Era unha vez unha avoa que vivĂa nunha casa da aldea.
Un dĂa recibiu unha carta:
A neta envioulle unha invitaciรณn de voda.
A avoa contenta apurou a camiĂąar
para ir pronto ĂĄ voda.
No camiño atopou un lobo.
: O lobo díxolle: “Avoíña voute papar”
: A Avoa díxolle:“Lobo non me comas”.
, “Que estou moi fraquiña, cando volva da voda estarei máis gorda”.
O lobo díxolle:
, - Pois vai, que aquí te espero !
No camiño atopou un oso.
: O oso díxolle: “Avoíña, voute papar”
: A Avoa díxolle:“Oso non me comas”.
, “Que estou moi fraquiña, cando volva da voda estarei máis gorda”.
O oso díxolle: , - Pois vai, que aquí te espero !
No camiño atopou un león.
: O león díxolle: “Avoíña, voute papar”
: A Avoa díxolle:“León non me comas”.
, “Que estou moi fraquiña, cando volva da voda estarei máis gorda”.
O león díxolle: , - Pois vai, que aquí te espero !
A velliĂąa chegou ĂĄ casa da neta e,
asustada, contoulle o que pasara.
A neta dĂxolle que non se preocupase;
e, como era tarde, foron durmir
Ao dĂa seguinte celebraron a voda cunha festa rachada.
Cando chegou a hora de volver a casa,
a avoa lembrou as tres feras e tivo medo.
Entรณn a neta foi correndo a horta,
cortou a cabaza mรกis grande que atopou
e abriulle unha porta pequerrecha.
A velliĂąa meteuse dentro da cabaza
e a neta botouna a rodar polo camiĂąo.
. No camiño atopou ao león,.
: O león díxolle :- Cabaza, cabaciña, viches a avoa no camiño?
: A avoa díxolle:
, - Non vin vella, nin velliña, ni n vellón.
Corre, corre cabaciĂąa.
Corre, corre cabazĂłn!
O leĂłn esperou a avoa
e avoa apurou a rodar polo camiĂąo.
. No camiño atopou ao oso,.
: O oso díxolle :- Cabaza, cabaciña, viches a avoa no camiño?
: A avoa díxolle:
, - Non vin vella, nin velliña, ni n vellón.
Corre, corre cabaciĂąa.
Corre, corre cabazĂłn!
O oso esperou a avoa
e avoa apurou a rodar polo camiĂąo.
. No camiño atopou ao lobo,.
: O lobo díxolle :- Cabaza, cabaciña, viches a avoa no camiño?
: A avoa díxolle:
, - Non vin vella, n in velliña, ni n vellón.
Corre, corre cabaciĂąa.
Corre, corre cabazĂłn!
O lobo esperou a avoa
e avoa apurou a rodar polo camiĂąo.
A avoa chegou รก casa moi contenta
por ter burlado ao lobo, ao oso e ao leรณn.
E as tres feras, fartas de esperar horas e horas,
caeron durmidas no camiĂąo.
E soĂąaron con cabazas faladoras.
FI N