Leer ons zo onze dagen tellen

L E E R ONS ZO ONZE DAGE N TELLEN HENK DIK

Psalm 90 wordt ook wel de oudejaarspsalm genoemd. Vroeger werd deze psalm in veel gezinnen kort voor de klok van twaalf op oudejaarsavond voorgelezen en in sommige kringen is dat nog steeds gebruikelijk.

Bij mij thuis lazen we Psalm 90 nooit en oudejaarsavond vond ik eigenlijk geen gezellige avond. We kochten geen vuurwerk en we hadden nog geen tv. We hadden wel oliebollen en appelflappen én visite. En we hadden ook een vaste traditie: tegen twaalven hield mijn vader een soort meditatief moment waarbij hij alle ernstige dingen opnoemde die in het afgelopen jaar gebeurd waren en de namen van mensen die gestorven waren. Ik was blij als mijn vader eindelijk een kort gebed uitsprak en we op de radio de Big Ben twaalf uur hoorden slaan.

Oudejaarsavond kreeg voor mij een andere betekenis vanaf het moment dat ik Nelly leerde kennen, met wie ik ook trouwde. We sloten de avond af met een terugblik op het jaar in dankbaarheid voor Gods trouw – ook in moeilijke tijden. Later gingen we in ons eigen gezin Psalm 90 lezen. Het is een prachtige psalm – een gebed van Mozes – dat begint met deze bemoedigende woorden: Heer, U bent ons een toevlucht geweest van geslacht op geslacht … U bent, o God, van eeuwigheid tot eeuwigheid (vers 1 en 2b NBV). Het is misschien wel de allermooiste afsluiting van dit jaar 2022, waarin opnieuw heel veel gebeurd is en we – ook als gelovigen – geconfronteerd zijn met tal van zorgen en zorgelijke situaties.

Eigenlijk ken ik geen tekst in de Bijbel die zo nadrukkelijk stilstaat bij leeftijden en dan nog wel bij mensen die in de 70 of 80 zijn … en bij die laatste groep hoor ik vanaf deze maand ook. Zeventig jaar duren onze dagen, of tachtig als wij sterk zijn (Psalm 90:10a).

Zo af en toe vragen mensen mij of het niet eens tijd wordt om mijn biografie te schrijven, maar samen met Nelly ben ik nog volop betrokken bij zoveel mooie dingen in Gods koninkrijk dat de tijd ontbreekt om dat nu al te doen. Als het ooit zover komt, zijn er zoveel mooie momenten, herinneringen en lieve mensen te noemen dat het een superdik boek zal worden. Dat past dan wel weer bij mijn achternaam en doet me tegelijkertijd denken aan een boek dat Corrie ten Boom eens schreef (Zwerfster voor God) en dat in het Duits de titel kreeg: Mit Gott durch dick und dünn.

Kaleb

Als mensen soms aan Nelly en mij vragen waar wij de energie vandaan halen om dingen te doen, dan willen we ook eerlijk zijn dat het soms best veel is. Natuurlijk merken dat we geen 20’ers of 30’ers meer zijn, maar dan lees ik het Bijbelverhaal van een leeftijdgenoot en dat geeft me dan hoop én verwachting. In de Bijbel zijn talloze voorbeelden van mannen en vrouwen die met volharding en trouw God hebben gediend. In Hebreeën 11 worden ze de ‘geloofsgetuigen’ genoemd. Een van de meest sprekende voorbeelden is voor mij Kaleb.

In Jozua 14 lees je een bijzonder verhaal over hem. Het beloofde land wordt verdeeld en ieder stamhoofd krijgt zijn gebied en dan herinnert Kaleb Jozua aan een belofte die Mozes hem 45 jaar eerder had gedaan. Kaleb was toen 40 en om me heen hoor ik nog wel eens de uitdrukking ‘het leven begint bij 40’ - dat was toen zeker het geval voor hem. Maar als je 85 bent dan kom je – gezien vanuit Nederlands perspectief – toch zeker in aanmerking voor een seniorenwoning.

“Ik ben nu vijfentachtig jaar oud,” zegt Kaleb, “maar nog altijd even sterk als op de dag dat Mozes me op verkenning stuurde. Ik ben nog even goed als toen in staat te vechten en het bevel te voeren. Geef me dus dit bergland dat de Heer me indertijd heeft beloofd. U hebt toen toch gehoord dat er Enakieten wonen, in grote versterkte steden? Als de Heer me maar bijstaat zal ik ze wel verdrijven, zoals Hij heeft beloofd” (Jozua 14:12).

Verspieders

Wat moet dit ook voor Jozua een bijzonder moment geweest zijn, want hij was het die samen met Kaleb en de tien anderen het

beloofde land was gaan verspieden. Terwijl die tien alleen maar de reuzen hadden gezien en de stemming van het volk in mineur brachten, geloofden Jozua en Kaleb dat God zou doen wat Hij beloofd had.

Van de betekenis van zijn naam (Kaleb - ‘hond’ in het Hebreeuws) moest hij het niet hebben, maar Numeri 14:24 maakt duidelijk wat het verschil uitmaakte in zijn leven: Maar mijn dienaar Kaleb, die door een andere geest bezield was en Mij volkomen trouw is geweest, hem zal Ik naar het land brengen waar hij geweest is, en zijn nakomelingen zullen het bezitten.

Een andere geest bezielde hem; hij geloofde Gods beloften en bleef Hem volkomen trouw. Het getuigenis van Jozua en Kaleb in Numeri 14:9-10 is indrukwekkend; ze lieten zich niet afschrikken, zelfs niet toen het volk dreigde hen te stenigen.

Verlangen

Wij weten eigenlijk niets over de jeugd van Kaleb, maar op zijn veertigste ziet God een man die Hem volkomen trouw is geweest. Misschien heeft hij al vroeg in zijn leven die keuze gemaakt.

Door genade heb ik ook al vrij jong belangrijke keuzes mogen maken in mijn leven. Opgegroeid in een sektarische huisgemeente kende ik eigenlijk geen echte vreugde in het dienen van God. Het is dankzij mijn diepgelovige en biddende moeder dat ik niet al op jonge leeftijd van het pad ben geraakt. In 1958 hoorde ik op het Haagse Malieveld de Amerikaanse evangelist T.L. Osborn. De entourage was simpel, er werd a capella gezongen, een eenvoudig houten platform met één spandoek met de woorden uit Hebreeën 13:8 ‘Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde.’ Voor de eerste keer in mijn leven hoorde ik de echte boodschap van het evangelie en God bevestigde die boodschap met tekenen en wonderen. Kort daarna verliet ik de huisgemeente en werd ik deel van een liefdevolle charismatische, Bijbelse gemeente en daar leerde ik ook mijn vrouw kennen.

Het woord ‘daten’ kenden we toen nog niet, maar we kregen vriendschap en op een dag vertelde ik Nelly wat voor mij het doel was voor mijn leven. Ik zei dat het mijn verlangen was om Jezus te volgen en dat ‘mijn’ tekst Mattheus 6:33 (HSV) was: Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden. Ze keek me aan en zei: “Dat is ook mijn doel. Ik wil niet anders!” Die avond – ruim 61 jaar geleden – werd bepalend voor ons leven en de ruimte ontbreekt om te beschrijven wat we mochten beleven – en nog! Wij kunnen God alleen maar danken voor zijn trouw en liefde in alle omstandigheden van ons leven. Soli Deo Gloria - alleen aan Hem alle eer!

Zingen

Nu lees ik – overigens niet alleen op 31 december – Psalm 90 en ben ik dankbaar voor die prachtige woorden die spreken over Gods betrokkenheid bij het leven van Mozes. Ze spreken ook eerlijk over moeite en leed en over de snelheid waarmee alles gebeurt (10b).

Maar samen met Kaleb, en alle geloofsgetuigen uit het verleden en heden, zing ik met heel mijn hart: Vervul ons in de morgen met uw liefde, laat ons van blijdschap juichen, al onze dagen …Laat ons uw genade zien, Heer, onze God. Bevestig het werk van onze handen, het werk van onze handen, bevestig dat (14 en 17). Ja, doe dat Heer voor alle leeftijden! •