SOPHIA MARIA & CASPER NUSSELDER IN:
WHO’S AFRAID TO DANCE WITH THE WOOLF?
FOTOGRAFIE: JELLE IJNTEMA
PR E
2
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W VI E
PR E
PR E
VI
EW
PR
EV
IE
W
WHO’S AFRAID TO DANCE WITH THE WOOLF?
1
PR E
2
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 3
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
VI E
VOORWOORD
PR E
U hebt een boek in uw handen met foto’s van de uitvoeringen van “Who’s afraid to dance with the Woolf?”; na “I am the City” (2010) en “NarcismeNarcoseNeurose” (2011), alweer de derde voorstelling van en met Sophia Maria.
W
“Who’s afraid to dance with the Woolf?” is een dansante bewerking van het pijnlijke verhaal over een gestorven liefde. Een verhaal waarin de handelingen, bewegingen en mimiek, het script en de muziek vechten om gehoord en gezien te worden. Een constante frictie, die in zijn strijd een geheel vormt.
IE
Want het zijn altijd de dagen, de uren. Ze trekken voorbij. Ze worden gevuld. Met bezigheden. Met koffie op locatie. Met kletspraatjes en eindeloos veel werk.
EV
Ooit deelden we tijd. Waren we samen.
PR
“Ik heb geleefd als een kudde paarden. En maar steigeren. En toen ineens, in volle galop over me heen. Ik riep nog: “Doe me dit niet aan!” Maar in de tragedie kun je voor het leven kiezen door te sterven. Alleen in het echte leven kun je eindeloos sterven zonder ook echt dood te gaan.”
EW
De foto’s van Jelle IJntema vertellen hun eigen verhaal en hebben daarom in dit boek bestaansrecht gekregen.
4
PR E
Sophia Maria
VI
Opdat u ervan geniet, maar misschien soms ook de pijn voelt van de liefdes die niet meer geleefd kunnen worden.
W
PR E
VI E
INHOUD TITEL BLADZIJDE
PR E
VI
EW
PR
EV
IE
W
FOTO’S REPETITIE 2, 3 INTRODUCTIE 4 HET JAAR VAN DE MOGELIJKHEDEN 7 KLEERSCHEURTJES 13 EN ZE DANSEN 21 KRACHTMETING 27 HET GEHEIM DAT ONS BINDT 33 LICHAAMSTAAL 39 GRENZELOOS 45 TOT DE DOOD ONS SCHEIDT, GEORGE, IK HAAT JE! 51 FOTO’S LAATSTE VOORBEREIDINGEN 58, 59 COLOFON 60
5
W
PR E
VI E
WHO’S AFRAID TO DANCE WITH THE WOOLF?
IE
W
Een fysiek (dans-)theaterstuk over de desillusies van een jarenlang samenzijn en de harde strijd van mensen die nog bij elkaar zijn omdat ze ooit geliefden waren. Geïnspireerd op “Who’s afraid of Virginia Woolf?” Een in dans gevat gevecht van een manische liefde die niet over de grenzen van haar eigen wereld komt.
VI
EW
PR
EV
Oude volksdansen gaven volop gelegenheid om elkaar te ontmoeten en te veroveren, en waren een primaire uiting van allerlei onderdrukte emoties, gevoelens en verlangens. Volksdans en hedendaagse dans worden in deze voorstelling vermengd zoals heden en verleden tussen de man en de vrouw in elkaar overlopen. Twee mensen die elkaar met woorden afmaken terwijl ze vanuit symbiose handelen. De man die de vrouw gebruikt als bijzettafeltje, de vrouw die de man optilt en alle hoeken van de ruimte laat zien en hem uiteindelijk laat vallen. Een paringsdans midden in het café onder een laken, een abstracte dans van vergane glorie, een uitputtend schouwspel over verlangens en verachting. Alleen wie je lief had kun je gaan haten.
6
PR E
Choreografie en tekst: Sophia Maria/ Spel en dans: Casper Nusselder en Sophia Maria. Muziek: Bonno Lange/ Productie: Eva van der Krogt/ foto: Arja Oomkens.
W VI E
PR
EV
IE
W
PR E
PR E
VI
EW
HET JAAR VAN DE MOGELIJKHEDEN
7
PR E
8
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 9
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
10
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 11
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
12
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E EW
VI
KLEERSCHEURTJES
13
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
14
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
PR E
VI E
Martha: “Geef me eens wat te drinken.” George: “Je bent best een beetje bazig, weet je dat?” Martha: “Nou en? Ik ben ook heel aanspreekbaar… Als ’t je niet bevalt kun je dat toch zeggen?” George: “Je ziet toch dat het me niet bevalt?!” Martha: “Zien...zien. Ik keek even naar iets anders…”
IE
W
George: “Ok. Water? Thee? Wijn of bier?” Martha: “Ik wil water, thee én wijn.” George lacht en loopt naar de bar. Martha: “Maar: mijn water wil ik met ijs, mijn thee heet en mijn wijn in een goed glas.” Hij, George, lacht en loopt: “Jezus, wat is dat toch?!” Martha: “Wat?”
EV
Einde trouw-scène. George trekt zijn schoen uit, gooit deze naar Martha’s hoofd en zegt: “Jij bent zo agressief!” Martha: “Helemaal niet. Dat denk jij maar. Dat is jouw trauma.” George: “Ik stop altijd ijs in je drinken, maar jij eet die ijsblokjes altijd op, dat is één van die rare gewoontes van je.”
PR E
VI
EW
PR
Martha: “Laten we een spel verzinnen.” George schenkt wijn in reageert met: “Ok….Doen, durf of de waarheid.” Martha: “Daar zijn we te oud voor.” George: “Ik ben moe.” Martha: “Moe?! Man, je hebt geen reet gedaan vandaag! Beetje zitten schrijven, beetje voor je uit zitten staren…” George: “Mag ik zelf bepalen wanneer ik moe ben, schat?” Snuift en pakt krant. Martha: “Straks komen Nick en Honey nog langs.” George: “Fuck man, het is 2 uur ’s nachts, dat past echt niet in mijn ritme.” George rolt krant op. Martha: “Maar ik wil dat je me ziet in de volle context van het leven: jong, wild, peukie, knipoog, af en toe zo’n opmerking die me net ontglipt, (of een beweging die me net ontglipt, daar heb ik ook wel eens last van…)” George: “Oh, kom op, die tijd is geweest.” Martha: “Doe nu eens voor één keer niet zo saai…!!”
15
PR E
16
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 17
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
18
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
PR E
VI E
George: “Weet je? Jij zou pas echt stoer zijn als je het leven aan zou kunnen met alle saaie uren die daarbij horen.” Martha: “Fuck jou!” Ze pakt deel van de krant van George en rolt ‘m op. George: “En hou je kleren straks alsjeblieft aan.” Martha: “Wat?! Vind je me niet meer aantrekkelijk?” George: “O jawel, woest aantrekkelijk. Onze seks compenseert ons klote huwelijk. Martha: “Maar het zou fijn zijn als jij je vanavond voor de verandering eens rustig hield.”
W
Tijdens de dans (Bean Setting) meppen Martha en George elkaar met kranten in een gevecht waarbij zelfs het publiek niet wordt ontzien.
PR
EV
IE
Martha: “Is er hoop?” George: “Nee er valt niets meer te hopen.” Martha: “Maar zonder hoop is er niets.” George: “Dan is er altijd hoop.” Martha: “Is dat iets wat jij denkt als jij je kut voelt?” George: “Nee, dat is een gedachte die ik soms had in evenwichtigere tijden.” Martha: “Dus als je je kut voelt…?” George: “Dan is er geen hoop.” Einde volksdans. “Cheers!” Ze proosten “Op een hopeloze tijd”.
VI PR E
Martha knielt neer als bijzettafeltje.
EW
“Oja, wat vond jij één van de meest opwindendste momenten die je ooit met mij hebt meegemaakt?”
19
PR E
20
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E EW
VI
EN ZE DANSEN
21
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
22
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
W
PR E
VI E
George: “Crisis kutwijf.” Martha: “Wat nou?!” George: “Het is altijd hetzelfde met jou. Als ik jou wil, wil je mij niet. En ik heb je altijd zoveel willen geven..!” Martha: “Ik wil je wel.” George: “Je bent te laat.” Martha begint met: “Te laat waarmee? Ik zit hier en ik ben. Ik wil voelen dat ik leef. Ja, ik wil alles ervaren. Ik wil plakkerig met je dansen. Ik wil met je zijn, zonder het gewicht te moeten dragen van alles wat je me zegt te hebben willen geven. Ik wil niet dat je me neukt, maar dat je me intelligent vindt. Zeg niet: “Wat ben je mooi’’, maar “wat zeg je dat mooi”.
IE
George: “Houd nu eens op met die eindeloze monologen van je. Ik begrijp je niet meer. Ik raak de draad van dit gesprek kwijt. Je gaat aan mijn punt voorbij. Dat zie je toch?”
PR
EV
Martha: “Sorry. Voor mij is het allemaal heel duidelijk. Je hebt zo lang niet naar me willen luisteren. Nu vertel ik je gewoon wat ik op mijn hart heb. Met het mijn hart op mijn tong. Klaar om getongd te worden. Door om het even wie. Zuig me leeg. Mijn naam is Martha en ik ben 35 jaar oud. Ik heb geleefd als een kudde paarden. Allemaal een andere kant op. En maar steigeren. En toen, in volle galop over me heen. Ik zei nog: “Doe me dit niet aan”, maar hier zijn we nu. Martha proost met die wijn die ze gekregen heeft lallend op de dood: “In de tragedie kun je voor kiezen het leven kiezen door te sterven. Maar alleen in het leven kun je eindeloos sterven zonder ook echt dood te gaan!”
EW
Hij slaat haar vol in het gezicht. Het zou kunnen dat ze begint te huilen. Martha begint te dansen. George kijkt eerst versteend toe en besluit haar dan te volgen, te hinderen, lief te hebben, met haar te vechten, door te ploeteren. De handelingen vertellen het verhaal. Alles vecht om gehoord en gezien te worden.
PR E
VI
Het publiek kijkt naar een prille liefde en hoe dat gaat, niet gaat, doorgaat, vergaat, weer opstaat enzovoorts.
23
PR E
24
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 25
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
26
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E EW
VI
KRACHTMETING
27
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
28
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 29
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
30
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 31
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
32
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W VI E
PR
EV
IE
W
PR E
PR E
VI
EW
HET GEHEIM DAT ONS BINDT
33
PR E
34
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
VI E
“Je zit me tot hier!” zegt Martha stuurs tegen George, terwijl ze door het café beent.
PR E
George wendt zich tot het publiek: “Ze wil altijd maar meer van me. Goed is niet goed genoeg voor haar. Ze is het toppunt van de verbrijzelde samenleving waarin alle individuen strijden naar beter en best. Het is een overspelige trap. Ik zeg het je! Martha schreeuwt vanaf de andere kant van de kroeg als een viswijf: “George, wil je onze vuile was binnen houden, alsjeblieft?”
IE
W
Martha: “Zie je aan me dat ik geleefd heb? Zie ik eruit als een moeder? Zie ik eruit als iemand die voor een kind kan zorgen?”. Ze lokt een reactie uit van het publiek. “Je ziet het aan me. Ik wilde geen kind. Maar kome wat komt. Ik heb een zoon. Dat is leuk hoor, die leer je dan plassen. En je zegt: Luister maar naar mama, die heeft zoveel verhalen..!”
EV
George, beetje verstrooid: “Mijn vrouw is dus Martha.” George: Martha!
PR
Martha schreeuwt terug: “Wacht even George! Ik ben me aan het omkleden. Ik speel voor gastvrouwtje!”
PR E
VI
EW
George hardop in zichzelf: “Aan het omkleden? Martha heeft zich al jaren niet meer voor mij verkleed. Vrouwen vinden ambitie in de man belangrijk. Ze vinden wel meer. Ik ben altijd geweest wat elke vrouw wilde; Een aanstormend jong talent, cum laude vers van de universiteit, klaar voor een bliksemcarrière. Een lichaam en een kop, die je alleen nog maar in oude zwart/witfilms tegen komt. Een dosis humor waarmee op ieder feestje het middelpunt staat. Maar tijd verstrijkt en je vertrouwt iets te lang op alleen je talenten. De promotie laat op zich wachten en plotseling ben je te oud voor het etiket van ‘aanstormend talent.’ Je hebt te weinig bereikt om bij de gevestigde orde te horen. Je lijf, dat eens je tempel was, is door alle feestjes een stuk minder strak. Daarnaast heb je kraaienpootjes gekregen bij je ogen van de sigaretten die je aldoor rookt, omdat je ooit dacht daardoor op James Dean te lijken. Gefeliciteerd, je bent eindelijk echt volwassen.”
35
PR E
36
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 37
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
38
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E EW
VI
LICHAAMSTAAL
39
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
40
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 41
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
42
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 43
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
44
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E EW
VI
GRENZELOOS
45
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
46
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
PR E
VI E
Martha komt terug. Is al omgekleed. En kijkt naar hoe George zich (zeer theatraal) aan het omkleden is. Hij intimideert de student. Martha knipoogt juist naar de student. Ze begint zich ook weer om te kleden, maar flirt nu heel duidelijk met de student die George probeert te intimideren. Ze negeren elkaar. (Alleen aan het einde verdwijnen ze samen in bombastische striptease. Want zo zijn ze dan ook wel weer. Symbiotisch in hun afkeer van hun gasten.) Na ‘de show’ ploffen ze ergens neer.
EV
IE
W
Martha tegen George: “Geef me nog eens wat te drinken.” George: “Jij kent geen grenzen hè?” Martha: “George, wanneer ben jij zo zuur geworden?” Tegen het publiek: “Wat in het vat zit vergaat niet, zegt men wel eens. Maar ik zeg het je: conservering is niet meer van deze tijd. En dat conservatieve gelul van jou ook niet, George. Enig dat je je afvraagt of we iets kunnen leren van de geschiedenis, maar als je niet aan het stuur van het tijdschip gaat staan en je kennis niet toepast in het nu dan ben je passé, uitgerangeerd, finished. Er is geen hongersnood. Nee, in de huidige maatschappij ontbreekt het ons aan leiderschap, hè George…? Wij missen een leider die we kunnen volgen vanuit ons hart!” George: “Houdt daar nu eens over op, Martha.”
VI
PR E
George staat op en trekt Martha van het tafeltje: “Laat me los, lul.” George: “Gastvrouwtje dekken, niemand zeggen.” (kinderliedje) Martha: “ Who is afraid to dance with the woolf?” (stopt omdat ze bang is)
EW
PR
Martha gaat onverstoorbaar verder: “Je kunt niet eens de geschiedenisfaculteit leiden. Wat voeg je dan toe aan deze maatschappij met die boekenkennis van je? Ik wordt er al heel lang niet meer warm van, hoor.” George (naar publiek): “Martha, is in wezen heel romantisch.” Martha: “Pappie is tenminste een leider. Zijn handen tilden me op, namen me mee. Ik wil hem trots maken met een man, die uit zijn schaduw treedt.” George: “En daarom heb je je laten bezoedelen door alle mannen met een beetje potentie. Ja nee, heel mooi hoor, die zoektocht van je.”
47
PR E
48
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 49
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
50
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W VI E
EV
IE
W
PR E
PR E
VI
EW
PR
TOT DE DOOD ONS SCHEIDT, GEORGE, IK HAAT JE!
51
PR E
52
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
W
PR E
VI E
Martha: “Grenzeloos. Gevaarlijk. Ik heb het zo vaak gehoord, George. Van jou. Van anderen. Maar ik was op zoek naar andere woorden die beginnen met een G, George. Kun je zowel op zoek zijn naar je G-spot, als naar geborgenheid, George? Geef maar geen antwoord hoor. Je zit te diep in me. Jou van me wegsnijden zou pure zelfdestructie zijn. En we hebben iets gemaakt. Iets waar we ons hele leven aan ophangen. Wij hebben een geheim. Wij zijn een geheim. Het is ons geheim dat ons nog langer bindt. Onze geheime tuin. We komen er niet uit. Tot de dood ons scheidt, George, ik haat je. George: “Je hebt het ze toch niet verteld hè?! Je hebt ze toch niet van onze zoon verteld hè?! Martha?! Zeg me dat je het niet hebt gedaan! Dat zou onvergeeflijk zijn! Een ding Martha! Een grens!”
IE
Martha: “Nee, George, ze zagen het aan me. Er viel niets meer te vertellen. Het was al gebeurd voor ik er erg in had. Het gemis druipt van mij af als een, als een… Oh, fuck die eeuwige metaforen. Ik mis een thuis George. Ik mis de dromen. Je hebt het niet waargemaakt. Ik voel me gevangen.”
EV
George: “Dan heb ik nieuws voor je, Martha. Slecht nieuws. Slecht nieuws komt nog altijd per post. Maar ik zal het je vertellen. Onze zoon is dood. Het was een auto-ongeluk. Zomaar. Pats. Boem. Voorbij.”
PR
Martha: “Neeeeeee!” George: “Je kende de regels Martha. Je hebt ze zelf overtreden.”
VI PR E
Martha: “Ik, George. Ik.”
EW
Martha: “Dat is niet waar, George; ik speelde er enkel mee. Ik wilde zo graag contact met de mensen. Ik heb het niet gedaan, geen echt verraad gepleegd. Het was een flirt. Dit had je niet hoeven doen. Je had onze zoon niet hoeven vermoorden.” George: “Het is voorbij Martha. We zijn verbrokkeld. Nu vraag ik je: Wie is er bang om te dansen?”
53
PR E
54
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 55
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
56
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 57
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E
58
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
PR E 59
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
PR
EV
IE
W
PR E
VI E
WHO’S AFRAID TO DANCE WITH THE WOOLF?
CHOREOGRAFIE: SOPHIA MARIA (KIENHUIS) DANS, ZANG, SPEL EN SCRIPT, ROL MARTHA: SOPHIA MARIA DANS EN SPEL, ROL GEORGE: CASPER NUSSELDER PRODUCTIE: EVA VAN DER KROGT FOTO’S, VORMGEVING & OPMAAK: PASSIE IN BEELD | JELLE IJNTEMA
EW
MET DANK AAN: HET CAFÉTHEATERFESTIVAL UTRECHT, BONNO LANGE, ARJA OOMKENS, PETER RAVEN, MERIJN SCHIPPER, EVA VAN DER KROCHT EN IEDEREEN DIE VERDER GEHOLPEN HEEFT BIJ DE TOTSTANDKOMING VAN DEZE VOORSTELLING EN/OF DIT BOEK.
VI
FOTOGRAFIE PAGINA 3,4 ,58 EN 59 VAN SOPHIA MARIA EN JELLE IJNTEMA COPYRIGHTS OVERIGE FOTO’S: PASSIE IN BEELD | JELLE IJNTEMA. COPYRIGHTS TEKST: SOPHIA MARIA VOOR MEER INFORMATIE KIJK OP WWW.IKBENSOPHIE.COM OF WWW.PASSIEINBEELD.NL
60
PR E
NIETS UIT DEZE UITGAVE MAG ZONDER SCHRIFTELIJKE TOESTEMMING VAN DE RECHTHEBBENDE(N) WORDEN VERMENIGVULDIGD © 2014, TWEEDE DRUK APRIL 2014
PR E 61
EW
VI
W
IE
EV
PR
PR E VI E
W
W
EV
IE
W
PR E
VI E
WHO’S AFRAID TO DANCE WITH THE WOOLF?
SOPHIA MARIA 62
KIENHUIS
VI
PR E
CHOREOGRAFIE: SOPHIA MARIA KIENHUIS DANS, ZANG, SPEL EN SCRIPT, ROL MARTHA: SOPHIA MARIA DANS EN SPEL, ROL GEORGE: CASPER NUSSELDER PRODUCTIE: EVA VAN DER KROGT FOTOGRAFIE: PASSIE IN BEELD | JELLE IJNTEMA
EW
PR
EEN (DANS-)THEATERSTUK OVER DE DESILLUSIES VAN EEN JARENLANG SAMENZIJN EN DE HARDE STRIJD VAN MENSEN DIE NOG BIJ ELKAAR ZIJN OMDAT ZE OOIT GELIEFDEN WAREN. GEÏNSPIREERD OP ‘WHO’S AFRAID OF VIRGINIA WOOLF?’ VAN EDWARD ALBEE. EEN IN DANS GEVAT GEVECHT VAN EEN MANISCHE LIEFDE DIE NIET OVER DE GRENZEN VAN HAAR EIGEN WERELD KOMT.
HET BEDRIJF
SOphIE