Agnieszka Małkowska-Szkutnik Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego
Dobrostan kadry jako element znaczący w budowaniu relacji z uczniami z chorobą przewlekłą Podstawy teoretyczne dotyczące choroby przewlekłej ucznia oraz wyniki badań przybliżające rozumienie tej problematyki Zgodnie z danymi Głównego Urzędu Statystycznego oraz wynikami badań Health Behaviour in School-age Children (HBSC) co piąty uczeń obciążony jest długotrwałym problemem zdrowotnym. Badania wskazują również, że populacja uczniów z chorobami przewlekłymi będzie coraz większa ze względu na postęp medyczny, skuteczniejszą diagnostykę oraz rozwój chorób cywilizacyjnych. Chorobę przewlekłą definiuje się dwojako: 1. W perspektywie biomedycznej – czas trwania choroby wynosi kilka tygodni, choroba ma łagodniejszy przebieg niż stan z ostrymi objawami, powoduje nieodwracalne zmiany w zdrowiu, narzuca konieczność długotrwałej opieki nad chorym. 2. W perspektywie holistycznej – zmiana w życiu osoby chorej powoduje konieczność adaptacji i dostosowania się do nowych warunków. Wyróżnia się dwa sposoby podejścia do choroby przewlekłej: 1. Podejście niekategorialne – funkcjonowanie osoby chorej nie jest uzależnione od rodzaju choroby, ale wynika z samego faktu chorowania. 2. Podejście kategorialne – funkcjonowanie chorego jest uzależnione od rodzaju choroby. Choroba somatyczna wpływa na obszar biologiczny, psychiczny i społeczny funkcjonowania człowieka. Niezależnie od rodzaju choroby przewlekłej chorujący uczniowie mogą doświadczać: • częstszych absencji prowadzących do zaległości w nauce; • zmian w funkcjonowaniu poznawczym, np. trudności w koncentracji uwagi; • zmian w funkcjonowaniu emocjonalnym, np. zmienności nastroju; • zmian w sprawności fizycznej i wynikających z nich ograniczeń w funkcjonowaniu w szkole.
9
