd om les van Frans te krijgen: “Ik ben dyslectisch en heb daardoor moeite met schrijven. Met Frans oefen ik. Met grote letters, dat maakt het makkelijker. Eerst was ik wel erg onzeker. Door die dyslectie ben ik achtergebleven op school. Ik miste de aansluiting bij de andere kinderen en daar werd ik verdrietig van. Hier lukt het wel. Ik heb mijn werk in het restaurant en de lessen van Frans.

Hij geeft duidelijk aan wat ik goed doe en wat ik nog kan verbeteren. Hij geeft me tips waardoor ik veel sterker in mijn schoenen sta.

Bijvoorbeeld als ik een e-mail moet sturen vanaf mijn tablet. Die schrijf ik eerst helemaal uit in het klad zodat ik de tijd heb om alle fouten eruit te halen. Daarna maak ik de mail en verstuur hem.

Ha ha, dat zouden meer mensen moeten doen!”

Met de reorganisatie binnen Ons Tweede Thuis zijn alle voorzieningen ingedeeld in drie regio’s. Een regiomanager geeft leiding aan de voorzieningen binnen zijn of haar regio. Per 1 april zijn er twee regiomanagers in dienst. Hieronder stellen zij zich voor.

Met plezier stel ik me even voor… Ik ben 45 jaar, ben getrouwd met Casper en leef met onze kids van 11 en 13 in Santpoort. In mijn vrije tijd hou ik van hardlopen (in de natuur!), koken, reizen en lezen. Ik heb enorm veel zin om aan de slag te gaan als regiomanager. Ik vond Ons Tweede Thuis altijd al een leuke club die een bijzondere groep cliënten bedient. Tijdens de sollicitatieprocedure heb ik jullie beter leren kennen en ben ik onder de indruk geraakt van het grote verschil dat jullie maken in de levens van mensen. Anders dan in mijn huidige sector (ouderenzorg, en daarvoor palliatief), zijn jullie immers vaak een leven lang de professionals in het leven van de cliënten en hun familie. Er ligt een fikse veranderagenda klaar voor Ons Tweede Thuis, die voor mij heel herkenbaar is.

Zelforganisatie, participatie, de financiering, veranderkramp…. En bij jullie is er heel veel goed! Samen vorm te geven aan de verandering, met behoud van het mooie: dat vind ik een uitdaging. Dus vanaf 1 april is het niet meer ‘jullie’, maar ‘JIJ & IK’! Ik zie ernaar uit iedereen te ontmoeten. Tot dan!

Annemarie Zuidweg

Ik kan bijna niet wachten om te starten bij Ons Tweede Thuis. In mijn huidige baan als programmamanager bij de VBZ (Vereniging Bedrijfstak Zorg) heb ik al regelmatig mogen samenwerken met mensen van Ons Tweede Thuis en dat is me heel goed bevallen. Ik ben ook echt een fan van het videojournaal, daardoor kon ik alvast volgen wat er allemaal bij jullie gebeurt. Ik ben 41 jaar en woon in Haarlem met mijn vrouw Suzanne en mijn twee zoons Jonathan en Alexander van 8 en 6. Suzanne is een paar jaar geleden omgeschoold tot juf en geeft les op een basisschool in Haarlem. Ik ben dol op sporten (schaatsen, hardlopen en windsurfen) maar ik hou er ook van om af en toe uit te gaan.Ik heb veel gewerkt voor jeugdzorgorganisaties en de laatste twee jaren ben ik betrokken geweest bij de transities in de zorg. Maar naast mijn werk ben ik ook maatschappelijk actief. Zo ben ik op dit moment bezig om kleinschalig wonen mogelijk te maken voor kinderen met een zware hechtingsstoornis. Daarnaast ben ik bestuurslid bij Defence for Children, een kinderrechtenorganisatie. Mijn passie zit in het vormgeven van vernieuwende initiatieven die kansen creëren voor de meest kwetsbare mensen. Ik kijk ernaar uit jullie te ontmoeten!

Gert-Jan de Haas

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|27

Levensbeschouwing Iedereen heeft een bepaalde vorm van levensbeschouwing en daar wil Ons Tweede Thuis rekening mee houden. Onlangs is de notitie ‘beleid levensbeschouwing’ geactualiseerd. Een mooie aanleiding om eens op een paar voorzieningen te gaan kijken hoe medewerkers dat in de praktijk doen: rekening houden met de levensbeschouwing van hun cliënten; in dit geval de religieuze levensbeschouwing, namelijk de joodse, christelijke en islamitische.

Wie de notitie wil lezen kan hem opvragen via info@onstweedethuis.nl.

Rob leest uit de Bijbel op Amstel-Meer Rob Blonk gaat graag naar de kerk. Eén keer per maand naar de viering in dagcentrum Amstel-Meer, ‘naar Ronald’, en één keer per maand naar de ‘gewone’ kerk met vrijwilligers Kees en Detsy die hem halen en weer thuisbrengen. Rob: “Kaars aansteken. Bidden. Liedjes zingen: ‘Licht is voor jou’.” Het is fijn in de kerk, vindt Rob. Inge Kapinga, begeleidster van Rob, vertelt verder: “We proberen aan te sluiten bij wat cliënten van huis uit gewend zijn. Op woning 3 wonen allemaal ouderen met een christelijke achtergrond. Als wij bidden en danken bij het eten, geeft hen dat veel herkenning. Het is gewoon ook een mooi begin en einde van het eten. We lezen altijd uit de Bijbel na het eten. Rob haalt dan zijn Bijbel en zoekt het verhaal uit.” Rob wil wel vertellen wat hij een mooi verhaal vindt: “Tollenaar en farizeeër”. Inge vult aan: “De afbeelding vindt Rob erg mooi bij dat verhaal.

Bijbellezen na het eten is een mooi rustmoment, voor alle cliënten. Als Rob zondags niet naar de kerk gaat, zetten we een kerkdienst op televisie aan. Hij kijkt ook vaak naar ‘Nederland zingt’. ’s Avonds, als we hem welterusten zeggen, zingen we samen met hem ‘ik ga slapen, ik ben moe…’. Een echt ritueel voor Rob, maar ook voor mij als begeleidster. Het sluit de dag met hem af. Rob wordt wel dominee Blonk genoemd, want hij helpt Ronald van der Kruk, pastoraal medewerker, in de viering bij het gebed.

Hij bidt dan voor zijn ouders die in de hemel zijn. Rob bidt ook wel eens bij de kist van een overleden medebewoner het Onze Vader.” Rob knikt beamend en grinnikt om het ‘dominee Blonk’.

Tweede Thuis maart 2015 28| Ons

Joodse lessen en naar sjoel Israëlische en Jiddische muziek klinkt, mensen zingen mee en hebben duidelijk plezier in de muziek. Een muzikant begeleidt hen op de gitaar en soms op de klarinet. Het is muziekavond op woon- en dagcentrum Maccabiadelaan.

Bij de woonvoorzieningen Maccabiadelaan en Groenhof/ Na’ot is er aandacht voor de joodse religie en cultuur. In de algemene ruimtes gelden de joodse leefregels. Amiad Ilsar is coördinator van de joodse activiteiten: “Tijdens de wekelijkse joodse lessen vertel ik over de verschillende feesten, zo praktisch mogelijk. Of ik leg wat uit over de kasjroet en de sjabbat. Er is een joodse commissie die voorlichting geeft aan medewerkers.

Het joodsefeestenboek helpt medewerkers met informatie over feesten, verhalen en ideeën om met cliënten te doen, bijvoorbeeld recepten, kleurplaten of knutseldingen.”

Begrijpelijk maken Alle joodse feesten worden gevierd bij Maccabiadelaan en Groenhof/Na’ot. Bij Sjawoeot gaan de cliënten naar kinderboerderij Elsenhove en gaat het over koeien, voorjaar, melk en oogsten. In de joodse lessen is daar dan al over verteld

IN|BEELD

Feesten op Nifterlake: Paasfeest, Suikerfeest, Kerstfeest en Offerfeest Bij kinderdienstencentrum Nifterlake kun je met Pasen een paashaas tegenkomen, bij het Suikerfeest met elkaar thee drinken en allerlei lekkers eten en met Kerst genieten van een mooi versierde kerstboom.

Ons Tweede Thuis wil aansluiten bij de levensbeschouwing van de kinderen, dus is er ruimte voor allerlei tradities.

Debby Borghoff, persoonlijk begeleider, vertelt hoe ze het op Nifterlake doen: “Als kinderen nieuw bij ons komen, vragen we naar de levensbeschouwing van de ouders en wat ze daarbij belangrijk vinden in de begeleiding van hun kind. We zetten dit in het persoonlijk ontwikkelingsplan van het kind. Bijvoorbeeld als kinderen geen (varkens)vlees mogen eten. We vieren de grote religieuze feesten met alle kinderen.

Daarbij gebruiken we de methodiek ‘Ervaar Het Maar’: van alles ervaren met je zintuigen, ondersteund met gebaren en liedjes (totale communicatie). We maken de feesten dus wat algemener en passen het zo aan dat het begrijpelijk is voor de kinderen. Het vieren van al deze feesten verbindt Nifterlake met de buitenwereld maar ook met de thuissituatie en zorgt voor herkenning bij de kinderen en ouders. En het is natuurlijk gewoon leuk om met elkaar feest te vieren. Bij het Kerstfeest versieren we gezamenlijk de kerstboom en met Pasen zoeken we eieren in grabbelbakken met verschillende sensopatische materialen. Bij het Suikerfeest maken we een thema-sfeerhoek rond de thema’s ‘zoet eten’ en ‘licht en donker’.

Met een mooi gedekte tafel met nep-

zoetigheden en een turks theeservies en met een donkere sterrenmuur met lichtjes. Daarbij nodigen we alle ouders uit voor een gezamenlijke high tea met een suiker(feest)randje, waarbij iedereen wat lekkers meebrengt. Bij het Offerfeest is er een groepsprogramma over mooie kleren, lekker eten en schapen, omdat het in de volksmond ook wel ‘schapenfeest’ genoemd wordt.

En we geven de islamitische kinderen een felicitatiekaartje mee naar huis, net zoals we een kerstkaartje meegeven met Kerstmis. Voor de collega’s is er een handboek met informatie over de Ramadan en het Suikerfeest met verhalen, liedjes, knutselideeën en recepten die ze kunnen gebruiken op de groep.”

door middel van foto’s, liedjes, voelen van stro en hooi en bakken van kaaskoeken. Op deze manier wordt het feest tastbaar en begrijpelijk voor de bewoners. In het woon- en dagcentrum zelf vieren bewoners, vrijwilligers en medewerkers de feesten in de hal. Amiad: “We passen de wijze van vieren wel aan aan de cliënten. We kijken steeds hoe onze bewoners het meest kunnen beleven bij een feest of een sjabbatviering.

Sommige cliënten laten we veel proeven, voelen en ruiken. Vaak kunnen zij er maar een minuut of tien bij zijn, maar ze zíjn er dan wel. Bij Chanoeka hadden we bijvoorbeeld een grote tol maar op alle tafels een kleinere tol zodat iedereen mee kon doen.”

Een joods huis Op vrijdag of zaterdag is er een sjabbatviering met zegeningen, wijn en brood en korte gebeden. Regelmatig gaat een groep cliënten met begeleiders naar sjoel in het Amstelland Ziekenhuis. Vrijwilligers gaan wanneer dit mogelijk is, ook naar de Bankrassjoel. De sjabbatvieringen zijn op de eigen groepen en kunnen dus helemaal aangepast worden aan het niveau van de cliënten. Familie is erg positief over de manier waarop wij vorm weten te geven aan de joodse identiteit. Van veel cliënten woont de familie ver weg maar diverse ouders denken met ons mee over de invulling van de joodse identiteit in onze voorzieningen.

Dat stellen we erg op prijs.”

Ons Tweede Thuis

maart 2015

|29

IN|MEMORIAM

In memoriam Anita Mulders 31 januari 1966 † 14 februari 2015

Geheel onverwacht is onze collega Anita Mulders overleden. Anita werkte als begeleider op woonvoorziening J.P. Sweelincksingel. Zij was een zeer betrokken collega en een dragende kracht op de voorziening. Anita is 49 jaar geworden en heeft negen jaar voor onze organisatie gewerkt. Ze was een zeer bedreven persoonlijk begeleider.

Voor de bewoners stond ze altijd klaar.

Volgens bewoners was niets haar te veel, van individuele begeleidingsgesprekken, kleding kopen, leuke dingen doen tot samen koken.

In memoriam Hans Dinkgreve 8 mei 1952 † 3 januari 2015

De mooie herinneringen zullen voor altijd bij ons blijven.

Cliënten en medewerkers woonvoorziening J.P. Sweelincksingel

Hans kwam in 2008 naar Westwijk en wist iedereen snel voor zich in te nemen. Hij maakte grapjes en had praatjes voor tien. Hij hield van reizen. Hij kende ieder station en alle aankomst- en vertrektijden. Op de creatiefgroep op het dagcentrum zat hij vol ideeën en hij bracht veel humor in de groep.

Hans heeft veel moeilijkheden gekend in zijn leven. Gelukkig heeft hij overal waar hij kwam wonen en werken mensen ontmoet die hem verder hielpen, die hem steunden, op wie hij kon vertrouwen. Aan het eind van zijn leven zei hij dat dat toch maar allemaal goed was gekomen, dat hij daar trots op kon zijn.

We zullen hem missen!

Medewerkers en cliënten van woon- en dagcentrum Westwijk

In memoriam Fred Burgerhoff 4 juli 1971 † 27 februari 2015

Fred kwam eerst als invaller maar al snel als vaste hovenier via Plant Plan bij Ons Tweede Thuis. Hij had geen opleidingen in de zorg maar iets dat veel waardevoller was. Hij was een vakman maar hij verstond vooral de kunst om er te zijn, in alle rust en stevigheid, en om de ander volledig te accepteren. Hij sprak de taal van de jongens van de tuingroep. Je kon op hem rekenen. Eind 2014 kwam Fred in vaste dienst bij Ons Tweede Thuis. Wie kon vermoeden dat dat maar voor zo korte tijd zou zijn?

We zijn dankbaar en trots dat we zeventien jaar hebben mogen samenwerken met Fred.

We zullen hem allemaal missen.

Cliënten en medewerkers van de tuingroep

In memoriam Nick Hopman 21 oktober 2002 † 18 februari 2015

Op 12 januari kwam Nick Hopman naar De Biezenwaard. We wisten dat hij erg ziek was, maar hij deed ons versteld staan met zijn ijzersterke veerkracht. Nick had al snel zijn plekje in de huiskamer gevonden en wel zo dat hij met een schuine blik op het beeldscherm van de buitencamera kon kijken. Zodat hij als eerste kon zien dat er bezoek voor de deur stond.

Heel blij was hij als zijn ouders en broer en andere familie op bezoek kwamen.

Vooral als een van hen bleef slapen.

We vonden het een eer dat we hem hebben mogen verzorgen. Hij was een bijzonder mannetje en heeft ons in korte tijd veel geleerd en onze harten gestolen.

Kinderen, vrijwilligers en medewerkers van De Biezenwaard

Tweede Thuis maart 2015 30| Ons

In memoriam Albert van Wijk 18 augustus 1944 † 12 februari 2015

Helaas hebben wij van onze oudste bewoner afscheid moeten nemen. Hij heeft 32 jaar bij ons gewoond en is 70 jaar geworden. Albert zei altijd dat hij 100 jaar wilde worden. Albert ging graag op stap met de bus en de trein. Hij reisde heel Nederland door voor musea en tentoonstellingen. Toen hij jonger was, ging hij veel op reis met zijn tweede moeder. Hij heeft veel landen in de wereld gezien: Rusland, China, Amerika. Albert was een groot Ajax-fan. Elke thuiswedstrijd was hij in de Arena. Als we bij Albert op bezoek kwamen en vroegen hoe het met hem ging, was zijn antwoord altijd: “Nou, nu ik jou zie niet meer zo goed”. Albert vond het leuk om de begeleiding even te plagen en wij deden hier graag aan mee.

We zullen Albert erg missen.

Cliënten en medewerkers van BWZ Aalsmeer

COLOFON Redactie Janwillem Witsen Elias Marianne Mak Hetty Siemeling Vormgeving Vanessa Dekker Deborah Cuiper Drukker Noordhoek Offset BV Redactieadres Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11 1431RM Aalsmeer, 0297 353800 redactie@onstweedethuis.nl Ons Tweede Thuis is bereikbaar op het Dienstencentrum van Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11, 1431 RM Aalsmeer, 0297 353800 www.onstweedethuis.nl Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan.

Ons Tweede Thuis

december 2014

|35

Cadeauwinkel Eigen Stijl

VERKOOPADRESSEN Op verschillende dagcentra van Ons Tweede Thuis worden producten vervaardigd en verkocht. U bent van harte welkom! Handig is van te voren telefonisch een afspraak te maken met de betreffende locatie.

Ook op het dienstencentrum kunt u terecht voor leuke cadeautjes.

Beschilderde producten, handwerk en textiel. Bijzondere cadeautjes voor kinderen, huis of tuin.

Hemertplein 2 2134 DW Hoofddorp 023 5541738

2Wieler Floriande

Fietsen, asseccoires en reparaties.

Hemertplein 4 2134 DW Hoofddorp 023 5541739

PRODUCTEN IN BEELD

Dagcentrum Floriande

Kaarsen, keramiek, schilderingen, houtbewerking.

Hayley Drenth borduurt een kussenhoes bij de Textielgroep.

Waddenweg 25 2134 XL Hoofddorp 023 5569120

Repro Spoorzicht

Drukwerk, repro, vormgeving van briefpapier, visitekaartjes, folders, flyers en boekjes.

Luzernestraat 43 2153 GM Nieuw Vennep 0252 628060

De Morgenster

Voor taarten en bijzondere cadeautjes. Ook voor al uw drukwerk, repro en digitalisering.

De Visserlaan 6 1422 XV Uithoorn 0297 521942

De Goede Buur

Appeltaarten, seizoensproducten, decoratiespullen, kunst.

WERK- EN DAGCENTRUM MIDDELPOLDER De ateliers van Middelpolder zijn een onderdeel van de kunstcentra van Ons Tweede Thuis. Mensen met een beperking uiten zich hier door het maken van schitterende kunstwerken.

Schilderijen, applicaties in stof, werkstukken in hout, breiwerken en nog veel meer. Veel van de kunstwerken zijn te koop, net als de andere creatieve producten die in Middelpolder worden gemaakt.

1 Olifantenkop groot 36 × 55 × 48 cm € 45 2 Olifantenkop klein 25 × 40 × 33 cm € 22,50 3 Koningsdag strik of diadeem € 2 4 Kussen € 6,50 5 Teckel € 10 6 Tas € 12,50 Deze producten zijn verkrijgbaar op het dienstencentrum zolang de voorraad strekt.

Arendstraat 5B-C 1171 DZ Badhoevedorp 085 4877701

Bedrijfsverzamelgebouw

Houtwerkplaats en klussendienst; een facilitaire dienst, horeca en een bakkerij.

Bouwerij 92 1185 XX Amstelveen 020 4260100

Werk- en dagcentrum Middelpolder

Schilderijen, applicaties in stof, werkstukken in hout, breiwerken en nog veel meer.

Veteranenlaan 7 1183 DL Amstelveen 020 4061010