Adriana Gawenda Wszechnica Polska Szkoła Wyższa w Warszawie
Wsparcie społeczne i funkcjonowanie ucznia z chorobą przewlekłą w szkole W pracy zawodowej nauczyciela i jednocześnie wychowawcy kilka razy otrzymałam informację o chorobie przewlekłej moich uczniów. U uczennicy zdiagnozowano białaczkę, w innym przypadku konieczna okazała się opieka wychowawcza nad chłopcem chorym na cukrzycę. W okresie pandemii dwoje moich uczniów chorowało na COVID-19, a jedno z nich od kilku tygodni zmaga się z powikłaniami wywołanymi przez tę chorobę. Powyższe przykłady świadczą o trudnościach, z jakimi muszą mierzyć się pedagodzy, nauczyciele, terapeuci i rodzice. Ponadto problemy te często powiązane są z niedoskonałym prawem, organizowaniem placówek edukacyjnych, czasami brakiem odpowiedniego wsparcia.
Choroba przewlekła u dziecka Dzieci i młodzież w procesie rozwoju podlegają różnym wpływom – zarówno pozytywnym, jak i negatywnym – oraz zdarzeniom losowym, które mogą oddziaływać na ich harmonijny rozwój psychofizyczny lub stan zdrowia. Doświadczeniem trudnym, wpływającym na kształtowanie się tożsamości dziecka, jego rozwój fizyczny i psychofizyczny, jest otrzymanie diagnozy choroby przewlekłej. W kontekście choroby przewlekłej istotne jest rozwijanie umiejętności korzystania przez dziecko ze społecznego wsparcia, które może pochodzić z dwóch rodzajów źródeł: • nieformalnych – od rodziny, przyjaciół, krewnych, sąsiadów; • formalnych – od instytucji społecznych i profesjonalistów. Wsparcie pochodzące od rodziny i grupy rówieśniczej jest fundamentem tworzenia pozytywnej samooceny dziecka. Wymierne skutki daje tu wzmacnianie pozytywne. Z kolei wspomaganie ze strony profesjonalistów, np. psychologów, pedagogów, lekarzy, dostarcza rzetelnej wiedzy, którą można wykorzystać w podejmowaniu działań na rzecz strukturalizowania roli dziecka w środowisku szkolnym. Działaniom tym sprzyja jednoczesne uwrażliwianie całej społeczności rówieśniczej czy klasowej pozwalające na unikanie błędów i szybsze zaakceptowanie prze to środowisko choroby dziecka.
38
