High Performance Dinghy Crew Clinic

Cena: FREE, Like the Wind

High Performance Dinghy Crew Clinic Notatki Jessego Falsone, 13.10.2001

Opracowanie sponsorowane przez Stowarzyszenie klasy 505 USA, Flotę nr 19 oraz West River Sailing Club

Tłumaczenie POL 7669, 2010-2011

Spis treści 1.

Wprowadzenie ................................................................................................................................ 4

2.

Topowy załogant – co go wyróżnia? ............................................................................................... 5

3.

Planowanie programu żeglarskiego ................................................................................................ 6 3.1

Wybór kompatybilnego sternika ............................................................................................. 6

3.2

Nie ma osobistych „statystyk” w pływaniu ............................................................................. 7

3.3

Propozycja programu żeglarskiego – kalendarz i budżet ........................................................ 8

3.4

Nowy program / Nowy Ty ....................................................................................................... 9

4.

Program na lądzie .......................................................................................................................... 10 4.1

Lista rzeczy do zrobienia........................................................................................................ 10

4.2

Dobra skrzynka z narzędziami ............................................................................................... 11

4.3

Kondycja fizyczna................................................................................................................... 11

5.

Psychologia w żeglarstwie ............................................................................................................. 12 5.1

Jak dojść do „strefy” .............................................................................................................. 13

5.2

Budowanie pewności siebie .................................................................................................. 14

5.3

Twoje mocne strony – graj nimi ............................................................................................ 14

6.

Trening na wodzie ......................................................................................................................... 15 6.1

Trenowanie samodzielnie...................................................................................................... 15

6.2

Dziennik treningowy .............................................................................................................. 16

6.3

Trening z partnerem tuningowym......................................................................................... 17

7.

Technika żeglowania ................................................................................................................. 18

7.1

Płynne ruchy .......................................................................................................................... 18

7.2

Zarządzanie linkami ............................................................................................................... 19

7.3

Zwroty przez sztag z trapezu na trapez ................................................................................. 20

7.4

Zwroty przez rufę z trapezu na trapez................................................................................... 21

7.5

Kursy pełne – baksztagi na trapezie ...................................................................................... 23

7.6

Kursy pełne ............................................................................................................................ 24

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

1. Wprowadzenie Te notatki są dodatkowym materiałem do mojego szkolenia „High Performance Dinghy Crew Clinic”. Pomimo, że spędziłem sporo czasu myśląc i pisząc o żeglarstwie, te notatki są zaledwie zorganizowaną formą ciągu myślowego, skompilowaną w krótkim czasie. To nie jest całościowy kurs dla załogantów, ale raczej kompendium zapisków, myśli i anegdot z mojego doświadczenia żeglarskiego. Spodziewam się, że kolejne wersje tych notatek będą zawierały istotne rewizje i szczegóły i mam nadzieję, że sprowokuję tym lepszych żeglarzy do komentarza. To jest opracowaniew-rozwoju.

Tam gdzie to możliwe, próbuje cytować i odnosić się do żeglarzy, którzy mają znacznie większy autorytet ode mnie. W załączniku są liczne artykuły z różnych źródeł, wszystkie dostępne w Internecie. Ten tekst możesz rozpowszechniać bez żadnych opłat ale proszę o nie zmienianie jego treści bez zgody autora.

Ten materiał szkoleniowy ma za zadanie pomóc zarówno początkującemu załogantowi jak i zaawansowanym zawodnikom, zwłaszcza pływającym na sportowych łódkach, gdzie ważne jest aby każda pozycja była obsadzona bardzo dobrze wyszkolonym załogantem. Dlatego motywem przewodnim jest traktowanie załoganta jako części załogi – bardzo integralnej części załogi. Jeżeli chcesz być lepszym załogantem, może czas na to aby bardziej myśleć pod kątem pracy zespołowej.

Inspiracją dla tego szkolenia jest moja niezaspokojona pasja do żeglarstwa i chęć przekazywania wiedzy, którą uda mi się zdobyć do ludzi, którzy może nie mają tyle doświadczenia, ale tak jak ja chcą się uczyć. Mam nadzieję, że publikując to opracowanie zachęcę ludzi do proaktywnego podejścia w trenowaniu swoich umiejętności żeglarskich. Nabywanie zdolności nie odbywa się tak prosto jak osmoza. Musisz najpierw zdecydować, że chcesz się poprawić, zrobić plan działania i wykonać ten plan najlepiej jak potrafisz. W żeglarstwie nie wystarczy się tylko pokazać aby odnieść sukces.

Organizując to szkolenie i pisząc te notatki, mam także nadzieję że zachęcę więcej żeglarzy do wyzwania i wrażeń jakie daje ściganie się na szybkich otwarto pokładowych mieczówkach. To moja opinia, że jest wielu bardzo dobrych żeglarzy, którzy żeglują na niewłaściwej platformie. Niektórzy z nich powinni pływać na mieczówkach ale wybrali komfort i bezpieczeństwo łódek balastowych. Moja wiadomość dla nich brzmi – „Nie jest za późno na zmianę!”. Ci ludzie mogą odnosić spore sukcesy w szybkich klasach otwarto pokładowych jeżeli tylko by spróbowali. Jeżeli znasz kogoś kto pasuje do tego opisu, zaproponuj mu przejażdżkę na swojej 505, I14, 49erze lub innej szybkiej łodzi mieczowej lub skiffie.

O ile uważam się za bardzo dobrego załoganta, nie jestem zawodowcem i nie wygrałem mistrzostwa świata (od tłumacza: ten tekst Jesse pisał w 2001 roku. W 2005 roku był wicemistrzem

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

świata w klasie 505 i do ostatniego wyścigu mógł zostać mistrzem). Na tym etapie mojej żeglarskiej kariery, czuję jednak że mogę być nauczycielem na wysokim poziomie. Na końcu tego materiału jest moja krótka biografia z odwołaniami do źródeł zewnętrznych.

2. Topowy załogant – co go wyróżnia?

Jest wiele cech, które można znaleźć wśród najlepszych załogantów. Tutaj wypisałem kilka z nich bez jakiegoś szczególnego porządku. Wiele z nich zostało zaczerpniętych z starego artykułu z Tank Talk (od tłumacza: biuletyn Amerykańskiego Stowarzyszenia Klasy 505) w którym rozmawiałem z czterema najlepszymi załogantami klasy 505 w USA. Tytuł tego artykułu to „Chamipoship Winning Crew Work – Tips From the Top”, odniesienie bibliograficzne jest w ostatnim rozdziale.

•

Pragnienie – Jak bardzo chcesz wygrać? Pragnienie napędza obsesję

•

Nastawienie – Czy potrafisz dobrze funkcjonować z innymi? Potrafisz się porozumieć z Twoim partnerem z załogi? Czy jesteś otwarty na to aby się uczyć? Czy potrafisz zapanować nad emocjami na trasie? Bycie „graczem zespołowym” jest funkcją nastawienia.

•

Zaangażowanie – Ile czasu, pieniędzy i zasobów możesz zaangażować w przedsięwzięcie?

•

Doświadczenie – Czego się nauczyłeś z poprzedniego pływania i czy potrafisz to teraz dobrze zastosować? Jakie doświadczenie jest konieczne? Trym żagli, taklowanie, taktyka i strategia, zarządzanie programem sportowym itp.

•

Kondycja fizyczna – Czy potrafisz pompować szotem i brasem przez cały bok, na silno wiatrowym pełnym i nie stracić całej swojej energii? Czy jesteś odpowiednio duży aby być efektywnym załogantem?

•

Doświadczenie w sterowaniu – Jeżeli nie jesteś dobrym sternikiem, jest spora szansa, że nie jesteś dobrym załogantem na 505. Doświadczenie w sterowaniu jest bardzo ważne, ponieważ pomaga zrozumieć jak sternik czuje łódkę i co jest potrzebne aby płynąć lepiej.

•

Równowaga i zwinność – Jak dobrze potrafisz utrzymywać równowagę łódki na wszystkich kursach i we wszystkich warunkach wiatrowych? Czy potrafisz reagować na zmiany warunków w szybki i płynny sposób?

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

3. Planowanie programu żeglarskiego Jak mówi legenda klasy 505, Denis Surtees, „Sternicy nie mają załogantów, oni maja partnerów”. Partnerstwo to załoga. Aby być lepszą załogą, musicie opracować program żeglarski.

Co to jest „Program Żeglarski”? Ja definiuję program żeglarski jako zespół żeglarzy, którzy mają podobne cele, pragnienia, doświadczenie i zaangażowanie. Program żeglarski zawiera porozumienie – pisemne, ustne lub dorozumiane i może być określony z roku na rok lub na dłuższy czas. Na swój sposób jest to pewien rodzaj „związku małżeńskiego” i powinien być ustanowiony i pielęgnowany z odpowiednią troską.

Nie trzeba mieć aspiracji na poziomie Mistrzostw Świata, aby mieć udany program żeglarski.

Nie trzeba także zajmować miejsc w Mistrzostwach Ameryki Północnej. Udany program żeglarski to taki, w którym załoga w udany sposób spędza czas na wodzie i progresywnie zdobywa i rozwija swoje umiejętności żeglarskie. To proste. Ale jak tam dojść?

Program żeglarski może być tak prosty jak załoga, które planuje udział w6-ciu lokalnych regatach w sezonie i chce być ostatnią przy beczce z piwem każdego wieczoru. Inny poziom to załoga, która chce ścigać się i trenować lokalnie aby przygotować się do udziału w regionalnych lub krajowych mistrzostwach. Najlepsze załogi na świecie, zawodnicy z aspiracjami olimpijskimi to ci, którzy nadają żeglarstwu wyższy priorytet od prawie wszystkiego w ich życiu na długi okres czasu.

Niezależnie od Twoich celów i poziomu zaangażowania, każdy program żeglarski ma pewne wspólne elementy sukcesu.

Według mnie elementy udanego programu są dość proste: •

Zgodność – równe zaangażowanie, umiejętności i zgodne osobowości

•

Szacunek – traktuj swojego partnera tak jak chcesz być traktowany

•

Praca zespołowa – skoordynowane manewry, dobra komunikacja

•

Cele – stawianie rozsądnych celów i planu ich realizacji

Zwróć uwagę, że pominąłem wygrywanie. Wygrywanie jest najlepszym z możliwych wyników i zdarza się tylko jeżeli masz wszystkie elementy dobrego programu. Nie musisz wygrać aby mieć udany program i jest pomyłką definiowanie sukcesu tylko poprzez wygraną. Wielokrotnie żeglowałem na wyższym poziomie na regatach, nie wygrałem i cały czas miałem wrażenie, że odnosiłem sukcesy.

Omówimy zatem każdy z tych elementów udanego programy w kolejnych rozdziałach.

3.1 Wybór kompatybilnego sternika Jeżeli jesteś pro-aktywnym załogantem, który stawia sobie za cel zbudowanie udanego programu żeglarskiego, pierwszym krokiem jest znalezienie kompatybilnego sternika. Znalezienie

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

kogoś o podobnych umiejętnościach i poziomie zaangażowania może być trudne. Jeżeli dopiero zaczynasz swoja przygodę z ta łódką, pomocne będzie znalezienie kogoś kto ma trochę więcej doświadczenia i może także ciebie trochę podciągnąć. Możesz nadrobić brak doświadczenia w niektórych przypadkach za pomocą chęci do pływania i zaangażowania. Przy tym mając nadzieję, że twój sternik zauważy twoje zaangażowanie i okaże cierpliwość kiedy ty nadrabiasz zaległości. To samo ma zastosowanie kiedy ty jesteś bardziej doświadczony w załodze. Bardzo dobrzy załoganci maja umiejętność przeprowadzenia mniej doświadczonych sterników dookoła trasy regat i jeżeli masz więcej praktyki w którejś z dziedzin od sternika, porozmawiaj z nim o tym jak możesz jemu/jej pomóc się poprawić.

Prawdopodobnie najlepszy scenariusz dla budowania zespołu to taki, w którym obaj żeglarze uznają wzajemnie, że mają podobne umiejętności i doświadczenie i mogą się zaangażować w podobnym stopni. To tworzy układ partnerski. Niezależnie od tego czy występuje równość umiejętności czy nie, jest bardzo ważne, aby respektować umiejętności i zaangażowanie drugiej osoby i wiedzieć, że oboje dążycie do tych samych celów jako zespół.

Znajdź trochę czasu aby przepłynąć się z każdym z kandydatów. Nie musicie koniecznie razem startować w regatach aby ocenić sytuację, ale weekend treningu bez ciśnienia może podpowiedzieć czy faktycznie do siebie pasujecie. Jesteśmy żeglarzami amatorami, więc żeglowanie powinno być fun, a nie może być fun-u jeżeli nie lubisz lub nie szanujesz kogoś z kim pływasz, lub gdy jego styl nie pasuje do twojego. Ludzie łatwo popadają w konflikty gdy pojawia się ciśnienie, nawet najlepsi przyjaciele. Jeżeli nie lubisz czyjegoś stylu pływania, lub nie dogadujecie się na wodzie, szukaj dalej innego partnera.

3.2 Nie ma osobistych „statystyk” w pływaniu Pamiętaj, kiedy tworzycie program żeglarski, tworzycie załogę i nie ma „ja” w załodze. Nie graj w „moja/twoja wina” na wodzie lub na brzegu. Najlepsze załogi nie robią tego w żadnym profesjonalnym sporcie. Żeglarstwo jest wyjątkowe na wiele sposobów, ale jedną z najbardziej widocznych różnic od innych dyscyplin jest to, że żeglarstwo nie pozwala na tworzenie indywidualnych statystyk wynikowych na łódce. Nie ma nagród za „procent perfekcyjnych postawień spinakera” czy „najlepszy załogant do robienia rufy”. Wygrywacie lub przegrywacie jako załoga.

Najlepiej opłacany sportowiec świata (od tłumacza: 2001 rok , amerykański punkt widzenia) Alex Rodriguez ma wspaniały sezon w baseballu w drużynie Texas Rangers, odbijając 0.322 i bijąc rekord biegów do bazy o krótkie zatrzymanie. Niezależnie od tego jak wspaniały by nie był, jego drużyna ma 41 punktów straty do lidera tabeli! Założę się, że A-rod zamieniłby swoje rekordy na dziką kartę, bo wie, że liczy się wynik drużyny. Możesz pomóc swojej załodze wykonując perfekcyjne manewry, ale to nie gwarantuje sukcesu i nikt nie liczy punktów za to co Ty zrobiłeś dobrze a Twój partner schrzanił

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

do reszty. Pisząc to, musze tu przyznać, że bardzo trudno jest przewalczyć w sobie taką reakcję i było mi ciężko samemu ją pokonać.

3.3 Propozycja programu żeglarskiego – kalendarz i budżet Kiedy już znajdziesz właściwego sternika, myślę że najlepiej jest stworzyć propozycję programu żeglarskiego. Oboje powinniście wypisać listę regat w których chcecie wystartować, plan treningów (jeżeli będziecie trenować), budżet programu i podział finansowania programy. Najczęściej odpowiedzi na te pytania powinny odkryć indywidualny poziom zaangażowania i ostatecznie radzić zgodność załogi. Poniżej opisałem propozycję, którą omówiliśmy i uzgodniliśmy telefonicznie, a potem spisaliśmy na papierze. Ważne było wczesne zaplanowanie kalendarza, bo dzięki temu łatwiej było nam o zgodę żon i dogranie programu żeglarskiego z planami rodzinnymi oraz pracą.

Przykładowa propozycja programu żeglarskiego / 505 USA 8722, Macy Nelson i Jesse Falsone

West River Spring Regatta, 28 i 29 kwietnia East Coast Championship, 26-28 maja Treningi – wtorki I niedziele, czerwiec I lipiec New England Championshp, 27-29 lipiec North American Championship, 8-12 sierpień

To jest dobry przykład średnio-mocno intensywnego program żeglarskiego, nakierowanego na start w Mistrzostwach Ameryki Północnej. Ponieważ pływaliśmy tylko w 4 regatach, udało nam się pływać 26 dni (nie wszystkie wtorki i niedziele trenowaliśmy). Dwa miesiące treningu w czerwcu i lipcu nie wywierało dużego wpływu na nasz codzienny rozkład zajęć i pozwoliło nam na skupienie się na pracy załogi, ustawieniach i przygotowaniu łódki.

Pływanie na wyczynowych jachtach nie jest tanim sportem jeżeli chcesz rywalizować z najlepszymi załogami. Bądź realistą jeśli chodzi o to na co was stać kiedy omawiasz budżet z partnerem i wykaż się zrozumieniem możliwości i oczekiwać finansowych. Dobry program w klasie 505 możne kosztować trzy do czterech tysięcy dolarów nawet bez wyjazdu na mistrzostwa świata.

Zaangażowanie liczy się nie tylko w czasie ale też w pieniądzach. Układ 50/50 wyczynowych programów żeglarskich zaczyna się na wodzie a kończy na koncie bankowym. Zaangażowanie finansowe załogi musi podążać za zaangażowaniem czasowym, jeżeli chcecie osiągnąć swoje cele.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Jeżeli nie masz możliwości aby pozwolić sobie na 50/50 we wszystkich wydatkach, powiedz o tym partnerowi wprost i spróbujcie wypracować wasz układ. Bardzo często starsi żeglarze maja lepszą pozycję zawodową i mogą sfinansować większą część programu żeglarskiego. Dla takich ludzi zaangażowany załogant jest często więcej wart niż dzielenie wszystkich wydatków do centa. Znajdź więcej czasu na pracę przy łódce, transport sprzętu i obsługę waszego programu aby pomóc partnerowi, wiedząc, że on/ona daje większe zaangażowanie finansowe. Jest szansa, że Twój partner dostrzeże Twoje zaangażowanie jako bardzo wartościowe ponieważ ułatwia osiągnięcie celu załodze.

Jeżeli Twój partner komentuje wydawanie pieniędzy lub w inny sposób wskazuje, że nie jest zadowolony z układu wyjaśnijcie to sobie zanim ta sytuacja przejdzie na wodę. Zaufaj mi, taki bagaż to dodatkowy balast, który tylko was spowalnia.

3.4 Nowy program / Nowy Ty Czy kiedykolwiek zaczynałeś nową pracę i skorzystałeś z okazji aby pozbyć się starych złych nawyków lub zmienić się na lepsze? Niektórzy muzycy są mistrzami w zmienianiu swojego wyglądu lub brzmienia dla lepszej auto-promocji. Na przykład Madonna. Zmieniała swój wizerunek i brzmienie wiele razy z wielkim sukcesem. Nie musisz przebierać się za Madonnę aby być lepszym żeglarzem, ale możesz zrozumieć, że kiedy nabrałeś złych nawyków lub kiedy Twój program żeglarski ułożył się zupełnie nie tak jak chcesz. Żeglowanie z nowym partnerem jest idealnym momentem na zmianę nawyków i stworzenie pozytywnego wrażenia na twoim nowym partnerze.

Przykładowo, zdecydowałem się zmienić moje zachowanie na łódce. Doszedłem do wniosku, że moja koncentracja poprawi się jeżeli będę miał pozytywne nastawienie. Byłem przekonany, że następna fala jest właśnie przed dziobem mojej łódki i muszę z niej zjechać w najlepszy możliwy sposób. Fala za mną nie była już użyteczna do niczego. Ta sama ideologia jest zawarta w stwierdzeniu Charliego McKee „musisz żeglować z miejsca, w którym jesteś”. Problem polegał jednak na tym, że często przejmowałem się sprawami, które już stały się przeszłością a to wcale nie pomagało łódce płynąć szybciej w teraźniejszości. Podjąłem decyzję, że niezależnie od tego co się stanie, nie wydam z siebie żadnego negatywnego sygnału przez cały sezon. Zamiast tego będę konstruktywny we wszystkich moich komentarzach i zachowam dyskusję na czas po wyścigach. Ponieważ mój nowy partner w załodze poprzednio nie słyszał negatywnych komentarzy nie spodziewał się tego także ode mnie. Jeżeli coś szło nie tak w tylnej części łódki jedynym wyrazem tego było stwierdzenie „jesteśmy załogą, wymyślmy coś aby teraz przyspieszyć” lub coś w tym stylu. To uspokajało atmosferę dla nas obu i pozwalało nam skoncentrować się na następnej fali.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Zajrzyj do artykułu Gary’ego Jobsona w Sailing World „The Best Crew’s Stay Cool” ( Najlepsi załoganci biorą to na zimno”) w załączniku. W tym artykule srebrny medalista olimpijski, Bob Merrick mówi: „Ciężko pracowaliśmy aby wyeliminować emocje podczas wyścigu. Jeżeli cos idzie nie tak, faulujemy musimy wykręcić 720o, ten kto czuje, że za to odpowiada zaczyna brać to do siebie więc natychmiast ten drugi odpowiada za to aby sprawę złagodzić. Zawsze osiągamy najlepsze wyniki jak zachowujemy spokój” To dobra rada, poza tym żeglujemy po to aby się tym cieszyć a nie tworzyć napięcie i wrogość. A więc jeżeli zaczynasz nowy program, spójrz na to jak na szansę aby zrewidować Twoje nastawienie. Jeżeli jesteś w środku programu, w którym emocje nie dają się kontrolować, porozmawiaj o tym ze swoim skipperem i przekaż mu, że od teraz zmieniasz nastawienie na „żeglowanie stamtąd gdzie jesteś” w każdym momencie.

4. Program na lądzie Dobra załoga sportowej łódki nie tylko pojawia się na regatach. Sportowa łódka wymaga serwisu, regulacji i poprawek aby wszystko funkcjonowało bezbłędnie. To nie jest przyjemne aby przegrać regaty dzięki awarii, której można było zapobiec podczas rutynowego sprawdzenia. Nie możesz płynąć na 100% bo Twój sprzęt jest zepsuty lub sposób otaklowania nie pasuje do Twojego stylu pływania. Przejmij „własność” wszystkich elementów takielunku, które obsługujesz podczas pływania i poświęć im tyle czasu ile trzeba aby wszystko pracowało idealnie. Kiedy będziesz zdobywał doświadczenie przyjdą z nim także preferencje dotyczące sposobu otaklowania łódki. Przedyskutuj swoje pomysły z sternikiem aby upewnić się, że Twoje pomysły nie konfliktują z innymi elementami takielunku, powodują uszkodzeń albo wymagają zmian sposoby w jaki wykonujecie manewry.

Program na lądzie to także dbanie o kondycję fizyczną. Jak bardzo jesteś wysportowany? Czy Twoje wyniki na wodzie są na tyle ważne dla Ciebie, że będziesz chciał poprawić swoją kondycję? Jest wiele bardzo dobrych sposobów utrzymywania formy pod kątem żeglarstwa i chodzenie na siłownię jest jednym z nich. Niezależnie jak jesteś wysportowany nie istnieje substytut czasu spędzonego na wodzie gdzie zdobywasz doświadczenie żeglarskie połączone z ćwiczeniami fizycznymi.

4.1 Lista rzeczy do zrobienia Załogant powinien wzięć udział w aktualizacji „listy rzeczy do zrobienia” dla waszej łódki.

Działanie w ten sposób pozwala prześledzić co zostało zrobione, kiedy to zostało zrobione i ile zostało wydane aby pokryć naprawy. Utrzymanie takiej listy ułatwia także wszystkim członkom załogi bycie na bieżąco tym jak łódka funkcjonuje i co trzeba zrobić aby funkcjonowała lepiej i nie miała awarii.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Ja lubię używać mojego PDA do trzymania „listy rzeczy do zrobienia”. To pozwala ciągle ją aktualizować, śledzić zmiany i wysyłać listę do mojego partnera poprzez email, dzięki czemu możemy ją łatwo omówić. PDA są coraz bardziej popularne, ale jeżeli nie używasz takiego urządzenia, wystarczy zwykły notatnik, który będziesz trzymał razem ze sprzętem żeglarskim.

Peter Alarie napisał dwa dobre artykuły w Tank Talk dotyczące przygotowania łódki – są zawarte w załączniku („Start Off the Water to Go Fast on the Water” – „Zacznij na lądzie aby potem być szybkim na wodzie” i „Whip Your Off the Water Program in Shape” – „Spraw aby twój program na lądzie nabrał kształtu”). Jest tam także przykład mojej „listy rzeczy do zrobienia”.

4.2 Dobra skrzynka z narzędziami Posiadanie wszystkich niezbędnych narzędzi w skrzynce to konieczność. Ja mam specjalną skrzynkę z wszystkimi najważniejszymi narzędziami w środku. Preferuję skrzynkę plastikową ponieważ nie koroduje od wody. Zazwyczaj trzymam w niej też trochę zapasowych okuć aby móc zrobić szybką wymianę, gdy zajdzie taka konieczność. Nie zostawiam na skip perze obowiązku zabrania na regaty wszystkich narzędzi. Zabieram moją skrzynkę ze sobą tak na wszelki wypadek.

W załączniku jest lista tego co na każde regaty zabiera Howie Hamlin.

4.3 Kondycja fizyczna Ja miałem ustalony program ćwiczeń sportowych od momentu gdy skończyłem 15 lat i ewoluował on razem z rozwojem mojego ciała i zmianami wymagań fizycznych. Przez długi czas koncentrowałem się na treningu siłowym i na wydolności tlenowej. Moja kondycja osiągnęła szczyt około 26-27 roku życia. To był czas kiedy mogłem spędzać bardzo dużo czasu w siłowni i byłem dość odporny na urazy i kontuzje. Po jakimś czasie duża ilość podnoszenia ciężarów i rosnący wiek zebrały swoje żniwa i teraz mam sporą wiedzę o treningu i unikaniu kontuzji. Twoje cele kondycyjne dla żeglarstwa zawsze powinny uwzględniać unikanie kontuzji podczas treningu. „Nie bądź głupi” – to moje motto na siłowni.

Moja filozofia treningu to zachowanie właściwej ilości siły, utrzymanie bardzo wysokiej wydolności tlenowej, pogoń za elastycznością i zero kontuzji na siłowni. Wydaje mi się, że to dobre cele kondycyjne dla żeglarstwa.

Nie koncentruję się na tym aby wycisnąć 325 lbs (około 147.4kg) na klatkę albo jak fajnie wyglądam podczas wyciskania żołnierskiego (military press). Poświęcam pierwszą godzinę treningu na ćwiczenia tlenowe i elastyczność. To wymaga sporo energii i nie będziesz w stanie później podnieść tak dużo, ale to dla mnie kwestia zdrowia i priorytetów. Poza tym nie ma potrzeby aby

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

załogant na 505 wyglądał jak klon Arnolda Schwarzenegera, więc przygotuj swój program ćwiczeń pod kątem ich użyteczności dla załoganta klasy 505. Mój program to 30-40 minut umiarkowanych do mocnych ćwiczeń tlenowych, po nich 15 minut rozciągania i 45 minut siłowni. Staram się wykonać taki program 2 do 3 razy w tygodniu, regularność ćwiczeń wzrasta podczas przygotowań do dużych regat. Taki cykl dobrze działa w przypadku 505-tki. Sprawdzianem kondycji jest dla mnie możliwość pompowania brasami spinakera przez całą długość silno wiatrowego baksztagu. To pokazuje zarówno siłę jak i wydolność tlenową.

Wygląda na to, że tak jak w wielu innych dyscyplinach, załoganci na 505-tkach są z roku na rok coraz więksi. 200-funtowy (91 kg) załogant to już norma w dzisiejszych czasach. Moja najłatwiejsza do utrzymania waga to około 195 funtów (88.5kg) ale uznałem, że warto byłoby złapać kilka kilogramów aby być bardziej konkurencyjnym gdy silnie wieje. Ustawiłem sobie program nabierania wagi nakierowany na mistrzostwa świata w 200 roku z celem na poziomie 205 funtów (93kg). Wiedziałem, że najłatwiej będzie mi nabrać wagi w nogach, więc skoncentrowałem się na budowaniu masy właśnie tam. Nie jest łatwo budować masę mięśniową, więc posłużyłem się suplementem – kreatyną – aby wspomóc nabieranie masy w formie zaabsorbowanej wody. O ile było mi osiągnąć moje cele wagowe i kondycyjne, to zanim to się stało czytałem bardzo dużo książek o suplementacji. Zalecam każdemu, kto chce podjąć podobny program zrobienie tego samego i konsultację ze specjalistą.

Warto wspomnieć, że niektórzy z najlepszych załogantów wcale nie ćwiczą z ciężarkami ale stosują trening tlenowy aby utrzymać się w formie. W sumie jest znacznie lepiej zarówno dla pływania na 505tce oraz dla Twojego zdrowia aby mieć dobrą wydolność tlenową.

Jest sporo dostępnej literatury o kondycji w żeglarstwie. W załączniku na końcu jest artykuł, który mówi o częstej kontuzji (bark), jej rehabilitacji i ćwiczeniach, które pomagają w pływaniu na sportowej mieczówce.

5. Psychologia w żeglarstwie Psychologia sportowa to obszerny temat. Spróbuje tutaj objąć tylko kilka kluczowych zagadnień. Sugeruję przeczytanie któregoś z wielu dostępnych opracowań. Kilka dobrych książek o żeglarskiej/sportowej psychologii: Champioship Tactics – Gary Jobson i Tom Whidden Mental and Physical Fitness for Sailing – Beggs, Derbyshire I Whitmore Winning, The Psychology of Competition – Stuart Walker The Inner Game of Tennis – Timothy Gallwey

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

(od tłumacza – te książki chyba będą trudno dostępne w naszym kraju, ma ktoś jakieś propozycje zamienne? )

5.1 Jak dojść do „strefy” Yogi Berra powiedział kiedyś że baseball to „90% psychika, a druga połowa to przygotowanie fizyczne”. Wydaje mi się, że z pływaniem na 505 jest podobnie. O ile przygotowanie fizyczne jest ważne dla poziomu sportowego, musisz być mocny psychicznie aby wygrywać. Jest bardo dużo sygnałów z zewnątrz i bardzo dużo myślenia gdy ścigasz się na 505tce. Dodaj do tego konieczność przetwarzania tych wszystkich danych podczas wykonywania skomplikowanych, zsynchronizowanych i fizycznie wymagających ruchów aby zobaczyć jak trudnym wyzwaniem jest utrzymanie ciągłego skupienia uwagi.

Jak będziesz reagował na te bodźce – to zależy od Twojego stanu umysłu. Wszyscy słyszeliśmy o „strefie”, mistycznym stanie umysłu, w którym wszystko dookoła zwalnia tempo i sportowiec widzi całe boisko dużo ostrzej i wyraźniej niż zwykle. Najlepsi sportowcy osiągają najwięcej gdy są w tej strefie, i Ty musisz poszukać swojej własnej strefy. Twoim psychologicznym celem powinno być określenie jakie psychiczne i fizyczne warunki powodują, że funkcjonujesz najlepiej, a potem jak powtórzyć te warunki za każdym razem kiedy idziesz pływać.

Jestem pewny, że „strefa” to coś nieuchwytnego. Ale każdy kto tam był, wie jak bardzo podnosi czułość zmysłów i świadomość. Twój poranny dryl może być pierwszą rzeczą, która pomoże ci znaleźć się w strefie jak tłumaczy Peter Alarie: „Rutyna poranna może pomóc w osiągnięciu najlepszego nastawienia dla dobrego żeglowania. Gdy znajdziesz sposób, który sprawia że łapiesz odpowiedni nastrój, trzymaj się go. To jest kluczem zarówno w działaniu jak i w punktualności. Nienawidzę się spóźniać więc nigdy nie spóźniamy się na wyścig. Nie lubię zbyt dużo kręcenia się przy innych łódkach więc może krótka przymiarka i potem robimy swój własny program. Skupiliśmy się na łódce i znaleźliśmy nasz poziom stymulacji. Kiedy to się stanie, pilnuj żeby wszystko było w porządku i nie daj się przekryć lub przeostrzyć” Różni żeglarze mają rożne sposoby aby dostać się do „strefy”. Niektórzy słuchają muzyki (Mike Mills słucha Beastie Boys) albo skupiają się na takielunku, podczas gdy inni potrzebują pięciu filiżanek kawy („Strefa kofeiny” Barney’a Harrisa). Osobiście, mi pasuje rozgrzewka i lekkie rozciąganie zanim wejdę do łódki. Na wodzie kiedy silnie wieje, kocham uczucie wykonania kilku bezbłędnych ruf. To sprawia, że serce bije mi szybciej i daje naszej załodze pewność, że popłyniemy dobrze niezależnie od tego kto płynie koło nas. Kofeina nie jest dobra dla kogoś takiego jak ja przed

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

wyścigiem, a kawa powoduje że muszę zbyt często oddawać mocz na wodzie (jest też diuretykiem).

Prawie wszyscy z nas maja dni na wodzie gdy idzie im świetnie. Przyjrzyj się tym dniom i spróbuj wydobyć jakie były najważniejsze czynniki przygotowań. Jeżeli jeszcze nigdy nie poszło Ci świetnie, zrób wywiad środowiskowy z najlepszymi żeglarzami i po prostu podkradnij trochę dobrych pomysłów.

5.2 Budowanie pewności siebie Myślę, że psychologia sportowa i pewność siebie mają sporo wspólnego, a wzrost pewności siebie wzmacnia tez twoje zdrowie psychiczne. Najprostszy sposób aby zdobyć pewność siebie to wytrenowanie wszystkich manewrów, ponieważ wiele pływaniu zależy od powtarzania tych powtarzalnych motywów. Jeżeli wiesz, że potrafisz płynnie wykonać każdą silno-wiatrową rufę, prawdopodobnie już masz przewagę nad połową floty. Jeżeli twoi konkurenci wiedzą, że to potrafisz, będą czuli na pewno trochę więcej ciśnienia a to może zmusić ich do błędu. Inny sposób budowania pewności siebie to „nakręcanie” sternika i budowanie jego pewności siebie poprzez dawanie do zrozumienia swoim konkurentom jak on jest dobry. Alarie mówi: „Nawet na lądzie, buduj siłę swojej załogi. Broń swojego partnera i buduj go w swoich oczach, w oczach innych i w oczach jego samego. To działa. Spraw, żeby wszyscy myśleli że wasza załoga jest dobra i że powinni się was bać.

W wyniku tego wszystkiego, kiedy płyniesz w ostatnim wyścigu, Ty po prostu robisz wszystko jak zwykle i pozwalasz innym poddać się pod ciśnieniem i zwiększoną ilością bodźców. Zarządzaj ciśnieniem, które masz w sobie, wyjdź na scenę i skop im tyłki. Uwierz w to, spójrz na to i zrób to. Po jakimś czasie ludzie będą się tego spodziewać i wtedy będzie Ci sporo łatwiej. W tych sytuacjach to po nas oczekiwało się wytrwania, więc trwaliśmy, a każdy inny też się tego spodziewał. ‘Oni zrobili to ostatnim razem, teraz pewnie też tak zrobią…’ Zgadnij więc, robimy to samo, tak jak ostatnim razem i o ile nie wejdziesz na swój optymalny poziom, zrobisz jakiś błąd i ułatwisz nam sprawę.”

5.3 Twoje mocne strony – graj nimi Ostatnio furorę robi w świecie 505 powiedzenie „spook the herd” (od tłumacza – trudno to bezpośrednio przetłumaczyć, zbliżone będzie „zwodzić stado za nos”). To ogólne określenie na sytuacje w której twoi konkurenci robią to co ty chcesz, albo poprzez zmuszenie ich do gry w Twoja grę, albo poprzez wybicie ich z ich gry. Przykładowo jeżeli załoga jest bardzo dobra w wire-runningu (kursy pełne baksztagami w trapezie) ale słabsza w płynięciu pełnymi kursami, może sprowokować konkurencję do baksztagów w warunkach przejściowych. Albo załoga, która traci dystans na kursie pełnym może celowo zrobić rufę wcześniej aby sprowokować cię do zrobienia rufy tam gdzie oni

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

chcieli. Widziałem najlepsze załogi zwodzące stado za nos na kursie na wiatr. Gdy nie mogą przedostać się na lepszą stronę trasy, robią zwrot w złą stronę i wciągają w to innych. Jeżeli zrobiłeś zwrot tylko dlatego, że „gwiazdy właśnie zrobiły zwrot”, możesz zacząć spokojnie beczeć jako kolejna owieczka w stadzie. W większości przypadków załogi, które zwodzą stado, nie próbują nim specjalnie aktywnie manipulować. Zazwyczaj po prostu grają swoją grę. Jeżeli przy okazji zmuszają konkurentów do zrezygnowania z własnej rozgrywki, podwajają swoje zyski.

A więc jak nie zostać kawałkiem stada? Po pierwsze musisz znać swoje mocne strony i nie próbować manewrów przez które możesz wpaść do wody. Jeżeli jesteś dobry na kursach pełnych, możesz spróbować tak płynąć nawet gdy wydaje się że już czas na baksztagi w trapezie. Zachowaj baksztagi na trening i dodaj tą technikę do swoich „silnych stron” kiedy będziesz pewny, że w ten sposób popłyniesz szybciej niż prosto z wiatrem. Po drugie nie opieraj swoich decyzji taktycznych na tym co robią liderzy. Trzymaj głowę wystawioną z kokpitu, ale nie wkładaj jej do cudzego kokpitu.

Peter Alarie ma wiele do powiedzenia o psychologii żeglarstwa. Zrobiłem z nim wywiad w Tank Talk w 2000 roku i zalecam przeczytanie go (Załącznik).

6. Trening na wodzie Przeciętny żeglarz praktycznie nie trenuje. Jeżeli chcesz być choć trochę lepszy od przeciętnej, zaplanuj trochę wartościowego czasu na wodzie poprzez trening z twoim parterem z załogi. To zdumiewające jak niewiele czasu jest potrzebne aby osiągnąć znaczący postęp. W rzeczywistości większość mistrzów świata przypisuje swoje zwycięstwa czasowi spędzonemu w łódce. Żeglarstwo ma elementy powtarzalne w sprawach prędkości i manewrowania łódką i musisz zapisać sobie te ruchy i odczucia w mózgu i mięśniach.

6.1 Trenowanie samodzielnie Macy Nelson i ja skończyliśmy Mistrzostwa Wschodniego Wybrzeża na rozczarowującym 10tym miejscu. Indywidualnie czuliśmy, że ten wynik nie odzwierciedla naszego poziomu i jesteśmy sporo lepsi, ale jako załoga byliśmy 10-ci. Uznaliśmy, że potrzebujemy więcej czasu na treningi, jeżeli chcemy osiągać lepsze wyniki w przyszłości. Trenowaliśmy dwa razy w tygodniu przez dwa miesiące w różnych warunkach pogodowych. Ustaliliśmy cele, trzymaliśmy się ich i miło wspominamy ten czas.

Zrobiliśmy to z minimalną ingerencją w nasze codzienne zajęcia a typowa sesja treningowa trwała nie więcej niż 2 godziny na wodzie. To wymagało trochę poświęcenia, ale gdy treningi wpisały się na stałe w nasz tygodniowy plan zajęć, wszystko stało się bardzo łatwe.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Praktycznie cały czas trenowaliśmy sami, choć nie był to nasz świadomy wybór. Znalezienie dobrego partnera do treningu jest świetne, ale niestety nikt nie mógł się zgrać z naszymi terminami.

Mimo to trenowanie samemu może być bardzo produktywne i wyostrza wasze zmysły tak jak np. osoba niewidoma ma dużo bardziej rozwinięty słuch. Ocena prędkości jest utrudniona bez punktu odniesienia, ale w zasadzie to nauczyliśmy się kilku rzeczy. Przychodzi mi na myśl cytat z misia Yogi: „Możesz bardzo wiele zaobserwować patrząc”. Patrzeliśmy uważnie i zbieraliśmy spostrzeżenia.

Próbowaliśmy rzeczy, których na pewno nie spróbowalibyśmy w wyścigu (jak zrzucanie spinakera trapezując). Przestaliśmy się bać siły wiatru i nie przejmowaliśmy się wywrotkami.

6.2 Dziennik treningowy Zapisywaliśmy nasze postępy treningowe w szczegółowym dzienniku. Każdy wpis zawierał podsumowanie warunków, ustawień łódki, naszych manewrów i kluczowe obserwacje. Poniżej kilka przykładowych wpisów z jednego z naszych treningów:

17 lipca 2001

Trening manewrów przy słabnącym wietrze północno-zachodnim. Warunki – 8-16 węzłów z dziurami poniżej i szkwałami powyżej tego zakresu. Częsta zmiana ustawień aby dopasować się do siły wiatru (od 25+4 do 25+8 (stóp+cali, pochylenie masztu)). Wypłynelismy z klubu około 2:15, wiatr z kierunku północ-północny wschód podczas żeglugi prze ujście rzeki. Po wyjściu z rzeki problem gdy ster stracił opływ. Załogant musi wtedy błyskawicznie zgasić spinaker. Otwarta tylna pompka prawdopodobnie zaburza opływ, Jesse zauważył, że zamknięcie jej znacznie poprawia prace steru.

STAWIANIE SPINAKERA Jesse zauważył, że gdy łódź idzie zbyt płasko, załogantowi trudno jest wrócić z trapezu przed stawaniem spinakera. Skipper musi czekać aż załogant wypnie łyżkę trapezu przed odpadaniem i dobrze jest mieć lekki przechył na zawietrzną aby pomóc załogantowi szybko wrócić.

Wymienić knagę fału spinakera

RUFY Po długim baksztagu wzdłuż rzeki, aby ominąć weekendowych żeglarzy, trenowaliśmy rufy.

Znowu, z prawego halsu na lewy szło nam znacznie lepiej. Na początku mieliśmy problemy z rufami z

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

lewego halsu na prawy, ale rozwiązaliśmy je i na koniec udało się kilka dobrych ruf. Jesse zauważył, że trzeba trochę mocniej naciągnąć gumę powrotną spinaker bomu.

NA WIATR Spędziliśmy trochę czasu żeglując pod wiatr w skotłowanych falach z wielu kierunków. Wiatr był pozornie słaby. Jesse zauważył, że nie było koordynacji pomiędzy ruchami załoganta i trymem żagli (załogant schodził z trapezu a sternik luzował szoty). To zostało poprawione gdy to zauważyliśmy. Macy ćwiczył zmienianie ustawień od 25-8 do 25-6 i z powrotem kilka razy. Jedynym problemem było odpadanie od wiatru podczas tego manewru. Załogant może pomagać sternikowi, obserwując icki na żaglu i przekazując informacje sternikowi podczas regulowania takielunku.

ZWROTY PRZEZ SZTAG Na początku szły dobrze, potem się pogorszyły, ponieważ Jesse miał problemy z przestawianiem swojej przedniej nogi nad skrzynią mieczową, co powodowało, że jego tylna noga była łapana pomiędzy szot i skrzynię mieczową podczas zwrotu. Kluczem jest przestawienie przedniej nogi jednym dużym krokiem tak, że tylna noga nie ma opóźnienia i nie jest łapana. Kolejne zwroty były dobre, za wyjątkiem szota foka, który czasem łapał się o knagę wystrzału spinaker bomu.

Trzeba założyć gumę na knagę wystrzału spinaker bomu.

BAKSZTAGI Pływaliśmy trochę więcej baksztagami gdy wiatr się rozwiał nad Rzeką Połudnową. Macy odnotował, że pochylenie masztu pomaga zbalansować łódź w podobny sposób jak podnoszenie miecza.

Dołączam artykuł Kevina Halla (legenda Laser-ów, 49er-ów i AC) – „Zawsze będziesz się poprawiał jak nauczysz sam siebie trenować” opublikowany przez Sailing World.

6.3 Trening z partnerem tuningowym Bardzo wiele napisano o treningach i przymiarkach w kilka łódek, więc nie będę mieszał w tym temacie. Wystarczy powiedzieć, że możesz zrobić duże postępy w prędkości łódek typu onedesign gdy stworzysz środowisko dedykowane przymiarkom i strojeniu sprzętu. „Team Tuesday” z Long Beach jest świetnym tego przykładem w świecie 505-tek, członkowie teamu wielokrotnie zajmowali lokaty w pierwszej 10-tce w każdych MŚ od 1997 roku.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Wydaje mi się, że jest kilka kluczowych spraw w przymiarkach na 2 łódki. Powinieneś zacząć z partnerem, który ma podobny poziom doświadczenia, podobne cele i podobna prędkość. Nie musicie być równi na prędkość, wystarczy że będziecie porównywalni aby żeglować blisko siebie większość czasu. Naniesienie skal i zapisywanie ustawień tak aby były powtarzalne na każdej łódce jest kluczowe. Równie ważne jest aby nie chować w tajemnicy ustawień i sztuczek, które pomagają płynąć szybciej.

Zobacz artykuł Allana Freedmana „Lekcje z Long Beach” z Tank Talk – załączony na końcu, opisuje podejście Howiego Hamlina do Team Tusday. Zajrzyj też do „Sesji tuningowej” Ethana Bixby i Scotta Ikle.

7. Technika żeglowania Na technikę żeglowania będę patrzył z perspektywy 505-tki, ponieważ to na niej żegluję. Z drugiej strony wiele pomysłów można przenieść też do innych klas łódek. Peter Alarie kiedyś mi powiedział „Jak chcesz być de-beściakiem w technice żeglowania, idź i weź to sobie”. Jakie to prawdziwe. Jeżeli tylko się ścigasz jest spora szansa że nie wkładasz tyle wysiłku w poprawę swojej techniki ile trzeba włożyć aby zobaczyć znaczący postęp. Musisz wyjść na wodę i ćwiczyć w każdych warunkach. Warto też zmieniać role sternik-załogant w ramach treningu. To ważne abyście rozumieli i doceniali rolę tego co ma do zrobienia druga osoba w załodze.

7.1 Płynne ruchy Płynne poruszanie się po łódce jest bardzo ważne. Typowy załogant na 505-tce waży około 75% gotowej do pływania łodzi, więc każdy ruch ma natychmiastowy efekt. Skakanie po łódce ja spowalnia a marnowanie ruchów jest nieefektywne. Płynne ruchy to tylko te ruchy, które są potrzebne do utrzymania równowagi łódki. Płynność jest chyba najważniejsza przy słabym i średnim wietrze gdy trzeba spowolnić wszystkie ruchy.

Dla mnie najtrudniej jest ruszać się płynnie stojąc w kucki na trapezie. W tej pozycji dziura w wietrze zmusi Cię do zejścia z trapezu a szkwał będzie wymagał wyjścia na trapez. W obydwu wypadkach musisz się ruszać szybko nie przeszkadzając jednocześnie łódce. Patrz do przodu i wypatruj szkwałów, dziur i fal. W ten sposób możesz zacząć swój ruch zanim otoczenie zacznie oddziaływać na łódkę i zmniejszyć szarpanie swoim ciałem.

Warto wiedzieć, że sternik ma zawsze lepsze czucie łódki ponieważ trzyma ster. Jako załogant musisz rozumieć ile przechyłu jest potrzebne w każdych warunkach. Przy słabym wietrze lub falach sternik może chcieć więcej przechyłu na zawietrzną poprzez przesunięcie załoganta. Jeżeli potrafisz to

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

przewidzieć, Twoje przejścia pomiędzy zmianami wiatru będą lepsze i w efekcie popłyniecie szybciej.

Przy słabym wietrze najlepiej jeżeli załogant kontroluje przechył, bo wtedy sternik może się skupić na sterowaniu. Ja preferuje taki podział, że sternik wykonuje tylko duże ruchy, np. gdy przyjdzie szkwał i obaj musimy balastować. Załogant, który jest też dobrym sternikiem sprawdza się tu nieźle bo na pewno rozumie jak poprowadzić łódkę przez zmianę siły wiatru.

Ruchy załogi maja także wpływ na sterowanie. Jeżeli nie rozumiesz jak rozłożenie wagi wpływa na balans łódki i sterowanie, spróbuj popłynąć bez steru. Łódka taka jak 505 jest bardzo łatwa do kontrolowania poprzez rozłożenie ciężaru oraz trym żagli. Pochylanie na zawietrzną lub dobieranie grota powoduje ostrzenie. Przechył na nawietrzną lub dobieranie foka skutkuje odpadaniem.

Płynność ruchów ma też znaczenie podczas zwrotów. Dobry zwrot przez sztag z kiwką wymaga wspólnego ruchu sternika i załoganta, tak aby ich ciężary się wzajemnie nie znosiły. Zwrot przez rufę przy słabym wietrze wymaga od sternika i załoganta jednoczesnego zejścia do środka łódki w tym samym czasie.

Przy silnym wietrze próbuje nie tracić sił na żadne zbędny ruch. Próbuję wykonywać każdy ruch tak, aby osiągać efekt za pierwszym razem. Przykładowo schodząc z trapezu przy zwrocie przez rufę, koncentruje się na knadze wystrzału spinaker bomu tak aby ją odknagować w pierwszym ruchu.

To pomaga naszemu manewrowi, ponieważ powodzenie manewru jest zależne od zdjęcia spinaker bomu zanim łódka za bardzo zwolni.

W każdych warunkach, trzeba pamiętać o oddechu. To zmusza Cie do odpoczynku i pomaga zachować płynność ruchów. Jeżeli zaczynasz się ruszać w sposób nieskoordynowany, być może jest to efekt podniecenia i adrenaliny. Poświęć chwilę na głęboki wdech przez nos i wydech przez usta i wprowadź się w trochę bardziej spokojny stan.

7.2 Zarządzanie linkami Zarządzanie linkami to moje określenie na utrzymywanie porządku w kokpicie. W sposób nieunikniony Twoje stopy zostaną zaplątane w liny. Nie czekaj z oswobodzeniem się do następnego manewru, zrób to przy pierwszej nadarzającej się okazji. Zaplątanie w linki podczas zwrotu może skończyć się lądowaniem w okolicy skrzyni mieczowej. Możesz ograniczyć problemy z linkami poprzez zmniejszenie do minimum długości szotów i usunięcie z nich zbędnych kulek oraz supłów.

Miałeś kiedyś problem z plątaniem się szotów foka? Gdy się splączą podczas zwrotu, możesz mieć problem z ich wybraniem. Jeśli przywiążesz ich końcówki do łyżek trapezu (tak jak robi większość załogantów) będą one krzyżować się przez co powstanie szot „przedni” i „tylny”. Nic na to nie poradzisz. Kiedy robię zwrot bronię się przed plątaniem szotów poprzez konsekwentne trzymanie

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

„przedniego” szota z przodu i „tylnego” szota z tyłu. To nie jest aż takie mylące jak na to wygląda. Na przykład jeżeli trymuję mojego przedniego szota przy zwrocie rzucam go do przodu żeby nie spłatał się z tylnym. Analogicznie z tylnym szotem zawsze dbam żeby pozostawał z tyłu.

Na baksztagu ze spinakerem zawsze masz jeszcze jeden szot do opanowania – bras spinakera. Żeby uporządkować moje linki preferuję zawsze mieć wolny koniec brasu za moją tylną nogą a szot foka i gumę trapezu przed moją przednią nogą. To pozostawia mi czystą drogę powrotu do kokpitu bez szans na zaplatanie się.

Mike Mills był mistrzem Ameryki Północnej i Mistrzem Świata klasy 505 w roku 1998 (jako załogant). Przeczytaj jego artykuł „Mocne trapezowanie” – znajdziesz tam dodatkowe informacje.

7.3 Zwroty przez sztag z trapezu na trapez Nie boje się przyznać, że zajęło mi to lata aby nauczyć się prawidłowo wykonywać zwrot przez sztag z trapezu na trapez. Poprawne zwroty w każdych warunkach nie są łatwe i nie polegają tylko na ruchu sterem i zmianie stron. Podoba mi się sposób Ethana Bixbyego: „Zwrot dookoła załoganta”. To dobrze podsumowuje ten manewr. To pop prostu oznacza, że ster nie może być mocno wychylony dopóki załogant nie jest w okolicach środka łódki.

Jeżeli pomyślisz o tym przez chwilę, to załogant ma do pokonania przy zwrocie z trapezu na trapez dwukrotnie dłuższą drogę niż sternik. Jeśli ster będzie wychylony mocno z załogantem cały czas na trapezie będzie to dla niego bardzo trudne żeby pokonać tą drogę w krótkim czasie. Jest to spowodowane trudnością wyczepienia się z trapezu i powrotu do środka gdy łódź przechyla się na nawietrzną.

Ja preferuję wchodzenie do łódki podczas gdy płynie ona cały czas prosto lub jest pochylona lekko na zawietrzną. To pozwala mi się szybko wyczepić i nie walczę z grawitacją gdy chcę się dostać do środka łódki. Poza tym załogant powinien przechodzić przed sternikiem na nowy hals, więc zawsze załogant wykonuje pierwszy ruch. Taka kolejność pozwala załogantowi wyjść na trapez stronie zanim łódka zacznie się przechylać na zawietrzną po nowej stronie. Znowu jest to sprawa grawitacji – trudniej jest wyjść na trapez gdy łódź się już przechyla.

Myślę, że jest kilka podstawowych elementów dobrych zwrotów z trapezu na trapez. O pierwszym już pisałem – zacznij wcześnie i przechodź przed sternikiem. Inny ważny element to pierwszy krok z burty jest zawsze tylna nogą na drugą stronę skrzyni mieczowej. To pozwala na szybki obrót ciała i nie musisz przeskakiwać obydwoma nogami nad skrzynią. Kiedy obracam się, szukam nowej knagi foka co daje mi a) brak plątania się z drugim szotem i b) maksymalne pociągnięcie za pierwszym ruchem. Kiedy ciągnę szot, ciągnę go mocno do końca. Opłaca się mieć przelotkę(klatkę)

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

na knadze bo wtedy szot knaguje się nawet gdy ciągniesz lekko pod kątem. Ostatnia sprawa – wychodzę na trapez zanim łódź zacznie się przechylać na zawietrzną na nowym halsie.

Należy wspomnieć że najlepsi załoganci jak Peter Alarie i Mike Martin preferują zaczepienie haka trapezu przed wyjściem na balast. Widziałem, że ta technika im całkiem dobrze działa. Plusem tej metody jest oszczędzanie energii poprzez eliminację podciągania się na rączce. Minusem jest to, że takie zaczepianie wymaga więcej treningu. Ja preferuje wyjście na rączce, ale ty sam musisz sprawdzić co lepiej Ci wychodzi.

7.4 Zwroty przez rufę z trapezu na trapez Nie ma nic słodszego w pływaniu na 505 niż wykręcenie perfekcyjnej rufy w silnym wietrze.

Płyniesz w pełnym ślizgu, odpadasz w dół fali na pełnej prędkości, przerzucasz bom, wystrzeliwujesz spinakerbom i jesteś już na nowym halsie z pracującym spinakerem i bez wypadania z ślizgu.

Orgazmiczne!

Ok, przyznaję, że łatwiej to powiedzieć niż zrobić. Trening, trening, trening !

Osprzęt spinakera może zrobić lub zepsuć rufę. Zajrzyj do mojego artykułu „Jak robić rufę na 505 z punktu widzenia załoganta” w załączniku gdzie jest kilka szczegółowych rozważań dotyczących przygotowania łódki do sprawnych ruf.

Tu jest moja procedura robienia rufy. To ciekawe, ze Mike Martin i ja opisaliśmy to prawie identycznie jak Ali Meller.

1. Przed rufą – załogant musi zdawać sobie sprawę z zarządzania szotami. Lubię kiedy lina wystrzału spinakera jest za burta pomiędzy nawietrzną wantą i guma trapezu. Sternik powinien podać linę wystrzału do załoganta po każdej rufie z trapezu na trapez, a załogant powinien ja wyrzucić za burtę. Sternik powinien też wybrać i zaknagować nawietrzny szot foka. To zapobiega owijaniu się foka dookoła sztagu.

2. Przygotowanie do rufy – Decydujesz, że to jest ten moment. Sternik powinien utrzymywać maksymalną prędkość i płynąć w dół fali jeżeli to możliwe. Załogant musi sprawdzić swoje zarządzanie szotami aby na pewno się nie zaplątać.

3. Wchodzenie w zwrot – Kiedy łódź ma maksymalna prędkość, załogant odknagowuje foka, wyczepia się z trapezu i schodzi tak, że jego tylna stopa przechodzi nad skrzynią mieczową. Stoi za poprzeczką twarzą do przodu okrakiem nad skrzynią mieczową. Kiedy załogant zejdzie z trapezu musi skoncentrować się na knadze wystrzału spinaker bomu, tak aby odknagować linę jak najszybciej. Sternik musi się skoncentrować na tym, aby łódka płynęła bez przechyłu. To jest kluczowe. Kiedy wieje mocno, sternik musi mocniej

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

odpaść, aby utrzymać łódkę poziomo. Kiedy wieje mniej, sternik nie musi aż tyle odpadać.

We wszystkich przypadkach, odpadanie musi być płynne, tak aby nie katapultować załoganta.

4. Wyczepienie spinaker bomu – to robi załogant. Wskazówka dla sternika jest kiedy spinakerbom jest odknagowany i szybko wraca do tyłu. To inny kluczowy punkt. Jeżeli system wystrzału działa poprawnie, spinakerbom wystrzeli do tyłu, bras wypadnie z widelca i łódka będzie płynęła bez przechyłu. Jeżeli spinakerbom nie działa dobrze, może nie wyczepić się z masztu, wracać zbyt wolno, albo bras może zostać w widelcu. Jeżeli płyniesz wolno, sternik musi przyspieszyć czekając aż załogant najszybciej jak to możliwe uporządkuje bałagan przed zrobieniem zwrotu. Zazwyczaj wystrzał spinaker bomu lepiej działa przy zwrocie z prawego na lewy hals ponieważ spinakerbom naturalnie chce wrócić na lewa stronę bomu (zawietrzną w tym wypadku). Podczas rufy z prawego halsu na lewy, spinakerbom może znacznie łatwiej zadziałać źle ponieważ ma do pokonania grawitację, która przeciwdziała jego powrotowi na nawietrzną stronę. Kluczem jest posiadanie dobrego systemu spinaker bomu (patrz powyżej).

5. Przerzucanie bomu – gdy spinakerbom cofa się i celuje w zęby sternika, sternik powinien odebrać to jako wskazówkę, że należy przeciąć linię wiatru i SCHYLIĆ SIĘ! Załogant bierze swoją wewnętrzna rękę (starą tylna rękę), łapie obciągacz bomu i przerzuca bom.

Podczas gdy bom przelatuje, załogant powinien złapać kontry brasów spinakera, wybrać nawietrzna i poluzować zawietrzną.

6. Bras w widelcu – Po wybraniu kontry, załogant równocześnie wyciąga linę wystrzału o około 1 stopę (30cm) – robi to swoją nową wewnętrzna ręka i łapie bras zewnętrzną ręką. Chwyć bras pomiędzy palec środkowy i wskazujący i włóż go w widelec spinaker bomu. To jest ten moment, gdy warto mieć „większy cel” 7. Wystrzelenie spinaker bomu – Jak bras już jest wczepiony w widelec, przesuń zewnętrzną rękę na brasie do tyłu. Wyciągnij linę wystrzału wewnętrzną ręką trzymając cały czas bras. To pozwoli spinaker bomowi łatwiej ślizgać się po brasie do rogu spinakera.

Następnie wystrzel spinakerbom do końca obydwoma rękoma. Sternik nie powinien ostrzyć zanim spinakerbom nie jest do końca wystrzelony. Spinakerbom powinien dać się wystrzeliś łatwo bez obciążenia. Jeżeli nie chce się wystrzelić, prawdopodobnie sternik zbyt wcześnie zaczął ostrzyć.

8. Złap nowy bras i wychodź na trapez. Sternik powinien trzymać nowy zawietrzny bras dla Ciebie, wstępnie wybrany. Złap go wewnętrzną ręką (jeżeli jesteś dobry, możesz to zrobić bez patrzenia). Następnie weź zewnętrzną rękę, złap łyżke trapezu i i wepnij ją w hak na pasie. Możesz to zrobić tylko wtedy gdy łyżka jest na właściwej wysokości. Jeżeli łyżka jest

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

za nisko, nie uda Ci się , więc podciągnij łyżki trochę, względem pozycji do płynięcia na wiatr. Jak się już wczepisz, zrób obrót i wychodź na trapez.

9. Trym i reset – Teraz jak już jesteś z powrotem na trapezie, wybierz bras do właściwego trymu i ustaw poprawnie szot foka. Kiedy zrobisz to wszystko upewnij się z e sternik poda Ci linę wystrzału spinakera i wstępnie zaknaguje szot foka tak żebyś był gotowy na następną rufę.

7.5 Kursy pełne – baksztagi na trapezie Wiele zostało napisane o technice pływania baksztagami na trapezie w ostatnich latach. Kilka z artykułów przywołuje w załączniku. Tym razem przywołam wiec kilka moich technik.

Myślę, że moja załoga jest najszybsza podczas pływania baksztagami, kiedy łódka ma cały czas jednakowa ilość mocy. Rozumiem przez to sytuację, w której obciążenie na takielunek nie zmienia się gwałtownie i załogant może pozostać na trapezie cały czas bez znaczących zmian swojej pozycji. Nie chcesz aby załogant schodził i wchodził co chwila na trapez podczas baksztagu. Sternik musi próbować regulować obciążenie po pierwsze regulując szot grota i dostosowując kurs a w drugiej kolejności pozycję miecza. Czasem opłaca się zjechać w dół z fal, ale według mnie częściej ten chwilowy przyrost szybkości skutkuje późniejszym spowolnieniem. Aby się z niego wydostać i przyspieszyć trzeba podostrzyć aby załogant wrócił na trapez a całkowity czas płynięcia wolno jest zbyt długi.

Próbuje ćwiczyć mojego sternika tak aby wiedział kiedy potrzebujemy więcej lub mniej mocy lub kiedy przejście do innego trybu pływania powinno być płynne.

Najlepsi załoganci pracują na trapezie bardzo ciężko na baksztagach aby spłynąć w dół trasy jak najszybciej. Zawsze szukam następnej fali do zabrania się i jestem agresywny z trymem żagli i balastowaniem. Często robię krok do przodu, aby przepchnąć dziób ponad falą. Także pompuje mocno spinakerem.

Niektórzy załoganci skupiają się wyłącznie na dziobie łodzi. To jest dobre, ale ja lubię także rozglądać się za falami i szkwałami w okolicy łódki. Jeżeli jest szkwał po nawietrznej, mogę skierować tam mojego sternika. Jeżeli jesteśmy w szkwale, dam mu znać ile możemy spaść w dół. Jeżeli mamy szkwał po zawietrznej mogę zasugerować rufę.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone

Umiejętność zrobienia rufy do znaku w odpowiednim momencie jest trudna. Mike Martin mówi, że patrzy czy znak jest już za likiem tylnym grota. Kiedy jest,, wtedy wie, że trzeba robić rufę.

Znajomość wykresu biegunowego swojej prędkości jest również bardzo ważna.

Wykresy biegunowe są często używane na dużych łódkach z rozbudowaną aparaturą. Tamci żeglarze maja je opracowane przez swoje testy lub zaprogramowane na podstawie obliczeń teoretycznych. My jako załogi mieczówek nie mamy takich luksusów a to daje przewagę każdemu kto ma doświadczenie i trenuje. Mieczówki są bardziej podatne na małe zmiany wiatru i fali niż łódki balastowe. Oznacza to , ż optymalne kąty żeglugi mogą się zmienić bardziej drastycznie wraz z niewielka zmiana warunków. Idź na wodę i opracuj w głowie swoje optymalne wykresy biegunowe, które najszybciej poprowadzą Cię do celu w każdych warunkach.

7.6 Kursy pełne Mówiąc o wykresach biegunowych jest generalnie przyjęte, ze kiedy wiatr osiągnie około 12 węzłów, trzeba pływać baksztagami na trapezie. Podczas gdy to może być prawda dla siły wiatru około 12-20 węzłów, są dość istotne powody, dla których można pływać pełniej siedząc w kokpicie powyżej 20 węzłów. Moja zasada jest taka, że jeżeli siła wiatru jest wystarczająca aby łódka płynęła cały czas w ślizgu na pełnym baksztagu to może to być szybsze os baksztagu z trapezami. Kluczem jest ciągła żegluga w ślizgu, włączając w to płyniecie pod górę aby przeskoczyć grzbiety fal. Siedzenie na zbiorniku pozwala załogantowi na mocne pompowanie brasami i dobrą prędkość. Znowu, należy unikać gwałtownych zmian kursu ale stale płynąć tak nisko jak się da bez wychodzenia ze ślizgu. Są dwa przypadki kiedy ta technika zadziałała dla mnie. Pod czas MŚ w roku 2000 w Durbanie większość załóg pływała baksztagami na trapezie przy 20-30 węzłach wiatru i wysokich falach. Moja załoga zdecydowała się na pełny baksztag i to w połączeniu z surfowaniem po dużych falach się nam bardzo opłaciło na jednym z kursów pełnych. Na Mistrzostwach Ameryki Północnej w 2001 roku w Kingston, przypomniałem sobie nasze sukcesy z Durbanu w podobnych warunkach. Pracując ciężko i siedząc w kokpicie przeskoczyliśmy z 7-go na 3-cie miejsce podczas jednego kursu pełnego. Uwierzyłem.

Słyszałem od innych ludzi, ze aby pływać baksztagami na trapezie musisz zawsze płynąć szybciej od fal. Oczywiście nowy Duzy spinaker zmieni te zasady i będzie bardzo interesujące kiedy będziemy mogli zacząć pływać baksztagami na trapezie i jak pełno będziemy mogli płynąć i cały czas pozostać na trapezie.

High Performance Dinghy Crew Clinic, Jesse Falsone