Αναμνηστικό των αποφοίτων 2015-2016 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βροντάδου (Αγ. Γεωργίου)
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ∆Ι∆ΑΚΤΗΡΙΟΥ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ∆Ι∆ΑΚΤΗΡΙΟΥ
«Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της… Η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριο… Είμαστε τα τόξα από τα οποία τινάζονται σαν ζωντανές σαΐτες τα παιδιά μας…» Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο κήπος του προφήτη»
Α Α
γαπητά μου παιδιά, σας πρωτοσυνάντησα στη Β΄ τάξη γεμάτα ενθουσιασμό, θέληση, όνειρα και επιθυμίες. Κάθε χρόνο καμάρωνα πόσο ψηλώνατε στο σώμα, στη σκέψη και στα συναισθήματα. Περάσαμε μαζί ευχάριστες αλλά και δύσκολες στιγμές. Ο χρόνος όμως μας παρασύρει σε ένα περιπετειώδες ατέλειωτο ταξίδι. Αφήνετε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βροντάδου, με γεμάτες «βαλίτσες» από τρυφερές αναμνήσεις, δοκιμασμένες φιλίες, νέες γνώσεις και δεξιότητες αλλά και δυσάρεστες αναποδιές κάποιες φορές. Σας αποχαιρετώ με την ελπίδα ότι δεν θα κάνετε εκπτώσεις στον ενθουσιασμό, στη θέληση, στις επιθυμίες και κυρίως στα όνειρα σας. Να είστε ειλικρινείς, γήινοι, ευαίσθητοι, επίμονοι και εργατικοί αλλά πάνω απ’ όλα «ΑΝΘΡΩΠΟΙ». Γιώργης Παντελίδης
γαπημένα μου παιδιά, ζήσαμε μαζί μια ολόκληρη σχολική χρονιά, σας ξέρω όμως από τη στιγμή που πατήσατε το ποδαράκι σας στην αυλή του «μεγάλου σχολείου». Άλλοι με μάτια φοβισμένα που δεν ήθελαν ν’ αφήσουν το χέρι της μαμάς κι άλλοι έτοιμοι ν’ αρπάξουν το «τιμόνι» της νέας τους ζωής, όλοι όμως γεμάτοι γλύκα και αθωότητα. Αυτή την αθωότητα φροντίσετε να την κρατήσετε για πάντα. Αφήστε πάντα χώρο στην καρδιά σας για το παιδί που είστε σήμερα. Το παιδί που ξέρει να αγαπά και να συγχωρεί. Να θυμάστε πάντα ότι η «μπουνάτσα» μάς κάνει να απολαμβάνουμε το ταξίδι μας, μα και η φουρτούνα μάς κάνει «δυνατότερους» και συχνά καλύτερους ανθρώπους. Σας εύχομαι κάθε καλό στη ζωή σας και ελπίζω να με συγχωρήσετε αν κάποιες φορές σας στεναχώρησα. Θα είμαι εδώ για σας, ακόμα και αν δεν είστε μαθητές μου, αφού πάντα θα είστε παιδιά μου. Σας ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χαρίσατε. Με όλη μου την αγάπη, η δασκάλα σας Ηρώ Αναστασάκη
Η προσευχή της δασκάλας Κύριε! Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω· που φέρω το όνομα της δασκάλας, που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη Γη. Δώσε μου την μοναδική αγάπη για το σχολειό μου· που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να είναι ικανό να κλέψει την τρυφεράδα μου απ’ όλες τις στιγμές. Κάνε με να είμαι πιο μάνα από τις μάνες, για να μπορέσω ν’ αγαπήσω και να υπερασπίσω όπως αυτές, αυτό που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου. Δώσε μου απλότητα και βάθος· λύτρωσέ με απ’ το να είμαι περίπλοκη ή κοινότυπη στο καθημερινό μου μάθημα. Δώσε μου δύναμη να υψώσω τα μάτια πάνω από το στήθος μου με τις πληγές, μπαίνοντας κάθε πρωί στο σχολειό μου. Να μη φέρνω στην έδρα μου τις υλικές μου ανησυχίες, τις καθημερινές μικροαστικές θλίψεις μου. Ελάφρυνε το χέρι μου στην τιμωρία κι απάλυνέ το, ακόμα πιο πολύ στο χάδι. Να μαλώνω με πόνο, να ξέρω ότι έχω διορθώσει αγαπώντας!
Gabriela Mistral
φ», 2016
ωρηκτό «Αβέρω
Επίσκεψη στο Θ
Aγαπημένα μου παιδιά, ιστεύω, πως όλοι μας «σας σημαδέψαμε» θετικά, γιατί αναγνωρίσαμε την αυθεντική σας φλόγα και σας ενθαρρύναμε να πατήσετε στα πόδια σας και να βρείτε τη δική σας θέση στον κόσμο. Θυμάμαι στη Δευτέρα τάξη ζωγράφισε ο καθένας τον δικό του ήλιο. Τότε, με τη παιδική σας αφέλεια, πιστεύατε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ένας και μοναδικός. Τώρα πια όμως, μετά από πολλά χρόνια ανακαλύψατε την αλήθεια. Μαζί σας κέρδισα πολλά… Απέκτησα αισιοδοξία, σιγουριά καθώς και θέληση να ανταποκριθώ στις καθημερινές σας προκλήσεις. Συνεχίστε το ταξίδι σας κοιτώντας πάντα στο πλάι όπου θα βρίσκομαι παντοτινός σύμμαχός σας. Το στοίχημα δελεαστικό αλλά το κερδίσαμε… Γίναμε όλοι μας καλύτεροι. Θα κλείσω με τον τίτλο του τραγουδιού μας «Δεν σας φοβάμαι», εννοώντας ότι είμαι σίγουρη για την επιτυχία σας στα μελλοντικά σας βήματα. Μια δασκάλα που πάντα θα προσεύχεται για σας Μαρία Νιαμονιτάκη
Π
Το πιο ευχάριστο όλα αυτά τα χρόνια έγινε φέτος! Πριν δύο χρόνια, το σχολείο μπήκε σε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα και έκανε συναντήσεις σε διάφορες χώρες, χωρίς τα παιδιά. Έτσι φέτος ήρθαν όλες οι άλλες χώρες στη Χίο με τα παιδιά μαζί. Κάναμε διάφορα πράγματα και όλοι περάσαμε τέλεια! Θα θυμάμαι πάντα τους δασκάλους που είχα όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τους συμμαθητές μου.
Κλεοπάτρα
Κατερίνα
ΕΔΏ ΚΑΙ ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ πηγαίνω στο δημοτικό σχολείο. Η αγαπημένη μου γωνιά είναι αυτή η αίθουσα, η αίθουσα που θα είναι η τελευταία για το δημοτικό! Αχ, πόσο θα μου λείψει το σχολείο μου και ιδιαίτερα αυτά τα παγκάκια που καθόμουν στην πρώτη τάξη για να πάρω το πρωινό μου! Η μεγάλη πράσινη καγκελόπορτα: δεν θα την ξεχάσω ποτέ διότι, από εκεί “άρχισα” και από εκεί θα “τελειώσω”!
ΣΉΜΕΡΑ ΒΑΛΘΉΚΑΜΕ ΝΑ ΓΡΆΨΟΥΜΕ λίγα λόγια για το πως περάσαμε τα έξι χρόνια στο Δημοτικό. Μα πώς μπορείς να περιγράψεις όλες τις καλές και τις κακές αναμνήσεις σου από το σχολείο, μέσα σε δέκα γραμμές τόσο περιληπτικά; Μου είναι δύσκολο να ξεχάσω όλους τους παιδικούς μου φίλους, που μαζί περάσαμε τα εύκολα και τα δύσκολα, που μαζί μάθαμε ορθογραφία και προπαίδεια, που μαζί παίζαμε στην αυλή του σχολείου κάθε πρωί. Φυσικά, ούτε τους δασκάλους μου, τον κ. Δημήτρη Μανάρα στην πρώτη τάξη, που μου έμαθε να γράφω, τον κ. Βασίλη Βελαλή στην τρίτη και στην τετάρτη, που όταν είχαμε ιστορία έπαιζε θέατρο κι εμείς ήμασταν οι σκη-
νοθέτες. Δεν μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό μου τον κ. Γιώργο Μπογιατζή, που μαζί παίζαμε τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια, την κ. Τόνια Μπαχά, που χάρη σ’ αυτήν έμαθα να μιλάω Αγγλικά. Η κυρία Ειρήνη Ματθαίου, που μας έμαθε να τραγουδάμε Γαλλικά τραγούδια. Ο κύριος Γιάννης Μανάρας που μας έμαθε να είμαστε σκληροί. Η κ. Ανθίππη Φιαμού αξέχαστη θα μου μείνει γιατί μου έμαθε καινούριες λέξεις. Ο κύριος Γιώργος Παντελίδης, που με έβγαζε κάθε πρωί στην προσευχή. Και τέλος η δασκάλα μου, που μαζί της έμαθα τόσα πολλά πράγματα και καμιά φορά ξεχνιόμουν και τη φώναζα μαμά! Όλα αυτά θα μου μείνουν αξέχαστα.
αίδευσης 2012-13
Επίσκεψη στο Μουσείο Ιστορίας της Εκπ
Μαρία
Σεβελίνα
ΤΑ 6 ΧΡΌΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ τα πέρασα πολύ ωραία αν και είχαμε και παρεξηγήσεις που τις λύναμε με τη βοήθεια των δασκάλων και των γονιών. Όλα αυτά τα χρόνια είχα πολύ καλούς δασκάλους και τους ευχαριστώ γιατί με βοήθησαν να προχωρήσω σε μεγαλύτερες τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου. Σε αυτά τα 6 χρόνια γνώρισα πολύ καλούς συμμαθητές και περάσαμε ωραίες στιγμές. Θα μου λείψουν πολύ οι δάσκαλοι μου και κάποιοι συμμαθητές μου που δεν θα είμαστε μαζί… Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ. Θα σας έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου.
ΤΑ 6 ΧΡΌΝΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ πέρασαν πολύ γρήγορα και ευχάριστα. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που ανέβηκα τα σκαλιά του σχολείου. Μόλις μπήκαμε στην πρώτη τάξη ντρεπόμουνα πολύ. Η κ. Άννα μάς έβαλε να να γράψουμε τις λέξεις γάτα, σκύλος, αγελάδα και γουρούνι. Όμως μεγαλώσαμε και φτάσαμε στο τέλος. Στεναχω-
ριέμαι πολύ που θα φύγω από το Δημοτικό γιατί έχω πολλές αναμνήσεις. Όπως για παράδειγμα ένας συμμαθητής μας έπεσε με τα ρούχα σ’ ένα λάκκο μαζί με όλα τα γλιφιτζούρια και του τα πέρναμε. Ένας άλλος συμμαθητής μας κοιμόταν μέσα στο λεωφορείο και τον πειράζαμε. Ευχαριστώ τους δασκάλους μου για όλα αυτά που μου έμαθαν και θα μου λείψουν πάρα πολύ!!!
Δύο αγαπημένα πρόσωπα που αφήνω πίσω μου είναι η κ. Μαρία και η κ. Τόνια. Αξέχαστες θα μου μείνουν οι στιγμές που παίζαμε «μήλα» όλοι μαζί. Τώρα όλα θ’ αλλάξουν, θα χάσω τους φίλους μου, τους καλούς μου δασκάλους και το αγαπημένο μου περιβάλλον. Αφήνω το σχολείο μου με λαχτάρα (γιατί μεγάλωσα) και λύπη…
Απόστολος
Ειρήνη
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ, αυτά τα 6 χρόνια τα πέρασα υπέροχα κοντά σου. Τον πρώτο καιρό μερικές φορές υπήρχαν κάποιες διαφωνίες με άλλα παιδιά που δυστυχώς κατέληγαν σε τσακωμούς. Όμως τα δύο τελευταία χρόνια έμαθα ότι ανήκω σε μία ομάδα και κατάφερα να συνεργάζομαι.
ΌΣΟΝ ΚΑΙΡΌ ΕΊΜΑΙ Σ’ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ, έστω κι αυτά τα δύο χρόνια, περνάω καλά. Μπορώ να πω ότι το παλιό μού άρεσε περισσότερο γιατί ήταν αρκετά μεγάλο αλλά και γιατί από εκεί ξεκίνησα. Εκεί ήταν οι πρώτοι μου φίλοι. Όταν ήρθα εδώ στην τετάρτη τάξη γνώρισα άλλα παιδιά, όπως τον Γιάννη. Όταν πρωτοήρθα κάθισα δίπλα του. Θυμάμαι τον Δημήτρη τον Σπυρόπουλο, που όταν ήρθα εγώ έφυγε εκείνος σε λίγες μέρες για
άλλο σχολείο. Άλλος ένας που γνώρισα ήταν ο Λευτέρης που στην αρχή ντρεπόταν να μου μιλήσει. Το ίδιο κι εγώ. Επίσης το Νίκο, που ήξερα ότι ο ξάδελφός μου έκανε παρέα με τον αδελφό του. Τώρα ήρθε η ώρα να πάμε στο γυμνάσιο. Ας ελπίσουμε ότι όλοι θα πάμε στο ίδιο και ακόμα καλύτερα, θα είμαστε στο ίδιο τμήμα.
και τις δασκάλες μου που μας δίδαξαν αυτά τα χρόνια. Ακόμα δεν θα ξεχάσω όμως και τον κολλητό μου τον Δημήτρη τον Σπυρόπουλο, που μας άφησε (έφυγε για άλλο σχολείο) στα τέσσερα χρόνια της φοίτησης. Δεν είναι εύκολο να αποχαιρετάς κάποιον που σε αγαπάει και τον αγαπάς. Τέλος, ελπίζω να είσαι περήφανο που αποχαιρετάς επιτυχώς τόσα παιδιά. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, επειδή μου χάρισες υπέροχες στιγμές.
Στρατής
Γιάννης
ΛΟΙΠΌΝ, ΉΡΘΕ ΠΙΑ ΤΟ ΤΈΛΟΣ της έκτης τάξης και σε τρεις μήνες θα πάμε γυμνάσιο. Αγαπημένο μου σχολείο αυτά τα έξι χρόνια με βοηθούσες σε όποιο πρόβλημα είχα. Ήσουν δίπλα μου σε όλες τις δυσκολίες μου αλλά, κυρίως, με βοήθησες να γνωρίσω τους συμμαθητές μου και να δεθώ μαζί τους. Με κάποιους απ’ αυτούς θα είμαστε μαζί και του χρόνου αλλά με κάποιους άλλους θα πούμε αντίο. Δεν θα ξεχάσω όμως κανέναν. Όπως όλους τους δασκάλους
ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ στο δημοτικό πέρασα υπέροχα με τους συμμαθητές μου και τους δασκάλους μου. Έπαιξα πολύ κι έμαθα αρκετά χρήσιμα πράγματα. Αντίο αγαπημένο μου σχολείο.
2, Β2
Αποκριάτικη γιορτή στο σχολείο 2011–1 2, Β1
ΤΑ ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ έφτασαν στο τέλος τους. Πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα. Είχα την τιμή να γνωρίσω καλούς φίλους και καλούς δασκάλους. Άτομα που σημάδεψαν τα χρόνια μου εδώ στο Δημοτικό. Από εδώ και πέρα ξεκινά μια καινούρια ζωή στο Γυμνάσιο. Καινούργιοι καθηγητές, φίλοι και εμπειρίες.
Προχωρώντας μπροστά μαζί με τη γνώση που απέκτησα ξέρω ότι το μέλλον μου θα είναι δύσκολο αλλά έχω γερές βάσεις και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι θα πάω ψηλά… πολύ ψηλά. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Ελπίδα Γεωργαντή, τον κύριο Λάμπρο Κουφοπαντελή και την πολύ αγαπημένη μου κυρία Ηρώ Αναστασάκη.
Θεανώ
Στέλλα
Αποκριάτικη γιορτή στο σχολείο 2011–1
ΤΑ ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ περάσανε με πολύ γέλιο, μάθηση και πολλή αγάπη. Γνώρισα καλούς δασκάλους και καλούς φίλους. Θυμάμαι στα διαλείμματα παίζαμε πολύ και λέγαμε όμορφα ανέκδοτα. Λυπάμαι που τελειώνω το δημοτικό. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δασκάλους που με δίδαξαν.
Χριστουγεννιάτικη γιορτή
Αργυρώ
Κωνσταντίνος
ΦΈΤΟΣ είναι η τελευταία μου χρονιά στο δημοτικό. Αυτά τα 6 χρόνια θα μου μείνουν αξέχαστα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έχω περάσει με τους δασκάλους και τους φίλους μου, όλες τις χαρές και τις λύπες. Φέτος θα αποχαιρετήσω το σχολείο και τους δασκάλους με πολύ αγάπη.
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ, έφτασε η στιγμή να σε αποχωριστούμε γιατί μεγαλώσαμε. Θυμάμαι την ημέρα που έμπαινα για πρώτη φορά την πόρτα σου και τώρα ήρθε η ώρα που θα βγω οριστικά. Αυτά τα υπέροχα έξι χρόνια κοντά σου θα μου μείνουν αξέχαστα. Έφτασε όμως η στιγμή που θα πάμε γυμνάσιο και θα χωριστούμε. Όλοι οι δάσκαλοί μας ήταν καλοί μαζί μας. Θέλω να τους ευχαριστήσω που αυτά τα χρόνια μου έμαθαν να μιλάω, να γράφω, να διαβάζω και να γίνω σωστός άνθρωπος. Μια ξεχωριστή στιγμή που θα θυμάμαι ήταν η επιτυχία μας στους σχολικούς αγώνες μπάσκετ. Τότε που καταφέραμε με την ομαδικότητά μας να πάρουμε το κύπελλο και
να εκπροσωπήσουμε το σχολείο μας με επιτυχία. Τέλος θα σκέφτομαι για πάντα τους συμμαθητές μου και ελπίζω να βρισκόμαστε το καλοκαίρι για να πηγαίνουμε για μπάνιο. Καλό καλοκαίρι σε όλους μας και ραντεβού στο γυμνάσιο το Σεμπτέμβρη.
κής προσπαθούσε να μας κάνει κάι διαφορετικό, η κυρία Ανθίππη με το φοβερό μάθημα ιστορίας και τέλος, η κυρία Ηρώ που μας βλέπει στα μάτια και καταλαβαίνει τι νιώθουμε. Αντίο Δημοτικό, θα σε θυμάμαι για πάντα.
Κυριάκος
Λεμονιά
ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΓΙΑ ΕΜΈΝα είναι χαμόγελα, παιχνίδι, γέλια. Είναι 6 χρόνια πλημμυρισμένα με αναμνήσεις και με μοναδικούς ανθρώπους που μας έμαθαν να έχουμε αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Αυτοί είναι η κυρία Άννα με την ατέλειωτη υπομονή της στα μικρά παιδιά, η κυρία Ελπίδα με τα γλυκά χαμόγελά της, ο κύριος Λάμπρος με τις όμορφες ιστορίες του, η κυρία Ειρήνη που μας ενθάρρυνε όσο κι αν εμείς λέγαμε ότι είναι δύσκολα τα Γαλλικά, η κυρία Τόνια με τους τρόπους που ακολουθούσε για να μάθουμε πιο εύκολα, ο κύριος Γιώργος όπου σε κάθε μάθημα γυμναστι-
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ, Ήρθε η ώρα να σ’ αποχαιρετήσω. Πέρασα πολύ καλά σε όλες τις γωνιές σου. Η αγαπημένη μου όμως ήταν το γήπεδο του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου. Αρκετές φορές εκεί τσακωνόμσταν. Θέλω να αποχαιρετήσω όλους τις δασκάλες και τους δασκάλους μου που με έμαθαν πολλά πράγματα. Η αγαπημένη μου δασκάλα ήταν η κυρία Μαρία που με είχε στην πέμπτη και στην έκτη. Δεν ήμουν όλα τα χρόνια εδώ. Ήρθα στην Ε’ αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφερες να είσαι το
αγαπημένο μου. Αυτό οφείλεται στο ότι με υποδέχτηκαν όλοι πολύ καλά. Η αγαπημένη μου στιγμή ήταν όταν ήρθαμε εδώ στο σχολείο ένα απόγευμα για το Bazaar. Ζωγραφίσαμε και γελάσαμε πολύ. Η δυσάρεστη στιγμή ήταν όταν συνεννοηθήκαμε όλοι μαζί να πάμε για μπάνιο κι εγώ τελευταία στιγμή τους τα χάλασα. Όσα έχω περάσει μέσα σ’ αυτό το χώρο θα μου μείνουν αξέχαστα. Σ’ ευχαριστώ γι αυτό.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ∆Ι∆ΑΚΤΗΡΙΟΥ
Κατερίνα Αντωναράκη Κλεοπάτρα Αρμενάκη Σεβελίνα Αρμένη Μαρία Γιαννούλη Ειρήνη Ευωδιά Απόστολος Καντήλωρος Γιάννης Κάστανος Στρατής Κοντός Στέλλα Κοντού Θεανώ Λοΐζου Κωνσταντίνος Λουφάκης Αργυρώ Μαθιούδη Λεμονιά Μαμουνή Κυριάκος Νικολάρας Δημήτρης Πέππας Κυριακή Πιππίδη Αργυρώ Πολίτη Ιωάννα Πολίτη Νίκος Πουλής Νίκος Σαρρής Παναγιώτα Σκιαθίτη Σταμάτης Στείρος Άγγελος Τσαουσάι Λευτέρης Τσεσμελόγλου Σταματία Τσεσμελόγλου Μαρίτα Φλάμου Μαριάνθη Χούλη
Μαζί, οι δασκάλες της τάξης Ηρώ Αναστασάκη Μαρία Νιαμονιτάκη και Τόνια Μπαχά, Αγγλικών
Απόφοιτοι 1ου Δημοτικού Σχολείου Βροντάδου - 2016
Κυριακή
Δημήτρης
ΑΓΑΠΗΤΌ ΣΧΟΛΕΊΟ ΣΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΏ διότι πάω Στ’ Δημοτικού. Αυτά τα 4 χρόνια ήταν απ’ τα καλύτερά μου. Δεν θα ξεχάσω τίποτα από εσένα γιατί θα σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου. Μαζί σου πέρασα στιγμές λύπης και χαράς και πολλά άλλα που δεν μπορώ να τα περιγράψω πάνω σ’ ένα φύλλο χαρτί. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες που μου έμαθαν να στέκομαι στα πόδια μου.
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ, Όλα αυτά τα έξι χρόνια ήταν τα καλύτερα της ζωής μου. Θυμάμαι όταν ήρθα για πρώτη φορά στο σχολείο με μια μικρή τσαντούλα και μια κασετίνα περιμένοντας να μου μάθουν λεξούλες. Πριν να έρθω στο σχολείο ήμουνα πολύ ενθουσιασμένη γιατί θα γνώριζα καινούριους φίλους και καινούριους δασκάλους. Τώρα φεύγω από το Δημοτικό, αποχαιρετώ όλους τους δασκάλους και τους φίλους και πάω στο Γυμνάσιο.
Είμαι σίγουρη πως σε κανένα άλλο σχολείο δεν θα περάσω τόσο καλά. Εύχομαι να είναι το ίδιο τέλεια στο Γυμνάσιο, όσο στο Δημοτικό! Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την κυρία Άννα Κοκρή, τον κύριο Λάμπρο Κουφοπαντελή, την πανέμορφη κυρία Ελπίδα Γεωργαντή και τη μοναδική κυρία Ηρώ Αναστασάκη. Όλους τους δασκάλους του Δημοτικού τους θεωρώ δεύτερους γονείς μου! Δημοτικό, θα μου λείψεις!!!
μοτικού. Στην τρίτη και στην τετάρτη είχαμε τον κύριο Βασίλη Βελαλή. Θυμάμαι που την ιστορία μάς την έκανε σαν να ήταν ο ίδιος ο ήρωας του βιβλίου. Είχαμε και τον κύριο Γιάννη Μανάρα που έκανε μελέτη στην τρίτη. Ήταν λίγο αυστηρός, αλλά ο κάθε δάσκαλος είχε το δικό του τρόπο. Έτσι κι αλλιώς στο γυμνάσιο θα είναι πιο αυστηροί. Τέλος, η κυρία Ανθίππη μας έκανε μουσική, ενώ στην πέμπτη μάς έκανε ιστορία. Μας έδειχνε διάφορες εικόνες από τα βυζαντινά χρόνια. Τώρα κάνουμε πιο πολύ ζωγραφική κι έχει χιούμορ. Ήταν ωραία χρόνια.
Ιωάννα
Αργυρώ
ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΠΟΥ ΦΟΙΤΏ είναι το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βροντάδου. Σε αυτό βρίσκομαι από την πρώτη. Σε λίγο όμως θα πάω γυμνάσιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους δασκάλους μου που ήταν οι καλύτεροι. Στην πρώτη είχα τον κύριο Δημήτρη Μανάρα που δεν μας έβαζε πολλά. Όταν αργούσε να έρθει στην τάξη βγαίναμε έξω για να δούμε αν έρχεται και με το που τον βλέπαμε τρέχαμε και κάναμε ότι δε συμβαίνει τίποτα. Στη δευτέρα είχαμε την κυρία Μαρία. Είναι καλή δασκάλα και μας κάνει και γελάμε. Μας έχει μάθει πολλά πράγματα αλλά και να ζωγραφίζουμε. Επίσης την είχαμε και στις δύο τελευταίες τάξεις του Δη-
15 ΙΟΥΝΊΟΥ 2016… Η τελευταία μέρα στο Δημοτικό σχολείο. Αυτά τα 6 χρόνια ήταν τέλεια. Η αγαπημένη μου χρονιά ήταν η έκτη τάξη. Αξέχαστη θα μου μείνει η μέρα που συμμετείχαμε στους αγώνες μπάσκετ και γυρίσαμε στο σχολείο με το κύπελλο! Στο γυμνάσιο μπορεί να μη βλέπω όλους τους φίλους μου, όμως θα τους έχω για πάντα στην καρδιά μου.
Στο «Ράκτη»
2013-14
Δημήτρης, ο Γιάννης κι εγώ) και δεν μπορούσαμε να σηκωθούμε από τα γέλια. Ευτυχώς, στη θέση του Δημήτρη ήρθαν άλλα παιδιά όπως ο Κυριάκος και ο Απόστολος και κάπως κάλυψαν την απουσία του. Οι δάσκαλοί μου ήταν όλοι τους καλοί. Πότε ήταν που μάθαινα την προπαίδεια και τώρα λύνω εξισώσεις! Λίγο αυστηρός ήταν ο κύριος Γ. Μανάρας και η κυρία Ανθίππη. Γενικά, ήταν έξι τέλεια χρόνια.
Νίκος
Νίκος
ΠΈΡΑΣΑΝ ΚΙΌΛΑΣ ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ. Πότε ήτανε που πήγαινα πρώτη και ήμουν τόσο χαρούμενος που ήρθα στο Δημοτικό. Τώρα χρειάζεται να αφήσω το σχολείο, τους δασκάλους μου και μερικούς μου φίλους για να πάω στο γυμνάσιο. Ήταν έξι χρόνια χαράς και λύπης. Θυμάμαι, ήταν ένα μεσημέρι που ήρθε η μαμά του φίλου μας του Δημήτρη και τον πήρε για άλλο σχολείο, γιατί είχαν μετακομίσει. Αλλά υπήρχαν και στιγμές χαράς. Θυμάμαι μια φορά που παίζαμε μπάλα και πέσαμε και οι τρεις κάτω (ο
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ που τόσο θα μου λείψεις αφού σε λίγες μέρες θα φύγω οριστικά ως μαθητής σου, θα σε επισκέπτομαι όμως συχνά. Με σένα βάδισα τέσσετα χρόνια αφού τα άλλα δύο ήμουνα σε άλλο σχολείο. Μαζί σου έζησα λύπες και χαρές. Τα λιγοστά γκολ μού έδωσαν χαρά όπως και οι έλεγχοι που έπαιρνα κάθε τρίμηνο. Όλες αυτές τις χαρές τις πέρασα μαζί σου, σχολείο μου και μαζί με τον καλύτερο μου φίλο τον Άγγελο.
3-14 Λαογραφικό Μουσείο Καλιμασιάς 201
Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο όμως είναι ότι περιμέναμε πώς και πώς να πάμε έκτη!!! Να ’μαστε οι μεγάλοι!!! Νομίζαμε πως θα περνάμε καλύτερα… Όντως έτσι ήταν. Περάσαμε καλύτερα, αλλά όχι γιατί ήμασταν “οι μεγάλοι”, αλλά γιατί καταφέραμε επιτέλους να νιώσουμε ότι γίναμε παρέα.
Σταμάτης
Παναγιώτα
ΑΥΤΆ ΤΑ 6 ΧΡΌΝΙΑ στο δημοτικό ήταν υπέροχα. Σε αυτό βοήθησαν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές μου. Τούς ευχαριστώ λοιπόν όλους. Τους συμμαθητές γιατί μαζί τους πέρασα αξέχαστα διαλείμματα, ενώ τους δασκάλους για τα εφόδια που μου έδωσαν. Κυρίως όμως την κ. Μαρία που την είχαμε στη δευτέρα, στην πέμπτη και στην έκτη. Θα ήθελα να αναφερθώ κυρίως στην έκτη, όπου φρόντισε με μεγάλη πιστεύω επιτυχία να μην έχουμε ελλείψεις στο γυμνάσιο, ώστε να είναι πιο ομαλή η μετάβαση σ’ αυτό.
ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ στο δημοτικό τα πέρασα φα-ντα-στι-κά. Με τους συμμαθητές και τους δασκάλους μου, πέρασα καλές και κακές στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα. Κάθε χρονιά, όταν πλησίαζε το καλοκαίρι, μετρούσα αντίστροφα τις μέρες για να κλείσουμε αλλά φέτος δεν το κάνω. Δεν ξέρω, ίσως έχω συνειδητοποιήσει ότι τελειώνω το δημοτικό. Αυτά τα έξι χρόνια πέρασαν πολύ γρήγορα που δεν το κατάλαβα. Εύχομαι όλα τα παιδιά να περνούν στο δημοτικό έτσι και καλύτερα.
6
Χριστουγεννιάτικες κατασκευές 2015-1
Λευτέρης
Άγγελος
ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΠΈΡΑΣΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΆ. Έμαθα πολλά απ’ όλους τους δασκάλους. Κάθε τάξη έχει τις δικές της αναμνήσεις όμορφες ή άσχημες που δεν θα σβηστούν ποτέ απ’ το μυαλό μου.
ΣΕ ΛΊΓΕΣ ΜΈΡΕΣ θα κάνουμε ένα μεγάλο άλμα. Νιώθω πως είναι δύσκολο να αφήσω ένα τόσο ωραίο σχολείο, που με φιλοξένησε αυτά τα 6 χρόνια. Ν εγκαταλείψω όλους τους μαθητές του, όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες μου και επίσης να λησμονήσω τις καλές εμπειρίες που απέκτησα σ’ αυτό.
Χωρίς αμφιβολία, είναι ένα δύσκολο στάδιο που πρέπει να προσπεράσω. Οπωσδήποτε θα θυμάμαι τον φίλο μου τον Δημήτρη το Σπυρόπουλο που πήγε σ’ άλλο σχολείο όταν ήμασταν στην τετάρτη τάξη. Όπως και να’ χει, το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βροντάδου θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου…
Μαρίτα
Σταματία
ΑΥΤΆ ΤΑ ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ στο δημοτικό ήταν πολύ όμορφα. Έμαθα πολλά πράγματα και διασκέδασα με τους φίλους και τις φίλες μου. Κάθε χρόνο γνώριζα άλλους δασκάλους και άλλα παιδιά. Κάθε χρονιά ήταν καλύτερα. Κάποιες φορές ερχόταν νέα παιδιά που τα καλωσορίζαμε με χαρά. Ακόμα κι αν μαλώναμε κάποιες φορές σε λίγο τα ξαναβρίσκαμε. Πέρασα πολύ όμορφα κι έμαθα πολλά που θα με βοηθήσουν στο Γυμνάσιο.
ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΊΟ θα μου λείψεις πολύ στην υπόλοιπη ζωή μου. Νομίζω όλα αυτά τα χρόνια κατάφερα να μάθω τα “μυστικά” σου. Θυμάμαι την άσπρη μου γόμα με την οποία έσβηνα τα λάθη μου. Τις εκδρομές που πήγαμε μαζί με την κυρία μου. Κάθε στιγμή καλή ή κακή που πέρασα εδώ. Βάζω στο μυαλό μου όλες τις αίθουσες που μας φιλοξέ-
νησαν από την πρώτη τάξη. Τους συμμαθητές μου, τους φίλους και τους κολλητούς μου. Το χώρο της πίσω αυλής που παίζαμε συνήθως. Θυμάμαι ακόμα τους δασκάλους μου, καινούργιος και παλιούς. Εύχομαι για πάντα να ζουν αγαπημένοι δάσκαλοι και μαθητές. Μα πάνω απ’ όλα θέλω να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά, καινούρια και παλιά.
Βυζαντινό Μουσείο Χίου 2014-15
Χριστουγεννιάτικο δέντρο 2014-15
Μαριάθη
Μαριάνθη
ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ ΚΎΛΙΣΑΝ ΓΡΉΓΟΡΑ, ευχάριστα και φορτωμένα με γνώσεις και εμπειρίες. Εδώ σ’ αυτό το πανέμορφο κτίριο πρωτοβρεθήκαμε μικρά παιδάκια με φόβο και περιέργεια για το μέλλον μας. Γνωρίζοντας όμως τους δασκάλους μας και τους συμμαθητές μας γρήγορα απαλλαχθήκαμε από κάθε φόβο γιατί με την φροντίδα, την αγάπη και τη συνεργασία όλων, αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση και όρεξη για γνώση. Το σχολείο για μας είναι το δεύτερο σπίτι μας. Αυτή τη στιγμή ο νους μου πάει στο παρελθόν. Αρχίσαμε από την αλφαβήτα και καταλήξαμε σ’ ένα πλήθος γνώσεων. Δοκιμάσαμε τη λύπη στην αποτυχία, τη χαρά στην επιτυχία. Είμαι περήφανη γι αυτό το σχολείο, γιατί ήταν
ένα πρότυπο για μένα! Κάθε μέρα μαθαίναμε και κάτι καινούργιο. Μάθαμε γλώσσα, μαθηματικά, γεωγραφία και ιστορία. Αλλά το σημαντικότερο που μάθαμε είναι το να προσφέρουμε ειλικρίνεια και συμπόνοια στους συνανθρώπους μας. Όμως δεν είναι μόνο αυτά που έχουμε να θυμόμαστε από το αγαπημένο μας Δημοτικό. Τα θρανία, οι αίθουσες και οι πίνακες όταν τους βλέπουμε έχουν κάτι να μας πουν. Αυτά ξέρουν τις χαρές και τις λύπες μας γιατί παρακολουθούσαν τις τρέλες μας. Επίσης θα θυμάμαι για πάντα και θέλω να ευχαριστήσω τους δασκάλους μας. Τον κ. Δημήτρη Μανάρα που με την υπομονή του κατάφερε να μας μάθει πολλά. Την κ. Μαρία που αφοσιώθηκε τρία χρόνια στη συμπεριφορά μας και στη μόρφωσή μας. Την κ. Ανθίππη Φιαμού και την κ. Ειρήνη Ματθαίου που περάσαμε αξέχαστες στιγμές μαζί. Την κ. Τόνια που μας έμαθε Αγγλικά. Τον αγαπημένο μας κ. Βασίλη που μας αγκάλιασε για 2 χρόνια και μας παρέδιδε με μοναδικό τρόπο το μάθημα. Τον κ. Γιώργο που μας έκανε αθλητές, την κ. Ηρώ που μας έμαθε θέατρο και τέλος τον αξιότιμο διευθυντή μας. Όλα αυτά θα μου μείνουν αξέχαστα και εύχομαι στα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου να περνούν όπως ακριβώς περνούσαμε μαζί με χαρά και υγεία. Εύχομαι ανοιχτόκαρδα καλό καλοκαίρι και καλό κουράγιο για του χρόνου.
Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα, γερά θεμελιωμένα, από της χώρας ακάθαρτης, πoλύβοης, αρρωστιάρας μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια, τα σκολειά χτίστε! Κ. Παλαμάς, «Σχολεία χτίστε»
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος 5/6/2015
Αφιερώσεις, εδώ! αής 2015-16
Βιβλιοθήκη Κορ
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα. Κ. Π. Καβάφης, «το πρώτο σκαλί»
ουλή, 2016
Επίσκεψη στη Β
Καλοτάξιδοι!
Επίσκεψη στο Γυμνάσιο Βροντάδου 2016
Το Αναμνηστικό εκδόθηκε με δαπάνη του Συλλόγου Γονέων