DE PAARDENJONGENS Leesfragment

Sasha houdt zijn hand boven zijn ogen en tuurt in de verte naar de zilvergrijze hengst die met een wijde boog om hem heen galoppeert. Hij moet precies het goede moment kiezen voor zijn aanloop, anders mist hij het hoofdstel van het paard, dat in hoog tempo voorbijraast. Het is bloedheet in de zonovergoten arena en hij zou willen dat ze de rode overhemden niet hoefden te dragen. Ze zijn warm en lastig om in te bewegen. Waarom mochten ze niet gewoon een hemd aan?

Op het galopperende paard zit Sasha’s beste vriend, Janek.

Hij heeft een rode vlag in zijn hand en rijdt alsof hij hiervoor geboren is. Ze hebben maandenlang geoefend en het programma tot in de kleinste details uitgewerkt. Eigenlijk weet hij wel dat alles klopt, dat hij compleet kan vertrouwen op Janek, maar nu is het menens. Er kan van alles gebeuren.

De tribunes zijn tot de nok toe gevuld met duizenden nieuwsgierige toeschouwers van over de hele wereld. Het concours van 1926 is het achtste Sokol-festival op rij en de grootste editie tot nu toe.

Sasha kijkt omlaag en veegt een zweetdruppel van zijn voorhoofd, het is nu of nooit. Hij moet de angst overwinnen, ook al wil zijn lichaam het liefst opgeven en hard wegrennen.

Hij kijkt op, maakt een snelle inschatting van de snelheid en afstand – daar is hij na honderden uren in de trainingsmanege meester in geworden. Hij kan dit. De zenuwen die hem dreigen te verlammen, maken plaats voor daadkracht en een messcherpe focus.

Hij en Janek zijn onafscheidelijk, al sinds ze vijf waren en in dezelfde acrobatiek-klas zaten in het kindertehuis. Het was hun trainer direct opgevallen hoe opmerkelijk goed ze tegelijkertijd balans en evenwicht konden vinden. Op hun vijfde deden ze samen al oefeningen en combinaties waar anderen pas jaren later aan toe waren. De andere jongens bewonderden hem en Janek erom, maar ze vielen ook altijd net buiten de groep. Ze waren een beetje merkwaardig. Die twee die zonder iets te zeggen altijd wisten wat de ander dacht. Ze hoefden elkaar maar aan te kijken, een hand uit te steken, en voilà, voor je het wist stonden ze precies in de houding die hun trainer had beschreven.

Sasha richt zijn blik op een punt ongeveer tien meter voor het hoofd van het paard en zet zich af. Hij maakt snelheid en komt precies op het juiste moment uit bij het hoofdstel. Hij grijpt de leidsels aan de zijkant van het springharnas – brede leren riemen die om het lijf van het paard hangen – en landt schijnbaar moeiteloos achterop bij Janek.

Hij grijnst breed naar de toeschouwers, precies zoals de trainer hun altijd had opgedragen.

Vanaf de tribune klinkt applaus. Goed gedaan. Maar niets bijzonders.

Zodra Sasha geland is op de rug van het paard, voelt hij zich helemaal kalm. Het wiegende ritme van Králs krachtige galop, het gevoel van Janeks rug tegen zijn eigen borstkas, de zoete lucht van het warme paardenlijf en het stof dat om hen heen opwaait onder de voeten van het paard, alles aan dit moment maakt dat Sasha de onzekerheid van zich afschudt en zich klaarmaakt voor wat er gaat komen.

Wacht maar, denkt hij. Nu wordt het pas leuk.

‘De paardenjongens is een heel bijzondere roman. Onderhoudend en leerzaam, slim, grappig en intens verdrietig. Het toont hoe het was om homoseksueel te zijn in Duitsland voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. En tegelijkertijd vertelt het een verhaal van een verrassende vriendschap in het hedendaagse Stockholm. Ik benijd iedereen die het nog niet gelezen heeft.’

Vanaf 14 jaar

Donder

Neal Shusterman vertaald door Lydia Meeder

In de langverwachte finale van Neal Shustermans trilogie over een wereld waarin de dood is overwonnen, leveren profeten en dictators een felle strijd om de macht. Zal juist de onsterfelijkheid van de mensheid uiteindelijk haar ondergang betekenen?

Het razend spannende slot van de New York Times-bestseller kan je weleens je nachtrust kosten…

Citra en Rowan zijn verdwenen. Endura is gezonken. Terwijl de aarde nog naschokt van de Grote Resonantie, keert de Cumulus de bevolking de rug toe. Zeis Goddard lijkt vrij baan te hebben in zijn streven naar totale heerschappij. Of is er toch nog iemand die hem kan tegenhouden? Het antwoord ligt in de Toon, de Tol en de Donder.

Ontdek ook

De pers over Zeis : ‘Zeis is een bijzonder boek over een rooskleurige wereld met een waar grauwe randjes. Neal Shusterman slaagt er goed in om een nieuwe wereld neer te zetten vol bijzondere gebruiken en gewoontes, een toekomstbeeld waar sommigen van dromen en anderen van gruwelen.’

— Coolesuggesties.nl

Winnaar 2023