Πυξίδα 94 Οκτώβριος 2010

) www.pyxida.gr

ΦΥΛΛΟ

94

XANIA

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

(

ΣEΛ. 2 Aπό μήνα σε μήνα (εικόνες και σχόλια επικαιρότητας από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη και τον Αντώνη Περιβολάκη) ΣEΛ. 3 «Τα Περιττά» από την Βαρβάρα Περάκη Eδώ στο Nότο από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη ΣEΛ. 4 Οψεις - Απόψεις, από τον Μιχάλη Νικολακάκη ΣEΛ. 5 «Καλλικράτης», Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση. Απόσυρση της Γερουσίας ή Επανεγκαθίδρυση της; Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου ΣEΛ. 6 «Τα Ασήμαντα» από τον Γιώργο Κοκκινάκο Ανεπαισθήτως Γράφει η Βούλα Καντεράκη ΣEΛ. 7 Η Συνωμοσία του θορύβου από τον Γιώργο Μανουσέλη ΣEΛ. 8 Μαθαίνοντας Πληροφορική στα Δημοτικά σχολεία γράφει ο Γιώργος Γώγουλος ΣEΛ. 9 Οι Χανιώτες αρχιτέκτονες για την πόλη και τα προβλήματα της ΣEΛ. 10 Το ¨πρόβλημα¨ της αξιολόγησης και η αξιολόγηση του προβλήματος γράφει ο Βασίλης Λούμπος ΣEΛ. 11 «ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» Γιώργος Αγοραστάκης , Eκδόσεις Πυξίδα

ΣEΛ. 12 Η Γνωριμία Γράφει η Νίκη Τρουλλινού ΣEΛ. 14 Τίτλοι ιδιοκτησίας από την Μαρία Κρέτση Ο θρίαμβος του χρόνου από τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 15 «Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…». από τον Μιχάλη Δαρμαράκη Θεός! από την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 16 Τροχιοδεικτικά Πυρά από τον Κώστα Γυπαράκη Με τη φωνή των γονιών Γράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη ΣEΛ. 17 Ο «Ρεμπέτης» του Δήμου Κερδέλα Χωριά Με Φώτα Ανοιχτά 2010 ΣEΛ. 18 "επί γραμμής" από τον Βασίλη Παπαστάμο Βιβλιόραμα ΣEΛ. 19 Βιντεοπροτάσεις από τον Αντώνη Σπανουδάκη ΣEΛ. 20 Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες ΣEΛ. 21 «Στην αρχή του τραγουδιού» από τον Γιώργο Τσίμα «Μουσικές Προτάσεις» ΣEΛ. 22 “Η σύριγγα του Πάνα” από τον Πέτρο Λυμπεράκη ΣEΛ. 23 Με την πυξίδα στα ΜΜΕ Τι γίνεται στην πόλη ΣEΛ. 24 “Στήλη άλατος” από τον Νίκο Χατζηιωάννου «Φασκόμηλο με μέλι» σερβίρει η Θεοδοσία Δασκαλάκη

www.pyxida.gr Πρώτα σκέψου, μετά...

2

ΦΥΛΛΟ

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύμε τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα, σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα παρακάτω σημεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000 LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin Σινεμά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ) Άλλα σημεία: ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ, ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ) ΑΝΕΚ LINES Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο) ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ) OLA STORES NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ Στην Aθήνα: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18) Στη Θεσσαλονίκη: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47) BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ 24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI, 25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Τελικά αυτοί μας αξίζουν;

Περιοχές Natura και συστήματα διαχείρισης πανειλημμένα γίναμε το τελευταίο διάστημα αποδέκτες παραπόνων για την κατάσταση που επικρατεί σε διάφορες περιοχές της Δυτικής Κρήτης και που προβάλλονται ως περιοχές Natura και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Σκουπίδια, τσιμέντα, χαοτικές εικόνες διαμονής κτλ συνθέτουν ένα παζλ τουλάχιστον αποκρουστικό για τους επισκέπτες των περιοχών. Καταφέραμε ή μας κατάφεραν να οριοθετήσουμε μια σειρά από περιοχές φυσικού πλούτου αλλά φαίνεται ότι με την μέθοδο του μη ορισμού συστημάτων διαχείρισης απλά αφήνουμε να αναπαράγονται νοσηρές καταστάσεις αλλά και συνειδητά δίνουμε τη δυνατότητα σε όποιον θέλει να ασελγήσει, να παρανομήσει, να κάνει «παρεμβάσεις» να μπορεί να το κάνει με τον πλέον «νόμιμο» τρόπο. ΓΙ΄ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ. Μ.Φ.

Ε

Δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες που οι επιλογές της εξουσίας φαίνονται να μην είναι καλά προγραμματισμένες εν είναι λίγες οι φορές εκείνες που οι επιλογές της εξουσίας φαίνονται να μην είναι καλά προγραμματισμένες. Συχνά ακούμε για «σφάλματα», για «απρονοησίες», για «λάθη», για «ανικανότητες». Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ένα «σφάλμα» αποκτά δημοσιότητα, γίνεται αντικείμενο σχολίων και συζητήσεων, κατακεραυνώνονται κάποιοι υπεύθυνοι και στο τέλος όλα … μέλι – γάλα. Κι αν δεν έχουν όλα μια μικρή ανάσχεση μέχρι να προχωρήσουν οι εξελίξεις, οι υπεύθυνοι θα βγουν δημοσίως θα ομολογήσουν το λάθος τους, θα κάνουν λόγο για κάτι το οποίο δεν είχαν προβλέψει και θα συνεχίσουν να παίρνουν μέτρα διορθωτικά μέχρι να ξαναστανιάρει η κατάσταση. Αυτά φαίνονται στην επιφάνεια των ΜΜΕ και του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Παρ΄ όλα αυτά βλέποντας τα πράγματα σε βάθος χρόνου, τόσο σε παρελθόν όσο και σε μέλλον θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι τελικά μια σειρά από «άστοχες» επιλογές προκρίνονται και μετά την παρέλευση ενός διαστήματος μεθοδεύονται έτσι τα πράγματα ώστε αυτές οι επιλογές να γίνονται ο

Δ

Οι εκλογές, οι υποψήφιοι και τα μνημόσυνα το δρόμο για την επιλογή δημάρχων και δημοτικών συμβούλων για μια ακόμη φορά τίθεται το ερώτημα του με ποια κριτήρια επιλέγουμε. Με ποια κριτήρια ψηφίζουμε. Σε μια τέτοια αναζήτηση παραθέτουμε στοιχεία προβληματισμού από ένα τοπίο που αλλάζει… Καταρχήν είναι γεγονός ότι ελάχιστοι τόσο από τους ψηφοφόρους όσο και από τους υποψήφιους έχουν ικανοποιητικό βαθμό ενημέρωσης για το τι ακριβώς προβλέπει ο Καλλικράτης και ποιες αρμοδιότητες έρχονται να διαχειριστούν οι νέες δημοτικές αρχές. Έτσι ακούς καθημερινά λόγια κενά περιεχομένου και συχνά αναντίστοιχα με την Καλλικρατική πραγματικότητα. Ο Καλλικράτης εκ των πραγμάτων αλλάζει το τοπίο διοίκησης στις τοπικές κοινωνίες. Από την οργάνωση και την δομή των νέων δημοτικών αρχών μέχρι τον τρόπο διαχείρισης καταστάσεων και σχεδιασμών. Ποιος ασχολείται όμως μ΄αυτό και σε ποιο βαθμό; Στις δημοτικές εκλογές αναπτύσσεται ένα σύστημα – πλέγμα σε σχέση με τις υποψηφιότητες που σε ελάχιστο βαθμό έχει να κάνει με απόψεις και θέσεις. Κατά κανόνα έχει να κάνει με όλα τα άλλα (τοπικά συμφέροντα, διαπλοκές, συγγένειες κτλ). Ένα πλέγμα που αφήνει στο περιθώριο κάθε δυνατότητα συζήτησης επί της ουσίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και που βάζει στη οποία «διαβούλευση» χαρακτηριστικά αποκλειστικά της παραπολιτικής και της συνομοσιολογίας. Στις δημοτικές εκλογές πέρα και πάνω απ΄όλα αυτό που διακυβεύεται είναι το κατά πόσον στην νέα εποχή η αυτοδιοίκηση θα είναι ΤΟΠΙΚΗ. Κατά πόσο θα μιλάμε για δομές που θα είναι δίπλα στον πολίτη, θα μπορούν να αφουγκράζονται τις αγωνίες του, θα μπορούν να λύνουν τα προβλήματα της καθημερινότητας του. Ο διευρυμένος δήμος Χανίων θα έχει μια αναφορά στο μισό πληθυσμό του νομού και με ένα προσανατολισμό προς την πόλη των Χανίων. Το ερώτημα είναι τι γίνεται με τους άλλους Καλλικρατικούς δήμους. Θα λειτουργήσουν με πρωτεύουσες – δορυφόρους μιας αστικοποίησης της υπαίθρου του νομού ή θα αναπτυχθούν ισόρροπα; Κρίσιμο στοιχείο για την πορεία του κάθε νέου δήμου αποτελεί το σε ποιο βαθμό θα αναπτυχθούν λογικές συλλογικής προσέγγισης των τοπικών προβλημάτων και όχι τοπικιστικές αγκυλώσεις. Σε ποιο βαθμό δήμαρχοι και δημότες θα συνειδητοποιήσουν ότι τα προβλήματα τους είναι και προβλήματα του διπλανού τους. Τελικά με αυτά και πολλά άλλα αυτό που απολογιστικά έχει σημασία είναι το τι πράττουμε επιλέγοντας δημοτικές αρχές και όχι το τι λέμε πριν και μετά!!! Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Σ

ληρωμένες «συνεντεύξεις». Πληρωμένα σχόλια. Πληρωμένα παρά-πολιτικά. Πληρωμένοι πολιτικοί και «δημοσιογράφοι». Αυτά τα Χανιά μας αξίζουν; Υποψήφιοι αποδεδειγμένα αλογομούρηδες, αποδεδειγμένα διαπλεκόμενοι, αποδεδειγμένα τρομοκράτες των τοπικών κοινωνιών. Αυτή η αυτοδιοίκηση μας αξίζει; Υποψήφιοι διορισμένοι, υποψήφιοι καρποί παραπολιτικών παραμάγαζων, υποψήφιοι θρεμμένοι από αρρωστημένες «συνεργασίες». Αυτή η αυτοδιοίκηση μας αξίζει; Τελικά αν δεν αντιδράσουμε ως πολίτες αυτά τα Χανιά, αυτοί οι «δημοσιογράφοι» και κυρίως αυτοί οι δημοτικοί άρχοντες μας αξίζουν!!! Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Π

δούρειος ίππος για να περάσουν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο πολύ σημαντικές αλλαγές, πάντα σε βάρος όλων μας. Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον χώρο τον πολιτικό, που έχουν ζήσει χρόνια και εδώ αλλά και στο εξωτερικό είναι δυνατό να υποπίπτουν σε τέτοια δήθεν σφάλματα. Ως εδώ! Καμία από τις βασικές επιλογές της εξουσίας, είτε αφορά σε θέματα σχέσεών μας με άλλες χώρες, είτε οι επιλογές σε οικονομικό επίπεδο, είτε δήθεν εκ παραδρομής δηλώσεις δεν γίνονται στην τύχη. Με εξαίρεση κάποιους ανθρώπους που βρέθηκαν σε υψηλούς θώκους αλλά ήταν στην κυριολεξία «ηλίθιοι», και ανίκανοι, άνθρωποι που αποτελούν μια οικτρή μειοψηφία, οι υπόλοιποι στην πλειοψηφία τους γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν. Σήμερα πληρώνουμε τα δήθεν σφάλματα προηγούμενων εξουσιών. Αύριο θα αναρωτιόμαστε πολύ απλά για το αν έχουμε σπίτι και ταυτότητα. Και αυτό είναι σίγουρο μιας και καμία από τις σημερινές επιλογές δεν γίνεται τυχαία… Α.Π.

«Η αστυνόμευση του πολιτικού λόγου εριορισμοί της μαζικής διαφωνίας στις ΗΠΑ». Με αυτόν τον τίτλο κυκλοφορεί η έκθεση της Αμερικάνικης μη κερδοσκοπικής οργάνωσης The National Layers Guilt, επιτείνοντας τις ανησυχίες που έχει προκαλέσει η πολιτική του Ομπάμα σε θέματα πολιτικών ελευθεριών, πέραν του Ατλαντικού. Οι «δημοκρατικές» ΗΠΑ περνούν μια περίοδο στην οποία όχι μόνο λαμβάνουν χώρα έντονα ιδεολογικά πογκρόμ εναντίον εκείνων που ανθίστανται στις επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ αλλά και πολιτικές και ποινικές διώξεις εκ μέρους της πολιτείας. Προφασιζόμενοι την ασφάλεια του κράτους καθώς και την αποτροπή τρομοκρατικών ενεργειών αλλά και παροχής οποιασδήποτε βοήθειας (ακόμη και ηθικής) σε τρομοκράτες, οι ΗΠΑ προβαίνουν σε αλλαγές νομοθεσίας καταπατώντας στοιχειώδη δικαιώματα ελεύθερης έκφρασης γνώμης. Η αστυνομία από το καλοκαίρι μπαίνει σε σπίτια και γραφεία ακτιβιστών κατάσχοντας υπολογιστές και ο,τι άλλο υλικό κριθεί επικίνδυνο προκειμένου να αποτρέψουν μια νέα εποχή τρομοκρατίας (τι ειερωνία!...). Τελικά, τώρα πια γνωρίζουμε τι ήταν ο Ομπάμα. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τους προκατόχους του. Οι επιμέρους προσπάθειές του να διατηρήσει ένα πιο «λαϊκό» και σοσιαλίζον προφίλ πέφτουν κάθε μέρα στο κενό και τίποτα δεν φαίνεται να κατευθύνει προς τα παρόν τα πράγματα σε μια καλύτερη πορεία για τον κόσμο. Έχουμε ακόμη γολγοθάδες μπροστά μας… Α.Π.

Π

Διακόσια εκατομμύρια χρήστες ναρκωτικών! υτό είναι το επίσημο νούμερο που δίνει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τους εξαρτημένους χρήστες σε όλον τον πλανήτη. Σε μια εποχή που «έγινε η απώλεια (της ζωής) συνήθειά μας» παραφράζοντας τον στίχο από τα «Διάφανα Κρίνα» δεχόμαστε αβίαστα το γεγονός ότι περίπου 1 στους 30 κατοίκους αυτού του πλανήτη είναι χρήστης. Θα μπορούσαμε πριν από μερικά χρόνια να το φανταστούμε αυτό; Και όμως, όπως πάντα, η πραγματικότητα μας ξεπερνάει. Και δεν έχει ιδιαίτερη αξία να αναζητήσουμε αιτίες και στατιστικές εύκολο είναι να τα βρούμε, εξάλλου η «Πυξίδα» χρόνια τώρα έχει δείξει την ιδιαίτερη ευαισθησία της σε αυτό το θέμα. Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια παγκόσμια συζήτηση σε επίπεδο υψηλών προσώπων που στοχεύει στην … νομιμοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών σε διεθνές επίπεδο. Από τους επικεφαλής μιας τέτοιας πρωτοβουλίας είναι και ο πρώην Ισπανός πρωθυπουργός Φελίπε Γκονζάλες και μάλιστα το επιχείρημα του είναι ότι η πρωτοβουλία πρέπει να είναι διεθνής μιας που καμιά μεμονωμένη χώρα δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος. Αλλά δεν είναι μόνο ο Γκονζάλες. Ακόμη και ο συντηρητικός Σβαρτζενέγκερ, κυβερνήτης της Καλιφόρνια που πριν από λίγα χρόνια ζήτησε την απαγόρευση του καπνίσματος στις παραλίες για να μ ην … μολύνεται η ατμόσφαιρα, έχει ταχθεί υπέρ της νομιμοποίησης του χασίς για δήθεν … φαρμακευτικούς σκοπούς. Αλλά αν τα σκεφτούμε καλά αυτά δεν μπορεί κανείς να τάσσεται έτσι απλά υπέρ μιας νομιμοποίησης των «μαλακών» διότι το χειρότερο είναι πως η νομιμοποίηση των ναρκωτικών φέρνει την πλήρη και ολοκληρωτική αποχαύνωση και νέκρωση της κοινωνίας. Τυχαίο που γίνεται τώρα αυτή η συζήτηση; Δεν το νομίζω… Α.Π.

Α

ΦΥΛΛΟ

3

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

«Υπάρχουν πάντα λόγοι…» Γράφει η Βαρβάρα Περάκη

τα μισά του Οκτώβρη, με ζέστη και ψιλοβρόχια, με προσπάθειες προσαρμογής σε ρουτίνα που προσπαθώ να βελτιώσω, συμβαίνουν όμορφα και καλά πράγματα. Δεν ξέρω, αν είναι ανέλπιστα και περίπου αναμενόμενα δεν ξέρω, αν όλοι τα αντιλαμβάνονται στις σωστές τους διαστάσεις. Όμως αυτά γίνονται γιατί, όσο υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι όνειρα, ελπίδες, άνθρωποι που επιτίθενται στη μαυρίλα της ζωής, τόσο θα σκεφτόμαστε ότι το αύριο, ίσως να υπόσχεται το θετικά διαφορετικό. Το ΘΑΥΜΑ ΣΤΗ ΧΙΛΗ ανοίγει δρόμους και τρόπους μιας άλλης προσέγγισης για τη δυνατότητα του συνδυασμού ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ-ΕΠΙΜΟΝΗ. Τα εγκαίνια του ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ για τα παιδιά στην Αθήνα καταφάσκουν στη διάσωση της ζωής τόσων τρυφερών πλασμάτων, που βρέθηκαν νωρίς σε ζόρικες αναμετρήσεις με το αφύσικο για την ηλικία τους. Η ταινία «Στρέλλα» που παρακολούθησα αυτές τις μέρες στο σινεμά, με έφτασε μ΄έναν «σιωπηρό» λυρισμό στα κατάβαθα μιας υπαρξιακής αναψηλάφισης, μου έδειξε μια αδυσώπητη ζωή τόσο υπέροχα δοσμένη σκηνοθετικά, σα να είναι η συνέχεια της Στέλλας του Κακογιάννη και της Ευδοκίας του Δαμιανού. Μια καλή στιγμή της ελληνικής τέχνης το σήμερα που γενναία αντιστέκεται και προτείνει. Εξάλλου η αρχαία ελληνική τραγωδία είναι η μεγάλη μήτρα του σύγχρονου θεάτρου και σινεμά και αυτό το ένιωσα, με θαυμαστές ισορροπίες ενός χιούμορ καταλυτικού και ενός σύγχρονου μελοδράματος. Το «Νησί» της Βικτώρια Χίσλοπ, σε διασκευή βέβαια, στο Mega, ήταν μια ανάσα στο ζοφερό και χυδαίο τηλεοπτικό τοπίο. Είμαι περήφανη, γιατί ο μαθητής μου είναι ο σκηνοθέτης της σειράς ο Θοδωρής Παπαδουλάκης και ακόμα περισσότερο γιατί η ποιότητα ανθίσταται, επιτίθεται και κερδίζει. Τα μηνύμα-

Σ

τα τ΄ αναλύουν οι ειδικοί, εδώ όμως εστιάζω στα πρόσωπα των ηρώων που είναι οι μονόδρομοι για να περάσουν οι καημοί και τα πάθη της ζωής τους, ανέλπιστα, ανεπιθύμητα, ξορκισμένα. Οι αναρτήσεις στο facebook με τραγούδια, μουσικές, κουβέντες, στίχους ποιητών, μοιρασμένες ανησυχίες, γλυκές προσμονές για την απάντηση που θάρθει είναι μια χαρά και αυτή, εκεί, τη νύχτα, όταν όλοι κοιμούνται και βρίσκεις κι άλλη που είναι σαν κι εσένα. Η άφιξη του παιδιού μου από το «μακρινό» Ρέθυμνο, την Παρασκευή το βράδυ κι οι κουβέντες τρυφερότητας και γλύκας που γεμίζουν ήχους το σπίτι μου κι εμένα με υποχρεώσεις «μαμαδίστικες» για το Σαββατοκύριακο με μαγειρέματα και πλυντήρια. Οι καθημερινές λέξεις της μαμάς μου από το τηλέφωνο, για να προσέχω, να ξεκουράζομαι και να ηρεμώ, γιατί με νοιάζεται, με χρειάζεται, της λείπω. Έτσι το χάδι διατρέχει την τηλεφωνική γραμμή, τη διαπερνάει και μικραίνω παράξενα κι αφήνομαι σα μικρό παιδί σε μια βελούδινη αγάπη. Βέβαια, υπάρχουν κι οι επιταγές του Νοέμβρη. Ο Καλλικράτης μόνος του, χωρίς τον Ικτίνο, μπήκε στο λεξιλόγιο μας, σε κατάχρηση νομίζω. Ίσως θάπρεπε να γράψω και γι΄αυτό. Έτσι οφείλει να κάνει μια «καθωσπρέπει» υποψήφια. Αλλά δε μου βρήκε. Έτσι γιατί η δύσκολη ζωή μας, μας μαλακώνει, μας κάνει ποιο συγκαταβατικούς, ποιο ανθρώπινους; Δεν ξέρω. Είναι μάλλον που ψάχνω τρόπους για να φεύγω μπροστά, να βλέπω τη ζωή σα χάρη και όχι σα βάρος. Είναι γιατί ψάχνω αυτά που διαρκούν πάνω και πέρα από την προσωρινότητα μιας στιγμής, μιας μέρας, της πολιτικής, της ρουτίνας, της δουλειάς, της απελπισίας. Είναι ίσως γιατί φταίει η βροχούλα που κάτι προσπαθεί να πει.

Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης», επιδιώκονται σημαντικές αλλαγές στο χαρακτήρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι νέες δημοτικές Αρχές θα κληθούν να διαχειριστούν νέα σύνθετα καθήκοντα σε μεγαλύτερη γεωγραφική έκταση. Γράφει Την ίδια στιγμή οι οικονομικοί πόροι o Mατθαίoς που θα τους διατίθενται όχι μόνο δεν Φραντζεσκάκης είναι εξασφαλισμένο ότι θα αυξάνονται ισοδύναμα, αλλά αντίθετα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης, θα μειώνονται δραστικά. Αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο κοινωνικό ρόλο του νέου Δήμου και αρνητική επίδραση στη καθημερινότητα των πολιτών. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες μια ισχυρή, μαχητική, αποτελεσματική και κοινωνικά ευαίσθητη Δημοτική Αρχή, που θα σταθεί δίπλα στην δοκιμαζόμενη τοπική κοινωνία, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Σήμερα έχομε ανάγκη από μια Δημοτική Αρχή που στο κέντρο της πολιτικής της θα είναι οι τοπικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον, θα τηρεί ευλαβικά την ισοπολιτεία, θα στηρίζει τις συλλογικές δημιουργικές πρωτοβουλίες, θα στέκεται με αντικειμενικότητα και αποτελεσματικά δίπλα στα μικρά και μεγάλα καθημερινά προβλήματα των δημοτών, προτάσσοντας τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης. Μια Δημοτική Αρχή αποτελεσματική, αυστηρή και δίκαιη στην διαχείριση του κοινωνικού πλούτου, με σαφές και συνεκτικό αναπτυξιακό όραμα. Μια δημοτική Αρχή αποφασισμένη να διαφυλάξει τα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά του Δήμου. Που θα ενώνει και δεν θα διαιρεί. Μια Δημοτική αρχή που θα υπηρετεί το συνολικό και συλλογικό συμφέρον χωρίς διαχωρισμούς, αλλότριους σκοπούς κι επιδιώξεις. Μια Δημοτική Αρχή που δεν θα είναι απολογητής μιας κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής. Τώρα παρά ποτέ έχει σημασία καταρχήν η συμμετοχή. Να ψηφίσουμε! Επίσης έχει ιδιαίτερη σημασία να επιλέξουμε όχι τον φίλο, τον συγγενή, το «καλό παιδί», τον πιο δημοσιοσχετίστα αλλά αυτούς που μπορούν και θέλουν να δράσουν συλλογικά., για το συμφέρον του κάθε τόπου. Γιατί μετά… απλά θα είναι αργά.

4

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Θέλουμε να κλείσουν τα φώτα στα χωριά μας; καθηγητής πολιτικής επιστήμης Μ. Σπουρδαλάκης περιέγραφε πρόσφατα τους μετασχηματισμούς του κράτους υπό το καθεστώς των νεοφιλελεύθερων μεταμορφώσεων του, ως μία διαδικασία εκκένωσης: προς τα πάνω με τη μεταβίβαση λειτουργιών προς υπερεθνικούς οργανισμούς, προς τα έξω ενισχύοντας φορείς της κοινωνίας των πολιτών, ανεξάρτητες αρχές και άλλους μη δημοκρατικά ελεγχόμενους θεσμούς, και προς τα κάτω μεταφέροντας αρμοδιότητες προς χαμηλότερες βαθμίδες διοίκησης. Ο Καλλικράτης αποτελεί την τρίτου αυτού τύπου μεταρρύθμιση, στη προσπάθεια του Ελληνικού κράτους να προσαρμοΓράφει στεί στις δεσμεύσεις που o Mιχάλης Nικoλακάκης ανέλαβε η Ελληνική κυβέρνηση με την υπογραφή του μνημονίου. Το σχέδιο «Καλλικράτης», μέσα από το πέπλο απροσδιοριστίας που ακόμα το σκεπάζει, αποσκοπεί στη μεταβίβαση κρατικών λειτουργιών υγείας, παιδείας, περιβάλλοντος, πολιτισμού κ.λ.π. στην αυτοδιοίκηση, χωρίς να συνοδεύονται όλες οι αντίστοιχες υπηρεσίες από τους απαραίτητους πόρους. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για την εμπορική εκμετάλλευση όλων των παραπάνω, ακόμα και των πλέον γραφειοκρατικών υπηρεσιών, είτε με την εγκαθίδρυση χορηγών είτε με τη δημοπράτηση υπηρεσιών ώστε να λειτουργούν από ιδιωτικές εταιρίες. Η διαδικασία δεν είναι βεβαίως καινούργια για το ελληνικό κράτος, είναι όμως πρωτόγνωρη ως προς την έκταση της. Ενώ η πολιτική νομιμοποίηση των μεταρρυθμίσεων του «Καλλικράτη» εδράζεται στο αίτημα για δημιουργία ισχυρών και κυρίως δημοκρατικών αυτοδιοικητικών δομών, στην πραγματικότητα η ίδια συνιστά μία υποχώρηση ως προς τα επίπεδα δημοκρατίας στις τοπικές κοινωνίες.Ο αριθμός των εκλεγμένων συμβούλων αυξάνεται, οι δήμοι και οι περιφέρειες αποκτούν πλήθος επιτροπών διαβούλευσης όπου οι «κοινωνικοί εταίροι» θα συναποφασίζουν για τα μελλούμενα στον τόπο τους, αλλά επί της ουσίας το κέντρο λήψεις των αποφάσεων

Ο

απομακρύνεται από τον πολίτη. Στους μεγαλύτερους πλέον δήμους το δημοτικό συμβούλιο αποδυναμώνεται προς χάριν της εκτελεστικής επιτροπή, μικρής τοπικής κυβέρνησης, πρόσβαση στην οποία θα έχει μόνο ο συνδυασμός που επικρατεί. Αντίστοιχα, οι πάλαι ποτέ κοινότητες παρά τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίας που ο νέος νόμος τυπικά προβλέπει, στερούνται οποιασδήποτε αποφασιστικής αρμοδιότητας, με τους πάλαι ποτέ γέρους κοινοτάρχες να μετατρέπονται σε κάτι λιγότερο από υπάλληλους της δημοτικής αρχής. Και αν ακόμα ο ορυμαγδός των επιτροπών των νέων ΟΤΑ μπορέσει να απορροφήσει το στρατό των αυτοδιοικητικών στελεχών, οι νέοι τοπικοί άρχοντες με μηδενικά κονδύλια στα χέρια τους θα κληθούν να κάνουν αυτό που η κυβέρνηση αποκρύπτει επιμελώς: να στερήσουν από τους μικρότερους οικισμούς όλες εκείνους τους στοιχειώδεις πόρους που είναι απαραίτητη στην ήδη άνιση μάχη τους για επιβίωση. Κοινώς, οι επόμενη δημοτικοί άρχοντες καλούνται να κατεβάσουν τους διακόπτες από τα φώτα στις πλατείες των χωριών μας. Ο μικρότερος βαθμός δημοκρατίας στα νέα αυτοδιοικητικά μορφώματα αποτυπώνεται και στους περιορισμούς που βάζει ο νέος νόμος στους μικρότερους σχηματισμούς. Κομμάτι εξάλλου της «μνημονιακής πολιτικής» είναι και ο αφανισμός των αντιτιθέμενων φωνών στις νέες μεταρρυθμίσεις. Τα αυστηρά κριτήρια για τη δημιουργία ψηφοδελτίων αλλά και ο διακοσμητικός χαρακτήρας των όποιων εκλεγμένων εκπροσώπων, δεν δίνει στα μικρότερα πολιτικά μορφώματα, και δει της αριστεράς, παρά μία διέξοδο, εάν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν λόγο στα αυτοδιοικητικά τεκταινόμενα της χώρας. Τη δημιουργία ισχυρών ενωτικών συλλογικοτήτων σε τοπικό επίπεδο, που θα αποκτούν διάρκεια στο χρόνο και, δια της εσωτερικής τους δημοκρατίας, θα υποκαθιστούν το αίτημα συμμετοχής των πολιτών στα κοινά. Σε αυτή τη συγκυρία, ο ατυχής νεότευκτος κατακερματισμός στον χώρο της αριστεράς, επί επίδικων παντελώς άσχετων με τα αιτήματα και τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, είναι ποιο άκαιρος από ποτέ.

«Το Νησί» ια ψυχρή ριπή ανέμου διέσχισε τα στενά δρομάκια της Πλάκας και η παγωνιά του φθινοπωρινού αέρα αγκάλιασε τη γυναίκα, παραλύοντας το κορμί και το νου της, προκαλώντας ένα μούδιασμα που σχεδόν εκμηδένισε τις αισθήσεις, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να της απαλύνει τη θλίψη. Καθώς περπατούσε με δυσκολία τα τελευταία λίγα μέτρα μέχρι την αποβάθρα, έγειρε βαριά στον πατέρα της. Το βάδισμά της έμοιαζε με ταλαιπωρημένης γριάς, που κάθε βήμα της προκαλεί διαπεραστικό πόνο. Αλλά ο δικός της ο πόνος δεν ήταν σωματικός. Το κορμί της ήταν τόσο δυνατό όσο και οποιασδήποτε νεαρής γυναίκας που είχε περάσει τη ζωή της αναπνέοντας τον καθαρό κρητικό αέρα. Η μικρή βάρκα, φορτωμένη άτακτα με μπόγους που είχαν περίεργο σχήμα και ήταν δεμένοι με σχοινί, χόρευε στο θαλασσινό νερό. Ο άντρας, σκυφτός, ανέβηκε πάνω της αργά, και άπλωσε το χέρι του για να βοηθήσει την κόρη του. Ο άντρας έλυσε τον κάβο -δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ειπωθεί ή να γίνει- και το ταξίδι τους άρχισε. Δεν ήταν η αρχή μιας σύντομης διαδρομής για την παράδοση προμηθειών. Ήταν η αρχή ενός ταξιδιού χωρίς επιστροφή, με προορισμό το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής. Μιας ζωής σε αποικία λεπρών. Της ζωής στη Σπιναλόγκα…

Μ

Το Mega διασκευάζει για την τηλεόραση το βιβλίο «Το Νησί», της Victoria Hislop. Τη διασκευή του βιβλίου έχει αναλάβει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, μια σεναριογράφος με τεράστιες τηλεοπτικές επιτυχίες στο ενεργητικό της, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο πολυβραβευμένος Χανιώτης σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης. Κάθε Δευτέρα στις 21:50

ΦΥΛΛΟ

5

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

«Καλλικράτης», Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση. Απόσυρση της Γερουσίας ή Επανεγκαθίδρυση της; αθώς ο Οκτώβρης προελαύνει, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι, εκτός απροόπτου, το παζλ των υποψηφιοτήτων για το νέο Δήμο Χανίων έχει συμπληρωθεί, γεγονός που χαρακτηρίζει κι ένα μεγάλο ποσοστό άλλων, «ώριμων» Δήμων. Μάλιστα οι υποψήφιοι «Καλλικρατικοί» Δήμαρχοι Χανίων, πρωτοπορώντας σε σχέση με άλλους συνυποψήφιούς τους, έδωσαν και την πρώτη προεκλογική τους «μάχη», «εκτιθέμενοι», εν συνόλω, στους πολίτες, στο χώρο του νυν Δημαρχιακού Μεγάρου, μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς εντούτοις την παρουσία δημοσιογράφων. Δεν θα δηλώσω ούτε οργισμένος, ούτε θυμωμένος από όσα είδα και άκουσα, σ’ αυτή την πρώτη αντιπαράθεση. Πολύ θα ήθελα κάτι τέτοιο, όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι ο καναπές είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο μείωσης και της οργής και του θυμού του τηλεθεατή κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση σ’ αυτό. Μια ελαφριά αγανάκτηση με κυρίευσε, όμως, αγανάκτηση με αποχρώσεις απογοήτευσης, όταν είδα τα blogs να αναρωτιούνται, υπό μορφή γκάλοπ, «Ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις;». Χωρίς να είμαι αντίθετος σ’ αυτή αλλά και σε κάθε άλλη μορφή ελεύθερης έκφρασης, αυθόρμητα αναρωτήθηκα γιατί το πρώτο ερώτημα που πλανήθηκε στο μυαλό μας ήταν αυτό και όχι το «Ποιος άγγιξε την ουσία με τις τοποθετήσεις του;». Αν δεχθούμε αυτό που ακούσια μα αληθινά εκφράσθηκε παραπάνω, αν δεχθούμε ότι οι εντυπώσεις ξεπερνούν σε αξία την ουσία, τότε επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι έχουμε κάνει ένα πρώτο, ολέθριο βήμα σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα με το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις. Ο Καλλικράτης, ως Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση, από όραμα έγινε συγκεκριμένος λόγος, καταγράφηκε σε κείμενο, δόθηκε για διαβούλευση, δέχθηκε κάθε είδους κριτική, ψηφίσθηκε, και τώρα οδεύει προς την εφαρμογή του, με κύριο στόχο την προσπάθεια βελτιστοποίησης της εξυπηρέτησης του Πολίτη από υπηρεσίες μιας

Κ

Δημόσιας Διοίκησης στην οποία τούτος θα έχει πια άμεση πρόσβαση. Ευχή όλων είναι να πετύχει, σε διαφορετική όμως περίπτωση το πισωγύρισμα θα είναι αναπόφευκτο. Ο Καλλικράτης οραματίζεται τους Δημότες του μέσα σε ένα ισχυρό Δήμο, ο οποίος, συγκεντρώνοντας το σύνολο των αιτημάτων του πολίτη, θα απλουστεύει σημαντικά την καθημερινότητά του, αφήνοντας για τις Περιφερειακές Διοικήσεις, μόνο εκείνα τα αντικείμενα που θα «ξεφεύγουν» από τα Δημοτικά όρια και θα ‘χουν από τη φύση τους ευρύτερο γεωγραφικό ή θεσμικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό, ο Καλλικράτης θα «απαιτήσει» ανθρώπους που θα αντιληφθούν άμεσα το γεγονός ότι οι νέοι Δήμοι θα πρέπει να είναι ανταποδοτικοί. Και για να υλοποιηθεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει όραμα και στρατηγική αλλά και συγκεκριμένο πρόγραμμα εκμετάλλευσης των οικονομιών κλίμακας και των ανθρώπινων πόρων. Όλα τα παραπάνω δεν χωράνε βέβαια στη φράση «…ο νόμος είναι δεδομένος, το ίδιο και οι πόροι…» την οποία θα χαρακτήριζα, πρόχειρα, εκτός τόπου και χρόνου. Ο Καλλικράτης θα απαιτήσει τρομερή προσπάθεια για να παγιωθεί ως μια μεταρρύθμιση από τον Πολίτη για τον Πολίτη και να μην εκφυλιστεί σε μια κατάσταση παράλληλου βολέματος ψηφοφόρων και χρόνιων, απολιθωμένων πρακτικών που θεωρούν τον Πολίτη την ανεπιθύμητη διακοπή της ήσυχης ημέρας τους. Τίποτα, μα τίποτα δεν είναι δεδομένο, όλα θα πρέπει να κερδηθούν μέσα από αξιοκρατικές διαδικασίες. Ο Καλλικράτης είναι από τη φύση του αποκεντρωτικός, μόνον έτσι άλλωστε θα ξετυλίξει τις αρετές του. Μια τέτοιου είδους μεταρρύθμιση θα είναι καταδικασμένη εάν γίνει προσπάθεια να εφαρμοσθεί στην πράξη από ανθρώπους προερχόμενους από την κεντρική εξουσία. Ο κόσμος θα νοιώσει για μια ακόμα φορά προδομένος κι οι οραματιστές του θα δουν τη σύλληψή τους να συνθλίβεται κάτω από τις κομματικές επιδιώξεις και το ψευδοδίλλημα που

ήδη ακούγεται, «…για να μην χαθεί και πάλι ο Δήμος». Κυρίως όμως το μοντέλο αυτό, του Καλλικρατικού Δημάρχου που προέρχεται από την κεντρική εξουσία, είναι με βεβαιότητα θνησιγενές, για τον απλούστατο λόγο ότι οι «προς τρίτους» ανεξόφλητες επιταγές του δεν θα αφορούν μόνον το νέο Δήμο, αλλά και όλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα εξουσίας. Τούτο δε το σύστημα, τον τελευταίο καιρό, έχει μεγάλα «χρέη» τα οποία δεν επιτρέπεται να καλύψει αυτός που απερίσπαστα οφείλει να ασχοληθεί μόνο με το καλό των πολιτών. Ο Καλλικράτης ως Αυτοδιοικητική Μεταρρύθμιση, θα έπρεπε νομοθετικά, εξ’ αρχής, να προστατευθεί από μια τέτοια διάβρωση, δηλαδή να αποτελεί «άβατο» για ανθρώπους της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Όλα όσα έγιναν για να τους εγκολπώσει μάλλον μας αποθαρρύνουν. Άκουσα κατά τη διάρκεια της εν λόγω τηλεοπτικής αναμέτρησης από υποψήφιο Δήμαρχο, νυν βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, ότι δεν εγκατέλειψε τον βουλευτικό του θώκο λόγω του ότι «η λαϊκή εντολή 22.500 και πλέον ψηφοφόρων μπορεί να αναιρεθεί μόνο από ανάλογη εντολή». Αυθόρμητα σκέφτηκα ότι η παροιμία με τον σκύλο και την πίτα ταιριάζει απόλυτα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αλλά ταυτόχρονα αναρωτήθηκα τι θα γίνει, εάν ο συνδυασμός του και ο ίδιος προσωπικά, στους οποίους εύχομαι ολόψυχα το καλύτερο, λάβουν ένα σύνολο ψήφων τέτοιο και την τιμητικότατη λαϊκή εντολή που θα τους οδηγήσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης του νέου Δήμου Χανίων. Μια τέτοια εντολή δεν θα είναι αναμφισβήτητα ισχυρότερη; Αν την ακολουθήσει θα κερδίσει την εκτίμηση πολλών και φυσικά τη δική μου. Εάν όμως σε μια τέτοια, υποθετική πάντα εξέλιξη, προτιμηθεί η βουλευτική έδρα, με τη δικαιολογία ότι με τον όρο «ανάλογη λαϊκή εντολή» εννοούσε βουλευτικές εκλογές, τότε η εκτίμηση μάλλον θα δώσει τη θέση της στην αίσθηση ότι εισπράξαμε εμπαιγμό. Συχνά όλοι μας κριτικάρουμε την ηλικία των υποψηφίων. Σκέφτομαι γιατί άραγε μας ενοχλεί η μεγάλη ηλικία, αφού σε γε-

νικές γραμμές είμαστε, λιγότερο ή περισσότερο, σύμφωνοι με την άποψη που υποστηρίζει ότι «…σημασία δεν έχει η βιολογική ηλικία, αλλά η φρεσκάδα των ιδεών και των απόψεων». Μάλλον πως μας ενοχλεί η…διαρκής παρουσία στην πολιτική σκηνή συγκεκριμένων ηλικιών – δεκαετιών, σε σχέση με άλλες. Πέρα από αμφιβολία, κάθε Γράφει ο θεωρώ ότι η ηλικιακή Κυριάκος Γ. σύνθεση του πάνελ Κώτσογλου* των υποψηφίων Δημάρχων για το νέο Δήμο Χανίων αποτελεί ήττα, για να μην πω συντριβή, της δεκαετίας 40-50. Όμως επίσης πέραν κάθε αμφιβολίας αποτελεί και εντυπωσιακή ανικανότητα των ανθρώπων της γενιάς μου να κερδίσουν όλα όσα - θεωρούν ότι - δικαιούνται. Με όλα τα παραπάνω δεν ξέρω πραγματικά αν αρκούν οι αρχιτεκτονικές γνώσεις ακόμα και ενός τόσο σπουδαίου Αρχιτέκτονα, όπως ήταν ο Καλλικράτης, σε σχέση με τα οράματα που «φορτώθηκαν στο όνομά του». Στην Αρχαία Σπάρτη, η Γερουσία, αποτελούνταν από πολίτες Σπαρτιάτες, ηλικίας άνω των 60 ετών. Τα μέλη της εκλέγονταν με απλούστατο τρόπο, δια βοής, και είχαν ως βασική αρμοδιότητα την προπαρασκευή του νομοθετικού έργου της πολιτείας. Έτσι με αποδεδειγμένη την αποδοχή και με δεδομένη την πείρα και τη σοφία τους, ήταν οι αρωγοί της Διοίκησης. Στη νεώτερη Ελλάδα, ο θεσμός δεν ευοδώθηκε και εγκαταλείφθηκε οριστικά λίγο πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απομένει σε μας, ως εκλογικό σώμα, να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να την αποσύρουμε ή να την επανιδρύσουμε, γνωρίζοντας όμως ότι δεν ζητάει την ψήφο μας για να βοηθήσει τη Διοίκηση, αλλά απαιτεί να τη διαχειριστεί ολοκληρωτικά. Ο στίχος του Νιόνιου από τη «Ρεζέρβα» αποτελεί καταλυτική παρατήρηση: «… μα κι αν ταΐσεις του απαντώ, κακάο τη γελάδα, δεν είναι πάλι δυνατόν ν’ αρμέξεις σοκολάδα…». *Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

6 ΑΣΗΜΑΝΤΑ

`Όλοι τα φάγαμε; Κοιμήσου καραμέλα μου για να σε πιπιλίσω Οδ. Ελύτης (εκ του πλησίον)

Δεν πάει πολύς καιρός που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος ανερυθρίαστα, προκλητικά και αφοπλιστικά μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο δήλωσε: Όλοι μαζί τα φάγαμε. Έτσι δημιουργήθηκε το χρέος της χώρας . Τώρα μάλιστα. 10 εκατομμύρια Έλληνες αλόγιστα, ένοχα, έφαγαν 300 δις ευρώ και χρεοκόπησαν τη χώρα. Αν με αυτή την ρήση του ο Πάγκαλος εννοεί ότι όλοι έχουμε ευθύΓράφει ο νες, ο καθένας στην Γιώργος Κοκκινάκος κλίμακα του, ο καθένας στην αναλογία του, ο καθένας με την ατομική του συμπεριφορά και την προσωπική του στάση, τότε να συμφωνήσουμε με αυτή τη διαπίστωση. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι πίσω από αυτή τη διαπιστωτική διακήρυξη θέλει να κρύψει τις μεγάλες πολιτικές ευθύνες της πολιτικής ελίτ. Του πολιτικού συστήματος. Των βουλευτών, των υπουργών, των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων, των δημοτικών αρχόντων, των αρχισυνδικαλιστών, της δικαστικής εξουσίας και όλων των μακρών και βραχέων βραχιόνων της πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι ίδια η ευθύνη του ψηφοφόρου που πιέζει τον βουλευτή του πιεζόμενος από την ανάγκη, του βοσκού της μαδάρας που ‘’πανωγράφει’’ με την ευθύνη του πολιτικού ταγού και ηγέτη. Διότι αυτός παίρνει αποφάσεις που αφορούν εκατομμύρια ανθρώπους. Το πολιτικό σύστημα με τους βραχίονες του κατάντησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Αυτό σχεδίασε, εκτέλεσε, πήρε αποφάσεις και έχει ευθύνη για τη μοίρα και την κατάντια της χώρας, παρότι μέσα σε αυτή την ‘’εξίσωση’’, μπαίνει και η απαράδεκτη , αλλοτριωμένη κα σε πολλές περιπτώσεις διεφθαρμένη συμπεριφορά και των απλών πολιτών. Όταν λοιπόν λέγεται ότι ‘’όλοι μαζί τα φάγαμε’’, εγώ αντιλαμβάνομαι την εν λόγω ρήση ως αθώωση των κυρίως υπευθύνων. Όσων εγκλημάτησαν εις βάρος του λαού και της χώρας.

Νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία, απαρτιώνοντας ένα ‘’μόρφωμα εξουσίας’’ και παρεκκλίνοντας από την αναγκαία διάκριση των εξουσιών συναποτελούν και συναπαρτίζουν ένα κλειστό κύκλωμα εξουσίας που αυτονομημένο από την κοινωνία, παράγει πολιτική για τον εαυτό του. Και το παράδοξο των καιρών και το κοινωνικό αίτημα είναι η αλλαγή του πολιτικού σχήματος. Αλλά πώς; Όσο το παιγνίδι το κρατά η ίδια πολιτική ελίτ, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο με όρους κινηματικούς, η κατάσταση θα αλλάξει αν η κοινωνία και οι πολίτες αλλάξουν ρόλο, πρακτική και λειτουργίες, αν αλλάξουν κοινωνική συμπεριφορά, αν αποφασίσουν να κατοικήσουν στο εμείς και όχι στο εγώ. Το πολιτικό σύστημα σήμερα αυτονομημένο από την πολιτική κα αποτελόν μια ‘’υπερδομή ως σύστημα’’ , ελέγχει την κοινωνία και δεν ελέγχεται από αυτήν. Έχομε δηλαδή την απόλυτη στρέβλωση. Όχι κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Εκκλήσεις όπως τελευταία στην ημερίδα στο ΚΑΜ με θέμα ‘’Πώς θα βγούμε από την κρίση’’ να αλλάξουμε τους βουλευτές τουλάχιστον κατά 70% καταντούν αφελείς, αν δεν εξυπηρετούν εν τέλει το σύστημα. Διότι το σύστημα δεν θέλει να αλλάξει, αλλά θέλει να διατηρηθεί, να αυτοσυντηρηθεί και να συνεχίσει να εξουσιάζει. Το πολιτικό σύστημα δεν παραδέχεται ότι είναι το πρόβλημα, αλλά φτιασιδώνεται για να ξαναπροβληθεί ως λύση.Κύριε Πάγκαλε ο Χάουαρντ Ζίν λέει –Η κραυγή των φτωχών δεν είναι πάντα δίκαιη.Αλλά αν δεν την έχεις ακούσει δεν μπορείς να καταλάβεις τι θα πέι δικαιοσύνη. Ένας γέρος σοφός σε μια συζήτηση για το ζήτημα, μου είπε: Τι τα θέλεις παιδί μου και τα συζητάς, θα βράσει το καζάνι, θα χυθεί και θα δούμε τι θα γίνει… Από κει η λύση…

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Η αποθέωση των αντιφάσεων Σαν τραγική λιτανεία επαναλαμβάνεται η ανόητη μνήμη. Απεναντίας, η ζωντανή μνήμη γεννιέται κάθε μέρα, επειδή αρχίζει απ’ ό,τι συνέβη και ενάντια σε ό,τι συνέβη. Aufheben ήταν το ρήμα που προτιμούσε ο Χέγκελ απ’ όλα τα ρήματα της γερμανικής γλώσσας. Aufheben σημαίνει, συγχρόνως διατηρώ και καταργώ. ‘Ετσι αποτίει φόρο τιμής στην ανθρώπινη ιστορία, η οποία γεννιέται θνήσκοντας και δημιουργεί καταλύοντας […]Ηάθε υόσχεση είναι και απειλή, κάθε απώλεια και συνάντηση. Το κουράγιο γεννιέται από τους φόβους. Και οι βεβαιότητες από τις αμφιβολίες. Τα όνειρα αναγγέλλουν μια άλλη πιθανή πραγματικότητ και τα παραληρήματα μιαν άλλη λογική. Σε τελευταία ανάλυση, είμαστε ό,τι κάνουμε για ν’ αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Η ταυτότητα δεν είναι μουσειακό αντικείμενο, να κάθεται φρόνιμα φρόνιμα στην προθήκη, αλλά η αείποτε εκπληκτική σύνθεση των αντιφάσεων της καθημερινότητάς μας. Σ ‘ αυτή την πίστη, την πρόσκαιρη, πιστεύω. Τη θεωρώ, εντέλει, ως τη μόνη άξια εμπιστοσύνης πίστη, επειδή μοιάζει τόσο στο ανθρώπινο ζώο, το ελειεινό αλλά καθοσιωμένο, και στην τρελή περιπέτεια του να ζείς στον κόσμο. Εδουάρδο Γκαλεάνο, Rτο βιβλίο των εναγκαλισμών γγια την αντιγραφή

Βούλα Καντεράκη

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Η Συνωμοσία του θορύβου

ΦΥΛΛΟ

7

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

άτι περίεργο συμβαίνει στο Μάντισυμβουλίου, το οποίο στην παρούσα φάση σον του Γουισκόνσιν. Υπάρχει μια αποτελείται από 28 μέλη, όλα τους εργάεπιχείρηση όπου οι εργαζόμενοι χαιτες της εταιρείας. ρετούν ο ένας τον άλλο με τη φράση «καΟι εργαζόμενοι παίρνουν μπόνους σε λημέρα αφεντικό». Όχι γιατί κάνουν πλάκα περίπτωση υψηλής κερδοφορίας, όχι όμως μεταξύ τους ή γιατί ειρωνεύονται την ερκαι τα μέλη του συμβουλίου, καθώς θεωγοδοσία, αλλά γιατί είναι όλοι αφεντικά. Η ρείται ότι τα ποσοστά τους αρκούν. Οι μιIsthmus Engineering σθοί αυξάνονται σε σταθερή βάση, είναι μια εταιρεία Γράφει ο ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των Γιώργος εργαζομένων, με κριτήριο το εθνικό που προσφέρει μια Μανουσέλης βιοτικό επίπεδο και τις τιμές των προευρεία γκάμα προϊόντων, από στυλό, ϊόντων ευρείας κατανάλωσης. Η παραπιπίλες και οδοντόγωγή καθορίζεται από τη ζήτηση και βουρτσες, μέχρι ολοκληρωμένα βιομηχαδεν προσπαθεί να επιβληθεί σ’ αυτή. Αυτό νικά συστήματα. Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι συνεπάγεται ότι κανείς δε δουλεύει παπρωτότυπο. Αυτό που κάνει την Ι.Ε. άξια ραπάνω απ’ ότι χρειάζεται για να παράξει αναφοράς είναι το μοντέλο οργάνωσης και προϊόντα που πιθανότατα θα μείνουν στα λειτουργίας της: οι εργάτες είναι ιδιοκτήαζήτητα. τες της, καθορίζουν την παραγωγή, το Η λογική «ένα μέλος, μία ψήφος» στη μάρκετινγκ, τις προσλήψεις και μοιράζονδιοίκηση απέφερε εντυπωσιακά αποτελέται τα κέρδη. Δεν πρόκειται για το γνωστό, σματα στη διάρκεια της οικονομικής κρίαποτυχημένο μοντέλο των εταιρειών «λαϊσης. Η Ι.Ε. έκλεισε των πρώτο χρόνο της κής βάσης», που καταλήγουν οχήματα των κρίσης με κέρδη 15.000.000 δολάρια κι κεφαλαιούχων μεγαλομετόχων τους, ενώ έχοντας απολύσει μόλις δύο εργαζόμεοι χιλιάδες υπόλοιποι συμμετέχοντες μενους μερικής απασχόλησης. Για να επιτατρέπονται σε κομπάρσους που απολαμτευχθεί αυτό τα μέλη του συμβουλίου βάνουν τα λίγα χρήματα που τους συμφώνησαν να μειωθούν τα κέρδη τους, αποδίδουν ετησίως οι πέντε μετοχές που προκειμένου να μη γίνουν άλλες απολύκατέχουν. σεις και να δοθούν οι προβλεπόμενες αυξήσεις στο προσωπικό, ενώ παράλληλα Η Ι.Ε. λειτουργεί με βάση επτά αρχές: εργαζόμενοι μετακινηθήκαν σε διαφορετι1. ανοιχτή συμμετοχή κούς τομείς της εταιρείας για να γίνει πιο 2. δίκαιη οικονομική συμμετοχή ορθολογική η διαχείρισή της. Είναι μια 3. δημοκρατικός έλεγχος πραγματικά τρελή ιδέα, αν αναλογιστεί κα4. αυτονομία και ανεξαρτησία νείς τι συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και 5. συνεργασία μεταξύ των συνεργατιστην ίδια την Αμερική. Σε αντίθεση με τη κών επιχειρήσεων General Motors, την AIG, τη Merrill Lynch 6. μόρφωση και εκπαίδευση και τη Lehman Brothers, το Αμερικανικό 7. σύνδεση με την κοινότητα κράτος δε χρειάστηκε να σπαταλήσει ούτε ένα δολάριο για να ενισχύσει την Ι.Ε., τη Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η διοίστιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι έμεναν κηση είναι ανοιχτή σε όλους τους εργαζόστους δρόμους χωρίς κανείς να διανοηθεί μενους. Μπορεί κανείς να επιλέξει αν να ενισχύσει το δικό τους εισόδημα. Η ιδέα θέλει να είναι απλός εργάτης ή μέλος του είναι το ίδιο τρελή με το να πει κάποιος ότι

Κ

χτυπώντας τα εισοδήματα – και κατά συνέπεια την αγοραστική δύναμη – των χαμηλότερων στρωμάτων, μπορείς να δημιουργήσεις κρίση ακόμη κι όταν δεν υπάρχει. Η Ι.Ε., όπως είναι επόμενο, έχει ισχυρότατους δεσμούς με την τοπική κοινότητα και διαθέτει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς, φορείς στήριξης της απασχόλησης και μορφωτικά κι εκπαιδευτικά προγράμματα. Πρόκειται για μια άλλη παλαβή ιδέα, που λέει ότι πρέπει να δίνεις πίσω στην κοινότητα από την οποία αντλείς τη δύναμή σου, όχι για να φτιάξεις το προφίλ σου, αλλά γιατί η αλληλεγγύη εγγυάται την ευρωστία των πολιτών και των επιχειρήσεων. Στις Η.Π.Α. που ο μπαμπούλας του «σοσιαλισμού» έχει ακόμη την ισχύ που άφησε ο μακαρθισμός ως παρακαταθήκη, είναι αυτονόητο ότι η Ι.Ε. χαρακτηρίστηκε «σοσιαλιστική». Τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Οι συνεργατικές επιχειρήσεις δεν είναι κολεκτίβες. Είναι απλώς, λογικός καπιτα-

λισμός. Είναι λειτουργικός καπιταλισμός. Εκτός αν κάποιος θεωρεί ότι είναι λογικότερο να δημιουργείς επιχειρήσεις που βασίζονται στη συσσώρευση, αγνοώντας οποιαδήποτε άλλη παράμετρο , με φυσιολογικό αποτέλεσμα να εκμεταλλεύεσαι τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές , να καταστρέφεις το περιβάλλον, να κερδοσκοπείς εις βάρος της ίδιας σου της χώρας και να κινδυνεύεις στην πρώτη κρίση να σε πετάξουν έξω οι φυγόκεντρες που δημιουργούνται. Συνεργατικές επιχειρήσεις υπάρχουν αρκετές και σε πολλά κράτη του πλανήτη. Είναι μια αναγκαιότητα που αντιτίθεται σε παραλογισμούς που προάγει η ελεύθερη αγορά, αλλά και προϊόν της. Δικός μου στόχος δεν είναι να τις εκθειάσω και να τις προβάλω ως λύση, καθώς εγώ ο ίδιος πιστεύω σε άλλου είδους μοντέλα. Είναι απλώς μια απόδειξη ότι η κοινή λογική έχει επιτυχημένες εφαρμογές κι ότι δεν είναι με το ζόρι αυτά που συμβαίνουν οι μόνες απαντήσεις στο πως βγαίνεις από μια κρίση.

8

ΦΥΛΛΟ

Μαθαίνοντας Πληροφορική στα Δημοτικά σχολεία Ανοίξανε τα σχολεία και πολλοί από τους μικρούς μας μαθητές, για πρώτη χρονιά θα βρεθούν στα θρανία της τάξης τους με το νέο αναμορφωμένο διδακτικό ωράριο και ωρολόγιο πρόγραμμα των 800 ολοήμερων σχολείων, τα οποία λειτουργούν από το σχολικό έτος 2010 - 2011 με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (Ε.Α.Ε.Π.). Με βάση το ωρολόγιο πρόγραμμα, η έναρξη του υποχρεωτικού προγράμματος είναι στις 8:10 και η λήξη στις 14:00 για όλες τις τάξεις. Γράφει ο Η λειτουργία των Γιώργος 800 Ολοήμερων ΔηΓώγουλος μοτικών Σχολείων με Ενιαίο Αναμορφωμένο Πρόγραμμα και ο επιπλέον χρόνος παραμονής των μαθητών στο σχολείο, συνδυάζει αφενός την ένταξη νέων γνωστικών αντικειμένων - δραστηριοτήτων για όλες τις τάξεις (Θεατρική Αγωγή, Νέες Τεχνολογίες, παραδοσιακοί χοροί) και αφετέρου την ενίσχυση της πολυγλωσσίας (Αγγλικά από την Α΄ τάξη και ενίσχυση της διδασκαλίας Αγγλικών στις μεγαλύτερες τάξεις). Οι επιπλέον διαθέσιμες διδακτικές ώρες, κυρίως στις μικρές τάξεις, προβλέπεται να καλυφθούν με την ενίσχυση της διδασκαλίας του Γλωσσικού μαθήματος, των Μαθηματικών, της Φυσικής Αγωγής και της Αισθητικής Αγωγής, καθώς και προγραμμάτων Αγωγής Υγείας, Διατροφικών συνηθειών και Κυκλοφοριακής Αγωγής. Οι μικροί μας μαθητές, θα βρεθούν παράλληλα -2 ώρες σε κάθε τάξη- και στο σχολικό εργαστήριο Πληροφορικής για να έλθουν σε επαφή με τις διάφορες χρήσεις του υπολογιστή και να εξερευνήσουν τις

δυνατότητές του ως εργαλείου επικοινωνίας και αναζήτησης πληροφοριών στο πλαίσιο των καθημερινών σχολικών τους δραστηριοτήτων. Έτσι, αρχικά θα γνωρίσουν τις βασικές αρχές που διέπουν τη χρήση της υπολογιστικής τεχνολογίας, ώστε στη συνέχεια με κριτική σκέψη και βασικές δεξιότητες να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες των ΤΠΕ σε σημαντικές ανθρώπινες ασχολίες. Αναγνωρίζεται έτσι, ο ουσιαστικός και ιδιαίτερος ρόλος της Πληροφορικής και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και καθορίζεται στο Ε.Α.Ε.Π. ο σκοπός της: «Σκοπός της διδασκαλίας της Πληροφορικής στο ολοήμερο δημοτικό είναι να αποκτήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες μια αρχική, συγκροτημένη και σφαιρική αντίληψη των βασικών λειτουργιών του υπολογιστή, μέσα σε μια προοπτική «τεχνολογικού αλφαβητισμού» και αναγνώρισης της Τεχνολογίας της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών, αναπτύσσοντας παράλληλα ευρύτερες δεξιότητες κριτικής σκέψης, δεοντολογίας, κοινωνικής συμπεριφοράς αλλά και διάθεσης για ενεργοποίηση και δημιουργία τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε συνεργασία με άλλα άτομα ή ως μέλη μιας ομάδας.» Δημιουργούνται όμως παράλληλα μια σειρά από λειτουργικές απαιτήσεις: Ανάλογη υποδομή, δηλαδή σχολικά εργαστήρια, φορητοί υπολογιστές και διαδικτυακές εγκαταστάσεις που να μπορούν να υποστηρίξουν τη μαθησιακή διαδικασία και τους διδακτικούς στόχους. Τα εργαστήρια Πληροφορικής στα δημοτικά διαθέτουν από 5-12 υπολογιστές για τμήματα με μαθητές που μπορεί να φτάσουν τους 25.

Κατάλληλη διδακτική/παιδαγωγική προσέγγιση ώστε οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να εφοδιάσουν τους μαθητές με τις κατάλληλες γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις. Τα παιδιά μαθαίνουν «παίζοντας» αξιοποιώντας ενεργητικές τεχνικές. Αναγκαία λοιπόν κρίνεται η ουσιαστική επιμόρφωση των Εκ-

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

παιδευτικών Πληροφορικής που θα διδάξουν στα δημοτικά σχολεία. Στα Χανιά τη φετινή χρονιά λειτουργούν 13 δημοτικά σχολεία με Ε.Α.Ε.Π. και αξίζουν τις προσπάθειες όλων μας για την καλύτερη λειτουργία και υποστήριξή τους.

Κόκκινη κάρτα στο ρατσισμό «έδειξαν» παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές και μετανάστες

ε σύνθημα «παίζουμε στο γήπεδο της αλληλεγγύης για να μην παίζει κανείς μπάλα στις ζωές μας», πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα το βράδυ στο Εθνικό Στάδιο Χανίων, ο αγώνας αλληλεγγύης ανάμεσα στην ομάδα παλαιμάχων ποδοσφαιριστών και καλλιτεχνών «Hasta La Victoria Siemre» και στο Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης. Η ομάδα των παλαιμάχων και καλλιτεχνών με γκολ των Κάκου και Παυλίδη πήρε την νίκη με 2-0. Με την «Hasta La Victoria Siempre» αγωνίσθηκαν οι: Νίκος Σαργκάνης, Σάββας Κωφίδης, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Βασίλης Λέκκας, Τάσος Κάκος, Ηλίας Πουρσανίδης, Κυριάκος Μιχαηλίδης, Γιάννης Παυλίδης, Νίκος Μάλλιαρης, Κώστας Μπατσινίλας, Γιάννης Δαμανάκης. Προπονητής ήταν ο Σάββας Παπάζογλου και … εμψυχωτής ο ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης. Μετά τον αγώνα πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Σπλάντζιας εκδήλωση – συζήτηση με θέμα «Κοινωνία και ποδόσφαιρο». «Με αυτή μας την παρουσία δί-

Μ

νουμε μια διάσταση σε πανελλαδική εμβέλεια μιας και το ποδόσφαιρο απασχολεί ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ώστε να κατοχυρωθεί αυτή η πρωτοβουλία σε πανελλήνιο επίπεδο και να υπάρξει μια αρμονική συμβίωση με ανθρώπους που έρχονται για ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα και να ενσωματωθούν μαζί με τους Έλληνες σε μια προσπάθεια βελτίωσης της ζωής μας και αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που μας πλήττει βάναυσα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Νίκος Μάλλιαρης, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής. «Βρισκόμαστε εδώ για να δώσουμε ένα παιχνίδι, που δεν είναι ακριβώς ένα παιχνίδι. Άλλοι παίζουνε στην πραγματικότητα. εμείς πάμε για κάποιο σκοπό. Κι ο σκοπός είναι πολύ απλός. Όλος ο κόσμος να είναι μαζί», δήλωσε ο Νίκος Σαργκάνης. Μεταξύ των διοργανωτών του αγώνα ήταν και η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων του νομού και μάλιστα το παρών στο γήπεδο έδωσε και ο πρόεδρός της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων.

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα … Είδαμε Μουσείο της Ακρόπολης(για μια ακόμη φορά) http://www.youtube.com/watch?v=aGitmYl6U90&feature=related Ζήσαμε Εκλογές στην Νέα Εποχή Ακούσαμε Το Γιάννη Χουβαρδά να μιλάει στην Άννα Βλαβιανού στο http://www.tospirto.net Διαβάσαμε Το Μέλλον του Παρελθόντος Μας Μ. Δανέζης, Σ. Θεοδοσίου / Εκδ. Δίαυλος

ΦΥΛΛΟ

9

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Οι Χανιώτες αρχιτέκτονες για την πόλη και τα προβλήματα της ι προτάσεις του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χανίων (ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ, Tμ. Χανίων) για το παρόν και το μέλλον της πόλης μας και τα χρονίζοντα προβλήματα της, έχουν κοινοποιηθεί από το 2002. Αυτές οι προτάσεις έχουν επανειλημμένα τεθεί υπόψη των κατά καιρούς δημαρχιακών αρχών της πόλης αφήνοντας παράλληλα το ενδεχόμενο εποικοδομητικού διαλόγου και ανοικτής συνεργασίας στα ουσιαστικά και καίρια ζητήματα που ταλανίζουν την πόλη και το περιβάλλον της, χωρίς δυστυχώς να υπάρξει εδώ και τόσα χρόνια η αναμενόμενη εκ μέρους τους ανταπόκριση. Εν όψη των δημοτικών εκλογών και του νέου αυτόδιοικητικού χάρτη της χώρας, υπο-βάλλουμε για μία ακόμη φορά προς τους υποψηφίους δημαρχιακούς συνδυασμούς και τους συμπολίτες μας, τις προτάσεις μας για εκείνα τα ζητήματα της πόλης που άπτονται άμεσα του γνωστικού επιστημονικού μας αντικειμένου, με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά η πόλη μπορεί να οραματίζεται μέσω μίας ευρείας συνεννόησης ένα καλύτερο αύριο. Συνοψίζοντας τις προτάσεις μας αυτές οι οποίες σε αρκετά σημεία τους είναι εμπλουτισμένες και επικαιροποιημένες, τις δημοσιοποιούμε ξανά κατά ενότητες. ΕΝΟΤΗΤΑ Α: ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΕ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 1. Άμεση προώθηση επικαιροποίησης και εφαρμογής του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Χανίων (Γ.Π.Σ.) σε συνεργασία με το ΤΕΕ Δυτ. Κρήτης.

2. Άμεση προώθηση διαδικασίας για επικαιροποιήση (σε συνδυασμό με το Γ.Π.Σ.) της νέας κυκλοφοριακής μελέτης Χανίων, με τις αναγκαία απαραίτητες αλλαγές και με προαπαιτούμενο την περιφερειακή διοχέτευση της Κυκλοφορίας οχημάτων.

3. Προώθηση για δημοπράτηση του έργου «Δημοτικός πολυώροφος σταθμός αυτοκινήτων» στην οδό Περίδου (Δημοτική επιχείρηση Κύδων) και ένταξη του έργου στη νέα κυκλοφοριακή πραγματικότητα.

4. Προώθηση για θεσμοθέτηση και ενεργοποίηση της μελέτης του Τ.Ε.Ε. Δυτ. Κρήτης «Κατα-

Ο

γραφής αξιόλογων κτηρίων και στοιχείων Αρχιτεκτονικής» στην εκτός των τειχών πόλη των Χανίων που κινδυνεύουν από κατεδάφιση.

5. Θεσμοθέτηση και εφαρμογή της ειδικής πολεοδομικής μελέτης, για ανάδειξη της περιοχής των Ταμπακαριών σαν περιοχή ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς με χρήση αμιγούς κατοι-κίας και με προαπαιτούμενο την διασφάλιση της βιωσιμότητας του εκεί μικρού υδροβιότοπου. ΕΝΟΤΗΤΑ Β: ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ ΜΕΛΕΤΩΝ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ 1.Απελευθέρωση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου και ανάδειξη του σε χώρο Αστικού Πρασίνου και κοινωφελών δημοτικών υπηρεσιών μικρής κλίμακας ( σχολείο- αθλητισμός).

2. Επαναπροσδιορισμός της αισθητικής στο κέντρο της πόλης. Αναμορφώσεις όψεων κτιρίων, ημιτελών οικοδομών σε καίρια σημεία της πόλης και στις εισόδους της (βλ. σχετικό πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Ένωσης).

3. Ανάδειξη σε πόλο έλξης των Ενετικών Οχυρώσεων της πόλης και των τάφρων που τις περιβάλλουν με προσβασιμότητα, επισκεψιμότητα σε αυτές από το κοινό (βΒλ. σχετική προμελέτη του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χανίων).

4. Δίκτυο πεζοδρόμων πολιτιστικών και περιηγητικών διαδρομών. Αξιοποίηση και ανάδειξη των εγκαταλελειμμένων σήμερα ρεμάτων που διασχίζουν την πόλη (ρέμα Χαλέπας – ρέμα Αγ. Παντελεήμονα). Δυνατότητα προσπελασιμότητας για αθλητικές και φυσιολατρικές διαδρομές (βλ. ανάλογη προμελέτη από δραστηριότητα του Κ.Α.Μ.), καδώς και δημιουργία δικτύου πράσινου (βλ. Εργασία ομάδας ενοποίησης πρασίνου Χανίων Τ.Ε.Ε.).

5. Ταχεία ανεύρεση κατάλληλου χώρου και κατασκευή νέου σύγχρονου σταδίου Χανίων εκτός των ορίων του κέντρου της πόλης, για στέγαση των αθλητικών συλλόγων σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις με εύκολη προσβασιμότητα και από το Εθνικό οδικό δίκτυο.

6. Ανάπλαση του Βενιζέλειου Σταδίου Χανίων σε αθλητικό - αρχαιολογικό πάρκο ανοικτό

προς τους δημότες και επισκέπτες της πόλης, προσπελάσιμο και άμεσα ενοποιημένο με τους όμορους πνεύμονες πρασίνου της πόλης (Δημοτικός Κήπος, Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας), συλλειτουρ-γώντας με την κτιριακή ζώνη εκπαίδευσης της οδού Κοραή και τον Ενετικό προμαχώνα της Σάντα Λουτσία.

7. Άμεση νομοθετική ρύθμιση για το καθεστώς των Αγ. Αποστόλων ανακήρυξη της περιοχής σε δημοτικό μητροπολιτικό πάρκο πολιτισμού και αναψυχής και ελεγχόμενων τουριστικών χρή-σεων ήπιας μορφής, μελέτη ανάδειξης της όλης περιοχής.

8. Ενοποίηση και ανάπλαση του παραλιακού μετώπου από Χρυσή Ακτή έως και Κουμπελή. Ανάδειξη του παραλιακού μετώπου της Νέας Χώρας σε πόλο έλξης και ανάπτυξη πεζοδρόμου καθ’ όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης δυτικά του Κλαδισού ποταμού έως την περιοχή των Αγίων Αποστόλων.

9. Κατεδάφιση όλου του πολυώροφου τμήματος του παλαιού νοσοκομείου Χανίων και ανά-δειξη του χώρου σε χώρο πρασίνου αναψυχής και δημοτικών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (αστικό κέντρο υγείας, παιδικός σταθμός).

10. Ταχεία ανεύρεση χώρου και εκπόνηση μελέτης για κατασκευή του νέου νεκροταφείου Χανίων, εκτός κατοικημένων περιοχών του Δήμου, με σύγχρονες προδιαγραφές λειτουργίας.

11. Άμεσες ενέργειες για παραχώρηση του δυτικού τμήματος του κόλπου της Σούδας (περιοχή Βλητές) για δημιουργία ναυταθλητικού κέντρου, πανελλήνιας εμβέλειας, για αθλητικές διοργα-νώσεις σκαφών όλων των κατηγοριών.

12. Διερευνητική μελέτη για γραμμή τραμ στην παράκτια ζώνη της πόλης με προοπτική σύνδεσης Χαλέπας - Νέας Χώρας μέσω του κέντρου της Δημοτικής Αγοράς και πλατείας 1866.

13. Ενίσχυση του ρόλου και της λειτουργίας του Κέντρου Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Μεγάλο Αρσενάλι), όπως προβλέπεται από το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο δημιουργή-θηκε, καθώς πέραν από τα πολιτιστικά οφέλη, μπορεί να αποτελέσει και πόλο έλξης, ποιοτικού εγχώριου και παγκόσμιο, τουρισμού.

14. Αναστύλωση και αποκατάσταση του μοναδικού μεσαιωνικού μνημείου των Νεωρίων στο παλαιό λιμάνι Χανίων. Ανάδειξη και λειτουργία του ως πυρήνας δραστηριοτήτων πολιτισμού για όλη την Νότια Ελλάδα, σε συνδυασμό με το ΚΑΜ και το παλαιό τελωνείο (βλ. σχετική πρόταση λειτουργιών και χρήσεων του συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χανίων). ΕΝΟΤΗΤΑ Γ: ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕ ΧΑΜΗΛΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ, ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ 1. Προώθηση δημοτικής πολιτικής για πράσινα δώματα στα κτίρια με ταράτσα σε ολόκληρη την δημοτική επικράτεια.

2. Μορφολογική και αισθητική αποκατάσταση των κτισμάτων στις απολήξεις κλιμακοστασίων (εξωραϊσμός των κατασκευών, απομάκρυνση φύλλων αμιαντοτσιμέντου, τύπου «Ελενίτ» κ.λ.π.).

3. Προώθηση της νέας τεχνικής των κάθετων κήπων σε δημόσιους και επί το πλείστον ιδιω-τικούς χώρους. Αυστηρή τήρηση του νομοθετημένου ποσοστού πρασίνου επί των ακάλυπτων παλαιών και νέων οικοδομών. Απελευθέρωση πρασιών που έχουν καταληφθεί ή άλλαξαν αυθαίρετα χρήση.

4.Κίνητρα και ετήσια βράβευση ιδιωτικών κήπων και πρασιών. Συνοικιακά βραβεία καθαριότητας.

5. Καθαρισμός και αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων ερειπίων και άκτιστων οικοπέδων της πόλης.

6. Εικαστικές επεμβάσεις σε τυφλές όψεις

κτιρίων σε καίρια σημεία του κέντρου της πόλης.

7.Εικαστικές παρεμβάσεις σε υπάρχοντα πάρκα και ελεύθερους χώρους της πόλης μόνιμα ή περιοδικά από Χανιώτες καλλιτέχνες.

8. Η δημόσια καθαριότητα ως ακρογωνιαίος λίθος δημοτική πολιτικής. Κίνητρα για περισυλλογή κάθε ανακυκλώσιμου υλικού.

9. Δημοτική πολιτική διασφάλισης και προτεραιότητας των πεζών με διανοίξεις και διαπλα-τύνσεις πεζοδρομίων. Απόλυτα εμφανείς σημάνσεις διαβάσεων πεζών παράλληλα με αυστηρή εφαρμογή του Κ.Ο.Κ. στην πόλη (Στάθμευση οχημάτων επάνω σε διαβάσεις πεζών, στάθμευση η στάση οχημάτων επί των πεζοδρομίων κ.α.). ΕΝΟΤΗΤΑ Δ: ΑΜΕΣΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 1.Αναδιάρθρωση – επανοργάνωση των υπαρχόντων αστικών συγκοινωνιών: Ανάπτυξη δικτύου κυκλοφορίας μικρών δημοτικών ή ιδιωτικών μέσων μαζικής μεταφοράς επιβατών με χρήση πράσινης τεχνολογίας σε δρομολόγια από την περιφέρεια του κέντρου της πόλης προς το εμπορικό κέντρο και την παλιά πόλη.

2. Ανάπτυξη και δημιουργία περιφερειακών υπαίθριων χώρων στάθμευσης σε υπάρχοντα ελεύθερα οικόπεδα για τα ιδιωτικά οχήματα σε περιοχές περιμετρικά του κέντρου της πόλης και σύνδεσής του με μικρά λεωφορεία με το κέντρο της πόλης.

3. Ανάπτυξη δικτύου ποδηλατοδρόμων (για εξυπηρέτηση ποδηλατών και μικρού κυβισμού δικύκλων) από κομβικά σημεία και περιοχές του ευρύτερου δημοτικού διαμερίσματος μέχρι το κέντρο της πόλης σύμφωνα με τις προδιαγραφές ασφαλείας που ορίζουν ευρωπαϊκοί κανο-νισμοί, π.χ. Ν. Κυδωνία - Χανιά, Σούδα – Χανιά, Μουρνιές - Χανιά κ.α.

4. Δημοτική πολιτική για ελεύθερα πεζοδρόμια: σημαντικές ποινές για οχήματα παντός τύπου τα οποία καταλαμβάνουν πεζοδρόμια παράλληλα με άμεση και καίρια αντιμετώπιση κάθε αυθαίρετης εν γένει κατάληψης πεζοδρομίου (τραπεζοκαθίσματα - επιχειρηματικές δραστηριότητες Παλιάς Πόλης κ.α.), διάνοιξη όλων των πεζοδρομίων για ικανό ενιαίο πλάτος.

5. Νέες διαμορφώσεις πεζοδρομίων στις γωνίες των οικοδομικών τετραγώνων με σκοπό την συγκεκριμενοποίηση των θέσεων στάθμευσης πλαγίως ή και παραλλήλως των οδοστρωμάτων σε όλες τις οδούς της πόλης.

6. Διεύρυνση της αποκλειστικής χρήσης πεζοδρόμων στο εμπορικό κέντρο της Παλιάς Πόλης σε μορφή λειτουργικού δικτύου όπως: οδοί Μουσούρων – Χρυσ. Επισκόπου - Ποτιέ –Τσουδερών, με απώτερο στόχο την σύνδεση του δικτύου με την Δημοτική Αγορά και την οδό Χάληδων.

7. Eκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίηση των πολιτών όσον αφορά τα οφέλη για την υγεία, το περιβάλλον και την οικονομία, η κατά το δυνατόν ελάχιστη χρήση οχημάτων εντός των ορίων της πόλης.

8. Διάνοιξη δρόμων του ρυμοτομικού της πόλης που εκκρεμούν γραφειοκρατικά, σε περαιώσεις πράξεων αναλογισμού κ.λ.π. Όλοι οι αρχιτέκτονες μέλη του συλλόγου μας, ως πολίτες αυτής της παραμελημένης - σε ύψιστης σημασίας τομείς - πόλης, ελπίζουμε για μία ακόμη φορά και καλούμε τους υποψηφίους συνδυασμούς για την νέα διευρυμένη δημοτική αρχή, να πάρουν θέση, αφήνοντας πίσω τις μικροπολιτικές και να δεσμευτούν απέναντι στις προτάσεις μας αυτές, ώστε με την χείρα βοη-θείας που προτάσσουμε, ο πολύτιμος λίθος που ονομάζεται πόλη των Χανίων να μπορέσει να λάμψει σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

10

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Το ¨πρόβλημα¨ της αξιολόγησης και η αξιολόγηση του προβλήματος

Η στρατηγική σημασία της αξιολόγησης για την ποιοτική ανάπτυξη και λειτουργική αποτελεσματικότητα κάθε μορφής συστήματος, πολύ περισσότερο της εκπαίδευσης, δεν μπορεί να αμφισβητείται. ια τον ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό χώρο, η ευρύτερη επιστημονική και πολιτική συναίνεση της αναγκαιότητάς της, αποτελεί γεγονός. Γιατί άραγε στην ελληνική περίπτωση να αποτελεί τη δαιμονολογική πτυχή ενός αξιοπερίεργου και πολύπλοκου κοινωνικοπολιτικού και εκπαιδευτικού προβλήματος ; Κατ΄ αρχήν θεωρώ ότι η αξιολόγηση Γράφει ο στην ελληνική πραγΒασίλης ματικότητα προσλαμΛούμπος βάνεται και σχηματοποιείται ως «πρόβλημα» στο βαθμό που γύρω απ΄ αυτήν δεν υπάρχει «συναίνεση» μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων. Οι κυβερνητικές elite και οι κομματικοί μηχανισμοί παραγωγής εκπαιδευτικής πολιτικής, οι συνδικαλιστικοίεκπαιδευτικοί φορείς, τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις γονέων, τα ΜΜΕ φετιχοποιώντας ή δαιμονολογώντας την διαδικασία της αξιολόγησης αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν διαφορετικά τα διαρθρωτικά στοιχεία μιας επιθυμητής εκπαιδευτικής πολιτικής. Επομένως, η αξιολόγηση δεν αποτελεί από μόνο του «πρόβλημα», περισσότερο αποτελεί «πρόβλημα» που χρήζει αξιολόγησης. Κωδικοποιώντας έτσι τις έκδηλες και λανθάνουσες λειτουργικές διαστάσεις του φαινομένου, αξίζει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στις παρακάτω διαστάσεις του . Κατ΄ αρχήν η διαβόητη αξιολόγηση προσεγγίζεται τα τελευταία χρόνια με ένα «μεθοθολογικό ατομισμό» που ερμηνεύει τα

Γ

προβλήματα κρίσης του συστήματος μέσα από ατομικές στάσεις και πρακτικές. Δίνεται έμφαση στη σημασία ατομικών πρακτικών μεμονωμένων εκπαιδευτικών, θεωρώντας ότι όσο περισσότερο ελέγξιμοι γίνουν οι εκπαιδευτικοί, τόσο πιο αποτελεσματικά και αποδοτικά θα λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Η προσέγγιση αυτή συσκοτίζει και περιπλέκει την αξιακή ερμηνεία της κρίσης, μεταφέροντας ταυτόχρονα ένα αυταρχικό λαϊκισμό ως εργαλείο ανάλυσης της εκπαιδευτικής πολιτικής. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ως ένα από τα πλέον συγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα, παρά τις αποσπασματικές αποσυγκεντρωτικές αρμοδιότητες που του παρείχαν οι τελευταίοι εκπαιδευτικοί νόμοι, εμφανίζεται και στο θέμα της αξιολόγησης να ακολουθεί τη μοίρα του φαύλου κύκλου στασιμότητας και αλλαγής. Επειδή «δια μακρόν» η πολιτική ελίτ «σκέφτεται ; » τις αλλαγές που θα προκύψουν μέσω πολιτικών χειρισμών, πλήθος παραχωρήσεων, συμβιβασμών και εκπαιδευτικών παραπόνων, συσσωρεύεται και χαρακτηρίζει το σύστημα Η κυβερνητική elite, «προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά λαμβάνει πανικόβλητη νομοθετικές πρωτοβουλίες για την εξουδετέρωση των αρνητικών στοιχείων και την αποκατάσταση της τάξης».Η πρακτική αυτή αδυνατώντας να απαντήσει στα μεταρρυθμιστικά αιτήματα της εποχής της καταλήγει στο κενό. Μια νέα περίοδος στασιμότητας και συσσώρευσης της δυσαρέσκειας οδηγεί στη αρχή ενός νέου κύκλου μεταρρυθμίσεων. Το σύστημα επαναλαμβάνοντας

τον εαυτό του επ΄ αόριστον, αλλάζει για να μείνει ουσιαστικά το ίδιο. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της πολιτικής αυτής αποτελούν οι νόμοι –πλαίσια της τελευταίας εικοσαετίας. Οι αποσπασματικές νομοθετικές πράξεις ως προσπάθεια καθιέρωσης της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος οδήγησε στη λύση του «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν». Οι προθέσεις για να λειτουργήσουν οι νόμοι ως κίνητρα βελτίωσης του συστήματος, ως μοχλός ανάδειξης ικανού και αξιοκρατικά επιλεγμένου ανθρώπινου στελεχιακού δυναμικού, ή ως εργαλεία απόδοσης λόγου της και αποτελεσματικότητας του συστήματος, φαλκιδεύτηκαν, παραμένοντας χαρτιά χωρίς ψυχή και νόημα. Ο φαύλος κύκλος επανάληψης των αποτυχιών γέμισε με απαισιοδοξία κάθε εγχείρημα εκσυγχρονιστικού νεωτερισμού που θα ανέτρεπε την πορεία των πραγμάτων. Τόσο βαθιά εδραιώθηκε η μη αναστρεψιμότητα της κατάστασης, συνυφασμένη με τα πλέον δογματικά και ανορθολογικά στοιχεία σκέψης, ώστε σήμερα η αναγκαιότητα να προβάλλεται στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ως ανικανότητα να αντιληφθούμε ή να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων. Και φυσικά δεν είναι έτσι η κατάσταση. Η αξιολόγηση δεν αποτελεί αυτό καθ΄ αυτό το «πρόβλημα», περισσότερο αποτελεί «πρόβλημα» που χρήζει αξιολόγησης. Μάλλον χρήζει μιας διαφορετικής ερμηνείας.. Διαφορετικά, η «μοναδικότητα» του ελληνικού γίγνεσθαι αποτελεί και διεθνή, αλλά μη ερμηνεύσιμη «αποκλειστικότητα», που χρήζει πλέον ψυχαναλυτικής ερμηνείας. Δεύτερο κομβικό στοιχείο της όλης υπόθεσης αποτελεί ο ρόλος των κομματικών πρακτικών μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, ιδιαίτερα του εκάστοτε κυβερνητικού συνδικαλισμού, που προκαθορίζοντας και σχηματοποιώντας τις ενέργειες προς όφελος της κομματικής πελατείας του συστήματός του, αδρανοποιεί κάθε απόπειρα υγιούς πραγματικής αλλαγής. Αξιολόγηση χωρίς θεσμικά αξιοκρατική ιεραρχία στη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος αποτελεί ερασιτεχνική προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, περνώντας από τα αυταρχικά σε δημοκρατικά πλαίσια

λειτουργίας, επιχειρεί σήμερα να νομιμοποιήσει τις διαδικασίες της κομματικής πελατείας, μέσα από την παραγωγή μιας ιεραρχίας που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην αξιολόγηση της δομής του συστήματος. Διαδικασίες που φαίνονται ως αξιοκρατικές επιλογές, και θεωρούνται ότι θα οδηγήσουν το σύστημα στην αποτελεσματική και ποιοτική αναβάθμισή του . Η διαδικασία αυτή είναι που γεννά σε δεύτερο βαθμό τις φυσιολογικές αντιδράσεις του εκπαιδευτικού κόσμου. Ο «επιθεωρητισμός» και οι πρακτικές «εποπτείας» συνυφασμένες με αναξιοκρατικές δομές κομματικής ιεραρχίας, γεννούν στο συλλογικό υποσυνείδητο του χώρου της εκπαίδευσης μνήμες μιας άλλης εποχής. Και φυσικά όσο και να φαίνεται ότι αυτά όλα αποτελούν δογματικές προσεγγίσεις ανάλυσης μιας πραγματικότητας, επειδή η εκπαιδευτική πολιτική είναι λειτουργικό μέρος της πολιτικής, κανένας δεν πείθεται ότι η κατάσταση είναι διαφορετική. Τελικά η αξιολόγηση δεν αποτελεί το «πρόβλημα», αλλά η λύση του προβλήματος είναι η αξιολόγηση της ίδια της ερμηνείας των πραγμάτων. Όσο όμως τη λύση τη διερευνούμε έξω από τα καθαρά πλαίσια της εκπαιδευτικής πολιτικής, και τη διαχειριζόμαστε ως ένα δήθεν ουδέτερο διαχειριστικό εργαλείο εκπαιδευτικής πολιτικής, δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να περιγράφουμε ανεπιτυχώς την κατάσταση χωρίς να την αλλάζουμε Αν ο ρόλος της εκπαίδευσης λοιπόν, συμβάλλει στην κατανόηση των πολύπλοκων και βαθύτερων σχέσεων του κόσμου, η αξιολόγηση μάλλον αποτελεί τον κρίσιμο και καθοριστικό μηχανισμό της ανάπτυξης και ποιοτικής λειτουργίας των εκπαιδευτικών συστημάτων. Μπορεί να μας δείξει τις προτεραιότητες και τις ανάγκες της ίδιας της εκπαιδευτικής μας ζωής. Γι΄ αυτό έπρεπε ήδη χθες να είχε ξεκινήσει ο «διάλογος» για την αξιολόγηση της λειτουργίας της εκπαιδευτικής πολιτικής , χωρίς προκαταλήψεις , ψευδαισθήσεις, επαναστατικούς βερμπαλισμούς και συντεχνιακή υποκρισία . *Εκπαιδευτικός – Ph.D Κοινωνιολογίας

ΦΥΛΛΟ

11

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

συγγραφή του βιβλίου ολοκληρώθηκε την περίοδο που άρχισαν να καταφθάνουν οι ξένοι κηδεμόνες κι επιτηρητές στη χώρα μας , για να μας βάλουν σε σειρά .Η Ελλάδα βρίσκεται στο κρεβάτι του Προκρούστη κι ακρωτηριάζεται . «’Εχει αφαιρεθεί ένα κομμάτι από την εθνική μας κυριαρχία», ομολόγησε δημόσια ο πρωθυπουργός της χώρας κ.Γ.Παπανδρέου. Είναι η εποχή που η ηγεσία των Βρυξελών υπαγορεύει στην Ελλάδα τις εντολές της παλαιάς διαθήκης του Φρίντμαν, προκειμένου αυτή να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εξόφληση των τόκων στους δανειστές της ,όπως και να διαιωνίσει το χρέος της γενεές δεκατέσσερις». Ο Γιώργος Αγοραστάκης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας, Νομαρχιακός Σύμβουλος Χανίων και επικεφαλής της Ανεξάρτητης Κίνησης Δήμου Πλατανιά «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» έτσι τοποθετεί χρονικά το βιβλίο του «ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» των εκδόσεων Πυξίδα. Το βιβλίο παραθέτει απόψεις και εκφράζει σκέψεις καλά τεκμηριωμένες .Φουκουγιάμα , Στίγκλιτς, Τσουκαλάς , Βεργόπουλος, Καστοριάδης , Φρίντμαν, Ραμονέ ,Οσμπορν και Γκάμπλερ επιστρατεύονται για να αποδοθεί η ιστορική στιγμή που βιώνουμε : η μονο-παντο-κρατορία της ελεύθερης αγοράς ,ο νεοφιλελεύθερος φονταμενταλισμός , η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση και ο μαφιόζικος καπιταλισμός .Πως ο νεοφιλελευθερισμός καπηλεύτηκε και διέστρεψε το νόημα των φιλελεύθερων αξιών και πως από το πολιτικό πεδίο τις μετέφερε στο οικονομικό. Πως η πολιτική ελευθερία έγινε ελευθερία της αγοράς . «Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας τόσο λίγοι άνθρωποι δεν διέθεταν τόσο μεγάλο πλούτο στα

«Η

«ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» Γιώργος Αγοραστάκης Eκδόσεις Πυξίδα χέρια τους και επίσης ποτέ άλλοτε τα χέρια αυτά δεν ήταν τόσο ελεύθερα να δρουν και να κινούνται σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς κανένα κανόνα και περιορισμό .Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν τόσο λίγοι άνθρωποι που να εξουσιάζουν το παρόν και το μέλλον των κρατών και των λαών .» Πως θύμα της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού γίνεται και το εθνικό κράτος ; Το κράτος δαιμονοποιήθηκε και θεοποιήθηκε η αγορά .΄Ετσι εμπορευματοποιήθηκαν τα δημόσια αγαθά ,ιδιωτικοποιήθηκε μεγάλο μέρος του δημόσιου χώρου και απογυμνώθηκε το Κράτος από πόρους και μηχανισμούς . Εξαιρετική η προσέγγιση για το νόημα της Δημοκρατίας και την κρίση της πολιτικής και των θεσμών στην Ελλάδα . «Ποτέ άλλοτε το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν ήταν στην ουσία του ,στις συνειδήσεις των Ελλήνων πολιτών ,τόσο ηθικά και πολιτικά απαξιωμένο. Ποτέ άλλοτε και για τόσο μακρύ διάστημα δεν ήταν το πολιτικό κλίμα ,τόσο νοσηρό ,αλλά και τόσο ορφανό από πολιτική ελπίδα,από την πίστη ότι κάτι μπορεί και πρέπει να αλλάξει .» Τελικά η πολιτική είναι μια ιδιοτελής υπόθεση ; Ποιοι είναι οι αχρείοι πολιτικοί και ποιοι οι αχρείοι πολίτες ; Ο Θουκυδίδης επικαιροποιείται μοναδικά . «Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν το πρώτο και το τελευταίο πολίτευμα που συνταυτίστηκε το άρχειν και το άρχεσθαι.» «Τότε δεν υπήρχε Κράτος αλλά

Πολιτεία». Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία το άρχειν διαφοροποιείται από το άρχεσθαι και οι πολλοί εκλέγουν και υπακούουν εκείνα που οι ολίγοι αποφασίζουν και θεσπίζουν. Τελικά πόσο «κύριος» της Πολιτείας είναι ο «κυρίαρχος λαός ;» Το σκεπτικό αυτό συμπληρώνεται με την εκτίμηση ότι τα κόμματα αποδυναμώθηκαν, απόϊδεολογικοποιήθηκαν και έχασαν την ικανότητα να παράγουν πολιτικό λόγο καθώς έγιναν αρχηγικά ,εκλογικοί μηχανισμοί σε πλήρη εξάρτηση από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης . Η πολιτική γίνεται συνώνυμη της συναλλαγής .Ο Γιώργος Αγοραστάκης επιμένει στην αξία της αμεσότητας της δημοκρατίας παραθέτοντας και την άποψη του Αριστοτέλη για τη μεταφορά της εξουσίας των αποφάσεων ,που έγινε στην Αθηναϊκή Πολιτεία, από τη βουλή στο λαό : «Έπραξαν σωστά οι κυβερνώντες διότι , ευκολότερα διαφθείρονται με το κέρδος και με δωροδοκίες οι λίγοι παρά οι πολλοί». Και όλα καταλήγουν στο πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η Αυτοδιοίκηση ως λαϊκός και κοινωνικός θεσμός ,ως φορέας κοινωνικής συμμετοχής στην αναγέννηση της Δημοκρατίας .Ο συγγραφέας εκτιμά ότι το συγκεντρωτικό ελληνικό κράτος εφαρμόζοντας το Πρόγραμμα «Καποδίστριας» κυρίως εξοικονόμησε σημαντικούς πόρους που ήταν υποχρεωμένο να διαθέσει στην περιφέρεια και την α΄βάθμια Αυτοδιοίκηση. Εξηγεί ότι το συνταγματικά κατοχυρωμένο τεκμήριο

αρμοδιότητας της Αυτοδιοίκησης για τις τοπικές υποθέσεις δεν εφαρμόζεται πλήρως ,αμφισβητείται εύκολα και περιορίζεται τελικά η ευρύτητα των λειτουργιών της Αυτοδιοίκησης .Τονίζει ότι η αποκέντρωση του Κράτους προς την Αυτοδιοίκηση θα καταστήσει το κράτος πιο σύγχρονο ,πιο δημοκρατικό και πιο αποτελεσματικό γιατί η Αυτοδιοίκηση έχει το πλεονέκτημα της εγγύτητας στην κοινωνία Γράφει η άρα μπορεί να είναι αποΔασκαλάκη δοτικότερη στην εφαρμογή Θεοδωσία της διαφάνειας ,της λογοδοσίας και της διαβούλευσης .Η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται το σύστημα της απλής αναλογικής ιδιαίτερα στην εποχή της απαξίωσης και της χειραγώγησης της πολιτικής ,χρειάζεται διοικητική και φορολογική μεταρρύθμιση. Δεν μπορεί να είναι ένας απόμακρος διοικητικός μηχανισμός , δεν μπορεί να είναι κρατικιστική και γραφειοκρατική γιατί στην πραγματικότητα δηλώνει αυτοδιεύθυνση και αυτοδιαχείριση. Άρα χρειάζεται αρμοδιότητες ,δηλαδή εφαρμογή αναπτυξιακής πολιτικής, πολεοδομίας, περιβάλλοντος, κοινωνικής πολιτικής και φυσικά δυναμικούς οικονομικούς πόρους όπως επιτάσσει το Σύνταγμα .Το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν ανταποκρίνεται σε μια τέτοια προοπτική και το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα η Ελλάδα θα συνεχίσει να πορεύεται με «κηδεμόνες» και «σωτήρες» και με την κοινωνία να βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής διακυβέρνησής της . «Πολιτεία-δημοκρατία-Αυτοδιοίκηση» .Ένα βιβλίο που αξίζει της προσοχής μας κατά τη διάρκεια της μάχης των Αυτοδιοικητικών εκλογών . *Φιλόλογος - Δημοσιογράφος

12

ΦΥΛΛΟ

Έμεναν στο μεγάλο σπίτι, προς το τέλος του μεγάλου δρόμου, λίγο πριν ανοίξει το στόμα της η μεγάλη θάλασσα. Το σπίτι ήταν δίπατο ζωσμένο από τον κήπο του κι ένα γιασεμί σκαρφάλωνε ως το ανώγειο. Είχε μεγάλα παράθυρα, όλα έμοιαζαν μεγάλα εδώ, ξύλινα, πάντα κουφωμένα, ποτέ ανοικτά. Μυστικά έχουν ετούτοι, μουρμουρίζανε οι περαστικοί, καλοθελητές συνήθως γιομάτοι θαυμασμό για το σπίτι, θαυμασμό που μεταλλασσόταν λίαν συντόμως σε φθόνο. ι η βεράντα; Αυτή κι αν ήταν ωραία! Τετράγωνη, αλφαδιασμένη στον πόντο θαρρείς, έβγαινε έξω από το σπίτι, άνοιγε κι αυτή να υποδεχτεί Γράφει η το γιασεμί της. Νίκη Ο δρόμος πάλι Τρουλλινού φαρδύς, κατάφυτος από τις λεύκες, ανεμίζανε τα φύλλα τους μ’ ένα τρυφερό συριγμό, το φθινόπωρο αυτό, ή και στα μελτέμια του Αυγούστου. Το χειμώνα γυμνές, τα κλαδιά παραπονεμένα, ορφανά νόμιζες, εκείνες καθόλου δεν τις ένοιαζε, ήξεραν αυτές, Απρίλης Μάης κοντά το θέρος, θυσανωτές θα γίνουν πάλι, ύστερα τα παιδιά του δρόμου είχαν μάθει καλά την τέχνη να περπατούν πάνω στα ξερά φύλλα, να τρίζουν τα ίδια τα παπούτσια τους , θαρρείς, και να φεύγουν προς το σχολείο με τον απόηχο της χειμωνιάς μέσα σ’ ένα κιτρινισμένο φυλλαράκι. Τα σπίτια των άλλων το ίδιο ψηλά με κολώνες και ξόμπλια στα μπαλκόνια, τα κάγκελα των κήπων από βαρύ σίδερο δουλεμένο σε περίτεχνα σχέδια, σπείρες και ισιάδες σε πλήρη αρμονία και πάντα στην απόληξή τους μυτερά, ίδια ακόντια, ακόντια προς έναν άγνωστο στόχο, αυτόν του ουρανού. Κι η θάλασσα. Στο τέλος του δρόμου, ένα τετράγωνο μόλις μακριά, μετά το αρχοντικό κονάκι των Κούνδουρων. Μικρός Παρθενώνας έμοιαζε ετούτο, με τις ιωνικές κολώνες να βαστούν τη θύρα του. Η θάλασσα: που ακουγότανε τις νύχτες ως το δωμάτιο του, έσκαγε με μανία και πείσμα στα βράχια των Σφαγείων - τότε δεν ήξερε να συνταιριάξει τις λέξεις - ήξερε μόνο πως όλα τα παιδιά του δρόμου είχαν πατέρα και αυτουνού όλο του ‘λεγε η μάνα και η θεία πως κι αυτός, βεβαίως και έχει πατέρα, σπουδαίο μά-

Κ

λιστα, λείπει, πέρα από τη θάλασσα, λείπει σε νησί και γιατροπορεύει τους αρρώστους, γιατί ο δικός του ο πατέρας είναι γιατρός κι όχι έμπορας αλεύρων και μπακάλης σαν τους άλλους, μα γιατρός, ακούς; Και για να μην ακούει τη θάλασσα που του ‘χε πάρει τον πατέρα έφευγαν λίγες μέρες στο άλλο σπίτι, στην Χαλέπα ψηλά, η θάλασσα εδώ δεν ακουγόταν, κάπου πιο μακριά πίσω από τα κεραμίδια των σπιτιών, και του Βενιζέλου το αρχοντικό να ξεχωρίζει, εδώ είχε δουλειά να κάνει η θάλασσα, να πλένει τα δέρματα και να ξεβρομίζει τα εργαστήρια στα Ταμπακαριά. Κήπος και δω, μεγάλο σπίτι και τούτο, μπούχτισε μεγάλα σπίτια και γιασεμιά και ανθισμένους κρίνους της Παναγίας, πατέρα δε μπούχτισε, να μαλώσει, να φωνάξει, ν’ αρπάξει μια στον πισινό. Να κάτσει στα πόδια του δίπλα στο ραδιόφωνο, ν’ ακούσουν τις νότες να βγαίνουν από τα σπλάχνα του ξύλινου κουτιού, αυτή είναι η Ντο κι αυτή η Ρε, ‘’άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα‘’, ο μπαμπάς του είχε μαλλιά; Και το πιάνο, τι το θέλανε το πιάνο μέσα στο σκοτεινό σαλόνι, μου λες; Στεκόταν ακουμπισμένος στην παραστάδα της πόρτας της κουζίνας, ψηλό αγόρι θα γίνεις, άρεσε στη θεία Παρή να λέει, θα πας στην πρώτη τάξη εφέτος, μαθητής, όχι αστεία, θα μάθεις γράμματα, θα γίνεις γιατρός, α! όχι σαν εμένα να κοιτάζεις μωρά, που όλο κλαίνε και κάνουν πάνω τους κακά, όχι, παθολόγος σαν τον μπαμπά, θα ‘ρθει, θα δεις, θα κάνουμε ιατρείο στο ισόγειο κι όλο σε σας θα τρέχουν, ακούς; Αλλά, αφού φέτος θα γίνεις μαθητής, θα πάμε μια βόλτα πρώτα, με το καράβι, μακριά στον Πειραιά. Θα δούμε ωραία πράματα, θα δεις, και την Ακρόπολη και το Πανεπιστήμιο που πήγαμε με τον μπαμπά, ναι βρε, σ΄ αυτό που θα πας

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Η γνωριμία

και συ. Κι άλλα, καράβια και καΐκια, θα δεις… Πήρανε ένα απόγευμα, εκεί γύρω στα εφτά του χρόνια, το πλοίο των αδελφών Τυπάλδων από τη Σούδα. Κι άνοιξαν τα μάτια του, γίναμε μεγάλα, άπληστα να θωρεί, και τι δεν έβλεπε. Όλα καινούργια. Τους λιμενεργάτες πάνω στην προβλήτα να σηκώνουν τα κοφίνια στις πλάτες τους, και μ ένα σάλτο, μια μόνη ανάσα, ν’ ανεβαίνουν την ανεμόσκαλα, ή βαλίτσες στα χέρια τους και κάτω από τις μασχάλες, τέσσερις σε κάθε δρομολόγιο, για τις κυρίες της πόλης οι βαλίτσες, που τρομαγμένες, με μικρές τσιρίδες ανέβαιναν τη σκάλα, κρατώντας τα σκοινιά στα ντελικάτα χέρια τους, ακούς εκεί σκοινιά αντί για κουπαστή στη σκάλα, τις χωριάτισσες που όδευαν προς την τρίτη θέση καθόλου δεν τις ένοιαζε, το μαονένιο κατάστρωμα και τους πάγκους, το σαλόνι, τις καμπίνες με τα ολοστρόγγυλα παράθυρα, τους θαλαμηπόλους, έτσι τους είπε η μητέρα. Κι αυτός μικρούλης, κρεμασμένος πάνω από τα σκούρα νερά του λιμανιού που μύριζαν βοθρίλα, πρώτος και καλύτερος κάτω από το ανεξιχνίαστο βλέμμα της μητέρας: χαρά ή πόνος ήταν αυτό στα μάτια της; Έγνοια, αγωνία ή μήπως φόβος; Και πως το γύριζε, όταν

την παρατηρούσε, στη θλιμμένη γλύκα… Τη νύκτα την πέρασαν οι τρεις τους, στο σαλόνι τον πήρε ο ύπνος με το κεφάλι στην ποδιά της μάνας ή ίσως της θείας, τ’ αυτάκι του καλά γυμνασμένο από νωρίς, μαθημένο να ιχνηλατεί την απώλεια, άκουγε για ώρα πολλή τους χτύπους της καρδιάς, το αίμα στα τοιχώματα του στομαχιού, το σφίξιμο, το τάνυσμα και ξετάνυσμα των εντέρων, και το χέρι πάνω στα κουρεμένα του σύριζα μαλλιά, είχαν εκείνο το καλοκαίρι κολλήσει ψείρες όλα τα μικρά του δρόμου. Ένοιωσε μόνο το προσεκτικό σήκωμα στα χέρια τους, κάτι αέρινο και ανακουφιστικό, κι ας του έλειπε τώρα το βρεγμένο από τον ιδρώτα φουστάνι απάνω στο μάγουλο, μην ξυπνήσει το παιδί, πρόσεχε… Ποια από τις δυο τους να το ‘πε; Πετάχτηκε από το τράβηγμα της μάνας. Σήκω, σήκω, γρήγορα, θα χάσουμε τους γλάρους, κι η θεία στην πόρτα της καμπίνας, σήκω, κι αυτή, έλα να δεις περνάνε λεφούσια οι γλάροι, βιάσου, φτάνουμε, μπαίνουμε στο λιμάνι, μεγάλο λιμάνι, τέτοιο δεν έχεις ξαναδεί, η Σούδα, σιγά καλέ, τι είναι η Σούδα μπροστά σε τούτο το λιμάνι, εδώ περνάνε τα πιο σπουδαία καράβια, οι πιο ωραίοι ταξιδιώτες

ΦΥΛΛΟ

13

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

εδώ γυροφέρνουν, ακούς; Και το βούτηξαν από τις μασχάλες βιαστικές κι οι δυο, σχεδόν με πανικό, ζόρι που τους είχανε τους γλάρους, σκουντούφλικο και αγουροξυπνημένο, σηκωτό σχεδόν, με τα ποδάρια να σέρνονται στις τάβλες του καταστρώματος, οι μύτες των παπουτσιών του διέγραφαν το δικός τους ταξίδι πάνω στα ξύλα, θα χαλάσω τα καινούργια μου παπούτσια, σκέφτηκε, για λίγους γλάρους, μα τι τις έπιασε, και τον στρίμωξαν ανάμεσα σε άλλους ταξιδιώτες στην κουπαστή του καταστρώματος, ένα όμορφο γλειμμένο από τα κύματα καφετί ξύλο, τρυφερό στην αφή, τα χέρια της μάνας πάντα κάτω από τις μασχάλες του, περασμένα και πλεγμένα μπροστά στο στήθος του, το κεφάλι του στο ύψος του στήθους της, τι σιγουριά, και το αριστερό χέρι της θείας να σηκώνει το δεξί του μπράτσο, αδύνατο μες στο μανίκι του λευκού, καλού του πουκάμισου, χαιρέτα, χαιρέτα, να του λέει. Κοντά τους, σε μικρή απόσταση που όλο και λιγόστευε, μια μεγάλη βάρκα, ή ίσως πάλι να ‘τανε καΐκι, άσπρο με γαλάζιο σιρίτι, η καμπίνα του καπετάνιου γαλάζια και τούτη, ύστερα τίποτα που να θυμίζει καράβι, ξύλινοι πάγκοι μόνο, και πάνω καθισμένοι κάμποσοι άντρες, μόνο άντρες, του φάνηκε παράξενο, συνηθισμένος να ζει ανάμεσα σε γυναίκες συνεχώς, κάτι σαν βαλιτσούλες ξέκρινε στα πόδια τους, ή και μπόγους σκούρους, χαιρέτα, να φωνάζει η μάνα, κι η θεία, μαζί τώρα, χαιρέτα, και καθώς ξεμάκραινε το καράβι τους από το καΐκι, τον σήκωσαν, τον έσερναν με βία, από την πλώρη στην πρύμνη η πορεία τους, παράλληλα με την πορεία του καϊκιού, ποιος πήγαινε μπρος ποιος πήγαινε πίσω, χαιρέτα, πάλι, ως την πρύμνη, εκεί που το κοντάρι της γαλανόλευκης παλουκωμένο, θαρρείς, πάνω στο κάγκελο του πλοίου, τη ράπιζε το πρωινό αεράκι, κι ανήσυχη αυτή βολόδερνε, χαιρέτα, να, βλέπεις, αυτός είναι ο μπαμπάς σου, Κώστα, Κώστα ο Ανθούσης μας, κι ένας άντρας με θαλασσιά μάτια, δεν τα διέκρινε μα ήξερε από τότε πως μόνο θαλασσιά θα μπορούσαν να είναι τα μάτια του πατέρα του, σηκώθηκε από τον πάγκο κι άρχισε να κουνά και τα δυο χέρια, φτερούγες ίδιες, τα ‘βλεπαν οι γλάροι κι ακολουθούσαν τ’ απόνερα του πλεούμενου. Μνήμη Σούση Χιωτάκη

Πρόγραμμα για την αξιοποίηση του κομπόστ από τους αγρότες να ερευνητικό πρόγραμμα με αντικείμενο την βελτίωση της ανάκτησης του ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ ΚΛΑΣΜΑΤΟΣ των ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ που διαχειρίζεται η ΔΕΔΙΣΑ στο Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης του Νομού Χανίων, ώστε να καταστεί πλέον αποτελεσματική η αξιοποίηση του παραγόμενου εδαφοβελτιωτικού σε μια πλειάδα αγροτικών και περιβαλλοντικών εφαρμογών υλοποιείται αυτή την περίοδο. Στο πρόγραμμα συνεργάζονται η ΔΕΔΙΣΑ Α.Ε. ΟΤΑ σε συνεργασία με το Π.Κ., το ΤΕΙ Κρήτης, την ΝΟΑΧ, την ΔΕΥΑΧ, την Περιφέρεια Κρήτης και το Νορβηγικό ινστιτούτο BIOFORSK. Βάση του σχεδιασμού του προγράμματος η ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΟΥΣΙΑ είναι και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας ιδιαίτερης σημασίας ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΟΡΟΣ (πρωτεύουσας σημασίας και αλληλένδετος με αυτό του νερού) για την αειφόρο ανάπτυξη μιας περιοχής. Σε ότι αφορά δε συγκεκριμένα την Κρήτη, η περιεκτικότητα των εδαφών σε οργανική ουσία βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο, ενώ η εφαρμοζόμενη γεωργική πρακτική τα οδηγεί σε περαιτέρω υποβάθμιση. Επηρεαζόμενη ή ανεξάρτητη από τη γεωργική πρακτική, η ερημοποίηση, ως ένα από τα επακόλουθα των κλιματολογικών αλλαγών που συντελούνται στον πλανήτη, δρα συνεργηστικά σε αυτή τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση των εδαφών. Λύσεις απαιτούνται και μάλιστα άμεσα. Από την άλλη οι ΧΥΤΑ και οι ΧΑΔΑ αποτελούν μια από τις σημαντικότερες πηγές μεθανίου στην Ευρώπη, το οποίο έχει πολλαπλάσια δράση σε ότι αφορά το φαινόμενο του θερμοκηπίου από το διοξείδιο του άνθρακα. Το μεθάνιο παράγεται από την αναερόβια αποδόμηση της οργανικής ουσίας που θάβεται στους χώρους αυτούς. Η μη αξιοποίηση της οργανικής ουσίας που περιέχεται στο οργανικό κλάσμα των αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) έχει επομένως ένα διπλό μειονέκτημα. Από τη μια στερεί από τα εδάφη την οργανική ουσία που τους ανήκει και η εντατική γεωργική εκμετάλλευση τους έχει αφαιρέσει και από την άλλη τροφοδοτεί τον πλανήτη με ένα αέριο που προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε ότι αφορά τις κλιματολογικές αλλαγές.

Έ

Ποιοι Λόγοι Επιβάλουν την Πραγματοποίηση του προγράμματος - Η ανάγκη βελτίωσης της λειτουργίας του ΕΜΑΚ της ΔΕΔΙΣΑ ώστε να

επιτευχθούν οι στόχοι της Οδηγίας 99/31/ΕΚ και της ΚΥΑ 50910 / 2727, και της νέας Οδηγίας 2008.

- Η ανάγκη μείωση της ποσότητας / όγκου των οργανικών υλικών που καταλήγουν στο ΧΥΤΑ με στόχο την επέκταση του χρόνου ζωής του και μείωση της ποσότητας του εκλυόμενου μεθανίου.

- Η ανάγκη για οργανικά εδαφοβελτιωτικά (πρόδρομοι της οργανικής ουσίας) στα ΕΔΑΦΗ της Κρήτης ώστε να αντιμετωπιστεί η συνεχιζόμενη υποβάθμιση τους εξαιτίας τόσο των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων (γεωργία και κτηνοτροφία) όσο και της επερχόμενης ερημοποίησης.

Αναμενόμενα Αποτελέσματα Η πραγματοποίηση της παρούσας πρότασης θα έχει ως αποτέλεσμα: - Τη βελτίωση της ποιότητας των οργανικών υπολειμμάτων που εισέρχονται στους χώρους κομποστοποίησης του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης & Κομποστοποίησης (ΕΜΑΚ), με διάφορες δράσεις όπως π.χ. Διαλογή στην Πηγή του Οργανικού Κλάσματος (κυρίως υπολειμμάτων τροφών) - Τη βελτίωση της διαδικασίας κομποστοποίησης τόσο στους ανοιχτούς όσο και στους κλειστούς χώρους κομποστοποίησης με αγορά και εγκατάσταση σύγχρονου εξοπλισμού .

- Τη βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου κόμποστ και συγκεκριμένα την παραγωγή πέντε διαφορετικών ποιοτήτων κόμποστ.

- Την δημιουργία της αναγκαίας Οργανικής Ουσίας (κομπόστ) η οποία θα επιστρέφεται στα εδάφη που την έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη.

- Την διάθεση μεγάλου μέρους του παραγόμενου κόμποστ σε τιμές ανάλογες των ποιοτικών χαρακτηριστικών με στόχο τον περιορισμό των εξόδων που θα έχει ως αποτέλεσμα την μείωση των ανταποδοτικών τελών προς όφελος των πολιτών.

- Τη δημιουργία ενός μηχανισμού που θα επιτρέπει τη συνέχιση των δράσεων αυτών και μετά την ολοκλήρωση της αιτούμενης χρηματοδότησης, μέσα από χρηματοεισροές που θα προέρχονται από την διάθεση του κόμποστ.

14

ΦΥΛΛΟ

το κενό Γράφοντας σ

Ο θρίαμβος του χρόνου

Τι είναι χρόνος; Η ζεστή άμμος που κυλά το καλοκαίρι μέσα από τα δάχτυλα του χεριού; Χρόνος Ο μανδύας που τυλίγει τον άνθρωπο από την ημέρα της γέννησης του εως το θάνατο. Μετρά από την ημέρα της σύλληψής μας. Σε ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες για τη μάνα που ανυπομονεί να δει το δημιούργημά της. Μετατρέπεται μετά σε χρόνια για το νεογέννητο βρέφος για να το συνοδεύσει σε χρόνια σχολείου, σπουδών, έρωτα, αγάπης, εργασίας, οικογένειας, σύνταξης αλλά και στο θάνατο κει πάνω στην πλάκα θα γραφτεί το από τότε έως τότε με γράμματα βαθιά χαραγμένα έτσι για να θυμίζει ότι υπήρχε, Γράφει ο υπάρχει και μετά τη φθορά της ύλης. Και οι δώδεκα εντολές Αριστείδης πάνω σε πλάκα χαραγμένες δεν δόθηκαν για μα παραμείνουν Κονίδης αιώνια στο χρόνο. Το χρόνο που μετρά σε δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες έτσι αναφέρεται από μας για να μπορούμε να προσδιορίσουμε τη διάρκεια, τη στιγμή, για να θυμόμαστε να μπορούμε να κοινωνικοποιούμαστε να πραγματοποιούμε τις ζωτικές λειτουργίες μας. Ίσως εκεί στον κόσμο του αοράτου να μην υπάρχει. Εκεί που η ζωή δε μετρά στο χώρο και στο χρόνο, εκεί που το απόλυτο κενό θριαμβεύει κλέβοντας το θρίαμβο από αυτόν. Αλλά πώς μπορώ να τον νιώσω πέρα από τα προσδιορισμένα από εμάς μέσα; Σαν ίχνος που αφήνει ο ήλιος πάνω σε πλάκα; Στους δείκτες του ρολογιού μου που γυρνώντας τα γρανάζια του αδυσώπητα κλέβει τη ζωή; Η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και όμως ο χρόνος μετρά διαφορετικά για κάθε ζωντανό πλάσμα Η χρυσαλίδα γύρω από τη λάμπα θα είναι νεκρή το πρωί ίσως γι’ αυτήν οι λίγες ώρες της ζωής της (σύμφωνα με τα δικά μου μάτια) να είναι αιώνες. ‘Αραγε στο σώμα μου, στη σκέψη μου αυτό που έχω ονομάσει χρόνο διάρκεια τι είναι; Το αόρατο, η δύναμη που ζει μέσα του και θριαμβεύει μαζί του μήπως είναι ο από μένα αποκαλούμενος θεός; Το υπέρτατο μυστήριο; ‘Η και αυτός δημιούργημα του είναι; Ξέρω ότι θα πεθάνω καλύπτοντας το χωροχρόνο της ζωής μου χωρίς να μπορέσω να φτάσω στη ρίζα της δημιουργίας του, πιστεύω, όμως, ότι το πνεύμα θα συνεχίσει να διασχίζει το κενό του για άλλα μέρη όπου οι πολλές μαθηματικές εξισώσει θα φαντάζουν απλοί παιδικοί κύβοι που ίσως όμως βάλουν τις βάσεις κάποτε για κάτι που εγώ δεν θα προλάβω να δω. ΥΓ. Επ’ ευκαιρία και χρόνου δοθέντος, καλό χειμώνα, κουράγιο σε ό,τι έρχεται. Μετά την καταχνιά έρχεται ο ήλιος.

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Τίτλοι ιδιοκτησίας ο ισχυρότερο πλήγμα που δέχτηκε η μεταπολιτευτική δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ότι οι πολίτες αποδέχτηκαν να υπάρχουν ισόβια αξιώματα. Πώς είναι δυνατόν αυτό, θα μου πείτε, αφού ο λαός καλείται να εκλέξει τους αντιπροσώπους του-σε εθνικό και αυτοδιοικητικό Γράφει η επίπεδο-κάθε τέσΜαρία Κρέτση σερα χρόνια; Θα δώσετε οι ίδιοι την απάντηση, αν σκεφτείτε-ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικίαπόσες φορές ανανεώθηκε το κοινοβούλιο και πότε η τοπική αυτοδιοίκηση δεν λειτούργησε ως προέκταση του κεντρικού πολιτικού συστήματος, το οποίο την εφοδιάζει ακόμη και μέχρι σήμερα με κομματικά στελέχη και πειθήνιους οπαδούς. Οι αποχωρήσαντες πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές αφήνουν στο πόδι τους τούς γόνους τους, εκχωρώντας τους τούς τίτλους ιδιοκτησίας του ελληνικού κράτους.(Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μόνο η βασιλεία υπήρξε κληρονομική;). Οικογένειες εκλεκτών, η άρχουσα πολιτική ελίτ, «τζάκια», «δαχτυλίδια» σε διαδόχους γαλουχημένους με την πελατειακή νοοτροπία. Ένας φαύλος κύκλος. Κι όταν η πίτα λιγοστεύει και το πλιάτσικο φαντάζει επισφαλές ή όταν το αξίωμα αποκτά διακοσμητικά χαρακτηριστικά, για να διατηρηθούν οι ισορροπίες, ο «εκλεκτός» ξεσπάει σε παραλήρημα θρασύτατης αμετροέπειας εναντίον των πολιτών αποκαλώντας τους χαραμοφάηδες και άχρηστους, για να τους αποδείξει για πολλοστή φορά ότι πάλι αυτός είναι ο ικανός για να λύσει το πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε. Ο τρώσας και ιάσεται δηλαδή. Τόση αυτεπίγνωση και εντιμότητα!!! Κι όταν πάλι τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα, πάλι μόνο αυτοί οι ίδιοι, οι έμπειροι, οι πεπειραμένοι, οι δαήμονες μπορούν να δώσουν τις λύσεις, αφού γνωρίζουν καλά πώς λειτουργεί το σύστημα, οι αγορές, η διακυβέρνηση, η τοπική αυτοδιοίκηση. Τίτλοι ιδιοκτησίας είναι αυτοί.

Τ

Σε ποια θέματα όμως αποδείχτηκαν έμπειροι; Στο ρουσφέτι, στην κακοδιαχείριση, στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στη διασπάθιση των εθνικών και κοινοτικών πόρων, στις πελατειακές συναλλαγές, στην υπηρέτηση σκοπιμοτήτων επικίνδυνων προς τα συμφέροντα των πολιτών, στις οπισθοδρομικές πρακτικές, στη γραφειοκρατία, στον συνδικαλιστικό εκφυλισμό, στην πολιτική ρητορεία; Έμπειροι στην τέχνη της υποκριτικής, όταν πρέπει να (ξανα)κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Οι αριστοφάνειοι δημοπίθηκοι σε νεοελληνική εκδοχή, έμπειροι στο να προσαρμόζουν κάθε τέσσερα χρόνια τους λόγους τους προς τις επιθυμίες των πολιτών. Πότε με τον λόγο τους υπέδειξαν το «δίκαιον», το «νόμιμον», το «συμφέρον», το «δυνατόν», το «καλόν» για το λαό; Μόνο το «ηδύ», για να καλλιεργήσουν την ελπίδα, να εξασφαλίσουν την ψήφο και να ικανοποιήσουν την κενόδοξη αρχομανία τους. Τον Νοέμβρη θα διεξαχθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές για τους νέους καλλικράτειους δήμους και τις περιφέρειες. Η Τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο στο αναξιόπιστο κεντρικό πολιτικό σύστημα, αρκεί αυτή να ανανεωθεί και να στελεχωθεί από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, έχουν όραμα, δεν τον θεωρούν τσιφλίκι τους και δεν παλεύουν για κληρονομικούς τίτλους. Για την κυβέρνηση ο «Καλλικράτης» είναι ουσιαστικά η μεταφορά και η εφαρμογή του Μνημονίου σε επίπεδο δήμων και περιφερειών. Γι’ αυτό προέχει η σωστή διαχείριση των περιορισμένων πόρων από την κρατική χρηματοδότηση και η σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Οι πολίτες θα έχουμε τον πρώτο λόγο στην ανάδειξη των τοπικών αρχόντων. Εμείς θα κρίνουμε αν οι «έμπειροι» των ισόβιων αξιωμάτων έχουν δώσει ως τώρα λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητάς μας.

ΦΥΛΛΟ

15

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

Παραστάσεις στο θέατρο "Κυδωνία" Πλούσιο ρεπερτόριο περιλαμβάνει το πρόγραμμα του θέατρου "Κυδωνία" το οποίο συμπληρώνει δέκα χρόνια λειτουργίας στα Χανιά. Το ρεπερτόριο του θεάτρου για τη νέα θεατρική χρονιά 2010 - 2011 ανακοίνωσε η Εταιρεία Θεάτρου "Μνήμη": -Περί τα τέλη Νοεμβρίου 2010 θα παρουσιάσει το θεατρικό έργο του Αριστείδη Αντονά, «Τα κτίσματα». Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή. Η σκηνοθεσία και η αισθητική της παράστασης είναι του Μιχάλη Βιρβιδάκη. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Αντώνης Παλιεράκης, Γιώργος Γραμματικάκης και Μιχάλης Βιρβιδάκης. Η παράσταση θα συνοδεύεται από βιβλίο των εκδόσεων Άγρα με το κείμενο της παράστασης, τη διανομή καθώς και προλογικό σημείωμα του αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Γιάννη Σταυρακάκη. ΤΟ ΕΡΓΟ: Μέσα από το παράθυρό τους, δύο αδέλφια, ο Αργύρης και ο Πορφύρης, παρατηρούν στην πλαγιά του απέναντι λόφου την ακίνητη περιουσία τους: πενήντα παλιά, εγκαταλελειμμένα, ετοιμόρροπα κτίσματα. Τον τελευταίο καιρό προσπαθούν εναγωνίως να ξεδιαλύνουν ένα ακατανόητο αίνιγμα: ένας παράξενος άνθρωπος νοικιάζει κάθε χρόνο ένα από τα σπίτια τους υπό την προϋπόθεση να του επιτραπεί, μέχρι τη λήξη του συμβολαίου, να το κατεδαφίσει! Τα δύο αδέρφια που, σε καιρούς δύσκολους, είχαν αποδεχτεί χωρίς πολλή σκέψη την πρόταση του ενοικιαστή, προσπαθούν τώρα να εξιχνιάσουν τα κρυφά κίνητρα του ξένου, που, όπως πιστεύουν, συνεχίζει να πλουτίζει μυστηριωδώς εις βάρος τους. Ποιο, που να πάρει η οργή, μπορεί να είναι το οικονομικό όφελος μιας τέτοιας συναλλαγής; Βασανίζουν το μυαλό τους με τις πιο απίθανες υποθέσεις, επεξεργάζονται τα πιο κωμικοτραγικά σενάρια, προβαίνουν στις πιο ιλαρές ενέργειες, όμως, επί ματαίω... Ο Αριστείδης Αντονάς με έναν μοντέρνο, γρήγορο και σπινθηροβόλο θεατρικό διάλογο θέτει ευθέως μέσα από την γραφή του ένα ξεχασμένο αλλά θεμελιώδες ερώτημα, που αυτές τις μέρες μάλιστα καθίσταται και εξαιρετικά επίκαιρο στην χώρα μας: κάθε αξία έχει άραγε ένα υλικό αντίτιμο ή μπορεί κάποτε να ορίζεται και διαφορετικά; -Το Μάρτιο του 2011 η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ θα επαναλάβει το πρώτο μέρος από το θεατρικό έργο του γνωστού σουηδού συγγραφέα Λαρς Νουρέν «ΑΓΡΥΠΝΙΑ» (1983), σε μετάφραση από τα σουηδικά Κώστα Κουκούλη και Ξενοφώντα Παγκαλιά, επιμέλεια του κειμένου της παράστασης και δραματουργική επεξεργασία Λίλας Τρουλλινού, σκηνοθεσία και αισθητική της παράστασης Μιχάλη Βιρβιδάκη, με βοηθό σκηνοθέτη τη Μαρία Μπαλαντίνου. Παίζουν οι ηθοποιοί Μιχάλης Βιρβιδάκης (Γιον), Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη (Σαρλότ), Μαρία Μπουλουγούρη (Μόνικα) και Αντώνης Παλιεράκης (Άλαν).

-Από τον Απρίλιο του 2011 η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ θα παρουσιάζει με τους ίδιους συντελεστές και το δεύτερο μέρος της «ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ» (το οποίο έχει αρχίσει ήδη από πέρυσι να ετοιμάζεται) ενώ προγραμματίζει να δώσει έναν μικρό αριθμό παραστάσεων, όπου ο θεατής θα μπορεί να παρακολουθήσει ολόκληρο το έργο, δηλαδή το Α και το Β μέρος μαζί. (Σύνολο 5 ώρες.) Το έργο: Στο θεατρικό του έργο Αγρυπνία, ο συγγραφέας γοητευμένος από τους βιβλικούς Κάιν και Άβελ, θέτει στο επίκεντρο της γραφής του τις «αδελφοκτόνες» σχέσεις. Μπροστά στην τεφροδόχο με τις ζεστές ακόμα στάχτες της μητέρας τους, δύο αδέλφια με τις γυναίκες τους αλληλοσπαράσσονται, αποκαλύπτοντας χωρίς ηθικές αναστολές τις απογοητεύσεις, τις επιθυμίες και τους φόβους τους. Η αγρυπνία μετατρέπεται σ’ ένα ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών της παιδικής ηλικίας και, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ασφυκτική από τους καπνούς και ποτισμένη από το αλκοόλ, εξελίσσεται σε ένα λεκτικό μακελειό. Περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνία, στο τηλέφωνο 28210 92395 και 6973005570 και στην ιστοσελίδα www.theatrokydonia.gr

«Ηλεκτρονική καταγραφή κινήσεων...» ο 1992 η Ολλανδική εταιρεία DGT εισήγαγε μια νέα μόδα στα σκακιστικά τουρνουά: τις ηλεκτρονικές σκακιέρες. Οι σκακιέρες αυτές επιτρέπουν την άμεση καταγραφή των κινήσεων μιας παρτίδας, και την ταυτόχρονη αναμετάδοσή τους στο διαδίκτυο. Στη βάση όλων των σκακιστικών κομματιών έχουν τοποθετηθεί αισθητήρες -κάτι σαν τις νέες «καταναλωτικές κάρτες» που πρόκειται να αποκτήσουμε και εμείς για την ηλεκτρονική καταγραφή των αγορών μας-, έτσι ώστε κάθε μετακίνηση κομματιού να αναγνωρίζεται από τη βάση της σκακιέρας, και με σύνδεση usb να μεταφέρεται αυτομάτως στο internet. Η Γερμανική εταιρεία Chessbase έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο, καθώς συγκεντρώνει χιλιάδες σκακιστικές παρτίδες από διάφορα τουρνουά ανά τον κόσμο, και τις πουλάει σε κάθε ενδιαφερόμενο έναντι ενός μικρού χρηματικού αντιτίμου. Η περίφημη MegaBase της εταιρείας που έχω στα χέρια μου, έχει πάνω από 5 εκατομμύρια παρτίδες. Η ηλεκτρονική καταγραφή προσφέρει τεράστια οφέλη. Πρώτον, αποκλείεται η περίπτωση ένας παίκτης να κάνει κάποια αντικανονική κίνηση κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας, γιατί η καταγραφή των κινήσεων γίνεται από τον υπολογιστή. Δεύτερον, τα σκακιστικά τουρνουά προσελκύουν στις ιστοσελίδες τους πλήθος ενδιαφερομένων οι οποίοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν Live μια παρτίδα που διαφορετικά δε θα είχαν τη δυνατότητα. Και τρίτον, βοηθάει στη γρηγορότερη εξέλιξη ενός σκακιστή, καθώς ανά πάσα στιγμή με μια γρήγορη αναζήτηση μπορεί να δει στον υπολογιστή του όλες τις παρτίδες του Kasparov ή του παγκόσμιου πρωταθλητή Anand. Πέρα από όλα αυτά όμως, μπορεί κάποιος επίσης να βρει ποιο είναι το αγαπημένο άνοιγμα των πρωτοκλασάτων Κινέζων σκακιστών, ποια είναι τα αδύνατα και δυνατά σημεία στο παιχνίδι του Βούλγαρου Το-

Τ

πάλοβ, κάθε πότε παίζει σε αγώνες ο Ισπανός Σίροβ, σε ποιες χώρες πηγαίνει και παίζει και πότε, κάθε πότε οι κορυφαίοι σκακιστές αλλάζουν τα αγαπημένα τους ανοίγματα για να μπερδέψουν τους αντιπάλους, τι τακτική ακολουθούν σκακιστές ενός συγκεκριμένου συλλόγου κ.α. Με λίγα λόγια, η απλή καταγραφή των σκακιστικών παρτίδων προσφέρει περαιτέρω στοιχεία προς εξερεύνηση και εκμετάλλευση. Σαν λάτρης του σκακιού, τα στοιχεία αυτά τα βρίσκω διασκεδαστικά και χρήσιμα για τη σκακιστική μου εξέλιξη. Μέχρι τώρα βέβαια, κανείς δε μου είχε ζητήσει να γίνω εγώ «πιόνι» σε ηλεκτρονική σκακιέρα βάζοντας ένα αισθητήρα στη τσέπη μου ώστε να καταγράφονται οι καθημερινές αγορές και κινήσεις μου. Στο εξαιρετικό βιβλίο «Συνδεδεμένοι» των Christakis και Fowler για τα κοινωνικά δίκτυα, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι αν κάποιος μπορούσε να ακολουθήσει τα ίχνη των χρημάτων που περνούν από τα χέρια μας, θα μπορούσε να παρακολουθήσει και τη διαδρομή μας στο κοινωνικό δίκτυο που ανήκουμε, και κατά συνέπεια τη ζωή μας όλη. Οι συγγραφείς κάνουν αναφορά στην ιστοσελίδα where’s George (www.wheresgeorge.com), στην οποία μπορεί κάποιος να καταχωρίσει ή να ψάξει τη διαδρομή ενός δολαρίου που απεικονίζει τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, αρκεί να ξέρει τον προσωπικό αριθμό που αναγράφεται επάνω στο δολάριο (ο αριθμός ΑΜΚΑ δε νομίζω να είχε ανακαλυφθεί στα χρόνια του Τζορτζ) . Δε χρειάζεται πολύ φαντασία για να σκεφτεί κάποιος ότι πολύ εύκολα μπορεί ο απλός πολίτης να μεταμορφωθεί σε παρακολουθούμενα «δολάρια», ή σε Πύργους και Ίππους πάνω σε ηλεκτρονική σκακιέρα. Και πολύ εύκολα θα μπορεί επίσης κάποιος μέσω ενός υπολογιστή να αναρωτηθεί wheresgeorge, wheresmihalis,wheresmathaios, wheres….

16 Με τη φωνή των γονιών

ΦΥΛΛΟ

TPOXIOΔEIKTIKA ΠYPA

Ο κύβος του Ρούμπικ εν έχω να πω τίποτα. Είμαι σε φάση περαίωσης. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μου. Άλλωστε μαζί τα φάγαμε όπως δήλωσε κι ο βεζύρης. Κόκκινη κλωστή δεμένη η ρήση. Δεν ξεχνώ! Να θυμηθώ να κόψω το δάχτυλό μου αλλιώς δεν θα μπορώ να ατενίζω το δάσος των καταθέσεών μου. Off-shore ήμουν κι εγώ... Υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός κινήσεων που απαιτούνται προκειμένου να λυθεί ο Κύβος του Ρούμπικ από οποιαδήποτε αρχική μορφή έχει. Αυτός ο αριθμός καλείται και «αριθμός του Θεού» δοθέντος του γεγονότος ότι μόνον αυτός θα ήταν σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο. Ποιός είναι ο αριθμός; 20 λέει η επιστημονική έρευνα. Εμείς στην Ελλάδα αποδείξαμε ότι είναι το 3. Τρείς λέξεις. Μαζί τα φάγαμε. Παρακαλώ όπως προσέλθετε οικειοθελώς στις κατά τόπους Νομαρχίες όπου διεξάγεται καταμέτρηση βάρους σε ειδικές πλάστιγγες. Περαίωση κιλών ονομάζεται η διαδικασία και χρηματοδοτείται εξ’ ολοκλήρου από το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης αειθαλών πολιτικών. Έχει δίκιο ο βεζύρης. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί, η παχυσαρκία, η τηλεόραση, οι εφημερίδες, τα free press, ο θεός της Ελλάδας. Ο Ρούμπικ είναι ο κύβος που ερρίφθη στου Ιουλίου Καίσαρος την ποδιά και προέκυψε η Βυζαντική Αυτοκρατορία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Δεν έχω να πω τίποτα. Κάνω στάση ομιλίας. Υποβαθμίζομαι μόνος μου, δεν έχω ανάγκη καμιά εταιρεία αξιολόγησης της όποιας ικανότητάς μου. Είμαι πρωταγωνιστής μαις υπέροχης ζωής, γεμάτης ανατροπές, τρείς γάμους και καταξίωση. Κι από τη βίλα μου στα Χουλάκια της Μυκόνου φωτογραφίζομαι για να αποτελώ στο διηνεκές σημείο αναφοράς για τις εμπειρίες και την προσωπικότητά μου. Έχω βρεί το νόημα της καλής ζωής, της ομορφιάς και την ευτυχία. Κι ο χρόνος που φεύγει δεν με τρομάζει, ας είναι καλά οι πλαστικές επεμβάσεις και τα διάφορα τατουαζ που πιστοποιούν την γνησιότητά του ακριβούς αντιγράφου μου. Είμαι αθάνατος πλέον. Συνέντευξη εφ’ όλης της κοίλης έδωσα σε περιοδικό ποικίλης ύλης. Είμαι delicatessen προιόν εξ ου κι εξαφανίσθηκα από τα ράφια πάραυτα με την απεργία των φορτηγών. Ως οδηγός κι εγώ βαρέου οχήματος διαμαρτύρομαι για την απώλεια του κλειστού κυκλώματος στο οποίο ανήκω. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Είναι να μην γίνονται συμπλοκές καθέ τρεις και λίγο εκεί; Χάνονται μισθά, χάνονται επενδύσεις, χάνονται τόνοι ωφέλιμου βάρους και στο μέλλον θα χάσουμε την πολυτέλεια της περαίωσης.

Δ

ίναι γεγονός ότι δυσκολεύτηκα πολύ πριν ξεκινήσω τον προσανατολισμό μου, κι ο λόγος γιατί βρέθηκα αντιμέτωπη μπροστά σε δύο αντιφατικές καταστάσεις που κι εγώ η ίδια δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Η μια σιωπή, κι η άλλη ένας απέραντος ωκεανός από συναισθήματα, σκέψεις, εικόνες, χρώματα, απόψεις, χαμόγελα, μουσικές, όνειρα, που κανένας βράχος δεν θα μπορούσε να βαστάξει όσο στέρεος και να ήταν. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, μου είναι πραγματικά δύσκολο να σηκώσω ένα τέτοιο βάρος για έναν άνθρωπο που τόσο αγαπώ! Ο λόγος για τη φίλη μου Μαρία Κάτρη, νομική σύμβουλο του συλλόγου γονέων του 1ου ειδικού σχολείου μας, άτομο με μειωμένη όραση. Η πρώτη μας συνάντηση με τη Μαρία έγινε στα πλαίσια σεμιναρίου που οργάνωσε η ΕΣΑμεΑ (για όσους δεν τη γνωρίζουν Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία), για την ενημέρωση και επιμόρφωση όλων εμάς που εκπροσωπούσαμε «ευαίσθητες ομάδες». Ήταν η δεύτερη κατά σειρά εισηγήτριά μου, και μας μίλησε για το νομοθετικό πλαίσιο των ΑμεΑ, ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι των δικαιωμάτων μας. Η αίσθηση που είχα όταν τη συνάντησα, ήταν εκείνη δύο ανΓράφει η Ρούλα θρώπων που ερωτεύονται κεραυνοβόλα όταν Καλαϊτζάκη* συναντιούνται για πρώτη φορά. Σαν να τη ήξερα σε μία άλλη ζωή, σαν να την περίμενα χρόνια και ήρθε. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της εισήγησης της, άρχισα να αισθάνομαι μία δυνατή συγκίνηση λες και ήταν ένα πλάσμα πέραν του κόσμου τούτου… Αιχμαλωτίστηκα στο χαμόγελό της, στην αφοπλιστική της ευγένεια, στην ανιδιοτέλειά της να στηρίζει ένα σύλλογο μικρό σαν το δικό μας χωρίς να έχει τίποτε να κερδίσει κι ας είναι δικηγόρος. Όσο κι αν θέλω να προσανατολιστώ στον ειρμό της αγάπης μου πάλι θαρρώ πως αποπροσανατολίζομαι κι ας κρατώ μία πυξίδα… Η Μαρία γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά ο άλλος της εαυτός είναι στα Χανιά. Το πατρικό σπίτι της μητέρας της Αγγελικής είναι στο Γαλατά Ν. Κυδωνίας, εκεί μένει όταν επισκέπτεται συγγενείς και φίλους, όλους εμάς που περιμένουμε με λαχτάρα να την ανταμώσουμε. Εκτός από το δικό της δικηγορικό γραφείο στην Αθήνα, είναι και καθηγήτρια στη σχολή αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Η μειωμένη της όραση, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες στην καθημερινότητά της δεν την εμποδίζει σε τίποτε να ζει, να αναπτύσσεται, να ταξιδεύει σ΄ όλο τον κόσμο, να μαζεύει μανιωδώς καρτ-ποστάλ, να λατρεύει τα Μουράνο και τα Σβαρόφσκι, να κάνει πρωταθλητισμό στο σκάκι, να τελειώνει με υποτροφία το διδακτορικό της στο εργατικό δίκαιο, να κάνει τους άλλους να λύνονται στα γέλια με το πνευματώδες χιούμορ της. Γιατί η Μαρία ξέρει πάνω από όλα να ερωτεύεται στον υπέρτατο βαθμό την κάθε στιγμή της ζωής της και να τη ρουφά βαθιά ως το μεδούλι της. Μπορεί να μην είχαμε την τύχη να κυλάει το ίδιο αίμα στις φλέβες μας, όμως τα δύο χρόνια της γνωριμίας μας τα αίματα της ψυχής μας μεταγγίστηκαν μπολιάζοντας μέσα τους όμορφα όνειρα, άλλα εκπληρωμένα και άλλα ανεκπλήρωτα, ανοιξιάτικους επιταφίους στη μονή Χρυσοπηγής που ευωδίαζαν γιασεμί και θυμιάματα, βραδινές βόλτες στο λιμάνι με τα παιδιά, μεσημεριανά Κυριακάτικα τραπέζια στη βεράντα, διήμερα σε Χερσόνησο και Ανατολική Κρήτη, εξομολογήσεις, φόβους, αγωνίες, γλυκές αναπολήσεις, και τελευταία ποταμούς δακρύων που ακόμη δεν έχουν στεγνώσει για τη γιαγιά Κατερίνα, που έγινε και δική μου γιαγιά και που αγαπούσε και τις δύο μας σαν να μας είχε το ίδιο μεγαλώσει…. Κι η αλήθεια είναι ότι η Μαρία μοιάζει πολύ και στη γιαγιά της όχι τόσο στη γλυκύτητα, όσο στη λεβεντιά και στην καπατσοσύνη της γιατί όπως και να το κάνουμε, κι αυτή Κρητικιά είναι… Κι η λεβεντιά της Μαρίας είναι ότι όταν πέφτει ξέρει γρήγορα να σηκώνεται, ότι δίνει περισσότερα απ’ όσα παίρνει, ξέρει να εκτιμάει χωρίς να υποτιμάει, κάνει τον ουρανό Γη γι αυτούς που αγαπάει, και ποτέ μα ποτέ δεν εγκαταλείπει τα θέλω της, που διαρκώς τα τροφοδοτεί με νέους ορίζοντες. Αυτό είναι που την κάνει τόσο ξεχωριστή, τόσο μοναδική. Τόσο πολύτιμη!

Ε

Αφιερωμένο στη γιαγιά Κατερίνα, που η νοοτροπία της δεν συμβάδιζε με την ηλικία της.K

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Δεν λέω τίποτα. Χαμένος στο δαιδαλώδη καταυλισμό των σκέψεων αναζητώ σκηνή με θέα στον ακάλυπτο των ημιυπαίθριων γνώσεων. Σκέπτομαι άρα είμαι ημιυπαίθριος. Γνώση σημαίνει νομιμότης κι εγώ είμαι εργάτης και το δίκιο μου βουνό κριμάτων των άλλων. Σκέπτομαι και δεν μ’ ενδιαφέρει να γνωρίζω, να μαθαίνω, να συνδιαλέγομαι, να αφουγκράζομαι. Έχω δίκιο γιατί είμαι εργάτης και το δίκιο μου ευαγγέλιο στα χέρια των πλαστικών χειρουργών που με φτιασιδώνουν καινούργιο από τα παλιατζίδικα της ιστορίας. Δεν πληρώνω, δεν ανέχομαι να μην με εκμεταλλεύονται. Θέλω να είμαι αρνί, κουνουπίδι, κουμπί, βουλκανιζατέρ σε κάθε εκλογική θερμοκρασία. Στο γάμο του πρίγκιπος ήμουν καλεσμένος από ένα τυροπιτάκι να προσφέρω την εμπειρία μου ως καναπεδάκι. Το νυφικό ήταν από αίμα κλοσαρ και τα χρυσαφικά δώρο μιας μακρινής χορηγού μου στη μιζέρια, ματαιοδοξία, το ξι με σφυρί και δρεπάνι. Αρχίζω δίαιτα. Θα τα πείτε με τον διαιτολόγο μου. Θα λογοδοτήσετε. Υπάρχει θεός και μετά την απώλεια βάρους. Μια περαίωση δεν θα στερήσει από τα παιδιά μου το δικαίωμα στην παχυσαρκία. Πράσινη ανάπτυξη, πράσινη τεχνολογία, πράσινη ενέργεια, πράσινα άλογα. Αναπτυχθείτε εσείς! Εγώ είμαι ελεύθερος υπηρεσίας.... επιτέλους τι σας ζητάω; Λίγο ψωμί, λίγο θάλασσα κι ένα κοκόρι για ξυπνητήρι! Σκέπτομαι κι αντιγράφω. Διαβάζω βίους Αγίων κι εξαγνίζομαι. Πιστεύω και δεν ερευνώ. Το έχουν κάνει άλλοι για μένα. Θα πάω στην πορεία, θ’ απεργήσω, θ’ αδυνατίσω. Ως οδηγός εργάζομαι κάτω από αντίξοες κυκλοφοριακές συνθήκες εργασίας, υπόγειες, τούνελ ποντοπόρου υπαλληλικής νοοτροπίας, και ζητώ την κατανόησή σας που κάνω τη ζωή σας λάστιχο για το φορτηγό μου. Δεν είμαι κλειστό επάγγελμα εγώ, εσείς είσαστε ανοιχτοί όλο το 24ωρο. Στην τηλεόραση δεν φάνηκα γιατί ήμουν πίσω από το γουρουνόπουλο και στο πλάι είχε τους αστακούς. Τελικά περίσσεψα και βρέθηκα στον σκουπιδοντενεκέ. Ζαμπόν τυρί ντομάτα. Αχ και να ήμουν φουά γκρα. Τώρα θα ήμουν στης πριγκηπέσσας την συντροφιά. Σκόρδο κρεμμύδι, σκόρδο κρεμμύδι. Παρέλαση αιτημάτων, μπλόκα υποδημάτων, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Είμαι ένα τίποτα. Ζω μέσα από τους άλλους. Τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά. Είμαι σταυρόλεξο για αρχαρίους, Sudoku εύκολο, puzzle για παιδιά νηπιαγωγείου. Είμαι εργάτης και θέλω δουλειά. Δώσμου δουλειά και γίνομαι δοτικός σε όποιο όργανο θέλεις. Τον άλλο μήνα παντρεύεται μια star. Αν προκάνω από τις κινητοποιήσεις που δεν έχουν ακόμα εξαγγελθεί θα είμαι σουβέρ σε ποτήρι σαμπάνιας. Κωνσταντίνος Ε. Γυπαράκης

ΦΥΛΛΟ

17

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Cine – Μαθήματα

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ Χρόνια μετά και έχουμε ιερή υποχρέωση να μη ξεχνάμε ότι, στο μεγαλύτερο έγκλημα, στη μεγαλύτερη προδοσία, τη γενοκτονία που διαπράχθηκε σε βάρος του Μικρασιατικού Ελληνισμού, την κύρια ευθύνη φέρουν: Η Βενιζελική και η Αντιβενιζελική παράταξη. Ελευθέριος Βενιζέλος Βασιλιάς Κων/νος και οι συν αυτοίς και οι Δυτικοί « Σύμμαχοι » μας δηλαδή οι μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνισμού δια μέσου των αιώνων, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Η.Π.Α. Δυστυχώς αυτούς τους ανθέλληνες που από το 1821 μέχρι και σήμερα ( ΔΝΤ, ΕΕ) τους υπηρετούν με περίσσια δουλικότητα εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις, πάντα με καταστροφικές συνέπειες σε βάρος του Ελληνικού λαού. Για τον προδοτικό ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και όχι μόνο, το βιβλίο « Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» του EDWARD HALE BIERSTADT, απ’όπου και τα παρακάτω αποσπάσματα είναι αποκαλυπτικό. …Η Σμύρνη λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε, χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και ρίχτηκαν στα χαρέμια και στους οίκους ανοχής, παιδιά ακρωτηριάστηκαν, ενώ οι θλιβεροί επιζώντες εκτοπίστηκαν για να πεθάνουν από τις αρρώστιες και την πείνα σε στρατόπεδα προσφύγων. Ύστερα, οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης και της πατρίδας μας, των ΗΠΑ, κάθισαν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων με τους Τούρκους και συζήτησαν κυνικά για εκχωρήσεις. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες που έριχναν τα ζάρια για τα ενδύματα του σταυρωμένου Χριστού δεν παρουσίαζαν πιο αποτρόπαιο θέαμα. …. Οχτακόσιοι χριστιανοί που είχαν καταφύγει στην καθολική μητρόπολη σύρθηκαν έξω και σφαγιάστηκαν. Είκοσι γυναίκες που είχαν κρυφτεί στο σπίτι ενός Άγγλου πολίτη για να σωθούν βιάστηκαν και σκοτώθηκαν. …. Ωστόσο, γνωρίζοντας τα όσα γνωρίζουν, οι Δυνάμεις δεν έκαναν καμία προσπάθεια να εμποδίσουν τους Τούρκους. Αν οι κυβερνήσεις τους είχαν διατάξει τα συμμαχικά πλοία στη Σμύρνη να δράσουν, δε θα είχαν υπάρξει σφαγές και η Σμύρνη δε θα είχε πυρποληθεί. …. Το αντίτιμο της φιλίας ανάμεσα στους Τούρκους και στα χριστιανικά κράτη της Δύσης ήταν η καταστροφή του χριστιανικού πολιτισμού της Μικράς Ασίας , η σφαγή χιλιάδων αθώων ανθρώπων, η εξορία και η εκτόπιση 1.150.000 άλλων, ο εξανδραποδισμός 160.000 αντρών, η πυρπόληση της Σμύρνης, η προδοσία της Ελλάδας. …. Η Ελλάδα είχε σταλεί στη Μικρά Ασία από τους Συμμάχους, οι οποίοι στη συνέχεια την εγκατέλειψαν. Δεν της έδωσαν ούτε άντρες ούτε πολεμοφόδια ούτε χρήματα. Δεν της έδωσαν ούτε καν τα χρήματα που της

2010-2011 80 Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης πριν από τρία ακριβώς χρόνια και μετά από 8 χρόνια παρέμβασης στο χώρο του παιδαγωγικού κινηματογράφου στην Κρήτη έκανε ένα βήμα ακόμα μέσα από την δράση cine-μαθήματα ως μια προσπάθεια συντονισμένης παρέμβασης στο χώρο της οπτικοακουστικής παιδείας. ε την συνεργασία ιερέων κύρους στο χώρο του κινηματογράφου όπως : το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, το Νεανικό Πλάνο, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων, το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Safari internet, Πανόραμα Ανεξάρτητων Ταινιών Πάτρας κ.α. Την υποστήριξη την στήριξη και την συνεργασία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς ,της ΔΕΔΙΣΑ καθώς και μια σειρά από άλλων τοπικών φορέων χωρίς την συνδρομή των οποίων θα ήταν αδύνατη η υλοποίηση της δράσης. Κυρίως τέλος με την συνεργασία των διευθύνσεων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέσω των υπευθύνων των πολιτιστικών καταφέραμε μια πλούσια σε περιεχόμενο δραστηριότητα κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Δραστηριότητα η οποία αγκαλιάστηκε από την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και την τοπική κοινωνία ως μια προσπάθεια ενδυνάμωσης της παρέμβασης στο χώρο της οπτικοακουστικής παιδείας. Η μεγάλη συμμετοχή στο σύνολο των δράσεων αλλά και οι προσδοκίες που αναπτύχθηκαν πέραν από το αίσθημα ικανοποίησης μας γέννησαν και αίσθημα ευθύνης για την συνέχεια και επέκταση της δράσης cine-Μαθήματα. Έτσι συνεχίζουμε και φέτος την δράσης μας στον χώρο των οπτικοαουστικών στην εκπαίδευση. Με προβολές και εργαστήρια για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Με στόχο να συναντηθούμε με εκπαιδευτικούς και μαθητές που θέλουν να δουν ταινίες με παιδαγωγικά χαρακτηριστικά αλλά και παράλληλα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν βασικές γνώσεις για να μπορέσουν να εντάξουν τα σύγχρονα μέσα (ψηφιακή φωτογραφία, βιντεοκάμερα, H/Y κτλ) σε ένα δημιουργικό παιγνίδι με την καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία. Παράλληλα στην διαδρομή και αυτής της σχολικής χρονιάς και μέσα από πλήθος παραλλήλων εκδηλώσεων ( κινηματογραφικά αφιερώματα, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις, μουσικές βραδιές, συζητήσεις κ.α.) ευελπιστούμε ότι τα cine-Μαθήματα 2010-2011 θα αποτελέσουν πεδίο δημιουργικής συνάντησης. Ενημέρωση για την πορεία της δράσης μέσω του : http://cinemathimata.blogspot.com/ Καθώς και τηλεφωνικά (Καθημερινά 11:30-13:30 στο 6974739122)

Μ

είχαν υποσχεθεί. Χωρίς άντρες, πολεμοφόδια και χρήματα καμιά εκστρατεία δεν μπορεί να κερδηθεί. …Η εξωτερική πολιτική όλων των Μεγάλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, υπήρξε και συνεχίζει να είναι ιμπεριαλιστική, εντελώς εγωιστική και κοντόφθαλμη και αποσκοπεί μόνο στην αύξηση της δύναμης αυτών που τη διαμορφώνουν. … Αν δεν υπήρχε αυτή η πολιτική του οικονομικού ιμπεριαλισμού, Γράφει που οδήγησε της Δυνάμεις και o Δήμoς ανάμεσα σ’αυτές και τις ΗΠΑ, Kερδέλας πρώτα να παρακολουθήσουν αδιαμαρτύρητα ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία και ύστερα να υπερασπίζονται τον εγκληματία. …Σήμερα, τα ερείπια της Σμύρνης προβάλλουν σαν το σύμβολο των αποτελεσμάτων του ιμπεριαλισμού. ... Η Γερμανία άρχισε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο και οι Σύμμαχοι τον έκλεισαν με μια ιμπεριαλιστική συνθήκη ειρήνης. Όλα τα ιδανικά για τα οποία οι άνθρωποι υπέφεραν επί τέσσερα ατέλειωτα χρόνια σαρώθηκαν από το παλιό παιχνίδι της μυστικής διπλωματίας και του οικονομικού ιμπεριαλισμού. … Μια ματιά στα παρασκήνια της Λοζάνης θα ήταν διαφωτιστική. Θα αντίκριζε κανείς έναν κυνηγό εκχωρήσεων να χτυπάει με τη γροθιά του το τραπέζι και να ρωτάει : «Ήρθαμε εδώ για να προστατεύσουμε τα επιχειρηματικά μας συμφέροντα ή αυτές τις καταραμένες μειονότητες ; ». … Στη Λοζάνη, τα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, αυτά τα συμφέροντα που είχαν ή έλπιζαν να πετύχουν κάποια επένδυση στη Μικρά Ασία, ζήτησαν από τις κυβερνήσεις να δώσουν τις κατάλληλες οδηγίες στους εκπροσώπους τους στη Διάσκεψη, έτσι ώστε να προστατευτούν πλήρως τα συμφέροντα αυτά. … Η Συνθήκη της Λοζάνης δεν είναι παρά ο προάγγελος ενός νέου πολέμου. Αυτοί οι ίδιοι που την υπέγραψαν παραδέχτηκαν ότι είναι τέτοια. Όπως πάντα, προηγείται ο ιμπεριαλισμός και ακολουθεί ο μιλιταρισμός. … Η Λοζάνη δε στάθηκε μάρτυρας μόνο μιας Συνθήκης αλλά και ενός ξεπουλήματος EDWARD HALE BIERSTADT Έκτελεστικός γραμματέας της Επιτροπής Έκτακτης Ανάγκης για τους Πρόσφυγες της Εγγύς Ανατολής. 1η έκδοση του βιβλίου 1924 στις Η.Π.Α. chaniad@yahoo.gr

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80 ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ ΤΗΛ. 28210 88658

18

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Επί της Γραμμής ταν θυμάμαι Μάιος, της άνοιξης που πέρασε, όταν ένας φίλος με καλούσε με ένα e-mail να δω και να ακούσω το Γρηγόρη Ψαριανό από το Βήμα της Βουλής να αντιδρά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο και λόγο στη διάχυση των ευθυνών σε όλο το πολιτικό φάσμα για την κατάντια της χώρας, να φωνάζει : «Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί τα λεφτά !! Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ! Προστατέψτε το κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία μας!», (Αναζήτηση στο youtube : Ψαριανός στη Βουλή 65-2010) Έτυχε και αμέσως μετά που είδα το video να πάω στο μανάβικο που ψωνίζω. Το παιδί που δουλεύει εκεί, ο Γιώργης, αποτελεί για μένα έναν από τους μετρητές της κοινής γνώμης. Με αυτόν και με άλλους μιλάω όταν θέλω να γνωρίσω τι σκέφτεται και τι συζητά ο κόσμος. Τον ρώτησα - πετώντας του σπόντες - για όσα έλεγε ο Ψαριανός πως λέει ο κόσμος . Σε όλα ήταν σύμφωνος. «Και οι τριακόσιοι φταίνε!», «είναι όλοι άχρηστοι» «Όλοι τα φάγανε τα λεφτά» και όλα τα υπόλοιπα. Μάλιστα, άρχισε να φωνάζει και να δείχνει νευριασμένος. Προσπάθησα να αντιτάξω στα λόγια του, κομμάτια από το λόγο του Ψαριανού αλλά αδίκως προσπαθούσα. Δεν πείθονταν με τίποτε. Η γενίκευση και η ισοπέδωση των πάτων έδειχνε να είναι για εκείνον η μοναδική και απόλυτη αλήθεια. Πέρασε το καλοκαίρι κι ήρθε ο Σεπτέμβρης [και το video έγινε ξανά επίκαιρο όταν ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης υποστήριξε ότι «Όλοι μαζί τα φάγαμε Γράφει τα λεφτά»]. o Bασίλης Ένας άλλος φίλος μου, ο Σπύρος, μέσα από το facebook μου κοινοποίησε Παπαστάμος ένα άρθρο από την «Καθημερινή» της Τασούλας Kαραϊσκακη με τίτλο «Παραμένουμε αμετανόητοι». Η αρθρογράφος επισημαίνει, μεταξύ άλλων : «Ας μην αυταπατώμεθα. Αν δεν μας άρεσε η κοινωνία μας, θα φροντίζαμε με κάποιο τρόπο, επίπονα, αργά, να την αλλάξουμε. Αλλά δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Έχουμε βολευτεί μέσα στο ελληνικής κοπής κοινωνικό νεφέλωμα όπου επιτρεπτό είναι αυτό που μας εξυπηρετεί. Και ενώ καταδικάζουμε τα κακώς κείμενα (δηλαδή όσα, συνήθως, θίγουν τα προσωπικά μας συμφέροντα) δεν κάνουμε τίποτα για να αναδιοργανώσουμε μια χώρα, τη δική μας, με μηχανισμούς διακυβέρνησης πολλαπλά στρεβλωμένους από τα ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα» Έκανα μια βόλτα ξανά από το μανάβικο. Ο Γιώργης είχε δουλειά, εξυπηρετούσε μια γιαγιά, με ιδιαίτερη θέρμη. Στάθηκα δίπλα του, μπροστά στο τελάρο με τις ντομάτες, οι οποίες λόγω της εποχής ήταν όλες χάλια. Ψάχνοντας να βρω ντομάτες που να μην προκαλούν γέλια, τον άκουσα να λέει στη γιαγιά : «Τώρα στις εκλογές με τον τάδε υποψήφιο, κατεβαίνει ένα δικό μας παιδί, που καλό είναι να το στηρίξομε όλοι.». Όλα καλά, ο Γιώργης ψήνει τη γιαγιά για ψήφο. Μόνο που ο υποψήφιος ήταν μέσα σε εκείνους που ο Γιώργης, κι άλλοι πολλοί, βρίζανε το Μάιο. Του το είπα. «Ρε συ Γιώργη, αλλιώς μας τα ‘λεγες παλιότερα… όλοι φταίνε και τέτοια… τώρα τι είναι αυτά που λες;» «Άκου να σου πω δάσκαλε …» μου απάντησε κοιτώντας με κοφτά, «οι ντομάτες που διαλέγεις, σάπιες είναι και το ξέρεις. Θα τις πάρεις όμως γιατί η κυρά, σου τις παρήγγειλε και δε θα βρεις άλλες, ούτε εδώ, ούτε αλλού, μιας και είναι τέλος εποχής» «Όχι ρε Γιώργη ! Επειδή είναι τέλος εποχής, σήμερα θα φάω μαρούλι και θα το φχαριστηθώ κι εγώ και η κυρά μου, γιατί φρέσκο είναι. Κράτα τις ντομάτες για σένα, να τις τρως ως το Νοέμβρη.» Ντομάτες και μαρούλια, μανάβης και βουλευτής είναι παράξενο πόσο μπορούν να ταιριάξουν τελείως διαφορετικά πράγματα στην κουβέντα δύο ανθρώπων που αλληλοπειράζονται. Όπως και να ‘χει, άλλη μια εκλογική διαδικασία, θα διεξαχθεί σε λίγες μέρες. Θα επιβεβαιωθεί άραγε το αφοπλιστικό : «Ας μην αυταπατώμεθα.»;

Ή

http://papastamos.blogspot.com

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦE KAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΝΙΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, Το μαύρο Μάμπα, Εκδ. ΒΕΡΓΙΝΑ Το 1950 οχτώ νεαροί Έλληνες βρίσκονται αναπάντεχα στο Κονγκό με πρόσκληση ενός σπουδαίου συμπατριώτη τους, ο οποίος από το 1928 είχε ριζώσει εκεί μετά από αφάνταστες περιπέτειες και τρομερούς κινδύνους. Αργότερα όταν εκείνος χάθηκε μυστηριωδώς στη ζούγκλα, αυτοί κληρονόμησαν την τεράστια περιουσία του. Τα αιματηρά όμως γεγονότα που ακολούθησαν τους ανάγκασαν να φύγουν. Πέρα από τα πολλά χρήματα που είχαν εξάγει παράνομα, θα έβγαζαν και έναν τεράστιο θησαυρό από χρυσό και άλλους πολύτιμους λίθους που απέκτησαν με τυχοδιωκτικές συναλλαγές. Ξαφνικά όμως αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργες σατανικές δολοφονίες, με φονικό όπλο το τρομερό φίδι Μαύρο Μάμπα. Ένα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Ένας εξαίρετος συνδυασμός πραγματικών και φανταστικών γεγονότων με έντονες κοινωνικές, πολιτικές, ιστορικές και οικολογικές καταγραφές. Μια συνεχής και έντονη αναμέτρηση του καλού με το κακό, της λογικής με την παραφροσύνη, της βίας με την ανθρωπιά. Στην περιοχή του Ματέμπου στο Κονγκό, ξεθάβονται διαμάντια και θάβονται άνθρωποι. Κάθε μήνα 15 περίπου άνθρωποι θάβονται ζωντανοί από καταρρεύσεις των πρόχειρων στοών που φτιάχνουν οι ξένοι κερδοσκόποι. Στην περιοχή Μπουζίμου, η οποία είναι από τις πλουσιότερες περιοχές του κό-

σμου σε διαμάντια, οι άνθρωποι πεθαίνουν ομαδικά από την πείνα. "Έτσι ενώ το έδαφός μας και πιο πολύ το υπέδαφός μας είναι από τα πλουσιότερα της γης, εμείς είμαστε από τους πιο πεινασμένους και τους πιο εξαθλιωμένους του κόσμου." Αν θέλει να δει κάποιος τη δαντική κόλαση στη γη, αρκεί να επισκεφτεί τις στοές στα ορυχεία ουρανίου στο Σινγκολόμπουε της Κατάγκας. Από τα άσπρα δόντια των ντόπιων, που γυαλίζουν στο φως της λάμπας, αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης πως μέσα εκεί δουλεύουν άνθρωποι. Από εκείνα τα ορυχεία εστάλησαν 1.000 τόνοι ουρανίου στις ΗΠΑ, για την κατασκευή των πρώτων ατομικών βομβών, που έπληξαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

O αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή Ογκάουα Γουόκο Εκδ. Άγρα Αυτός είναι ένας λαμπρός εξηντάχρονος καθηγητής μαθηματικών που, ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, ζει με μια βραχεία μνήμη μόλις ογδόντα λεπτών. Αυτή είναι μια ευαίσθητη και πανέξυπνη οικονόμος που αφοσιώνεται στη φροντίδα του. Κάθε πρωί, όταν ο καθηγητής και η οικονόμος συστήνονται εκ νέου ο ένας στον άλλον, ανθίζει μια παράξενη, όμορφη σχέση μεταξύ τους. Ο καθηγητής μπορεί να μη θυμάται τι έφαγε για πρωινό, άλλα στο μυαλό του είναι ακόμα ζωντανές οι κομψές εξισώσεις από το παρελθόν. Μετά από δική του προτροπή, η οικονόμος του γνωρίζει τον δεκάχρονο γιό της. Έτσι ξεκινά μεταξύ τους μια θαυμάσια σχέση. Ο καθηγητής σκαρώνει έξυπνους μαθηματικούς γρίφους -βασιζόμενος άλλοτε στο νούμερο του παπουτσιού της και άλλοτε στην ημερομηνία γέννησής της- και οι αριθμοί αποκαλύπτουν έναν κόσμο ποίησης και καταφυγής τόσο στην οικονόμο όσο και στο γιό της. Με κάθε νέα εξίσωση, οι τρεις χαμένες ψυχές σφυρηλατούν μια στοργή πιο μυστήρια από τους νοητούς άριθμούς και ένα δεσμό που διατρέχει βαθύτερα τη μνήμη. Η Ογκάουα γι' αυτό το βιβλίο, που κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το 2004, τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Γιομιούρι, το Μεγάλο Βραβείο των Βιβλιοπωλών και, πρόσφατα, το βραβείο της Εταιρείας Μαθηματικών, επειδή αποκάλυψε στον αναγνώστη την ομορφιά αυτού του επιστημονικού κλάδου. Επιμέλεια : Μ.Φ.

ΦΥΛΛΟ

19

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

«Στρέλλα» Σκην. Πάνος Κούτρας, με τους: Μίνα Ορφανού, Γιάννης Κοκιασμένο O Γιώργος αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια εγκλεισμού για ένα φόνο που ομολόγησε ότι διέπραξε στο χωριό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το βράδυ της αποφυλάκισής του διανυκτερεύει σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί γνωρίζει τη Στρέλλα, μία όμορφη νεαρή πόρνη τρανσέξουαλ και αποφασίζει να περάσει το βράδυ μαζί της. Ωστόσο οι λογαριασμοί του Γιώργου με το παρελθόν είναι ακόμα ανοιχτοί. Μία άλλη «φυλακή» τον περιμένει. Μαζί με τη Στρέλλα θα πρέπει να βρουν το δρόμο προς την έξοδο. Τη Νύχτα που χάθηκαν τα αστέρια Σκην. Roselyne Bosch με τους: Rebecca Marder, Oliver Cywie, Anne Brochet, Sylvie Testud, Raphaelle Agogue, Gad Elmaleh, Melanie Laurent, Jean Reno Στις 6 Ιουνίου 1942, στη Γαλλία, ο 11χρονος Τζόζεφ Βάισμαν μαθαίνει πως θα πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο με ένα κίτρινο αστέρι ραμμένο πάνω στο ρούχο του. Το νέο αντιεβραϊκό διάταγμα της γαλλικής κυβέρνησης είναι πλέον σε ισχύ. Ο Τζόζεφ, όπως όλοι οι Εβραίοι στη Γαλλία, απαγορεύεται να πηγαίνει σε πάρκα, κινηματογράφους, δημόσιους κήπους. Στις 16 Ιουλίου 1942, μαυροφορεμένοι άντρες εισβάλλουν στο σπίτι της οικογένειάς του και τους οδηγούν στο χειμερινό ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού, όπου κρατούνται για 5 μέρες χωρίς νερό και τροφή. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαζική σύλληψη Εβραίων στην Ιστορία που

διεπράχθη από... Γάλλους αστυνομικούς. Η ταινία διηγείται τις πραγματικές συγκλονιστικές ιστορίες των θυμάτων αλλά και των διωκτών τους.

Welcome Σκην. : Φιλιπ Λιορε με τους : Βένσαν Λίντον, Οντρέι Ντάνα Eίκοσι δύο μίλια νερού η απόσταση ανάμεσα στο Καλαί και στο Ντόβερ στέκονται τελευταίο εμπόδιο για να ξανασυναντηθούν ο Μπιλάλ με την αγαπημένη του Μίνα. Ο Μπιλάλ έφυγε από το Ιράκ και μετά από πορεία 4.000 χιλιομέτρων, περνώντας από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, βρίσκεται στη Γαλλική πόλη Καλαί. Στην προσπάθειά του να εισέλθει παράνομα στη Αγγλία, οι αρχές τον εντοπίζουν και τον θέτουν υπό επιτήρηση. Ο Μπιλάλ, βλέποντας τις βρετανικές ακτές τόσο κοντά θέλει να διασχίσει την απόσταση κολυμπώντας. Γνωρίζεται με τον Σιμόν, ο οποίος είναι ο προπονητής κολύμβησης στο τοπικό κολυμβητήριο. Όταν ο Μπιλάλ του εκμυστηρεύεται τον λόγο που θέλει να βρεθεί στην Αγγλία, ο Σιμόν συγκινείται και αποφασίζει να τον προπονήσει για να διασχίσει το κανάλι της Μάγχης...

Fish Tank Σκην.: Άντρεα Άρνολντ. Με τους: Κέιτι Τζάρβις, Μάικλ Φασμπέντερ Η δεκαπεντάχρονη Μία, που ζει με τη μικρότερη αδελφή της και τη μοναχική μητέρα της, προκαλεί διαρκώς προβλήματα στην οικογένειά της, στις παρέες, παντού. Μια μέρα, η μητέρα της φέρνει στο σπίτι το νέο φίλο της και η εμφάνισή του αλλάζει τη ζωή της. Επίμονο, ακριβές, λεπτομερές πορτρέτο έφηβης αγγλικών προαστίων. Πιο σαφής και συγκεντρωμένη από ό,τι στο σκόρπιο και οπτικά ενδιαφέρον ντεμπούτο της Red

Road, η Άντρεα Άρνολντ αρπάζει την ανάσα της 15χρονης Μία, μιας πολύ ανήσυχης και συνεχώς αντιδραστικής κοπέλας που προκαλεί προβλήματα στη flirty μητέρα της και αποτελεί αντι-πρότυπο για τη μικρή αδελφή της. Ο έκδηλος πόθος και το κρυφό πάθος της για τον εραστή της μητέρας της είναι πρόφαση της μπερδεμένης ανάγκης για τη δεδομένη αποσύνδεσή της από τον χαλαρό οικογενειακό ιστό. Πρόφαση αποτελεί και η οικογένεια για την επιθυμία της Άρνολντ να αναλύσει και να συνθέσει εκ νέου το αντιπαθές φαινόμενο της ενηλικίωσης, με όρους εσωτερικής επαναστατικότητας. Η Μία απέχει από τα χρυσά κορίτσια μιας glossy γενιάς, αλλά την πιστεύουμε 100%. Η εκρηκτική Κέιτι Τζάρβις είναι μια μικρή αποκάλυψη - για τον Φασμπέντερ και τις διεισδυτικές, απειλητικές ικανότητές του ήμασταν σίγουροι από το Hunger. Χωρίς Όνομα (Sin Nombre) Σκην. Cary Fukunaga, Με τους : Marco Antonio Aguirre, Leonardo Alonso, Karla Cecilia Alvarado, Kristian Ferrer, Edgar Flores Ο Κάρι Φουκουνάγκα εξέπληξε κοινό και κριτικούς στο Sundance το 2009 με το "Sin Nombre", την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που έγραψε και σκηνοθέτησε, αποσπώντας τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας. Γυρισμένο σε συγκλονιστικές τοποθεσίες, το οπτικά πλούσιο αυτό φιλμ μεταφέρει τον θεατή στον σκοτεινό κόσμο των συμμοριών και των μεταναστών της Κεντρικής Αμερικής, μέσα από την ιστορία του Κάσπερ και της Σάιρα. Ο Κάσπερ βρίσκεται στην εφηβεία

και είναι ήδη μέλος της αμείλικτης συμμορίας "Μάρα". Η Σάιρα ταξιδεύει με τον πατέρα και το θείο της από την εξοχή του Μεξικό προς τον Πρoτείνει o Βορρά, στην οροφή Aντώνης Σπανoυδάκης ενός τρένου, με την ελπίδα πως θα μπορέσουν να περάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι δρόμοι του Κάσπερ και της Σάιρα διασταυρώνονται και μια ξεχωριστή φιλία γεννιέται, ενώ οι κίνδυνοι συνεχώς παραμονεύουν. Θα καταφέρουν οι δύο αυτές περιπλανώμενες ψυχές να επιβιώσουν και να περάσουν τα σύνορα; Το Γεράκι της Μάλτας (The Maltese Falcon) Σκην: Τζον Χιούστον, με τους: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Μαίρη Αστορ, Σίντνεϊ Γκρίνστριτ, Πέτερ Λόρε Μετά τη δολοφονία του συνεταίρου του, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Σπέιντ κινδυνεύει να συλληφθεί από την αστυνομία ως ύποπτος για το φόνο. Για να αποδείξει την αθωότητά του πρέπει να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από το "γεράκι της Μάλτας", ένα χρυσό ομοίωμα διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους το οποίο οι ιππότες της Μάλτας φέρονται να έστειλαν στο βασιλιά της Ισπανίας . Μια κλασική αστυνομική ταινία επανακυκλοφορεί σε εξαιρετική εικόνα και ήχο σε blu ray.

20

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Τ Τιι δ δο ού ύμ με ε κ κα αιι ττιι θ θα α α ακ κο ού ύσ σο ου υμ με ε σ σττα α Χ Χα αν νιιά ά

Ο Σεπτέμβρης κύλησε με ξεκούραση, αφ’ενος από ένα δυνατό και έντονο καλοκαίρι -όπως έχω την αίσθηση ότι ήταν για τους περισσότερους-, με τις απεργίες των οδηγών φορτηγών και ασφαλώς με τις κινήσεις παρασκηνιακές και μη των Καλλικρατικών υποψηφίων που είναι έτοιμοι να προσφέρουν πάλι στα κοινά και με το νέο αυτοδιοικητικό χάρτη πλέον θα έρθει ένα κύμα αλλαγών και έργων αφου μέχρι τώρα, το υπάρχον σύστημα δεν τράβαγε... ρειάζονται αυτές οι αλλαγές, όπως και στην παιδεία και αλλού… έτσι να έχει σασπένς το πράμα, να μη βαριόμαστε !

Χ

Στα μουσικά της πόλης τώρα, μετα την καλοκαιρινή λαίλαπα εκδηλώσεων, συναυλιών κλπ μια κόπωση γενικά υπήρξε το μήνα που πέρασε. Ετσι λιγοστές ήταν οι συναυλίες και οι άλλες ζωντανές εμφανίσεις. Τα νέα σχήΓράφει o Γιώργος ματα για τη χειμερινή Βαβουλές σαιζόν ετοιμάζονται και ήδη μάθαμε για αρκετές αλλαγές στα χειμερινά μαγαζιά. Μέσα στο Σεπτέμβρη έγιναν οι τελευταίες συναυλίες στην Ανατολική Τάφρο. Στις 8 Σεπτέμβρη, ο Σύλλογος μουσικών Χανίων «Χάρχαλης» έκανε την εκδήλωση του καλοκαιριού.Στην εκδήλωση τιμήθηκαν οι μουσικοί : Ροδάμανθος Ανδρουλάκης, Βαγγέλης Βαρδάκης, Γιώργος Βασιλάκης, Παύλος Εξουζίδης, Νίκος Ηλιάκης, Μανώλης Κακλής, Σταύρος Καντηλιεράκης, Στέφανος Καρεφυλάκης, Πέτρος Καρμπαδάκης, Παναγιώτης Καστάνης, Φώτης Κατράκης, Λεωνίδας Κλάδος, Νίκος Κολιακουδάκης, Νίκος Κόμης, Νίκος Μανιάς, Μανώλης Μανιουδάκης, Ιωάννης Μαρκογιαννάκης, Ζαχαρίας Μελεσανάκης, Μιχάλης Μπακατσάκης, Αντώνης Μπαριταντωνάκης, Μάρκος Παπαδάκης, Ασπασία Παπαδάκη, Μιχάλης Πολυχρονάκης, Σπύρος Σηφογιωργάκης, Χρυσούλα Σηφογιωργάκη και Γεράσιμος Σταματογιανάκης. Στην αρχή της εκδήλωσης ο πρόεδρος του Συλλόγου Στέλιος Λαϊνάκης, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σκοπός της εκδήλωσης είναι να τιμήσουμε καταξιωμένους δασκάλους, δημιουργούς και εκφραστές της μουσικής παράδοσης από όλη την Κρήτη. Έχουμε χρέος να διδάξουμε και να προστατεύσουμε τους νέους καλλιτέχνες από κακέκτυπα ακούσματα χαμηλής αισθητικής, που επικρατούν σήμερα και ήδη έχουν επηρεάσει αρκετούς νέους μουσικούς μας, οι οποίοι είναι το “αύριο”, θα πάρουν τη σκυτάλη από εμάς για να προσπαθήσουν με τη σειρά τους να την εξελίξουν σε σωστές βάσεις». Ηταν μια σπουδαία εκδήλωση αλλα δυστυχώς δεν διαφημίστηκε όσο θα έπρεπε και από τη μεριά του ο Δήμος, μάθαμε ότι έφερε δυσχέρειες, όσον

αφορά τα ηχητικά…

James Brown.

Στην πόλη μας βρέθηκαν για διακοπές και για ένα κοινωνικό γεγονός, στις αρχες του Σεπτέμβρη, δυο καταξιωμένοι μουσικοί της jazz και μάλιστα της Βραζιλιάνικης bossa-nova, ενός μουσικού κινήματος που ξεκίνησε το 1959 και όχι απαραίτητα μόνο του χορού που ξέρουμε. Ο Βραζιλιάνος πιανίστας Antenor Bogea που είναι μάλιστα πρέσβης της Βραζιλίας στη χώρα μας και ο Γάλλος κιθαρίστας Jean-Philippe Crespin. Οσοι τυχεροί παρευρέθηκαν στον ανοιχτό χώρο ξενοδοχείου στο Σταλό, πραγματικά απόλαυσαν μία υπέροχη βραδυά ! Ηδη τον Αύγουστο είχαν εμφανιστεί στα Ανώγεια, στα Υακίνθεια ενώ ο Αντενόρ μας είπε ότι, προτού φύγει απο τη χώρα μας -αφου η θητεία εδώ τελειώνει- θα κάνουν μερικές εμφανίσεις στο Half Note το γνωστό jazz-club της Αθήνας. Στο διάστημα που έμεινε στην Ελλάδα ο Antenor ηχογράφησε μαζι με τον Jean-Philippe και άλλους Ελληνες μουσικούς το cd : Innaxos, που κυκλοφόρησε τον Γενάρη του 2010.

Στο φετεινό 33Ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας, πήρε το πρώτο βραβείο για τη μουσική επένδυση της ταινίας «Το χωριό» του Στέλιου Πολυχρονάκη, ο Χανιώτης Γιάννης Ψαρουδάκης, ιδρυτικό μέλος της «Οκτάβας».

Το συγκρότημα των U2 έκανε μία μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας και ήταν μία από όλες τις απόψεις επιτυχημένη συναυλία. Από κόσμο που ήταν πάνω απο 60.000, από τεχνολογικά εφφέ, από ήχο και από καλλιτεχνική άποψη και σε τελική ανάλυση ροκιά… ήταν άψογη, είπαν όσοι πήγαν !! Σαππόρτ έπαιξαν ο Aviv Geffen από τους Blackfield και οι Snow Patrol. Το σετ της συναυλίας, όπως και βίντεο αμέτρητα μπορείτε να βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο… Στην Αθήνα στις 27 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο την αποθέωση γνώρισαν, ο Goran Bregovic και η Μαρία Ναυπλιώτου στην πρώτη παρουσίαση στο αθηναϊκό κοινό, της μουσικής παράστασης «Ημερολόγια μιας Θλιμμένης Βασίλισσας». Μια δραματοποιημένη συναυλία, πάνω στον Γιουγκοσλαβικό εμφύλιο της περιόδου 1991-’95. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές Ιουνίου στο Παρίσι, στο Festival St. Denis, μετά από σχετική παραγγελία στον συνθέτη Goran Bregovic. Μέσα στον Οκτώβρη συγκεκριμένα στις 19, θα έρθει για μία εμφάνιση στην χώρα μας στο «Παλλάς» στην Αθήνα, ο σαξοφωνίστας της soul-funk Maceo Parker, επι πολλα χρόνια συνεργάτης του

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Ας δούμε τώρα τα καινούρια μουσικά σχήματα της χειμερινής σαιζόν που έρχεται. Στον ΚΑΒΟΥΡΑ στο παλιό λιμάνι θα είναι ο Κώστας Καραβατάκης κιθάρα, τραγούδι, ο Ιάκωβος Σουργουτζίδης στο μπουζούκι και η Μαρίνα στο τραγούδι, που είναι η κόρη της γνωστης μας Μαριώς, της ρεμπέτισας Στο ΚΡΗΤΙΚΟ ΚΟΝΑΚΙ στην Ακρωτηρίου, μαζι με τον Μανώλη Φαραγγιτάκη στο τραγούδι, θα είναι και ο Μανώλης Σταγάκης και στο μπουζούκι ο Νεκτάριος Ανδρουλάκης Στα ASTRA που ξεκινούν νωρις τον Οκτώβρη, τραγουδούν οι : Ιωάννα Δανέζη, Ελενα Στεργιάδου, Μάνος, Δήμητρα Γαλάνη, Σοφία Καρρά και ο γνωστός Χανιώτης λαϊκός τραγουδιστής Αντώνης Πρέκας. Στο μπουζούκι είναι ο Μανούσος Ψαρουδάκης, που τις δύο προηγούμενες σαιζόν ήταν στη «Μικρή Σκηνή». Στα ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ θα τραγουδούν : Γιώργος Ιωάννου, Αντώνης Μαλαξιανάκης, Βίκυ Καλιγιάννη, Κώστας Φιωτάκης, Σταύρος Καναβάκης και δύο νέες τραγουδίστριες. Στο FLAMINGO ROAD τραγουδάει η Κατερινα Μανουσάκη. Στη ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ, θα είναι ο Κώστας Λεβάκης, ο Μάνος Αποστολάκης και η Δώρα. Στο μπουζούκι ο Μάκης Βασαδάκης. Τα ΧΑΛΚΙΝΑ ξεκινάνε την Πέμπτη 7 Οκτώβρη. Θα παίξουν διάφορα κρητικά σχήματα, όπως του Γεράσιμου Μαρινάκη και του Ανδρέα Μανωλαράκη Η ΠΡΟΒΑ ανοίγει το Σάββατο 9 Οκτώβρη με το σχήμα των Μάρκου Ρενιέρη και Γιάννη Πολυχρονάκη Στο ΑΔΕΣΠΟΤΟ θα είναι φέτος ο Παναγιώτης Καρνέζης στο μπουζούκι μετά από πολλα χρόνια στην «Οκτάβα», στην κιθάρα ο Γιώργος Καντεράκης και στο τραγούδι ο Γιάννης Κορωνάκης και η Αντζελα Σταρόβα. Στην ΟΚΤΑΒΑ που θα ξεκινήσει στα τέλη του Οκτώβρη, θα είναι στο μπουζούκι ο Μανώλης Φλεμετάκης -μετα από τρία χρόνια στο «Αλκυών»- στη θέση του Π.Καρνέζη και στο ακκορντεόν ο Δημήτρης Καμηλάκης ενώ αποχώρησε η Αντιγόνη Αραμπατζόγλου. ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ Στο ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΑ Χανίων, η Αννα Μακράκη-Καρέλλα έχει ξεκινήσει μια σειρά εκπομπών κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή το απόγευμα, στις 5-6, όπου κάθε εβδομάδα ένας καλλιτέχνης της κρητικής μουσικής κάνει μόνος του

πρόγραμμα με τα τραγούδια της επιλογής του. Ηδη έχουν κάνει εκπομπή μουσικοί όπως : Δημήτρης Βακάκης, Ζαχαρίας Σπυριδάκης, Μιχάλης Μπακατσάκης, Δημήτρης Κολιακουδάκης και άλλοι ενω οι εκπομπές θα συνεχιστούν για αρκετό διάστημα. (συχνότητες 100.6 και 104) Μια και είμαστε στο ραδιόφωνο να αναφέρουμε ότι στο Δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΑ, από Δευτέρα έως και Πέμπτη στις 11.30 το βράδυ, στις εκπομπές του Γιώργου Μητρόπουλου, μεταδίδονται σε επανάληψη οι θρυλικές εκπομπές για το ρεμπέτικο του ερευνητή Σπύρου Παπαϊωάννου, που πρωτοπαίχτηκαν γύρω στο 1980-1982. Μάλιστα μετα από τόσα χρόνια φαίνεται πόσο ιδιαίτερα προσεγμένες και απόλυτα μελετημένες ήταν αυτές οι εκπομπές αφού εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα στην εποχή της τεχνολογίας με τον πλούτο των στοιχείων και το βάθος της έρευνας ! ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ Μία πολύ αξιόλογη δισκογραφική δουλειά, ετοιμάζει μια παρέα Ηρακλειωτών φίλων της παραδοσιακής μας μουσικής, με πρωτοστάτη τον γιατρό και συλλέκτη Μανώλη Χναράκη. Θα είναι αφιερωμένη στους μουσικούς της επαρχίας Πεδιάδας, που η αλήθεια είναι ότι παρέμειναν στην αφάνεια, παρ’ολη τη μεγάλη τους σταδιοδρομία και δημοτικότητα στις τοπικές διασκεδάσεις. Επίσης θα γίνει ένα ακόμα δισκογραφικό αφιέρωμα στο βιολάτορα από την Επισκοπή Πεδιάδας, Ηρακλή Σταυρουλάκη, με παλιές ερασιτεχνικές επι το πλείστον ηχογραφήσεις. Την όλη προσπάθεια επιχορηγεί η «Βικελαία Βιβλιοθήκη Ηρακλείου». Οι δύο αυτοί δίσκοι cd, θα κυκλοφορήσουν μέσα στο Νοέμβριο. Επίσης ο Σύλλογος μουσικών Χανίων «Χάρχαλης» με προσπάθειες του προέδρου του, Στέλιου Λαϊνάκη, πρόκειται στους επόμενους μήνες να εκδώσει σειρά δίσκων cd, με παλιές ηχογραφήσεις, απο σημαντικούς Χανιώτες μουσικούς. Συγκεκριμένα ένα cd αφιερωμένο στο Νικόλαο Χάρχαλη, με τις ηχογραφήσεις των 78 στροφών που έγιναν προπολεμικά και μεταγενέστερες ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις και δύο cd με ηχογραφήσεις των Γιώργου και Στέλιου Κουτσουρέλη που θα περιλαμβάνουν επίσης κυκλοφορίες εταιρειών και ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις. Το πρώτο cd θα κυκλοφορήσει πιθανόν μέχρι το τέλος του χρόνου και τα επόμενα μέσα στο ερχόμενο έτος. Προσπάθειες γίνονται ακόμα και από ιδιώτη συλλέκτη και παραγωγό και τον υπογράφοντα, να κυκλοφορήσουν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις των78 στροφών κρητικών καλλιτεχνών όπως των : Κουφιανού, Καντέρη, Μαριάνου, Κουρή, Ψύλλου, Χαρίλαου, Πλακιανού και άλλων. Με μουσικούς χαιρετισμούς

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

ΦΥΛΛΟ

21

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Δήμητρα Παπίου Eμαθε η καρδιά Λυχνία Η Δήμητρα Παπίου είναι από τα πρόσωπα που απασχολούν το ελληνικό τραγούδι με το δικό τους ιδιαίτερο και πάντα συνειδητά καθορισμένο τρόπο. Και κυρίως μόνο με το τραγούδι κι μόνο για το τραγούδι. Φέτος, μέσα στην άνοιξη, έχουμε ένα δυνατό δισκογραφικό come back που δεν είναι εύκολο να περάσει απαρατήρητο. Το μουσικόφιλο κοινό έχει σχεδόν ταυτίσει την ερμηνεύτρια με ένα τραγούδι, βγαλμένο από τη μεγάλη οθόνη, κάποια χρόνια πίσω. Ήταν το τραγούδι «Αυτή η νύχτα μένει», μία δημιουργία του Σταμάτη Κραουνάκη που γράφτηκε για την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που προβλήθηκε στις αίθουσες το 1999. Ήταν ένα τραγούδι από τα «δύσκολα», ένα ζευγάρωμα πιάνου και φωνής, από εκείνα που συνήθως τρομάζουν να βρουν το δρόμο προς τα έξω, όχι επειδή δεν αξίζουν, αλλά επειδή διαφέρουν. Ωστόσο, εκείνο το τραγούδι και παίχθηκε, και αγαπήθηκε και γνώρισε επιτυχία, δίνοντας πίσω στην ερμηνέυτριά του κάτι από τη δύναμη και τις αντοχές που του χάρισε. Η Δήμητρα Παπίου δεν είναι από τους καλλιτέχνες που συναντάμε συχνά στα releases των εταιριών. Έχει όπως λέει και η ίδια, το δικό της timing. Φέτος, επιστρέφει στη δισκογραφία με ένα νέο δίσκο. Πολλοί δημιουργοί δινουν τραγούδια στη δουλειά αυτή. Συναντάμε το Σταμάτη Κραουνάκη, τη Λίνα Νικολακοπούλου, το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τη Λίνα Δημοπούλου, τον Κώστα Λειβαδά, τον Κώστα Μπαλταζάνη, το Δήμο Αναστασιάδη, το Γιώργο Καλογερόπουλο και το Μαρίνο Καρβέλα. Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και την παραγωγή και ο Κώστας Ζαχαρίου έχει επιμεληθεί τις ενορχηστρώσεις. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη δισκογραφική εταιρία του Σταμάτη Κραουνάκη, τη «Λυχνία». Δώδεκα συνολικά τραγούδια περιλαμβά-

νει ο δίσκος. Τα περισσότερα από αυτά κάνουν το ντεμπούτο τους. Πολυμορφία υπάρχει, στο ύφος και την υφή των τραγουδιών. Συναντάμε μπαλάντες, ηλεκτρικό ήχο αλλά και γνώριμο ήχο μπουζουκιού και γνωστούς λαϊκούς ρυθμούς όπως το εναρκτήριο τραγούδι «Το χασάπικο της Στέλλας». Αξιοπρόσεκτη είναι η συμμετοχή της Λίνας Νικολακοπούλου στη στιχοπλασία πολλών τραγουδιών. Η Δήμητρα Παπίου δεν έχει τη γλυκιά γυναικεία φωνή. Έχει όμως το χάρισμα και την τεχνική της δύναμης στην ερμηνεία. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο, που ο Μαυρουδής την επέλεξε στο Cart Postale του να τραγουδήσει το τραγούδι για τη Μπέλλου. Η φωνή της βγαίνει αμοντάριστη και ακατέργαστη, χωρίς να περνάει μέσα από καλούπια και ρετουσαρίσματα. Γι΄αυτό και ο ακροατής εισπράτει μία καθαρότητα. Εισπράτει ακόμη το ότι η Παπίου τραγουδά με την ψυχή της, περισσότερο με τέχνη δηλαδή, παρά με τεχνική. Αυτό ακριβώς είναι στην πράξη το δυνατό σημείο του δίσκου και σε τέτοιους ακροατές απευθύνεται. Λέει η Δήμητρα Παπίου στο σημείωμά της: Πολλές φορές τα τραγούδια κρύβουν μεγάλες σιωπές που μας επιβάλλονται φωναχτά. Ένα ταξίδι με αφετηρία τις στιγμές μέσα στην απραξία της μοναξιάς και της κίνησης της Μεσογείων. Ένα ξεκίνημα στο όνειρο μ’ ένα τηλεφώνημα και μέρα με τη μέρα η συμπόρευση κάποιων ανθρώπων στη δημιουργία αυτών των τραγουδιών. Με λαχτάρα σαν την πρώτη εφηβική εκδρομή μας μ’ εκείνο το τραύμα που μας υπενθύμισε η Λίνα. Που δεν θέλουμε να θυμόμαστε τα τραγούδια αυτά με συνάντησαν μια μέρα. Δεν τα επέλεξα σαν ορφανά μηνύματα που κανένας πριν δεν είχε διαβάσει, μα τώρα είναι σαν παιδιά μου και σας τα δείχνω με καμάρι γιατί ξέρουν ν’ ακούνε της ψυχής σας τ’ απόκρυφα αν τυχόν και τα συναντήσετε… Δήμητρα Παπίου Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Νίκος Κυπουργός “ROM”

δίσκος «Rom» είναι ένας από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους δίσκου του Νίκου Κυπουργού. Πρόκειται για τη μουσική και τα τραγούδια του συνθέτη για την ομότιτλη ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Η ταινία προσπαθεί να δώσει το στίγμα των Ρομά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και κυρίως στην Ελλάδα. Ουσιαστικά είναι ένα ντοκιμαντέρ που με λιτή και «ποιητική» αφήγηση επιχειρεί μια διαδρομή στον κόσμο των τσιγγάνων ακολουθώντας τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις, που εκφράζονται στα πρόσωπα των τεσσάρων αφηγητών: του δάσκαλου, του φωτογράφου, της γριάς τσιγγάνας Ταμάρα και της νεαρής Αϊμά. Το ΡΟΜ πήρε βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ και μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1989 και κρατικά βραβεία καλύτερου ντοκιμαντέρ και μουσικής το 1990. Η μουσική, λοιπόν, διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην ταινία καθώς παρακολουθεί και υπογραμμίζει την αφήγηση και την εικόνα. Κάθε μουσική φράση είναι μία φράση-σχόλιο, γεμάτη από λεπτή μελαγχολία, απόλυτα ταιριαστή με το αντικείμενο που σχολιάζει. «Παράλληλα όμως η μουσική αποκτά μια γοητευτική αυτοδυναμία και ενώ γεννιέται από τις εικόνες, έχει και η ίδια την ικανότητα να γεννά εικόνες»1. Οι άξονες της μουσικής κινούνται τόσο προς τα μονοπάτια της ανατολίτικης μουσικής, απ’ όπου ο συνθέτης αντλεί στοιχεία και μνήμες, όσο και προς τα μελωδικά μοτίβα που είναι μεν αόριστα ως προς τη θεματολογία τους αλλά ελκυστικά ως προς την ακρόασή τους. Εν τέλει ο Νίκος Κυπουργός με τη μουσική του περιγράφει με ευγενικά χρώματα και προπάντων αντιμετωπίζει ανθρώπινα τη ζωή των ανθρώπων αυτής της φυλής. «Το φευγαλέο που έχουν οι τσιγγάνοι στα μάτια είναι η μουσική του Κυπουργού. Και δύναται να γοητεύσει όσους δεν συγχέουν το θόρυβο με τη μουσική»2 . Ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει το 1990 από το «Σείριο» του Μάνου Χατζιδάκι σε πολύ προσεγμένη έκδοση. Σε ολοκληρωμένη μορφή επανεκδίδεται σε cd το 1996 με παραπάνω πληροφορίες και ένα επιπλέον μουσικό θέμα.

Ο

Η μουσική, η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Ν. Κυπουργού και οι στίχοι του Σταμάτη Δαγδελένη. Συνολικά ο δίσκος περιέχει 9 οργανικά θέματα και 8 τραγούδια. Τραγουδούν η Δώρα Μασκλαβάνου και ο Γράφει Κώστας Παυλίδης σε o Γιώργoς πολύ μικρή ηλικία και Tσίμας στην πρώτη του φυσικά εμφάνιση. Παίζουν οι Μ. Βοριάς (βιολί), Ν. Γκίνος (κλαρινέτο), Σ. Κυπραίου (κιθάρα – λαούτο), Β. Παπαβασιλείου (κοντραμπάσο) και Α. Χρηστίδης (κρουστά). Στο «Τραγούδι της τσιγγάνας» τραγουδάει ο ίδιος ο συνθέτης, ενώ οι στίχοι είναι από το μυθιστόρημα του Γεωργίου Δροσίνη «Το βοτάνι της αγάπης». Στα «Κάτοπτρα» η μουσική βασίζεται σε μια παραδοσιακή τσιγγάνικη μελωδία της Ουγγαρίας. Τέλος, το πολύ χαρακτηριστικό τραγούδι «Rom», όπως ακούγεται στο τέλος του δίσκου και στην ταινία, είναι ένα λογοπαίγνιο πάνω στις έννοιες «χορός» και «θάνατος». Πρόκειται για ένα μικρό μουσικό αριστούργημα! Τα μουσικά θέματα του δίσκου είναι: 1. ROM 2. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 3. ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ 4. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΤΣΙΓΓΑΝΑΣ 5. ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ 6. ΚΑΤΟΠΤΡΑ 7. ΡΩ-ΤΑ-ΡΩ 8. ΑΙΜΑ-ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ 9. ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ 10. ΧΟΡΟΣ ΣΕ 5/8 11. ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ 12. ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ 13. ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ 14. ΣΚΙΕΣ 15. ΧΡΗΣΜΟΣ 16. ΤΑΜΑΡΑ - Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ 17. ROM Συνολικά το «Rom» είναι ένας εξαιρετικός δίσκος που αξίζει να αναζητήσει κανείς. Απόλυτα ισορροπημένος, ακούγεται φυσικά ανεξάρτητα από την ταινία και προσφέρει «ένα φωτεινό ηχόχρωμα που στηρίζεται στην παράδοση και τις έντεχνες παραδοχές, αλλά πατάει, παρόλα αυτά, στα δικά του πόδια» 3 . Ο Νίκος Κυπουργός καταφέρνει να εκφράσει στο έπακρο τον πόνο και το πάθος της φυλής των τσιγγάνων, την πίκρα και την οργή παράλληλα με την αγάπη για τη ζωή και τον έρωτα που τους χαρακτηρίζει.

1. περιοδικό, Ποπ & Ροκ, Μάιος 1990 2. περιοδικό Playboy, Ιανουάριος 1990 3. Φώτης Απέργης, εφ. Ελευθεροτυπία, 4 Ιανουαρίου 1990

22

ΦΥΛΛΟ

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

από αυτό το ψέμα είναι ότι θα πρέπει να τα πληρώνομε όλα αυτά από την τσέπη μας πια: νοσοκομεία, σχολεία, υπηρεσίες. Θα κάτσω σπίτι

Θα κάτσω σπίτι

Κ

ουτσαίνω σέρνοντας τη μολυβένια μπάλα του ΔΝΤ που μου κρεμάσανε με αλυσίδα στο πόδι. Για να αποκαταστήσουμε λίγο την Ιστορία πρέπει να θυμίσω τις προειδοποιήσεις της Αριστεράς σε σχέση με το ΔΝΤ δυόμισι δεκαετίες πριν. Χλευαζόταν τότε η Αριστερά γιατί αυτά δεν αφορούσαν την Ελλάδα και τι δουλειά έχομε να ανακατευόμαστε... Εφόσον δεν αντιδράσαμε όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε θέμα για το αν θα φτάναμε στο ΔΝΤ αλλά το πότε. Το χρόνο και το γήπεδο το κανόνισαν οι αγαπημένες μας αγορές, που να θυμίσομε, κερδοσκοπούν εις βάρος μας γιατί δεν έχομε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Όταν την κερδίσομε θα κλείσουν το μαγαζί τους και δεν θα κερδοσκοπήσουν πια. Για να καταπιούμε αυτήν την κωλοτούμπα της λογικής πρέπει να τη χάψουμε με όγκους λογικοφανών ψεμάτων. Να θυμίσω μερικά: Δεν γίνεται αλλιώς, Το ΔΝΤ είναι μονόδρομος, Δεν παράγομε τίποτα Δεν πληρώνουμε φόρους... Φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, οι κινέζοι, Γράφει τα λαμόγια, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι φορτηo Πέτρoς Λυμπεράκης γατζήδες, οι απεργοί, A! να μην ξεχάσομε και τη διεθνή τρομοκρατία... Αντίστοιχα δεν φταίνε: οι αγορές, οι αμυντικές δαπάνες (ή αλλιώς νταβατζηλίκι των συμμάχων μας για να αμυνθούμε από έναν άλλο σύμμαχο) τα μεγάλα, μεσαία και μικρά στελέχη των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα από τη χούντα, οι κρατικοδίαιτες «ιδιωτικές» επιχειρήσεις που ζούσαν με επιδοτήσεις, αναθέσεις και κλέβοντας φόρους και εισφορές. Και καταλήγουμε στη μοναδική λύση σωτηρίας: η Ελλάδα πρέπει να γίνει Λας Βέγκας και οι Έλληνες Λος Βέγγος. Θα κάτσω σπίτι Ας πάρουμε ένα παράδειγμα χοντρού ψέματος από τα πολλά που πρέπει να καταπιούμε. Το δημόσιο είναι τεράστιο, άχρηστο, δυσκίνητο, γραφειοκρατικό ... Έχω ήδη γράψει ότι κάποιες από αυτές τις «αρετές» ισχύουν μόνο για τους φτωχούς. Η γραφειοκρατία π.χ. δεν τυραννά το ίδιο ένα πλούσιο και έναν φτωχό. Θα ασχοληθώ μόνο με μια διάσταση, αυτή του μεγέθους. Το δημόσιο είναι λοιπόν τεράστιο και πρέπει να γίνονται 5 απολύσεις ή συνταξιοδοτήσεις για κάθε νέα πρόσληψη. Κάθε μέρα όμως εμείς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ότι υπάρχουν λίγοι δάσκαλοι, λίγοι γιατροί στο ΙΚΑ και τα νοσοκομεία, λίγοι πυροσβέστες, λίγοι υπάλληλοι στις υπηρεσίες. Το ίδιο το κράτος λέει «δεν έχω αρκετούς εφοριακούς» για να δικαιολογήσει την πολιτική της μη είσπραξης φόρων που εκουσίως εφαρμόζει. Αν βάλομε τις δυο πληροφορίες μαζί δεν μπορούμε να βγάλομε λογικό νόημα... Μα;;; αναρωτιόμαστε με ανοιχτό το στόμα, πως θα ζήσομε; Η αλήθεια που κρύβεται πίσω

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ Στέλιος Γιακουμάκης «…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λατρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμασαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβαστούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…» Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507 Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Ένα άλλο παράδειγμα χοντρού ψέματος. Σε όλες τις εκλογές και τα δυο μεγάλα κόμματα συνεπικουρούμενα από τους υπαλλήλους τους των δελτίων των 8 μας έλεγαν: πρέπει να μεγαλώσει η πίτα για να έχομε όλοι περισσότερα. Οι αριθμοί όμως διαψεύδουν τα νούμερα: Τα τελευταία 15 χρόνια η πίτα μεγάλωσε και μάλιστα πάρα πολύ. Οι ίδιοι μας λένε για περίπου 60% αύξηση του ΑΕΠ. Θυμηθείτε πως και τα δυο μεγάλα κόμματα καμάρωναν ότι έχουμε τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Πως γίνεται να έχει μεγαλώσει τόσο η πίτα και σε μας να κόβουν το μισθό; Πάντως κάποιος έφαγε τα κομμάτια που λείπουν (άραγε οι ξένοι; Οι κινέζοι; Οι απεργοί; Οι συνταξιούχοι;...) Θα κάτσω σπίτι Ένα ακόμη παράδειγμα που με εντυπωσίασε. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού κ. Πατέρας, σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής της 26/9, ξεκίνησε το 1992 δική του εταιρεία με έξι (6) πλοία και σε οκτώ χρόνια τα είχε κάνει πενήντα (50)!!! Είμαι βέβαιος ότι κέρδισε αυτά τα χρήματα με τον ιδρώτα του προσώπου του, νόμιμα και ηθικά. Εσύ κλέφταρε αναγνώστη μου να τα βλέπεις. Διαμαρτύρεσαι για το «κλέφταρε»; Συγγνώμη αλλά έτσι λέει η κυβέρνησή μας. Γι’ αυτό σου ζητά και περαίωση. Η κυβέρνηση επίσης μας διαβεβαιώνει ότι σήμερα, οι επιχειρηματίες σαν τον κ. Πατέρα, υποφέρουν και ζορίζονται. Συνεπώς πρέπει κάποιοι να απολυθούν και οι υπόλοιποι να δουλέψουμε περισσότερο και να ζητάμε λιγότερα. Θα κάτσω σπίτι Μια μεγάλη αλλαγή αφορά στο νέο αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας. Λίγοι και μεγάλοι δήμοι (καλό) αιρετή περιφέρεια (καλό) υπερπεριφέρειες που θα κάνουν το πραγματικό κουμάντο (πολύ κακό). Το σχόλιο όμως μια και μιλάμε για οικονομία (και το μεγάλο κακό αντίστοιχα) αφορά στους πόρους λειτουργίας του νέου συστήματος. Οι Δημοτικοί Άρχοντες έλαβαν σαφείς οδηγίες: 100% αύξηση των δημοτικών τελών. Άσκηση για το σπίτι. Δείτε το λογαριασμό σας της ΔΕΗ και υπολογίστε τι θα πληρώνετε από δω και μπρος. Κάποιοι υποψήφιοι για τις επερχόμενες εκλογές δήλωσαν ότι αυτά φτάνουν και περισσεύουν. Αν διώχνουν 5 και παίρνουν 1 μάλλον έχουν δίκιο. Άσε που τα έργα θα τα κάνουν οι καλοί και πονόψυχοι ιδιώτες για την ψυχή της μάνας τους... Θα κάτσω σπίτι Να κάτσω σπίτι; Μπα, λέω αυτή τη φορά να βγω στο δρόμο.

ΦΥΛΛΟ

23

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Στα σινεμά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥΔΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 RADIO 996 www.996radio.com MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

•Δυνατά και ψηφιακά έχει μπει στην νέα σαιζόν η Νέα Τηλεόραση Κρήτης. Με ανοίγματα προς όλη την Κρήτη, με νέες εκπομπές και φυσικά διεκδικώντας θέση και στο Ηράκλειο. Στα νέα στοιχεία του προγράμματος της Νέας Τηλεόρασης σημειώνουμε την πρωινή (8-10) καθημερινή εκπομπή του Παντελή Γιαίτση και της Ελπίδας Κατσαράκη για την οποία τα πρώτα μηνύματα είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα. Μαθαίνουμε πάντως ότι η Νέα Τηλεόραση ετοιμάζει και άλλες αλλαγές. Για να δούμε…

•Σκάι… ΜΠΑΜ!!!

•Νέες, πολλές και καλές εκπομπές συγκροτούν το φθινοπωρινό πρόγραμμα του Δικτύου 91,5 fm. Σε μια εποχή που ο λόγος είναι είδος προς εξαφάνιση από τα ραδιόφωνα το Δίκτυο τολμά. Να σημειώσουμε ότι της τελευταίες μέρες, το Δίκτυο 91,5 fm,μετά την αλλαγή οπτικού άλλαξε και ηχητικό σήμα.

•Αλλαγές κορυφής στην τηλεόραση ΚΥΔΩΝ με τον κύριο Τσόντο να αναλαμβάνει μετά από χρόνια ξανά την διεύθυνση του καναλιού. Παράλληλα ο σταθμός συγκρότησε πρόγραμμα από αρχές Οκτωβρίου με νέες και παλιές εκπομπές και με «βαρύ όχημα» στο νέο πρόγραμμα την νέα καθημερινή μεσημεΣτις νέες συνεργασίες της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης η Ευτυχία Πενταράκη. Με σημαντική παρουσία στα Αθηναϊκά ΜΜΕ εντάσσεται πλέον στον τοπικό δημοσιογραφικό στίβο.

•Μετά από αρκετά χρόνια επέστρεψε στην τη-

λεόραση και η Μαρία Τσισμενάκη, αναλαμβάνοντας την εκφώνηση δελτίων στην τηλεόραση Κύδων. Η Μαρία είναι από τις παλιές καλές στιγμές της τοπικής τηλεόρασης.

•Εκπομπή για «το επιχειρήν» στον Κύδωνα με τον Νίκο Τσιβουράκη και για τα αγροτικά στην Νέα Τηλεόραση με τον Βαρδή Καλογεράκη.

•Πολλές ευχές για τα καλύτερα σε όλους.ριανή εκπομπή του Μανώλη Κονσολάκη.

•Σκάι… ΜΠΑΜ!!!

•15.000 ευρώ εισέπραξε η τηλεόραση ΚΥΔΩΝ από το ΕΣΡ μετά από καταγγελία του νομάρχη Χανίων για μεροληπτική συμπεριφορά απέναντι του.

•Το θέμα της ποιότητας της ενημέρωσης πάντα είναι επίκαιρο. Τώρα ένα παραπάνω. Τώρα που η προπαγάνδα είναι πέρα και πάνω από κάθε ενημέρωση επιβάλλεται να μιλήσουμε για ενημέρωση!!!

•Δύσκολες είναι πλέον οι μέρες και για πολλούς εργαζόμενους σε ΜΜΕ της Κρήτης. Απολύσεις, μειώσεις μισθών, ανασφάλιστη εργασία καταγράφονται μαζικά το τελευταίο 4μηνο στο Ηράκλειο. Και όπως διαβάζουμε οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στο Ηράκλειο έχουν συναντηθεί σε «γεύμα εργασίας» και έχουν συμφωνήσει σε συντονισμένες ενέργειες απολύσεων και περικοπών. Φαινόμενα αντίστοιχα καταγράφονται και στις άλλες πόλεις της Κρήτης.

•Στα Χανιά έχουμε και απολύσεις και φαινόμενα με «ραδιόφωνα φαντάσματα» που ανοιγοκλείνουν με βάση τις διαθέσεις των ιδιοκτητών και κυρίως αφήνοντας φέσια σε εργαζόμενους. Το θέμα είναι τι κάνει η πολιτεία απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές; Οι δημοσιογραφικές ενώσεις, το ΕΣΡ κτλ

•Για ένα μεγάλο διάστημα έχουμε μπερδέψει την είδηση, το σχόλιο και τελευταία και την διαφήμιση. Για χρόνια η κατάσταση αυτή πολλούς έχει βολέψει και άλλους έχει επίσης θρέψει. Και από τις δυο πλευρές δηλαδή υπάρχουν «δράστες». Η αλήθεια είναι ότι απλά «η ζωή μας κύκλους κάνει».

•Σκάι… ΜΠΑΜ!!! Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας. Ως εκ τούτου περιμένουμε τη συμβολή σας. Ενημερώστε μας, για να ενημερώσουμε ! «ΠΥΞΙΔΑ της Πόλης» ΤΗ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ : 2821074104 / 6974739122 ΦΑΞ : 2821036364 e-mail:info@pyxida.gr

24 ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΟΡΟΦΟΣ Το ανθρωπάκι στη γωνία είναι ένα βήμα πριν την τρέλα. Μην το κοιτάς που είναι έτσι καμπουριαστό. Είναι που τόσα χρόνια μαζεύει δύναμη για να τιναχθεί μπροστά. Κι όλο του κόβουνε τη φόρα κάτι χαμένες ευκαιρίες Γράφει κάτι παλιάνθρωποι και παλιοτόμαρα o Nίκoς Xατζηιωάννoυ που συνεχώς καπνίζουν και αναλύουν στατιστικές, υπολογίζουν τα ασφάλιστρα και βάζουν ρήτρες κινδύνου, κοιτούν τον ουρανό και ρητορεύουν για τη δική μας τη ζωή, σινιέ προφήτες. Ο κόσμος έχει γίνει ξένος κι οι έρωτες δεν βοηθούν καθόλου. Κάθεται και πίνει ούζα θολά δίπλα στο νεκροταφείο για να εξοικειώνεται σιγά-σιγά με ό,τι μέλλει γενέσθαι. Σκύβει πάνω απ’ την εφημερίδα του και νιώθει σαν να περιμένει να τον αποκεφαλίσουν πληρωμένοι φονιάδες. Εντωμεταξύ, ως είθισται,

ΦΥΛΛΟ

περνούν οι μέρες και οι νύχτες πάντα στον ίδιο το ρυθμό. Ο ήλιος κυκλοδίωκτος... Το ανθρωπάκι μας ακόμα συσπειρώνεται για να τραβήξει εμπρός, πατάει πάνω σε κάτι όνειρα κακήν κακώς, - τα πόδια του πληγώνονται παίρνοντας φόρα προς τ’ ανοικτό παράθυρο ψηλά, στον δέκατο τρίτο όροφο.

ΒΛΑΒΗ ΣΥΡΜΟΥ Ο συρμός του υπογείου ακινητοποιήθηκε μέσα στο τούνελ. Αμέσως ακολούθησαν καθησυχαστικές ανακοινώσεις: να παραμείνουμε ήρεμοι στις θέσεις μας και όλα τα συνηθισμένα. Όταν όμως έσβησαν τα φώτα εντελώς, ο θηριώδης νέγρος που καθόταν απέναντί μου σηκώθηκε και άρχισε να κοπανάει τις πόρτες, έχει μικρά παιδιά, φώναζε πανικόβλητος, σαν να ήταν αυτό το ύστατο επιχείρημα σ’ έναν βίαια επερχόμενο θάνατο. Σαν να μην είχαν τόσα χρόνια επί γης ξεκληριστεί πατέρες και μικρά παιδιά. Κάτω απ’ τα φώτα κινδύνου τον βλέπαμε να χειρονομεί επί ματαίω,

94 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ενώ ο καθένας μας βαθιά σκεφτόταν τη δική του δικαιολογία.

ΙΧΝΗ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ Νύχτα λευκή, χιόνι, μουσική γεμάτη παράσιτα από ένα τυχαίο ραδιοφωνικό σταθμό. Τώρα που δεν είσαι εδώ μίκρυνε ο κόσμος, μπάλα στα χέρια ενός παιδιού, στο στόμα ενος σκύλου, στις άκρες των φιλντισένιων σου δακτύλων. Τα πάντα καταρρέουν στον εαυτό τους και απομένω μονάχα εγώ, να κοιτώ απ’ το παράθυρο τα ίχνη που άφησε κάποιος ξένος πάνω στο χιόνι. Λιγότερο από ένας μήνας έμεινε από τις Αυτοδιοικητικές εκλογές .Τις εκλογές που αφορούν ό,τι συμβαίνει στο σπίτι, στο κατώφλι ,στο δρόμο, στα σκουπίδια, στο νερό, στα σχολεία, στον ελεύθερο χρόνο μας .Πίκρα ανείπωτη .Τα ψηφοδέλτια ακόμα δεν συμπληρώθηκαν λες και αφορούν κάτι μακριά από εμάς .Κάτι που ελάχιστη σχέση έχει με μας ,που είναι μακριά από την καθημερινότητά μας .Μιαν απαξίωση ,μιαν αδιαφορία να την πω. Όλα μένουν στα χέρια λίγων που …κατέχουν και ο καθένας παρά τη δραστηριότητα που μπορεί να έχει αναπτύξει στο χώρο του νιώθει ανήμπορος να ενεργοποιηθεί στην εξουσία που λέγεται Τοπική Αυτοδιοίκηση , και που στην ουσία είναι και ο ίδιος .Μπορεί να είναι τα σκουριασμένα γρανάΓράφει ζια των κομματικών μηχανισμών που τον η Θεoδoσία έκαναν να νιώθει και να σκέφτεται έτσι .Να Δασκαλάκη νιώθει μικρός .Αυτό όμως δεν είναι και η ειδοποιός διαφορά της δημοκρατίας από τα απολυταρχικά πολιτεύματα; Η δύναμη του καθενός από εμάς και όλων μαζί; Τότε τι συμβαίνει ; Έμαθε ο λαός πως το κόμμα ξέρει . Έμαθε να το περιμένει να δείξει το …«στρατηγό» για να κάνει το φαντάρο…Και άραξε .Και θεωρεί πως ο,τιδήποτε δημιουργικό κάνει δεν αφορά την πολιτική ούτε καν τις Αυτοδιοικητικές εκλογές .Από δω η ζωή από εκεί η πολιτική .Βέβαια ,είναι και πως άλλο ψηφίζει και άλλο του βγαίνει καθώς η απλή αναλογική είναι κίνδυνος για τα βουρκιασμένα πολιτικά νερά της χώρας μας .Νιώθει πως εξελίξεις δε διαμορφώνει αφού άλλοι θα βγούνε …Έτσι δημιουργήθηκαν οι καρέκλες …Έρχεται και ο Καλλικράτης ακατανόητος ως προς τη λειτουργία και τη δομή του για τον άνθρωπο που ακόμα δεν κατανόησε τις δυνατότητες του Καποδίστρια .Έρχεται τόσο μακρινός και τόσο …φτωχός που γίνεται αδιάφορος αν όχι εχθρικός .Και νιώθει ο καθένας τον κομματισμό να τον πνίγει ύστερα από τις προσωπικές επιλογές –επιβολές του Πρωθυπουργού ,ύστερα από τις κομματικές επιλογές του ΚΚΕ …Κορυφαίοι στο να καλλιεργούν την ανημπόρια στην τοπική κοινωνία .Λες και εκείνη ζήτησε να τη φεσώσουν κι άλλο .Λες και ζήτησε δεκανίκια.΄Εμαθε πως δεν μπορεί να σκέφτεται και να αποφασίζει . Αναρωτιέμαι τι δίνουνε την ψήφο σ’ένα πολίτη του οποίου φροντίζουν να ευνουχίζουν τη σκέψη και τα αντανακλαστικά και οπωσδήποτε να την καταμετρούν εκεί που το εκλογικό σύστημα κάθε φορά ποντάρει…