PEOPLE’S
კვირა გვ.4
სტილი
ქუჩის
TYL
L TTY YL
E S
E TR
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
EE SS
E RE TTR
S EET TS
S EET TS
ETS
`როცა მუჰამედი არ მიდის მთასთან...“
E RE TTR
EES S
გვ.2
გვ.3
გვ.6 გვ.7
გვ.8
გვ.6
კვირა როგორც საინფორმაციო გამოშვებას, ისე მივყვეთ...
პოლიტიკა მიუნხენი გადასარევი ქა ლაქია, ალიანს-არენა, BMW და ლუდი „აუგუსტინერი“ უკვე საკმარისია იმისთვის, რომ ბა ვარიის გული სამუდამოდ შეგი ყვარდეს... ეს ხალხი რომ ლუდთან ის ედაც მეგობრობს, აქამდეც ვიცოდით, „პრაიმტაიმის“ ფო ტოაპარატმა რესტორან „ლუ დის მოედანში“ თითქმის იგივე შემადგენლობა დააფიქსირა. კითხვაზე, რა ტომ მიუნხენი? ნ ოღ აი დე ლმ ა უპასუხა, რომ, უბრალოდ, ქა ლაქი მოსწონს, თუმცა ისიც ფა ქტია, რომ გერმ ანია ოპოზიციი სთვის ერთგვარი კონსპირაციული შ ეხ ვე დრ ებ ი ს ცენტრად ჩამო ყალიბდა. თა ვის დროზე კახა თარ გა მა ძე სა ც ხომ ბერლინში „გაუსტრელეს“. საუბარი მერკელისკენ ნამდვი ლად არ მიმყავს, ამ ოთახში მაგ დონეზე გაქაჩული არც ერთი არ მგონია, მაგრამ სადღაც შე იძლება „გაზპრომისა“ და გერჰ არდ შრედერის ამბავიც იყოს. „ჩე მო ძმ ებო და დე ბო, ირ აკლი მალე ჩამოვა და დადგება თქვენს გვერდით“, – ამას ეკა
ბესელია გვპირდებოდა. ველო დე ამ ირაკლის, ველოდე და არ გამოვიდა ეგ ამბავი. ალბათ, ერთი პერიოდი ეროსი, ლევანი და ზურაც ელოდნენ, შემდეგ ადგნენ ვითარცა მთანი და გა ნეშურნენ მუჰამედისას. როგორ გგონიათ, რაზე უნ და ესაუბრათ? იჭორავებდნენ, ალბათ, მე ტწილად, არევას დაგეგმავდნენ და მერე ხმამაღლა შესძახებდნ ენ: „ბრძოლა დღესვეეეეე!“ და ვინც მათთან ერთად არ იბძოლებს, ბრძოლის დასრულ ებისთანავე მიენიჭება „ჩაჯმ ულის ორდენი“ და მათი ფოტო ები ტელეკომპანია „მაესტროს“ ეთერში პრაიმ-ტაიმის მიწურუ
ლს დატრიალდება. „უცნობის“ ხანაში რომ „ნაციონალური მო ძრაობის“ წევრების ფოტოები ტრიალებდა, დაახლოებით ისე. სოციალური საკითხები ტაქსის მძღოლებს ერთი ხელი ქალაქის მაჯაზე უდევთ, მეორე კი, მოკიდებული სიგა რეტით, საუკეთესო შემთხვევ აში, ფანჯრიდან აქვთ გადაყო ფილი... პერიოდულად ძალიან საინ ტერესო ამბებს ყვებიან ხოლმე და ის, რომ საჭე თავის ნებაზე აქვთ მიშვებული, ზოგჯერ გა ვიწყდება კიდეც. ამ კვირაში ყვ ელა ტაქსის მძ ღოლი ერთხმად ლოცავდა სკოლ ებში სასწავლო პროცესის დასრ ულებას, ქალა ქმა ამოისუნთქა და გულისცემა დაუმშვიდდაო, ამბობენ... მ არ თლ ა ც , ქუჩებში ნაკლ ები ხმაური ისმის და საცობებმაც შესამჩნევად იკ ლო... ლოგიკუ რად გაიზარდა ავტომობილე ბის გადაადგილების საშუალო სიჩქარე. სიჩქარეზე გამახსენდა: ყველა სარეკლამო კამპანიას გარკვეული შედეგი მოჰყვე ბა. უსაფრთხოების ღვედების ძალიან საჭირო პიარმაც უკვე გამოიღო შედეგი და ჩემს გა რშემო დღეს ბევრად მე
ტი ადამიანი ხმარობს ამ საჭირო გამოგონებას, ვიდრე ადრე. თბილისში რომ წვიმები გახშირდა, ყველას მოგეხსენ ებათ. მორიგ თქეშში ძალიან გაუმართავი „გოლფის“ ტაქს ით სადღაც მივდიოდი. ლო გიკურად, ღვედის გაკეთება ვცადე, თუმცა წინადაწინ ვი ცოდი, რომ მანქანის საქართ ველოში ჩამოყვანის დღიდან ღვედი არავის ეხმარა და შე საბამისად, ტანსაცმელზე დიდ შავ ზოლს დამიტოვებდა. აქ ძა ლიან უცნაური ამბავი მოხდა, ტაქსის მძღოლმა ჩემი საქც იელი პირად შეურაცხყოფად მიიღო... „ისე, რომ იცოდე, ამდენი წელია, ვტაქსაობ და ჯერ ერთი
ავარია არ მომსვლია...“ ეს ისედაც ვიცოდი, უღვე დო ადამიანის სერიოზულ ავ არიაში გადარჩენის შანსი ხომ ნულთან ბევრად ახლოსაა, ვი დრე რეალობასთან. უცნაურია, რატომ მოით ხოვს თბილისელ ტაქსის მძ ღოლთა უმრავლესობა მგზა
რა, არ მიყვარს ეს ტოტალიზა ტორები, თორემ ცოტას ვიხე ირებდი... დედა-ინგლისი დედოფლის სახელს არცხვენს, ჯგუფიდან კი გავიდნენ, მაგრამ ასეთ გა სვლას შეიძლება, საქართვე ლოსავით შესარჩევში ჩარჩენა სჯობდეს.
უკან შემოსაშვები არ იყო, ამ აზე ჯე რაც ვერ ვთანხმდებით...
ვრისგან უპირობო ნდობასა და მათი მონათხრობის დაჟინებით მოსმენას... არადა ეს სულაც არ არის ადვილი, მით უმეტეს, როცა კაცს ერთი ხელი ქალა ქის მაჯაზე უდევს, მეორეთი კი ფანჯრიდან სიგარეტს აფ ერფლებს.
იტალია ამ სტატიის დასრ ულებიდან 3 საათში დაიწყებს თამაშს, როგორ დამთავრდება ეს ამბავი, უჩემოდაც გაიგებთ, თუმცა ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ მატჩის დასრულებ იდან 2 საათში, იოჰანესბურგი დან რომის მიმართულებით ჩა რტერული რეისია დანიშნული. დავიჯერო, წინასწარ შეეგუენ? ტაქსის მძღოლმა კიდევ ის მითხრა, ჩაწყობილია ეს ჩემპ იონატი, აგერ ნახე, თუ ვინმე ბანძს არ მოაგებინონო... რა ტომ-მეთქი? აი, ნახეო, მიპა სუხა... უცნაური ხალხი ვართ ქართველები. ეგ ვიცით, რომ მსოფლიო ჩაწყობილია და ნო ღაიდელი რომ მიუნხენიდან
თუ ხვალ? და ა.შ. არ იცოდა ადრე ასეთი ჭექა-ქუხილი. მეგობარმა მითხრა, ახალი შენობები რომ აშენდა, სხვანაირი ექო გაუხდა ქალაქსო... ანუ ესეც უგულავას და ჰბრალდა, ნაწილობრივ. მაგრამ არა მგონია, ბო ლომდე ეგ ამბავი იყოს... 2012? ან ეგ ან The Day After Tomorrow... არადა უხდება თბილ ისს წვიმა, ბარსელონას ჰგავსო, რონალდ დე ბუ რს უთქვამს. ლამაზია, ოღონდ ცოტა საშიში, ადრე მარტო ლამაზი იყო ხოლმე...
სპორტი სპორტი რა? ფეხბურთი – კონკრეტულად. ტაქსის მძღოლებს უნდა მივუბრუნდე, ერთ-ერთი მეუბ ნება: ეს „მაზავშიკების“ მსოფ ლიო ჩემპიონატია, აშენდნენ ეგ დასაქცევებიო. საფრანგეთის ნდობა რომ არ შეიძლებოდა, საჩემპიონატო ანონსშიც მეწე
ამინდი ამინდზე ახლა ამასღა კითხულობენ, დღეს რო მელ საათზე იწვიმებს? დღეს უფრო იწვიმებს
`როცა მუჰამედი არ მიდის მთასთან...“ მარიტა დამენია ბავშვობაში სულ მეგონა, რომ ყველას თავისი ღმერთი ჰყავდა. მიკვირდა, როგორ ცხოვრობდა ამდენი ღმერთი ცაში ერთად ან როგორ რიგდ ებოდნენ ერთმანეთში. გავი ზარდე და მივხვდი – ღმერთი ერთია, მხოლოდ გააჩნია, რო გორ აღიქვამ მას. სიმართლე კი ისაა, რომ ნებისმიერი რე ლიგიის მიმდევარს თავისი ჭეშმარიტება აქვს. ქრისტი ანი მიიჩნევს, რომ მართალი მხოლოდ ისაა, რაც თავად წამს, იმქვეყნიურ მარადისო ბაში მხოლოდ ქრისტიანები მოხვდებიან, სხვა დანარჩ ენი კი, ვი ნც ქრ ის ტე არ იწ ამა, ჯოჯოხეთის ცეცხლში დაიწვება. იგივეს ფიქრობენ მუსლიმანები ქრისტიანებზე, ბუდისტები – მუსლიმანებზე და ასე უსასრულოდ. მე მაგალითად, მართლმ ადიდებელი ქრისტიანი ვარ, ჩემი შვილიც დაბდებისთანა ვე მართლმადიდებლად მო ვნათლე, ანუ გამოდის, რომ მისთვის არჩევანი არ დამი ტოვებია. ისევე, როგორც არ უტოვებენ არჩევანს თავიანთ შვილებს მუსლიმანი, ბუდი სტი ან სტაროვერი დედები. არადა, მგონი, უსამართლ ობაა, მუსლიმანად ან სხვა ნებისმიერი რელიგიის მიმდ ევრად დაბადებული ბავშვი ჯოჯოხეთის ცეცხლში დაიწ ვას მხოლოდ იმიტომ, დაბა დებიდანვე მხოლოდ ერთი ჭე შმარიტების შესახებ ჰქონდა ინფორმაცია. საერთოდ, რელიგიური ტოლერანტობა მაგარი რამეა. ჯერ ერთი, ასეთი დამოკიდე ბულება, გამორიცხავს ყოვე ლგვარ ომსა და შუღლს განს ხვავებული შეხედულებების გამო. მეორეც, პიროვნების მაღალი კულტურის მაჩვენებ ელია და სხვადასხვა სარწმუ ნოების ადამიანებს ჯანსაღი თანაცხოვრების საშუალებას აძლევს. მით უმეტეს, თუ გა ვითვალისწინებთ, რომ ჩვენს ქვეყანაში ბევრი სხვადასხვა სარწმუნოების ადამიანი ცხ ოვრობს. ჩემთვის, მაგალითად, ყო ველთვის ნათელი მაგალი თი იყო ჩემი აზერბაიჯანელი მეგობარი ოქტაი, რომელიც საქართველოში დაიბადა და გაიზარდა, უნაკლო ქართ ულით საუბრობს და სულით ხორცამდე მუსლიმანია. სა ოც არი კი ის არ ის, რომ უნ ივერსიტეტში სწავლისას მან სპეციალობად ქრისტიანული კულტურა აირჩია, ძირისძირ ობამდე შეისწავლა და ახლა დოქტორანტურაშიც ამ მიმა რთულებით გეგმავს სწავლის გაგრძელებას. როცა ვეკითხ ები, მონათვლასაც ხომ არ აპ ირებ-მეთქი, უარობს, მაგრამ
ამბობს, რომ ქრისტიანობა ძალიან საიტერესო, ღრმა და მისთვის მისაღები რელიგიაა. ოქტაი და მისნაირი ადამიანე ბი საქართველოში ბევრი უნ და გვყავდეს, რადგან სწორედ მისნაირებს შეუძლიათ ძაფე ბის გაბმა საქართველოს ქრ ისტიანებსა და მუსლიმანებს შორის. ის, რომ ვიღაცამ არ ასდროს ისარგებლოს რელი გიური განსხვავებით და ამის საფუძველზე კონფლიქტის პროვოცირებას არ შეუწყოს ხელი. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ნებისმიერი მუსლიმანი, როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე ქვეყნის გარეთ, სამუდამოდ გულანთებულ ქართველად დარჩება, თუ თავისი ქვეყანა, სარწმუნოების გამო, კარს არ მიუხურავს. ჩვენს წინაპრებს ეს საკი თხი ძალიან კარგად ესმოდათ, „როცა მთა არ მიდის მუჰამე დთან, მუჰამედი მიდის მთას თან!“ რეალური ამბავია, ისლამის დამაარსებელმა მუჰამედმა განიზრახა თავისი დიდი ძა ლის დემონსტრირება და მთას უბრძანა, მასთან მისულიყო. როდესაც მთამ მისი ბრძანება არ შეასრულა, მაშინ მუჰამედი თავად მივიდა მასთან და თქ ვა: „რო დე საც მთა არ მი დის წინასწარმეტყველთან, ის თა ვად უნდა მივიდეს მასთან!“ თუ ადამიანს რაიმეს მიღწ ევა უნდა, თვითონ უნდა იმოქ მედოს და არ დაელოდოს, რომ ყველაფერი თავისით გამოვა. თუ მეცნიერულად შევხედ ავთ, მუჰამედი ცოტა უცნა ური კაცი იყო, მაგრამ მუსლ იმანებისთვის ის მოციქულია და ამიტომ, მისი უცნაურობა ჩემი გასარჩევი არ არის. მუჰამედი 570 წელს მექაში დაიბადა და 632 წლის 8 ივნისს მედინაში გარდაიცვალა, თა ნამედროვე საუდის არაბეთის ჰიჯაზის რეგიონში. მისი სახე ლი ასე ითარგმნება – „ის, ვინც აქებს“. გადმოცემის მიხედვით, და ახლოებით 609 წელს რამადა ნის თვ ეში, ჰი რის მთ აზე (მე ქის ახლოს) მთავარანგელოზი ჯიბრაილი (გაბრიელი) მუჰა მედთან მივიდა და უჩვენა პე რგამენტი წარწერით – „იყრა“! (უთხარი, მოუყევი), მაგრამ მუჰამედმა რამდენჯერმე უა რყო ის სიტყვებით „ანნა’ ლა სუთ ყარი’ან!“ – მე არ ვარ ის, ვინც უნდა მოყვეს, თუმცა ჯი ბრაილმა შეძლო მისი დარწმუ ნება. მანამდე არაბები ძირი თადად წარმართები იყვნენ. მათ საერთო რელიგია არ აკ ავშირებდათ: თითოეულ ტო მს თავისი ღვთაება – კერპი ჰყავდა. მაგრამ მათ ჰქონდათ საერთო სამლოცველო მექა ში – ქააბა. მუჰამედი ექვსი თვის იყო, როცა მამა დაეღ უპა, მალე დედაც მოუკვდა.
გასაზრდელად ბიძამ წაიყვანა და აქლემებისა და საქონლის მწყემსობა ასწავლა... მერე მდიდარი ქალი ხადიჯა (ჰადი ჯა) შეირთო და ვაჭარი გახდა. ხადიჯა ვაჭრის შვილი იყო და ორი ქმრის გარდაცვალების შემდეგ, თავადაც ვაჭრობას მიჰყო ხელი. მუჰამედი თა ვდაპირველად მოჯამაგირედ დაუდგა. როდესაც დაქორწ ინდა, ოცდახუთი წლის იყო. ბევრი შვილი შეეძინათ, მაგრ ამ ვაჟები ჩვილობის ასაკში დაიხოცნენ და ოჯახს ოთხი ქალიშვილი შერჩა. მუჰამედმა გრძელი და რთული ცხოვრე ბის გზა გა ნვ ლო, თუ მცა მო ახერხა, არაბები ერთ ხალხად შეეკრა და სახელმწიფოს მმ ართველიც თავად გამხდარი ყო. როგორც თანამედროვენი იხსენებენ, მას მძიმე დაავად ება – ეპილეფსია ტანჯავდა, თუმცა ძალიან ლამაზი კაცი იყო, მუდამ უკან გადაწეულ თმას ატარებდა, და თეთრი ქათქათა ტანსაცმელი ეცვა. მუჰამედი დასაფლავებულია მედინაში. მისი ყოფილი აკ ლდამა (განადგურებულია სა ლაფიტების მიერ მეცხრამეტე საუკუნეში) არის მუსლიმანთა მეორე წმინდა ადგილი ქააბას შემდეგ. ისლამი აღიარებს იუდევე ლთა და ქრისტიანთა საღვთო წიგნებს, მათ წმინდანებსა და წინასწარმეტყველებს: იბრა ჰიმს, ნუჰს, იშაყს, ისმაილს, იაყუბს, მუსას, დავუდსა და სულაიმანს, წმიდა მარიამსა და იესო ქრისტეს, თუმცა მას არ მიიჩნევენ ღვთის ძედ და არც წმიდა მარიამს – ღვთი სმშობლად, მთავარანგელო ზებს მიქაელსა და გაბრიელს. ისლამის მიხედვით, იუდევე ლებმა და ქრისტიანებმა გაამ რუდეს მათ მიერ ნაქადაგები ჭეშმარიტება, ამიტომ ღმერ თმა მუჰამადი გამოგზავნა ამ ჭეშმარიტების აღსადგენად და ხალხების სწორ გზაზე და საყენებლად. ასე სწამთ მუსლ იმანებს. სხვათა შორის, ცნობ ილია, რომ თავად მუჰამედი ხშირად დადიოდა როგორც ქრისტიანულ, ისე ებრაელთა ტაძრებში და მუსლიმანობას ბევრი რამ ამ რელიგიებიდან აც აქვს აღებული. სხვათა შორის, ისლამის ძირითადი პრინციპიც მორჩ ილებაა, თავად სიტყვა „ისლა მიც“ ასე იშიფრება, ის ქრის ტიანობის შემდეგ სიდიდით მეორე რელიგიური აღმსარ ებლობაა და მთელს მსოფლი ოში დაახლოებით 1,3 მილი არდი მიმდევარი ჰყავს. საქართველოში მუსლიმ ანები მოსახლეობის 10%-ს შეადგენენ, თუმცა არ უნდა დავივიწყოთ, რომ ქართველი მუსლიმანები ჩვენი ქვეყნის გარეთაც მრავლად არიან.
ლევან ღვინიანიძე
ქალაქის სახელი ბერძნუ ლი სიტყვა ბათუსისგან მო დის, რაც ღრმას ნიშნავს. რე ალურად ბათუმის ნავსაყუდ ელი შავი ზღვის სანაპიროზე ერთ-ერთი ყველაზე ღრმა და კომფორტული მისადგომია. მიუხედავად ამ პრივილეგიე ბისა, ქართველებს ზღვასთან ურთიერთობა დიდად არას დროს გვეხერხებოდა (ამაზე
დიოდა...
People’s Time-ს ბოლო გვერ დზეც საკმაოდ ვწერე და აქ აღარ შევჩერდები...) . მაგრამ ფაქტია, რომ ზღ ვა ყოველთვის აქ იყო და იმ სამყაროსკენ, რომლისკენაც ქართველები საუკუნეები მივიწევთ, ყველაზე მოკლე გზა, სწორედ ამ ზღვაზე გა
მალები... ყოველივე ეს, რე ალურად აფერხებდა ბათუმის ჭეშმარიტ ევროპულ საპორტო ქალაქად ჩამოყალიბებას, თუ მცა პარალელურად ამ ბრძო ლებში ყალიბდებოდა ქალაქის თვითმყოფადობა და მისი მრ ავალმხრივი კულტურა. 1878 წლის ბერლინის ტრაქტატით,
წარმოშობა ისტორიულად ბათუმი მუ დმივად ძალიან სასურველ ლუკმას წარმოადგენდა დამპ ყრობლებისთვის... ის პერიოდ ულად ოსმალთა ხელში გადა დიოდა, ოსმალთა გარნიზონის განდევის შემდეგ, გურიელები მოვიდოდნენ, შემდეგ ისევ ოს
ბათუმი რუსეთის იმპერიას გა დაეცა. მაშინ უკვე მთელი ქვეყ ანა ამ შარში ვიყავით.... თუმცა უარესი წინ გველოდა... XIX-XX ჩვენი ქვეყნისთვის ორივე საკმაო უბედურება იყო, თუ მცა, ალბათ, არავინ დაობს იმ თემაზე, რომ რუსეთის იმპერია წითელ რუსეთთან შედარებით
ქალაქის ზრდას, მოგვიანებით ბაქო-ბათუმი სარკინიგზო ხა ზის ამუშავებამ და ბაქოსთან ნავთობსადენი მილით დაკა ვშირებამ ბათუმი შავი ზღვის ერთ-ერთ მთავარ საზღვაო პუ ნქტად აქცია. თუმცა რუსეთის ქმედებებს, მეფის იქნება ის თუ პუტინის, ბნელი მხარე ყოველთვის ბე ვრად მეტი აქვს, ვიდრე ნათე
ლო მეორე მხრივ, თურქ ანექ სიონისტებს ეწინააღმდეგებო დნენ. ქართული თვითშეგნების გაძლიერების საქმეში, უდიდ ესი როლი ითამაშა ბათუმის ქა რთველთა გიმნაზიამ და ილია ჭავჭავაძის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებე ლმა საზოგადოებამ. როცა ერთი წლის წინათ ნიკოლოზ ჩხოტუას „მარადი
ბევრად კულტურული მოვლ ენა იყო... იმპერიის პერიოდში 18781886 წლებში ქალაქის ნავს ადგური პორტო-ფრანკოდ გამოცხადდა. რაც უცხოური საქონლის უბაჟოდ შემოტა ნა-გატანას გულისხმობდა. ამ ამბებმა დიდად შეუწყო ხელი
ლი. ბათუმის შემთხვევაში ეს რუსიფიკაციის გამალებული პოლიტიკა იყო, რასაც ქართ ული მხრიდან, მკვეთრად გამო ხატული ეროვნული მოძრაობა დაუპირისპირდა... დავით კლ დიაშვილი, მემედ აბაშიძე და სხვა მოღვაწეები, ერთი მხრივ, რუს შოვინისტ მოხელეებს, ხო
ულს“ მივაგენი, ერთ-ერთი, რაც ყველაზე მეტად თვალში მომხვდა, მთავარი გმირის და უბრკოლებელი მოგზაურობა იყო. მშობლიური ბათუმიდან ის ხან მონპელიაში გაცურა ვდა, ხან დაოსში ადიოდა, ხან ლოზანაში... ბათუმი სრულუფ ლებიანი ევროპული სადგური
იყო, აღმოსავლეთით ყველაზე ბოლო გაჩერება, მაგრამ მაინც ევროპული. მეოცე საუკუნის დასაწყის ში, პირველი მსოფლიო ომის დროს, ბათუმის მიტაცების მც დელობა ჰქოდნათ თურქეთს, თუმცა აქედან არაფერი გა მოვიდა. თურქეთ-გერმიანიის ბლოკის დამარცხების შემდეგ, მუდროსის დაზავების თანახმ ად, 1918 წელს, ბათუმში ინგლ ისელთა ჯარები შემოვიდნენ და ქალაქში ინგლისის საგუბე რნიო შეიქმნა... ბევრი ცნობები არა მაქვს, როგორ იქცეოდნენ ინგლისელები იმ ბათუმში, თუ მცა ეჭვი მაქვს ინგლისელებს რომ აქ ფეხი ისევე მოეკიდათ, როგორც ინდოეთსა თუ ავსტ რალიაში, დღეს ქალაქში, რო გორც მინიმუმ 5 მაღალი დონის უნივერსიტეტი იქნებოდა და ევროპამდეც ნახევარი ნაბიჯი დაგვაშორებდა... დროშის ერთ კუთხეში მსოფლიოს Union Jack გვეხატებოდა და ჩვენი ბებიაბაბუების პენსიაც საკმარისი იქნებოდა, რომ სიბერე მოგზ აურობაში გაეტარებინათ... 1919 წლის 25 დეკემბერს აჭ არა საქართველოს განუყოფელ ნაწილად გამოცხადდა. მაშინ მართლა იყო პერიოდი, როცა ქვეყანას საქართველო ერქვა და იყო რეალური შანსი სწორი მიმართულებით წასვლისა. თუ მცა დამოუკიდებლობამ ძალიან ცოტა ხანს გასტანა... საქართ ველოს მთავრობამ, ქვეყანის ევროპისკენ წაყვანას თავი ვერ გაართვა და ამ მიმართულებით მხოლოდ საკუთარი ოჯახები წაიყვანა. მათ ქვეყანა სწორედ ბათუმის პორტიდან დატოვეს... ცო ტა ად რე, 1920 წლ ის 4 ივლისს, ბათუმი ინგლისურმა ჯარმა დატოვა. 21 წლის თებე რვალ-მარტში, როცა საბჭოთა რუსეთის ჯარი საქართველო ში შემოვიდა, თურქებმა კვლავ სცადეს აჭარის დაპყრობა, თუ მცა გენერალ მაზმიაშვილის მე თაურობით, თურქული ჯარის განდევნა მოხერხდა. გენერალს სწამდა, რომ აჭარა სამშობლოს შეუნარჩუნა, თუმცა ძალიან მალე მან და მისმა მრავალმა თანამებრძოლმა, სამშობლო სამუდამოდ დაკარგეს... 21 წლ ის 19 მარტს ბათუმი საბჭოთა ჯარებმა დაიკავეს... CCCP ამ პერიოდში კარგი არაფ ერი მომხდარა, მათ შორის არც ბათუმში, აშენდა უამრავი უშნო შენობა, რომლებიც გასაადამ
იანურებლადაც, ბოლო წლებ ში, ტონობით საღებავი დაიხარ ჯა... აშენდა რაღაც იდიოტური ფაბრიკები – ტიპიური საბჭოთა მარაზმი. გონიო, კვარიათი, სარფი... ეს დიდი „მახინის“ საზღვარს წარმოადგენდა, იყო მკაცრად იზოლირებული და ადამიანებს ძალიან უჭირდათ, მიუხედავად ულამაზესი ბუნებისა, ბედნიე რები ყოფილიყვნენ. საბჭოთა რეჟიმი ანგარი შს არ უწევდა ბათუმ-აჭარის ისტორიული ცხოვრების თა ვისებურებას. ფორსირებულ ად მიმდინარეობდა ბრძოლა ისლამური რელიგიის წინააღ მდეგ, ადგილობრივი ტრად იციების (ჩადრი და სხვა) და საძლევად, რაც მოსახლეობის დიდ უკმაყოფილებას იწვევდა. ინდუსტრიალიზაციისა და სა ყოველთაო კოლექტივიზაციის წლებში, საბჭოთა ხელისუფლ ება აჭარაში იძულებით ღო ნისძიებებს ახორციელებდა. ყოველივე ამის გამო 1928 წე ლს აჭარის მოსახლეობა აჯან ყდა. 1937-38 წლებში საბჭოთა
ხელმძღვანელობამ ბათუმში, ისევე როგორც მთელ საქართ ველოში, უმკაცრესი რეპრესიე ბი განახორციელა ე. წ. „ხალხის მტრების“ წინააღმდეგ, რასაც ასეულობით ადამიანის სიცო ცხლე შეეწირა. XXI პოლიტიკურად, ჩვენს საუკ უნეში საკმაოდ ცხელოდა, თუ მცა ამ თემაზე საუბარი ცოტა ჭორაობად მიმაჩნია... ყველამ ვიცით, რაც მოხდა და, როგო რც მოხდა... დღეს ის ხდება, რომ ბათუ მში ყველგან ამწე დგას და ისე მიექაჩება ქალაქს ევროპისკენ. მართლაც დედა ევროპა ბათუ მიდან ყველაზე ახლოსაა და იქით თუ ვიმოძრავებთ, ლოგი კურად, პირველიც ბათუმს და უბერავს იქაური მშვიდი ნიავი. წელს აქ სტივი უანდერი ჩა მოვა და უამრავ ადამიანს ჩამო იყოლებს... თუ სწორედ ვივლ ით, ძალიან მალე გადავცურ ავათ ზღვას, ზღვის იქით ხომ მშვოდობაა... „მე გადავცურავ ზღვას“ – ირაკლი ჩარკვიანი.
TYL
L TTY YL
E S
E TR
ETS
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
EE SS EE S S
ს ტ ი ლ ი ს ი ჩ ქუ
E RE TTR
EES S S EET TS
ETS
ETS
ყველა მსურველს, აქვს საშუალება გამოგვიგზავნოს თავისი ფოტო, რომელიც გამოხატავს მის პირად სტილს. გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ შემდეგ ი-მეილზე: tbilisistreetstyle@ gmail.com
www.styletbilisi.net
1
სანდრო ჩინჩალაძე
2
ტასო პატარიძე
3
გიორგი ნებიერიძე
4
ნატა სოფრომაძე
ფეხსაცმელი: Nike შარვალი: Cheap Monday ჯემპრი: მეორადი სათვალე: Ray-Ban
1
2
3
4
მაისური: NY And Company ქვედაბოლო: Trutex Schoolwear ჩულქები: Victoria Secret ფეხსაცმელი: New Look ქურთუკი: Ralf Lauren სათვალე: 1 ეურო
ფეხსაცმელი: Le Coq Sportif შარვალი:YSL (ქალისაა :)) ჯემპრი: Paul Smith კამერა: Nikon F80 ყურსასმენი: SONY თვალი: ირაკლი მორგოშია. :)
ფეხსაცმელი: Levi’s ჩანთა: Dries Van Noten კოლგოტი: Bern hard Willhelm პიჯაკი: Grace კაბა: Martin Margiela ხელთათმანი: მეგობრის შეკერილი
ბა ი თუმი ჩემ ლ ა ხ ა , ა ა ბ ბავშვო ერი. ლ ე ა, ყვ აფ გაზრდობ ე - სიმღერა, ლ იქ ვისწავ რი, მეგობრ ო მ უ ი , ა ვ მი ცეკ ბა... ბათუ ს ო ც ი ობა, კა ვ ყოველთ ჩემთვის, ველი ქა რ ი ნომერ პ ნება... ქ ი ი ქ ლა „ბათუმის სამშობია როში დავიბადე - რუსთაველზე, აი იქ, ნანული გოგიტიძემ რომ და აარსა“ - ასე იუმორნარევი საუბ რით იწყება ჩვენი ინტერვიუ. რე სპონდენტი, ყველასთვის კარგად ცნობილი, ერთი ბათუმელი ბიჭია, რომელმაც პოპულარობა და ხა ლხის სიყვარული თავისივე ნიჭის წყალობით მოიპოვა. დეა თავბერიძე „კომედი შოუს“ ტალანტ ად მონათლული, ამიკო ჩო ხარაძე პაროდიების უბადლო ოსტატი - სმენით, ხმით, პლ ასტიკით და მსახიობური ნი ჭით გამოირჩევა. ჯექსონი, შერი, თინა ტერნერი, რეი ჩა რლზი, სტივ ვანდერი, - ეს იმ ადამიანების არასრული სიაა, რომლის პაროდიასაც, ჩვენი სტუმარი, ყოველგვარი რეპე ტიციის გარეშე აკეთებს. - ეს ბუნებრივად ხდებაო, მეუბნე ბა შევარდნაძის ხმით. თუმცა, შეიძლებოდა მოვლენები სულ სხვაგვარად განვითარებულ იყო და ეს ნიჭიერი ბათუმელი დღეს რომელიმე გემის კაპი ტნად მოგვვლინებოდა. ამიკომ საზღვაო აკადემია დაამთავრა და პროფესიით მეზღვაურია. პროფესიის არჩევა მშობლე ბის გადაწყვეტილება იყო და მათ ნება-სურვილს ისიც და ემორჩილა. პრაქტიკა ბათუმის პორტში გაიარა. თუმცა მისი მეზღვაურობა ამითვე შემოიფ არგლა. აკადემიაში `კავეენის~ ჯგუფი დააარსა. მერე აჭარის ნაკრებში მოხვდა, მისი მისვლა ნაკრების `კავეენში~ ფეხბედ ნიერი გამოდგა. ამას საქართ ველოს ჩემპიონობა მოჰყვა. თბილისში გამომგზავრებას კი – საქართველოს ნაკრებში მო ხვედრა. ასე კიბე-კიბე აეწყო და მის ცხოვრებაში წარმატებ აც ნელ-ნელა შემოიპარა... „ჯერ სოჭში ვითამაშეთ, მერე კიევში, შოუს ბიჭებმა შე გვამჩნიეს, მოვეწონეთ და რა მდენიმე აგვიყვანეს. ქასთინგი
გავიარეთ და შტატშიც ჩამს ვეს. ქასთინგზე მინიატურები გავაკეთე. თამაშით ნაჩვენები იუმორი უფრო მიზიდავს, ამ იტომ ჩემი ნომრების უმეტეს ობა ასეთი იყო“. სკოლაში ბათუმში იმ უბანში გაიზ არდა, რომელსაც დღესაც „ჭაობი“ ჰქვია. ნიჭიერ ამიკოს კონცერტებსა და ღონისძიე ბაზე თურმე ხშირად ამღერე ბდნენ. მღეროდა გაკვეთილ ებზეც: „ხშირად ჩემი სიმღერა მადგებოდა კიდეც, ისტორიის გაკვეთილზე მასწავლებლები ისტორიულ სიმღერებს მამღ ერებდნენ და მერე კარგ ნიშა ნსაც მიწერდნენ. ასე ვაღწევდი ხოლმე გაკვეთილებს თავს და ბავშვებსაც ვახარებდი. მათე მატიკის გაკვეთილზე კი ამის გაკეთება ძალიან მიჭირდა, იმიტომ, რომ მათემატიკის შე სახებ ვერაფერს ვმღეროდი“... მშობლები „გენები, რა თქმა უნდა, თა ვისას აკეთებს, მაგრამ ჩემიც დავამატე ცოტა. დედაჩემი ბავშვობაში ტანვარჯიშზე და დიოდა. მამა სუხიშვილების
მოცეკვავე იყო - მამა ახლა მეცნიერ-პროფესორია, დედა ეკონომისტი. ხელოვნებას არც ერთი არ მიჰყვა. ერთადერთი მე გამოვდექიო, ხუმრობს“. თუმცა, როგორც გავიგე, 16 წლის ძმა სიმღერაში არ ჩამო რჩება. ადრე ბავშვთა ოპერაში მღეროდა და სოლისტიც იყო. 5 წლის დაიკოც მღერის. თა ვად კი ბათუმის მეორე მუსიკა ლური სკოლა დაა მთ ავ რა და ფორტეპ იანოს მშვე ნივრად ფლ ობს. ყველა ბა თუმელივით მასაც უყვა რს აჭარული ხაჭაპური და წვიმა. სამს ახურის გამო ბათუმში ჩა სვლა ხშირად არ უხერხდ ება. თუმცა, როცა ჩადის, ქუჩაში ცნობ
ენ და მადლობას უხდიან - გე ნაცვალე, როგორ გვასახელ ეო. „ძალიან მაგარი მომენტია, როდესაც ისეთ ადამიანებს უყ ვარდები, რომლებსაც არ იც ნობ და ეკრანიდან გაგიცნეს. რაც მთავარია, ვარსკვლავური დაავადება არ დამემართა. და თავში ავარდენები არ მქონია.“ - უთქვამთ, ამიკო ძალიან ნიჭიერია და „კომედი შოუს თვის“ გვენანებაო. - ეს არის გადაცემა, რომე ლმაც მე პოპულარული გამხ ადა. ჩემი სამსახური ნიჭისა და შესაძლებლობების ბოლომდე გამოვლენის საშუალებას მა ძლევს. ანაზღაურებითაც კმ აყოფილი ვარ, შრომა მიფასდ ება. მეტი რა უნდა ვინატრო? არ მინდა არსად წასვლა, ძალი ან კარგად ვგრძნობ ჩემს მეგო ბრებთან ერთად თავს. - მსახიობობაზე თუ გიფი ქრია? - მართალია სამსახიობო არ დამიმთავრებია, მაგრამ სურვილი მაქვს, რომ ფილმის მსახიობი ვიყო. ეს ჯერ არავ ის შემოუთავაზებია. თუმცა, რაღაც-რაღაცებს ვაპირებთ და ახლო მომავალში შეიძლება ფილმი ჩვენ თვითონვე გადა ვიღოთ. აქედან გამომდინარე, შეიძლება სხვა ამპლუაში, ფი ლმის მსახიობადაც მიხილოთ.
მ იუ ხე და ვა დ იმ ისა, რომ ჩვ ენს მეზობლ ებს შორის ზღვა ერთა დერთია, რო მ ელ თა ნა ც დ აპ ირ ის პ ირება არას დროს გვქონია, მასთან სიღრ მისეული ურთიერ თობები ქართველებს არასდროს გვახასიათებდა. წინააღმდეგ შემთხვევაში ამ ხელა ისტორიაში ერთი წა რმატებული მოგზაურისთვის ადგილი აუცილებლად მო იძებნებოდა. საქართველოს მოსახლეობის აბსოლუტუ რი უმრავლესობისთვის ზღვა მოვლენაა, რომელიც სადღაც ივნისის ბოლოს იწყება და ოქ ტომბრის შუაში სრულდება... ზღვასთან მეზობლობა დი დად არც ჩვენს სამზარეულოს ეტყობა, ათი ტრადიციული ქართული კერძი რომ ჩამო ვთვალოთ, ზღვის პროდუქტე ბი არც ერთში შეგვხვდება. ვერც ერთ ზღვისპირა თუ არ აზღვისპირა ქალაქში ვერ იპ ოვით კარგ თევზის რესტორ ანს... და მო დით აქ მი ზე ზად შავი ზღვის უვარგისობას ნუ მოვიგონებთ. ერთადერთი, რაც ქართულ სამზარეულოში იმაზე მიგვ ანიშნებს, რომ სხვა ბევრ სი კეთესა თუ უბედურებასთან ერთად ზღვაც მოგვეპოვება, აჭარული ხაჭაპურია...
მაჭა ხელა
`აჭარული~ ივნისის ბოლო ის დროა, როცა გოგონები ღია აუზებს მიეძალებიან ხოლმე. ზღვის სანაპიროზე, გვერდით წამო წოლილ სხვა გოგოზე თეთრ ები რომ არ იყ ვნ ენ. მე ნელნელა აჭარულ ხაჭაპურთან დაახლოება დავიწყე... ზღვა მოდის. ხინკლის არ იყოს, აჭარული ხაჭაპურიც იმ ჯიშის კერძ ია საქართველოში, რომელიც ლეგენდებსა და მითებს ედება ხოლმე საფუძვლად... „ბიცო ლაჩემის ძმას 2 „ტიტანიკი“
აქვს ნაჭამი“ ჰო, „ტიტანიკად“ ფრიად მოზრდილი ხაჭაპუ რი აღირაცხების... პირველი აჭარული ლე გენდა, რაც მახსენდება ჯერ კიდევ ასლანის ხანით თარი ღდება. ერას ქუჩაზე მდებ არეობდა და მგონი დღესაც მდებარეობს სახაჭაპურე „ოქროს გასაღები“. იქ ხაჭა პურის ჭამა ლამის ტურისტ ული მარშრუტის ნაწილი იყო და უამისოდ რუჯიც არ გე კიდებოდა... მერე ფილიალები თბილისშიც გაიხსნა და ერთი პერიოდი აქაც საკმაოდ წარმ
ატებულად მუშაობდა... დღეს ბათუმში „კლუჩიკ ის“ (ვერ და ვი ჯე რებ, რომ ეს სიტყვა გასაღებზე ადვილად გამოითქმის, ალბათ, ესეც ტელეფონის ნომრების ამ ბავია, ტრიდცატ სემ) ფუნქ ციები ლაგუნამ გადაიბარა, მგონი იქვე ახლოს მდებარ ეობს, კარგად არ მახსოვს... არასდროს ადგილი არ არის და ზოგჯერ ხაჭაპურის ლო დინი შეიძლება 40 წუთიც მოგვიწიოს, მაგრამ მაინც ველოდებით, აბა ისე ზღვაზე ნამყოფად არ ჩაითვლები...
აჭარული თბილისშიც ოდითგან კეთდება, ხან სად იყო კა რგი, ხან სად... იყო ერთი უცნაური დაწესებუ ლება „ბათუმი“ სადაც კარგი პელმენის, მისაღები აჭარ ულის და ძალიან მიუღებელი „პუტანკების“ პონტი იყო. არ ვიცი, რატომ უყვარდათ „პუტანკებს“ მაინცდამაინც ეს დაწესებულება, შეიძლება სახელი მუშაობდა და დაღლ ილ დაქანცულები თავს ბა თუმში და არდადეგებზე წა რმოიდგენდნენ ხოლმე...
„მაჭახელა“ „მაჭახელა“ რესტორნების ქს ელია, ზუსტად რამდენი ობიექტი აქვთ, არ ვიცი, მაგრამ დღეს აჭ არული ხაჭაპურის ინდუსტრიაში უპირობო ლიდერები არიან. პირველი „მაჭახელა“ ტექნ იკურ უნივერსიტეტში გაიხსნა, ამავე ჯგუფის სხვა რესტორნე ბის გვერდით... აქვეა იტალიური „ფიორინო“, „კაფე პარიზი“, „თა ღლაურა“ და კიდევ რაღაცები. სავარაუდოდ, გეპეის რომელი ღაც კორუმპირებულმა ხელმძღ ვანელმა ეს ფართი „შეღავათი ან“ ფასში დათმო შევარდნაძის ეპოქაში. იდეაში, რესტორნების გახსნაში ცუდი არაფერია, სა ინტერესო ის არის, რომ ამ თანხ იდან, უნივერსიტეტში სწავლე ბის დონის ამაღლებას ცენტი არ მოხმარებია. ჰო, ოღონდ „მაჭახე ლები“ ყველაზე ნაკლებად არიან ამ ამბავში დამნაშავე... და საერ თოდაც, არასაფუდკრიტიკო მი მართულებით წავედით. ეს „მაჭახელა“, რომელსაც ამჯერად დავეცი, არაყიშვილზე მდებარეობს. პარკინგი აბაშიძ ის ქუჩასთან შედარებით ბევრად უპრობლემოდ ხერხდება... შიგნით სიგრილეა, ინტერი ერში დანარჩენი ფილიალების მსგავსად ხე ჭარბობს, კედლებ იც ხისაა, მძიმე სკამებიც და მა გიდებიც. კედლებზე დანარჩენი რესტორნების უხარისხო პოსტ ერები და ნაირნაირი ხაჭაპურე ბის მრგვალადამოჭრილი ფო ტოები კიდია. ფაქტია, დიზაინზე ზრუნვით აქ დიდად არავინ და ღლილა. ვუკვეთავთ 2 ცომგამოცლილ საშუალო ხაჭაპურს, მე ორი კვ ერცხით მინდა, ქრისტეფორეს – ერთით. 10-12 წუთში მოიტან ეს... ქრისტო იტალიელი კაცია, მოგზაური... ხაჭაპურის ჭამას ვასწავლი, კვერცხს, კარაქსა და ყველს თუ კარგად ათქვეფ, შე მდეგ უმი ცილა აღარ შეგხვდება და ეგრე ჯობია, დამიჯერე-მე თქი ვეუბნები. მიჯერებს, თქვე ფს, ჭამს და მოსწონს.... მეც. – რაო, რას მეუბნებოდი, რა ტომ არ გყავთ მოგზაურებიო? – რა ვიცი, ეზარებოდათ მგ ონი... – და აბა რა არ ეზარებოდათ? – აი, რასაც ახლა აკეთებ, ეგ აქ არასდროს დაზარებიათ. „კოლუმბს“ გაეცინა, გემს ერ თი ყუა მოტეხა და ყველის ტა ლღებში ამოაწო...