Υλοποίηση Πολιτιστικού Προγράμματος Στη Ρώμη
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
2Ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων Σχολικό Έτος 2013-2014 Τάξη Γ’
Πρόλογος Στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος με θέμα «Διαδρομές στα ίχνη του παρελθόντος», που υποβάλλαμε τη φετινή σχολική χρονιά, υλοποιήσαμε μια εκπαιδευτική επίσκεψη με μια ομάδα είκοσι ενός μαθητών της Γ’ τάξης του σχολείου μας στη Ρώμη. Η εκπαιδευτική αυτή επίσκεψη πραγματοποιήθηκε από τις 9-12014 έως 12-1-2014. Τα θέματα που προσεγγίσαμε κατά τη διάρκεια των συναντήσεων πριν την αναχώρηση για Ρώμη είναι τα εξής: Η Αρχιτεκτονική στη Ρώμη, η Ρωμαϊκή τέχνη, η Γλυπτική, η Ζωγραφική και τα σπουδαιότερα μνημεία που σώζονται ως σήμερα. Οι παιδαγωγικοί στόχοι που τέθηκαν στην υποβολή του προγράμματος καλύφθηκαν και έτσι οι μαθητές εμπλακήκαμε σε δραστηριότητες συνεργατικής και βιωματικής μάθησης, συνεργαστήκαμε μεταξύ μας χωρισμένοι σε ομάδες με συγκεκριμένο στόχο, χρησιμοποιήσαμε τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο για την έρευνά μας, γνωρίσαμε μέσα από τις αναζητήσεις και τις παρουσιάσεις των ομάδων μας στοιχεία για τον Αρχαίο Ρωμαϊκό Πολιτισμό και φυσικά για τα διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα της Αναγέννησης μελετώντας έργα μεγάλων καλλιτεχνών . Η μεθοδολογία υλοποίησης που ακολουθήθηκε είναι η μέθοδος Ερευνητικής Εργασίας (project), οι μαθητές χωριστήκαμε σε ομάδες και με την καθοδήγηση των καθηγητών αναζητήσαμε τις πληροφορίες μας σε βιβλία, περιοδικά και στο διαδίκτυο. Αφού καταγράφηκαν, μελετήθηκαν και παρουσιάστηκαν τα στοιχεία που αφορούσαν το θέμα μας, οργανώθηκε η επίσκεψη στην πόλη της Ρώμης για τη βιωματική μελέτη του θέματος.
Θέματα που μελετήσαμε "Μπαρόκ" Ο όρος "Μπαρόκ" προέρχεται πιθανόν από την ισπανική λέξη "barroco", που σημαίνει "ακανόνιστο μαργαριτάρι". Αναφέρεται στην καλλιτεχνική και την πνευματική δημιουργία (λογοτεχνία, μουσική, εικαστικές τέχνες) η οποία εμφανίζεται την περίοδο μετά την Αναγέννηση και έως την εποχή του Διαφωτισμού, δηλαδή από το 1600 έως το 1717 περίπου. Ο όρος "Μπαρόκ" αποδόθηκε, αρχικά, με αρνητική σημασία στα έργα του 17ου αιώνα στα οποία ο καλλιτέχνης δεν τηρούσε τους κανόνες των αναλογιών, αλλά αντίθετα ακολουθούσε μια εκφραστική ελευθερία. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να προσδιορίσει την τέχνη της συγκεκριμένης αυτής εποχής με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. • Κυρίαρχο στοιχείο της τέχνης του Μπαρόκ είναι η έξαρση των συναισθημάτων, η επιβλητικότητα και η υπερβολή. Το ύστερο Μπαρόκ μπλέκεται χρονικά με το Ροκοκό, με το οποίο έχει πολλά κοινά στοιχεία. •
Στην αρχιτεκτονική του Μπαρόκ, η γλυπτική και η ζωγραφική έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Τα κτίρια διακοσμούνταν με ζωγραφικές παραστάσεις και γλυπτά. Γενικά, κάθε αρχιτεκτονικό στοιχείο (κίονες, εσοχές ή εξοχές) αξιοποιήθηκε ως διάκοσμο από τις άλλες τέχνες
ΜΠΕΡΝΙΝΙ: Γλύπτης & αρχιτέκτονας Η γλυπτική του Μπαρόκ, στο σύνολό της, παρήγαγε έργα υψηλής τεχνικής ποιότητας, αλλά υπάκουε κυρίως στις σκηνογραφικές απαιτήσεις της αρχιτεκτονικής. Κάθε έργο επιδίωκε να προκαλέσει την έκπληξη και το θαυμασμό του θεατή. Μεγάλη σημασία αποκτά η θέαση του αντικειμένου και η ένταξή του στο χώρο, και συνεπώς το φως έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα στη συνολική οργάνωση του έργου. Το φως διοχετεύεται από πολλές και διαφορετικές πηγές, που πολλές φορές δεν αποκαλύπτονται ευθέως στο θεατή. Αυτό δίνει ιδιαίτερη υπόσταση στην ύλη, η οποία με τη σειρά της γίνεται εύπλαστη, υπακούοντας στην κίνηση που υπαγορεύει το φως. Τα χρωματιστά μάρμαρα, οι επιχρυσωμένες λεπτομέρειες, η λεπτή επεξεργασία των διάφορων υλικών επιτείνουν την επιθυμητή φυσικότητα. Οι καλλιτέχνες προσπαθούν να ξεπεράσουν τη φυσική βαρύτητα των υλικών και να οδηγήσουν το θεατή, μέσα από το έργο τους, στην πνευματική κάθαρση και στην έξαρση των ευγενών συναισθημάτων, ακόμα και προς το θρησκευτικό όραμα. Στη γλυπτική του Μπαρόκ κυριαρχεί η προσωπικότητα του Μπερνίνι.
Μικελάντζελο: Ζωγράφος, γλύπτης,
αρχιτέκτονας και ποιητής Ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν η σύνοψη του αναγεννησιακού, ένα δαιμόνιο πνεύμα δηλαδή που ασχολήθηκε με την τέχνη σε όλες της τις εκφάνσεις. Στην ασύλληπτη καριέρα του στα χρόνια της ιταλικής Αναγέννησης ευτύχησε να δει φήμη και να γνωρίσει δόξα και πλούτο, αφού το ταλέντο του αναγνωρίστηκε πολύ νωρίς στη ζωή του. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα εμβληματικά αγάλματα «Πιετά» και «Δαυίδ», που άλλαξαν την πορεία της γλυπτικής τέχνης, ενώ εξίσου μνημειώδεις είναι και οι παραστάσεις του στον θόλο του παρεκκλησιού της Καπέλα Σιξτίνα, έργα που δεν χρειάζονται φυσικά καμία περιγραφή, αφού παραμένουν ορόσημα στην ιστορία της τέχνης. Η συνεισφορά του στην οικοδόμηση της δυτικής τέχνης λογίζεται κολοσσιαία, με τον μεγάλο δάσκαλο να έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι σε ότι κι αν μπήκε ποτέ στο δημιουργικό του στόχαστρο: γλυπτική, ζωγραφική, αρχιτεκτονική και ποίηση! Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι, γνωστός περισσότερο ως Μιχαήλ Άγγελος, ήταν γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης.
Μνημεία και αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας, πρωτεύουσα της περιφέρειας του Λάτιου, και μία από τις ιστορικότερες πόλεις της Ευρώπης. Μέσα στα όρια της βρίσκεται το Βατικανό, ένα ξεχωριστό κρατίδιο που είναι η έδρα της Καθολικής Εκκλησίας και του Πάπα. Η Ρώμη είναι μια πόλη με σπουδαία ιστορία και αξιοσημείωτη προσφορά στην επιστήμη, τον πολιτισμό και τις τέχνες. Γι' αυτό το λόγο, καθώς και για τα πολυάριθμα και εξαιρετικής ομορφιάς μνημεία της, της έχει αποδοθεί η προσωνυμία «η αιώνια πόλη». Το ιστορικό της κέντρο έχει καταχωρηθεί στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1980. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ρωμύλος θεμελίωσε τη Ρώμη στον Παλατίνο Λόφο στις 21 Απριλίου 753 π.Χ. Το ιστορικό κέντρο της Ρώμης είναι ένας ενιαίος αρχαιολογικός χώρος με μνημεία από πολλές και διάφορες ιστορικές ιστορικές περιόδους όπως αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Αναγέννηση και μεταγενέστερα. Ορισμένα από τα σημαντικά μνημεία και αξιοθέατα της Ρώμης που επισκεφθήκαμε είναι:
Το Κολοσσαίο, το επιβλητικό αμφιθέατρο της αρχαιότητας που είχε χωρητικότητα 50.000 θεατών. Περνώντας την είσοδο αισθάνεσαι σαν να περνάς τη μηχανή του χρόνου. Έρχονται εικόνες από τον τρόπο που παρουσίαζαν οι Ρωμαίοι τα φαντασμαγορικά αλλά και απάνθρωπα θεάματά τους.
Φεύγοντας από το Κολοσσαίο, στη βόρεια πλευρά, διασχίσαμε περπατώντας τη Ρωμαϊκή Αγορά, που σήμερα είναι μία μεγάλη έκταση με ερείπια μαρμάρινων κατασκευών, κιόνων και επιδαπέδιων σχεδιαγραμμάτων, όπου με λίγη φαντασία μπορεί κανείς να μεταφερθεί στο πολιτικό, εμπορικό και κοινωνικό κέντρο της αρχαίας Ρώμης. Από τα πιο καλοδιατηρημένα μνημεία είναι η Αψίδα του Σεπτίμιου Σεβήρου (203μ.Χ.) και τα ερείπια του βήματος του Καίσαρα από όπου εκφωνούσε τους λόγους του.
Περπατώντας φθάσαμε στον Παλατινό Λόφο, μια ατμοσφαιρική περιοχή με γιγάντια πεύκα και μεγαλειώδη μνημεία. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν εδώ όπου ο Ρωμύλος δολοφόνησε το δίδυμο αδελφό του Ρώμο και ίδρυσε τη Ρώμη το 753 π.Χ. . Αν και τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν το μύθο, έχουν αποδείξει ότι η τοποθεσία κατοικούταν από τον 8ο αιώνα π.Χ.
Το καλύτερα διατηρημένο, από τα αρχαία μνημεία της Ρώμης είναι το Πάνθεον που κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής του Αγρίππα τον 1ο π.Χ. αιώνα, υπέστη όμως πολλές φθορές και ανακατασκευάστηκε από τον αυτοκράτορα Αδριανό μεταξύ 119μ.Χ. και 128μ.Χ., ήταν κάποτε ναός προς τιμήν όλων των αρχαίων θεών της Ρώμης. Η ακτίνα του θόλου είναι ακριβώς ισοδύναμη με το ύψος του. Η μόνη πηγή φωτός είναι ένα άνοιγμα στη μέση του θόλου με περίπου 9μ. διάμετρο γνωστό ως oculus (μάτι). Κάποτε στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν αγάλματα θεοτήτων, τώρα στεγάζονται οι τάφοι των Βασιλιάδων Vittorio Emmanuele II και Umberto I, και του ζωγράφου Ραφαήλ. Οι τεράστιες μπρούτζινες πόρτες ανήκουν στο αρχικό κτίριο.
Αφήνοντας πίσω μας τη Ρωμαϊκή αγορά, ανεβήκαμε στον Καπιτολίνι λόφο όπου επισκεφθήκαμε τα μουσεία Καπιτολίνι.
Τα Μουσεία Καπιτωλίου αποτελούνται από δύο διαφορετικά κτίρια, το Palazzo dei Conservatori και το Palazzo Nuovo. Φιλοξενούν αρχαία γλυπτά καθώς και αναγεννησιακή και μπαρόκ τέχνη. Από τους Ρωμύλο και Ρέμο του 5ου π.Χ. αιώνα ως τη Μέδουσα του Gian Lorenzo Bernini. Εκτίθεται, επίσης, το πρωτότυπο άγαλμα του έφιππου Μάρκου Αυρήλιου, του οποίου αντίγραφο υπάρχει στη μέση της Piazza del Campidoglio. Θαυμάσαμε έργα αναγεννησιακά και μπαρόκ δημιουργήματα των Τιτσιάνο, Τιντορέτο και Καραβάτζιο, όπως και επίσης την πιο σημαντική συλλογή σε Ρωμαϊκά γλυπτά, την παλαιότερη δημόσια συλλογή στον κόσμο.
Η περιήγησή μας συνεχίστηκε στην περιοχή της πλατείας της Ισπανίας η οποία όπως λέγεται έχει αλλάξει ελάχιστα από τον 18ο αιώνα. Τα γνωστά επιβλητικά 135 Ισπανικά Σκαλιά (συνεχίζουν να μαγεύουν με την κομψότητά τους. Σχεδιάστηκαν από τους Francesco de Sanctis και Alessandro Specchi (1723-1725) ώστε να συνδεθεί η Ισπανική Πρεσβεία από την οποία η πλατεία πήρε το όνομά της, με την Εκκλησία της Τρινιτά ντέι Μόντι. Στην κορυφή της σκάλας όπου βρίσκεται η εκκλησία η θέα είναι καταπληκτική. Στα πόδια της σκάλας, στην πλατεία, βρίσκεται το σιντριβάνι Fontana della Barcaccia, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Pietro Bernini το 1627.
Αποκαμωμένοι από το περπάτημα απολαύσαμε την ιταλική κουζίνα στα εστιατόρια (τρατόριες) της πλατείας. Το βράδυ περπατήσαμε ξανά στους δρόμους της Ρώμης, σχεδόν σε κάθε γωνιά συναντούσαμε έργα άλλων εποχών που μας θύμιζαν ότι βρισκόμασταν σένα ανοιχτό μουσείο, παρατηρώντας την αρχιτεκτονική των κτιρίων σε στυλ μπαρόκ και ροκοκό και ενθουσιασμένοι καταλήξαμε στο μπαρόκ σιντριβάνι Φοντάνα ντι Τρέβι.
Αυτό το εντυπωσιακό μπαρόκ δημιούργημα καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο της πλατείας και μοιάζει να χάνεται μέσα στο palazzo (παλάτι). Αναπαριστά το άρμα του Ποσειδώνα που οδηγείται από Τρίτωνες και τα θαλάσσια άλογά τους -ένα άγριο και ένα ήμερο- αντιπροσωπεύοντας έτσι τις διαθέσεις της θάλασσας. H ονομασία Trevi υποδηλώνει ότι τρεις δρόμοι (tre vie) ενώνονται εδώ. Το νερό του σιντριβανιού προέρχεται από ένα από τα παλιότερα υδραγωγεία της Ρώμης.
Την επομένη επισκεφθήκαμε τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και την πλατεία του Αγίου Πέτρου, όπου διεξάγονται οι σπουδαιότερες παπικές λειτουργίες, καθώς χωράει πάνω από 60.000 πιστούς. Η εντυπωσιακή πλατεία Αγίου Πέτρου, κτίστηκε μεταξύ 1656 και 1667. Το παράξενο κτίσμα που περικλείεται από δύο ζεύγη κολόνων δωρικού τύπου , ιδανικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής Μπαρόκ, σχεδιάστηκε από τον Μπερνίνι, και στο κέντρο του υπάρχει ένας οβελίσκος ο οποίος χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και δύο πανομοιότυπα σιντριβάνια.
Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου βρίσκεται πάνω από ένα ιερό το οποίο λέγεται ότι υποδεικνύει τον χώρο ταφής του Αγίου. Ο πάπας Ιούλιος ο 2ος και ο αρχιτέκτονας του ο Bramante κατεδάφισαν το αρχικό κτίσμα το 1506 προκειμένου να οικοδομηθεί η νέα Βασιλική. Η κατασκευή διήρκεσε 120 χρόνια, στο διάστημα αυτό οι Alberti, Bramante, Ραφαήλ, Peruzzi, Sangallo ο νεότερος και Μιχαήλ Άγγελος αγωνίστηκαν πάνω από αυτό το τεράστιο οικοδόμημα. Αυτός ο ναός αποτελεί το κέντρο του καθολικού χριστιανισμού. Η πολυτέλεια του εσωτερικού του κτιρίου φέρει μαρτυρία για τον πλούτο της Καθολικής Εκκλησίας τον 16ο αιώνα. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στον κόσμο με 218 μέτρα μήκος. Ο θόλος είναι ο μεγαλύτερος του κόσμου με διάμετρο 42 μέτρα και ύψος 138 μέτρα. Το εσωτερικό, το οποίο περιλαμβάνει 45 βωμούς, είναι διακοσμημένο από πολλούς διάσημους καλλιτέχνες όπως οι Μιχαήλ Άγγελος, ο Μπερνίνι και ο Αντόνιο Κανόβα.
Στο εσωτερικό θαυμάσαμε το γλυπτό Pietà (1498-9 ) την παρθένο Μαρία με τον Ιησού μετά την σταύρωση φιλοτεχνημένο από τον Μιχαήλ Άγγελο καθώς και το άγαλμα του Αγ. Πέτρου (1296) από μπρούντζο φιλοτεχνημένο από τον Arnolfo da Cambio, το οποίο φημίζεται για τη φθορά που έχει υποστεί το πόδι του αγάλματος από τα φιλιά των προσκυνητών. Επίσης εντυπωσιαστήκαμε από το ιερό κουβούκλιο στο κέντρο της εκκλησίας, κάτω από τον τεράστιο θόλο, επάνω από τον τάφο του Αγίου Πέτρου φιλοτεχνημένο από τον Μπερνίνι με μπρούντζο και χρυσό.
Εντυπωσιασμένοι από το μεγαλείο αυτού του επιβλητικού και αριστουργηματικού ναού και διασχίζοντας από άκρη σε άκρη την υπέροχη ομώνυμη πλατεία, φθάσαμε στις όχθες του ποταμού Τίβερη και στη γέφυρα που μας οδηγούσε στο επιβλητικό στρογγυλό φρούριο Castel Sant' Angelo, που στο παρελθόν εξυπηρέτησε στο να προστατεύει τόσο τους ζωντανούς όσο και τους νεκρούς. Χτίστηκε αρχικά για μαυσωλείο του Αδριανού και αργότερα μετατράπηκε σε φρούριο για τους Πάπες τον 6ο π.Χ. αιώνα. Κατά τη διάρκεια ενός λιμού εκείνη την εποχή, ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας είδε ένα φάντασμα άγγελο να πετάει πάνω από το κτίριο και ονόμασε το φρούριο σε Castel Sant' Angelo. Το φρούριο συνδέθηκε με τα παλάτια του Βατικανού το 1277 με έναν τοίχο αλλά και μία διάβαση, επιτρέποντας στους Πάπες να καταφεύγουν εκεί σε εποχές κινδύνου. Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα και την πολιορκία αυτοκράτορα Καρόλου του 5ου, εκατοντάδες κόσμου έμειναν εκεί για μήνες.
Από εκεί οδηγηθήκαμε στην Πλατεία Ναβόνα, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Ρώμης, γεμάτη από καφέ και εστιατόρια. Το οβάλ σχήμα της ακολουθεί τη μορφή του πρώην σταδίου, που χτίστηκε το 86μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, γέμισαν την περιοχή με νερό ώστε να γίνονται εικονικές ναυμαχίες. Η πλατεία απέκτησε τη σημερινή της μορφή στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν ο Πάπας Ιννοκέντιος ο 10ος ανέθεσε στον Borromini να σχεδιάσει την Εκκλησία της Sant’ Agnese.
Μπροστά από την εκκλησία, το κεντρικό σιντριβάνι των 4 ποταμών ολοκληρώθηκε το 1651 και είναι ένα από τα πιο αριστοτεχνικά δημιουργήματα σχεδιασμένο από τον Bernini. Οι κύριες φιγούρες του αναπαριστούν τους μακρύτερους ποταμούς των 4 ηπείρων που ήταν γνωστές εκείνη την εποχή: ο Γάγγης στην Ασία, ο Δούναβης στην Ευρώπη, ο Νείλος στην Αφρική και ο Πλάτα στην Αμερική. Η μορφή του Νείλου είναι καλυμμένη με πέπλο, γιατί η πηγή του ήταν άγνωστη. Αφού δοκιμάσαμε τις ιταλικές γεύσεις στα εστιατόρια της πλατείας πήραμε το λεωφορείο της γραμμής για τον Καθεδρικό ναό της Ρώμης τον 'Άγιο Ιωάννη του Λατεράνο. Ο ναός σχεδιάστηκε τον 17ο αιώνα από τον αρχιτέκτονα Borromini πάνω στο σημείο όπου είχε χτίσει ο Κωνσταντίνος την πρώτη εκκλησία το 318μ.Χ. Τεχνικά ο 'Άγιος Ιωάννης είναι η έδρα του Πάπα και της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και όχι ο Αγ. Πέτρος στο Βατικανό, εξαιτίας της τοποθεσίας της εκκλησίας.
Η ανατολική πρόσοψη του Αγίου Ιωάννη είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο μέρος του. Αυτή η πρόσοψη συμπληρώνεται με τα μεγάλα αγάλματα του Ιησού και των αποστόλων του από λευκή πέτρα. Οι αρχαίες χάλκινες πόρτες πάρθηκαν από τη Curia στο Forum Romanum. Στην εκκλησία υπάρχουν δύο ασημένιες λειψανοθήκες, στις οποίες λέγεται ότι φυλάσσονται οι κάρες των Αγίων Πέτρου και Παύλου, των δύο ιδρυτών της εκκλησίας της Ρώμης. Στις δώδεκα κόγχες που σχεδίασε ο Μπορομίνι βρίσκονται τα τεράστια αγάλματα των δώδεκα αποστόλων που δημιουργήθηκαν από επιφανείς καλλιτέχνες σε στυλ ροκοκό συμπεριλαμβανομένων του Φραντζέσκο Μοράτι, Άντζελο ντε Ρόσι και του Πιερ Λε Γκρος του νεότερου. Υπάρχουν επίσης έξι παπικοί τάφοι μέσα στον Άγιο Ιωάννη. Ακριβώς απέναντι από τη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού, βρίσκεται ένα από τα μεγάλα θρησκευτικά τουριστικά αξιοθέατα της Ρώμης για τους Καθολικούς η Αγία Σκάλα. Αποτελείται από είκοσι οκτώ λευκά μαρμάρινα σκαλοπάτια, που σήμερα περιβάλλονται από ξύλινη επένδυση για να αποφεύγεται η φθορά τους, και βρίσκονται σε ένα κτίριο το οποίο ενσωματώνει μέρος του παλαιού Λατερανού παλατιού,
Η Αγία Σκάλα είναι, σύμφωνα με την καθολική χριστιανική παράδοση, η σκάλα που οδηγούσε μέχρι το Πραιτόριο του Πόντιου Πιλάτου στην Ιερουσαλήμ, την οποία ο Ιησούς Χριστός ανέβηκε κατά τη διάρκεια του Πάθους Του. Η σκάλα λέγεται ότι ήρθε στη Ρώμη από την Αγία Ελένη τον 4ο αιώνα. Για αιώνες, η Αγία Σκάλα έχει προσελκύσει χιλιάδες χριστιανούς προσκυνητές που ήθελαν να τιμήσουν το Πάθος του Ιησού.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας παρότι κουρασμένοι, αλλά διψασμένοι για νέες εμπειρίες οδηγηθήκαμε στην πλατεία Santa Maria in Trastevere, που είναι η καρδιά της περιοχής Τραστέβερε . Είναι μία τυπική Ρωμαϊκή πλατεία, αφού τη μέρα βλέπει κανείς μητέρες με τα παιδιά τους να κάνουν βόλτα, τουρίστες με τους τουριστικούς οδηγούς στο χέρι, ενώ τη νύχτα καλλιτέχνες να εκθέτουν τις δημιουργίες τους και νεαρόκοσμο να περνάει καλά. Τα τυπικά στενάκια της περιοχής είναι τα πιο πολυφωτογραφημένα, με αποκορύφωμα αυτά στα ανατολικά της πλατείας, των οποίων οι κρεμασμένες μπουγάδες είναι αυτές που έχουν φωτογραφηθεί πιο πολύ από οποιεσδήποτε στον κόσμο!
Η συμμετοχή, η συνεργασία και το ενδιαφέρον όλων μας στις περιηγήσεις, τις επισκέψεις καθώς και στην καταγραφή υλικού για τη μελέτη μας ήταν απαράμιλλη. Επιστρέψαμε ενθουσιασμένοι και γεμάτοι γνώση, εξαιρετικές εντυπώσεις και συναισθήματα από μια πόλη μουσείο που δεν ονομάζεται τυχαία Αιώνια Πόλη.
Οι Μαθητές: Γκούτσια Ευαγγελία Χριστίνα Δανιήλ Παρασκευή Κατράνα Αναστασία Κουτή Τριανταφυλλιά Μεσδανίτη Ειρήνη Νεστορίδη Κωνσταντίνα Παλιούρα Βασιλική Παλιούρα Ελισάβετ Σακελλαρίου Ευγενία Χρυσούλα Ελένη Ψυρίδη Ναταλία Γαλάνης Ξενοφών Ευσταθίου Χρήστος Κλάντζος Σπυρίδων Μπαλατσός Αλέξανδρος Πρεβέντας Μιχαήλ Ρουσιάκης Αθανάσιος Σιώμος Φίλλιπος Τασούλας Φώτιος Τέγος Κωνσταντίνος Τζιαμαλής Βάϊος Οι Καθηγητές Υπεύθυνοι του Προγράμματος: Τσουρβάκα Ελισσάβετ Παπαδημητρίου Νικόλαος – Αιμιλιανός Ο Διευθυντής Ποντίκας Γεώργιος