Zz 2006 3

ZEEZEILEN Rondje Kanaal

Jaargang 25 nummer 3, oktober 2006 www.pzv-zeezeilen.nl

Zeedoop Lyra Rondje Goeree

Vrouwenweekend

Inhoud 3 3 3 4 8 10 14 22 26 28 30 32 34 36 38 38 39

Redactioneel Hans van Reenen Vanuit het kraaiennest De uitkijk Kanaal 77 Nieuwe leden De nieuwe leden Ruim 25 jaar Zeilen op Zee Piet Lucassen De zeedoop van de Lyra MariĂŤtte Roozeveld en Philip Beekman Een Rondje Kanaal Hans van Reenen Met de Sundancer naar St. Malo Jan Oome Rondje Goeree Platform Jan Oome CAMR met de Annies Haye van der Werf Dobberend over de lijn Aitske de Jong Vrouwenweekend Saskia Bakermans IJsselmeerweekend Huug Schenkel Eindejaarsweekend Marijke Alders Monsterrol Colofon PZV in kleur

Kalender wo 11 okt za 28 okt za 4 nov za 4 nov vr 24 nov zo 10

dec

wo 13 dec wo 20 dec

Verschijnen Zeezeilen nr.3 Snertzeilen Najaars-ALV, in het Vestzaktheater in Son PRESENTATIE LUSTRUMBOEK Sluiting kopij Zeezeilen nr.4 Zeeslepersborrel, in clubgebouw van de zeilvereniging "Beatrix" Maritieme Indoor Training te Rotterdam (inschrijven tot 1 november) Nieuwe ledenavond, in de Trafalgar Pub Verschijnen Zeezeilen nr. 4

Rondje Goeree

Dobberend over de finishlijn

2

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

Eindejaarsweekend

N

a een zomer vol zeilen, naar Sint-Petersburg, Levkas, de Azoren, Noorwegen, Bretagne, Zuidwest-Engeland, de Kanaaleilanden, de Wadden, het IJsselmeer, de Zeeuwse wateren en wat dies meer zij, nadert het einde van het vaarseizoen al weer met rasse schreden. Het Eindejaarsweekend is inmiddels achter de rug en de aankondiging voor het Snertzeilen staat al op de borden. Duidelijker kunnen we het niet maken.

Dit nummer staat dus vol met verhalen en beelden van de PZV-zeilavonturen van 2006, en het zijn bij lange na nog niet alle verhalen en beelden. Er zit dus nog wat in het vat.

U treft verslagen aan van het rondje Goeree, het Vrouwenweekend, het IJsselmeerweekend en het Eindejaarsweekend. Verhalen en veel foto’s ook van het Rondje Kanaal en van de

W

24-uurs en de Cam-Race van de Annies.

En natuurlijk het laatste nieuws over het lustrumboek. Het boek is klaar en het

Hans van Reenen mag er wezen! Een voorproefje ervan vindt u ook in dit nummer.

Als u het boek zelf snel wilt hebben, kom dan naar de ALV van 4 november

a.s. Het eerste exemplaar zal dan aangeboden worden aan het bestuur. Voor alle leden is, met dank aan de sponsors, ook een gratis exemplaar beschikbaar.

Zij die bij de ALV aanwezig zijn, kunnen hun exemplaar direct meenemen. Diegenen die verhinderd zijn, zullen later in de gelegenheid worden gesteld hun exemplaar op te halen, c.q. in ontvangst te nemen. U kunt dan allen zelf beoordelen of we niet te veel gezegd hebben.

Zoals gezegd, dit nummer staat vol met verhalen en beelden van de afgelopen zomer. Voor wat betreft de komende nummers hopen we weer wat meer toe te komen aan de u bekende mix van avontuur, (zeil)techniek en informatie.

We wensen u veel lees- en kijkplezier toe.

Vanuit het Kraaiennest

e zijn op weg naar de halve eeuw. Althans, als we dat halen! Door een drietal kroniekschrijvers zijn de eerste 25 jaren van onze geschiedenis in woord en beeld vastgelegd. Vanuit mijn hooggeplaatste uitkijkpost heb ik die geschiedenis mee mogen maken. En ik kan u verzekeren: uit die geschiedenis valt veel te leren.

De geschiedenis van PZV is er een van golven. Niet alleen de golven van de zeeën die we met elkaar bevaren, maar ook de golven van onze ontwikkeling als vereniging. Telkens worden perioden van nieuwe initiatieven, of zo u wilt een nieuw elan, gevolgd door perioden van

een zekere futloosheid. Van een stevige, maar uitdagende zeegang komen we terecht in de vlakte van de gezapig-

De uitkijk

heid. Het zijn dan vaak nieuwe leden, nieuwe besturen of commissies, nieuwe jongeren die weer zorgen voor wat wind in de zeilen. Vernieuwing, verandering, blijven leren is essentieel om te overleven. Dat geldt voor individuen, maar zeker ook voor verenigingen.

Als vereniging kun je aan je eigen overleving werken, door een beleid te voeren gericht op het continu binnenhalen van nieuwe, jongere leden. Een dergelijk beleid is ook voor ons een levensnoodzaak. Als we echt de halve eeuw willen halen, zal verjonging en vernieuwing de komende jaren hoog in ons vaandel moeten (blijven) staan!

KANAAL 77 • Alphons Drubers, op 10 april met zijn Mariken vertrokken uit Zierikzee, is sinds 17 september weer terug in zijn thuishaven.

• Solo in Zierikzee aangekomen, bleek Alphons inmiddels lid van een duo. Met Marlies en Mariken vormt hij nu een trio.

• De Sundancer wordt, na succesvolle experimenten gedurende het Rondje Kanaal, deze winter omgebouwd tot garnalenvisser.

• Dat Jan Oome kan fotograferen wisten we al, veel van zijn foto’s zijn intussen in Zeezeilen verschenen, maar wist u dat hij ook goed kan duiken?

• Haye, met een ‘bemanning’ van vrouwen, won met zijn Trinity de Eindejaarswedstrijd. Voor Haye was het de eerste keer, voor de Trinity de vierde. Zou die rating niet eens aangepast moeten worden?

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

3

Vier nieuwe leden stellen zich in dit nummer voor.

Een goed voorbeeld voor al die nieuwe (nu bijna oude) leden, die dat nog niet hebben gedaan!

Greetje Salomons

W

ie ben ik? Mijn naam is G.W.Z. Salomons, Greetje voor vrienden en bekenden. Geboren in 1951 in de buurt van Coevorden. Opgegroeid in de Flevopolder in een groot gezin met 6 broers, één zusje en ouders

uiteraard. Na lange tijd in de gezondheidszorg en het onderwijs te hebben gewerkt heb ik het roer omgegooid en ben nu, na acht jaar opleiding en training, een lichaamsgericht analytisch psychotherapeut. Ik werk drie dagen in mijn eigen praktijk en heb het goed naar mijn zin in dit werk. Ik leef alleen. Mijn jongste dochter Maartje zit in 6 vwo en woont bij mij. Mijn oudste dochter Rozemarijn woont in Amsterdam en heeft na de Rietveldacademie besloten om alsnog de opleiding tot restaurator van kunstwerken te gaan doen. Zij is overigens lid van Orionis, een studentenzeilvereniging in Amsterdam en geniet op die manier van het zeilen.

Over mijn zeilcarrière! Op mijn vijftiende stapte ik voor het eerst aan boord van een zeilbootje en vond het erg leuk. Het belang van een goede schipper werd mij meteen duidelijk aangezien we minstens drie keer, per ongeluk, omsloegen. In het ondiepe water bij Elburg was dat gelukkig geen probleem. Een paar jaar later een tweede kennismaking en toen was het een platbodem. Drie heerlijke zeilzomers volgden en daarin heb ik allerlei havenplaatsen rond het IJsselmeer leren kennen. Daarna heb ik twintig jaar, elke zomer minstens een week, doorgebracht op het water, samen met 4

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

Nieuwe leden mijn (inmiddels) ex-echtgenoot en met onze twee dochters. Friesland en het IJsselmeer zijn voor mij het meest bekend. Wind, regen en de zon zijn altijd weer anders en niet te sturen. Zeilen blijft daardoor altijd een creatief antwoord op de natuurelementen. Het is nooit te voorspellen en daar geniet ik het meest van. Overigens ben ik geen wedstrijdzeiler, dat is mij te veel van het goede. Via vrienden in Rhenen hoorde ik van PZV en heb ik me aangemeld als lid. Op dit moment ben ik 54 jaar en zou ik andere wateren willen leren kennen.

Ik wil ook graag de zee eens proberen.

Ik heb geen idee of me dat zal bevallen maar “wie niet waagt wint nooit”, dacht ik. Ik ga graag mee als opstapper. Mijn eerste kennismaking met PZV zal het IJsselmeer weekend zijn van 9/10 september op de ‘Jonathan’ en daar kijk ik naar uit!

I

nog eens tijden!

Tijdens de beruchte Hemelvaartstorm in 1983 waren wij precies in het oog van de storm in Het Kanaal. De ferry Townsend-Torensen draaide bij en kwam langszij om te vragen of alles goed ging.

De kapitein kwam van de brug en pas nadat hij onze opgestoken duimen zag, ging hij verder. De PZV-vloot kwamen we later ooit in Ramsgate tegen. Daar kwam je niet omheen!

Na de Cobra had ik samen met mijn zwager enkele jaren een Malö 38 in Makkum. Wel heel ver van Son, maar een prachtig schip en prima haven. Hiermee o.a.naar de Duitse Wadden en Engeland geweest. Helaas hebben wij na enkele jaren afscheid van de Malö moeten nemen. Twee jaar geen schip. Tijd voor thuis, maar het bleef kriebelen.

Niel Heitling

k werd geboren in 1944 in Utrecht en ben opgegroeid in Huis ter Heide bij Bosch en Duin. Daar was veel zand en weinig water, net zoals nu in Son. Het vliegveld (Soesterberg) lag wel heel dichtbij, daarom ging mijn belangstelling allereerst naar vliegen uit. Op 15-jarige leeftijd was ik al solo zweefvlieger.

Met zeilen maakte ik eigenlijk pas echt kennis toen ik samen met een enthousiastezeiler en studiegenoot met onze vriendinnen in Friesland een kajuitzeilboot huurde.Van hem heb ik het zeilvirus meegekregen.

Na mijn studie zijn we in 1972 in Son en Breugel beland. Op een verjaardag bij een oud-studie/huisgenoot in Eindhoven kwam ik een Philips-medewerker annex zelfde bootjesenthousiast tegen.

Hij had nog meer folders dan ik! We besloten om zelf die droomboot te bouwen. Ieder zijn eigen schip. Het Cobra casco uit Engeland geïmporteerd, verder alles zelf gedaan tot en met schotten en motor. In 1978 te water in het kanaal in Son. Ligplaats Scharendijke, Grevelingen. Uiteraard veel in Zeeland gevaren. Met Frans en Gerrit, inmiddels ook lid van PZV, ieder jaar tochten gemaakt langs de Belgische kust en oversteken naar Engeland. Non-stop London Towerbridge met alleen gegist bestek en een radiorichtingzoeker. Dat waren

Naar een Trintella 3 gezocht. Dat had ik in 1977 ook al gedaan, maar die was toen ver buiten mijn financiële bereik.

Een prachtig exemplaar gevonden in Huizen: hoewel 25 jaar oud in perfecte staat. Van deze aankoop heb ik nog steeds geen spijt. Het onderhoud doe ik allemaal zelf, ook motor en elektra, deels met hulp van Frans en Gerrit. De Jason is zeer compleet, met bijboot, reddingsvlot, Navtex, radar, GPS, zeemarifoon en de oorspronkelijke betrouwbare Perkins Dieselmotor. De ligplaats is Huizen (NH). Inmiddels ben ik ermee naar de Belgische Kust, Engeland, Wadden en Zeeland geweest.

Al eind zeventiger jaren gingen Yvonne (mijn vrouw) en ik als een der eersten flottieljevaren in Griekenland. Daarna heb ik er nog vele malen bare boot gezeild: Athene-Corfu via het Kanaal van Korinthe, rondje Corfu, Levkas, etc.

Maar ik heb mijn hart vooral verpand aan de Cycladen. Mijn laatste tocht daar, met drie bevriende echtparen, was met

een 56 ft Ocean Star. Een hele belevenis met zo’n groot schip op stap. In 1978 kreeg ik zoals iedereen toen bij installatie van de marifoon het certificaat erbij cadeau. Sindsdien heb ik T.K.N., vaarbewijs 1 en 2 en marcom-B. Dat laatste bij de zeevaartschool in Rotterdam. Het was een aparte ervaring tussen al die zeelieden die het voor hun baan moesten. Dit jaar heb ik bij PZV een interessante Meteocursus gevolgd. Omdat er al andere afspraken waren, kon ik helaas niet meevaren met de PZV-activiteiten. Volgend jaar hoop ik met de Jason wel van de partij te zijn.

Bas Ziekenheiner

G

eboren op 24 mei 1942 in Rotterdam. Op 6-jarige leeftijd leren zwemmen en daarna altijd gek geweest op water. Na omzwervingen is het gezin van mijn ouders ca. 1952 in Rhoon gaan wonen, aan de getijrivier de Oude Maas. In en rond die rivier konden wij ons hart ophalen met zwemmen, vlotten biezen, etcetera. Toen ik 14 was, kreeg ik van mijn ouders een kano. Deze was gemaakt door een timmermanszoon met watervrees en dus flink breed en zwaar. Zeer geschikt om te verbouwen tot zeilkano: hij zeilde prima. Helaas waren ijzeren spijkers gebruikt dus na een paar jaar was de kano weggerot. Er volgde een zeilsloep van 4,5 m waarmee ik met een zeilvriend zo’n tien jaar intensief heb gezeild.

Vooral op Oude Maas, Spui, Haringvliet en Hollands Diep. Toen nog fantastische getijde-wateren. Na mijn opleiding aan de TUDelft (civiel ingenieur, 1969) werkte ik vijf jaar bij een pijpleidingaannemer in Groningen. We huurden toen af en toe BM’s en Valkjes op de meren daar.

In 1974 werd ik docent op de hts Heerlen, nu Hogeschool Zuid. Ik ben daar tien jaar docent geweest, toen tien jaar lid van de directie en daarna weer tien jaar docent. We hadden de eerste jaren

geen eigen boot maar mochten gelukkig af en toe de boot van een vriend en die van mijn broer gebruiken. In 1980 kochten we een Westerly Centaur, ca.

8 m. Een uitstekende boot voor kleine kinderen, namelijk veel ruimte en rustig zeilend. In 1988 volgde een UFO-31, een heel ander schip. Rond 1991 besloten mijn vrouw en zoon om niet meer mee te zeilen. Daarna heb ik veel gezeild met mijn dochter en jonge mensen: kinderen van vrienden en kennissen en studenten. Vanaf die tijd werd er ook meer en verder op zee gezeild. In 1996 volgde mijn huidige schip, een Dehler Optima 101, Seabert genaamd. Sinds ongeveer 1981 liggen mijn schepen in Noordschans. Een fijne haven qua ligging, met goede faciliteiten en prettige mensen.

In 2003 ging ik met FPU (vervroegd pensioen) en kon ik vaker en verder gaan zeilen. Zo ging ik in 2005 met een bemanning van studenten en afgestudeerden plus mijn zwager rond Engeland, langs Ierland, door Schotland en naar een Kanaaleiland. Dit jaar ben ik met zwager en opstappers o.a. zeven weken naar Denemarken geweest. Het principe van de opstappers heeft mij ook naar PZV gebracht. Een vereniging van opstappers en schippers vind ik een goed principe. Ik ben blij dat ik lid kon en mocht worden en wel zonder gezeur en gedoe! Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo’n verenigingsmens ben maar ik hoop toch in de toekomst met opstappers van PZV te zeilen tot beider tevredenheid.

het dan. Zeezeilen is namelijk oersaai, een grote oversteek heeft nu eenmaal te weinig kust te bieden. Kusten zijn veel mooier dan al dat water. De vage belofte van verre kusten trok me echter over de streep, ondanks de noodzakelijke oversteek. De goede vriend somde op: het zou prachtig mooi moeten worden, harde wind op kop, zeeziekte, zetpillen, mooie golven, wachtlopen vier uur op vier uur af, GPS-gemak, een goede kachel aan boord, prima radio voor de weersverwachtingen, voor het manoeuvreren een pittig motortje, voldoende diesel, drank mee en weerkaarten zelf intekenen, nou ja, wie loopt daar niet warm voor. Ik zei ja.

Nooit had ik er tijd voor. Het leven van mij als booteigenaar werd namelijk altijd gedicteerd door de nodige lak en schuurmomenten in liefst droge perioden van het voorjaar. U moet namelijk weten dat ik me in mijn studietijd heb laten verleiden tot het meebouwen van een visserman zeeschouw. Mijn zwager en vriendin waren ook doorzetters.

Ze is echt prachtig geworden. Maar ja, wie een boot helemaal niet kan betalen, moet hard klussen in de mooiste tijd van het jaar. Het bezit verplicht, dat weet U. Ik kon dus niet mee naar zee.

Harrie Slump

S

tel je voor: je woont in Utrecht en je houdt niet van zeezeilen. Harrie Slump, is mijn naam. Meubels bedenken en maken is leuker dan een kruisrak zonder wind. Wandelen en "biken" in de bergen is spannender dan een "shipping lane" oversteken. Spelevaren in zelfgemaakte bootjes is fijner dan zeezeilen in de mist. Ik zoek geen vrouw, noch kinderen; ik ben namelijk al voorzien. Een lieve vriendin en twee prachtige dochters houden mij vaak gezelschap. Al meer dan twintig jaar schept mijn trouwste vriend op over zeezeilen. Van zo iemand kun je wat hebben, je laat hem begaan. Drie jaar geleden heb ik me in een moment van zwakte laten overhalen. Ondanks de bezwaren, u kent ze natuurlijk als de beste. Je zet wat koffie, laat een eitje bakken, roept eens naar beneden of de tonnen nog op hun plek liggen, en dat is

Ondertussen maar van de kusten genoten in de BS3. Zo noemden wij de platbodem. Een ideale boot (9m) om met kinderen op te zeilen. Niet dat kinderen van zeilen houden, mijn oudste dochter presteerde het rond haar 15e levensjaar ons te vragen wanneer we nu eens naar de Waddenzee zouden varen. Terwijl ze vanaf haar eerste jaar altijd al meevoer: alle Nederlandse en Duitse eilanden tot het Kielerkanaal en door naar Denemarken. Ze kon kennelijk niet over de rand van de diepe kuip kijken. Staal, veel hout, erg veel ruimte, een geringe diepgang, en erg leuk om op de binnenwateren, de Waddenzee en op de Oostzee mee te varen. Met het ouder worden van de dochters kwamen andere zeilwensen naar voren. De platbodem was te langzaam. "The slower the PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

5

boat, the longer the pleasure”, willen ze nog steeds niet begrijpen. Moet je maar een 36-voeter of meer kopen dan ga je harder zult U zeggen. Nou dat was niet de bedoeling van de meiden, een catamarancursus wees de weg. Een Hobie 14 die een vriend van me in een grofvuilcontainer wilde duwen, heb ik in twee weekenden weer helemaal varend gekregen. De zeeschouw werd een varende caravan op het Friese water, en sindsdien voeren we op de "Cat".

Dat varen leek de eerste keren meer op een rodeo te water. We vlogen over het water totdat de lij-drijver een golf indook en wij verbaasd één meter voor de boot het water indoken (meer ruimte gaf de trapezelijn niet). Een dergelijke boot kan namelijk kopje duikelen, zeker zo'n kleine. De Hobie was eigenlijk te klein.

Een grotere kun je kopen. Ik kocht echter de tekeningen en was twee jaar zoet een met het bouwen van een F-16 cat.

6

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

We zijn op dit moment vaarklaar. De ‘caravan’ hebben we verkocht en nu zijn we ons aan het bezinnen op hoe nu verder. De zee op of de bergen in. Daar komt PZV voor mij weer in beeld. Ik heb me zoals gezegd over laten halen.

Mijn eerste overtocht met PZV heb ik misselijkmakend voorovergebogen in de motorruimte mogen doorbrengen. Van Nieuwpoort tot aan Ramsgate gesleept over een vlakke Noordzee naar de overkant. Zo'n overtocht heeft enige nadelen: het woei niet, dus je kunt er niet over opscheppen; het motortje ligt onderin, dus je ziet tijdens het sleutelen niets van de reis en "last but not least": niemand gelooft je wanneer je je verhaal doet. Vandaar dat ik weer even niet mee wilde de jaren erna. Dit jaar 2006 zou wel eens een goed jaar kunnen zijn om mee te varen naar de overkant.

De goede vriend beaamde dat, lekker laat in het voorjaar, deze Hemelvaart-

week, het zou dus heerlijk warm kunnen worden. Het vooruitzicht met mooi weer Londen in te varen trok me weer over de streep, ik wilde weer mee. Beste vriend gaf echter fijntjes aan dat dat niet zomaar kon; ik moest eerst wel even lid worden van de vereniging. Twee keer als introducee mee was te veel van het goede. Mijn argument dat ik de eerste keer niet heb gezeild naar Ramsgate telde niet. Nou, dan word ik toch lid, dan kan ik naar Ramsgate en zelfs zeilend naar Londen. Dat is toch beter dan met easyJet nietwaar? Jammer, misrekening en tegenslag vielen mij ten deel: de wind, de harde wind, de stormachtige wind weerhielden ons ervan dit jaar de oversteek te maken. Maar ja, ik ben dan nu wel lid van PZV en nauwelijks lid word je bestookt met e-mails om jezelf voor te stellen. Welnu: ik stel mij voor dat het ooit zal lukken Ramsgate zeilend te bereiken.

WATERRATTEN

WATERSPORT

Ertveldweg 5, (tussen Trintella Shipyard en jachthaven de Viking) 5231 XA, ‘s-Hertogenbosch, Telefoon: 073-6426114, Fax: 073-6414239.

U kunt ook telefonisch of per fax prijs opvragen en bestellen. Wij zenden ‘t dan snel naar u toe.

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

7

Ruim 25 Jaar Zeilen op Zee Piet Lucassen, namens de redactie v/h Lustrumboek

H

et boek is klaar en wordt gepresenteerd op de komende ALV! De 281 bladzijden geven u een beeld van ruim 25 jaren zeilen op zee:

8

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

van 1978 tot en met het vijfde lustrum in 2005. Het boek gaat vooral over “wij” en PZV als club van mensen, met gezelligheid en vriendschap als bindende factor.

Het samenstellen kostte íets meer uurtjes, het kwam iets later en het werd iets dikker dan aanvankelijk gedacht.

De waarde is er niet minder om, en wij hopen natuurlijk dat u minstens zo tevreden zult zijn over het resultaat als wijzelf. Tenslotte maakten we het boek voor u. Het onderstreept in wat voor een unieke club wij onze hobby bedrijven. Namens de redactie wens ik u veel lees- en kijkplezier.

J A C H T Z E IL M A K E R IJ Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249 Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

Lion Sails PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

9

De zeedoop van de Lyra Mariëtte en Philip halen hun nieuwe Hallberg Rassy 342 zelf in Zweden op.

Mariëtte Roozeveld en Philip Beekman

N

a een aantal heerlijke jaren met onze Vega, een Hallberg Rassy 31, hebben we vorig jaar de knoop doorgehakt en een iets grotere boot gekocht. De 34 had eerder op ons lijstje gestaan, maar we zijn achteraf blij dat we die niet gekocht hebben. Ten opzichte van de 31 was de vooruitgang toch te beperkt geweest. Toen in 2005 de 342 werd aangekondigd, kostte het echter niet veel tijd om tot een besluit te komen. In alles wat we aan de 34 misten was bij de 324 voorzien. Om een paar zaken te noemen: de kajuitbanken zijn nu wel lang genoeg als zeekooi, de overloop loopt door over de kuipbanken, de ruimte onder de voorbedden is nu beschikbaar en wordt niet ingenomen door de watertank zoals op de 34.

Ook op een heleboel details is bovendien nog vooruitgang geboekt. Al direct bij bestelling spraken we af onze nieuwe boot zelf in Zweden te gaan halen, want we voelden ons nu wel zeewaardig genoeg voor een dergelijke onderneming en vonden het tochtje ook wel een bijzonder vooruitzicht. De extra voorbereiding die dat zou vragen, zou de voorpret alleen maar versterken.

VOORBEREIDINGEN Direct begonnen we met het denken over onze aanpak. Na een heel leuke gemeenschappelijke Ramsgate week in 2005 was het niet moeilijk om Peter van de Wijngaart uit te nodigen om ons en onze zwager Erik Schenkkan op de maiden voyage te vergezellen. Gelukkig zeiden ze beiden snel ja en dat betekende dat een van de belangrijkste

10

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

voorwaarden voor succes, een goed en zeewaardig team, was vervuld. In de loop der jaren is de Vega uitgebreid met een aantal voorzieningen zoals zonnecellen, AIS, Computer en extra instrumenten. Die zouden ook weer op de nieuwe boot moeten komen, maar het merendeel wilde ik wel op mijn eigen wijze inbouwen en niet aan de werf overlaten. Ook voor de keuze van NAVTEX en Marifoon hadden we onze eigen voorkeuren, die we niet in de standaardopties van de werf terugzagen. Tenslotte wilde ik erg graag een stabiele en selectieve kortegolfontvanger vast inbouwen, voor weerkaarten en weerberichten.

Alles bij elkaar betekende dit een hoop uitzoeken. Er zijn heel wat uurtjes doorgebracht met het plannen van de juiste verbindingen en met het uitzoeken en bestellen van de juiste apparaten. Grappenderwijs zeiden Mariëtte en ik tegen elkaar dat we iedere week een leuk pakje binnenkregen voor de nieuwe boot. Daarbij was, niet onbelangrijk, ook de MPS die we in Nederland hebben laten maken. Verder maakten we een lijst van alle losse uitrusting die we mee moesten nemen vanuit Nederland, zoals ankers, gasflessen, extra lijnen, kleding, noodsignalen, enzovoorts. Tenslotte wilden we in Zweden geen tijd verliezen aan proviandering.

Dus maakte Mariëtte een hele lijst van proviand voor een tweeweekse tocht met vier man, onder nog niet te voorziene omstandigheden.

Een aantal handige maaltijden heeft Mariëtte vooraf bereid en na invriezen vacuüm verpakt. Niet onbelangrijke hulp kregen we verder nog van Bob van Engelen, die zijn ervaringen met de afname van zijn Allegro met ons kwam delen, van Aitske en Pieter de Jong, van wie we kaarten konden lenen en van Egenolf Stein Callenfels, die nog een

aantal kaarten voor ons heeft gescand, in het kader van het zeekaartencollectief. Nog enkele kleinigheden moesten in Nederland worden geregeld zoals verzekering, overschrijven marifoonvergunning, het betalen van de laatste rekening en het verkrijgen van de BTW-verklaring. De voorpret culmineerde in de huur van een bestelbusje waar de 21 verhuisdozen (en nog een flinke lading losse rommel) in konden. En zo gingen wij samen met Erik op 16 mei op weg naar Zweden. Ook onze dochter Simone met haar vriend waren mee, want die vonden de aflevering en een paar dagen vakantie op de Zweedse oostkust wel een leuk vooruitzicht. Voor Peter regelden we een vliegticket, zodat hij zich enkele dagen later bij ons kon voegen.

AFNAME Op maandagavond 9 mei kwamen we aan in Ellös op het mooie eiland Orust en konden we genieten van een lekker glas bier op het terras van het enige hotel ter plaatse. Dit is op steenworp afstand van de werf en na het diner maken we een wandelingetje om alvast een glimp van de Lyra op te vangen. Inmiddels hadden we dus ook een naam gekozen; Lyra = sterrenbeeld de Lier, waarin Vega de dominante ster is, vandaar. Die lag inderdaad verlokkelijk te

blinken in de avondzon, maar meer dan ernaar kijken konden we natuurlijk niet.

De volgende ochtend zijn we ruim op tijd bij het kantoor, en spreken we met Roland Olsson af om ‘s ochtends de afname te doen en ‘s middags de proefvaart. Eindelijk konden we aan boord en liepen we samen met Roland de hele boot na. In wezen was alles in orde, op enkele kleinigheden na. Daarna de hagelwitte zeilen erop. Omdat we laminaat besteld hadden, is dat best een klus.

Zeker als die zeilen nog ongebruikt zijn, zijn ze namelijk erg stug. ‘s Middags was het heerlijk zonnig en warm weer met een mild windje. Prima voor een proefvaart en nadat Roland onze boot de haven uit had gevaren (de werf was nog verantwoordelijk) kwam het grote moment. We hesen de zeilen, draaiden de boot, en daar was het heerlijke gevoel van een zeilschip dat zijn windziel krijgt. De motor ging uit en we zoefden tussen de eilandjes door. Met 12 knopen wind liepen we vlot 6 knopen, dus de eerste indrukken van de zeilprestaties waren gunstig. Wel was de boot wat loefgieriger dan de nagenoeg neutrale Vega. Later in Nederland is dat door een andere masttrim wel aangepast. Onder zorgvuldige navigatieaanwijzingen van Roland bleven we zo een uurtje varen, om een goed beeld te krijgen van het schip. Daarna gingen we terug en na een paar formaliteiten waren we dan werkelijk eigenaar van de Lyra.

Een heugelijke dag, die we vanzelfsprekend met een heerlijk glas champagne bezegelden.

Daarna gingen we als nijvere bijen in de weer. De 21 dozen werden aan boord gebracht en gestouwd en we begonnen met het inbouwen van de zorgvuldig geplande elektronica. Woensdagmorgen bezochten we de werf van HallbergRassy. In wezen een interieur- en afbouwbedrijf, de rompen worden op een andere plaats gelamineerd. Door de uitgebreide toelichting kregen we nog veel meer waardering voor alle details en vakmanschap waarmee onze boot is gemaakt.Toen weer aan de slag. Tegen het eind van de middag zaten de meeste spullen er wel in. We hadden nog tijd voor een tweede proefvaart, nu op eigen gezag en ook wat verder. Na een prachtig tochtje tussen de eilanden, met als bestemming Lysekil, was bij terugkomst Peter ook gearriveerd.

hoe we het ook deden, we konden hem niet op de juiste manier tussen kuiprand en helmstok gepast krijgen. Gebeld met de werf. Het verlengstukje moest toch in de bakskist liggen. Zoeken; niets gevonden. Bij terugkomst in de haven bleekt dat het stukje ook bij de proefvaart van de werf al ontbrak en dat ze dat toen provisorisch hadden opgelost. De volgende ochtend, vlak voor onze afvaart, werd ook dit kleine probleem opgelost.

Wel zo handig dat we dat niet halverwege de thuisreis ontdekten.

TERUGREIS Vrijdag was het dan zover. Nadat we het laatste hulpstukje aan boord hadden, waren we klaar voor vertrek. Onze buren, de trotse eigenaars van een nieuwe 37, wezen op de windmeter: 20

tot 25 knopen. Dat vonden zij te veel.

Wij besloten toch te gaan, maar hielden wel rekening met de mogelijkheid dat met twee dagen ZW 5 een tocht door het Skagerak niet verstandig zou zijn. Tussen de eilanden door navigeren naar buiten ging prima, alleen moest de navigator wel regelmatig de positie checken tussen de vele rotsachtige eilanden. Zodra we op open water waren, zetten we een ZZW koers en met een vaart van 5 knopen tegen de golven in gingen we onderweg. Inderdaad is het Skagerak behoorlijk knobbelig en drie van ons werden wat katterig. De navigator (Philip) had wat te veel tijd onderdeks doorgebracht en was zelfs enkele uren uitgeteld. Gelukkig was Erik geheel zeevast en uiteindelijk hadden we steeds voldoende bemanning aan dek.

Donderdagmiddag maakten we de laatste kleinigheden in orde en maakten we nog een proefvaart. Nu wilden we ook de stuurautomaat even proberen, maar PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

11

Skagen was niet geheel bezeild en ter hoogte van Gothenburg maakten we een slag. Onder de kust van Jutland luwde de wind volkomen en de laatste paar mijl gingen we op de motor om aan het eind van de middag Skagen aan te lopen. Met een voldaan gevoel keken we terug op deze eerste dag.

De volgende morgen maakten we een paar mooie plaatjes van de haven en kochten we wat lekkere visjes bij een van de lokale winkeltjes annex inleggerijen. De tocht van Skagen naar Aarhus was een genot, met een stevige westenwind van de hoge wal. ‘s Avonds legden we aan in Aarhus, waar we heerlijk konden knabbelen aan de fijne visjes. We besloten de dag met een avondwandeling door de stad. Op zondagmorgen

12

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

maakten we los voor de tocht door het Limfjord. Zeker aan de oostkant is dat nogal ondiep met een vrij smalle vaargeul. Eenmaal vergisten we ons bijna, maar gelukkig liepen we net niet vast.

Overigens is de bebakening uitstekend.

Wat opvalt, is dat de toptekens niet massief zijn, zoals bij ons, maar bestaan uit netjes in vorm gesnoeide, gekleurde, omgekeerde wc-borstels.

Langs het Limfjord zijn een paar uitgestrekte windmolenparken. De Denen zijn heel wat voortvarender geweest met windenergie dan de Nederlanders en dat kun je hier goed zien. Geen wonder dat zij ook een goede windturbine-industrie hebben ontwikkeld. Het hele Limfjord is mooi om doorheen te varen en was met WNW 5-6 hele stukken goed

bezeild. Hier en daar een schilderachtig dorpje, naar het westen toe kwamen er wat heuvels en een paar eilandjes hebben een prachtige krijtrotsenkust. Het laatste stuk vanaf de Oddesundbrug loopt door een ondiepe binnenzee en dat deden we weer op de motor. Toen we ‘s avonds afmeerden in Thyboron, werden de touwtjes aangenomen door een paar stoere vissers. Volendammers, die onder Duitse vlag voeren. Een paar kilo superverse vis werd geruild voor een flesje whisky en Erik kookte er een heerlijk vispannetje van. Ook een Hollandse solozeiler, die net van de Wadden was aangekomen en een ruige tocht van 2 dagen achter de rug had, at gezellig een hapje mee. Zijn ”bericht aan zeevarenden” luidde: “pas op voor de zeer talrijke, rondzwermende vissersboten!”. Na een zeildag van 12 uur gingen we niet te laat te kooi, omdat we ‘s morgens vroeg weg wilden voor onze oversteek naar Den Helder. De vooruitzichten waren voorlopig gunstig, hoewel er nu via de DWD op de NAVTEX.wel berichten verschenen over storm tegen het eind van de week Maandagmorgen waren we om 8 uur de haven uit. Er was niet veel wind (maximaal ZW3) en om geen tijd te verliezen motorzeilden we de eerste paar uur.

Halverwege de dag draaide de wind naar oost en zette wat aan. Wat waren we blij dat de motor weer uit kon! Tot diep in de nacht bleef de wind gunstig en we liepen plezierig ruim 6 knopen.

Vanaf 5.00 uur ‘s ochtends ging de wind liggen en dinsdagmorgen voeren we weer op de motor. Tijdens de koffie con-

stateerden we dat het tot dan toe een knap saaie tocht was geweest en dat nergens een vissersboot te bekennen was. Zou twee dagen solozeilen op een bobbelige zee soms te heftig zijn geweest? Dinsdagmiddag kwam er weer wat wind, nu uit het westen. Deze keer was het na een paar uur weer op en kwam er ook wat mist opzetten. We haalden onze misthoorn tevoorschijn.

Uiteraard is die op de Lyra computergestuurd en leverden we iedere twee minuten een sein. Op de AIS constateerden we dat er vermoedelijk geen grote schepen in de buurt waren. Het enige schip dat we zagen, was 10 mijl weg. Toen we hem opriepen, kon hij ons niet op de radar zien. Achteraf te begrijpen, want de AIS antenne zit op 16 meter hoogte en de radarreflector op 7 meter. Hij meldde ons ook dat er voorlopig geen andere scheepvaart in de buurt te zien was. Tegen de avond kruisten we de shipping lane en in de nacht liepen we Texel voorbij. Om 3.00 uur maakten we vast in de Marinejachthaven en toastten we op onze veilige aankomst in Nederland. Deze oversteek heeft 43 uur geduurd.

THUISKOMST Na een verkwikkende nacht voeren we om 12.00 uur weer uit. De havenmeester vond ons verblijf te kort voor een vergoeding, dus doneerden we een eigen bijdrage voor de heerlijke douches. Voorlopig was de weervoorspelling goed en dus vervolgden we ons vaarplan naar Scheveningen. Weer wat mist en uit het witte niets kwam de Zeearend langzaam voorbij varen. Die had zich niet bekend gemaakt via de AIS. Nu was net de misthoorn met wat oxidatieproblemen geheel verstomd en toevalligerwijs hadden we de oproep van de Zeearend op kanaal 16 ook nog gemist. De introductie van de Lyra in de Nederlandse wateren had wat eleganter gekund.

Het aanlopen van Scheveningen bij nacht is prachtig. De volgende ochtend gingen we snel door, want de weersvoorspelling beloofde op den duur niet veel goeds. Tij en wind zaten niet mee en tegen de avond zwoegden we met dramatische slagen richting de Banjaard. Met de donkere luchten in de verte waren we ineens weer heel blij met de motor. Om 23.00 uur meerden we af in de Roompot. Het werd heerlijk slapen met een gierende wind. Vrijdagochtend 19 mei gaf de windmeter 40-45 knopen aan en de sluiswachter adviseerde ons om met schutten nog maar even te wachten. Philip telefoneerde wat

met de Ramsgate-vlootvoogd om de ervaring over de zee uit eerste hand te kunnen meedelen. We merkten dat bij PZV met dit zware weer veel creativiteit gebruikt werd om nieuwe plannen te smeden. De zee bleef spectaculair heftig en de windmeter in de friettent gaf regelmatig 10Bft aan. Toch bleven we alert, zodat toen de wind om 21.00 uur echt even luwde, we onmiddellijk contact zochten met de sluiswachter om te kunnen schutten. Daar had de goede man toch de hele dag op zitten wachten: toch nog één boot. Met een bakstagwindje voeren we soepel de haven van Zierikzee binnen.

Zaterdag: snel ontbijten en door de eerste brugopening van 9.00 uur (Het werd 9.15, want de brugwachter van de Zeelandbrug is geen ochtendmens!).

En toen kwamen we met de Lyra om 11.30 uur in de thuishaven Bruinisse aan. Marnix Hameeteman van importeur Nova stapte al gauw aan boord.

Hoe goed een schip ook wordt opgeleverd, er zijn natuurlijk altijd wat punten af te werken en die werden door Nova keurig opgelost. De samenwerking was prima. Erik ging de seinvlaggen knopen en Peter hielp een handje mee om de boot fraai te poetsen. Om 15.00 arriveerden de beide partners en ook onze drie kinderen met aanhang op de feestelijk gepavoiseerde en glimmende boot.

Toch wel heel speciaal om met zo’n dierbaar gezelschap je mooie schip te dopen: Lyra.

Dan natuurlijk de champagne, want het was een echt feestje. We zijn ervan overtuigd dat we met de Lyra een aantal heerlijke zeiljaren gaan beleven.

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

13

Een Rondje Kanaal Een PZV-flottielje van vier schepen beleeft plezierige weken in Het Kanaal. En er is altijd hulp nabij!

Hans van Reenen

H

et begon als een ideetje, tijdens de wegbrengtocht naar SaintMalo, twee jaar geleden. Het idee kwam van Jan Statius Muller, die opmerkte dat het toch ook wel leuk zou zijn als we binnen PZV eens een wat langere tocht met een duidelijk vakantiekarakter zouden organiseren. Bijvoorbeeld een Rondje Kanaal, d.w.z naar Zuidwest-Engeland, vandaar naar Noord-Bretagne en vervolgens via de Kanaaleilanden en de Normandische en Belgische kust weer op huis aan. Er zouden daarbij voor PZV-leden mogelijkheden moeten zijn om per traject voor een één- of meerweekse vakantie op en af te stappen.

14

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

DE PLANNING Tijdens de afgelopen winter en in het vroege voorjaar van dit jaar kreeg het eerder geopperde idee ‘handen en voeten’. Een viertal booteigenaren met, naar al spoedig bleek, min of meer dezelfde ideeën omtrent de tocht, een gedefinieerd timeframe, een aantal geïnteresseerde opstappers en navigatoren, een globale trajectindeling met indicatieve bemanningswisselplaatsen, vervoerscoördinatoren en een briefing in de Pub. En toen lag de Lady Five met aan boord Jan, Richard, Toon en ondergetekende op 18 juni, aan de vooravond van onze tocht, samen met de Allegro, de Marot en de Sundancer in de Roompot Marina. Tot onze verrassing kwamen, behalve de reguliere bemanningen van de

eerste week, ook toekomstige opstappers Marja, Aly en Jan Oome zich in de Roompot Marina melden voor het ‘Happy hour’ aan boord van de Allegro.

Zij kwamen om ons ‘uit te zwaaien’. Daar moest natuurlijk op gedronken worden en dat gebeurde ook.

OP WEG De gevolgen van dat drinken waren de dag daarop nog merkbaar, tijdens de tocht van de Roompot richting Belgische kust. Natuurlijk, het was de eerste dag op zee, en er stond een behoorlijke wind met dito zeegang, maar de zeeziektedrempel bleek die dag over de gehele vloot genomen toch redelijk laag te liggen. Gevolg van een paar ‘happy hours’? Overigens was het die dag stevig en nat, maar desalniettemin lekker zeilen. Gaande de tocht werd in onderling overleg echter toch besloten om niet door te gaan naar Blankenberge (ons oorspronkelijke doel), maar een tussenlanding te maken in Breskens. Het laatste stuk hebben we lekker met de wind mee zeilend gedaan.

Dinsdag zijn we, wederom met stevige wind, doorgevaren naar Oostende. Het was daarbij een genoegen om te zien dat onze oude dame, het kleinste scheepje van ons PZV-flottielje, onder deze omstandigheden heel behoorlijk mee kon komen met de rest. In Oostende aangekomen kwamen we met zijn vieren dicht bij elkaar te liggen. Dat was gemakkelijk en gezellig. Inmiddels indiceerden de weervoorspellingen harde wind en moesten we er mee rekenen dat we wel

eens een dagje verwaaid zouden moeten blijven liggen. Uiteindelijk werden dat er twee. Ruim tijd dus om allerlei voorkomende klussen aan te pakken en tussendoor af en toe eens een pintje te pakken op de wal.

En toen werd het mooi weer.

AAN DE OVERKANT Vrijdag scheen de zon, was de zee spiegelglad en was er geen wind. Dus vroeg vertrokken, op de motor, en om ca. 18.00 uur afgemeerd in Dover.

Vervolgens via Brighton (waar echtgenote Bep aan boord kwam), Cowes (waar we in een lokale kroeg de dramatische voetbalwedstrijd NederlandPortugal konden aanschouwen), Poole Bay (een prachtige natuurlijke haven) en Weymouth (waar we een dagje zijn blijven liggen en lekker wat hebben geluierd en rondgekeken) naar Dartmouth.

Dat is om het zo te zeggen ’een snoepje’.

Een heel mooie entree, beschermd door oude forten met - eenmaal binnen - een prachtige rivier, omgeven door glooiende heuvels, met daarop allemaal huisjes in pasteltinten. Hoger gelegen, uitkijkend over stad en water, bevindt zich de Naval Academy, waar een heleboel van de maritieme historie van Engeland ooit begon. We arriveerden er voor in de avond, het was fantastisch weer, en het uitzicht vanuit de Dart Marina was als een plaatje. Er is die avond dan ook nog lang en genoeglijk nagepraat en geborreld.

De volgende dag zijn we met z’n allen de rivier opgevaren richting Dittisham.

De Allegro, de Lady Five en de Sundancer werden daar naar een gezamenlijke boei gedirigeerd en de Marot moest een boei delen met een Engels jacht.

Ter plekke werd spontaan besloten om ’s avonds op de wal voor de vertrek-

kende bemanningen een afscheidsdiner te organiseren. Na wat avonturen met de diverse rubberbootjes, waaronder een onvrijwillig bad van de schipper van de Lady Five, hebben we vervolgens ’s avonds een daverend diner in de open lucht gehad. Uitzicht op de rivier, met onze schepen op de boei, een heerlijke temperatuur, uitstekend gezelschap en een maaltijd die klonk als een klok. Wat me van die maaltijd nog het meest is bijgebleven is: de niet aflatende stroom goede lokale wijn, de reuzenkrab op het bord van Corrie en de guitige serveerster, die ons maar aan de worteltjestaart probeerde te krijgen.

Omdat uiteindelijk niemand die taart bestelde en ze de duidelijke Nederlandse aarzeling (waarschijnlijk onder invloed van het bekende mopje van het konijntje: ‘vies, hè?’) bespeurde, zette ze één worteltjestaartje gratis neer. En dat was op voor we het wisten. Heel erg lekker dus!

Teruggekomen aan boord wachtte ons

het bericht van de opkomende bemanning, dat zij omstreeks 02.00 uur in Dartmouth dachten te zijn. Na enige consternatie en wat heen en weer gebel, toch maar besloten te gaan slapen en de volgende morgen vroeg naar Dartmouth terug te varen. Uiteindelijk bleek de schatting van onze aflossers wat aan de optimistische kant. Ze arriveerden om 05.00 uur. Gelukkig was het die morgen niet mistig, zodat we al vroeg konden varen en omstreeks 07.00 uur in Dartmouth terug waren. De aflossing, die de tussenliggende tijd op de banken in het voorportaal van de douches aldaar had doorgebracht, kon toen snel aan boord komen en daar nog een paar uurtjes slapen. De rest van die zaterdag hebben we in en om Dartmouth doorgebracht, d.w.z. inclusief een uitstapje met de stoomtrein van de Great Western Railway naar Paignton.

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

15

PLYMOUTH EN FALMOUTH Daarna zijn we richting Falmouth gevaren. De Marot, die vanaf het vertrek van Dartmouth direct al goede voortgang maakte, ging rechtstreeks. Ook bij ons liep het in het begin zo lekker dat we dachten Falmouth in één keer te kunnen halen. Allengs nam de wind echter af en werd de windrichting minder gunstig, waardoor we de time-to-go dusdanig zagen oplopen dat we besloten om toch maar eerst Plymouth aan te lopen.

Daar voegden de Allegro en de Sundancer zich even later bij ons. Het havenkwartier in Plymouth bleek verrassend gezellig, met veel terrasjes barstensvol met kwetterende jongelui.

Maandag is de Lady Five doorgevaren naar Falmouth. We vertrokken om 11.00 uur en arriveerden in de Falmouth Marina om ca. 19.00 uur. Er was weinig wind, dus hebben we die dag nogal wat gemotord. De Allegro en de Sundancer, die wat later dan wij waren vertrokken, voeren die dag niet door naar Plymouth,

16

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

maar hielden het op Fowey.

Dinsdagochtend, na dieselolie te hebben getankt - wel nodig na zoveel motoren - zijn we de River Fall opgevaren.

Dat was weer genieten. Voorbij King Harry’s Ferry hebben we een boei opgezocht tegenover de Smugglers Inn, een Inn met veel historie. De Allegro en de Sundancer voegden zich daar later op de dag bij ons. ’s Middags hebben we genoten van een High Tea in de Inn en hebben we een ‘Patron’s Place’ op de boei geregeld voor de nacht. ’s Avonds hebben we, heel idyllisch, samen met Cora, Frans en Peter van de Marot een spetterende barbecue gehad, aan de drooggevallen boorden van de Fall. Woensdag zijn we weer teruggevaren naar Falmouth, nu naar de Visitor’s Yacht Haven en hebben we het stadje uitgebreid verkend.

De Marot is die dag doorgevaren naar de Helford River, iets wat de Allegro, de Lady Five en de Sundancer de volgende dag van plan waren te doen.

DE SCILLIES: WEL OF NIET? De Isles of Scilly stonden als een stille wens in ons overall-vaarplan. Wel hadden we vanaf het begin gezegd dat we niet ‘koste wat het kost’ naar de Scillies zouden gaan. Maar, het zou toch wel mooi zijn! In Weymouth had ik daarom nog wat ontbrekende kaarten gekocht, te weten voor het stuk van Wight tot en met de Scillies. Aan onze kaarten zou het dus niet liggen. En toen kwam donderdagmorgen in Falmouth het nieuwe weerbericht binnen: een depressie met veel wind, in een dag of wat!

De conclusie was snel getrokken: niet naar de Scillies en niet alsnog naar de Helford River, maar vóór de komende harde wind uit terugvaren naar de beschutting van Plymouth. De Marot en de Lady Five deden dat via Fowey, alweer een schilderachtig plaatsje aan een mooi riviertje. De Allegro en de Sundancer, die daar op de heenweg al waren geweest, gingen rechtstreeks.

Vrijdag, na in Fowey boodschappen te hebben gedaan en het plaatsje uitgebreid te hebben bekeken, zijn we rond de middag met de Marot naar Plymouth vertrokken. Daar voegden we ons eind van de middag weer in het gezelschap van de Allegro en de Sundancer.

En toen was het alweer zaterdag, wederom een wisseldag. Dat wilde zeggen: eerst schoon schip maken en vervolgens op de aflossing wachten. Bij ons ging Jan - na drie weken inmiddels bijna vaste kracht geworden - en kwam Marijke. Deze bemanningswissel verliep nagenoeg volgens planning. De aflossing was er rond de middag en de vertrekkers konden op een dusdanige tijd weg, dat ook voor hen de tijd van thuiskomst nog binnen de grenzen van het redelijke viel. Inmiddels was de wind zoals beloofd danig aangetrokken en

lagen we in Plymouth heerlijk beschut.

Dat gold overigens ook nog voor de dag daarop. We hebben de tijd benut om Plymouth wat verder te verkennen. In dat kader kwamen we ’s zondags in de Elizabethan Gardens terecht, een verstild stukje Plymouth van eeuwen her.

Een unieke ervaring, gevolgd door wederom een High Tea, nu in het Tudor Cafe. Echt Engels, dus ook weer een aparte belevenis!

EEN STUKJE TERUG ’s Avonds gaf de Sundancer te kennen richting Guernsey te willen vertrekken.

Na daar aanvankelijk ook wel oren naar gehad te hebben, hebben we er op de Lady Five echter toch van afgezien.

Het weerbericht gaf voor de avond nog harde wind en een hoge zee, en voor de volgende morgen mist rond de Kanaaleilanden en aan de Bretonse kust.

De Sundancer liet zich daardoor niet afschrikken en is toch vertrokken. Achteraf hoorden we dat ze een aanvankelijk wat oncomfortabele, maar overall toch goede oversteek hadden gehad.

Wij zijn de volgende dag in gezelschap van de Marot en de Allegro vroeg vertrokken, richting Dartmouth. Het oorspronkelijk idee was om van Plymouth naar L’Aberwrach te varen, maar wederom liet het weerbericht ons niet veel keus en naar zou blijken de feitelijke weersituatie nog veel minder.Toen we in de ochtendschemering vanuit het Sutton Dock de Plymouth-baai invoeren, hield het zicht al niet echt over. Onze verwachting dat het met het licht worden zou verbeteren, bleek vervolgens niet uit te komen. Integendeel, het zicht nam verder af en werd ‘very, very poor’.

Er waren perioden dat je nog geen 100 meter zicht had en soms haalden we zelfs de 50 meter niet. Gelukkig maar

dat we in een kuststrook met weinig beroepsvaart zaten. En dat we ons gesteund wisten door de Allegro en de Marot, die een paar mijl vóór ons met hun radars ‘bij’ voeren en ons waar mogelijk attendeerden op tegemoetkomend verkeer. Ondanks de dikke mist was het wonderlijk genoeg, de hele tocht lekker zeilen. In de buurt van Dartmouth, door de mist geheel onzichtbaar, werd per marifoon afgesproken dat we ons bij de Allegro zouden voegen. Daarna zouden we, met behulp van haar radar, de riviermonding binnengeloodst worden. Bij de nadering van de monding van de Dart, kort nadat Allegro en Lady Five elkaar gevonden hadden, waaide de kust gelukkig echter gedeeltelijk schoon. Uiteindelijk konden we dus zonder hulp de ingang en vervolgens de jachthaven van Kingswear vinden. De Marot had toen inmiddels al een box voor ons geregeld, zodat we eenmaal aangekomen ook niet lang hoefden te zoeken. ’s Avonds hebben we met onze bemanning gezellig gegeten in Zanne’s Bistro, vlak bij de haven.

GOEDE VANGST Dinsdagmorgen zijn we opnieuw vroeg vertrokken, ook nu weer met een lekker windje. De Allegro en de Marot gingen richting Tréguier (Bretagne) en wij richting Guernsey. Daar kwamen we, na een heerlijke zeildag, eind van de middag aan. Kort na aankomst konden we naar binnen en kwamen we vlakbij de Sundancer te liggen; tijd om het feestelijk weerzien te vieren. Was ons eerdere idee nog geweest St. Peter Port slechts als een stop-over te zien, toen we van de bemanning van de Sundancer hoorden dat zij daar graag nog een dag wilden blijven liggen, was bij ons het roer ook al snel om. We besloten hetzelfde

te doen, om de dag daarna gezamenlijk richting Saint-Malo te varen. Woensdag hebben we St. Peter Port verkend, boodschappen gedaan, een rondrit met de plaatselijke bus over het eiland gemaakt, een glaasje wijn gedronken op een terrasje en last but not least genoten van een heerlijke Italiaanse maaltijd, met een fantastische bediening, bij La Piazza.

Toen we donderdag weer van Guernsey vertrokken, was het nagenoeg blak.

Gelukkig kwam er echter tegen de middag meer wind en hebben we nog uren lang kunnen zeilen, onder ‘Melkmeisjestuig’, richting Saint-Malo. Bij de aanloop van Saint-Malo kregen we een aankondiging voor harde wind (soon!). De zeilvoering was net weer ‘genormaliseerd’ en we waren we al aardig gevorderd in het Chenal de la Grande Porte, toen de Sundancer onverwacht om assistentie vroeg. Ze lag op dat moment nog ca. 8 mijl voor Saint-Malo, met een groot net in de schroef, en maakte nog maar 1 à 1,5 knoop voortgang. Dat we ze te hulp zouden schieten was voor ons natuurlijk geen punt van discussie: dus direct exacte positie opgevraagd en erop af, om te proberen ze veilig binnen te krijgen. Onderweg hebben we samen overlegd over de beste manier van slepen en hoe de sleeplijn aan boord van de Sundancer te krijgen. Aansluitend hebben we een lange sleeplijn rondlopend vastgemaakt op de twee achterste kikkers, en een stootwil (als verzwaring) vastgemaakt op het midden van de lijn.

En zowaar, de truc met het overgooien van de sleeplijn lukte in één keer. Op de Sundancer, nogal groen door het inmiddels grotendeels aan boord gehesen net, was de lijn daarop snel belegd en konden we voorzichtig gaan slepen.

Dat bleek, ondanks de zeegang, heel

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

17

soepel te gaan en met een knoopje of vier zijn we toen opnieuw op Saint-Malo afgegaan, in de hoop dat de aangekondigde harde wind nog even op zich zou laten wachten. Dat deed ‘ie ook, tot vlak voor de haven, toen we de Sundancer langszij moesten nemen om haar veilig te kunnen afmeren. In de toenemende wind hebben we de sleeplijn gelost en beide schepen zo goed mogelijk tot één schip verbonden. Met strak aangehaalde dubbele springen, lossere landvasten voor en achter, en heel veel ‘willen’ ertussenin. De wind maakte een en ander er niet makkelijker op. Gelukkig waren er voldoende ‘handjes’ om te helpen. Daardoor lukte deze ‘tricky’ manoeuvre uiteindelijk toch nog zonder schade. Manoeuvreren met het tweespan, met harde wind, stroom en nog een restant net onder water viel daarna echter ook nog niet mee. Maar we moesten toch naar de kant. Op goed geluk zijn we dus toch maar Les Bas Sablons binnengevaren. Het was ondertussen al aardig donker geworden en we hoopten maar dat er ergens nog een ‘niet te moeilijk’ plekje om af te meren te vinden zou zijn. Aanvankelijk zag het er niet hoopvol uit: hartstikke volle steigers en akelig kleine steigerkoppen aan de lage wal. Net toen het ernaar uit begon te zien dat er echt geen goede landingsplek zou zijn, zagen we echter in het schemerduister een stevige, degelijk afgemeerde motorsailer liggen, volgehangen met stootwillen. Zo goed en zo kwaad als het ging zijn we daar naar toe gemanoeuvreerd en hebben we het tweespan afgemeerd en héél stevig vastgelegd. En toen was het donker, was er heel veel opluchting dat alles zo goed was afgelopen.

De volgende dag heeft een duiker de restanten van het net uit de schroef en 18

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

van de kiel van de Sundancer gehaald.

De havenmeester had vervolgens zijn boot vol met de netrestanten. En Michel is nog een hele tijd bezig geweest om zijn boot van garnalen en ander zeegedierte vrij te maken. Omdat hij bij het afspuiten het luikje van de natte cel open had laten staan, kwamen ze op de Sundancer dagen later binnen nog steeds garnalen tegen.

EEN BEETJE BRETAGNE In de loop van de volgende morgen zijn we (ieder weer op eigen kracht) de vestinghaven van Saint-Malo ingevaren.

Overigens in gezelschap van een hele vloot wedstrijdboten, deelnemers aan de honderdste wedstrijd Cowes-DinardSaint-Malo. Er volgden er later nog veel meer en het werd dus erg vol. Zo vol, dat de toch al magere douche- en toiletcapaciteit volledig overbelast werd. Het werd er daardoor begrijpelijkerwijs niet schoner op, maar goed, een kniesoor die daarop let. Het was Quatorze Juillet, we waren in goed gezelschap en het was fantastisch mooi weer. ’s Avonds vond er een daverend vuurwerk plaats, compleet met Disc Jockey en nostalgische muziek uit de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw.

Vuurwerk exact op de maat van de muziek, wij hadden dat nog nooit gehoord en gezien. En in onze kuip zaten we eerste rang!

De volgende dag was het alweer wisseldag. Dus ’s morgens weer schoon schip gemaakt, enkele wasjes gedaan en wat in de stad gewandeld. Onderwijl af en toe contact gehad met de opkomende crew. Dit keer een bus vol! Pas laat in de middag kwam hun grote rode bus in zicht. Voor de Lady Five bracht ze een volledige nieuwe bemanning, d.w.z. op de schipper na. Bep, Marijke en Tom

vertrokken en Bert, Maarten en Peter kwamen. Doordat het busje laat was en de vertrekkende bemanning vanzelfsprekend zo snel mogelijk weg wilde, was de wissel kort maar heftig. Voor we het wisten was de oude crew weg en was de nieuwe crew aan het inschepen en wegwijs raken. Overigens verwonderlijk hoe snel dat laatste ook ging. De nieuwe bemanning was binnen de kortste keren ‘thuis’ aan boord. Dat is toch wel een typisch PZV-fenomeen!

Zondag zijn we met alle vier de schepen naar St. Quay Portrieux gevaren, d.w.z 50/50 motoren en zeilen. ’s Avonds hebben we daar gepalaverd over de volgende etappe. Marot en Lady Five voelden er veel voor om nog een dagje in Bretagne te blijven, Allegro en Sundancer wilden naar Guernsey. En zo is het maandag ook gegaan. Met de Marot zijn we die dag een heel klein stukje ‘terug’ gevaren (ca. 5 mijl) naar Binic, een oud Bretons haventje. Na een aanloop met de tenen een beetje bij elkaar - op de plotter voeren we over een compleet groene vlakte - arriveerden we vroeg in de morgen in Binic. Daar werden we ontvangen door een uiterst vriendelijke en gastvrije havenmeester. ’s Middags hebben diverse bemanningsleden nog gezwommen in het buitenzwembad van Binic. Een bad dat bij hoogwater geheel onder water verdwijnt en bij laag water als een echt zwembad ligt te schitteren. De watertemperatuur die dag was 21 graden en het water zelf was zo schoon als ‘t maar zijn kan (twee keer daags ververst!). Voor de rest hebben we wat door het stadje geslenterd, wat mooie plekjes bekeken en er ons gemak van genomen. Kortom, echt vakantie! ’s Avonds hebben we met de bemanning lekker aan de wal gegeten, met uitzicht op een steeds droger vallende omgeving.

KANAALEILANDEN Dinsdag zijn we vervolgens naar St. Helier op Jersey gevaren. Wederom 50/50 motoren en zeilen. Vóór in de avond waren we in St. Helier, waar we een tijdje aan de wachtponton hebben moeten verblijven alvorens over de sill te kunnen. Dat kon omstreeks 23:00 uur.

Toen naar binnen, naast de Marot afgemeerd en voor het slapen gaan de tocht, onder het genot van een glaasje whisky, nog even gezamenlijk geëvalueerd.

Woensdag rond de middag weer over de sill, richting Guernsey of eventueel Sark. Toen we de haven uitgingen was het windstil, maar allengs begon het te blazen en liepen we als een trein, met

een windkrachtje vijf, van half tot ruim aan de wind. Onder overkomende wolkenformaties trok de wind af en toe nog wat verder door, maar daarna werd het weer wat rustiger.

Bij Sark aangekomen vonden we dus dat we maar eens even moesten gaan kijken hoe het er in Derrible Bay uitzag.

Welnu, dat bleek echt Derrible te zijn!

Achter het eiland had de wind van het ene op het andere moment een snelheid van zo’n 33 knopen. Het water leek wel te koken. Wegwezen dus; dan maar een andere keer. Het werd dus toch weer St. Peter Port, waar we, na eerst nog diesel getankt te hebben, in de buitenhaven de Allegro weer tegenkwamen. De Sundancer bleek al te zijn doorgevaren richting Cherbourg en verder. De volgende morgen zijn we, na een rustig ontbijt, langs de Chandlery gegaan waar Peter de dag tevoren spectaculaire foto’s had gezien van schepen die daar op het verkeerde moment (v.w.b. het tij) diesel hadden willen tanken. Het was wel even de moeite waard om die foto’s gezien te hebben. De volgende keer, als we gaan tanken, letten we daar echt wel op de stand van het tij. Daarna hebben we lekker koffie gedronken bij de jachtclub, en zijn we in Peter Port wat omhoog gewandeld.

In de namiddag, zijn we vervolgens op ons gemak naar Alderney gezeild.

Daar bleken alle boeien vol, maar gelukkig konden we bij de Marot langszij. ’s Nachts hebben we door de in de baai binnenlopende deining lichtelijk onrustig geslapen. De volgende morgen werden we gewekt door een alles doordringende misthoorn; er was op dat moment dan ook weinig te zien!

Na het ontbijt hebben we de bijboot vaarklaar gemaakt en zijn we naar de Allegro gevaren, voor een klein palaver.

Frans en Cora gaven daarbij aan graag nog een nachtje op Alderney te willen blijven. De Allegro en de Lady Five besloten evenwel om - met het oog op de bemanningswissel de volgende dag in de namiddag gezamenlijk naar Cherbourg te varen. De nog resterende tijd hebben we gebruikt om met de twee bemanningen fietsen te huren en een rondje eiland te doen, langs St. Anne en de vuurtoren. Maarten hebben we onderweg nog even de Mount Hill Battery laten beklimmen waarna we zijn teruggefietst naar de haven, om de schepen klaar te maken voor vertrek.

HET LAATSTE TRAJECT In de loop van de middag, de mist was inmiddels opgelost, zijn we richting Cherbourg vertrokken. Een gave zeiltocht, ondanks slechts 6 à 7 knopen ware wind. De volle stroom erbij zorgde voor voldoende vaart, waardoor we eind van de middag al in Cherbourg waren. Daar vonden we zelfs nog een

geschikte box. ’s Avonds hebben we met de Allegro-bemanning aan de wal gegeten.

De volgende dag, alweer zaterdag, deed zich bij de bemanningswissel hetzelfde probleem voor als eerder in Saint-Malo.

Marja en Aly waren op tijd uit Nederland vertrokken, maar arriveerden tegen vijven in Cherbourg. We hebben toen snel afscheid genomen van Arno ( Allegro) en Maarten ( Lady Five), hebben de dames aan boord genomen en zijn gezwind onder zeil gegaan. We wilden die dag nog graag naar St. Vaast en dat kon - gegeven het tij, en het naderende donker - nog net. Het varen was eenzelfde soort sensatie als de dag tevoren: niet te veel wind, maar een stroom mee die het zeilen tot een genoegen maakte. Na een opnieuw weer wat spannende aanloop (ook hier op de plotter weer compleet groen), meerden we omstreeks 22.00 uur af naast de Allegro. Vervolgens nog een klein drankje, even de wal op om de benen te strekken en daarna slapen, slapen, slapen.

Zondag zijn we lekker in St. Vaast gebleven. ’s Morgens vroeg, nadat vele anderen vertrokken waren, hebben we rustig een vrije box opgezocht en op ons gemak ontbeten. ’s Middags hebben we onder een stralend blauwe hemel, met kleine witte wolkjes een stevige wandeling gemaakt. Er zijn daar die dag mooie foto’s gemaakt van oude forten, de grote kerk en een werf voor houten schepen.

Bert heeft Aly wat bijgespijkerd op het gebied van navigatie en ’s avonds hebben we aan de wal met alle bemanningen samen weer lekker gegeten.

Maandag draaide de sluis al weer vroeg, het tij was ons gunstig gezind. Dat gold overigens niet voor de wind, want die was er niet of nauwelijks. Af en toe hebben we onderweg nog wel een poging

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

19

tot zeilen gedaan, maar vanwege gebrek aan voldoende wind heeft de motor de hele dag bij gestaan. Jammer, maar het was in ieder geval mooi weer. Om ca 20.45 uur lagen we afgemeerd in Fécamp. Daarna hebben we samen met Frans en Cora het door Aly meegebrachte Elsje soldaat gemaakt en gesmuld van door Peter en Bert gefabriceerde pannenkoeken.

Dinsdag weer op tijd weg, nu richting Dieppe. Het begon die dag veelbelovend met gedurende zo’n mijl of drie een lekker windje. Toen was het echter of iemand het ventiel eruit trok: nauwelijks wind en variabel, en tenslotte geen wind. Onderweg hebben we regelmatig toch weer zeil gezet en gestreken. Dan voeren we weer een stukje met de motor bij, dan konden we weer ‘gewoon’ zeilen. Uiteindelijk bleken we van de zes uur onderweg toch nog vier uur gezeild te hebben. Dat viel niet eens tegen! Die middag hebben we wat door

20

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

Dieppe gewandeld, met een ijsje, een heel groot glas bier, een ‘uiltje’ (onder toezicht van Aly) op een bank in het park, een boulevardje en een indrukwekkend monument ter herdenking van een in 1942 door de Canadezen uitgevoerde raid op Dieppe. Daarna diner à la Bert: meloen, aardappelen met ham en vruchten en daarbij een frisse Rosé gevolgd door een lekker glas Jacobs Creek. En daarna koffie op de Allegro!

Woensdag opnieuw bijtijds los en weer veel motoren, overigens met zeiltje(s) bij. Wel lekker weer, maar dat motorgeluid werd op den duur toch wel eentonig! Om ca. 17.00 uur afgemeerd in Boulogne. Zoals gebruikelijk was het er ‘beredruk’ en moesten we dus ‘stapelen’. Daarbij scheurden er voortdurend vissers voorbij. Die kennen daar kennelijk maar twee standen van de gashandle!

Toen we van boord gingen om met de Allegro-bemanning een hapje te gaan eten, dreigde er een onweer los te barsten. Dat gebeurde ook en wel net op het moment dat we bij het door ons ‘beoogde’ terrasje aankwamen.

Iedereen die daar zat ging toen dus naar binnen, met als gevolg dat er voor ons geen plaats meer was.

Na een Pizzeria te zijn binnengeloodst die geen pizza’s bleek te hebben, zijn we daar vervolgens ook weer

uit gelopen. Uiteindelijk hebben we die avond toch nog lekker gegeten, bij u raadt het nooit - een Australian Outback Café. Die nacht was voor een aantal onder ons een boerennacht. Wat de wind betreft viel het gelukkig wel mee, maar het was zo druk in de haven dat er zelfs tussen de boxen behoorlijk ‘gestapeld’ was. En natuurlijk moesten degenen die het dichtst bij de wal lagen er ’s morgens om een uur of vier als eersten uit! En nadat dat een beetje geregeld was, gingen de vissers.

Donderdag zijn we van Boulogne naar Nieuwpoort gevaren. Een klein half uurtje voor we buiten waren, een kleine twee uur tot aan Cap Gris Nez en daarna, met lange tijd stroom mee afwisselend zeilen, motorzeilen en motoren. Af en toe een spettertje regen, even een pak aan en weer half uit. Alles bij elkaar maakten we echter toch dusdanig goede voortgang, dat onderweg besloten werd niet naar Duinkerken (ca.

40 M) maar naar Nieuwpoort te varen, zo’n 15 à 20 M verder.

De Allegro en Marot gingen ons daarheen voor en Marja (Allegro) was zo vriendelijk een box voor ons te reserveren bij de Marina van de Koninklijke Luchtmacht. Overigens een aanrader: voortreffelijke faciliteiten, goede service, rustig liggen en ook nog relatief goedkoop. Hier lagen de drie overgebleven boten van het flottielje voor het eerst weer eens naast elkaar. Dat was gezellig. Na een borrel met zijn allen aan boord van de Marot hebben Cora en Frans bij ons aan boord gegeten. Bert had weer een voortreffelijke maaltijd in elkaar geflanst: tomaten met Mozzarella en als hoofdgerecht Spaghetti Carbonara. Multo grazie, Bert!

SLAGROOM OP DE VAKANTIETAART Vrijdag 28 juli zijn we na een heerlijk rustige nacht bij de Klu, gevolgd door een ontbijt met verse broodjes vertrokken richting Breskens. Wat het zeilen betreft was deze laatste dag ‘de slagroom op de vakantietaart’.

De Allegro en de Marot moesten eerst nog tanken. Dat hadden wij echter in Boulogne al gedaan, dus konden we direct naar buiten. Er stond een lekker windje Bft 3 à 4 uit het westen, en dat betekende dat bij de kop van de haven de motor al uit kon. Kort daarna konden we de Flasher zetten en die kon een aantal uren blijven staan. Toen ook de Marot en de Allegro uiteindelijk onder zeil waren, werd - gelet op de ideale omstandigheden - gezamenlijk besloten om niet naar Breskens te varen, maar rechtstreeks door te gaan naar

de Roompot. Op naar de vlakte van de Raan dus. Flasher door Genua vervangen en met zo’n 13 knopen ware wind doorgezeild tot ca. 18:15 uur. Toen hebben we met pijn in het hart de motor bij moeten zetten, om het staartje van de stroom niet te missen. De Allegro was al voor ons uitgesneld en Frans en Cora zaten zo’n twee mijl achter ons.

De Marot en de Lady Five hadden dezelfde schut; de Allegro, met z’n 22 meter, moest wachten tot laag water.

NOG EEN REDDINGSOPERATIE Na enige discussie over ankeren of naar de Roompot Marina besloten we in eerste instantie voor het laatste. De ontvangst van Marot en Lady Five in de marina was echter zo ongastvrij, dat we direct zijn omgekeerd om alsnog te gaan ankeren. Op de weg terug hebben we de Allegro - inmiddels in de sluis geïnformeerd over wat we gingen doen.

Bijna bij de ankerplaats aangekomen kwam er een dringende oproep van de Allegro. Die dreef, uit de sluis gekomen, inmiddels zonder motor richting stormvloedkering. De Marot schoot de Allegro daarop te hulp en wist haar veilig richting ankerplaats te brengen. Daar gingen beide schepen als een tweeling

voor anker. Wat bleek: Bob had, tegen zijn gewoonte in, in de sluis de motor aan laten staan. In de sluis lag echter heel veel groen (losse waterplanten e.d.). En daardoor raakte de motorinlaat verstopt, werd de motor niet meer adequaat gekoeld en ging het motoralarm af. Dus werd de motor afgezet.

Eenmaal voor anker werd de klus geklaard met hulp van Frans en de elektrische pomp van Bob. Na gedane arbeid volgde voor eenieder een rustige ankernacht, met weinig wind, een beetje mist en een lekker temperatuurtje. ’s Morgens, na een zonovergoten ontbijt, zijn we met de Lady nog even langszij de Allegro en Marot gegaan om voor vertrek naar de thuishaven nog even afscheid te nemen. We hebben toen onze

laatste ervaringen uitgewisseld, de laatste foto’s genomen, de dames gedag gekust en naar de heren gezwaaid, en zijn vervolgens op weg gegaan naar Sint-Annaland. Tot aan de Zeelandbrug hebben we nog een beetje kunnen spinakeren. Daarna was het op en uit.

Rond half drie meerden we af in onze thuishaven. Vervolgens uitruimen, schip schoon maken, en opfrissen. Inmiddels was tot onze grote vreugde de schipperse gearriveerd. Met zijn vijven hebben we daarop onze behouden aankomst gevierd met een afsluitend etentje in Buutengaats. In de loop van de avond was eenieder weer onder de pannen, thuis of bij familie. Wat mij betreft was dat met een zeer voldaan gevoel!

Rondje Kanaal, anders bekeken

E

en vakantietocht van 6 weken, met 4 schepen en in totaal 32 bemanningsleden, nagenoeg allen PZV’ers, in 17 verschillende bemanningsamenstellingen, gerealiseerd middels 5 bemanningwissels. 3 ‘Verwaaide’ dagen, 12 rusten sightseeing-dagen, dat wil zeggen inclusief bemanningwissels, 2 PZV bergingoperaties en in totaal een kleine 1400 gevaren mijlen, met gedurende bijna de gehele tocht een temperatuur van boven de 20 graden. Daarbij goed samenspel, fijne bemanningen, en heel veel plezier samen.

HERMAN LIEVEN GAASTRA – HELLY HANSEN – DUBARRY – IMHOFF – MUSTO

Zeiljassen- bootschoenen- fleecetruien- polo-shirts- zwemvesten & nog veel meer!

Oók kinderkleding

HERMAN LIEVEN ZEILKLEDING Oostwal 6 5211 RC ’s-Hertogenbosch Tel: 073 613 17 63 Fax: 073 613 07 86

www.zeil-kleding.nl Geopend: dinsdag t/m vrijdag vanaf 10 uur, zaterdag vanaf 9 uur, donderdag koopavond

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

21

Met de Sundancer naar St. Malo Een weekje Rondje Kanaal, gezien vanaf de Sundancer.

Jan Oome

O

p vrijdagavond 7 juli om 23.00 uur vertrokken we vanuit St. Michielsgestel, Louis Visser, Ton Huisman en ik, in de zeer ruime Renault Espace van Ton. Vervolgens naar Breda waar we Bart Lagerweij oppikten en in Antwerpen Marijke Alders. Het volgende doel was Calais waar we om circa 03.00 uur arriveerden. Om 04.00 uur konden we met nog slechts veertien andere auto’s de tunneltrein inrijden, die ons om 05.00 uur in Dover, met vertraging, afleverde. Wel een heel aparte belevenis, een dergelijke autotunnel-treinreis. Via de M20 en M26 ging het naar Reading, daarna door naar Bristol en om 11.30 uur parkeerden we bij de jachthaven in Plymouth. Ruim twaalf uur na ons vertrek uit Nederland. Hartelijke ontvangst door de bemanning van alle vier aanwezige boten. Uitwuiven van de afgelosten

22

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

en inschepen van de aflossers was een kwestie van een uurtje. Het was zonnig, dus de stad in en naar de super voor reisproviand. ’s Nachts trokken er wel een paar regenbuien over, maar op zondag was het weer redelijk weer en werd er ’s middags gepalaverd op de Allegro. De weersverwachting voor maandag, via de boord-pc, was afnemende wind 2-3. De meningen wanneer uit te varen waren verdeeld en dus werd niet meteen een besluit genomen, maar gingen we een uitgebreide wandeling maken door historisch Plymouth. Prachtige kust met zicht op de natuurlijke zeer bekende oorlogshaven.

Na het avonddiner, weer aan boord van de Sundancer, besloten wij te gaan. Het

schip werd vaarklaar gemaakt en om 22.00 uur namen we afscheid van de anderen en van Plymouth, gingen de havensluis door en zetten een koers zuid in. De wind nam toe en de golven ook, zodat we bij een wind van 24 knopen ergens tussen 03.00 en 04.00 besloten een rif te steken. Belangrijk: we konden zeilen en hoe. Daar waren we voor gekomen. De wind bleef, maar varieerde dusdanig, dat we een koers op Bretagne konden vergeten en dus werd het Kanaaleiland Guernsey ons doel.

Dat kregen we rond maandagmiddag in zicht, nadat we onderweg nog een grote witte driemaster zagen die van de Tallshipsrace uit St.Malo kwam. Via de marifoon kregen we te horen dat er een grote zeilrace met meer dan honderd jachten aan de gang was en kregen we het advies door te varen naar Jersey.

Daar hadden we geen zin in, dus ging de steven naar Guernsey’s St. Peter Port . We moesten met veel boten wachten aan een ponton, want de haven is alleen in te varen rond vloed plus of min 2 uur. Het verschil tussen eb en vloed kan wel 7 tot 8 meter bedragen. Er ligt dan ook een drempel (“sill”) vóór de binnenhaven, zodat de laatste 3 meter water er bij eb niet uitloopt en de boten blijven drijven. Op een gegeven moment konden we de haven in en vonden we een geschikte plaats aan een van de drijfsteigers die langs metershoge pilaren op en neer schuiven. Het was de hele dag bewolkt geweest, maar nu brak eindelijk de zon door. Dus gingen we na een dutje de stad in.

KLIMMEN EN DUIKEN Guernsey is het op een na grootste eiland van de (Engelse) Kanaaleilanden.

Jersey is het grootste en dan zijn er nog Herm, Sark en Alderney. Met een bus en een speciale pas hebben we de andere dag Guernsey bekeken en rondgereisd.

Het is een heel mooi eiland met hoogteverschillen tot 80 meter boven zeeniveau. Weer terug in de haven kwam net de Lady Five binnenlopen.

Op woensdag gingen Louis en ik de stad beter verkennen. Weer terug aan boord, het was eb, dus weinig water onder de kiel, kreeg ik Michels surfpak aan. Hij had bij binnenkomst in de haven schroeftrillingen gevoeld en vroeg of ik even naar de schroef wilde kijken. Daar had ik geen moeite mee, ik heb twaalf jaar gedoken. Even later kwam ik boven met een stuk oranje plastic kabel; probleem opgelost. Die middag namen we de bus en hebben we met zijn vieren een urenlange wandeling gemaakt langs de zuidkust met mooie vergezichten en klimpartijen. ’s Avonds kwamen Hans en Tom bij ons palaveren en besloten we de volgende ochtend vroeg samen naar St. Malo te varen.

Rond 11.00 uur konden we de haven uit. De bewolking verdween langzamerhand en met de zon schuin van achter en een windje van 12-15 knopen konden we zeilen. Niet te snel maar het ging. Rond 19.00 uur was onze snelheid er bijna uit en zette Michel de motor bij. Die startte en sloeg meteen weer af

met een onbestemd geluid. Iets in de schroef? We keken achterom en zagen 20 meter net achter ons aan drijven: Bingo. Wat te doen? Tja, er was een duiker aan boord, dus: maar eens gaan kijken. Met een mes in de aanslag en een lijn om mijn middel ging ik over boord. Nou, ik had het gauw genoeg door mijn duikbrilletje gezien: een kluwen net van circa een meter in doorsnede zat rond de schroef gewikkeld.

Daar was geen doorkomen aan. Daarbij kwam de onderkant van de boot telkens op mijn hoofd op het moment dat ik aan de oppervlakte kwam en ook niet zo zachtzinnig. Het net was van goede kwaliteit; geen beginnen aan om dit met een mes te verwijderen. Weer aan boord probeerden we de Lady Five via kanaal 16 op te roepen. Het duurde

tot 20.00 uur voordat we een antwoord kregen en de bevestiging dat ze eraan kwamen. Om te voorkomen dat we afdreven door de stroom, die ons in de richting van de Minquiers dreef, zetten we het zeil bij. Ons roer functioneerde gelukkig nog wel. Het was na 21.00 uur voor onze redders in de buurt waren. Intussen hadden we de visnetsleep achter onze boot zo kort mogelijk afgeknipt en op het voordek getrokken, inclusief alle zeebewoners - krabbetjes - die erin zaten. Rond 22.00 uur was de sleep compleet en trok de Lady Five ons richting St. Malo, waar we nog ongeveer 6 nM vanaf waren. Langs Le Grand Jardin, een enorme vuurtoren in de aanvaarroute, kwamen we eindelijk in de buurt van de grootste haven Port de Plaisance des Sablons. De Lady Five kwam langs-

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

23

zij de Sundancer en als would-be Siamese zeiltweeling manoeuvreerde ze ons naar de kop van de C-steiger naast een enorm plasticjacht. De bemanning liet ons even later weten dat zij er morgenvroeg om 07.00 uur tussenuit zouden gaan. Intussen was het 23.30 uur geworden. We bedankten de Lady Five en gingen te kooi, maar niet na een gezamenlijke flinke neut op de goede afloop.

QUATORZE JUILLET Vroeg op, want die “plasticbak” ging er inderdaad bijtijds tussenuit. Wij naar de havenmeester. Helaas was het vrijdag 14 juli, de nationale Franse feestdag, met een weekend er achteraan.

Geen personeel aanwezig, dus maandag waren we de eersten. Gelukkig zat er vlakbij een duikshop. De duikereigenaar was aanwezig en wilde ons voor 90

24

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

euro wel van onze netverstekeling afhelpen. Vóór we bij onze boot waren, lag hij al onder de Sundancer aan het net te knippen. Twintig minuten later sleepte hij een sliert van circa twee meter net achter zich aan naar de steiger en werd er afgerekend. Ondertussen hadden we het net van het voordek ook op de steiger gelegd. Daar lag nu samen met het net van rond de schroef een flinke stapel net. Een bootje van de haven kwam even later langs en schoof het aan boord om het weg te brengen. De motor werd gestart en de schroef uitgeprobeerd. Wonderbaarlijk geen trillingen, dus klapschroef en as waren gelukkig niet beschadigd.

Samen met de Lady Five voeren we naar de sluis, waar het zeer druk was.

Eenmaal erdoor gingen we richting binnenhaven, de Port de Plaisance Vauban. Die haven ligt tegen de originele

muren van de stad, die hier Saint-Malo Intra Muros heet. Een fantastisch gezicht. Het is of je zo de Middeleeuwen binnenvaart. Na wat gesteggel tussen een havenbootje dat ons de weg wees en een schreeuwer op de kade die deze wilde reserveren voor de plaatselijke zeilclub, vonden we een plaatsje langs het derde ponton.

Opgefrist ging ik met Louis een stadswandeling maken en later zochten we met zijn vieren een mooi restaurant op.

Weer aan boord werden we vergast op een groots spetterend vuurwerk met muzikale begeleiding, op nog geen 200 meter afstand. Het was per slot van zake Le Quatorze Juillet en dat wilden ze weten en laten horen. Terugkijkend kan ik, en met mij vele anderen, nu al zeggen: een fantastische belevenis.

Een PZV-activiteit die volgend jaar zeker voor herhaling vatbaar is.

Over nog meer verre tochten

de Cher naar Noorwegen

de Puff naar de Azoren

de Maran naar de Balearen

de Mariken naar St Petersburg

lees je in het volgende nummer,

om over te praten bij je bezoek aan de

Trafalgar Pub PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

25

Rondje Goeree Platform Een close finish en één DNF tijdens een geslaagd Rondje Goeree Platform

Jan Oome

T

ot dusver had ik nog niet van het Goeree Platform gehoord, maar ik kreeg van Rob, de eigenaar van de EOS, een uitnodiging om mee te varen. Dat kwam goed uit, vooral omdat de trip naar Ramsgate dit jaar helaas niet door was gegaan.

Een hernieuwde kennismaking met deze mooie, zelfgebouwde Roaring 41.

Samen met Peter Veger reden we in goed anderhalf uur naar de Marina Tholen, waar we de landvasten om 14.00 uur los gooiden en de Oosterschelde opvoeren. De matige wind zat in de verkeerde hoek, dus op de motor richting Zierikzee. Eenmaal voorbij de Zeelandbrug, om 18.00 u, konden we gelukkig helemaal tot aan de Roompotsluis zei-

26

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

len! De aankomsttijd daar, rond 20.00 uur, was belangrijk, want de EOS kan alleen bij eb onder de vaste sluisbrug door vanwege haar 20 meter lange mast! Er is weliswaar een ‘venster’ van 1 uur plus of min laag tij, maar toch! We werden geschut, konden onder de brug door en sliepen aan de sluissteiger. ‘s Nachts ging het flink te keer: wind en regen kletsten op het dek. ‘s Morgens was het weer iets beter, maar de wind én het tij zaten gedeeltelijk tegen, zodat we weer de motor vol moesten bijzetten. Eenmaal de (smalle) Geul van de Baljaard uit, was er een

prima sterke wind uit de goede hoek en… konden we uren heerlijk zeilen. We haalden zelfs een SOG van 9 knopen!

Eenmaal voorbij de Westhoofd-vuurtoren kwam het Slijkgat in zicht met veel boeien. We hadden het geluk dat we zo de Haringvlietsluis in konden varen. Om 16.00 uur lagen we vast in de hypermoderne Marina Stellendam. Tegen de avond kwam Truus aan boord en was de bemanning compleet. De Xinia en de Windveer kwamen rond dezelfde tijd bij ons aan de steiger liggen. Op de Sunshine 4 moesten we, vreemd genoeg, wat langer wachten. Om 21.00 uur was er palaver op de steiger bij

de boten en werden de details voor de wedstrijd ‘s morgens vroeg door Petra bekendgemaakt o.a. de start- en finishlijn tussen P5-P6.

EÉN SECONDE Zaterdagmorgen was het vroeg op: om 08.00 uur lagen alle vier deelnemers in de sluis, want de start was om 09.00 uur over de P5-P6-lijn. Dáár gingen we rond die tijd nog gezamenlijk overheen, maar de Sunshine 4 en de Xinia waren al snel een eind vooruit. De Windveer bleef wat achter, maar toen de Spinaker eenmaal goed stond waren ook zij ons, de EOS, tamelijk snel voorbij. Tja, wat wil je, bij een windje van 7 tot 12 knopen, ben je met een Spi, waar de andere drie mee voeren, veel sneller dan met de Genua van de EOS. Die heeft wat meer wind nodig om op gang te komen. De strijd ging duidelijk tussen de Xinia en de Sunshine 4. Die gingen met een verschil van slechts 1 seconde over de finishlijn! De Windveer volgde ca. 40 minuten later als derde. Toen de Windveer het Goeree Platform rondde, ongeveer 2-3 mijl vóór ons, zijn wij ook maar omgekeerd richting Marina!

De uiteindelijke zeiltijden waren resp.

6:16:17, 6:16:18 en 6:58:22. Als de swfactor (resp. 86, 87 en 96) hierop wordt toegepast, is de eindstand: Xinia: eerste in 7:12:22; Windveer: tweede in 7:15:48 en Sunshine 4 derde in 7:17:32.

De EOS finishte niet officieel. Eenmaal terug werden de boten weer op orde gebracht en de Spi’s opgeborgen.

de EOS 12 bij 4 meter! Tot aan de Krammersluizen en nog een stukje verder tot voorbij de Keten hadden we de wind pal tegen.

Net voor de bocht bij Stavenisse konden we eindelijk de motor afzetten en eindelijk gaan zeilen met een flinke wind.

Tot aan het Brabants Vaarwater moesten we nog wel een keertje of 10 overstag, wat met het oog op de drukke

Afvaren op spring

‘s Avonds zagen we elkaar terug in het Berrisz restaurant aan de haven, waar we in plaats van op een eerder geplande BBQ op een Spaans tapasbuffet werden getrakteerd. Ook prima! Het was zeer verzorgd, uitgebreid en… heerlijk!

Op zondag was het alweer vroeg dag voor de EOS, want we moesten weer helemaal terug naar Tholen. Buitenom was te gecompliceerd i.v.m. met onze mastlengte, want de laagtijtijden waren zeer ongunstig. Dus gingen we binnendoor. Via het Haringvliet, langs Tiengemeten en door de Haringvlietbrug waren we redelijk snel, op de motor, bij de Volkerraksluizen. Na wat heen en weer gepraat met de sluismeester mochten we zowaar door de beroepsvaartsluis! We moesten wel een poosje wachten tot er genoeg beroeps in de sluis zat, voor we ook binnen mochten varen. Gut, wat een enorme binnenvaartschepen schuiven je dan voorbij! Dan voel je je toch wel een klein Calimero-jacht, ook al is

beroepsvaart niet altijd even makkelijk was, maar eenmaal op koers, ca.180 graden, was het ultieme zeilgevoel er!

Dat bleef zo tot we ook de rest van de Oosterschelde naar het oosten hadden bezeild en we via de Bergsediepsluis onze thuishaven Tholen rond 19.00 uur bereikten zonder een spatje regen! Het was toch nog 12 uur varen en zeilen geworden, maar… we konden terugzien op een bijzonder geslaagd weekend!

Petra de Jong

N

a het vertrek van de EOS zijn Harry en ik weer te kooi gegaan en hebben nog geslapen tot half 10.

Rond half 11 vertrokken de Sunshine 4 en de Xinia. Omdat de schepen aan lager wal lagen en er ondertussen al wat wind in de haven stond, moest dit gebeuren met behulp van een spring en flink veel gas. Eerst de Sunshine 4, die langszij de Xinia lag, daarna de Xinia. Jacqueline hield op de wal de achterspring strak terwijl Wim flink

gas achteruit gaf. Nadat de Xinia voldoende gedraaid was gaf Wim gas vooruit. Jacqueline kon nog net op tijd op het zwemplateau springen, daarbij elegant onder de vlaggenstok door duikend. De Sunshine 4 hoefde alleen maar over te steken naar Hellevoetsluis, maar Ab en zijn bemanning hebben eerst nog tot aan Den Bommel met de Xinia opgevaren. Op een forse regenbui in de ochtend na, was ook dit nog een mooie zeildag.

Een uur later herhaalde zich een soortgelijk tafereel. De Windveer ging op de voorspring weg. Daarbij gaf ik na het draaien flink gas achteruit en had Harry wat moeite om de lijn op de steiger van de kikker te krijgen, met als resultaat dat hij op de steiger achterbleef. Aangezien de Windveer alleen maar van de passantensteiger naar de eigen box moest, is Harry toen naar de box gelopen om haar daar weer op te vangen. Mijn eerste solotocht, al was het maar een paar honderd meter.

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

27

CAM Race met de Annies Een mooie Cam Race, gevaren door onze PZV’ers, en een mooie plaats.

Haye van der Werf

A

itske en Pieter vroegen mij voor de tweede keer, in 2004 kon ik niet, de CAMR mee te varen als opstapper. Een hele eer, omdat ik weet welke eisen zij stellen aan een opstapper op de CAMR. Ik had even tijd nodig om het thuisfront aan het idee te laten wennen. De knoop werd daarna snel doorgehakt. Ruud Heezemans ging voor de tweede keer mee.

Korte tijd voor de CAMR leek de gezondheidstoestand van mijn moeder nog roet in het eten te gooien. De woensdag voor de CAMR kwam het groene licht dat ik meekon. Erg kort voor de start

maar dat kon niet anders. Die periode bleek al dat het een hecht team was; ik werd behoorlijk ontzien in de voorbereidingen en had dus voldoende tijd om mijn zaken te regelen.

Donderdagavond kwamen Ruud, Henri Boetzkes (op de EliXir) en ik in Lauwersoog aan per privĂŠ-bus. Er bleken na 16.00 uur geen bussen te rijden naar Lauwersoog, in tegenstelling tot wat op het internet staat. De laatste bus naar

Zoutkamp reed voor ons even 15 km verder en zette ons bij de binnenhaven af. Dit was erg aangenaam na 8 uur reizen.

De vrijdag en de zaterdagochtend waren relaxt. Laatste voorbereidingen getroffen, weerkaartjes bekeken, de juiste maat CAM T-shirt gevonden, een vers visje gegeten, het startkanon bekeken, de EliXir een goede reis gewenst, oude kennissen gevonden met hun nieuwe schip en niet te vergeten de boot naar de buitenhaven gevaren. Dit alles met mooi weer, temperatuur boven de 20 graden en een matig windje.

De spanning stijgt en we willen wel eens gaan zeilen. De vooruitzichten zijn een hoog drukgebied dat langzaam zijn invloed uitbreidt over de Noordzee in zuidoostelijke richting.

HORIZON GEVULD MET ZEILEN Eindelijk het startschot van de eerste startgroep waar ook de VrK 3, onze klasse, in start.

Een prachtige halve wind, langzaam overgaand in een kruisrak tot de uiterton van het Westgat. Er blijkt flink wat wind te staan en met 140 boten kruisend door het Molengat is spectaculair.

Terugkijkend is de horizon gevuld met zeilen. Dat is een prachtig gezicht.

Met de Jonathan Livingston Seagull II, een grotere zus van de Annies - een Feeling 39, wordt heftig strijd geleverd.

Tot onze fokkeschoot losschiet blijven wij ze voor. Later voor de EF-B boei

28

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

loopt de Annies eronder door. Ze doet het dus goed.

Het wachtsysteem is 4 uur op en 4 uur af. Aitske en Pieter zijn 2 uur verschoven met Ruud en mijzelf, dus wordt telkens halverwege iemands wacht de andere afgelost. Vanaf de uiterton WG is de EF-B precies bezeild. Daarna is koers 27 een rechte lijn naar Stavern, scherend langs de Deense kust bij Hanstholm.

In eerste instantie willen we iets meer richting Denemarken kruipen, omdat de kans op wat meer wind daar groter is.

Met een langzame afname van de wind gaan we de eerste nacht in.

De weersvoorspelling klopt, helaas. Het wordt een prachtige heldere nacht met een halve maan en constant (zon)licht aan de noordelijke horizon. De zee is fosforescerend. Verbazingwekkend is hoeveel snelheid er nog bereikt kan worden op een rimpelloze zee. De eigen snelheid van de boot zorgt voor voldoende extra wind om nog ruim 3 knopen door het water te halen.

De zondag, de nacht van zondag op maandag en de maandagochtend is het afwisselend zwakke oostelijke wind en windstilte. Elk zuchtje moet worden benut; erg inspannend. De langste windstilte duurt een uur of vijf; zeer frustrerend. Wel twee uur lang stroomdraaien op de motor, maar toch bijna stil blijven liggen. Op deze manier zijn we op maandag rond het middaguur bijna ter hoogte van Thyboron, de ingang van de Limfjord.

Het hogedrukgebied trekt verder Europa in, de wind draait naar zuidwest. De gennaker wordt tevoorschijn gehaald en die middag maken we goede voortgang.

De wind blijft toenemen en als die gemiddeld boven de 20 knopen komt, vervangen we de gennaker door de genua.

Het kost veel moeite de slurf over de gennaker te trekken. Even later wordt het eerste rif gelegd. De hele nacht van maandag op dinsdag blijft de wind doorstaan. Een geweldige deining bouwt op en er wordt regelmatig boven de 10 knopen gevaren. We dromen al van een aankomsttijd van rond 9.00 uur in Stavern. Helaas, de hoeveelheid wind blijkt omgekeerd evenredig met de hoeveelheid zonlicht, en zonnig is het.

Er staat ook nog een vervelende tegenstroom plus een restant deining, van achteren als ook van voren. Het schiet niet op.

Om zoveel mogelijk wind te vangen gaan we vliegeren met de gennaker. Hopelijk kan de gennaker dan vol blijven staan ondanks die vervelende deining. Extra dunne lijnen eraan en het zeil zo hoog mogelijk boven de boeg om maar extra wind te vangen.

Enkele uren zijn we daar mee aan het spelen geweest. Eindelijk steekt er weer een briesje op, voldoende om ons over de finish te zetten. Finishtijd 19.19 uur. Een uur later is het weer windstil, dus we zijn mooi op tijd. De totale tijd over bijna 400 mijl is 77 uur en 9 minuten, een tweede plaats in de VrK3.

Van de 61 ingeschreven schepen in alle vrije klassen blijken er 17 sneller geweest te zijn dan de Annies, terwijl slechts 13 schepen een kortere waterlijn hebben.

Naast de uitgebreide bemanningen op een Grand Soleil 56 bestaan er ook nog echte bikkels, zoals hieronder is te zien. Een scheepje van 6,5 m met 3 kerels erop: slapen in het vooronder lijkt niet mogelijk.

TE VEEL ZON We hadden niet alleen de hoeveelheid wind en onze collega’s als tegenstander, maar ook de zon schijnt tot vervelends toe. We moeten uitkijken niet uit te drogen.

Veertig mijl voor de finish, met de Noorse kust in het vizier, valt de wind weg.

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

29

Dobberend over de lijn Door gebrek aan wind is de Annies in de 24-uurs race te laat over de finish.

Aitske de Jong-Ruben

D

oen we dit jaar mee of niet? In Zweden, varend langs de scherenkust met prachtig weer, zijn we er nog niet zeker van. Gelukkig is in Helsingor internet mogelijk en kunnen we bemanning regelen en inschrijven. Onze zoon gaat voor de vierde keer mee en als extra bemanning twee zeilinstructeurs van “Krekt Sailing” uit Uitwellingerga. In Medemblik komen de drie heren aan boord. Zij gaan akkoord met ons plan om via Kornwerderzand om Texel en Vlieland heen te varen en weer in Medemblik te finishen. De start (19.00 uur) is redelijk en we kunnen als vierde de eerste boei ronden. Bij de sluis (23.00 uur) ligt een zeilboot geparkeerd op de bakboordstrekdam. Ze roepen onze hulp in omdat hun motor het niet doet. Het groene sluislicht lonkt in de verte, maar goed zeemanschap vereist dat je gaat helpen. We vragen om een redress in tijd van 30 minuten, en die wordt toegewezen, maar helpt uiteindelijk niet. De wind, die NW voorspeld was, blijkt toch iets westelijker te zijn dus er moet op enkele rakken gekruist worden. Er liggen ook enkele onverlichte tonnen, dus het is goed uitkijken geblazen. Gelukkig hebben we deze kaart ook elektronisch. Maar al kruisend in het donker richting Texel neemt je bewondering toe voor al die zeilers die dit doen met de platte kaart in de hand. Na 45 minuten krijgen we al een beetje stroom mee, wat direct terug te zien is aan onze rakken.

De nacht is prachtig en de sterrenhemel staat helder boven ons. We laten

30

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

de Noorderhaaks links liggen en nu is de stroom mee naar Vlieland. 6-10 Knopen wind geven met stroom mee toch ruim 6 knopen over de grond. Op het Stortemelk staat weinig wind, dus we kunnen rechtdoor naar de VL 1. Toch staan er venijnige kleine golfjes op deze ondiepten (6 meter), waardoor je diep respect krijgt voor harde wind en wind tegen stroom in deze contreien.

Bij Harlingen vaart de bruine vloot uit richting Terschelling en Vlieland, wat in de recreatiegeul langs de Pollendam een drukte van belang geeft. Richting Kornwerd (11.00 uur) is er nog wat stroom tegen en een windkrachtje 2-3.

Dat schiet dus niet op. De sluis duurt erg lang, vooral door de vele zeilers die een dagje mooi weer op het wad pakken. Om 14.00 uur liggen we weer op het IJsselmeer, na als tweede de sluis uitgevaren te zijn achter het later winnende schip Yacht Vision. Vanaf Kornwerderzand moeten we nog zo’n 18 mijl ZW-waarts en dan nog 2,7 mijl finishrak.

Het moet te doen zijn in 5 uur. Dus niet!

Tiende mijltjes kruipen langzaam onder onze kiel voorbij, afgewisseld met volledige windstilte. Halen we het wel of niet? De GPS geeft ons soms hoop en daarna weer vrees. Het laatste rak naar Medemblik ligt vol boten met spinnakers, gennakers en andere windvan-

gers, maar wanneer er geen wind is, houdt het op. De donkere lucht boven Medemblik geeft een prachtige achtergrond voor al dat kleurrijks voor, achter en rondom ons. Van de 631 in-

geschreven boten zijn er ongeveer 252 reglementair gefinisht, waaronder de American Lady van Nico Bruin. Wanneer we op twee mijl voor de finish zijn wordt het licht op het finishschip ge-

doofd en zijn we met zijn allen definitief te laat. Toch blijft iedereen doordrijven om tenslotte dobberend over de lijn te gaan.

Uit het goede hout gesneden

. Restauratie & reparatie met name houten schepen

. Zomer- en winterstalling met name groot onderhoud en zelfwerkzaamheden

. Jachtservice

o.a voor roestvrijstaal mast en tuigage

Hiswa-lid

. Verkoop van:

- diverse houtsoorten zoals plaatmateriaal en massief gezaagd en geschaafd - epoxy, verven, kitten, olie en lakken

- rvs-beslagen en bevestigingsmaterialen

. Professioneel advies voor de zeilerij:

Âą 10.000 mijl zeeraces- en Âą 50.000 mijl zee en oceaanervaring.

De Biezen 5, 5298 ML Liempde. 0411-635166/06-55175482 of 06-50532838. www.eursa.nl/info@eursa.nl

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

31

Vrouwenweekend Verslag van de Lady Four van de Lady Five.

Saskia Bakermans-van Reenen

E

igenlijk hebben we er nooit bij stilgestaan. En de naam zou wellicht anders doen verwachten, maar de Lady Five was nog nooit ‘manloos’ geweest.

Het weekend van 1, 2 en 3 september was het dan zo ver: de Lady Five met een geheel vrouwelijke bemanning. Drie van de vier ladies onder leiding van schipper Dymphy Brekoo checkten op vrijdag 1 september in. Natuurlijk ontbrak een uitgebreide instructielijst niet.

De vrijdagavond hebben we rustig doorgebracht in de thuishaven Sint-Annaland.

Zaterdagmiddag om 14.00 uur zouden

32

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

we verzamelen met de andere boten (Xinia, Lady Blanche en Westervaart) in de buurt van Bruinisse. Het exacte Meeting Point zou nog gemeld worden.

Voor ons vanuit Sint-Annaland een kort tochtje en een reden om het zaterdagmorgen rustig aan te doen. Rond 11.00

uur vertrokken we richting Bruinisse. Inmiddels werd in goed overleg afgesproken om na de sluis van Bruinisse wat te oefenen met aanleggen, motorwerking, rondjes achteruit/vooruit, etcetera.

Op hetzelfde moment hoorden we ook het weerbericht, dat voor het eind van

de dag windkracht 8 voorspelde!

Na de sluis van Bruinisse hebben we inderdaad kunnen oefenen. Goed om bijvoorbeeld te voelen hoe een boot reageert in zijn achteruit en hoe groot de draaicirkel is. Het zeilen is doorgaans niet het probleem bij de ladies, echter het manoeuvreren behoeft nog de nodige aandacht.

Rond lunchtijd legden we aan, ook in afwachting van de andere boten. Deze kwamen omstreeks 14.00 uur door de sluis, waarna een “kennismakingshalfuurtje” volgde. We hebben tot rond 17.00 uur gezeild in de buurt van Bruinisse.

De windkracht 8 bleef vooralsnog uit.

Na allemaal aangelegd te hebben was het al lang en breed borreltijd. De kuip van de Xinia is blijkbaar groot genoeg voor een 15-tal vrouwen. En zoals het goede vrouwen betaamt, was er eten en gespreksstof in overvloed. Om half acht vertrokken we richting restaurant De vrienden van Bru, alwaar we gezellig dineerden. Terug bij de boten nam een aantal nog een slaapmutsje, maar de ladies van de Lady Five maakten dat niet meer mee.

met uitschieters naar 8. De Xinia en de Lady Blanche konden het hele stuk zeilen onder ruime wind, de Westervaart moest aan de wind.

Wij als Lady Five hebben nog gewacht omdat we in de veronderstelling waren dat de wind misschien wat af zou nemen.

Het tegenovergestelde bleek het geval.

We vertrokken rond 15.30 uur en hebben het hele stuk tegen de wind in gemotord. Voor mij een lange tijd geleden dat ik zoveel water over het dek zag komen. Mijn zeemijlen zijn overigens de

afgelopen jaren ook op één hand te tellen.

Daarbij is de box in Sint-Annaland niet zo ruim bemeten en aangezien de “echte” schipper van de Lady Five errug zuinig is op zijn boot, was het aanleggen wat beladen. Maar onder leiding van Dymph ging dit in één keer goed!

Een leuk weekend. Jammer van de weersomstandigheden, maar dat is bij zeilen altijd de “verrassende” factor. Volgend jaar zul je er weer aan moeten geloven pap…

De nacht en ook de volgende morgen poeierde het al behoorlijk over het dek.

Ook regende het. Voor allen een reden om niet al te vroeg uit de veren te gaan.

Rond 10.00 uur kwam er overal wat beweging. Tot een uurtje of één werden boten bekeken en werd er nog de nodige informatie uitgewisseld. Vervolgens scheidden de wegen zich weer en ging eenieder weer op de thuishaven aan, waarbij het windkracht 7 was

PZV ZEEZEILEN 3 - OKTOBER 2006

33

IJsselmeerweekend Een pittoresk IJsselmeerweekend met veel belangstelling, goed weer en een heuse Sara.

Huug Schenkel

O

m het IJsselmeerweekend 2006 met bestemming Edam te beschrijven komen mij superlatieven te kort. Leuk stadje, beregezellige mensen, goed eten, prachtig weer en ga zo maar door. Met tien schepen en ca. veertig deelnemers is de belangstelling voor het jaarlijkse IJsselmeerweekend groeiende. Harry Olie had alles uitstekend geregeld. Hij had zelfs gezorgd voor zeer fraai zeilweer. Het reisdoel was dit jaar Edam, een stadje met een rijke historie die teruggaat tot de twaalfde eeuw. En dat is ook duidelijk te zien als je een wandeling maakt langs de vele schilderachtige grachtjes, straatjes, steegjes, bruggetjes en gevels. Ook

het Edams Museum, de Kaaswaag, de Grote Kerk en de Speeltoren zijn leuk om te bezoeken. Verder heeft Edam een gezellig centrum met diverse aantrekkelijke winkels en leuke terrasjes.

Edam is vooral beroemd om zijn kogelronde kazen en de wekelijkse kaasmarkt.

Omdat Monnickendam op een steenworp afstand ligt van Edam, hadden we niet al te vroeg afgesproken met onze opstappers. Na een forse slagroompunt en bijbehorende koffie zijn we omstreeks half twaalf vertrokken. Harry

had mij gevraagd of wij als eersten bij de zeesluis wilden gaan liggen, om zodoende de andere schepen op te vangen voor nadere instructie. Maar het was zulk lekker zeilweer dat we besloten eerst maar eens richting Hoorn te zeilen. Onze opstappers konden weer eens wennen aan een stuurwiel en wij leerden weer wat van de zeilen trimmen bij licht weer. Toen de Hoornse Parkschouwburg, met haar opvallende groene dak, in zicht kwam zijn we overstag gegaan om vervolgens met ruime wind richting Edam te zeilen. Rond drie uur lagen we voor de oudste zeesluis van Nederland. Zeg maar sluisje, want meer dan vier zeiljachten gaan er niet in. Ook de Yes en de Jonathan lagen te wachten voor de sluis. We dachten aanvankelijk dat we met zijn drieĂŤn de eersten waren, maar toe we voor de Kettingbrug aankwamen, lag daar de Sundancer al te wachten. Later bleek de Olreve echt de eerste te zijn. Zij lag al midden in de stad met nog een aantal PZV-schepen op ons te wachten.

De tien schepen konden praktisch allemaal bij elkaar liggen, wat de onderlinge contacten en de gezelligheid ten goede kwam. Het duurde dan ook niet lang of de koude biertjes en borrels stonden op de kuiptafel.

DINER Om zeven uur togen wij naar het diner, dat gehouden werd in l'Auberge Dam-

34

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

hotel. Het Damhotel is nog niet zo lang geleden gerestaureerd en ademt nu de sfeer van een kasteel. Ons gezelschap kreeg een flinke zaal voor het diner waar we aan drie grote tafels plaats konden nemen. Na de keuze tussen vlees en vis kon de wijn rijkelijk vloeien. Het eten was goed verzorgd, maar op zijn NoordHollands eigenwijs. De carpaccio stond recht op je bord, de schar was eigenlijk gefrituurde koolvis in een jasje en het dessert zat in allerlei potjes en pannetjes, maar allemaal uitstekend van smaak.

Tijdens het diner maakte Lidia bekend dat zij inmiddels de bevallige leeftijd van 50 jaar had bereikt. We hebben dat gevierd met het nuttigen van de door haar meegebrachte Sara. Lidia, nog vele jaren! Na een lange nazit keerden we terug naar de vloot, waar de meesten nog een slaapmutsje scoorden.

Midden in de nacht, het zal rond 3 uur zijn geweest, werden we opgeschrikt door een immens lawaai. We lagen aan de gracht waar ook de brandweer was gehuisvest. Dat hebben we geweten!

De heren van de brandweer moesten kennelijk een brandje blussen en moeten hebben gedacht: “Wij wakker, dan zij ook”. Ze vertrokken dus met loeiende sirene, die na twee straten alweer uitging. Bij terugkomst hebben ze gelukkig zachtjes gedaan.

FORT BIJ EDAM De volgende ochtend was iedereen al vroeg in de weer. De geur van gebakken eieren met spek en croissantjes vulde de gracht. Op het programma stond een bezoek aan het fort Edam. Maar voordat wij daar waren, moesten we de tocht door Edam weer terugmaken. Dus weer door de Kettingbrug en de Zeesluis. Met de brug/sluiswachter was afgesproken dat we allemaal om 10.45 uur voor de Kettingbrug zouden liggen. De goede man moest namelijk alle bruggen en de Zeesluis alleen doen, wat hem op een flink stukje fietsen kwam te staan.

Nu is het wel handig als je vertrekt, dat alle bemanningsleden aan boord zijn.

Zo niet bij onze buren. Een vrouwelijk bemanningslid had bedacht dat ze de wandeling die ze de avond te voren zou doen, ook ‘s ochtends kon maken. Ze was dus rustig door het prachtige Edam gaan wandelen (zonder horloge en zonder mobieltje, want dat is zo lekker rustig) en meldde zich dus te laat bij haar schipper. Het vertrek ging dus wat haastig en leidde bijna tot een aanvaring met een motorboot die tegelijkertijd door de brug kwam. We waren gelukkig nog op

tijd bij de Kettingbrug en konden ongestoord doorvaren tot de Zeesluis. Bij de sluis was het wel even wachten, maar daarna konden we aanleggen bij de jachthaven en vandaar naar het Fort bij Edam wandelen.

Het Fort bij Edam is in het begin van de twintigste eeuw gebouwd als het meest noordoostelijk gelegen onderdeel van de Stelling van Amsterdam en staat sinds 1996 op de Lijst van het Wereld-

erfgoed van de Unesco. Het fortterrein met zijn originele bergloods en fortwachterwoning, de omgeving (het schootsveld) en de omliggende polders (het inundatiegebied) zijn vrijwel onaangetast gebleven. Lange tijd was het fortterrein beperkt toegankelijk, waardoor het zich heeft kunnen ontwikkelen tot een uniek terrein met grote cultuurhistorische en natuurwaarden. Het was open monumentendag, dus de toegang was gratis. We werden rondgeleid door een ex-militair die benadrukte dat hij vrijwilliger was. Dus of we toch maar even wilden storten in het potje dat aan het eind van de rondleiding stond te wachten. We hebben dat dan ook collectief gedaan. Het leuke van dit fort (afgezien van de doelstelling) is dat er nog zoveel bewaard is gebleven van het leven uit de tijd dat het nog in bedrijf was. Zo zijn de manschappenverblijven en de keuken nog intact. Er is een uitgebreide tentoonstelling van de tijd dat onze oosterburen dachten dat ze in 1914 nog de wereld konden veroveren. Nederland was toen neutraal en omgeven door een hek waar 2000 volt op stond om de vluchtelingen uit België en Duitsland tegen te houden. Er zijn allerhande trucs bedacht om door het hek te komen, wat vaak lukte maar dikwijls ook niet. De lugubere gevolgen van deze mislukte pogingen zijn op foto’s te zien in het fort.

Na de rondleiding in het fort gingen we terug naar de vloot om onder begeleiding van een kop koffie en een broodje te genieten van het prachtige weer.

Rond twee uur ging iedereen weer huiswaarts en konden we terugkijken op een zeer geslaagd weekend.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

35

Het zit er weer op, EJW 2006 Eindejaarsweekend met de Vrije Vogel: het is eenzaam aan de top

Marijke Alders

H

et eindejaarsweekend werd dit jaar gehouden op 23 en 24 september. De traditionele wedstrijd zou plaatsvinden op de Oosterschelde en er hadden zich 15 schepen opgegeven, waarvan de Mariken zich als startschip beschikbaar had gesteld. Het startschip was al van verre te herkennen aan de inmiddels welbekende roodzwart gestreepte vlag en lag niet ver van de Zeelandbrug aan de andere kant van Zierikzee.

De Vrije Vogel van Carel en Mieke Dijkmans (een 43 voet aluminium schip, one of a kind, met een rijk wedstrijdverleden) was op zaterdagochtend rond 10.30 uur uit Sint-Annaland vertrokken en net als

36

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

de meeste andere deelnemers ruim op tijd in de buurt van het startschip gearriveerd.

De wedstrijd zou om 13.30 uur van start gaan, maar werd uitgesteld in verband met vertraging van een paar schepen door problemen bij de Krammersluis.

De bemanning van de Vrije Vogel (met Bianca en Michel Symonsma, Johan Kortas en ondergetekende als opstappers) had daardoor wat meer tijd om haar vernuftige strategie te bespreken en de geavanceerde wedstrijdtechnieken te verfijnen. Tegen twee uur waren we een geolied team. De wind was rond de 3 Bft en de paar regendruppels van eerder op de ochtend waren al lang ver-

geten. Het wedstrijdcomitĂŠ koos voor baan twee.

Bij het startschot lag de Vrije Vogel tegen de linkerkant van de baan, niet echt in de buurt van de andere schepen, en was ook niet als eerste over de streep. Maar al gauw gingen we de andere schepen voorbij en we hebben ze daarna ook niet meer gezien.

Dit was natuurlijk in de eerste plaats te danken aan de schipper en zijn bemanning, en ook voor een deel doordat de Vrije Vogel verreweg het grootste schip van het veld was.

Baan twee leidde ons naar de overkant van de Oosterschelde in de buurt van

Kats, en toen linksaf richting Wemeldinge, dwars door een andere wedstrijd heen (met hun spinnakers op, een prachtig gezicht). Op weg naar Wemeldinge moesten we behoorlijk wat rakjes heen en weer zeilen, het was een mooi parcours. Op de Vrije Vogel hebben we gezeild alsof de duivel ons op de hielen zat, we hebben voorrang opgeëist van andere schepen door hen luidkeels “wedstrijd!!!” toe te schreeuwen. Niet zo overtuigend, aangezien er niemand bij ons in de buurt zat, maar wel effectief.

En we hebben boeien gerond met de scherpte van een slagersmes. Maar het was wel eenzaam daar vooraan, geen andere PZV’ers om ons aan te meten en om slimme trucjes op los te laten. En dat was natuurlijk ook een van de redenen dat de Vrije Vogel uiteindelijk niet met de eerste prijs naar huis ging.

Na een kleine 2,5 uur zeilen kwamen we bij de finish; wij kondigden onze aankomst al triomfantelijk aan via kanaal 77. Het wedstrijdschip was er natuurlijk klaar voor, maar toen we over de streep gingen hoorden we niets. We hadden het finish-trucje even over het hoofd gezien, maar toen we rechtsomkeert maakten en er nog eens over heen gingen (in de goede richting dit maal) werden we netjes afgeblazen.

De vloot ging daarna de haven van Wemeldinge in, waar we redelijk dicht bij elkaar in de buurt konden liggen, en bij de welverdiende borreltjes en een goed diner konden napraten over de wedstrijd. We troffen daar ook de EOS en de Puff die toevallig in de buurt waren.

Tijdens het diner werd de uitslag bekendgemaakt. Traditiegetrouw werd

daar ruimschoots over gediscussieerd. Maar dat veranderde niets aan de mooie eerste plaats van de Trinity.

De Blind Date eindigde als tweede en de Windveer als derde. De Vrije Vogel is uiteindelijk op de zevende plaats neergestreken. Het is ook moeilijk om zo’n unieke vogel te vangen met een rating! Ook zondag kon er nog prima worden gezeild; er was iets meer wind en de zon liet zich ruimschoots zien. Het was een uitstekend zeilweekend, met de complimenten aan het wedstrijdcomité voor een heel geslaagd PZV-event.

Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Schip Trinity Blind Date Windveer Lyra Jonathan La Liberté Vrije Vogel Joint Venture Lady Five Nimloth Vanadjo Kia Kaha Toermalijn Sagitta

Type Rating Raider*1.45 105.5 Contrast 33 96 Winner 9.50 96 HR 342 94.5 Winner 9.50 96 Victoire 34 96 one Off 83 Dufour 39 94 Victoire 1044 94 Spirit 28 104 Najad 361 96 Feeling 720 112 Toermalijn 112 Elan 36 94

Gezeilde tijd 2:51:53 2:40:14 2:43:11 2:40:41 2:43:57 2:47:06 2:25:10 2:45:52 2:45:59 3:07:06 3:20:07 4:36:00 DNF DNF

Handicap tijd 2:42:55 2:46:54 2:49:58 2:50:02 2:50:46 2:54:03 2:54:53 2:56:28 2:56:34 2:59:54 3:28:27 4:06:25

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

37

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Jos Andriessen Mark Beermann Daan van Miert Mathy Meulendijks Maarten Schouten Riekje Stilma-Flinkenflogel Irene Swinkels

Bosbes 3, 5708 DA Helmond Barisakker 34, 5672 VC Nuenen J. van Gaesbeeklaan 1b, 1391 CE Abcoude Kerkstraat 47, 5735 BW Aarle-Rixtel Fransebaan 3, 5062 TD Oisterwijk Oude Kerkstraat 31a, 5525 AT Duizel Laardonk 16, 5708 AN Helmond

0492-552877 040-2837653 0294-285080 0492-383048 013-5282627 0497-516643 0492-529239

jos.andriessen@philips.com markb@iae.nl daanvanmiert@chello.nl meulendijks@pzadvies.nl maarten.schouten@planet.nl flinkenflogel.riekje@zonnet.nl irene.swinkels@chello.nl

GEEN LID MEER Cees van Doorn, Susanne Koek, Paul de Porte NIEUWE EIGENAREN EN NIEUWE SCHEPEN Eigenaar Naam boot Ate Vogelsang Ondine Daan van Miert Wenche Cees Stilma Waterdonk

Thuishaven Stellendam Monnickendam (Marina) Duizel

Opmerkingen Jeanneau Sunshine Odyssey 42 Victoire 28, 850*275*145 McGregor 26, 780*240*170

UIT DE VAART Epicurus van Paul van de Kamp, Ondine (de oude) van Ate Vogelsang WIJZIGINGEN Zie de colofonrubriek INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van lidmaatschap en botenbezit vermeld.

ZEEZEILEN, het verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar)

BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Aitske de Jong-Ruben, secretaris Bart Lagerweij, penningmeester Rolien Lucassen, voorzitter winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Hans van Reenen, hfd.red. Zeezeilen/Website

Floralaan West 304 Het Laar 31 Laurenspark 122 Krokuslaan 19 de Stappert 6 Mauritsgaarde 16

5644 BP Eindhoven 5551 ZC Dommelen 4835 GZ Breda 5595 ER Leende 5066 MG Moergestel 5671 XM Nuenen

040-2122792 040-2070884 bestuur06@pzv-zeezeilen.nl 076-5224602 040-2060622 013-5136599 040-2834837

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN Jacqueline van Amstel, voorzitter Franka Ruijten Ramsgate tocht: Lidia Roesink, voorzitter Haye van der Werf, secretaris Dennis van Thiel, penn.meester Corrie van Oort

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN Rolien Lucassen, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m.

Maarten van Herk Richard van Steenderen Martijn van Dijk

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE Hans van Reenen, hoofdredacteur Huug Schenkel, penn.m.

Marijke Alders Arno Beuken Bauke Sijtsma Marja Snoeyen Jan Statius Muller Peter Veger

WEBSITE Peter Veger, webmaster

zac06@pzv-zeezeilen.nl

wac06@pzv-zeezeilen.nl

zz06@pzv-zeezeilen.nl

wm06@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, tel 0499-373994, adm06@pzv-zeezeilen.nl.

Zijn er wijzigingen in uw adres etc. of in de gegevens van uw boot, geeft u die dan door. Ze worden dan opgenomen op de website.

KENNISBANK Beheerder Wim van Roode, tel. 040-2624408, w.a.vanroode@wanadoo.nl BETALINGEN Contributies en betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen moeten worden gedaan aan de respectievelijke rekeningnummers. Gelieve bij betalingen steeds de aard van de betaling te vermelden.

Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden.

De redactie van Zeezeilen verstrekt advertentietarieven op aanvraag.

Girorekeningen: Administratie: postgiro 3222325 t.n.v. PZV Contributie te Best Commissie Zomeractiviteiten postgiro 4103394 t.n.v. PZV Zomeractiviteiten te Helmond Commisie Winteractiviteiten postgiro 2939005 t.n.v. PZV Winteractiviteiten te Best KOPIJ ZEEZEILEN: zz06@pzv-zeezeilen.nl Kopij (in Word, Arial 10 pt) inleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen, tel. 040-2834837, j.vanreenen@onsnet.nu of zz06@pzv-zeezeilen.nl. DE KOPIJ MAG GEEN INGESLOTEN ILLUSTRATIES OF OPGEMAAKTE TABELLEN BEVATTEN! Illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel. Digitale illustraties weergeven met hoge resolutie in TIF, JPG, PDF, PNG, PSD, BMP, EPS, GIF of -als het niet anders kan!- Word formaat en bij Hans van Reenen aanleveren, liefst op floppy of CD. De redactie stelt het op prijs dat u de aanwijzingen in “Enkele richtlijnen voor het schrijven van een stukje voor Zeezeilen” volgt, welk document is op te vragen bij de redactie. Ook kunt u het vinden op de PZV website, onder Zeezeilen.

De redactie van Zeezeilen kan aanpassingen aanbrengen vanwege de leesbaarheid of de omvang. Bij grote veranderingen wordt met de auteur contact opgenomen. De redactie behoudt zich tevens het recht voor om een artikel naar een volgend nummer door te schuiven.

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver. Voor directe berichtgeving tussen leden onderling: pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

38

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

Vrouwen weekeinde

Niet alleen tochten,

Rondje Goeree Platform

ook veel weekeinden

IJsselmeer weekeinde

Eindejaars weekeinde

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

39

Meer dan

Jachten Hetterschijt biedt u een ruim aanbod zeewaardige jachten èn gedegen advies.

Zoekt u nieuw, gebruikt of hulp bij verkoop? Kom dan langs in Willemstad of Medemblik en ervaar het plezierige contact met het enthousiaste team professionals.

HETTERSCHIJT

Kantoor Willemstad • Sluispad-Noord 1 • 4797 SN Willemstad • Telefoon +31(0)168-473553 • Fax +31(0)168-473175 Kantoor Medemblik • Zeldenrust 4 • 1671 GW Medemblik • Telefoon +31(0)227-570611 • Fax +31(0)227-570193 40

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2005

www.hetterschijt.nl