Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο by Petros Michailidis

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση

Ο οδηγός σας στα θεσμικά όργανα της ΕΕ

Ευρωπαϊκή Ένωση

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Η έκδοση αυτή αποτελεί μέρος μιας σειράς που εξηγεί τι κάνει και γιατί η ΕΕ σε διάφορους τομείς πολιτικής και με ποια αποτελέσματα. Μπορείτε να δείτε στην παρακάτω διεύθυνση τα άλλα μέρη της σειράς που είναι διαθέσιμα και να τα τηλεφορτώσετε:

http://europa.eu/pol/index_el.htm

Πώς λειτουργεί η ΕΕ Ευρώπη 2020: η αναπτυξιακή στρατηγική της Ευρώπης Οι πατέρες της ΕΕ Αλιεία και θαλάσσια πολιτική Ανάπτυξη και συνεργασία Ανθρωπιστική βοήθεια και πολιτική προστασία Ανταγωνισμός Απασχόληση και κοινωνικές υποθέσεις Ασφάλεια των τροφίμων Γεωργία Δημόσια υγεία Διεύρυνση Δικαιοσύνη, ιθαγένεια, θεμελιώδη δικαιώματα Δράση για το κλίμα Εκπαίδευση, κατάρτιση, νεολαία και αθλητισμός Εμπόριο Ενέργεια Εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας Επιχειρήσεις Έρευνα και καινοτομία Εσωτερική αγορά Η οικονομική και νομισματική ένωση και το ευρώ Καταπολέμηση της απάτης Καταναλωτές Μετανάστευση και άσυλο Μεταφορές Περιβάλλον Περιφερειακή πολιτική Πολιτιστικός και οπτικοακουστικός τομέας Προϋπολογισμός Σύνορα και ασφάλεια Τελωνεία Φορολογία Ψηφιακό θεματολόγιο και κοινωνία της πληροφορίας

Για να κατανοήσουμε τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης Πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γενική Διεύθυνση Τύπου και Επικοινωνίας Δημοσιεύσεις 1049 Βρυξέλλες ΒΕΛΓΙΟ Το χειρόγραφο ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2013. Εξώφυλλο: © Luis Pedrosa 40 σ.— 21 × 29,7 cm ISBN 978-92-79-29987-2 doi:10.2775/2004 Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2013 © Ευρωπαϊκή Ένωση, 2013 Επιτρέπεται η αναπαραγωγή. Για κάθε χρήση ή αναπαραγωγή επιμέρους φωτογραφιών, πρέπει να ζητηθεί απευθείας η άδεια των κατόχων δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Printed in Italy ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ ΧΩΡΙΣ ΧΛΩΡΙΟ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση Ο οδηγός σας στα θεσμικά όργανα της ΕΕ

Ο Δ Η Γ Ό Σ

Σ Α Σ

Σ Τ Α

Θ Ε Σ Μ Ι Κ Ά

Ό Ρ Γ Α Ν Α

Τ Η Σ

Ποιος παίρνει τις αποφάσεις;

Η οδηγία αποτελεί νόμο που δεσμεύει τα κράτη μέλη, ή μια ομάδα κρατών μελών, να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Συνήθως οι οδηγίες πρέπει να μεταφερθούν στο εθνικό δίκαιο ώστε να αρχίσουν να ισχύουν. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η οδηγία προσδιορίζει το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί: κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει ξεχωριστά για το πώς θα το πετύχει αυτό.

Η απόφαση μπορεί να απευθύνεται σε κράτη μέλη, ομάδες ανθρώπων ή ακόμα και συγκεκριμένα άτομα. Είναι δεσμευτική ως προς όλα τα μέρη της. Οι αποφάσεις χρησιμοποιούνται, π.χ. στις περιπτώσεις προτεινόμενων συγχωνεύσεων μεταξύ εταιρειών.

Οι συστάσεις και οι γνωμοδοτήσεις δεν έχουν δεσμευτική ισχύ.

Στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετέχουν διάφορα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, και ιδίως: XX

το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο αντιπροσωπεύει τους πολίτες της Ένωσης και εκλέγεται απευθείας από αυτούς·

το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των κρατών μελών της ΕΕ·

το Συμβούλιο, το οποίο αντιπροσωπεύει τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ·

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της Ένωσης συνολικά.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθορίζει τους γενικούς πολιτικούς προσανατολισμούς και τις προτεραιότητες της Ένωσης, αλλά δεν ασκεί νομοθετική δραστηριότητα. Γενικότερα, η Επιτροπή είναι εκείνη που προτείνει νέες νομοθετικές πράξεις, οι οποίες όμως εγκρίνονται από το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Στη συνέχεια τις εφαρμόζουν τα κράτη μέλη και η Επιτροπή.

Ποιες είναι οι διάφορες κατηγορίες νομοθεσίας; Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες νομοθετικών πράξεων που εφαρμόζονται με διαφορετικούς τρόπους: XX

Ο κανονισμός είναι ένας νόμος που πρέπει να εφαρμοστεί και δεσμεύει απευθείας κάθε κράτος μέλος. Δεν χρειάζεται να μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών, αλλά ενδέχεται να χρειαστεί να τροποποιηθούν οι εθνικοί νόμοι ώστε να μην αντιβαίνουν στον κανονισμό.

Ε Ε

Πώς θεσπίζεται η νομοθεσία; Κάθε ευρωπαϊκός νόμος βασίζεται σε συγκεκριμένο άρθρο της Συνθήκης, το οποίο αποκαλείται «νομική βάση» της νομοθεσίας. Η νομική βάση προσδιορίζει τη νομοθετική διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. Η Συνθήκη καθορίζει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων των προτάσεων της Επιτροπής, των διαδοχικών αναγνώσεων από το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, και των γνωμοδοτήσεων των συμβουλευτικών οργάνων. Η Συνθήκη, επίσης, καθορίζει το πότε απαιτείται ομοφωνία και πότε αρκεί η ειδική πλειοψηφία ώστε να εκδώσει το Συμβούλιο τη νομοθεσία. Το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας της Ένωσης εγκρίνεται με χρήση της «συνήθους νομοθετικής διαδικασίας». Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, το Κοινοβούλιο ασκεί νομοθετική εξουσία από κοινού με το Συμβούλιο.

Η ελευθερία για όλους τους πολίτες να ταξιδεύουν, να διαμένουν και να εργάζονται στις 28 χώρες της ΕΕ είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Π Ώ Σ

Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ε Ί

Ε Υ Ρ Ω Π Α Ϊ Κ Ή

Έ Ν Ω Σ Η

ΣΥΝΉΘΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΉ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ

1. Αρχική πρόταση της Επιτροπής 2. Γνώμες από τα εθνικά κοινοβούλια 3. Γνώμες από την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και/ή την Επιτροπή των Περιφερειών (όπου είναι απαραίτητο) ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ 4. Πρώτη ανάγνωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Το Κοινοβούλιο καθορίζει τη θέση του (τροπολογίες) 5. Η Επιτροπή μπορεί να τροποποιήσει την πρότασή της 6. Πρώτη ανάγνωση από το Συμβούλιο (*)

7. Το Συμβούλιο εγκρίνει τη θέση του Κοινοβουλίου Η πράξη εκδίδεται

8. Το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο διαφωνούν για τις τροπολογίες Το Συμβούλιο καθορίζει τη θέση του κατά την πρώτη ανάγνωση

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ 9. Δεύτερη ανάγνωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Το Κοινοβούλιο εγκρίνει τη θέση του Συμβουλίου κατά την πρώτη ανάγνωση —η πράξη εκδίδεται σε «πρώιμη δεύτερη ανάγνωση»— ή προτείνει τροπολογίες 10. Γνώμη της Επιτροπής σχετικά με τις τροπολογίες του Κοινοβουλίου 11. Δεύτερη ανάγνωση από το Συμβούλιο (*)

12. Το Συμβούλιο εγκρίνει όλες τις τροπολογίες που πρότεινε το Κοινοβούλιο για τη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση Η πράξη εκδίδεται

13. Το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο διαφωνούν για τις τροπολογίες στη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση

ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ 14. Σύγκλιση της επιτροπής συνδιαλλαγής 15. Η επιτροπή συνδιαλλαγής καταλήγει σε συμφωνία σχετικά με κοινό κείμενο

16. Το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο συμφωνούν με την πρόταση της επιτροπής συνδιαλλαγής Η πράξη εκδίδεται

17. Το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο διαφωνούν με την πρόταση της επιτροπής συνδιαλλαγής Η πράξη δεν εκδίδεται

(*) Το Συμβούλιο εγκρίνει τη θέση του με ειδική πλειοψηφία (σε μερικούς τομείς κατ' εξαίρεση οι συνθήκες προβλέπουν ομόφωνη απόφαση). Ωστόσο, αν το Συμβούλιο προτίθεται να αποκλίνει από την πρόταση/γνώμη της Επιτροπής, τότε καθορίζει τη θέση του με ομόφωνη απόφαση.

Ο Δ Η Γ Ό Σ

Σ Α Σ

Σ Τ Α

Θ Ε Σ Μ Ι Κ Ά

Ό Ρ Γ Α Ν Α

Τ Η Σ

Η διαδικασία ξεκινάει με την Επιτροπή. Όταν η Επιτροπή σκέφτεται να παρουσιάσει μια πρόταση για δράση, τότε συνήθως ζητά από τα κράτη, από επιχειρηματικούς κλάδους, από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και από μεμονωμένα άτομα να εκθέσουν τις απόψεις τους σχετικά με το θέμα. Οι γνώμες που συγκεντρώνονται λαμβάνονται υπόψη κατά την κατάρτιση της πρότασης της Επιτροπής, η οποία υποβάλλεται στο Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Η πρόταση μπορεί να γίνει ύστερα από πρόσκληση από το Συμβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Κοινοβούλιο ή τους ευρωπαίους πολίτες, ή μπορεί να ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Επιτροπής. Το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο διαβάζουν χωριστά και συζητούν την πρόταση. Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία μετά τη δεύτερη ανάγνωση, τότε η πρόταση τίθεται ενώπιον μιας «επιτροπής συνδιαλλαγής» που περιλαμβάνει ισάριθμους εκπροσώπους από το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Στις συνεδριάσεις της επιτροπής συνδιαλλαγής μετέχουν και εκπρόσωποι της Επιτροπής, οι οποίοι συμβάλλουν στις συζητήσεις. Μόλις επιτευχθεί συμφωνία στην επιτροπή συνδιαλλαγής, το συμφωνημένο κείμενο διαβιβάζεται στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο για τρίτη ανάγνωση, ώστε να αποκτήσει τελικά ισχύ νόμου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το Κοινοβούλιο ψηφίζει τις προτάσεις με απλή πλειοψηφία και το Συμβούλιο με ειδική πλειοψηφία, σύμφωνα με την οποία κάθε κράτος μέλος έχει έναν συγκεκριμένο αριθμό ψήφων ανάλογα με το μέγεθος και τον πληθυσμό του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, στο Συμβούλιο απαιτείται ομοφωνία.

Ιδιαίτερες διαδικασίες Υπάρχουν ιδιαίτερες διαδικασίες ανάλογα με το θέμα της πρότασης. Κατά τη διαδικασία διαβούλευσης, το Συμβούλιο οφείλει να ζητήσει τη γνώμη του Κοινοβουλίου για πρόταση της Επιτροπής, αλλά δεν είναι υποχρεωμένο να αποδεχτεί τη γνώμη του Κοινοβουλίου. Η διαδικασία αυτή εφαρμόζεται μόνο σε ορισμένους τομείς, όπως οι εξαιρέσεις στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς και το δίκαιο του ανταγωνισμού. Στο πλαίσιο της διαδικασίας συναίνεσης, το Κοινοβούλιο μπορεί να αποδεχτεί ή να απορρίψει μια πρόταση, αλλά δεν μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις. Η διαδικασία αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν η πρόταση αφορά την έγκριση μιας διεθνούς συνθήκης της οποίας έχει ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. Επίσης, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις όπου το Συμβούλιο και η Επιτροπή, ή μόνο η Επιτροπή, μπορούν να θεσπίσουν νομοθεσία.

Ε Ε

αυτή στηρίζει τη δημοκρατική εποπτεία της νομοθεσίας της Ένωσης με το να υποβάλλεται στον μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο. Τα όργανα αυτά είναι τα εξής: XX

η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, η οποία εκπροσωπεί ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, όπως εργοδότες, συνδικάτα και ομάδες κοινωνικών συμφερόντων·

η Επιτροπή των Περιφερειών, η οποία φροντίζει ώστε να ακούγεται η φωνή των αρχών τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης.

Επίσης, μπορεί να ζητηθεί η γνώμη και άλλων οργάνων και οργανισμών όταν η πρόταση σχετίζεται με τον τομέα ενδιαφέροντος ή αρμοδιότητάς τους. Για παράδειγμα, για προτάσεις σχετικά με θέματα οικονομικού και δημοσιονομικού χαρακτήρα ενδείκνυται να ζητηθεί η γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Συμμετοχή των πολιτών Στο πλαίσιο μιας «πρωτοβουλίας ευρωπαίων πολιτών», ένα εκατομμύριο πολίτες της Ένωσης που προέρχονται από το ένα τέταρτο τουλάχιστον των χωρών της, μπορούν να προσκαλέσουν την Επιτροπή να υποβάλει νομοθετική πρόταση για κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Η Επιτροπή θα εξετάσει προσεκτικά όλες τις πρωτοβουλίες που εντάσσονται στο πλαίσιο των εξουσιών της και τις οποίες έχουν υποστηρίξει ένα εκατομμύριο πολίτες. Μια ακρόαση της πρωτοβουλίας γίνεται στο Κοινοβούλιο. Τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν, συνεπώς, να επηρεάσουν το έργο των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, καθώς και τον δημόσιο διάλογο.

Εκτός από το τρίγωνο Επιτροπή-Συμβούλιο-Κοινοβούλιο, υπάρχουν διάφορα συμβουλευτικά όργανα των οποίων η γνώμη πρέπει να ζητηθεί όταν η νομοθεσία που προτείνεται περιλαμβάνει τον τομέα του ενδιαφέροντός τους. Ακόμα και αν δεν αξιοποιηθεί η γνώμη τους, η διαδικασία

Από ποιον ζητείται η γνώμη, ποιος μπορεί να φέρει αντίρρηση;

Οι πολίτες μπορούν πλέον να προτείνουν νέους νόμους, μέσω της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών.

Εθνική εποπτεία Στα εθνικά κοινοβούλια διαβιβάζονται τα σχέδια νομοθετικών πράξεων ταυτόχρονα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Μπορούν λοιπόν να δίνουν τη γνώμη τους για να εξασφαλίζουν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται στο πιο κατάλληλο επίπεδο. Οι δραστηριότητες της Ένωσης υπόκεινται στην αρχή της επικουρικότητας —κάτι που σημαίνει ότι, εκτός από τους τομείς στους οποίους έχει αποκλειστική εξουσία, η Ένωση ενεργεί μόνο στις περιπτώσεις όπου η ενέργεια σε επίπεδο ΕΕ θα είναι πιο αποτελεσματική απ' ό,τι σε εθνικό επίπεδο. Επομένως, τα εθνικά κοινοβούλια επιβλέπουν τη σωστή εφαρμογή αυτής της αρχής κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ.

Τι είδους αποφάσεις παίρνονται Οι συνθήκες μνημονεύουν τους τομείς πολιτικής για τους οποίους μπορεί να αποφασίζει η ΕΕ. Σε ορισμένους τομείς πολιτικής, η ΕΕ έχει αποκλειστική αρμοδιότητα, που σημαίνει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται σε επίπεδο ΕΕ από τα κράτη μέλη που συνεδριάζουν στο Συμβούλιο και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτοί οι τομείς πολιτικής καλύπτουν τα τελωνεία, τους κανόνες ανταγωνισμού, τη νομισματική πολιτική για τη ζώνη του ευρώ, την αλιεία και το εμπόριο. Σε άλλους τομείς πολιτικής, αρμοδιότητες για τη λήψη αποφάσεων έχουν από κοινού η Ένωση και τα κράτη μέλη. Αυτό σημαίνει ότι, αν εκδοθεί νομοθεσία σε επίπεδο ΕΕ, τότε έχουν προτεραιότητα οι νόμοι αυτοί. Ωστόσο, αν δεν εγκριθεί νομοθεσία σε επίπεδο ΕΕ, τότε κάθε κράτος μέλος χωριστά μπορεί να νομοθετεί σε εθνικό επίπεδο. Οι μεταξύ της Ένωσης και των κρατών μελών συντρέχουσες αρμοδιότητες υπάρχουν σε πολλούς τομείς πολιτικής, όπως η εσωτερική αγορά, η γεωργία, το περιβάλλον, η προστασία των καταναλωτών και οι μεταφορές. Σε όλους τους υπόλοιπους τομείς πολιτικής οι αποφάσεις παραμένουν στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Επομένως, αν ένας τομέας πολιτικής δεν αναφέρεται μέσα σε Συνθήκη, η Επιτροπή δεν μπορεί να προτείνει κάποιον νόμο γι' αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, σε ορισμένα πεδία, όπως το διάστημα, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και ο τουρισμός, η Ένωση μπορεί να υποστηρίζει τις προσπάθειες των κρατών μελών. Σε άλλους τομείς, όπως είναι η εξωτερική βοήθεια και η επιστημονική έρευνα, η ΕΕ μπορεί να ασκεί παράλληλες δραστηριότητες, όπως τα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας.

Οικονομικός συντονισμός Όλες οι χώρες της ΕΕ αποτελούν μέρος της οικονομικής και νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), με την έννοια ότι συντονίζουν τη χάραξη της οικονομικής τους στρατηγικής και αντιμετωπίζουν τις αποφάσεις για τα οικονομικά ζητήματα σαν θέμα κοινού ενδιαφέροντος. Στο πλαίσιο της ΟΝΕ κανένα θεσμικό όργανο δεν βαρύνεται με τη συνολική οικονομική πολιτική. Οι ευθύνες αυτές χωρίζονται ανάμεσα στα κράτη μέλη και στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η νομισματική πολιτική —η οποία έχει να κάνει με τη σταθερότητα των τιμών και τα επιτόκια— αποτελεί αντικείμενο ανεξάρτητης διαχείρισης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στη ζώνη του ευρώ, δηλαδή στις 17 χώρες που χρησιμοποιούν το ευρώ ως νόμισμά τους.

Π Ώ Σ

Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ε Ί

Ε Υ Ρ Ω Π Α Ϊ Κ Ή

Έ Ν Ω Σ Η

Η δημοσιονομική πολιτική —που ασχολείται με αποφάσεις για τη φορολογία, τις δαπάνες και τον δανεισμό— αποτελεί ευθύνη των κυβερνήσεων των 28 κρατών μελών. Το ίδιο ισχύει και με τις πολιτικές σχετικά με την πολιτική εργασίας και πρόνοιας. Ωστόσο, επειδή οι δημοσιονομικές αποφάσεις που παίρνει ένα κράτος μέλος που ανήκει στη ζώνη του ευρώ μπορούν να έχουν αντίκτυπο σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ, αυτές οι αποφάσεις θα πρέπει να συμμορφώνονται με τους κανόνες που ορίζονται σε επίπεδο ΕΕ. Κατά συνέπεια, είναι αναγκαίο να συντονιστούν τα υγιή δημόσια οικονομικά και οι διαρθρωτικές πολιτικές ώστε να μπορεί η ΟΝΕ να λειτουργεί αποτελεσματικά και να διασφαλίζονται η σταθερότητα και η ανάπτυξη. Συγκεκριμένα, η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 προέβαλε την ανάγκη να ενισχυθεί η οικονομική διακυβέρνηση στην ΕΕ και στη ζώνη του ευρώ μέσω, μεταξύ άλλων, στενότερου συντονισμού των πολιτικών, εποπτείας και επίβλεψης. Το Συμβούλιο εποπτεύει τα δημόσια οικονομικά κα τις οικονομικές πολιτικές των κρατών μελών και μπορεί να κάνει συστάσεις σε χώρες της ΕΕ ύστερα από πρόταση της Επιτροπής. Μπορεί να συστήνει μέτρα προσαρμογής και να επιβάλλει ποινές σε χώρες της ζώνης του ευρώ που δεν έχουν λάβει διορθωτικά μέτρα ώστε να μειώσουν το υπερβολικό έλλειμμα και τα επίπεδα του δημόσιου χρέους τους. Η διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ, καθώς και μεγάλες μεταρρυθμίσεις της οικονομικής πολιτικής συζητιούνται και στις συνόδους κορυφής, όπου συναντιούνται οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων των μελών της ζώνης του ευρώ.

Οι ΕΕ και οι εξωτερικές σχέσεις Για τις σχέσεις με χώρες εκτός της ΕΕ αρμόδιος είναι ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, ο οποίος διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά διατηρεί, επίσης, και το αξίωμα του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε επίπεδο αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων, η Ένωση εκπροσωπείται από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης λειτουργεί ως Υπουργείο Εξωτερικών και διπλωματική υπηρεσία για την Ένωση υπό την εποπτεία του Ύπατου Εκπροσώπου. Αποτελείται από εξειδικευμένο προσωπικό από το Συμβούλιο, τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Συμβούλιο διατυπώνει και παίρνει αποφάσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της ΕΕ με βάση κατευθυντήριες γραμμές που ορίζει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Επιτροπή, από τη μεριά της, είναι αρμόδια για το εμπόριο και για τη χρηματοδότηση τρίτων χωρών, δηλαδή για την ανθρωπιστική ή αναπτυξιακή βοήθεια. Η Επιτροπή εκπροσωπεί επίσης την Ένωση σε όλους τους τομείς αρμοδιότητας της ΕΕ πέρα από την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας.

Ο Δ Η Γ Ό Σ

Σ Α Σ

Σ Τ Α

Θ Ε Σ Μ Ι Κ Ά

Ό Ρ Γ Α Ν Α

Τ Η Σ

Ε Ε

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Η φωνή των πολιτών Ρόλος: Απευθείας εκλεγμένος νομοθετικός βραχίονας της Ένωσης Μέλη: 766 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Έδρα: Στρασβούργο, Βρυξέλλες και Λουξεμβούργο XX www.europarl.eu

Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκλέγονται με άμεση καθολική ψηφοφορία από τους πολίτες της ΕΕ για να εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους. Οι εκλογές γίνονται κάθε πέντε χρόνια και δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες άνω των 18 ετών (16 στην Αυστρία) —380 εκατομμύρια περίπου. Το Κοινοβούλιο έχει 766 ευρωβουλευτές από τα 28 κράτη μέλη. Η επίσημη έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βρίσκεται στο Στρασβούργο (Γαλλία), αν και το συγκεκριμένο θεσμικό όργανο έχει τρεις έδρες εργασίας: Στρασβούργο, Βρυξέλλες (Βέλγιο) και Λουξεμβούργο. Οι κύριες σύνοδοι του Κοινοβουλίου, γνωστές ως «σύνοδοι ολομέλειας», γίνονται στο Στρασβούργο δώδεκα φορές τον χρόνο. Πρόσθετες σύνοδοι της ολομέλειας πραγματοποιούνται στις Βρυξέλλες. Οι συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών γίνονται επίσης στις Βρυξέλλες.

Σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Οι έδρες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατανέμονται μεταξύ των κρατών μελών με βάση το ποσοστό τους από τον πληθυσμό της ΕΕ. Την 1η Ιουλίου 2013, η Κροατία κατέστη το 28ο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά την ημερομηνία προσχώρησης, 12 κροάτες βουλευτές εντάχθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το υπόλοιπο της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου. Για τις εκλογές του Κοινοβουλίου το 2014, ο συνολικός αριθμός των βουλευτών θα είναι 751. Οι περισσότεροι βουλευτές έχουν σχέση με κάποιο εθνικό πολιτικό κόμμα στη χώρα καταγωγής τους. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα εθνικά κόμματα συγκεντρώνονται σε πολιτικές ομάδες πανευρωπαϊκού χαρακτήρα και οι περισσότεροι βουλευτές ανήκουν σε μία από αυτές.

ΑΡΙΘΜΌΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΏΝ ΑΝΆ ΚΡΆΤΟΣ ΜΈΛΟΣ ΤΟ 2013

Κράτος μέλος

Αριθμός ευρωβουλευτών

Κράτος μέλος

Αριθμός ευρωβουλευτών

Αυστρία

Λετονία

Βέλγιο

Λιθουανία

Βουλγαρία

Λουξεμβούργο

Κροατία

Μάλτα

Γαλλία

Ουγγαρία

Γερμανία

Πολωνία

Δανία

Πορτογαλία

Ελλάδα

Ρουμανία

Εσθονία

Σλοβακία

Ηνωμένο Βασίλειο

Σλοβενία

Ιρλανδία

Σουηδία

Ισπανία

Τσεχική Δημοκρατία

Ιταλία

Φινλανδία

Κάτω Χώρες

ΣΥΝΟΛΟ

766

Κύπρος

9 12

Π Ώ Σ

Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ε Ί

Ε Υ Ρ Ω Π Α Ϊ Κ Ή

Έ Ν Ω Σ Η

ΑΡΙΘΜΌΣ ΒΟΥΛΕΥΤΏΝ ΑΝΆ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΟΜΆΔΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ 2013

Ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία — Πράσινοι/ΕΕΣ 58 Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και των Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο — S&D 196

Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη — ALDE 85 Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) — ΕΛΚ 275

Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών — ΕΕΑ / ΑρΠρΒΧ 34

Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές — ECR 55 TOTAL 766

Τι κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Οι κύριες αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου είναι τρεις: 1. Ασκεί από κοινού με το Συμβούλιο τη νομοθετική εξουσία —θεσπίζει δηλαδή νόμους. Το γεγονός ότι εκλέγεται απευθείας βοηθά να εξασφαλιστεί η δημοκρατική νομιμότητα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. 2. Ασκεί δημοκρατικό έλεγχο σε όλα τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, και ιδίως στην Επιτροπή. Έχει την εξουσία να εγκρίνει ή να απορρίπτει τον διορισμό του προέδρου της Επιτροπής και των επιτρόπων, καθώς και να κάνει δεκτή πρόταση δυσπιστίας κατά της Επιτροπής συλλογικά. 3. Ασκεί από κοινού με το Συμβούλιο αρμοδιότητες σχετικά με τον προϋπολογισμό της Ένωσης και, συνεπώς, μπορεί να επηρεάζει τις δαπάνες της. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, εγκρίνει ή απορρίπτει τον προϋπολογισμό στο σύνολό του. Οι τρεις αυτοί ρόλοι περιγράφονται λεπτομερέστερα στη συνέχεια. 1. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΉ ΕΞΟΥΣΊΑ Η πιο συχνή διαδικασία για την έγκριση της νομοθεσίας της ΕΕ ονομάζεται «συνήθης νομοθετική διαδικασία» —είναι γνωστή και ως «διαδικασία συναπόφασης». Η διαδικασία συναπόφασης θέτει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σε ισότιμη βάση και οι νόμοι που εκδίδονται με τη διαδικασία αυτή είναι κοινές πράξεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Αυτό ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας της ΕΕ που καλύπτει ευρύ φάσμα τομέων, όπως τα δικαιώματα των καταναλωτών, η προστασία του περιβάλλοντος και οι μεταφορές. Στο πλαίσιο της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας, η Επιτροπή υποβάλλει πρόταση

Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας — EFD 35 Μη Εγγεγραμμένοι — ΜΕ 28

που πρέπει να εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Η συμφωνία του Κοινοβουλίου απαιτείται για την εκπλήρωση όλων των διεθνών συμφωνιών σε τομείς που καλύπτονται από τη συνήθη νομοθετική διαδικασία. Πρέπει να διεξάγεται διαβούλευση με το Κοινοβούλιο για μια σειρά άλλων προτάσεων, των οποίων η έγκριση απαιτείται και για ορισμένες σημαντικές πολιτικές ή θεσμικές αποφάσεις όπως: νόμοι για την κοινωνική ασφάλιση και προστασία, διατάξεις σχετικά με τους φόρους στον τομέα της ενέργειας, και η εναρμόνιση των φόρων κύκλου εργασιών και της έμμεσης φορολογίας. Επίσης, το Κοινοβούλιο συμβάλλει δραστήρια στην επεξεργασία των νέων νομοθετικών πράξεων εξετάζοντας το ετήσιο πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής, επισημαίνοντας τις νέες νομοθετικές πράξεις που χρειάζονται και ζητώντας από την Επιτροπή την υποβολή προτάσεων. 2. Η ΕΞΟΥΣΊΑ ΕΠΟΠΤΕΊΑΣ Το Κοινοβούλιο ασκεί δημοκρατικό έλεγχο στα άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα με διάφορους τρόπους. Πρώτον, πριν διοριστεί νέα Επιτροπή, το Κοινοβούλιο καλεί σε ακρόαση όλα τα προτεινόμενα νέα μέλη και τον πρόεδρο της Επιτροπής (τους οποίους ορίζουν τα κράτη μέλη). Ο πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής δεν μπορούν να διοριστούν χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου. Επιπλέον, η Επιτροπή λογοδοτεί πολιτικά στο Κοινοβούλιο, το οποίο μπορεί να κάνει δεκτή «πρόταση δυσπιστίας» με την οποία να ζητείται η συλλογική παραίτησή της. Γενικότερα, το Κοινοβούλιο ασκεί έλεγχο εξετάζοντας τακτικά τις εκθέσεις που του διαβιβάζει η Επιτροπή και υποβάλλει προφορικές και γραπτές ερωτήσεις. Τα μέλη της Επιτροπής συμμετέχουν στις συνόδους της ολομέλειας του Κοινοβουλίου και στις συνεδριάσεις

Ο Δ Η Γ Ό Σ

Σ Α Σ

Σ Τ Α

Θ Ε Σ Μ Ι Κ Ά

Ό Ρ Γ Α Ν Α

Τ Η Σ

Ε Ε

Ο Martin Schulz εξελέγη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2012.

των κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ομοίως, το Κοινοβούλιο διατηρεί τακτικό διάλογο με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη νομισματική πολιτική. Το Κοινοβούλιο παρακολουθεί επίσης τις εργασίες του Συμβουλίου. Οι ευρωβουλευτές υποβάλλουν τακτικά προφορικές και γραπτές ερωτήσεις στο Συμβούλιο, ενώ η Προεδρία του Συμβουλίου παρευρίσκεται στις συνόδους της ολομέλειας και συμμετέχει σε σημαντικές συζητήσεις. Για ορισμένους τομείς πολιτικής, που περιλαμβάνουν την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, το Συμβούλιο είναι το μόνο όργανο που έχει αρμοδιότητα για τη λήψη αποφάσεων. Ωστόσο, το Κοινοβούλιο συνεργάζεται στενά με το Συμβούλιο σε αυτούς τους τομείς. Το Κοινοβούλιο μπορεί, επίσης, να ασκεί δημοκρατικό έλεγχο μέσω της εξέτασης αναφορών που του υποβάλλουν πολίτες και της σύστασης προσωρινών εξεταστικών επιτροπών. Τέλος, το Κοινοβούλιο συμβάλλει σε όλες τις συνόδους κορυφής της Ένωσης (και τις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου). Κατά την έναρξη κάθε συνόδου κορυφής, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου καλείται να διατυπώσει τις απόψεις και τις ανησυχίες του Κοινοβουλίου για επίκαιρα ζητήματα και για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. 3. ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΈΣ ΑΡΜΟΔΙΌΤΗΤΕΣ Ο ετήσιος προϋπολογισμός της Ένωσης εγκρίνεται από κοινού από το Συμβούλιο και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Κοινοβούλιο, σε δύο διαδοχικές αναγνώσεις, συζητά τον προϋπολογισμό ο οποίος δεν θεωρείται ότι έχει τελικά εγκριθεί πριν υπογραφεί από τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου. Η επιτροπή ελέγχου του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου (COCOBU) παρακολουθεί την εκτέλεση του προϋπολογισμού και κάθε χρόνο το Κοινοβούλιο αποφασίζει αν θα εγκρίνει την εκτέλεση του

προϋπολογισμού του προηγουμένου οικονομικού έτους από την Επιτροπή. Αυτή η διαδικασία έγκρισης είναι γνωστή με τον τεχνικό όρο «χορήγηση απαλλαγής».

Πώς λειτουργεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Το Κοινοβούλιο εκλέγει τον πρόεδρό του για θητεία δυόμισι ετών. Ο πρόεδρος εκπροσωπεί το Κοινοβούλιο στα άλλα όργανα της ΕΕ, καθώς και στον έξω κόσμο, και επικουρείται από 14 αντιπροέδρους. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από κοινού με τον πρόεδρο του Συμβουλίου, υπογράφει όλες τις νομοθετικές πράξεις μόλις εγκριθούν. Οι εργασίες του Κοινοβουλίου διαιρούνται σε δύο κύρια στάδια: XX

Προετοιμασία της συνόδου ολομέλειας: πραγματοποιείται από τους βουλευτές στις διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές που ειδικεύονται σε συγκεκριμένους τομείς δραστηριότητας της Ένωσης. Για παράδειγμα, η επιτροπή ECON για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις ή η επιτροπή INTA για το διεθνές εμπόριο. Τα προς εξέταση θέματα συζητιούνται και από τις πολιτικές ομάδες.

Η σύνοδος της ολομέλειας: οι σύνοδοι της ολομέλειας, στις οποίες παρευρίσκονται όλοι οι βουλευτές, πραγματοποιούνται συνήθως στο Στρασβούργο (μία εβδομάδα κάθε μήνα) και μερικές φορές πραγματοποιούνται πρόσθετες σύνοδοι στις Βρυξέλλες. Στις συνόδους αυτές το Κοινοβούλιο εξετάζει την προτεινόμενη νομοθεσία και θέτει σε ψηφοφορία τροπολογίες, πριν καταλήξει σε απόφαση για το συνολικό κείμενο. Στην ημερήσια διάταξη μπορεί να περιλαμβάνονται «ανακοινώσεις» του Συμβουλίου ή της Επιτροπής και/ή ερωτήσεις σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στον υπόλοιπο κόσμο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση

Κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2013) Υποψήφιες και δυνάμει υποψήφιες χώρες

NA-01-13-090-EL-C

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι μοναδική στον κόσμο. Δεν είναι ένα ομόσπονδο κράτος όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, γιατί οι χώρες που την αποτελούν εξακολουθούν να είναι ανεξάρτητα, κυρίαρχα έθνη. Επίσης, δεν είναι ούτε απλώς ένας διακυβερνητικός οργανισμός όπως τα Ηνωμένα Έθνη, γιατί οι χώρες μέλη της συνενώνουν μέρος των εθνικών κυριαρχιών τους και έτσι αποκτούν μεγαλύτερη συλλογική δύναμη και επιρροή απ' ό,τι αν ενεργούσαν μεμονωμένα. Τα κράτη μέλη ασκούν την εθνική κυριαρχία τους από κοινού, λαμβάνοντας συλλογικά αποφάσεις μέσω κοινών θεσμικών οργάνων, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο εκλέγεται από τους πολίτες της ΕΕ, και το Συμβούλιο, στο οποίο εκπροσωπούνται οι εθνικές κυβερνήσεις. Οι αποφάσεις λαμβάνονται βάσει προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ΕΕ ως σύνολο. Ποια είναι όμως η αποστολή του καθενός από αυτά τα θεσμικά όργανα; Πώς συνεργάζονται; Ποιο όργανο είναι αρμόδιο για κάθε ρόλο; Το παρόν τεύχος δίνει απαντήσεις. Επίσης, κάνει μια σύντομη επισκόπηση των υπηρεσιών και των λοιπών οργανισμών που συμμετέχουν στο έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στόχος του είναι να σας προσφέρει έναν χρήσιμο οδηγό σχετικά με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ.

ISBN 978-92-79-29987-2 doi:10.2775/2004