M. NUIJTIENS. De Izegemse schoenmakers- familie Kerckhof in den vreemde

DE IZEGEMSE SCHOENMAKERSFAMILIE KERCKHOF IN DEN VREEMDE

Marcel Nuijttens

Emile Pierre Kerckhof, geboren in Izegem op 7 februari 1862, zoon van Louis en Barbe Vandommeie, kwam als elf jarige in het schoenmakersvak terecht. Hoe kon het ook anders in Izegem? Alle beroepen waren vrij kleinschalig, de borstel- en de schoennijverheid uitgezonderd.

Emile Kerckhof huwde op 27 januari 1883 in Rijsel (LilIe) met Leonie Wallaert. Zij was op 29 september 1863 geboren als dochter van Charles Louis en van Mathilde Verledens. Waarom in Rijsel? Emile was bij de familie Wallaert niet welkom en woonde al een jaar in Rijsel, waar hij meer kon verdienen dan in Izegem. Het trouwboekje vermeldt cordonnier als beroep van Emile en cardeuse d'étoupes bij zijn vrouw. Schoenmaker dus en naaister-stikster van bovenleder. Emile ging door als een bekwaam vakman, zowel in 'mans- als vrouwwerk' . Op zijn kennis van het Frans was hij later heel fier.

Op zekere dag vroeg de baas aan Emile of hij voor hem in Parijs niet in 'de étalage zou willen werken'? Voor huisvesting en nog meer gewin zou gezorgd worden. Emile Kerckhof aanvaardde. Het gezin verbleef toch al in Frankrijk en de baas betaalde met goud- en zilvergeld.

In Parijs in het uitstalraam werken, was ook niet alles. Tweemaal per dag moest Emile van witte pekschort verwisselen. Zijn baas zorgde voor de was. Emile was verant-: woordelijkvoor het nemen van de schoenmaten en moest advies verstrekken bij het kiezen van het model en de ledersoort.

Na drie jaar verblijf in de lichtstad, werd het heimwee naar Izegem te groot voor het gezin Kerckhof. Het kwam zich in Izegem vestigen, in de Roeselaarsestraat, nu nummer 229.

Links Michel Kerckhoj, in het midden de Izegemnaar Depuydt; ook de man rechts is een Vlaming .

In het gezin Kerckhof-Wallaert werden tussen 21 mei 1883 en 27 maart 1898 maar liefst elf kinderen geboren.

Zoon Michel Louis, geboren op 9 november 1884, week in 1907 uit naar Canada en kwam een paar jaar later in Detroit terecht, waar heel wat Vlamingen woonden. Hij oefende het beroep uit

Detroit, VSA, 1927. Voor de schoenzaak het echtpaar Maurice Kerckhof-Debackere en zoon Gustav.

van timmerman, maar herstelde ook schoenen en maakte nieuwe voor vrienden.en bekenden.

Na de eerste wereldoorlog week ook Maurice August Kerckhof, geboren op 16 april 1887, naar de Verenigde Staten uit. Zijn broer had hem immers een aantal keer geschreven 'dat de dollars aan de bomen groeiden' , dus wilde hij zijn kans wagen en ook van die dollars gaan plukken. Maurice vestigde zich in Detroit, waar hij samenwerkte met zijn broer. Hij huwde er Germaine Debackere, die van Roeselare afkomstig was. In 1924 zette hij naar echt Amerikaans model een zaak op voor het herstellen en aanmaken van nieuwe schoenen, vooral bedoeld voor personen met misvormde voeten.

Daar veel uitwijkelingen slechts één paar schoenen bezaten, bedacht Maurice Kerckhof de volgende klantenservice: de klanten konden op hun te herstellen schoenen wachten bij het drinken van koffie of soep klaargemaakt door zijn echtgenote - die nog meer businessgeest had dan hij - en het lezen van de krant. Om de aandacht op de zaak te vestigen, vervaardigden de gebroeders Kerckhof een groot houten uithangbord. Het werd aan de voorgevel vastgemaakt en stelde een schoen voor.

In 1928 werkte Maurice al met zeven man. Dat jaar kwam hij op bezoek in Izegem. Uit de States bracht hij zijn eigen auto mee, om te bewijzen dat hij 'de dollarboom' gevonden had.

Ook de andere zeven kinderen in leven van het gezin Kerckhof-Wallaert hadden allemaal op de een of de andere manier met de schoensector te maken hadden. Eugène Hippolyte week uit naar Binche en werkte er in de koolmijn, maar hij herstelde in zijn vrije tijd schoenen voor geburen en bekenden. Jéróme Louis, een andere zoon, werkte als gast bij een schoenmaker een tijdje in het Franse Anzin, maar heimwee . lokte hem naar zijn Izegem terug.

In de tweede wereldoorlog sneuvelde de oudste zoon van Maurice Kerckhof -Debackere. Zijn tweede zoon verkoos als militair bij de marine te blijven, want hij be-

kleedde reeds de rang van eerste luitenant ter zee. Dochter Maria zette na de dood van vader Maurice in 1949 de zaak verder. In 1954 hield ze ermee op: de concurrentie was te groot geworden en de nieuwe schoenen waren zo goedkoop· geworden dat het vaak de moeite niet meer loonde om schoenen te laten herstellen.

Foto genomen in de Kruisstraat in Izegem. Rechts de oude gebouwen van de Gilde en links het werkhuis Kerckhof-LaLLeman, een borstel- en chicoreifabriek. Vooraan Marcel Nuijttens - auteur van dit artikel en een kleinzoon van Emile Kerckhof -, GuStav Kerckhoj, Germaine Debackere, haar echtgenoot Maurice Kerckhof en haar ouders {het echtpaar Gustave Debackere}. Achter de auto staat Emile Kerckhoj, de vader van Maurice.

De westzijde van de Korenmarkt, waar naast het Schuttershof en Den Swarten Leeuw het sierlijk huis Pax Intrantibus (J 883) pronkte van wijnhandelaar Camile Ameye, d at in 1923 het Izeqemse stadhuis werd.

De Korenmarkt omstreeks 1900. De huizenrij rechts van het huidige stadhuis is nagenoeg ongewijzigd gebleven en werd in 1981 als stadszicht geklasseerd. Tot na de eerste wereldoorlog was het zuidelijk deel - tussen de Nieuwstraat en de Ketelstraat - met bomen beplant.