Κέντρο προσχολικής αγωγής, δημιουργίας και έκφρασης ό, τι αγαπώ
Αφιέρωμα στη γιορτή της «ΜΗΤΕΡΑΣ»
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στη μητέρα. Μια γιορτή που τιμάται απ’ όλους τους λαούς της γης. Είναι μια παγκόσμια εμπνευσμένη πρωτοβουλία με σκοπό την απόδοση ευγνωμοσύνης σε ένα πρόσωπο που κινείται στη σφαίρα της καθημερινότητας και δίνει έναν διαρκή αγώνα, σκληρό και αφανή, αλλά τόσο σημαντικό για τη σύγχρονη κοινωνία και σημειολογικά αποτυπώνει το συλλογικό σεβασμό της ανθρωπότητας απέναντι στο ιερό πρόσωπο της Μάνας, το πανανθρώπινο σύμβολο της ζωής και της ανιδιοτελούς αγάπης, της αυτοθυσίας και της υπέρβασης. Ας αφήσουμε τη σκέψη μας, τη μέρα αυτή, να πετάξει κοντά στη γλυκιά μανούλα που υποφέρει και αγωνίζεται για μας, μας προσφέρει τα πάντα χωρίς να κρατάει για τον εαυτό της τίποτα. Ας την ευχαριστήσουμε, γιατί μας έφερε στον κόσμο, μας φροντίζει, χαίρεται για τη χαρά μας, λυπάται για τη στενοχώρια μας και μας συμπαραστέκεται στον πόνο και την αρρώστια μας. Ας τη βοηθήσουμε στο έργο της με το σεβασμό μας, την υπακοή μας και την αγάπη μας και ας της δείξουμε πως μέσα στην ψυχή μας είναι γραμμένο τ’ όνομά της με άσβηστα χρυσά, γράμματα. Η μητέρα είναι για μας η ευτυχία, ο καλύτερος θησαυρός μας, το λιμάνι της προστασίας, το σύμβολο απέραντης καλοσύνης. Ας της πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και να της ευχηθούμε: «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ » με ένα γλυκό λόγο, ένα θερμό φιλί, μια ζεστή αγκαλιά…!
Για τη γιορτή της μητέρας. Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας. Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο. Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η «Mothering Sunday», δηλ. η «Κυριακή της Μητέρας», την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή. Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε. - Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει! - Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη! Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά. - Κι αυτό τι είναι; - Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι. - Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να
επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ. Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο: - Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της. Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος: - Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας. - Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ. - Και σε τι χρησιμεύει; - Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό. - Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο. Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό: - Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του. Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες. https://www.youtube.com/watch?t=101&v=55q6CzV9xwM
«Γιορτάζει η Μάνα» Είπαν του ήλιου «γιορτάζει η μάνα» κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει. Είπαν της θάλασσας «γιορτάζει η μάνα» κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη. Το ‘μαθαν τα πουλιά, «γιορτάζει η μάνα» και το τραγούδι τους ξεχείλισε πλημμύρα. Το ‘μαθαν τα άνθη, «γιορτάζει η μάνα» και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα. Τ’ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα. Τ’ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα
Μάνα! Μάνα! Δε βρίσκεται λέξη καμία να ‘χει στον ήχο της τόση αρμονία, σαν ποιος να σ’ άκουσε με στήθος κρύο, όνομα θείο; Παιδί από σπάργανα ζωσμένο ακόμα, με χάρη ανοίγοντας γλυκά το στόμα, γυρνάει στον άγγελο που τ’ αγκαλιάζει και μάνα κράζει. Στον κόσμο τρέχοντας ο νέος διαβάτης πέφτει στ’ αγνώριστα βρόχια τσ’ απάτης, και αναστενάζοντας, Μάνα μου! Λέει, Μάνα! Και κλαίει. Της νιότης φεύγουνε τ’ άνθια κ’ η χάρη τριγύρω σέρνεται με αργό ποδάρι, ώσπου στην κλίνη του, σα βαρεμένος, πέφτει ο καημένος. Και πριν την ύστερη πνοή του στείλει, αργά ταράζονται τα κρύα του χείλη, και με το μάνα μου! πρώτη φωνή του, πετά η ψυχή του.
Αποσπάσματα από το βιβλίο : «Εγώ τα ξέρω όλα για τη μαμά μου» των Ναταλί Ντελεμπάρ – Ολερί Μπλανς, εκδόσεις Μεταίχμιο. «Οι μεγάλοι λένε ότι οι μαμάδες βάφουν τα χείλη τους για να είναι όμορφες. Αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά. Η μαμά μου βάφει τα χείλη της για να μου δίνει φιλιά που φαίνονται. Οι μεγάλοι λένε ότι στις μαμάδες αρέσουν πολύ οι εκπλήξεις. Εγώ νομίζω ότι δεν έχουν δίκιο. Στη μαμά μου δεν άρεσε καθόλου η μεγάλη καρδιά που ζωγράφισα για κείνη στον τοίχο του σαλονιού. Οι μεγάλοι λένε ότι στις μαμάδες αρέσει να είναι τα πάντα τακτοποιημένα. Εγώ όμως σας λέω ότι δεν είναι πάντα έτσι. Η μαμά μου δεν βρίσκει ποτέ τα πράγματα που ψάχνει μέσα στην τεράστια τσάντα της.
Οι μεγάλοι λένε ότι οι μαμάδες δεν φοβούνται τίποτα. Εγώ νομίζω ότι κάνουν λάθος. Κάθε φορά που η μαμά μου βλέπει ένα ποντικάκι ανεβαίνει πάνω στην καρέκλα ουρλιάζοντας. Οι μεγάλοι λένε πως οι μαμάδες είναι πολύ κουρασμένες το απόγευμα και δεν μπορούν να παίξουν μαζί μας. Εγώ όμως αυτό δεν το καταλαβαίνω. Η μαμά μου δεν πηγαίνει σχολείο. Γιατί να είναι πιο κουρασμένη από μένα; Οι μεγάλοι λένε ότι κανένας δεν μας λέει την αλήθεια για το πώς συναντήθηκαν οι μπαμπάδες και οι μαμάδες. Αλλά εγώ ξέρω την αλήθεια. Ο μπαμπάς μου ήταν φυλακισμένος από έναν τεράστιο και φοβερό δράκο. Η μαμά μου πήγε και τον απελευθέρωσε. Έτσι άρχισαν…»
ΠΩΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΛΕΞΗ ΜΗΤΕΡΑ -Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από που πήραμε το Μ; -Από το μέλι. -Και ποιος έδωσε το ήτα του; -Ο ήλιος. -Και ποιος μας δάνεισε το Ταυ; -Το Τραγούδι. -Και από που πήραμε το Έψιλον; -Από το Ευχαριστώ. -Και ποιος μας χάρισε το Ρο; -Το Ρόδο. -Και το Αλφα; -Από την Αγάπη.
Μάνα (Γεράσιμος Μαρκοράς)
Μάνα!.. Δε βρίσκεται λέξη καμία να ΄χει στον ήχο της τόση αρμονία, σαν ποιος να σ' άκουσε με στήθος κρύο, όνομα θείο; Παιδί από σπάργανα ζωσμένο ακόμα, με χάρη ανοίγοντας γλυκά το στόμα, γυρνάει στον άγγελο που τ' αγκαλιάζει και μάνα κράζει.
Στον κόσμο τρέχοντας ο νέος διαβάτης πέφτει στ' αγνώριστα βρόχια τσ' απάτης, και αναστενάζοντας, Μάνα μου! Λέει, Μάνα! Και κλαίει. Της νιότης φεύγουνε τ' άνθια κ' η χάρη τριγύρω σέρνεται με αργό ποδάρι, ώσπου στην κλίνη του, σα βαρεμένος, πέφτει ο καημένος. Και πριν την ύστερη πνοή του στείλει, αργά ταράζονται τα κρύα του χείλη, και με το μάνα μου! πρώτη φωνή του, πετά η ψυχή του.
Άτακτα χεράκια Στέλιος Σπεράντσας «Άτακτα χεράκια των παιδιών, Όλα μου τα κάνετε άνω κάτω. Παν τα σπίρτα πάλι απ' το κουτί. Χτες μου κομματιάσατε ένα πιάτο. Κάπου μου τρυπώστε τα κλειδιά. Πώς θ' ανοίξω τώρα το συρτάρι; Σήμερα η κούκλα η Μαργιορή βρέθηκε κι αυτή χωρίς ποδάρι».
Τέτοια με παράπονο μιλεί πάντοτε η μαμά για τα χεράκια. Μα ύστερα ξεχνά, χαμογελά, γέρνει τα γεμίζει με φιλάκια. Ξέρει η μητερούλα, πως αυτά κάποτε θα πάψουν ν' ατακτούνε. Ξέρει, πως τον κόπο της μαζί τα χεράκια αυτά θα μοιραστούνε. Μητέρα Μητέρα λέξη μαγική πολύτιμο πετράδι ένα στολίδι της ψυχής και της ζωής το χάδι. Του κόσμου ο ήλιος και το φως που τις καρδιές φωτίζει κι’ ένα φιλί της η ψυχή μ’ αγάπη πλημμυρίζει. Μητέρα λέξη όμορφη γλυκιά ονειρεμένη στις δυσκολίες της ζωής μεγάλη αγαπημένη. Τι πιο γλυκό και όμορφο όταν φιλί σου δίνει και δυνατό παυσίπονο η ευχή της που σ’ αφήνει. Το δάκρυ της πόσες φορές δεν κύλησε με πόνο και πόσους αναστεναγμούς δεν άφησε στο χρόνο. Πόσες φορές δεν έκλαψε δεν πόνεσε η καρδιά της δεν βρήκες καταφύγιο μέσα στην αγκαλιά της.
Και ο χριστός μας στο σταυρό είπε προτού πεθάνει την Παναγιά μητέρα μου πρόσεχε Ιωάννη.
ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΗΡΑ ΚΑΙ ΚΑΜΒΑ Στίχοι: Μάριος Φραγκούλης Μουσική: Μάριος Φραγκούλης Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης Χρώματα πήρα και καμβά Όνειρα μαγεμένα Και μ' όλα τα άστρα αγκαλιά Ζωγράφισα εσένα Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί Πράσινη θάλασσα η ματιά μου Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει Με της αγάπης μου το φως Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει Με τη μορφή σου ο ουρανός
https://www.youtube.com/watch?v=VAuiJkLr6i4#t=112
Άν ήσουν Άν ήσουν χάδι, θα ήσουν το πιο τρυφερό. Άν ήσουν χαμόγελο, θα ήσουν το πιο γλυκό. Άν ήσουν αστέρι, θα ήσουν το πιο φωτεινό. Άν ήσουν άγγελος, θα ήσουν ο φύλακάς μου και άν ήσουν μονοπάτι, θα ήσουν αυτό που θα με οδηγούσε στο σωστό δρόμο.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ Η μητρική Αγάπη αποτελούσε πάντοτε αγαπημένο θέμα των ζωγράφων. Μεγάλοι ζωγράφοι όπως απεικονίζουν στα έργα τους την στοργή, την αγάπη και το ενδιαφέρον της για το παιδί της.
Το «ό,τι αγαπώ» τα παιδιά και οι συνεργάτες του, ευχόμαστε σε όλες τις ΜΑΝΟΥΛΕΣ
Χρόνια πολλά