4 minute read
Doorzetter Anna heeft ADHD
Anna Dijk
Anna Dijk (27) heeft Nederlands gestudeerd, en journalistiek. Ze wil graag op zoveel mogelijk verschillende manieren mooie verhalen vertellen. ‘Misschien ga ik ooit nog eens een strip maken!’ zegt ze. Maar het liefst maakt ze podcasts. Dat zijn verhalen/ documentaires waar je naar kunt luisteren. Ze maakte er één over hoe zij erachter kwam dat ze ADHD heeft.
Anna weet pas sinds kort dat ze ADHD heeft. Haar broer kreeg zijn diagnose als kind al. Waarom kreeg haar broer wel een diagnose als kind en Anna niet? Anna: ‘Ik was goed op school en ik was niet druk, zoals hij. Hij kon niet stilzitten, tolde door het huis, dat viel echt op. Aan mij merkte je niets. Er gebeurde wel van alles, maar dat zat allemaal in mijn hoofd, dat zag niemand. Mijn ouders maakten zich helemaal geen zorgen om mij. Dat was ergens fijn, maar ik voelde me ook niet echt gezien. Want het ging helemaal niet zo goed als zij dachten.’ Uiteindelijk raakte Anna overspannen, ze werd erg gestrest van haar studie. Om te begrijpen waarom dat gebeurde, is ze hulp gaan zoeken. Daar kwam uit dat ze ADHD heeft.
Wervelwind van gedachten
In het hoofd van Anna gebeurde een heleboel dat je aan de
buitenkant niet kon zien. Zo was ze vaak boos op zichzelf als iets haar niet lukte, en had ze vaak chaotische gedachten. Ze hield er ook niet van om hulp te vragen. Anna: ‘Ik voelde me soms alsof ik in het midden, in het oog, van een orkaan zat. Zolang ik precies in het midden bleef, met al die drukke chaos om me heen, dan was het goed. Maar deed ik dat niet, dan werd ik meegesleurd in een wervelwind van gedachten en emoties, en dat stopte gewoon niet. Maar als je dan naar me keek, zag je gewoon iemand op de bank zitten die niets deed…’
Een beetje raar
In de podcast interviewt Anna haar ouders, haar broer, haar vrienden en nog meer mensen met ADHD. Zo kom je er als luisteraar achter dat Anna veel vrienden heeft die ook ADHD hebben, of autisme, of weer iets anders. Neurodivers noemt ze dat. Anna: ‘Ik denk dat het een beetje ‘soort zoekt soort’ is. Ik ben een beetje raar, en ik zoek mensen die zelf ook een beetje raar zijn. Ik kan het in elk geval makkelijker accepteren als anderen gekke dingen hebben. Bijvoorbeeld
een vaste plek aan tafel willen hebben. Of altijd te laat komen. Ik herken dat soort dingen ook bij mezelf.’
Lui en kinderachtig
Als kind had Anna heel precies uitgedacht hoe een volwassene hoorde te zijn. Anna: ‘Een volwassene raakt nooit iets kwijt, komt altijd op tijd en heeft al zijn zaakjes goed op orde. Dus toen ik volwassen werd en nog steeds te laat kwam en alles kwijtraakte en mijn zaakjes
helemaal niet op orde had, voelde ik me kinderachtig. Onaf. Alsof er iets mis was met mij. Ik vond mezelf lui, ik moest maar beter mijn best doen. Nu weet ik dat mijn ADHD me soms in de weg zit bij dit soort dingen. Ik weet nu dat ik chaotisch kan zijn en te laat kan komen, en tóch ook volwassen ben.’
Niet meer boos
Sinds Anna weet dat ze ADHD heeft, helpt dat haar met de soms vervelende gedachten die ze had. Anna: ‘Ik kon heel boos op mezelf worden als iets mij niet lukte, of als die orkaan van gedachten mij meesleurde. Ik raakte dan een beetje verlamd, kon niet meer opstaan van de bank. Ik kon helemaal niets meer doen, terwijl ik wel een heleboel móést doen. Huiswerk bijvoorbeeld. Nu begrijp ik mezelf beter en word ik niet meer zo boos op mezelf. Ik ben nog steeds dezelfde persoon, ik ben nog steeds chaotisch, maar ik straf mezelf daar niet meer voor. Dat geeft een hoop rust. En daardoor kan ik eerder die vervelende gedachten stoppen.’
Superkrachten
Anna heeft ook ontdekt dat ADHD hebben, een boel positieve eigenschappen meebrengt. Anna: ‘Het is soms lastig om ADHD te hebben, maar het maakt me ook heel creatief. En ik heb veel passies en hobby’s. Ik heb ook voor dingen die ik echt leuk vind een hyperfocus, dan duik ik er helemaal in. Mijn superkrachten noem ik dat. Dat heb ik nu met films, daar lees en kijk ik alles over, en ik ben gek op handwerken: naaien en breien. En ik ken inmiddels zoveel coole mensen die ook ADHD hebben en allemaal toffe dingen doen. Dat wist ik als kind niet, dat dat kon, een coole volwassene zijn met ADHD. Maar nu weet ik het zeker!’
