Ο ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΣ
Στ’3 Σχ. Έτος 2015-2016
Εκπ/κός ο
5 Δ.Σ Αλεξανδρούπολης
Πέτρος Μιχαηλίδης
Είδα μια πετρελαιοκηλίδα
Το βαπόρι
Αναστασία
Άννα - Μαρία
Πήγα στην Ιαπωνία
Μ΄ ένα βαπόρι βάζω πλώρη
και απέναντί είδα τη Νέα Ζηλανδία
για του κόσμου τ’ ανηφόρι Ξεκινάω από την Ελλάδα
Κολύμπησα σε ακρογιαλιές
τρώγοντας μια φασολάδα
Και πίσω μου φύτρωναν ελιές Περνάω από την Νάξο και τη Σύρο Πήγα στην Ιταλία
μαζί με τον φίλο μου τον Σπύρο
και έκατσα σε μια όμορφη πιτσαρία
Βλέπω ένα καΐκι να σαλπάρει με κουπιά και ανθρώπους στα πανιά
Με το καράβι έφυγα για τις Μηλιές και είδα ένα σκουπίδι δίπλα σε ένα όμορφο μύδι
Είναι ωραία να ταξιδεύεις σε νησιά γιατί όλοι λένε πως είναι ξωτικά Αχ με το φίλο μου ταξιδεύω προς τη Σάμο
Και φύγαν όλοι μαζί
έχει ωραία ακροθαλασσιά με τη χρυσή άμμο
για κρουαζιέρα μαγική Κάνουμε ταξίδι μακρινό Έριξε μια μεγάλη αστραπή και έξω άρχισε να πέφτει βροχή
και φοβάμαι μην είναι παντοτινό Ταξιδεύουμε σε παράξενες χώρες είναι και πολλές οι ώρες
Άμα εσύ δεν κουραστείς Την Ιθάκη δεν θα βρεις Αχ βαπόρι μου κουρασμένο και καλό Θα φτάσουμε πάλι σε λίγο στο γιαλό
Απογεύματα
Το κρουαζιερόπλοιο
Βαγγέλης
Γιάννης
Απογεύματα χάλασα
Έχω ένα κρουαζιερόπλοιο μεγάλο με φουγάρο
αγναντεύοντας τη θάλασσα
ωκεανούς περνά, ωκεανούς προσπερνά
Έβαζα σημάδι
Θαρραλέος στον κίνδυνο και θαλασσομάχος
όπου έβλεπα καράβι
εγώ το πέλαγος περνώ μονάχος
Δυνάμωσα αισθήματα
Στην πλατιά μας την δεξαμενή
παίζοντας με τα κύματα
τα νερά τους κυλούν δυο ποταμοί
Το φεγγάρι κάθε βράδυ συντροφιά μου κάνει και πάντα βλέπω μπροστά μου ένα καταπράσινο λιβάδι
Το καράβι
Η χαρά της θάλασσας
Δέσποινα
Θοδωρής
Με το καράβι μου παντού πάω
Η θάλασσα χαρίζει
συνέχεια τριγυρνάω
στους ψαράδες δουλειά Η θάλασσα κοιμίζει
Πηγαίνω σε θάλασσες και ποταμούς
τα παιδιά στην αγκαλιά
για να βλέπω μαύρους αχινούς Φουσκώνουν τα κύματα Έξω από το σπίτι μου περνώ
αγριεύουν τα νερά
και γι αυτό εγώ γλυκά τραγουδώ
Ανάβουν τα σήματα και φέρνουν χαρά
Στην Ινδία μια μέρα θα βρεθώ και αμέσως μετά στην Ασία θα πάω εγώ
Κάθε νύχτα το φεγγάρι με καθοδηγεί και συνεχίζω την βαρκάδα μου μέχρι το πρωί
Λοιπόν κουράστηκα εγώ και πάω να κοιμηθώ
Όμως το άλλο το πρωί, έλα μην αργείς έλα να νιώσεις την δύναμη της ζωής
Το όνειρό μου
Ο Χταποδομάχος
Καλλιόπη
Κωνσταντίνα Ζ.
Πήρα το καράβι το μικρό
Ανοίγω τα πανιά
βόλτα γα πάω στον ωκεανό
και αφήνω τη στεριά Πελάγη αρμενίζω
Έφτασα μέχρι την Χαβάη
και το μαλλί ανεμίζω
λέω να πάω στο Ντουμπάι
Θα φτάσω Αυστραλία ίσως και Γροιλανδία
Φεύγω για Καραϊβική
Θα φάω χταποδάκι
πάω να δω τον πειρατή
σε ωραίο ταβερνάκι Και το καλαμαράκι
Βουτάω βαθιά στο βυθό
μαζί μ’ ένα ουζάκι
ψάρια και μαργαριτάρια να βρώ
Θα πάω παραλια Πω, πω! Τι μεγαλεία
Κουρασμένη στην αμμουδιά Ω Θεέ μου! Μια χελιδονοφωλιά
Το ταξίδι μου δυστυχώς τελειώνει εδώ όμως έζησα, αυτό αγαπώ
Το ταξίδι με τα γράμματα
Ο Σπόρος
Κωνσταντίνα Κ.
Μαριάννα
Έχω ένα καράβι μεγάλο, με πανιά
Είμαι ένας μικρός θαλασσοπόρος
ωκεανούς αφήνει και πέλαγα περνά
το όνομά μου είναι Σπόρος Θα πάω ένα μικρό ταξίδι
Φεύγω από την Ελλάδα, την Ιταλία περνώ
μπας και βρω κανένα στρείδι
τη Γαλλία, την Ισπανία κι όλο τον Ατλαντικό Θέλω ένα καράβι κουνιστό Αφού πέρασα τον Ειρηνικό
να εκεί κάτω στο γιαλό
έκανα και μια στάση στο Μεξικό!
Κάθομαι στην πλώρη Ωχ! Έπεσα στην χλώρη
Τελευταία στάση είναι η πατρίδα τελείωσα προς το παρόν, τώρα η άσκηση για την πανίδα
Να μια μικρή βαρκούλα εκεί πέρα κάθεται η μικρή Ξανθούλα Αν δεις πάνω στα πανιά τότε θα τα δεις φτερά
Θέλω να πάω στην Αγγλία Α! ίσως και στην Ισπανία Θα πάω στη θάλασσα με είδα στον καθρέφτη και μ’ άρεσα
Κοίτα ευθεία μπροστά ένα νησί μπορείς να το βρεις και εσύ Να ευθεία εκεί πέρα έχει μια ωραία μέρα
Τώρα εγώ τα κύματα νικώ και μαζί και τραγουδώ
Έχει καλό καιρό
Η φίλη μου η θάλασσα
αλλά είναι σκέτο ερωτηματικό
Μαρίτα
Ιταλία, Πολωνία, Αμερική
Απέραντη μου θάλασσα με το ανοιχτό γαλάζιο
έχω πάει και ως την Αφρική
κάθε φορά που κοιτώ πόσο παίρνω κουράγιο
Κάθομαι στην αμμουδιά και δεν βγάζω ούτε μιλιά
Λες και ξέρεις μέσα μου να μιλάς .. ξεβράζοντας τα κύματα λόγια μου λες παρηγοριάς
Μόνο εσύ μπορείς να με ακούς χωρίς καν σου μιλήσω ξέρεις που τρέχει ο νους…
Κι όταν στο νερά σου ταξιδεύω, αναγαλλιάζει η ύπαρξή μου μια γλυκιά ανατριχίλα διαπερνάει το κορμί μου…
Πάντοτε θα σε επισκέπτομαι … και τα πιο κρυφά μου μυστικά σε σένα θα εμπιστεύομαι …
Θαρρώ πως για μένα σε γέννησε η φύση όταν με έφτιαξε δεν ήθελα να με αφήσει.
Πέρασα απ’ την Προποντίδα Τον κόσμο με ένα πλοίο θα γυρίσω
και πήγα στην Μπαντίρμα
Παναγιώτα
Πηγαίνοντας στη Νορβηγία σταμάτησα στη Δανία
Πρώτα χαιρετώ τον παππού μου τον ψαρά
Στη Στοκχόλμη εκεί κοντά
ύστερα κατεβαίνω στην ακρογιαλιά
γνώρισα πέντε Δανάκια παιδιά
Άγκυρα μαζεύω, απλώνω τα πανιά
Ο ωκεανός είναι αβυσσαλέος
κι ολόκληρη η θάλασσα στα μάτια μου μπροστά
για αυτό και εγώ γίνομαι πιο θαρραλέος
Θέλω να είμαι κοσμογυρισμένος
Μόλις έφτασα στη Στοκχόλμη
αν αποτύχω θα είμαι λυπημένος
το ταξίδι μου εδώ τελειώνει
Θέλω ακατοίκητα νησιά ν’ ανακαλύψω άραγε όμως στους δικούς θα τους λείψω; Ξεκινώ από Ιταλία μια βαρκάδα στη Βενετία Συνεχίζω με Αλάσκα κι Αφρική το Χόλυγουντ την Αμερική. Διασχίζω τον Ειρηνικό ωκεανό επισκέπτομαι την θεία μου στο Σαντιάγκο Ρώμη, Βιέννη, Βουκουρέστι Α! Θα πάω και στη Βουδαπέστη. Ταξιδεύοντας στη θάλασσα μια μέρα την πάτησα. Την προσοχή μου τράβηξε ένα περιστέρι κι έριξα στη φακή πολύ πιπέρι Περνώντας από το Βισκαϊκό κόλπο αντίκρισα τη Γαλλία τη Μπορντώ Απ’ την Ισλανδία πέρασα μετά εκεί, έχει νόστιμα φαγητά. Από τον πορθμό του Γιβραλτάρ έκανα στάση στο Βαχράν
Ο γύρος του κόσμου
Η Θάλασσα
Περικλής
Πέτρος
Ήμουνα θαλασσομάχος
Το καράβι μου στη θάλασσα
στο τέλος έμεινα μονάχος
και τα κύματα ……
Έφτασα στη Ρωσία
Θα πλέω σε πολλά νησιά
μετά πήγα Σιβηρία
και θα απλώσω τα πανιά
Πάντα μες στη θάλασσα
Όταν θα κάνω τα ταξίδια
τη ζωή μου άλλαξα
άμα πεινάω θα τρώω μύδια
Όταν πήγα στη Μ. Βρετανία
Ένα καράβι με πανιά
μου άρεσε η Ιρλανδία
όλα τα εμπόδια περνά
Είδα τις λίμνες της Ουαλίας
Θα πάω στην Ιταλία και στην Αμερική
και το Παρίσι της Γαλλίας
αλλά φαίνεται ότι θα πλέει αστραπή
Είδα τα ρωμαϊκά κτίσματα στην Ιταλία
Είναι κάποιοι …
σοκαρίστηκα με την ταυρομαχία στην Ισπανία
που πειράζουν όλους στον Μισσισιπή
Περπάτησα στην Ολλανδία στου Άμστερνταμ την πανδαισία
Ήμουνα μικρός και παιχνιδιάρης αλλά ήμουν και ταξιδιάρης
Ο Νικηφόρος Χριστίνα
Χρυσάνθη
Με το καράβι που ταξιδεύω
Έχω ένα ιστιοφόρο
δυο γλάρους εκεί βλέπω
που το λέω Νικηφόρο κι αν πατήσεις το πρώτο το σκαλί
Από Ελλάδα Αμερική
νιώθεις την αύρα να είναι εκεί
και μετά στην Αφρική Με τον Νικηφόρο Πολύχρωμα ψάρια κολυμπάνε
έχω πάει στον Πόρο
και μετά μακριά πάνε
κει εκεί είδαμε έναν φλώρο
Πλατς πλουτς το νεράκι κολυμπά το δελφινάκι
Τα σύννεφα κάναμε για θάλασσα και αμέσως φτάσαμε στη λιμνοθάλασσα
Μα αρχίζω να κρυώνω λιγάκι
Αχ! Κουράστηκα
και αρχίζει να σηκώνει κυματάκι
τι κρίμα μόλις άρχισα και το βράδυ όνειρο θα δω
Αλλά σε λίγο ο ήλιος βγαίνει και μ’ αγάπη τον κόσμο δένει
Εκεί εκεί πολύ μακριά κάτι φαίνεται θολά
Οοο! Τι βλέπω εκεί; Νησιά μικρά, μεγάλα μα εγώ αγαπώ άλλα
Της Ελλάδας τα νησιά Δεν συγκρίνονται μ’ αυτά
το ταξίδι θα συνεχίσω το μακρινό