Το μανιφεστο τησ τεμπελιασ by mimis giannopoylos

1η ΤΕΜΠΕΛΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ

το μανιφέστο της τεμπελιάς ‘ ρεμπέτικο μανιφέστο ’ Τι θα έγραφαν σήμερα οι Μάρξ- Ένγκελς- Λαφάργκ? Ποιά είναι σήμερα η λύση για την σωτηρία του πλανήτη από την οικολογική καταστροφή? Ποιός ο ρόλος της Ελλάδας σήμερα? Ποιά η λειτουργία του χρήματος και των εφευρέσεων? Ποιό το βαθύ νόημα της Αποκαλύψεως? Είναι το σύγχρονο ‘ευαγγέλιο’ όλων των επαναστατών ανεξάρτητα από ‘ιδεολογίες’ ή ‘θρησκείες’ 2010

Το μανιφέστο της τεμπελιάς ή αλλιώς το τεμπέλικο μανιφέστο, δεν είναι –βεβαίως- η διακήρυξη της ‘1 ης τεμπέλικης διεθνούς’, γιατί βαριόντουσαν οι τεμπέληδες να πάνε όλοι μαζί σε ένα σημείο να συζητήσουν, άλλωστε είναι τόσο πολλοί, εκατοντάδες εκατομμύρια. Φιλοδοξεί όμως, να εκφράσει τις βαθιές σκέψεις των ‘ανά τον κόσμον’ τεμπέληδων, με προεξάρχοντες τους Έλληνες , την κατ’ εξοχήν χώρα της τεμπελιάς.

Μοιάζει με ‘αρχές πολιτικής οικονομίας’, όμως στην ουσία πρόκειται για ‘τεμπέλικη οικονομία’. Ανωνύμου του ραθυμούντος

Αφιερώνεται στον τεμπέλη που ο καθένας κρύβει μέσα του

Ήλιε, γιατί πολυάργησες να πας να βασιλέψεις ? δημώδες άσμα

η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη λαϊκή παροιμία

μόνο τα ρολόγια και τα κορόϊδα δουλεύουν λαϊκή φράση

όσο θέλεις δούλεψε, όσο θέλει ο θεός θα σου δώσει λαϊκή παροιμία

το δουλευτή σου πλήρωνε και ψυχικά μην κάνεις κομμουνιστική-αντιθρησκευτική παροιμία

τα λεφτά έχουνε φτερά!

λαϊκή φράση

η φτώχεια θέλει καλοπέραση λαϊκή παροιμία

«ο ενάρετος άνθρωπος στρέφει την καρδιά του στην αρετή, ο κατώτερος άνθρωπος την στρέφει στο κέρδος» Κομφούκιος

‘γεννήθηκα κουρασμένος, και ζω για να ξεκουράζομαι’ λαϊκή φράση

Αν βρείς καρέκλα κάθισε, αν βρεις κρεβάτι ξάπλωσε, και μη κάνεις τίποτε σήμερα, αν μπορεί να γίνει αύριο… λαϊκή σοφία

του μάγκα του πολλά βαρύ, μη του μιλάτε το πρωί λαϊκό άσμα

όποιος δεν έχει μυαλό, έχει ποδάρια λαϊκή παροιμία

Ααα! Δεν νυχτώνει να πάμε για ύπνο! ο τεμπέλης πρωΐ- πρωΐ

Αχ! κοπάκια μου!...

αναστεναγμός τεμπέλη

Αν ήταν καλή η δουλειά, θα δούλευε κι ο Δεσπότης! τεμπέλικη σοφία

το δανεικό ψωμί είναι δυό φορές πείνα μία που το παίρνεις, και μια που το δίνεις πίσω λαϊκή σοφία

από διακονιάρη μην πάρεις δανεικά λαϊκή σοφία

Τεμπελιά ή βαρβαρότητα

μοντέρνο σύνθημα

Ράβε ξήλωνε, δουλειά να μη σου λείπει ειρωνική φράση

σε δουλειά να βρισκόμαστε… ειρωνική φράση

η δουλειά δεν είναι ντροπή, είναι μαλακία αναρχικό σύνθημα

σύνταξη στα 13

αναρχικό σύνθημα σε τοίχο

δούλεψε φτωχέ , να μη σου μοιάσω λαϊκή παροιμία

για ένα κομμάτι ψωμί δεν φτάνει μόνο η δουλειά τραγούδι με νόημα

«Εχει γίνει μελέτη, αν η τεχνολογία αξιοποιούνταν όπως έπρεπε, θα μπορούσαν να ζήσουν και τα 6 δις. των ανθρώπων της Γης με καλυμμένες τις βασικές τους ανάγκες ,δουλεύοντας, μόνον ο ενεργός πληθυσμός, δύο λεπτά την ημέρα!!!» Μανώλης Γλέζος, συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία 20 Μαΐου 2006

Ξεκουράστε το χέρι που γυρνάει το μύλο, ώ μυλωνούδες και κοιμηθείτε μακάρια. Η Δηώ* ανέθεσε στις νύμφες την εργασία των δούλων και να τες που πηδούν χαρούμενα πάνω στη ρόδα και να που ο άξονας με τις ακτίνες του γυρνάει τρίζοντας κάνοντας την βαριά μυλόπετρα να γυρίζει. Ας ζήσουμε όπως ζούσαν οι πατεράδες μας κι ας χαρούμε τεμπέλικα τα δώρα που μας προσφέρει η Θεά Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς , ποιητής, τέλη 1ου αι π.Χ Δηώ = η Θεά Δήμητρα

Αν κάθε εργαλείο εκτελούσε μόνο του το έργο του (…) δεν θα χρειάζονταν τότε καθόλου ούτε οι αρχιτέκτονες εργάτες, ούτε οι αφέντες δούλους. Αριστοτέλης, Πολιτικά 125b 33

8 Μαρτίου 1857 – Ημέρα της Γυναίκας

Οι ράφτες και οι υφάντρες της Ν. Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξευτελιστικών ωρών εργασίας. (από 16 σε 10 ώρες) --Ωράριο που οι άντρες είχαν κατακτήσει πριν 17 χρόνια- και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από βίαιη επίθεση της αστυνομίας.

Δεν θέλω να δουλεύεις, να βασανίζεσαι Σ’ έχω να τρως , να πίνεις, και να στολίζεσαι… παραδοσιακό ηπειρώτικο τραγούδι

Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Σημαντική επεξήγηση

Η λέξη ‘τεμπέλης’ ξέρουμε όλοι πως έχει αρνητική σημασία. Ο τεμπέλης λέγεται αλλιώς ‘οκνηρός’, με την ίδια σημασία, αλλά σε πιο ευγενή γλώσσα… Εμείς δεν είμαστε ,βεβαίως, ‘τεμπέληδες’ όπως το εννοούν αυτοί. Απλώς αυτοί είναι άρρωστοι εργασιομανείς, που δεν ξέρουν να χαίρονται τη ζωή τους και γι αυτό συσσωρεύουν πλούτο, για να νικήσουν τα κόμπλεξ τους. Όμως κρίθηκε σκόπιμο να χρησιμοποιηθεί ο τίτλος ‘τεμπέλης’, ως αυτοσαρκασμός και κυνισμός, αλλά και για να προξενήσει περισσότερο την προσοχή. Ο κάθε αναγνώστης ας εννοεί αντί για τεμπέλης: ξύπνιος άνθρωπος, φιλότιμος, λιτός σαν Σπαρτιάτης και γλεντζές σαν Αθηναίος, οικολόγος, φυσιολάτρης, χαρούμενος, ταπεινός, ευγενής, απελευθερωμένος, υγιής σωματικά, πνευματικά και ψυχικά.

Ο τίτλος σοκάρει. Όπως σόκαραν στην εποχή τους το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και το Δικαίωμα στην Τεμπελιά. Το πρώτο το έγραψε ο Μάρξ και ο Ένγκελς το 1848 και ήταν για ενάμιση περίπου αιώνα το ευαγγέλιο των ανά τον κόσμο κομμουνιστών.

Εκδόθηκε σε δεκάδες εκδόσεις και σε πολλές γλώσσες. Γράφτηκε με αφορμή την τεράστια εκμετάλλευση των εργατών που συνέβαινε τότε στην Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, στις πρώτες δεκαετίες της βιομηχανικής επανάστασης. Οι εργάτες-δούλοι δούλευαν 12, 15 και 18 ώρες ημερησίως…,

χωρίς –βέβαια- άδειες, ασφάλιση ή σύνταξη. Δούλευαν ακόμα και ανήλικα παιδιά 12 χρόνων.! Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον θεωρητικό του ‘κομμουνισμού’: ‘ο πραγματικός πλούτος της κοινωνίας (…) δεν εξαρτάται από τη υπερ-εργασία, αλλά από την παραγωγικότητα και αν υπάρχουν γόνιμες συνθήκες ή όχι.(…) Στην πραγματικότητα, το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει ουσιαστικά μόνο εκεί που η σημερινή καταναγκαστική εργασία παύει. Έτσι, από την ίδια την φύση των πραγμάτων, η ελευθερία του ατόμου βρίσκεται ανεξάρτητη από την υλική παραγωγή(…) Η μείωση των ωρών εργασίας είναι η βασική προϋπόθεση Οικονομικά-Φιλοσοφικά Χειρόγραφα,1844. Όμως, όπως είναι φυσικό, ο Μαρξ έφτασε σε υπερβολές, είχε ‘ξύλινο λόγο’, μπέρδευε τα λόγια

του, έκανε τα εύκολα δύσκολα, μιλούσε σαν εργασιομανής, κι όχι σαν τεμπέλης που ήτανε…, τον τάϊζε ο πατέρας του και ο Ένγκελς.. Εκτός αυτών το μήνυμά του διαστρεβλώθηκε (βλέπε ‘Κομμουνιστικά’ κράτη), και τέλος ξεπεράστηκε από την ίδια την εξέλιξη της ζωής και της κοινωνίας, λόγω της τεχνολογίας. Δεν μπόρεσε, πράγματι, ο Μαρξ να προβλέψει τέτοια μεγάλη άνθηση της τεχνολογίας που είναι πλέον φτηνή και προσιτή στον καθένα. Κανείς πριν από 150 χρόνια δεν θα μπορούσε να προβλέψει τέτοια εξέλιξη. Ο Μαρξ ήταν ουτοπικός αφού νόμιζε πως μπορεί να σταθεί ένα πολίτευμα με κατάργηση δια νόμου της ατομικής ιδιοκτησίας, και παρέσυρε και άλλους που πίστεψαν σε αυτή την ουτοπία. Μοιάζει το κίνημά του πολύ με τον χριστιανισμό, ως προς το πόσο ενθουσίασε τους οπαδούς του σε κάτι ανέφικτο…

Όσο ευθύνονται οι Έλληνες χριστιανοί ‘ορθόδοξοι’ για την διαστρέβλωση που έχουν κάνει στην θεωρία τους, τον Χριστιανισμό, άλλο τόσο και οι Έλληνες κομμουνιστές φανατίστηκαν, παράλλαξαν και δεν κατάλαβαν την θεωρία του Μαρξ, και πως ποτέ στην Ελλάδα δεν υπήρχε εκμετάλλευση σαν την Αγγλίας. Ο Ελληνας είναι εκ φύσεως εγωιστής, φιλοδίκαιος και ολίγον ζηλιάρης, δεν δέχεται να έχει ο άλλος περισσότερα, είναι, δηλαδή, εκ φύσεως κοινοτιστής = κομμουνιστής. Δυστυχώς είχαμε την απαράδεκτη για την Ελλάδα στάση των κομμουνιστών να ανέχονται την 8η θέση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου που είναι: «ίση υποχρεωτική δουλειά για όλους. Οργάνωση βιομηχανικών στρατών, ιδιαίτερα στην γεωργία». Αν είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια λόγια στην Ελλάδα, τη χώρα της τεμπελιάς…!

Οι Έλληνες ταιριάζουν περισσότερο με τη θεωρία του Λαφάργκ για την τεμπελιά, γιατί ο Ελληνας είναι εκ φύσεως α π ρ ογ ρ α μ μ ά τ ι σ τ ο ς, φιλελεύθερος και τεμπέλης. Ο Πωλ Λαφάργκ, γεννήθηκε το 1842 και είχε ρίζες Κουβανέζικες και Εβραϊκές. Η οικογένειά του ήταν αρκετά εύπορη. Σοσιαλιστής και αναρχικός, σπούδασε γιατρός… Το 1865 γνώρισε τον Μαρξ σε συνέδριο της Διεθνούς. Τον γοήτευσε ο χαρακτήρας του, και αργότερα η κόρη του. Έγινε γαμπρός του Μαρξ, (παντρεύτηκε την όμορφη κόρη του Λάουρα.) . Μια μέρα ανακαλύπτει στη βιβλιοθήκη του Μαρξ το ‘Δικαίωμα στην Ανάπαυση’ του Κριστόφ. Αυτό το βιβλίο συν το Κεφάλαιο του Μαρξ τον επηρέασαν για να γράψει το 1880 το ‘Δικαίωμα στην Τεμπελιά’. Η βασική λέξη είναι η λέξη ‘δικαίωμα’ και μετά έρχεται η

‘τεμπελιά’: Δηλαδή είναι δικαίωμα του ανθρώπου η τεμπελιά , ένα από τα βασικά του δικαιώματα. Δεν είναι αρρωστημένη κατάσταση, ούτε έχει περιθωριακή διάσταση. Είναι η ‘αναίρεση’ του ‘δικαιώματος στην εργασία’, πόσο μάλλον στην υποχρεωτική εργασία = δουλεία που υπάρχει εδώ και αιώνες. Το βιβλίο αυτό σημάδεψε αλλά και δίχασε τη διανόηση για πολλές δεκαετίες, έως τις μέρες μας. Είναι ένας ύμνος προς την τεμπελιά, την ανέμελη φυσική ζωή χωρίς πολλά καταναλωτικά αγαθά. Ήρθε σε αντίθεση με τους πλούσιους της εποχής του που θησαύριζαν , ενώ οι εργάτεςδούλοι υπέφεραν. Όμως το ύφος του ξέφευγε από αυτό των μαρξιστών-κομμουνιστών. Το ύφος του είναι υπερβολικό και σατιρικό-χιουμοριστικό, κι έτσι, ξεπέρασε σε αξία ακόμα και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που είναι σοβαρό – συγκριτικά- κείμενο.

Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες του κόσμου, είναι, πλέον, έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αλλά ας αφήσουμε τον Παύλο Λαφάργκ να κριτικάρει τους μαρξιστές-κομμουνιστές: «Αν τα δεινά της καταναγκαστικής εργασίας (…) χτύπησαν το προλεταριάτο, (…) τάθελε και τάπαθε. Ενώ το 1848 οι εργάτες κατήγγειλαν με τα όπλα στα χέρια αυτήν την εργασία, τώρα την έχουν επιβάλλει οι ίδιοι στην οικογένειά τους και έχουν παραδώσει στους μεγαλοβιομήχανους τις γυναίκες και τα παιδιά τους(…) Οι δύστυχες γυναίκες, όντας έγκυες ή όταν θηλάζουν τα μωρά τους, υποχρεώνονται να πηγαίνουν στα ορυχεία και στα εργοστάσια(…) κατέστρεψαν την ζωή και τη ζωντάνια των παιδιών τους. Αίσχος στο προλεταριάτο!

Πού είναι εκείνες οι κυράδες για τις οποίες μιλούν τα δημοτικά τραγούδια και παραμύθια μας, οι ετοιμόλογες, οι αθυρόστομες, οι ερωτευμένες?(…) Πού ‘ναι εκείνες οι ανέμελες γυναίκες που πάντα χόρευαν, μαγείρευαν, τραγούδαγαν, και έσπερναν την ζωή σκορπώντας τη χαρά, που χωρίς πόνους γένναγαν παιδιά υγιή και δυνατά?» Συνεπής στην όλη βιοθεωρία του ο Λαφάργκ, έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του, (μαζί με την αγαπημένη του Λάουρα που φαίνεται πως είχε γοητευτεί από τη θεωρία του)… Πολύ πριν αυτοκτονήσει στα 70 του, στις 26-11-1911, είχε εξοικειωθεί με την ιδέα να βάλει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του. Διάβαζε το έργο του Πλούταρχου Βίοι Παράλληλοι, όπου είχε υπογραμμίσει την αυτοκτονία του Κάτωνα . Στο βιβλίο του Δικαίωμα στην

τεμπελιά μιλάει για τις δοξασίες που είχαν πρωτόγονες φυλές της Βραζιλίας, ότι μια ζωή χωρίς χαρά πρέπει να τερματίζεται. Έτσι λοιπόν, γράφει πριν την αυτοκτονία του: «Υγιής στο σώμα και το πνεύμα, αυτοκτονώ πριν τα ανελέητα γηρατειά μου αφαιρέσουν μία-μία όλες τις ηδονές και τις χαρές (....)κάνοντάς με βάρος για μένα τον ίδιο και τους άλλους.(…) Πεθαίνω με την υπέρτατη χαρά της βεβαιότητας ότι σε ένα κοντινό μέλλον η Υπόθεση στην οποία έχω αφιερώσει τον εαυτό μου εδώ και 45 χρόνια θα θριαμβεύσει(…)» Το Γαλλικό Εργατικό Κόμμα το 1880 απαιτούσε να γίνει μια μέρα αργία τη βδομάδα (ρεπό), να οριστεί το 8ωρο για τους ενήλικες, και να απαγορευτεί η εργασία παιδιών κάτω από 14 χρονών . Ο Λαφάργκ θεωρούσε ως εφικτό ήδη από τότε το 3ωρο!

Πρόλαβε να δεί στα χρόνια του, το 1886 να θεσμοθετείται στην Αμερική το 8ωρο ύστερα από την επανάσταση της 1ης Μαΐου 1883, και το 1909 να θεσμοθετείται στη Γαλλία το 8ωρο (6 επί 8=48 τη βδομάδα), και μία μέρα ρεπό . Όμως το 40ωρο και η 5ήμερη εβδομάδα ορίστηκε στη Γαλλία πολύ αργότερα, το 1936. Όμως, δυστυχώς, από εκείνα τα χρόνια, πριν τον πόλεμο, έως και σήμερα, 70 χρόνια μετά!!!, δεν μειώθηκε καθόλου το ωράριο, παρά τα μηχανήματα που υπάρχουν για κάθε τι. Αν ζούσε σήμερα ο Λαφάργκ θα ήταν πολύ στεναχωρημένος, και θα μας έβριζε με τα χειρότερα λόγια… Πώς δεν έχει μειωθεί ακόμα το ωράριο των 8 ωρών και μάλιστα έχει τάσεις να αυξηθεί και άλλο.? Γιατί δεν μειώνουν το ωράριο από 8 ώρες έστω στις 7 (15%),

ώστε να μηδενιστεί η ανεργία όταν κι αυτή είναι 15%? Πώς δεν έχουμε ακόμα αξιοποιήσει τις μηχανές που υπάρχουν για κάθε τι για να μειώσουμε τις ώρες εργασίας? Αν απαντήσουμε στο ερώτημα, θα λύσουμε και το πρόβλημα. Στις αρχές του 20ου αι. πολλοί πρόβλεπαν πως η τεχνολογική και βιομηχανική επανάσταση θα μείωνε πολύ τον χρόνο εργασίας και θα διευκόλυνε τη θέση του εργάτη. Όμως δεν έγινε αυτό μέχρι στιγμής. Εμείς οι άνθρωποι , φαίνεται, προτιμήσαμε το παραπάνω χρήμα ,από τον παραπάνω ελεύθερο χρόνο. Οι αριστεροί επαναστάτες νομίζουν πως θα πέσει το σύστημα από τους πεινασμένους, ή τους άφραγκους με τη φράση: ‘δεν πληρώνω- δεν πληρώνω’. Κι όμως θα πέσει από τους τεμπέληδες, από αυτούς που λένε: ‘δεν δουλεύω-δεν δουλεύω’. Η Σοσιαλιστική Λευκή Βίβλος πρότεινε μείωση ωρών εργασίας,

όμως το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αλλά και ο κάθε ηλίθιος και νεόπλουτος καταναλωτής δεν θέλει πιό πολύ χρόνο, θέλει χρήμα για να μπορεί να καταναλώνει άσκοπα όλο και περισσότερο…

κομπιούτερ, τηλεπικοινωνίες, οικιακές συσκευές, ενέργεια, κλπ. …) και όμως παρ’ όλα αυτά οι μισοί κάτοικοι της γης λιμοκτονούν και οι άλλοι μισοί είναι υπέρβαροι, οι μισοί εργάζονται σαν τρελοί όλη μέρα και οι άλλοι μισοί μένουν Τα ολοκληρωτικά και άνεργοι.? ‘κομμουνιστικά’ κράτη σ’ όλο τον κόσμο αντί να μειώσουν τις ώρες Θα προσπαθήσουμε να εργασίας προς όφελος του εργάτη, συνθέσουμε τα δύο αυτά βιβλία κάνουν ακριβώς το αντίθετο. σε ένα, βασιζόμενοι στο βαθύ Τρανταχτό παράδειγμα η Κίνα. νόημά τους, και προσπαθώντας να εξηγήσουμε τη σημερινή Φαίνεται λοιπόν πως δεν φτάνει κατάσταση του παγκόσμιου (μόνο) η θεωρία του Μάρξ. Η καπιταλιστικού συστήματος. επανάσταση των εργατών δεν Έτσι θα δώσουμε πνοή έφερε κανένα αποτέλεσμα προς στην μοντέρνα ‘επανάσταση’ όφελός τους. των ακτιβιστών οικολόγων, Αντιθέτως, η θεωρία του των ‘τεμπέληδων’. Αυτών που έχουν συνειδητοποιήσει Λαφάργκ περί τεμπελιάς είναι πως είναι απλώς ζώα, αυτή που ταιριάζει στις μέρες μας και είναι περήφανοι γι αυτό. για όλον τον κόσμο. Αυτοί είναι η ήρεμη δύναμη! Αλλά πώς θα έγραφαν σήμερα Το ύφος του Τεμπέλικου τα βιβλία τους αυτοί οι μεγάλοι διανοητές, τώρα που έχει γίνει για Μανιφέστου είναι επίτηδες πληθωρικό, κυνικό, υπερβολικό, πρώτη φορά στη γη τόση μεγάλη αστείο και αλληγορικό. αύξηση της τεχνολογίας και των εφευρέσεων, (συγκοινωνίες,

Άλλωστε ,πολλές φορές συμβαίνει να λέγονται σημαντικά πράγματα με αστείο τρόπο. Είναι πολύ φυσικό να μην συμφωνούν όλοι οι τεμπέληδες

σε όλα. Μας αρκεί που στα περισσότερα έχουμε σύμπνοια απόψεων, δηλαδή σε ένα, στην δημιουργική ‘δια βίου’ τεμπελιά

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣ Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την υδρόγειο: το φάντασμα της τεμπελιάς. Μια παράξενη τρέλα διακατέχει όλο τον σύγχρονο υπερκαταναλωτικό και καπιταλιστικό κόσμο, το θανατηφόρο πάθος για δουλειά μέχρις εξαντλήσεως.

κάποτε να εργάζονται σαν τα μυρμήγκια οι άνθρωποι της γης.

Σήμερα η υπερεργασία στο όνομα της ‘ανάπτυξης’ έχει γίνει η αιτία κάθε πνευματικού και σωματικού εκφυλισμού.

--Για χιλιάδες χρόνια λίγοι άνθρωποι έβαζαν τους πολλούς να δουλεύουν καταναγκαστική εργασία ‘για ένα πιάτο φαί’. Ήταν το τελευταίο όριο που μπορούσαν να τους δώσουν γιατί αλλιώς δεν θα ζούσαν, και δεν θα μπορούσαν να δουλεύουν. Οι ολίγοι έκαναν επιθετικούς πολέμους σε άλλους λαούς, και οι άλλοι άρχοντες έβαζαν το δικό

Όλες οι ιδεολογίες και οι θρησκείες, όλα τα κράτη και οι υπερδυνάμεις, όλες οι τράπεζες, οι μεγάλοι κεφαλαιοκράτες, οι πολυεθνικές και οι έμποροι , ένας ολόκληρος τρελός ‘νεόπλουτος’ πλανήτης, τρέμει μήπως πάψουν

Ξέρουν πως έτσι θα πέσει το παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα ‘μέσα σε μία μέρα’. Και κάνουν το παν για να κρατήσουν τον βαρειά άρρωστο πλανήτη με ‘ασπιρίνες’.

τους λαό να αμυνθεί, και έτσι σκοτώνονταν δύο άφταιγοι λαοί. Η τιμωρία των αιχμαλώτων , ήταν εκτός από τα βασανιστήρια, η ‘δουλεία’, η δουλειά εφ’ όρου ζωής… Όλα αυτά συμβαίνουν ακόμα και σήμερα σε μερικά κράτη… Όμως τί έχουμε να πούμε για αυτούς που δουλεύουν εθελοντικά, τί να πούμε για τους εθελοντές δούλους ? Ο κόσμος στις μέρες μας Όλα είναι υπερβολικά στις μέρες μας, και χωρίς λόγο: Η πλεονεξία είναι η βάση του σύγχρονου καπιταλισμού. υπέρβαροι άνθρωποι, υπερκατανάλωση, υπερπληροφόρηση, υπερεργασία, υπερκαταμερισμός εργασίας, υπερθένμανση του πλανήτη, υπεραλιεία και υπερεντατική καλλιέργεια της γης, υπερφαρμακεία, πληθώρα παρασιτικών επαγγελμάτων,

υπερπληθυσμός, υπερβολικό κράτος, υπερδανεισμός κρατών και ιδιωτών, υπέρογκα κέρδη πολυεθνικών, υπερεξοπλισμός… ….και άλλα πολλά ‘υπέρ’ που όμως λειτουργούν ‘κατά’ του ανθρώπου....

Στην

πορεία της εξέλιξης, μάζεψαν το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού σε μεγάλες πόλεις μακριά από τη φύση, ώστε να τον ελέγχουν, και για να τους βάλουν να δουλεύουν για την ανώτερη τάξη, η οποία δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί μόνη της, σαν κακοί τεμπέληδες που είναι. Έτσι διαφθείρουν και την πιο αξιόλογη ανεξάρτητη ομάδα τους πληθυσμού, τους χωρικούςαγρότες, οι οποίοι μη έχοντας χρήματα και τεχνολογία, πουλάνε τη γή τους για ένα κομμάτι ψωμί, καί πάνε για καλύτερη τύχη τις πόλεις ή στο εξωτερικό.

Ενώ κάποτε το 90% των ανθρώπων ήταν μέσα στη φύση- αγρότες, τώρα προσπαθούν με τη βία να τους φτάσουν στο 5%. Όσο κι αν φαίνεται τρελό, ένας από τους λόγους που πήγαν όλοι στις πόλεις είναι η δυνατότητα να φτιάχνονται φτηνά πολυώροφα σπίτια με μπετόν. Ένας άλλος λόγος, που είναι επίσης για γέλια, είναι ότι έφυγαν για να ξεφύγουν από το κουτσομπολιό του χωριού , για περισσότερη ερωτική ελευθερία. Και ένας τρίτος λόγος είναι για …να βρουν δουλειά! Και το μόνο που καταφέρνουν στο τέλος, είναι να μένουν μόνοι τους σε σπίτια και διαμερίσματα. Στο 70% των σπιτιών μένει μόνο ένας άνθρωπος, είναι σχεδόν άδεια..

--Τα 9 στα 10 επαγγέλματα είναι παρασιτικά, πουλάνε ‘αέρα κοπανιστό’, κι όμως τα επιδοτούν, και όλοι παίζουν θέατρο κάνοντας πως δουλεύουν. Η γραφειοκρατία αλλάζει μορφή, αλλά συνεχώς διογκώνεται… Υπάρχει υπερεπαγγελματισμός. Κι έχουν εφεύρει μια μαγική λέξη, την ‘καριέρα’, που είναι ο ανώτερος σκοπός του ανθρώπου, ανώτερη κι από τη χαρά, τον έρωτα, ανώτερη ακόμα κι από τα λεφτά. Αν βρείς ‘μια καλή δουλειά’ σου εύχονται ‘καλή σταδιοδρομία’.

Παρ΄ όλα αυτά, οι 9 στους 10 ανθρώπους κάνουν λάθος δουλειά, άλλη απ’ αυτή που τους ταιριάζει, και που θα ήθελαν. Τους νοιάζει μόνο να βγάζουν λεφτά. Άλλωστε αν έκαναν την εργασία που ήθελαν θα την έκαναν και ‘τζάμπα’. Κι ούτε θα ασχολούνταν με κάτι ηλίθια ‘χόμπυ’ για να βγάλουν το άχτι τους τις ελεύθερες ώρες.

--Πηγαίνουν στα Πανεπιστήμια με μόνο σκοπό να βρούν μετά δουλειά , κι έτσι δεν τους πειράζει που δεν μπήκαν στη σχολή που ήθελαν, άλλωστε άλλο ήθελαν, άλλο σπούδασαν, και στο τέλος άλλη δουλειά κάνουν. Γονείς πιέζουν τα παιδιά τους για να σπουδάσουν τη ίδια επιστήμη με αυτούς , για να πάρουν μετά έτοιμη δουλειά. Έχουν μπερδέψει τη μόρφωση με τη δουλειά. Άλλοι πάνε σε άλλο πιο προοδευμένο κράτος για μεταπτυχιακό , γίνονται ‘διδάκτορες’ , ερευνητές, κάπως σαν καθηγητές πανεπιστημίου, κοροϊδεύουν ή πληρώνουν για να πάρουν το ‘χαρτί’. Πώς το πήραν αφού δεν ξέρουν καλά-καλά ούτε τη γλώσσα της χώρας.?

--Παρασιτικός είναι και ο τρόπος που λειτουργούν όλα τα επαγγέλματα. Γιατροί κάνουν εγχειρίσεις που δεν χρειάζεται ο

ασθενής, μόνο και μόνο για να βγάλουν χρήματα. Μηχανικοί χτίζουν πολυέξοδα και μη λειτουργικά σπίτια για να παίρνουν περισσότερη αμοιβή. Νομικοί και φορονομικοί φτιάχνουν πολυνομία, ώστε να κονομάνε πιο πολλά και να καταλαβαίνουν τα παραθυράκια μόνο οι ίδιοι, προστατεύοντας το επάγγελμά τους. Το ένα επάγγελμα κλέβει το άλλο, φανερά και στα ίσια. Έχουν ‘τα μυστικά τους’ , και τελικώς το κάθε επάγγελμα για να βγάλει κέρδος, δυσκολεύει τη ζωή όλων των υπολοίπων.

--Οι συνδικαλιστές, και όλοι οι εργαζόμενοι, από το πάθος τους για δουλειά δεν καταλαβαίνουν πως υπάρχουν και άλλοι που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα, οι άφραγκοι άνεργοι. Όπως αυτοί αδιαφορούν για τις κατώτερες τάξεις, έτσι και οι πιο πλούσιοι τους έχουν καταδικάσει να δουλεύουν γι αυτούς. --Υπάρχει υπερκατανάλωση. Τα 9 στα 10 απ’ όσα αγοράζουμε, δεν τα χρειαζόμαστε, και μάλιστα τα περισσότερα βλάπτουν κι όλας. Ζούμε

στην ‘κοινωνία της χωρίς λόγο αφθονίας’. Την προώθηση του κάθε άχρηστου προϊόντος την αναλαμβάνει η διαφήμιση. Πρόκειται για κανονική πλύση εγκεφάλου. .

--Δημιουργούν ψεύτικες ‘ανάγκες’. Τα μισά μηχανήματα δεν χρειάζονται, ή χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο. Από τα αυτοκίνητα χρειάζονται μόνο το 10%. Υπάρχουν σπίτια που έχουν 5 και 10 τηλεοράσεις.

--Μεταφέρουν εμπορεύματα από τη μια μεριά του κόσμου στην άλλη, επειδή είναι πιο φτηνά λόγω διαφοράς νομίσματος, αλλά στην ουσία λόγω των σύγχρονων σκλάβων που δουλεύουν 10 και 15 ώρες για ένα πιάτο φαί .

-- Αντί να χρησιμοποιήσουν τα οχήματά τους για να πηγαίνουν στη φύση, αυτοί τριγυρίζουν μέσα στις πόλεις. Τόσοι πολλοί άνθρωποι που είναι μαζεμένοι στις μεγαλουπόλεις δεν μπορούν να μετακινηθούν, κι έτσι μένουν για ώρες μέσα στα αμάξια τους ή μέσα στα σπίτια τους. Και σκάβουν υπόγειους σιδηρόδρομους. Αν και, οι πολύ πλούσιοι στις μεγαλουπόλεις μετακινούνται πλέον με …ελικόπτερα.

Χτίζουν συνεχώς σπίτια που δεν χρειάζονται και ανοίγουν δρόμους για να πηγαίνουν γρήγορα σε διάφορα μέρη. Η έκταση που καταλαμβάνουν όλοι οι δρόμοι είναι μεγαλύτερη απ’ όσο πιάνουν τα οικήματα!

--Εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν άσκοπο τουρισμό από τόπο σε τόπο κλεισμένοι μέσα σε σιδερένια οχήματα. Όλο και λιγότεροι περπατούν με τα πόδια , ενώ έτσι είμαστε φτιαγμένοι εκ φύσεως να κάνουμε. Αυτοί μετακινούνται καθήμενοι σε καρέκλα. Κάθονται σε καρέκλα γραφείου, σαλονιού ή αυτοκινήτου, 10 και έως 18 ώρες τη μέρα, και τις υπόλοιπες είναι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. Τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα με δίκυκλες μηχανές, αυτοκίνητα, ταχύπλοα σκάφη, τραίνα, καράβια, αεροπλάνα, διαστημόπλοια. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν σκοτωθεί λόγω υπερβολικής ταχύτητας. Νομίζουν πως τους φτάνει η ζωή για να γνωρίσουν όλο τον κόσμο, όταν δεν ξέρουν ούτε το χωριό τους. Έχουν την ψευδαίσθηση πως πήγαν σε μια χώρα ή σε μια πόλη, όταν απλώς κοιμήθηκαν σ’ ένα ξενοδοχείο και ήπιαν έναν καφέ.. Και έρχονται μετά και ζαλίζουν τους άλλους λέγοντάς τους τις

εμπειρίες τους για να δικαιολογήσουν κόπο και χρήμα. Πάνε τουρισμό σ’ ένα μέρος και αντί να απολαύσουν τη θέα, τραβάνε φωτογραφίες και βίντεο για να τις δουν στο μέλλον και να τις δείξουν σε άλλους. Τους δίνουν άδεια σε όλους μαζί έναν μήνα το χρόνο, κι έτσι όσο υποφέρουν 11 μήνες στην πόλη, άλλο τόσο υποφέρουν και στα χωριά τον μήνα των διακοπών.

-- Πλούσιοι ταξιδεύουν σε πάμφτωχα κράτη, και λόγω της μεγάλης διαφοράς του νομίσματος απολαμβάνουν τον έρωτα με ‘πενταροδεκάρες’. Μέχρι και δημοπρασίες γίνονται για το ποιός θα αγοράσει για μια νύχτα μία παρθένα ή έναν παρθένο, 10 και 12 ετών! Την παρθενία την πιστοποιεί ένας επιστήμων γιατρός!

--Ακόμα και

τα επιτεύγματα της τελευταίας τεχνολογίας, δεν έχουν την ομορφιά που είχαν τα παλαιότερα.. (σπίτια, έπιπλα, συσκευές, αμάξια κλπ.)

Όλα τα προϊόντα νοθεύονται για να καταναλώνονται εύκολα και να ‘χουν μικρότερη αντοχή. Ζούμε στην εποχή ‘της νοθείας’, στην εποχή ‘του πετρελαίου, του τσιμέντου και του πλαστικού’.

--Καταστρέφουν ατελείωτο πλούτο ώστε να παράγουν άλλο, άχρηστο , με μόνο σκοπό ‘να τονώσουν την αγορά’.

παραδόσεις, τέχνες, τραγούδια, γλώσσες και διάλεκτοι χιλιάδων ετών χάνονται λόγω της εξέλιξης…

πουλήσουν όσα μείνουν σε καλύτερη τιμή! Αντί να χαιρόμαστε πως έχουμε πληθώρα από ένα αγαθό και να τρέξουμε όλοι να το πάρουμε αφού θα είναι πάμφθηνο.

--9 στους 10 ανθρώπους του

--Καταστρέφουν τη φύση για να

--Έθιμα,

ανεπτυγμένου κόσμου είναι υπέρβαροι , και 9 στους 10 του υπανάπτυκτου πεθαίνουν από την πείνα και την έλλειψη νερού ή βασικών φαρμάκων. (ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι). --Τα φαγητά που πετάμε όλοι καθημερινά θα αρκούσαν να θρέψουν όλους όσους πεινούν, κι έτσι δεν θα χρειαζόταν να δουλεύουν! Άραγε επίτηδες δεν τους τα δίνουν, για να πεθάνουν ή για να πάνε για δουλειά, ώστε να πλουτίσουν οι πλούσιοι ακόμα περισσότερο.

-- Τα περισσότερα τρόφιμα είναι , -πλέον- μεταλλαγμένα και με πολλά συντηρητικά, όμως δεν το γράφουν στην συσκευασία. 5 εταιρείες ελέγχουν τα τρόφιμα όλου του πλανήτη. Ο υπερ- ανταγωνισμός των τιμών σε όλα τα είδη είναι σε βάρος της ποιότητας. Άλλωστε υπάρχει νόμος που επιτρέπει την νόμιμη νοθεία σε ένα ποσοστό 10- 15 % , αλλά στην ουσία πολύ παραπάνω. Οι αγρότες επιδοτούνται για να θάβουν τα προϊόντα τους , για να

κερδίζουν χρήματα. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτοί, διότι και ο καθένας – σχεδόν- στη θέση τους θα έκανε το ίδιο. Είναι σαν να καταστρέφει το χρήμα τον πλανήτη. Μα το χρήμα είναι απρόσωπο, είναι απλώς μια δύναμη. Ναι! Μια δύναμη που δεν μπορεί πλέον ο άνθρωπος να ελέγξει γιατί έχει πέσει σε χέρια ηλιθίων ή κακών ανθρώπων, δηλαδή στα χέρια εταιρειών και νεόπλουτων.

--Τα μισά φυτά και τα μισά ήδη ζώων σιγά-σιγά εξαλείφονται, αυτή τη φορά όχι από τους παγετώνες όπως κάποτε, αλλά από την μόλυνση του πλανήτη, τις πυρκαγιές, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την εκχέρσωση της γης. Κάθε μέρα υλοτομείται παράνομα έκταση ίσαμε 1.200 γήπεδα ποδοσφαίρου! Λέει ο Νίτσε πριν 130 χρόνια στο βιβλίο του ‘Θέληση για δύναμη’: «πολλά είδη ζώων έχουν ήδη εξαφανιστεί, Αν υποτεθεί ότι έπρεπε να εξαφανιστεί και ο άνθρωπος, τίποτε δεν θα έλειπε από τον κόσμο».

Από την άλλη μεριά – τι τραγωδία!!κράτη και μεγάλες εταιρείες συλλέγουν όλους τους σπόρους των φυτών και τους αποθηκεύουν σε ασφαλείς ‘τράπεζες σπόρων’, λες και περιμένουμε ώρα -την ώρα, την καταστροφή του κόσμου. Το διαιτολόγιο των ανθρώπων, μα και των εξημερωμένων ζώων , κι αυτό περιλαμβάνει όλο τα ίδια τρόφιμα, 510, με αποτέλεσμα να μην παίρνουμε όλες τις απαραίτητες ουσίες και να εξασθενούμε απέναντι στις αρρώστιες. --Από τον τρόπο ζωής στα ανεπτυγμένα κράτη δημιουργήθηκαν

νέες ασθένειες από τις οποίες πάσχουν σχεδόν όλοι: κατάθλιψη, παχυσαρκία, ζάκχαρο, αλκοολισμός, πόνοι μέσης, χοληστερίνη, αμνησία, μειωμένη όραση (9 στους 10 φορούν γυαλιά), καρκίνος, εγκεφαλικά, καρδιοπάθειες. Χαλάμε πολύ περισσότερα για φάρμακα παρά για τρόφιμα! Το ανθρώπινο είδος εκφυλίζεται.

--Τα ζώα που προορίζονται για τροφή, φυλακίζονται κι αυτά σε στενά κελιά , ευνουχίζονται για να πάρουν βάρος , και τους δίνουν ορμόνες για να βγάλουν πιο πολύ γάλα ή αυγά. Δεν τα αφήνουν ούτε να κοιμηθούν. Απαγορεύουν ακόμα και πτηνά, τις κότες, να είναι ελεύθερες…

Σε χορτοφάγα ζώα δίνουν να φάνε κρέας. Τα ζώα , τρελαίνονται κι αυτά με τη σειρά τους, και μεταδίνουν αρρώστιες στον άνθρωπο.

--‘Φιλόζωοι’

φυλακίζουν

ζώα

μέσα στο σπίτι τους για να έχουν ιδιόκτητη παρέα στη φυλακή που ζούν και οι ίδιοι. Νεόπλουτοι που ‘απογοητεύτηκαν από τους ανθρώπους’, πετούν τους γέρους στα γηροκομεία, και ρίχνουν όλη την άρρωστη αγάπη τους στο κατοικίδιο. Με το ‘σύντροφό τους’ έχουν ‘ελεύθερη σχέση’, δεν έχουν σχέση ιδιοκτησίας, αλλά έχουν με το άκακο ζωάκι… Δεν μπορούν να καταλάβουν πως το ζώο δεν είναι δικό τους, αλλά δικό του, και της φύσης. Στην φύση -όμως- δεν υπάρχει ιδιοκτησία. Δεν αγαπούν όλα τα ζώα, (τα πρόβατα, κότες και γαϊδούρια δεν είναι της μόδας, τα έχουν οι χωριάτες..) αλλά μόνο αυτά που μπορούν να έχουν στο σαλόνι τους: γατάκια ή σκυλάκια. Αυτά τα λένε ‘ζώα συντροφιάς’. Και τους βάζουν μικροτσίπ για να τα εντοπίζει ο δορυφόρος!, τα ντύνουν με ρούχα!, τους δίνουν συνεχώς φαΐ ενώ από τη φύση τους τρώνε λίγο, τους δίνουν μαγειρεμένες τροφές με συντηρητικά , ενώ από τη φύση τους τρώνε ωμά. Μαζεύουν τα κακά τους σε ειδικές σακούλες, ακόμα και όταν χέζουν στο δάσος. Δεν θέλουν να σκοτώνουν ζώα, αλλά δίνουν στα σκυλάκια τους τροφές , από σκοτωμένα ζώα .

Κάνουν διασταυρώσεις σε σκυλιά και βγάζουν επικίνδυνα ζώα-φονιάδες. Τους κόβουν τα αυτιά, τις ουρές, τους βγάζουν τα νύχια, τα ευνουχίζουν και τα στειρώνουν για να μη γεννούν. Το αποτέλεσμα είναι πως τα ζώα χαζεύουν ή τρελαίνονται κι έτσι μετά τα πάνε και στον ψυχίατρο… Κι όταν γεράσουν τα παρατάνε στη φύση ή τα σκοτώνουν με ευθανασία.

Άλλα ζώα εκτρέφονται για τη γούνα τους, βασανίζονται και γδέρνονται ζωντανά, μέχρι στο τέλος να φορέσει τη γούνα τους ένα άλλο ‘ζώον’…

--Γιατροί, Φαρμακοποιοί και Νομικοί, έχουν φτιάξει νόμους για να βασανίζεται ο άνθρωπος στα τελευταία του. Δεν του δίνουν τις ‘απαγορευμένες ουσίες’ που χρειάζεται για να του μειώσουν τον πόνο, δεν τον βοηθούν να περάσει ‘στην απέναντι όχθη’, για να παίρνουν λεφτά γιατροί και νοσοκόμοι, λες κι εκείνοι δεν θα υποφέρουν το ίδιο σε λίγα χρόνια…

λόγος που το λένε αυτό είναι για να προετοιμάσουν τον κόσμο να δεχθεί τον κρατικό έλεγχο, με μεγάλη φορολογία για τις ουσίες, έτσι ώστε στο μέλλον να θέλεις χρήματα για να τις αγοράσεις, δηλαδή να αναγκαστείς να πας για δουλειά…

Ειδικότερα για την κάνναβη (κοινώς χασίσι- οι αρχαίοι Ελληνες την έλεγαν ‘υπνούσα’) ο βασικός λόγος που απαγορεύεται είναι πως φοβούνται τα κράτη πως ο κόσμος θα χαλαρώσει τους ρυθμούς του και δεν θα πάει για δουλειά. Ευτυχώς που υπάρχει ελευθερία του λόγου, γιατί αλλιώς θα απαγορευόταν και το ‘τεμπέλικο μανιφέστο’… --Οι φαρμακευτικές εταιρείες θησαυρίζουν φαρμακώνοντας τον κόσμο. Ρίχνουν ένα μικρόβιο και σου

Απαγορεύουν (σε συνεργασία με πουλούν μετά το πανάκριβο φάρμακο. τους νομικούς) τις ευφορικές ουσίες που ξυπνούν και απελευθερώνουν τον άνθρωπο (σε πολλές χώρες σήμερα απαγορεύεται ακόμα και το αλκοόλ) από φόβο μήπως ξυπνήσει και δεν πάει για δουλειά. Και λένε όλοι πως ο πραγματικός λόγος είναι πως δεν φορολογούνται οι ουσίες. Όμως ο

Απαγορεύουν, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, τα πανάρχαια φαρμακευτικά φυτά, ώστε να τα καλλιεργούν μόνο αυτές και να τα πουλούν πανάκριβα. Και δεν λένε από τι παρασκευάζουν το κάθε φάρμακο για να μην μάθει ο κόσμος το μυστικό, που είναι το ανάλογο φυτό. Αν ένα

φάρμακο είναι πάμφθηνο δεν το βγάζουν στην αγορά γιατί δεν κερδίζουν. Όσο για τις αντενδείξεις, και τις παρενέργειες που έχουν τα φάρμακα τις γράφουν με τόσο μικρά γράμματα ώστε θέλεις μεγεθυντικό φακό… Κανείς ποτέ, ούτε ασθενής, ούτε γιατρός, δεν έχει διαβάσει όλες τις οδηγίες που έχουν τα φάρμακα Αν τις διαβάσει θα τρομάξει και δεν θα ξανααγοράσει.

--Τραγουδιστές χωρίς καλή φωνή, γίνονται διάσημοι επειδή είναι ‘όμορφοι’, επειδή χορεύουν ή επειδή έχουν χαλάσει εκατομμύρια για διαφήμιση. Ακόμα και η αρνητική διαφήμιση δίνει φήμη και χρήματα . Παρουσιαστές βλάκες βγαίνουν στην τηλεόραση και γίνονται πρότυπο για όλους μόνο και μόνο επειδή είναι ‘όμορφοι’, κάνοντας -βέβαιαπλαστικές εγχειρίσεις.

--Οι αθλητές παίρνουν επικίνδυνα φάρμακα για να κάνουν επιδόσεις ώστε να πάρουν χρήματα. Αθλητές σηκώνουν βαρέα βάρη χωρίς λόγο, πετούν στριφογυρίζοντας μακριά τη σφύρα, παίζουν μποξ , βγάζουν κραυγές. Το ‘ολυμπιακό πνεύμα’ έχει εκφυλιστεί, ενώ στο ξεκίνημά του ήταν εναντίον του ανταγωνισμού, ήταν ένα ‘τεμπέλικο πνεύμα’.

--Αλλά και οι …καλλιτέχνες και οι συγγραφείς έχουν καθιερώσει το δικαίωμα της …πνευματικής ιδιοκτησίας, για πολλά χρόνια. Λες και το πνεύμα και η τέχνη έχουν ιδιοκτησία. Γι αυτό και η τιμωρία τους είναι να έχουν προστάτες και ‘νταβατζήδες’ τις εταιρείες και τους εκδοτικούς οίκους.

--Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν γίνει στην ουσία Μέσα Μαζικού Ελέγχου. Έχουν χαζέψει τον κόσμο και τον καθοδηγούν στο ο,τιδήποτε. Η διαφήμιση έχει εξελιχτεί σε επιστήμη. Έχει διαλέξει ‘πριν από σένα για σένα’.

--Όλα

τα Μέσα Ενημέρωσης παγκοσμίως έχουν σαν πρώτη είδηση

διαρκείας την διαρκή οικονομική κρίση, που δεν τελειώνει ποτέ, αφού στην ουσία δεν υπάρχει καν. Αν υπάρχει μια κρίση, αυτή είναι τα πολλά αμάξια που έχουμε, τα παραπάνω κιλά που έχουμε, και όλα τα πολλά. Όμως αυτό είναι το αντίθετο από την κρίση. Στην Αγγλία υπάρχει νόμος που φυλακίζεσαι αν δεν κρατάς πάνω σου λεφτά.

--Ενώ, υποτίθεται, ότι φυσιολογικά το χρήμα βγαίνει από την εργασία, στην πράξη φαίνεται το αντίθετο. Όσοι δουλεύουν δεν έχουν λεφτά, ενώ όσοι έχουν, αυτοί δεν δουλεύουν. Ο λαός μας το λέει: δούλεψε να φας, και κλέψε νάχεις.= όσο δουλεύεις θα έχεις μόνο για να φας. Για να ‘έχεις’ πρέπει να κλέψεις… Σχεδόν ποτέ κανείς δεν πλούτησε από την εργασία. Άρα η ίδια η κοινωνία παροτρύνει τον κόσμο να κάνει παράνομες πράξεις για να ζήσει…

--Εκατομμύρια

παχύσαρκοι άνθρωποι με πολυτελή αυτοκίνητα, χρυσάφια, βίλες, μιλούν συνεχώς και σε σοβαρό στυλ για το οικονομικό πρόβλημα που έχουν… σαν να ‘τους πνίγηκαν τα καράβια’

--Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη κατέχουν

το 50% του παγκόσμιου πλούτου! Δηλαδή αν τα έδιναν στα φτωχά κράτη θα γλύτωναν τη ζωή σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, και θα τους απελευθέρωναν από τη δουλεία.

--Όλα τα κράτη, ακόμα και τα πιο πλούσια, είναι χρεωμένα σε διεθνείς υπερτράπεζες. Και τα κράτη με τη σειρά τους παρακινούν με κάθε τρόπο τους πολίτες να χρεωθούν σε τράπεζες ώστε να έχουν λόγο να δουλεύουν. Το σύστημα τρέμει όποιον δεν χρωστά. Και τον παρακαλεί να πάρει δανεικά… Όμως δεν αφήνει να φτιαχτούν τράπεζες από μικρομεσαίους για φτωχούς και τεμπέληδες. Δηλαδή το κράτος καλύπτει μόνο τις μεγάλες τράπεζες για να κάνουν μονοπωλιακή τοκογλυφία.

--Πολλά κράτη δίνουν επιδότηση σε νέες δουλειές σε ποσοστό 70 και 80%, δηλαδή χαρίζουν στην ουσία λεφτά. Κάνουν τα πάντα για να σε βάλουν στο σύστημα.

--Τα επιδόματα ανεργίας στα πολύ ανεπτυγμένα κράτη φτάνουν σε μεγάλο ποσοστό τον μισθό. Δηλαδή ο τεμπέλης επιδοτείται για να ζει, αρκεί να μην μπεί κι αυτός στη δουλειά και πάρει την θέση του άλλου.!!!

Αλλά τα λίγο ανεπτυγμένα κράτη δεν δίνουν κανένα επίδομα ανεργίας γιατί ξέρουν καλά πως οι τεμπέληδες δεν έχουν αλλοτριωθεί από τον καταναλωτισμό και έτσι δεν θα πάει κανείς για δουλειά.. Εκτός αυτού, ως άνεργους θεωρούν όσους δούλευαν για καιρό και απολύθηκαν, δεν ενδιαφέρονται για τους χιλιάδες άνεργους που δεν μπορούν καν να βρουν δουλειά.

τη στιγμή που δεν θα πάει ο εργάτης για δουλειά, που θα γίνει ελεύθερος… Στο παρελθόν έχουν γίνει δεκάδες επαναστάσεις δούλων και αυτό έχει καταγραφεί στο D.N.A. των αφεντικών…

--Χιλιάδες ζάπλουτοι άνθρωποι στον κόσμο δουλεύουν σαν τρελοί έως και 15 ώρες την ημέρα, και αυτοκτονούν αν πέσουν οι μετοχές τους και χάσουν λίγο απ’ τον πλούτο τους.

--Από την άλλη πλευρά, δισεκατομμύρια πρόσφυγες εργασίας αλλάζουν πατρίδα για ‘ένα καλύτερο μέλλον’, αντί να μείνουν φτωχοί στον τόπο τους. Το παγκόσμιο σύστημα συνηγορεί σ’ όλη αυτή την διπλή τραγωδία, γιατί θέλει να υπάρχουν πλούσια και φτωχά κράτη, (όπως θέλει να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί) ώστε να πηγαίνει πάντα κάποιος για δουλειά… Το κράτος ψάχνει πάντα για ‘φτηνά δουλικά χέρια’, και τρέμει την ώρα και

Εκατομμύρια άλλοι, από την υπερεντατική εργασία παθαίνουν πολλά: εργατικά ατυχήματα, παχυσαρκία, αλκοολισμό, καρδιοπάθειες, καρκίνο, εξάρτηση από ουσίες, άγχος, κατάθλιψη, και άλλα ψυχολογικά προβλήματα. Μόνο στην Ιαπωνία, κάθε χρόνο πεθαίνουν 10.000 από υπερεργασία, περισσότεροι από όσους πεθαίνουν από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Όταν κάνουν απεργία, απλώς φοράνε ένα ταμπελάκι και δουλεύουν. Παλαιότερα στα κομμουνιστικά κράτη, έβαζαν τους εργαζόμενους να δουλεύουν διπλά την αργία της Πρωτομαγιάς! Η Κίνα εξελίσσεται σε παγκόσμια υπερδύναμη με το ιδιότυπο καθεστώς

της που είναι ‘κρατικός δικτατορικός καπιταλισμός’ , ακριβώς το αντίθετο από το όραμα του Μάρξ ! Οι σύγχρονοι κινέζοι προλετάριοιδούλοι πεθαίνουν 600.000 το χρόνο από υπερκόπωση, και για να ξεφύγουν

από τα καταναγκαστικά έργα καταφεύγουν στην αυτοκτονία…, και τους βάζουν να υπογράψουν χαρτί πως δεν αυτοκτονήσουν!!! Αν μπορούσαν θα τους τιμωρούσαν…

Οι μισοί Ευρωπαίοι πάσχουν

ώρες τη μέρα, ακόμα και Σαββατοκύριακα. Έτσι δολώνονται από τα πολλά λεφτά, νοιώθουν σαν δικιά τους τη εταιρεία, είναι σαν στο σπίτι τους, δουλεύουν και ‘διασκεδάζουν’ μαζί. Αλλά όχι για πολύ, γιατί πεθαίνουν πρόωρα και τελικώς δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη… Μοιάζουν τόσο με τους δούλους που κάποτε έκαναν καταναγκαστική δουλεία. Μόνο που οι γιάπηδες είναι χειρότεροι, βασανίζουν μόνοι τους τον εαυτό τους!

από εργασιακό στρές. Ο ένας στους 4 εργαζόμενους παγκόσμια (600 εκατομμύρια) εργάζονται πάνω από 48 ώρες τη βδομάδα! Και αν βάλουμε και τις μετακινήσεις από και προς την εργασία, δουλεύουν πάνω από 10 ώρες τη μέρα.. Τους έχουν περάσει τη συνήθεια να τρώνε πρωινό σαν πλούσιο γεύμα (μπρέκφαστ), για να αντέξουν τις πολλές ώρες δουλειάς , τρώνε μετά ένα μικρό φαγητό στο διάλειμμα της δουλειάς, και όταν γυρίσουν ψόφιοι στο σπίτι τρώνε κάτι ελαφρύ και πέφτουν για ύπνο ‘με τις κότες’.. Η νέα μόδα λέει πως και όσοι βγαίνουν στη σύνταξη, συνεχίζουν την εργασία τους, με πρόφαση ότι δεν τους φτάνουν τα χρήματα. Δουλεύουν 11 μήνες με ευχαρίστηση με σκοπό να πάνε 10 μέρες προγραμματισμένες ‘διακοπές’, και ξαναπάνε πάλι για δουλειά… Οι μεγάλες εταιρείες δίνουν τεράστιους μισθούς στα ‘στελέχη’ τους, για να δουλεύουν 10,12,15,17

Διάφορα ‘κοινωφελή ιδρύματα’ δίνουν υποτροφίες σε ξύπνιους φοιτητές, τους γλυκαίνουν με τα λεφτά και με την ελπίδα της ‘καριέρας’, χωρίς να υποψιάζονται πως ‘πουλάνε τη ζωή τους στο διάολο’. Πρόκειται για το σύγχρονο παγκόσμιο παιδομάζωμα…

--Το χρήμα έγινε το παγκόσμιο απρόσωπο αφεντικό της μοντέρνας δουλείας… Γιάπηδες πηγαίνουν από το εργοστάσιό τους στο γραφείο, μετά στο χρηματιστήριο, και μετά από τη

σύσκεψη μετά γεύματος, πάνε στο δείπνο εργασίας… Μαγαζάτορες και υπάλληλοι φυλακισμένοι στους πάγκους-γραφεία τους, πηγαίνουν με αυτοκίνητο μόνο σπίτι-δουλειά, δεν βγαίνουν ποτέ να περπατήσουν στη φύση. Αλλά και οι σύγχρονοι προλετάριοι, οι χαμηλόμισθοι εργάτες, πόσο εκφυλίστηκαν ώστε να δέχονται καρτερικά την τρομακτική αθλιότητα της πολύωρης εργασίας στο εργοστάσιο! Βάλθηκαν να γίνουν κάποτε ‘λιγότερο φτωχοί’, και δεν βλέπουν πως έτσι χάνουν τη ζωή τους.

--Πού είναι οι παλιοί αγρότες και μαστόροι που δούλευαν και τραγουδούσαν? Τι κρίμα , την ωραιότερη ώρα της ημέρας, το χάραμα, οι πιο πολλοί άνθρωποι να βιάζονται να πάνε στη δουλειά τους?!

--Στις

σύγχρονες

οικογένειες

πολλές υπερκαταναλωτικές γυναίκες δουλεύουν και αυτές ,όπως και ο άντρας τους, και αφήνουν το βρέφος τους να το φυλάει επί (μικρότερη) πληρωμή μια άλλη γυναίκα… Πολλές γυναίκες που έχουν και τα οικογενειακά βάρη, φτάνουν να εργάζονται με τον ένα ή άλλο τρόπο, 15 -17 ώρες τη μέρα. Τα σύγχρονα παιδιά δεν βλέπουν πολλές ώρες τους γονείς τους, και αφού

Για όλους αυτούς τους εργασιομανείς που κάνουν χίλια δυό άχρηστα πράγματα αφού δεν μπορούν να ηρεμήσουν ούτε λεπτό, ο λαός μας έβγαλε μια παροιμία: ‘δουλειά δεν είχε ο διάολος ,γαμούσε τα παιδιά του’! νοσεί όλη η κοινωνία δεν μπορούν να κοινωνικοποιηθούν ούτε από τους φίλους , τη γειτονιά, ή την κοινωνία. Στις μεγάλες πόλεις δεν υπάρχει ούτε φύση, ούτε γειτονιά, ούτε κοινωνία. Έτσι δεν παίζουν, μόνο δουλεύουν =διαβάζουν 10 και παραπάνω ώρες τη μέρα, άχρηστα πράγματα με λάθος τρόπο για να βρουν -ίσως- δουλειά στο μέλλον σε μια λάθος κοινωνία. Χάνουν τα πιο ωραία χρόνια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας προετοιμαζόμενοι να χάσουν αργότερα και όση ζωή τους απομένει… Και τα ρωτούν από μικρά: ‘τι ομάδα είσαι?’ για να τα κάνουν πρόβατα σε κοπάδι. Και μετά τα ρωτάνε: ‘τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις? ΄, εννοώντας: τι δουλειά θα κάνεις, τι είδους δούλος θα γίνεις. Εκμεταλλεύονται την αθωότητα των μικρών παιδιών και τους κάνουν πλύση εγκεφάλου. Πολλοί έγιναν πιλότοι και σκοτώθηκαν από αεροπλάνο γιατί μικροί τους άρεσε το παιχνιδάκι αεροπλανάκι. Τους λένε ιστορίες με βασιλόπουλα και πριγκίπισσες, κι έτσι μόλις μεγαλώνουν ποτέ δεν γίνονται άντρες τα αγόρια, και τα κορίτσια μένουν σταχτοπούτες, ψάχνοντας τον πρίγκηπα που δεν υπάρχει…

Θέλουν οι γονείς τους ‘να πάρουν ‘παιδεία’, ‘να γίνουν ‘επιστήμονες’, και δεν σκέφτονται το απλό: Όποιος θέλει να μάθει κάτι, ασχολείται, διαβάζει τα βιβλία που θέλει, αντί να πάει σε μια σχολή που του δίνουν ‘ειδικά’, αλλά στην ουσία άσχετα βιβλία. Οι κομπλεξικοί νεόπλουτοι γονείς δεν καταλαβαίνουν ότι τα λεφτά που χαλούν για να σπουδάσουν τη χαϊδεμένη και τον κανακάρη τους θα αρκούσαν για να του άνοιγαν μαγαζί ή για να του πάρουν σπίτι ή για να γίνει μοντέρνος αυτόνομος αγρότης και ποτέ να μη δουλέψει. Αλλά σκέφτονται πονηρά: λένε: θα το στείλω να ‘μορφωθεί’, ,δηλαδή θα ξοδέψω μερικά λεφτά σαν επένδυση ώστε να ανεβεί κοινωνική τάξη μήπως και καλοπαντρευτεί. Τίποτα απ’ αυτά δεν γίνεται…

--Ηλικιωμένοι και γέροντες (αλλά και ανάπηροι) πεθαίνουν μόνοι, αφού οι νεώτεροι τρέχουν όλη μέρα για δουλειά, κι ούτε καν υποψιάζονται πως και οι ίδιοι θα γεράσουν κάποτε. --Στις ανεπτυγμένες χώρες υπάρχει μεγάλη υπογεννητικότητα και γήρανση πληθυσμού, έτσι ώστε να έρχονται φτηνοί εργάτες από άλλες χώρες που λιμοκτονούν λόγω της μεγάλης γεννητικότητας. Αφήνουν τον κόσμο να πεινά και στο σώμα και στο μυαλό, για να κάνουν συνεχώς παιδιά που

ξέρουν πως θα πεθάνουν πριν μεγαλώσουν… Ένας λόγος που κάνουν πολλά παιδιά είναι για να τα βάλουν στη δουλειά μόλις μεγαλώσουν, μήπως ξεφύγουν απ’ τη φτώχεια! Αλλά γίνεται το αντίθετο, γίνονται ακόμα πιο φτωχοί… Η θρησκεία και τα κράτη πουθενά στον κόσμο δεν μιλάνε για αντισύλληψη και για οικογενειακό προγραμματισμό, κι έτσι εκατομμύρια γυναίκες καταφεύγουν κάθε χρόνο στην άμβλωση… Στην Κίνα κάνουν επιλεκτική άμβλωση, σκοτώνουν μόνο τα κορίτσια…

--Αντράκια που δεν τα καταφέρνουν στον έρωτα και το σεξ, βγάζουν την επιθετικότητά τους σε γυναίκες και παιδιά, κάνουν πολέμους, τρέχουν με τα οχήματα, κάνουν δυστυχήματα, παίζουν τζόγο, και φανατίζονται με ποδόσφαιρο και πολιτικά κόμματα. Στο υποσυνείδητό τους παραμένουν αρρωστημένοι ‘μαμάκιες’, δεν μπόρεσαν να γίνουν άντρες. Και η βαθειά αιτία είναι ο αντρικός ανταγωνισμός που υπάρχει παντού, η αιτία είναι η πολλή εργασία και το κυνήγι του χρήματος.

--Οι γυναίκες της υψηλής κοινωνίας το μόνο που ασχολούνται είναι τα ακριβά ρούχα, το κομμωτήριο, και τα κοσμήματα. Γίνονται όμορφες με

κλεμμένα λεφτά ,κι ούτε νοιάζονται για άλλες γυναίκες που υποφέρουν . Υποχόνδριες και καθαριομανείς κλείνονται στα ‘καθαρά’ σπίτια τους γιατί τους βρωμάει η … φύση!

--Η τεχνολογία κάθε μέρα ξεπερνά τον εαυτό της. Διαδίκτυο, υπερσύχρονα κομπιούτερ με νοημοσύνη ανώτερη του ανθρώπου, εκατοντάδες δορυφόροι , ταξίδια στο διάστημα, κλωνοποίηση, κωδικοποίηση DΝΑ, βλαστοκύτταρα, νέα φάρμακα, μεταλλαγμένα τρόφιμα, και πολλά άλλα.

-- Oλες οι επιστήμες έχουν φτάσει στο απόγειό τους. Βρίσκουν καινούργια πράγματα, ανεξάρτητα από το αν είναι χρήσιμα ή άχρηστα και επικίνδυνα. Όπως έλεγε μια παλιά προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού: ‘το κακό θα ‘ρθεί από τους διαβασμένους…’

--Οι περισσότεροι άνθρωποι χαλούν το μισό περίπου χρόνο τους κοιτώντας σαν υπνωτισμένοι μια …οθόνη (υπολογιστή, τηλεόρασης ή κινητού). Πιο πολύ αγαπούν το αυτοκίνητό τους, το κινητό, την τηλεόραση, το κομπιούτερ, το φαγητό και το πιοτό, παρά τον έρωτα, τη φύση, και τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι φίλοι που έχουν όλοι σήμερα είναι κλεισμένοι μέσα σε μια οθόνη, είναι μακριά, πολύ μακριά, δεν τους έχουν δει ποτέ. Αυτός είναι ο σύγχρονος καταναλωτικός υλισμός…! Για να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα και να αρθεί η παρανόηση, η λύση βρίσκεται στο σεξ και τον έρωτα, τα οποία είναι και υλικά και πνευματικά αγαθά! --Κάθε μέρα βγαίνουν νέες απίστευτες εφευρέσεις-μηχανές που κάνουν σχεδόν τα πάντα, και μάλιστα η τιμή τους μειώνεται με το χρόνο, έτσι ώστε να είναι προσιτές στον καθένα. Υπάρχει ρομπότ για κάθετί!

--Δισεκατομμύρια σπαταλούνται για την έρευνα του άπειρου διαστήματος. Διαστημόπλοια, Διαστημικός σταθμός, πειράματα, έρευνες. Πήγαν στο φεγγάρι, σιγά το κατόρθωμα!. Θέλουν να πάνε στον Άρη και την Αφροδίτη, χωρίς να υπάρχει λόγος.

Γιατί δεν πάνε και στον Ήλιο να τσουρουφλιστούνε? Πώς ασχολούνται με άλλους πλανήτες όταν στη γη υποφέρουν οι μισοί άνθρωποι? Ευτυχώς που δεν υπάρχει ζωή σε κοντινούς πλανήτες γιατί θα την είχαν ήδη καταστρέψει τη γη για να μεταναστεύουν (μερικοί) σε άλλο πλανήτη! Οι αστροφυσικοί μας λένε με σιγουριά πόσα δισεκατομμύρια είναι τα άστρα του σύμπαντος και πριν πόσα άπειρα χρόνια φτιάχτηκε το σύμπαν το οποίο συνεχώς διαστέλλεται… Άλλοι, ακόμα πιο ανώμαλοι, είναι σίγουροι σε πόσα δισεκατομμύρια χρόνια θα καταστραφεί. Δεν μας είπαν, όμως, πώς τα μέτρησαν…

--Τα όπλα

που υπάρχουν στον πλανήτη ( συμβατικά , ατομικά, πυρηνικά, χημικά, βιολογικά, διαστημικά κλπ.) αρκούν για να καταστρέψουν όλη τη γη χιλιάδες φορές. Και κοστίζουν για να τα φτιάξεις και να τα συντηρήσεις όσο για να τρώνε οι άνθρωποι της γης για 1000 ζωές… Τα πιο πλούσια κράτη του κόσμου καμαρώνουν πως έχουν ατομικά όπλα, διαστημικούς πυραύλους και δορυφόρους ‘για την άμυνά τους’, ενώ στην ουσία φοβερίζουν τα άλλα κράτη,

και είναι ένα δείγμα πως είναι πράγματι ισχυροί… Τα πυρηνικά εργοστάσια για παραγωγή ηλεκτρισμού είναι το ίδιο επικίνδυνα όσο και οι βόμβες. Έχουν επικίνδυνα απόβλητα. Είναι σαν να δίνεις σ’ ένα μικρό παιδί ένα γεμάτο πολυβόλο. Συχνά σκάνε και σκορπούν ραδιενέργεια (ΤσερνομπίλΦουκουσίμα). Λένε πως τα φτιάχνουν για να έχουν άφθονη και φτηνή ενέργεια, ενώ είναι ψέμα. Μόνο οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες είναι φτηνές, είναι τζάμπα! Αλλά και άλλα μικρότερα κράτη που έχουν την τεχνολογία, προσπαθούν να έχουν ατομικά εργοστάσια, στην αρχή ‘για ενέργεια’, και μετά για βόμβες.. Όμως ‘οι μεγάλοι’ δεν αφήνουν τους μικρότερους να έχουν πυρηνικά, ενώ ‘είναι καλό να έχουν μόνον αυτοί’… --Ένας βασικός λόγος που γίνονται πόλεμοι και σκοτώνονται άμαχοι , είναι για να χρησιμοποιούνται τα παλαιάς τεχνολογίας όπλα, ώστε στη θέση τους να πουληθούν άλλα ακόμα πιο καταστροφικά… Όμως η ψυχολογική εξήγηση των πολέμων είναι πως οι κομπλεξικοί, εργασιομανείς και φιλοχρήματοι άνθρωποι ήθελαν κατά βάθος ο καθένας να κάνει δικιά του όλη τη γη!... Όμως ο τεμπέλης ξέρει

πως ορίζει μόνο τον εαυτό του, και μάλιστα ούτε κι αυτόν ώρες- ώρες…

Όμως τα μόνα που τρέχουν με απόλυτη ταχύτητα, μόλις ξεκινάνε φτάνουν κι όλας παντού, είναι τα τεμπελίνια, αυτά που ήρθαν και σε σένα τώρα λατρευτέ αναγνώστη. --Αλλοι κουλτουριάρηδες επιστήμονες έχουν μπερδέψει το

--Στη

Γενεύη οι καλύτεροι επιστήμονες του κόσμου έχουν σκάψει τεράστιες υπόγειες εκτάσεις μήκους 30 χιλιομέτρων!, τις έχουν καλωδιώσει με τεράστιους μαγνήτες, και κυνηγάνε γύρω-γύρω τα ηλεκτρόνια (αδρόνια, ποζιτρόνια, και άλλα υποατομικά σωματίδια) με απίστευτες ταχύτητες για να δουν –λένε- πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν! Ψάχνουν να βρουν αν υπάρχει το ‘μποζόνιο’, το αρχικό σωματίδιο του Θεού, αλλά δεν το βρίσκουν… Πρόκειται για το πιο ακριβό ‘τσίρκο’ που έγινε ποτέ, ένα μνημείο της ανθρώπινης βλακείας.!! Ψάχνουν να βρούν τα νετρίνα, που – λέει- τρέχουν πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός.

χάος του μυαλού τους με το αρμονικό χάος του σύμπαντος και μας λένε με σιγουριά πως: μια πεταλούδα πετά στην Ασία και μπορεί να φέρει τυφώνα στην Αμερική. Δηλαδή, με τόσα εκατομμύρια που πετούν σ’ όλη τη γη, έπρεπε να είχε καταστραφεί το σύμπαν!!! Αν υπάρχει τέτοια

πεταλούδα τότε είναι σίγουρα η …τεμπελιά, η τεμπελούδα! --Όλος

ο πλανήτης υπερθερμαίνεται ,έγινε σαν ένα μεγάλο θερμοκήπιο, από τις καύσεις που κάνει ο άνθρωπος για να κινήσει ηλεκτρικές συσκευές και οχήματα. Οι πάγοι λιώνουν, η θάλασσα ανεβαίνει, οι παραλιακές πόλεις θα πλημμυρίσουν, τα περισσότερα είδη φυτών και ζώων δεν θα μπορέσουν να ζήσουν σε λίγα χρόνια…

--Η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει ξέρουν γιατί ζουν, κάνουν με καταστρεπτικές συνέπειες για τη γη. διάφορα απίθανα πράγματα: ποιός θα φάει πιο πολύ, ποιός θα φτιάξει το μεγαλύτερο κάτι, ή θα κάνει μια τρελή επίδοση σε κάτι, και αυτό για να αυτο-ικανοποιήσουν την επικίνδυνη ματαιοδοξία τους και να γραφτούν στο βιβλίο. Αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή κάνουν κάτι που είναι μόδα, κάτι για να φανούν στους άλλους, κάτι για να φανούν πρώτοι, και κατά βάθος νομίζουν ότι είναι ‘μαγκιά’, πως κατάφεραν κάτι.

--Τοποθετούν μικροτσίπ σε ο,τιδήποτε: σε καταναλωτικά αγαθά, σε όλα τα ζώα, σε αυτοκίνητα, σε κινητά τηλέφωνα, και τέλος σε ανθρώπους. Έτσι, όλα και όλους θα μας εντοπίζει ο …δορυφόρος. Με αυτόν τον τρόπο – υποτίθεται- θα σταματήσει η εγκληματικότητα, όπως και με τις κάμερες που βάζουν παντού. --Βιολόγοι και γενετιστές επιστήμονες κλωνοποιούν το ένα Έτσι όπως το πάνε, σε λίγο ζώο μετά το άλλο με σκοπό να καιρό θα απαγορευτεί η κλοπή φτιάξουν και κλώνουςδια ροπάλου, θα ανθρώπους πιστά αντίγραφά μας, παρακολουθούνται τα πάντα, και που θα μπορούμε να σκοτώνουμε ο απώτερος σκοπός τους είναι να ελεύθερα για τους πάρουμε τα δουλεύουν όλοι δια νόμου, να όργανα για μεταμοσχεύσεις. Έτσι γίνει μια παγκόσμια ηλεκτρονική οι πολύ πλούσιοι θα μπορούν να δικτατορία… ζουν διπλά χρόνια. --Μιά ένδειξη του παγκόσμιου αλαλούμ που επικρατεί είναι η κάθε νέο έτος έκδοση του ‘Βιβλίου Ρεκόρ Γκίνες’ όπου οι τρελοί, οι νεόπλουτοι, και οι ηλίθιοι όλου του κόσμου που δεν

Μερικοί άρρωστοι ζάπλουτοι έχουν μπεί στην κατάψυξη (-276 βαθμοί!)και περιμένουν μήπως και βρεθεί το φάρμακο για να τους βγάλουν!...

Αντί να πηγαίνουν κόντρα στο θάνατο, ας τον δεχτούν καρτερικά ή ας αυτοκτονήσουν. Έχουμε τον τρόπο να τους κάνουμε πλούσιους για πάντα. Αν μπουν στο πρόγραμμα, for ever rich, θα μας δίνουν τα χρήματά τους και μεις θα τους βρούμε στην επόμενη ενσωμάτωσή τους, και θα τους τα ξαναδώσουμε στα σίγουρα…

---Το παγκόσμιο γραφειοκρατικό σύστημα διογκώνεται σαν φούσκα και τρέμει –πλέον- τον ίδιο τον εαυτό του.

--Αν μπεί ένας ιός στο διαδίκτυο θα τρελαθούν όλοι οι υπολογιστές. --Αν πάψουν τα σούπερ μάρκετ για λίγες μέρες, θα πεθάνουν από την πείνα όσοι βρίσκονται σε πόλεις. --Αν σωθεί το πετρέλαιο δεν θα κινείται τίποτα. --Αν δεν έχουν να πληρώσουν τα δάνεια έρχεται παγκόσμιο κράχ κλπ

Η όλη κατάσταση κρέμεται από μια λεπτή κλωστή. --Αν κοπεί για λίγο το ηλεκτρικό ρεύμα, έπεσε το σύστημα.

--Τα κράτη φοβούνται την κοινωνική έκρηξη των λαών, και οι λαοί ζουν διαρκώς με

το φόβο που διασπείρουν τα κράτη. ‘Φοβάται ο Γιάννης το θεριό, και το θεριό τον Γιάννη’. Η κατάσταση είναι για πολλά γέλια, μα και για πολλά κλάματα… Σ’ όλη αυτή την καταστροφή που μας έφεραν οι ‘επιστήμονες’ και οι ‘οικονομολόγοι’, θα μας σώσει η μόνη επιστήμη που ‘ξέρει πως δεν ξέρει τίποτα’. Η φιλοσοφία, η φιλοσοφία της τεμπέλικης ζωής . Ίσως να μην είναι συγκεκριμένη επιστήμη σαν τις άλλες, αλλά και η προσφορά του τεμπέλη στην κοινωνία, κι αυτή δεν μοιάζει με τα άλλα επαγγέλματα. Σ’ όλη αυτή τη σάπια οικονομία και κοινωνία, που μας έφτασε στο σημείο να πληρώνουμε ακόμα και το νερό, ακόμα και για τη σωματική μας ανάγκη,

εμείς οι τεμπέληδες θα αντιστρέψουμε τους ρόλους, για να προλάβουμε να μη βάλουν φόρο και στον αέρα… Θα τους προσφέρουμε ό,τι παράγουμε, ό,τι παράγει ούτως ή άλλως κάθε άνθρωπος και κάθε ζώο. Τα σκατά μας. Και μεταφορικά, και κυριολεκτικά. Η φύση μας έχει φτιάξει να τρώμε όσο για να ζούμε και να προσφέρουμε τα κόπρανα και τα ούρα μας για λίπασμα. Όσο τρως, τόσο παράγεις. Αν θέλουν, όλοι αυτοί που καταστρέφουν τη γη, μπορούμε

να τους πουλάμε τα περιττώματά μας. Βιολογικά, οικολογικά, ανακατεμένα και με χώμα, το τέλειο λίπασμα!… Αυτοί θα μας δίνουν το χρήμα που τους περισσεύει, και μεις τα σκατά μας. Αρκεί να μας εξασφαλίσουν αυτό το ‘ένα πιάτο φαί’, για να μπορούμε και μεις να συνεχίσουμε την …παραγωγή…

Όσο για τα υπόλοιπα λεφτά τους, οι νεόπλουτοι και τα ‘ψηλά καπέλα’, ας τα βάλουν εκεί που ξέρουν…!!!

Γιατί κατηγορούν τους τεμπέληδες?

--Λένε ότι ζούμε σε βάρος άλλων, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι τεμπέληδες ήταν από πάντα οι σ η μ α ν τ ι κ ό τ ε ρ ο ι άνθρωποι: επιστήμονες και θεραπευτές, λαϊκοί ηγέτες , επαναστάτες, εφευρέτες, φιλοσόφοι , ποιητές , συγγραφείς και καλλιτέχνες. Όλοι αυτοί το μόνο που έκαναν είναι πως ελάφρυναν το βάρος από τους εργαζόμενους. Υπάρχουν, βέβαια, και οι εντελώς τεμπέληδες, που ούτε κακό κάνουν, αλλά ούτε και καλό, ζούν απλά σαν όλα τα άλλα ζωάκια… Όμως πολύ χειρότεροι είναι οι εργασιομανείς, οι οποίοι απ’ την υπερβολή τους καταστρέφουν όλο τον πλανήτη. Οι τεμπέληδες δουλεύουν με το μυαλό, δουλεύουν και για τους άλλους, τους πολλούς, τους ανεγκέφαλους.

--Λένε πως θέλουμε να πάρουμε τα λεφτά από τους

πλούσιους , αυτά που έβγαλαν με κέρδος, με επενδύσεις, ή έστω με σχέτη σκληρή οικονομία.. Μα αν σταματήσουν να καταναλώνουν και να δουλεύουν όλοι οι εργαζόμενοι, τότε δεν θα έχουν καμία αξία τα λεφτά τους..

--Μας κατηγορούν ότι θέλουμε από ζήλεια να πάρουμε την περιουσία από τους πλούσιους και να τους κάνουμε δια της βίας τεμπέληδες σαν και μας. Όμως ο τεμπελισμός δεν αφαιρεί από κανέναν το δικαίωμα να έχει μεγάλη περιουσία ή να εργάζεται πολύ, αρκεί να μη το κάνει προς βλάβη της κοινωνίας. Ας δίνει τα μισά του εισοδήματα και την μισή του περιουσία για τους τεμπέληδες, και τότε δεν έχουμε πρόβλημα. Όσο πιο πολύ εργάζονται και μαζεύουν χρήματα, τόσο πιο πολύ θα φορολογούνται.

--Λένε οι αναρχικοί, και ο Προυντόν, πως η ιδιοκτησία είναι κλοπή (εννοώντας φυσικά την μεγάλη ιδιοκτησία, αυτή που βγαίνει από εκμετάλλευση).

Εμείς όμως πάμε παραπέρα: λέμε πως και η εργασία, η

δουλειά είναι κλοπή. Κλοπή της εργασίας ενός άλλου, που δεν έχει τρόπο για να βρεί τα ‘προς το ζήν’. Είναι ‘κλοπή’ από τον ελεύθερο χρόνο του καθενός, είναι ασέβεια προς τη φύση και βιασμός της. Είναι η ίδια η κατάρα και η τιμωρία που τιμωρεί αυτούς που συσσωρεύουν, και που όλο δουλεύουν.

--Λένε πως ενώ δεν δουλεύουμε, όλο ζητάμε λεφτά κι όλο έχουμε το νου μας σ’ αυτά. Κι όμως αυτοί είναι που ό,τι κάνουν το κάνουν για το χρήμα. Τίποτα δεν κάνουν επειδή πραγματικά το επιθυμούν. Ενώ εμείς όσα δημιουργούμε με την εργασία μας τα κάνουμε ‘και δωρεάν’. Όσο για το χρήμα, ναι!, σ’ αυτήν την ψεύτικη κοινωνία που ζούμε, έχουμε τους τρόπους να έχουμε και χρήμα.

Και είμαστε οι μόνοι που το κινούμε, δίνοντας έτσι, χαρά σε άλλους τεμπέληδες και δουλειά σε δούλους. Ξέρουμε καλά πως: ‘τα ψάρια και τα λεφτά τρώγοντα φρέσκα’.

--Επειδή δεν έχουμε σταθερή δουλειά, μας λένε : ‘πολυτεχνίτες και ερημοσπίτες’. Όμως ο σοφός λαός μας λέει: ‘μάθε τέχνη κι άστηνε, κι άμα πεινάσεις πιάστηνε’. Δηλαδή ο τεμπέλης γνωρίζει πολλές τέχνες, αλλά δεν εξασκεί καμμία, και είναι ο μόνος που σίγουρα δεν θα πεινάσει ποτέ… Δεν είναι ότι δεν δουλεύουμε επειδή είμαστε τεμπέληδες, αλλά για λόγους ιδεολογίας…

-- Μας κατηγορούνε για επαίτες και ζητιάνους, κι όπως διώχνουν έναν αλήτη ζητιάνο έτσι διώχνουν και μας. Ας τους να λένε. Αν δώσουν στον ζητιάνο θα γλυτώσουν απ’ τις τύψεις τους, αν δεν δώσουν θα τους τυραννούν… Η αγαθοεργία μοιάζει να είναι εκτός οικονομικού συστήματος, αφού δεν ανταλλάσσεται κάτι , κι όμως κι αυτή δημιουργεί χρήμα, απελευθερώνοντας ανθρώπους από το να πάνε για δουλειά.

--Λένε ότι κάθε αγαθό βγαίνει με την εργασία, άρα όποιος δεν εργάζεται δεν μπορεί να απολαμβάνει κανένα αγαθό. Λάθος! Σήμερα τα 9 στα 10 αγαθά βγαίνουν από μηχανές , άρα μπορούν να τεμπελιάζουν οι 9 στους 10 ανθρώπους , ή να εργάζονται όλοι εθελοντικά 1 ώρα την ημέρα!!!

Οι τεμπέληδες δείχνουν το δρόμο… Αλλά κι αν αφαιρέσουμε τα μηχανήματα, πάλι τα αγαθά δεν τα παράγει η εργασία αλλά η … φύση. Παράγει δωρεάν: ήλιο, οξυγόνο, νερό απ’ τις πηγές και τη βροχή, δωρεάν καρπούς από τα δέντρα και τα φυτά, δωρεάν ψάρια και ζώα της στεριάς. Αυτό κάνουν και τα υπόλοιπα ζώα ‘από καταβολής κόσμου’ , απολαμβάνουν όλα τα ‘δωρεάν’, νοιάζονται μόνο για την τροφή τους. Ας προσέξουμε πως και τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μας είναι δωρεάν: η τεμπελιά, ο έρωτας, η φιλία, οι συμβουλές, το γέλιο. Κι η ίδια η ζωή δωρεάν είναι…

Ας σημειώσουμε τι λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: --Κοιτάξτε τα πουλιά που δεν σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε

μαζεύουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας μας τα θρέφει. Εσείς δεν αξίζετε περισσότερο απ’ αυτά? --Η γη καρποφορεί αυτόματα: στην αρχή βλαστάρι, ύστερα στάχυ, και τέλος μεστωμένο στάρι στο στάχυ.

--Λένε ότι: ‘ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω’, όπως έλεγε ο Παύλος. Όμως αυτό είναι ένα κόλπο των θρησκειών για να μαζεύουν το χρήμα, και ένα κόλπο μιας τάξης των Εβραίων για να μαζεύουν το χρήμα παγκοσμίως. Σε βάζουν 6 μέρες να δουλεύεις συνεχώς και την 7 που μένει, για να μη κλατάρεις πρέπει να πας στο Ναό να ευχαριστήσεις το Θεό που σε άφηνε να δουλεύεις και να πλουτήσεις. Και για τις ευχαριστίες σου αυτές πρέπει να δώσεις πολλά λεφτά για να φάνε οι … ιερείς. Γι αυτό λένε ότι ‘όποιος δεν δουλεύει να μην τρώει’. Όμως αν τα λεφτά που έχουν οι εκκλησίες σήμερα παντού στον κόσμο τα έδιναν για συσσίτια των φτωχών ανθρώπων, θα λυνόταν αμέσως σε λίγες μέρες όλο το πρόβλημα πείνας και θανάτων, εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, και δεν θα χρειαζόταν

καν να δουλεύουν αυτοί οι φτωχοί. Δεν θα υπήρχαν μετά ούτε φτωχοί, ούτε και θρησκείες. Άραγε επίτηδες η θρησκεία δεν τους βοηθά για να βρίσκει σε αυτούς αιτία ύπαρξης. Αυτοί λένε ‘όποιος δεν δουλεύει , ούτε και να τρώει’ και εννοούν εμάς. Και μείς με τη σειρά μας, αν εφαρμόσουμε το νόμο αυτό, τότε αυτοί είναι που δεν θα τρώνε, αφού κάνουν παρασιτικό ‘επάγγελμα’. Ο σοφός λαός μας λέει: ‘του τεμπέλη το άλογο ο Θεός το τρέφει’, και μας αφήνει να εννοήσουμε το αυτονόητο: αφού θρέφει το άλογο, δεν μπορεί να θρέψει και τον τεμπέλη?

--Λένε

πως ‘τα αγαθά κόποις κτώνται’ και πως εμείς δεν κάνουμε τίποτα, μόνο λόγια είμαστε. Και μεις τους λέμε πως είμαστε πρώτοι σε ιδέες, σε λόγια και σε πράξεις. Το πιο τέλειο κατασκεύασμα στη φύση είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, και όμως δουλεύει εντελώς δωρεάν. Να γιατί και μεις παράγουμε τόσα πράγματα χωρίς κόπο!... Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο! Είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να διακρίνεις του τεμπέλη την εργασία.!!

--Λένε ότι όλες τις εφευρέσεις τις έκαναν εργατικοί άνθρωποι και φιλότιμοι προς εργασίαν. Μέγα ψέμα.! Όλες τις εφευρέσεις τις έκαναν ξύπνιοι τεμπέληδες που ήθελαν να απλοποιήσουν τη ζωή τους πρώτα, αλλά και των άλλων ανθρώπων. Τεμπελία τέχνας κατεργάζεται. Ένας που βαριότανε να στέκεται όρθιος ανακάλυψε την καρέκλα. Ένας που βαριότανε να πλένει ρούχα, ανακάλυψε το πλυντήριο, ένας που ήθελε να πηγαίνει μακρινές αποστάσεις ανακάλυψε το αυτοκίνητο , κ.ο.κ. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που οι εργάτες αρνήθηκαν να δουλεύουν και έτσι εξανάγκασαν τους μέχρι τότε βλάκες εργοδότες να τελειοποιήσουν τις μηχανές τους, π.χ. τα κλωστήρια..

--Λένε ότι όλα τα μεγάλα έργα τα έχουν φτιάξει εργατικοί άνθρωποι. Λάθος μέγα! Όλα τα αρχαία μνημεία: πυραμίδες, ναούς, γέφυρες, τα έφτιαξαν δούλοι ύστερα από καταναγκασμό. Είναι ‘μνημεία ντροπής’ του ανθρώπου, μνημεία πόνου, ιδρώτα και αίματος, για να θυμόμαστε πως κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε δούλοι. Τα κράτη εκμεταλλεύτηκαν την ανθρώπινη ανάγκη για φαγητό και έβαλαν για ένα πιάτο φαί χιλιάδες δούλους να δουλεύουν ολημερίς. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανδραποδίστηκαν, έγιναν τετράποδα= δούλοι ύστερα από πόλεμο, ήσαν, δηλαδή, αιχμάλωτοι πολέμου.

Ακόμα και η Ακρόπολη φτιάχτηκε από τα πολλά χρήματα που είχε τότε η Αθήνα ώστε να βρουν δουλειά χιλιάδες Αθηναίοι! Αυτό ήταν ίσως η απαρχή της πτώσης της αρχαίας αίγλης… -- Λένε : ‘η δουλειά δεν είναι ντροπή’, προσπαθώντας να πείσουν κάποιον να πάει για μια ταπεινή δουλειά νομίζοντας πως έτσι δεν θα έχει κόμπλεξ. Όμως εμείς συμπληρώνουμε: ‘η δουλειά δεν είναι ντροπή, είναι μαλακία’.

--Λένε πως με τη μείωση ωρών εργασίας θα πέσει η παραγωγή. Μέγας μύθος! Πολλά πειράματα έδειξαν πως όπου μειώθηκαν οι ώρες εργασίας συνέβη το αντίθετο, ανέβηκε η παραγωγή.. Είναι απλό, όταν έχεις καλή διάθεση αποδίδεις περισσότερο, έως και διπλάσιο.

--Λένε πως το πρόβλημα είναι πως θα ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά μας και δεν θα δουλεύει κανείς, ούτε γιατροί ή άλλα απαραίτητα επαγγέλματα. Και μεις τους λέμε να μη φοβούνται, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εργάζονται εθελοντικά λίγες ώρες, ακόμα και χωρίς χρήματα, αν έχουν τα απαραίτητα… -- Λένε με ύφος διδακτικό πως: ‘η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας’ . Μα η αλήθεια είναι πως: η τεμπελιά είναι η μάνα της φιλοσοφίας.

--Λένε πως ο τεμπέλης είναι σαν να μη ζεί. Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο: ζούμε 10 και 20 χρόνια παραπάνω , και αν υπολογίσουμε πως αυτοί –όταν δεν δουλεύουν- χάνουν την ζωή τους στα φανάρια, στο

ασανσέρ, στο αυτοκίνητο, στην τηλεόραση, είναι σαν να ζούμε τριπλή ζωή από αυτούς. Ένας χρόνος δικός μας είναι όλη η ζωή τους!... Κι όσο για το τέλος της ζωής, για την κηδεία, αυτοί σπαταλούν λεφτά και κάνουν επίδειξη ακόμα και μετά θάνατον, τόσο μεγάλη η αρρώστια του μυαλού τους! Όμως ο τεμπέλης κάνει λιτή κηδεία και στην καλύτερη περίπτωση ‘δημοσία δαπάνη’…

--Μας λένε πως πουλάμε τρέλα. Ναι! Σ’ αυτόν τον κόσμο τον τρελό, όπου οι εργάτες πουλάνε τον ιδρώτα της εργασίας τους, οι έμποροι πουλάνε αέρα, και οι επιστήμονες ‘πουλάνε πνεύμα’, ναι! Το μόνο που μας μένει να πουλήσουμε και μεις είναι η τρέλα…

--Μας κατηγορούν πως δεν θέλουμε την δωρεάν κρατική Παιδεία, ενώ μας βολεύει η δωρεάν δημόσια Υγεία. Μα η παιδεία ήδη έχει καταργηθεί να παρέχεται από το κράτος, είναι ήδη δωρεάν και παντού με την τεχνολογία και το διαδίκτυο. Τι να την κάνουμε την χορηγούμενη υποχρεωτική και ελεγχόμενη κρατική παιδεία όταν κάνει μόνον πλύση εγκεφάλου?.

Όσο για την Υγεία… Ναι!, Πλούσιοι και φτωχοί, άγιοι και εγκληματίες, εργαζόμενοι ή τεμπέληδες, όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στην ζωή, στην αρρώστια και στον θάνατο. Και, δείγμα αποσύνθεσης της κοινωνίας των εργαζομένων είναι να πληρώνει ο καθένας υπέρογκα ποσά για τη δικιά του μόνο ασφάλιση, όπως γίνεται σε Αμερική και άλλα ‘αναπτυγμένα’ κράτη, και οι φτωχοί να πεθαίνουν στο δρόμο. Κι ακόμα χειρότερο δείγμα ντροπής είναι που σήμερα, στην κοινωνία του χρήματος και των εργαζομένων, πηγαίνει μια γυναίκα για να γεννήσει (είτε είναι πλούσια, είτε φτωχή) και χρειάζεται να πληρώσει!!!

--Λένε πως ‘όλα είναι θέμα παιδείας’ και εννοούν ότι πρέπει να αρχίσει ένα νέο σύστημα κρατικής εκπαίδευσης που σε 20 χρόνια θα κάνει καλύτερους τους νέους… Αλλά η Παιδεία είναι καθημερινή πρακτική, και για να μάθει ένας νέος την ‘παιδεία της ζωής’ χρειάζονται μόνο λίγες μέρες φυσικής ‘τεμπέλικης’ ζωής….

--Βάζουν τους νέους να ειδικευτούν σε μία τέχνη ή επιστήμη, ώστε να κάνουν μετά ένα επάγγελμα, και έτσι καταπιέζουν τις τόσες κλίσεις τους. Εμείς αναπτύσσουμε όλες τις ικανότητες και ξέρουμε όλα τα επαγγέλματα, άσχετα αν δεν κάνουμε κανένα.

--Θέλουν να εφαρμόσουν την ‘φορολογική νοσοκομειακή αστυνομία’ ,δηλαδή να τιμωρούνται ως αδικήματα όσα φέρνουν έξοδα στο κράτος. Απαγορεύουν ό,τι μας αρρωσταίνει, για να μην πληρώνει το κράτος και οι ασφάλειες χρήματα. Έτσι, απαγορεύουν το τσιγάρο για να μην αρρωστήσουμε και μας πληρώνουν, απαγορεύουν να οδηγάς χωρίς ζώνη και χωρίς κράνος για να μη χτυπήσεις και ξοδευτούν τα ταμεία και τα νοσοκομεία. ‘Τους πήρε ο πόνος’! Δεν είναι πως μας αγαπούν, αλλά πως τα μετρούν όλα με το χρήμα! Δεν μας αφήνουν ούτε τον εαυτό μας να ορίσουμε!

Κι εμείς, απ’ τη μεριά μας, θα εφαρμόσουμε την ‘τεμπέλικη αστυνομία’ που θα προστατεύει όποιον ζει φυσική ήρεμη ζωή χωρίς να καταναλώνει , και θα φορολογεί πολύ αυτούς που ξοδεύουν άσκοπα και άχρηστα. Όποιος έχει το χρήμα, θα απαντάει όχι στο ‘πόθεν έσχες’, αλλά στο ‘τι τα κάνεις’. Και αν δεν τα χρησιμοποιεί σωστά, θα του αφαιρείται το χρήμα και θα δίνεται σε όσους ξέρουν να το αξιοποιούν καλύτερα.

Αν και θα έπρεπε κανονικά, όλοι να περνούν τακτικά από ψυχιάτρους (ως κοινωνικούς λειτουργούς) και όποιος δεν είναι σωστός τεμπέλης να πηγαίνει για ‘σέρβις’ ή εξορία σ’ ένα νησί με τους ομοίους του…

--Κατηγορούν άδικα τους τεμπέληδες πως ενώ δεν κάνουν οι ίδιοι οικογένεια, έχουν βαλθεί και ξελογιάζουν τις γυναίκες άλλων. Ενώ συμβαίνει το αντίθετο: ο τεμπέλης δείχνει το δρόμο για την καλύτερη φυσική φυσιολογική οικογένεια , με χαλαρούς ρυθμούς, χαλαρούς δεσμούς, και χαλαρή ιδιοκτησία. Αν ένας δουλεύει 15 ώρες την ημέρα , και αφήνει τη γυναίκα του μόνη, δεν φταίει ο τεμπέλης που πάει και της κάνει …παρέα.! Άλλωστε μόνον ένας ξεκούραστος μπορεί να κάνει καλό έρωτα, ενώ ένας αγχωμένος και κουρασμένος δεν μπορεί καθόλου… Η ψυχανάλυση το λέει καθαρά: δουλεύει πολύ όποιος δεν τα καταφέρνει με τον έρωτα. Κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν παρατάει τον έρωτα για να πάει για δουλειά. Γιατί δεν κοιτάνε πως και οι ίδιοι συχνά ξελογιάζουν γυναίκες άλλων και έχουν με τα λεφτά τους όποια μικρή θέλουν, η οποία είναι κι αυτή

‘τεμπέλα’. Εσείς μας αγοράζετε τις γυναίκες, κι εμείς παίρνουμε τις γυναίκες σας και τα λεφτά σας… Σας τα παίρνουμε και εμείς, και αυτές. Όπως εσείς εκμεταλλεύεστε τον εργάτη και βγάζετε λεφτά από την εργασία του, έτσι και μεις κάναμε το σεξ εργασία, ‘το καλύτερο χόμπι’, και ξαναγυρίζουμε τα λεφτά στο λαό!!! Και γιατί πρέπει όλοι να κάνουμε δικιά μας οικογένεια? Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν σκλάβοι…

--Μας παρομοιάζουν με γαϊδούρια γιατί θεωρούνται οκνά, και με σπουργίτια γιατί μένουν σε άδειες φωλιές άλλων πουλιών και γιατί τρώνε τα αποφάγια των ανθρώπων. Κι όμως εμείς είμαστε αετοί στη σκέψη και στη φαντασία, άκακοι σαν αρνιά, ξύπνιοι σαν κατσίκια. Όσο αφορά τα γαϊδούρια ας θυμηθούμε πως ο Χριστός πήγε καβάλα σε ένα ταπεινό μικρό πουλάρι. Το γαϊδουρόγαλα είναι το καλύτερο γάλα μετά το μητρικό, και τα γαϊδούρια ταιριάζουν καλύτερα στη φιλοσοφία του Έλληνα, είναι το εθνικό μας ζώο. Κι όσο αφορά τα σπουργίτια ας πάμε σε ένα απόσπασμα του ευαγγελίου: Ένα ζευγάρι σπουργίτια δεν πουλιέται για ένα μόνο ασσάριο? Κι όμως ο Θεός ούτε ένα απ’ αυτά δεν

ξεχνάει(…). Μη φοβάστε, λοιπόν, γιατί εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια. --Μας κατηγορούν για ‘σκυλιά’. Μέχρι και τον μεγάλο φιλόσοφο Διογένη που κοιμόταν στο πιθάρι, τον έλεγαν ‘σκύλο’. Κι όμως η ‘σκυλίσια ζωή’ είναι η καλύτερη, ούτε βασιλιάδες δεν την έχουν. Και τιμωρούνται οι σαλονάτοι καπιταλιστές να έχουν μέσα στις βίλες τους σκυλιά ράτσας, που περνάνε καλύτερα κι από αυτούς τους ίδιους. Αλλά ας θυμηθούμε την παροιμία: ο σκύλος έχει τη φτώχια του , έχει και την αναπαή του!!

--Μας λένε ‘χάνους’ και ότι έχουμε ‘σπαρίλες’ και διαρκώς βαριόμαστε.. Ότι ,δηλαδή, είμαστε χαζοί σαν τους χάνους, και πως κινούμαστε αργά σαν υπνωτισμένοι, σαν τους σπάρους στη θάλασσα. Πως ‘βαριόμαστε που ζούμε’. Μα όλα τα ζώα έτσι είναι. Όλα έχουν την δικιά τους εξυπνάδα, όλα κινούνται αργά, και το απολαμβάνουν. Το να βαριέσαι δεν είναι κακό, είναι ανθρώπινο… --Μας λένε ‘κηφήνες’ και αν μπορούσαν θα μας σκότωναν όπως κάνουν και οι ζηλιάρες μέλισσες! Ναι,

είμαστε κηφήνες, τρώμε δωρεάν και κάνουμε έρωτα σε βασίλισσες, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει. Καλύτερα κηφήνας παρά ‘μέλισσα’…

--Μας λένε πως δεν κάνουμε τίποτα σωστά, πως αφήνουμε ατέλειες, και είμαστε ακατάστατοι . Και μεις τους λέμε πως τα καλύτερα σε όλα είναι τα φυσικά και τα χειροποίητα, αυτά που έχουν μικρά ελαττώματα, κι όχι αυτά τα πανομοιότυπα που φτιάχνουν οι μηχανές και ο τελειομανής κόσμος τους.

--Μας κατηγορούν πλούσιοι αστοί και φανατικοί κομμουνιστές ως υπόκοσμο, ως κουρελοπρολεταριάτο. (λούμπεν πλορεταριάτ).

Μας αποκαλούν: ράθυμους, ρέμπελους, ρεμπέτες και τεμπέληδες , πως είμαστε δηλ. ανεύθυνοι. Όμως όλοι εμείς έχουμε περισσότερη ηθική από αυτούς, χωρίς καθόλου συμφέροντα ή φανατισμούς. Εμείς είμαστε ‘το αλάτι της γης’ , όπως λέει και ο Χριστός. Από μας θα σωθεί πλανήτης. --Μας λένε και μας θεωρούν ‘σκουπίδια’. Όμως η φύση δεν έχει σκουπίδια, μόνο οι πόλεις που αυτοί μένουν. Αυτοί είναι, λοιπόν, τα σκουπίδια.

--Μας λένε μπεκρήδες και χασικλήδες, και το εννοούν με τη χειρότερη σημασία. Όμως ο θεός και η φύση έφτιαξαν όλα τα φυτά για την ευχαρίστηση του ανθρώπου, και δεν είναι ναρκωτικά αν χρησιμοποιηθούν στην κατάλληλη δοσολογία και στην ανάλογη περίσταση. Είναι όλα φάρμακα. Ναρκωτικά είναι: η τηλεόραση που βλέπουν, το σπίτι τους που είναι κλεισμένοι, το αυτοκίνητο που κάνουν βόλτες με κλειστά τζάμια, και το χρήμα που είναι ο ‘θεός’ τους. Ας αλλά ας αφήσουμε τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη Μάρκο Βαμβακάρη να περιγράψει τους τεμπελόμαγκες: «(…) σας διαβεβαιώ ότι ο μάγκας είναι ήσυχος, πολύ ήσυχος άνθρωπος. Δεν πειράζει κανέναν (…) οι χασικλήδες ήτανε οι καλύτεροι αθρώποι(…) καλοί αθρώποι, άγιοι αθρώποι». --Μας λένε : ‘μαλάκες’ και το λένε με πολλές σημασίες. Έχουν καταφέρει να μας κάνουν να το λέμε και μεταξύ μας. Καιρός να απελευθερωθούμε από αυτή τη ρετσινιά. Το ‘τεμπέλης’ θα αντικαταστήσει το ‘μαλάκας’. Τιμή μας και καμάρι μας!! Γειά

σου τεμπέλη αναγνώστη, χαίρε τεμπέλη ακροατή! --Μας λένε πως : δεν ξέρουμε γιατί ζούμε’. Όμως συμβαίνει το αντίθετο: αυτοί οι ματαιόδοξοι και τα ψώνια, κάνουν ο,τιδήποτε για να γιατρέψουν το ‘εγώ’ τους , κι έτσι καταστρέφουν τον πλανήτη. Οι τεμπέληδες δεν είναι ματαιόδοξοι, είναι ρεαλιστές και λάιτ…

--Μας λένε ‘κλέφτες’, και εννοούν -βέβαια- μικροκλοπές για φαγητό. Μα αυτό κάνουν και όλα τα ζώα. Αυτό έκανε και ο θεός Ερμής, έπαιρνε ό,τι ήταν έρμαιο. Όλα στη φύση είναι δωρεάν. Αυτοί που μας κατηγορούν, αυτοί είναι οι κλέφτες, και έφτασαν να πουλούν ακόμα και το νερό! Κατηγορούν γενικά τους κλέφτες ως το χειρότερο αδίκημα, και κατά βάση εννοούν να μην τους πειράξει κανείς την περιουσία και την μόνιμη εργασία. Κλοπή ,όμως, είναι να συσσωρεύεις. Κλοπή είναι αν πάρεις κάτι από κάποιον που το έχει ανάγκη. Όχι αν πάρεις ό,τι του περισσεύει… Όσο κατηγορούν τους ανέμελους ‘κλέφτες’, τόσο θα τιμωρούνται να είναι δούλοι. Οι ‘κλέφτες’ ζουν σύμφωνα με ‘την οικονομία της φύσης’, και δείχνουν τον δρόμο προς την λιγότερη εργασία.

Άραγε υπάρχουν καλοί κλέφτες? Για να δούμε τι μας λέει ο Βαμβακάρης επί αυτού, περιγράφοντας έναν φίλο του κλέφτη: «αυτός (…) όσα λεφτά ‘κονόμαγε’, τα μοίραζε όλα στους φτωχούς που πεινάγανε. (…)πέρναγε από κει και τους παράταγε και λεφτά, τους έστελνε και πράματα. Δε λεγόταν η απλοχεριά του. Μπορεί να τα κλέβανε, αλλά τα δίνανε.(…) Ήταν καλός άνθρωπος, ας ήτανε κλέφτης»

--Μας λένε ξεδιάντροπα: ‘άντε για δουλειά!’, σαν να διώχνουν ένα κοπρόσκυλο που τους ενοχλεί. Και μεις τους απαντάμε με μια ευχή: ‘άη τεμπέλιασε!, κι άσε μας ήσυχους’. Λένε: να μην βοηθάς τον άλλο οικονομικά, αλλά ‘να του μάθεις να ψαρεύει’, δηλαδή να του μάθεις μια δουλειά. Και μεις θα κάνουμε το αντίθετο, όσους δουλεύουν θα τους στείλουμε κυριολεκτικά να ψαρεύουν. Μέχρι που να εφευρεθεί και το αυτόματο ψάρεμα… Αλλά και γιατί να πάμε για δουλειά? Δεν θέλουμε να πάρουμε τη δουλειά του άλλου και να τον αφήσουμε άνεργο …

--Όταν γνωρίζονται δύο ‘κύριοι’, ρωτούν ο ένας τον άλλο: ‘τι δουλειά

κάνεις’? Δεν υπάρχει πιο ασεβής ερώτηση… Ή ακόμα χειρότερα, ρωτούν οι Αμερικάνοι μεταξύ τους: ‘πόσα βγάζεις τη βδομάδα ?’. Φαίνεται είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.. Και μεις ρωτάμε: ‘πως τα περνάς?’, ‘τι μουσική σου αρέσει?’, ‘που μένεις?’ …

--Λένε

ο ένας στον άλλον ‘κάνε αυτό’

διατάζοντάς τον με τα λεφτά του, ‘αφού σε πληρώνω κάνε αυτό!’, κι έχουν το θράσος και μιλάνε έτσι ακόμα και σε ελεύθερους τεμπέληδες. Και μεις απαντάμε: όχι! Δεν μπορείς να με διατάξεις με τα λεφτά σου. Μόνο αν θέλω θα κάνω κάτι. Είμαστε φιλότιμοι μόνο αν εμείς θέλουμε.

--Λένε μεταξύ τους όλη την ώρα ευχαριστώ, παρακαλώ και συγνώμη, για πράγματα μηδαμινά, ανάξια και πεζά. Ακόμα και όταν αγοράζουν το πιο φτηνό πράγμα. Τι ψεύτικες τύψεις είν’ αυτές, τι παρακάλια, τι είδους εξομολόγηση? Η ευγένεια που έχουν είναι σύμφυτη με το χρήμα που πιστεύουν. Και μας λένε εμάς αγενείς, που δεν είμαστε υποκριτές και ψεύτικοι σαν κι αυτούς..

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!!!

Αχ! Πόσο τυχερά είναι τα ζώα! Κατ’ αρχήν ας σημειώσουμε πως το άλογο, το δελφίνι και η φάλαινα, -όλα θηλαστικά-, έχουν μεγαλύτερη νοημοσύνη από τον άνθρωπο, και νοητική και συναισθηματική. Ο ελέφαντας έχει τρομερή μνήμη. Πολλά ζώα διαισθάνονται το τέλος τους, όπως το γουρούνι και το μοσχάρι. Πολλά ζώα καταλαβαίνουν πολύ πριν ότι θα κάνει σεισμό, ιδίως τα σκυλιά . Είναι μύθος, λοιπόν, πως μόνο ο άνθρωπος από τα ζώα έχει νου. Ο Θεός έχει δώσει στα ζώα το ένστικτο και το συναίσθημα της επιθυμίας, της απόλαυσης, κι ας μην έχουν νου. Κι όμως περνούν καλύτερα από τους ανθρώπους. Ζουν στον αργό ρυθμό της φύσης και υπακούνε στούς νόμους της. Όμως οι άνθρωποι φτιάχνουν δικούς τους νόμους, διαφορετικούς από τόπο σε τόπο, Πάνε κόντρα στα συναισθήματά τους, κόντρα στη φύση, στο σώμα τους, και παρ’ όλες τις μηχανές εξακολουθούν να δουλεύουν, τρέχουν και δεν φθάνουν. Είναι το μόνο ζώο που έχει λόγο, νου, λογική και μυαλό. Ναι, όλη τη ζημιά την κάνει η πολλή λογική του…

Και είναι ασέβεια να λέμε για βρισιά τη λέξη : είσαι ζώον. Μάλλον το αντίθετο θα έπρεπε να λέγαμε : είσαι άνθρωπος! --Τα ζώα (αλλά και τα φυτά) δεν αρρωσταίνουν. Μόνον ο άνθρωπος που ξέφυγε από τη φύση έχει 3.000 ! και πλέον διαφορετικές ασθένειες… --Τα ζώα όταν ενηλικιωθούν παραμένουν ανεξάρτητα, δεν έχουν την ανάγκη άλλου πλάσματος. Μόνο ο άνθρωπος έχει πάντα ανάγκη την συνδρομή των άλλων, η οποία δεν μπορεί να γίνει μόνο από την καλή τους διάθεση. --Ακόμα και το άγριο λιοντάρι άμα έχει φάει δεν πειράζει άλλο ζώο, σκοτώνει μόνο για να ζήσει αυτό. Αυτό κάνουν και όλα τα ζώα. Μόνο ο άνθρωπος κάνει το αντίθετο. Σκοτώνει έτσι για πλάκα, είναι το πιο άγριο ζώο. Και είναι το μόνο ζώο που σκοτώνει το είδος του, άλλους ανθρώπους. Κανένα άλλο ζώο δεν επιτίθεται στο είδος του. Και είναι το μόνο ζώο που είναι παμφάγο. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που σκοτώνει τα έμβρυα πριν γεννηθούν, κατά προτίμηση τα κορίτσια. Σε πολλά κράτη οι αμβλώσεις είναι περισσότερες από τις γεννήσεις. -- Είναι το μόνο ζώο που ‘ξέρει’ πως θα πεθάνει, και –επίσης- είναι τα μόνο ζώο που αυτοκτονεί. Είναι μεν το μόνο ζώο που κατάφερε να κάνει έρωτα για απόλαυση και όχι μόνο

για τη διαιώνιση του είδους. Κι όμως δεν έχει μάθει ακόμα να τον χαίρεται.

Ο άνθρωπος είναι ανώμαλος, είναι το μόνο ζώο που έχει κάνει έρωτα και με άλλα ζώα εκτός από το είδος του. ----------------------------------------------------------------------

Και τα ζώα ‘δουλεύουν’ και ‘παράγουν’. Φτιάχνουν φωλιές και αποθήκες για τον χειμώνα.. Μια αράχνη κάνει δουλειές που μοιάζουν με την δουλειά του υφαντουργού, και η μέλισσα καθώς χτίζει την κηρύθρα είναι ανώτερη από πολλούς αρχιτέκτονες.. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που φτιάχνει εργαλεία, χειροκίνητα έως και αυτόματα… Όμως τι κρίμα ! ξέρει να τα φτιάχνει, αλλά δεν ξέρει να τα χρησιμοποιεί σωστά!!! Τα ζώα , όμως, ‘παράγουν’ μόνο όσα είναι αναγκαία για τον εαυτό τους ή για τα νεογέννητα. Κανένα ζώο δεν ανταλλάσσει κάτι με άλλο ζώο. Μόνο ο άνθρωπος εμπορεύεται το κάθε τι. --Ο άνθρωπος παριστάνει πως είναι συνθέτης και γράφει μουσική σε πεντάγραμμα και παρτιτούρες, κι όμως το μόνο που κάνει είναι να μιμείται αδέξια τα πουλιά, που δεν έχουν πάει ποτέ σε ωδείο…

--Σκοτώνουν τα ελεύθερα σκυλιά, τα λένε ‘αδέσποτα’ για να μην κοπρίζουν στις ‘καθαρές’ πόλεις τους. Όμως, στην πραγματικότητα οι άνθρωποι έχουν ζώα στο σπίτι τους (σκυλάκια, γατάκια, καναρίνια) επειδή αυτοί είναι φυλακισμένοι σε τσιμεντένιες πόλεις και σε σπίτια-κλουβιά, και θέλουν να πάθουν το ίδιο και τα ζώα. Τα ζηλεύουν που είναι πλασμένα να είναι ελεύθερα και τεμπέλικα στην τεμπέλα φύση. Και επειδή οι άνθρωποι έγιναν δούλοι, παρασύρουν και άλλα ζώα στη δουλειά: γαϊδούρια, μουλάρια, άλογα, βόδια, σκυλιά για φύλακες, ζώα του τσίρκου. Μεγάλο έγκλημα κατά της φύσης! Δίνουν ναρκωτικά σε άλογα ιπποδόμου, τα τρελαίνουν. Μια φοράδα έφαγε το πουλάρι της μετά τη γέννα Μακάρι να μην υπήρχαν καθόλου άνθρωποι, καλύτερα να υπήρχε μόνο ‘ο νόμος της ζούγκλας’, γιατί τότε ούτε πόλεμοι θα είχαν γίνει, ούτε θα καταστρεφόταν το περιβάλλον.

πόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι! Μόνο και μόνο που ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που πληρώνει για να φάει, αυτό φτάνει για να αποδείξει πως είναι το πιο ηλίθιο ζώο… Αλλά ας δούμε μερικά παραδείγματα για να δούμε πόσο ηλίθιος είναι ο άνθρωπος: --Ένας σηκώνεται , ντύνεται, κατεβαίνει την πολυκατοικία, παίρνει το αυτοκίνητό του, μποτιλιάρισμα, φανάρια, και πάει μετά από ώρα στη δουλειά του... Γυρίζει κατάκοπος μετά από ώρες ταλαιπωρίας στο σπίτι του , αγχωμένος και πολύ κουρασμένος. Και έχει χαλάσει περισσότερα από όσα έβγαλε. Και τρώει διπλή μερίδα φαγητό για να συνέλθει.

Αντί γι αυτόν, ένας άλλος , τεμπέλης, δεν κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά, δεν χαλάει δυνάμεις, κι έτσι μπορεί και επιβιώνει. Ποιός είναι ο καλύτερος? -- Ένας πάει στο γυμναστήριο για να χάσει βάρος , κουράζεται, και μετά τρώει διπλό φαγητό για να δυναμώσει. Έτσι και κουράζεται άσκοπα, και δεν αδυνατίζει.

Καλύτερα θα ήταν να μην πάει να σηκώνει βάρη, αλλά να κάνει δίαιτα, να πάει να περπατήσει στη φύση ,να κάνει έρωτα ή να κάτσει να … διαλογιστεί. Ή να εργαστεί παραγωγικά μία ώρα στο χωράφι του για να μπορεί να κάθεται μια βδομάδα.

--Ένα εστιατόριο ή παρόμοιο μαγαζί φαγητού, αγοράζει β διαλογής τρόφιμα , τα μαγειρεύει και περιμένει να τα πουλήσει. Τα μισά του μένουν, τα δίνει και την άλλη μέρα ,αλλά πάλι δεν τα πουλάει. Βρίζει, όλα του φταίνε, και στο τέλος τα πετάει… Νομίζει πως αν τα δώσει σε πεινασμένους θα τον ‘γκαντεμιάσουν’ να μην πουλήσει ούτε αύριο, νομίζει πως θα καλομάθουν και θα του έρθουν και πάλι αύριο να πάρουν τα περισσεύματα. Όμως, κατά βάση, η αλήθεια είναι πως σιχαίνεται τον εαυτό του που όλο δουλεύει και σκέφτεται τα χρήματα, ενώ ο τεμπέλης που όλο γλεντάει θα έρθει να φάει το φαί τζάμπα. Ζηλεύει την φυσική ζωή του τεμπέλη και βγάζει τη ζήλεια του πετώντας το φαγητό.

και πόσο ξύπνιοι

οι τεμπέληδες!! Κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του. Πάντα οι ξύπνιοι είναι λίγοι και ανοίγουν τον δρόμο για τους πολλούς. Είμαστε τεμπέληδες, οι μόνοι νοήμονες από τους ανθρώπους που ‘έχουν νου’. Τα ζώα και όλοι όσοι δουλεύουν, παράγουν κάτω από την πίεση της φυσικής ή της πλαστής ανάγκης , ενώ ο φυσιολογικός άνθρωπος , ο τεμπέλης, παράγει όταν είναι ελεύθερος από τις φυσικές του ανάγκες. Είμαστε εφευρέτες και ‘πατεντιάρηδες’. Είμαστε γάτες που λιάζονται στον ήλιο.

Είμαστε δένδρα και φυτά που ούτε καν κινούνται, πατάμε σταθερά στη γη, παίρνουνε ήλιο και αγέρα, παίρνουμε

‘διοξείδιο του άνθρακα’ και δίνουμε οξυγόνο, δίνουμε τζάμπα τους καρπούς μας. Είμαστε σαν τα μικρά αθώα παιδιά. Γελάμε χωρίς λόγο κι όλο παίζουμε. Τι κρίμα, κανείς να μην καταλαβαίνει!!!

Παίρνουμε τα λεφτά από τους πλούσιους και τα δίνουμε στους φτωχότερους. (Άλλωστε, πολλοί από μας ήμασταν πλούσιοι πριν τα μοιράσουμε σε άλλους τεμπέληδες) Δεν μας αρέσει ο νεοπλουτισμός των πλουσίων, ούτε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά δεν μας αρέσει και η μιζέρια που έχει ένας προλετάριος, που το μόνο που σκέφτεται είναι να πλουτίσει και δίνει τα πάντα για να το πετύχει. Και αν ποτέ το καταφέρει γίνεται μεγαλύτερος εκμεταλλευτής και από τους ίδιους τους καπιταλιστές ... Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα. Και έχουν βρεί και το άλλοθι: δεν σε πληρώνω καλά για να συνειδητοποιηθείς ως εργάτης, έτοιμος για την επανάσταση που – ποτέ- δεν θα γίνει…

Τεμπέληδες , προλετάριοι και … κεφάλαιο Ποιά είναι η θέση των τεμπέληδων σε σχέση με τους προλετάριους, τους φτωχούς, τους εργάτες, και το κομμουνιστικό κόμμα? Ποιά είναι η θέση τους σε σχέση με τους κεφαλαιοκράτες και τους καπιταλιστές?

Είμαστε ακριβώς στη μέση.

Κανείς δεν δέχεται με νόμο ή με τη βία να του πάρουν κάτι απ την περιουσία του, ούτε πλούσιος ,ούτε φτωχός. Όσες φορές πάρθηκε περιουσία από πλούσιους έγινε ύστερα από πολύ αίμα και ούτε έφερε τα αποτελέσματα που περίμεναν. Μόνο η εθελοντική δωρεά είναι αυτή που έχει δώσει κατά καιρούς χρήματα σε φτωχότερους, και χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα… Υπό

αυτήν την έννοια κοινοτιστές (=κομμουνιστές) υπήρξαν μόνο οι πρώτοι χριστιανοί στην καθημερινή τους ζωή. Αντιλαμβανόμαστε την πάλη των τάξεων, αλλά προσπαθούμε να την ξεπεράσουμε με έναν πιό έξυπνο τρόπο. Θέλουμε να μειώσουμε την υπερεργασία και των εργατών και των κεφαλαιοκρατών που όλη μέρα σκέφτονται τη δουλειά, και πως θα κάνουν περισσότερα χρήματα χάνοντας το χρόνο, χάνοντας τη ζωή τους. Θέλουμε να μεταβάλλουμε την πάλη των τάξεων σε πάλη κατά του ωραρίου, του κοινού εχθρού όλων των ανθρώπων. Η ηλιθιότητα και η τάση προς νεοπλουτισμό υπάρχει η ίδια ,από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο.. Τεμπέληδες –κράτος- αφεντικά Δεν θέλουμε ούτε κράτος, ούτε αφεντικά. Δεν θέλουμε εργοδότες. Ούτε αριστερούς εργοδότες, ούτε δεξιούς, ούτε αριστερό κομμουνιστικό κράτος, ούτε φασιστικό. Τεμπέληδες, Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι ,και γραφειοκράτες

Υπάρχει όμως και ο …μεσαίος χώρος. Ούτε πολύ κεφαλαιοκράτες, ούτε πολύ κομμουνιστές και προλετάριοι. Είναι οι δημοκράτες σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι δημοκράτες . Ούτε και μ’ αυτούς είμαστε. Τουλάχιστον τα άκρα έχουν μια ιδεολογία. Αυτοί, οι ‘μεσαίοι’, είναι η κακιά πλευρά της αστικής τάξης και η κακιά πλευρά των ‘προλετάριων’ και εργατών, κάτι συνδικαλιστές της κακιάς ώρας, κάτι πρόεδροι των συνδικάτων που μόνο σκοπό έχουν να γίνουν βουλευτές, για να εξαργυρώσουν το διπλό παιγνίδι που έπαιζαν τόσον καιρό. Όλοι αυτοί οι βολεψάκηδες, ψάχνουν για μια θέση στο δημόσιο, για να κάθονται πίσω από ένα γραφείο, και να μετρούν μέρες έως την σύνταξη. Ταλαιπωρούν τον πολίτη, κλέβουν την υπηρεσία τους όσο μπορούν, παριστάνουν τους γαμπρούς για να πάρει η νύφη μετά τη σύνταξη, γι αυτούς κάθε μήνας έχει 9, είναι με άλλα λόγια το δεξί χέρι του γραφειοκρατικού συστήματος… Απόδειξη πως είναι παράσιτα, είναι πως όταν είναι σαββατοκύριακο ή τριήμερα αργιών, περνάμε καλύτερα και χωρίς αυτούς, τότε φαίνεται πως δεν χρειάζονται καθόλου. Ίσως αυτοί να είναι χειρότεροι ακόμα και από τους αγριεμένους

προλετάριους, και από τους στυγνούς εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες. Αυτούς, θα τους μειώσουμε τις ώρες εργασίας, θα βάλουμε στο μισό τους ωράριο άλλους στη θέση τους, θα τους άρουμε την μονιμότητα, και ας πάνε στα χωριά τους να φυλάξουν πρόβατα και γίδια όπως οι προγόνοι τους. Μόνο που αυτοί έχουν ξεμάθει, και θα τους φανεί ‘βαρύ και ανθυγιεινό’….

οι οικολόγοι και ‘μεις Η φύση κινείται σε αργούς τεμπέλικους ρυθμούς και γι αυτό οι οικολόγοι θα έπρεπε να ακολουθούσαν τους ρυθμούς της. Όταν όλος ο πλανήτης σήμερα κινδυνεύει από τους νεόπλουτους και από τους εργασιομανείς , δεν κάνουμε τίποτα με το να αγωνιζόμαστε μόνο για ‘να σταματήσει το κυνήγι της φάλαινας’ και ‘να απαγορευτούν οι μεταλλαγμένες τροφές’. Η λύση βρίσκεται στο να μη δουλεύουμε και στο να μη καταναλώνουμε. Οι οικολόγοι είναι καλοί άνθρωποι, αλλά ρομαντικοί, δηλαδή βλάκες. Ούτε και μ’ αυτούς είμαστε. Ας γίνουν λίγο πιο ρεαλιστές, ας γίνουν λίγο τεμπελο-οικολόγοι… Εμείς είμαστε οι πραγματικοί οικολόγοι.

οι αναρχικοί και εμείς

Ας το παραδεχτούμε πως είμαστε και μεις αναρχικοί, με τον δικό μας έντεχνο τρόπο. Δεν σπάμε τζάμια, δεν πετάμε ‘μολότοφ’, αλλά θέλουμε μια αναρχική κοινωνία, όπως θα την ήθελε και ο ‘άναρχος’ θεός. Και οι αναρχικοί , με τη σειρά τους, ας γίνουν ακόμα πιο τεμπέληδες. ‘Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα σταματήσει όταν πάψει η μισθωτή σκλαβιά’, και αυτό είναι το κοινό μας τεμπελο-αναρχικό σύνθημα. Ναι! είμαστε αναρχικοί! Θέλουμε να δουλεύουνε όλα ‘ρολόι’, χωρίς να υπάρχει καθόλου κράτος. Θα γίνουμε όλοι ‘ολίγον’ ‘αστυνόμοι’, δηλαδή θα γίνουμε ενεργοί πολίτες, δηλαδή τεμπέληδες, και τότε όλοι οι αστυνόμοι, κι όλα τα κράτη θα καταργηθούνε!

‘Τεμπέλικη’ Δημοκρατία Η πορεία των εργασιακών σχέσεων του ανθρώπου είναι παράλληλη και συνυφασμένη με τη διοίκηση της κοινωνίας. Όπου υπάρχει τυραννία, βασιλεία, φεουδαρχία, δικτατορία, αυτοκρατορία, μοναρχία, ‘καίσαρας’ και ιμπεριαλισμός, τότε οι πολλοί δουλεύουν για τους ολίγους, υπάρχουν υπάλληλοι του κράτους, στρατός για άμυνα από άλλες αυτοκρατορίες, και

εσωτερικός στρατός (αστυνομία) για να μην εξεγερθεί ο λαός. Σε όλα αυτά τα πολιτεύματα υπάρχει υποχρεωτική εργασία, είτε δια νόμου του κράτους, είτε λόγω του χρήματος που όλοι έχουμε ανάγκη για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Στην Κίνα οι πιο πολλοί δουλεύουν όλη μέρα για ένα πιάτο ρύζι. Το ίδιο σε αραβικές και τριτοκοσμικές χώρες. Υπάρχει ένα ενδιάμεσο πολίτευμα, της καμουφλαρισμένης δεσποτείας και βασιλείας, το ‘κοινοβουλευτικό’. Εκλογές κάθε 4 χρόνια, με κόμματα, με αντιπροσώπους. Αυτό το πολίτευμα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, υπάρχει στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Είναι λίγο καλύτερο από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά πάλι υπάρχουν διοικούντες και διοικούμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, φόροι και γραφειοκρατία, πάλι δουλεύουν… Στην Αμερική, Ιαπωνία, Γερμανία, κλπ. υπάρχει μικρό ποσοστό δημοκρατίας γι αυτό και δουλεύουν με καλές συνθήκες εργασίας μεν, αλλά πάρα πολλές ώρες. . Υπάρχει όμως και ένα καλύτερο πολίτευμα, που εφευρέθηκε από τεμπέληδες στην αρχαία Ελλάδα, η άμεση συμμετοχική δημοκρατία.

Η μόνη χώρα που δουλεύουν λιγότερο , που αντιδρούν στη δουλειά τους, δεν την κάνουν καλά, γιατί

ζητούν μείωση ωρών , δεν θέλουν αφεντικά, είναι η Ελλάδα, είναι η Β. ανατολική μεσόγειος, όπου υπάρχει και αίτημα δημοκρατίας, όπου οι προσωπικές ελευθερίες του καθενός είναι ιερές και δεν τις χαρίζει κανένας… Στην Τεμπέλικη Δημοκρατία όλοι ( ή σχεδόν όλοι, όσοι μπορούν να είναι πολίτες) έχουν το δικαίωμα της ψήφου, εναλλάσσονται στα αξιώματα, αποφασίζουν άμεσα για οτιδήποτε, και νομοθετούν, και δικάζουν. Σ’ αυτό το πολίτευμα -που ταιριάζει στους Έλληνες περισσότερο- ρέπουν όλοι προς την τεμπελιά, ειδικά τώρα που υπάρχουν και τα μηχανήματα. Το μόνο –ίσως- πρόβλημα είναι η τυχόν επίθεση από τυραννικά κράτη, από δικτάτορες που θα κάνουν επίθεση σε όποιο κράτος πάψει να δουλεύει, από φόβο μήπως επαναστατήσουν και οι δικοί τους, κι έτσι χάσουν τα προνόμια τους. Όμως ,στις μέρες μας οι εξελίξεις γίνονται πολύ γρήγορα, καθώς επικοινωνούν όλοι με το διαδίκτυο, έτσι θα πιαστούν ‘στον ύπνο’. Η δημοκρατία ταιριάζει στον τεμπέλη, γι αυτό και η βάση της δημοκρατίας είναι ο τεμπέλης.

Διότι αν δουλεύεις, δεν μπορείς να έχεις γνώσεις και μυαλό για να παίρνεις σωστές αποφάσεις. Ή θα δουλεύει το μυαλό, ή το σώμα! Το πολίτευμα αυτό μοιάζει με αναρχία, μία αναρχία όμως όπου όλα δουλεύουν από μόνα τους ρολόι , αφού η συντριπτική πλειοψηφία είναι ενεργοί ώριμοι πολίτες. Σ’ αυτό το πολίτευμα διοικούν οι τεμπέληδες, αρκεί να αυξηθούν σε ένα μεγάλο ποσοστό 70-80%. Δεν μπορούμε, όμως, να προβλέψουμε πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό. --------------------------------

Παρατηρούμε, πως όσο πηγαίνουμε προς τη δημοκρατία, οι άνθρωποι δουλεύουν όλο και λιγότερο, και τέλος στην άμεση δημοκρατία δουλεύουν ακόμα λιγότερο, αφού όλοι είναι ίσοι στην ψήφο τους και στα δικαιώματά τους. Η τέλεια δημοκρατία και η τέλεια αναρχία και η τέλεια τεμπελία ίσως δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να αγωνιζόμαστε να αγγίξουμε κάπως το απόλυτο…

ΑΣΤΟΣ και ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ από τον γεωργό στον υπάλληλο

Η αστική τάξη Εκατομμύρια άνθρωποι, θύματα της εξέλιξης πήγαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, στις μεγάλες τσιμεντουπόλεις. Σήμερα το 60-70-80% των ανθρώπων παγκοσμίως μένουν σε μεγάλες πόλεις, μακριά από τη φύση. Η αστική τάξη υπέταξε την ύπαιθρο στην πόλη. Πλάνεψε τον αγνό χωριάτη να αφήσει τη φύση και να αποχαυνωθεί ακόμη περισσότερο στις μεγάλες πόλεις. Στην ουσία αναγκάστηκε να φύγει από τη γη του, με βάναυσους τρομοκρατικούς νόμους, πέρασε από πολλά παιδέματα για να φτάσει σε μια αναγκαία πειθαρχία για να ενταχθεί στο σύστημα της μισθωτής εργασίας. Η αστική ζωή έκανε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μια απλή ανταλλακτική αξία, σε μια κοινωνία όπου όλα πουλιώνται και όλα αγοράζονται. Η αστική τάξη εξευτέλισε ακόμα και τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις και τις έκανε όλες χρηματικές σχέσεις. Ο άνθρωπος αλλοτριώθηκε από τη φύση, από τον εαυτό του, αλλά και από τον συνάνθρωπό του, την ίδια την κοινωνία.

μια λέξη την αναγκαιότητα ύπαρξης κράτους. Ο κοινός γεωργός αντιμετωπίζεται ως πρότυπο βλακείας ή άγνοιας, είναι ‘ο βλάχος’. Προδίδεται από την προφορά του και τον αυθορμητισμό του. Κι όμως είναι πολύ πιο ξύπνιος και αγνός από τον πρωτευουσιάνο.

Ο καπιταλισμός κατάργησε πολλές ελευθερίες που είχαν κατακτηθεί τόσο ακριβά. Και άφησε μόνη της την ελευθερία του εμπορίου… Οι παλιές εθνικές βιομηχανίες εκμηδενίστηκαν και στη θέση τους έγιναν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Η φτήνια στα προϊόντα τα κάνει να μετακινούνται στην άλλη άκρη του κόσμου, όπως και η αναζήτηση σε πρώτες ύλες. Ο συγκεντρωτισμός στο εμπόριο πηγαίνει και στον πολιτικό συγκεντρωτισμό, στη λεγόμενη ‘διεθνοποίηση’. Μία παγκόσμια κυβέρνηση, μια νομοθεσία.

Όπως υποτάχτηκαν τα χωριά στις πόλεις, έτσι υποτάχτηκαν και τα φτωχά αγροτικά κράτη στα αναπτυγμένα αστικά κράτη. Η ύπαρξη της πόλης έφερε μαζί της και την αναγκαιότητα της διοίκησης, της αστυνομίας, των φόρων κλπ., με

της

Ο ιδανικός πληθυσμός Ο πόλεμος χωριού και πόλης μαίνεται από την αρχαιότητα.. Ποιός είναι, άραγε, ο ιδανικός πληθυσμός για να λειτουργεί αρμονικά μια κοινωνία? Το χωριό είναι μικρό κι έχει πολλά αρνητικά. Η μεγάλη πόλη έχει άλλα δικά της ελαττώματα. Όσο πιο απελευθερωμένη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο μικρός μπορεί να είναι ο πληθυσμός της χωρίς τις παρενέργειες του χωριού. Αλλά για μέσο όρο ας πούμε 5, 10, 20.000 κλπ. Άλλωστε ο Πλάτων στην ιδανική του πολιτεία μιλούσε για περίπου 5.000 , ‘τόσοι ώστε να γνωρίζονται οι περισσότεροι μεταξύ τους, τουλάχιστον οπτικά’. Όμως , ότι έγινε –έγινε, δεν μπορούσε να μην γινότανε. Και τώρα το πράγμα έχει κάνει τον κύκλο του σε παγκόσμιο επίπεδο, και με την βοήθεια της τεχνολογίας επιστρέφουν στη φύση.

ΦΥΣΗ Όσοι είναι στη φύση και στους ‘αγρούς’ , λέγονται άγριοι και αγροίκοι. Στα χωριά

όπου υπάρχουν τα χωράφια, οι χωριάτες λένε χωρατά, και είναι χωρατατζήδες. Δεν έχουν ευγένεια, ούτε τρόπους. Στα μεγάλα χωριά υπάρχει ο χωροφύλακας και ο αγροφύλακας.

--Σχολιάζουν ο ένας τον άλλο, γνωρίζουν τα πάντα, είναι κουτσομπόληδες και ‘ροφιάνοι’. Δεν σε αφήνουν να κάνεις τίποτα. Είναι όμως φιλόξενοι και φιλότιμοι, μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα σε κάθε σπίτι. --Η ύπαιθρος παράγει όλη την αναγκαία τροφή γι αυτούς και για τις πόλεις . Δεν έχει άλλες ανέσεις --Στα χωριά δεν υπάρχει χρήμα. Αν θέλεις χρήμα πρέπει να πας στις πόλεις. --Στη φύση όλα είναι -σχεδόν- δωρεάν. Η τροφή αλλά και η στέγη, χωρίς όμως ανέσεις. --Ένας που καλλιεργεί μόνος το περιβόλι του, είναι αγρότης-εργάτης αλλά και επιχειρηματίας, μπορεί να πουλήσει ο ίδιος τα προϊόντα του. --Δεν χρειάζεται να μεταφέρεις τίποτα, είσαι αυτάρκης, έχεις όλες τις ‘πρώτες ύλες’ ΠΟΛΗ Στο άστυ λέγεσαι αστείος, λές αστεία, κι έχεις αστυνομία.

Στην πόλη είσαι πολίτης, υπάρχει πολιτισμός. (Ο ευγενής λέγεται polite στα αγγλικά), υπάρχει police = αστυνομία πόλεων.

-- Στη φύση δεν υπάρχουν σκουπίδια, όλα είναι χύμα και ανακυκλώνονται αυτόματα. Υπάρχουν όμως έντομα, σκορπιοί, φίδια και περιττώματα ζώων.

--Δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο, άρα δεν τον σχολιάζει. Ο καθένας βιώνει μια ελευθερία που τον ωθεί σε διασκέδαση και δημιουργία. Δεν σε κερνάει κανείς, δεν μπορείς να πας στο σπίτι του άλλου χωρίς πρώτα να τηλεφωνήσεις.

--Στη φύση δεν χρειάζεται να χτίζεις πολλά σπίτια, οι πιο πολλοί έχουν το σπιτάκι τους.

--Στις πόλεις είναι συγκεντρωμένες βιοτεχνίες , νοσοκομεία, ανέσεις, οι τέχνες και οι επιστήμες. --Εκεί κόβεται και κυκλοφορεί το χρήμα, γι αυτό και όσοι έχουν το χρήμα βρίσκονται στις πόλεις, --Στις πόλεις δεν ζεις αν δεν έχεις φράγκα. Το κόστος ζωής είναι πολύ ακριβό,όσο πιο ωραία είναι μια πόλη. --Στην πόλη ανθούν χιλιάδες διαφορετικά επαγγέλματα. Οι περισσότεροι είναι υπάλληλοι., και με το μισθό τους αγοράζουν ό,τι έχουν ανάγκη.

-- Δεν υπάρχει μεγάλη πλούσιου –φτωχού.

διαφορά

--Στο χωριό αν είσαι μειοψηφία, αν είσαι αδύναμος(ανάπηρος, τρελός, ανύπαντρος, γέροντας, ομοφυλόφιλος, πολύ φτωχός ή και πολύ …πλούσιος) ή ό,τιδήποτε άλλο σπάνιο ή ιδιόρρυθμο, έχεις την έχθρα των υπολοίπων , των ‘κανονικών’ που ξέρουν τα πάντα για σένα. Έτσι αναγκάζεσαι να φύγεις για την πόλη. --Στα χωριά οι γυναίκες δεν είναι τόσο πολλές ,ούτε τόσο όμορφες, ούτε ‘φτιάχνονται’, ούτε είναι εύκολες στον έρωτα. Οι άντρες πολλοί, στα καφενεία, δεν είναι τόσο όμορφοι σαν τους πολίτες, είναι όμως πιο αρρενωποί.

-- Οι άνθρωποι είναι αγνοί αλλά κουτοπόνηροι. Βλέπουν με έχθρα και κόμπλεξ τον άνθρωπο της πόλης.

-- Στις πόλεις ανθεί το εμπόριο, γι’ αυτό και μπορείς να βρείς ό,τιδήποτε!

-- Οι εξελίξεις των πόλεων έρχονται μερικά χρόνια αργότερα. Εύκολα προβλέπεις τι θα γίνει στο μέλλον.

--Στη φύση είναι φυσιολογικό να είσαι τεμπέλης. Έχεις τους αργούς ρυθμούς της φύσης.

--Στις πόλεις είναι όλοι κακοί τεμπέληδες. Δεν παράγουν τίποτε. Πώς ζουν?

--Τόνοι τα σκουπίδια, όλα είναι τυποποιημένα. Ακόμα και το νερό και ο αέρας είναι μολυσμένος. Δεν υπάρχουν ενοχλητικά έντομα, δεν μπορούν να ζήσουν --Στην πόλη βλέπεις παντού πολυώροφα κτήρια, αλλά οι πιο πολλοί μένουν σε ενοίκιο.

--Βρίσκεις και πολύ πλούσιους και πολύ φτωχούς. --Πολλοί ‘κυνηγημένοι’ έφυγαν από τα μικρά χωριά και πήγαν σε μεγάλες πόλεις, αλλά το πληρώνουν με ακριβό τίμημα. Δεν τους ξέρει κανείς, δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει ή να τους κάνει παρέα.. Και επιπλέον είναι μακριά απ’ τη φύση και δεν μπορούν να βρουν την ηρεμία τους .

--Στις πόλεις υπάρχουν πολλές γυναίκες, όμορφες και καλλωπισμένες και εύκολες για έρωτα. Οι άντρες είναι μεν λίγοι, αλλά πιο εύκολο γι αυτές να βρούν άντρα. Είναι πιο όμορφοι, πιο καλοί εραστές, αλλά δεν είναι τόσο αρρενωποί. -- Οι άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι αλλά δεν έχουν την αθωότητα του χωριάτη. Τους βλέπουν αφ υψηλού, και τους κοροϊδεύουν. -- Οι πόλεις κι αυτές επηρεάζονται από άλλες μεγαλύτερες πόλεις, από πιο πλούσιες κοινωνίες.

ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΑ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ και ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ Το πρώτο επάγγελμα του ανθρώπου ήταν γεωργός και τροφοσυλλέκτης, δηλαδή δεν δούλευε καθόλου, ή 1-2 ώρες την ημέρα, όπως κάνουν και όλα τα άλλα ζώα, δηλαδή μόνο για να εξασφαλίσει την τροφή του. Παρόμοιο με αυτό ήταν και το επάγγελμα του κυνηγού-ψαρά πάλι για τον ίδιο λόγο, για την εξασφάλιση τροφής. Το πολύ ας προσθέσουμε και τον οικοδόμο, για να φτιαχτεί ένα σπίτι πιο καλό από καλύβι, για να προστατευτεί από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Όμως δεν αρκέστηκε στον απλό τρόπο ζωής που ήταν γεωργός και κυνηγός. Ήθελε να γίνει οργανωμένος αγρότης, να αποθηκεύσει πολλούς καρπούς. Δεν του έφτανε να κυνηγά και να τρώει, ήθελε να εξημερώσει διάφορα ζώα, κι έτσι έγινε κτηνοτρόφος, έγινε δούλος των ζώων. Να τους δίνει τροφή, να ζει στον ίδιο χώρο με αυτά, κι έτσι έγινε υπηρέτης τους. Μα και το σπίτι του σιγά-σιγά το έκανε όλο και με πιο μεγάλο και με πολλές ανέσεις, ώστε να δουλεύει γι’ αυτό. Μετά τα 3 αυτά ‘επαγγέλματα’ τον πήρε η κατηφόρα…

Έμπορος, τεχνίτης, κατασκευαστής επίπλων και συσκευών, τηλεφωνητής, εργάτης βιοτεχνίας και βιομηχανίας, γιατρός, δάσκαλος, καθηγητής, και κάθε είδους προσφορά υπηρεσιών… Εκτός από αυτά τα ‘ολίγον παρασιτικά’ επαγγέλματα ξεφύτρωσαν και άλλα δεκάδες εντελώς άχρηστα έως και επικίνδυνα, που δυσκολεύουν τη ζωή μας. Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι πρώτοι και καλύτεροι που ‘ψάχνουν τη λύση , εκεί που δεν υπάρχει καν πρόβλημα’ .Αλλά και άλλοι πολλοί : ειδικοί τεχνίτες, ειδικοί γιατροί, ειδικοί επιστήμονες σε άχρηστες επιστήμες, πολιτικοί , παπάδες, παπατζήδες, αεριτζήδες, μεσίτες, νεκροθάφτες, προξενητές, αστρολόγοι, νταβατζήδες, προστάτες, μαστρωποί, έμμισθοι στρατιώτες, αστυνόμοι, έμποροι όπλων, έμποροι νοθευμένων ναρκωτικών, διανοούμενοι, ηθοποιοί, γελωτοποιοί, καλλιτέχνες, κλπ, κλπ. κλπ. Αφού με το επάγγελμα βγάζουμε λεφτά, αυτοί παρανόησαν και ονόμασαν επάγγελμα ο,τιδήποτε –μα ο,τιδήποτε- μπορεί να βγάλει λεφτά. Οι άνθρωποι πλέον υπολογίζονται με το πόσα λεφτά βγάζουν , ανεξάρτητα από τι δουλειά κάνουν, εύκολη ή δύσκολη, χρήσιμη ή άχρηστη . Κάνουν ο,τιδήποτε, αρκεί να βγάλουν εύκολα όσο πιο πολλά λεφτά. Ο ένας

παριστάνει τον παπά, ο άλλος τον χωροφύλακα. Ο σοφός λαός μας λέει επ’ αυτού: ‘ο τεμπέλης και ο φαγάς, ή χωροφύλακας ή παπάς’.

Είναι για γέλια να βλέπεις τι σκαρφίζεται ο καθένας για να βγεί στην αγορά εργασίας, τι κάνει για να βγάλει χρήματα. Μοιάζει σαν ένα διαρκές θέατρο. Κι όμως κατά βάθος όλοι δουλεύουν λόγω κόμπλεξ. Απόδειξη ότι ακόμα κι όσοι έχουν πολλά χρήματα συνεχίζουν να δουλεύουν για να έχουν έναν ρόλο στην κοινωνία, για να κάνουν κάτι, για να νικήσουν τα κόμπλεξ τους… Το χρήμα εξευτέλισε την εργασία, και οι πολλές εφευρέσεις έφεραν μαλάκυνση σώματος και εγκεφάλου στους περισσότερους ανθρώπους. ----------------------------------

Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ιδρυτή της Πολιτικής Οικονομίας, τον Άνταμ Σμιθ, που μας μιλά για την κρατική γραφειοκρατία: «Οι μεγάλες χώρες δεν πτωχεύουν ποτέ από την ασωτία και την αφροσύνη των πολιτών τους, αλλά μερικές φορές τυχαίνει να πτωχεύσουν από μία αντίστοιχη συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους. Το σύνολο, ή σχεδόν το σύνολο του εισοδήματος του κράτους απασχολείται στη συντήρηση μη παραγωγικών ανθρώπων.

Τέτοιοι είναι αυτοί που απαρτίζουν μια πολυάριθμη και λαμπρή ανακτορική αυλή, ένα μεγάλο εκκλησιαστικό ίδρυμα, μεγάλους στόλους και στρατούς, οι οποίοι σε καιρό ειρήνης δεν κάνουν τίποτα, αλλά και σε καιρό πολέμου πάλι δεν αποζημιώνουν τις δαπάνες συντήρησής τους. Οι άνθρωποι αυτοί καθώς δεν παράγουν τίποτε, συντηρούνται αποκλειστικά από το προϊόν της εργασίας των άλλων ανθρώπων». «ο Πλούτος των Εθνών».

Και οι καλλιτέχνες, αυτοί που βάζουν ως πρώτο αγαθό την καλοπέραση, τη φυσική ζωή, τη δημιουργία. Ας δούμε πως δημιουργούν οι καλλιτέχνες: ‘ο ποιητής (και ο κάθε καλλιτέχνης) είναι ένα πράγμα ελαφρό, πεταχτό και δαιμόνιο, και δεν μπορεί να δημιουργήσει παρά σαν ενθουσιαστεί μόνο και πέσει σε έκσταση και χάσει το λογικό του από μέσα του (…) Δεν είναι καμία επιστήμη που τους κάνει να δημιουργούν, αλλά η θεϊκή δύναμη(…). Πλάτωνος ‘Ίων’

Εμπόροι, Καλλιτέχνες και

…

Τεμπέληδες Υπάρχουν 2 τάξεις στην κοινωνία. Οι έμποροι, όσοι ασχολούνται με το χρήμα γενικώς, σαν το σημαντικότερο. Σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν ‘έμποροι’, και στους γιατρούς, και στους δικηγόρους, και σε όλους. Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλοι είμαστε ‘έμποροι’ , πουλάμε ανά πάσα στιγμή τα πράγματά μας, τις ικανότητές μας, τις υπηρεσίες μας, ακόμα και τον εαυτό μας.

Υπάρχουμε, βέβαια, και εμείς οι καθαρόαιμοι τεμπέληδες, που δεν είμαστε καν καλλιτέχνες, όμως εμείς δεν έχουμε έχθρα για αυτούς. Αντιθέτως, οι καλλιτέχνες παίρνουν -έντεχνα- τα λεφτά από τους άμουσους πλούσιους καπιταλιστές και τα φέρνουν στο φτωχό λαό, σε μας. Έχουμε βάλει ακόμα και τους καλλιτέχνες να εργάζονται για μας! Να γιατί είμαστε ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η κοινωνία. Όλοι οι καλλιτέχνες θα ήθελαν να ήτανε τεμπέληδες, απλώς βγάζουν με την τέχνη τους την πολλή ενέργεια που έχουν. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι ψώνια. Οι εφευρέτες είναι καλλιτέχνες και συγχρόνως τεμπέληδες.

Ακόμα και οι έμποροι και οι γραφειοκράτες υπάλληλοι, όλοι τους θα ήθελαν να ήταν σαν και μας ,αλλά δεν έχουν ακόμα γνωρίσει την ομορφιά της ζωής, γι αυτό και σαστίζουν και τα χάνουν…

Οι … μυρουδιές των επαγγελμάτων

Όλοι –κατά βάθος- είμαστε τεμπέληδες.

Όπως κάθε λουλούδι έχει την μυρουδιά του, έτσι και κάθε επάγγελμα…

και …μοντέρνοι αγρότες

Οι οσετζήδες και οι λεωφοριτζήδες μυρίζουν τραινίλα και πετρελαιίλα.

Οι μόνοι που είναι καλύτεροι και από τους τεμπέληδες, είναι οι μοντέρνοι αγρότες. Έχουν όλες τις βασικές ανέσεις της τεχνολογίας, και ζουν μέσα στη φύση σαν μοντέρνα ζώα… Έχουν ηλεκτρικό ρεύμα από τον ήλιο και τον αέρα. Έχουν νερό από τις πηγές και τη βροχή. Έχουν τον υπολογιστή τους, το τηλέφωνό τους, και –ίσως- το αμάξι τους. Αλλά έχουν και τον κήπο τους, τα δέντρα και τα κηπευτικά τους, τις κότες τους, και άλλα ζώα. Μένουν κοντά σε άλλους, σε χωριό, και πάνε όποτε θέλουν στην πόλη για όσα δεν έχει το χωριό. Αυτό είναι το πρότυπο του τεμπέλη. Η καλή ζωή, χωρίς δουλειά.

Οι μοναχοί στα μοναστήρια αρχιδίλα, και οι παπάδες λιβανίλα. Οι τραπεζικοί χρηματίλα. Οι φαρμακοποιοί τη γνωστή μυρουδιά που έχουν τα φαρμακεία, τη φαρμακίλα. Οι γεωπόνοι ακόμα χειρότερα , δηλητηριώδη φαρμακίλα. Οι δικαστές και οι δικηγόροι βρωμάνε νομίλα, την μυρωδιά των νόμων , των παραγράφων, των καθέτων. Αν πας σε δικαστήριο είναι εμφανής αυτή η μυρουδιά.. Οι εφοριακοί, κάτι παρόμοιο, βρωμάνε εφορίλα, την χειρότερη μυρουδιά που υπάρχει επί γης. Οι λογιστές βρωμάνε λίγο καλύτερα..

Γραφειοκρατία

Το κουνάβι μπροστά σε όλους αυτούς μοιάζει να έχει άρωμα… Οι μπάτσοι βρωμάνε μπατσίλα. Είναι η μυρωδιά που έχουν τα κρατητήρια και οι χειροπέδες.

Αλλά ας έρθουμε σε ωραιότερες μυρουδιές. Οι κτηνοτρόφοι μυρίζουν κοπριά…. Οι οίκοι ‘ανοχής’ μυρίζουν έρωτα, τη μυρουδιά του φαλλού και του αιδοίου, τη μυρωδιά της ζωής Μόνο οι τεμπέληδες και οι αγρότες μυρίζουν όλα τα μύρα και όλες τις μυρωδιές της μάνας γης και της τεμπέλικης φύσης, και της τεμπέλικης ζωής…

Αφού το κάθε επάγγελμα κοροϊδεύει τα άλλα, πώς θα έμενε έξω από το χορό το κράτος? Αυτό όλο και διογκώνεται, γίνεται γραφειοκρατικό, παρά την ύπαρξη των υπολογιστών που έπρεπε ήδη να είχαν καταργήσει το κράτος. Έχουν δώσει και όνομα, και το λένε : ‘το τέρας της γραφειοκρατίας’. Και πράγματι έτσι είναι. Πρόκειται για κανονικό διάβολο… Κοιτάει τους τύπους παρά την ουσία. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το τρελό φαινόμενο της γραφειοκρατίας. 1. Μια απ’ αυτές λέει πως επίτηδες οι υπάλληλοι του κράτους δυσκολεύουν τα πράγματα για να διασφαλίσουν τη θέση τους. Λες και μυρίζονται πως σύντομα θα μείνουν χωρίς δουλειά. 2. Μια άλλη θεωρία λέει πως επίτηδες το κεντρικό κράτος τα έχει στημένα έτσι, βάζει τους βλάκες υπάλληλους πίσω από ένα γραφείο , με 8ωρο σε μια άχαρη χωρίς νόημα ‘δουλειά’, κι αυτοί με τη σειρά τους ξεσπάνε στους πολίτες. Κι όλα αυτά για να ελέγχει το κράτος το λαό. 3. Υπάρχει και η τρίτη εξήγηση: πως απλώς το πράγμα θα κάνει τον κύκλο του… -------------------------------------------------------------------------

Η Γραφειοκρατία πήρε το όνομά της από αυτούς που ‘ κάνουν πως δουλεύουν ενώ απλώς κάθονται πίσω από ένα γραφείο’. Δεν σου μιλούν στο δρόμο, σου λένε: ‘πέρασε από το γραφείο’. Έχουν το γραφείο εμπρός για ασπίδα, και έχουν πίσω τους για υποστήριξη και ‘εφέ’, βιβλιοθήκες με αδιάβαστα βιβλία. Τώρα τελευταία έχουν και έναν υπολογιστή πάνω στο γραφείο, τάχα ότι κάνουν κάτι, αλλά οι περισσότεροι μιλάνε στο διαδίκτυο ή βλέπουν τσόντες. Η γραφειοκρατία είναι φαινόμενο γενικότερο από την γραφειοκρατία των επαγγελμάτων και του κράτους. Γραφειοκρατία σημαίνει ό,τι δυσκολεύει τα πράγματα ενώ από μόνα τους είναι απλά!!! Και η αιτία της ύπαρξής της είναι απλή, είναι η ανθρώπινη βλακεία, αυτή που προέρχεται από την μισθωτή δουλεία.

Οι αγρότες, οι εργάτες της γης, και οι κτηνοτρόφοι, αυτοί είναι η πρωτογενής παραγωγή. Η ίδια η φύση, με λίγη εργασία δικιά τους, τους δίνει τροφή, ένδυση αλλά και χρήματα αν πουλήσουν τα προϊόντα τους σε άλλους. Αυτή η ασφάλεια που νοιώθουν ζώντας μέσα στη φύση, τους κάνει απονήρευτους και αδιάφορους με τα ‘οικονομικά προβλήματα’. Οι υπάλληλοι, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, είναι οι μισθωτοί. Κάνουν μια δουλειά για άλλους, και με το μισθό που παίρνουν αγοράζουν τα αναγκαία τους. Παρόμοιο με αυτούς, αλλά χωρίς σταθερό μισθό , είναι οι τεχνίτες, οι μικροεπαγγελματίες, κ.α. Οι εργοδότες, οι κεφαλαιοκράτες, οι εισοδηματίες, οι τραπεζίτες, οι έμποροι, οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι, οι πλούσιοι γενικά, αυτοί ζούνε από το κέρδος που βγάζουν από την εργασία των άλλων. -------------------------------------------------- -----------

Ομάδες επαγγελμάτων και αποεπαγγελματοποίηση της κοινωνίας Υπάρχουν 3 βασικές ομάδες επαγγελμάτων ανάλογα πόσο κοντά στη φύση είναι και στο πόσο παραγωγικοί ή παρασιτικοί είναι.

--Το Κράτος, μέσω των υπαλλήλων του, δίνει το χρήμα για να κινηθεί η κοινωνία, και μέσω των φόρων το ξαναμαζεύει, οι τράπεζες μέσω των καταθέσεων δίνουν δάνεια και κερδίζουν, και έτσι όλοι έχουν μπει στον τροχό της οικονομίας…

Για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής όλης της κοινωνίας πρέπει να αυξηθεί ο πλούτος αυτών που πραγματικά παράγουν, που είναι οι αγρότες. Τα συμφέροντα των αγροτών είναι στην ουσία το συμφέρον όλων. Όλα τα άλλα ‘επαγγέλματα’ πρέπει να θεωρούνται σαν δευτερεύοντα και να θεωρείται σαν βασική ασχολία του καθενός η ασχολία με τη γη… Αυτό όμως συνδυάζεται με την επιστροφή των ανθρώπων από τις πόλεις στα χωριά. Οι μισθωτοί εργάτες, έρχονται αμέσως μετά. Η πληρωμή της εργασίας τους -όταν δεν είναι παρασιτική- είναι σημαντική για όλη την κοινωνία. Είναι σημαντική η μείωση της ψαλίδας στα εισοδήματά τους και η ένωση των συμφερόντων των δύο αυτών τάξεων έναντι όλων των άλλων που παρασιτούν. Η Τρίτη τάξη, οι εργοδότες , το κεφάλαιο, οι αριστοκράτες, η ολιγαρχία, οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι και οι γραφειοκράτες κλπ. έχουν αντίθετα συμφέροντα με τις άλλες δύο. Κι όμως το πραγματικό τους συμφέρον είναι να πληρώνονται καλά οι αγρότες και οι εργάτες, και να καταργηθούν σιγά-σιγά οι ίδιοι, να εκπέσουν σε κυριλέ τεμπέληδες, διότι για να πάνε στα χωράφια τους φαίνεται μάλλον δύσκολο, τέτοιοι καλομαθημένοι που είναι…

κλειστά επαγγέλματα συντεχνίες και συνδικαλισμός Όλα τα επαγγέλματα είναι κλειστά σαν συντεχνίες. Στα λατινικά οι συντεχνίες λέγονται universities, πράγμα που δηλώνει πως οι ‘επιστήμονες’ ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν τις συντεχνίες. Σήμερα όμως όλοι έγιναν επαγγελματίες ‘επιστήμονες’. Όπως κάθε επαγγελματίας είναι σε ανταγωνισμό με τους συναδέλφους του, έτσι και το κάθε επάγγελμα είναι σε διαρκή ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα. ‘Κλέβει’ όλα τα υπόλοιπα και όλοι μαζί κλέβουν τους ανέργους. Μεταξύ τους ονομάζονται ‘συνάδελφοι’, κάτι σαν αδελφοί. Τόση σημασία δίνουν στη δουλειά που κάνουν. Για να προασπίσει κάθε επάγγελμα το χώρο του από τυχόν ‘εισβολείς’, κάνουν χίλια δυό παράξενα και τρελά πράγματα. Κάνουν τη ζωή τους δύσκολη για να μην θέλει να κάνει το ίδιο ένας άλλος και τους ‘φάει τη θέση’. Βάζουν εισφορές, φόρους, κάνουν γραφειοκρατία, ζητούν χαρτί από 4 χρόνια σχολή, ακόμα και για τα πιο εύκολα επαγγέλματα, φορούν περίεργες στολές , μέχρι και μένουν αξύριστοι.

Τα δύο τελευταία τα κάνουν οι παπάδες. Και είναι πολύ απλό: αν έκοβαν τα γένεια τους και φορούσαν παντελόνια, τότε θα πήγαινε ο καθένας να κάνει αυτή τη δουλειά και θα μειώνονταν τα ‘τυχερά’. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τους μοναχούς, ο οποίοι επιπλέον δεν αγγίζουνε γυναίκες… Γιατί αν επέτρεπαν μικτά μοναστήρια, τότε κανείς δεν θα έμενε στις πόλεις να δουλεύει. Θα πήγαιναν όλοι στη φύση και θα πέρναγαν παραδεισένια στα μοναστήρια. Ακόμα και οι βασιλείς και αυτοκράτορες φορούν εκείνες τις παράξενες στολές με τα παράσημα, φορούν καπέλα, έχουν ξίφος, και πολλά άλλα παράξενα για να δηλώσουν πως πράγματι είναι βασιλείς (κάτι που κατά βάση δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι). Τρέμουν από το φόβο να μην τους φάνε τη θέση σκοτώνοντάς τους. Άλλωστε, εκατοντάδες φορές έγινε αυτό στο παρελθόν. Κατά παρόμοιο τρόπο και άλλα επαγγέλματα δυσκολεύουν από μόνα τους τη ζωή τους φαινομενικά ‘για να ξεχωρίζουν’ , αλλά ουσιαστικά για να είναι ’κλειστό’ το επάγγελμά τους. Μπάτσοι- στρατιωτικοί, κλπ. Κανείς δεν θέλει να μπει και άλλος στο επάγγελμά του . Δεν λένε τα μυστικά και τα τερτίπια που έχει η δουλειά τους. Μοιάζει σαν ένα

λεωφορείο με πολλούς όρθιους που κλείνει η πόρτα του και δεν δέχεται άλλους.: ‘κλείσαμε’, ‘κλείσαμε’. Οι συντεχνίες έχουν εφεύρει το θεσμό της μακροχρόνιας μαθητείας ενώ θα χρειάζονταν μόνο λίγες μέρες για να μάθει κανείς την κάθε τέχνη. Και το κάνουν αυτό για να περιορίσουν τους νέους συναδέλφους, για να μη μοιραστεί η πίτα. Αλλά κανένας εργάτης δεν αποδίδει όταν εργάζεται με λίγα χρήματα ‘ώσπου να μάθει’. Θυμίζει το στρατό όπου οι παλιοί κάνουν καψόνια στους νέους. Κανονικά οι συνδικαλιστές πρέπει να αγωνίζονται να αυξήσουν το μεροκάματο και να ευκολύνουν την εργασία των εργατών. Είναι οι μεσάζοντες ανάμεσα σε ‘δούλους’ και ‘αφεντικά’. Όμως, με τον καιρό εκφυλίστηκαν, όπως εκφυλίστηκαν και οι ίδιοι οι εργάτες. Παριστάνουν πως αγωνίζονται για τα δίκαια του εργάτη, αλλά τελικώς ‘τα παίρνουν’ και από τους εργάτες, και από τους εργοδότες. Διοργανώνουν πού και που καμιά μικρή απεργία ‘για την τιμή των όπλων’, και τους ξαναστέλνουν αμέσως για δουλειά. Οι περισσότεροι μεγαλοσυνδικαλιστές παίρνουν αργότερα υψηλές θέσεις , πάνε ακόμα και στη

Βουλή ! Ας σημειώσουμε πως όλοι οι συνδικαλιστές παίρνουν μισθό αλλά δεν πάνε καθόλου για δουλειά. Οι συνδικαλιστές κάθε κλάδου νοιάζονται μόνο για την αύξηση μισθού των εργαζομένων του κλάδου τους. Ποτέ δεν κάνουν απεργία για άλλους πιο αδικημένους εργαζόμενους ή για ένα

γενικότερο αίτημα της κοινωνίας, παρά μόνο για να αυξήσουν το μισθό του κλάδου τους. Μοιάζουν με ένα είδος διευρυμένο μονοπώλιο, για να πουλούν το εμπόρευμά τους υπερτιμημένο. Δεν αγωνίζονται για την μείωση των ωρών εργασίας γιατί αυτό θα σήμαινε και εισροή νέων στον κλάδο τους. Τέλος, οι ενώσεις συνδικαλιστών ενδιαφέρονται μόνο για τους εργαζόμενους , και αδιαφορούν για άλλους που είναι σε χειρότερη μοίρα. Δεν νοιάζονται καθόλου για τους φτωχούς άνεργους που δεν έχουν ούτε δουλειά, ούτε λεφτά. Αυτό είναι το μεγάλο έγκλημα των συνδικαλιστών, να συμπεριφέρονται στους κατώτερούς τους όπως ακριβώς φέρονται σε αυτούς τα αφεντικά τους… Πώς, λοιπόν, θα αγωνιστούν για τα δικαιώματα των εργατών όταν μεταξύ τους δεν έχουν δικαιοσύνη? Πόσο έχουν διαφθαρεί από την καπιταλιστική ηθική οι εργάτες και οι συνδικαλιστές της δεκάρας!

η Ιεραρχία στα επαγγέλματα Όλα τα επαγγέλματα μοιάζουν κάπως με ‘μαφία’, το διακριτικό τους είναι η λέξη : ‘συνάδελφε’, είναι κάπως σαν αδελφοί, αφού γι αυτούς είναι τόσο σημαντικό η δουλειά που κάνουν. Αλλά και οι μαφίες αυτές έχουν και μεταξύ τους κάποια ιεραρχία. Η λέξη ιεραρχία ξεκίνησε από τους ιερείς, την πρώτη και καλύτερη ‘μαφία’ με την έγκριση του ίδιου του Θεού! Ο καθένας ιερέας προσκυνά και φιλάει εθιμοτυπικά το χέρι του ιεραρχικώς μεγαλύτερου, και μάλιστα από ‘σεβασμό’ και ‘φόβο θεού’ . Όμως ιεραρχία (αντανάκλασή της) υπάρχει και σε όλα τα άλλα επαγγέλματα. Στο στρατό, στην αστυνομία στους Δημοσίους Υπαλλήλους, στους προσκόπους, στους εργάτες βιοτεχνίας, στους ναύτες (ναυτικό δίκαιο) κλπ. Όλοι θέλουν να ανεβούν σκαλί και οι κατώτεροι τους κανακεύουν: τον υφυπουργό τον αποκαλούν :υπουργέ μου, τον υποστράτηγο: στρατηγέ μου. Αλλά και μεταξύ τους τα διάφορα επαγγέλματα , οι διάφοροι κλάδοι των εργαζομένων, έχουν κάποιου είδους ιεραρχία και φαίνεται αυτό (εκτός από την καρέκλα που κάθονται, την πολυθρόνα, ή το θρόνο) και από το μισθό τους…

Ο Πρόεδρος Δημοκρατίας, ή ο Βασιλιάς, προφανώς παίρνει περισσότερα από τους υπουργούς, τους υφυπουργούς, κλπ. Αν δεν υπήρχε η διαφορά χρήματος δεν θα φαινόταν ποιός είναι ο ανώτερος… Κάνουν ‘μπαμ’ πως όλα αυτά είναι επίδειξη εξουσίας και χρήματος… Οι τράπεζες είναι αυτόνομες (κάποτε το χρήμα το είχαν οι ιερείς), γι αυτό και οι μισθοί των προέδρων τους είναι μεγαλύτεροι και από τους Πρωθυπουργούς, αλλά και οι υπάλληλοι τραπέζης έχουν καλούς μισθούς. Στρατιωτικοί και μπάτσοι έχουν υψηλούς μισθούς γιατί είναι το δεξί χέρι του κράτους, οι πρώτοι σχετικώς με την άμυνα από άλλα επικίνδυνα κράτη , και οι δεύτεροι για να μην επαναστατήσουν οι πολίτες. Είναι σαν εσωτερικός στρατός. ΟΤΕ, ΔΕΗ, έχουν καλούς μισθούς γιατί έχουν στα χέρια τους την ενέργεια και τις επικοινωνίες. Δικηγόροι είναι οι πολιτικοί, ξέρουν τους νόμους, δικάζονται πιο ελαφρά στα δικαστήρια. Οι Γιατροί εκβιάζουν με τον πόνο και την αρρώστια, οι φαρμακοποιοί έχουν τα φάρμακα, κι έτσι όλοι αυτοί εμπνέουν ‘σεβασμό’, δηλαδή φόβο. Οι Μηχανικοί έχουν φτιάξει νόμο να φτιάχνουν τα σπίτια μόνο αν ‘τα

πάρουν’ και υπογράψουν την άδεια, κι έτσι εκβιάζουν έντεχνα και παριστάνουν πως ‘κάτι είναι’. Οι δάσκαλοι-καθηγητές απλώς κάνουν παρέα στα παιδιά επί πληρωμή, ‘πουλάνε πνεύμα’ σε αθώα παιδιά, και παριστάνουν στους γονείς τους ότι είναι ‘παιδαγωγοί’. Οι πετυχημένοι και οι διάσημοι σε κάθε επάγγελμα είναι οι περισσότεροι ψώνια, γι αυτό και προσφέρονται για δούλεμα. Τα πιό ξύπνια επαγγέλματα είναι οι δημοσιογράφοι και μετά οι νομικοί και τέλος οι επαγγελματίες οδηγοί και οι σερβιτόροι ( το επάγγελμα που έχουν κάνει οι περισσότεροι) και οι μαστόροι, και ο λόγος είναι πως συναλλάσσονται με πολλούς ανθρώπους και συνδυάζουν θεωρία και πράξη. Όλοι αυτοί δουλεύονται δύσκολα, αλλά δεν τους φοβόμαστε. --------------------------------------------

♠ ♣ ♥ καρέκλα – πτυχίο- χρήμα Υπάρχουν πολλών λογιών ιεραρχίες. Άλλοι ‘πουλάνε’ θέση, καρέκλα, τίτλο. Οι περισσότεροι είναι επικίνδυνα ψώνια

Άλλοι έχουν πτυχίο, είναι επιστήμονες, καμαρώνουν πως πήγαν στο ‘Πανεπιστήμιο’, λες και ξέρουν όλες τις γνώσεις. Στην πραγματικότητα πήγαν με πολλά φροντιστήρια σε ένα τμήμα , μιας σχολής, έχασαν 5-6 χρόνια απ τη ζωή τους, κακομαθαίνοντας άχρηστες θεωρητικές γνώσεις που δεν έχουν σχέση με την πράξη. Ο καθένας παινεύει την επιστήμη του, κοκορεύεται πως είναι η ‘μητέρα’, η ‘βάση’, όλων των άλλων επιστημών. Ποιά είναι τέλος πάντων? τα μαθηματικά?, η χημεία?, η φυσική?, η νομική?, η φιλοσοφία?, η ψυχολογία?, ποιά? Άλλοι καμαρώνουν πως ξέρουν ξένες γλώσσες σαν να έχουν παραπάνω πτυχία, τη στιγμή που δεν ξέρουν να μιλούν σωστά ούτε τη δικιά τους γλώσσα. Και τρίτον, άλλοι έχουν χρήματα , κι ας μην έχουν πτυχία ή θέση. Γελούν από μέσα τους σαρκαστικά και λένε: ‘δεν πειράζει που είμαι βλήτο και δεν έχω αξίωμα, έχω όμως λεφτά και κάνω ό,τι θέλω.’ Όλοι αυτοί οι ‘μεγάλοι’ σχεδόν ποτέ δεν τιμωρούνται, δεν δικάζονται, έχουν ασυλία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Στις φυλακές δεν υπάρχουν ούτε γιατροί, ούτε δικηγόροι, ούτε μηχανικοί, ούτε ιερωμένοι, ούτε

πλούσιοι, ούτε πολιτικοί, ούτε, ούτε, ούτε… Όλοι αυτοί μας σνομπάρουν, και έχουν στήσει παντού παγίδες για τους τεμπέληδες, για να τους πάρουν τα λίγα λεφτά που έχουν. Όμως ‘ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος’. Όσο μπορούμε θα ρίχνουμε ‘κανόνια’, όσο το δυνατό στις υψηλότερες ‘μαφίες’: παπάδες, δικηγόρους και γιατρούς. Σ’ όλα τα επαγγέλματα υπάρχει ο χρυσός κανόνας ‘της δεκάτης’. Μόνο το 10% περίπου κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι άλλοι όλοι είναι για τα μπάζα… Κατά έναν περίεργο τρόπο οι περισσότεροι κάνουν ‘μπάμ’ από χιλιόμετρα για το ποιά δουλειά κάνουν. Όπως λέει ο λαός μας: ‘κόψε φάτσα και βγάλε συμπέρασμα’. Μόνον εμάς δεν μπορούν να μας καταλάβουνε. Αλλά ας ξεσκεπάσουμε ,λοιπόν, έναν-έναν αυτούς που χωρίς ντροπή μας λένε τεμπέληδες…

♂ ♀

ο ι …Ι ε ρ ω μ έ ν ο ι Δύο είναι οι εξουσίες , η πολιτική και η θρησκευτική, και 2 είναι τα χειρότερα επαγγέλματα: οι διπλωμάτες και οι παπάδες. Δεν είναι εύκολη η απάντηση για το ποιοί είναι χειρότεροι κατά μέσο όρο. Εξαρτάται από κράτος σε κράτος και ποιά εποχή. Κατά βάθος παπάδες, πολιτικοί και στρατιωτικοί, είναι το ίδιο πράγμα, είναι η εξουσία. Γι αυτό και οι παπάδες έχουν στρατιωτικό βαθμό. Όμως οι ιερείς είναι οι πρώτοι και μεγαλύτεροι αεριτζήδες, πουλάνε ‘αέρα’, ως ‘αντιπρόσωποι’ του Θεού… Η ύπαρξη των ιερέων ως επάγγελμα – και μάλιστα το μόνο αποκλειστικά αντρικό επάγγελμα!- έχει τις ρίζες της στην Παλαιά Διαθήκη και στους αρχαίους Εβραίους. Εκεί τους λέει ο Χιαχβέ θεός τους: ‘Η φυλή Λεβί, μία από τις 12, να μην έχουν περιουσία, ούτε γη, αλλά να είναι όλοι ιερείς, να ζουν από τα λεφτά του ναού’. Οι ιερωμένοι δεν πληρώνουν φόρο στο κράτος, είναι ‘κράτος εν κράτει’, φοβερίζουν το λαό για να πληρώνει φόρους και να είναι υπάκουος. Πολύ δύσκολα ένα κράτος ‘βάζει χέρι’ στους παπάδες γιατί έχουν επιρροή στις φτωχές γρηές , τους άρρωστους και σε όλους τους αδύναμους που φοβούνται το θεό…

Αλλά ας δούμε τι λέει το ευαγγέλιο για τους ιερωμένους που παίρνουν την περιουσία από τις γρηές εκμεταλλευόμενοι το φόβο τους: «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί κατατρώγετε τις περιουσίες από τις χήρες, κάνετε όμως μεγάλες προσευχές για να φανείτε καλοί. Γι αυτό η τιμωρία σας θα είναι πιο αυστηρή.» Οι μεγάλοι ιεράρχες ονομάζονται ‘άγιοι’. Γι αυτό και τους ταριχεύουν όταν ‘κοιμηθούν’ (αυτοί δεν πεθαίνουν), ώστε να αναστηθούν πιο εύκολα όταν έρθει η κρίση… Υπάρχουν 2 ειδών ιερωμένοι: τα ‘λαμόγια’ που είναι οι πιο πολλοί, χοντροί σαν ντουλάπες, αυτοί που δεν φοβούνται ούτε ‘θεό’, ούτε ‘διάβολο’, και παίζουν όλο αυτό το θέατρο για να περνάν καλά και να κονομάνε. Μεταξύ τους γνωρίζονται και έχουν ο καθένας ‘στο χέρι’ τους άλλους, με φωτογραφίες κλπ. για παρανομίες που έκαναν. Έτσι δεν μιλάει κανείς. Υπάρχουν όμως και οι λίγοι, οι βλάκες, οι αγαθοί, αυτοί που νομίζουν ότι κάνουν κάτι το πολύ σωστό, το άγιο. Αυτούς τους χρησιμοποιούν οι άλλοι για προκάλυψη, για να συνεχίσουν να έρχονται οι πιστοί στους ναούς. Και τους έχουν περάσει την πατέντα ότι ‘να μην τους κρίνουν , για να μη

κριθούν’ , ότι ‘θα τους κρίνει ο θεός’, πως ‘ο καθένας κρίνεται μόνος του’, κι έτσι οι αγαθοί παπάδες δεν μαρτυράνε τίποτα, κυρίως επειδή φοβούνται τα ‘λαμόγια’. Εκτός από τους παπάδες-λαμόγια υπάρχουν και οι επιτρόποι οι οποίοι οι περισσότεροι είναι λαμόγια. Βάζουν λεφτά εμπρός από μια εικόνα για να τσιμπήσουν οι πιστοί να βάλουν κι άλλα, και πάνε μετά και τα μαζεύουν όλα. Το τρίπτυχό των παπάδων είναι: ‘πατήρ,υιός και άγιον χρήμα’. Και έχουν το θράσος και το λένε φανερά: ‘τα καλά και συμφέροντα…’ και ‘εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν’… Ο λαός κάνει λάθος που λέει την παροιμία: ‘παπά παιδί, διαβόλου εγγόνι’, γιατί δεν φταίει σε τίποτα το παιδί αν ο μπαμπάς του δεν βρήκε άλλη πιο τίμια δουλειά. Και στο κάτωκάτω, οι παπάδες είναι πολύ καλύτεροι από τους δεσποτάδες. Ο Λαός κάνει, επίσης, λάθος που όταν βλέπουν παπά πιάνουν τα αχαμνά τους. Οι τεμπέληδες είναι ευγενείς, δεν κάνουν τέτοια, απλώς βλέπουν τη αστεία πλευρά του όλου θέματος. Οι ιερείς ‘λειτουργούν’, και κοντά σ’ αυτούς διάφοροι άλλοι λένε ότι τάχα κάνουν ‘λειτούργημα’ (δάσκαλοι, δικαστές κλπ.), όμως είναι ψέμα, όλοι τους πάνε για τα λεφτά.

Νομικοί – Δικηγόροι Οι νομικοί κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους. Τους μπερδεύουν επίτηδες για να μην τους καταλαβαίνει κανείς άλλος. Όπως οι παπάδες είναι οι εκφραστές του ‘θρησκευτικού νόμου’, είναι οι μεσάζοντες ανάμεσα στους ‘πιστούς’ και σ’ έναν Θεό που δεν υπάρχει, έτσι και οι συνδικαλιστές και οι νομικοί είναι οι μεσάζοντες ανάμεσα στο λαό και στο κράτος, που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Οι πρώτοι απειλούν με την κόλαση, όπως ο εισαγγελέας με τη φυλακή. Αλλά ας δούμε τι λέει το ευαγγέλιο για τους νομικούς, φορονομικούς κλπ. -Ουαί και αλίμονό σας, και σε σας τους νομικούς. Φορτώνετε τους ανθρώπους με δυσβάστακτα φορτία, κι εσείς ούτε με το δάκτυλό σας δεν τα ακουμπάτε. --Ουαί υμίν, νομοδιδάσκαλοι. Αφαιρέσατε το κλειδί της γνώσεως. Κι εσείς δεν μπήκατε, και αυτούς που θέλησαν να μπουν εμποδίσατε. Οι δικηγόροι έχουν κάνει το ψέμα επάγγελμα, σαν τους αρχαίους σοφιστές και ρήτορες που κατάστρεψαν την Δημοκρατία κάνοντάς την οχλοκρατία. Οι νέοι δικηγόροι κάνουν 1-2 χρόνια άσκηση σε έναν παλιό για να μάθουν

κάτι πρακτικό (όσα μάθαιναν στο Πανεπιστήμιο ήταν άχρηστα), και για να μπουν στο κλίμα ότι είναι ‘κάτι’. Ενώ οι νόμοι είναι ίδιοι για όλους, αυτοί διαδίδουν ο καθένας φήμη πως έχει διασυνδέσεις, κι έτσι βγήκε η φράση : ‘βρες έναν καλό δικηγόρο’, αλλά είναι όλοι ‘χασοδίκες’… ‘Τα βρίσκουν’ μεταξύ τους και πουλάνε αμοιβαία τους πελάτες τους, με πρόφαση την κοινωνική ειρήνη. Είναι ικανοί να υπερασπιστούν βγάζοντάς τον τρελό, ακόμα και τον πιο σατανικό εγκληματία, για να πάρουν χρήματα ή έστω για να γίνουν διάσημοι… Όλοι τους παίρνουν μίζα από συμβόλαια, χαρτόσημα, κλπ. και έτσι έχουν ένα σίγουρο μεγάλο εισόδημα σαν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Για να έχουν συνεχώς πελάτες και για να αθωώνουν λόγω παραγραφής, έχουν εφεύρει το από αναβολή σε αναβολή… Τσακώνονται με τους γιατρούς γιατί θέλουν αυτοί να κρίνουν αν θα γίνει σε έναν ευθανασία. Για να γεφυρώσουν το χάσμα που έχουν με τους γιατρούς, εφεύραν το άχρηστο επάγγελμα του ιατροδικαστή. Πολλοί νομικοί πάνε για Δικαστές, ή επειδή δεν μπορούν να κάνουν

ελεύθερο επάγγελμα, ή γιατί είναι ψώνια , ή για τα πολλά λεφτά. Οι υψηλοί δικαστές φορούν κάτι καπέλα, μανδύες και περούκες για να τους δίνουν κύρος, χωρίς να υποπτεύονται πόσο καραγκιόζηδες φαίνονται. Ολοι οι δικαστές κρυφομιλάνε μεταξύ τους στην έδρα ‘τυλιγμένοι’ πίσω από μια κόλα χαρτί. Πίσω και πάνω από την κεφάλα του κεντρικού δικαστή υπάρχει η εικόνα του μεγάλου Δικαστή, του Χριστού, για να προκαλούν δέος, σαν να είσαι σε εκκλησία. Εκμεταλλεύονται τον φόβο των μαρτύρων και των κατηγορουμένων και τους βάζουν να ορκίζονται πως δεν θα πουν ψέμματα. Αλλά τους διατάζουν να ορκιστούν σε ένα θρησκευτικό βιβλίο(!) που απαγορεύει ρητά τον όρκο. : ‘και γω σας λέω, να μην ορκίζεστε. Να λέτε το ναι-ναι και το όχι-όχι. Κάθε τι άλλο είναι εκ του πονηρού’. Οι Εισαγγελείς παίζουν συνεχώς τον άχαρο ρόλο του κακού, ‘σώνει και καλά’ φταίει πάντα ο κατηγορούμενος. Στα αρχαία εβραϊκά ο εισαγγελέας, ο δημόσιος κατήγορος, λέγεται :σατάν, από κει βγήκε η λέξη σατανάς. Δηλαδή όλοι οι εισαγγελείς είναι: σατανάδες?

Οι δικαστές-εισαγγελείς είναι το πιο αντιερωτικό επάγγελμα, γι αυτό και οι εννιά στους δέκα είναι αποτυχημένοι στην προσωπική τους ζωή… Η εξαγορά της ποινής, που έχουν θεσμοθετήσει, είναι παράνομη και αντισυνταγματική. Όπως είναι και παράνομο να πρέπει να πληρώσεις ( δικηγόρους, εφέσεις, αποφυλακίσεις, χαρτόσημα, έξοδα δικαστηρίου κλπ.) για να βρείς το δίκιο σου. Παράνομο και που δεν αποζημιώνουν όσους άδικα φυλακίστηκαν. Ακόμη χειρότεροι γραφειοκράτες είναι οι συμβολαιογράφοι και οι υποθηκοφύλακες. Όλοι αυτοί έχουν τους δικαστικούς κλητήρες για να λένε στον ταλαίπωρο πολίτη ‘τη λυπητερή’. Οι ίδιοι δεν καταδέχονται... Α σ τ υ ν ο μ ι κ ο ί - στρατιωτικοί Τελευταίος τροχός στο σύστημα των νόμων είναι οι …αστυνομικοί. Τους αποκαλούν ‘όργανα’, και πράγματι είναι. Στην αρχαιότητα τους έλεγαν ραβδούχους. Όπως ένα σκυλί δεμένο γαυγίζει σε κάθε ξένο για να πάρει μετά το κόκκαλο, έτσι κι ο μπάτσος φορεί στολή και καπέλο, είναι ‘δεμένος’ για να αγριεύει και να ‘δαγκώνει’ όποιον τον διατάξουν. Συνήθως είναι βλάκες, αλλά όχι πολύ γιατί τότε δεν θα έπιαναν ούτε τους κλεφτοκοτάδες. Το σύστημα ,επίσης, δεν θέλει πολύ ξύπνιους ένστολους

γιατί τότε δεν θα ήταν υπάκουοι. Σκοπό έχουν να πιάνουν τους παράνομους και να τους πηγαίνουν στα δικαστήρια. Αλλά μόνο τους λαϊκούς παράνομους. Δεν δέχεται η αστυνομία να καταθέσεις μήνυση σε υψηλό πρόσωπο, αν δεν την κρίνουν ότι ‘ευσταθεί’.. Αντιθέτως, ένα ‘σημαντικό πρόσωπο’ μπορεί να κάνει μήνυση σε οποιονδήποτε. Οι αστυνόμοι είναι ο ‘στρατός εσωτερικής κατοχής’ εναντίον των απείθαρχων υπηκόων , και οι στρατιωτικοί είναι ο ‘κανονικός’ στρατός, κυρίως εναντίον άλλων υπηκόων άλλων κρατών. Και οι στρατιωτικοί είναι ‘όργανα’. Μάλιστα αυτοί, επειδή έχουν ολόκληρο στρατό και διατάζουν, και επειδή ελέγχουν και επικίνδυνα όπλα, φοβερίζουν πότεπότε την κοσμική εξουσία, και άμα γουστάρουνε κάνουνε και πραξικοπήματα. Πολλοί από αυτούς κλέβουνε από τα υλικά του στρατού, αφού τα θεωρούν σαν δικά τους. Άλλοι το παίζουνε γαμπροί (όπως και οι αστυνόμοι), και καμαρώνουν με τα κουμπιά και τα παράσημα και τα καπέλα και τα σπαθιά, εκμεταλλευόμενοι έτσι μια συχνή ψυχολογική πάθηση των γυναικών που αισθάνονται ασφάλεια αν είναι στη σκιά ενός με στολή ή αξίωμα. (έτσι εξηγείται η φράση: ‘στρατηγέ μου’)

Αστυνόμοι και στρατιωτικοί εκμεταλλεύονται όσο μπορούν το φόβο που εκπέμπουν. Παίρνουν ‘δώρα’ από τους πολίτες για να κάνουν ‘τα στραβά μάτια’, αλλά παίρνουν και προνόμια από το κράτος σαν να εκβιάζουν πως αν δεν τους τα δώσουν δεν θα εφαρμόσουν τον νόμο, θα κάνουν ανταρσία, κάτι που φοβάται και τρέμει η εξουσία. Ξέρουν καλά, και αστυνόμοι και στρατιωτικοί, πως κατά βάση ‘αυτοί είναι το κράτος’, ούτε ο λαός, ούτε οι ‘κυβερνώντες’…Ο κάθε αστυνόμος μπορεί να γίνει σε κάθε στιγμή ανώτερος κι από το νόμο, οφείλεις να τον υπακούσεις. Κι ο κάθε εισαγγελέας μπορεί να διατάξει τους αστυνόμους να συλλάβουν οποιονδήποτε! Αυτό είναι το σύγχρονο κράτος!!! Ακόμα πιο άχαρο ρόλο και από τους μπάτσους και τους στρατιωτικούς έχουν οι φύλακες φυλακών. Τι κοινό έχουν ιερείς και στρατιωτικοί-μπάτσοι? Δεν είναι μόνο η ιεραρχία, είναι πως δεν υπάρχει διάλογος, ό,τι πει ο ανώτερος υπακούει δίχως άλλο ο κατώτερος. Σε τι διαφέρουν: οι μπάτσοι έχουν τη στολή μόνο σε υπηρεσία, οι παπάδες φοράνε το ράσο πάντα, και στο κρεβάτι! Τι κοινό έχουν μπάτσοι και πολιτικοί? Δεν πιάνονται φίλοι. Σε θέλουν ή για να σε πάνε φυλακή, ή για ψήφους…

Πολιτικοί Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι πολιτικοί και βουλευτές παγκοσμίως είναι νομικοί, και μετά έρχονται οι άλλες επιστήμες και τα άλλα επαγγέλματα. Η πολιτική κανονικά δεν είναι επάγγελμα, ούτε πρέπει να πληρώνεται, ούτε να την ασκούν συνεχώς οι ίδιοι. Από τότε που έγινε επάγγελμα, χάλασε. Όμως, όσο ο κόσμος είναι χαζός, τόσο οι επιτήδειοι ‘κυβερνάνε’ τους άλλους. Το κάνουν για χρήμα και δόξα, σ’ ένα επικίνδυνο εκρηκτικό μείγμα. Πάνε για την ‘καρέκλα’ και την ‘κουτάλα’. Οι βασιλιάδες έχουν το δικαίωμα αυτό κληρονομικά. Οι δικτάτορες το παίρνουν μόνοι τους, οι ολίγοι και τα κόμματα λειτουργούν σαν ‘εταιρείες’ όπως λέγονταν τα κόμματα στην αρχαία Ελλάδα. Είναι ντροπή στις μέρες μας να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κάνουν το επάγγελμα του πολιτικού. Πώς να πάει μπροστά η κοινωνία όταν μας κυβερνάνε ψώνια , φιλόδοξοι και φιλοχρήματοι άνθρωποι? Ο πολιτικός τάζει, λέει επίτηδες ψέμματα, έχει την τέχνη του λόγου για να το κάνει, αυτή είναι η κανονική

δουλειά του, ηθοποιός σε ένα ζωντανό διαρκές θέατρο. Οι πολιτικοί στα σύγχρονα κόμματα παινεύουν μόνο το κόμμα τους και τα ρίχνουν όλα στο αντίπαλο κόμμα. Είναι το μόνο επάγγελμα που κανονίζουν οι ίδιοι ομόφωνα πόσα λεφτά θα παίρνουν: ‘έχουν το πεπόνι, έχουν και το μαχαίρι’. ‘Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει’. Είναι κακοί τεμπέληδες. Λέει ένα τραγούδι: ’βάζω υποψηφιότητα, πρωθυπουργός να γίνω, να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω. Το μόνο που κάνουν είναι να υπογράφουν χαρτιά και να ‘κόβουν την κορδέλα’ στα εγκαίνια ενός έργου. Είναι το μόνο επάγγελμα που δεν δικάζεται από το νόμο, έχουν ‘ασυλία’. Δεν έχουν ποινική ευθύνη για ό,τι κάνουν, αλλά μόνον ‘πολιτική’, δηλαδή δεν έχουν καμία ευθύνη. Εκτός αυτού, παίρνουν γενναία σύνταξη με 4 χρόνια κακής τεμπελοδουλειάς. Υπάρχουν όμως και αυτοί που κυβερνάνε χωρίς να φαίνονται. Αυτά τα ‘λαμόγια’ είναι οι κανονικοί πολιτικοί, και οι ‘πολιτικοί’ είναι απλώς όργανά τους. Πρόκειται για τις μεγάλες δυνάμεις, τις ισχυρές χώρες,

την Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα και τους κακούς Μασόνους, όχι τους φωτισμένους, γιατί υπάρχουν και ολίγοι καλοί μασόνοι. Δικηγόροι και γιατροί Ας αφήσουμε τον Άνταμ Σμιθ να μας μιλήσει για τη σχέση γιατρών και δικηγόρων… «Σ’ έναν γιατρό εμπιστευόμαστε την υγεία μας, σ’ έναν δικηγόρο εμπιστευόμαστε την περιουσία μας, και μερικές φορές τη ζωή μας και την υπόληψή μας.(…) Επομένως, η αμοιβή τους πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να τους κατατάσσει σε εκείνη την κοινωνική θέση που απαιτείται για μια τέτοια σημαντική εμπιστοσύνη. Η μακροχρόνια και πολυδάπανη εκπαίδευσή τους ενισχύει ακόμα περισσότερο την τιμή της εργασίας τους.» ‘Ο Πλούτος των Εθνών’ Ο Λαός μας όμως λέει: ‘ο Θεός να σε φυλάει από Γιατρό και Δικηγόρο’

♦

Γιατροί Αμέσως μετά τους νομικούς – δικηγόρους-πολιτικούς, έρχονται ως δεύτερη μαφία της κοινωνίας οι Γιατροί. Μπορεί να μην βγάζουν νόμους, να μην ξέρουν από διοίκηση, αλλά χτυπάνε αλλού, στην ανάγκη που έχει η κάθε αρρώστια, στο φόβο του πόνου και του θανάτου. Έτσι εξηγείται η φράση ‘ γιατρέ μου’. Για τις γυναίκες παραμένουν οι καλύτεροι γαμπροί, οι δικηγόροι έπονται . Νικούν τους δικηγόρους ακόμα και σε νομικά θέματα. Αν, για παράδειγμα, υπογράψει ο γιατρός πως είσαι άρρωστος, παίρνεις άδεια απ’ τη δουλειά σου ή αναβολή στο δικαστήριο… Είναι όμως, κατά παράδοση, πιο βλάκες από τους δικηγόρους, γι αυτό και αυτοί τους έβγαλαν την παροιμία: ‘ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι’ Οι περισσότεροι από αυτούς πήγαν για γιατροί από κάποιο σωματικό πρόβλημα που είχαν, ή από κάποια αρρώστια κοντινού τους προσώπου. Όλοι τους κάνουν διαφορετική διάγνωση σε κάθε πάθηση και δίνουν διαφορετική θεραπεία, έχουν όμως το ύφος ‘του σίγουρου δόκτορα’. Έχουν για σήμα κατατεθέν το πιεσόμετρο και το στηθοσκόπιο, τη λευκή ζακέτα και την τσάντα. Κι όμως δεν ξέρουν ούτε να ξεματιάζουν.

Λένε : ‘νέος γιατρός και παλιός δικηγόρος’, και εννοούν πως ο η ιατρική εξελίσσεται. Όμως ο λαός μας δεν μασάει: γι αυτό και τον νέο γιατρό, τον χαζεμένο από τα γράμματα που δεν έχει καθόλου πείρα, τον λέει ‘γιατρουδάκι’. Μέχρι να μάθουν – κάπως- την τέχνη τους, έχουν πάρει ‘στο λαιμό τους’, έχουν σκοτώσει πολλούς… Ενώ όλες οι παθήσεις είναι ψυχοσωματικές, ποτέ δεν ρωτάνε τον ασθενή για την ψυχή του, τη διατροφή του, για τον τρόπο ζωής του (αν κάνει σεξ, αν ασκείται) , κι ας είναι τα βασικότερα σε κάθε ασθένεια, αλλά παίρνουν το στυλό για γράφουν άχρηστα φάρμακα για να δικαιολογήσουν τα (αφορολόγητα) λεφτά της επίσκεψης. Έχουν γράψει τον όρκο του Ιπποκράτη στα παλιά τους τα παπούτσια. Γράφουν ένα τυχαίο φάρμακο, σαν να είσαι πειραματόζωο, και σου λένε : ‘ξαναπέρνα σε λίγες μέρες’ για να ξαναπάρουν. Μονοπωλούν την επίσημη κρατική ιατρική και σνομπάρουν τις άλλες εναλλακτικές θεραπείες, τις ονομάζουν ‘παρα-ιατρική’, και υπονοούν πως οι άλλοι είναι τσαρλατάνοι και μάγοι. Κι όμως συχνά είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και χωρίς καθόλου σπουδές!

Αν ρωτήσεις ένα γιατρό για το κρασί, αν κάνει καλό, θα πει με ύφος προφέσορα: ‘ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί με το γεύμα κάνει καλό.’ Σιγά την ανακάλυψη! Και γιατί ένα και όχι 2 ή 3?, αυτό δεν μας το λένε. Δεν αντιδρούν στο νόμο που απαγορεύει την ευθανασία, ενώ η δουλειά τους είναι να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο. Αφήνουν ταλαίπωρους ανθρώπους να υποφέρουν για να κονομάνε αυτοί… Δεν αντιδρούν (όπως και οι δικηγόροι) στους νόμους που απαγορεύουν τις φαρμακευτικές και τις ευφορικές ουσίες, ενώ αυτοί θα έπρεπε να ήταν οι πρωτοστάτες. Νομίζουν πως είναι κάτι σημαντικότερο από όλα τα επαγγέλματα, οι πιο πολλοί ζητούν λεφτά και εκβιάζουν για να σε κάνουν καλά, ενώ οι ολίγοι που είναι τίμιοι δεν αντιδρούν για τους άλλους γιατρούς. Έχουν μεταξύ τους ‘επιστημονική ανακωχή’. Στην ιστορία έμειναν πολύ λίγοι γιατροί που δεν έπαιρναν χρήματα, αργύρια, ‘οι ανάργυροι’. Ο λαός μας τους ονόμασε και ‘αγίους’, από τα τόσα που είχε πάθει από τους άλλους γιατρούς. Αλλά ποτέ κανένας γιατρός δεν ξεσκέπασε όλους τους υπόλοιπους. Το επάγγελμά τους είναι επίτηδες πολύ κλειστό και δύσκολο, πρέπει να είσαι αριστούχος μαθητής, και να

σπουδάσεις 10-12 χρόνια μέχρι να βγάλεις ‘μεροκάματο’, ώστε έτσι έχουν μετά την πρόφαση για να παίρνουν δια βίου όσο πιο πολλά… Οι γιατροί δεν παίρνουν ποτέ σύνταξη.. Παίρνουν όμως πολλά δώρα, εκτός από τα τυχερά. Το μόνο επάγγελμα που έχει τόσα δώρα: κοκόρια, ψάρια, ντραμουζάνες με καλό κρασί, και πολλά κεράσματα. Και δεν ντρέπονται καθόλου, δεν βλέπουν πως κάνουν σαν ζητιάνοι…(οι παπάδες έρχονται δεύτεροι, έχουν για δώρα μόνο ‘άρτους’) Αλλά ας αφήσουμε τον φιλόσοφο Ηράκλειτο να μας μιλήσει για τους γιατρούς:

--Καί ἀγαθόν καί κακόν (ἕν ἐστιν). Οἱ γοῦν ἰατροί τέμνοντες , καίοντες [πάντη βασανίζοντες κακῶς τους ἀρρωστούντας], ἐπαιτέονται μηδέν ἄξιοι μισθόν λαμβάνειν … Μετάφραση: Το καλό και το κακό είναι το ίδιο. Γιατί οι γιατροί κάνουν εγχειρίσεις, καυτηριάζουν και γενικά βασανίζουν άσχημα τους άρρωστους, και έχουν και την απαίτηση να πάρουν και λεφτά, αν και δεν το αξίζουν.

-----Ο λαός μας λέει επίσης: μην εμπιστεύεσαι τους γιατρούς ---Οι χειρότερες ειδικότητες είναι οι ψυχίατροι και οι γυναικολόγοι.

Οι πρώτοι δεν κάνουν ποτέ κανέναν καλά, δεν κοιτάνε την ψυχή του ασθενούς, απλώς του δίνουν δηλητήρια για να μην είναι επιθετικός. Πιο παλιά έκαναν ηλεκτροσόκ.! Όπως ο εισαγγελέας διατάζει τον μπάτσο και σε δένουν, έτσι και ο ψυχίατρος διατάζει τους νοσοκόμους. Οι περισσότεροι είναι οι ίδιοι επικίνδυνοι τρελοί. Οι γυναικολόγοι εκμεταλλεύονται την ιερότερη στιγμή της ζωής, την γέννηση. Καταδέχονται και παίρνουν χρήματα από έγκυες. Κάνουν αμβλώσεις και τα παίρνουν χοντρά, δεν θέλουν να μάθει ο κόσμος την αντισύλληψη. Λένε στις γυναίκες να μη θηλάζουν, για να παίρνουν μίζα από το γάλα σκόνη που δίνουν οι εταιρείες. Κοντά σ’ αυτούς έρχονται και οι παιδίατροι που παίρνουν λεφτά για να εξετάσουν νεογέννητα παιδιά, και τα εμβολιάζουν με επικίνδυνα εμβόλια ενώ δεν τα χρειάζονται. Όμως όλες οι ειδικότητες συναγωνίζονται στο να πάρουν χρήματα. Οι ακτινολόγοι κάνουν χωρίς λόγο επικίνδυνες ραδιενεργές ακτίνες , οι χειρούργοι βάζουν μαχαίρι με την πρώτη ευκαιρία. Όλοι οι γιατροί ‘τα παίρνουν’ από τις φαρμακευτικές εταιρείες και συνεργάζονται άριστα με τον συγγενή τους κλάδο των φαρμακοποιών.

Γράφουν φάρμακα που δεν χρειάζονται, και κλέβουν μαζί τα ταμεία. Και οι φαρμακοποιοί τους το ανταποδίδουν: σου λένε ‘συμβουλέψου το γιατρό σου’. Ο λαός μας, όμως, χρησιμοποιεί τη φράση: ‘γειά σου γιατρέ’, για οποιονδήποτε φίλο ή γνωστό. Δεν χρειάζεται ,λοιπόν, να σπουδάζεις 10 χρόνια για να σε λένε γιατρό… Για τις γυναίκες είναι ακόμα πιο εύκολο. Αν παντρευτούν έναν γιατρό, αμέσως τις λένε ‘γιατρίνες’…

Τραπεζίτες- τραπεζικοί Οι τράπεζες είναι ανώτερες από τα κράτη. Όπως είπε ένας μεγάλος τραπεζίτης: ‘ας έχω εγώ τον έλεγχο του χρήματος, και ας ψηφίζουν οι πολιτικοί όσους νόμους θέλουν’ Αυτοί δανείζουν όχι μόνον ιδιώτες ή εταιρείες , αλλά και κράτη. Έτσι τους έχουν όλους ‘στο χέρι’, και τους στέλνουν όλους στη δουλειά για να βρουν χρήμα, αλλά όλοι ξέρουν πως δεν θα ξεχρεωθούν ποτέ. Το χρέος στις τράπεζες, μαζί με την καταναλωτική μανία, είναι οι δύο λόγοι που πάνε όλοι για δουλειά… Οι τραπεζικοί υπάλληλοι δανείζονται με χαμηλότερο επιτόκιο. Έτσι παρακινούνται και κάνουν χρηματιστηριακές επιχειρήσεις, με μετοχές. Αγοράζουν χρήμα φτηνά, με χαμηλό επιτόκιο, και το ‘τοκίζουν’ με

μεγαλύτερο. Αυτοί είναι η αιτία που το χρήμα χάνει συνεχώς την αξία του, η τιμή στα προϊόντα συνεχώς ανεβαίνει, και το μεροκάματο του εργάτη συνεχώς συμπιέζεται. Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις. Μεγάλοι τραπεζίτες, μεσαίοι, έως και πολύ μικροί τραπεζιτικοί υπάλληλοι που τους έχουν βάλει ‘στο ταμείο…’ Υπάρχει μεταξύ τους μια τέλεια ιεραρχία που λειτουργεί πιο τέλεια και από τους παπάδες. Αλλά ακόμα και οι απλοί τραπεζικοί το παίζουν τραπεζίτες. Παίρνουν μίζα για να σου δώσουν δάνειο, αλλά και από την τράπεζα παίρνουν το ποσοστό τους. Έτσι βλέπεις ακόμα και κλητήρες να την έχουνε δει ‘τράπεζα’. Σε ζαλίζουν να πάρεις δάνειο και πιστωτική κάρτα, ξέροντας πως οι μισοί και πλέον δανειολήπτες θα καταστραφούν, όμως δεν τους το λένε. Η τιμωρία τους είναι να περνάν από τα χέρια τους εκατομμύρια ξένα κλεμμένα λεφτά που στην ουσία δεν είναι κανενός, και να μην μπορούν να κλέψουν. Το χρήμα, το χαρτονόμισμα, είναι αποδεδειγμένα το πιο βρώμικο κυριολεκτικά πράγμα που πιάνουμε όλοι μας. Έχει εκατομμύρια διαφορετικά μικρόβια, κι όμως στους τραπεζικούς αρέσει πολύ αυτή η μυρωδιά του, η χρηματίλα.

Οικονομολόγοι Οι οικονομολόγοι κατάντησαν χειρότεροι και από τους ψευτοφιλόσοφους. Λένε αερολογίες, όλοι διαφωνούν μεταξύ τους, και παρ’ όλα αυτά μιλούν με σοβαρό και απόλυτο ύφος. Εξηγούν επακριβώς τους λόγους που απέτυχαν οι προβλέψεις τους. Η ξύλινη γλώσσα τους αποτελείται από 10-20 αφηρημένες έννοιες και αριθμούς: αγορές, σπρέντ, επιτόκια, πρωτογενές έλλειμμα, ανάπτυξη, επενδύσεις , ύφεση, σταθερότητα, ισοζύγιο πληρωμών, τοκοχρεωλύσια, ακαθάριστο εθνικό προϊόν, ανταλλαγή ομολόγων, και άλλες τέτοιες μπούρδες. Δε γελάνε ποτέ, άμα τους ακούς είναι σαν να μιλάει κομπιούτερ. Έχουν παραλλάξει ακόμα και το νόημα των λέξεων. Οικονομία σημαίνει: νέμω τα του οίκου, κάνω το κουμάντο μου από τρόφιμα για να είμαι αυτάρκης και να μπορώ να τεμπελιάζω. Αυτοί το παράλλαξαν και εννοούν: μαζεύω λεφτά κι όλο κλαίγομαι πως δεν μου φτάνουν. ‘Οικονομία’ σημαίνει: κάνω οικονομία δυνάμεων, λέω λίγα λόγια, στο φινάλε σημαίνει: τεμπελιάζω. Λένε δημοσιονομική πολιτική καί εννοούν: τα δημόσια οικονομικά, μπέρδεψαν το χρήμα με τους νόμους.

Φαρμακοποιοί Οι Φαρμακοποιοί συνήθως είναι όσοι απέτυχαν να μπουν στην Ιατρική ή παιδιά φαρμακοποιών που τα πίεσαν

οι γονείς τους να σπουδάσουν για να μη χάσουν το ‘χρυσωρυχείο’. Λένε: ‘αντί να πάω γιατρός και να περιμένω 10 χρόνια να βγάλω λεφτά, ας πάω φαρμακοποιός και βγάζω σε 5’. Το όνομά τους σήμερα δεν ισχύει, είναι ψευδές. Παλιά ήταν ‘φαρμακοτρίφτες’, τώρα είναι μπακαλοφαρμακοπώληδες. Γιατί δεν παρασκευάζουν κανένα φάρμακο, όπως παλαιότερα, αλλά μόνο πουλούν πανάκριβα τα φάρμακα των μεγάλων εταιρειών. ( μέχρι και παπούτσια πουλούν τάχα για ‘ανατομικά’, μπαστούνια-μαγκούρες , καραμέλες, αρώματα, και πολλά άλλα που δεν είναι φάρμακα) Οι περισσότεροι ‘συνεργάζονται’ με γιατρούς και κλέβουν έτσι τα ταμεία.. Κάνουν πως ‘πουλούν’ φάρμακα ληγμένα, δίνουν βλαβερά φάρμακα σε λάθος διάγνωση γιατρού, συνεργάζεται με τον γιατρό, εναντίον του ασθενούς και του κράτους… Είναι όμως χειρότεροι και πιο επικίνδυνοι και από τους γιατρούς γιατί έχουν γίνει σχέτοι εμπόροι. Δεν είναι καν επιστήμονες. Κάνουν το παν για το χρήμα. Κι έχουν γίνει συνώνυμο της κλοπής, του πανάκριβου, γι αυτό και λέμε πως κάτι είναι ‘φαρμακείο’. Δεν κάνουν τίποτα. Συνήθως έχουν βάλει έναν άλλον εργαζόμενο, συνήθως μια κοπέλα με λευκή ζακέτα ‘γιατρού’, να πουλά τα φάρμακα.

Το περίεργο είναι: πώς καταφέρνουν και διαβάζουν τα ορνιθοσκαλίσματα των γιατρών? Δεν φοβούνται μη δώσουν λάθος φάρμακο? Φαίνεται πεντακάθαρα πως στο Πανεπιστήμιο, γιατροί και φαρμακοποιοί, το μόνο που μαθαίνουν είναι να γράφουν στη δικιά τους συντεχνιακή γλώσσα. Γεωπόνοι Παρόμοιοι με αυτούς είναι και οι γεωπόνοι, είναι οι γιατροίφαρμακοποιοί για τα φυτά. Δίνουν καρκινογόνα χημικά στους ηλίθιους αγρότες για να ‘ρεντίσουν’ τα χορταράκια, ενώ υπάρχει χορτοκοπτικό. Φτιάχνουν μεταλλαγμένα φυτά που να βγάζουν μεν πολύ καρπό, αλλά να μην μπορούν να αναπαράγονται με τους σπόρους τους. Ραντίζουν με χημικά δηλητήρια για να σκοτώσουν τα χρήσιμα έντομα και να αυξήσουν την δηλητηριασμένη παραγωγή. Έτσι τρώμε όλοι μας γυαλιστερά φρούτα, χωρίς σκουλήκι μέσα, αλλά με βλαβερές καρκινογόνες ουσίες . Μηχανικοί –Αρχιτέκτονες Από πάντα οι οικοδόμοι ήταν ιερό επάγγελμα που το ήξεραν λίγοι, με νόμους και τυπικά μεταξύ τους. Είναι το πιο βασικό πρακτικό επάγγελμα,

δεν έχει σχέση με πολλή θεωρία, γι αυτό και οι παλιοί μαστόροι είχαν μεν γερό σώμα, αλλά ήταν και αυτοδίδακτοι, πρακτικοί και πανέξυπνοι καθώς απέκτησαν εμπειρία στην πράξη. Στην Ευρώπη οι τέκτονες εξελίχθηκαν σε μασόνους που σημαίνει ακριβώς το ίδιο. Αλλά με τον καιρό οι μαστόροι εξελίχτηκαν σε επιστήμονες. Σπουδάζουν την οικοδομική τέχνη σε …Πανεπιστήμια, για πολλά χρόνια, και μετά παίρνουν το ‘χαρτί’ για να χτίζουν σπίτια.

Κανείς απ’ αυτούς δεν έπιασε ποτέ μυστρί ή σφυρί. Κανείς δεν ξέρει να φτιάχνει έστω λάσπη ή να καρφώσει μια πρόκα. Παίρνουν λεφτά για να κάνουν ‘μελέτη και επίβλεψη’, αλλά δεν κάνουν τίποτα, απλώς βάζουν μια υπογραφή. Αφήνουν στη μέση ένα έργο εκβιάζοντας για περισσότερα χρήματα. Γκρεμίζουν διατηρητέα σπίτια αιώνων, υπογράφουν ψέμματα πως είναι επικίνδυνα να πέσουν, για να χτίσουν στη θέση του πολυκατοικία… Παίρνουν μίζες από τα συνεργεία που στέλνουν στις οικοδομές. Μέσω των νομικών έφτιαξαν νόμους και απαγορεύουν να χτίσεις ακόμα και κοτέτσι, αν δεν έχεις άδεια από μηχανικό. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι που δεν υπάρχουν θέατρα σε κοίλες πλαγιές , γιατί θέλουν να τα φτιάχνουν

με σιδερένιες και τσιμεντένιες βάσεις για να παίρνουν εκατομμύρια, κάνοντας το εύκολο δύσκολο. Ο Δημόκριτος ,όμως , έλεγε πως ‘δεν έχει νόημα η περίφραξη με μάντρα ενός λαχανόκηπου’. Άμεσο επακόλουθο της αλλοτρίωσης του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα είναι να χτίζονται ακριβά, κακόγουστα και μη λειτουργικά σπίτια. Από τότε που βγήκε το οπλισμένο μπετόν και ο χάλυβας, οι μηχανικοί έκαναν χρυσές δουλειές. Φτιάχνουν ο,τιδήποτε αυθαίρετο, άχαρο και σε ό,τι διστάσεις. Γέμισαν όλον τον πλανήτη πολυκατοικίες. Φτιάχνουν πολυέξοδα μεγάλα υπόγεια και γκαράζ ακόμα και σε σπίτια στην εξοχή. Τα τελευταία χρόνια συναγωνίζονται ποιός θα φτιάξει το ψηλότερο κτίσμα στον κόσμο. 300μ, 500, 800! Κοντεύουν μάλιστα να φτιάξουν το ‘όρθιο χιλιόμετρο’. Οι μηχανικοί έχουν τεράστια ευθύνη για τα πολυώροφα κτήρια που φτιάχνουν και πέφτουν από τους σεισμούς. Ξέρουν πως αν γίνει σεισμός θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι, αλλά δεν φτιάχνουν γερά ισόγεια ή διώροφα κτήρια για να παίρνουν περισσότερα κέρδη. Πρέπει να φτιάξουν νόμο να γράφει κάθε σπίτι το όνομα του μηχανικού και να βλέπουν όλοι τον υπεύθυνο για τις κακοτεχνίες.

Υπάρχει και ένα ανέκδοτο: παράδεισος και κόλαση συμφώνησαν να ξεκινήσουν συγχρόνως να χτίσουν μια γέφυρα για να έχουν επικοινωνία. Από την κόλαση ξεκίνησαν, είχαν φτάσει ως τη μέση, και ρωτούν τους άλλους γιατί δεν ξεκίνησαν ακόμα. Κι αυτοί είπαν: δεν έχουμε μηχανικό… Ο μόνος -ίσως- τέκτονας που πήγε στον παράδεισο ήταν ο Χριστός, κι αυτό γιατί πολύ νωρίς παράτησε αυτό το επάγγελμα… Εμπόροι

Οι περισσότεροι Εβραίοι είναι έμποροι. Και όσοι έμποροι είναι σφιχτοί, τσιγκούνηδες και σκληροί εκμεταλλευτές, τους λέμε ‘εβραίους’. Οι έμποροι δεν έχουν ούτε μηχανές, ούτε εργαλεία, έχουν μόνο το κεφάλαιο, το ‘κυκλοφορούν κεφάλαιο’. Κανονίζουν τις μεταφορές. Χιλιάδες έμποροι που ζουν στις πόλεις έγιναν ζάπλουτοι από το εμπόριο, κυρίως το θαλασσινό. Οι ριψοκίνδυνοι έμποροι πάνε κόντρα στους νόμους, κάνουν λαθρεμπόριο. Το λαθρεμπόριο πολύτιμων λίθων είναι η κορωνίδα του εμπορίου. Οι έμποροι αγοράζουν φτηνά και πουλούν ακριβά. Έχουν το αρχικό κεφάλαιο, ξέρουν τους νόμους της αγοράς, πώς να γλυτώνουν φόρους, πώς να νοθεύουν. Κλέβουν ‘με το γάντι’. Μεταξύ τους οι σωστοί έμποροι έχουν μορατόριουμ, δεν χαλούν την πιάτσα,

για να μπορούν να ελέγχουν την αγορά. Όμως ο βασικός νόμος του εμπορίου, μετά το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, είναι πως ‘το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό’. Ο μεγαλύτερος έμπορος νικά τον μικρότερο, έχει τρόπο να αγοράζει φτηνότερα, και να πουλά ακριβότερα, και πάντα ο μεγάλος έμπορος τείνει στο σκοπό του που είναι να γίνει μονοπώλιο. Οι έμποροι είναι και προληπτικοί. Είναι ικανοί να δώσουν στον πρώτο πελάτη ακόμη και κάτω από το κόστος, για ‘σεφτέ’, για να ζεσταθεί το ταμείο τους… Κάθε τόσο κάνουν ‘εκπτώσεις’ για να τσιμπήσει ο βλάκας αγοραστής. Αλλά πως κάνουν 60 και 70% εκπτώσεις και πάλι κερδίζουν? Άρα είχαν την τιμή 7 φορές απάνω από το κόστος! Οι περισσότεροι έμποροι είναι αδίστακτοι. Δεν είναι τυχαίο πως το μόνο σημείο που ο Χριστός άσκησε πρακτική βία, κατά τα ευαγγέλια, είναι μέσα στο ναό όπου οι έμποροι είχαν τις πραμάτειες τους.

Δημόσιοι

Υπάλληλοι

Κάθε επάγγελμα μπορεί να γίνει ‘δημόσιος υπάλληλος’, και μόλις γίνει αποκτά κατ’ ευθείαν την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Λες καί είναι ένα ξεχωριστό επάγγελμα. Το βασικό που έχουν είναι ο σίγουρος μισθός. Γι αυτούς συνεχώς ‘9 έχει ο μήνας’. Επιπλέον, δουλεύουν 11 μήνες και πληρώνονται 14 (άδεια μετ’ αποδοχών + τα δώρα). Είναι το ‘μπράβο’ που τους δίνει το κράτος για

να είναι υπάκουοι, για να συνεχίζουν να νομίζουν πως είναι κάτι ιδιαίτερο, κι ας μην είναι ούτε πλούσιοι, ούτε επιστήμονες. Κι όμως, κανείς τους δεν λέει την αλήθεια για το πόσα λεφτά παίρνει (ούτε για τα επιδόματα), είναι χειρότεροι κι απ΄ τις γυναίκες που δεν λένε την ηλικία τους ... Είναι το μόνο επάγγελμα που παίρνει από πριν το μισθό του επόμενου μήνα . (όπως ακριβώς και οι πόρνες παίρνουν τα λεφτά μπροστά). Γιατί , λοιπόν να προσφέρουν αφού πήραν ήδη τα λεφτά? (οι πόρνες –τουλάχιστονπροσφέρουν). Έχουν καθιερώσει την συνεχή με τα χρόνια αύξηση του μισθού τους και το ‘εφ άπαξ’, για να μην φύγει κανείς από το άχαρο αυτό επάγγελμα, κι όλο να σκέφτεται την σύνταξη. Κι όμως πιο πολύ ανάγκη έχει τον καλό μισθό ένας νέος υπάλληλος παρά ένας γέρος. Ενώ πολλοί εργάτες είναι ανασφάλιστοι , και άλλοι εργαζόμενοι πληρώνουν μόνοι τους υπέρογκα ποσά για ασφάλιση, περίθαλψη και σύνταξη, όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι τα έχουν όλα αυτά δωρεάν από το κράτος! Δηλαδή τους τα πληρώνουν όλοι οι άλλοι… Εχθρός τους είναι το 8ωρο και το έτος της σύνταξης. Και, από εκδίκηση που είναι φυλακισμένοι πίσω από ένα γραφείο, σαν καψόνι, για 8 ώρες κάθε μέρα, εκδικούνται και δεν εξυπηρετούν τους ελεύθερους πολίτες, τους κάνουν καψόνια, τους κλέβουν. Από ένστικτο

δυσκολεύουν τα πράγματα για να επεκτείνεται η γραφειοκρατία, για να μη χάσουν ποτέ –όπως νομίζουν- την άχαρη και ανούσια δουλειά τους. Δεν δέχονται να μειωθεί το ωράριό τους με παράλληλη μείωση του μισθού. Δεν αφήνουν να γίνουν και άλλοι άνθρωποι υπάλληλοι. Οι περισσότεροι παντρεύονται άλλους υπάλληλους για να διπλασιάσουν τον τεμπέλικο μισθό τους. Η τιμωρία τους είναι να είναι παχύσαρκοι, βλάκες, συντηρητικοί, και να τους ‘τα τρώνε’ τα καλομαθημένα παιδιά τους. Είναι τεμπέληδες, αλλά παίρνουν λεφτά. Ας δώσουν τα ίδια λεφτά σε κάθε τεμπέλη που τουλάχιστον δεν δυσκολεύει τη ζωή των άλλων, όπως αυτοί.

Δημοσιογράφοι Όλοι κατηγοράμε έναν που σχολιάζει τους άλλους, που μαρτυράει μυστικά, που όλο κρίνει, που διασπείρει φήμες, που λέει ψέμματα και υπερβάλλει. Τον λέμε ρουφιάνο και κουτσομπόλη. Κι όμως οι δημοσιογράφοι αυτό το κάνουν επαγγελματικά . Ασχολούνται μόνο με το τι κάνουν οι άλλοι. Όπως είναι οι μυστικές υπηρεσίες πού ελέγχουν τις πληροφορίες, έτσι, κάπως, είναι και οι δημοσιογράφοι. Κι όπως οι ανακριτές ασκούν βία για να απαντήσεις, έτσι κι οι δημοσιογράφοι όταν παίρνουν

συνέντευξη ό,τι ρωτήσουν παίρνουν απάντηση. Έχουν το ύφος πως τα ξέρουν όλα . Ειδικά όταν ρωτούν πολιτικούς, φαίνεται καθαρά η θέση ισχύος που έχουν. Τους ονομάζουν 4η εξουσία (μεταξύ τους λένε πως είναι η πρώτη), και τους φοβούνται όλοι. Αλλά και τους αντιπαθούν οι περισσότεροι. Όταν εφευρέθηκαν τα ‘μέσα’, δηλαδή αυτό το επάγγελμα, έγλυφαν την εξουσία για να πάρουν καμμιά είδηση. Σήμερα οι πολιτικοί κατάντησαν να γλύφουν τους δημοσιογράφους για να τους προωθήσουν ή για να μη φανερώσουν τις κομπίνες τους. Ενώ η δουλειά τους είναι να ενημερώνουν τον κόσμο για ό,τι σημαντικό συμβαίνει , και να ελέγχουν την εξουσία, αυτοί κάνουν το αντίθετο: κουκουλώνουν την αλήθεια και στηρίζουν την λάθος εξουσία.. Έχουν γίνει το ενδιάμεσο ανάμεσα στην εξουσία και στις μάζες, μεταφέρουν όποια είδηση θέλουν, και όπως θέλουν. Την μεγαλώνουν ή την μικραίνουν, την παραλλάζουν, κι έτσι αποκοιμίζουν ή τρομοκρατούν τον κόσμο. Λένε: ‘σωστός πολίτης είναι ο ενημερωμένος’, και κάνουν ακριβώς το αντίθετο , δίνουν ανόητες και επιλεγμένες ψευτοπληροφορίες, δηλαδή κοιμίζουν τον κόσμο… Μπορούν να πουν οποιοδήποτε ψέμα, αρκεί να βάλουν πρώτα τη

μαγική φράση : «σύμφωνα με πληροφορίες».. Θα τους άρεσε να πούμε και μεις: «οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ,σύμφωνα με πληροφορίες, είναι παλιανθρώποι»? Έχουν πάντα μια ‘πρώτη είδηση’ την οποία υπερτονίζουν για να τραβούν την προσοχή, και μόνο αν έρθει μια άλλη περίεργη είδηση, μόνο τότε ξεχνούν απότομα την πρώτη. Από τα δεκάδες εγκλήματα και παράξενα που γίνονται κάθε μέρα αυτοί διαλέγουν ένα-δύο και τα μεγαλώνουν για να παραμυθιάσουν τον κόσμο. Όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις, αυτοί βρίσκουν ασήμαντες και τις μεγαλώνουν για να καλύψουν το χρόνο τους. Ως είδηση εννοούν απλώς το παράξενο, κάτι που προξενεί την προσοχή. Ξέρουν να εντυπωσιάζουν τη φαντασία των μαζών. Στο πρώτο μάθημα δημοσιογραφίας μαθαίνουν: ‘αν ένας σκύλος δαγκώσει έναν άνθρωπο, δεν είναι είδηση, αλλά αν ένας άνθρωπος δαγκώσει έναν σκύλο αυτό είναι είδηση!’. Γι αυτούς δεν είναι είδηση αν κάθε μέρα πεθαίνουν εκατομμύρια από την πείνα, αλλά είναι είδηση αν δώσουν σε έναν εξαθλιωμένο ένα σάντουιτς! Δεν είναι είδηση αν πέθαναν χιλιάδες από έναν σεισμό, αλλά είναι είδηση αν ένας κατάφερε να διασωθεί με σπάνιο

τρόπο. Δεκάδες δημοσιογράφοι ασχολούνται για ένα γατάκι που είχε ανεβεί σ’ ένα δέντρο και το διέσωσαν πυροσβέστες. Κι όταν καεί ένα δάσος, αυτοί ασχολούνται με τη βίλα που ‘έγινε στάχτη’. Κι αν πιάσουν έναν πιτσιρικά ‘μ’ έναν ψύλλο’, αυτοί γράφουν: συνελήφθη για ναρκωτικά, είχε πάνω του 895 μικρογραμμάρια του γραμμαρίου χασίσι. Και την πρώτη του έτους βρίσκουν το παιδάκι που γεννήθηκε πρώτο!.. Έχουν θεσμοθετήσει κάθε μέρα μια παγκόσμια γιορτή: της ποδηλασίας, της ομοφυλοφιλίας, μέχρι και ημέρα της πίπας έχουν βγάλει. Για να καλύψουν τον χρόνο τους μας λένε τι έγινε σαν σήμερα έστω και πριν εκατοντάδες χρόνια. Ποιός γεννήθηκε, ποιός πέθανε, κάτι που έγινε για πρώτη φορά, κλπ. Παραμυθιάζουν τον κόσμο, λες και ο χρόνος είναι κυκλικός, λες και η σημερινή μέρα είναι ίδια με την τότε… Εκτός από τις παράξενες ειδήσεις, συνήθως έχουν και τις κακές, αισχρές και δυσάρεστες ειδήσεις. Έτσι μεγαλώνουν το κακό που υπάρχει, πανικοβάλλουν τον κόσμο, και συγχρόνως τον κάνουν απαθή, διότι αν ακούς ή βλέπεις εγκλήματα στην τηλεόραση, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και γίνεσαι απαθής σε όλα.

Οι δημοσιογράφοι λένε ψέμματα, δείχνουν εγκλήματα και καταστροφές και -τέλος- σχολιάζουν ερωτικά θέματα. Είναι το γνωστό τρίπτυχο: ψέμα, αίμα, σπέρμα… Θεωρούν το επάγγελμά τους ως επικίνδυνο, αφού κάθε χρόνο σκοτώνονται μερικοί που πάνε να τραβήξουν φωτογραφίες σε μέρη που έχουν πόλεμο! Ας μην χώνουν τη μύτη τους παντού, ‘όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες’. Αν το επάγγελμά τους έχει κινδύνους, τότε τι να πουν όσοι χτίζουν πάνω σε σκαλωσιές? Είναι όλοι τους ψώνια. Θεωρούν τις ειδήσεις ως κάτι δικό τους, κι έτσι όταν πεθάνει ένας άσημος δημοσιογράφος γι αυτούς γίνεται πρώτη είδηση! Προτού υπάρξουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση) - τα οποία στην πράξη έγιναν ‘Μέσα Μαζικού Ελέγχου’δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι. Ένας τεμπέλης που μένει στη φύση δεν έχει να φοβηθεί κανέναν δημοσιογράφο. Το παρασιτικό και άχαρο αυτό επάγγελμα θα καταργηθεί τόσο σύντομα όπως απότομα δημιουργήθηκε…

Μαστόροι Κανονικά, οι κάθε λογής μάστορες είναι οι καλύτεροι από όλους τους προηγούμενους, από όλες τις ‘μαφίες’ της κοινωνίας. Είναι οι εργαζόμενοι που είναι κάπως παραγωγικοί, μοιάζουν αρκετά με τους τεμπέληδες. Όμως κατ’ ανάγκην χάλασαν κι αυτοί. Όταν πάνε να μαστορέψουν σε σπίτι γιατρού, δικηγόρου, μηχανικού , κλπ., ‘παίρνουν την εκδίκησή τους’, τους τα παίρνουν διπλά και τρίδιπλα αφού μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Πολλοί μαστόροι κατηγορούν τους προηγούμενους, ότι δεν το έφτιαξαν καλά, για να φανούν αυτοί καλύτεροι και να ζητήσουν περισσότερα . Πολλοί απ τους μαστόρους γίνονται τροχός στα γρανάζια της γραφειοκρατίας: Πας να φτιάξεις μια συσκευή και σου λέει ‘πέρνα αύριο’ για να δικαιολογήσει τα πολλά λεφτά. Καλείς έναν μάστορα στο σπίτι και έρχεται μετά από μέρες, και παίρνει ‘όσα θέλει’. Οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι αντί να φτιάξουν τη βλάβη αλλάζουν όλο το σύστημα.

Οι μπογιατζήδες βάζουν πολλές στρώσεις μπογιές, χημικά και άλλα, για να πάρουν περισσότερα. Βάφουν ακόμα και τα ξύλα που κανονικά δεν θέλουν βάψιμο, αλλά πέρασμα με λιωμένο κερί ή ελαιόλαδο . Δεν λένε από πριν πόσο θα κοστίσει, με πρόφαση ότι δεν ξέρουν πόσο μεγάλη είναι η βλάβη. Στο παζάρι της τιμής συχνά λένε: πες εσύ μια τιμή. Αν είναι μεγάλη, την δέχονται σαν να κάνουν χάρη. Για μικρά μερεμέτια λένε στο τέλος: ‘δώσε ό,τι θέλεις’, έτσι σε ρίχνουν στο φιλότιμο και σου παίρνουν περισσότερα, ενώ κανονικά είναι λίγα ευρώ. Ένα άλλο τρικ είναι πως αργούν να σου πουν πόσο κάνει ώστε να μην αντιδράσεις στο πολύ που θα σου πουν.

Παίρνουν μεγάλο μεροκάματο ακόμα και από φτωχούς πελάτες. Το μόνο ‘καλό’ που κάνουν είναι πως παραμένουν εκτός συστήματος και δεν δίνουν αποδείξεις.. Αν τους ζητήσεις, αμέσως ανεβάζουν την τιμή… Η τελευταία κατηγορία στους μαστόρους είναι οι ανειδίκευτοι εργάτες. Κι όμως οι τελευταίοι από αυτούς, οι αχθοφόροι, είναι οι μόνοι που μπαίνουν παντού, σε σαλόνια και παλάτια, χωρίς να τους κάνει έλεγχο κανένας, και τους ανοίγουν και τις πόρτες… Δάσκαλοι - Καθηγητές Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι. Δηλαδή οι δάσκαλοι είναι πιο βλάκες ακόμα και από τους γιατρούς… Οι δάσκαλοι ήθελαν να γίνουν καθηγητές. Η σειρά

είναι: Νηπιαγωγός, Δάσκαλος, Καθηγητής, καθ. Πανεπιστημίου, Ακαδημαϊκός. Όλοι αυτοί με τις λίγες γνώσεις που έχουν, αποκομμένοι από την κοινωνία, δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους. Είναι σχέτοι καλαμαράδες, κοντυλοφόροι, τζαμάκηδες και γυαλάκηδες με κάτι γυαλιά πατομπούκαλα, και παριστάνουν πως κάτι ξέρουν και πουλάνε μούρη στους μαθητές τους. Οι περισσότεροι έχουν αντιγράψει και ως μαθητές, αλλά και ως φοιτητές, στα βιβλία τους και στις έρευνές τους. Αλλά δεν μαρτυράνε ο ένας για τον άλλο. Από τα βιβλία που έχουν στις βιβλιοθήκες τους δεν έχουν διαβάσει ούτε το 10%. Έχουν θεσμοθετήσει το μικρότερο ωράριο εργασίας. 4 ώρες τη μέρα για 6 μήνες το χρόνο. Αν βάλεις διακοπές, αργίες, διαλείμματα, εκδρομές κλπ. δουλεύουν το μισό απ’ ό,τι οι άλλοι εργαζόμενοι. Δεν κάνουν σχεδόν τίποτε, απλώς προσέχουν τα παιδιά τις ώρες που είναι σχολείο. Τα τελευταία χρόνια εφεύραν το ολοήμερο σχολείο. Επίτηδες δεν δουλεύουν καλά, για να ψαρεύουν φροντιστήρια το απόγευμα. Δεν αφήνουν να μπούνε και άλλοι αδιόριστοι συνάδελφοί τους για να μη τους μειωθούν τα χρήματα. Παριστάνουν τους γαμπρούς και τις νύφες, και συχνά παντρεύονται μεταξύ τους, έτσι έχουν 2 μεγάλους

τεμπελομισθούς, γίνονται φορτικοί στα παιδιά τους, θέλουν να τα κάνουν τουλάχιστον επιστήμονες όπως αυτοί… Λένε: ‘περισσότερα λεφτά για την Παιδεία’ και εννοούν να παίρνουν πιο πολλά λεφτά οι καθηγητές. Όμως όσα και να τους δώσουν , οι μαθητές δεν πρόκειται να μάθουν περισσότερα απ’ αυτούς. Έχουν μπερδέψει την ‘εκπαίδευση’ με την Παιδεία.. Η Εκπαίδευση είναι ‘στην πράξη’, είναι θεωρία και πράξη. Η ‘παιδεία’ που εννοούν , είναι η θεωρητική κρατική παρεχόμενη παιδεία για να μπορεί να λειτουργεί το ψεύτικο κράτος τους. Όμως η γνώση δεν είναι αγαθό αν σε οδηγεί στη δουλεία… Τους έχουν επιφορτίσει να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά ήδη από την νηπιακή ηλικία μαθαίνοντάς τους την …αποταμίευση. Τους μαθαίνουν να πιστεύουν σε θρησκείες, να υπακούν στους μεγαλύτερους ό,τι κι αν διατάζουν, να πηγαίνουν στην ώρα τους για μάθημα, να κάθονται στην τάξη υπάκουοι σαν σε στρατό. Η κανονική σημασία της λέξης ‘παιδεία’ είναι η γενική ικανότητα του ανθρώπου να παραμένει ‘παιδί’, να ‘παίζει’ , να ζει τεμπέλικα ως πολιτισμένο ζώο. Είναι διαρκής θεωρία και πράξη, είναι η ίδια η ζωή. Είναι η μάθηση

μέσω του παιχνιδιού! Αυτό είναι το διαρκές σχολείο, το αντίθετο από την α-σχολία, δηλαδή την εργασία. Η βασική λέξη είναι η σχόλη, σχολάζω=τεμπελιάζω, η αργία, και μετά έρχεται το αντίθετό της η α-σχολία… Πού να ήξεραν οι άγγλοι τι λένε λέγοντας school.!.. Καθηγητές. Πανεπιστημίου, Διανοούμενοι και Συγγραφείς Οι καθηγητές Πανεπιστημίου προτιμούν τον τίτλο πανεπιστημιακός δάσκαλος, προσπαθώντας να δείξουν ταπεινότητα, όμως κατά βάθος είναι ψώνια. Έχουν γράψει μερικά συγγράμματα αντιγράφοντας άλλους. Και για να μην τους καταλάβουν, τα μπερδεύουν ακόμα περισσότερο, παριστάνοντας έτσι πως λένε κάτι σημαντικό. Γράφουν τεράστιες προτάσεις 10 σειρών με δυσνόητες λέξεις που κανείς δεν καταλαβαίνει. Για να δικαιολογήσουν τη θέση τους χειροτερεύουν την επιστήμη τους. Για να παραστήσουν πως ξέρουν πολλά, αναφέρουν ονόματα ‘μεγάλων’: ‘όπως είπε και ο τάδε’, και συνεχίζουν… Τα βιβλία τους τα διαβάζουν μόνον οι φοιτητές τους στις σχολές, δηλαδή υποχρεωτικά. Έχουν πλάσει το μύθο του ‘φοιτητή’ που ‘πέτυχε και μπήκε στο Πανεπιστήμιο’.

Όσους πάρουν πτυχίο τους φορούν κάτι μανδύες και τετράγωνα καπέλα και τους φωτογραφίζουν μισή ώρα. Δηλαδή όλοι οι άλλοι είμαστε αποτυχημένοι, κι αυτοί είναι οι πετυχημένοι, που έβγαλαν τη βοϊδοσχολή? Έλεγε ένας: --είμαι επιστήμονας: --επιστήμονας έγινες, άνθρωπος δεν έγινες . του απάντησαν.. --Ένας αγρότης σπούδαζε το παιδί του στο εξωτερικό. Και τον ρωτάνε: --τι σπουδάζει? --Λύκος απαντάει. --Λύκος? --Ναι ,λέει, γιατί είχα 500 πρόβατα, και τώρα έχω 50 ( τα άλλα τα είχε πουλήσει για να τον σπουδάσει)

Ο Freud είπε: καλύτερα ένας χαρούμενος σκουπιδιάρης, παρά ένας νευρωτικός επιστήμονας. Τα μισά μαθήματα που υπάρχουν στα Πανεπιστήμια είναι άσχετα με το αντικείμενο, απλώς τα βάζουν για να καλύψουν τα 4 και 5 χρόνια. Τα ίδια τα Πανεπιστήμια για να δικαιολογήσουν τον ανύπαρκτο ρόλο τους βγάζουν κατά καιρούς τα αποτελέσματα από έρευνες που έκαναν: ‘το περπάτημα βοηθά την διανοητική υγεία’, ‘όσοι γελούν ζουν περισσότερο’, ‘η σοκολάτα βοηθά τη μνήμη’, ‘το σκυλάκι βοηθά την ανάπτυξη του παιδιού’ και άλλα που τα λέει και ένας αγράμματος .

----------------------------------------------Παρόμοιοι με αυτούς είναι και οι περισσότεροι συγγραφείς. Κλέβουν άλλους χωρίς να το αναφέρουν. Και για ξεκάρφωμα στο τέλος του βιβλίου έχουν βιβλιογραφία, δηλαδή πόσα βιβλία διάβασαν για να γράψουν αυτό. Κι όμως δεν έχουν ακουμπήσει ούτε τα μισά. Λένε λίγα με πολλά λόγια, αντί να κάνουν το αντίθετο. Είναι χαζεμένοι από τα πολλά γράμματα και διαρκώς ‘αφαιρεμένοι’, γι αυτό και γράφουν συνεχώς αφηρημένες έννοιες… Χειρότεροι απ’ όλους οι ‘ποιητές’. Γράφουν επίτηδες ακατανόητα πράγματα, ασυνάρτητες λέξεις και κοροϊδεύουν τον ηλίθιο αναγνώστη που ψάχνει: ‘τι θέλει να πει ο ποιητής’. Το τέλος όλων αυτών των ‘διανοούμενων’ έρχεται με τα φτηνά βιβλία και τους υπολογιστές, όπου ο καθένας μπορεί να έχει όλες τις γνώσεις δωρεάν, και ο καθένας σήμερα μπορεί να γράψει βιβλίο, ή ακόμα και να ανοίξει δικιά του σχολή. και άλλα …επαγγέλματα Ας δούμε πώς και άλλα επαγγέλματα, λιγότερο παρασιτικά, αλλοτριώθηκαν και αυτά από την ‘εξέλιξη’ και κλέβουν όλους τους υπόλοιπους, εν τέλει όλους μας.

Πολλά επαγγέλματα κλείνουν ραντεβού για να παραστήσουν πως έχουν πολύ κόσμο και είναι φίρμες. (ο κομμωτής, ο διαιτολόγος, ο ψυχολόγος, ο οδοντίατρος , κ.α.) Οι διαιτολόγοι φοράνε τη λευκή ζακέτα και το παίζουν γιατροί, και σου λένε με κάθε λεπτομέρεια: τι να τρώς , με τι συνοδεία, και τι ώρα. Ενώ αν θες να αδυνατίσεις, τι κάνεις? Απλώς δεν τρώς και κάνεις καύσεις. Δεν σου λένε να κάνεις νηστεία, διότι έχει αρνητική σημασία αφού την προστάζουν οι παπάδες. Λένε κάνε ‘δίαιτα’. Κι όμως είναι ακριβώς το ίδιο. Οι μάγειροι φοράνε κάτι άσπρα καπέλα, ανακατώνουν το φαγητό χωρίς λόγο, μπερδεύουν αλμυρά, ξυνά, γλυκά και πικρά χωρίς μέτρο, στολίζουν τα πιάτα τους σαν πίνακα ζωγραφικής, παριστάνουν πως δεν είναι μάγειροι αλλά ‘σέφ’. Εφευρίσκουν συνεχώς καινούργια φαγητά που τρώγονται με έναν ειδικό τρόπο. Μέχρι που βγάζουν και ειδικά βιβλία. Κοροϊδεύουν τον κόσμο με την ‘μαγειρική’ τους, ενώ τα καλύτερα φαγητά είναι τα …ωμά, τα φρούτα και οι καρποί. Κι όσο για τα μαγειρεμένα, σχεδόν όλα τα φαγητά τρώγονται ψητά, βραστά, τηγανητά, κλπ. Αρκεί να πεινάς… Και το θέμα δεν είναι οι

συνδυασμοί γεύσεων, ούτε η εμφάνιση του πιάτου, αλλά τα αγνά χωριάτικα υλικά. Γευσιγνώστες και οινογνώστες παριστάνουν τους επιστήμονες για να τρώνε και να πίνουν τζάμπα. Πίνουν σε ειδικό ποτήρι, σε ειδικούς βαθμούς θερμοκρασία, τρώνε τα φαγητά με ειδική σειρά και ειδικό τρόπο το καθένα. Οι εστιάτορες δίνουν χθεσινό και προχθεσινό και πολλών ημερών φαγητό, για σημερινό. Το προχθεσινό κρέας το κάνουν κοκκινιστό ή το κάνουν κιμά για μπιφτέκια. Τεψιά με φαγητό τα βάζουν στην κατάψυξη και τα ξαναδίνουν για μέρες. Αντί να έχουν 1-2 φρέσκα και καθαρά σπιτικά φαγητά, έχουν δεκάδες μπαγιάτικα, αλλά φορούν γάντια στα χέρια για να δείξουν πως δεν έχουν μικρόβια… Οι ψαράδες ψεκάζουν με επικίνδυνα χημικά τα ψάρια για να κοκκινίσουν, να δείχνουν για φρέσκα. Ψαράδες, κρεοπώληδες, αγρότες και εστιατόρια προτιμούν να πετάξουν τα φαγώσιμα που δεν πούλησαν, παρά να χαμηλώσουν την τιμή τους, παρά να τα χαρίσουν σε πεινασμένους. Το ίδιο κάνουν μπακάλικα και σούπερ μάρκετ με τα ληγμένα.

Η καφετζού, το μέντιουμ και ο αστρολόγος, σου λένε με σοβαρό στυλ αυτά που συμβαίνουν καθημερινά σε όλους: θα κάνεις ταξείδι, θα πάρεις είδηση, θα μπείς σε μεγάλη πόρτα, σε ζηλεύουν, θα πάρεις λεφτά, θα δώσεις λεφτά. Και θα σου βρουν το ταίρι που ζητάς αν πληρώσεις για να λύσουν τα μάγια. Σου αναλύουν το χαρακτήρα και σου λένε το μέλλον σου και με ποιόν ταιριάζεις μόνο και μόνο από το ζώδιο και τον ωροσκόπο. Κι αυτοί που γεννήθηκαν με διαφορά 2 ημερών αλλά στην αλλαγή του ζωδίου, ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν? Δεν μας είπαν. Και πώς γίνεται δύο δίδυμοι που γεννήθηκαν την ίδια ώρα να διαφέρουν τόσο? Οι πιο πονηροί από αυτούς χρησιμοποιούν την υποβολή και τον υπνωτισμό για να παραμυθιάσουν τα θύματά τους, που ακόμα δεν τους έχουν σπάσει στο ξύλο. Παρόμοιο υπνωτισμό -‘μαγεία’ ασκούν συχνά και οι επίσημοι ‘μάγοι’, οι ιερείς… Ο Αστρονόμος παριστάνει τον επιστήμονα, πως δεν είναι ‘αστρολόγος’. Όμως κι αυτός λέει παραμύθια, και μάλιστα χειρότερα: Ότι την τάδε μέρα και ώρα μερικοί πλανήτες θα έρθουν σε απόλυτη ευθεία και θα γίνουν καταστροφές. Ούτε ποτέ

έρχονται σε ευθεία πολλοί πλανήτες, ούτε ποτέ έρχονται καταστροφές στη γη από αυτό. Ο μετεωρολόγος κάνει πως προβλέπει το αυριανό καιρό, τα λέει με λόγια που να μην καταλαβαίνεις, για να καλύψει πως στην ουσία λέει ότι του λένε οι δορυφόροι, απλώς αντιγράφει τον χθεσινό καιρό της διπλανής χώρας. Ο σεισμολόγος εξηγεί με στόμφο αν ήταν ‘προσεισμική δόνηση ή μετασεισμός’ και κατά πόσο η κατάσταση είναι ανησυχητική. Τι σπούδαζε τόσα χρόνια?, αφού δεν μπορούν να προβλεφθούν οι σεισμοί?! Ο μοντέρνος φούρναρης επίτηδες δεν φτιάχνει καλό ζυμωτό ψωμί το οποίο κρατάει 5 και 10 μέρες, για να σε αναγκάζει να πηγαίνεις κάθε μέρα στο φούρνο, για να ψωνίζεις και από τα δεκάδες άλλα είδη που έχει. Ο ταξιτζής βάζει το ρολόι να τρέχει πιο γρήγορα, το ίδιο κάνει και ο βενζινάς. Έτσι σε κλέβουν τόσο λίγο που δεν το καταλαβαίνεις, αλλά γι αυτούς συνολικά είναι πάρα πολύ. Ο ρολογάς, δεν το φτιάχνει το ρολόι αμέσως, αλλά λέει ‘έλα σε λίγες μέρες’, για να σου πάρει περισσότερα και χωρίς διαμαρτυρία. Ο Αγιοβασίλης κοροϊδεύει αθώα παιδάκια και φωτογραφίζεται για να πάρει λεφτά.

Ο βιομήχανος και ο έμπορος παιδικών παιχνιδιών βγάζουν εκατομμύρια μαθαίνοντας στα παιδιά πως και το παιχνίδι πληρώνεται… Ο Γεωπόνος-‘Διακοσμητής’ φυτεύει τα δέντρα κατά σειράν λες και είναι στρατιωτάκια , και τα κουρεύει σαν γλόμπους, ‘για να είναι όμορφα’. Η μπάρ γούμαν βάζει νερό με λίγη κοκα-κόλα παριστάνοντας πως πίνει ουίσκυ, το οποίο θα πληρώσει ο πελάτης και σε τριπλάσια τιμή. Ο καντηλανάφτης γυρίζει συνεχώς όλα τα μανουάλια και πιάνει τα φρεσκοαναμμένα κεράκια, τα φυσά και τα σβήνει, μετά τα βουτά σε βρώμικο νερό και τα στοιβάζει στην άκρη για να τα ξανακάνουν κεριά, για να τα ξαναπουλήσουν. Μόνο που δεν είναι κεριά, δεν είναι από κηρύθρα, αλλά από πετρέλαιο… Ο επαγγελματίας ψευδομάρτυρας έχει πάρει ‘τον αέρα’ του δικαστηρίου, παίρνει το μεροκάμματό του και ορκίζεται ψέμματα. Τον ξέρουν οι δικαστές, αλλά μήπως κι αυτοί είναι άγιοι? Το γραφείο συνοικεσίων ( η μοντέρνα προξενήτρα) δίνει ψεύτικες ελπίδες με το αζημίωτο σε ταλαίπωρους ανθρώπους που δεν μπορούν να βρουν ταίρι. Οι οίκοι ευγηρίας ( τα γηροκομεία) παίρνουν όλη την περιουσία και τη

σύνταξη από αδύναμα μοναχικά γεροντάκια . Ο νεκροθάφτης (μπρρρ) κλέβει τα χρυσαφικά των πεθαμένων, ακόμα και τα χρυσά δόντια. Και τους θάβουν παράνομα στα γρήγορα προτού περάσει το 24ωρο, φοβούνται μήπως γίνει νεκροφάνεια… Ο κουτοπόνηρος αγρότης λέει πως το κρασί του δεν έχει καθόλου φάρμακα, αλλά αν τον ξαναρωτήσεις παραδέχεται πως έχει ρίξει το μισό συντηρητικό απ’ όσο του έδωσε ο χημικός οινολόγος που κι αυτός δίνει επίτηδες πολλά φάρμακα για να δικαιολογήσει τα λεφτά του… Και γιατί πρέπει να έχει το κρασί 12 βαθμούς? Οι αρχαίοι το έφτιαχναν δυνατότερο, δεν έβαζαν ποτέ φάρμακα και το αραίωναν με νερό όταν ήταν να το πιούν. Ο επιχειρηματίας-αγρότης, αυτός που δεν δουλεύει ποτέ, λέει πως ‘ραβδίζει’ , αλλά απλώς εννοεί πως έχει ανασφάλιστους εργάτες στο χωράφι του και ραβδίζουν. Και τους πληρώνει όσο πιο λίγο ‘το ζευγάρι’, ο άντρας παίρνει πιο πολλά λεφτά από τη γυναίκα, και είμαστε στον 21 αιώνα! Ο βιομήχανος κρασιού ( και άλλων αλκοολούχων) βάζει νερό και μια θαυματουργική σταγόνα και σε ένα λεπτό το νερό έγινε κρασί!. Ξεπέρασαν

ακόμα και τον Χριστό!... Κατόπιν βάζει και χρώμα, αλλά δεν το αναφέρει στην ετικέτα. Όλοι όσοι τυποποιούν τρόφιμα βάζουν μέσα δηλητήρια, αλλά απ’ έξω γράφουν ‘χωρίς συντηρητικά’.

Εκατοντάδες συνθέτες μουσικής και συγγραφείς έκαναν τα έργα τους με την αποκλειστική βοήθεια των υπολογιστών, αλλά δεν το λένε. Συνθέτες της δεκάρας παίρνουν μια παραδοσιακή μελωδία, τη διασκευάζουν λίγο, και την παρουσιάζουν για δικιά τους. Κάτι στιχουργοί της πεντάρας φτιάχνουν στο άψε-σβήσε στιχάκια με οιμοιοκαταληξία. Μόνο οι λέξεις: μάτια και κομμάτια βρίσκονται σε πολλές δεκάδες τραγούδια. Μερικοί κομπλεξικοί τραγουδιστές αγοράζουν ένα τραγούδι από έναν κανονικό συνθέτη και στιχουργό, και είναι πλέον ‘δικό τους’. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί παίρνουν μίζα για να βάζουν επιλεγμένα τραγούδια από λίστα. Εκδοτικοί οίκοι γράφουν στο εξώφυλλο πόσες εκδόσεις έχουν γίνει. Αν έχει ζήτηση ένα βιβλίο, γιατί δεν βγάζουν πολλά αντίτυπα?

Οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν μοντέρνα και ‘αφηρημένα’, και παραμυθιάζουν τους άμουσους πλούσιους ώστε να τους παίρνουν τα εκατομμύρια. Κι όμως τα μικρά παιδιά ζωγραφίζουν καλύτερα , και χωρίς σπουδές.

Η τιμωρία όλων αυτών των ‘καλλιτεχνών’ είναι να γίνονται διάσημοι ‘μετά θάνατον’, και να κονομάνε οι κληρονόμοι. Όλοι οι μεσάζοντες σε κάθε είδος τέχνης εκβιάζουν με κάθε τρόπο τους καλλιτέχνες… Για να προχωρήσεις πρέπει να περάσεις πρώτα απ το κρεβάτι… Οι προπονητές ποδοσφαίρου και άλλων αθλημάτων σκούζουν από τον πάγκο, λες και τους ακούνε οι παίκτες. Παριστάνουν τον μαέστρο που κι αυτός κουνάει με στυλ συνεχώς το

ραβδί του, όμως οι οργανοπαίκτες παίζουν από μόνοι τους… Όμως δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε άλλο με όλα αυτά τα παράσιτα. Χάσαμε ήδη πολύτιμο χρόνο. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Ας ψάξει ο καθένας να βρεί πώς κλέβει το κάθε επάγγελμα, πώς παίζουν όλοι αυτό το ‘συνεχές οικονομικό θέατρο σκιών’. Είναι πράγματι γοητευτικό να τους αποκαλύπτεις, αλλά και πολύ αστείο.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ Το χρήμα (money, μονέδα ,παράς, μπαγιόκο, μπερντέ, λάχανα, άσπρα,αργύρια), είναι ‘μέσον συναλλαγών’, ‘η κινητήριος δύναμη’, και για μερικούς ‘ο Θεός’ Το χρήμα ‘δεν έχει πατρίδα’ , ούτε’ ιδεολογία’. Το χρήμα, -όπως και όλα τα πράγματα- είναι ‘πέραν του καλού και του κακού’, ‘ δεν έχει μυρουδιά’. Είναι το αντίτιμο για κάθε τι, αφού ‘όλα πουλιώνται και όλα αγοράζονται’. Λες και η

ερώτηση ‘πόσο κάνει?’ απάντηση για κάθε τι…

έχει

Είναι αντίκρισμα αγαθών και ‘θέλει αντίκρισμα σε χρυσάφι’ Το χρήμα δεν έχει άλλο σκοπό από το να κυκλοφορεί καταναλώσιμα αγαθά. ‘Να και νόμου’. Κάθε αγαθό έχει την χρηματική του αξία, άρα όσα χρήματα κυκλοφορούν είναι το αντίκρισμα των όσων αγαθών υπάρχουν. Είναι όμως αδύνατο να προσδιορίσουμε την αναλογία μεταξύ του κυκλοφορούντος χρήματος και του συνολικού προϊόντος που ανταλλάσσεται. Άλλοι λένε το 10 ή 20%. Το προϊόν είναι πάντα

περισσότερο διότι το ίδιο χρήμα κάνει συνεχείς συναλλαγές.

Και τα δύο είναι μύθος. Κανείς δεν ξέρει, δεν έχει μετρήσει τα αγαθά που υπάρχουν, ούτε και την αξία τους. Πάντως είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την αξία του χρήματος που υπάρχει. Και δεύτερον, τα αγαθά που υπάρχουν χωρίς να πουλιώνται, και τα χρήματα που υπάρχουν χωρίς να αγοράζουν κάτι, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα χρήματα που αγοράζουν ένα συγκεκριμένο αγαθό μια συγκεκριμένη στιγμή. Το χρήμα λειτουργεί αυτόνομα…

ζάχαρη, κ.α. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες είχαν για νόμισμα κάτι βαριά σίδερα για να μην μπορεί κανείς να πλουτίζει. Σήμερα για τα κέρματα χρησιμοποιούνται διάφορα μέταλλα, όχι πολύτιμα. Τα κέρματα διατηρούνται χωρίς φθορές, έχουν μικρό βάρος και όγκο, και μπορούν να υποδιαιρεθούν σε πολλές μονάδες. Πολλά νομίσματα ,αλλά και χαρτονομίσματα, υπήρξαν τόσο όμορφα, σαν έργο τέχνης. Τα χαρτονομίσματα έχουν σειριακό αριθμό για να μη πλαστογραφούνται, τα κέρματα δεν αξίζει να φτιάξεις πλαστά γιατί κοστίζουν περισσότερο απ΄’ όσο αξίζουν. Στις μέρες μας υπάρχει πλέον το πλαστικό και το ηλεκτρονικό χρήμα, έχεις την κάρτα σου ή αγοράζεις από τον υπολογιστή.

Όσο για το χρυσάφι, λέγεται πως για να κόψει χρήμα ένα κράτος έπρεπε να έχει ‘στο περίπου’ και ανάλογο χρυσάφι, αλλά αυτό καταργήθηκε το Ι971 από τον πρόεδρο Νίξον της Αμερικής. Όμως ποτέ δεν ίσχυσε αυτό απόλυτα για τον απλό λόγο ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο χρήμα κυκλοφορεί… το νόμισμα Οι πρωτόγονοι αντάλλασσαν είδος με είδος. Επίσης, κατά καιρούς, χρησιμοποιήθηκε ως χρήμα το αλάτι, η

Ο άργυρος (ασήμι) και ο χρυσός, έγιναν κατά καιρούς νομίσματα, λόγω του ότι είναι σπάνια στη φύση, και από την ομορφιά τους, γι αυτό και χρησιμοποιούνται κυρίως για κοσμήματα από βασίλισσες. Ο χρυσός, επιπλέον, έχει την σπάνια ιδιότητα να μη χαλά στο χρόνο, να μην οξειδώνεται. Οι πλούσιοι πάντα ήθελαν να έχουν χρυσό για να κάνουν επίδειξη σε άλλους. Το χρυσάφι δεν έχει –σχεδόνκαμία χρησιμότητα, και αν σκεφτούμε

Λένε επίσης πως όσα χρήματα κυκλοφορούν πρέπει να έχουν το αντίκρισμά τους σε χρυσάφι, αποθηκευμένο στις τράπεζες.

πως έχει μεγάλο κόστος εξόρυξης, τότε η πραγματική του αξία είναι πολύ λιγότερη κι από το νερό ή το χώμα. Είναι ανεξήγητο πως οι άνθρωποι κουράζονται πολύ σκάβοντας για να βρουν χρυσό, και ξανασκάβουν και χτίζουν υπόγεια για να τον ξαναθάψουν!... Λίγοι ξέρουν πως δεν υπάρχουν 2 ίδια χαρτονομίσματα, εκτός βέβαια από τον αριθμό τους, που είναι φυσιολογικό να είναι διαφορετικός. (όπως και η υπογραφή του τραπεζίτη). Αν κοιτάξει κανείς όποια 2 ίδιας αξίας χαρτονομίσματα βρίσκει πολλές διαφορές στις γραμμές, τα σχήματα και τα χρώματα. Τι σημαίνει άραγε αυτό? Ότι το ίδιο το κράτος εκδίδει πλαστά χαρτονομίσματα? προσφορά και ζήτηση Ο ένας δίνει, κι ο άλλος λαμβάνει. Έτσι γίνεται το dare et avere, το νταραβέρι, το ‘ντιλίβερι’, το διαρκές πάρε-δώσε. Πρόκειται για τον γνωστό νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, ο οποίος είναι αυτός που διαμορφώνει τις τιμές. Όταν η προσφορά καλύπτει την ζήτηση τότε οι τιμές είναι φυσιολογικές. Όσο πιο πολλή είναι η ζήτηση , τόσο ανεβαίνουν οι τιμές, και το αντίστροφο.

Μονοπώλιο και ανταγωνισμός Το επιτραπέζιο παιχνίδι που λέγεται ‘μονόπολυ’, βγαίνει από την ελληνική λέξη ‘μονοπώλιο’, και αυτό σημαίνει στα αγγλικά. Δηλαδή αν μόνο ένας πουλά κάτι, έχει το μονοπώλιο, και το πουλά όσο πιο πολύ , έχει στο χέρι τους αγοραστές, γιατί δεν έχει ανταγωνιστές. Σε μια οικονομική κοινωνία όλοι θέλουν να πουλήσουν ακριβά και να αγοράσουν φτηνά. Όταν πουλούν πολλοί, τότε προσπαθούν να πουλούν όσο ακριβότερα ως προς τους αγοραστές, και όσο πιο φτηνά από άλλους ανταγωνιστές πωλητές. Κανονικά ο ανταγωνισμός έστω και 2 πωλητών πρέπει να φτάσει την τιμή τόσο χαμηλά, όσο πιο κοντά στο κόστος, + ένα μικρό κέρδος. Υπό την έννοια αυτή η ελεύθερη οικονομία είναι άκρως σοσιαλιστική και δίκαια. Στην πράξη όμως είναι αλλιώς, γιατί δεν μπορούν να κατεβούν οι τιμές κάτω από ένα σημείο. Οι λίγοι που έχουν τα πολλά, οι λίγοι μεγαλέμποροι, είναι πιο εύκολο να τα βρούν μεταξύ τους για να μη ρίχνουν τις τιμές, ενώ οι πολλοί πωλητές και οι πολλοί αγοραστές, δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να μειώσουν τις τιμές στα προϊόντα. (όπως και οι εργάτες δεν μπορούν να συνεννοηθούν ανεβάσουν τα μεροκάματα.)

για να

Έτσι, λες και κάθε εμπόριο τείνει προς το μονοπώλιο, προς την συγκέντρωση του χρήματος σε όλο και πιο λίγους, σε λιγότερους, σε πολύ λίγους, σε έναν. Αυτοί είναι οι λίγες πολυεθνικές εταιρείες, είναι η Παγκόσμιος Κεντρική Τράπεζα, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο… Το χρήμα δεν έχει ηθική Το χρήμα βρίσκεται πέραν του καλού και του κακού. Έχει την ‘δικιά του ηθική’ . Η μόνη ηθική του είναι να το σέβεσαι, να το χρησιμοποιείς σωστά, να το επενδύεις σωστά, και να επιστρέφεις το δανεικό χρήμα… Δεν έχει καμία άλλη ηθική. Δεν το νοιάζει πως το απέκτησες και αν θα το χρησιμοποιήσεις για ηθικό σκοπό ή όχι, αντιθέτως σε ‘απελευθερώνει’ , διώχνει ευθύνες και τύψεις και μπορείς να κάνεις ο,τιδήποτε… Ας αναφέρουμε ένα πραγματικό περιστατικό: Κάποιος είχε διαφορές με άλλον, και πλήρωσε έναν τρίτο ‘επαγγελματία δολοφόνο’ για να τον βγάλει απ’ τη μέση.. Οι δύο πρώτοι ‘δεν φταίνε’ γιατί και ο καθένας θα μπορούσε να κάνει το ίδιο στη θέση του άλλου, αλλά και ο φονιάς νομίζει πως δεν έχει ηθική ευθύνη αφού πληρώθηκε από άλλον για να το κάνει. Αυτός ‘απλώς τράβηξε την σκανδάλη’, ο άλλος στην πραγματικότητα τον σκότωσε…

Κάτι παρόμοιο γίνεται με οποιαδήποτε συναλλαγή στην ελεύθερη αγορά… Αλλά και το κράτος το ίδιο, δεν ενδιαφέρεται τι δουλειά κάνεις, αν είναι ηθική ή όχι, αλλά μόνο αν πληρώνεις φόρους.

Ακόμα και το πλαστό χρήμα ( ή το χρήμα της παραοικονομίας, το κλεμμένο από τους φόρους, ή το ‘μαύρο’ χρήμα), ακόμα και τα λεφτά αυτά , ιδίως αυτά, κινούν την αγορά, δίνουν θέσεις εργασίας, κέρδη, απολαύσεις. Όπως λέει η φράση: τα πιο ‘στρογγυλά’ λεφτά είναι τα κλεμμένα. Άλλωστε εκατομμύρια χρήματα καθημερινά χάνονται –κυριολεκτικά-, στη φύση, ή καίγονται χαρτονομίσματα ή φθείρονται, και έτσι ένας που φοροδιαφεύγει ή ακόμα κι αν φτιάχνει ‘πλαστό’ χαρτονόμισμα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να φέρνει αυτά τα χαμένα λεφτά στην κυκλοφορία για την ομαλή κίνηση της οικονομίας… Όμως το κράτος είναι ζηλιάρικο και θέλει μόνο αυτό να κόβει χρήμα, γι αυτό και τιμωρεί με τη μεγαλύτερη τιμωρία τους πλαστογράφους χρήματος. έχει, όμως, κανόνες ‘Το χρήμα είναι ο καλύτερος εργάτης και το χειρότερο αφεντικό’. Δηλαδή αν

το χρησιμοποιείς σωστά είναι χρήσιμο. Αν όχι, αν σε κάνει ό,τι θέλει, τότε είναι βλαβερό και επικίνδυνο. Αν το σέβεσαι θα περνάς καλά, είτε έχεις πολλά, είτε και λίγα, ή ακόμα και καθόλου. Το χρήμα είναι η αντανάκλαση των αγαθών, αντιπροσωπεύει ιδρώτα. Χρήμα = εργασία= αγαθά Όσο πιο γρήγορα το χαλάς, τόσο πιο γρήγορα θα αναγκαστείς να πας για δουλειά. Αν όλο μαζεύεις και μαζεύεις θα τα φάνε οι κληρονόμοι, αυτοτιμωρείσαι μόνος σου. Όσο το σκέφτεσαι χάνεις χρόνο απ’ τη ζωή σου. Το χρήμα δεν δέχεται μαγκιές. Όπου υπάρχει χρήμα υπάρχει ‘δικαιοσύνη’. Έχει τη δικιά του τιμιότητα. Είναι λες και έχει μυαλό. Όπως του φέρεσαι, σου φέρεται κι εκείνο. Υπό αυτή την έννοια είναι ‘Θεός’, είναι ένας από τους ‘θεούς’. Συνήθως το εύκολα ή παράνομα βγαλμένο χρήμα σπαταλιέται γρήγορα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στο χρήμα που έχει βγεί από ιδρώτα. Σαν να ξέρει το ίδιο το χρήμα πόσο εύκολα βγήκε! …

να έχει ποσοστά ή μετοχές σε οποιαδήποτε εταιρεία, ο πιο φτωχός μετέχει και του πιο πλούσιου. Η ‘αγορά’ όμως, κινείται από μόνη της και βλέπει τα πράγματα εξ αποστάσεως. Αγορά, όμως, δεν είναι μόνο οι αγοραπωλησίες προϊόντων ή υπηρεσιών, αλλά όλη η ζωή μιας κοινωνίας. Και, στις μέρες μας, η κοινωνία είναι πλέον παγκόσμια… Το χρήμα ``μοιάζει με ένα ‘αόρατο χέρι’ που κινεί τα πάντα. Το κεφάλαιο είναι ένα ομαδικό προϊόν: δεν μπορεί να μπεί σε κίνηση παρά με συνδυασμένες προσπάθειες από πολλά άτομα, από όλη την κοινωνία. Το κεφάλαιο, το χρήμα, δεν είναι κανενός, είναι ολονών. Έστω κι αν το έχουν λίγοι, αυτό κυβερνά εν αγνοία τους, ακόμα και σε σχέση και με άλλους που δεν το έχουν. Σε μια κοινωνία όλοι χρωστάνε, ο ένας στον άλλο, και ο λόγος που χρωστάει ο καθένας είναι το ότι του χρωστάει ένας άλλος. Αν ένας ξεπληρώσει ένα χρέος του , ίσως βοηθήσει πολλούς να ξεχρεωθούν κι εκείνοι.

μετέχει σε όλα, αν και αμέτοχο

Πάγιο κεφάλαιο και Κυκλοφορούν κεφάλαιο

Το χρήμα είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρώνον .Ο καθένας μπορεί

Στη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία έχει πρωτεύοντα ρόλο το

κεφάλαιο, και υπάρχουν 2 ειδών κεφάλαια. Πάγιο είναι το κεφάλαιο που δεν κινείται, έχει παγώσει. Όταν όμως κινείται, όταν κυκλοφορεί τότε γίνεται Κυκλοφορούν. Στο ‘πάγιο κεφάλαιο’ υπάγονται οι μηχανές, τα εργαλεία, οι βιοτεχνίες, οι αποθήκες , ακόμα και η γη η ίδια και οι ικανότητες και η εργασία των εργατών Ακόμα και οι πιο χρήσιμες μηχανές και τα εργαλεία δεν μπορούν να παράγουν τίποτα χωρίς την ύπαρξη του κυκλοφορούντος που θα πληρώσει τους εργάτες και θα πωλήσει τα προϊόντα. Η γη όσο κι αν καλλιεργηθεί δεν δίνει χρήματα ή αγαθά σε καταναλωτές αν δεν υπάρχει το εμπορικό κεφάλαιο.

τέχνες, οι επιστήμες. Μέχρι και το κράτος κερδίζει φόρους. Γεννά με γεωμετρική πρόοδο, αλλά όχι όμως όταν το πράγμα παραγίνεται…, τότε υπάρχει υπερπληθωρισμός.

έχει αξία μόνο αν κινείται Το χρήμα λέγεται αλλιώς και ‘ρευστό’. Έχουμε εισροές και εκροές χρήματος. Αν υπάρχουν αγαθά αλλά δεν υπάρχει χρήμα, δεν μπορούν να γίνουν συναλλαγές, δεν κινείται η αγορά. Αν θέλεις ένα κράτος να μην έχει πρόοδο, δεν αφήνεις να υπάρχει και να κινείται το χρήμα σε αυτό. Όσο κινείται το χρήμα σε μια κοινωνία, και ανταλλάσσεται με αγαθά ή υπηρεσίες, τόσο αυξάνουν τα κέρδη, οι θέσεις εργασίας, τα διάφορα έργα, οι

δούλους και τα 10 τάλαντα)

Είναι μερικοί , οι φιλάργυροι, οι οποίοι έχουν το χρήμα σαν φετίχ, δεν θέλουν να χάσουν ούτε το χρήμα που τους περισσεύει. Ο φιλάργυρος είναι χειρότερος και από τον (καλό) κεφαλαιοκράτη, είναι η χειρότερη μορφή του. Το χειρότερο απ’ όλα είναι να το έχεις αποθηκευμένο στο σεντούκι , μόνο εκεί δεν γεννά , δεν δίνει τόκο, έχει όμως περισσότερη σιγουριά . ---------------------------------------

Αλλά ας δούμε τι λέει το ευαγγέλιο για το χρήμα: (παραβολή με τους 10 --Ένας ευγενής (…) κάλεσε 10 δούλους του και τους έδωσε από ένα τάλαντο, και τους είπε: «εμπορευτείτε μ’ αυτά, ώσπου να γυρίσω.»(…) Όταν γύρισε πίσω τους ρώτησε πώς τα εκμεταλλεύτηκε ο καθένας: Ο πρώτος και του είπε: « κύριε, το νόμισμά σου απέφερε άλλα 10 νομίσματα». Εκείνος τότε του είπε: εύγε, καλέ δούλε! Επειδή αποδείχτηκες έμπιστος σ’ αυτό το ελάχιστο, ανάλαβε την εξουσία πάνω σε 10 πόλεις». Ήρθε κι’ ο δεύτερος και του είπε: «το νόμισμά σου, κύριε, έφερε άλλα 5

νομίσματα» . Είπε και σ’ αυτόν: «πάρε κι εσύ την εξουσία σε 5 πόλεις». Ήρθε κι ο άλλος και του είπε: «κύριε, ορίστε το νόμισμά σου, το είχα κρύψει σε ένα μαντήλι γιατί σε φοβόμουνα, επειδή είσαι άνθρωπος σκληρός, παίρνεις αυτό που δεν έδωσες, θερίζεις αυτό που δεν έσπειρες και μαζεύεις εκεί που δε λιχνίζεις». Του λέει τότε ο βασιλιάς: «θα σε κρίνω από τα ίδια σου τα λόγια, κακέ δούλε: ήξερες ότι εγώ είμαι άνθρωπος σκληρός και ότι παίρνω αυτό που δεν έδωσα, θερίζω αυτό που δεν έσπειρα και μαζεύω εκεί που δε λίχνισα. Γιατί τότε δεν έβαλες τα χρήματά μου σε μια τράπεζα, ώστε, όταν έρθω, να τα πάρω με τον τόκο τους?» Και είπε στους παρευρισκόμενους: «πάρτε του το νόμισμα και δώστε το σ’ αυτόν που έχει τα 10 νομίσματα». Εκείνοι του είπαν: «κύριε, αυτός έχει δέκα τάλαντα» Σας βεβαιώνω, απάντησε, πως στον καθένα που έχει, θα του δοθεί κι άλλο. Αλλά απ’ όποιον δεν έχει, θα αφαιρεθεί και το λίγο που έχει ------------------------------------------------------

Εκτός από τα λίγα χρήματα που έχουν μερικοί στην άκρη ‘για μια ανάγκη’, τα χρήματα έχουν αξία μόνο αν κινούνται, μόνο αν αγοράζουν κάτι. Αν το χρήμα είναι στο συρτάρι ή στο πορτοφόλι , είναι απλώς ένα χαρτί ή ένα σίδερο-κέρμα. Δείχνει την αξία του μόνο αν αγοράσει κάτι, αν το δώσεις και ο άλλος σου δώσει κάτι. Ο άλλος με τη σειρά του, θα δώσει αξία

στο χρήμα μόνο αν κάνει το ίδιο. Όσο το ανταλλάσεις, τόσο παίρνει αξία. Την αγορά δεν την νοιάζει αν ένας ή πολλοί έχουν χρήματα, αλλά μόνο αν κινείται το χρήμα, αν γίνονται εμπορικές πράξεις. Κανείς δεν ξέρει πόσο χρήμα υπάρχει, ούτε πόσο χρήμα κινείται. Το χρήμα, από τη μια μεριά θέλει να γίνεται περισσότερο, να συσσωρεύεται, αλλά από την άλλη μισεί την στατικότητα, θέλει διαρκώς να αυτοεπιβεβαιώνεται ότι αξίζει, σαν κάθε γυναίκα… Ένα χαρτονόμισμα αν αλλάζει χέρια, δίνει χαρά, δίνει εργασία, δίνει κέρδος σε όσο πιο πολλούς ανθρώπους, ενώ όσο κάθεται φέρνει φτώχεια. Η πλεονεξία, αν οδηγεί σε κίνηση του χρήματος, είναι αιτία δημιουργίας και πλουτισμού. Ένας που έχει λεφτά, κανονικά δεν χρειάζεται να δουλεύει, απλώς να τα τρώει αργά-αργά . Όμως πολλοί πλούσιοι θέλουν να τα κάνουν περισσότερα, τα επενδύουν κι έτσι δίνουν δουλειά σε άλλους. Ανοίγουν βιοτεχνίες, βιομηχανίες, αγοράζουνπωλούν. Αν δεν ήταν αυτοί δεν θα υπήρχε δημιουργία. έχει και …επιτάχυνση Ίσως είναι δύσκολο να βγάλεις τα πρώτα χρήματα, θέλει κόπο και εξυπνάδα. Αλλά αν έχεις ένα απόθεμα

χρημάτων είναι πανεύκολο να βγάλεις και άλλα. Μόνο ένας στους 100 πλούσιους πτωχεύει, λόγω συγκυριών ή λόγω βλακείας. Αλλά και μια οικονομία όταν έχει ανάπτυξη, τότε μπορεί και πουλά φτηνά, έχει απόθεμα, κάνει επενδύσεις, γίνεται συνεχώς πιο ανταγωνιστική και σχεδόν ποτέ δεν πτωχεύει. το χρήμα ‘λαδώνει’ Αν παρομοιάσουμε την οικονομία και την κοινωνία σαν μια …μηχανή, -και έτσι είναι!- τότε το χρήμα είναι το λάδι της. Χρειάζεται για να δουλεύει σωστά και για να μειωθούν οι …τριβές. Έχει τους τρόπους του να είναι όλοι ικανοποιημένοι, και να βγαίνουν ‘λάδι’. Όλοι παίρνουν το κάτιτίς τους, τη ‘μίζα’ τους, αλλά μήπως και ένα αυτοκίνητο το ίδιο δεν κάνει? Για να ξεκινήσει θέλει πρώτα να πάρει εμπρός η μίζα του… Κόστος- Κέρδος –‘υπεραξία’ Κάθε τι έχει μια τιμή-κόστος, δηλαδή το πόσα χρήματα χρειάστηκαν για να πάει έως τον καταναλωτή. (υλικά-εργασία- απόσβεση κεφαλαίου και μηχανημάτων- μεταφορά κ.α) Όμως πάντα πουλιέται όσο μπορεί πιο περισσότερο, και αυτό είναι το

κέρδος από όλη αυτή τη φασαρία, είναι μια παραπάνω αξία , η ‘υπεραξία’. Ο κόπος του εργάτη που παρήγε το προϊόν, ο μισθός του, είναι συνήθως πολύ μικρότερος από την υπεραξία του προϊόντος την οποία καρπούται ο κεφαλαιοκράτης, το αφεντικό. Και όσο αλλάζει χέρια το προϊόν, από μεσάζοντα σε άλλον έμπορο, συνήθως διπλασιάζεται -τουλάχιστον- η τιμή του. Λες και όλοι θέλουν να βγάλουν μεροκάματο στις πλάτες του εργάτη που το έφτιαξε… Οι επενδυτές έχουν έναν χρυσό κανόνα: ‘κάνε ό,τιδήποτε αρκεί να σου φέρει έστω μια δραχμή κέρδος’, χωρίς εσύ να δουλεύεις, εννοείται. Στην πράξη όμως πρόκειται για πολύ περισσότερες ‘δραχμές’ … ο φόρος Όταν είσαι μέσα στη φύση, κάτω από ένα δέντρο, δεν υπάρχει ιδιοκτησία, ούτε και χρειάζεται το χρήμα. Απλώνεις το χέρι ,κόβεις το φρούτο και το τρως.. Δεν πληρώνεις κανέναν φόρο τρώγοντας ένα μήλο. Όταν είσαι μακριά από τη φύση, στις πόλεις, εκεί χρειάζεται το χρήμα για τις συναλλαγές. Τότε επεμβαίνει ο φόρος. Φόρος σημαίνει κεντρική εξουσία (και κρατική θρησκεία). Σε κάθε συναλλαγή βάζουν φόρο , τον

συλλέγουν οι φοροεισπράκτορες και τον δίνουν στο κράτος, στους κρατικούς υπαλλήλους και στους κυβερνήτες επειδή αυτοί δεν θέλουν να πάνε για δουλειά ώστε να βρούν λεφτά.. Θα μπορούσε δηλαδή να υπήρχε ζωή στο άστυ, να υπήρχαν πλούσιοι , λιγότερο πλούσιοι, μεσαίοι ή και φτωχοί, αλλά να μην πληρώνει κανείς φόρο, να μην υπάρχει κράτος. (πλήν πολύ ολίγων αστυνομικών για την στοιχειώδη διασφάλιση της συνέχισης αυτού του ‘αναρχικού κράτους’). Δεν χρειάζεται ,λοιπόν, ο φόρος. Το κράτος επίτηδες παριστάνει ότι παρέχει ψευτο-υγεία, και ψευτοπαιδεία και τόσα άλλα άχρηστα, για να δικαιολογεί τον ανύπαρκτο ρόλο του. Άμεσοι και έμμεσοι φόροι Επειδή δεν μπορεί το κράτος να μας βάλει χέρι στην τσέπη στα ίσια, τελικώς το κάνει επεμβαίνοντας στις συναλλαγές. Στους έμμεσους φόρους (Φ.Π.Α., βενζίνη, τσιγάρα, διόδια, κλπ.) πληρώνουν άμεσα όλοι, ανεξάρτητα αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί. Λέγεται πως στους άμεσους φόρους πληρώνουν πιο πολύ οι πολύ πλούσιοι. Όμως είναι ένας μύθος, γιατί στην πράξη σπάνια πληρώνουν και μάλιστα από το πλεόνασμά τους, από ‘κλεμμένα’ λεφτά.

Φόρος και γραφειοκρατία Για να μαζεύονται οι φόροι από το λαό και να τους τρώνε οι μεγαλοτεμπέληδες βασιλείς και αριστοκράτες πρέπει να υπάρχουν οι φοροσυλλέκτες, οι εφοριακοί, αλλά και οι αστυνομικοί για να μην τους κλέβουν, και πολλοί άλλοι γραφειοκράτες. Όλοι αυτοί παίρνουν την νόμιμη μίζα τους από το κράτος, για να του δώσουν αυτά που κλέβουν από το λαό. Αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά. Έχει στηθεί μια ολόκληρη γραφειοκρατία με επιστροφή φόρων, αφαίρεση φόρων, πρόσθεση άλλων φόρων, κλπ. Για παράδειγμα , έστω ότι ένας υπάλληλος παίρνει ένα ποσόν κάθε μήνα. Πρώτον παίρνει πολύ περισσότερα, απ’ όσα λέει, με επιδόματα , με μπόνους, με άλλα κόλπα, αλλά και με κρατήσεις, για ασφάλεια, για σύνταξη, για ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, κλπ. Τελικώς στο χέρι φτάνει να παίρνει ένα ποσόν κάθε μήνα, και ένα συνολικό ποσόν κάθε χρόνο. Γιατί λοιπόν να του φορολογούν αυτό το ποσόν, αντί να του δίνουν λιγότερα? Ή και ένας περνάει με το αμάξι του τα διόδια και πληρώνει χρήμα για να περάσει. Γιατί δεν αυξάνουν την τιμή της βενζίνης (που καίνε όλοι σε όλους

τους δρόμους) και δεν αφήνουν τους ανθρώπους των διοδίων να τεμπελιάζουν χωρίς να ταλαιπωρούν εμάς να σταματάμε κάθε τόσο στους δρόμους? Αν λύσει κανείς το γρίφο, αν βρεί γιατί γίνονται αυτά, τότε θα ξεσκεπάσει το κράτος των εργασιομανών και των φόρων. Ο λόγος είναι ψυχολογικός, για ‘να μπούμε στο σύστημα’, για να συνηθίζουμε να πληρώνουμε συνεχώς φόρους, για να δουλεύουμε συνεχώς, και για να μην ελευθερωθούμε ποτέ… ο τόκος Το χρήμα είναι ερμαφρόδιτο, είναι από μόνο του ζευγαρωμένο, και … γεννά. Δίνει τόκο αν το δώσεις στην τράπεζα, αν το δανείσεις σε άλλους για να το κινήσουν. Αν το επενδύσεις πάλι γεννά ακόμα περισσότερο, αλλά με το ανάλογο ρίσκο. το επιτόκιο Ο τόκος είναι το δόλωμα για να βάλεις τα λεφτά σου στην τράπεζα, και το επιτόκιο δανεισμού είναι η ‘τιμωρία’ γιατί δεν έχεις δικά σου λεφτά και ζητάς από αλλού. Αλλά και η αποζημίωση του δανειστή αν

..πεθάνεις ή αν δεν έχεις να τα δώσεις πίσω. Όταν τα επιτόκια είναι χαμηλά, τότε κυκλοφορεί το χρήμα, γίνονται επενδύσεις, δημιουργείται πλούτος και θέσεις εργασίας. Μπορείς να καταστρέψεις έναν άνθρωπο ή μια ολόκληρη κοινωνία αν έχεις μεγάλα επιτόκια δανεισμού. Όσο μεγαλώνει το επιτόκιο τόσο πάει για καταστροφή ο δανειζόμενος. Αντιθέτως, αν σου δώσουν λεφτά με πολύ χαμηλό επιτόκιο και με δεκάδες χρόνια αποπληρωμής, τότε είναι σαν να σου δίνουν τζάμπα λεφτά. Χρήμα και Τράπεζες Η αιτία που υπάρχουν οι τράπεζες είναι οι… κλέφτες. Αν κανείς δεν έκλεβε ,θα είχαν όλοι τα λεφτά τους μαζί τους ή σπίτι τους. Οι τράπεζες ,λοιπόν, που έχουν το χρήμα, αναλαμβάνουν να φυλάσσουν το χρήμα των (πλούσιων) πολιτών δίνοντάς τους ένα μικρό κέρδος (τόκο) λες και ο καθένας είναι τράπεζα αφού ‘δανείζει’ με τα λεφτά του την τράπεζα. Η τράπεζα, δηλαδή, ‘αγοράζει’ το χρήμα των καταθετών, αλλά και η τράπεζα το ίδιο αυτό χρήμα το πουλά επίσης. Η Τράπεζα, όμως, δανείζει με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο, και έτσι βγάζει κέρδος.

Ποτέ μια τράπεζα δεν χάνει, δεν πτωχεύει, γιατί ποτέ δεν θα βγάλουν τα χρήματά τους απότομα όλοι οι καταθέτες. Έτσι νομίζουν, χωρίς να υπολογίζουν τον θεό πάνα και τον πανικό που αυτός όποτε γουστάρει φέρνει... Μόνο το 5 με 10% των χρημάτων μας υπάρχει στις τράπεζες. Δηλαδή τα λεφτά μας δεν υπάρχουν, απλώς όταν ο ένας κάνει κατάθεση, έρχεται μετά ο άλλος και κάνει ανάληψη. Όπως ακριβώς όταν ένας πάει για δουλειά, τότε ο άλλος καταναλώνει. Οι τράπεζες νομίζουν πως δεν θα βγάλουμε όλοι μαζί τα λεφτά μας, γιατί πάντα θα υπάρχουν οι … κλέφτες… όμως κι αυτός είναι ένας ακόμα μύθος. Είναι δικαίωμά μας να απαιτήσουμε τα ‘λεφτούλια μας’. Είναι βλακεία να έχει κανείς όλα τα λεφτά του στην τράπεζα, και ακόμα χειρότερο σε μία τράπεζα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να έχει κανείς ‘το βιός του’. Γη, σπίτι, αυτοκίνητο, προμήθειες σε βασικά είδη, μετοχές σε κάτι παραγωγικό, χρυσάφι, κλπ. η πυραμίδα Δεν υπάρχουν μόνο πλούσιοι και φτωχοί άνθρωποι, αλλά και πλούσια

και φτωχά κράτη, και μεγάλες και μικρές τράπεζες. Οι μεγάλες τράπεζες πουλάνε (δανείζουν) χρήμα στις μικρότερες, και ούτω καθεξής. Αυτή είναι η οικονομική πυραμίδα. Οι ιδιοκτήτες και οι διευθυντές της Κεντρικής Παγκόσμιας Τράπεζας διαχειρίζονται (σχεδόν) όλα τα λεφτά της γης! Και μέσω αυτών ελέγχουν την παγκόσμια πολιτική σκηνή, κυβερνούν κανονικά όλο τον κόσμο! Δανεισμός Ένας άλλος λόγος που υπάρχουν τράπεζες είναι ότι δεν έχουμε καταφέρει να δανειζόμαστε μεταξύ μας. Στα μικρά χωριά δεν υπάρχουν τράπεζες. Για μικροποσά δανείζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι. Ο μικροδανεισμός μεταξύ φίλων, είναι – βεβαίως- άτοκος, και εκτός από την ευκολία που κάνει σε έναν χωρίς να βλάπτεται ο άλλος, αυξάνει και τις κοινωνικές σχέσεις, συνδέει την κοινωνία. Είναι χρήσιμο να πάρεις δανεικά από έναν έστω και αν δεν τα έχεις ανάγκη, ώστε όταν σύντομα του τα επιστρέψεις αποκτάς την καλή πίστη, έχεις καλό όνομα, και έχεις τη δυνατότητα πάντα, ‘σε μια δύσκολη’, να δανειστείς και μεγαλύτερο ποσό. Όπως λέμε: ‘ανοίγεις πόρτες’ .

Ο δανειστής με τη σειρά του λαμβάνει και αυτός ντε φάκτο το δικαίωμα να ζητήσει δανεικά σε μια δικιά του ανάγκη. Αλλά και ο μεσαίου ποσού δανεισμός από τράπεζες, όταν είναι χαμηλό το επιτόκιο και φερέγγυος ο δανειζόμενος, πάλι δημιουργεί υπεύθυνους πολίτες, δίνει δυνατότητα να γίνουν νέα σπίτια και καταστήματα. Δανειστής και δανειζόμενος Ο δανειζόμενος βρίσκει λεφτά ενώ δεν είχε, θα δώσει λίγο τόκο, και ‘έχει την έγνοια’ ότι χρωστάει, χάνει λίγο από την ελευθερία του. Αλλά πάντα θα υπάρχει η περίπτωση να ‘φαλιρίσει’ και να γλυτώσει τα λεφτά, όπως και πάντα θα θέλει το καλό του ο δανειστής, την υγεία του, ώστε να ελπίζει να τα πάρει πίσω. Μάλιστα θα σου δώσει και άλλα δανεικά, να σε βοηθήσει, μήπως και πάρει τα λεφτά του. Ο δανειστής κερδίζει τον τόκο χωρίς να κάνει τίποτα. Απλώς ρισκάρει τα χρήματά του. Πάντα το κέρδος είναι μεγαλύτερο από το ρίσκο. Μάλιστα οι τράπεζες, που έχουν μόνο το 10% των χρημάτων, τελικώς δανείζουν χρήματα που δεν υπάρχουν. Κερδίζουν χωρίς να ρισκάρουν, χωρίς χρήματα.

Είναι φορές που δεν ξέρεις ποιός από τους δύο κερδίζει περισσότερο… Όλοι χρωστάνε Οι τράπεζες με τα λεφτά από τις καταθέσεις μας, και με τα κέρδη τους από τους τόκους των δανείων, και άλλες …εργασίες που κάνουν, συνεχίζουν να δανείζουν όσο πιο πολλούς. Όπως έλεγε ένας τραπεζίτης: ‘δώστε δάνειο ακόμα και σε σκυλί’. Βέβαια, αν της ζητήσεις εσύ δάνειο κάνει πως δεν θέλει , κάνει ακριβώς σαν τη γυναίκα στη πρώτη φάση του φλέρτ. Έχουν βάλει σκοπό να τους βάλουν όλους να χρωστάνε σε τράπεζες. Ακόμα και τους πιο πλούσιους, ακόμα και τα Κράτη! , ακόμα και τα πιο πλούσια Κράτη… Όλοι χρωστάνε σε μια μηχανή που κόβει λεφτά, σ αυτόν που την έχει. Την τράπεζα δεν την νοιάζει αν χρεώνεσαι για να ξεπληρώσεις άλλο δάνειο. Τη νοιάζει μόνο να πάρει τα χρήματά της με τόκο. Έτσι έχουμε δάνεια, και κόντρα δάνεια για να ξεπληρώσουν άλλα προηγούμενα… Κι όμως, αν τυχόν δεν πληρωθούν ποτέ τα δάνεια, τα λεφτά αυτά ‘δεν θα λείψουν από κανέναν’ ! Γιατί, λοιπόν, δεν γίνεται ένα γενικό ξεχρέωμα, σαν τη ‘σεισάχθεια’ που είχε θεσπίσει ο Σόλων?

♠ Ανταλλακτική αξία και αξία χρήσης Υπάρχουν δύο είδη αξίας ενός εμπορεύματος. Η μία είναι η ανταλλακτική αξία, η τιμή του, το ‘πόσο πιάνει’ αν πουληθεί, και η άλλη είναι η αξία χρήσης, η χρησιμότητά του. Μπορεί κάτι να είναι πανάκριβο, αλλά να είναι άχρηστο. Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον Σκοτσέζο Ανταμ Σμιθ που το 1766 γράφει: ‘ Πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη αξία χρήσης, έχουν συχνά μικρή ή καμία αξία ανταλλαγής, και αντιθέτως, αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη αξία ανταλλαγής, έχουν συχνά μικρή ή καμία αξία χρήσης. Τίποτα δεν είναι πιο χρήσιμο από το νερό: αλλά με αυτό ελάχιστα πράγματα μπορούμε να ανταλλάξουμε. Από την άλλη πλευρά, ένα διαμάντι έχει ελάχιστη αξία χρήσης, ωστόσο μπορούμε να το ανταλλάξουμε με μια μεγάλη ποσότητα άλλων αγαθών.’ (σ.σ. ή χρημάτων) Μια τρίτη αξία είναι η καλλιτεχνική, η οποία είναι απροσδιόριστη, ανεκτίμητη Η Ακρόπολη δεν έχει ούτε ανταλλακτική αξία, δεν πωλείται, ούτε

και έχει καμία χρησιμότητα, έχει όμως τεράστια καλλιτεχνική αξία. Το ίδιο και όλα τα έργα τέχνης, το ίδιο και τα αντικείμενα με τα οποία έχει συναισθηματικό δεσμό ο καθένας. Το ίδιο και τα κοσμήματα, ή τα ρολόγια. Η μηχανή όλων των σύγχρονων ρολογιών είναι σχεδόν ίδια και κοστίζει όσο 2 καφέδες, Όμως η τιμή των ρολογιών φίρμας, με διάφορα μέταλλα, κλπ μπορεί να φτάνει και σε αστρονομικά μεγέθη. Αξία και τιμή Η αξία κάθε πράγματος και κάθε εμπορεύματος είναι υποκειμενική, μπορεί ο καθένας να έχει τη γνώμη του. Η τιμή του, όμως, είναι συγκεκριμένη, αλλά είναι συνήθως αυθαίρετη… Λένε πως η τιμή καθορίζεται από τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, δηλαδή όσο πιο πολλή προσφορά υπάρχει τόσο κατεβαίνει η τιμή, και όσο πιο πολλή ζήτηση ανεβαίνει. Όμως η τιμή τις περισσότερες φορές είναι αυθαίρετη, και αλλάζει πολύ από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο. Υπάρχουν υπανάπτυκτα κράτη που έχουν υψηλές τιμές, και πλούσια κράτη που έχουν φτηνές τιμές. Όλοι θέλουν μεν το φτηνό, αλλά θέλουν και την καλή ποιότητα , ‘τα θέλουν όλα’.

Αν έχουν λεφτά αγοράζουν το ακριβότερο επειδή νομίζουν πως θα είναι καλύτερης ποιότητας, αλλά δεν είναι σίγουρο. Το ακριβό πράγμα συνήθως είναι καλύτερης αξίας, αλλά δεν ισχύει πάντα. Νομίζουν όλοι πως το φτηνό δεν έχει αξία. Υπάρχει η παροιμία: ‘το φτηνό το κρέας τα σκυλιά το τρώνε’. Όμως κι αυτό είναι ένα κόλπο. Συχνά τα φτηνά είναι καλύτερα. Τότε: ‘η φτήνια τρώει τον παρά’ και ‘η κατανάλωση φέρνει το κέρδος’. Επίτηδες τα καταστήματα βάζουν διαφορετικές τιμές σε φαινομενικώς διαφορετικά είδη για να νομίσει ο καταναλωτής πως επιλέγει το καλύτερο γι αυτόν, κάτι που αγοράζει ‘μόνο αυτός’, και έχει την ‘ειδική’ τιμή του. Είναι το γνωστό τρυκ να βάζουν στη σειρά διαφορετικής τιμής προϊόντα, ή και σε κατά σειράν διαφορετικά μαγαζιά ,κι έτσι ο καταναλωτής θα πέσει στο ένα ή το άλλο, νομίζοντας πως διαλέγει. Θα πέσει σε μια απ’ τις παγίδες. Έχουν διαλέξει άλλοι πριν απ αυτόν. Πιο πολύ ρόλο παίζει το περιτύλιγμα , η συσκευασία, παρά το περιεχόμενο… Το προϊόν είναι σαν τη γυναίκα που θέλει να βρεί εραστή. Κάνει χίλια δυό τερτίπια για να ‘αγοραστεί’…

Άλλα καταστήματα έχουν μερικά είδη πάμφθηνα για κράχτη και μπαίνει ο πελάτης και τον ξαφρίζουν με τα άλλα είδη. Μερικοί χρησιμοποιούν το τρύκ του ‘παρά μία τεσσαράκοντα’, γράφουν 39,99 αντί για 40. Ο πελάτης είναι σαν ‘πρόβατο επί σφαγήν’, ό,τι τιμή και να του πουν, αν θέλει να ψωνίσει θα ψωνίσει. Πάντα ψωνίζει παραπάνω απ’ όσα είχε σκεφτεί, και χωρίς να ξέρει ακριβώς τι αγοράζει. Απλώς, η τιμή είναι κάπως σαν το όνομα του κάθε προϊόντος, του δίνει χαρακτήρα και πρεστίζ. ποιότητα και ποσότητα Οι δύο λέξεις μοιάζουν και ακουστικά, αλλά και στην πράξη: αν έχεις καλή ποιότητα ή μεγάλη ποσότητα, τότε πουλάς και κερδίζεις πολλά. Αλλά είναι και αντίθετες έννοιες: αν έχεις πιο πολύ το ένα, δεν είναι ανάγκη να έχεις και το άλλο. τι καθορίζει την τιμή των προϊόντων Δεν είναι μόνο ο νόμος ‘της προσφοράς και της ζήτησης’ , αλλά και το κόστος των υλικών, η απόσβεση των μηχανών ή του χρέους, το κόστος παρασκευής, τυποποίησης και μεταφοράς, και τέλος η χρησιμότητά του προϊόντος.

Στην τιμή, λόγου χάρη, ενός καρβελιού ψωμί περιλαμβάνεται η τιμή των υλικών, της εργασίας πολλών ανθρώπων, το κόστος λειτουργίας πολλών μηχανών ,κλπ. τιμή μεροκάματου-μισθού Ο μισθός της εργασίας είναι σταθερότερος από την τιμή που παίρνουν διάφορα αγαθά. Το κατώτερο μεροκάματο, θεωρητικά, δεν μπορεί να είναι παρακάτω από ένα πιάτο φαί. Συνήθως οι υπεύθυνες, οι δύσκολες δουλειές, οι ανθυγιεινές, βρώμικες ή ανυπόλυπτες, οι ριψοκίνδυνες και οι ειδικευμένες έχουν υψηλότερο μεροκάματο. Οι εύκολες και οι απλές έχουν χαμηλό. Και είναι τόσο ηλίθιος ο κόσμος που πολλοί κάνουν δύσκολες, επίπονες και πολύ επικίνδυνες δουλειές για τα πολλά λεφτά τους, χωρίς να υπολογίσουν πως θα αρρωστήσουν, θα τραυματιστούν ή θα πεθάνουν πρόωρα. Πουλάνε , -χωρίς να το καταλαβαίνουν-, τη ζωή τους στο χρήμα, που ούτε αυτό δεν θα προλάβουν να χαρούνε. εργοδότες και εργαζόμενοι αφεντικά και δούλοι Οι εργοδότες βρίσκονται παντού και πάντα σε μια σιωπηρή άτυπη

συμφωνία να μην ανταγωνίζονται στα μεροκάματα που δίνουν. Αν κάποιος τύχει και πληρώνει καλά, λένε οι άλλοι πως ‘χαλάει την πιάτσα’ και τον εχθρεύονται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και για να μη μειώνουν τις τιμές των προσφερομένων ειδών. Από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι, είναι πολλοί και δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να μην πηγαίνουν ‘τζάμπα’ για δουλειά, αφού μερικοί από αυτούς βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη. Στην ουσία οι εργοδότες έχουν περισσότερη ανάγκη τους εργάτες τους, παρά εκείνοι αυτούς. Αν τους φύγουν πώς θα βγάζουν κέρδος αν δεν βρουν άλλους? Όλοι οι πλούσιοι τρέμουν στην ιδέα να γίνουν κάποτε φτωχοί, κι ας μην το ξέρουν αυτό ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε και οι ίδιοι οι πλούσιοι, που δεν θέλουν καν να το σκέφτονται…

♦ Κίνητρα για απόδοση Εργατικότητα και τεμπελιά Τι κάνει έναν εργαζόμενο να είναι φιλόπονος ή να είναι οκνηρόςτεμπέλης? Ένας φτωχός αλλά ανεξάρτητος τεχνίτης είναι πιο επιμελής στη δουλειά του από έναν εργάτη που

εργάζεται με το κομμάτι. Το ίδιο και ένας μικροεπαγγελματίας, από έναν υπάλληλο μεγάλης εταιρείας. Κανείς δεν θέλει να δουλεύει για άλλον. Ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός. Υπάρχουν περιπτώσεις πολύ πλούσιων που δουλεύουν 15 ώρες την ημέρα, αφού γι αυτούς η δουλειά είναι διασκέδαση ή ,έστω, συνήθεια. Όμως ‘είναι προτιμότερο να παίζεις χωρίς όφελος, παρά να δουλεύεις χωρίς όφελος’. Όταν ένας έχει έναν σκοπό για να δουλέψει: για να αγοράσει κάτι, για να πάει ένα ταξείδι, για να ταΐσει τα παιδιά του, τότε εργάζεται πιο ευχάριστα και είναι αποδοτικός. Όταν έχεις πάρει ένα μικρό δάνειο ή έχεις μικρούς λογαριασμούς για να πληρώσεις, πάλι έχεις ένα λόγο για να δουλέψεις. Όταν όμως είσαι καλλιτέχνης δουλεύεις ‘και τζάμπα’. Όταν υπάρχει μια κοινωνία σε άνοδο, τότε όλοι μαζί ‘ξεσυνερίζονται’ και εργάζονται καλύτερα. Αλλά στις κοινωνίες της αφθονίας και του πολύ πλούτου πρέπει να είσαι βλάκας για να δουλεύεις με συνέπεια. Το βασικό κίνητρο για να αποδίδεις θα είναι, πάντα, τα χρήματα. Η γενναιόδωρη αμοιβή της εργασίας ενθαρρύνει την παραγωγή και αυξάνει την εργατικότητα.

Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό, χρειάζεται και ένα δεύτερο, το να γίνει η δουλειά πιο εύκολη, πιο χαρούμενη, πιο ολιγόωρη.

♫ κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να έχεις και τα βασικά υλικά αγαθά. Όλοι μέσα σε μια κοινωνία: κράτος, εργοδότες και εργαζόμενοι, πρέπει να φροντίζουν να μην υπάρχει εκμετάλλευση του φτωχού από τον πλούσιο, δηλαδή να μην υπάρχει οικονομική ψαλίδα ανάμεσά τους. Αυτό είναι προς όφελος όλων. Το δίλημμα: ποιό είναι το σημαντικότερο, η ελεύθερη οικονομία ή ο κοινοτισμός στα αγαθά (κομμουνισμός), είναι ένα ψευτοδίλημμα. Η λύση είναι στη μέση. Αυτός είναι ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους. Να παρέχει ισότητα απέναντι των νόμων και δικαιοσύνη στην απόλαυση των αγαθών, δηλαδή την έμπρακτη ελευθερία ‘κατά το δυνατό’ όλων.

Ανταλλαγή – καταμερισμός εργασίαςχρήμαμηχανές

Τα 4 αυτά έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, η οποία άλλαξε λίγο από τον πρωτόγονο άνθρωπο έως τις μέρες μας. Ας παρακολουθήσουμε τα διάφορα στάδια. 1. Όταν έγινε η πρώτη ανταλλαγή υπήρχε ήδη ένας πρωτόγονος καταμερισμός εργασίας. Λένε πως η πρώτη εμπορική πράξη και η πρώτη εργασία (το αρχαιότερο επάγγελμα) είναι η πληρωμή του έρωτα από έναν άντρα σε μια γυναίκα. Η κάθε ανταλλαγή σημαίνει με απλά λόγια: ‘δώσε μου αυτό που θέλω και θα έχεις αυτό που θέλεις’. Ο άνθρωπος έχει φυσική ροπή να ανταλλάσσει και να εμπορεύεται διάφορα πράγματα, ο κάθε άνθρωπος ζει μέσω της ανταλλαγής, ο καθένας είναι –κάπως- έμπορος. Σχεδόν όλα απ’ όσα αποκτάμε είναι αποτέλεσμα εμπορίου. 2. Στην αρχή αντάλλασαν αντικείμενα, ύστερα όμως εφευρέθηκε το χρήμα. Το χρήμα διευκόλυνε τις συναλλαγές και έδωσε ώθηση στην περεταίρω καταμερισμό της εργασίας, στην εξειδίκευση. 3. Η ειδίκευση , η εξέλιξη, και η εφευρετικότητα του ανθρώπου εφηύρε όλο και πιο θαυμαστές μηχανές, οι οποίες έφεραν παραπάνω ειδίκευση,

έδωσαν παραπάνω αξία στο χρήμα καθώς αυξήθηκαν οι συναλλαγές. Ο ανειδίκευτος εργάτης αναγκάστηκε να γίνει ειδικευμένος . Έτσι ο προλετάριος έγινε εξάρτημα της μηχανής και η εργασία του δεν έχει κανένα προσωπικό χαρακτήρα. Εκτός από δούλος του αφεντικού έγινε και δούλος της μηχανής, αν και φαινόταν πως επιτέλους με τα μηχανήματα η δουλειά του θα γινόταν πιο εύκολη. Το ωράριό του αυξήθηκε, ενώ θα έπρεπε να μειωνόταν κατακόρυφα. Το κέρδος που έβγαζε το αφεντικό απ’ αυτόν, τώρα έγινε ακόμα μεγαλύτερο, και ο λόγος είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των κεφαλαιοκρατών… Το 4ο στάδιο είναι ο ανταγωνισμός χρήματος και μηχανών για το ποιό θα επηρεάσει και θα διευκολύνει τη ζωή μας. Το χρήμα μοιάζει ως παντοδύναμο και πως έχει την αυτόνομη δύναμή του. Ξεχνά, όμως, πάνω στο μεθύσι του, πως είναι σχέτο χαρτί, σχέτος αέρας και πως η δύναμή του υπάρχει μόνο αν δεν το έχουν όλοι. Οι μηχανές όμως εξελίσσονται ραγδαία, η μια καλύτερη από την άλλη, και όλο και φτηναίνουν, γίνονται προσιτές και στον πιο φτωχό και ευκολύνουν τη ζωή μας γλυτώνοντάς μας από τη δουλειά.

Οι μηχανές –πλέον- νίκησαν το χρήμα. Και αυτό γίνεται στις μέρες μας Ο τρόπος παραγωγής των αγαθών καθορίζει κατά πολύ και τις σχέσεις των ανθρώπων. Κάθε νέα ανακάλυψη μεταβάλλει και τις σχέσεις των ανθρώπων. Ο χειροκίνητος μύλος μας δίνει μια κοινωνία των μικροαγροτών και μικροεπαγγελματιών Στα χωριά υπήρχε ο μυλωνάς, όπως και οι άλλοι επαγγελματίες Ο ατμοκίνητος μύλος μας δίνει την κοινωνία του κεφαλαιοκράτη και του εργάτη.

Στις μέρες μας ήρθε ο αυτόματος μύλος, όπως και κάθε τι αυτόματο, ήρθε δηλαδή η κοινωνία του τεμπέλη. Η τεχνολογία νίκησε πλέον το χρήμα!!! Τι κρίμα να μην το έχουν καταλάβει ακόμα, ούτε εργάτες, ούτε βιομήχανοι.! Μόνο οι τεμπέληδες ήταν από πάντα έξω από όλο αυτό το σύστημα της ανταλλαγής.

Ωράριο (3 επί 8=24) Για τους πρώτους εργάτες της γης το ωράριο ήταν ήλιο με ήλιο, όσο δηλαδή ο καιρός το επέτρεπε. Τότε ήταν χαρά να έχει παλιόκαιρο… Το ωράριο για τους πρώτους εργάτες της βιομηχανικής επανάστασης ήταν και ακόμα παραπάνω (10,12,14,15,17 ώρες!) γιατί είχαν εφευρεθεί οι …λάμπες, κι έτσι δούλευαν και τη νύχτα. Αργότερα μειώθηκε σε 12 ώρες, μεγάλη επιτυχία!, έτσι ώστε να χωρίζεται το μερόνυκτο σε 2 βάρδιες. Τέλος, ύστερα από πολλούς αγώνες και λόγω της εξαντλήσεως των εργατών, μειώθηκε και έφτασε τις 8, και ένας από τους λόγους είναι πως χωρίζεται έτσι το μερόνυκτο σε 3 βάρδιες.

[ μια άλλη ηλίθια εξήγηση είναι πως το μερόνυχτο θέλουμε ύπνο περίπου 8 ώρες, 8 για εργασία και 8 για ‘διασκέδαση’, μόνο που στην πράξη δεν μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος…]

Αφού το πάνε έτσι, ας χρησιμοποιήσουμε τα μαθηματικά. Όλοι ξέρουμε πως το 24ωρο διαιρείται και με το 4, και με το 6, και με το 12, και με το 24… Δυό ώρες δουλειά την ημέρα είναι παιγνίδι για τα παιδιά και γυμναστική για τους μεσήλικες, αλλά και οι ηλικιωμένοι δένουν έτσι νόημα στη ζωή τους… Όπως λέει και ο σοφός Κομφούκιος: «άμα θέλεις ποτέ να μην δουλέψεις, βρες μια απασχόληση» Όλα αυτά θα γίνουν στις μέρες μας...

Εργασία και Χρήμα πλούσιοι και φτωχοί Ο λόγος που ο εργάτης πηγαίνει να εργαστεί είναι προφανώς γιατί δεν έχει χρήματα. Εργάζεται για να αμειφθεί μετά. Ο πλούσιος τρέμει στην ιδέα να γίνει ο εργάτης του πλούσιος και να μην ξαναπάει για δουλειά. Γι αυτό και του δίνει όσο λιγότερα μπορεί για να μη σηκώσει ποτέ κεφάλι. Αν πλουτίσει ο εργάτης του και φύγει, που θα βρεί άλλον? Ο άλλος θα είναι υπάκουος σαν κι αυτόν? Και ενώ το αφεντικό έχει ανάγκη τον εργάτη, αφού από αυτόν βγάζει το

κέρδος του, έχει περάσει την ιδέα στον εργάτη πως εκείνος τον έχει ανάγκη. Του ζητάει ‘συστατικές επιστολές’ από άλλους πρώην εργοδότες, και τον εξευτελίζει. Όπως ακριβώς, παλαιά ήθελαν την γυναίκα παρθένα ως απόδειξη πως είναι ‘ηθική’, πως δεν είναι ήδη έγκυος από άλλον, έτσι και οι εργοδότες θέλουν ενδείξεις πως είναι καλός και υπάκουος ο εργάτης, πως δεν έχει κάνει ανταρσίες... Αλλιώς δεν τον προσλαμβάνει. Τον βάζει σε πειθαρχία, να τον σέβεται, να του μιλά στον πληθυντικό για να νομίζει πως χάρη του κάνει…

Ο Μαρξ μας λέει για τη σχέση αφεντικού και εργαζόμενου:

Άρα το χρήμα είναι το μεγαλύτερο αγαθό»

Η εργασία παράγει θαύματα και παλάτια για τον πλούσιο. Για τον εργάτη-δούλο όμως, παράγει στέρηση και καλύβες. Μπορεί οι μηχανές να αντικαθιστούν την χειρωνακτική εργασία, αλλά δεν παύουν να στέλνουν άλλους εργάτες σε πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας, και στο τέλος να γίνονται οι ίδιοι εξαρτήματα της μηχανής. Η εργασία παράγει ευφυΐα για το αφεντικό, αλλά ηλιθιότητα και αποβλάκωση γι αυτόν που δουλεύει.

Σε μια κοινωνία που έχει για ‘θεό’ το χρήμα, ο καθένας παριστάνει πως ‘είναι κάτι’ αν έχει ‘δυό δεκάρες’. Διατάζουν όλοι ‘με τα λεφτά τους’... Όπως όταν εργάζεσαι είσαι υπάκουος, μόλις βγάλεις το μεροκάματό σου μπορείς να πάς και να διατάξεις οποιονδήποτε, δίνοντάς του χρήματα. Έτσι, όλοι έγιναν δούλοι του χρήματος, και μεταφορικά και ουσιαστικά…

Καρλ Μάρξ: Οικονομικά-.Φιλοσοφικά Χειρόγραφα, 1844

Παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι πλούσιοι είναι ηλίθιοι.. Μόνο πολύ λίγοι αξίζουν τα λεφτά που έχουν… Αλλά ας δούμε πώς περιγράφει ο Κάρολος Μάρξ τον βλάκα πλούσιο: «είμαι άσχημος?, αλλά αν έχω χρήματα μπορώ να αγοράσω την ομορφότερη γυναίκα. Έτσι η ασχήμια μου εκμηδενίζεται από το χρήμα. Είμαι κακός?, ανέντιμος?, ασυνείδητος?, όμως αν έχω χρήμα φαίνομαι καλός. Είμαι βλάκας?, δεν πειράζει , το χρήμα είναι ξύπνιο...

Ο τεμπέλης, όμως, είναι έξω από αυτό το σύστημα. Γι αυτό και πρέπει να πληρώνεται διότι παράγει πνευματικά. Όσο περισσότεροι γίνονται οι τεμπέληδες, τόσο το χρήμα θα χάνει την αξία του. ‘ Πλούσιος είναι αυτός που αρκείται σε αυτά που έχει’. Ναι! Ο τεμπέλης είναι ο πλούσιος!

Χρήμα και τάξεις Οι κοινωνικές τάξεις ορίζονται κυρίως σε σχέση με το χρήμα που έχουν. Το χρήμα είναι –κυρίωςαυτό που χωρίζει σε τάξεις τους ανθρώπους. Υπάρχουν διαφορετικές τιμές για κάθε εμπόρευμα, κι έτσι το χρήμα είναι η ‘κρισάρα’. Οι πιο πλούσιοι αγοράζουν τα πιο ακριβά, και συνήθως τα καλύτερα… Εχει συνηθιστεί να λέμε ευγενείς, αυτούς που έχουν καλή καταγωγή, αλλά κατά βάση σημαίνει αυτούς που έχουν λεφτά. Αυτοί που έχουν τα λεφτά είναι συνήθως πιο δυναμικοί, πιο έξυπνοι (genius), πιο όμορφοι, και τελικώς έχουν ‘καλή καταγωγή’, καλό γένος, είναι πράγματι ‘ευ-γενείς’. Προλετάριος είναι όποιος χρωστά σε τράπεζες ή σε τοκογλύφους, όποιος είναι άρρωστος και δεν έχει ασφάλιση, όποιος έχει πολλές υποχρεώσεις αλλά χαμηλό μισθό, κλπ. Ο τεμπέλης όμως, που δεν χρωστά σε τράπεζες, ‘ούτε και σε κανέναν ..μπίπ’, ο τεμπέλης που δεν έχει παραπάνω υποχρεώσεις απ’ όσες μπορεί να καλύψει, αυτόν δεν τον αγγίζουν οι κοινωνικές τάξεις. Ο τεμπέλης που επειδή δεν δουλεύει το σώμα του, δουλεύει το μυαλό του , είναι καλύτερος απ’ όλους και τη βγάζει καλύτερα.

Στην αρχαία ρώμη υπήρχαν οι πατρίκιοι και οι πληβείοι, στον μεσαίωνα οι φεουδάρχες και οι κολίγοι, σήμερα οι πλούσιοι και οι χαμηλόμισθοι εργάτες και οι φτωχοί άνεργοι. Δεν υπάρχουν βεβαίως μόνο 2 τάξεις, κάστες, ή κλάσεις, αλλά πολλές διαστρωματώσεις… Στις μέρες μας, όμως, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Σήμερα αστός θεωρείται ο πλούσιος, όποιος έχει καταθέσεις, όποιος έχει μια καλή δουλειά ή μια επιχείρηση. Όμως δεν διαφέρει και πολύ από τους άλλους εργαζόμενους . Κατά βάθος δεν υπάρχουν καθόλου κοινωνικές τάξεις, οι περισσότεροι στη θέση του άλλου θα έκαναν το ίδιο. Απλώς ο καθένας προσπαθεί ‘να τη βγάλει καθαρή’, και λίγοι το καταφέρνουν αυτό, είτε έχουν λεφτά είτε όχι… κι αν όλοι είχαν λεφτά? Πρέπει να υπάρχει μια διαφορά πλούσιου και φτωχού για να πάει κάποιος για δουλειά. Αν όλοι είχαν λεφτά, άραγε θα πήγαινε κανένας για δουλειά? Θεωρητικά, αν όλοι είχαν λεφτά, κανείς δεν θα δούλευε. Αν, όμως, όλοι

είχαν λεφτά ή έστω κι αν εισέπρατταν τον ίδιο μισθό, δεν θα υπήρχε πλέον άμιλλα, ούτε εργατικότητα και ταλέντο. Ο Αριστοφάνης στον ‘Πλούτο’ του, φτιάχνει ένα σενάριο όπου μοιράζεται χρήμα σε όλους. Και το ερώτημα είναι: ποιός θα πάει –τότε- για δουλειά? Είναι, όμως, τόσο ηλίθιοι οι πλούσιοι και οι φιλοχρήματοι που ακόμα θα δούλευαν, ακόμα και τις ώρες που τα μυρμήγκια κοιμούνται…, για να αποκτήσουν περισσότερα.

Δεν θέλουν να ‘είναι’, θέλουν μόνο να ‘έχουν’... Κανονικά ο πλούσιος δεν έπρεπε να δουλεύει, αφού έχει –ήδη- χρήματα. Αλλά είναι η ανωμαλία του μυαλού του και η πλεονεξία που τον βάζει κι αυτόν να δουλεύει σαν τον δούλο του, και πολλές φορές χειρότερα.. Ο σοφός λαός, όμως, έβγαλε την σοφή παροιμία: ‘η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη’…

♀

κι αν όλοι ήταν τεμπέληδες? Πιο εύκολο είναι να γίνουν ‘όλοι’ τεμπέληδες, παρά να έχουν όλοι λεφτά. Ήταν το μόνο που δεν είχε προβλέψει ο τεμπέλης Αριστοφάνης… Δηλαδή το θέμα δεν είναι το πόσα λεφτά έχει ο καθένας ,αλλά το πόσο σωστός τεμπέλης είναι και το πόσο βοηθά άλλους τεμπέληδες. Όπως η φιλοσοφία βρίσκεται ‘πέραν του καλού και του κακού’, έτσι και η οικονομία βρίσκεται ‘πέραν του πλούσιου και του φτωχού’…

☼ Άνεργοι = πορτοκάλια για θάψιμο Αν η τιμή ενός προϊόντος καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτησή του, το ίδιο ισχύει και για την τιμή της εργασίας, για το μεροκάματο. Καθορίζεται από την προσφορά εργασίας, από ανθρώπους που έχουν ανάγκη να δουλέψουν και από τη ζήτηση εργασίας, από την ανάγκη που έχει το αφεντικό για εργάτες. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το διαβολεμένο σύστημα προτιμά να θάβει τα πορτοκάλια, για να μην τα πάρουν φτηνά οι

πεινασμένοι, για να έχει ‘τιμή’ το πορτοκάλι. Και παραλλήλως, προτιμά να ‘θάβει’ μερικούς εργάτες, να τους στερεί ακόμα και την εργασία για να μην πέσει πολύ η τιμή του μεροκάματου. Όλα αυτά ‘ισχύουν’ φαινομενικά, γιατί κατά βάθος θέλουν να πέσει κι άλλο το μεροκάματο των εργατών. Γιατί, λοιπόν έχουν όλες οι οικονομίες ένα μικρό ή μεγάλο ποσοστό ανέργων? Για να εκβιάζουν τον εργάτη, τάχα ότι θα πάρουν στη θέση του έναν άνεργο.. ‘Δούλεψε , γιατί θα σε απολύσω και δεν θα έχεις ούτε αυτό το ψευτομεροκάματο’. Η λύση είναι απλή: πρέπει να τα βρούν μεταξύ τους άνεργοι και χαμηλόμισθοι εργάτες, με μείωση ωρών εργασίας, αλληλοβοήθεια και κοινοκτημοσύνη στα χρήματα, και με την βοήθεια άλλων πιο πλούσιων χορηγών, και να χορέψουν στο ταψί τους εργοδότες..

οι νεόπλουτοι Είναι οι μόνοι που είναι χειρότεροι και από τους πλούσιους. Η λέξη δηλώνει αυτούς που απότομα έγιναν πλούσιοι, έχουν μεθύσει με τη δύναμη που

απέκτησαν και δεν ξέρουν πώς να την χρησιμοποιήσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο, αλλά και για τον εαυτό τους, και αυτό φαίνεται καθαρά από το ότι αυτοκαταστρέφονται πολύ σύντομα… Τους τιμωράει το χρήμα που δεν το χρησιμοποίησαν σωστά… Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να χρησιμοποιήσεις σωστά τα πολλά χρήματα. Σχεδόν κανείς δεν τόχει καταφέρει. Είναι, όμως, λίγοι άνθρωποι, που ξέρουν ακριβώς την τιμή και την αξία της ύλης και του χρήματος, είναι οι ώριμοι πλούσιοι, οι ‘παλαιόπλουτοι’… Χρήμα και Εξουσία Χειρότερο απατηλό ναρκωτικό και από το χρήμα είναι η …εξουσία. Άλλοι θεωρούν χειρότερο το χρήμα, αλλά το σίγουρο είναι πως αν τα κυνηγάς ή αν τα έχεις και τα δύο, κάνουν βαρύ κοκτέιλ. Θέλεις-δεν θέλεις γίνεσαι επικίνδυνο ψώνιο. Η εξουσία τρελαίνει, και όταν σου φύγει σε αρρωσταίνει χειρότερα. Κρατιέσαι όσο μπορείς να γαντζωθείς. Το ίδιο ισχύει και με το χρήμα. Το χρήμα -βεβαίως- το κόβει και το ελέγχει η εκάστοτε εξουσία, η οποία

φορολογεί τον λαό με την πρόφαση ότι του παρέχει μερικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, ασφάλεια) αλλά ο σκοπός είναι για να πληρώνουν τους υπαλλήλους του κράτους τους, για να έχουν λεφτά οι κυβερνήτες, αφού αλλιώς δεν μπορούν να τα βρούν αφού αυτοί ποτέ δεν πάνε για δουλειά. Στατιστική Το χρήμα μετριέται με αριθμούς, και, οι αριθμοί δεν έχουν ‘μα και μού’. Ένα κι ένα, πάντα κάνουν 2… Η στατιστική έχει σταθερότητα ξέρει το status quo, ξέρει τα πάντα, είναι στ’ αλήθεια μια διαβολική επιστήμη. Ξέρει το παρελθόν, έχει όλα τα στοιχεία, τα δεδομένα, τα data. Ξέρει το παρόν, αλλά ξέρει και τις τάσεις της αγοράς, της κοινωνίας, του εκλογικού σώματος, άρα ξέρει και το –εγγύςμέλλον και προσπαθεί να προβλέψει και το απώτερο. Κι ούτε και χρειάζεται να ασχοληθεί με τον καθένα. Όπως υπάρχει το κέντρο βάρους σε κάθε αντικείμενο, έτσι υπάρχει και ο μέσος όρος σε κάθε μέτρηση. Για να φτιαχτεί η στατιστική πυραμίδα , θέλει μόνο ένα μικρό δείγμα από τους πολίτες, από τους καταναλωτές κάθε κράτους. Κυβερνητική Οι αριθμοί έχουν έναν μεγάλο αδελφό, τον υπολογιστή. Και η στατιστική έχει

μια αδελφή την Κυβερνητική. (cybernet=η επιστήμη των κομπιούτερ). Οι υπολογιστές κυβερνούν, βρίσκονται στην κορυφή της κυβερνητικής πυραμίδας… Χρήμα και Χρόνος Ο χρόνος είναι χρήμα, λέει ο λαός μας. Όμως αυτό έχει 2 εξηγήσεις: 1ον , οι εργασιομανείς τρέχουν να προλάβουν τον χρόνο, για να τον μετατρέψουν σε χρήμα, και 2ον εμείς οι τεμπέληδες που αφήνουμε το χρόνο να κυλήσει, για να τον ευχαριστηθούμε. Είναι σαν να έχουμε χρήμα, και ακόμα καλύτερα. Είναι γνωστό το ανέκδοτο όπου ένας τεμπέλης ψάρευε με καλάμι, και ένας ‘νοικοκύρης’ τον συμβουλεύει να πάρει πολλά καλάμια, να βγάλει κέρδος, να πάρει βάρκα, βάρκες, και καΐκια ,ώστε να βγάλει πολλά χρήματα για να μπορεί τότε να ψαρεύει με καλάμι και να το απολαμβάνει… ‘Μα και τώρα αυτό κάνω’, είπε ο τεμπέλης. Δηλαδή αν έχεις χρόνο, έχεις ήδη χρήμα, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε. Μα και ένας αρχαίος φιλόσοφος πήγαινε στη βρύση με το ποτήρι του να πιεί, και το πέταξε όταν είδε ένα μικρό παιδάκι να πίνει με τη χούφτα…

Η εργασία του εργάτη, είναι ο χρόνος απ’ τη ζωή του που δίνει στο αφεντικό, και είναι ανεκτίμητης αξίας. Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος και το χρήμα είναι διαφορετικά πράγματα. Το χρήμα είναι για να υπηρετεί το χρόνο. Στη φύση ‘βασιλιάς’ είναι ο χρόνος, και το χρήμα στέκεται ‘προσοχή’ μπροστά του. Έχουν όμως, και κοινά σημεία. Και τα δύο δεν δέχονται να τα βιάσεις, και ζητούν να τα εκτιμήσουμε και να τα σεβαστούμε. Χρήμα και Κοινωνία Το χρήμα συνέχει την κοινωνία. Φέρνει σε επαφή τους ανθρώπους, τους κάνει να έχουν ένα διαρκές ‘πάρε –δώσε’, τους έχει συνδεδεμένους σ’ έναν χρηματικό ιστό... Το ένα επάγγελμα έχει ανάγκη το άλλο. Όσοι σου χρωστάνε είναι υποτελείς σου, είναι σαν να είσαι εσύ η τράπεζα! Όσοι τους χρωστάς παρακαλάνε να είσαι καλά για να τους τα επιστρέψεις, θέλουν όλοι ‘το καλό σου’… Βγαίνεις από το σπίτι σου και όλοι έχουν το μυαλό τους στην τσέπη σου, έχουν σκαρφιστεί τα πάντα για να σου πάρουν τα λεφτά , και μάλιστα χωρίς κλοπή, απλώς θέλουν να σου δώσουν κάτι ισάξιο σε είδος, και να τους δώσεις τα ωραία λεφτά σου..

Όλοι ενδιαφέρονται για όλους. Οι μαγαζάτορες χαιρετούν υποψήφιους πελάτες, δεν τσακώνονται με συναδέλφους τους για να μη χαλάσουν την πιάτσα. Πλούσιοι παντρεύονται πλούσιους και ενώνουν τις περιουσίες τους, πλούσιοι παντρεύονται φτωχούς και τους έχουν υπάκουους, αλλά και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι ζευγαρώνουν μέσω χρήματος σε εφήμερες σχέσεις, ενώ χωρίς το χρήμα ούτε ‘γειά’ δεν θα έλεγαν. Κι όταν βγαίνεις για να δεις ανθρώπους, βγαίνεις ‘στην αγορά’ Κάθε άνθρωπος ζει μέσω της ανταλλαγής, καθένας γίνεται ‘έμπορος’. Και δεν πουλάει εν δυνάμει μόνο όλα τα αντικείμενά του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, στην αγορά εργασίας , στις παρέες, στα ζευγαρώματα. Χρήμα , Πόλεμος και Ειρήνη Στα πρώτα στάδια του καπιταλισμού το χρήμα έφερνε πολέμους. Ήθελαν να κατακτήσουν νέες παρθένες αγορές, να πάρουν τα ‘φιλέτα’ της γης, να βρουν φθηνές πρώτες ύλες και δωρεάν εργατικά χέρια. Και για να κάνουν όλα αυτά που απαιτούσε η ‘αγορά’, έκαναν κατακτητικούς πολέμους έως την άλλη άκρη της γης, σκότωναν τους ντόπιους χωρίς καμία αιτία, ή τους έκαναν δούλους.

Όμως το πράγμα λίγο πριν το τέλος του καπιταλισμού έκανε ήδη τον κύκλο του. Τώρα πιά δεν γίνονται πολέμοι για χρήμα, δεν υπάρχουν άλλες αγορές. Τώρα το χρήμα έγινε παράγοντας σταθερότητας, όλοι το μόνο που θέλουν είναι να δουλεύουν για να καταναλώνουν. Οι έμποροι μπρος στο τυφλό πάθος τους για πλουτισμό έγιναν ειρηνιστές. Όλοι φοβούνται τον πανικό που μπορεί να φέρει ό,τιδήποτε απότομο, μήπως και συμπαρασύρει ‘τις αγορές’ και τα χρηματιστήρια παγκοσμίως. Η λέξη κλειδί που όλο λένε είναι: σταθερότητα. Ναι! Όλοι δουλεύουν για τον τεμπέλη. Μόνο αυτός μέρα τη μέρα κερδίζει έδαφος.. Τώρα τους έχει αυτός όλους στο χέρι… Το χρήμα ακροβάτης! Το χρήμα κρατάει ισορροπίες… Αν βάλεις μεγάλη τιμή σε κάτι, δεν πρόκειται να το πουλήσεις. Κι αν του βάλεις πολύ χαμηλή, δεν θα το εκτιμήσει κανείς και θα μπείς και μέσα. Αν κάτι έχει χαμηλή τιμή ζητά να πουληθεί και το καταφέρνει. Αλλά κι αν έχει ‘τσιμπημένη’ τιμή, πάλι προκαλεί να το αγοράσουν, γιατί ‘θα αξίζει’.

Αν δεν υπάρχει χρήμα ή αν δεν κυκλοφορεί, τότε παίρνει αξία για όσους το έχουν και αγοράζουν φθηνά απ’ όσους δεν το έχουν και αναγκάζονται να πουλήσουν. Όλοι προσπαθούν να αγοράζουν φτηνά και να πουλήσουν ακριβά. Ύστερα από μια οικονομική κρίση ή μια καταστροφή, πέφτουν οι τιμές, και αρχίζει μετά η άνοδος και η δημιουργία.(όπως ακριβώς μετά έναν πόλεμο αρχίζει η ανοικοδόμηση) Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί το χρήμα, και φαίνεται πεντακάθαρα στο χρηματιστήριο. Το χρήμα είναι κάτι σαν μέντιουμ, είναι ο μεσάζων ανάμεσα σε αγοραστές και πωλητές, θέλει να τους φέρει σε επαφή…

Δεν του αρέσει το μονότονο Άνοδος-ύφεση Οι μικρές διακυμάνσεις των τιμών των μετοχών λέγονται: ‘διόρθωση’.

Μερικές φορές όμως δεν φτάνει μια ‘διόρθωση’ όσο μεγάλη κι αν είναι… Το χρήμα έχει και τάσεις αυτοκαταστροφικές. Θέλει κατά καιρούς να χάνει ‘τελείως’ την αξία του. Ξέρει πως θα την ξαναπάρει σε λίγο καιρό. Αλλά και όσο μεγάλη κρίση να γίνει, ακόμα και αν καταργηθεί το χρήμα για λίγο, ξέρει πως θα έρθει μετά ένα άλλο νόμισμα, ένας άλλος τρόπος συναλλαγής. Όλη η οικονομία έχει συνεχώς εναλλαγή από περίοδο ανάπτυξης σε περίοδο ύφεσης, και το αντίστροφο. Οι τράπεζες, οι πλούσιοι, και οι … επιτήδειοι ξέρουν και κερδίζουν σε όλες τις εποχές… Οι τεμπέληδες -επίσης- ξέρουν και περνούν καλά σε όλες τις εποχές... είναι εφευρετικό ‘Μην κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι’. Μην κάνεις ό,τι κάνουν οι πολλοί.. Αυτός ο κανόνας ισχύει και στην οικονομία Όσοι πουλούν κάτι καινούργιο, κάτι πρωτοποριακό, συνήθως κερδίζουν. Όσοι κάνουν την ίδια δουλειά με τους πολλούς, μοιραία θα έχουν πολλούς ανταγωνιστές. Άρα το χρήμα παίρνει αξία, όταν ο κάτοχός του έχει φαντασία. Οι ξύπνιοι πλούσιοι (μετρημένοι στα δάκτυλα) συναγωνίζονται στην εφευρετικότητα ακόμα και εμάς τους τεμπέληδες.!

διασπείρεται μέχρι να γίνει παγκόσμιο Αφού έχει αξία μόνον αν κινείται, θέλει συνεχώς να επεκτείνεται, να πηγαίνει από λίγους σε περισσότερους. Θέλει να καταλάβει όλον τον πλανήτη, να έχει ενιαίο νόμισμα… Ναί!, το χρήμα θέλει να φέρει την παγκοσμιοποίηση. Κάθε αυτοκρατορία είχε το δικό της νόμισμα και το επέβαλε στους υπηκόους της. Όταν όμως το χρήμα γίνει παγκόσμιο, δεν θα υπάρχουν πιά αυτοκρατορίες ,θα τις καταργήσει το χρήμα. είναι και γενναιόδωρο! Αν χρωστάς ή πρέπει να δώσεις τα λεφτά πίσω, ή να αυξήσεις υπερβολικά το χρέος ώστε να μην μπορείς καθόλου να το επιστρέψεις! Όταν χρωστάς τρελά λεφτά δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να τα δώσεις πίσω , κι έτσι τα κερδίζεις. Γι αυτό και λέμε πως τα μεγάλα ψάρια σχίζουν το δίχτυ και δεν πιάνονται, όπως και οι μεγάλες κομπίνες, όπως και τα μεγάλα χρέη. Κάτι παρόμοιο γίνεται όταν χρωστάνε πολλοί, όταν χρωστάνε όλοι. Γίνεται παραγραφή χρεών, και όσοι ήταν ξύπνιοι και το προέβλεψαν, πήραν λεφτά ‘δανεικά και αγύριστα’.

Παζάρι = Όλοι ‘κερδισμένοι’ Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης φέρνει τους δύο, αγοραστή και πωλητή , σε συμφωνία. Είτε έχει προηγηθεί παζάρι, είτε όχι, φαίνεται πως και οι δύο συμφωνούν στην τιμή αυτή. Συχνά κάνουν πως δεν θέλουν (σαν τους ερωτευμένους στο πρώτο στάδιο). Λένε ο ένας στον άλλο: ‘πες μια τιμή’… Έχει πλάκα να τους βλέπεις εξ αποστάσεως. Ο καθένας θέλει να ‘φάει’ τον άλλον, να τον ‘δαγκώσει’, να τον κλέψει νόμιμα . Λένε πρώτα άλλη τιμή, μετά υποχωρούν λίγο, κι άλλο λίγο, και τέλος είναι και οι δύο σίγουροι πως κέρδισαν, πως έκαναν μια καλή αγορά ή πώληση και έβγαλαν κάποιο κέρδος. Ναι! Μόνον το χρήμα μπορεί και κάνει τέτοια προξενιά… Όλοι δουλεύουν για σένα! Είναι κι αυτό ένα από τα παράδοξα του χρήματος: Πας να πιείς π.χ. έναν καφέ, με 1-2 ευρώ και αν σκεφτείς πόσοι άνθρωποι έχουν εργαστεί γι αυτόν τον καφέ, αισθάνεσαι βασιλιάς. Αν κοιμηθείς σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας ή κάνεις μια κρουαζιέρα, μπορείς με λίγα χρήματα να απολαύσεις πλούτους δισεκατομμυρίων.

Μα κι ένας εφευρέτης που βρήκε κάτι, διευκόλυνε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, και χιλιάδες πλούτησαν από την ιδέα του. Όλα αυτά τα κάνει το χρήμα που μεταφέρει το αγαθό στον καταναλωτή…

Το χρήμα ως αντίβαρο Αφού όλα έχουν την τιμή τους, αναλόγως της προσφοράς και της ζήτησης, άραγε αυτό άραγε ισχύει για όλα? Για όλα? Μερικοί υποστηρίζουν πως ,ναι! ‘Όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται’. Υπάρχει και ένα σχετικό παιγνίδι, όπου ο ένας ρωτά τον άλλο με πόσα χρήματα θα έδινε κάτι ή θα έκανε κάτι, και στο τέλος όσο ανεβαίνει η τιμή, κάποτε λέει το ‘ναι’! Ακόμα και κάτι που δεν πουλιέται, αν σου έδιναν ένα αμύθητο ποσό τότε θα το πούλαγες, αφού με αυτά τα λεφτά θα έπαιρνες κάτι άλλο καλύτερο. Ακόμα και η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει για τον ίδιο λιγότερο από πολλά λεφτά, αφού με αυτά, αν τα χαρίσει σε άλλους θα δώσει ζωή περισσότερη από τη δικιά του που θα χάσει. Λέγεται πως μόνο η ‘τιμή’, με την ηθική έννοια, δεν έχει τιμή. Είναι αξιοπερίεργο, πάντως, πως υπάρχει η

ίδια λέξη (‘τιμή’) για 2 διαφορετικά (?) πράγματα. Μόνο στο θέμα της υγείας –σπανίωςδεν μπορεί να γίνει αντίβαρο το χρήμα, αν πρόκειται για ανίατη πάθηση, ή για γεράματα. Το πράγμα αξίζει πιο πολύ απ το χρήμα? Αν πουλήσεις κάτι, το χάνεις, και τα λεφτά που πήρες θα τελειώσουν κάποτε. Έχασες και αυτό , και τα λεφτά που πήρες! Αν είχες χρήματα δεν θα είχες βρεθεί στην ανάγκη να το πουλούσες. Αν έχεις πολλά πράγματα, αλλά καθόλου χρήματα, καλύτερα είναι να πουλήσεις κάτι για να μπορείς να κινείσαι, παρά να έχεις θεοποιήσει τα αντικείμενα. Τι είναι ανώτερο? το πράγμα ή το χρήμα?. Κανείς δεν ξέρει… Συναγωνισμός και ανταγωνισμός Το κυνήγι του χρήματος είναι παιχνίδι σαν το κυνηγητό, και αγώνισμα σαν το τρέξιμο στο δρόμο, στο στάδιο, σαν τη σταδιοδρομία… Όταν γίνεται με μέτρο και με κανόνες, τότε λέγεται συναγωνισμός. Όταν παραγίνεται το πράγμα, τότε λέγεται ανταγωνισμός. όμως δεν έχουν και μεγάλη διαφορά αυτά τα δύο.

Όταν φτιάχνουν ένα μεγάλο έργο: μια γέφυρα, έναν δρόμο, κλπ., βάζουν δύο συνεργεία να συναγωνίζονται, και όποιο φτάσει πρώτο, θα κερδίσει ένα ‘μπόνους’. Όμως συνήθως , στο τέλος, και οι χαμένοι παίρνουν κάτι παραπάνω. Το έργο που έγινε είναι το κέρδος για όλους… Χρήμα: Θεός ή απάτη? Αφού με το χρήμα μπορείς να κάνεις (σχεδόν) τα πάντα, άρα το συμπέρασμα είναι εύκολο: ο καθένας που πιστεύει αυτό, κάνει (σχεδόν) τα πάντα για να το αποκτήσει ώστε μετά να κάνει ‘τα πάντα’. Το χρήμα μας βάζει σε πειρασμούς σαν τον έρωτα… Ο ‘Ναός του χρήματος’ είναι το χρηματιστήριο. Το ευαγγέλιο, πάντως, μας λέει να φυλαγόμαστε ‘από την απάτη του πλούτου’. Μα και ο λαός καθημερινά λέει τη φράση: ‘τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία’.

♦ Ασφάλειες Το χρήμα είναι θηλυκό και γι αυτό έχει ανασφάλειες. Για να σιγουρευτεί εφεύρε τις ασφάλειες. Δηλαδή δίνουν όλοι από λίγο ώστε αν βρεθεί ένας στην ανάγκη να τον βοηθήσουν. Για τη σύνταξη, για φάρμακα και γιατρούς, για τα γεράματα. Για σεισμούς, φωτιές,

κλοπές, πλημμύρες κλπ. Οι οδηγοί οχημάτων δίνουν από λίγο ώστε αν τρακάρει ένας να αποζημιωθεί. Όπως και οι γυναίκες , έτσι και το οικονομικό σύστημα έχει ως αχίλλειο πτέρνα τις ανασφάλειές του, γι αυτό και το μοντέρνο κράχ ξεκίνησε από τις ασφαλιστικές εταιρείες… το χρήμα είναι αχάριστο και εκδικείται Το χρήμα ώρες-ώρες κάνει σαν τρελό. Όσο κι αν το αγαπάς, αυτό δείχνει αχάριστο και σ’ εκδικείται χωρίς λόγο… Δίνει πάντα ψεύτικες ελπίδες Η θεά Τύχη είναι μία από τις θεές που υπηρετούν τον βασιλιά χρήμα. Πρόκειται για τους λαχνούς, για τα λαχεία και όλα τα τυχερά παιχνίδια και τα στοιχήματα. Αφού φυσιολογικά δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις πλούσιος, δίνεις αυτά τα λίγα που έχεις, αγοράζεις ένα λαχείο, και ελπίζεις πως ‘ίσως’ κερδίσεις. ‘Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία’, και δίνει μια ψευδαίσθηση ικανοποίησης, δίνει κάποιο ‘κέρδος’. Αν και, το λαχείο είναι σαν τις τράπεζες, δεν χάνει ποτέ. Γυρίζει στους παίκτες του μόνον το 20-40 % των εσόδων, μόνο και μόνο ως δόλωμα για να συνεχίζουν να παίζουν.

Ο χρυσός κανόνας του τζογαδόρου είναι να παίζει λίγο, και αν κερδίσει να σταματήσει, για ‘να μην τον φάει η διάρκεια’. Και ο αργυρός κανόνας είναι: Αν χάσει, να διπλασιάζει το ποσόν μέχρι να κερδίσει… Είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς άκρη με τον τζόγο. συν τοις άλλοις έχει και (αυτο)- καταστροφικές τάσεις Το χρήμα συχνά τιμωρεί όσους δεν ξέρουν να το αξιοποιούν, και όσους το έβγαλαν με άδικο τρόπο. Μοιάζει σαν να θέλει να σκορπιστεί, σαν να καταστρέψει τον ίδιο τον εαυτό του… Πολλοί πλούσιοι καταστράφηκαν από το πολύ χρήμα, και πάρα πολλοί νεόπλουτοι και μάλιστα απότομα. Πολλά παιδιά πλουσίων κάνανε στάχτη την έτοιμη περιουσία που πήραν. Και πολλά παιδιά βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, κλπ. πήγαν με το μέρος των φτωχών, βοήθησαν την υπόθεση της δικαιοσύνης πολύ περισσότερο από τους αγώνες των ίδιων των εργατών. Ο Μαρξ ήταν ένας απ’ αυτούς. Μια άλλη περίπτωση είναι οι διάφοροι ευεργέτες που δίνουν όλη τους την περιουσία για ένα κοινό σκοπό.

Τσιγκούνης και αβέρτος ‘ο άνθρωπος φαίνεται στο μεθύσι του και στη χασούρα του’, δηλαδή στη σχέση του με το χρήμα.’ Ο εργατικός παράγει και παίρνει το μισθό του. Ή θα τον σπαταλήσει ή θα τον αποταμιεύσει. Ο φειδωλός κάνει αποταμίευση, σαν τα μυρμήγκια, κι έτσι έχουν λεφτά οι τράπεζες για να δανείσουν και να κινήσουν την κοινωνία. Πολλοί είναι τσιγκούνηδες λόγω που έβγαλαν τα χρήματα με πολύ κόπο και είχαν περάσει μεγάλη φτώχεια. Άλλοι από γεράματα και ανασφάλεια. Άλλοι λόγω αγαμίας ( αν δεν γνώρισαν το σεξ, ή αν δεν έχουν ταίρι). Όλοι οι τσιγκούνηδες ζούνε πιό μίζερα κι απ’ τους φτωχούς. Ο τσιγκούνης προσπαθεί ‘να το περάσει’ και στους άλλους, ζηλεύει και απορεί που είναι αβέρτοι. Ο αβέρτος, ξέρει και περνάει καλά Ο άσωτος σκορπάει αυτά που άλλοι μάζεψαν με κόπο. Είναι ο άκρως αντίθετος με τον τσιγκούνη. Το χρήμα τείνει να διαχωρίζει τους ανθρώπους σε όσους το μαζεύουν και σε όσους το ξοδεύουν. Πολύ λίγοι βρίσκονται στην ενδιάμεση κατάσταση. Κι ακόμα πιο λίγοι που έχουν πολλά χρήματα και ξέρουν να τα χρησιμοποιούν σωστά, σχεδόν κανείς... Ένα λαϊκό τραγούδι λέει:

‘όσοι έχουνε πολλά λεφτά, να ‘ξερα τι τα κάνουν, μήπως στον άλλονε ντουνιά, μαζί τους θα τα πάρουν? Κι ένα άλλο: Γλέντα τη ζωή Όλοι 2 μέτρα παίρνουν γη Τα λεφτά είναι δανεικά Χέρια αλλάζουν τακτικά Να τα κάψεις! Τι τα θες? Μήπως τάχες κι από χθές?

♥ Πλούσιοι Φιλάνθρωποι και Ευεργέτες

‘Δεν κοστίζει τίποτα’ για έναν πλούσιο να γίνει ευεργέτης. Απλώς να του κάνει κλίκ, και να καταλάβει πως θα βγεί κερδισμένος αν δώσει όσα του περισσεύουν. Όλοι τον επαινούν χωρίς αυτός να έχει κάνει τίποτα. Τα έχει καλά με τη συνείδησή του, δεν φοβάται πιά τους κλέφτες, γίνεται διάσημος και περνά την υπόλοιπη ζωή του ακόμα καλύτερα, αν έχει κρατήσει και λίγα στην άκρη… το χρήμα φοβάται και είναι ‘ζηλιάρικο’ Σε όλες τις χώρες του κόσμου απαγορεύεται να κόψεις ή να κάψεις τα λεφτά σου. Για ποιό λόγο άραγε? Δεν είναι δικά σου? Είναι! Άρα για άλλο λόγο… Επειδή το χρήμα είναι ζηλιάρικο, σαν τον θεό του χρήματος τον Γιαχβέ,

και δεν θέλει να χάνει την αξία του. Το χρήμα φοβάται μήπως αρχίσουν όλοι και το καίνε, φοβάται μήπως μείνει χωρίς …πιστούς. Το κάθε νόμισμα στηρίζει την αξία του στην ψυχολογία του κόσμου, και όλα τα ισχυρά κράτη στηρίζονται στο μύθο του ισχυρού νομίσματος που έχουν. Αν ένα κράτος δεν αντιληφθεί την αξία του ‘ισχυρού νομίσματος’ που έχει, τότε το σπαταλούν, αυξάνουν πολύ οι τιμές, έρχεται πτώχευση. Όμως αυτή είναι η τιμωρία του κάθε ισχυρού νομίσματος, γίνεται κάποτε ανίσχυρο… Ο νόμος που απαγορεύει να καίμε το χρήμα πρέπει να αλλάξει γιατί καταπατά το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και της αυτοδιαθέσεως. Το χρήμα, ας μάθει, επιτέλους, να μη φοβάται, να μη ‘ζηλεύει’, να μην παριστάνει πως ‘κάτι είναι’… Αλλιώς θα το τιμωρήσει ο τεμπελοθεός. Δουλειά και ζήλεια Είναι απλό! Ο φτωχός ζηλεύει τον πλούσιο και πάει για δουλειά, μήπως και κονομήσει και γίνει πλούσιος. Οι πλούσιοι ζηλεύουν και αυτοί ακόμα μεγαλύτερους πλούσιους. Το συμπέρασμα είναι απλό: όποιος ζηλεύει, δουλεύει. Ο τεμπέλης που δεν δουλεύει, πάει να πει και πως δεν ζηλεύει, είναι αυτάρκης, μπορεί και περνά καλά και με λίγα ,και με … πολλά.

Ιδιοκτησία και Τεμπελιά Η ατομική ιδιοκτησία μας έκανε τόσο ανόητους ώστε ένα αντικείμενο αξίζει για μας μόνο αν είναι δικό μας, αν είναι φαγώσιμο ή πόσιμο ή αν έχει άλλη άμεση χρησιμότητα. Έτσι όλες οι φυσικές και νοητικές αισθήσεις αντικαταστάθηκαν μόνο από την αίσθηση του έχειν. Όταν δουλεύεις είσαι αντικείμενο και εργαλείο του εργοδότη, της μηχανής, αλλά και του ίδιου του χρήματος. Όμως με τα λεφτά που έβγαλες με κόπο, μπορείς να αγοράσεις, να αποκτήσεις αντικείμενα, ‘να πάρεις την εκδίκησή σου’. Αν δεν ήθελες να αποκτήσεις, δεν θα δούλευες. Αν έχεις ήδη, και μάλιστα σου περισσεύουν, τότε δίνεις απλόχερα τα αντικείμενα, τα μοιράζεσαι με άλλους. Όσο η αξία των αγαθών συμβολίζει την δουλειά που ξόδεψες για να τα αποκτήσεις , τόσο γίνεσαι τσιγκούνης, πλεονέκτης, αντικοινωνικός. Όταν είσαι με φίλους μέσα στη φύση κάτω από μια πορτοκαλιά, τότε όλα τα πορτοκάλια είναι όλων, είναι για να τα φάνε. Δεν δούλεψαν για να τα κάνει η πορτοκαλιά, δεν είναι κανενός η πορτοκαλιά. Η αυστηρή ιδιοκτησία είναι αφύσικη κατάσταση, είναι το ακριβώς αντίθετο από την τεμπελιά. έχει μυρουδιά

Το χρήμα έχει μια ιδιαίτερη μυρουδιά, ιδίως τα χαρτονομίσματα. Είναι το μόνο πράγμα που έχεις πάνω σου και το είχαν πιάσει και το είχαν πάνω τους νωρίτερα οι περισσότεροι άνθρωποι. Το χαρτονόμισμα που έχεις ,ήταν κάποτε μαζί με όλα τα άλλα που κυκλοφορούν, σε τράπεζες, τσέπες και πορτοφόλια . Όμως ο καθένας μας, εκτός από το χρήμα, και το χέρι των άλλων στη χειραψία, το άλλο που πιάνει είναι τα … γεννητικά του όργανα. Έτσι, πιάνοντας χρήματα είναι σαν αγγίζεις όλους στα απόκρυφά τους μέλη. Έτσι εξηγείται αυτή η ωραία μυρουδιά που έχουν τα χρήματα, η λεγόμενη ‘χρηματίλα’. κάνει σαν γυναίκα… Λέγεται πως το χρήμα είναι σαν τη γυναίκα (και σαν τη σκιά). Όσο το κυνηγάς φεύγει, και αν δεν το σκέφτεσαι έρχεται. Μα όλα αυτά είναι ένας ωραίος μύθος. Αν δεν κινηθείς, σπάνια θα βγάλεις γκόμενα (ή γκόμενο), σπάνια θα βγάλεις και χρήμα… Όμως λέγεται επίσης πως: ‘τα λεφτά πάνε στα λεφτά’, όπως ακριβώς στον έμπειρο εραστή έρχονται πολλά ταίρια. Αυτό φαίνεται να ισχύει… είναι σαν το σεξ

Οι νεόπλουτοι μοιάζουν με τους νεοερωτευμένους. Το σεξ και το χρήμα όλοι τα θέλουμε, αλλά έχουμε το ανικανοποίητο. Αχ! ‘τα λεφτά ποτέ δεν είναι αρκετά’…

☺ SEX– ΧΡΗΜΑ- ΕΡΓΑΣΙΑ ‘ Θ’ αφήσουμε το γάμο, να πάμε για πουρνάρια?’ Για δουλειά πάνε όσοι δεν τα καταφέρνουν με το σεξ, για να ‘ξεδώσουν’, ή άλλοι μοναχικοί τύποι που προσπαθούν έτσι να κοινωνικοποιηθούν, να βρουν φίλους… Πράγματι πολλοί βρήκαν ταίρι μέσω της δουλειάς, αλλά είναι πολύ αστείο να τους βλέπεις άλλο να θέλουν και άλλο να κάνουν… Το φυσιολογικό είναι να μην εργαζόμαστε, ή έστω, να δουλεύουμε λίγο για να βγάλουμε τα απαραίτητα χρήματα. Δηλαδή, ένας που έχει χρήματα είναι τρελό να δουλεύει. Το φυσιολογικό στο σεξ, είναι να είναι δωρεάν για όλους όσους το θέλουν, είναι ένα θείο δώρο της φύσης. Είναι τρελό να πληρώνουμε το σεξ, κανένα ζώο δεν κάνει το ίδιο.

Κι ακόμα πιο τρελό είναι ένας που έχει λεφτά, να πηγαίνει για δουλειά και με τα χρήματά του αυτά να πληρώνει μετά για σεξ! Η σχέση τεμπελιάς και σεξ φαίνεται πολύ καλά από ότι οι καλύτεροι εραστές είναι οι γυμνασμένοι και οι ξεκούραστοι, όχι οι ξεθεωμένοι απ’ τη δουλειά. Το σεξ, όμως, έχει μια ικανότητα να ξεσκεπάζει το ψεύδος της δουλειάς. Ένας που δουλεύει θέλει και το ταίρι του να δουλεύει, αλλιώς τον ζηλεύει! Αυτό φαίνεται και από το αν ενός η γυναίκα ( ή και το αντίστροφο) τον ‘απατήσει’ όταν αυτός βρίσκεται στη δουλειά. Τον πειράζει πολύ περισσότερο απ’ ότι να το κάνει σε άλλη ώρα εκτός δουλειάς. Νομίζει ότι τον κοροϊδεύει, ότι η δουλειά του γίνεται ακόμα πιο αφόρητη. Αλλά και αν μια γυναίκα πάει με τα λεφτά του άντρα της και κοιμηθεί με άλλον άντρα, πάλι δεν της επιτρέπεται. Ενώ αν είχε τα δικά της χρήματα και μάλιστα αυτά που είχε βγάλει από εργασία, τότε έχει –κάπως- το δικαίωμα να το κάνει… Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον πληρωμένο έρωτα. Εκεί τουλάχιστον, υπάρχει μια τάξη, μια συνέπεια, δίνει χρήματα ο ένας, δίνει έρωτα ο άλλος,

για λίγο καιρό, και συνεχίζουν μετά τη ζωή τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το σύγχρονο σύστημα του αχαλίνωτου καπιταλισμού έχει μπερδέψει το χρήμα, τη δουλειά και το σεξ. Ο τεμπέλης ,όμως, δεν έχει τέτοια προβλήματα. Έχει χρήμα χωρίς να δουλεύει, και κάνει σεξ χωρίς να πληρώνει…

ΓΥΝΑΙΚΑ και ΕΡΓΑΣΙΑ Οι γυναίκες πάντοτε εργάζονταν περισσότερο από τους άντρες, γιατί εκτός από την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών, οι παλαιότερες εργάζονταν και στα χωράφια. Ένας βασικός λόγος που η γυναίκα μπήκε εδώ και δεκαετίες στην μοντέρνα αγορά εργασίας, δηλαδή μπήκε στην έμμισθη δουλειά, είναι για να έχει την αυτοτέλειά της έναντι του αντρός. Αυτό έφερε αύξηση των διαζυγίων, και απέδειξε πως κατ’ ανάγκην τόσα χρόνια δεν γίνονταν διαζύγια, γιατί απλώς δεν είχαν τα δικά τους λεφτά ο καθένας. Και στο φινάλε, μήπως και τότε, πάντα δεν έψαχναν τον περισσότερο έρωτα? Έτσι λοιπόν οι άντρες το πήραν απόφαση πως δεν θα εξουσιάζουν μόνο με τα λεφτά τους τις γυναίκες…

Η αύξηση των διαζυγίων, αύξησε και άλλο την εργασία της γυναίκας, αλλά και η αύξηση του σεξ που γίνεται σε μια κοινωνία όπου έχουν και οι γυναίκες λεφτά, είναι ένα ακόμα κίνητρο για να εργαστεί μια γυναίκα. Δηλαδή ακόμα και αν έχει χρήματα μια γυναίκα, πάλι πάει για δουλειά ή ανοίγει μαγαζί, για να κάνει γνωριμίες, για να ‘κοινωνικοποιηθεί’. Είναι το πρώτο στάδιο του φεμινισμού, το καπιταλιστικό. Διότι το αμέσως επόμενο στάδιο είναι να έχουν λεφτά οι γυναίκες και να μη δουλεύουν. Αυτό το πετυχαίνουν λίγες, που όμως, όλο και αυξάνονται… Παρατηρούμε πως το σεξ, στην αρχή αυξάνει την ζήτηση εργασίας και την κίνηση της οικονομίας γενικότερα : (κομμωτήρια, ρούχα, καλλυντικά, αδυνατίσματα, βίλες ,πισίνες, αυτοκίνητα, μπαρ, εστιατόρια,

Γυναίκα, Αστικός καπιταλισμός, σεξ, και …επανάσταση Η γυναίκα είναι το δεξί χέρι του καπιταλισμού , και το αριστερό της επανάστασης. Είναι το δεξί δεκανίκι του αστικού καπιταλισμού γιατί ‘ αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες, δεν θα είχαν αξία τα λεφτά’,

τουρισμός, οργανωμένος πληρωμένος έρως), ενώ στην πορεία κάποτε θα κάνει τον κύκλο του, καθώς θα απελευθερωθεί σεξουαλικά ο άνθρωπος, και τότε θα υποσκελίσει το χρήμα, θα το θέσει στην υπηρεσία του. Είναι σαν να υπάρχει ένας παράξενος πόλεμος χρήματος και σεξ.

πλούσιοι, φτωχοί και … γάμος Όλοι θέλουν το καλύτερο ταίρι, κι όλοι θέλουν περισσότερο χρήμα. Όλοι θέλουν να ανέβουν κοινωνική τάξη για να περνάνε καλύτερα. Οι πλούσιοι δεν παντρεύονται φτωχούς για να μην ‘τους τα φάνε’. Γι’ αυτό και τιμωρούνται πλούσιοι και ευγενείς (βασιλιάδες κλπ.) συνήθως να παντρεύονται με προξενιό, όπως και οι φτωχοί. Ο τεμπέλης, όμως, -είτε άντρας είναι, είτε γυναίκα- παντρεύεται από έρωτα και παίρνει και λεφτά ‘όλη η αγορά κινείται για τη γυναίκα’, ‘η γυναίκα πουλάει’: Βίλες, αμάξια, χρυσαφικά, ρούχα, έπιπλα, ταξίδια κλπ. Το σύστημα ξέρει καλά πως το βασικό ένστικτο είναι το σεξ και ο έρωτας , και έτσι χρησιμοποιεί τις γυναίκες, οι οποίες εύκολα υποκύπτουν στους πειρασμούς. Οι γυναίκες έχουνε την ανταλλαγή για ‘σημαία’, είναι τέλειοι έμποροι. ‘Αν θέλεις αυτό, δώσμου αυτό’.

Βάζουν οι πονηρές τους ηλίθιους άντρες τους για δουλειά για να τους ‘τα φέρουν’, κι ούτε νοιάζονται για τις φτωχές γυναίκες που υποφέρουν στην ανέχεια και στην ανάγκη, αφού ο άντρας τους εκτός από ηλίθιος είναι και φτωχός. Διατάζει η πλούσια γυναίκα τη φτωχιά, έχει δούλες και υπηρέτριες. Πολλές ‘βασίλισσες’ κατά καιρούς έκαναν επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και έγιναν αιμοβόρες και αδίστακτες, χειρότερες και από τους άντρες. Άλλες ,λιγότερο πλούσιες, δουλεύουν μέρα νύχτα χωρίς λόγο μήπως και βρουν εραστή… Πολλές κολάνε όπου δουν πηλήκιο και κουμπί, (όπου δουν στολή). Άλλες ,ακόμα πιο ανώμαλες, τους ερεθίζει το ράσο… Η γυναίκα είναι αυτάρεσκο όν, φτιάχνεται στον καθρέφτη με τις ώρες, -το 1/3 της ζωής της και τα μισά λεφτά της πάνε για την ομορφιά της. Θέλει όλες τις ανέσεις, να είναι όμορφη και να την αγαπούν, και γι αυτό θέλει τη ζωή στις πόλεις. Έτσι αποχαυνώνει και ευνουχίζει τα παιδιά της , ιδίως τα αγόρια. Είναι καθαριομανείς και τελειομανείς. Τις ενοχλούν η σκόνη και οι πατημασιές στο παρκέ… Ντύνουν με ρούχα τις καρέκλες στο

σαλόνι!... Ψεκάζουν με χημικά για να σκοτώσουν τα έντομα. Είναι μικροβιοφοβικές, για κάθε δουλειά φοράνε γάντια. ‘Ξεχνιώνται’ βλέποντας με τις ώρες τηλεόραση και διαβάζοντας ‘Αρλεκιν’. Κι ο λόγος είναι γιατί είναι ανέραστες… Οι γυναίκες αυτές λατρεύουν μόνο την θεά Εστία, δεν βγαίνουν απ’ το σπίτι, κάθονται σαν γατούλες στη ζέστη, στο σαλόνι, και στο κρεβάτι . Σκέφτονται μόνο την Αφροδίτη, μόνο το σώμα τους και τον οργασμό τους. Γι αυτό και σπάνια ‘τα καταφέρνουν’. Σέρνουν την οικογένειά τους στην πόλη για να ‘γκομενίσουν’ ή έστω να πάρουν μάτι. Απεχθάνονται το χωριό, ξέρουν πως εκεί είναι λιγότερες πιθανότητες για σεξ και για γνωριμίες, και σαν ‘επαγγελματίες’ ψεύτρες που είναι, προφασίζονται δεκάδες λόγους για να βρίσκονται στις πόλεις.

Δεν είναι όμως όλες έτσι!. Παραφράζοντας ένα γνωστό τραγούδι, μπορούμε να πούμε:

‘Μα υπάρχουν και κάτι γυναίκες, που δεν χαλάσανε ποτές, υπάρχουνε κάτι γυναίκες αιώνιοι εραστές,

γυναίκες που σε κοιτάζουν με μάτια καθαρά, υπάρχουν και κάτι γυναίκες που μείνανε παιδιά…’ Είναι οι τεμπελο-γυναίκες , το αριστερό χέρι της χωριάτικης επανάστασης, το χέρι ‘της καρδιάς’. Είναι οι μοντέρνες αγρότισσες, λεπτές , λιτές και σκληραγωγημένες. Όμορφες με φυσική ομορφιά, δεν φορούν χρυσαφικά. Απελευθερωμένες στο σεξ, κι όμως σεμνές, άμα λάχει ναούμε… Θεσπέσιες σαν Αρχαίες Ελληνίδες. Λατρεύουν όλες τις θεές: τη Δήμητρα, ( =τη γεωργία, τη φύση) την Εστία, (είναι και νοικοκυρές, αγαπούν την οικογένεια και τη ζεστασιά της παρέας) την Άρτεμη, (αγαπούν την άγρια φύση, κυνηγούν , κάνουν πρώτες καμάκι) την Αθηνά, (είναι πολύ έξυπνες, παμπόνηρες, αλλά και περήφανες) την Ήρα, ( είναι κυρίες, αρνούνται τους αφέντες άντρες) γι αυτό και τις ανταμείβει πλουσιοπάροχα η Αφροδίτη… Αφήνουν τις βρώμικες πόλεις και τους χαζούς άντρες τους και πάνε στην όμορφη φύση.

Είναι και ‘χριστιανές’, βοηθούν η μια την άλλη να τεμπελιάσει, κι έτσι έχουν και πιο πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά και πιο …πολλούς άντρες. Πώς τα καταφέρνουν όλα αυτά?... Η Τεμπελιά είναι ένα θαυμάσιο πράγμα, γι αυτό και κάνει τόσα θαύματα…

♣♠♥♦ ♀ ♂ ☼ ☺ Θρησκεία και αστοί Δούλοι και τεμπέληδες Ο άνθρωπος είναι αδύναμο όν και σωματικά αλλά και ψυχικά, και έχει μεταφυσικές ανησυχίες. Όσο κι αν η λογική αρνείται την ύπαρξη θεού, θεών και δαιμόνων, η ψυχή συχνά όλα αυτά τα έχει ανάγκη, και υπάρχουν και ενδείξεις ότι ίσως ‘κάτι υπάρχει’. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει την έννοια του απείρου, του μηδενός, του χάους και του απολύτου , του

τυχαίου και του αναγκαίου, και όλα αυτά τα υποκαθιστά με το ‘θεό’, και καλά κάνει… Η θρησκεία απαντάται ακόμα και στις πρωτόγονες κοινωνίες. Είναι ‘ο μάγος της φυλής’, ‘ο θεραπευτής’, το δεξί χέρι του αρχηγού. Αργότερα υπήρχε ο φεουδάρχης και οι κολίγοι, αλλά υπήρχε όμως πάντα ο παπάς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα. Από τη μια πλευρά η επίσημη θρησκεία μας θέλει υπάκουους στο κράτος και μας στέλνει για δουλειά, και από την άλλη μας ηρεμεί σαν ναρκωτικό. Μας δίνει δόσεις φόβου, ώστε μετά, με τη μελωδία, το λιβάνι, και το κήρυγμα, με την ελπίδα για τον θεό που θα μας σώσει, επιδρά σαν ναρκωτικό προς το λαό, που την έχει ανάγκη. Κάπως σαν το όπιο. Η θρησκεία ανακουφίζει τους καταπιεσμένους σ’ ένα άκαρδο κόσμο εκμετάλλευσης και δουλείας. Τον ηρεμεί να μην επαναστατήσει δίνοντάς του ελπίδα.. Η θρησκεία βρίσκεται, δηλαδή, ανάμεσα στο κράτος και στο λαό, ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς, ανάμεσα στο σώμα και το νου, αντιπροσωπεύει το συναίσθημα του ανθρώπου, το φόβο και την ελπίδα..

Άλλες φορές είναι πιο κοντά στούς αστούς και στο κράτος, κι άλλες φορές είναι πιο κοντά στο λαό. Από την πλευρά τους οι αστοί χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να στέλνουν το λαό στη δουλειά, για να τον αποκοιμίζουν ώστε να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα. Είναι ακριβώς όπως οι κυρίες της άρχουσας τάξης που έχουν ‘αχαλίνωτη’ διαγωγή, αυτές βάζουν τη θρησκεία να λέει στις νοικοκυρές να είναι σεμνές, γιατί αν ξεστρατίσουν κι αυτές δεν θα βρίσκουν πλέον εραστές οι αριστοκράτισσες. Υπάρχουν αστοί και αστοί. Οι συντηρητικοί είναι ‘κώλος και βρακί’ με τη θρησκεία, όμως οι μοντέρνοι, οι φωτισμένοι, είναι αντίθετοι στους παπάδες, ξέρουν και καλοπερνούν με τα χρήματά τους, ξέρουν να γεύονται τον έρωτα , το αλκοόλ και τις χαρές της ζωής.

Ο Χριστιανισμός Είναι πολύ εύκολο να δεις τον σοσιαλισμό στον ασκητισμό των θρησκειών. Ο πρώτος Χριστιανισμός είχε εγερθεί ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία, στον αυστηρό γάμο, στο κράτος, και κήρυττε την αγαθοεργία, τη ζητιανιά, την υποτίμηση του σεξ, την καλωσύνη έως βλακείας.

Αλλά ο ‘Χριστιανισμός’, ως επίσημη θρησκεία, έπαιξε σημαντικό ρόλο –και παίζει ακόμα- ως υποστήριγμα της κεντρικής εξουσίας, του κράτους. Έχει έρθει σε διάσταση με το ευαγγέλιο το οποίο επαινεί τους τεμπέληδες (βλέπε παρακάτω) Προτρέπει τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρά, να είναι υπάκουοι, να πληρώνουν φόρους… Μάλιστα, μόνον η θρησκεία , ως κράτος εν κράτει, έχει εισοδήματα χωρίς να πληρώνει φόρους!!!

τιμωρηθούν πολύ περισσότερο και από τους καπιταλιστές. Όλοι αυτοί που ενώ η δουλειά τους είναι να παίρνουν τα λεφτά από τους πλούσιους και τους χορηγούς, και να τα δίνουν στους φτωχούς για να τεμπελιάζουν, όμως αυτοί τα κλέβουν και στέλνουν τον φτωχό για δουλειά, και τον παρακινούν να είναι υπάκουος σε κάθε αφεντικό ( βλέπε κατωτέρω)

Ο Καθολικισμός για πολλούς αιώνες ήταν το στήριγμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, επέβαλε υπακοή στους οπαδούς του, στο θεό, στη θρησκεία, στον Καίσαρα.

Ο Μουσουλμανισμός Ακόμα χειρότερος από τον κρατικό εβραιοχριστιανισμό, είναι ο κρατικός μουσουλμανισμός. Εκεί, κράτος και θρησκεία είναι ένα, και μάλιστα η θρησκεία έχει τον πρώτο λόγο. Όλα γίνονται για τη δουλειά, για το χρήμα, όλα είναι ένα διαρκές παζάρι, οι γυναίκες αγοράζονται σαν να είναι ζώα, όσο πιο πλούσιος είσαι τόσες πιο πολλές γυναίκες μπορείς να έχεις. Δεν υπάρχει ίχνος τεμπελιάς σ’ αυτές τις θρησκείες, είναι όλοι δούλοι του χρήματος , της θρησκείας και του κράτους. Βία, και πάλι βία, πόλεμοι, κομάντος αυτοκτονίας, σουνίτες και σιίτες μουσουλμάνοι…

Ο Προτεσταντισμός, η μοντέρνα χριστιανική εκδοχή του, προσαρμοσμένη στην βιομηχανική επανάσταση, κατάργησε τους αγίους και τις εορτές και έβαλε τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερο. Τους λένε πως: ‘όσο πιο πολλή επιτυχία και χρήμα έχεις στη ζωή σου, τόσο καλύτερη θέση θα έχεις στον παράδεισο’! Όλοι αυτοί ‘της κακιάς θρησκείας’, που διέστρεψαν το μήνυμα του ευαγγελίου, θα έπρεπε να

Αν ο άνθρωπος ήταν υπάκουος στον Θεό, δεν θα δούλευε, γι αυτό και οι υπάκουοι Ιουδαίοι δεν γίνονται δούλοι, έχουν λεφτά, έχουν επιχειρήσεις.

♫

Παλαιά Διαθήκη Χρήμα και τεμπελιά Ο Θεός Γιαχβέ κατά την Παλαιά Διαθήκη εργάστηκε μόνο 6 μέρες, και έπειτα ξεκουράζεται αιωνίως... Μα και ο παράδεισος τι ήταν? Ένα κήπος όπου οι πρωτόπλαστοι τεμπέλιαζαν και ζούσαν χωρίς να δουλεύουν, αφού είχαν το δικαίωμα να φάνε από όλους της καρπούς. Δεν έπρεπε όμως να φάνε από το δέντρο ‘της γνώσεως του καλού και του κακού’ (δηλαδή να μην κάνουν έρωτα), γιατί τότε η τιμωρία ήταν: η γυναίκα να γεννά με πόνους τα παιδιά της και ο άντρας να βγάζει με ιδρώτα το ψωμί του, δηλαδή να δουλεύει. (το φίδι που δεν μπόρεσε να του αντισταθεί η Εύα ήταν ο …φαλλός του Αδάμ)

Δανείζονται μεταξύ τους χωρίς τόκο, όπως τους προστάζει ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλά δανείζουν με τόκο όλους τους άλλους , κι έτσι όλοι χρωστάνε και αναγκάζονται να πάνε για δουλειά για να ξεχρεωθούν. Αλλά δεν θα ξεχρεωθούν ποτέ(?), αφού συνεχώς παίρνουν νέα δάνεια!!! (?) Ας δούμε τι λέει η Παλαιά Διαθήκη επί αυτού: ‘ο πλούσιος κυβερνάει αυτούς πού έχουν λιγοστά υπάρχοντα, και όποιος δανείζεται είναι υπηρέτης εκείνου που δανείζει’. Παροιμίες, 22:7 Αυτό που επαναλαμβάνεται συνεχώς στην Π.Δ. είναι το ότι ο δικός τους Θεός τους έσωσε από την δουλεία όπου βρίσκονταν στην Αίγυπτο, και τους έφερε στην γη της επαγγελίας , στην Παλαιστίνη. Από τότε έγιναν ελεύθεροι, και δεν είναι πια δούλοι. Αυτό γιορτάζουν με το ‘Πάσχα’, το πέρασμα από την ερυθρά θάλασσα όταν με το θαύμα του Μωυσή υποχώρησαν τα νερά…

Στην έρημο, για 40 χρόνια τους τάιζε ο Θεός με το μάννα, την δωρεάν τροφή, έως να πάνε στην Παλαιστίνη.

Δεν μας είπε ,όμως, ο Θεός τους τίποτα για τους τεμπέληδες. Τι θα γίνει αν οι άλλοι λαοί πάψουν κι αυτοί να είναι δούλοι, αν περάσουν κι αυτοί από ‘την Αίγυπτο’ που βρίσκονται τώρα κάτω από την εκμετάλλευση των ‘πλούσιων’ και των τραπεζών? Αν όλοι οι λαοί πιστέψουν κι αυτοί στο θεό του χρήματος και της τεμπελιάς, τον Γιαχβέ, τότε δεν θα υπάρχει πιά ο Θεός τους. Αν το ρίξουν όλοι στη θρησκεία και έχουν κάθε μέρα για αργία (όχι μόνο Σάββατο ή Κυριακή) τότε δεν θα δουλεύει κανείς….

Ο Θεός μείωσε την καθημερινή εργασία κατά το 15% , μία μέρα στις 7. Εμείς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι και από αυτόν… Αυτό ,όμως, δεν το λένε, δεν τους συμφέρει, και αφήνουν μόνο τους ξύπνιους να το καταλάβουν από μόνοι τους.

Έτσι η Π.Δ. κατηγορεί πολλές φορές τους τεμπέληδες, και τους ειρωνεύεται, γιατί κατά βάθος τους φοβάται: ‘Ο τεμπέλης έχει κρύψει το χέρι του στη γαβάθα του συμποσίου. Ούτε στο στόμα του δεν μπορεί να το ξαναφέρει.’ Π. Δ., Παροιμίες 19:24 ------------------------------------------------------------------

Αλλά ας αποκρυπτογραφήσουμε τον περίφημο 10λογο που ο ίδιος ο Θεός (τους) ‘έδωσε στον Μωυσή’: 1. Ένας μόνο θεός υπάρχει, ο θεός του χρήματος, δηλαδή της ελευθερίας των πλουσίων και της δουλείας των φτωχών. Δεν υπάρχουν άλλοι θεοί. 2. Ο θεός αυτός είναι ζηλότυπος, δεν αφήνει να υπάρχουν άλλοι θεοί, και θα τιμωρήσει όσους δεν τον πιστεύουν 3. να μην ορκιστείς ψέματα στο όνομα του θεού 4. Πρέπει να δουλεύουμε 6 μέρες και να πηγαίνουμε την 7η να ακουμπάμε τα μισά στον ιερέα! 5. Να φοβάσαι τον πατέρα σου και τη μητέρα σου.

Να μην αφαιρέσεις τη ζωή του πλούσιου, να είσαι μια ζωή δούλος. 7. Να μην φλερτάρεις τη γυναίκαιδιοκτησία του άλλου. Αν θέλεις γυναίκα, να πας για δουλειά, να βγάλεις λεφτά και να αγοράσεις μία. Το σεξ δεν είναι δωρεάν. 8. Να μην κλέβουμε, αν θέλουμε κάτι πρέπει να δουλέψουμε, να κάνουμε οικονομίες για να το αποκτήσουμε. Η ιδιοκτησία είναι ιερή, κι αν δεν έχεις λεφτά είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις. Η κλοπή τιμωρείται ακριβά για να κατοχυρωθεί η ιδιοκτησία του πλούσιου, για να πεθάνει απ την πείνα ο τεμπέλης. ‘αν πιαστεί ο κλέφτης που κλέβει για να χορτάσει, θα δώσει εφταπλάσια’. Παλαιά Διαθήκη, παροιμίες 6:30-31

Να μη ψευδομαρτυρήσεις, να ορκίζεσαι και να λες την αλήθεια για να σε ελέγχουν πάντα, να μην μπορείς να ξεφύγεις. 10. η 10η εντολή λέει να μην επιθυμήσεις ό,τιδήποτε είναι στην περιουσία του άλλου, ούτε το βόϊδι, ούτε τη γυναίκα, ούτε τίποτα. Δεν υπάρχει κοινοκτημοσύνη κανενός αγαθού, ο καθένας πρέπει να δουλεύει για να αποκτήσει ό,τι θέλει. ------------------------------------------------------

Παρατηρούμε πως όλες οι εντολές είναι αυστηρές και οι περισσότερες φτιάχνουν

μια θεοκρατική, αντροκρατική κοινωνία που θεοποιεί το χρήμα και την ιδιοκτησία και καταδιώκει την φυσική ζωή, την ελευθερία και τους τεμπέληδες. Η 7η εντολή και η 10η έχει κάνει ιδιοκτησία του άντρα ακόμα και την γυναίκα! Τι περίεργο να μην γνωρίζει κανείς το βαθύ νόημα των 10 εντολών, και οι πιο πολλοί να τις θεωρούν σωστές, ενώ ο Χριστός ήταν αντίθετος με αυτές.! Απόδειξη πως έκανε επίτηδες τα μισά του θαύματα το Σάββατο, ενώ η ποινή γι αυτό ήταν θάνατος. Εμείς οι τεμπέληδες έχουμε συμπτύξει τις 10 εντολές σε μία, στο ού μπλέξεις!

Παύλος και δουλεία Ο Παύλος ήταν κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στον Εβραϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης και στο Χριστιανισμό. Ήταν αντίθετος με το μήνυμα του Χριστού για την τεμπελιά. Το πιο γνωστό από τις επιστολές του Παύλου είναι το: ‘ ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω’, δηλαδή όποιος δεν δουλεύει να μην τρώει, δηλαδή να δουλεύουν όλοι υποχρεωτικά. Μας προτείνει υποταγή στο Θεό (‘δούλοι του θεού’), στην κρατική εξουσία, και υπακοή στο αφεντικό που σε στέλνει για δουλειά. Να είμαστε πρόβατα σε κοπάδι, (ποίμνιο). Και πάντα να πληρώνουμε τους φόρους μας σε κάθε εξουσία, να μας αρμέγει ο

ποιμένας…

διδασκαλία.

Όλα αυτά φαίνονται καθαρά στον ύμνο της ‘ορθόδοξης’ εκκλησίας:

«πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσσονται παντός αγαθού». Δηλαδή: «αν οι πλούσιοι, οι καπιταλιστέςεκμεταλλευτές και εργασιομανείς ‘πιστεύουν’ στο Θεό, δεν έχουν κίνδυνο να πτωχεύσουν.» Το αντίθετο ακριβώς απ’ ό,τι έλεγε ο Χριστός.

προς Τιμόθεον 6:1

--οι δούλοι να υπακούτε τα αφεντικά σας (…) με ειλικρίνεια καρδιάς, από φόβο στο θεό.. Όποια δουλειά και να κάνετε, είναι σαν να δουλεύετε στο Χριστό. προς Κολοσσαείς 3:22-24

--γι αυτό να πληρώνετε φόρους, γιατί οι άρχοντες που τους μαζεύουν είναι λειτουργοί του Θεού. προς Ρωμαίους 13:6

Αλλά ας δούμε τι διατάζει ο Παύλος:

ο Πέτρος

--ο άνθρωπος οφείλει να υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, γιατί πηγάζουν απ’ το Θεό. (…)

Στις επιστολές του Πέτρου υπάρχει επίσης το ίδιο αντιχριστιανικό πνεύμα του Παύλου, να δουλεύουμε υπάκουα…, ακόμα και στα άγρια αφεντικά.

πρός Ρωμαίους 13:1

--(…) να υποτάσσονται σε αρχές και εξουσίες, να πειθαρχούν,(..) να μένουν άμαχοι (να μην αντιστέκονται). προς Τίτον 3:1-2

-- οι δούλοι, να υπακούτε στα αφεντικά σας με φόβο και τρόμο, αλλά και με απλότητα καρδιάς όπως θα κάνατε στο Χριστό . προς Εφεσίους. 6:5

--Όσοι βρίσκονται υπό το ζυγό δουλείας, να θεωρούν τους αφέντες τους άξιους για κάθε τιμή, για να μη δυσφημείται το όνομα του Θεού και η

--Να υπακούετε σε κάθε ανθρώπινη εξουσία, για χάρη του Κυρίου, είτε είναι ο αυτοκράτορας, επειδή είναι ο ανώτατος άρχοντας, είτε είναι οι τοπικοί διοικητές, επειδή είναι σταλμένοι απ’ αυτόν για να τιμωρούν τους κακούς και να επαινούν τους καλούς. Πέτρου Α, 2: 13-14 --οι δούλοι, να υποτάσσεστε με πολύ σεβασμό στους κυρίους σας. Και όχι μόνο στους καλούς και επιεικείς, αλλά και στους διεστραμμένους. (δύστροπους) Πέτρου Α :2: 18

------------------------------------------------------------------

Όμως οι εργάτες δεν έχουν θρησκεία, εκτός από την τεμπελία, και τη φυσική ζωή. ‘κρασάκι’, έρως και επιστροφή εις την ωραίαν φύσιν… ή κάπως έτσι…

Είναι, λοιπόν, η κάθε επίσημη θρησκεία εχθρός μας, αφού κυνηγά της τεμπέληδες.

Χριστός και τεμπελιά Ήταν άραγε ο Χριστός τεμπέλης? Τι δουλειά έκανε και αυτός και οι μαθητές του? Καμία και τίποτα… Όσοι απ’ αυτούς έκαναν κάποια δουλειά (ψαράδες, τελώνης) αμέσως την άφησαν και τον ακολούθησαν. Όμως ξυπνούσαν τον κόσμο, τον συμβούλευαν, τον παρηγορούσαν, τον θεράπευαν, και τους παρακινούσαν να δίνουν οι πλούσιοι στους φτωχότερους. Όλα αυτά είναι ανώτερα από δουλειά.

Όταν όλοι οι Εβραίοι δούλευαν 6 μέρες για να θησαυρίσουν και είχαν ‘εις θάνατον’ το να κάνει κάποιος ο,τιδήποτε την 7η, το Σάββατο, ο Χριστός που δεν δούλευε ποτέ, έκανε επίτηδες τα μισά του θαύματα το Σάββατο… Ο Ιωάννης Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο ‘νουνός’ του Χριστού, ήταν κανονικός ασκητής, ζούσε πολύ λιτά και δεν δούλευε καθόλου. Ο Ιωάννης φορούσε ρούχο από τρίχες καμήλας και ζώνη δερμάτινη στη μέση. Η τροφή του ήταν ακρίδες ,και μέλι από άγριες μέλισσες. Ας προσθέσουμε εδώ το κήρυγμα του Ιωάννη για το χρήμα. Μας λέει να βγάζουμε μόνο τίμια το χρήμα και να μοιράζουμε απ’ το περίσσευμά μας (τα μισά) σε άλλους: « όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο»(…) Είπε στους τελώνες: «να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ όσα σας παραχωρεί ο νόμος.»(…) Στους στρατιώτες έλεγε: «μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες, ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας» Πώς ζούσε ο Ιησούς Ο Ιησούς ζούσε γενικώς λιτά, όχι

όμως και ασκητικά. Συχνά γλεντούσε μαζί με τον απλό λαό. -- οι αλεπούδες έχουν φωλιές, και τα πουλιά έχουν μέρη για να κουρνιάξουν, όμως ο Υιός του Ανθρώπου δεν έχει που την κεφαλήν κλίνη. --Ήρθε ο Υιός του Ανθρώπου, που τρώει και πίνει, κι εσείς λέτε: ‘να ένας άνθρωπος φαγάς και οινοπότης, που κάνει παρέα με τελώνες και αμαρτωλούς’. Ο Χριστός ζούσε από τα υπάρχοντα των γυναικών που είχε θεραπεύσει ή τον θαύμαζαν: Μαζί του ήταν και οι 12 μαθητές του, καθώς και μερικές γυναίκες, που είχαν θεραπευτεί από αρρώστιες και βάσανα, από δαιμονικά πνεύματα και ασθένειες. Αυτές ήταν η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ’ την οποία ο Ιησούς είχε βγάλει 7 δαιμόνια, η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά, αξιωματούχου του Ηρώδη, η Σουσάννα και άλλες πολλές, που τον υπηρετούσαν από τα υπάρχοντά τους. -----------------------------------------------------------------------

Όπως θα αναλυθεί παρακάτω, το κήρυγμα του Χριστού για αποχή από την εργασία και κοινοκτημοσύνη, ήταν αρκετά πιο προχωρημένο και επαναστατικό από του Ιωάννη που έλεγε απλώς να μην κλέβουμε και να δίνουμε τα μισά.

Αλλά και η ζωή που έκανε ο Χριστός με τους μαθητές του ήταν πολύ πιο χαρούμενη και τεμπέλικη από τον Ιωάννη και τους δικούς του μαθητές. «γιατί οι μαθητές του Ιωάννη και οι μαθητές των Φαρισαίων νηστεύουν, ενώ οι δικοί σου μαθητές τρώνε και πίνουν?» Η κατηγορία του «Τον πιάσαμε να ξεσηκώνει το λαό , να τον εμποδίζει να πληρώνει φόρους στον Καίσαρα» Δηλαδή ξεσήκωνε τους δούλους να ξεφύγουν από την καταναγκαστική εργασία, και όλους να μην πληρώνουν φόρους, να επαναστατήσουν έναντι του κράτους. Αυτή ήταν η βασική δύναμη που εδραίωσε τον χριστιανισμό, η απελευθέρωση από τη δουλεία, και μετά έρχεται το κήρυγμα της ‘αγάπης’. Γι αυτό και οι πρώτοι χριστιανοί υπέστησαν τόσους και τόσους διωγμούς και ζούσαν σε κατακόμβες…

Ευαγγέλιο , τεμπελιά

και… χρήμα Το ευαγγέλιο είναι ένας διαρκής ύμνος της τεμπελιάς, της αγάπης προς τον συνάνθρωπο τεμπέλη, και της φυσικής ζωής. Ας πάρουμε παράδειγμα τα άλλα ζώα που δεν δουλεύουν, ψάχνουν μόνο για την τροφή τους. Στη ‘βασιλεία των ουρανών’ θα μπουν μόνο όσοι βοηθούν άλλους έμπρακτα, κι όσοι έχουν την αθωότητα του μικρού παιδιού. Τα παιδιά δεν δουλεύουν, δεν συσσωρεύουν , κι έχουν την ασχολία για παιχνίδι. Ο Χριστός πάρα πολλές φορές κατηγορεί το χρήμα, τον πλουτισμό, την σπατάλη. Και συμβουλεύει να μην αγαπάμε το χρήμα, να μην αποθηκεύουμε και να είμαστε λιτοί. Η ‘βασιλεία των ουρανών’ μοιάζει τόσο πολύ και με το πολίτευμα που προτείνει το ‘τεμπέλικο μανιφέστο’. Πώς να το εξηγήσουμε πως υπάρχουν πλούσιοι άνθρωποι που δουλεύουν μέρα-νύχτα για να γίνουν πλουσιότεροι? Μήπως έχουν κάνει αμαρτίες στη ζωή τους ή σε προηγούμενες ζωές? Καιρός να μετανοήσουν, να συγχωρεθούν, καιρός να ξεκουραστούν… Μη θησαυρίζετε Να μην αποταμιεύουμε , να μην θησαυρίζουμε, να μην συσσωρεύουμε, να ζούμε το σήμερα.

--« Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, που τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, που δεν υπάρχουν σκόροι και κλέφτες. --να εργάζεστε, όχι για την τροφή που αφανίζεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για ζωή αιώνια --έτσι συμβαίνει (=πεθαίνει) με τον άνθρωπο που συσσωρεύει θησαυρούς για τον εαυτό του, αλλά δεν είναι πλούσιος ως προς το Θεό. --«να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε πλεονεξία, γιατί όσο περίσσια κι αν έχει κάποιος, η ζωή του δεν έχει σχέση με τα υπάρχοντά του.». Είναι από την παραβολή του πλεονέκτη πλούσιου που μάζευε πολλά νομίζοντας ότι θα τα πάρει μαζί του, αλλά ο θεός του είπε πως ‘αυτή τη νύχτα θα πεθάνει’.

--‘το άρτο τον επιούσιο, δώσε μας για σήμερα’. Όπως ακριβώς και το τραγούδι λέει: imagine all the people, living for today. Τα εγκόσμια και ο πλούτος είναι απάτη Το χρήμα μας εξαπατά, μαζί με τις άλλες απολαύσεις της ζωής, και δεν κάνουμε το σωστό. Είναι από την παραβολή του σπορέως (…) Η μέριμνα όμως για τα εγκόσμια

και η απάτη του πλούτου και οι λοιπές απολαύσεις της ζωής, μπαίνουν μέσα τους και καταπνίγουν το λόγο, και δεν καρποφορεί. Μοιράστε τα χρήματα, δώστε Δωρεάν Να μοιράζουμε τα χρήματά μας, να θεραπεύουμε δωρεάν. Αλλά πάντα με διακριτικότητα και ταπεινότητα. --Πουλήστε τα υπάρχοντά σας, και δώστε τα χρήματα στους φτωχούς. Αποκτήστε πορτοφόλια που δεν παλιώνουν, πλούτη μόνιμα στον ‘κόσμο του Θεού’, όπου ούτε κλέφτης τα αγγίζει, ούτε ο σκόρος τα καταστρέφει.. -- Να θεραπεύετε τους αρρώστους, να ανασταίνετε νεκρούς, να γιατρεύετε τους λεπρούς, και να κάνετε καλά τους δαιμονισμένους. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δώστε. --όταν δίνεις ελεημοσύνη, ας μην ξέρει (ούτε) το αριστερό σου χέρι ,τι κάνει το δεξί σου. ---Ο Ζακχαίος ήταν Αρχιτελώνης, πλούσιος και Ιουδαίος. Και όταν ο Ιησούς πήγε σπίτι του, αυτός άλλαξε και είπε: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά απ’ τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα πήρα με απάτη».

Συσσίτια για φτωχούς και τεμπέληδες Να ταΐζουμε τους τεμπέληδες, παρά τους πλούσιους. -- «πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς». Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: « κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμα χώρος». Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: «πήγαινε έξω από την πόλη, στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου.» --»Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Ο εργάτης (= ο τεμπέλης) είναι άξιος του μισθού του Οι έμπρακτα καλοί άνθρωποι (αυτό εννοεί με το ‘εργάτες’) έχουν το δικαίωμα για ένα πιάτο φαί…,κι ας μη δουλεύουν… Αυτοί δείχνουν το καλό παράδειγμα για την τεμπελιά και ακολουθούν και άλλοι --Μην πάρετε στο ζωνάρι σας χρυσό ή ασημένιο ή χάλκινο νόμισμα, ούτε σακίδιο για το δρόμο, ούτε φαγητό,(…) ‘Ο εργάτης είναι άξιος της τροφής του’.

--Μένετε στο ίδιο σπίτι τρώγοντας και πίνοντας ό,τι σας προσφέρουν, γιατί ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του. Τα ζώα και τα φυτά δεν δουλεύουν Ο άνθρωπος μπορεί ακόμα και να μη δουλεύει καθόλου, αφού αυτό κάνουν και όλα τα ζώα…. Αλλά και τα φυτά μεγαλώνουν τελείως μόνα τους, με νερό και ήλιο. --Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη απ’ την τροφή? Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο? Κοιτάξτε τα πουλιά που δεν σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας μας τα θρέφει. Εσείς δεν αξίζετε περισσότερο απ’ αυτά?

--Ένα

ζευγάρι σπουργίτια δεν πουλιέται για ένα μόνο ασσάριο? Κι όμως ο Θεός ούτε ένα απ’ αυτά δεν ξεχνάει. Ο Θεός έχει μετρημένες ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής σας. Μη φοβάστε, λοιπόν, γιατί εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια». --Η γη καρποφορεί αυτόματα: στην αρχή βλαστάρι, ύστερα στάχυ, και τέλος

μεστωμένο στάρι στο στάχυ. Ανέμελοι και ρέμπελοι Να μη νοιαζόμαστε για ντύσιμο, φαγητό, πιοτό. Ούτε καν για το αύριο. --Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας? Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν Δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν. Κι όμως, αλήθεια σας λέω, ούτε ο Σολομών σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. Αν όμως, ο θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει και αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι?

Μην έχετε λοιπόν άγχος, και μην αρχίσετε να λέτε ‘τι θα φάμε?’ ή ‘τι θα πιούμε?’ ή ‘τι θα ντυθούμε?’, γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το θεό. Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας. Ο άσωτος περνάει καλύτερα Στην παραβολή του ασώτου, βλέπουμε πως ο άσωτος υιός που γλένταγε και έτρωγε τα λεφτά, όταν γύρισε συνέχισε πάλι να γλεντά, ενώ ο αδελφός του που παρίστανε τον ‘δουλευτή’, τον ‘οικονόμο’ και τον

συντηρητικό-ηθικό, τον έπιασε η ζήλεια και λέει: ‘εγώ τόσα χρόνια σου δουλεύω και ποτέ δεν παρήκουσα διαταγή σου, κι όμως σ’ εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου. Όταν όμως ήρθε όμως ο γιός σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι’ . Ευτυχισμένοι οι τεμπέληδες Οι τεμπέληδες και οι φτωχοί θα δικαιωθούν κάποτε, ‘στην βασιλεία των ουρανών’. Δεν μπορούσε να το πει αλλιώς, πως θα δικαιωθούν κάποτε στη γή. Αυτό, όμως, θα γίνει στις μέρες μας. ---Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, γιατί είναι δική σας η βασιλεία του Θεού ---Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, γιατί θα σας χορτάσει ο θεός. Μη μεριμνάτε για υλικά αγαθά Σε εύκολες εποχές να μη μεριμνάμε για υλικά αγαθά. Αρκεί η αλληλοβοήθεια των ανθρώπων. Αλλά σε δύσκολες πρέπει να μεριμνάμε, και να έχουμε μαζί μας χρήματα… --Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα, ούτε σακίδιο, ούτε υποδήματα, και μη χάνετε την ώρα σας για να χαιρετήσετε κάποιον στο δρόμο σας.

--Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. τώρα όμως, όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει, το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. --(…)

Μη ζηλεύετε όποιον δουλεύει λίγο Μας συμβουλεύει να μη ζηλεύουμε άλλον που εργάστηκε λιγότερο (ή πήρε περισσότερα). Δεν κάνει να μπεί η ζήλεια μεταξύ των εργατών. Ο σκοπός είναι η λιγότερη εργασία, ας προσπαθήσει ο καθένας μόνος του. Είναι ανέφικτη η τέλεια ισότητα, γιατί στηρίζεται στη ζήλεια και στην εξίσωση, ενώ καταργεί την προσωπική ευθύνη του καθενός. --(…)Αυτοί οι τελευταίοι εργάστηκαν μία ώρα και τους εξίσωσες μ’ εμάς, που υπομείναμε το μόχθο και τον καύσωνα μιας ολόκληρης μέρας? Εκείνος όμως γύρισε σ’ έναν απ’ αυτούς και του είπε: «φίλε, δε σ’ αδικώ. Δε συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο? Πάρτο και πήγαινε. Εγώ θέλω να πληρώσω αυτόν που ήρθε τελευταίος όσο κι εσένα. Δεν μπορώ τα λεφτά μου να τα κάνω ό,τι θέλω? Ή μήπως, επειδή είμαι καλός, αυτό προκαλεί τη ζήλεια σου?» Είναι από την ‘παραβολή με τους εργάτες του αμπελιού’.

να μην κάνουμε τα αφεντικά μεταξύ μας Μας συμβουλεύει να βοηθάμε και άλλους να ξεχρεωθούν και να τεμπελιάσουν, να είμαστε συγχωρητικοί με όσους μας χρωστάνε, και γενικότερα να καλοπληρώνουμε τους εργάτες μας αφού ξέρουμε από εκμετάλλευση. Δεν πρέπει μεταξύ μας να φερόμαστε σαν αυστηρά αφεντικά. «κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως και ‘γω σπλαχνίστηκα εσένα?» Από την ‘παραβολή του ξεχρεωμένου κακού δούλου’. να γίνουμε ‘σαν παιδιά’ Πρέπει να γίνουμε ‘σαν τα παιδιά’ Ως γνωστόν, τα παιδιά δεν δουλεύουν, έχουν το κάθε τι για παιχνίδι και τους αρκεί ένα ‘μπράβο’ για να κάνουν κάτι. Άραγε η βασιλεία των ουρανών, που ‘ανήκει στα παιδιά’, είναι η τεμπελία της γης. --αφήστε τα παιδιά να έρθουν σ’ εμένα και μην τα εμποδίζετε, γιατί σε τέτοιους (όπως τα παιδιά) ανήκει η ‘βασιλεία των ουρανών’. -- σας βεβαιώνω πως , αν δεν αλλάξετε κι αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού. Όποιος

λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδί, αυτός είναι ο ανώτερος στη βασιλεία του Θεού. να αξιοποιούμε και να κινούμε το χρήμα Μας συμβουλεύει να αξιοποιούμε, και να κινούμε το χρήμα. Αυτό ακριβώς που κάνουν οι τεμπέληδες. Το χειρότερο απ’ όλα είναι να το έχουμε στο ντουλάπι, και το αμέσως μετά είναι να το έχουμε στην τράπεζα, όπου δίνει, τουλάχιστον, τόκο. --Γιατί τότε δεν έβαλες τα χρήματά μου σε μια τράπεζα, ώστε, όταν έρθω, να τα πάρω με τον τόκο τους?» (…) Και είπε στους παρευρισκόμενους: «πάρτε του το νόμισμα και δώστε το σ’ αυτόν που έχει τα δέκα νομίσματα» Εκείνοι του είπαν: «κύριε, αυτός έχει δέκα τάλαντα»

Σας βεβαιώνω, απάντησε, πως στον καθένα που έχει, θα του δοθεί κι άλλο. Αλλά απ’ όποιον δεν έχει, θα αφαιρεθεί και το λίγο που έχει. Είναι από την παραβολή του βασιλιά με τους 10 δούλους και τα 10 τάλαντα

Η μισθωτή εργασία είναι εκμετάλλευση και δεν φτιάχνει καλούς εργάτες. Όμως ο καθένας για το δικό του

θυσιάζεται. Άρα σε μια σωστότερη κοινωνία θα περιορίσουμε την μισθωτή εργασία και θα αυξήσουμε τους μικροϊδιοκτήτες. παραβολή του ποιμένα με τα πρόβατα

--Ο καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων. Ο μισθωτός, όμως, που δεν είναι ο βοσκός, και τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει το λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Έτσι ο λύκος τ’ αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο μισθωτός φεύγει, γιατί είναι μισθωτός και δεν τον νοιάζει για τα πρόβατα. Χρήμα ή ‘θεός’ ? Το χρήμα δεν πάει μαζί με το Θεό. Το χρήμα είναι ο διάβολος (μαμωνάς) Δεν ταιριάζει στους Ναούς να υπάρχουν χρήματα. Ο Θεός είναι ανώτερος από τα χρήματα. ‘τα λεφτά σταυρώσαν τον Χριστό’ --Κανένας δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θ’ αγαπήσει τον άλλο, ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα (μαμωνά). --Ουαί υμίν, τυφλοί οδηγοί, που λέτε: «όποιος ορκιστεί στο Ναό, ο όρκος του δεν πιάνει, όποιος όμως ορκιστεί στο

χρυσάφι του ναού, πρέπει να τηρήσει τον όρκο του». Μωροί και τυφλοί, τι είναι μεγαλύτερο? Το χρυσάφι ή ο ναός που αγιάζει το χρυσάφι? Πολύ σπάνια οι πλούσιοι είναι καλοί Είναι κρίμα πολλοί κομμουνιστές να μην γνωρίζουν το επαναστατικό αυτό σημείο του ευαγγελίου. Όπως και είναι λάθος να νομίζουμε πως όλοι ανεξαίρετα οι πλούσιοι είναι κακοί. Υπάρχουν πολύ σπάνια καλοί πλούσιοι, αυτοί που βοηθούν τους τεμπέληδες…! --«πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό» Μόλις εκείνος τ’ άκουσε αυτά, πολύ στενοχωρήθηκε κι έφυγε λυπημένος , γιατί είχε κτήματα πολλά. Κι ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «σας βεβαιώνω πόσο δύσκολα αυτοί που έχουν τα χρήματα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού!» (…) «παιδιά μου, είναι πολύ δύσκολο να μπουν στη βασιλεία του Θεού όσοι πιστεύουν στα χρήματα. Είναι ευκολότερο να περάσει τριχιά μέσα από τρύπα βελόνας, παρά να μπεί πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». οι τώρα πλούσιοι,

θα γίνουν φτωχοί στον ‘άλλο κόσμο’ Οι πλούσιοι που δεν βοηθούν τους φτωχούς, στον άλλο κόσμο θα ‘καίγονται στη φωτιά, ενώ οι τεμπέληδες-φτωχοί ‘θα απολαμβάνουν’. Είναι η παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου. ‘παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα όμως αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις.’ Αλίμονο στους πλούσιους Οι πλούσιοι εργασιομανείς καπιταλιστές θα τιμωρηθούν στην ‘βασιλεία του’. Ο λόγος που τους απειλεί είναι μήπως αλλάξουν και βοηθήσουν τους τεμπέληδες. --Αλίμονο όμως σ’ εσάς τους πλούσιους, γιατί την αμοιβή σας την έχετε πάρει ήδη σ’ αυτό τον κόσμο. --Αλίμονο σε εσάς που τώρα είστε χορτάτοι γιατί θα πεινάσετε. Βία στους εμπόρους = ληστές Το μόνο σημείο που ο Χριστός άσκησε βία ήταν στους εμπόρους μέσα στο ναό. --έφτιαξε ένα μαστίγιο από σχοινιά και τους έβγαλε όλους έξω από το ναό, μαζί και τα πρόβατα και τα βόδια, και έριξε καταγής τα νομίσματα των αργυραμοιβών, κι αναποδογύρισε τους πάγκους.

Και είπε σε όσους πουλούσαν τα περιστέρια: « πάρτε τα από εδώ. Η γραφή λέει ότι ‘ ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής. Εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών’ »

♪ ♫☺☻☼ ♠ ♣ ♥ ‘Μεταξύ κατεργαραίων η ειλικρίνεια’ ‘ Ξέρεις να κλέψεις. Ξέρεις να κρυφτείς?’ ‘αν θες ν’ αγιάσεις, πρέπει ν’ αμαρτήσεις’ ---------------------------------------------Είναι η παραβολή ‘του κλέφτη διαχειριστή’: κατά Λουκά 16:1-12 Στην παραβολή αυτή ο Χριστός συμβουλεύει εμπιστευτικά τους μαθητές του να είναι ξύπνιοι ‘τεμπέληδες και καλοί κλέφτες’, και επαινεί όσους στις συναλλαγές τους με τους άλλους είναι εχέμυθοι, συνεπείς και τίμιοι, έστω και αν η πράξη είναι άδικη για τρίτους. Αυτό που λέει ο λαός μας: ‘μεταξύ κατεργαραίων η ειλικρίνεια’. Η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη στη διαχείριση του χρήματος, είναι βασική αρετή, ανεξάρτητα και από το αν κάτι είναι νόμιμο ή άδικο. Και χρειάζεται η γνώση και η πράξη και της παρανομίας, ώστε αργότερα να

μάθουμε να χρησιμοποιούμε το χρήμα για καλό. Στο κάτω- κάτω ο πλούτος, το χρήμα , δεν χωρίζεται σε βρώμικο και άγιο, αλλά είναι σε φάσμα αυτά τα δύο, και το θέμα είναι πιο πολύ πώς θα το χρησιμοποιήσεις… ………………………………………………………

Ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: «κάποιος πλούσιος είχε έναν διαχειριστή που του τον κατηγόρησαν ότι σπαταλά την περιουσία του. Τον φώναξε λοιπόν και του είπε: «τι είναι αυτά που ακούω για σένα? Δώσε λογαριασμό και παράδωσε τη διαχείρισή σου, γιατί δεν μπορείς πια να είσαι διαχειριστής». Ο διαχειριστής είπε μέσα του: ‘τι να κάνω τώρα που μου αφαιρεί τη διαχείριση ο κύριός μου? Να σκάβω δεν μπορώ, να ζητιανεύω ντρέπομαι. Ξέρω τι θα κάνω, για να με δέχονται οι άνθρωποι στα σπίτια τους, τώρα που θα πάψω να είμαι διαχειριστής’. Αφού κάλεσε έναν-έναν από τους χρεοφειλέτες του κυρίου του, είπε στον πρώτο: ‘πόσα χρωστάς εσύ στον κύριό μου?’ Εκείνος του απάντησε: 100 βαρέλια λάδι. Του είπε τότε: ‘πάρε το γραμμάτιο και κάθισε και γράψε γρήγορα 50’. Μετά είπε στον άλλο: ‘εσύ πόσα χρωστάς?’ Εκείνος του είπε: ‘100 σακιά σιτάρι’. Του λέει: ‘πάρε το γραμμάτιο και γράψε 80’.

Και το αφεντικό, επαίνεσε τον κλέφτη διαχειριστή, επειδή ενήργησε έξυπνα, γιατί οι σκοτεινοί άνθρωποι αυτού του κόσμου, στις σχέσεις τους με τους ομοίους τους είναι εξυπνότεροι από τα ‘τέκνα του φωτός’. »Και εγώ σας συμβουλεύω, να κάνετε φίλους σας, ακόμα κι’ απ’ τα χρήματα της αδικίας, ώστε κι όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις ‘αιώνιες κατοικίες’. Όποιος είναι αξιόπιστος στα λίγα, είναι αξιόπιστος και στα πολλά, κι όποιος είναι άδικος στα λίγα, είναι άδικος και στα πολλά. Αν, λοιπόν, δεν φανήκατε αξιόπιστοι ως προς τον άδικο πλούτο, ποιός θα σας εμπιστευτεί τον αληθινό? Κι αν δεν φανήκατε αξιόπιστοι σ’ αυτό που είναι ξένο, ποιός θα σας δώσει αυτό που ανήκει σ’ εσάς? Σ’ αυτήν την παραβολή ο Χριστός και το ευαγγέλιο προχωρούν ακόμα περισσότερο, από τα επαινούν την τεμπελιά. Επαινούν τον κλέφτη, αρκεί να είναι

τίμιος και αξιόπιστος με τους άλλους κλέφτες, αρκεί να είναι ξύπνιος. Κι αυτό σε αντιπαραβολή με τόσους και τόσους ‘καλούς’ που όμως είναι αγαθοί και βλάκες και τελικώς κάνουν κακό στην κοινωνία. Άλλωστε, το τέλειο δεν υπάρχει, όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και πρέπει πρώτα να κάνουμε λάθη από τα οποία αργότερα θα μάθουμε ‘ώστε να μας εμπιστεύονται και τον τίμιο πλούτο’. Είναι το σημαντικότερο και επαναστατικότερο σημείο των ευαγγελίων, και γι αυτό οι παπάδες δεν το αναφέρουν, δεν το γνωρίζει σχεδόν κανείς από όσους παριστάνουν πως έχουν διαβάσει και μελετήσει το ευαγγέλιο. Μάλιστα, οι συντάκτες των ευαγγελίων για να θολώσουν το νόημα , φρόντισαν να συνεχίσουν την παραβολή αυτή με εντελώς άσχετα θέματα

ΧΡΙΣΤΟΣ και ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ Ο Χριστός ήταν αντίθετος και με τη φορολογία προς τη Ρωμαϊκή κατοχή και με τη φορολογία προς το Ναό που έκαναν οι Ιουδαίοι φοροεισπράκτορες. Είναι απλό. Όταν το κράτος είναι δίκαιο,

είναι καλό να πληρώνουμε φόρους Αν δεν είναι, δεν πρέπει να πληρώνουμε, όσο μπορούμε... Οι Έλληνες εκ παραδόσεως δεν θέλουν να πληρώνουν φόρο ούτε σε κατακτητή, (οι Έλληνες χαράτσι δεν πληρώνουν) ,αλλά ούτε και σε κεντρική διοίκηση… Ο Ιησούς δεν είχε πληρώσει για το Ναό. Ο Πέτρος το παραδέχεται, λέει ‘ναι’ (δεν έχει πληρώσει) . Ο Ι λέει στον Πέτρο, ότι αφού είναι ‘άνθρωποι του Θεού’ και ‘βασιλιάδες’, κι αυτός κι ο Πέτρος, πώς γίνεται να απαιτούν φόρους οι εισπράκτορες? Αλλά επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, για να μη τους σκανδαλίσουν, βρήκαν τα χρήματα …στο στόμα ενός ψαριού που έπιασαν… Αν και, το ευαγγέλιο δεν μας λέει ότι πράγματι τα βρήκαν… --Ήρθαν στον Πέτρο οι εισπράκτορες του φόρου για το ναό, και του είπαν: « Ο δάσκαλός σας δεν πληρώνει τις δύο δραχμές του φόρου?»

Λέει: «ναί».(δεν πληρώνει) Μόλις μπήκε στο σπίτι, και πριν πει τίποτα, τον πρόλαβε ο Ιησούς και του

είπε: «τι γνώμη έχεις Σίμων? Οι βασιλιάδες της γης από ποιούς εισπράττουν τέλη ή φόρο? Από τους δικούς τους ή από τους ξένους?». Κι όταν του είπε ο Πέτρος «από τους ξένους», ο Ιησούς του είπε: «συνεπώς απαλλάσσονται οι δικοί του. Για να μη τους σκανδαλίσουμε όμως, πήγαινε στη λίμνη, ρίξε τ’ αγκίστρι, και πάρε το πρώτο ψάρι που θα βγάλεις. Άνοιξε το στόμα του και θα βρείς μέσα ένα στατήρα (τετράδραχμο). Πάρε το, και δώσ’ τους το, για μένα και για σένα».

Ο Ιησούς δεν πλήρωνε ούτε για τον Καίσαρα… Ήθελαν, λοιπόν, να τον παγιδέψουν. Αν έλεγε δημόσια ‘να μην πληρώνουν φόρους’ θα τους συλλάμβαναν. Έτσι, το μόνο που μπόρεσε να τους πει, είναι ότι: ας είναι πρώτα όλοι οι άνθρωποι καλοί και συνεπείς με ‘το θέλημα του Θεού’, και τότε ας πληρώνουν φόρους. Δηλαδή, όπως και αυτός δεν πλήρωνε φόρους (και έλεγε –κρυφά- να μην πληρώνουν), έτσι και οι εισπράκτορες και ο Καίσαρας είναι παράνομοι απέναντι στο ‘θέλημα του θεού’ , και μάλιστα αυτό είναι χειρότερο. --Τότε πήγαν οι Φαρισαίοι και έκαναν

σύσκεψη πώς να τον παγιδέψουν με ερωτήσεις Κι έστειλαν στον Ιησού μερικούς Φαρισαίους κι Ηρωδιανούς, για να τον πιάσουν σε παγίδα με ερωτήσεις.:(…) «πρέπει να πληρώνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι? Να δώσουμε ή να μη δώσουμε?» Εκείνος όμως κατάλαβε την υποκρισία τους και τους είπε: «απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ». (…) .

δεν είναι … ‘καλή πράξη’ να πληρώνεις φόρους Στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, ο Ιησούς αποκαλύπτει την υποκρισία του Φαρισαίου που λέει: ‘Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματά μου.’. Και μας αφήνει μόνους μας να καταλάβουμε…, πως δεν είναι ‘καλή πράξη’ να πληρώνεις φόρους, ιδίως στο Ναό. Καλή πράξη είναι να δίνεις την περιουσία σου στους φτωχούς…

ανάλογα με τις δυνάμεις του Η φορολογία σε ένα ευνομούμενο κράτος πρέπει να είναι περισσότερη στους πλούσιους, γιατί δίνουν από το περίσσευμά τους, από τα κλεμμένα λεφτά τους. Οι τεμπέληδες και οι φτωχοί δεν πρέπει να φορολογούνται, κι όμως αυτοί δίνουν τα περισσότερα… Όταν η φτωχή χήρα έριξε λίγα λεπτά στο Ναό, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: --αυτή η χήρα, η φτωχή, έριξε περισσότερα απ’ όσα έριξαν όλοι οι άλλοι στο θησαυροφυλάκιο. Γιατί όλοι έριξαν από το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της. Έριξε όλη της την περιουσία»

♣

ο καθένας πρέπει να δίνει

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ και τεμπελιά

Όλοι οι Έλληνες της κλασσικής εποχής περιφρονούσαν την πληρωμένη εργασία.

Ήταν κυρίως μικροϊδιοκτήτες γης, και μικροεπαγγελματίες και τεχνίτες, στις μεταξύ τους σχέσεις έκαναν συχνά ‘δανεικαριές’ , ενώ τις δύσκολες πληρωμένες δουλειές τις έκαναν οι δούλοι, που ήταν -άλλωστεαιχμάλωτοι πολέμου, πρώην κατακτητές. Ο σοφός νομοθέτης Σόλων έμεινε στην ιστορία γιατί απελευθέρωσε χιλιάδες Αθηναίους από δούλους που είχαν εκπέσει όταν δεν μπόρεσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Από δούλους και από αχθοφόρους τους έκανε ‘τεμπέληδες’. Οι Σπαρτιάτες, ισόβιοι στρατιώτες για την ελευθερία, απαγορευόταν να ασχοληθούν με οποιαδήποτε μορφή εργασίας… Ο Πλούταρχος αναφέρει πως ο σοφός νομοθέτης Λυκούργος θαυμαζόταν από τις μετέπειτα γενεές γιατί είχε εξασφαλίσει στους πολίτες ελεύθερο χρόνο, απαγορεύοντάς τους να ασχοληθούν με οποιοδήποτε επάγγελμα. Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του μιλά για την ιδανική κοινωνία , και λέει πως : «η φύση δεν έπλασε κανέναν υποδηματοποιό ή σιδηρουργό. Τέτοια επαγγέλματα τα κάνουν μισθοφόροι και εξαθλιωμένοι, που δεν έχουν ούτε πολιτικά δικαιώματα. Οι έμποροι που είναι συνηθισμένοι στο ψέμα και στην απάτη, θα είναι

δεκτοί στην πολιτεία μόνο ως αναγκαίο κακό. Όποιος πολίτης αυτοεξευτελίζεται απασχολούμενος ως μαγαζάτορας, θα διώκεται γι αυτό του το έγκλημα με φυλάκιση ενός χρόνου. Αν γίνει υπότροπος, η ποινή θα πολλαπλασιάζεται.» Πλάτωνος Πολιτεία Ο Ξενοφών στον Οικονομικό του, λέει: «τους ανθρώπους που ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες, δεν ανατίθεται ποτέ κάποιο λειτούργημα, γιατί από την πολλή δουλειά το κορμί τους είναι παραμορφωμένο, και είναι πολύ δύσκολο να εμποδίσουν το πνεύμα τους να πάθει το ίδιο» (…) «η εργασία απορροφά όλο τον χρόνο και δεν αφήνει σ’ όποιον καταπιάνεται μ’ αυτήν καθόλου καιρό για την Δημοκρατία και τους φίλους» Ο Ηρόδοτος αναφέρει: « Η περιφρόνηση προς την εργασία που είχαν οι Έλληνες συναντάται και στους περισσότερους βάρβαρους λαούς. (…) Όλοι οι Έλληνες έχουν ανατραφεί με αυτές της αρχές, κυρίως δε οι Λακεδαιμόνιοι» «Στην Αθήνα οι πολίτες ήταν αληθινοί ευγενείς που δεν έπρεπε να ασχολούνται παρά μόνο με την άμυνα και την διοίκηση της κοινότητας(…)

Για να είναι λοιπόν, ελεύθεροι όλο το χρόνο και να υπηρετούν με την πνευματική και σωματική τους δύναμη τα συμφέροντα της Δημοκρατίας, ανέθεταν τις εργασίες στους δούλους Αλλά και οι Ρωμαίοι, ασχολούνταν μόνο με την γεωργία και την τέχνη των όπλων. Όλοι οι πολίτες είχαν δικαίωμα να ζούν με χρήματα από το κρατικό θησαυροφυλάκιο, ενώ τις δουλειές τις έκαναν οι δούλοι. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά του Ρωμαίου Πολίτη με τον μη ρωμαίο, δηλαδή με τον δούλο.»

Σωκράτης και Τεμπελιά το χρήμα είναι ο ‘διάβολος’ Ο Σωκράτης, όπως και όλοι οι Έλληνες, αλλά και όλοι οι φιλόσοφοι, δεν ήταν και τόσο εργατικός… Δίδασκε χωρίς να πληρώνεται, δηλαδή απλώς συζητούσε, και κορόιδευε όλα τα επαγγέλματα που πίστευαν πως ξέρουν κάτι, ενώ στην ουσία δεν ήξεραν. Ο Σωκράτης ναι μεν, στον πόλεμο ήταν πρώτος, αλλά στην ειρήνη ήταν πρώτος στην τεμπελιά, ζούσε δηλαδή μια πολύ λιτή ζωή με χορηγίες άλλων. Συχνά γυρνούσε ξυπόλυτος, μέχρι και άπλυτο τον παρουσιάζουν για να τον πειράξουν. Ο Σωκράτης, λοιπόν, στο Διάλογο του Πλάτωνα ‘Φαίδρος’, στις 3 τελευταίες σειρές, μας λέει –με την

γνωστή του ‘ειρωνία’- την ‘προσευχή’ του προς τον ‘θεό’ Πάνα, το ‘διάβολο’, τον ‘κερατά’, αυτόν που φέρνει τον πανικό, τη φασαρία, το κακό. Δηλαδή, μας λέει: ‘ για να μην έχουμε πανικό πρέπει να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας,( με το υποσυνείδητό μας), να τα έχουμε καλά με τον έξω κόσμο (όλα τα άλλα και όλους τους άλλους) και τρίτον, να μην έχουμε χρήμα, ή τουλάχιστον να μην το λογαριάζουμε , να μη του δίνουμε αξία.’. Ενώ φαινομενικά είναι άσχετο το χρήμα με το αν έχουμε πανικό, ο Σωκράτης μας λέει πως έχει σχέση και μάλιστα μεγάλη. Ο Αριστοτέλης Ο Αριστοτέλης , 22 αιώνες πριν τον Λαφάργκ, μας λέει πως τα μηχανήματα θα μας γλυτώσουν από τη δουλεία (και από την εργασία): « Αν κάθε εργαλείο μπορούσε να εκπληρώσει από μόνο του την λειτουργία για την οποία κατασκευάστηκε, (…) αν για παράδειγμα οι σαΐτες του αργαλειού ύφαιναν μόνες τους , τότε ο επιστάτης του εργαστηρίου δεν θα χρειαζόταν δούλους» Αυτό το όνειρο του Αριστοτέλη, και πολλών άλλων διανοουμένων, σήμερα αποτελεί πραγματικότητα. Έχουμε μηχανές σχεδόν για το ό,τιδήποτε. Γιατί λοιπόν ακόμα να δουλεύουμε???

Ο Αριστοτέλης δεν δεχόταν να υπάρχουν δούλοι: ‘η εξουσία του αφεντικού πάνω στους δούλους είναι ‘παρά φύσιν’, διότι η φύση δεν τους έπλασε διαφορετικούς. Η δουλεία δεν στηρίζεται πάνω στο δίκαιο. Είναι έργο βίας’.

Ο Διογένης ο ‘κυνικός’ Πολλοί φιλόσοφοι ήταν τεμπέληδες και θεωρητικοί της τεμπελιάς, αλλά ο αρχιτεμπέλαρος που κρατάει και τα πρωτεία είναι ο Διογένης… Κοιμόταν σε πιθάρι, σαν να ήτανε σκύλος, κορόιδευε τους ‘κυρίους’ και τους εργασιομανείς, ειρωνεύτηκε ακόμα και τον ‘Μέγα’ Αλέξανδρο…

Η οικογένεια του Ηράκλειτου είχε κληρονομήσει στην Έφεσο ένα βασιλικό αξίωμα, τίτλους τιμής, και πρωτοκαθεδρία στις δημόσιες εορτές και αγώνες. Όλα αυτά, όμως, τα αποποιήθηκε ο Ηράκλειτος παραχωρώντας τα στον αδελφό του και προτιμώντας ο ίδιος να ζει κάπως σαν τον …Διογένη. Αρνήθηκε να δώσει νόμους στους συμπολίτες του, παρ’ ότι τον παρακαλούσαν, λέγοντάς τους πως η διαφθορά τους είχε προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε δεν είχε πιά νόημα κάτι τέτοιο … Τους καταράστηκε να είναι πλούσιοι! Για να είναι συνεχώς παλιάνθρωποι!. «Να μη σας λείψει Εφέσιοι ο πλούτος, πάντα να φανερώνεται η πονηριά σας» Έλεγε πως υπάρχει έχθρα μεταξύ δούλων και ελεύθερων: «πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, (…) τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελεύθερους». Άραγε, για να έχουμε κοινωνική ειρήνη πρέπει να πάψει η δουλεία, πρέπει να πάψουμε να δουλεύουμε, και να γίνουμε όλοι τεμπέληδες… Έλεγε πως δεν χρειάζονται οι πολλές θεωρητικές γνώσεις, πως η πολυμάθεια δεν σε διδάσκει να έχεις νου.«Πολυμαθίη νόον ἔχειν οὐ διδάσκει».

Ηράκλειτος και τεμπελιά

Σύμπαν και τεμπελιά

Αριστοτέλους. ‘Πολιτικά’ .

Αλλά ας δούμε τι μας λέει για το χρήμα ο μεγάλος τεμπέλης και μεγάλος φιλόσοφος, ο Αριστοτέλης. Ονόμαζε την αρετή της γενναιοδωρίας ως ‘ελευθεριότητα’. Ενώ εμείς σήμερα την ελευθεριότητα την εννοούμε ως πολλή ελευθερία, ως χαλαρά ήθη, ιδίως περί τα ερωτικά θέματα, όμως ο Αριστοτέλης θεωρεί ελεύθερο άνθρωπο τον γενναιόδωρο, αυτόν που δεν προσκολλάται στα αντικείμενα, αυτόν που δεν λατρεύει το χρήμα και τη δουλειά, αυτόν που κάνει γενναία δώρα, τον γενναιόδωρο…

Ας ακολουθήσουμε τους νόμους του πανός, του παντός και του σύμπαντος. Το σύμπαν, τα άπειρα δισεκατομμύρια των αστεριών και των πλανητών, βρίσκονται σε αρμονία χωρίς να πειράζει το ένα το άλλο, χάρις στο νόμο της ‘παγκοσμίας έλξεως’, δηλαδή του νόμου Σης ‘αδρανείας’ . Δηλαδή: Μόνο αν μια δύναμη σπρώξει κάτι, μόνο τότε αυτό θα κινηθεί, αλλιώς κάθεται ακίνητο.

Όλο το σύμπαν είναι ακίνητο, και μας φαίνεται ότι κινείται, αν το δούμε ως προς ένα σημείο το οποίο εμείς θεωρούμε ακίνητο. Αν δούμε το σύμπαν από ένα άστρο ή από έναν πλανήτη, φαίνεται να γυρίζει όλο, εκτός από το σταθερό σημείο, το σημείο που είμαστε. Αυτό ισχύει, βεβαίως, και αν πάμε αλλού. Δηλαδή αν πάμε στο φεγγάρι, τότε η γή είναι που κινείται, κ.ο.κ. Όμως οι επιστήμονες χάζεψαν από τα πολλά γράμματα, παράλλαξαν ακόμα και τον Νόμο του Σύμπαντος και μας λένε πως όλα τα ουράνια σώματα

κινούνται διαρκώς, πράγμα που είναι μύθος. Από φιλοσοφικής πλευράς όσο ισχύει αυτό, τόσο ισχύει και το αντίθετό του. Όλα κινούνται, μα και όλα ακίνητα είναι, εξαρτάται από ποιά πλευρά το βλέπεις. Ο καθένας έχει τον δικό του κόσμο, την υποκειμενικότητά του. Έτσι και οι τεμπέληδες, ο καθένας κάθεται ακίνητος, και βλέπει όλους τους εργασιομανείς να κινούνται… Ο καθένας μπορεί με τη σκέψη του και με τη φαντασία του να μεταδίδει τη γνώση σε άλλους, μέχρι να γίνουμε όλοι ένα με το τεμπέλικο σύμπαν… Άλλοι ηλίθιοι ‘εφευρέτες’ προσπαθούν χιλιάδες χρόνια να φτιάξουν ένα εκκρεμές που θα κινείται συνέχεια, το ‘αεικίνητο’, κι έτσι ελπίζουν να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα. Όμως όσο κι αν προσπαθούν, το εκκρεμές αν το αφήσεις σταματάει από μόνο του. Βαριέται να πηγαίνει άσκοπα πέρα-δώθε, πέρα -δώθε…

ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ Τεχνολογία και τεμπελιά Όλη η ιστορία του ανθρώπου στην πορεία του από το θηρίο που ήταν κάποτε, έως τον ‘θεό’ που δεν θα γίνει ποτέ, είναι η μια ιστορία εφευρέσεων για την διευκόλυνση της ζωής του.. Άλλοι λένε πως το βασικό που έχει και ξέφυγε από το ζώο, είναι πως στέκεται όρθιος, αλλά και μερικοί πίθηκοι στέκονται όρθιοι, και οι αρκούδες… Άλλοι λένε πως είναι η χρησιμοποίηση του χεριού του ως εργαλείο, ή το πως έχει νού λόγο, μνήμη και φαντασία. Άλλοι λένε πως το βασικό και το πρώτο ήταν η ανακάλυψη της φωτιάς. Όμως το βασικό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο είναι πως έχει κάνει τόσες εφευρέσεις ώστε να μην χρειάζεται να δουλεύει.. Μετά τη λίθινη εποχή, ήρθε η εποχή του σιδήρου, η εφεύρεση του τροχού, της βίδας, του μοχλού, του ατμού ,ο ηλεκτρισμός, η μηχανή εσωτερικής καύσεως, ο τηλέγραφος, τα ραδιοκύματα, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ο σιδηρόδρομος, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Έχουμε οικιακές συσκευές, πλυντήριο αντί να πλένουμε ρούχα με τα χέρια, ηλεκτρική κουζίνα για εύκολο μαγείρεμα, κ.ο.κ. Έχουν εφευρεθεί χάπια σχεδόν για κάθε ασθένεια. Χάπι για την αντισύλληψη και χάπι για την αντρική στύση και τον γυναικείο οργασμό! Τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, μας παρέχουν όλες τις πληροφορίες. Το κινητό τηλέφωνο ενώνει πανεύκολα όλους τους ανθρώπους, έτσι κάθε επανάσταση είναι ακόμα πιο εφικτή αν συνεννοηθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Τέλος εφευρέθηκε το μηχάνημα που είναι ανώτερο κι από το ανθρώπινο μυαλό, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το κομπιούτερ. Πρώτης, δεύτερης, τρίτης κλπ, γενεάς… Όπως λέει ένας διάσημος σκακιστής : ‘σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει ανθρώπινο σκάκι, αλλά μόνο ηλεκτρονικό’. Με όλες αυτές τις εφευρέσεις, με όλα αυτά τα μέσα, ο κόσμος εξύπνησε. Δεν τρώει πιά κουτόχορτο.

Ας χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία προς όφελος του ανθρώπου και της φύσης, προς όφελος του ελεύθερου χρόνου. Η μηχανή είναι ο λυτρωτής της ανθρωπότητας, ο θεός που θα απαλλάξει τον άνθρωπο από τις ευτελείς τέχνες και από τη μισθωτή εργασία, ο θεός που θα του προσφέρει την άνεση και την ελευθερία. Εχει μετρηθεί πως αν γίνει αυτό (αφού οι περισσότερες ανάγκες είναι ψεύτικες και αφού τα περισσότερα επαγγέλματα είναι παρασιτικά) τότε δεν θα χρειάζεται να δουλεύουμε έως και καθόλου. Ή μισή – μία ώρα την ημέρα, πράγμα το οποίο δεν λέγεται εργασία, αλλά γυμναστική, όπως ακριβώς η γάτα μόλις ξυπνά τεντώνεται… πχ. ένα καρβέλι ψωμί για να γίνει τα παλιά χρόνια χρειαζόταν να οργώσεις με τα βόδια, να σπείρεις με τα χέρια, να θερίσεις, να αλωνίσεις, κλπ. κλπ. χρειαζόταν 10 ώρες εργασίας για ένα καρβέλι. Ενώ σήμερα όλα γίνονται αυτόματα, χρειάζεται μόνο 10 λεπτά εργασίας, δηλαδή 1000 φορές ευκολότερα. Παρομοίως το πλυντήριο, το πλέξιμο ενός ρούχου με τα χέρια ή με την μηχανή. Στις μέρες μας εφευρέθηκε και το πλυντήριο-

ποδήλατο, που συνδυάζει γυμναστική και εξοικονόμηση ενέργειας...

αφθονία Όταν υπάρχει επάρκεια τροφίμων, ένδυσης και στέγης, τότε κανονικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Σήμερα για τον ανεπτυγμένο κόσμο υπάρχουν σε πληθώρα όλα αυτά, και με λίγη καλή διαχείριση μπορούν ‘μέσα σε λίγες μέρες’ να υπάρχουν και για όλους τους κατοίκους της γης.

Η γη χωράει για να θρέψει πενταπλάσιους και πλέον ανθρώπους, αν πάνε στη φύση . Και είναι τρελός και επικίνδυνος μύθος πως οι άνθρωποι είναι πολλοί και πρέπει να γίνει ένας πόλεμος για να ζήσουν καλά οι υπόλοιποι. Ένας πλούσιος δεν τρώει περισσότερο από έναν φτωχό, το ίδιο στομάχι έχουν. Το χρυσάφι , ως γνωστόν, δεν τρώγεται. Παρομοίως και με την ένδυση και τη στέγη, είμαστε όλοι τόσο ίδιοι. Οι ανέσεις που έχει σήμερα ένας πρίγκιπας δεν διαφέρουν και πολύ από ενός αγρότη. Κάποτε ένα ρολόι έκανε μια περιουσία, και το είχαν μόνον λίγοι. Σήμερα δεν κοστίζει τίποτε…

το Διαδίκτυο (internet) Αν η φωτιά ήταν η πρώτη εφεύρεση του πρωτόγονου ανθρώπου, τότε το internet είναι η τελευταία , η μεγαλύτερη και η καλύτερη… Αν και το μεγαλύτερο και το πιο θαυμαστό δημιούργημα της φύσης και του θεού είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ο ανθρώπινος νούς, κι όμως αυτός ο ανθρώπινος νούς εφεύρε ένα μηχάνημα που εκτελεί ακόμα καλύτερα και γρηγορότερα συλλογισμούς χωρίς να κάνει λάθη, και μπορεί να παίρνει και αποφάσεις σωστές, αν –βέβαιαέχει καλούς ‘τεμπέληδες’ ως χειριστές… Το internet είναι συνδυασμός τηλεφώνου και υπολογιστή. Με το τηλέφωνο έχουμε επικοινωνία εξ αποστάσεως και με τον υπολογιστή έχουμε όλες τις γνώσεις του κόσμου δικές μας και δωρεάν.

Είναι πάμφθηνο , έως και δωρεάν, και έτσι είναι προσιτό στον οποιονδήποτε άνθρωπο του πλανήτη. Δίνει τις τέλειες δυνατότητες επικοινωνίας όλων των ανθρώπων της γης ανεξάρτητα από απόσταση. Έτσι καθιστά πανεύκολη την παγκόσμια επανάσταση. Εχει προσιτές στον καθένα όλες τις γνώσεις του κόσμου, όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου. Δίνει την δυνατότητα σε καθέναν να εργαστεί εκατοντάδες εργασίες και να βγάλει ‘το ψωμί του’, ακόμα από το μαντρί του με τα πρόβατα.. Μπορείς να αγοράσεις άπειρα πράγματα φτηνότερα από την αγορά. Δίνει το τελειωτικό χτύπημα στον διάβολο, τον κέρβερο που λέγεται ‘γραφειοκρατία’ Φέρνει την άμεση δημοκρατία στον πλανήτη, ακόμα καλύτερη

και από αυτήν την πρώτη, την Αθηναϊκή Δημοκρατία.. Έχει ενώσει όλον τον κόσμο σε ένα τεράστιο τεμπελο-χωριό, μειώνοντας συγχρόνως τις περιττές μετακινήσεις Λένε πως είναι ελεγχόμενο, όμως εμείς δεν τρώμε κουτόχορτο και δεν πιστεύουμε ό,τι μας σερβίρουν. Λένε πως παρακολουθείται όσο αφορά παράνομες πράξεις, αλλά εμείς ας το χρησιμοποιήσουμε για καλό σκοπό. Λένε πως μας χαζεύει αφού μας κολλάει με τις ώρες σε μία οθόνη. Κι όμως αυτή η υπερβολή δείχνει την τόση αξία του. Ας μη φοβόμαστε τα τυχόν αρνητικά που έχει… Ας προσπαθήσουμε να μην μειώνει τις κοινωνικές σχέσεις ανθρώπων που ζουν κοντά . Ας μάθουν όλοι να μη χάνουν ατέλειωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή, αλλά όσο πιο λίγο. Ας κάνουν παύσεις για γυμναστική, για επαφή με τη φύση.

Ο υπολογιστής και το internet είναι το δώρο του θεού προς τον τεμπέλη, προς το ανθρώπινο είδος και προς τη ζωή στον πλανήτη γενικότερα… Ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή. Ήρθε το tembelnet !!!

Στο μέλλον –ίσωςδεν θα χρειάζεται ούτε το ιντερνέτ, ούτε οι υπολογιστές, ούτε ο ηλεκτρισμός, ούτε, ούτε., ούτε… Θα κάνει και η τεχνολογία τον κύκλο της…

Αλλά δεν λέγονται όλα σήμερα…

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ στις αρχές του 21ου αι Η Ελλάδα , από τους ουραγούς -σήμερα- της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλείται να παίξει τον ιστορικό της ρόλο άλλη μια φορά… Όλος ο κόσμος παντού και πάντα έχει την προσοχή του στραμμένη στην Ελλάδα, στη μέση της Μεσογείου… Ελλάδα, η χώρα του μέτρου, κι όμως η χώρα της υπέρμετρης υπερβολής των ορίων. Οι Έλληνες είναι σε όλες τις στατιστικές πρώτοι ή …τελευταίοι, από όλα τα άλλα κράτη. Πίνουν, καπνίζουν, κάνουν όλες τις καταχρήσεις, αλλά ζούν περισσότερο απ’ όλους. Η Ελλάδα είναι στο τέλειο σημείο. Μεταξύ Βορρά και Νότου (ως προς τη ζέστη –κρύο), και Ανατολής και Δύσης ( ως προς τους πολιτισμούς). Ο πολιτισμός ξεκίνησε από εδώ και διαχύθηκε στα 4 σημεία του ορίζοντος, σ’ όλη τη γη. Στην Ελλάδα, λόγω του ημιορεινού τοπίου, δεν ευνοήθηκαν οι μεγάλες

ιδιοκτησίες γης (πλην θεσσαλικού κάμπου) . Ήταν σχεδόν όλοι μικροϊδιοκτήτες γης και αυτό ήταν η βάση που γεννήθηκε εδώ η δημοκρατία, με τη βοήθεια και του καλού κλίματος. Το πράγμα πάλι θα κάνει τον κύκλο του… Δεν είναι μόνο η Δημοκρατία που γεννήθηκε τα αρχαία χρόνια αλλά και ο αγώνας για την Ελευθερία. Την κάθε ελευθερία, όχι μόνο την ‘εθνική’ ή την ‘οικονομική’ ή την…’θρησκευτική’, αλλά την κάθε προσωπική ελευθερία. ‘Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει.’ --Μόνο οι Έλληνες θέτουν ανώτερη και από τη ζωή την ίδια την ελευθερία. Αν δεν έχεις ελεύθερη ζωή, καλύτερα να μη ζείς. Το αντίθετο του δούλου είναι ελεύθερος, και όποιος δούλος κατάφερνε να εξαγοράσει τη δουλεία του, λεγόταν απελεύθερος. -- Μόνο στον Έλληνα δεν ταιριάζει ο προγραμματισμός, το καλούπι, το λούκι, η ομαδοποίηση. Αντιδρά, θέλει ατομική ελευθερία, και έτσι έχει αυτενέργεια, φιλότιμο, και συνδιαστικότητα των ενεργειών. Ξέρει καλά πως όλα είναι ρευστά, πως ‘πάντα ρεί’.

Ο Έλληνας είναι παρορμητικός και απρόβλεπτος, κι αυτό είναι το κρυφό του όπλο. Παίρνει τις πιο γρήγορες αποφάσεις… Μόνο στην Ελλάδα υπήρξαν και υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες αυτοδίδακτοι και αυτοσχέδιοι άνθρωποι των γραμμάτων και όλων των τεχνών. Μόνο στην Ελλάδα έχουν γραφτεί πολλές δεκάδες χιλιάδες αριστουργήματα τραγούδια κάθε είδους, τα περισσότερα από απλούς ανθρώπους που δεν σπούδασαν μουσική και ποίηση. Μόνο εδώ υπάρχουν χιλιάδες εξαίρετα τραγούδια, τα ρεμπέτικα (=τεμπέλικα), που εξυμνούν τον έρωτα και την τεμπελιά. Ρεμπέτης σημαίνει τεμπέλης! Μόνο στην Ελλάδα η Ολυμπιάδα έγινε ‘την τελευταία στιγμή’ και ήταν η καλύτερη απ’ όλες. Ο Ελληνας δεν σηκώνει 8άωρο, ούτε πληρωμένη εργασία. Θέλουμε εργασία εθελοντική και ολιγόωρη, κάπως σαν χόμπι. Θέλουμε κρατικό μικρό μισθό για όλους , για τα πολύ βασικά μας έξοδα, ώστε να κινείται η αγορά, και από κει πέρα όποιος θέλει ας εργαστεί περισσότερο ως δούλος. Οι Έλληνες, δουλεύουν λίγο, ζουν μέσα στη φύση που αγαπούν, έχουν πατρίδα, δεν εκμεταλλεύονται κανένα

λαό, ούτε θέλουν τον πλουτισμό. Θέλουν το σίγουρο, το ‘ένα πιάτο φαί’, γιατί ξέρουν ενδόμυχα πως είναι το φυσικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Γι αυτό και είχαν από αρχαιοτάτων χρόνων θεσπίσει τα δημόσια συσσίτια… Ο Τεμπέλληνας θα σηκωθεί το πρωί, θα ψήσει καφεδάκι, και μετά θα συνεχίσει με διάφορες ασχολίες για 23 ώρες, μετά τσίπουρο ή ουζάκι , ύπνος μεσημεριανός και το βράδυ κρασάκι στην ταβερνούλα… Στην Τεμπελλάδα ‘δεν δουλεύει κανείς’. Και γιατί να δουλέψει !? Ένας δουλεύει και 15 κάθονται… Κι όλοι λένε συμβουλές σε άλλους για να δουλέψουν, και να …κονομήσουν. «εγώ το λέω στο σκύλο μου, κι ο σκύλος στην ουρά του». Εδώ η φράση: ‘κάνε δουλειά σου’, δεν σημαίνει ‘δούλεψε’, αλλά ‘κάνε ό,τι θέλεις’, ‘δεν σε ενοχλώ’, ή ‘παράτα με…’ Κερνάνε συνεχώς ο ένας τον άλλο, βοηθούν τους φτωχότερους, τους ξένους (φιλοξενία), και χαρίζουν σ’ όλον τον κόσμο τέχνες και πολιτισμό. Κάνουν μόνον χαριστικό ‘πολιτιστικό’ εθελοντικό και χωρίς πίεση ‘επεκτατισμό’. Μεταξύ τους είχαν από πάντα ισότητα.

Δεν θέλει ο ένας να πάει ως δούλος σε άλλον, ούτε και θέλει ο ίδιος να έχει άλλους για δούλους. Είναι ο λαός που έχει την κάθε ελευθερία ως πρώτη αρετή, αλλά μαζί μ’ αυτή υπάρχει και η δικαιοσύνη, και η ισότητα, ο κοινοτισμός (ο κομμουνισμός). Στην αρχαία Ελλάδα ο απλός πολίτης μίλαγε στον πιο ανώτερο στον ενικό αριθμό, αφού ένας είναι. Δεν υπήρχαν τίτλοι τιμής. Κι όμως οι ευρωπαίοι έχουν βάλει όλον τον κόσμο να μιλάνε στον πληθυντικό ‘της ευγενείας’. Είναι ένα κατάλοιπο της Βασιλείας και της Μοναρχίας που υπήρχαν μέχρι πριν λίγα χρόνια στην Ευρώπη.

Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ μεγάλη διαφορά πλούσιου και φτωχού, για τον απλό λόγο πως όλοι είναι ξύπνιοι και περήφανοι, όλοι έχουν φωτιστεί από τον ίδιο ήλιο … Δεν υπήρχαν ποτέ 2 τάξεις, προλετάριοι και καπιταλιστές. Αλλά μια μεγάλη τάξη, οι μικρομεσαίοι που περιλαμβάνει το 80% του λαού, και το άλλο 20% είναι οι φτωχοί και οι πλούσιοι. Το 80-90% των κατοίκων έχουν το δικό τους σπίτι, έστω στο χωριό.

Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να έρθει ποτέ ο ‘κομμουνισμός’, γιατί υπάρχει ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων.

Είναι η φιλοξενία, η φιλία, η συγγένεια, η οικογένεια, το κέρασμα στον πιο αδύναμο, τα κοινά συσσίτια. Όλοι κατηγορούν τους πλούσιους, αλλά και όσους αγαπούν το χρήμα και δεν κερνούν. Δεν υπήρχαν ποτέ φεουδάρχες Έλληνες, αλλά μόνο κατακτητές τους οποίους τους πέταξαν έξω ‘με τις κλωτσιές’, δηλαδή με πολύ αίμα… Κι όσο για τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας που διαδέχτηκαν τους Τούρκους, επαναστάτησαν οι κολίγοι το 1910 και μετά από πολλούς αγώνες κατάφεραν να ξαναπάρουν τη γη τους. Ακόμα και οι δούλοι στην αρχαιότητα , που ήταν αιχμάλωτοι πολέμου-κατακτητές, ακόμα κι αυτοί περνούσαν καλύτερα από έναν σύγχρονο ‘ελεύθερο’ Αθηναίο. Τη στιγμή, μάλιστα, που η δουλεία υπήρχε σαν θεσμός σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, με πολύ-πολύ χειρότερες συνθήκες. Μη ξεχνάμε πως η δουλεία υπήρχε στην Αμερική μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες… Ο Ελληνας δεν σηκώνει Ιερατείο που να είναι επάγγελμα. Οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που σέβεται πολύ τους θεούς, με τον τρόπο του, αλλά και πολύ συχνά τους βρίζει… Μα και ο Σωκράτης όσο έλεγε ‘μα τον Δία’, άλλο τόσο έλεγε ‘μα τον κύνα’. Εμείς λέμε ‘αη στο διάβολο’, ‘αη στον

κόρακα’, οι αρχαίοι έλεγαν κάτι παρόμοιο, ‘ερρέτω’,’ έρρει τα θεία’ και ‘ες κόρακας’. Είναι ο μόνος λαός της Ευρώπης που ξέρει να …ξεματιάζει. Ούτε πιστεύει πολύ σε μαγείες και θρησκείες, όπως οι ανατολικοί λαοί, αλλά ούτε και πιστεύει στην δυτική λογική… Το επάγγελμα των ιερέων θα καταργηθεί στην Ελλάδα, όπως και τα τυπικά τους, και θα τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι εθελοντικά στους ναούς… ή και εκτός ναών. Είναι ο μόνος λαός που το κομποσχοίνι που είχε θρησκευτικό σκοπό, το έκανε κομπολόϊ για να περνά την ώρα του… --------------------------------------------------------------

Ελλάδα και Δημοκρατία Θέλουμε εκλογές κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μέσω των υπολογιστών. Θέλουμε τοπική αυτοδιοίκηση στα μικρά χωριά και σε επαρχιακές πόλεις. Είναι τρελό να μην υπάρχει δημοκρατία στον πλανήτη σήμερα, αλλά μόνο αντιπροσωπευτική ψευτοδημοκρατία κάθε 4 χρόνια. Είναι αξιοπερίεργο πως ενώ κανείς δεν αφήνει άλλον να του παραγγείλει ούτε καφέ, αφού δεν μπορεί να ξέρει πως τον πίνει, είναι τρελό να δίνουμε την

εξουσία για 4 χρόνια σε άλλους , για όλα τα θέματα της ζωής μας. Οι υποψήφιοι τάζουν ψεύτικα πράγματα, όλοι ξέρουν πως δεν γίνονται, γλύφουν τους ψηφοφόρους, κι αυτοί δίνουν την ψήφο τους μόνο αν μπορούν να πάρουν αντάλλαγμα. Η ‘Δημοκρατία’ σήμερα, μοιάζει κάπως με ‘πόρνη δεσποτική’, όπως ονομάζει ο Γιαχβέ την Ιερουσαλήμ, στην Π.Δ.!!! (Ιεζεκιήλ, 16: 3-41) Είναι τρελό να έχει χωριστεί ο κόσμος σε ‘αριστερούς’ που θέλουν περισσότερη δικαιοσύνηκαι κοινωνικό κράτος, και σε ‘δεξιούς’ ,αυτούς που θέλουν περισσότερη ελευθερία, και εννοούν οικονομική ελευθερία, δηλαδή ο καθένας να πληρώνει τα δικά του, να μην βοηθούνται οι φτωχότεροι. Μα οι δύο αυτές έννοιες δεν είναι αντίθετες! Αντιθέτως πρέπει να υπάρχει η μία σε μεγάλο βαθμό για να υπάρχει και η άλλη.. Κι όμως, σήμερα όλοι οι προηγμένοι λαοί, Αμερική, Ιαπωνία, Κίνα, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία κλπ. δεν έχουν ούτε ελευθερίες, ούτε δημοκρατία, ούτε , βεβαίως, και ισότητα -δικαιοσύνη. Δουλεύουν όλοι τους 10 ώρες τη μέρα , σαν μυρμήγκια, ενώ έχουν τεράστιο πλούτο, και έρχονται και μας

ονομάζουν εμάς τους Έλληνες τεμπέληδες. Ευχαριστούμε για το κομπλιμέντο , γιατί μόνο εμείς το καταλαβαίνουμε…

Η πυραμίδα της Ελλάδας Σε όλα υπάρχει μια πυραμίδα. Η βάση είναι οι πολλοί ( οι φτωχοί, οι αμόρφωτοι, ο όχλος) και καθώς φτάνουμε προς την κορυφή οι πλούσιοι και οι μορφωμένοι είναι λίγοι. Αυτοί οι ολίγοι κινούν τα νήματα. Αλλά ας εξετάσουμε την πυραμίδα σε άλλα κράτη , σε άλλους λαούς και στην Ελλάδα. Η διαφορά πλούσιου και φτωχού είναι πολύ μικρή στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν ‘ευγενείς’ στην Ελλάδα, δηλαδή άνθρωποι με καλή καταγωγή, ‘από καλή οικογένεια’, δηλαδή ‘από πλούσια’. Σήμερα οι 80% έχουν τα βασικά αγαθά, έχουν ιδιόκτητο σπίτι, έστω στο χωριό, αυτοκίνητο, κινητό, ένα πιάτο φαί, κλπ. Αλλά και στην εξυπνάδα, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είναι πανέξυπνοι, αλλά και εγωιστές και περήφανοι, έως …βλακείας. Όσο για τη σχέση τους με την πολιτική , οι μισοί είναι πρόεδροι. (αν πετάξεις πέτρα, θα χτυπήσεις ή σκυλί ή πρόεδρο) .. Η πυραμίδα της Ελλάδας έχει μικρό ύψος και μεγάλη βάση… Γι αυτό και

… πέφτει εύκολα. Οι πολλοί είναι σε απόσταση αναπνοής από τους έχοντες, κατέχοντες και κυβερνώντες.

Το νεοελληνικό αλαλούμ Ένα ερώτημα απασχολεί συνεχώς Έλληνες και ξένους: Γιατί η Αρχαία Ελλάδα μεγαλούργησε , ενώ η σημερινή περνά τεράστια κρίση ? Οι κουτόφραγκοι βρήκαν την εύκολη απάντηση: ‘γιατί δεν είναι Έλληνες οι σύγχρονοι Έλληνες, ύστερα από τόσους πολέμους και επιμειξίες’. Όμως κάνουν λάθος! Οι νέο-Ελληνες πράγματι έχουν στις φλέβες τους 30-40% ‘αίμα’ από Αρβανίτες, Σλάβους, Βλάχους, ΊωνεςΤούρκους και άλλους βαλκάνιους ή μεσόγειους λαούς. Άλλωστε οι ίδιοι αυτοί λαοί έχουν 30-50% ελληνικό αίμα από τους αρχαίους χρόνους. Οι νεο-Έλληνες έχουν επίσης 10-20% αίμα από άλλους λαούς, που πέρασαν ως κατακτητές στα χιλιάδες χρόνια, στους δεκάδες πολέμους. Όμως πάντα ζούσαν στα ορεινά μέρη της Ελλάδας γηγενείς πληθυσμοί που δεν τους ακούμπησε κατακτητής, ούτε ποτέ έδωσαν φόρο σε καμμία εξουσία. Και κει που πήγαν κατακτητές, σκότωσαν άντρες και βίασαν γυναίκες. Είμαστε απόγονοι από αυτές τις αρχαίες ελληνίδες…

Οι διάλεκτοι που υπάρχουν σε κάθε περιοχή της Ελλάδας –στερεά και νησιά- δείχνουν την συνέχεια από την αρχαιότητα έως σήμερα. Και, στο φινάλε, έστω και μια σταγόνα αίμα, αρχαίο ελληνικό αίμα να έχουμε, μας φτάνει, γιατί έχουμε τον ίδιο ήλιο, το ίδιο κλίμα, την ίδια μουσική, τα ίδια έθιμα. Άλλοι λόγοι ,είναι, λοιπόν, που η Ελλάδα έχει καταντήσει έτσι, και όχι το ότι δεν είμαστε Έλληνες… Είναι πως εδώ και 2.300 χρόνια, από τον Αλέξανδρο και μετά, η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχήν, είναι σαν μια βιασμένη από πολλούς γυναίκα… Από Ανατολή την βίασαν: Πέρσες, Αραβες, Αβαροι, Σελτζούκοι , Αγαρηνοί και Οθωμανοί. Από Δύση: Ρωμαίοι, Βενετοί, Γότθοι, Ούνοι, Αλαμάνοι , Φράγκοι-σταυροφόροι, Ιταλοί, Γερμανοί και Αγγλοι. Από Βορρά όλοι οι Βαλκάνιοι και από Νότο Αφρικανοί, Σαρακηνοί και πειρατές. Μόνο τα τελευταία 60 χρόνια έχει μια κάποιου είδους ειρήνη…

Ένας άλλος λόγος είναι το Κράτος που δεν σηκώνει ο Ελληνας, αλλά θέλει αυτοδιοίκητο: πόλις-χωριόκράτος. Ο Ελληνας δεν μπορεί να ζήσει σε τεράστιες πόλεις μακριά από τη φύση. Ο Ελληνας δεν δέχεται να έχει ωράριο, και αφεντικά, όσα λεφτά και να του δώσουν. Λατρεύει την δημιουργία, τις τέχνες, την εργασία, αλλά αποφεύγει τη δουλεία-δουλειά ‘όπως ο διάβολος το λιβάνι’.

Ο Ελληνας δεν σηκώνει το πολιτικό σύστημα ούτε της μοναρχίας, ούτε της βασιλείας, ούτε της κοινοβουλευτικής ψευτοδημοκρατίας κάθε 4 χρόνια, από δύο ‘ίδια’ κόμματα. Θέλει άμεση Δημοκρατία. Όλοι οι Έλληνες έχουν άποψη για όλα, όλοι έχουν πει την φράση: ‘εγώ, αν ήμουν πρωθυπουργός…, θα έκανα αυτό κι αυτό’. Στην Ελλάδα: ‘είσαι ό,τι δηλώσεις’. Ο Ελληνας δεν δέχεται να ακούει παντού, από ραδιόφωνο, τηλεόραση, ανθρώπους να μιλούν και να γράφουν μπασταρδεμένα Ελληνικά, δηλαδή τις λατινογενείς τους γλώσσες που βασίζονται σε ποσοστό 80% και πλέον στα ελληνικά. Πώς μπορείς να ανεχτείς κάτι χειρότερο για καλύτερο? Ο Ελληνας που γέννησε το 12-άθεο, δηλαδή την αρχαία φιλοσοφία, δεν δέχεται παπαδαριά, ιερατεία, αυστηρές θρησκείες. Οι Ελληνες κατά βάθος σιχαίνονται την κακιά εκδοχή του Παύλο-εβραϊκού-χριστιανισμού η οποία κυριαρχεί σήμερα. Υποχρεώθηκαν με τη βία να δεχθούν αυτή την ‘θρησκεία’, οι πρόγονοί μας είδαν άλλους απολίτιστους να σκοτώνουν, να βιάζουν, να σπάνε τα αγάλματα. Δεν ξεπερνιέται αυτό το σοκ., θέλει πολλές γενεές… Πολλοί θεωρούν την κατάντια της Ελλάδας ως σχεδιασμένη για να πουληθεί σιγά-σιγά σε ξένους και σε φτηνή τιμή.

Όμως υπάρχει και η άλλη εξήγηση: πως επίτηδες είμαστε ‘χύμα’ για να μην πλακώσει εδώ ‘κάθε καρυδιάς καρύδι’.

Εβραίοι , Γύφτοι και Έλληνες… ---3 Λαοί στην ιστορία του κόσμου δεν δουλεύουν… Οι Έλληνες, οι Εβραίοι, και …οι Γύφτοι. Και τους 3 αυτούς θα τους βρείς σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε ταξιδευτές και εμπόροι, είτε κυνηγημένοι. Η έννοια πατρίδα έχει γι αυτούς περισσότερο εύρος από άλλους λαούς. Οι Εβραίοι εκμεταλλεύονται οικονομικά όλους τους άλλους λαούς, αγαπούν το χρήμα, έχουν τράπεζες, δανείζονται άτοκα μεταξύ τους και αλληλοβοηθούνται. Η εργασία που κάνουν είναι εύκολη, ολίγη, κάνουν απλώς μάνατζμεντ. Έχουν ορκιστεί να μην ξαναγίνουν ποτέ δούλοι… Είναι πανέξυπνοι και παμπόνηροι. Τα λεφτά τους τα έχουν σιγουρεμένα, πολλοί τα έχουν σπίτι τους. Οι Γύφτοι είναι λιτοί, ζουν σαν πρωτόγονοι, κοντά στη φύση, δεν έχουν μόνιμη εργασία, κατοικία και πατρίδα, έτσι τους προστατεύει ο θεός …Ερμής, ο θεός που όλο στο δρόμο είναι , ο θεός που προστατεύει τους

μικροέμπορους και τους κλέφτες φρούτων και ζώων, για τα βασικά που θέλει ο άνθρωπος να ζήσει, αυτά που παρέχει απλόχερα η φύση. Πάμφτωχοι, αλλά έχουν επάνω τους τα λεφτά τους, σε χρυσάφι. Οι Έλληνες, έχουν κοινά στοιχεία με τους άλλους δύο. Ξέρουν και από εμπόριο, αλλά πιο πολύ ενδιαφέρονται για τις τέχνες και τις επιστήμες, γι αυτό και μόνον αυτοί γέννησαν και πάντα γενούν πολιτισμό, γι αυτό και μόνον αυτοί δέχτηκαν τους περισσότερους επιθετικούς πολέμους από άλλους ζηλιάρηδες άγριους Λαούς… Είναι πανέξυπνοι αλλά και παμπόνηροι, είναι φιλότιμοι και φιλόξενοι. Κερνούν όλη την ώρα, αλλά δεν δανείζουν άτοκα άλλους Έλληνες. Αν ήξεραν να χρησιμοποιούν λίγο καλύτερα το χρήμα, και ήταν ενωμένοι, θα είχαν κυριαρχήσει από καιρό στον κόσμο… --------------------------------------------Μας κοροϊδεύουν όλοι για τη μύτη μας, κι όμως εκεί είναι όλη η ομορφιά μας…

Γι αυτό και ζουν 100 και πλέον χρόνια, χωρίς ασθένειες, γιατί κάνουν φυσική τεμπέλικη ζωή. Άσε τους βλάκες επιστήμονες να ψάχνουν διατροφικούς και στατιστικούς λόγους που οι Ικαριώτες είναι αιωνόβιοι. Από πότε, άραγε, συμβαίνει αυτό?

το παράδειγμα ‘ΙΚΑΡΙΑ’ ‘Ικαρία’, στη γλώσσα της φιλοσοφικής επαναστατικής διανόησης λέγεται η ουτοπιστική χώρα της φαντασίας, (κυρίως ο φιλόσοφος Καμπέ χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο) Αλλά ας πάρουμε το παράδειγμα της νήσου Ικαρίας, που τόσα και τόσα λέγονται γι αυτήν. Πας στο φούρνο, κανείς εκεί, παίρνεις το καρβέλι, αφήνεις το ευρώ και φεύγεις. Πας στην καφετέρια κάθεσαι, και αν δεν ψάξεις για γκαρσόνι, δεν σε ενοχλεί κανείς, μπορείς να κάτσεις δωρεάν όσο θέλεις.. Δεν υπάρχει κλέφτης, δεν υπάρχει κεφαλαιοκράτης , ούτε και προλετάριος, και όλοι περνούν καλά σε αργούς ρυθμούς ζωής. Τα μαγαζιά έχουν το δικό τους ελεύθερο αναρχικό ωράριο. Τη μέρα κλειστά, αφού ο κόσμος είναι στη φύση, στα χωράφια του, και ανοίγουν το βράδυ. Πρώτα η φύση ,κι ύστερα το εμπόριο και το γλέντι.

Μα από τα βάθη των αιώνων! Είναι παράδοση που υπήρχε παλαιότερα ,αλλά και σήμερα υπάρχει λίγο και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ιδίως στην ύπαιθρο χώρα, απλώς η Ικαρία έγινε πιο ονομαστή στις μέρες μας.

‘ΑΡΚΑΔΙΑ’

Η λέξη ‘Αρκαδία’ σημαίνει το όνειρο, τη φυσική ζωή με τεμπελιά και έρωτα. Στην Αρκαδία γεννήθηκε ο Παν, γιός του Ερμή, ο βουκολικός τραγοπόδαρος θεός, που αγαπούσε τη φύση, τη χαρά, την αγαθότητα, τον ευδαιμονισμό και τον ηδονισμό… Για μας ο Παν σήμερα είναι η επιστροφή στη φύση, το αντίθετο ακριβώς από τον διάβολο που πιστεύουν αυτοί, που είναι ο θεός του χρήματος, των τσιμεντένιων πόλεων, και της δουλείας. Στην Αρκαδία γεννήθηκε και ο Δίας, πατέρας θεών και ανθρώπων, αλλά και ο ψυχοπομπός Ερμής. Οι Αρκάδες ήταν οι αρχαιότεροι γηγενείς κάτοικοι της Ελλάδας, ήταν

‘προσέληνοι’, προτού καν έρθει η σελήνη να γυρίζει γύρω από τη γή! Στην Αρκαδία ο Λυκάονας ίδρυσε την πρώτη πόλη του κόσμου.

Ας επιστρέψουμε όλοι στην ‘Αρκαδία’, για να μπορούμε να λέμε ‘et in arcadia ego’!

☺ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ δουλεύει ο εργάτης και βόσκει ο τσοπάνος και όλα σου τα φέρνει και συ περνάς καλά ιδρώνει ο εργάτης στη φάμπρικα πεθαίνει και όλα σου τα φέρνει κι η πείνα ας τονε δέρνει και συ σε ένα γραφείο απλώνεις τα ποδάρια κι όλο χτυπάς τα ζάρια από την τεμπελιά μέγας γραφειοκράτης ρουφιάνος και κηφήνας εννέα έχει ο μήνας ο μήνας της ρουτίνας αχ τι μονοτονία τι άχαρη ζωή αχ τι μελαγχολία τι μέρα ανιαρή! κι όλο μετράς τα χρόνια μεσ’ το στενό γραφείο

πότε θα πάρεις σύνταξη για το νεκροταφείο… έργο του ποιητή Χρήστου Καραΐσκου

Πώς θα ξεκινήσει η τεμπέλικη ‘ αντι-βιομηχανική’ επανάσταση Η Ελλάδα των αρχαίων χρόνων έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σ’ όλον τον κόσμο. Πέρασαν από τότε πολλοί κατακτητές και κατάστρεψαν το λαό της, τα έθιμά της, τη γή. Κι όμως, παρ όλα αυτά, έμεινε ζωντανή μια μικρή φλογίτσα. Αυτή που ξαναφουντώνει σιγά -σιγά με την βοήθεια και της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι το κέντρο των Βαλκανίων. Ελλάς, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, ακόμα και χώρες του Πόντου και Ρωσία, και δυτική Τουρκία-Μ. Ασία, όλες έχουν ποτιστεί από το Ελληνικό πνεύμα.(οι πιο πολλοί κάτοικοι σε αυτές είναι ορθόδοξοι στο θρήσκευμα) Από τα αρχαία χρόνια είχαν πάει ως άποικοι Έλληνες σε άλλα ωραία

παράλια μέρη της Μεσογείου ( και εκτός). Μέσω της λατινικής γλώσσας , οι χώρες της Ν. Αμερικής, είναι σαν τα βαλκάνια, σαν τις μεσογειακές χώρες. Η γλώσσα τους, τα τραγούδια τους, η συμπεριφορά τους.

Το DNA των κατοίκων της Ν. Βαλκανικής, της Ν. Ιταλίας και Σικελίας, της Γαλατίας ( ας θυμηθούμε τον ηρωικό αστερίξ), της Ν. Γαλλίας και Κορσικής ( ο Ναπολέων καταγωγής),

ήταν

ελληνικής

των Βάσκων της Ισπανίας, και των Ιρλανδών, μοιάζει τόσο πολύ , όσο μοιάζει και η συμπεριφορά τους , και η στάση τους απέναντι στην κεντρική εξουσία, η αγάπη τους δηλαδή για αυτοδιοίκηση για ελευθερία και μη έλεγχο από την κεντρική εξουσία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όλα αυτά τα κράτη έχουν δημοκρατία, όχι βασιλεία, πως έχουν κάνει πολλούς αγώνες για την αυτονομία

τους, την ελευθερία και την δημοκρατία, και πως είχαν κατά καιρούς (μερικές χώρες ακόμη και στις μέρες μας) πολλές ‘τρομοκρατικές και επαναστατικές’ οργανώσεις έναντι του κεντρικού κράτους: 17Ν, ΕΛΑ, Ερυθρές Ταξιαρχίες, ΕΤΑ, ΙRΑ, κλπ. κλπ. κλπ. [ Παρόμοια με αυτά, είναι τα μέρη που κάποτε γίνονταν ακόμα και εγκλήματα για λόγους τιμής (οι γνωστές ‘βεντέτες’) και όχι για οικονομικούς ή άλλους λόγους . Ο λόγος είναι πως οι αρχαίοι Μανιάτες – οι Σπαρτιάτες είχαν πάει εκεί Στην Ελλάδα πάντα κατηγοράμε τους ρουφιάνους, λες και είμαστε όλοι αντίθετοι μες το κράτος, λες και είμαστε πάντα μαζί με τους παράνομους. Και υπήρχε μέχρι πριν λίγα χρόνια το έθιμο ο γαμπρός να ξέρει να κλέβει για να πάρει τη νύφη…] Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά?

Η ελευθερία και η αυτονομία του καθενός, του κάθε χωριού, της κάθε πόλης, της κάθε εθνότητας. Κατά βάθος θέλουν όλοι να ξαναγυρίσουν στις αυτόνομες πόλεις και να καταργηθούν τα κράτη και οι αυτοκρατορίες…

Ακόμα και η μαφία της Ν. Ιταλίας, με τις υπερβολές της, κατά βάθος θέλει να δείξει πως το κράτος είναι χειρότερο κι απ αυτήν την ίδια… Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο πως αυτά τα κράτη δεν έχουν προοδέψει όσο άλλα κράτη. Αλλά και στα ίδια τα κράτη τους οι περιοχές: Βόρεια Ιταλία και η Βόρεια Ελλάδα είναι πιο προοδευμένες από τα νότια μέρη. Στην Ιταλία οι βόρειοι θέλουν να γίνουν ξεχωριστό κράτος από τους απολίτιστους ‘μαφιόζους’ νότιους. Πώς να το εξηγήσουμε αυτό?. Πώς να εξηγήσουμε πως ο πολιτισμός γεννήθηκε στην Ν. Ελλάδα και στην Ιταλία, και σήμερα αυτές οι δύο περιοχές είναι οι πιο υποανάπτυκτες της Ευρώπης , και δεν υπάρχει κράτος και νόμοι, αλλά αναρχία και μαφία? Θα χρειαστούμε μια ψυχολογική εξήγηση.

Αν είσαι φιλελεύθερος άνθρωπος, ή θα προκόψεις ,ή θα έχεις πόλεμο, μέση λύση δεν υπάρχει.. Αν παραείσαι φιλελεύθερος και προσπαθούν να σε βάλουν σε καλούπι ,θα αντιδράσεις, και μάλιστα απότομα και σπασμωδικά.

Ας είσαι στην πατρίδα σου και στο χωριό σου και έρθουν άλλοι από αλλού να σε κυβερνήσουν και να σε υποτάξουν σε μια μακρινή κεντρική διοίκηση, θα αντιδράσεις σαν να σου κάνουν πόλεμο… η …Πελοπόννησος Στην Πελοπόννησο γεννήθηκε ο σημαντικότερος κοινωνικός θεσμός που υπήρξε ποτέ στη γη. : η Πόλις Κράτος, δηλαδή το αυτοδιοίκητο της κάθε κοινότητος, χωριού ή πόλης. Αυτό ήταν και είναι η βάση της Δημοκρατίας. Μετά τις πόλεις της Πελοποννήσου και Ν. Ελλάδας, έγινε ο χρυσός αιώνας του Περικλή, σε μια πόλη που μέχρι τότε δεν ήταν τόσο γνωστή, στην Αθήνα. Η Αθήνα για δεκάδες αιώνες ήταν το πνευματικό κέντρο του κόσμου, και θα ξαναγίνει στις μέρες μας. Η Ελλάδα υπέστη τους περισσότερους πολέμους από κάθε άλλη χώρα, και έκανε τους λιγότερους ( Μ. Αλέξανδρος) .

Ο νους της Ελλάδας βρίσκεται στην Πελοπόννησο, και η καρδιά της χτυπά στην Κρήτη... [Στην Πελοπόννησο και την Κρήτη δεν πάτησε ο Αλέξανδρος, και το τελευταίο μέρος στην Ευρώπη που επιβλήθηκε ο ‘ψευτο-χριστιανισμός’ των σταυροφόρων, τον 10ο αιώνα, ήταν η νότια Πελοπόννησος, η Μεσσηνία-Λακωνία. Ήμασταν χριστιανοί πριν απ’ αυτούς, πριν κι απ τον Χριστό…] Πολλοί μας κατηγορούν για πονηρούς, παλιανθρώπους, και κουτσομπόληδες-‘ρουφιάνους’. Ήρθε η στιγμή να εξηγηθεί πως όλα αυτά έγιναν λόγω των πολλών κατακτητών που ήρθαν εδώ, για λόγους άμυνας. Ήρθε η ώρα για να αποδείξουμε το αντίθετο. Ο λόγος που κάνουμε στο άψε-σβήσε συμμαχία με τον διπλανό μας έναντι άλλων απόντων(ή και παρόντων), είναι για να είμαστε ‘πάντα σε ετοιμότητα’. Είναι ένας ‘διαρκής κοινωνικός κλεφτοπόλεμος’ , και κατά βάθος ο καθένας ‘δουλεύει’ μόνος του. Μόνο σπάνια, για λίγο χρόνο, και αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη ή ιερός

σκοπός , μόνο τότε ενώνονται οι Έλληνες. Όπως είπε ένας, παλαιότερα: «3

δυνάμεις υπάρχουν στον πλανήτη, Ρωσία, Αμερική και Πελοπόννησος». Η Ρωσία έπεσε, η Αμερική σιγά -σιγά πέφτει από μόνη της, και τέλος, μένει μόνη της η Πελοπόννησος… με το ωραιότερο κλίμα στον κόσμο.

Θα ακολουθήσουν και μερικά εκατομμύρια βαλκάνιοι (άλλωστε ‘εδώ είναι βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε’). Στην πορεία θα υπάρξει ως παγκόσμια δύναμις η Βαλκανική Ένωσις, κατά τα πρότυπα του Ρήγα Φεραίου, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Πρωτοπόροι, προς το παρόν, είναι οι τσιγγάνοι των βαλκανίων. Αυτό θέλουν να δείξουν τρώγοντας από τους κάδους…

Τρίγωνο των …Ελλήνων Η Ελλάδα λοιπόν, θα ξεκινήσει πρώτη τον χορό. Και θα μπεί αμέσως η Αλβανία και η Σικελία, διαμορφώνοντας έτσι το τρίγωνο των Ελλήνων, με πρωτεύουσα την Αθήνα [ ως γνωστόν η Ν. Ιταλία λέγεται Μεγάλη Ελλάδα, στην Απουλία υπάρχουν πολλοί Αλβανογενείς Ιταλοί, και στην Καλαβρία πολλοί Ελληνογενείς. Οι Αλβανοί είναι αρχαίο πελασγικό φύλο που ταιριάζει με τους Έλληνες περισσότερο από άλλους λαούς, το 1/3 των Ελλήνων έχουν και αρβανίτικο αίμα. Πελοπόννησος-Κρήτη και η Σικελία είναι το νησιώτικο τρίγωνο.]

Βαλκανική Ένωσις

‘σ’ αυτόν τον κόσμο, όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί’ , λέει ένα τραγούδι. Μετά θα μπουν στο χορό και οι πιο ‘πλούσιοι’, και οι εργαζόμενοι, αφού θα αισθάνονται ‘μαλάκες’ να εργάζονται, και να περνάνε καλύτερα οι τεμπέληδες… Θα πάθουν το πρώτο σοκ, και μετά θα φιλοτιμηθούν και θα βγάλουν τα λεφτά τους απ’ τις τράπεζες και θα τα δίνουν σε φτωχότερους… Το σύνθημα θα είναι: ‘πάρε φαγητό και μη δουλεύεις.’

Μεσόγειος, Ευρώπη, Ν. Αμερική Θα ακολουθήσουν μετά, οι παράλιες χώρες της Β. Μεσογείου

Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία , και οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Οι λατινόφωνες φτωχές χώρες της Ν. Αμερικής ( Βενεζουέλα, Βραζιλία, Αργεντινή, Κολομβία, κλπ.) ίσως να επαναστατήσουν πιο γρήγορα και από τις παλιές πατρίδες τους, τις Ευρωπαϊκές χώρες. Θα ακολουθήσει η Ρωσία, και άλλες χώρες του κόσμου που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Κατόπιν οι βόρειες αφρικανικές χώρες, και τέλος θα πέσουν οι μουσουλμανικές χώρες με πρώτη την Τουρκία.. Θα έρθει η δημοκρατία και η ισότητα και οι ελευθερίες σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες. Οι γυναίκες επιτέλους θα φορέσουν ό,τι ρούχα θέλουν, θα πετάξουν τη μαντήλα και το τσαντόρ, και θα έχουν πλέον αυτές 2 άντρες…! Τέλος, οι Κινέζοι, θα ελευθερωθούν κι αυτοί από τα δεσμά της καταναγκαστικής δουλείας που έχουν χιλιάδες χρόνια , με τον ένα ή τον άλλο κυβερνήτη. Όλος ο πλανήτης θα χορέψει ‘καλαματιανό’… Οι τεμπέληδες δεν έχουν μία μόνο πατρίδα, αλλά όλον τον κόσμο…

Δεν έχουν μία συγκεκριμένη ιδεολογία, ιδεολογία τους είναι η ίδια η φύση, η ζωή…

Αλλά ας σημειώσουμε μερικά σημεία από το διάσημο ποίημα ‘αντισταθείτε’ του Μιχάλη Κατσαρού -------------------------------Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει : καλά είμαι εδώ Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: δόξα σοι ο Θεός

Αντισταθείτε (…) στην κρατική εκπαίδευση στο φόρο (…) Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις (…) Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι

στον πρόεδρο του αντισταθείτε (…)

Εφετείου

σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε (…) στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις(…) στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία στα εργοστάσια πολεμικών υλών(…) σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς(…) Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

ΑΤΛΑΝΤΕΣ και ΑΘΗΝΑΙΟΙ Όλοι σήμερα είμαστε άτλαντες, κι όλοι ‘αύριο’ θα γίνουν Αθηναίοι… Ο μύθος για την Ατλαντίδα λέγεται πως διασώθηκε από τον μακρινό θείο του Πλάτωνα, τον σοφό νομοθέτη Σόλωνα που είχε πάει στους ιερείς της Αιγύπτου, οι οποίοι είχαν διασώσει τον μύθο… Η Ατλαντίδα ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν έξω από τις Ηράκλειες στήλες, έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, στην αρχή του Ατλαντικού Ωκεανού, στα κανάρια νησιά, λίγο νότια από εκεί που είναι η Μεγάλη Βρεττανία σήμερα.

Οι Άτλαντες τα πολύ αρχαία χρόνια, όπως μας τους περιγράφει ο Πλάτωνας στα δύο του βιβλία, Τίμαιος και Κριτίας, είχαν φτάσει σε υπεροψία, σε καταναλωτισμό, και σε μεγάλη χαλάρωση των ηθών. Οι ναοί της Ατλαντίδας και τα τείχη της ήταν φτιαγμένα από χρυσό, ασήμι, μπρούτζο, κασσίτερο και ορείχαλκο. Ήταν λουσμένη σε χρυσάφια και διαμάντια. Υπήρχε εκεί ένας μεγάλος, τεράστιος Ναός του Ποσειδώνα . Ας θυμηθούμε το μύθο για το ποιός θα γινόταν ο πολιούχος της Αθήνας, ο Ποσειδώνας ή η Αθηνά. Ο μύθος λέει πως και τότε νίκησε η Αθηνά με μιαν ελιά…! ---------------------------------------

Όπως ήταν τότε η Ατλαντίδα, έτσι είναι σήμερα όλος ο ανεπτυγμένος νεόπλουτος κόσμος. Μέρα με τη μέρα, λόγω της εξέλιξης γίνονται όλοι Άτλαντες, ακόμα και οι Κινέζοι. Ας μην ξεχνάμε πως το ΝΑΤΟ σημαίνει ‘βορειοατλαντική συμμαχία’ και πως σήμερα είναι η μόνη μεγάλη πολεμική συμμαχία στον πλανήτη. Και χρόνο-το χρόνο αποκτά και νέα κράτη.

Όμως οι αρχαίοι Αθηναίοι, είχαν έρθει σε πόλεμο με τους Άτλαντες τότε, και βεβαίως τους νίκησαν, ‘με την βοήθεια των θεών’.

Η Ατλαντίδα καταποντίστηκε περίπου 10 χιλιετίες π.Χ. (12 χιλιετίες πριν από σήμερα) από έναν καταστροφικό σεισμό και μια μεγάλη πλημμύρα- τσουνάμι που ακολούθησε. Βούλιαξε στη θάλασσα, έγινε η χαμένη Ατλαντίδα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η έπαρση που έχει φτάσει ο σύγχρονος καπιταλισμός, ειδικά ο δυτικός, θα λάβει το τέλος της, και από μόνη της, και με την βοήθεια των …θεών…

‘Αποκάλυψη’ και τεμπελιά Έρχεται το … τεμπελο-κράχ Η Αποκάλυψη του Ιωάννου θεωρείται ως το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Είναι πολύ δυσνόητη να εξηγηθεί, αν και έχουν γίνει πολλές απόπειρες από διάφορους ερευνητές, που την εξηγούν πολύ διαφορετικά ο καθένας. Ας προσπαθήσουμε και μείς. Καί εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαίνον ἐκ τῆς γῆς, καί εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίω, καί ἐλάλει ὡς δράκων (…) Καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους

καί τούς πτωχούς , καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα ,τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν. Ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου. Ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί. Καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς΄. (666) Αποκάλυψη 13:11,16,17,18

Λέει πως θα χαράξουν σε όλους τους ανθρώπους στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπο το ‘χάραγμα’, το 666, και δεν θα μπορούν να αγοράσουν ή να πουλήσουν αν δεν το έχουν. Τι πιάνει κατά μέσο όρο πιο πολύ το χέρι κάθε ανθρώπου σήμερα στην καταναλωτική κοινωνία μας, και τι σκέφτεται πιο πολύ το μυαλό του (μέτωπο)? Το χρήμα !! ( μετά ακολουθούν το κινητό τηλ, ο υπολογιστής, και …τα γεννητικά όργανα) (κι αυτό που βλέπει πιο πολύ ο άνθρωπος είναι … τα χέρια του)

Και τι σχέση έχει το χρήμα με το 666? Είναι απλό: Το 6 είναι ο μόνος αριθμός που όταν πολλαπλασιαστεί με τον εαυτό του μας δίνει 3 εξάρια(6 επί 6=36). Αλλά μας τα δίνει και

κρυμμένα επιμελώς. Γιατί, 1+2+3+4, +++ έως και το 36, μας δίνει 666!!! Δηλαδή στο 666 κρύβεται μια πυραμίδα αριθμών αν συμψηφίσουμε τα ψηφία τους (ψηφισάτω) Αν βάλουμε ένα πορτοκάλι πάνω, δύο από κάτω, 3 κλπ, νάτη η πυραμίδα! Το χρήμα κρύβει από μόνο του την πυραμίδα. Η ρουλέτα ,επίσης, έχει 36 νούμερα... Οι εταιρείες συγχωνεύονται για να αντέξουν τον ανταγωνισμό, οι τράπεζες χρεώνονται σε άλλες μεγαλύτερες τράπεζες, ο πλουσιότερος έχει για εργάτη τον φτωχότερο, μα και όλη η κοινωνία, η ιεραρχία της , μοιάζει με πυραμίδα. Στο σχήμα της πυραμίδας φαίνεται ακριβώς η λειτουργία του χρήματος. Μα και το δολάριο έχει ως σήμα επάνω του μια πυραμίδα, και το μάτι του ‘Θεού’ ψηλά…, είναι επίσης το έμβλημα των φωτισμένων τεκτόνων, των Ιλλουμινάτι. Ας θυμηθούμε εδώ ένα γνωστό αλλά παράνομο ‘παιγνίδι’, το αεροπλανάκι, όπου δίνουν τα λεφτά τους μερικοί σε έναν, μετά σε άλλον και σε άλλον, μέχρι που δεν υπάρχουν πιά κορόϊδα να χάνουν τα λεφτά τους και τότε πέφτει το αεροπλανάκι…

666

Τι θα γίνει όμως αν πέσει η πυραμίδα? Τι θα γίνει αν πάψουμε να εργαζόμαστε, αν δίνει ο πιο πλούσιος χρήματα ή φαγητό σε άλλους φτωχότερους ώστε να μη δουλεύουν κι αυτοί? Τότε θα γίνει αυτό που λέει η αποκάλυψη: Μετά ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καί ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ, καί ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων: ‘ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλών ἡ μεγάλη, καί ἐγένετο κατοικητήριον

δαιμονίων καί φυλακή παντός πνεύματος ἀκαθάρτου καί φυλακή παντός ὀρνέου ἀκαθάρτου καί μεμισημένου. Ὅτι ἐκ τοῦ οἶνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τά ἔθνη, καί οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ’ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καί οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν(…) Καί κλαύσουσιν αὐτήν καί κόψονται ἐπ’ αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετ’ αὐτῆς πορνεύσαντες καί στρηνιάσαντες, ὅταν βλέπωσι τόν καπνόν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, ἀπό μακρόθεν ἐστηκότες διά τόν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες: οὐαί,οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου. Καί οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαύσουσι καί πενθήσουσι ἐπ' αὐτῇ, ὅτι τόν γόμον αὐτῶν οὐδείς ἀγοράζει οὐκέτι, γόμον χρυσοῦ καί ἀργύρου καί λίθου τιμίου καί μαργαρίτου, καί βυσσίνου καί πορφύρας καί σηρικοῦ καί κοκκίνου, καί πᾶν ξύλον θύϊνον καί πᾶν σκεῦος ἐλαφάντινον καί πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καί χαλκοῦ καί σιδήρου καί μαρμάρου, καί κινάμωμον καί ἄμωμον καί θυμιάματα, καί μύρον καί λίβανον

καί οἶνον καί ἔλαιον καί σεμίδαλιν καί σῖτον καί κτήνη καί πρόβατα, καί ἵππων καί ρεδῶν καί σωμάτων, καί ψυχάς ἀνθρώπων(…) Οἱ ἔμποροι τούτων, οἱ πλουτίσαντες ἐπ’ αὐτῆς, ἀπό μακρόθεν στήσονται διά τόν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καί πενθοῦντες, λέγοντες: οὐαί, οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη ἐν χρυσίῳ καί λίθῳ τιμίῳ καί μαργαρίταις, ὅτι μιᾷ ὥρα ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος (…) Αποκάλυψη 18: 1-3, 9-17

Δηλαδή οι έμποροι θα κλαίνε και θα οδύρονται γιατί κανείς πιά δεν αγοράζει τα προϊόντα τους, κλπ. κλπ. Είναι αυτό που λέμε: ‘έλλειψη χρημάτων =στάση εμπορίου…’. Όλες οι εταιρείες χρωστάνε σε τράπεζες, η αγορά γεμίζει ασφυκτικά από προϊόντα, που μένουν απούλητα, δεν κινείται το χρήμα, και έρχεται γενική χρεοκοπία. Τα κεφάλαια των πολύ πλουσίων και των τραπεζών πλεονάζουν όπως και τα εμπορεύματα. Και σε μια μέρα χάνουν όλη την αξία τους… Θα ‘χαριστούν’ κατ’ ανάγκην όλα τα χρέη. Θα γίνει αυτό που λέει ο λαός μας: ‘δανεικά κι αγύριστα’…

Το περίεργο είναι πως αυτό το σενάριο το έχει προβλέψει και ο Μαρξ και θα δικαιωθεί 150 χρόνια μετά… Ακόμα πιο περίεργο πως ο Αριστοτέλης, 4 αιώνες πριν τον Ιωάννη, λέει τα εξής: «μερικοί θεωρούν το νόμισμα ως ‘φούμαρα’ και συμβατικό καθ’ ολοκληρίαν, χωρίς καμμία αληθινή αξία, και αν αλλάξουν οι λόγοι απ’ τους οποίους γεννήθηκε, δεν θα έχει καμία αξία και δεν θα μπορεί κάποιος να προμηθευτεί ούτε τα αναγκαία, και ακόμα και ο πλούσιος θα στερηθεί και την τροφή του.» Αριστοτέλης, Πολιτικά Α9:13-18

ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!! Το κεφάλαιο κυβερνά επειδή έχει τα χρήματα, και ο εργάτης δουλεύει γιατί δεν τα έχει . Ετσι αναγκάζεται να πάει για δουλειά στον κεφαλαιοκράτη. Αυτός του δίνει όσο το δυνατό λιγότερα, για να μη σηκώσει κεφάλι. Για να μην του φύγει από τη δουλειά , έχει άλλους, στρατιά ανέργων σε αναμονή, σε μια χειρότερη θέση ακόμα και από τον εργαζόμενο. Έτσι βάζει τους εργαζόμενους να έχουν έχθρα με τους ανέργους, τους συμπιέζει και τους δύο στην βάση της πυραμίδας …

Η λύση στο πρόβλημα Η λύση είναι να ενωθούν μεταξύ τους μεσαία, μικρή τάξη, εργάτες και άνεργοι και υπόκοσμος και τεμπέληδες, εναντίον όλων αυτών που έχουν τα πολλά λεφτά. Όχι όμως να τους σκοτώσουν, ούτε να τους πάρουν τα λεφτά. Απλώς να τα μοιράσουμε κατά το δυνατό όλοι εμείς οι μικρομεσαίοι… Η μισθωτή με ωράριο εργασία, είναι σκλαβιά, και η μόνη διαφορά της με την αρχαία δουλεία είναι το ότι είναι απρόσωπη, πως δεν υπάρχει ανθρώπινη σχέση μεταξύ αφέντη και δούλου. Το τέλος της μισθωτής εργασίας, δηλαδή της δουλείας, που ήταν όνειρο για εκατοντάδες γενεές εργατών, θα γίνει σύντομα στις μέρες μας. Ο Κομμουνισμός και το Σοσιαλιστικό και Εργατικό κίνημα, κατάφεραν να μειώσουν τις ώρες εργασίας από 15 και 12 σε 8. Αλλά δεν μπόρεσαν παρακάτω… Έμειναν στις 8, ίσως γιατί διαιρείται εύκολα το 24ωρο, ώστε να υπάρχουν 3 βάρδιες. Αλλά το μερόνυχτο διαιρείται και με το 4 και με το 6 και με το 8 και με το 12!!!

Τις ώρες εργασίας θα τις μειώσουν σε 6, 4, 2, οι τεμπέληδες και τα … εργατικά μηχανήματα… Σιγά –σιγά θα απογυμνωθούν όλα τα παρασιτικά επαγγέλματα: παπάδες, μπάτσοι, στρατιωτικοί, γραφιάδες, υπάλληλοι, ενεχυροδανειστές και μαστρωποί, θα καταργηθούν και θα ψάξουν για άλλη, πιο …παραγωγική δουλειά . Έτσι θα μειωθεί ακόμα περισσότερο το ωράριο σε 4,3,2 ώρες. Και με τη βοήθεια των μηχανών σε 2-1 ώρες … Μόνο που 1 ώρα δουλειά λέγεται απλώς ‘ξύπνημα’ και ‘γυμναστική’… Όπως ακριβώς η γάτα τεντώνεται μετά τον ύπνο.

όσοι γέροντες δίνουν νόημα στη ζωή τους με την εργασία, και τέλος όσοι είναι τιμωρημένοι από τα δικαστήρια για κάποιο αδίκημα που έκαναν, αντί να πληρώνουν ή να μπαίνουν φυλακή, κλπ. κλπ. Όλοι αυτοί είναι χρυσάφι για μας, δεν τους πειράζουμε. Τους αφήνουμε να συνεχίσουν, αλλά δεν θα ζητούν χρήματα για την εργασία τους. Όλοι θα παίρνουμε τα ίδια βασικά χρήματα από το κράτος, ανεξαρτήτως αν δουλεύουμε.

και τότε ποιοί θα δουλεύουν? Υπάρχουν όμως μερικοί κακομαθημένοι άνθρωποι που δεν μπορούν ,ούτε πρέπει να κάθονται… Όσοι τρελοί κάνουν εργασιοθεραπεία, οι ζουρλαμένες γυναίκες, τα υπερκινητικά παιδιά, όσοι κάνουν υπερβολικές καύσεις, όσοι δεν έμαθαν ακόμα τον έρωτα,

Στα χρήματα αυτά μπορούμε να τους δώσουμε πολλά ονόματα: ‘επίδομα’, ‘αποζημίωση’, ‘χορηγία’, ‘θεωρικά’ , ‘έξοδα κινήσεως’, ‘σίτιση στο πρυτανείο’. Ο λόγος είναι για να μπορεί να κινείται η οικονομία και η κοινωνία,

και μέσω των φόρων να κινείται το χρήμα, να εισπράττει το κράτος ώστε να μπορεί να μας ξαναδίνει.

Υπογράφουν στα χαρτονομίσματα, σαν να είναι Διευθυντές της Κεντρικής Τραπέζης.

Έτσι, θα καταργηθεί μεν η μισθωτή σκλαβιά, αλλά δεν πρόκειται να καταργηθεί απόλυτα το χρήμα, άλλωστε υπήρχε από πάντα.

Η επανάσταση δεν θα γίνει από αυτούς που πεινάνε, όπως λέγανε κάτι κομμουνιστές ‘της δεκάρας’. Οι φτωχοί και οι πεινασμένοι το μόνο που θέλουν είναι ένα πιάτο φαί. Κι αν τους το δώσεις είναι ικανοί να ξαναπάνε για δουλειά , για να τους το ξαναδώσεις.

Θα είναι, όμως σαν να μην υπάρχει χρήμα… Το χρήμα δεν θα το έχουν πιά οι τράπεζες, αλλά όλοι εμείς, άλλοι πολύάλλοι λίγο, και θα το χρησιμοποιούμε για το προσωπικό και κοινό όφελος.

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ Ήδη ξεκίνησαν στις μεγάλες πόλεις. Αν και δεν έχουν γη, παρά μόνο τις γλάστρες στα μπαλκόνια τους, έχουν τα φυτά τους για τη βασική τροφή τους, χαρίζει ο ένας στον άλλο το περίσσευμα ή ανταλλάσει είδος με είδος. Ανταλλάσσουν ρούχα, χαρίζουν πράγματα που τους περισσεύουν.

Η επανάσταση θα έρθει από τους τεμπέληδες, από αυτούς που δίνουν ένα, και άλλο ένα, και άλλο ένα πιάτο φαί σε όσο το δυνατό περισσότερους, σε όλους, με μόνη συμφωνία να μην ξαναπάνε ποτέ για δουλειά.

Και αυτό θα το κάνουμε εμείς όλοι οι τεμπέληδες, με πρωτοπόρους τους χριστιανούς πλούσιους τεμπέληδες που δίνουν την περιουσία τους για να τεμπελιάζουν και άλλοι φτωχότεροι… Δεν χρειάζεται να πάρουμε τα χρήματα από τους –πολύ- πλούσιους! Έτσι, κι αλλιώς δεν μπορούμε!

Ας μη ζητάμε το ανέφικτο… Ας τα μοιράσουμε μόνοι μας εμείς οι μικρομεσαίοι. Τότε, σαν σε ντόμινο, όσοι πλούσιοι δεν τα δώσουν από μόνοι τους, θα χάσουν την αξία τους τα χρήματα τους, με την έννοια ότι εμείς οι φτωχότεροι θα περνούμε καλύτερα. Αλλά ας παραφράσουμε ένα γνωστό τραγούδι: Τα όνειρά σου μην τα λές Γιατί μια μέρα κρύα Μπορεί και οι τεμπέληδες Να ‘ρθουν στην εξουσία… Όμως αυτή η ‘εξουσία’ δεν θα είναι σαν τις άλλες. Όταν όλος ο πλανήτης γίνει ένα απέραντο ‘τεμπελχανείο’, ποιόνε να κυβερνήσεις και γιατί?

Προφητεία της αποκάλυψης Αλλά ας δούμε τι λέει η Αποκάλυψη για την επανάσταση αυτή και από πού θα έρθει: Αποκάλυψις 12: 1-5

-‘καί σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνή περιβεβλημένη

τόν ἥλιον, καί ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καί ἐπί τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα, καί ἐν γαστρί ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καί βασανιζομένη τεκεῖν (…) καί ἔτεκεν υἱόν ἄρρενα, ὅς μέλλει ποιμάνειν πάντα τά ἔθνη ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ (…)

Δεν είναι δύσκολο να εννοήσουμε την Ευρώπη, με τα 12 αστέρια της ως σημαία. ( τα κράτη αυξάνονται, αλλά η σημαία της μένει ίδια, η Ελλάδα ήταν από τα πρώτα 12 μέλη) Μπορούμε να φανταστούμε πως ένας κυβερνήτης της Ευρώπης, το αρνίον, θα ‘ποιμάνει τα έθνη εν ράβδω σιδηρά’. Αυτό είναι φυσικό έστω και αν δεν το έγραφε η αποκάλυψη, αφού από την Ευρώπη και από την Ελλάδα ξεκίνησε όλος ο πολιτισμός, από την γηραιά ήπειρο.

Η γυναίκα με τα 12 αστέρια, και ο δράκος που προσπαθεί να την φάει, αλλά μάταια…

οι θέσεις του τεμπέλη για μια φυσιολογική παγκόσμια ‘τεμπέλικη’ ζωή

Τεμπέλικη υπερηφάνεια Μας λένε τεμπέληδες , και το θεωρούν βρισιά. Όμως εμείς ξέρουμε πως δεν είναι. Δεν έχουμε κόμπλεξ, είμαστε περήφανοι γι αυτό που κάνουμε. Ο τεμπέλης δεν είναι εύκολο επάγγελμα. Θέλει να έχεις πολλά

χαρίσματα για να γίνει σωστός τεμπέλης. Ξέρουμε πως είμαστε ζώα σαν τα άλλα. Είναι κι αυτό τιμή μας. Κανένα ζώο και κανένα φυτό δεν δουλεύει. Ας μην πηγαίνουμε κόντρα στη φύση. Εμείς όμως, οι άνθρωποι, που έχουμε και λίγο μυαλό, θα το χρησιμοποιήσουμε για περισσότερη απόλαυση μέσα στη φύση. Λιτότητα Θέλουμε να έχουμε τα βασικά: ένα πιάτο φαί, κι ένα ποτήρι κρασί και μια απλή στέγη, τα

οποία πρέπει να είναι δωρεάν για όλους. (Δεν ζούμε για να τρώμε, αλλά τρώμε λίγο, όσο χρειάζεται για να ζούμε τεμπέλικα) Ασκούμαστε στη λιτότητα, τη σκληραγωγία, τη φυσική ζωή, τους αργούς ρυθμούς της ζωής. Μειώνουμε τις άσκοπες μετακινήσεις. Δεν τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε, δεν μιλάμε περισσότερο από όσο χρειάζεται. Δεν σπαταλάμε ενέργεια. Δεν ζηλεύουμε καταναλωτικά αγαθά που δεν είναι αναγκαία. Δεν μπαίνουμε σε πειρασμούς που μας δυσκολεύουν τη ζωή. αυτονομία Ο καθένας ας γίνει αυτόνομος όσο μπορεί, σε όσα περισσότερα μπορεί. Σε σπίτι, νερό, φαγητό, έρωτα. Το κλειδί για όλα αυτά είναι η επιστροφή στη φύση, στα φυτά και στα ζώα. Στις μέρες μας ιδιαιτέρως βοηθούν οι δωρεάν φυσικές μορφές ενέργειας. Ας αξιοποιήσουμε την τεχνολογία. Έχουμε δωρεάν ρεύμα από τον ήλιο ή τον αέρα . Έχουμε όλες τις

γνώσεις του κόσμου δωρεάν με το internet. Ο καθένας μπορεί να έχει κάνει προμήθειες στα βασικά αγαθά αποθηκευμένα στο σπίτι του: ( νερό, λάδι, αλεύρι, κρασί ,αλάτι, ζάχαρη, σαπούνι, χαρτί, κλπ. κλπ.) ώστε να μην έχει ανάγκη καθημερινά το σούπερ μάρκετ. Και να μπορεί να είναι ανεξάρτητος για βδομάδες ή και μήνες. Ας είμαστε προετοιμασμένοι και ψυχολογικά, και πρακτικά, για μια μικρή ανάγκη που ίσως έρθει..

Η ζωή είναι αγώνας Η ζωή είναι αγώνας, για την επιβίωση και για την απόλαυση κάθε χαράς και λύπης. Αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε

την ελευθερία μας, τον ελεύθερο χρόνο μας, να αποφύγουμε τη δουλεία. Χρειάζεσαι να έχεις κάνει πολλά επαγγέλματα από λίγο, για να ξέρεις από μέσα πως κλέβει το κάθε επάγγελμα. Και πρέπει να έχεις παρατηρήσει από κοντά πώς δουλεύει το κάθε επάγγελμα. Έτσι μπαίνεις στο νόημα πώς δουλεύει όλη η οικονομία και η κοινωνία, ενώ ένας που κάνει μόνο τη δουλειά του, όσο πάει και χαζεύει. Δεν θα μπορούν πια να σε κοροϊδέψουν, και τους κάνεις εσύ από φόβο να σε σέβονται, αφού ξέρεις τα τερτίπια τους. Τους κάνεις να μην κλέβουν ούτε εσένα, ούτε τους άλλους. Έτσι προστατεύουμε όλο το κοινωνικό σύνολο, πλούσιους, δούλους και τεμπέληδες…

Καλό είναι ο κάθε ένας που θέλει να γίνει συνειδητός τεμπέλης επαναστάτης, να πάει για δουλειά , και μάλιστα δύσκολη, για λίγο καιρό, όσο φανεί απαραίτητο ώστε να τη σιχαθεί , και να καταλάβει έτσι την αξία της ελευθερίας, να δει ‘πώς βγαίνει το καρβέλι’, να μάθει να σέβεται τους εργαζόμενους, και να ορκιστεί να

τους βοηθήσει να ξεφύγουν κι αυτοί κάποτε από τα δεσμά της δουλείας.. Για να θυμάται τον καιρό που ήταν δούλος και για να εκτιμά τα αγαθά της ελευθερίας, ας κάνει σπανίως και ένα ολιγόωρο μεροκάματο. Κατά προτίμηση την Κυριακή, ή σε μεγάλη γιορτή, ή στην αρχή κάθε μήνα ή στην αρχή της χρονιάς, και για ξεκάρφωμα αλλά και για γούρι ώστε να μη δουλεύεις τον υπόλοιπο καιρό.

Ο τεμπέλης πρέπει να έχει και πολλές εγκύκλιες γνώσεις για να μπορεί να στέκεται στις διάφορες συζητήσεις. Ο τεμπέλης, όσο κι αν δεν έχει χρήμα ,όσο κι αν δεν το λογαριάζει, οφείλει να γνωρίζει τέλεια οικονομικά, να ξέρει καλά την λειτουργία του χρήματος. Πρέπει να ξέρει από ψυχολογία για να μπει στην ψυχή του εργασιομανή και να μπορέσει να τον πείσει να αλλάξει. Θέλει να έχει και πολλές κοινωνικές σχέσεις, να έχει γνωριμίες, να τους προσφέρει με τον τρόπο του, να ‘τους

υποχρεώνει’ ώστε να του τα γυρίζουν πίσω περισσότερα, χωρίς να παίρνουν χαμπάρι. Και μάλιστα να του έχουνε και υποχρέωση. Καλό είναι να έχει έναν κύκλο με συγγενείς ή φίλους ώστε να περνά καλύτερα στα εύκολα και ιδίως στα δύσκολα. Ας αυξήσουμε τον ερωτισμό, κάτι που υπάρχει τζάμπα στον πλανήτη. Το σεξ, κατά βάση, είναι αντικαταναλωτικό! Είναι το μυστικό μας όπλο, είναι ένα βασικό σκαλοπάτι για την επιστροφή στη φύση. Ας πουλήσουμε, ας χαρίσουμε σε ένα βλάκα την τηλεόρασή μας ή ας την πετάξουμε στα σκουπίδια, την τηλεόραση που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ναρκωτικά.. Ας αγαπήσουμε τα φυτά και τις ουσίες που αυτά μας χαρίζουν. Ας μειώσουμε το ιντερνέτ αλλά και τα μηχανήματα που παίζουν ηλεκτρική μουσική. Μπορούμε και μόνοι μας να παίζουμε μουσική ή να λέμε τραγούδια.

Εβδομάδα-μήνας Θα καταργηθεί το 7ήμερο, δηλαδή η εβδομάδα. Προέρχεται από την ‘Παλαιά Διαθήκη’, και επικράτησε δια της βίας σε όλον τον κόσμο ύστερα από την επικράτηση του εβραϊκού μέρους του χριστιανισμού στους πρώτους αιώνες. Είχαν για αργία την Κυριακή, αφιερωμένη στον ‘Κύριο’, αντί για το Σάββατο των Εβραίων. Τα τελευταία χρόνια έγινε αργία και το Σάββατο, ωστόσο οι μουσουλμάνοι έχουν για αργία την Παρασκευή. Κανείς ,όμως, δεν έφτιαξε τον κόσμο μέσα σε 6 μέρες και την 7 η ξεκουράστηκε… Πρόκειται περί μύθου Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα, δεν υπάρχει ο κύκλος των 7 ημερών. Δεν θέλουμε να δουλεύουμε 6 μέρες συνέχεια, θέλουμε να δουλεύουμε όποτε θέλουμε εμείς… ‘Κυριακή,

γιορτή και σχόλη, βδομάδα όλη’…

νάταν

Θα υπάρξει ένας νέος τρόπος μετρήσεως του χρόνου και των μηνών. Θα υπάρχουν 3 δεκαήμερα που κάνουν τον ένα μήνα. Θα εργάζεσαι λίγες μέρες και όλες τις άλλες θα έχεις άδεια… Ο νέος τρόπος ημερολογίου είναι 12 μήνες με 30 μέρες ο καθένας. Στις 2 ισημερίες και στα 2 ηλιοστάσια υπάρχουν 4 ακόμα πρόσθετες μέρες –αργίες, και μία ακόμη στην αρχή του έτους που είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο – περίπου 24 Δεκ., (στα ‘χριστούγεννα’ πρωτοχρονιά) .

θα

έχουμε

Ετσι, θα έχουμε κάθε μήνα και ζώδιο. ωρολόγιον Πετάμε το ρολόι. Ζούμε με το ρολόι της φύσης. ‘Μόνο τα κορόϊδα και τα ρολόγια δουλεύουν’. Κι αν υπάρχει ανάγκη να πάμε σ ένα ραντεβού,

ποτέ δεν έχουμε το άγχος να πάμε ακριβώς. Ας πάμε λίγο νωρίτερα ή λίγα λεπτά αργότερα. Τίποτα δεν κάνουμε ‘ακριβώς’, δεν βιάζουμε τη φύση. Διότι στη φύση το ‘λίγο λάθος’, αυτό είναι το σωστό και το ‘τέλειο’. Άλλοι ‘προηγμένοι’ λαοί έχουν βάλει την συνέπεια και την απολυτότητα ως τις μεγαλύτερες αρετές, ενώ είναι λάθος. Δεν βιαζόμαστε να τα κάνουμε όλα σήμερα. «Και αύριο μέρα είναι» Δεν προγραμματίζουμε για το μακρινό μέλλον, ούτε και για το κοντινό, πλήν εξαιρέσεων. Αυξάνουμε την αυτενέργεια, τον αυθορμητισμό. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κρυφό ‘όπλο’ του Έλληνα, αυτό που τον κάνει δυνατό να κάνει το ο,τιδήποτε και ξαφνικά… Όσο για τα σημερινά ρολόγια είναι όλα λάθος. Γυρίζουν δύο φορές την ημέρα καθώς είναι 12ωρα, αντί 24ωρα, και επιπλέον ο λεπτοδείκτης είναι μεγαλύτερος από τον ωροδείκτη. Υπάρχουν και πανάκριβα ρολόγια που μετρούν ακόμα και δέκατα δευτερολέπτων, λες και μετράμε για το

πότε θα απογειωθεί το διαστημόπλοιο! Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χαλάσει δισεκατομμύρια για ακριβά ρολόγια, αν και η τιμή του μηχανισμού του κάθε ρολογιού δεν κοστίζει παρά 2-3 ευρώ. Στη θέση όλων αυτών των ‘τρελών ρολογιών’ θα έρθουν τα 24ωρα ρολόγια όπου ο ωροδείκτης δείχνει συνεχώς τον ήλιο, και δισεκατομμύρια ρολόγια των κατοίκων της γης θα κυλούν αργά, θυμίζοντάς μας τον ήλιο…, αυτόν που κινείται σιγά-σιγά, αργά-αργά… Τελείωσαν πιά οι εποχές που ο πεθερός χάριζε στον γαμπρό ένα ακριβό ρολόϊ για να πηγαίνει ‘ακριβώς’ για δουλειά…

ωράριο Θα μειωθούν αμέσως και επειγόντως οι ώρες εργασίας από 8 σε 7, και σε ένα μήνα σε 6, κλπ. κλπ., κλπ. Θα γίνει σύντομα νόμος που να απαγορεύεται να εργάζεται κάποιος πάνω από 3 ώρες! Έτσι θα βρεί απασχόληση όλος ο πληθυσμός που επιθυμεί, αλλά ‘όλο και πιο λίγο’.. Ο συμβολισμός είναι πως: ο χρόνος νίκησε, πλέον, το χρήμα. Προτιμάμε να δουλεύουμε λιγότερο έστω και αν πάρουμε λίγα λιγότερα.

Ωστόσο, οι χαμηλόμισθοι στην αρχή πρέπει να πάρουν αύξηση, και μόνο οι υψηλόμισθοι να χάσουν το ανάλογο μέρος του μισθού τους, ή και περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για τους συνταξιούχους.

Οι 2-3 ώρες την ημέρα εθελοντική εργασίαχόμπι (αναλόγως το άτομο) δεν είναι δουλειά. Μπορούμε να την κάνουμε και δωρεάν, αν έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά. Ας αναβιώσουν οι δανεικαριές σαν να είναι δωρεά εργασίας. Μείωση ωρών εργασίας σε δημοσίους υπαλλήλους, και παράλληλη αύξηση του αριθμού τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα να εργαζόμαστε για το κράτος. Έτσι θα καταργηθούν υπάλληλοι, μπάτσοι, παπάδες, κλπ. αφού όλοι θα γίνουμε τέτοιοι και πολύ καλύτεροι… Μόνο έτσι θα καταργηθεί κάποτε και ίδιο το κράτος…

Θα καθιερωθεί ως θεσμός ο μεσημεριανός ύπνος ή έστω ξεκούραση, ή τουλάχιστον ησυχία από θορύβους και αργοί ρυθμοί ζωής. Όλη η φιλοσοφία της ζωής βρίσκεται στη μεσημεριανή ξεκούραση. Τότε

που βγαίνει ο Πάνας με τον αυλό του και τραγουδά…

εκτιμήσουμε την τεμπελιά που θα έχουμε όλον τον υπόλοιπο χρόνο.

Με το μεσημεριανό ύπνο κόβεις τη μέρα στα δύο, σαν να ζεις διπλή ζωή, παίρνεις δυνάμεις για την διασκέδαση το βράδυ.

Έπειτα, πρέπει να υπάρχουν άλλες μορφές εργασίας πιο ευέλικτες.

Το μεσημέρι προσφέρεται και για έρωτα, σχεδόν ισάξιο με τον βραδινό. Όποιος γαμεί το μεσημέρι, γαμεί και το βράδυ. Μετά τον μεσημεριανό ύπνο, κανονικά δεν υπάρχει εργασία, παρά μόνο προαιρετική και ολιγόωρη.

Το ωράριο των καταστημάτων που είναι σήμερα 10 έως 15 ώρες καθημερινά, πρέπει να αλλάξει. Να είναι 4 ώρες το πρωί και 2 το απόγευμα. Ή την μια μέρα μόνο απόγευμα, και την επόμενη μέρα μόνο πρωί, ώστε κάθε μία μέρα , να έχουν την επόμενη ως αργία!!!

αργίες Ας εργαζόμαστε στη χάση και στη φέξη, που και που, έτσι για να κρατάμε τις παραδόσεις, για να θυμόμαστε τις παλιές εποχές, για να μη ‘σκουριάσουμε’, για να

Για παράδειγμα: συνεχής εργασία 15 μέρες κάθε μήνα, και μετά 15 μέρες πληρωμένη άδεια. Δύο μήνες το χρόνο διακοπές, μετά 3,4 μήνες Οι θεσμοθετημένες αργίες -που τώρα είναι 10-20 σε όλα τα κράτη- θα αυξηθούν σε 40, 50,80,100, και 200, καθώς θα υποκαταστήσουν και τα σαββατοκύριακα που θα καταργηθούν μαζί με την εβδομάδα. Θα έχουμε αργίες σε ισημερίες, ηλιοστάσια, και πολλές εθνικές εορτές, κοινωνικές, αγροτικές, θρησκευτικές, αθλητικές, τοπικές, κλπ. Πολλές μεταφορές αργιών και συνενώσεις για πολυήμερες διακοπές. Ο Σεπτέμβριος θα ονομαστεί Αύγουστος 2 και έτσι θα παρατείνουμε το καλοκαίρι.

απεργία Ένα μεγάλο όπλο, το κρυφό μας όπλο, είναι η απεργία… όχι ,όμως, η προειδοποιημένη και

η ολιγόωρη, αλλά η ολική και η απότομη. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να φύγει από μια δουλειά , όπως ακριβώς και από μια σχέση. [ Χώρισε την γυναίκα σου ή τον άντρα σου αν είναι εργασιομανής και δεν ακολουθεί την επιστροφή στη φύση. Μπες και συ στο επιδοτούμενο πρόγραμμα των ‘επαναστατικών χωρισμών’ ] Όταν σε χρειάζεται το αφεντικό και σε έχει ανάγκη, τότε, ‘έχεις κάνει το κουμάντο σου’, έχεις μαζέψει λίγα χρήματα, και φεύγεις και τον αφήνεις στα κρύα του λουτρού. Έτσι θα ζουν όλοι τους κάτω από έναν διαρκή φόβο. Οι σύλλογοι εργατών αλλά και τα φιλοεργατικά και κομμουνιστικά κόμματα θα έπρεπε να οργάνωναν μαζική αποχώρηση εργατών από μια βιοτεχνία-βιομηχανία με παράλληλη οικονομική βοήθεια στους εθελοντικά ανέργους για να ζήσουν όσο πιο πολύ καιρό μέχρι να βρουν άλλη καλύτερη δουλειά ή μέχρι να συνηθίσουν την τεμπελιά. Τα αφεντικά όρισαν την 1η Μαΐου ως αργία και ‘ημέρα των λουλουδιών’, ενώ οι συνδικαλιστές απαντούν πως: ‘δεν είναι αργία, είναι απεργία’, αλλά την άλλη μέρα ξαναπάνε για δουλειά. Εμείς, όμως, θα την ονομάσουμε ‘γιορτή τεμπελιάς’ και σιγά-σιγά θα

κάνουμε την κάθε μέρα, κάτι ανώτερο από απεργία, ολική αποχή από την εργασία-δουλειά-δουλεία . Όσοι έχουν το θάρρος να δηλώσουν πως δεν πρόκειται να ξαναεργαστούν, θα απολαμβάνουν το προνόμιο της πρόωρης τεμπελοσύνταξης. Θα παίρνουν κάθε μήνα ένα μικρό βοήθημα, αν υπογράψουν σε υπεύθυνη δήλωση πως δεν θα ξαναεργαστούν. Έτσι οι εργαζόμενοι δεν θα φοβούνται πιά, μήπως μπούν και άλλοι στην αγορά εργασίας και τους πάρουν τη δουλειά. Αν συλληφθούν να εργάζονται, θα φυλακίζονται σε φυλακές πολυτελείας όπου και εκεί θα υποχρεώνονται να τεμπελιάζουν.

αλλαγές επαγγελμάτων Στην πορεία ‘από τα παρασιτικά επαγγέλματα προς τα απαραίτητα’, θα χρειαστεί να δοθούν αποζημιώσεις για όποιον παύει να παρασιτεί, και επιδοτήσεις για να κάνει κάτι χρήσιμο. Ένας πολύτεκνος παπάς, για παράδειγμα, είναι σεβαστό πρόσωπο, πολύ πιο σεβαστό από έναν δεσπότη.

Θα λάβει γερή αποζημίωση αν θέλει να κάνει άλλη πιο χρήσιμη εργασία…

Εναλλαγή όλων στις δύσκολες εργασίες. Ακόμα και ο Δεσπότης, και ο Δικηγόρος, και ο Γιατρός, θα γίνεται μια μέρα το χρόνο σκουπιδιάρης για να δει ‘τι εστί βερίκοκο’.

Θα υπάρχει κλίμακα 5-10 βαθμών ως προς την δυσκολία και χρησιμότητα κάθε δουλειάς, και θα πληρώνονται αναλόγως. (όχι μόνο ‘βαρέα και ανθυγιεινά’, όπως είναι σήμερα)

Εύκολες αμοιβαίες εθελοντικές αλλαγές εργασίας για όλους. Για να μη βαριώνται, για να γίνουν περισσότερο αποδοτικοί, για να κάνουν γνωριμίες.

Μεγάλο επίδομα σε γονείς με παιδιά. Δεν επιτρέπεται ένας που έχει πολλά παιδιά να παίρνει τα ίδια με έναν που ζει μόνος του. Μείωση σιγά-σιγά των ωρών εργασίας σε αυτούς που οδεύουν προς τη σύνταξη, για να μην παθαίνουν σοκ όταν σταματούν και ξαναρχίζουν άλλη δουλειά.

Μικρή διαφορά στις συντάξεις, πολύ μικρότερη απ ό,τι στους μισθούς. Είναι άδικο δύο γέροι που έχουν ανάγκη μόνο γιατρό και χαμομήλι, ο ένας να παίρνει ψίχουλα και ο άλλος εκατομμύρια….

Κατάργηση όλων ασφαλιστικών ταμείων, δημιουργία ενός ενιαίου.

των και

Σήμερα χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας (ή κάθε μεγάλης πόλης) μετακινούνται για να πάνε για δουλειά στην άλλη άκρη της πόλης, ενώ υπάρχει δίπλα τους ίδια ή σχεδόν ίδια. Και την ίδια ώρα που αυτοί πάνε , κάποιος άλλος που κάνει την ίδια δουλειά έρχεται στη γειτονιά του.

μισθός-σύνταξη- ασφάλιση Μικρή διαφορά στους μισθούς, ο μεγαλύτερος σε σχέση με τον μικρότερο δεν θα μπορεί να είναι πάνω από 3πλάσιος.

συσσίτια Θα καθιερωθούν καθημερινά συσσίτια, από κράτος, εκκλησία, από πλούσιους ή από τεμπέληδες μεταξύ τους. Έτσι θα

εξασφαλίσουμε τα βασικά, ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα. Τα ληγμένα τρόφιμα των σούπερ μάρκετ, να δίνονται την ίδια ημέρα δωρεάν σε έχοντες ανάγκη και να απαγορεύεται να τα πετούν. Το ίδιο και με το ψωμί που μένει από φούρνους, περισσεύματα φαγητού και κρασιού από τα ταβέρνες κλπ. Οι ταβέρνες να έχουν ένα απόμερο τραπέζι για να δίνουν δωρεάν τα περισσεύματα σε τεμπέληδες. Να θεωρείται ποινικό αδίκημα όποιος πετάει ή καταστρέφει φαγητό που ο ίδιος δεν τρώει. Το ίδιο θα επεκταθεί σε ρούχα, ηλεκτρικές συσκευές και έπιπλα. Αν πετιέται κάτι χρήσιμο σημαίνει ότι κάποιος δούλεψε άδικα και κάποιος άλλος θα πάει για δουλειά για να το ξαναφτιάξει..

Κοινωνικός μισθός Όλες οι μειονότητες θα παίρνουν δωρεάν τον κοινωνικό τους μισθό, ώστε να μην υποφέρουν και να μην χρειάζονται να εργάζονται καθόλου, αναλόγως της θέσεώς τους. Οι γέροντες, οι ανάπηροι, οι μητέρες . Ειδικότερα οι γυναίκες θα παίρνουν τον μισθό τους από την κοινωνία, ήδη από την εφηβεία τους, ώστε να μην γίνονται βάρος στους γονείς, στον φίλο ή άντρα τους, ώστε να μην αναγκάζονται να πουλούν τον έρωτά

τους, ώστε να πάψουν εντελώς να δουλεύουν , εκτός αν αυτές θέλουν. Μόνον έτσι θα γίνουν όλες πραγματικά οικονομικώς ανεξάρτητες, μόνον έτσι θα απελευθερωθούν και θα κάνουν πρώτες αυτές φλέρτ προς τον άντρα, όπως κάνουν και όλα τα ζώα.. Θα πάψει, επιτέλους, αυτός ο ηλίθιος πόλεμος αντρών-γυναικών. Πριμ τεμπελο-εφευρετικότητας Ενώ σήμερα δίνουν στους σύγχρονους δούλους πριμ παραγωγικότητας, από φόβο μήπως τους φύγουν και για να δουλεύουν περισσότερο, εμείς θα δίνουμε κάτι αντίθετο. Θα παρακινούνται όλοι οι εργαζόμενοι να δίνουν ιδέες πώς θα ευκολύνουμε την εργασία, πως θα αποδίδουμε πιο πολύ αλλά δουλεύοντας πιο λίγο. Όλοι θα συναγωνίζονται ποιός θα πρωτοπάρει το πριμ της τεμπελο-εφευρετικότητας. φορολόγηση Θα υπάρξει πολύ μεγάλη φορολόγηση σε ό,τι βλάπτει το περιβάλλον και τον άνθρωπο ( βενζίνη, αυτοκίνητο, τσιγάρα, τσιμέντο, πλαστικό, χημικές ουσίες) και θα γίνει παράλληλα μεγάλη μείωση της φορολογίας και της τιμής στα χρήσιμα βασικά που έχουμε όλοι ανάγκη ( ψωμί, φαγητό, αλκοόλ, μέσα μαζικής

μεταφοράς, ποδήλατα, ηλιοκυψέλες, κλπ.) Έτσι οι πλούσιοι και όσοι βλάπτουν το περιβάλλον θα πληρώνουν για να ζούνε τζάμπα όσοι σέβονται τη φύση και την τεμπέλικη ζωή.

Θα γίνει ταχύρρυθμη αποκρατικοποίηση και μείωση της γραφειοκρατίας.

Τεμπελολαχείο Αντί να υπάρχουν λαχεία που κερδίζουν λίγοι τεράστια ποσά, και μετά από λίγο καιρό καταστρέφονται, θα υπάρχουν άλλα λαχεία όπου θα κερδίζουν πολλοί από λίγα χρήματα, μέχρι να γίνουμε όλοι ‘πλούσιοι’.

Διαφάνεια μισθών

Ευελιξία στην αλλαγή τιμών Οι τιμές θα αλλάζουν εύκολα και συχνά ώστε να φέρνουν το προϊόν στον καταναλωτή και να μην πετιέται. Τα τρόφιμα λίγο πριν λήξουν θα μειώνεται η τιμή τους κάθετα. Τα οχήματα μεταφορών θα μειώνουν πολύ τις τιμές τους λίγο πριν φύγουν, αντί να κινούνται άδεια. Ας έχουμε λίγο το νού μας στις τιμές ώστε να εκτιμούμε την αξία του κάθετί. Υπάρχει και η καλή πλευρά της ελεύθερης οικονομίας , αυτή που δημιουργεί υπεύθυνους καταναλωτές και υπεύθυνους πωλητές. Παράλληλα θα γίνεται μερική στρογγυλοποίηση τιμών ώστε να μην χάνουμε το χρόνο μας να ασχολούμαστε με πενταροδεκάρες.

Πάταξη γραφειοκρατίας

Συμβολαιογράφοι, υποθηκοφύλακες, γραμματείς, παπάδες, και δεκάδες άλλα παρασιτικά επαγγέλματα καταργούνται.

Οι μισθοί των κρατικών Υπαλλήλων θα είναι φανεροί προς όλο το λαό. Αργότερα θα φανερωθούν και οι μισθοί των ιδιωτικών υπαλλήλων, και λίγο αργότερα, όταν θα είναι ώριμες οι συνθήκες, τότε θα καταργηθεί τελείως το τραπεζικό απόρρητο καθώς και η περιουσία του καθενός. Ο τεμπέλης δεν ζηλεύει καμία περιουσία άλλου, ούτε ντρέπεται να πει την δικιά του μηδενική περιουσία. Απλώς θέλει να απελευθερώσει και τους υπόλοιπους ανθρώπους να έχουν το θάρρος της γνώμης τους να λένε την αλήθεια.

Υγεία - Παιδεία Η υγεία, πρέπει να είναι δωρεάν για όλους, όπως και η φαρμακευτικήνοσοκομειακή περίθαλψη, και μια στοιχειώδης σύνταξη. Οι γιατροί και νοσηλευτές

θα πληρώνονται ήδη από τη χρονιά που γίνονται φοιτητές. Ο μισθός τους αργότερα θα ανεβαίνει ανάλογα με την επιτυχία του γιατρού και αυτό θα φαίνεται από πόσους ασθενείς του κάνουν επίσκεψη και ιδίως πόσους θεραπεύει.

διαβάζει μόνος του ό,τι θέλει, είναι η λεγόμενη ‘αυτοδιδακτική μέθοδος’.

Η κρατική Παιδεία, όμως, όπως και κάθε τι που οδηγεί στην υποδούλωση μας, δεν πρέπει να είναι δωρεάν. (μη βιάζεσαι να το θεωρήσεις λάθος) .

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια θα δίνουν πρακτική γνώση και όχι θεωρητική. Θα μειωθεί δραστικά ο χρόνος φοίτησης σε 1-2 χρόνια. Θα δίνεται σημασία στην εμπειρία, οι νοσοκόμοι μετά από λίγα χρόνια θα γίνονται μικροί γιατροί, οι οικοδόμοι θα γίνονται μηχανικοί για μικρά σπίτια, κ.ο.κ.

Η ‘δωρεάν υποχρεωτική παιδεία’ είναι ένα κόλπο του συστήματος για να δελεάζει τους φτωχούς τεμπέληδες ώστε να τους εντάξει στα μέτρα του. Δεν θέλουμε άλλους γενίτσαρους. Άσε τους πλούσιους και τους εργασιομανείς να χάσουν το χρόνο τους στα Πανεπιστήμια, και να μείνουν άνεργοι μετά. Εμείς θα έχουμε διαρκή δωρεάν διά βίου διασκέδαση που θα συνδυάζεται με μάθηση. Η γνώση θα μεταδίδεται από κάθε επιστήμονα σε νέους που έχουν έφεση, χωρίς να χρειάζεται να πάνε σε πανεπιστήμιο. Είναι η γνωστή ‘αλληλοδιδακτική μέθοδος’. Η δωρεάν παιδεία θα είναι μόνο μέχρι το δημοτικό ώστε να μαθαίνουν τα παιδιά να μετρούν ,να γράφουν, να διαβάζουν , και πώς να φέρονται στην κοινωνία. Ύστερα ο κάθε μαθητής θα

Αλλά θα ξεφυτρώσουν και εκατοντάδες ιδιωτικές δωρεάν ‘σχολές’, όπου η γνώση θα μεταδίδεται από μεγαλύτερους σε μικρότερους.

Ιδιοκτησία Όποια γη δεν καλλιεργείται, και όσα σπίτια δεν κατοικούνται για πολύ καιρό, θα μπορεί όποιος θέλει να τα κατοικήσει και να τα καλλιεργήσει. Καταργείται η πνευματική ιδιοκτησία, πρώτα σε φάρμακα και ύστερα σε όλα τα είδη τέχνης. Παύει η τέχνη να είναι εμπόρευμα. Οι εφευρέτες και οι καλλιτέχνες θα σιτίζονται στο ‘πρυτανείο’ όπως σιγάσιγά και όλοι μας…. Τεμπελομισθός Μια υγιής κοινωνία και οικονομία δίνει σε όλους όσους ξέρουν να ζουν,

έναν πολύ μικρό μισθό, ήδη από την εποχή της ενηλικίωσής τους, υπό μορφή χορηγίας και ‘θεωρικών’. Τα χρήματα αυτά, τα ‘έξοδα κινήσεως’, αναζωογονούν την οικονομία και επιστρέφουν σιγά-σιγά υπό την μορφήν φόρων στο κράτος, ώστε να ξαναδοθούν. Είναι σαν ένα κίνητρο για να μην δουλεύει κανείς, αν μπορεί να είναι λιτοδίαιτος, αν αξίζει για κάτι τέτοιο, ‘αν έχει τα κότσια’. Όλοι νομίζουν πως είναι εύκολο, όμως πρόκειται περί δύσκολου αγωνίσματος.

Τράπεζες Οι τράπεζες θα δανείζουν τους τεμπέληδες με πολύ χαμηλό επιτόκιο, (κάτω από 1%),και με πάρα πολλά χρόνια αποπληρωμής. Έτσι θα χτυπήσουμε το παλαιό μονοπωλιακό τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα που δεν μας δίνει δάνεια, ούτε και αφήνει τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς να φτιάξουν τη δικιά τους τράπεζα. Δεί, δη, χρημάτων, ώ συνάδελφοι τεμπέληδες!

Βοηθάμε και άλλους να τεμπελιάσουν, και ο καλός θεός θα μας ανταμείψει. Μοιράζουμε όσα μας περισσεύουν σε άλλους. Τρόφιμα, ρούχα, συσκευές, χρήματα.. Όταν υπάρχει πληθώρα παραγωγής ενός προϊόντος, αντί να το

θεωρούμε κακό γιατί δεν θα έχει τιμή, θα το θεωρούμε ευλογία και θα το δίνουμε πάμφθηνο ή και τζάμπα σε όσους το έχουν ανάγκη. Παρομοίως δεχόμαστε κάθε τι μεταχειρισμένο από έναν που δεν το βαρέθηκε και δεν το θέλει πιά. Δεν είμαστε ψωροπερήφανοι. Δανείζουμε άτοκα μικροποσά άλλους συναδέλφους τεμπέληδες. Προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς στην επιστροφή των δανεικών. Ο πιο πλούσιος κερνάει τον φτωχότερο κατά το αρχαίο έθιμο. Παίρνουμε όσα περισσότερα μπορούμε από τους πλούσιους και τα δίνουμε σε άλλους φτωχότερους, γινόμαστε γέφυρα χρήματος και τεμπελιάς. Όσο βοηθάς άλλους, κατά έναν περίεργο τρόπο, τόσο θα βοηθιέσαι και σύ… Δεν επιτρέπεται ανταγωνισμός και ζήλεια ανάμεσα σε τεμπέληδες, άλλωστε δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα…

Ο καθένας που έχει παραπάνω χρήματα δίνει μια εύκολη ολιγόωρη χαλαρή εργασία σε έναν φτωχότερο, (κάπως σαν ‘θελήματα’) και έτσι μοιράζουν μεταξύ τους χρήμα, χρόνο, εργασία.. Έτσι μειώνεται πολύ το πρόβλημα της ανεργίας και της υπερεργασίας. Είναι απαραίτητη η

εμπιστοσύνη μεταξύ τους: ο πλούσιος πληρώνει καλά, και ο φτωχότερος δεν κλέβει.

Σε περίπτωση που κάποιος βρίσκεται σε ανάγκη, προσφέρει υπηρεσίες σε άλλους για όσο καιρό θέλει . Να μπορεί, δηλαδή, ο καθένας να κάνει το σπίτι του καφενείο ή εστιατόριο, χωρίς άλλες διατυπώσεις ή εφορίες. Μπορεί ,επίσης, να πουλά την παρέα του και τον έρωτά του σε άλλον που έχει λεφτά, και έτσι μένουν και οι δύο ικανοποιημένοι. Έτσι παρακάμπτονται μια για πάντα οι μεσάζοντες (νταβατζήδες) , έτσι συμφιλιώνεται ο έρως με το χρήμα, προς όφελος του ανθρώπου… Καταργείται η επίσημη και ανεπίσημη πορνεία όπως την ξέρουμε και ίσχυε από καταβολής κόσμου. Ο σωστός τεμπέλης ,άντρας ή γυναίκα, ξέρει και παίρνει τα χρήματα από τον πλούσιο, είναι η πιο γλυκιά του τιμωρία.

Ο χριστιανός τεμπέλης, που παριστάνει πως είναι το ανφάν γκατέ των τεμπέληδων , ας το αποδείξει έμπρακτα. Ας μοιράζει όλη την περιουσία του σε συσσίτια άλλων φτωχών

αδελφών του τεμπέληδων , απελευθερώνοντάς τους έτσι από την ανάγκη να γίνουν δούλοι, βοηθώντας τους να μην πάνε πια για δουλειά.. Και δεν λέει σε άλλους τι να κάνουν, αλλά απλώς δείχνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα. Όπως λέει και ο Κομφούκιος: «ο ενάρετος άνθρωπος πρέπει να βοηθά αυτούς που έχουν ανάγκη, όχι τους πλούσιους»

ο τεμπέλης ‘αφεντικό’ Ο ‘τεμπέλης’ όταν –σπάνιαγίνει αφεντικό οφείλει να είναι παράδειγμα προς μίμησιν. Είναι το καλύτερο αφεντικό.‘Χαλάει την πιάτσα’ των άλλων, των κακών αφεντικών. Καλοπληρώνει, μειώνει το ωράριο στο μισό, δεν παρακολουθεί αν τον κλέβουν, ταΐζει και με το παραπάνω, δίνει στους εργάτες τους ανάλογα με τις ανάγκες τους . Εφαρμόζει την παροιμία: ‘τον δουλευτή σου πλήρωνε, και ψυχικά μην κάνεις’. Κατά βάση δηλαδή εκπαιδεύει τον εργάτη του, για να γίνει και αυτός άξιος μελλοντικός τεμπέλης. Τον μαθαίνει ‘να ψαρεύει μόνος του’.

τέκνων έως την εφηβεία. Οι πλούσιες μητέρες τα παραχωρούν στις φτωχότερες. Πολλές γυναίκες παίρνουν την απόφαση να τεκνοποιήσουν, καθώς θα απεξαρτήσουν τη γέννηση από τον ‘κατάλληλο’ σύζυγο, αυτόν που δεν υπάρχει.

Αντισύλληψη Να γίνει ένας παγκόσμιος έλεγχος γεννήσεων.

Απελευθέρωση των ζώων Να αφήσουν σταδιακά όλα τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον. Άγρια ζώα της

Να δοθούν κίνητρα ώστε στις ανεπτυγμένες χώρες που έχουν υπογεννητικότητα να ξαναγίνουν γεννήσεις. Και αντιστρόφως, στις χώρες με τεράστιο υπερπληθυσμό να γίνει εκστρατεία να μάθουν να χαίρονται τον έρωτα με προφύλαξη (=αντισύλληψη), και να μην κάνουν πολλά παιδιά αφού ξέρουν πως δεν θα μπορέσουν να ζήσουν καλά. Θα κάνουν λίγα παιδιά καλά μεγαλωμένα.

ζούγκλας, πουλιά που είναι σε κλουβιά, κότες που είναι κλεισμένες σε κλειστά ‘εργοστάσια’, σταυλισμένες αγελάδες και πρόβατα κλπ. Να απαγορευτούν τα τσίρκα και οι ζωολογικοί κήποι. Να απαγορευτεί άμεσα το κυνήγι πουλιών και άλλων άγριων ζώων, αλλά και όλα όσα κινδυνεύουν από εξαφάνιση. Αντιστεκόμαστε ‘με κάθε τρόπο’ σε όποιον μολύνει το περιβάλλον, είτε άτομο, είτε εταιρεία , είτε κράτος.

Οικογενειακό δίκαιο

Επιστροφή στη φύση

Παύει να υπάρχει το πατρώνυμο ως μοναδικό επώνυμο , αλλά χρησιμοποιείται για κάθε τέκνο πρώτα το επώνυμο της μητέρας και ακολουθεί δεύτερο το επώνυμο του πατέρα. Η κοινωνία δίδει στην κάθε μητέρα όλα τα βασικά έξοδα για την ανατροφή των

Να δοθούν ισχυρά οικονομικά κίνητρα (πάμφθηνο ρεύμα και νερό) ώστε να ξαναγυρίσουν οι περισσότεροι πίσω στα χωριά τους, στη φύση, σε ακατοίκητα χωριά και νησιά, με όλες -πλέον- τις ανέσεις,

αλλά και οι οικονομικοί μετανάστες να γυρίσουν σταδιακά στις χώρες τους, ύστερα από μεγάλη βοήθεια από τα ανεπτυγμένα κράτη και την παγκόσμια τράπεζα. Θα γίνει μια γενική παγκόσμια παλιννόστηση. Θα ξαναγυρίσουμε στη βασική ασχολία του ανθρώπου που είναι ο ‘χαμηλών ρυθμών αγρότης’, και θα μειωθούν σταδιακά όλα τα άλλα παρασιτικά επαγγέλματα.

απαραίτητο να το λένε και σε άλλους, ούτε να το κάνουν δημόσια…

Πούλα το διαμέρισμά σου στην πόλη και το αμάξι σου, και άντε στο χωριό ώστε να μην ξαναδουλέψεις. Αν πουλάγαμε τα αυτοκίνητά μας και ζούσαμε λιτά δεν θα ξαναδουλεύαμε για 50 και πλέον χρόνια.

Δεν πιστεύουμε σε θρησκείες που τρομοκρατούν τον κόσμο για να οικονομάει το επάγγελμά τους. Για να κονομάνε αυτοί λεφτά, έχουν βάλει όλους να δουλεύουν και να τους ‘τα φέρνουν’. Η θρησκεία και το επίσημο κράτος είναι ‘του διαβόλου’. Αντιθέτως ,αν μερικούς τους ευχαριστεί να πιστεύουν στον προσωπικό τους ‘θεό’, κι αφού τους ηρεμεί και τους βοηθά να τεμπελιάζουν, αυτούς δεν τους ενοχλούμε. Ίσως και να υπάρχει ένας τέτοιος θεός… Αλλά δεν είναι και

Σεβασμός Σεβόμαστε όλες τις κατώτερες τάξεις, όλους τους λούμπεν – τεμπέληδες (και κατά βάση είναι όλοι τους…). Γυναίκες, παιδιά, ασθενείς, χαζούς, τρελούς, βλάκες και ηλίθιους, νεόπλουτους, νεόπτωχους, μοναχούς, ακόμα και τους ιερωμένους. Ένας σωστός τεμπέλης πρέπει να σέβεται άλλους μεγαλύτερους τεμπέληδες σε ηλικία και σε τεμπελιά. Η ιεραρχία μας είναι μεν άτυπη και εθελοντική, αλλά υπάρχει. Σεβόμαστε όλες τις τάξεις, ακόμα και τους πλούσιους. γιατί εμείς ξέρουμε καλά τι θα θέλανε να ήσαν στο βάθος του υποσυνειδήτου τους…

Ο εχθρός μας δεν είναι –μόνο- οι πλούσιοι, αλλά ο κοινός εχθρός όλων είναι το ωράριο, το σύστημα της μισθωτής δουλείας. Ο εχθρός μας είναι κυρίως οι επικίνδυνοι νεόπλουτοι που δεν ξέρουν να χρησιμοποιήσουν το χρήμα τους σωστά, ο εχθρός μας είναι η ηλιθιότητα, τα ψώνια, και τα νούμερα που μας κυβερνάνε.

Κοινωνικός έλεγχος Ο Ναπολέων έλεγε: το κράτος είμαι εγώ, αλλά και ο κάθε υπαλληλίσκος νομίζει πως τάχα είναι ‘κράτος’. Αν είναι έτσι, τότε σίγουρα εμείς είμαστε το πραγματικό κράτος, οι ελεγκτές του νόμου, του φυσικού νόμου. Ο τεμπέλης ελέγχει ακόμα και τον εισαγγελέα, αλλά ποτέ ένας τεμπέλης δεν μαρτυράει, δεν ρουφιανεύει συνάνθρωπό του. Μόνον όποιον μολύνει το περιβάλλον, ή όταν εκμεταλλεύεται πολύ άσχημα τους εργαζόμενους και τους αδύναμους.

Οι ακτιβιστές τεμπέληδες τιμωρούν ολίγον άγρια τους εκβιαστές. Δικαιοσύνη Η απονομή της δικαιοσύνης σήμερα γίνεται επιλεκτικά και εκδικητικά... Δηλαδή αν έχεις χρήματα ή γνωριμίες δεν δικάζεσαι. Και όσοι δικάζονται τιμωρούνται να μένουν στη φυλακή

τόσο πολύ, όσο βαρύ είναι το αδίκημα που έκαναν! Στην ‘τεμπέλικη δικαιοσύνη’ δεν θα υπάρχει εξαγορά της ποινής, δεν θα περνάει το χρήμα. Οι τιμωρίες θα είναι πολύ μικρές και ίδιες για όλους. Και όχι να μένουν στη …φυλακή. Δεν διορθώνουμε τίποτα έτσι… Αλλά πρέπει ο κάθε παράνομος να κάνει καλό προς την κοινωνία για να ξεπληρώσει το κακό που έκανε. Δηλαδή θα τους βάλουμε να … εργάζονται, να γίνουν για λίγο ή πολύ δούλοι… Οι καλοί θα τεμπελιάζουν και οι ‘κακοί’ θα δουλεύουν. Άμα ‘σου κοτάει’ παρανόμησε!!! Μόνον έτσι θα εξαλειφθεί η εγκληματικότητα!...

Ενεργούμε κυρίως μόνοι μας. Κυρίως για λόγους ασφαλείας, και μυστικότητας αλλά και για λόγους αποτελεσματικότητας. Μόνο σπάνια θα συνεργαζόμαστε με άλλους που ταιριάζουν στις ιδέες μας, και πάντα με εχεμύθεια. Ο μοναχικός αγώνας έχει και την ιδιότυπη ελευθερία του, και την απαραίτητη ‘μεταφυσική’ του. Όλοι είμαστε ξεχωριστοί, μοναδικοί και …μοναχικοί. Ακόμα και οι δίδυμοι. Έχουμε αυτενέργεια και ακούμε την ‘προσωπική μας φωνή’.

Ούτως ή άλλως , ο δρόμος του καθενός προς την λιγότερη εργασία έως το τέλειο που είναι το νιρβάνα της τεμπελιάς, ο δρόμος αυτός δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Και είναι προσωπικός και μυστηριακός. Δεν γίνεται με πίεση ,ούτε και με πολλές συμβουλές… Η υπευθυνότητα που μας χαρακτηρίζει είναι τα παράσημά μας. ‘ένας Έλληνας μπορεί να κάνει τα πάντα.. 2 δεν μπορούν τίποτα!’

--------------------------Και χρησιμοποιούμε ‘κάθε τρόπο’ για να καταφέρουμε το σκοπό μας, όσο το δυνατό πιο έντεχνα και πιο ανώδυνα... ---------------------------------

Μ’ όλα αυτά θα αναπτυχθούν όλες οι τέχνες και οι επιστήμες, τα θέατρα και οι μουσικές, οι χοροί και τα γλέντια, οι άρτοι και τα θεάματα, για να καλυφθεί ο πολύς ελεύθερος χρόνος. Να η απόδειξη πως όλα όσα ωραία εφευρέθηκαν έχουν τη ρίζα τους σε ένα άλλο αρχαίο καθεστώς τεμπελιάς, μόνο που τότε τις εργασίες τις έκαναν οι δούλοι. Σήμερα οι μηχανές..

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ --------------------------------------Όλα τα κινήματα που υπήρξαν έως τα σήμερα ήταν απλώς

‘θεωρίες’, ‘θρησκείες’, και ‘ιδεολογίες’, που όλες τους ήταν αποκομμένες από την ίδια τη φύση του ανθρώπου ως ζώο, ως νοήμον ζώο και μέρος της φύσης. Ήταν εφευρήματα μιάς μειοψηφίας , διαφόρων τάξεων ανθρώπων, είτε για το συμφέρον τους ( καπιταλισμός, φασισμός, θρησκείες, Παλαιά Διαθήκη.-Κοράνι),

είτε ήταν απλώς ιδεολογήματα από επικίνδυνους θεωρητικούς, έστω κι αν είχαν καλή πρόθεση. (κομμουνισμός,σοσιαλισμός,αναρχισμ ός, φιλελευθερισμός, παυλια-νισμός). Μόνο το κίνημα της χαλαρής εργασίας, της φυσικής ζωής, της αξιοποίησης με λιτότητα των μηχανών, δηλαδή με δυό λόγια μόνο το κίνημα της τεμπελιάς, είναι χωρίς κανένα συμφέρον μερικών, αλλά αντίθετα, προς το συμφέρων όλων, ακόμα και εκείνων που μας κατηγορούν. Είναι ένα κίνημα γιορτής, χαράς, ειρηνικής ‘επανάστασης’, αλλά έχει και στοιχεία ηρωισμού αφού πρέπει σιγά- σιγά να κερδίσει την καρδιά

του τρελαμένου ανθρώπου που τρέχει χωρίς αιτία.. Είναι ο μόνος ‘πόλεμος’ χωρίς θύματα… Είναι η μόνη ιδεολογία, που παίρνει όλα τα καλά που έχουν όλες οι υπόλοιπες. Δεν έχει αρχηγούς, καταστατικά και μέλη , δεν θέλει να πάρει την εξουσία από κανέναν. Αλλά να την καταργήσει από όλους, και να πάνε όλοι στα αυτοδιοικούμενα χωριά τους μέσα στη φύση. Όπως ήταν πάντα ο πλανήτης πριν έρθει η ‘εξέλιξη’. Τότε όμως δεν είχαν τις τόσες ανέσεις και δυνατότητες που έχουμε εμείς σήμερα. Αν ζούσαν σήμερα άνθρωποι παλαιότερων αιώνων θα μας κορόιδευαν για την κατάντια μας. Και αν μας μιλούσαν σήμερα, άνθρωποι που πρόκειται να ζήσουν στο μέλλον, οπωσδήποτε θα μας ασκούσαν βία (και θα είχαν δίκιο) γιατί τους το καταστρέφουμε αυτό το μέλλον, καταστρέφοντας τον πλανήτη.

Όλη η ιστορία του ανθρώπου έως σήμερα δεν ήταν μια ιστορία ταξικών αγώνων (μόνο), δηλαδή πολέμου μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αλλά η ιστορία των εφευρέσεων για να διευκολύνουμε τη ζωή μας με τις μηχανές και να τεμπελιάζουμε, ‘πλούσιοι και φτωχοί’, τότε που δεν θα έχει πια σημασία αυτό… Το τεμπελο-προλεταριάτο θα πολεμήσει το κεφάλαιο με τα ίδια του τα όπλα, με το χρήμα που θα μοιραζόμαστε μεταξύ μας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου. Δεν είναι ανάγκη να πάρουμε τα χρήματα από τους καπιταλιστές, ούτε είναι και εύκολο. Αρκεί να μοιράσουμε εμείς οι μικρομεσαίοι τα δικά μας και να ζούμε λιτά.

Όλα θα τα μειώσουμε εκτός από τον έρωτα και την τεμπελιά.! Make love, don’t work

Με την τεμπελιά και την αξιοποίηση των μηχανών, θα καταργήσουμε την μισθωτή εργασία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και τότε, επιτέλους, θα εξαλειφθεί και η εκμετάλλευση ενός έθνους από τα άλλα. Τότε μόνο θα σταματήσουν οι πόλεμοι…, τότε θα πάψουν από μόνες τους και οι θρησκείες αφού δεν θα έχουνε πλέον λόγο ύπαρξης. Τέλος θα καταργηθεί και το κράτος, με τη σημερινή του μορφή. Ο Νίτσε το ονομάζει: ‘το πιο ψυχρό και άσχημο τέρας’!.. Οι φιλόσοφοι όλων των εποχών προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, και οι θεωρητικοί πολιτικοί να τον αλλάξουν, προς την κατεύθυνση που ήθελε ο καθένας. Όλοι έκαναν λάθος. Η επιστροφή στη φύση, δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Κι ούτε θέλει άλλη αλλαγή η κοινωνία, ούτε άλλη εξέλιξη.

Το θέμα είναι να γιατρέψουμε τον κόσμο από την υπερβολή στην οποία βρίσκεται, να φέρουμε αργούς ρυθμούς ζωής, να επιστρέψουμε στη φύση, σαν ζώα που είμαστε. Το θέμα είναι να εργαζόμαστε 2 ώρες την ημέρα, κάπως σαν μια μικρή απλή άσκηση του σώματος και της ψυχής. Έτσι, η ελεύθερη ανάπτυξη και τεμπελιά του καθενός ατόμου θα βρίσκεται σε αρμονική συνύπαρξη με την ελεύθερη τεμπελιά ολονών. Θα σταματήσουμε τη δουλειά, και θα αρχίσουμε το δούλεμα…

Οι εργάτες και οι δούλοι θα πάψουν επιτέλους να δουλεύουν. Δεν θα χάσουν τίποτε, παρά τη μιζέρια της ζωής τους, τις αλυσίδες της εργασίας και του ωραρίου.

Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολάκερο. Θα γίνουν όλοι καλλιτέχνες και θα λένε: ‘δεν ξέραμε τι χάναμε τόσον καιρό’.

Εργασιομανείς όλου του κόσμου, επιτέλους ξεκουραστείτε! Κοπρίτες και τεμπέληδες όλου του κόσμου ενωθείτε !!!

Ω τεμπελιά, μητέρα των τεχνών και των ευγενικών αρετών, γίνε το βάλσαμο της ανθρώπινης αγωνίας.-

Μόνο η τεμπελια θα μας σωσει απο την οικολογικη καταστροφη. Μη δουλεύεις. Ξύπνα ,βλάκα,επιτέλους!

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α 1. Καρλ Μαρξ: Κομμουνιστικό Μανιφέστο, Οι μηχανές και η Μεγάλη Βιομηχανία 2.Πωλ Λαφάργκ: Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά, Η θρησκεία του κεφαλαίου. 3. Καρλ Μαρξ: Φιλοσοφικά-Οικονομικά Χειρόγραφα του 1848 4. Ερνστ Φίσερ: τι είπε πραγματικά ο Μαρξ 5. Άνταμ Σμίθ: Ο πλούτος των εθνών 1776, Η θεωρία των ηθικών συναισθημάτων, 1759 6. Ευαγγέλιο (1 Ενιαίο Ευαγγέλιο)σύνθεση- ερμηνεία: Αντώνιος Αντωνόπουλος 7. Αριστοφάνης: Πλούτος 8. Αριστοτέλης : Ηθικά Νικομάχεια, Πολιτικά, περί Ουρανού 9. Πλάτων: Νόμοι, Πολιτεία, Ίων. 10. Ξενοφών: Οικονομικός 11. Κ. Καστοριάδης: Η Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία, και η σημασία της για μας σήμερα . 12. Πέτρος Κροπότκιν: Η αναρχία, Η αναρχική ηθική, Το κράτος και ο ιστορικός του ρόλος, Η αλληλοβοήθεια 13. Μαρκήσιος ντε Σάντ: Για την άμεση δημοκρατία και την απάτη των «εκπροσωπήσεων» 14. Μιχαήλ Μπακούνιν: Θεός και Κράτος, Για έναν αντιεξουσιαστικό Σοσιαλισμό, Κρατισμός και αναρχία 15. Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν: Ιδιοκτησία και επανάσταση 16. Χέρμπερτ Μαρκούζε : Ελευθερία, Ψυχανάλυση και πολιτική 17. Μάξ Βέμπερ: Η προτεσταντική Ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού 18. Γουσταύος Λε Μπόν: Ψυχολογία των μαζών 19. Ηράκλειτος: άπαντα τα αποσπάσματα 20. Μιχάλης Κατσαρός: κατά Σαδδουκαίων, το Κράτος εργοδότης 21. Κλεάνθης Γρίβας : ‘Κάνναβις’ 22. Νικόλαος Σιάμος : κλείστε τα σχολεία, για να σωθούν τα ελληνόπουλα 23. Μάρκος Βαμβακάρης: Αυτοβιογραφία 24. Ρήγας Φεραίος: Νέα Πολιτική Διοίκησις 25. Κωστής Παλαμάς: Δωδεκάλογος του Γύφτου 26. Δημήτρης Μισιρλής : Θρησκεία και εξουσία 27. Φρίντριχ Νίτσε: Η θέληση για δύναμη 28. Μαξ Νορντάου: Τα κατά συνθήκην Ψεύδη 29. Λιλή Ζωγράφου: Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού 30. Τεύχη του περιοδικού ‘Τρίτο Μάτι’ 31. Τεύχη του περιοδικού Δαυλός 32. Λούκυ Λούκ: Ο αυτοκράτωρ Σμιθ, Τζέσε Τζέημς ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Συνεπείς στην ιδεολογία μας, δεν τίθεται θέμα πνευματικής ιδιοκτησίας για το ‘τεμπέλικο μανιφέστο’. Αντιθέτως, μπορεί κάθε τεμπέλης να βγάλει εύκολο μεροκαματάκι χρησιμοποιώντας την τεχνολογία ( φωτοτυπίες ή άλλο μέσο).