Plan India Een kijkje in onze wereld Plan vindt het belangrijk dat kinderen en jongeren over belangrijke onderwerpen kunnen praten en dat volwassenen hun standpunten respecteren. Pas dan krijgen kinderen invloed op de besluitvorming in de gemeenschap. Deze nieuwsbrief is samengesteld met en door kinderen en geeft een indruk van de kwesties die ze bespreken en hoe zij samenwerken.
Leer ons vliegen en we zullen de hemel aanraken! Beste Sponsor, Groeten van de leden van de Dhia-Puta Manch! Plan en haar plaatselijke partnerorganisatie ADITHI werken sinds 1999 samen in ons gebied. De jeugdclubs, Dhia-Puta Manch (DPM), werden in 20002 opgericht. In het begin aarzelden de ouders of ze ons wel naar de workshops zouden laten gaan. Maar toen ze zagen hoe wij erdoor veranderden, moedigden ze kinderen aan om mee te doen aan de workshops en andere activiteiten. Onze clubs doen hun best om de mensen beter bewust te maken van de problemen die in ons gebied spelen en dan vooral waar het kinderen betreft. Meestal richten we ons op een thema en proberen daar aandacht voor te vragen. Het kan dan gaan om gezondheid, hygiëne, onderwijs, alcoholisme, lijfstraffen en discriminatie op school, kinderarbeid, kinderhuwelijken en nog veel meer. Onlangs hebben we een heel interessante workshop gevolgd: planning voor de ontwikkeling van ons eigen dorp!
“Het is heel gewoon dat kinderen op lychee-plantages werken of stenen sjouwen op een bouwplaats. En dan gaan ze niet meer naar school.” Akash
Leden van een jeugdclub na een workshop
Dit jaar hebben 29 jeugdclubleden, onder wie negen meisjes, tijdens een workshop onze situatie geanalyseerd. We bespraken de problemen die onze ontwikkeling belemmeren en de oorzaken. We leerden ook hoe we een oplossing kunnen vinden, hoe we een plan kunnen maken om die oplossing in de praktijk te brengen en hoe we bij de uitvoering van het plan iedereen kunnen betrekken. We vonden dit allemaal heel spannend, want we gingen niet aan het werk met kwesties die volwassenen hadden aangedragen, maar waren van het begin af aan bij het hele proces betrokken. We leerden ook vaardigheden op het gebied van communicatie en het begeleiden van groepen. Op een zomerochtend zagen de bewoners van het dorp Athari tot hun verbazing een stoet auto’s vol kinderen en jongeren het dorp binnenrijden! Toen we mannen, vrouwen en kinderen uitnodigden voor een debat waren ze gefascineerd, maar ook sceptisch. We gebruikten de technieken die we geleerd hadden om mensen ertoe te brengen zich uit te spreken. Zo kwamen we achter de grootste problemen van het dorp: verschillende ziektes (vooral huidaandoeningen), gebrek aan drinkwater, zwerfafval en andere onhygiënische gewoontes, niet functionerende zorgcentra voor jonge kinderen, kinderarbeid, kinderhuwelijken, te weinig toiletten op school, wangedrag van leraren en pesten door oudere leerlingen. Ook is er sprake van discriminatie van meisjes, wat zelfs kan leiden tot het doden van pasgeborenen.
DEC_IND_FY12
Toen was het de uitdaging om met oplossingen te komen, een plan te maken en iedereen, vooral de volwassenen, zover te krijgen ons te helpen het uit te voeren. Iedereen kreeg de kans zijn of haar mening te geven. We bespraken hoe we mensen anders konden laten denken over gezondheid en hygiëne en om ouders bewust te maken van de schadelijke effecten van kinderarbeid en kinderhuwelijken. Iedereen besefte dat, zelfs als mensen bij een discussie begrip tonen, het moeilijk is om oude gewoontes te veranderen. Daarom moeten zij steeds herinnerd worden aan de problemen en wat we erover hebben afgesproken. We doen dat door bijeenkomsten, straattoneel en video’s die we gemaakt hebben. Samen met onze ouders praten we met leraren en de gemeenteraad over het gebrek aan faciliteiten op school en het pesten. “Dhia-Puta Manch heeft de mensen bewust
gemaakt van de kwalijke gevolgen van kinderhuwelijken. Het is heel bemoedigend om te zien dat meisjes, zelfs als ze als kind zijn uitgehuwelijkt, naar hun ouderlijk huis worden gestuurd en daar blijven tot ze 18 jaar zijn.” Raunak
Leden van de jeugdclub praten met een afgevaardigde van de regering
We hebben de volwassenen overtuigd dat we hun steun nodig hebben als we onze problemen aan de autoriteiten voorleggen. Ze waren het hiermee eens en er waren zelfs vrouwen die met ons meegingen om met het dorpshoofd en de autoriteiten te praten. Onze video’s over gezondheid, hygiëne en kindermisbruik
kregen veel lof.
“Ik ontdekte dat bij de aanleg van een weg buiten mijn dorp slecht materiaal is gebruikt. Nu ik weet dat we recht op informatie hebben ga ik met een paar volwassenen een verzoek om informatie indienen.” Roshni We zijn trots dat we u kunnen vertellen over de resultaten. We hebben enkele kinderhuwelijken kunnen voorkomen, er is een groot aantal geboortes geregistreerd en onze nieuwsbrief Hamari Awaz’ heeft heel ernstige onregelmatigheden in overheidsprojecten en op scholen aan het licht gebracht. Verder hebben we met hulp van het dorpshoofd een recreatiefonds opgericht en een handpomp voor de school gekregen. Bij een manifestatie van de Zelfhulpgroepen in het dorp mochten we een kraam inrichten. Belangrijke media en nieuwsrubrieken besteedden aandacht aan de jeugdclub. We bezochten het politiebureau en kregen uitleg hoe alles werkt. Ook kregen we uitleg over regeringsprojecten.
“Door de workshops hebben we veel geleerd, maar we moeten nog meer zelfvertrouwen krijgen en leren ons beter uit te drukken. We hebben meer oefening nodig als het gaat om spreken en schrijven.” Akanksha
Kinderen en volwassenen praten over de ontwikkeling van het dorp Athari
Deze nieuwsbrief kwam tot stand, met de leden van verschillende Dhia-Puta Manch-groepen, namelijk Akanksha, Raunak, Muskan, Roshni, Akash, Chanak, Chhaya, Badhte Kadam, het team van ADITHI/Plan en Richa Silakari.
“Ik ben maar één mens, maar ik ben er wel. Ik kan niet alles doen, maar ik kan wel iets doen; dat ik niet alles kan doen is geen reden te weigeren iets te doen wat ik kan doen.” – Helen Keller
DEC_IND_FY12