24 en

JAN van den Berghe. Als mezelf V.z.w. De Kering, Gullegemsestraat 64 te SintEloois-Winkel heeft al vijf dichtbundels gepubliceerd. Daar is nu Als Mezelf van de 33-jarige IZegemse germanist en leraar aan het Instituut de Pélichy bijgekomen. De cyclus van 30 gedichten werd geschreven tussen 1973 en 1988. De bundel kost 300 fr. en is bij de uitgever, de auteur en in de Spectator te koop. De illustraties zijn zoals steeds eenvoudig-mooi en functioneel. Ze zijn van de hand van Frida Vervaeck.

Over kunst in het algemeen en poëzie in het bijzonder zegtjan Van den Berghe het volgende : "We leven in een periode waarin alles gericht is op carrière en economisch belang. In een dergelijke maatschappij bestaat weinig échte interesse voor "kunst om de kunst". Alles moet opbrengen en een zekere (financiële of economische) waarde hebben, cfr. de waanzinnige bedragen die vandaag neergeteld worden voor bijvoorbeeld de werken van Van Gogh. Een kunstwerk wordt niet meer geacht omwille van zijn artistieke waarde, maar om wat het "opbrengt". Heel wat mensen kopen dus kunst als vorm van belegging of als statussymbool. Het is voor hen niet erg belangrijk of iets gewoonweg mooi is of op een andere manier ontroert. Kunst moet vrij zijn en voor iedereen toegankelijk, democratisch dus! Het echt waardevolle zal op die manier zeker niet verloren gaan, maar integendeel juist zo ontdekt worden: beginners kunnen opgemerkt wordeil én gevestigde waarden moeten niet al te veel op hun lauweren rusten en kitsch afleveren, wat tegenwoordig helaas al te dikwijls het geval is ! Poëzie is inderdaad, zoals Willem Kloos het zegt, "de allerindivid ueelste expressie van de allerindivid ueelste emotie". Dit hoeft echter niet te betekenen dat gedichten hermetisch moeten zijn. De tijd van de "dichter in zijn ivoren toren" is, hoop ik, definitief voorbij. Alle grote dichters (daarmee bedoel ik niet alle grote 'namen') vallen op door hun eenvoud, eerlijkheid en natuurlijkheid. Poëzie is kunst, maar niet "gekunsteldheid" of, erger nog, "kunstenmakerij". Een gedicht vind ik mooi als het voldoet aan de volgende eisen: - beknoptheid: in zo weinig mogelijk woorden de juiste verwoording geven aan je gevoelens. - eenheid van vorm en inhoud: versvorm, rijm, ritme, klanksymboliek, beeldspraak en andere stijlfiguren: dit alles moet de inhoud en de gevoelssfeer ondersteunen. Zelf hecht ik veel belang aan ritme en klanksymboliek omdat een gedicht voor mij een zekere "muzikale" waarde heeft.

Uit dit alles zou moeten blijken dat ik mijn eigen gedichten zo eenvoudig en eerlijk mogelijk probeer te houden, zodat ze door anderen begrepen en misschien gewaardeerd kunnen worden. Schrijven is immers geen egoïstische aangelegen heid: het is een vorm van communiceren. Dit veronderstelt dus niet alleen een boodschapper, maar ook een vorm van communiceren. Dit veronderstelt dus niet alleen een boodschapper, maar ook een toehoorder of ontvanger".

JML