PEOPLE’S E
TYL
L TTY YL
L TTY YL
E SS
E TTR RE
S EET TS
L TTY YL
EE SS
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
EE S
E RE TTR
E SS
ქუჩის
E TR
EES S
სტილი
S EET TS
S EET TS
ETS
გვ. 6
Couch Surfing
გვ. 2
კვირა გვ.8
TV Critics დღის შოუგვ. 7
გვ. 4-5
კვირა ცუდი
უცნაურია ზოგჯერ პო ლიტიკურ მოღვაწეებს რა მდენად ბრმა ჰგონიათ ხა ლხი. რამდენიმე დღის წინ ჩვენს პრეს კლუბში ნინო ბურჯანაძე იყო სტუმრად. იქიდან გამომდინარე, რომ ჩემი კომპიუტერი და პრეს კლუბი ერთ ოთახშია, ქალბ ატონი ნინოს მოსმენა მეც მომიხდა. მართალია „ფეის
ბუქზე“ რაღაცას ვთამაშობ დი და ძირითადი ყურადღ ებაც იქით მქონდა, მაგრამ პერიოდულად თამაშს „ვა პაუზებდი“ და პირს ოდნავ ვაღებდი... რაკი პოლიტიკასთან მი მართებაში სინდისზე საუბ არი დაახლოებით იგივეა, რაც საქართველოში კრიკ ეტის განვითარებაზე მსჯე ლობა, ამ თემას აქ აღარ გა ნვავრცობ. რამდენიმე მომენტს გა ვიხსენებ მხოლოდ და შემდ ეგ უკეთეს თემებზე გადა ვალ. 1. ომიდან ორი წლის და პუტინთან ვიზიტების 2-3 თვის თავზე, ქალბატონი ნი ნო უზნეობაში ამხელდა ფო იერვერკების გამშვებ მთავ რობას. მაგათ ეგრე თქვეს აფხაზეთიდან დაინახავენ განათებულ ცასო... კარგი, შეიძლება ვერ არის ფოიე რვერკი ორი წლის თავზე დიდად გამართლებული სა ქციელი, მაგრამ პუტინთან
ჩადი-ჩამოდი? 2. ქალბატონმა ნინომ აგ დებით მოიხსენია წითელი ყაყაჩო, მასთან მიმართებაში ტერმინი „აგდებით“ ცოტა პირობითია, რაკი ამდენწლი ანმა გამოცდილებამ მას იმ ის უნარი ნამდვილად მისცა, რომ ყველაზე ცუდი სათქ მელიც ძალიან მშვიდად და კონსტრუქციულად გამო თქვას. რომ შემომეკამათოს, დამიმტკიცებს, რომ არა თუ
აგდებით, პირიქით დიდი მო წიწებითა და რუდუნებით წარმოთქვა ფრაზა, „ყვავილ იანი გოგონები“... არანაირი სოლიდარობა! 3. მიშას ნათქვამი „ზანგ ების“ გახსენებას მისგან არ ველოდი, ეს შალვა ნათელა შვილის სტილი უფროა. ესეც რომ არა, ქალბატონი ნინოს ოჯახმა, თავის დროზე, ის ეთი პური აჭამა საქართვე ლოს, არცერთი ზანგისთვის, არც ერთ კოლონიზატორს რომ არ უკადრებია. ბიძია თომა არ შეჭამდა იმ პურს... მოკლედ... თუმცა რაღა მოკლედ, პირობა დავდე, რომ სინდისზე არ დავწერ დი. კარგი წინა კვირას იყო ერთი კარგი დღეც, ოთხშაბათს ფეხბურთელთა ახალგაზრ დულმა ნაკრებმა ერევანში მოუგო სომეხ თანატოლებს და მაკედონიელ მსაჯს. არ
ადა მეზობელ სომხებს, რო მლებმაც აქამდე ირლანდიას ორჯერ მოუგეს და ისედაც კარგად ითამაშეს შესარჩ ევი, რომ შეძლებოდათ ყვ ელა თამაშს დათმობდნენ, ოღონდ ქართველებისთვის მოეგოთ... ფეხბურთი რომ დამთავ რდა კალათბურთი დაიწყო, დაიწყო ძალიან მძიმედ და საბოლოოდ მაინც 16 ქულით მოვუგეთ პოლონეთს. უკვე, ალბათ, ზედიზედ 40 თამაში იქნება, რაც საქართველოს თბილისში არ წაუგია. მი ზეზი? დახურულ სივრცეში უფრო უკეთ გამოსდით ქა რთველებს ქომაგობა... ბო რის პაიჭაძის სტადიონი ხომ
არ გადაგვეხურა? ეს დღე ეროვნულმა საფე ხბურთო ნაკრებმა დაასრუ ლა, მოლდოვაში იქაური ფე ხბურთის დაბადების დღეზე 0:0 ითამაშეს. მსაჯი აქაც მასპინძლების იყო. თუმცა ამ ნაკრების თამაშის ყურე ბა ჯერ კიდევ ძალიან მძიმე ამბავია. რა ქნას თემურმა? ჯერ არ წაუგია, მაგრამ მე ზარბაზნეები რომ არა ჰყ ავს? უცნაური აჭარაში ძალიან ცხელა, ძალიან ბევრი სტუმარია და უკვე 2 კვირა იქნება არ უწ ვიმია... სადღაც გავიგე, სა აკაშვილი მტირალა მთის მოჭრას აპირებსო... ნუთუ ისე მოჭრა, რომ არავის გა აგებინა? ჭრელო პეპელა გენიალ ური სიმღერაა, ზე-ქართ ული... ადრე წვიმა არ მოგვწო ნდა, ახლა უნალექობა.
ჩემი ოცნების საქართველოში ნარკომანიაზე ფილმებს არ იღებენ“ მარიტა დამენია მაია იმედაშვილი პროფეს იით რეჟისორია, ამჟამად ფი ლმ „მამაჩემის გელფრენდში“, რეჟისორის ასისტენტად არის დაკავებული. თავისი საქმის პროფესიონალია და საუკ ეთესო შედეგის მისაღებად ყოველთვის ბოლომდე იხარ ჯება. უნდა, რომ მისი ოცნე ბის საქართველოში ეს დარგი კარგად იყოს განვითრებული და კინოში რაც შეიძლება მე ტი ქართველი პროფესიონალი დასაქმდეს. მაია იმედაშვილი: „საერთოდ, ჩემი სამშობლო ძალიან მიყვარს და სხვა ქვეყ ანაში ცხოვრების სურვილი, უბრალოდ, არ მაქვს, მაგრამ მინდა ჩვენთანაც ისე იყოს საქმე აწყობილი, რომ არავის თან სახვეწარი არ გვქონდეს, ჩვენთან უნდა მოხერხდეს ყვ ელა დარგის პროფესიონალი კადრების მომზადება. ჩვენს ქვეყანაში ბევრი რამ არის და სახვეწი და ისეთი ეტაპებია გასავლელი, რომელიც განვ ითარებულ ქვეყნებში უკვე გაიარეს. სამწუხაროდ, ქართ ულ კინოში ბევრი არაპროფე სიონალი და შემთხვევით მო ხვედრილი ადამიანია, ამიტომ გადასაღები თემაც ერთი აქ ვთ და თან საოცრად მარტივ კადრებს იღებენ, არ ცდილ ობენ კამერის შესაძლებლო ბა ბოლომდე გამოიყენონ. საბჭოთა პერიოდის ქართულ კინოში ბევრად მეტი პროფ ესიონალი იყო, ვიდრე დღეს არის, უბრალოდ, მაშინ ტექნ იკა არ იყო ასე წინ წა სუ ლი. არსებობს მსახიობების პრობ ლემაც, საქართველოში კინო მსახიობები, ფაქტობრივად, არ არსებობენ. არიან ძველი თაობის თითო-ოროლა წარმ ომადგენლები, მათ კი კინოში აღარ ეპატიჟებიან. ბევრი თე
ატრის მსახიობია და კინოში ისინი ზომაზე მეტად თამაშო ბენ, რაც კინოს არ სჭირდება. თეატრალურ უნივერსიტეტში კინომსახიობთა ფაკულტეტი, ფაქტობრივად, არ არსებობს. მინდა ქართული კინო საზღ ვრებს გარეთ გავიდეს და მთ ელი მსოფლიოსთვის გახდეს მისაღები, ისევე, როგორც ეს უცხოური ფილმების შემთხვ ევაში ხდება. უბრალოდ, სა მწუხაროა, რომ სათანადო და ფინანსება არ არსებობს. ძალიან დიდი დრო უნდა დაუთმონ სტუდენტებს, რო მლებიც ახლა სწავლობენ და უნდა მოახდინონ მათი სათა ნადო მომზადება პროფ ესიის შესასწავლად. უნდა ჰყავდეთ გამო
ცდილი ლექტორები, ჰქონდეთ თუნდაც ორ-სამწუთიანი ფი ლმების გადაღების საშუალ ება, ჰყავდეთ კომპოზიტორი, ჰქონდეთ სამონტაჟო, რათა სათანადო პრაქტიკა მიიღონ. ქართველმა ბიზნესმენებმა და მთავრობამ მეტად უნდა შეუწყონ ხელი კინოს განვით არებას. გაუშვან სემინარებზე და ტრენინგებზე ისეთ ქვეყნე ბში, სადაც კინოინდუსტრია მეტად არის განვითარებული და იქ გადამზადებულებს უნ და შეეძლოთ, ჩაატარონ მა სტერკლასები ქართველი სტ უდენტებისთვის. ჩემი ერთი მეგობარი ხმის რეჟისორია,
ის და ერთი ოპერატორი ახლა იტალიაში წავიდნენ ფილმის გადაღებაში მონაწილეობის მისაღებად. რაც იქ ყველაზე ძალიან მოსწონთ, ეს დიდი თა ვისუფლება და კიდევ ის არის, რომ ყველაფრის სწავლა შე უძლიათ. ჩემი ოცნების საქართვე ლოში არ უნდა იღებდნენ ფილმებს ნარკომანიასა და ომზე. ჩვენს მთავრობას ახ ლა სწორი პოლიტიკა აქვს და ისეთი რამეები დღეს აღარ ხდება, რომ ეს თემა ისევ შთ აგონების წყარო იყოს. იმედი მაქვს, ხალხის მენტალიტეტ იც შეიცვლება. ქართველებმა შრომის ფასი უნდა გაიგონ, ბევრს ეთაკილება დაბალი რანგის თანამდებობაზე მუ
შაობა და ვერ ხვდებიან, რომ ასე საკუთარი თავის გაზრდას უწყობენ ხელს. და მერე შეეძ ლებათ, ამბიციაც ჰქონდეთ მაღალანაზღაურებად სამსახ ურზე. როდესაც „სარკეში“ მი ვედი, არანაირი გამოცდილება არ მქონდა ჩემი პროფესიის მიუხედავად, მხატვრის ას ისტენტად დავიწყე მუშაობა, მერე ოპერატორის ასისტე ნტად გადავედი, ყველაფერს ვეჭიდებოდი იმისთვის, რომ სამსახური შემენარჩუნებინა და ბევრი რაღაც მესწავლა ჩემს სფეროში. ნელ-ნელა ამ ას ვახერხებ და მერე, ალბათ, მომეცემა საშუალება, დამო უკიდებლად გადავიღო ფილმი დიდ სიყვარულზე“.
Couch Surfing ველოსიპედისტი
რამდენიმე ნომრის წინ, ერთ სოციალურ ქსელზე მქონდა სტატია. „Couch Surfing“-ი კეთილი მოგზაურების მეგობარი საიტია. მისი დახმარებით, სხვა დასხვა ქვეყანაში სამოგზაუროდ წასული ხალხი, უფასო ღამის გასათევს, ან უცხო ქალაქში „გზის გამკვლევ“ ადამიანებს პოულობს. სამწუხაროდ, უახლოეს მომავალში, არსად წასვლას არ ვაპირებ, თუმცა მაინც დავრეგისტრირდი. მოგზაურობა სახლიდან გაუსვლელადაც შესაძლ ებელია, თუნდაც უცხო კულტურის წარმომადგენლებთან ურთიერთობით... ზიხარ საკუთარ სამზარეულოში და შენს გარშემო განსხვავებული ეროვნების ხალხი ტრიალებს... – Travelling Without Moving,(მოგზაურობა მოძრაობის გა რეშე), ალბათ, Jamiroquai-ც რაღაც ასეთს გულისხმობდა. ბოლო კვირის განმავლობაში 7 საინტერესო ადამიანს ვუმასპინძლე... #1 – სიმონი და პიტერი / გრაცი / ავსტრია
ვ უა რ ე . უზარმაზარი ჩანთ ები და ოდნავ გაკვირვებუ ლი სახეები... „აქედან სვანეთში ვაპირებთ წა სვლას, გზამკვლევში წერია რომ იქ, რამდენიმე წლის წინ ხალხს იტაცებ დნენ, მარგამ ახლა ეს გამტაცებლები დაჭერილი არიან. ჩეხეთში სვანეთი საკმაოდ პოპულარული მიმართულ ებაა...“ ჩეხეთში რომ სვანეთი პოპულა რული ყოფილა გამიხარდა და მალე ამაში თავადაც დავრწმუნდი. საღა მოს ორი ახალი თხოვნა დამხვდა ჩემს გვერდზე. სვანეთამდე, კიდევ 4 ჩეხს
არც ესენი გიჟდებიან. სხვა ქალაქე ბში მცხოვრებ ჩეხებს ცოტა ზემოდან გვიყურებენო. ევას და იაროსლავის სტუმრობის პირველ საღამოს საიტ ზე ძალიან სასაცილო წერილი მივიღე. პოლონელი წყვილი ჯერ ბოდიშს მი ხდიდა, ბოლო წუთას გამოგზავნილი წერილისთვის, შემდეგ კი სახლში და ტოვებას მთხოვდა. იმდენად გულახდ ილად ეწერათ, კარგი ტიპები ვართო, რომ დავუჯერე... მომდევნო დღეს, როცა მთელი „პრ აიმტაიმი“ „გმირის“ პრეზენტაციით ვცხოვრობდით, ჩემი სტუმრები მც ხეთაში წავიდნენ. როგორც მათ გზ ამკვლევში ეწერა, მეტროთი დიდუბის სადგურამდე მივიდნენ, იქიდან კი „მა რშრუტკით“ - მცხეთამდე. განვითარებულ ქვეყნებში საშუ ალო ფენა ზოგჯერ ისე ატარებს ცხ ოვრებას, რომ ტაქსში ერთხელაც არ ჯდება. ევა და იაროც ბოლო წლების განმავლობაში პირველად, სწორედ თბილისში ისხდნენ ტაქსში... მართ
ავ
ი
ნი
სიმო
სლ რო
პიტერი
ევა და იარო გვიან, 4 საათზე ჩა მოფრინდნენ. თუმცა დილის 10 სა ათამდე არ შემეხმიანენ, მერე მესიჯი მომწერეს, რუსთაველის მეტროსთან ვართ და აქედან შენამდე რა ნომერი მოდისო... ვწევარ და ვფიქრობ, 14 და 75 ნო მერი ავტობუსები კი მოდიან, მაგრამ ვაი და სხვა მიმართულებ ით წავიდნენ? ავდექი ფეხზე ჩავიცვი, და ნარჩენი რაც მე ცვა ის და ვიტოვე და ტაქსით გა
ია
პირველი სტუმრები ავსტრიიდან იყვნენ. სიმონი 19 წლის, პიტერი – 21ის. წინა კვირას თბილისის „დინამო“, გრაცის შტურმს მასპინძლობდა. ავ სტრიიდან ამ თამაშისთვის ოთხმოც ამდე გულშემატკივარი ჩამოვიდა... ჩემი ორი სტუმრის გარდა, ყველანი სასტუმროებში დაბინავდნენ, ფინა ნსური მომენტი არაფერ შუაშია, უბ რალოდ, ჩემს სტუმრებს, სხვებზე მე ტად აინტერესებდათ თბილისი. კიევამდე მატარებლით ჩავიდნ ენ, ბევრი ლუდი დალიეს და იქიდან თბილისში გადმოფრინდნენ... დაახ ლოებით 23 საათზე ადგილზე იყვნ ენ. ტაქსის მძღოლს მისამართი ავ უხსენი, ამ დროს უკეთესია მძღოლს ფასზე ადგილობრივი შეუთანხმდეს, უცხოელებს ტაქსისტები ყველგან „წეწავენ“, თუმცა თბილისში ზოგჯ ერ ზედმეტი მოსდით... გვიან, დაახლოებით 2 საათზე, ნარიყალაზე ავედით, ტრადიციული მარშრუტები დიდად არ მიყვარს, თუ მცა ეს ადგილი მართლა ეფექტურია, აქედან კი ახლოს მდებარე 24 -საათ იან დაწესებულებას დავეცით. პიტერი: „უკვე ვხედავ იმას, რომ რაც ავსტრიაში, საქართველოსთან დაკავშირებით „საშიში“ ინფორმაცია გვესმის, ბოლომდე მართალი არ უნ და იყოს...“ საერთოდ არ გამკვირვებია, ორ ავსტრიელ ახალგაზრდას საქართვე ლოზე ცოტა მძიმე შეხედულება რომ ჰქონდა, რაც მე ვენაში ქართველები ვნახე... სტრადივარიუსის მოპარვ იდან დაწყებული, ავსტრიის ციხეში ათასობით ქართველით დამთავრე ბული... „ყველაზე საშიში და ცუდი ქართ ველი უკვე ავსტრიაშია, აქ ნურაფრის შეგეშინდებათ...“ – დავამშ ვიდე. დილას, სამს ახურში წავედი. ბიჭები ქუჩაში ბოდია ლო ბდ ნ ენ. მუზეუმებისა და კუს ტბის ნა ხვა სურდათ. კუს ტბაზე ვუთხარი, დიდი არაფერი სა
ნახავი არის-მეთქი... სამსახურის დამთავრების შემდეგ დავურეკე, პიტერი დანარჩენ ფანე ბთან ერთად, ლუდს სვამდა. სიმონი მაინც თინეიჯერია და გოგოებისკენ გაუწია გულმა. ინტერნეტით ვიღაც ქართველი გოგო გაუცვნია, იმას სა დღაც კაფეში წაუყვანია და მეც იქ მელოდებოდა. მივედი... დამხვდა ზედმიწევნით გაპრანჭული გოგო, შორსმიმავალი გეგმებით... თავი ზე დმეტად ვიგრძენი, წყვილი მარტო დავტოვე და იქვე პაბში ჩავედი. ნა ხევარ საათში მოვიდა, იმ გოგომ „და მზასა“ და დაცვამ კაფედან გამოგვ აგდოო... ჯერ დაცვა რა მაგარია და მერე ის გოგო – ცოტა წესიერად რომ ჩაეცვა, ვინ რას ეტყოდა?! მოგვიანებით დანარჩენ ფანებს შევხვდი, ყველა სათითაოდ მოდი ოდა და „ჯიგრულად“ მესალმებოდა, სხვა სიტყვა უკეთ რომ გადმოსცე მდეს „ჯიგარს“ არ ვიხმარდი, მაგრ ამ... როგორც გავიგე, ვერცერთი ვერ იტანს ვენას, არადა სიმონი ახლა ვე ნაში სწავლობს... ცოტა გამიკვირდა, მე მიყვარს ეს ქალაქი და ამათ რამ შეაძულა-მეთქი?! პიტერმა ამიხსნა: „გრაცი აუღებელი ქალაქი იყო, ნა პოლეონიც ვერ იღებდა და ვენის მმ ართველს დაემუქრა, თუ გრაცს არ ამაღებინებთ, ვენას დავანგრევო. ასე ღალატით აიღო ნაპოლეონმა გრაცი 1797 წელს...“ ეს ამბავი ინტერნეტში ვერსად გადავამოწმე, შეიძლება ხა ლხური ვერსიაა და სიმართლესთან საერთო არა აქვს, მაგრამ მე ისტო რიკოსი არა ვარ და ხალხის მონაყო ლი უფრო მაინტერესებს... მესამე დღეს, ფეხბურთზე გრაც ელ ფანებთან ერთად წავედი, ტრ იბუნაზე ოდნავ მოგვინებით ავედი. პოლიცია არ მიშვებდა, ეს სტუმრე ბის ზონააო... ამ დროს მთელი „ფა ნობა“ ისე ახმაურდა, ცოტა გამიხა რდა კიდეც. ყველა ისევ სათითაოდ მოვიდა... თამაში რომ დაიწყო, მეგონა სამშობლოს ვღ ალატობდი, მით უმეტეს „დინა მო“, ჩემთვის, ყ ოვ ელ თვ ი ს სამშობლოსთ ან ასოცირდე ბა. მე-7 წუთზე უკვე ბიჭებისგან მოშორებით ვიჯექი და თამაშის მერე, ხმ აც მათზე მეტად მქონ და ჩახლეჩილი. სიმონი და პიტერი მომდევნო დილას მიფრინავდნენ, იმ საღამოს უკვე ორი ჩეხი სტუმარი ჩა მოდიოდა...
#2 – ევა და იაროსლავი / პოლი ცია ნად მეტუჟი / ჩეხეთი
სურდა, ჩემს სახლში გაჩერება... ევა და იაროსლავი ბიოლოგები არიან, ერთმანეთი ორი წელია უყვა რთ და როცა არდადეგები აქვთ ასე ბოდიალობენ ხოლმე. ორივე 23 წლ ისაა... უცნაურია, მაგრამ ამ ხალხში, პი რველად აღმოვაჩინე თვისება, რომე ლსაც პასიურ კომუნიკაბელურობას დავარქმევ. თვითონ, შეიძლება დღის განმავლობაში 5-6 შეკითხვა დაგისვ ან, მაგრამ შენ თუ რამეს ჰკითხავ, ხალისით და ანთებული თვალებით გპასუხობენ. მივხვდი, ჩემი ზედმეტ ად შეწუხება არ სურდათ... როგორც გრაცელები ვენაზე, პრაღაზე დიდად
ევა
ლა უაზრობაა, რატომ უნდა უხადო მე ტწილად, უპასუხისმგებლო მანქანიან ტიპს იმაზე ათჯერ მეტი, ვიდრე ავტო ბუსი ღირს? როცა მცხეთიდან დაბრუნდნენ მე უკვე პრეზენტაციაზე ვიყავი და ჰალს ტუხიც მეკეთა. სადმე დაგიცდითო... ამ დროს პოლონელებმაც დამირეკეს, აე როპორტიდან მატარებლით (რომელიც ყველა ქართველს გვგონია რომ ბუტა ფორიაა და მიშამ სამარიაჟოდ გახსნა) ცენტრალურ სადგურში მისულან და ნე სვს ჭამდნენ. ცოტა ხანი მაცალეთ, ცოტა ხანი მა ცალეთ...
`ტურიზმი, როგორც აზრის ძიება, მისთვის დამა ხასიათებელი საზოგადოებრივი თამაშებით, მის მიერ წარმოქმნილი ხატებით, გარესამყაროსა და სხვისი თანდათანობით შეცნობის საშუალებაა, ერთგვარად კოდირებული და არამატრავმირებ ელი.~ რაშიდ ამირუ #3 – მაია და იასეკი / პოზნანი / პო ლონეთი ეს წამოწყება აქამდეც საკმაოდ მო მწონდა, ამ ორი ადამიანის გაცნობის შემდეგ კი, უკვე ზუსტად მივხვდი, რას გულისხმობდა ერიკ ეკედალი, როცა გამაფრთხილა, თუ დაიწყებ ვეღარ გა ჩერდებიო... მუსკომედიიდან სადგურთან გავუ არე, ორი დიდჩანთიანი ადამიანი დავი ნახე და ვკითხე: „ორ კარგ ტიპს ვეძებ, პოლონელებს, ხო არ იცით სად არიან?“ ხუმრობას მიხვდნენ და აქ ეთ-იქით დაბნეული სახით ყუ რება დაიწყეს, ვითომ პოლო ნელ ტიპებს ეძებდნენ, მერე გაიღიმეს, ხელი ჩამომართვეს და ტაქსში ჩასხდნენ. დღეს საღამოს სახლში ექ ვსნი ვართ, იაროსლავი, იასე კი და მე, გოგოებით... უკეთეს შემთხვევაში ორი პარალელუ რი დიალოგი სულ მიდის, ასეც ხდება, რომ ერთდროულად სა მი წყვილი ლაპარაკობს, მაგრ ამ ყაყანი მაინც არ არის... ყველამ ჩვენ-ჩვენი ქვეყნის ჰიმნი ვიმღერეთ და დავსხე დით... არ ვიცი როგორ გამოიცნეს ან ჩეხებმა ან პოლონელებმა, რომ ცოტა ლოთი ვიყავი, მაგრამ ფაქტია, ორივე წყვილმა საჩუქრად თავიანთი ეროვნუ ლი სასმელი ჩამომიტანა. „ბეჩეროვკა“ და „ჟუბროვკა“, საგულდაგულოდ შევი ნახე... თბილისში ვსვამთ ჭაჭას!!! რამდენიმე საათში ჩემი მეგობრის დაბადების დღეზე მივდივართ და სამზ რეულოში ვხურდებით. მაიას და იასეკს ორი ფოტო აპარატი აქვთ. ერთი ახალი, ერთიც ძველი, ლე ნტიანი... ლენტიანით დღეში ერთ ფო ტოს იღებენ, დაახლოებით 36 დღე უნ და იმოგზაურონ, ანუ რამდენი კადრიც არის იმდენი... პოლონელებთან ყველაზე მეტი სა ერთო აღმომაჩნდა. კაჩინსკი ხომ მათ მერე ყველაზე მეტად ჩვენ დავიტირეთ, ეკუთვნოდა და იმიტომ... მაშინ სტატ იაც დავწერე, „I Am Poland“, ვაჩვენე და
ი
ეკ ა იას დ ა ი მა
ძალიან გაუხარდათ. ჩვენ და პოლო ნელებს ერთი დიდი საერთო გვაქ ვს – მტერი. ამ სიტყვაზე ბევრი ქართველი მეკამათება ხოლმე, პოლონელებმა კი ეგრევე თავი დამიკრეს... იასეკი: „რუსები შეიძლება ოდ ესღაც მართლა კარგი ხალხი იყო, ჩვენ საკმაოდ ბევრი გვაქვს მათთან საერთო, თუნდაც სიტყვები... უბრა ლოდ, კომუნიზმმა ყველაზე მეტად სწ ორედ ისინი აზარალა და აწი, არა მგონია ოდესმე რამე ეშ ველოთ. შესაბამისად ჩვენც სულ გვექნება ეს თავის ტკ ივილი... შენ იცი რომ კატინის თვითმფრინავის შავი ყუთი დღემდე რუსეთშია?!“ იცით როგორი აპოლიტიკ ური და პოზიტიური ტი პები არიან? მაგრამ ყვ ელაფერს გააჩნია... პა ცეფიზმი და შემრიგებ ლობა საკუთარი მიწის და ხალხის ხარჯზე? დიახ, მე ძალიან მიხა რია მოსკოვს რომ კვ ამლში ვხედავ და ჩემს პოლონელებსაც ასე უხაროდათ... ტრაკის თამაში ძალიან ადვილია, მაგრამ მტერი მაინც ყოველთვის მტერია... იასეკი და მაია ჩემთან 5 დღე დარჩ ნენ, ბოლო სამი დღე მათ რიჩარდი შეუე რთდათ. 20 წლის ჰოლანდიელი ჰიჩჰაი კერი... იასეკი 26 წლის არის, მაია 23-ს... მაგრად დაემთხვა რომ ორივეს დაბა დების დღეს ერთად შევხვდებით, მაია სას ბათუმში 20 აგვისტოს, იასეკისას კი ერთი კვირის შემდეგ, ისევ თბილისში, პოლონეთისკენ გამგზავრებამდე ერთი დღით ადრე. თბილისიდან ერევანში წავიდნენ და სტატიის წერის დროს დამირეკეს, აქ აურმა მასპინძელმა, დღეში 100 დოლა რი მოგვთხოვა, უკვე ვიძინებდით და არ ვიცოდით რა გვექნაო. ახლა გარეთ ვართ გამოსულები, ბარგი იქ გვაქვს და, ალბათ, მაინც მოგვიწევს გადახდაო... წამოდით, დაიკიდეთ-მეთქი ვუთხარი. მერე დამირეკეს, უცხო ელი წყვილი ვიპოვნეთ, ერ თი დღე ეს ენი და გვიტოვებენ და მერე ბათუმში წავიდეთ ერთადო... საყ ვა რლ ებ ი არიან, ძალიან.
ტარე. ვფიქრობ, საქართველო ბევრად საინტერესო კუთხით გავიცანი, ვიდრე ისტორი ული ძეგლებისა თუ სხვა ღირსშესანიშნაობების მო ნახულებაა. ეს ძველი სა ფოსტო ბარათია და მასზე ძველი გრონინგენია გამო სახული, გამიხარდება თუ ოდესმე დაგაინტერესებს როგორ შეიცვალა ამის შე მდეგ ჩემი ქალაქი და ჩემთან ჩამოხვალ...“ დი რ რიჩარდმა საკუთარ წე ა ჩ რი რილში რამდენიმე ლი ნკი დამიტოვა, ერთ ფილმზე მითხრა შენ აუცილებლად უნდა ნა ხოო... More Shoes, ანუ მეტი ფეხსაცმე ლი, არის დოკუმენტ ური ფილმი, ფეხით მოგზაურ ბიჭზე, რო მელმაც მადრიდიდან კიევამდე ფეხით იარა... ყველაზე კარგი ვიდე ოა, რაც ბოლო წლების განმავლობაში მინახავს. რიჩარდი რელიგიას სწავლობს, არდადეგებზე კი ჰიჩჰაიკინგით მოგზაუ რობს, ადრე ამ პრაქტიკას ავტო–სტოპი ერქვა, დღეში საშუალოდ 10 ევროს ხა რჯავს და რამდენიმე ახალ ადამიანს იცნობს. გრძელი წითური თმები და ერთი ნაწნავი... მთელ კონტინენტზე, ალბათ, ჰოლანდიელები ყვ ელაზე კომფორტული და ყველაზე ევროპელი ხალხია. რიჩარდი ამსტერდამიდან დაიძრა და ერევნამდე 4 კვირ აში ჩააღწია, გზაში ათასნაირ ხალხს შეხვდა, ამაზე კარგს 4 კვირაში ვერა
#4 – რიჩარდი / გრონინგენი / ჰო ლანდია რომ მიდიოდა, მორიდებულად გამაღვიძა, მე წავედიო, ჩამეხუ ტა, მადლობა გადამიხადა და საფოსტო ბარათი დამიტო ვა... დავემშვიდობე და ისევ დამეძინა. 3 საათში უკვე მაიამ გამაღვიძა, ერევანში მიდიოდნენ. პოლონელებიც გავაცილე და საძინებელში შემობრუნებულმა რიჩა რდის დატოვენული ბა რათი ვნახე... „ლევან, დიდი მა დლობა მასპინძლობ ისათვის, მართალია აქ მხოლოდ 2 დღე დავრ ჩი და ქალაქი მთლიან ად ვერ დავათვალიერე, მაგრამ სანაცვლოდ ძა ლიან მაგარი დრო ვა
ფერს გავაკეთებდიო... ცხოვრებაში არ მოუწევია სიგა რეტი და მარიხუანა, ეს კიდევ ერთი პასუხია მათთვის, ვინც თვლის, რომ ლეგალიზაცია და დეკრიმინალიზაც ია თაობების დაღუპვას გამოიწვევს. ჰოლანდიაში ყველაზე ნაკლები ნარკ ომანია...
P.S. რიჩარდის, მაიასა და იასეკის წასვლის დილას უხასიათოდ ვიყა ვი, თან ანაც გონიოში წავიდა... ბე ვრი ვიფიქრე რითი მოვქოქილიყავი, დავჯექი და ეს სტატია დავწერე... საღამოს ანა და კაროლინა ჩამოვლ ენ, ჩეხები არიან, პრაღიდან... დილას რომ დამირეკეს სვანეთიდან იძვრ ებოდნენ. ჯეი ქეისი სულ მჯეროდა, Travelling Without Moving - ეს შესაძ ლებელია...
TYL
L TTY YL
E S
E TR
ETS
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
EE SS EE S S
ს ტ ი ლ ი ს ი ჩ ქუ
E RE TTR
EES S S EET TS
ETS
ETS
ფოტო: ანა კობახიძე
ყველა მსურველს, აქვს საშუალება გამოგვიგზავნოს თავისი ფოტო, რომელიც გამოხატავს მის პირად სტილს. გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ შემდეგ ი-მეილ-ზე: tbilisistreetstyle@ gmail.com
1
2
3
4
www.styletbilisi.net
1
ირაკლი ჩიტაძე
2
ია თავაძე
პერანგი: Zara შარვალი: Levi’s ფეხსაცმელი: New Balance
3 4
პერანგი: David Saddler ჯინსი: Cheap Monday
გიგი ჯიქია ფეხსაცმელი: Vox მაისური: Supra
ნინო ჯავაშვილი
პალტო: Tape Measure ჟაკეტი: Steve & Barry’s შარფი: Welsch Josef მაისური: American Figure შარვალი: Rox Jeans ფეხსაცმელი: Vision ჩანთა: Symphon
კო ერთ-ერთი ყველ აზე თანამედროვე და საჭირო ტიპია. ტერმინალისა თუ ნანიკოს შოუს შე მდეგ მას დიდად არც ასაკი მომა ტე ბია და არც სი ბრძნე. სულ ასეთია, ლაღი და მარტივი... წლების შემდეგ სავსებით დამსახურებულად შეუძლია ატაროს „უბერებელი“-ს წო დება, დღეს რომ ქალბატონი ჯულიეტა ვაშაყმაძე ატარ ებს, ზუსტად ისეთი. ნანიკოს პლუსად შეიძ ლება ჩაითვალოს ის, რომ თითქმის არასდროს ეპოტინ ება მისთვის უცნობ თემებს, შესაბამისად შეცდომაც ნა კლები მოსდის... თუმცა ზო გჯერ მაინც უხდება ხოლმე ისეთ საკითხზე ლაპარაკი, როგორიც, მაგალითად, კა ლათბურთია. პორტუგალია სთან გამარჯვების შემდეგ მაგრად შეიცხადა, ესენი ყვ ელა უცხოეთში რომ თამა შობენ, რა უბედურებააო... უბედურება მაშინ გენახათ, საქართველოს ჩემპიონატი დან რომ ვერ გა ეღ წი ათ ამ ბიჭებს.
TV Critics დღის შოუ ერთი ნაბიჯით წინ... „სამოთხის ვაშლებზე“ არასდროს დამიწერია, ამ გადაცემის შესახებ მხოლ ოდ ის ვი ცი, რომ სა კმ აოდ მაღალი რეიტინგი აქვს... „დღის შოუს“ მსგავსად „ვა შლებიც“ სამი-ოთხჯერ მე ქნება ნანახი. აქაც და იქაც ქალბატონ ები სხედან და ჭორაობენ, ერთგან ოთხნი, მეორეგან სამნი... განსხვავება ის არ ის, რომ „ვაშლები“ პირველ არხზე გადის, შესაბამისად, საზოგადოებრივი მაუწყე ბლის სიხშირის წყევლა გა დაცემას სულ თან სდევს. რაში გამოიხატება ეს წყევ
ლა?ეთე რშ ი „მაკის“ ნო უ თბ უქ ია ნ ი ა ხა ლგ აზ რდ ა წამყვანი რომ დასვა, ტელე ვიზორში მაინც საბეჭდი მა ნქანით, 50-60 წლის ქალბ ატონი გამოჩნდება. პირველ არხზე ხომ, 2010 წლის ჩემპ იონატსაც 78 წლის არგენტ ინის მსოფლიო ჩემპიონატის მსგავსი გამოსახულება ჰქ ონდა. ამდენად რაკი „იმედი“, უკეთესი ტექნიკითა და ნა კლებად დაღლილი აური თაა... ერთი ნაბიჯით წინ არ ის, შეიძლება ორითაც. ნანიკო ხაზარაძე – ჩემი აზრითმ, ბოლო წლების სა ტელევიზიო სახეებში, ნანი
კიდევ ერთი მაგარი კითხ ვა დასვა, ვიზა როგორ არის ქართულადო?! :) თუმცა დილეტანტიზმის სიო ამ გადაცემაში სულ სხვა მიმართულებიდან უბერავს...
დოდო ხურცილავა – ერთი მცოდნე და განათლ ებული ხმა ხომ სჭირდე ბოდა გადაცემას, ჰოდა, აქ გამოჩნდა ქალბატონი დო დო... რეალურად ის ახდე ნს ბალანსირებას სამზარ ეულოსა და ტელევიზორს შორის. ქალბატონი დოდო ის პერსონაჟია, რომელზეც მაყურებელი ასე ამბობს ხოლმე, „ძალიან საყვარელ ია...“ კარგი გათვლაა: რეალ ურად გადაცემას მაყურე ბელი იას და ნანიკოს გამო უყურებს, მაგრამ, როცა საქმე შეფასებაზე მიდგება ხოლმე, კარგს ძირითადად დოდოზე ამბობენ. კიდევ ერთ პლუსი, რაც ქალბატონი დოდოს გადა ცემაში ყოფნას აქვს, ის არ ის, რომ მას არც ია და მით უმეტეს არც ნანიკო არ ეკ ამათებიან... სეგმენტი – ვი თომ ქა ლების გადაცემაა, მაგრამ შეიძლება კაცები უფრო უყურებენ. ზოგადად, კა ცები ხომ უფრო ჭორიკნები არიან ...
ია ფარულავა – ერთხელ გადაცემას თაკო ფხაკაძე სტუმრობდა, თაკო ამბობს, საქართველოს ისტორიაში გმირები სულ პირობითი და კრებითი სახელებით არიან შესულიო, მაგალითად 9 ძმა ხერხეულიძე ან 300 არაგვე ლიო... იამ ჩაურთო, იგივე 26 კომისარიო... კაცმა არ იცის იხუმრა თუ არა, ბოლომდე თვითონაც ვერ მიხვდა. ია ძირითადად სპეციფიკ ური შეფასებებით შემოიფ არგლება ხოლმე, ამერიკის დროინდელი „ვაუ“ და „ჰეი“, თუ რაღაც ასეთები... ძირითადად საკუთარ თა ვზე ლაპარაკობს და ერჩის ნანიკოს. როგორც მივხვდი, მას გა დაცემაში ია ფარულავას რო ლი აქვს, ანუ, არაფრის თამა ში და არანაირი გარდასახვა არ სჭირდება, არის ფადი ას ლის ყოფილი ცოლი და რო ბერტ დე ნიროს მეგობარი...
TOP ALBUMS 01. Oliver Koletzki feat. Fran - Hypnotized 01. ვალგალა: საგა ვიკინგზე 02. ტეკკენი 03. უიღბლოს დღიური 04. ალფონსი 05. კარატისტი ბიჭუნა
02. The Smashing Pumpkins Death From Above 03. Boards of Canada - A is to B as B is to C 04. Empire Of The Sun - Walking On A Dream 05. Aphex Twin - We Are The Music Makers 06. Madonna - Beat Goes On
06. თანაკლასელები 07. ბეწვიანთა შურისძიება 08. ადამიანი კაპუცინკების ბულვარიდან 09. სექსი დიდ ქალაქში 2 10. ქილერები
07. Eminem - Love The Way You Lie ft. Rihanna 08. Al Green - Let’s Stay Together 09. Fever Ray - I’m Not Done 10. The Drums - Best Friend
01. The Beatles - Sgt. Pepper’s Lonely hearts Club 02. The Beach Boys Pet Sounds 03. The Beatles - Revolver 04. Bob Dylan Highway 61 Revisited 05. The Beatles Rubber Soul 06. Marvin Gaye What’s Going On 07. The Rolling Stones Exile On Main Street 08. The Clash - London Calling 09. Bob Dylan Blonde on Blonde 10. The Beatles The White Album
01. ქეთათო – ჭერს 02. Ray Charles - Blue Moon of Kentucky 03. Urselle - Suicide Blende 04. The Cult - Sacred Life 05. Sumsuch - Give It My All 06. U2 - Can’t Help Falling In Love 07. Sonny Terry - Sail Away 08. K.D. Lang - Golden Slumbers 09. George Harrison - Not Guilty 10. Johnny Cash - Can’t Help But Wonder Where I’m Bond
შაურმა თბილისში ყველ აფერი ასე არის ხოლმე, გახსნის ერთი „ზაპრავ კას“, მიულაგებენ გვ ერდზე უარესებს თუ უკეთესებს, მიაყრიან ხოლმე რესტორნებს ერთ ქუჩაზე... „პსპ“ და „ავერ სიც“ ყველგან სიამის ტყ უპებივით არიან. შაურმების ისტორია კი ასე დაიწყო: ბავშვობა ში მამაჩემის მე გობარს ჰქონდა ერთი საშაურმე, სპორტის სასახლესთან მიწისქვეშაში და ერთიც სადღაც სხვაგან. არ იმუშ ავაო და დაკეტა... განვლო დრო-ჟამმა შა ურმის გარეშე... ერთხელ, რომელიღაც საშუალ ოზე მაღალი შეძლ ების ქართველი თურქეთში ისვე ნებდა და როცა ბევრ დანარჩენ ქართ ველთან ერთად შაურმას გამალებით შეექცეოდა.... ჩაფიქრდა. ასე მობრუნდა შაურმა საქართველოსკენ და ყვ ელგან, სადაც ადრე ფე ნოვანი ხაჭაპური იყიდებ ოდა, დღეს ვერტიკალურ შამფურზე, გაზის ალებ თან, ვეება ხორცის ნაჭრ ები ტრიალებს... შაურმა შაურმა ახლო აღმოსა ვლური კერძია, მზადდება ცხვრის, თხის, ქათმის, ინ დაურის ან საქონლის ხო რცისგან. ხორცის ფენები საქართველოში მეტწილ ად გაზის ალების ირგვ ლის ტრიალებს და აქედან გამომდინარე შეუძლებე ლია ამ კერძის, როგორც „ჯანმრთელზე“ ლაპარა
კი. შაუ რ მა იჭმევა პი ტასთან, ლავაშთან, ბაგეტთან, ტაბულისა და ფეტუჩის სალათებთან ერთად. „გეპეისთან“, არამ იანცთან, ლესელიძეზე, სა დაც გნებავთ... შაურმას სხვადასხვა ქვ ეყანაში სხვადასხვა სახე ლით იცნობენ, საბერძნე თში მას გიროსს ეძახიან, რაც იქაურად დახვეულს ნიშნავს, სომხეთში ტარნას, თურქეთში დონერ ქება ბს და ა.შ. სულ ვამბ ობდი ქა რთვ ელ ე ბს სომხ ების მს გ ავ ს ი დი
ას პ ორ ა რომ გვქონდეს პიცას იტ ალიურ ხაჭაპურს დაუძახ ებდა მთელი მსოფლიო-მე თქი... აი მაგალითი: იმხელა ავსტრალიის კონტინენტზე შაურ
მას „სომხ ურ ქაბაბად“ იცნობენ. ამ რიგად, სიდნ ეის „გეპეიში“, ყველა სტუდენ ტს სომხეთზე გა რკვეული წარმოდ გენა ექმნება... ზოგადად ეს კერძი ნელ-ნე ლა, ერთ-ერთ ყველაზე პოპუ ლარულ ქუჩის საკვებად გადა იქცა. ყველაზე გემრიელი შაურ მა, რაც გამისინჯ ავს, ამსტერდამშია, ერთი ეგვიპტელი ტიპი აკეთებს. ჩემი მეგობარი ალჟირელი ხალედ ხაჯ ბრაგიმის კონცერტზე იყო ჩასული და ამ ეგვი პტელმა ეს რომ გაიგო, შაურმის ფული არ გა მოართვა. ამას გარდა, რაც გამიგია, ყველაზე კარგი შაურმა თურმე ლი ბანში მზადდება... თუმცა ჩვიდმეტიდან ოცდახუთ წლამდე თბილ ისელების 90 პროცენტს რომ ჰკითხო, სად კეთდება ყველაზე გემრიელი შაურმა მსოფლიოში, გიპასუხებენ: გეპ ეი სთ ან“ და ლესე ლ იძ ე ზე...“
„ გ ეპ ეი და ნ “ ლესელიძემდე ამ ორი „დი რკ ის“ ერ თად მოხსენიებას გარკვე ული საფუძველი მართლა აქვს. ორივეს ერთი მფლო ბელი და აზერი მეშაურმე ჰყავთ. მიუხედავად იმისა, რომ სანიტარიაზე ლაპა რაკი ცოტა უხერხულიც არის, უნდა აღინიშნოს, რომ დანარჩენი ქართული შაურმებისგან განსხვავ ებით, აქ დამზადებული კერძი მართლა გამოირჩე ვა. ერთი შაურმა 4 ლარი ღი რს, კი დევ ლა რი - კო კა-კოლა... გამოდის, რომ სტუდენტი მთელი დღით დანაყრებულია, თან მხ ოლ ოდ 5 ლა რად. 5 ლა რი თავის მხრივ, ათჯერ ძვირია 50 თეთრიან ფე ნოვანზე, რომელიც ჩემი სტუდენტობის დროს უნ ივერსიტეტის პირველი კორპუსის მიწისქვეშაში, უარეს ანტისანიტარიაში კეთდებოდა... თუმცა ორ ჯერ იაფია ორმაგი ჩიზბ ურგერის მენიუზე, რომე ლიც იდეალურ სისუფთ ავეში მზადდება, მაგრამ კაცმა არ იცის, შაურმა უფრო მავნებელია თუ „მა კდონალდსი“. დასკვნა რა თქმა უნდა, ყველაფ ერს, მწვანე, ჯანსაღი სა ლათი ჯობს... თუმცა ზოგჯერ შაურ მაც კარგია, სიკვდილი მა ინც არავის ასცდება :)