#1 Talking with the Sea aprmayjun 2015 | TRAT
- chapter 1 -
Talking with the Sea
welcome
ลา 1 สายตาแสนอิดโรยจากชั้นที่ 5 บนระเบียงตึกแถว เก่า ๆ เขาเห็นตัวเองคว�่ำหน้าอยู่บนพื้นซีเมนต์ แม้ไม่แน่ใจเมื่อแรกเห็น อาจจะตาฝาดก็ได้ แต่ไอ้ท้อเพื่อนแท้คล้ายเงามันคอยกระซิบซ�้ำ ๆ เสียงแหลมของมันกังวาลอยู่ในหัว “โดดเลย ไอ้หนุม่ ขีข้ ลาด เรือ่ งบัดซบของมึงจะ ได้จบ ๆ ไป !” มือทั้งสองก�ำขอบระเบียงไว้แน่น เขายังคง สงสัยในชีวิตหลังความตาย ปราศจากความมั่นใจ ด้วยซ�ำ้ ว่านรกหรือสวรรค์นนั้ จะมีจริงหรือ แต่ความ ระอาสุดสะสมพอจะคลายความสงสัย ลมโชยในเดือนเมษาปะทะหน้า อากาศร้อน ถูกบรรเทาด้วยสายลม หลับตาแล้วนึกทบทวน อีกครั้ง พยายามนึกถึงบุคคลที่เคยใช้เส้นทางลัดสู่ ความนิรันดร์ เส้นทางเดียวกับหลายคนดังทีเ่ ขาคุ้น หูคุ้นตา
contributors pause #1
สิ่งสุดท้ายในห้วงความคิดของ Robin Williams คงคล้ายกับเขาในตอนนี้ เช่นเดียวกับ Kurt Cobain ซึ่งอนุญาตให้ลูกตะกั่วเล็ก ๆ ระเบิดศีรษะ ตัวเอง แม้จะสั้นเพียงเสี้ยวนาที แต่เขาเข้าใจคน เหล่านั้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด กระโดดลงน�้ำหรือ แขวนคอตัวเอง มันคือการกระท�ำที่ตริตรองมาเป็น อย่างดี เปล่าใช่อารมณ์เพียงวูบเดียว หลายเช้ามาแล้ว เขาพบว่าตัวเองก�ำลังวิ่งอยู่ ในเขาวงกต ชีวิตเหมือนถูกออกแบบโดยสถาปนิก ใจเหีย้ มมีนามว่าคุณหดหู่ หลายครัง้ ทีส่ ดุ สายตาคือ ทางออกเกิ น หลอกลวง พอกั น ที กั บ วั น ใหม่ สุดแสนจะเก่า
3
แล้วเขาก็ไม่ได้เห็นสิ่งใดนอกจาก... ร่างของเขาคว�่ำหน้าบนพื้นซีเมนต์ ก�ำลังผูก หนุ่มขี้ขลาดเริ่มปีนรั้วระเบียง มือก�ำแน่นแต่ เชือกรองเท้า แล้วเดินออกไปจนสุดสายตา ขานั้นสั่นกว่าใจ หลับตาอีกคราว ภาวนาให้เป็น ความมืดมิดครั้งสุดท้ายของชีวิต เขานึกถึงความ สิทธิพงษ์ ติยะวรากุล อบอุ่นที่หายไปนาน การโอบกอดที่พอจ�ำได้ หนัง ตลกที่ท�ำให้ร้องไห้ ความคิดถึงที่มีต่อใครคนหนึ่งที่ ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว แด่ อาจารย์ออง สุฌานี เเก้วบรรดิษฐ์ ผู้ล่วงลับ 2
words panis
graphics sithipong
and also phummarin
publisher pause and friends co.,ltd
somsak
nisachon
maneenate
www.pauseandfriends.com facebook.com/pauseandfriends 321 เพชรเกษม 51 ถนนเพชรเกษม แขวงหลักสอง เขตบางแค กรุงเทพฯ ติดต่อโฆษณา : 09-2585-5998
phosriwungchai
chantawichchaprapha
tiyawarakul
sroinak
wanitcharoennum
tanachai
sattawat
pukan.p
pudnak
roundfinger 4
ใช่แล้ว ความคิดถึงคงสิ้นสุดเสียที เขาเชื่อว่า จะได้เจอผูห้ ญิงคนนัน้ เพียงแต่การพบกันครัง้ นีเ้ ขา คงไม่กล้าสูห้ น้า เพราะการตายของเขาและเธอช่าง ต่างกัน หญิงร่างเล็กสู้กับเนื้อร้ายจนนาทีสุดท้ายของ ชี วิ ต แม้ จ ะผ่ า นมาหลายปี แ ล้ ว แต่ แ ววตาอั น แข็งแกร่งของเธอยังคงเป็นทีจ่ ดจ�ำ ช่างต่างจากของ เขาในตอนนี้ รูท้ งั้ รูว้ า่ ไม่พบอะไร แต่เขาขอลืมตามองหาเธอ คนนั้นอีกสักครั้ง
pause
contents pause #1
talking the company of art workspace
eating
8
‘จี๊ป’ ภาสินี คงเดชะกุล
i am a traveller, not tourist journey
new heng ki
classic legend
seeing
40
รสชาติอย่างเหลา ย่อมเยาในราคา
18
‘อ๊อบ’ ณีรนุชย์ เอี่ยมอารยา
hobs
next legend
khao san alc.0% friends
12
ข้าวสารโนแอล
42
บ้านของเบียร์
talking with the sea diary
26
สนทนาทะเลตราด
and other things hey hey
6
มีข่าวอะไรบ้างนะ
heart crisis breath
treasure
อิ่มท้องสบายกระเป๋า
sofa
44
7
i’ll play your fav’rite song track
45
ดนตรีระหว่างทาง
36
lion stout lohocla
สิงโตศรีลังกา
talking with the sea
time machine
past perfect
46
บันทึกไว้ด้วยปลายนิ้ว
เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด
วิกฤติโรคหัวใจ
trat delicious
all about lily chou-chou
ความสุขยิ่งตามหายิ่งอยู่ไกล blank
48
พระราชรัตนาภรณ์
38
หยุด !
กฏ pause
50
นิ้วกลม
5
hey
i just wanna talk about...
the comeback naked protest bye bye my frechfriend. วัสดี วันนี้จะเป็นวันอะไรก็แล้วแต่ ถือเป็นฤกษ์งามยามดี ที่สายตาของท่านผู ้อ่านได้มาสัมผัส นิตยสารของเรา คอลัมน์นี้เราแค่ ‘อยากเล่า’ ข่าวสารต่าง ๆ รอบตัว รอบโลก รอบจักรวาล ขอบุ ญกุศลผลบุ ญส่งผลให้มันมีประโยชน์ต่อผู ้อ่าน หากไม่มีสาระใด ๆ Ask.fm กลับมาฮิตเฉย
นักปั่ นชาวออสซี่ แก้ผ้าประท้วง
โปรลดเฟรนช์ฟรายส์ถูกยกเลิก
อะ มาเริม่ กันทีข่ า่ วแรก ตัวผมเองก็ยงั งงนะ ว่าท�ำไม ไอ้แอพพลิเคชัน่ อย่าง Ask.fm ทีเ่ คยฮิตปรีด๊ แตกเมือ่ ปีที่แล้ว ถึงกลับมาเป็นกระแสอีกครั้ง การันตีจาก การทีเ่ ป็นอันดับ 1 ในยอดดาวโหลด AppStore ผม ก็เลยช่วยโหลดให้มนั กลับมามีชวี ติ ในมือถืออีกครัง้ ปรากฏว่าก็เหมือนเดิมครับท่านผู้ชม ค�ำถามฮา กระจายบ้าง 18+ บ้าง ปรัชญาชีวติ บ้าง ตามประสา กันไป แต่ส�ำหรับผมน่ะหรอ ผมเอาไปใว้ใช้บอกรัก ชาวบ้านชาวช่องเขาไปทั่ว พูดเลยว่าผมคนไม่จริง กด Hide my name ก่อนถามทุกครั้งฮะ
เคยปั่นจักรยานแล้วรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยบน ท้องถนนไหมครับ ขนาดผมปั่นอยู่ในซอยแท้ ๆ ไอ้ด�ำเจ้าถิ่นมันก็ไม่อยากให้ผมใช้พื้นที่ถนนเลย เห่าเอา ๆ ผมเลยคิดว่าต้องประท้วงกันบ้างแล้วละ การประท้วงของนักปัน่ ชาวออสเตรเลียเป็นอีก หนึ่งไอเดียที่น่าสนใจดีนะ เมื่อนักปั่นหลายร้อยคน รวมตัวกันจัดแคมเปญ ‘เปลื้องผ้าปั่น’ เพื่อกระตุ้น ให้สงั คมนึกถึงความไม่ปลอดภัยของผูข้ บั ขีจ่ กั รยาน ถ้าเป็นในบ้านเราก็เห็นมีอุบัติเหตบ่อย ๆ กับนักปั่น ส่ ว นใครจะเป็ น หั ว โจกเลี ย นแบบการประท้ ว ง ทรงนี้ ชะลอไว้ก่อนแล้วกัน การเมืองบ้านเรา ร้อน ระอุ กว่าแดดในช่วงนี้อีก
หากใคร ๆ หลายคนติดตามข่าวเศรษฐกิจ ความคัด แย้งของคนงานท่าเรือและผู้ประกอบการท่าเรือ ชายฝั่งตะวันตกสหรัฐ ฯ ว่ากันว่าอาจสูญเงินระบบ เศรษฐกิจประมาณ 75,000 ล้านบาทต่อวัน โอเคอ่ะ เยอะจัง แต่ไอ้ที่กระทบกับพวกเราโดยตรงเนี่ย คือ การทีแ่ ม็คโดนัลด์ ต้องยกเลิกโปรโมชัน่ เฟรนช์ฟรายส์ 50 % (จากเดิมจะหมดเขต 19 เม.ษ.) นี่สิ โธ่ นี่มัน สวรรค์อาหารว่างของมนุษย์เงินเดือนนะพวก รีบ ๆ เคลียร์กนั ให้เรียบร้อยนะ ตอนนี้ เฟรนช์ฟรายส์ขาด ตลาดไม่เพียงพอต่อความต้องการของโปรโมชั่น แต่ทางแม็คโดนัลด์สัญญาไว้แล้วว่า พร้อมเมื่อไร โปรโมชั่นนี้คัมแบ็คเร็ว ๆ นี้ แน่นอนฮ๊าฟ
6
pause
breath
ขอบคุณข้อมูลจาก www.thairath.co.th/content/453069
7
talking with the sea
Facebook : The Factory Studio & Art House Instargram : thefactorystu
workspace
Story : SATTAWAT p. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
'jeep' pasinee kongdechakul and her desk 8
pause
The Factory Studio เป็นโรงงาน โรงเรียน หรือโรงอะไรก็ได้ที่ก่อตั้งโดยคุณจี๊ป ภาสินี คงเดชะกุล ผู้ที่ก็ไม่สามารถนิยามตนเองว่า เป็นอะไรกันแน่ ‘อาร์ทติส’ เหรอ ? คิดก่อน … หรือจะเป็น นักวาดภาพประกอบดีล่ะ ? แต่ ‘ดีไซน์เนอร์’ ก็ใช่เลยนะ ‘อาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัย’ ก็ท�ำได้นะ … เอาเป็นว่าเราจะสรุปให้รวบรัด และนิ ย ามความสามารถเหล่ า นี้ ว ่ า เธอคื อ ‘คนรักงานศิลปะ’ ก็แล้วกัน Andy Warhol เจ้าพ่อศิลปิลแนว pop art ในยุค 60 ก็เคยสร้างสตูดิโอที่มีนามว่า The Factory เช่นกัน คุณจี๊ปจึงได้น�ำอิทธิพลของ ศิลปินรายนี้เข้ามาเสริมความแข็งแกร่งให้กับ การตกแต่งพื้นที่แห่งนี้ เธอตั้งใจไว้ว่าที่นี่จะ ต้องเป็นพื้นที่รวบรวมคนรักงานศิลปะ
รอบผนังของ The Factory เป็นภาพวาดการ์ตูนลายเส้นเท่ ๆ จากเรื่อง Art School Confidential
- andy warhol -
“งานศิ ล ปะ คิ ด ได้ ทุ ก ที่ ทุ ก เวลา เราสามารถหาแรงบั น ดาลใจ ได้ ด ้ ว ยการ เดิ น ทาง และพู ด คุ ย กั บ ผู ้ ค น” จี๊ ป กล่ า วถึ ง ไอเดียในการคิดงานของตนเอง และเมื่ อ งานทุ ก อย่ า งตกตะกอนทาง ความคิดทั้งหมดแล้ว ก็จะถึงเวลาท�ำออกมา ให้เป็นจริงในพื้นที่ work space ซึ่งเธอผู้นี้ เน้ น ย�้ ำ ว่ า พื้ น ที่ ก ารท� ำ งานของตนเองนั้ น ต้องเป็น ‘พื้นที่ส่วนตัว’ talking with the sea
“ที่นี่เราเป็นใหญ่ (หัวเราะ) คอมพิวเตอร์ ของเรา เราไม่ชอบให้คนอื่นใช้” พื้นที่ท�ำงาน ซึ่งเต็มไปด้วย iMac ขนาดใหญ่ ดูทันสมัยกับ ยุคปัจจุบันนี้ แล้วอีกสิ่งที่เธอขาดไม่ได้คือ ‘สมุดวาดภาพ’ ที่เป็นเหมือนสิ่งบันทึกไอเดีย ก่อนลงงานศิลปะในพืน้ ทีด่ จิ ติ อล และทีส่ ำ� คัญ เป็ น เครื่ อ งช่ ว ยฆ่ า เวลาได้ ดี ในการวาด สิ่ ง ต่ า ง ๆ ที่ ต ้ อ งการลงไป ในระหว่ า งรอ การเซฟไฟล์ หรือเอ็กพอร์ตงาน 9
workspace
เจ้าเหมียวซึ่งมีกันสามสหาย ก็จะมาทักทายด้วยเช่นกัน
a r _ c a _ _ o y โต๊ะทำ�งานจะเต็มไปด้วยของสะสม, ของเล่น และที่ขาดไม่ได้ก็คือสมุดบันทึกเล่มหนา
10
สิ่งยืนยันความเป็นใหญ่ของเธอ ณ ที่นี้ คือการตกแต่งพื้นที่ท�ำงาน และพื้นที่ทั้งหมด ของ The Factory Studio เธอยื น ยั น ว่ า เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ แต่ ห ากใครเดิ น รอบ ๆ บริ เ วณที่ ส อน ศิลปะแห่งนี้ อาจจะเข้าใจผิด นึกว่าเป็นบ้าน ของ ‘แอนดี้’ เด็กน้อยผู้ที่ชอบสะสมของเล่น น� ำ โดย นายอ� ำ เภอ ‘วู ้ ด ดี้ ’ กั ป ตั น อวกาศ ‘บัซ ไลท์เยียร์’ และเพือ่ นผองของเล่น จากหนัง แอนิเมชั่นเรื่อง ทอย สตอรี่ ภาพยนตร์เรื่อง โปรดของคุ ณ จี๊ ป แม้ ว ่ า เธอจะยอมรั บ ว่ า ค่ อ นข้ า งขั ด ใจกั บ เนื้ อ เรื่ อ งในภาคที่ 3 ซึ่ ง ท้ายที่สุดแล้ว แอนดี้โตขึ้นตามกาลเวลา และ ได้ส่งมอบความสุขในวัยเด็กให้กับผู้อื่น pause
แต่เรามั่นใจได้ว่าของเล่นในทอย สตอรี่ ของจิ๊ปจะอยู่ประจ�ำ ณ ที่แห่งนี้ไปนานแสน นาน เพื่ออยู่เป็นก�ำลังใจในการช่วยท�ำงาน ศิลปะต่อไป นอกจากนี้เธอยังมีเพื่อนที่คอยแชร์พ้ืนที่ การใช้ชีวิตแห่งนี้อีก 4 ตัว แบ่งเป็นเจ้าแมว เหมียวแสนซน 3 ตัว ที่เดินไปไหนมาไหนโดย ไม่ต้องแคร์ใคร กับเจ้าหมาแสนเชื่องอีก 1 ตัว โดยพวกมันสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ ท�ำงานศิลปะที่รัก ไม่ต้องท�ำงานประจ�ำ โอบล้อมด้วยของสะสมของเล่นแสนโปรดใน วัยเด็ก สัตว์เลี้ยงแสนน่ารัก 4 ตัว กับสถานที่ที่ ได้เป็นตัวของตัวเองที่สุด เราคงไม่ต้องถามหาเวลาเลิกงาน
smart
devices
smart life
Chatuchak Weekend Market SECTION20 TEL : +6684-658-1683 LINE ID : KARIKKIK
LINESHOP : GREENAPPLEJJ FaceBook : GREENAPPLEJJ Instagram : GREENAPPLEJJ
friends
Story : SATTAWAT p. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
12
pause
เคยไปถนนข้าวสารมาก็หลายครั้ง ไม่มีครั้งไหนไม่ลงเอยด้วยการกระดก แอลกอฮอล์เข้าปากทุกครั้ง เหล้า เบียร์ ควันฟุ้งโขมงของบุหรี่และบารากุ ท่ามกลางเสียง ดนตรีจากร้านเหล้า ผับ บาร์ ผู้คนหลากหลายชาติพันธุ์ ... นั่นคือ ถนน ข้าวสารที่นักท่องราตรีรู้จัก มาครั้งนี้ เพื่อนไม่ได้นัดนั่งร้านไหน การมีนัดบางทีอาจเปรียบ เสมือนการมีเป้าหมาย การท�าตามเป้าหมายโดยรวดเร็ว อาจท�าให้ลมื มอง รายละเอียดทีอ่ ยูร่ ะหว่างทาง ไม่เป็นไร คราวนีเ้ ราจะลองหาเพือ่ นใหม่ โดย ไม่จ�าเป็นต้องถือแก้วเข้าไปชน
talking with the sea
13
friends
“ประเทศไทยเมื อ งร้ อ น นั ก ท่ อ งเที่ ย ว ต่างชาติมาคงรู้ดี เราจะเห็นแฟชั่นฝรั่งหัวทอง หัวแดง เกาหลีใต้ และ ญี่ปุ่น หัวด�ำ แต่งกาย ด้วยเสื้อยืดธรรมดา ง่าย ๆ” ลิต้า แม่ค้าขาย เสื้อผ้า ให้ข้อสังเกตอย่างเป็นกันเอง ด้วยประสบการณ์การขายเสื้อผ้าระหว่าง ทางเชื่อมถนนรามบุตรีและถนนข้าวสารกว่า 5 ปี เธอเลือกทีจ่ ะขายเสือ้ ยืดธรรมดา สีสนั เรียบ ง่าย แต่มีหลายสีให้เลือก ถ้าโทนสีสดใส นั้นจะ โดนใจสาว ๆ แดนกิมจิ และ อาทิตย์อุทัยมาก หากโทนสีเข้ม ฝรัง่ ตาน�ำ้ ข้าวจะชืน่ ชอบ แต่หาก คนไทยสามารถไปเลือกได้ตามใจชอบ แม่ค้า เป็นกันเอง ขอลดได้นะ “เรื่องดี ๆ ของถนนข้าวสาร คือการได้ใช้ ชีวิตวัยรุ่นกับเพื่อน ๆ อย่างอิสระเสรี และไม่ ท�ำความเดือดร้อนให้ใคร” อาร์ม และ ไนท์ บีบอยแห่ง ‘Flip Crew’ แสดงความคิดได้หนัก แน่น สมเป็นคนหนุ่มวัย 20 ปี การถูกห้อมล้อมจากสายตากว่าสามสิบคู่ เสียงสดุดี โห่ ร้อง หลังจากที่น้อง ๆ โชว์ทักษะ ความสามารถของร่างกายเสร็จ น�ำ้ อัดลมเย็น ๆ ขวดใหญ่สกั ขวด สร้างรอยยิม้ ง่าย ๆ แก่สมาชิก ทั้งสิบกว่าชีวิตได้เป็นอย่างดี จะอายุต�่ำสุด 10 ปี หรือ มากสุด 23 ปี รายได้จะถูกแบ่งเท่ากัน ทุกครั้ง เฉลี่ยแล้วก็ 300 บาทต่อวัน แม้ว่า ข้าวสารจะเป็นก้าวแรกของถนนความฝันบีบอย
14
แต่เชื่อว่าประสบการณ์ในวันนี้ จะส่งให้น้อง ๆ ไปโชว์ความสามารถที่ภูเก็ตหรือพัทยา เมืองที่ มีชาวต่างชาติเยอะกว่านี้ ซึ่งพวกเขามองว่า นี่คือพรสวรรค์ มากกว่าที่คนไทยมองว่านี่คือ การเต้นกินร�ำกิน
pause
ผัดไทย แมลงทอด เคบับ เมนูทไี่ ปครัง้ ไหน จะเห็นทุกครั้งที่ถนนข้าวสาร แต่คราวนี้ต้อง สะดุดตากับรถตุ๊กตุ๊ก ที่ถูกจับมาแปลงร่างให้ เป็นร้านขายไอศกรีมทีช่ อื่ ว่าร้าน ‘Annette i tim tuk tuk’ (แอนเน็ท ไอติม ตุ๊ก ตุ๊ก) ไอติ ม แท่ ง อั ด แน่ น ดี ไ ซน์ ล�้ ำ สมั ย หลากหลายรสชาติน่าลิ้มลอง เช่น สตรอว์เบอรี-่ ชีสเค้ก มินท์ช็อกโกแล็ต ช็อกโกบานาน่า หรือ จะสไตล์ไทย ๆ อย่าง มะม่วงเสาวรส ก็น่าสน สนนราคาแท่งละ 80 บาท ไม่ซื้อไม่ว่ากัน แต่ สามารถเข้าไปถ่ายรูปชิค ๆ อวดเพื่อนในโลก ออนไลน์ก็ได้
talking with the sea
15
friends
ถนนที่มีคนเนืองแน่น แน่นอนย่อมเกิด ปัญหาตามมา แต่กไ็ ม่ได้หมายความว่าจะไม่มี ฮีโร่ พี่สมชาย จ�าปาป่า หน่วยแพทย์อาสากู้ ชีวิตวชิรพยาบาล ที่ทุก ๆ หกโมงเย็นถึงตีสอง จะมากับพาหนะคู่ใจสกู๊ตเตอร์ยืน พร้อมกับ อุปกรณ์แพทย์ทสี่ ามารถปฐมพยาบาลเบือ้ งต้น ช่วยมาอย่างหลากหลายชีวติ ตลอดการท�างาน กว่า 17 ปี บนถนนสายนี้ ห้ามเลือดจากบาดแผลทีค่ นทะเลาะวิวาท กัน ท�าคลอด ปวดหัว ตัวร้อน พี่สมชายช่วยได้ หมด ขอฝากเตือนนักท่องเที่ยวทุกคน เที่ยวกัน
16
pause
อย่างมีสติ ปัญหาของถนนข้าวสารที่มากที่สุด คือของหาย ก็แหม จะไม่หายได้ยังไง ลองเดินถนน ข้าวสารในช่วงเวลาตีสองดูสิ หามกันขึ้นแท็กซี่ ไม่รู้กี่ราย แต่วันนี้ กระเป๋าเงิน โทรศัพท์ เราอยู่ ครบ แหงละ วันนี้โนแอล มีสติตลอดเวลา
talking with the sea
17
journey
Story : PANIS p. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
หากจะสัมภาษณ์ใครสักคนที่ชอบท่องเที่ยว คงมีเยอะจนนับนิว้ ไม่ไหว แต่เมือ่ เราอยากคุย กับนักเดินทาง เมือ่ นัน้ ชือ่ ของ อ๊อบ ณีรนุชย์ เอี่ยมอารยา ก็แว้บขึ้นมาในหัว เธอเคยเป็นมือกีตาร์วง ‘PINK’ วงดนตรี หญิงล้วนที่น�ำกระแสสุด ๆ ช่วงปี 2545 เวลาผ่านมา 10 กว่าปี จากนักศึกษาวิชา ดนตรี ราชภั ฏ สวนสุ นั น ทา ผู ้ ห ลงใหล การท่องเที่ยวตั้งแต่เด็ก เข้าสู่วงการบันเทิง มีตัวตนในฐานะคนมีชื่อเสียง วันหนึง่ เมือ่ เธออิม่ ตัว อิม่ กับทุกอย่างใน ชีวิต เธอปลดตัวตน แสวงหาดินแดนใหม่ ๆ เพื่อช�ำระจิตใจตัวเอง เมื อ งดาจี ลิ่ ง ดิ น แดนทางเหนื อ ของ อินเดียคือทางเลือกนั้น เธอหาเพื่อนเดินทาง ได้หนึ่งคน และลุย
18
เธอเคยเป็ น ทั้ ง นั ก ดนตรี ช่ า งภาพ คอลัมนิสต์ ท�ำบริษทั ทัวร์ จัดอีเวนท์ ก็อปปี-้ ไรท์เตอร์ ปัจจุบันเธอกลับบ้านเกิดที่อ�ำเภอ แกลง จังหวัดระยอง ร่วมหุน้ เปิดร้านหนังสือ ชือ่ ‘สุนทรภู’่ ร้านหนังสือทีม่ ชี าแท้จากอินเดีย ขายในราคาที่เราไม่เชื่อสายตา เธอเริ่มเดินทางครั้งแรกตอนอายุ 13 และเสพติ ด อย่ า งถอนตั ว ไม่ ขึ้ น นั บ แต่ ไ ป อินเดีย เธอลุยต่อไปเนปาล ภูฏาน เกาหลี ฯลฯ นี่ยังไม่นับการเดินทางในประเทศอีก หลายจังหวัด การเดินทางมีอะไรขนาดนั้น น่าไปฟังวิธคี ดิ ประสบการณ์ ของนักเดินทาง ที่ไม่ใช่แค่นักท่องเที่ยวแบบเธอ
pause
talking with the sea
19
journey
เรื่องน�้ำใจที่เราเจอ เราเคยนั่งกันอยู่ทั้งคืน เจอ คุณน้า คุณอา ถามว่าเราจะไปไหนกัน เราก็บอก ไปนี่ ๆ เขาก็ โอ้ งั้นโอเคเลย งั้นเดี๋ยวพอน้าลง จากนี้นะ เดี๋ยวญาติจะมารับ เดี๋ยวพาไปส่งที่ ท่ารถ แล้วเขาก็พาเราไปส่งจริง ๆ ไปฝากฝัง ดิบดี ประหนึ่งว่าเราเป็นญาติเขา สมัยก่อนยัง โบกรถได้อยู่ เราจะเห็นคนมีน�้ำใจ บางครั้งเขา ไม่ได้ผ่านในที่ที่เราอยากไป แต่เขาก็ไป บางที เราไปต่อรถตรงนั้นตรงนี้ได้ เขาก็ตระเวนหา บขส. ให้ เ รา หรื อ แม้ บ างครั้ ง เรานั่ ง ร้ อ น ๆ อยู ่ ห ลั ง รถกระบะ พอแวะปั ๊ ม เขาก็ ซื้ อ น�้ ำ ซื้อขนมให้ สมัยก่อนมักจะเจอเรื่องราวแบบนี้ แต่สมัยนี้ยากนะ
เคยท�ำงานประจ�ำไหม เคยลอง คือพอเราเรียนจบมาปุ๊บ ได้ท�ำ อัลบั้มเลย ช่วงนั้นเป็นฟรีแลนซ์ไปด้วย เขียน คอลั ม น์ ใ นหนั ง สื อ พิ ม พ์ แม็ ก กาซี น ต่ า ง ๆ แล้ ว ไปรู ้ จั ก กั บ พี่ ค นหนึ่ ง สนิ ท กั น มากเลย มีบริษทั ทัวร์ เขาก็ชวนไปท�ำ แล้วเราก็ชอบเทีย่ ว ด้วย โอเค เราลอง แต่การทีเ่ รานัง่ อยูใ่ นออฟฟิศ ทั้งวัน เหมือนเป็นการทดลอง เรารู้สึกเหนื่อย มากเลย แต่ถ้านั่งในออฟฟิศจริง ๆ ก็ประมาณ เดือนนึง นอกนั้นออกไปทริปข้างนอก หลังจาก ตอนที่ไปอินเดีย จะเลือกกลับมาอยู่บ้าน แล้ว เราก็เคยไปเขียนก๊อบปี้ เป็นครีเอทีฟทีโ่ ปรดัคชัน่ เฮาส์ Aphostophy Film เป็นบริษทั เล็ก ๆ ได้แค่ เดือนเดียว ซึ่งมันไม่ใช่แล้วไง ช่วงอายุงาน แล้วช่วงที่มาท�ำวง PINK หนัก ๆ มีเวลา ที่เราท�ำ เราได้งานนี้ช้าไปแล้วกับช่วงอายุที่เรา ค่อนข้างอิ่ม เที่ยวบ้างไหม ถือโอกาสเวลาไปทัวร์คอนเสิรต์ ต่างจังหวัด เรานัง่ รถตูข้ า้ มจังหวัด พอไปถึงเช้า เพือ่ น ๆ เขา เป็นเหตุผลที่ท�ำให้เรากลับบ้าน? อย่างแรกคือเราอิ่มหลายอย่าง ด้วยความ นอนกัน เราก็ตื่นไปตลาดคนเดียว พี่คนที่ดูแล เขาจะรู ้ เดี๋ ย วอ๊ อ บมั น ก็ ไ ป หลงก็ มี บ างครั้ ง ที่ออกอัลบั้มเสร็จแล้วปุ๊บ ก็ถึ งจุด ๆ หนึ่งที่เรา กลับมาไม่ถูก เพื่อนโทรตาม ตังค์ก็ไม่พกติดตัว รูส้ กึ ว่าชีวติ มีอะไรให้เรารูอ้ ยูเ่ รือ่ ย ๆ กับการทีเ่ รา กะว่าไปแค่นิดเดียว กลับอ้อมไปไหนต่อไหน เป็นอะไร เจออะไร เมื่อก่อนเราเคยโมโหตัวเอง เราก็ออกไปถ่ายรูป ไปซนของเราเอง ช่วงนั้น ว่านี่กูเกิดมาเป็นอะไรวะ Born t o be อะไร เป็นช่วงที่ได้รูปมาเยอะ ชอบถ่ายรูป วันหนึ่งก็ บางคนเขาเล่นดนตรี ก็ไม่ได้ท�ำอะไรอย่างอื่น ท�ำโปสการ์ดท�ำมือขาย เป็นความฝันของเรา นอกจากดนตรี แต่ทำ� ไมเรา ศิลปะก็เอา ถ่ายรูป มีเหตุการณ์อะไรที่เคยเจอสนุกๆ บ้าง มีพคี่ นหนึง่ ตัวอ้วนมาก นัง่ ๆ นอน ๆ อยูบ่ น อย่างหนึง่ เลย การไปนัง่ แบกะดิน ขายโปสการ์ด ก็ชอบ เขียนหนังสือก็ชอบ เฮ้ย ท�ำไมไม่เอาสัก อย่างวะ เราก็พยายามปรับความคิดตัวเองว่า เบาะรถไฟชั้ น สาม อยู ่ ดี ๆ เก้าอี้ก็หัก ลงมา แฮนด์เมด นึกออกไหม เรือ่ งมันสนุกของมัน หรือแม้กระทัง่ ตอนเทีย่ วแบบแบ็คแพ็คเกอร์ครัง้ แรกตอน อายุ 13 ไปอย่างไร มาอย่างไร ตอนนั้ น อยู ่ ม.3 เรี ย นเร็ ว ไปภู ก ระดึ ง ทริปโหดเลย ไปกับญาติรุ่นพี่ เขาเรียนมหา’ลัย กันไง แล้วเขาชวน ๆ กัน เราก็อยากไปด้วย แต่เราไม่รหู้ รอกว่าล�ำบากแค่ไหน เป็นการเทีย่ ว ครั้งแรกที่จริง ๆ แล้วโคตรล�ำบากนะ เพราะว่า นั่งรถไฟชั้นสามจากกรุงเทพฯ ไปลงขอนแก่น แล้ วคนบนโบกี้ เ ยอะมาก ไม่มีที่นั่งเป็นของ ตัวเอง ต้องนั่งตรงทางเดิน แล้วมีคนมาขายไก่ ขายน�้ ำ ชนหั ว เราไปมา แต่ ป รากฏว่ า เรา ประทั บ ใจ พอกลั บ มา ลื ม ไปเลยว่ า ล� ำ บาก ลืมว่าหนาวมาก ทรมานมาก แต่รสู้ กึ ว่ามันสวย ก็ชอบ แทนที่จะเข็ดกลับไม่เข็ด หลังจากนั้น เวลามีโอกาส ตอนเรียนมหา’ลัย เริ่มเก็บเงินได้ ก้อนเล็ก ๆ เราก็จะไปเที่ยว แบ็คแพ็ค นั่งรถไฟ ชั้นสาม แต่การเที่ยวแบบนี้ หาคนเที่ยวด้วยยาก บางครั้ ง ต้ อ งเลื อ กไปกั บ คนที่ เ ราไม่ ไ ด้ ส นิ ท แต่เรารู้ว่า เอ้อ พี่คนนี้ เขาขาลุยเหมือนกัน ชอบเที่ยวเขาเหมือนกัน มีความเชื่ออย่างหนึ่ง ว่าถ้าเกิดชอบอย่างเดียวกัน เราก็น่าจะคุยกันรู้ เรื่อง ไปกันได้ ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ
20
pause
talking with the sea
21
journey
22
pause
นีเ่ ป็นตัวเรา แต่เราก็มคี วามฝันของว่า เออ เราชอบเที่ยว ก็อยากให้การเที่ยวเป็ นงานของ เราด้วย ก็มีโอกาสไปเขียนหนังสือ เป็นคอลัมนิสต์เขียนเรือ่ งท่องเทีย่ ว โอเคแล้ว เป็นความฝัน อย่างหนึ่งที่ท�ำส�ำเร็จ แต่ ง านสองอย่ า งแตกต่ า งกั น มากเลย พอวันหนึ่งเราออกต่างจังหวัด เข้าป่าบ่อย ๆ ไปเจอชาวบ้าน พอต้องเข้าบริษัท ต้องแต่งตัว แต่งหน้ายังไงวะ ทั้งที่เสื้อผ้าก็มีเหมือนเดิม พอเวลาเราออกไปข้างนอก ไปถ่ายรูป ไปเจอ ชาวบ้าน เรามีความรูส้ กึ ว่า เฮ้ย เรามีพลัง ออร่า เรามาว่ะ เราสดชื่น เป็นตัวเรามากเลย เวลาไป เขียนคอลัมน์เกี่ยวกับการท่องเที่ยว ก็มีเรื่อง การเมือง โลกปัจจุบัน ความเป็นจริง กระแส เราก็คดิ เยอะไง มันก็เหนือ่ ย เราก็อมิ่ อิม่ อิม่ เลย ตัดสินใจไปอินเดีย ไปคนเดียว ? ใช่ ตอนนั้นคิดว่าจะไปไหนดีวะ รู้จักกับพี่ ที่ออสเตรเลีย พอไป ก็ต้องใช้เงินเยอะ เราต้อง ท�ำงานด้วยนี่หว่า ภาษาเราก็อยากฝึก ก็เป็น อย่างหนึ่งที่เรารู้สึกว่า อยากได้ภาษาก่อนจะ หักเหชีวติ ตัวเอง ระหว่างทีค่ ดิ ก็มพี คี่ นหนึง่ บอก ว่ า มี เ มื อ งหนึ่ ง อยู ่ ท างตอนเหนื อ ของอิ น เดี ย มีหมิ าลัย มีไร่ชา เราก็เสิรช์ อินเทอร์เน็ต ภาพใน เน็ตขึ้นมาเป็นภูเขาสวยมาก พอเห็นปุ๊บ โอเค จะไปที่ นี่ เอาเลย ปั ญ หาคื อ จะท� ำ ยั ง ไงต่ อ ไปยั ง ไง เราก็ พ ยายามหาคนที่ รู ้ จั ก เมื อ งนี้ อยู่ดี ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง ดึ๊งขึ้นมา บอกว่า เนี่ย เราก� ำ ลั ง จะไปที่ นู ่ น จะไปมั้ ย สิ้ น เดื อ นนี้ นั่นหมายความว่ามีเวลาไม่ถึงเดือน เขาเคยไป ครั้งหนึ่งแล้ว เราก็แบบ อ้าวงั้นก็ต้องรีบท�ำทุก อย่างแล้วละ เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับที่นั่น ก็เลยไปกับเขา ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จนไปถึงที่นู่น เราก็รู้สึกว่าโชคดีจริง ๆ ที่เรา
เจอเขา ไม่งั้นเราจะมายังไงวะเนี่ย ลงรถแล้ว เดินไปที่ไร่ชาคนเดียว เห็นพวกป้า ๆ เก็บชาอยู่ จะไปทางไหน เพราะตอนนั้นข้อมูลแทบไม่มี เราก็ไปนั่งตีสนิท คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก ป้าเขา อะไรเลย พู ดภาษาอั ง กฤษไม่ ไ ด้ แล้ วเราก็ขอถ่า ยรูป ป้าเขาก็ขอเงิน เอาเงินอีกแล้ว ท�ำไมวะ ถ่ายแค่ ไปอยู่แล้วเป็นอย่างไร นี้ ต ้ อ งเอาเงิ น ด้ ว ย สั ก พั ก นึ ง มี ป ้ า คนหนึ่ ง ช่ ว งแรกก็ อ ยู ่ ด ้ ว ยกั น เราต่ า งมี ห น้ า ที่ แต่ ง ตั ว ดี เ ลย เขาพู ด ภาษาอั ง กฤษกั บ เรา ต่ า งคนต่ า งเรี ย น ที่ นั่ น จะใช้ ภ าษาอั ง กฤษ ช่วยถ่ายรูปให้มั้ย ซักพักเรียกเราไปหา เหมือน เป็นหลัก เมืองดาจีลิ่งจะเป็นเมืองที่อังกฤษใช้ จะขอเงินเราอีก คือจะมีความจริงใจบ้างไม่ได้ เป็นเมืองพักตากอากาศของราชวงศ์ สมัยที่ เลยเหรอ เราก็แกล้งท�ำเป็นไม่รู้เรื่อง มานั่งเล่น ปกครองอิ น เดี ย เขาเลยมาปู พื้ น ฐาน สร้ า ง ต่อเหมือนเดิม ดูคนเก็บชา พอคนเยอะเข้าเราก็ โรงเรียน สร้างอะไรต่าง ๆ ตามแบบฉบับของ ถ่ายรูปเลย อังกฤษเลย ใช้ภาษาอังกฤษในการเรียนการมี เ ด็ ก ผู ้ ช ายกลุ ่ ม หนึ่ ง มาอี ก พู ด ภาษา สอน เราก็ไปเรียน เราเช่าห้องอยู่ในบ้านของ อังกฤษเก่งมาก เขาบอก Sister ไม่ต้องไปให้ คนที่นั่น ที่นี่เป็นเมืองที่เกาะอยู่บนภูเขา เป็น ตังค์เขาเลยนะ ไม่ต้องไปสนใจเลย มานี่เลย เมื อ งท่ อ งเที่ ย วที่ มี ชื่ อ เสี ย งเมื อ งหนึ่ ง เลยใน มานี่ เราก็คดิ ในใจจะหลอกอะไรกูอกี ปรากฏว่า อินเดีย อากาศเย็นตลอดทั้งปี คนส่วนมากจะ น่ารักมาก พวกเขาไปแอบเด็ดยอดชา แล้วเอา เป็นคนทิเบต คนเนปาล ชีวติ จะช้า ๆ ไม่เสียงดัง มาใส่กระเป๋าให้ เขาบอก Sister เอาชานี่ไปไว้ ภาพที่เรามองอินเดีย จะนึกถึงคนด�ำ ๆ กับ บนหัวนอน แล้วจะฝันดีมากเลย ความวุ่นวาย แต่ที่นี่ไม่ใช่เลย ชีวิตจะช้าช้า แต่มันก็สอนเรานะ อย่างเมื่อก่อนเราไป เจอใคร รู ้ จั ก หรื อ ไม่ รู ้ จั ก ก็ ยิ้ ม คิ ด ออกป่ ะ พอไปอยู่ ไปเจอแบบนั้น ก่อให้เกิดความ แต่เวลาเราไปอย่างนีก้ ลับเป็นว่า เราจะต้องคิด ทุกอย่างให้รอบด้าน ต้องป้องกันตัวเองสูงมาก เปลี่ยนแปลงในใจอย่างไร เปลี่ยนเยอะ เราสามารถนั่งอยู่เฉย ๆ แล้ว บางครัง้ ต้องยอมหยาบคายด้วยซ�ำ้ พูดกระโชก มองคนผ่านไปผ่านมา จิตเราว่างมาก เป็นความ โฮกฮาก เพือ่ เราจะได้ไม่เป็นจุดอ่อน ไม่ให้ใคร รู้สึกที่บอกไม่ถูก ไม่ต้องวุ่นวายกับชีวิตเลย ซึ่ง มาเห็นจุดอ่อนของเรา ก่อนหน้านีง้ านเรา มันวุน่ วายมาก แล้วบางครัง้ เขาไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ ต่อให้พูด เราก็ฟัง เห็นว่าไปเกาหลีมาด้วย เป็นอย่างไรบ้าง ไม่ เ ก่ ง แต่ พ อเขาพู ด ภาษาเนปาลี เราไม่ เวลาคนไปเที่ ย วค� ำ ถามคื อ จะเป็ น เดือดร้อนที่ฟังไม่ออก สบายใจดี เขาด่าอะไร Traveler หรื อ จะเป็ น Tourist ถ้ า เราเป็ น พูดถึงเรายังไง เราไม่รู้ เหมือนได้ปล่อยเกียร์วา่ ง Traveler เป็นนักเดินทาง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในที่ ๆ เราไป เราโอเคหมดนะ เพราะเราไปดูว่า เขาบอกว่าไปอินเดียไม่โดนหลอก เหมือน เกิดอะไรขึน้ บ้าง มีการเปลีย่ นแปลงอะไร แต่ถา้ เราเป็ น Tourist เป็ น นั ก ท่ อ งเที่ ย วธรรมดา ไปไม่ถึง ใช้ได้กับเมืองดาจีลิ่งมั้ย เคยโดนหลอกเหมือนกันนะ ไม่ถึงกับโดน ถ้าเกิดไป ฉันจะต้องได้เห็นอันนีน้ ะ ฉันจะต้อง หลอก แต่เหมือนเราเพิ่งออกสู่โลกภายนอก ไปถ่ายรูปกับอันนี้ อยู่แป๊บเดียวก็ได้ แต่ขอให้ talking with the sea
23
journey
ได้ไปถ่าย แต่ถ้าเป็น Traveler เราจะอยากรู้ว่า ส่ ว นมากคนจะมองความมั่ น คงว่ า มี ลู ก เขาอยู่กันอย่างไรวะ กินกันอย่างไรวะ เช้า ๆ นี่ มีครอบครัว มองความมั่นคงเป็นฟอร์ม ตื่นเช้าขนาดนี้เลยเหรอ เหมือนการได้ไปสัมผัส แบบนัน้ ไหม ไม่เลย ความมั่นคงคือเรื่องเงินและความมากกว่า สุขต้องบาลานซ์กัน ซึ่งความสุขเป็นเรื่องของ ถามถึงปัจจุบัน ตอนนี้อายุเท่านี้ รู้สึกพอใจ ทั ศ นคติ เ ราเหมื อ นกั น นะ เช่ น มี ค นถามว่ า เราเป็นพวกประเภทสุขนิยม เรื่องเงินไม่เกี่ยว กับชีวิตตัวเอง แค่ไหนแล้ว ถ้าตายก็คงไม่เสียดาย ไม่มตี ดิ ใจอะไรแล้ว เลยเหรอ ถ้าเราไม่มีกิน เรายังจะมีความสุขมั้ย แต่ช่วงนี้รู้สึกอยากจะสร้างอะไรรองรับในช่วง แล้วถ้าเรายังจะบอกว่า อุ๊ย ฉันอิ่มทิพย์ ฉันกิน สุดท้ายของชีวิต เหมือนที่คนชอบถามกันว่า น�้ำค้าง ก็ไม่ใช่ความจริง แล้วอีกอย่าง เราไม่ได้ มองภาพตัวเองตอนแก่เป็นอะไร ตอนนี้เราเริ่ม อยู่คนเดียว มีครอบครัว มีพ่อแม่ ที่วันหนึ่งเขา สร้างตรงนั้นแล้วแหละ หลาย ๆ อย่าง เราจะ ต้องแก่ลง เราก็ต้องดูแลเขา ซึ่งเวลาคนที่ใช้ สร้างรายได้อย่างไรให้บาลานซ์กับความสุข ชีวิตสบาย ๆ ใช้ชีวิตตามใจตัวเองมาตลอด ของเรา อยากมีชีวิตที่สงบ เงียบ ๆ นั่งอ่าน เที่ยวไปวัน ๆ หาเงินมาได้ ก็เที่ยว มันถึงเวลา หนังสือ ปลูกผักกิน ท�ำได้จริงรึเปล่า คือมีเวลา แล้ว มองแต่ตัวเองไม่ได้ หาเงินมาหล่อเลี้ยง ตรงนี้ด้วย มีเวลาออกไปหาเงิน มีเวลาท�ำสิ่งที่ ความสุขของตัวเองแล้ว ก็ต้องเผื่อตรงนี้ไว้ด้วย ตัวเองชอบ ท�ำงานแฮนด์เมด สร้างโปรดัคส์ ถ่ายรูป ขายรูป เขียนหนังสือ
24
pause
มีวธิ คี ดิ อย่างไร ทีจ่ ะตามใจตัวเองด้วย และ อยู่ในระบบได้ด้วย เมื่อก่อนเป็นคนไม่มีระบบเหมือนกันนะ ไม่มีแพลนในชีวิตเลย ถ้าเพื่อนถามว่า อีกสอง เดือนไปไหนกันดี เราตอบไม่ได้ เพราะไม่รวู้ า่ อีก สองเดือนจะเกิดอะไรขึ้น ไม่เอา ไม่รับปาก แต่ อ ย่ า งหนึ่ ง ที่ จ ะท� ำ ให้ เ รามี แ พลนในชี วิ ต ถ้าเรารู้ว่าเราชอบอะไร เราจะต้องรีบท�ำให้เร็ว ที่สุด ต้องท�ำอย่างสบายด้วย พอเราหวังจะได้ รายได้จากงานที่เราชอบ แต่ถ้ารายได้ไม่มา จะเครี ย ด สิ่ ง ที่ เ ราชอบก็ ก ลายเป็ น ไม่ ช อบ แล้วเราก็ไม่อยากท�ำมันอีก ต้องค่อย ๆ ท�ำไป เรือ่ ย ๆ อย่าไปกดดันตัวเอง แต่เราก็ตอ้ งมีความ หวังว่าวันนึงสิง่ ทีเ่ ราชอบจริง ๆ ต้องให้อยูก่ บั เรา นานทีส่ ดุ สิง่ ทีเ่ ราชอบท�ำ อาจจะไม่ได้ทำ� ให้เรา เป็นคนรวย แต่ท�ำให้เราอยู่กับมันได้นาน อันนี้ ส�ำคัญกว่า ไม่ว่าคนจะท�ำงานอะไรก็แล้วแต่ อยู่ในฐานะอะไรก็แล้วแต่ สุดท้ายก็คือการเข้า มาคุยกับใจตัวเอง
let’s feel
Tuscany เม×่อทัสคานีอยู่ใกล้กว่าที่คิด... âดดเด่นในเร×่องการตกแต่งด้วยเอกลักÉณ์ตามสไตล์อิตาลี ครบเคร×่องทุกอุปกรณ์อÓนวยความสะดวกและการบริการที่อบอุ่น เช่นเดียวกับทÓเล«Ö่งห่างเพียงไม่กี่อÖดใจเท่านั้นจากตัวเม×องจังหวัดตราด www.hoteltoscanatrad.com
diary
Story : sailom ch. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
26
pause
Talking with the Sea trat, thailand ผมไม่ใช่ คนชอบเที่ยวทะเลเท่าไรนัก และแทบทุกครัง� ที่ผมไปทะเล ผมมักจะไม่ได้เป�นคนเลือกเองเลย ยกเว้นครัง้ นี.้ ..
talking with the sea
27
diary
“have you ever felt alone ?”
ากเอ่ยถึงทะเลตราดแล้ว หลายคนคงนึกถึงเกาะน้อยใหญ่ ที่ต้องข้ามน�้ำ ข้ามทะเลไป เกาะทั้งหลายซึ่ งเป็ นที่รู้จักมากกว่าชายหาดที่อยู ่ติดแผ่นดิน และเหมือนกับทุกคน เมื่อเอ่ยถึงตราดกับหาดที่ไม่ได้อยู ่บนเกาะ ผมก็มีความว่างเปล่าอยู ่ในความคิดเช่ นกัน เพี ย งแต่ ค วามว่ า งเปล่ า ของผมนั้ น ต้ อ งการการเติ ม เต็ ม ด้ ว ยค� ำ ตอบ... ค�ำตอบที่ว่า ‘ตราด’ มีอะไรถ้าไม่ใช่ แค่เกาะ ถึงแม้ผมจะเป็นคนชอบท่องเที่ยวคน เดียวจนแทบกลายเป็นนิสัย แต่ในทริปนี้ ผมมีเพื่อนไปด้วยอีก 2 คน เพราะรู้สึกว่า ทะเลไม่เหมาะสมทีจ่ ะไปคนเดียวถ้าคุณไม่ ได้ก�ำลังอกหัก! จากกรุงเทพฯ มุง่ หน้าออกสูท่ างหลวง แผ่นดินหมายเลข 3 ถนนสุขุมวิท ทิวทัศน์ รอบข้างค่อย ๆ เปลี่ยนไป จากป่าคอนกรีต กลายเป็นป่าไม้ จากสีตึกกลายเป็นสีเขียว จากอากาศเสียกลายเป็นอากาศบริสุทธิ์ จนในบางครั้งผมเลือกเปิดกระจกรถ เพื่อ รั บ อากาศธรรมชาติ แม้ ไ ม่ เ ย็ น ไปกว่ า อากาศปรุงแต่งในรถยนต์ แต่ให้ความรู้สึก สบายกว่ามาก อาทิตย์คล้อยต�่ำไปทางตะวันตกแล้ว ตอนเข้าเขตจังหวัดตราด และเป้าหมาย 28
แรกคือการไปชมจุดจบของวันที่จุดชมวิว แหลมงอบ เรามาถึ ง ที่ นี่ ร าว 40 นาที ก ่ อ น พระอาทิตย์ตก ผมเดินไปในพื้นที่รอบจุด ชมวิวเงียบ ๆ ในขณะที่พระอาทิตย์คล้อย ต�่ ำ ลงเรื่ อ ย ๆ เสี ย งนกร้ อ งเบาๆแผ่ ว มา ท้องฟ้าเปลีย่ นสี ทัง้ หมดนีเ้ ป็นสัญญาณว่า วันนี้ก�ำลังจะหมดลง ตะวันอ่อนแสงจนไม่ ต้องหาอะไรมาคั่นสายตาและศูนย์กลาง ระบบสุริยะ ผมนั่งมองจนอาทิตย์ลับฟ้าที่ หลังเขาบนเกาะข้างหน้า แล้วนัง่ ถามตัวเอง ว่า ครัง้ สุดท้ายทีไ่ ด้เห็นพระอาทิตย์ลบั ขอบ ฟ้าแบบนี้เมื่อไหร่ ตะวันลับฟ้าเงียบฉันท์ใด ชาวบ้านที่ นั่งตกปลาอยู่รอบ ๆ ก็เงียบสนิทฉันท์นั้น จริงอยู่ว่าความเงียบและสมาธิจ�ำเป็นต่อ pause
การตกปลา และการชมตะวันตกดินก็ไม่ ต้องใช้เสียง แต่ว่านั่นยิ่งท�ำให้ความคิดด�ำ ดิ่งลงไปได้อีกมาก ท่ า มกลางเสี ย งนกร้ อ งเซ็ ง แซ่ เ ต็ ม ท้องฟ้าท�ำท่าจะบินมุง่ หน้ากลับสูร่ วงรัง ผม นั่งมองพระอาทิตย์ที่เปรียบเสมือนไข่แดง ลอยอยู่เหนือภูเขาบนเกาะที่ห่างออกไป ภาพตรงหน้าสามารถสร้างความเหงาได้ จับใจ จ�ำไม่ได้แล้วว่าใครพูดไว้ แต่มันจริง มากที่ว่า “ความเหงา มีค่าเป็นเลขคี่เสมอ” ผมคิดก่อนทีจ่ ะหันไปมองเพือ่ นทัง้ สองของ ผมเดินคุยกันอยู่ห่าง ๆ ไม่ รู ้ ว ่ า พระอาทิ ต ย์ เ หงาบ้ า งไหม เพราะมันอยู่ดวงเดียวมานานเหลือเกิน...
talking with the sea
29
diary
“why why and why ?”
วันที่สองในตราด เริ่มขึ้นแต่เช้าตรู่ เราออก จากโรงแรมราว 8 โมงเช้า หลังจัดการธุระและ รับประทานอาหารเสร็จแล้ว โดยวันนี้ตั้งใจจะมุ่ง หน้ า ไปตามถนนหมายเลข 318 จนสุ ด ทางที่ ตลาดชายแดนหาดน้อย อ�ำเภอคลองใหญ่แล้ว ค่อยหันหัวกลับ และผมพร้อมจะแวะชายหาด ที่ ไ หนก็ ไ ด้ ต ามเส้ น ทาง ที่ ไ หนก็ ไ ด้ ที่ อ ยากแวะ และ...หาเจอ การเดิ น ทางไปตามทางหลวงแผ่ น ดิ น หมายเลข 318 ไม่ใช่เรือ่ งยาก และหากดูจากแผนที่ ถ้ามุ่งหน้าไปอ�ำเภอคลองใหญ่แล้ว ทางเลี้ยวขวา เกือบทุกสาย จะสามารถน�ำไปสู่ชายหาดได้ อยู่ที่ ว่า คุณกล้าหักรถเลีย้ วไปหรือเปล่า เพราะปากทาง บางเส้น มันวัดใจคนขับเหลือเกิน และไม่ใช่ว่าทุก เส้ น ทางจะน� ำ ไปสู ่ ช ายหาดที่ ส วยงามเสมอไป เสียด้วย ผมแวะเข้ามาที่หาดสุวรรณเกลียวทองเป็น แห่งแรก ถ้าถามเหตุผลว่าท�ำไม ลองกลับไปอ่าน ชื่ อ อี ก ครั้ ง ดู ค รั บ ‘สุ ว รรณเกลี ย วทอง’ อลั ง การ ซะไม่มี ที่ จ ริ ง แล้ ว หาดแห่ ง นี้ เ ป็ น ที่ รู ้ จั ก ในนาม หาดมุกเมฆ ตอนที่จอดรถแล้วเดินลงมา ชายหาด แทบจะไม่มีคน มีก้อนหินวางเอาไว้เป็นแนวกัน คลื่น ชายคนหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อ 30 ปีก่อน 30
จากแนวหินไปในทะเลราว 15-20 เมตร เคยเป็น แนวหาดมาก่อน แต่ปัจจุบันคลื่นกัดเซาะแผ่นดิน มาเรื่อยๆ จนต้องท�ำแนวกันคลื่นเอาไว้ และหาก มองไปรอบๆ จะยังคงเห็นกระท่อมเล็ก ๆ ทีเ่ มือ่ ก่อน ใช้เป็นที่ตั้งของเครื่องสูบน�้ำ เพื่อน�ำน�้ำทะเลมาใช้ ท�ำนากุ้งอยู่เลยด้วยซ�้ำ ฟังเรื่องที่เล่าก็อดใจหายไม่ได้ เวลาสั้น ๆ แค่ 30 ปี ธรรมชาติ ยั ง สามารถก่ อ ให้ เ กิ ด ความ เปลี่ ย นแปลงได้ ข นาดนี้ ความเปลี่ ย นแปลงที่ มนุษย์ตัวเล็ก ๆ อย่างเราได้แต่เฝ้ามองดูผืนทราย หายไปเรื่อย ๆ โดยสุดท้ายแล้ว การต่อต้านกลับ ท�ำได้แค่ เอาหินมาวางเรียงกันคลืน่ เซาะฝัง่ เท่านัน้ แต่กน็ า่ ตลกเหมือนกัน ทีม่ นุษย์ตวั เล็ก ๆ ในโลกใบ นี้อีกส่วนหนึ่ง ออกมาบอกว่า สามารถควบคุม ธรรมชาติไว้ในก�ำมือ คุยโตโอ้อ่าว่าจะสร้างเขื่อน ถมทะเล ทั้งที่สุดท้ายแล้ว น�้ำจะท่วม แผ่นดินจะ ไหว หิมะจะตก ฝนจะถล่ม ไม่มีใครสามารถหยุด ได้เลย...บางทีเราน่าจะยอมรับกันเสียทีวา่ เราเป็น มนุษย์ของโลก ไม่ใช่ โลกของมนุษย์ จากหาดสุวรรณเกลียวทองออกมาตามถนน สาย 318 เลี้ยวขวาอีกทีที่ทางเข้าหาดบานชื่น ซึง่ หาดแห่งนี้ ว่ากันว่าเป็นหาดทีส่ วยทีส่ ดุ ของทะเล ตะวันออก ไฮไลท์ของหาดบานชื่น ไม่ได้อยู่ที่หาดทราย pause
ขาวทอดยาวจรดสายตา อันที่จริง แถบจะหาหาด ไม่ เ จอด้ ว ยซ�้ ำ ถ้ า ไม่ อ อกแรงเดิ น กั น สั ก หน่ อ ย แต่สิ่งที่ท�ำให้หาดบานชื่นงดงาม คือน�้ำอันใสแจ๋ว ดุจน�้ำเปล่า และถ้ามองไปสุดสายตา ก็จะเห็นน�้ำ ทะเลในสีทตี่ ดั กันอย่างชัดเจน ไล่ไปตัง้ แต่ ใส เขียว เขียวมรกต และ คราม ซึง่ ความงามของหาดแห่งนี้ ไม่แพ้ชาดหายจากเกาะไหน ๆ ในจังหวัดตราด หาดบานชืน่ ไม่เงียบเท่าหาดมุกเมฆ มีคนเล่น น�้ำให้เห็นประปราย แต่สิ่งที่มีให้เห็นมากกว่าคน เล่นน�ำ้ กลับเป็นสิง่ ทีไ่ ม่ควรจะลอยอยูใ่ นทะเลทีใ่ ส สะอาดแบบนี้ คือเศษขยะ ขยะที่เราพบบนหาดบานชื่น เป็นขยะที่มา จากน�้ำมือมนุษย์อย่างแน่นอน เปลือกซองขนม, ขวดพลาสติก สองอย่างนีไ้ ม่มขี ายให้ปลาวาฬ หรือ โลมาซื้อกินในทะเล สเปรย์ระงับกลิ่น ไม่ได้มีขาย ให้ปลาหมึกใช้ หลอดยาสีฟัน คงไม่ได้มาจากการ ที่ฉลามแปรงฟันแล้วทิ้งไว้ ผมไม่เคยเข้าใจว่า ท�ำไมความมักง่ายของคน บางคน สามารถเอาชนะความสวยงามของภาพที่ เห็นตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย ผมไม่ใช่คนดีอะไรแต่ ผมไม่สามารถท�ำทะเลสวย ๆ ให้สกปรกได้จริง ๆ นอกจากไม่เข้าใจพวกคนมักง่ายเหล่านีแ้ ล้ว ผมยัง คิดว่าชาตินี้ น่าจะไม่มีทางเข้าใจได้เลย
talking with the sea
31
diary
“see you soon.”
ในช่วงเย็น หลังจากกลับมาจากการไปสุดเส้น ทางที่ตลาดชายแดนหาดน้อย ซึ่งมีพื้นที่ติดกับ จั ง หวั ด เกาะกงของกั ม พู ช า ผมแวะทั ก ทายกั บ หาดราชการุณย์ หรือ หาดเขาล้านเป็นแห่งสุดท้าย จะว่าไปแล้ว หาดแห่งนี้ ดูเป็นหาดอย่างที่ คุ้นตา และดูมีชีวิตชีวามากที่สุดใน 3 แห่งที่ผมได้ แวะมา หาดที่นี่มีนักท่องเที่ยวให้เห็นไม่น้อย ส่วน มากมากันเป็นครอบครัว พูดคุย ท�ำอาหาร ลงเล่น น�้ำ กินดื่มอย่างสนุกสนาน เป็นธรรมชาติ เวลามีผู้คนมากมาย ก็ย่อมมี การใช้เสียงตามมา เพียงแต่เสียงทีว่ า่ ไม่ใช่เสียงพูด คุยกันธรรมดา แต่เป็นเสียงเพลงดังกระหึ่มจาก เครือ่ งเสียงในรถยนต์ซงึ่ จอดอยูร่ มิ ถนน ต่างคนต่าง เปิด โซนใครโซนมัน ไม่ว่ากัน เรียกได้ว่าเป็นความ บันเทิงสไตล์ไทย ๆ 32
เชือ่ ว่าหลายคนน่าจะเคยมีประสบการณ์แบบ ย่อหน้าที่แล้วมาก่อน ผมจะไม่ตัดสินว่า การกระ ท�ำแบบนี้ ดีหรือไม่ ในเมือ่ หนึง่ ในเพือ่ นของผมแอบ โยกไปตามจังหวะเพลง แม้ดูตั้งใจกวนประสาท เพื่อนก็ตาม จากบรรยากาศโดยรอบ และความมีชวี ติ ชีวา ของหาดเขาล้านนีเ่ อง ท�ำให้ผมตัดสินใจจะรับแสง สุดท้ายของวันที่น่ี แม้วันนี้จะมีเมฆมากและไม่ เหมาะที่จะดูตะวันตกก็ตาม นอกจากไม่ชอบเทีย่ วทะเลแล้ว ผมยังไม่ชอบ ช่วงเวลาตะวันตกด้วย โดยส่วนตัว ผมรู้สึกว่าช่วง เย็นทีต่ ะวันตกดินเป็นช่วงเวลาเศร้า เหงา ท�ำให้ผม รู ้ สึ ก ไร้ พ ลั ง มากที่ สุ ด รู ้ สึ ก ว่ า เหมื อ นจุ ด สิ้ น สุ ด ของวันก็ได้ แต่การมานั่งดูพระอาทิตย์ตกที่ทะเล แบบนี้ ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกแย่จนเกินไปนัก pause
เป็นสองวันติดต่อกัน ทีไ่ ม่ได้ให้ความรูส้ กึ เบือ่ เพราะแม้จะเห็นพระอาทิตย์ตกที่ปลายขอบฟ้า ที่ ท ะเลเหมื อ นกั น แต่ ก็ ค นละที่ คนละเวลา ฟ้าไม่เหมือนกัน บรรยากาศก็ต่างกัน ถึงแม้ความ รู้สึกที่มีต่อพระอาทิตย์ตก จะเหมือน หรือต่างจาก เมื่ อ วานที่ ไ ด้ เ ล่ า ไปก็ ต าม แต่ ไ ม่ ว ่ า กี่ ค รั้ ง ที่ พระอาทิตย์ตก ความหมายของมันไม่เคยเปลี่ยน ไป...ความหมายที่ว่า “วันนี้ ก�ำลังจะจบลง”
talking with the sea
33
treasure
Story & pHotoGrApHS : ferNyfuN
‘บ้านทิวธารา’
ซอยปากคลองนํ้าเชี่ยว
‘ร้านตามตะวัน’
ปากซอยเทศบาล 5
‘ก๋วยเตี๋ยวปูสุขุมวิท’ ซอยสุขุมวิท
‘โกป อร่อยไม่รู้เล่า’ ถนนตราด-คลองใหญ่
D E L I CIouS T r A T
ตราดอาจจะไม่ใช่เม×องใหÞ่ที่มีร้านอาหารกระจายตัวอยู่ทั่ว ๆ ไป แต่ก็ใช่ว่า จะไม่มี¢องอร่อยให้เราอิ่มท้อง Treasure เด×อนนี้จะพาคุณไปรู้จักกับร้าน อร่อยและราคาไม่แรง ย�้าว่าราคาไม่แรง ในตัวเม×องจังหวัดตราดกัน มาตราดทั้ ง ที จ ะไม่ กิ น อาหารทะเลได้ อ ย่ า งไร ร้านแรกที่เราตั้งใจจะมาหาอาหารใส่ท้องก็คือร้าน ‘ทิวธารา’ ปากคลองน�้าเชี่ยว ห่างจากตัวเมืองไม่ ไกลนัก ส�าหรับทางเข้ามาที่ร้านอาจจะลึกสักเล็ก น้อยแต่รับรองว่าคุ้มค่าการตามหา เนื่องจากตัว ร้านอยู่ติดริมคลองซึ่งใกล้กับป่าชายเลน อาหาร ทะเลของที่นี่จึงรับประกันความสดใหม่จากการรับ ซื้อจากชาวบ้านที่ท�าประมงในบริเวณนั้น ที่เรา อยากจะแนะน�าสักเล็กน้อยคือ ร้านนีเ้ หมาะกับการ มาเป็นหมูค่ ณะ เพราะอาหารแต่ละจานเสิรฟ์ แบบ ไม่กั๊ก ถ้ามากันหลายๆ คน สามารถสั่งอาหารได้ หลากหลายเมนูมากขึน้ และเฉลีย่ ทานกันได้ครบทัง้ กุ้งหอยปูปลา เข้าเมืองมาแล้วมองไปร้านไหนก็เจอแต่ร้าน ซีฟู้ด เราจึงขอเบรกทุกท่านด้วยการพาไปโช้ยข้าว 36
ต้มร้อนๆ กับสารพัดกับข้าวทีร่ า้ น ‘ตามตะวัน’ พิกดั ร้านอยู่บนถนนสุขุมวิท ปากซอยเทศบาล 5 หาไม่ ยาก ร้านนี้ช่วงหัวค�่าจะคึกคักมาก อาจจะต้องรอ กันนิดนึง แต่เมือ่ กับข้าวแต่ละจานทยอยมาเสิรฟ์ ที่ โต๊ะแล้ว ก็แทบจะไม่วางตะเกียบกันเลยเพราะ อาหารที่นี่รสชาติดีและกลมกล่อม กินแล้วลื่นคอ มากๆ กว่าจะรู้ตัวอีกที ข้าวต้มก็หมดถ้วยพอดี เผลอๆ อาจมีต่อถ้วยสอง อ้อ ลืมบอกไปว่า ร้านนี้ เขาเปิดตั้งแต่ช่วงเย็นไปจนถึงเที่ยงคืน มาต่อกันที่ร้าน ‘กวยเตี๋ยวปูสุขุมวิท’ ถนน หลักเมือง ร้านเก่าแก่ในจังหวัดตราดที่เปิดขายมา นานกว่าสามสิบปี ต้องบอกก่อนว่าร้านเขาเปิด ตัง้ แต่แปดโมงครึง่ ถึงประมาณบ่ายสอง แต่ถา้ ขาย หมดเร็วก็ปิดเร็ว เอาเป็นว่าทางที่ดีควรรีบมากิน ตั้งแต่ช่วงสายๆ จะดีกว่า ทุกเมนูของที่นี่จะใช้ pause
อาหารทะเลเป็นส่วนประกอบ เช่น หมึก ปู กุ้งและ กัง้ ด้วย แบบใส่เครือ่ งแน่นจัดเต็มแต่ทกุ จานเริม่ ต้น เพียงแค่สี่สิบบาทเท่านั้น ไม่เพียงแต่บะหมี่เท่านั้น ทีเ่ ป็นเมนูแนะน�า ทีน่ ยี่ งั มีเมนูขา้ วผัดพริกเกลือทีข่ นึ้ ชือ่ ไม่แพ้กนั นอกจากนีก้ ย็ งั มีเมนูจานเดียวอืน่ ๆ ให้ เลือกอีกเยอะ กินของคาวมาเยอะแล้ว หาอะไรหวานๆ ล้าง ปากกันหน่อยดีกว่าที่ร้าน ‘โกปี อร่อยไม่รู้เล่า’ ออก จากตัวเมืองไปทางอ�าเภอคลองใหญ่ไม่ไกลเลย จะ เจอร้านกาแฟบรรยากาศสบายๆ เป็นกันเองและที่ ส�าคัญมีเมนูเครือ่ งดืม่ และขนมให้เลือกเยอะมาก ๆ โดยเฉพาะเมนูขนมปังที่มีหน้าให้เลือกเยอะจน เลือกไม่ถกู เลยเพราะน่ากินไปหมดซะทุกหน้า แถม ขนมปังที่นี่ก็ใช่ว่าจะธรรมดาๆ แต่มันหนานุ่มพอดี ค�าบวกกับท็อปปิ้งเต็มๆ แผ่นแบบไม่หวงของกัน เลย พูดได้ค�าเดียวว่า ฟินนนนนนน~
lohocla
story : panis p. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
‘lion stout’ พู ด ชื่ อ ศรี ลั ง กา นอกจากเรื่ อ งพุ ท ธศาสนา อาจจะคิดไม่ออกว่าดินแดนแห่งอารยธรรมนีม้ ี เบียร์เทพ ๆ กับเขาด้วย เทพขนาดไหน ถึงขนาดที่ว่าได้รับคะแนน 99 เต็ม 100 จากเว็บไซต์เบียร์อนั ดับหนึง่ อย่าง RateBeer เบียร์ด�ำชิ้นนี้ มีแอลกอฮอล์ 8.8% ถือว่า แรงใช้ได้ เนื้อแน่น ติดรสเค็ม แหมะพูดเป็นหมู แดดเดียวเลย มาเข้าสาระกันดีกว่า ส่วนผสมที่น่าสนใจคือใช้ฮ็อบและยีสต์ จากอังกฤษ ซึ่งส่วนผสมทั้งหมด จะถูกล�ำเลียง ไปบนเรือ 3,500 ฟุต เหนือระดับน�ำ้ ทะเล เพราะ เหตุนี้ จึงมีรสเค็มหน่อย ๆ (อย่าไปคิดว่าเค็มเป็น เกลือขนาดนัน้ เป็นความเค็มปะแล่มทีด่ งึ ดูดให้ จิบต่ออย่างบอกไม่ถูก) คือก่อนจะแตะรสเค็มทีว่ า่ สัมผัสแรกแตะ จมูกจะได้กลิน่ หอมหวานของผลไม้แห้ง มอลต์
38
pause
และช็อกโกแลต หลังจากนัน้ เมือ่ ฟองเบียร์แตะ ลิ้นจะได้เนื้อเน้น ๆ แบบเข้มข้น รสโกโก้ กาแฟ ที่ไม่ใช่ช็อคโกแลต เป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่หาได้ จาก Stout Beer ความเป็นมาอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือ เป็น เบียร์ที่ชนชั้นสูงชอบกินสมัยก่อน จะใช้การ ล� ำ เลี ย งจากศรี ลั ง กาไปยั ง ต่ า งประเทศทาง ทะเล จึงต้องมีการใส่ฮ็อบที่แรงขึ้น เพื่อจะได้ สลายตัวไปตามระยะเวลา จึงเป็นทีม่ าของเนือ้ เบียร์ที่แน่น รสชาติเข้มข้น ส�ำหรับคนที่ ลิ้นติด ลีโอ ช้าง สิงห์ มาเจอ เบียร์ศรีลังกา อาจจะผิดกลิ่นไปหน่อย แต่เชื่อ ว่าพอเริ่มปรับตัวได้ มีรัวกระป๋องต่อกระป๋อง แน่นอน หาซือ้ ได้ตามวิลล่ามาร์เก็ต ขนาด 500 มล. สนนราคา 100 บาท หนึ่งกระป๋อง หนึ่งเมา จัดไปเลยดีกว่า
if you want to be a lion you must train with lions. - Carlson Gracie -
classic legend
story : SAILOM Ch. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
the cetury never matter ‘new henh ki’
ไปรษณีย์กลางบางรัก หนึ่งในสิ่งก่อสร้างเก่าแก่ในกรุ งเทพฯ เชื่ อว่านั่นย่อมเป็นที่ รู ้จักกันดีของหลาย ๆ คน แต่อีกสถานที่อันเก่าแก่ไม่แพ้กัน คือร้านอาหารขนาด เก๋าเพียงหนึ่งห้องแถวที่มีช่ื อว่า ‘นิวเฮงกี่’
40
pause
ไม่ติดใจก็หลอกกันแล้ว ข้าวราดกุ้งผัดพริกเผา บาร์บีคิวจากร้าน ไก่กระเช้า
เมื่อเฮียเล่าเรื่องราวของร้านเสร็จ อาหารก็มา เสิร์ฟพอดี เป็นเมนูอาหารที่หน้าตาน่ารับประทาน มาก โดยมี 3 เมนู อันได้แก่ ข้าวราดกุง้ ทอดพริกเผา, บาร์บีคิวจานร้อน และไก่กระเช้า จานแรก ข้าวราดกุ้งทอดพริกเผา ดูเหมือน เป็นประเภทราดข้าวทั่วไป แต่เฮียเอกยืนยันว่า หากินที่ไหนไม่ได้ และกรรมวิธีการท�ำนั่นไม่ง่าย เพราะการผัดพริกเผานี้ ถ้าผัดไฟเบาไปก็ขม ถ้า ไฟแรงไปก็เหลว จานถัดมาเป็นไก่กระเช้า สไตล์ ตะวันตก เนื้อไก่ผัดกับซอสมะเขือเทศและพริก หยวก เสิรฟ์ บนเส้นหมีท่ อดกรอบ เมือ่ ทานพร้อมกัน จะให้รสชาติที่กลมกล่อม หวานอมเปรี้ยว อร่อย มากทีเดียว ปิดท้ายที่จานเด็ดอย่าง บาร์บีคิวจาน ร้อน ซึ่งมีทีเด็ดอยู่ที่กระทะร้อน ในสมัยก่อนที่มา จากการหลอม ไม่ใช่การปัม๊ ซึง่ ให้ความร้อนได้นาน ส่วนผสมก็มี ไก่ หมู ตับ ปลาหมึกกรอบ ผัดกับ กะหล�่ ำ ปลี ทานพร้ อ มเต้ า เจี ย วสู ต รเด็ ด ให้ ร ส กลมกล่อม สุดท้ายนี้ขอย�้ำว่า ทุกจานที่กล่าวมา talking with the sea
อายุมากกว่าคนชิมเสียอีก ใครสนใจอาหาร สูตรต้นต�ำหรับภัตตาคารจีน แท้ๆ แต่ราคาเป็นมิตร ลองไปแวะชิมกันได้นะครับ ร้านเปิดทุกวันเว้นวันอาทิตย์ ตั้งแต่กลางวันถึง หัวค�่ำกันเลยทีเดียว
ร้านเปิดทุกวัน เว้นวันอาทิตย์ เจริญกรุง ซ.43 เข้าซอยมาประมาณ 30 ม. จะพบร้านเก๋า ๆ แห่งนี้อยู่ซ้ายมือ TEL. 02-235-0078, 089-491-5232
คุณ วีรเอก ฤชุตระกูล หรือแทบทุกคนทีม่ าใช้บริการ ที่ร้านเรียกว่า เฮีย เจ้าของร้านรุ่นที่สามของร้านนี้ เล่าให้เราฟังว่า อาก๋ง (พ่อของพ่อ) อพยพมาจาก เมืองจีน เพื่อหนีความวุ่นวายจากสงครามโลกครั้ง ที่ 2 โดยในคราวนั้น มาเปิดร้านขายบะหมี่ ย่าน เฉลิมบุรี ต่อมามีเหตุการณ์ท�ำให้ต้องกลับไปที่จีน และสุดท้ายก็กลับมาที่ประเทศไทยอีกรอบ โดย ตั้งใจจะลงหลักปักฐานที่ไทย จึงได้ตึกแถวย่าน บางรัก ซึ่งเป็นที่ตั้งปัจจุบันของร้านนั่นเอง โดยใช้ ชื่อร้านว่า ‘เฮงกี่’ ในรุ่นพ่อของเฮียเอกนั้น มีโอกาสไปฝึกฝีมือ กับภัตตาคารอาหารจีนอันดับหนึง่ ของประเทศไทย ในสมัยก่อนอย่าง ‘ห้อยเทียนเหลา’ แต่ทำ� งานทีน่ นั่ ได้ไม่นานนัก อาก๋งของเฮียเอก ก็เสียไป ท�ำให้ บิดา ของเฮียเอก ถือโอกาสเปลี่ยนชื่อร้านเป็น ‘นิวเฮงกี่’ อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน และด�ำเนินกิจการเรื่อย มา จนกระทั่ง ปี 2551 หรือ 6 ปีก่อน เฮียเอก ได้เข้า มาสืบทอดกิจการร้าน ‘นิวเฮงกี’่ เป็นทายาทรุน่ ทีส่ าม
41
next legend
story : SAILOM Ch. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
many beers in this house ‘hobs’
แดดร่มลมตกยามเย็นๆ หลายคนคงนึกถึงร้านอาหารประเภท Bar and Bistro มี อาหารอร่อยให้รับประทาน มีเบียร์เย็น ๆ คอยบริการ มีบรรยากาศที่เหมาะสมแก่ การพู ดคุยพบปะสังสรรค์กนั หากก�ำลังนึกหาสถานที่แบบนัน้ แล้วละก็ เราขอน�ำเสนอ ร้าน ‘HOBS’ หรือในชื่ อเต็มคือ ‘House of Beers’
42
pause
เมาหน่อย ๆ อิมิ่ หนัก ๆ ขาหมู เยอรมันทอด เบอร์เกอร์แกะ หอยแมลงภู่หมักเลฟฟ์ แซลมอนรมควัน
เมนูถดั มา เป็นเบอเกอร์แกะ มาพร้อมกับเบียร์ สเตลล่า อาทัวส์ (Stella Artois) ซึง่ เป็นเนือ้ แกะจาก นิวซีแลนด์ ชิ้นโต หนักถึง 200 กรัม เสิร์ฟพร้อมมัน ฝรั่งทอด ซึ่งเราได้ชิมแล้ว ต้องบอกว่ายอดเยี่ยม ทีเดียว เมนูที่ 3 คือ หอยแมลงภู่ หมักเลฟฟ์ เสิร์ฟ พร้อมกับเบียร์ ฮูการ์เด้น (Hoegaarden) ซึ่งเมนูนี้ จะมีรสชาติร้อนแรงกว่า สองเมนูก่อนหน้า ซึ่งพอส ขอการันตีว่า อร่อยจริงๆ ปิดท้ายที่ เมนูเอาใจคนรักสุขภาพ อย่างสลัด แซลมอนรมควัน โดยเป็นแซลมอนจากนอร์เวย์ และมีน�้ำสลัดสูตรพิเศษซึ่งหาทานไม่ได้ที่ไหน เราขอการันตีความสุดยอดของทัง้ 4 เมนู และ ถ้าใครอ่านแล้วอยากลองบ้าง ก็ไปได้ที่ HOBS ทั้ง 7 สาขา ใกล้ที่ไหน ไปที่นั่นนะครับ
talking with the sea
HOBS THE PLAYHOUSE ที่ Central World 2. HOBS AWAY ที่ LA VILLA AREE 3. HOBS RAIN HILL ที่ชั้น 2 โค ตรงการ Rain Hill ถนนสุขุมวิท 4. HOBS INT RAMA III ที่ โครงการ INT พระราม 3 5. HOBS NAWAMIN FESTIVAL WALK ถนนนวมินทร์ 6. HOBS AREE GARDEN ที่อารีย์ และสุดท้าย HOBS THONGLOR
เราเลือกไปกันที่ ร้าน HOBS สาขา ทองหล่อ และ ได้รบั การต้อนรับอย่างดีจาก คุณเจมส์ อเล็กซานเดอร์ แม็กกี้ อดีตดารานักแสดง ผู้ซึ่งปัจจุบันท�ำหน้าที่ ดูแลร้าน HOBS อยู่ด้วย คุณเจมส์เริ่มเล่าให้เราฟังว่า HOBS สาขา ทองหล่อเป็นสาขาแรก โดยปัจจุบันมีอยู่ 7 สาขา โดยมีแนวคิดว่า อยากเป็นที่ให้ทุกคนมาพูดคุย พบปะกันอย่างง่าย ๆ สบาย ๆ ตามสไตล์ของร้าน เพราะถึงแม้จุดเด่นของ HOBS จะอยู่ที่เบียร์นานา ชนิด จากหลายประเทศ โดยเน้นเป็นพิเศษก็คือ เบียร์เบลเยี่ยม แต่ทางร้าน ก็มีอาหารที่น่าลิ้มลอง และใช้วัตถุดิบคัดสรรคุณภาพด้วย ว่าแล้ว ก็สั่ง อาหารมาให้เราลองชิมถึง 4 เมนูเลยทีเดียว เมนูแรกเป็นขาหมูทอดสไตล์เยอรมัน ที่มา พร้อมกับเบียร์ดังอย่าง เลฟฟ์ บลอนด์ (Leffe Blond) โดยนี่ถือเป็นเมนูส�ำหรับคอเบียร์โดยแท้ เพราะเข้ า กั น ได้ ดี กั บ เบี ย ร์ เ กื อ บทุ ก ประเภท ซึ่งรสชาติกรอบนอก นุ่มใน ถูกใจเราเป็นอย่างยิ่ง
43
sofa
story : pukan.p
‘ เพราะ(เคย)เป็นวัยรุ่น จึงเจ็บปวด ’
ใครคงต้องเคยผ่านการเป็นวัยรุ่น วัยที่ว่ากันว่าเจ็บปวดที่สุด เพราะประสบการณ์ในชีวิตยังน้อยนิด เพราะความกล้า อยากลอง อยาก ๆ อะไรก็แล้วแต่ที่ท�ำให้รู้รสชาติความเจ็บ
ภาพยนตร์สัญชาติญี่ปุ่น เมื่อปี 2001 ก�ำกับโดย Shunji Iwai ความยาว 146 นาที 44
“สิ่งที่ท�ำให้เราเจ็บปวดมากที่สุดก็คือ เพื่อน คนรัก และครอบครัว” ประโยคเด็ดสุดจี๊ดจาก หนัง All about lily chou-chou ภาพยนตร์วัย รุน่ ป็อบ + ดาร์ค + Coming of Age ทีใ่ ครหลาย คนหลงรักอย่างหัวปักหัวป�ำ แม้เวลาจะผ่านมา พอสมควรแล้ว เราเองก็ยังรู้สึกกับมันอยู่ ตอนเป็นวัยรุ่นคุณเจ็บปวดจากเรื่องอะไร ในหนังเรื่องนี้ก็เป็นแบบนั้นแหละ หากแต่บาง คนมากน้อยไม่เท่ากัน ตัวละครหลักในเรือ่ งต้อง เผชิญกับปั ญ หาการเปลี่ ยนแปลงของเพื่ อน สนิทแบบพลิกฝ่ามือ มิตรภาพที่ผ่านมาสูญสิ้น คอยแต่ จ ะสร้ า งบาดแผลให้ กั น ตลอดเวลา เหลือเพียงแค่ความทรงจ�ำเก่า ๆ แถมตัวเองยัง เป็นคนที่ไร้ความฝัน ไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะเป็น หรือท�ำอะไร ได้แต่เรียนไปวัน ๆ ให้มันผ่านไป อย่างไร้เป้าหมาย ครอบครัวทีค่ วรจะอบอุน่ และ เป็นที่พึ่งพิงกลับไม่ช่วยอะไร กลายเป็นว่าตัว ละครหลักต้องบ�ำบัดตัวเองด้วยการคุยกับคน แปลกหน้าในเว็บบอร์ด เพื่อเติมเต็มส่วนที่หาย ไปในชีวิตจริง pause
องค์ประกอบต่าง ๆ ของหนังมีส่วนส�ำคัญ เป็นอย่างมากทีพ่ าให้คนดูรสู้ กึ เข้าไปถึงอารมณ์ ทั้งการถ่ายภาพฟุ้งแสง ให้ความรู้สึกล่องลอย บวกกับเพลงประกอบในเรือ่ งอย่าง “Ai no Jikken” ที่ร้องว่า “I see you. You see me.” ซ�้ำไปซ�้ำมาท�ำให้รู้สึกเหมือนโดนสะกดอารมณ์ ไปเต็ม ๆ รวมไปถึงเพลงประกอบอื่น ๆ แม้ว่า จะไม่ทราบความหมายของเนื้อเพลง แต่ดนตรี นั้นกลับสร้างความเศร้าปนความหดหู่ สิ่งดีงามอีกอย่างหนึ่งของหนังเรื่องนี้คือ การทีไ่ ม่ตดั สินหรือสัง่ สอนว่าเราควรจะท�ำแบบ นั้นสิ แบบนี้สิ เพียงแต่เล่าว่าเราเป็นแค่เด็กวัย รุน่ คนหนึง่ ทีไ่ หลไปตามกระแสสังคม เราค่อย ๆ เติบโตและเรียนรู้มัน จนเมื่อเราผ่านมันมาได้ ความเจ็บปวดเหล่านั้นจะค่อย ๆ จางหายไป ตามกาลเวลา
story : SATTAWAT p. | drawings : ijia
track
การเดินทาง คือการเคลื่อนย้ายตัวเราจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง หาก ไม่นบั เครือ่ งใช้สว่ นตัวทีท่ กุ คนตระเตรียมไว้พร้อม เครือ่ งมือทีจ่ ะท�ำให้ ระหว่างทางของเรามีมิติมากขึ้นคือ ‘การฟังเพลง’ มาฟังกันซิว่า ในระหว่างที่สายตาปะทะกับสิ่งเคลื่อนไหวข้างทาง หูพวกเขาก�ำลังฟังเพลง อะไร และหัวใจเขาคิดยังไงกัน
อุทิศ เหมะมูล นักเขียน
Far Away Trains Passing By Ulrich Schnauss
“เป็นเพลงของศิลปินเยอรมัน เพลงนี้เป็น เพลงที่ดังมากนะ ใช้ประกอบในหนังเรื่อง Elizabethtown ฉากทีพ่ ระเอกกับนางเอก คุยโทรศัพท์จนถึงเช้า แล้วชวนกันไปดู พระอาทิตย์ขึ้น ระหว่างทางที่ขับรถไป ก็เปิดเพลงนี้ตลอดทางเลย เป็นเพลงที่ เหมาะกับการเดินทางมาก ขับรถไปฟัง ไป ถ้าฟังในหูฟัง ยิ่งเห็นมิติเพลงมากขึ้น”
ชิงชิง กฤชเทียมเมฆ นักวาดภาพประกอบ
วงกลม p.o.p.
“เพลงประจำ�ตัวเราเลย ถ้าอธิบายตัวเอง จะใช้เพลงนี้ เพราะว่าเพลงพูดถึงความสุขเกี่ยวกับตัวเอง เหมือนเวลาเรายืนขีด เส้นรอบวงของตัวเอง เรามีความสุขใน ที่ที่ เรายืนแล้ว โปรดอย่าได้มาเปลี่ยน อะไรฉันเลย”
talking with the sea
ภัทริศ ภิญโญพิพัฒน์ ช่างภาพแฟชั่น
mellow mood bob marley
“ศิลปินที่ชอบมากที่สุดคือ Bob Marley จะเครียด จะเหงา เสพเข้าไปได้กำ�ลังใจดี หรือเวลามีความสุข เพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้าน เปิดเพลงไปด้วย ยิ่งมีความสุขเข้าไปอีก แต่ ห ากเป็ น การเดิ น ทางต้ อ ง ‘Mellow Mood’ ทำ�นองเพลงสนุก ชิวมาก สุด ๆ ยิ่งไปทะเลนี่คือยอดมาก มันกำ�ลังดี เวลา ได้ฟังแล้วรู้สึกผ่อนคลาย” 45
past perfect
story & PHOTOGRAPH : Sirada thanakhomtrakool fayy instagram : Faywhale
46
pause
story & PHOTOGRAPH : watcharapon seangarunroj FaceBook : Arm seangarunroj armloha.tumblr.com
talking with the sea
47
blank
Story : SATTAWAT p. | PHOTOGRAPHs : SITHIPONG T.
48
pause
พระราชรัตนาภรณ์ เจ้าอาวาสวัดแก้วฟ้าจุฬามณี พูดถึงความสุข แต่ละคนมีแนวคิดที่ไม่ เหมือนกัน ต่างคนก็ตา่ งกัน ความสุขของ คนเราย่ อ มไม่ เ ท่ า กั น บางคนคิ ด ว่ า มีบ้านอยู่ มีรถขับ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว บางคนคิดว่ามีรถ มีบา้ น แล้วมีเงินใช้อกี สักก้อนหนึ่งก็มีความสุข บางคนคิดว่า มีเงิน มีรถ มีบ้านแล้ว ก็ขอให้มีสุขภาพ แข็งแรง ได้เกียรติ ได้ยศ ได้ชื่อเสียง อย่างนี้ถึงจะพบความสุข ซึ่งก็แล้วแต่ความคิดว่าต้องมี แค่ไหนถึงเรียกว่าความสุข แต่ว่าความสุขทั้งหลาย ทั้งปวงนี้ เราต้องรู้จักการใช้สอย เรียกว่าใช้สอย ตามอัตภาพ ตามมี ตามเกิด ตามได้ และ รู้จักสันโดษในสิ่งที่มีและสิ่งที่ได้ แม้ว่า เราจะมีฐานะ มีความรู้ หรือมีความเป็น อยู่ต่างกัน เราก็สามารถท�ำตรงนั้นให้มี ความสุขได้ อย่างเช่น บางคนมีเงิน 100 ล้าน แต่ก็ยังมัวคิดว่าตัวเองนั้นมีเพียงเท่านี้
มันไม่เพียงพอ ก็พยายามทีจ่ ะขวนขวาย ไอ้ค�ำที่ว่าอยากจะมี อยากจะได้ อยาก จะเด่น มันไม่ใช่ความสุข มันเป็นความ ทุกข์ แต่เมือ่ ไหร่กต็ าม เรามีเงินหนึง่ แสน เราคิดว่าเงินก้อนนี้ สามารถเลีย้ งเราตาม อัตภาพได้ ความสุขก็จะเกิดกับเรา เพราะฉะนั้น ค�ำว่ามีเงินมาก ไม่ได้ หมายความว่าท�ำให้เรามีความสุขมาก จะมีมากหรือน้อยอยู่ที่ใจของเราว่ารู้จัก พอกับสิ่งที่เรามีหรือไม่ ความรู้จักพอ สิ่งนี้เองที่จะ ท�ำให้เรามีความสุข ไม่ใช่มีเงิน เป็ น ล้ า น จะร้ อ ยล้ า นหรื อ พั น ล้าน เปลือกมันไม่ได้ทำ� ให้เกิดสุข เพราะ ถึงแม้มีเงินไม่ถึงล้าน แต่เรารู้จักบริหาร ตัวเอง บริหารจิตใจ บริหารสิ่งที่มี เราก็ จะมีความสุขได้ กุญแจส�ำคัญคือการ รูจ้ กั ตัวเอง รูจ้ กั หน้าที่ และรูจ้ กั ความเป็น อยู่ที่พึงเป็น เราต้องรู้ ถ้าเราไม่รู้จักตนเอง เราก็ ไม่รู้ว่าจะบริหารในทุก ๆ วันอย่างไร เพียงเท่านี้ก็ไม่ต้องไปหาที่ไหนให้ไกล ความสุขมันก็อยู่ในใจที่เป็นสุข
talking with the sea
49
Story : rouNdfINGer
หยุด! เขาพกความเศร้าเดินเข้าธนาคาร ในใจคิดว่าถ้า ธนาคารรับฝากความเศร้าเขาก็อยากขอเปิดบัญชี และจะบอกกั บ พนั ก งานสาวสวยคนนั้ น ด้ ว ยว่ า “ผมไม่ต้องการดอกเบี้ย” อาจเพราะเป็นวันจันทร์ ผู้คนเข้าธนาคารกัน ราวกั บ ธนาคารเพิ่ ง เปิ ด เป็ น ครั้ ง แรกของโลก แถวยาวต่ อ เนื่ อ งจนแทบจะล้ น ทะลั ก ออกทาง ประตูหน้า รีบก็รีบ ยังมาเจอคนเยอะอีก ครั้นจะผลัดเป็นพรุ่งนี้ก็ไม่ได้ หากเขาไม่รีบ โอนเงินให้เฮียชัยก็ไม่รจู้ ะมีโอกาสหายใจได้อกี กีว่ นั คุณอาจก�าลังสงสัยว่าเขาไปติดหนีเ้ ฮียชัยตอนไหน ด้วยเหตุผลอะไร โชคร้ายที่คุณไม่ได้ต่อแถวอยู่ใน ธนาคารกับเขาตอนนี้ คุณจึงไม่มีโอกาสถาม แต่ถ้าคุณรู้จักป้าศรีที่ยืนต่อแถวอยู่ข้างหลัง เขา ก็ลองส่งไลน์ไปหาป้าตอนนี้ดู ฝากป้าแกถาม ให้ คุณอาจจะได้ค�าตอบ เพราะป้าศรีก�าลังรูดนิ้ว กับจอมือถือขึ้นลงอยู่อย่างเมามัน เขามองหน้าพนักงานธนาคารแล้วตั้งค�าถาม ถึงความหมายของชีวติ ช่วงนีเ้ ขาคิดกลัน้ ลมหายใจ อยูบ่ อ่ ย ๆ หมายถึงหายใจเข้าแล้วไม่หายใจออกอีก เลย เพราะไม่รู้จะหายใจต่อไปอีกท�าไม ชีวิตที่ เหน็ดเหนื่อยกับการเอาตัวรอด หาเงินมาใช้หนี้ ไร้ ความหวัง ความฝัน กระทั่งความรัก ความจนเป็นอุปสรรคของความรัก เขาคิด ไม่อย่างนั้น เขาจะลองส่งยิ้มให้น้องกิ๊ฟที่ช่อง บริการสามดูสักหน ความสุขของการมาธนาคาร ส�าหรับเขาคือรอลุ้นว่าเขาจะได้ใช้บริการของน้อง กิ๊ฟหรือเปล่า
50
ไม่กล้าแม้สบตา อาจเพราะแววตาของน้อง กิ๊ฟที่จ้องมายังลูกค้าอย่างเขานั้นแปลกประหลาด รอยยิ้ ม ที่ ป ากกั บ ดวงตาแข็ ง กระด้ า ง บางที เ ขา สังเกตเห็นตาของน้องกิ๊ฟเคลื่อนขึ้นลงราวกับจะ ส� า รวจความจนของเขาว่ า จะมี ป ั ญ ญามาท� า ธุรกรรมอะไรกับธนาคารแห่งนี้ รักไม่มพี รมแดน - เพลงโรแมนติกสักเพลงเคย กู่ร้อง โดยลืมบอกไปว่า รักที่กล่าวนั้นหมายถึงรัก ข้างเดียว เขานึกภาพตัวเองท�ามาหากิน เก็บเงินเป็น ก้อน ยื่นเงินหนึ่งฟ่อนให้น้องกิ๊ฟ แววตาของเธอคง เปลี่ยนไป ให้บริการเขาเหมือนที่ก�าลังให้บริการไอ้ หนุ่มเยลเปียกหัวคนนั้นในตอนนี้ จังหวะที่น้องกิ๊ฟ ยื่นมือมารับและถามว่าจะเปิดบัญชีอะไร เขาจะ ตอบว่า “เราไปสร้างครอบครัวด้วยกันนะครับ” “ฮ่าฮ่า ไอ้บ้า” ป้าศรีส่งเสียงขึ้นมา เขาแทบจะหันไปตบ แต่ยั้งมือไว้ทัน ป้าก้ม หน้ามองจอมือถือแล้วหัวเราะกับข้อความในนั้น คุณอาจจะอยากรู้ว่าข้อความอะไร ก็ลองไลน์ไป ถามป้าศรีดู แต่ถ้าคุณไม่รู้จักป้าศรีก็เสียใจด้วย เขามองน้องกิ๊ฟ มองป้าศรี มองไอ้หนุ่มเยล เปี ย ก มอง รปภ. ที่ ยื น อยู ่ ที่ ห น้ า ประตู ท างเข้ า “เราเกิดมาท�าไมกันนะ” เขาอยากตะโกนถามมนุษย์ หน้าเครียดทุกคนในเช้าวันจันทร์วา่ “พวกคุณอยาก จะหยุดพักจากชีวติ เส็งเคร็งแบบนีก้ นั บ้างไหม หยุด น่ะ คุณรูจ้ กั ค�านีไ้ หม” แว้บนัน้ เอง ใบหน้าเฮียชัยผุด ขึน้ มาพร้อมกับตัวเลขหนีท้ เี่ ขามองไม่เห็นทางจะหา มาคืนได้ เขาจึงตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงดังลั่นว่า “หยุด! ทุกคนอย่าขยับ” เขาไม่มีปน
pause
Jungfraujoch Top of Europe Up to the highest-altitude railway station in Europe ¡ 3454 m
Snow Fun – Top of Europe
Alpine Sensation
On the journey, this engineering masterpiece of the century, which celebrated its 100th birthday in 2012, awards simply stunning views from the middle of the famous Eiger North Wall. A wonderworld of snow and ice.
Ice Palace
jungfrau.ch
Lindt Swiss Chocolate Heaven
top offers & more info at jungfrau.ch
be paused whenever you can. fb : pauseandfriends | ig : pauseandfriends www.pauseandfriends.com