Zz 2010 2 by PZV Zeezeilvereniging

ZEEZEILEN Jaargang 29 nummer 2, april 2010 www.pzv-zeezeilen.nl

Sleepbroek

Samen naaien ...

Thailand

NIEUW KALENDER 18

april april 18 april 22 april 24 april 30 april 8-16 mei 27 mei 29 mei 5 juni 11 juni 19-22 augustus 11 september 16 september 22 oktober

woensdag zondag donderdag zaterdag weekend week (za t/m zo) donderdag zaterdag weekend weektocht do - zo weekend do - ma weekend

Zeezeilen nr.2 verschijnt Bootonderhoud Strandzeilen Voorbereidingsavond Ramsgatetocht Bezoek Enkhuizer Zeevaartschool Zuidelijk rondje buitenom Ramsgatetocht Napraatavond Ramsgatetocht Sluiting kopij voor Zeezeilen nr.3 Natuurweekend Tiengemeten Heen en weer naar Newcastle Sail Amsterdam 2010 Vrouwenweekend Noordelijk rondje buitenom Lustrum 2010

INHOUD 2 3 3 4 5 6 8 10 13 14 18 25 26 27 29 31 32 33 34 36 38 41

Nieuw Redactioneel Van het Bestuur Nieuwe leden Toetje à la Makita Schipper en Schip Schipper en Haven Workshop Zeilreparatie Miss Verstand en H. Nekkig Techniek & Vaarpraktijk 6de Lustrum EHBO-dag PZV Voorzitster vrijkopen Een wegpiraat Plannen van Zeevarenden PZV-Zomeraktiviteiten Basiscursus Meteo Turkije Schade Sleepbroek Hansweert Thailand Bootbenaming Annemieke Stallaert

Mathy Meulendijks Herman Van den Broeck Rolien Lucassen Lidia Roesink Jan Aarts Petra de Jong Herman Van den Broeck Michelle Blaauw Petra de Jong Carla Auer Marlène Jakobs, Loud van Kessel Rolien Lucassen Zomercommissie Maarten Schouten Han van Pelt Henri Boetzkes Maarten van Herk Guus van der Hoorn

77 2

●

Nu het eerste Kievitsei is gevonden, is het afwachten tot de eerste vervuilde diesel de kop op steekt!

●

Na afloop van de EHBO-dag ontvingen we een Bewijs van Deelneming. Als de trainers ons op voorhand condoleren, voorspelt dat weinig goeds…

●

Voor in de EHBO-doos: 1 fles sterke drank voor tijdens de stabiele bijligging.

●

Conclusie cursus Meteo: hoe slecht het weer ook is, het waait vanzelf over.

●

Verjonging van de PZV is nergens voor nodig, als je de foto’s van het smoelenboek zo ziet.

●

Lezer van Zeezeilen 2010 nr. 1: Hans van Reenen die er met Philip Beekman's artikel vandoor gaat! Zit die redactie te slapen?

●

De Ramsgate Commissie moet op haar tellen passen!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

RONDJE NOORD HOLLAND 2010 Van IJmuiden naar Oudeschild op Texel en via Den Oever terug naar IJsselmeer 16 t/m 19 september 2010

en heel nieuwe PZV-activiteit, gestoeld op twee bestaande evenementen die hun sporen hebben verdiend: een combinatie van ZEE-zeilen en Waddentocht. Héél veel ZEE: een forse tocht op de Noordzee, een oversteek over de Waddenzee en terug naar de ‘Zuiderzee’. Geïnspireerd door de jaarlijkse forse wedstrijd Rondje Noord Holland, maar nu als PZV-vlootactiviteit. Maar ook lekker naar de Wadden met een verrassingsevenement op Texel. Dat is in grote lijnen het doel van ons ‘Rondje Noord Holland’. We verzamelen donderdag 16 september tegen de avond in de haven van IJmuiden. Vrijdag gaan we vroeg de zee op naar Oudeschild. Zaterdag staat in het teken van ons Texel-event (waarover ik nu nog niets bekend wil maken). Zondag varen deelnemers van de Noordelijke vloot via Den Oever terug naar de thuishavens aan IJssel- of Markermeer; deelnemers van de Zuidelijke vloot kiezen wederom het ruimere sop. Aanmelden kan binnenkort via de PZV-website. Met vriendelijke groeten, Mathy Meulendijks Projectleider

Redactioneel De geur van antifouling, van wax, vernis en allesreiniger zit nog in je neus. Het schip hangt te blinken in de hijsbanden van de kraan.

een bang hartje naar onweerswolken en bliksems kijken die razendsnel en dreigend dichterbij komen. We willen weer havenmanoeuvres doen die bijna slecht aflopen. We willen aan de sluis weer voorbijgestoken worden door ongeduldige klote schippers en na onze vakantie willen we weer een passant in onze box vinden. Ja, dat willen wij, want wij zijn zeilers. En samen met de lammetjes is hier het lentenummer van Zeezeilen. Het blad is weer een bonte mix geworden van verslagen, technische tips, aankondigingen, anekdotes, reisverhalen ... Allemaal stukjes van leden voor leden. Dat maakt Zeezeilen zo ‘sympathiek’: je kent de mensen waarvan je iets leest.

Herman Van den Broeck

et is elke keer weer een magisch moment wanneer de kiel het water raakt, want voor de boeg ligt een vol, nieuw zeilseizoen. De watertank borrelt vol, de dieseltank wordt afgevuld en de motor puft zich weer op gang. De boot is klaar voor een nieuw seizoen. De lentezon brandt op je gezicht terwijl je even op adem komt in de kuip. Het biertje smaakt na al dat gezeul met kussens, zeilzakken, gasflessen en traytjes pils. En de steigerburen zijn er ook weer. We zijn er helemaal klaar voor. Nu de lammetjes weer door de wei dartelen, voelen de zeilers zich ook weer herboren. De lange, koude, witte winter is achter de rug en onze kop zit vol plannen. We willen het water op. Windkracht 1 of 6, het maakt ons niks uit. Als we maar min of meer vooruit komen. We willen verre tochten maken, langs de kust of zonder land aan de horizon. Of we willen gewoon wat scharrelen langs haventjes en eilandjes en ’s avonds lekker barbecueën en wat ouwehoeren met de buren bij een wijntje en een borrelnootje in het licht van de petroleumlamp. We willen weer lekker heel de nacht wakker liggen van het irritante gepiep van stootwillen en van het geklots van die rotgolven tegen de spiegel. We willen verwaaid liggen en zeiknat worden geregend. We willen met

De lustrumcommissie is aardig op dreef en doet in deze Zeezeilen uitgebreid verslag van de voorbereidingen en de plannen. Het wordt een fantastisch lustrum, en we zouden al bijna willen dat het 2 oktober was. Nee, dat is niet waar, want eerst willen we nog van een lang zeilseizoen genieten.

Zeezeilen. O ja, doe er ook nog enkele mooie foto’s bij. Nog even melden dat we op zoek zijn naar een webredacteur die de inhoud van onze website zal beheren, en naar een webmaster die zich zal bezig houden met de vorm en de techniek. Laat je vooral niet afschrikken, want je hoeft niet te gaan programmeren of teksten te schrijven. Heb je zin om mee te werken aan het beheer van de nieuwe website, laat het mij of Rolien dan even weten, dan gaan we eens samen zitten om te zien of het iets voor jou is. Nestel je nu maar gezellig op de bank, of in de kuip, met een bakje koffie, een kopje thee, een wijntje of een pilsje. Veel leesplezier.

Van het bestuur

In Zeezeilen vind je enkele nieuwe advertenties. We danken Kuiper Verzekeringen, Zeilmakerij Van der Werf en BotenExpert voor hun vertrouwen in PZV en we roepen de leden op om altijd eerst aan onze geldschieters te denken wanneer ze iets nodig hebben. En als je zaken doet met een adverteerder, zeg er dan altijd even bij dat je lid bent van PZV. Hoe erg de redactie ook haar best doet om een perfecte Zeezeilen af te leveren, soms gaat het wel eens verkeerd. In het vorige nummer zijn er enkele foutjes geslopen. Zo stond er een foutief telefoonnummer in de advertentie van Ben Visser’s Boten Expert en het verslag van het Eindejaarsweekend werd niet geschreven door Hans van Reenen maar door Philip Beekman. Onze excuses. Beste lezers, ik ben heel blij met jullie stukjes en vooral met het feit dat er zo veel schrijfsels (bijna…) spontaan ingestuurd worden. Telkens wanneer ik per mail een oproep stuur, komt er een stroom artikels op gang. Geweldig bedankt! Jullie hebben er weer een mooi blad van gemaakt. Als je deze zomer, als schipper of opstapper, ergens in een vreemde haven of achter het anker plots inspiratie voelt, dan lezen we dat wel in volgende

Rolien Lucassen

Lente

eerlijk! Vandaag voor het eerst echte zonnestralen. Niet van die gewone, maar degene die je door je trui heen voelt branden. De lente is in aantocht en dat is ook te merken in de haven: de kraan van Jachtwerf de Grevelingen draait alweer op volle toeren. Dat geluid horen we tijdens de winter niet zo veel. In de haven zien we steeds meer auto’s af en aan rijden met spullen. Boten worden weer zomerklaar gemaakt, gepoetst, uitgerust en in de was gezet. Bedrijvigheid.

Lustrum Het is een lange winter geweest, waarin veel is gebeurd. Er was een fantastisch winterprogramma, waarbij we nog één of twee activiteiten in de pijplijn hebben zitten alvorens het zomerprogramma ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

alweer van start gaat. Ook de Lustrumcommissie is al volop bezig met het bedenken van allerlei plannen waar we snel meer over zullen horen. Op 2 en 3 oktober zal het hoogtepunt plaatsvinden, maar gedurende het komende seizoen kunnen we al meerdere acties verwachten. Ik laat het aan hen over om dat aan U bekend te maken. En wat doet uw voorzitter zoal?

Website Naast de bestuursvergaderingen ben ik bezig met de websitecommissie. We hebben nu een eerste bezetting die functionele voorwaarden in kaart brengt en bepaalt met welke techniek we verder gaan. Dat is een hele klus omdat dit bepaalt hoe en met wie we verder zullen werken. Eén ding staat buiten kijf en dat is dat we op dit vlak extra hulp kunnen gebruiken. Peter Veger doet op dit moment zowat alles wat met de website te maken heeft. Wat begon met het bouwen van een verenigingswebsite, is inmiddels uitgegroeid tot veel meer. Soms wordt er gedacht dat hij zelfs de volledige regie voert over de website, maar dat is nooit de bedoeling geweest. En aan alles komt een einde, ook aan de inzet van Peter. Hij heeft aangegeven zijn werkzaamheden graag over te willen dragen om meer tijd aan andere dingen te kunnen besteden. Omdat de website steeds belangrijker

wordt als communicatiemiddel, naast ons clubblad, hebben we in de websitecommissie vastgesteld dat we een strikte scheiding moeten aanbrengen tussen techniek en inhoud. Daarvoor hebben we ook mensen nodig die zich ofwel met de techniek (webmaster) ofwel met de inhoud (webredacteur) bezig houden. Ik wil bij deze dan ook een luide oproep doen aan eenieder die het interessant vindt om hier een steentje aan bij te dragen. Daarbij is kennis van de techniek gewenst, maar zeker geen must. We zijn op zoek naar middelen die op eenvoudige wijze toegepast kunnen worden waarbij het technisch beheer mogelijk zelfs grotendeels wordt uitbesteed. Wie zich geroepen voelt om de taak van webmaster of webredacteur op zich te nemen, kan best contact opnemen met mij of met Herman. De websitecommissie valt onder verantwoordelijkheid van de Zeezeilencommissie die eigenlijk door het bestuur min of meer al is omgedoopt tot de Communicatiecommissie, omdat deze commissie inmiddels meer behelst dan alleen het clubblad. Herman heeft aangegeven deze kar graag te willen trekken, maar hij kan dat niet alleen. Ik hoop dat we hem blij kunnen maken met een aanvulling op zijn huidige commissie om de extra taken zo goed als hij dat ambieert uit te voeren. Bovendien is Herman samen met het

bestuur ontzettend druk met het werven van adverteerders om onze vereniging financieel gezond te houden en dat gaat hem goed af. Hij heeft inmiddels al enkele nieuwe vissen binnengehengeld en hij is volgens mij nog niet klaar. We hebben het werven en onderhouden van deze adverteerders nu beter verankerd in het bestuur en hopen daar in de toekomst meer stabiliteit in te vinden.

Ramsgate En nu op naar de Ramsgateweek. Heb er nu al zin in, zoals ieder jaar. We hebben een mooie tocht voor de boeg en ik ben benieuwd naar de samenstelling en de grootte van de vloot dit jaar. Ik wil de Ramsgatecommissie en vlootvoogd Pieter Jan veel succes wensen met het uitvoeren van de plannen. In het kader van het lustrum hebben ze nog een verrassing voor de deelnemers in petto. Het bestuur weet in ieder geval al wie dit jaar de Navigator’s Trophy gaat winnen. We zijn druk bezig met de trofee om ervoor te zorgen dat alle namen ook kunnen prijken op een schildje. Ik hoop dat u allen aanwezig bent bij het moment dat we de Trophy dit jaar weer gaan uitreiken. Ahoy and I love to see you in England!

Nieuwe leden J a, ik weet het, het voelde erg ongeëmancipeerd om alleen via Carel mee te eten uit de ruif van PZV. Maar laten we het erop houden dat ik eerst even wilde afwachten of hij/wij ons thuis zouden voelen bij PZV? En bovendien, wiens hobby was het nou eigenlijk?

Iedereen gaat altijd vertellen van zijn eerste ervaringen met het zeilen en hoe het virus je te pakken kreeg. Lang geleden, toen Carel nog een vriendje was, had hij een kano en vrienden waarvan er één een zeilboot had: een Vrijheid van nog geen 5 meter.

Mieke Dijkmans

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Op een zonnige zaterdag voeren we met die vrienden met stroom en wind

mee het wantij bij Dordrecht af. Ik mocht het roer houden, kennelijk, want even later was iedereen door de warmte bevangen overboord getuimeld en ik dacht ‘wat krijgen we nou’, toen de boot in rap tempo zich van de zwemmers verwijderde. ‘Pas op de gijp’, riep Carel nog. ‘De gijp, de gijp, waar moet ik op passen’, dacht ik terwijl ik het roer omgooide en de grootschoot aantrok. ‘ Nou moet ik kruisen maar waar zit die gijp?’. Even later klommen ze allemaal weer aan boord en werd ik gecomplimenteerd omdat ik kon zeilen! Nou ja, zeilen heb ik nooit geleerd, en hoe ik tot de navigatie gekomen ben, hebben oplettende lezers kunnen lezen in het verhaal van onze eerste ►

ook redelijk veel gereisd (o.a. in Afrika). Maar de laatste jaren komt het daar niet zo meer van omdat er een zeilbootje in mijn leven gekomen is.

Nog niet zo lang geleden hebben Carel en ik allebei ons marifoondiploma en TKN gehaald om de wetgeving voor te zijn als ‘ze’ allerlei eisen aan zeezeilers willen stellen. Best geëmancipeerd toch?

Dat is de schuld van Martien (ook lid van de PZV) die een jaar of vijf geleden besloot dat het nu echt tijd werd om een boot te kopen. En sinds die tijd zie ik in mijn vakantie geen leeuwen, hippo’s, apen enz. meer maar vooral veel water. En … ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Ik vind het heerlijk om op het water te zijn. Het mooiste moment is wanneer de motor uitgaat en je alleen nog maar het geluid van de wind en de golven hoort. We hebben ondertussen redelijk wat mijlen afgelegd.

Trouwens, in een ander leven, toen we nog wedstrijden deden op het Haringvliet, hebben wij al vrouwenwedstrijden gevaren al heette het toen dameswedstrijd… Even opgezocht, 1980 was dat. Duidelijk is dat we ons thuis voelen bij PZV en hopelijk nog vele jaren!

Janny van Offeren

k ben geboren en getogen in Veenendaal, 53 jaar geleden als deel van een eeneiige tweeling. Dat was even schrikken voor mijn ouders: zij wisten niet dat er twee kinderen kwamen en hoorden pas dat er een tweede in aantocht was toen de eerste (ik dus) het levenslicht gezien had. Mijn zus meldt af en toe dan ook maar dat zij eigenlijk mijn nageboorte is. Ik heb toegepaste huishoudwetenschappen gestudeerd en werk al jaren in de volkshuisvesting als (interim) manager. Ik woon sinds een jaar of tien samen met Martien Oerlemans in Eindhoven. Behalve werken heb ik in mijn leven

Het eerste jaar durfden we zowaar naar Blankenberge, daarna naar Frankrijk en een voorzichtige oversteek naar Engeland (heen- en terug motoren met een brandende zon), vervolgens naar Denemarken (slecht weer, alleen maar tegenwind) en in 2008 voor zes maanden weg om te ervaren hoe het is om samen op een boot te wonen. En dat smaakt naar meer. Dus misschien dat we over een paar jaar voor een aantal jaren het ruime sop kiezen. Als jullie dit lezen denk je misschien dat ik ondertussen een ervaren zeiler ben, maar zo is het niet (vraag maar aan Martien). Want ik ben nogal lui aan boord; tenminste wat het zeilen betreft. Zeilvoering, trimmen…, het zal allemaal wel. Ik vind het niet zo erg om iets langzamer te gaan dan de ander. Maar Martien heeft de zeilstrijd in het bloed zitten dus die gaat aan de slag. En ik zit erbij en kijk er (soms) naar. Ik ben meer geïnteresseerd in al het andere om me heen (en soms zijn dat alleen maar golven). Dat neemt niet weg dat als het echt moet ik natuurlijk wel mijn handen uit de mouwen steek en als het moet zelfs de mast in ga (liever niet trouwens). Ik ben lid geworden van de PZV omdat ik hoop dat door af en toe deel te nemen aan een cursus of training ik iets van mijn luiheid kwijtraak en enthousiast word van alles wat te maken heeft met de techniek van het zeilen. We zullen zien …

Gezocht:

webmaster en webredacteur

Interesse?

Neem contact op met Rolien Lucassen of Herman Van den Broeck

In 2005 waren we aan boord van de Tooluka (www.tooluka.nl) waar we deze truc geleerd hebben.

Toetje à la Makita

zeezeilreis toen we terugkomend van Guernsey in plaats van in Boulogne in Dungenes terechtkwamen. Het was wel 1976, er was zelfs nog geen A.P.

rote vraagtekens bij de bemanning toen Eef dit toetje voorstelde … Zó iets midden in de wildernis van de Chileense kanalen?? Het geheim zit in het gebruik van een klopper op een (snoerloze) boormachine, die de meesten wel aan boord hebben. Zo’n klopper is niet meer los te koop, dus kijk achterin je keukenkastjes, of bij de buren, of bij de kringloop, of …?

Nodig voor 6 personen: ○ 200 gr kookchocolade (AH heeft het) ○ 4 eieren ○ 300 ml slagroom (evt. suiker) ○ een snoerloze boormachine met een mixerklopper erin, zie foto

Bereiding: ○ chocolade in stukjes breken ○ in een brede kom heet water er over schenken ○ 3 minuten laten staan ○ giet het water er af ○ (dit werkt véél makkelijker dan aubain-marie verwarmen) ○ splits de eieren ○ eidooiers door de chocolade kloppen ○ eiwitten stijf kloppen en er door roeren ○ room (met suiker) stijf kloppen en er door roeren ○ 20 minuten laten staan (als dat je lukt …)

Lidia Roesink

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Schipper en Schip

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Snelle beslissers op de Op de Loop.

Jan Aarts

e bent even onbereikbaar, je bent buiten, het is ontspannend en tegelijkertijd spannend, het is een sociaal gebeuren, het is mooi, gezellig en dus gezond. Zo ongeveer, stel ik mij voor, lokten Sirenen zeelui naar de rotseilandjes nabij de Italiaanse kust om, nadat ze schipbreuk leden, hun levenskracht weg te zuigen. Mij en in mijn kielzog mijn vrouw Alma, verlokten deze uitspraken van een watersporter tot zeilen en in tegenstelling tot het lot

van de arme zeelui, bracht het zeilen juist levenskracht. De lokroep leidde achtereenvolgens tot de aanschaf van een heel oude 16kwadraat, een nieuwe Randmeer, een nieuw huis en een gebruikte Jeanneau Sun Ligt 30, een nieuw appartement en een nieuwe Jeanneau Sun Odyssey 37. Onze odyssee bracht ons van de Friese meren rondom Eernewoude, naar het IJsselmeer, de Wadden en de laatste jaren naar de Oostzee. Sinds enkele jaren is box 15 van de Buyshaven in Enkhuizen ons vertrekpunt voor weekenden en vakantie. Wij liggen daar aan dezelfde steiger als Pieter en Aiske de Jong en we vormen er samen het PZV-smaldeel. Tot zover de oorsprong van de passie en de materiële gevolgen ervan. Nu zou ik een hoog zeil kunnen gaan voeren, maar het is allemaal heel banaal. De Sun Light had een respectabele leeftijd bereikt. Mankementjes dienden zich aan en als je geen handyman bent, is dat niet leuk. Dat gold ook voor onze woning, die enkele jaren eerder onder zeil was gegaan. Toevallig liepen we tegen nieuwbouwappartementen aan in de kern van het mooie Oirschot. Even wikken en wegen: zijn we niet te jong voor zoiets, mooi geen bewerkelijke tuin meer, wanneer zal er weer iets in de dorpskern worden gebouwd. Niet teuten, gewoon doen, was de uitkomst. Bijkomend voordeel: enige ruimte voor onze pleziertjes, onder andere een dagje uit met vrienden naar de natte

Hiswa. Onze magen knorden al en het restaurant hadden we al uitgekozen, toen Rob Krijgsman, importeur van Jeanneau, ons zag en even informeerde hoe het ging met de Sun Light die we bij hem hadden gekocht. Hij wist de oplossing voor de mankementjes. Dé juiste boot voor ons, een demo, een 37-voeter, in zijn showroom. Afspraak gemaakt, kijken, mooi zeg en van alles erop en eraan. Onderhandelen en rond was de deal. Geen proefvaart, geen bewuste keuze voor de afmeting, we kunnen haar samen de baas in alle opzichten, niet teuten, doen. We gingen gemakkelijk overstag. Ook de naam heeft ons geen hoofdbrekers gekost. Op de plaats waar onze nieuwe woning is opgetrokken, liep vroeger een beekje. Dit beekje, een ‘loop’ in goed Oirschots, scheidde de dorpskern van het buitengebied. Aan de buitenzijde had de dierenarts destijds direct aan het beekje zijn praktijk en huis gebouwd. Op dit huis prijkt de naam: ‘Over de loop’. De naam van de straat waar onze woning aan ligt, kon dan ook niet anders worden: De Loop. Het voorzetsel ‘op’ er voor, et voilà, onze aankoop had een naar onze mening passende naam. Passend vanuit verschillende gezichtspunten. Het heeft met water te maken, met stromend water, met de stek waar we veel tijd doorbrengen. Door de het woordje ‘op’ eraan toe te voegen, waren we ook terug bij de lokroep die ons tot zeilen bracht, even weg van de dagelijkse beslommeringen, op zoek naar ontspanning, spanning, gezelligheid. Proost !

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Schipper en Haven Over de onvermoede kwaliteiten van Stellendam.

Petra de Jong

r valt eigenlijk niet zoveel leuks te vertellen over Stellendam. Wat ons betreft, is het niet zo bijzonder. ‘Waarom liggen jullie er dan’, zul je je afvragen. Nou, daar zijn twee redenen voor. Ten eerste wilden we na vier jaar Noordschans naar een haven met echte douches en ten tweede kunnen we vanuit Stellendam zo de zee op.

een zeilmaker, de Vries. Je kunt je zeilen achterlaten op het havenkantoor en ze daar het volgend weekend gerepareerd ook weer ophalen; erg handig. Er is een scheepsmotor-servicebedrijf. En niet te vergeten, de Goereese sluis is direct om de hoek, dus binnen de kortste keren zitten we op zee. Voor we op open zee zijn, moeten we wel ruim een uur het Slijkgat uitvaren. Het Haringvliet is ons thuiswater. Mooi ruim vaarwater waar je wel moet opletten waar je vaart. Er zitten een paar gemene, maar goed aangegeven ondieptes. Als we een paar uurtjes

Waarom dan niet Hellevoetsluis, dat is toch wél een leuk stadje? Maar helaas, in Hellevoetsluis zijn het allemaal verenigingshavens en daar kwamen we niet eens op de wachtlijst. (Hoe heb jij dat eigenlijk geflikt, Henne?) Andere redenen voor ons zijn de reisafstand, voor ons slechts drie kwartier, en het mooie vaargebied: Haringvliet. Met onze eerste boot hebben we vier jaar in Noordschans gelegen. Als je daar wel eens geweest bent, weet je dat het onderhoud aan de steigers niet optimaal is en dat het sanitair bruikbaar is, maar daar is ook alles mee gezegd. Als je er nog nooit geweest bent, dan zou ik dat ook zo laten. Sorry, Maarten, Jan en anderen die hun boot nog wel in Noordschans hebben. Toen we in 2004 onze Winner 950 kochten, lag ze in Lelystad. De box mochten we de rest van het seizoen blijven gebruiken. Dus hebben we een paar maanden op het IJsselmeer gezeild. Maar dat vonden we een beetje saai worden. Het zeilwater dan, niet zo zeer de stadjes. De Zeeuwse, Brabantse en Zuid-Hollandse wateren bieden ons meer variatie. Tevens vonden we vijf kwartier rijden net iets te veel voor een dagje of een avondje. Dus gingen we toch weer op zoek naar een haven in het zuidwesten van Nederland. Liefst niet te ver rijden en zonder (lange) wachtlijst en met goede voorzieningen. Zo kwamen we eind 2004 op Marina Stellendam uit. In april 2005 hebben we onze Winner overgevaren van het IJsselmeer naar het Haringvliet. Dat was onze eerste zelfstandige tocht op zee. Spannend was dat. Een ligplaats in de Marina Stellendam is niet goedkoop, maar daar staan zeer goede voorzieningen tegenover. Er is een watersportwinkel met een redelijke sortering die ook op zondag open is en goede service biedt. Er is een mooi havenkantoor met vriendelijke havenmeesters. Er is een, sinds kort weer bloeiende, watersportvereniging die leuke activiteiten organiseert. Het hoogtepunt is wat ons betreft de Duo-race met barbecue na afloop. Het sanitair is subliem. Er is een zeilschool met verhuurbedrijf. De zeilschool is vorige winter overgegaan naar Aquavitesse. Er is een scheepsmakelaar. Er is een restaurant waar je lekker kunt eten, met een mooi terras met uitzicht op het Haringvliet. Er is

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

willen zeilen, doen we een ‘rondje plaat’. Van Stellendam richting Middelharnis (ook een leuk plaatsje met een leuk haventje), dan naar Hellevoetsluis en daarna weer opkruisen (bij de heersende windrichting) naar Stellendam. Een rondje Tiengemeten is vanuit Stellendam toch zeker 6 á 7 uur varen. Een andere leuke dagtocht is naar buiten, de zee op en op en neer naar het lichtplatform Goeree. Hoe zit dat dan met Stellendam zelf? De marina ligt ongeveer drie kilometer van Stellendam. We komen niet zo vaak in Stellendam. Er is een klein winkelcentrum met een supermarkt.

Bij de havenmeester kun je fietsen lenen om boodschappen te doen. Het dorp is niet echt een toeristische trekpleister. Als je een pittoresk dorpje wilt bezoeken, kun je beter een stukje doorfietsen naar Goedereede, of de dam over naar Brielle. Voor tochtjes over het eiland, kun je in de haven fietsen huren. In Wikipedia staat over Stellendam: Stellendam is een dorp in de gemeente Goedereede, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het dorp heeft 3.470 inwoners (1 januari 2007). Stellendam ligt aan de Provinciale weg

215. Vanaf grote afstand is de opvallende witgeschilderde molen Korenlust aan de Molenkade van Stellendam te zien. Op enkele kilometers afstand ligt de Deltahaven, de thuishaven van de vissersschepen uit Ouddorp, Goedereede en Stellendam; in totaal gaat het om zo’n 50 kotters. In Stellendam is ook een visafslag gevestigd. De oorspronkelijke haven van Stellendam verloor grotendeels haar functie door de Deltawerken. Stellendam is een relatief jong dorp; de polder waarin het gelegen is is pas in de 18e eeuw drooggelegd. Wel heeft

er rond 1220 nabij de huidige locatie van Stellendam een eiland gelegen, Zomerland. Is er verder nog wat leuks in de directe omgeving, behalve het al genoemde Goedereede? Jawel. Dicht bij de haven, op 5 á 10 minuten lopen, is het natuurgebied Scheelhoek, waar je een leuke wandeling in de natuur kunt maken. Het tropisch zwemparadijs ligt aan de rand van Stellendam, zo’n twee kilometer van de haven. Heb je fietsen ter beschikking, dan kun je ook naar Kwade Hoek. We zijn er nog niet geweest, maar het schijnt een erg mooi

natuurgebied te zijn. Oh ja, aan de haven, helemaal achteraan, is nog een klein zwemstrandje, ook leuk voor de (klein) kinderen. En, over (klein) kinderen gesproken, de haven heeft een groot grasveld waar je een balletje kunt trappen en kunt vliegeren en ook een speeltuintje. En over het grasveld gesproken, daar staat ook zo’n stenen barbecue voor algemeen gebruik. Het rooster van de BBQ kun je ophalen bij de havenmeester (reserveren is handig). We hopen jullie een keer te zien in Marina Stellendam. De Windveer ligt aan de M-steiger.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Workshop zeilreparatie

Zaterdag 23 januari 2010

laats van de afspraak is Made waar een kleine dertig PZV’ers onder het genot van koffie, thee en cake zich verzamelen op de planken werkvloer van Zeilmakerij Van der Werf. Het zou voor zeilmaker Wessel en zijn team niet de zoveelste traditionele rondleiding van een zeilvereniging worden, want Joop de Smit (nog maar net lid en nu al een activiteit georganiseerd) had hem gevraagd om de klemtoon te leggen op zeilreparatie. En dat was nieuw voor de jongens van Van der Werf. Vooraf krijgen we toch even een korte uitleg over het ontwerpen en het productieproces van nieuwe zeilen. We bekijken en betasten samen de verschillende zeildoeken. Van der Werf maakt geen standaardproducten of seriewerk. Als zij bijvoorbeeld voor tien nieuwe Dufours 34 een zeil moeten maken, dan zouden er met standaardwerk altijd wel een paar zijn die niet zouden passen. Daarom wordt elk schip en elk zeil gemeten. Een goed passend zeil is immers altijd een combinatie van zeil en mast. Eerst moet de mast perfect getrimd staan voor er gemeten kan worden.

De vakman aan het woord na eerst geluisterd te hebben Een zeilmaker moet vooral kunnen luisteren. Een schip is een schip, met maten en gewichten, maar de ene schipper komt met 5 beaufort niet meer buiten, terwijl de andere vrolijk door windkracht 6 of 7 of 8 jakkert. Een goede zeilmaker ontwerpt een zeil vooral voor de schipper en in de tweede plaats voor het schip. Een cruising dacron zeil blijft bij normaal gebruik minimaal 4 jaar vormvast, een gecoate High Performance uitvoering 10

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

daarentegen behoudt dubbel zo lang zijn vorm. Een laminaat wedstrijdzeil gaat meestal maar 3 jaar mee en dat komt door het intensieve gebruik van de gemiddelde wedstrijdzeiler: er wordt veel mee gevaren en vaak niet al te voorzichtig mee omgesprongen. Zeilen verslijten niet zozeer door de belasting, maar hoofdzakelijk door de invloed van UV. Zeilmakerij Van der Werf raadt dus aan om na iedere zeildag de huik of rolfokhoes te gebruiken. Zeilmakerij Van der Werf test ook de gebruikte materialen. Zeildoek wordt in een bakje met water gelegd om te zien of het water opneemt en buiten hangen stukken zeildoek in weer en wind om te zien hoe snel het ‘verweert’. De doekdikte wordt bepaald door de zeileigenschappen van het schip, de grootte van het zeil en van het schip. Een te zwaar zeil gaat, vooral bij weinig wind, doorhangen en krijgt dan minder haar ideale bolling. Wie aan een wereldreis denkt, kiest beter voor iets dikker zeildoek met extra verdubbelingen en extra patches ter hoogte van de zalingen en de preekstoel.

De zeilen als zorgenkindjes

Zeilen zijn dure attributen, dus moet elke schipper er goed voor zorgen. Het is eigenlijk niet voldoende om elke winter het zeil na te kijken op slijtage en schade. Ook tijdens het vaarseizoen moet je letten op scheurtjes, beschadigde stiksels en schavielplekken en dus regelmatig je zeilen controleren. UV-schade kun je vaststellen doordat de stiksels en het zeildoek verpulveren. Gewoon even met een vingernagel krabben en je merkt het vanzelf. We herkennen vast allemaal wel volgende situatie. Het is zomer. Na een

heerlijke zeildag zijn we op de plaats van bestemming. Biertje, wijntje, heerlijk niksdoen. Die rolfokhoes en die huik hoeven niet direct. Het gaat toch niet regenen en morgen moeten we weer verder. En ondertussen schijnt het zonneke nog een paar uur op je zeiltjes. Terwijl je zelf rust is de UV-straling aan het werk en vreet je zeilen op. Dus: huik over het grootzeil en rolfokhoes over je voorzeil, tenzij je een voorzeil hebt met een UV-strook. Eerst het schip en dan pas de schipper. Al gaat je zeil maar één seizoen langer mee, je kan daar veel blikjes pils van kopen… UV-strook of niet? Vaak wordt Markilux gebruikt en dat maakt het zeil soms te zwaar. Bij een grote genua gaat het toch al snel om een paar kilootjes extra stof en het moet dan al stevig waaien om het zeil mooi bol te krijgen. Een rolfokhoes (of rocon) is daarom beter. De types met dubbele lijnen zijn mooi dicht te trekken: één lijn bedient het bovenste deel, en daarna wordt met de tweede lijn het onderste stuk dichtgesnoerd.

Averij aan de zeilen en hoe te verhelpen? Veel schade ontstaat doordat zeillatten los gaan zitten in de zeillatzakken. Ze gaan heen en weer schuiven en werken zich door de uiteinden van de zeillatzak. Dat kun je zelf voorlopig repareren door gebruik te maken van plakdoek (te koop bij de zeilmaker) dat je eventueel vastzet met wat eenvoudige steken. Gebruik nooit een te dikke naald, want die maakt te grote gaten in het zeildoek. Dunne naald, dun garen. Dikke naald, dik garen. Gebruik ook waxgaren voor je handwerk, dan blijven de stiksels beter zitten, maar het gebruik van bestaande gaatjes verdient de voorkeur. Dat is beter dan er nieuwe te maken. Als je plakdoek gebruikt, rond

de hoekjes dan af want rechte hoekjes komen gemakkelijker los. Als een perskous uitscheurt, kan je dat tijdelijk oplossen door er een paar zeilbandjes in te naaien. Zo verplaats je de kracht van de kous naar het zeildoek. Een scheur in het zeil kun je tijdelijk repareren door er aan twee kanten plakdoek overheen te plakken. Noodreparaties zijn maar tijdelijk, en uiteindelijk zal het zeil toch naar de zeilmaker moeten. Periodiek en preventief nazicht door de zeilmaker kan veel schade en dus grote kosten voorkomen. Tevens verlengt het de levensduur van de zeilen aanzienlijk. Op die manier betaalt een zeilmaker zichzelf dus terug.

Cursus zeilwassen Wil je je zeilen zelf schoonmaken, doe dat dan nooit met agressieve, synthetische huis-tuin-en-keukenproducten, maar koop speciale onderhoudsproducten bij de zeilmaker. Gebruik je toch groene zeep, spoel dan heel goed na met veel water. Zeildoek schoonmaken is weken met het juiste product en dan goed naspoelen. Impregneer de buiskap regelmatig met een product dat het doek waterafstotend maakt, dan droogt de kap sneller en ontstaat er minder schimmel. Als je toch een hogedrukreiniger gebruikt (iets dat je beter niet kunt doen omdat de vezels in het doek dan sneller slijten) houd dan voldoende afstand en werk met lage druk. Tussen schipper en schipperse wordt wel eens gediscussieerd over het opvouwen van een zeil voor de winter. De ene zegt dat het altijd op dezelfde plooi moet en de andere vindt van niet. Die discussie is nu ‘over and out’: vouw niet altijd op dezelfde plaats, want anders wordt de coating van het zeil op die plaats beschadigd en

kunnen zout en zon hun sloopwerk doen. Heel wat PZV-schippers hebben hun zeilen meegebracht en vragen advies aan de zeilmakers. Dat advies gaat van ‘niks aan doen, het is nog in orde’ tot ‘niks aan doen, nieuw zeil laten maken’.

Cursus zeilnaaien

hebt ○ breng je zeilen regelmatig naar de zeilmaker voor nazicht en onderhoud ○ pas toch maar op met je ‘lagedrukreiniger’ ○ plooi niet altijd op dezelfde plooi ○ het is nog maar eens bewezen dat je nog niet lang lid hoeft te zijn om toch al iets leuks te organiseren.

Tenslotte krijgen we van Piet van der Werf, de senior-zeilmaker, nog een praktijkoefening. We krijgen een zeilmakers-setje cadeau met wat waxgaren, enkele naalden, een handpalmpje en plakdoek en we mogen in een oud zeil een scheur maken die we dan weer moeten dichtnaaien. Als je weet hoe het moet, is het eenvoudig. Met de naald van boven naar onder door het doek, dan bij de scheur naar buiten, dan aan de andere kant weer door het doek, onderweg nog een draadje oppikken en dan weer van voor af aan beginnen. Of zo iets…? Ik zorg er wel voor dat er geen scheuren in mijn zeilen komen en als het dan toch gebeurt, werk ik wel met plakdoek. Toch een vak apart: zeilmaker. Iedereen is onder de indruk van de vakkennis van de zeilmakers. Zeilmakerij Van der Werf heeft een goede beurt gemaakt. Bovendien hebben ze een prachtige winkel, de Boottiek, met een uitgebreid assortiment aan watersportbenodigdheden en –kleding. Mooi is ook de opgetuigde 30-voeter die vooraan in de winkel staat.

Wat we van deze dag onthouden ○ de zon is vijand nummer 1 ○ eerst huik en hoes, daarna drank en chips ○ houd constant je zeilen in de gaten ○ zie je gaten in je zeilen, doe dan zelf een noodreparatie ○ zorg dat je altijd plakdoek aan boord

Het zeil aan ree en mast gespannen, gaat over zee met schip en mannen. O, mens, span uit, span uit het zeil, van heer’lijk willen en begeeren Zo voert de Heil’ge Geest des Heeren U naar de goudkust aller heil. Jan Luyken

Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

��

Persoonlijke aandacht is de basis voor een succesvolle bemiddeling...... Ben Visser Willibrorduslaan 84 5552 HE Valkenswaard www.botenexpert.nl 06-52183259 ben.visser@botenexpert.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Miss Verstand en H. Nekkig Over drenkelingen, reddingvesten en alcohol aan boord.

et is nog ijzig koud, maar de watersportbeurzen zijn alweer bezig en zo langzamerhand begint de boot weer onze aandacht te vragen. Nog even en de temperatuur leent zich voor het plegen van onderhoud en als de zomertijd is Michelle Blaauw – KNRM ingevoerd zijn we al weer vaak aan boord te vinden. De winter is een mooie tijd voor het maken van (vaar-)plannen en het sprokkelen van verhalen. Ik stuitte daarbij op een paar hardnekkige misverstanden, die ik graag voor u help ophelderen. 1. De capaciteit van een automatisch opblaasbaar reddingvest hangt af van mijn vaargebied en mijn lichaamsgewicht. Nee. De capaciteit van uw reddingvest hangt vooral af van de door u gedragen kleding. Kan er lucht in opgesloten raken, dan moet u een reddingvest met voldoende kantelkracht dragen, dus 275 Newton. Uw lichaamsgewicht speelt hierbij geen rol, uw vaargebied evenmin.

Ramsgate 2010

2. Een borreltje is hét middel om lekker warm te worden als je buiten bent en het koud hebt. Alcohol, vooral sterke drank, brandt in de keel en geeft daarom even een warmtesensatie. Doordat de haarvaten vlak onder de huid gaan open staan, koelt uw bloed juist extra af en daalt uw

In dit jubileumjaar wordt de Ramsgatetocht voor de 32ste keer gevaren

lichaamstemperatuur. Warme thee, soep of chocola warmen uw kern op zonder ongewenste bijeffecten. 3. Als je een drenkeling niet aan boord krijgt, bind hem dan aan de boot vast en vaar naar de dichtstbijzijnde haven. Het klopt dat het heel moeilijk is om een drenkeling aan boord te krijgen. Voor de meeste boten geldt dat. Vervoer van een drenkeling door het water is echter geen goed idee. Het veroorzaakt ernstige onderkoeling doordat het langsstromende water het laatste beetje warmte aan de drenkeling ontneemt. Met bijna zeker de dood tot gevolg. Terugredenerend komen we daarom steeds tot de conclusie dat er maar één remedie is tegen man overboord: zorg dat het je niet overkomt. 4. Second drowning wordt veroorzaakt door een bacterie. Second drowning treedt soms op na een waterongeval doordat er via osmose water in de longen terecht komt vanuit het bloed (na onderdompeling in zout water). Andersom kan ook: er belandt water uit de longen in het bloed (bij zoet water) waardoor de rode bloedlichaampjes beschadigen. Beide verschijnselen kunnen dodelijke gevolgen hebben. Het is daarom zaak, iemand die onvrijwillig in het water heeft gelegen, enige tijd te observeren in een ziekenhuis. Met bacteriën heeft het niets te maken. 5. De KNRM is een overheidsinstantie, de belastingbetaler draait op voor de kosten van het reddingwerk. Nee, de KNRM is een particuliere stichting, die met hulp van het Nederlandse publiek (en steun van vele buitenlanders die hun watersport in Nederland beoefenen!) met vrijwilligers de reddingtaak op ruim water vervult. Een beetje watersporter is daarom Redder aan de wal en steunt de KNRM met een jaarlijkse donatie. U begreep dat al, maar wilt u het ook nog eens aan uw buurman in de haven uitleggen?

e Ramsgate staat weer voor de deur. Dit jaar komen we niet in Ramsgate maar gaan we als eerste haven naar Burnham on Crouch, een leuk stadje met veel sportieve watersport. Vervolgens richting River Blackwater en daarna naar Shotley Point bij Harwich waar we het Captains Buffet gepland hebben. Er hebben zich 26 boten ingeschreven met 90 personen in totaal. Door deze mismatch moet er helaas een enkele boot afvallen om een adequate bemanning per boot op te leveren. De Commissie is nog hard aan het werk om deze taak zo goed mogelijk te doen. 25% van de boten komt van het IJsselmeer en de andere 75% uit de Zeeuwse/Zuid-Hollandse Delta. Maar eerst moeten de boten weer uit de winterslaap gewekt worden en moet er nog geklust worden om alles weer in orde te krijgen voor de oversteek. De bemanningsinformatie gaat 23 maart naar de deelnemers en de voorbereidingsavond is gepland op donderdag 22 april in de Pub.

Sunken Buxey kardinaal-boei op de aanvaarroute naar Burnham on Crouch

Het gaat weer een mooie Ramsgate worden en nu maar duimen dat we mooi zeilweer zullen hebben. De rest komt wel goed!

Door Leo van Leeuwen namens de Ramsgatecommissie

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Techniek & Vaarpraktijk

Verstaging afstellen Naar aanleiding van een vraag bij de PZV-excursie naar Zeilmakerij van der Werf. Goed afstellen

aak zie je boten varen waarvan je niet begrijpt dat de mast niet overboord gaat. Knikken door naar lij, de zalingen door allerlei lijnen naar beneden getrokken, in plaats van een beetje schuin naar boven etc. Terwijl het correct afstellen van de verstaging toch vrij goed beschreven is in talloze zeilbladen. Een heel goed artikel daarover is te vinden in een Carel Dijkmans download van Seldén masten. Het is misschien nuttig voor de nieuwe bootbezitters en ook als discussiestuk voor de old salts om nog eens de handelingen na te lopen als je na de winterberging weer de mast erop gaat zetten. Het eerste wat gebeuren moet is de draadeinden (terminals) invetten met een grafiet of koperhoudend vet. Dit voorkomt beschadiging van de schroefdraad (vreten van RVS) als de terminals worden aangedraaid. Zodra de mast staat wordt uiteraard de verstaging met de hand vastgezet zodat hij niet omvalt. Als de terminals niet gemerkt zijn moet je checken of de mast er recht op staat. Dat doe je door met een val, b.v. de grootzeilval, zijdelings naar de voetrail aan bak- en stuurboord de afstand te vergelijken en met de terminals van het topwant deze afstand gelijk te maken.

te bereiken. Daarna moet je wel even checken met de val of de mast nog steeds recht op de boot staat. Dezelfde truc kan herhaald worden met de rest van de verstaging.

Mast en zalingen Check of de mast recht blijft door langs de zeilgroef te kijken. De zalingen moeten in principe de hoek die de stag maakt op de punt van de zaling middendoor delen, dan worden ze alleen op compressie belast. Als ze meer dan één stag ondersteunen moeten ze altijd nog een hoek van ongeveer 6 graden naar boven wijzen. Door trekken aan vlaggenlijnen etc., vooral als het lijwant slap hangt, wil dat nog wel eens fout gaan, zodat hij schuin naar beneden wijst, waardoor bij toenemende wind, de zaling bij de mast doorbuigt en de zaak overboord gaat. Het uiteinde van de zaling moet na op spanning brengen aan het stag gefixeerd worden, zodat je er op kan staan zonder dat hij verschuift.

Achterstag Het achterstag moet, als je bij matige wind gaat zeilen, altijd zo strak staan dat de mast naar achteren doorbuigt. Als handregel moet de top ongeveer een mastdikte naar achteren staan. Het voorzeil zal vooral in zeegang een forse trekkracht op het voorstag uitoefenen, waardoor het achterstag oprekt, en de mast bij die maximale belasting rechtop komt, zodat de krachten geen buiging veroorzaken, maar alleen compressie. Deze eenvoudige uitleg is van toepassing op masttoptuigage, met z.g. in lijn zalingen. Bij gepijlde zalingen, en fractionele verstaging wordt het verhaal een stuk complexer, en moet het Seldén verhaal helemaal gelezen worden. Als basis echter is dit een goed begin.

Topwant op spanning

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Techniek & Vaarpraktijk

Daarna moet eerst het topwant op spanning gebracht worden. Daarbij gebruiken we de methode zoals beschreven door Seldén. Die gaat er van uit dat de spanning zodanig moet zijn, dat de staaldraad op 15% van zijn breeksterkte wordt afgesteld. Dat meet je door een duimstok van twee meter langs het stag te binden met de onderkant ongeveer 5 mm boven het punt waar de staaldraad in de aangewalste terminal verdwijnt, en de duimstok aan de bovenkant met tape goed te bevestigen. Nu worden de spanschroeven van bak- en stuurboord vanuit de handvast positie beurtelings evenveel slagen aangedraaid. Door de toenemende spanning zal de staaldraad gaan rekken, waarbij het stuk langs de duimstok dus langer wordt dan twee meter. De onderkant van de duimstok gaat dus omhoog t.o.v. de bovenkant van de terminal. In het geval van 5 % belasting, moet de afstand tussen de onderkant van de duimstok en de bovenkant van de walsterminal 1 mm toenemen bij gebruik van 1x19 draad en 0,95 mm in het geval van Dyform. Dat wil dus zeggen dat voor 15 % belasting de 1x19 draad 3 mm langer wordt. Uiteraard is dit pas bereikt nadat zowel het bakboord als het stuurboord stag beurtelings een paar slagen zijn aangedraaid. Als je alles aan één kant zou willen doen trek je de mast alleen maar krom, zonder de eindspanning

Techniek & Vaarpraktijk

Teak

Handig

Tips voor teak en huid n het voorjaar is het weer tijd om alle groene aanslag van teakhout te verwijderen, een vervelende klus. Sinds vorig jaar is het bij ons een stuk simpeler, goedkoper en milieuvriendelijker geworden. Bij droog weer toepassen.

Je neemt een bakje, vult dat met schoonmaakazijn van de supermarkt Lidia Roesink of Kruidvat en met een 50 mm kwast smeer je het teak in. Niet boenen, niet alles onder spuiten, niet wrijven, alleen inkwasten, 24 uur wachten …. en schoon is het teak. Bij nat weer zie je soms nog een mosje wat toevallig wél tegen azijn kan. Een kniesoor die daarop let. Onze buren in de haven van Zierikzee vroegen ons hoe we dat teak toch zo schoon hadden gekregen en hadden een retourtip. Zij wassen in het voorjaar de huid van hun HR-40 af en wrijven er dan met een doek pure vloeibare groene zeep op in plaats van was. Niet uitwrijven, alleen zo nodig in de loop van het seizoen bij o.a. de loosgaten wat bijwerken. Gaan we uitproberen!

Kuipverlichting

ierbij een paar foto’s van een heel handige kuipverlichting met 24 witte LED’s die op vier penlight batterijen een verrassend goede verlichting oplevert.

Het handige aan het ding is dat je het simpel aan een draadje kan ophangen aan bijv. de giek en dat het snoerloos is, wat wel erg prettig is. De afmeting met Leo van Leeuwen de grootte van een schotel laat het ding ook gemakkelijk opbergen. Het is oorspronkelijk bedoeld als verlichting bij het kamperen maar is supergeschikt voor op de boot. Ik kocht het ding bij Blokker en het kost zegge en schrijven Euro 2,50! Dat is dus helemaal niets voor zo’n verlichte vliegende schotel. Dus wat Led-je?

Techniek & Vaarpraktijk ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Techniek & Vaarpraktijk

Sneller accu's laden Hoe laad je je accu’s veel sneller? De oplossing van een laadprobleem op de Rosa was vooral een andere regelaar op de dynamo.

en ander schip betekent nieuwe klussen. Het op de motor opladen van half lege accu’s van de Rosa duurde minstens een uur of vier. Dat vonden we te lang: na een nachtje doorzeilen of een paar nachten op een anker wil je niet lang motoren, alleen om de accu’s op te laden. Dit is nu opgelost met twee veranderingen: de 35 Ampère dynamo is vervangen door een van 70 Ampère en, het Arend Jan Klinkhamer belangrijkste, een driefase laadstroomregelaar zorgt er nu voor dat er langere tijd een grote laadstroom loopt. We laden nu bij stationair toerental al 50 A!

meer tijdwinst op dan alleen een zwaardere dynamo. Er zijn nu dynamoregelaars die net als de moderne walstroomacculader in drie fases laden: bulk (met maximale stroom laden naar 80%), absorptie (met vaste spanning naar 100%) en float (bij lagere spanning op peil houden). Je moet de standaard regelaar dan demonteren en vervangen door een externe; fabrikanten zijn onder andere Mastervolt, Sterling, Ample en Balmar. Ik heb gekozen voor een Mastervolt AlphaPro omdat ik van onze ‘verenigingselektricien’ Pieter Stoelinga wist dat verschillende schippers in de PZV daarover erg tevreden waren. Je moet de oude regelaar demonteren en de veldwikkeling van de dynamo laten isoleren van aarde, door een koolborstelhouder te vervangen. Elk dynamobedrijf kan dat voor je doen. Ze hebben ook de poelieschijf voor me overgezet. Je sluit dan de regelaar volgens de handleiding met vier draadjes aan op de dynamo. De regelaar laat met een paar ledjes zien in welke fase er wordt geladen, daarom zit deze in het zicht op ons (ook nieuwe) elektriciteitspaneel (het zwarte blok op de foto rechtsboven). Op het paneel zitten ook de monitor voor de lichtaccu, voltmetertjes, de 220V schakelaars en de bediening van de lader/omvormer.

Dynamo De maximale grootte van de dynamo volgt uit de accucapaciteit: getalsmatig 20-25 % van de accucapaciteit in Ah. Bij de bouw van het schip in 1985 was 100 of 150 Ampère-uur (Ah) normaal, dus een 35 A dynamo was toen ruim voldoende. We hebben nu 360 Ah, een goede dynamogrootte is dus 70 à 90 A. Vervangen van de dynamo is dan eenvoudig: je meet de bevestiging op en je zoekt een nieuwe uit bij een servicebedrijf voor dynamo’s en startmotoren. Een stuk goedkoper dan bij de watersporthandel.

Naast de dynamoregelaar zijn de accu’s ook aangesloten op de walstroomlader. Deze twee regelaars moeten zo worden gecombineerd dat ze elkaar niet beïnvloeden (zie schema). Meestal heb je al een diodebrug om de startaccu en de lichtaccu te scheiden. Omdat de walstroomlader een apart geregelde uitgang voor de startaccu heeft, is deze achter de diodes aangesloten.

Regelaar Alleen maar een zwaardere dynamo monteren is niet voldoende; de laadstroomregelaar is het belangrijkste. De gangbare regelaar op de dynamo is afgeleid uit de autoindustrie en brengt de laadstroom al heel snel terug, veel te snel voor een zeilboot. Daardoor wordt de capaciteit van je dynamo onderbenut en heb je veel meer tijd nodig voor het laden dan met een andere manier van regelen mogelijk is. Vaak levert een nieuwe regelaar

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Resultaat We zijn zeer tevreden, de accu’s zijn nu in een paar uur op peil. Bij koud starten is de dynamo geen belasting, want er zit een soft-start slimmigheid in waardoor de dynamo pas stroom gaat leveren (en dus de motor gaat belasten) als de motor loopt. Conclusie: als je sneller wilt laden, overweeg een andere regelaar. Een zwaardere dynamo kan altijd nog.

Techniek & Vaarpraktijk

Combineren met walstroom

►

Techniek & Vaarpraktijk

Principeschema dynamoaansluiting

Wij blijven lussen O

►

Mijn schip heeft ook een middenkuip en de reden dat ik de methode van Henri Boetzkes niet wilde gebruiken is dat in België en Frankrijk de sluizen vrijwel direct helemaal worden open gezet. Verval en rijzing verlopen in de wildwatersluis zo snel dat je niet met extra lijnen kunt gaan werken. Bovendien moet vaak de motor verplicht uit in de sluis. Aan de beide voorzijden van het schip heb ik een dikke peervormige stootwil gehangen, die met de normale stootwillen

het schip prima in evenwicht houden tijdens de schutting. Ik heb na ruim 1000 km varen geen enkele kras opgelopen, dankzij de ‘lus van Thomas’, dus zo ongelovig is hij toch niet. Een tweede toepassing is een ‘Franse lus’. In Calvi op Corsica kwam ik aan met windkracht zes en geen plaats in de haven. Buiten in open water moest verplicht aan boeien worden afgemeerd tot de volgende dag. Ik kreeg het afmeren in deze omstandigheden van veel wind en golven alleen niet klaar en er was geen hulp (’s morgens om 9.00 uur). Er kwam op dat moment nog een andere zeilboot, ook solovarend, binnen. Een goede 40-voeter die met de volgende voortreffelijke truc alleen ging afmeren. Wederom midscheeps aanvaren naar de boei en dezelfde lijn, die je ook gebruikt voor de sluizen nu in een grote lus om de boei gooien, rustig strak trekken en meteen beleggen op de (middenkikker) Je hebt dan alle tijd om de juiste lijnen door het oog van de boei te halen en verder te beleggen. Bovendien kun je er midscheeps goed bij. De eerste keer lukte het bij mij niet, omdat de lijn die ik gebruikte bleef drijven. Maar een andere, zinkende lijn gaf geen problemen. Op de laatste tocht naar Engeland hebben wij in de Londense haven geoefend om te laten zien hoe het werkt, omdat we midden in de nacht zouden aankomen in Sheerness en daar aan de boeien zouden gaan liggen. Wij zijn echter ’s nachts rechtstreeks naar Oostende doorgevaren. Tijdens mijn verblijf in Frankrijk heb ik vaak alleen afgemeerd aan de boeien en ben geweldig blij deze ‘Franse lus’ van een Fransoos te hebben geleerd. Wij hebben elkaar later aan de wal nog getroffen en heb hem uiteraard met een drankje en van harte bedankt.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Techniek & Vaarpraktijk

p mijn solotocht via de kanalen en rivieren naar ZuidFrankrijk heb ik in de ruim 200 sluizen ook de ‘lus van Thomas’ gehanteerd, zij het dat ik altijd alleen de middenkikker heb gebruikt en de lijn om de sluisbolder of trapsport heb geslagen in dubbele lus om makkelijk te kunnen wisselen bij het rijzen of dalen tijdens het schutten. Ook uiteraard altijd aanvarend afgestopt en tijdens het Jan Otten schutten vastgehouden via de kikker. Omdat mijn schip niet over een kikker op het middenschip beschikte heb ik op de genuarail een extra verplaatsbare kikker en leioog gemonteerd. Als je tijdens het schutten de lijn kort en strak houdt, gaat het schutten perfect met één lijn.

6e Lustrum: Toen & Toeko Het hele seizoen aan de slag met lustrumthema.

it jaar vieren we met z’n allen het zesde lustrum van de PZV. Met de lustrumcommissie bedenken we pro-jecten om hier gedurende het hele zeilseizoen aandacht aan te besteden. We hopen dat die plannen jullie inspireren om mee te doen. Meer over alle mogelijke manieren waarop PZV-leden kunnen inhaken lees je in de andere artikelen op deze lustrumpagina’s.

1990

1995

Op 2 en 3 oktober sluiten we dit zesde lustrum af met een feestelijk lustrumweekend in Muiden. Het hoogtepunt wordt een spetterend feest op zaterdagavond. We verblijven daar ‘op stand’ in de Sociëteit van de Koninklijke Nederlandsche Zeil- en Roeivereeniging.

Petra de Jong

Naast het feest organiseren we in dat weekend nog verschillende andere activiteiten. We zorgen voor een programma dat voor jong en oud aantrekkelijk is. De omgeving van Muiden biedt mogelijkheden voor allerlei nautische en toeristische verkenningen. Het lustrumweekend staat open voor leden en hun partners. We hopen dat jullie met z’n allen, en met boot, naar Muiden komen. Met de KNZ&RV zijn we in onderhandeling over een schappelijk tarief voor de schepen die een week van te voren naar Muiden gebracht worden.

2000

Thema Als thema voor dit lustrum hebben we gekozen voor "Over Spiegel en Boeg". Over de ‘spiegel’ blikken we 30 jaar terug. In dat kader willen we de Ramsgatevloot van het eerste PZV-levensjaar weer bij elkaar brengen. Zo kunnen we met z’n allen zien hoe dat er toen uit zag.

2005

En over de ‘boeg’ blikken we vooruit. Wat gaan de komende jaren ons brengen, als zeezeilers? Wij zeilers willen blijven genieten van de zee en haar schoonheid. De berichten over vervuiling van de zeeën, en dan in het bijzonder de vervuiling door plastic, baren ons grote zorgen. Daar moeten we met driehonderd intelligente en maatschappelijk betrokken leden toch een positieve wending aan kunnen geven! Als zeezeilers moeten wij onze verantwoordelijkheid nemen. Wat is er over 30 jaar over van de ‘plastic’ schepen waar we nu zoveel plezier mee beleven? Een grote afvalberg waar we ons geen raad mee weten? Het antwoord daarop hebben we nog niet, maar we gaan er naar op zoek. We doen een beroep op jullie om ons daarbij te helpen. Zodat onze ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

& Toekomst met slotfeest in Muiden kinderen en kleinkinderen over 30 jaar ook nog van het zeezeilen, de zee en haar schoonheid kunnen genieten.

Inschrijving Om tijdig afspraken te kunnen maken zal de inschrijving voor het lustrumweekend al dit voorjaar plaatsvinden. De inschrijving sluit (uitzonderingen daargelaten) begin van de zomer. Jullie worden op de gebruikelijke manier geïnformeerd over de inschrijving.

Samenstelling Lustrumcommissie Petra de Jong (vz.) Maarten van Herk (pm.) Moniek Mol-Stallaert Henne Pauli Marielouise Teklenburg Ben Visser

petra-de-jong@hotmail.com vanherkmaarten@kpnmail.nl info@tastit.nl info@hennepauli.nl marielouise.tekelenburg@iae.nl ben.visser@botenexpert.nl

Lustrumsponsors gezocht

e Lustrumcommissie is naarstig op zoek naar extra budget waardoor het mogelijk wordt een super lustrumweekend aan te bieden. Aan de ene kant willen we in het programma kwaliteit bieden en aan de andere kant zoeken we sponsoring om de persoonlijke bijdrage van de deelnemers laag te houden. We vragen daarom aan alle leden of ze in hun eigen netwerk willen zoeken naar potentiële sponsoren die we samen kunnen benaderen. Je hoeft dit dus niet alleen te doen: de leden van de lustrumcommissie helpen hier graag bij. Als er goede contacten zijn met bedrijven in of rond Muiden is dat mogelijk een extra stimulans om deze bedrijven te betrekken bij ons 6e lustrumfeest dat in hun eigen ‘achtertuin’ plaatsvindt. Laat het PZV-verenigingsgevoel spreken. Als je een mogelijke sponsor weet, neem dan contact op met een van de leden van de lustrumcommissie!

Petra de Jong, voorzitter Lustrumcommissie

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

6e Lustrum: Toen & Toekomst ��

��

�

��

�

��

�

�� Sikkes de Vries ��

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

ekomst met slotfeest in Muiden Pioniers uit het verleden

oor het 30-jarig PZV-bestaan hebben we het ludieke idee opgevat om in het kader van het lustrumthema ‘Over spiegel (hoe het begon) en boeg (kijkend naar de toekomst)’, de PZV Ramsgatevloot uit 1980 opnieuw bij elkaar te brengen. Een waanzinnig idee? Dat zal van het enthousiasme van onze leden afhangen. We gaan tot 1 september van dit jaar een spel spelen genaamd: ‘Zoek de boten van de Ramsgate vloot uit 1980’. Van een paar boten weten we dat ze nog steeds op het water actief zijn, een of twee zijn zelfs nog in de dezelfde handen. Van heel veel anderen weten we dat totaal niet. Bestaan ze nog wel? Wie is nu de eigenaar? Zijn ze nog in Nederland? Welke thuishaven heeft de boot nu? Wat is de historie tot heden? Welke mooie verhalen weet de schipper over die 30 jaar te vertellen? De grootste uitdaging zal uiteindelijk zijn om de eigenaren (van de boten die we kunnen achterhalen) zo enthousiast en gek te maken dat ze bereid zijn om ons 6e lustrumfeest op te komen luisteren met de aanwezigheid van hun boot. Dan moet er natuurlijk ook nog gezeild worden…

Sherlock Holmes’competitie

Om dit te alles te achterhalen en daarna te organiseren roepen we de hulp in van alle PZV-leden met een Sherlock Holmes-neus en een informantennetwerk. Daar gaan we zoals gezegd een spelelement aan toevoegen: o Elke goede bruikbare tip belonen we met 15 punten. o Elke directe aanlevering van huidige eigenaar van een van deze boten belonen we met 50 punten. o Iemand die er ook nog voor zorgt dat hij een eigenaar van een van deze boten zo enthousiast maakt dat die met zijn boot naar het lustrumfeest komt, belonen we met 30 bonuspunten.

o Als het echt onmogelijk blijkt om bepaalde boten te vinden, of om ze naar het lustrumfeest te krijgen gaan we op zoek naar zusterschepen. Daar zijn dan ook weer punten voor te verdienen. De speurders met de meeste punten zetten we op het lustrumfeest in het PZV-zonnetje. Wat dat inhoudt houden we nog even geheim. In ons verenigingsblad Zeezeilen zullen we in de volgende twee nummers de scores en bereikte successen breeduit met jullie delen. De puntentelling van ‘Zoek de boten van de Ramsgatevloot uit 1980’ zullen we samenvoegen met de puntentelling van ons andere project ‘Plastic soep, daar zouden meer mensen wat aan moeten doen!’. Zaken die tussentijds het melden waard zijn zullen we in een Lustrum Nieuwsbrief per mail en via de PZV-website verspreiden.

De botenlijst van 1980

Hoe zag de vloot van toen er ook al weer uit? Daar hebben we (met dank aan Arend Jan) al wat onderzoek naar gedaan. Bijgaande tabel zal als basis voor ieders speurtocht dienen. Een hele lijst met boten waar alleen ‘Den Bloaser’ nog steeds een bekende naam van is (en de eigenaar des te meer). Het betreft hier overigens wel een voorgangster van de huidige Bloaser. Waar zijn deze boten gebleven??? De lustrumcommissie hoopt dat er een ware klopjacht zal ontstaan om deze vragen te beantwoorden en oude glorie op 2 en 3 oktober 2010 te laten herleven! Vind je het leuker om dit samen met anderen te doen, vorm dan een team. Daarmee kun je de puntentelling bundelen en dat maakt het alleen maar leuker. Hoe meer competitie hoe spannender en uitdagender het gaat worden. Alle inzendingen in het kader van dit ‘Zoek naar alle boten van de Ramsgate vloot uit 1980’-spel graag sturen naar ben.visser@botenexpert.nl.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

6e Lustrum 2010 – Voor een Drijvend plastic is het topje van een gifbelt

at drijft daar? Je staat weer helemaal op scherp als je zo’n gekleurd puntje in het vizier krijgt. Een balk? ’t Zal toch geen container zijn? En tot je opluchting is het dan een plastic kratje of een badeendje. Lekker laten drijven toch? Nee dus. Al dat plastic vergiftigt onze zeeën, onze zeedieren en straks onze kinderen. Langzamerhand komen we er achter hoe erg onze Noordzee aan het vervuilen is. Misschien hadden we al eens gehoord van de ‘Kunststofarchipel’? Dat is een gebied vol (voornamelijk plastic) zeeafval in het noorden van de Grote Oceaan. Een drijvende plastic soep die een gebied beslaat dat zo groot is als 17 keer de oppervlakte van Nederland. Deze enorme hoeveelheden plastic zijn door de verschillende zeestromingen bijeen gedreven.

meer dan 100 miljoen ton aan afval bevatten.

Ons vaarwater Moeten PZV-schippers daar de boel gaan redderen? Nou, laten we eerst een kijken hoe het is met het water voor onze eigen deur: de Noordzee, ons vaarwater. Schrik maar goed! Het hele jaar door rijden er vierduizend denkbeeldige vrachtwagens met een laadruimte van twintig kubieke meter naar de Noordzee. En die storten met elkaar naar schatting twintig miljoen kilo afval in de bak water tussen België, Schotland en Noorwegen. Dat van die vrachtwagens is natuurlijk een metafoor. De NRC van 20 juli vorig jaar citeert Jesse Goossens, schrijfster van het boek ‘Plastic Soep’: ‘Nederland is een deltagebied. Alle binnenrivieren, met veel industrie erlangs, komen uit in de Noordzee.’ En Rijkswaterstaat-deskundige Lex Oosterbaan wijst op de Noordzee als drukste scheepvaartsnelweg van de wereld: ‘Op een gebied van anderhalf keer Nederland zijn er 260.000 scheepvaartbewegingen per jaar.’ Zeiler en klokkenluider Charles Moore, de man die de kunststofarchipel ontdekt heeft, schat dat 80 procent van het afval afkomstig is van het vasteland en 20 procent van schepen. Van die twintig miljoen kilo afval die jaarlijks de Noordzee in gaat, zinkt 70 procent, 15 procent blijft drijven en 15 procent spoelt aan land, zegt Waterstaatman Oosterbaan. Die laatste 15 procent is wat de meeste Nederlanders tijdens een strandwandeling van de zeevervuiling zien, en dat is al niet weinig. In de recent vertoonde TV-documentaire ‘De Snelweg Noordzee’ (een productie van Omroep Fryslan) stelde een andere medewerker van Rijkswaterstaat, dat er per kilometer strand per dag 8 kilo vuil aanspoelt.

Zo’n samenstel van stromingen worden ook wel ‘gyre’ genoemd: een ringvormige zeestroom van grote omvang. Op de Grote Oceaan heb je twee van die gyres. Waarschijnlijk bestaat de Kunststofarchipel dan ook uit twee onderling verbonden gebieden: de Westelijke Vuilnisbelt en de Oostelijke Vuilnisbelt. Volgens schattingen, onder andere van de VS-organisatie NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), zou dit gebied mogelijk

Gifkorrels Klinkt dat alarmerend? Dan komt nu het ergste: het zichtbare en drijvende vuil is het minst schadelijk. Het spul dat ónder water verdwijnt is de tijdbom. De 70 procent die onder water verdwijnt valt uiteindelijk door fotodegradatie in kleine rijstkorrels uiteen, die nooit biologisch afgebroken worden. Deze korrels verbinden zich met veel gifstoffen zoals PCB’s die in het water terecht zijn gekomen. Dit is de echte ‘plastic soep’ die nu een ernstig milieuprobleem gaat vormen. De drijvende plasticdeeltjes lijken sterk op zoöplankton, waardoor ze vaak worden opgegeten door kwallen. Zo komt dit microplastic en de gifstoffen via kleine en grotere zeedieren terecht in de voedselketen. Tinka Murk, hoogleraar milieutoxicologie aan de Universiteit van Wageningen en verbonden aan het instituut voor zeeonderzoek IMARES waarschuwt: ‘Deze gifstoffen hopen zich op in het vet van vissen, zeehonden en mensen en hun ongeboren kinderen’. In de Grote Oceaan is bij een onderzoek in 2001 gebleken dat de concentratie plasticdeeltjes in de kunststofarchipel groter bleek te zijn dan de concentratie zoöplankton. Alle hens aan dek!! Op zee drijvend zwerfvuil leidt niet alleen tot verstikking van zeevogels en zeezoogdieren. Vreemd genoeg zijn er ook vele dieren die zwerfvuil opeten. Onverteerbare plastic kan zich

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

oor een Schone Toekomst

ophopen in de maag. Noordse Stormvogels behoren wat dat betreft tot de kampioenen. Uit onderzoek van de Nederlandse Zeevogel Groep in de periode 1982-85 bleek destijds al meer dan 90 procent van de stormvogels op de Noordzee met plastic in de maag rond te vliegen (gemiddeld zo’n 12 stukjes per vogel). In 1996 – 2000 is opnieuw onderzoek gedaan. Het percentage vogels met plastic in de maag bleek te zijn opgelopen tot zo’n 98 procent van de dieren, waarbij het aantal stukjes per vogel was opgelopen tot over de 30 Dit onderzoek is gerealiseerd met hulp van een Europees project dat het zwerfvuilprobleem op de Noordzee wil terugdringen. Dit project, SAVE THE NORTH SEA (www.savethenorthsea.com) wordt mede gefinancierd door het EU-programma voor de Noordzee.

de oren krabben als zij deze plastic-soep-ellende tot zich laten doordringen. Natuurlijk vieren we feest tijdens ons lustrum, maar we kunnen dat combineren met allerlei initiatieven om Nederlanders bewust te maken van het groeiende probleem voor hun kust. o Wat dragen we zelf bij aan deze plastic soep? Zeilers varen nu merendeel in plastic (polyester) schepen. HISWA wil in Zeeland een proef gaan nemen met een soort retoursysteem van afgedankte polyester rompen. Denk erover mee! (Hiswa, Jeroen van den Heuvel) Plastic afval kunnen we gescheiden aanbieden (Actie Plastic Hero, www.plasticheroes.nl) o De Rotterdamse architect Rudolph Eilander heeft een denktank van ingenieurs gevormd voor het probleem op de Grote Oceaan. Eilander heeft een ontwerp gemaakt voor een drijvend roboteiland (zie foto) dat met windenergie het plastic en de plastic soep op grote schaal kan zuiveren (www.plasticisland.org). Hij zoekt experts die willen meedenken over onder meer de aerodynamica van de vliegers en zeilen op de roboteilanden. Mooie kluif voor Philipstechnici toch? o We kunnen ons aansluiten bij de overkoepelende instantie die actie voert tegen de vervuiling van de Noordzee: Act Global (www.actglobal.nl). Ook is er een klein project van enkele kustgemeenten verenigd in het Europese orgaan KIMO in samenwerking met zeevissers ‘Fishing for Litter’ (lees erover op www.pvis.nl )

Lustrumproject Er zijn natuurlijk heel veel mogelijkheden om met de verschillende PZV-zomeractiviteiten in te haken op onze Lustrum-actie ‘Plastic soep, daar zouden meer mensen wat aan moeten doen!’ o Bij het strandzeilen kunnen we aangespoeld afval verzamelen (Sailing for Litter) en aan de omstander flyers uitdelen over de plastic soep. o Bij de Ramsgatereis kunnen we het gevonden plastic aan onze boot hangen en inleveren bij de respectieve kustgemeenten. Mooie actie op de kade ‘Wie heeft de langste?’ o Bij de tochtvoorbereiding en de weerbijeenkomsten kunnen we ons verdiepen in de werking van de ringstromen en de heersende winden op de oceanen en de invloed daarvan op de afvalconcentraties. Met sprekers van IMARES (Jan.vanFranek er@wur.nl). of de schrijfster van het boek Plastic Soep, Jesse Goossens (www.jessegoossens.nl) erbij? o En bij de lustrumbijeenkomst een gezamenlijk creatief kunstwerk maken van plastic afval voor mooie persfoto’s???

Plastic soeppunten

Maaginhoud van een op het Nederlandse strand gevonden Noordse Stormvogel, met extreme ophoping van plastic afval. (Foto’s IMARES-onderzoeker J.A. van Franeker).

‘Plastic soep, daar zouden meer mensen wat aan moeten doen!’

Ook wie zich aanmeldt bij de Lustrumcommissie gaat punten verdienen. Wie een initiatief bedenkt en oppakt krijgt 50 punten. Simpelweg meedoen aan een ‘plastic soep’-activiteit levert 15 punten op. Winnen van een prijs (‘de grootste’, ‘de langste’, ‘het meeste’) bij zo’n activiteit nog eens 30 punten. Initiatieven, deelname, en uitslagen (met digitale foto’s) melden bij Henne Pauli, info@hennepauli.nl. De totaaltelling wordt bekend gemaakt op het Lustrumfeest en gaat natuurlijk prijzen opleveren!

Wat kunnen PZV’ers doen? De Lustrumcommissie en het PZVbestuur willen niks opdringen. Maar we kunnen ons voorstellen dat veel van onze leden, hun partners en hun kinderen zich achter

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

EHBO-dag van PZV A-B-C-D

Carla Auer overige EHBO handelingen.

k geloof dat we kunnen spreken van een geslaagde dag. We zouden om 10 uur beginnen, maar een kwartier voor de tijd zat iedereen al klaar in het lokaal waar de dag zou starten. John en Tjeerd, twee ambulanceverpleegkundigen van de GGD Zuidoost Brabant hebben ons de hele dag meegenomen in reanimatie, AED en

We zijn begonnen met de theorie van hart en bloedsomloop, daarna het ABCD verhaal. A= ademweg vrijmaken, B = beademen, C= circulatie(hartmassage) en D = bewustzijn.

AED Ook het verhaal van de AED, de automatische defibrillator, kwam ruim aan bod. De aanwezigheid van dit apparaat wordt met een groene sticker aangegeven op de gebouwen waar deze beschikbaar is. Een eng apparaat maar als je ermee gewerkt heb, merk je hoe praktisch en simpel het in gebruik is. Op zee eigenlijk de enige manier om een hartstilstand te behandelen. Reanimatie wordt gebruikt als overbrugging naar het ziekenhuis, maar de harde conclusie is, dat na een half uur reanimeren het geen zin meer heeft: de patiĂŤnt is overleden.

Oefenen Na deze theorie zijn we in twee groepen uit elkaar gegaan. De ene groep oefende op poppen met mond op mond beademing, hartmassage en de AED. De andere groep oefende met het aanleggen van verbanden, mitella en stabiele zijligging etc.

Op zee creatief Een prima lunch en daarna wisselen van lokaal en trainer. Er is hard en gemotiveerd gewerkt door iedereen en de reacties waren zeer positief. Veel vragen tussendoor aan de trainers die door hun ervaring de theorie en de praktijk goed met elkaar konden verbinden. Vooral wat te doen na een klap met de giek tegen het hoofd kwam ruim aan bod. EHBO op het land is toch anders dan op zee. Daar hadden de trainers zeker oog voor. Hoe versleep je een bewusteloze persoon door een gangboord of hoe behandel je een botbreuk op een stampend schip? Op zee is het zaak om creatief te zijn en je verstand te gebruiken (en soms snel de kustwacht op te roepen). Met de vandaag verkregen inzichten zullen we zeker sneller en mogelijk betere keuzes gaan maken.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

VOORZITSTER VRIJKOPEN Met Rolien naar Vlieland

Lawaai en Limburg Na een leuke dag op Vlieland, ledenwerving met als resultaat twee nieuwe leden, en een bezoek aan het kampvuur werd het helaas tijd om weer terug te gaan naar onze boten. Het was nog niet het einde van de avond. Na enkele borrels en daarop commentaar van de buren dat we teveel lawaai maakten ging op het einde van de avond ieder zijn eigen weg. Manfred Paradiek had moeite om zijn boot terug te vinden. Hij benaderde diverse mensen, maar die verstonden helaas geen Limburgs. En om op het einde van zo’n avond over te schakelen op het Nederlands was te veel gevraagd.

Marechaussee

Marlène Jakobs

Loud van Kessel

e willen, als leden van de PZV en deelnemers aan het waddenweekend 2009, toch nog iets kwijt over de nieuwe voorzitster van PZV. We hadden ons opgegeven, voor het eerst met ons eigen schip, om deel te nemen aan het waddenweekend. Er waren twee opstappers bij ons ingedeeld: Bianca Witzen Geijsbeek en Mathy Meulendijks.

’s Morgens gingen we weer op weg, terug naar het zoete water. Maar onze mooie zeiltrip werd onderbroken door een bezoek van de Marechaussee. De Marechaussee kwam midden op het wad aan boord voor identiteitscontrole. Rolien suggereerde dat Mathy misschien nog enkele openstaande boetes kon hebben. Maar nee hoor. Na contact met het hoofdkantoor werd gevraagd: “Wie is Rolien Lucassen???”

Enkele dagen vóór vertrek naar Vlieland, kregen alle deelnemende schepen een mail of iemand nog een plekje had voor enkele deelnemers (vanwege het weer had één deelnemend schip afgehaakt). We dachten, een voorzitster aan boord kan nooit kwaad, dus we hebben de telefoon in de hand genomen en Rolien Lucassen gebeld met de mededeling dat zij bij ons aan boord kon komen. Toen was er nog niks dat op een crimineel verleden wees… De heenweg ging prima. Het was mooi weer, Bianca en Mathy verzorgden de zeilactiviteiten. Rolien en Loud zorgden voor een mooi teakdek. Marlène zorgde voor de inwendige mens. Geen vuiltje aan de lucht.

... en jawel hoor:

► 26

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Striptease Onze voorzitster had nog een openstaande bekeuring uit 2007. Ze denkt nog aan een grapje. Heeft Alexander hier iets mee te maken?? Zijn de twee mannen lid van de Chippendales of is het toch echt de Marechaussee? Wanneer beginnen ze met de stripteaseact?? Rolien kon zich uiteraard niets herinneren over een openstaande bekeuring. Het betrof een bekeuring, uitgegeven door Rijkswaterstaat. Mogen zij ook al bekeuringen uitdelen??

Bianca in de bres Rolien had de bekeuring nooit ontvangen. De bekeuring moest onmiddellijk betaald worden of ze moest mee. Zeven dagen in hechtenis, onze vereniging zeven dagen zonder voorzitster. Geld pinnen kon niet op het water, dus er moest contant betaald worden. Bianca kon het toch niet verkroppen dat ze Rolien mee zouden nemen, dus zij sprong in de bres. Voor een boete van rond de 150 euro, werden we gedurende een half uur begeleid door twee mannen van de Marechaussee, gevolgd door een speedboot van de Marechaussee en gevolgd door een schip van de Kustwacht.

Eind bijna goed Dus leden van de PZV, denk goed na voordat je de voorzitster aan boord neemt. PS: Volgens Rolien is de boete inmiddels teruggedraaid, maar moet ze het geld nog ontvangen. Er is namelijk nog steeds niet geregistreerd dat zij op 20 september 2009, midden op de Waddenzee, betaald heeft.

EEN WEGPIRAAT op de Waddenzee

Bureaucratie

an techniek heb ik niet zoveel verstand, dus daar kan ik jullie niet zoveel over vertellen. Wel heb ik inmiddels redelijk wat ervaring met de Koninklijke Marechaussee (KMAR), de Korps Landelijke Politiediensten (KLPD), het Openbaar Ministerie (OM) en het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB). Dat allemaal naar aanleiding van een identiteitscontrole op de Waddenzee. Ik hoop door mijn ervaring te delen, dat iemand in de toekomst wellicht hier zijn voordeel mee kan doen of op zijn minst met minder rompslomp en bureaucratie te maken krijgt.

Bezaanmeisje Het Waddenweekend van PZV heb ik aan boord van de Rafiki doorgebracht. Oorspronkelijk was ik ingedeeld bij Arie Visser aan boord, maar vanwege het weer besloot hij om zijn schip in Bruinisse te laten liggen en niet deel te nemen aan het Waddenweekend. Tot mijn verrassing en blijdschap werd ik door de zeer gastvrije schippers van de Rafiki, Marlène Jacobs en Loud van Kessel, uitgenodigd het weekend bij hen aan boord door te brengen. ‘We hebben ruimte genoeg!’ En dat klopt. De Rafiki is een zeer robuust en kitsgetuigd schip van Zweedse makelij. Een Aphrodite 42. Mijn functie aan boord was ‘bezaanmeisje’. Een rol waarin ik mij zeer goed thuis voel.

Stoïcijns aan het roer

►

Na een fantastisch kampvuur op de Vliehors op de zaterdagavond vertrokken we op zondag 20 september 2009 terug naar het vasteland. Net na het ronden van de Richel hebben we de

zeilen gezet en genoten we van een heerlijke halfwindse koers naar Harlingen. Met in het grootzeil een Engels zeilnummer en in de top van de achterste mast een Nederlandse vlag trokken we aandacht van de Kustwacht. Drie mannen in een snelle RIB werden erop uit gestuurd om polshoogte te nemen. ‘Natuurlijk mogen jullie aan boord komen! Mathy heb je soms nog openstaande boetes?’, riep ik nog vrolijk. Van alle bemanningsleden werd het identiteitsbewijs gevraagd. Mathy werd als eerste gecontroleerd. Code 1000 is blijkbaar positief en Mathy mag blijven. Bij mijn rijbewijs werd het geen code 1000. Mijn gegevens worden uitvoerig gecontroleerd en mijn naam en geboortedatum wel tweemaal gecheckt. Dat is niet best, dat voel ik aan mijn water, maar stoïcijns blijf ik aan het roer staan. De functie die ik tijdelijk even invul ter afwisseling van het hijsen en strijken van de bezaan. Maar eens even afwachten waar dit naartoe gaat.

Wit busje De woordvoerder van de twee stoere mannen, zo mag ik deze woeste zeebonken in hun drijfpakken toch wel noemen, zegt dat er op mijn naam nog een boete openstaat. Nog steeds dacht ik dat het een grap was. Annemieke had me al gewaarschuwd dat ik voor mijn aanstaande huwelijk nog wel een keer wat kon verwachten. Goed geregeld zeg ik! Ik zag het al voor me, twee strippende kerels. Ha. Zelfs bij het opnoemen van een of ander nummerbord, gaat er nog geen belletje rinkelen. Of toch wel? Ja, wacht eens even. Ik heb ooit eens een huurauto gehad en daarmee ben ik inderdaad eens staande gehouden door een wit busje van Rijkswaterstaat. Geen idee dat dit soort mannen ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

bevoegd zijn om mensen op de snelweg staande te houden. Als buitengewoon opsporingsambtenaar blijk je, bij navraag bij de betreffende chagrijnige ambtenaar, over die bevoegdheid te beschikken. De boete heb ik nooit ontvangen en zelf bellen om te vragen waar die bleef kwam gewoonweg niet bij mij op.

Zeven dagen hechtenis Schipper Loud vraagt belangstellend of ik misschien de grenzen van de tippelzone heb genegeerd. We komen niet meer bij en ook de heren kunnen er wel mee lachen. Ze geven aan dat het een boete van honderd en vijfenvijftig euro en drieënzestig eurocent betreft en dat dit bedrag ter plekke voldaan moet worden. Onnozel vraag ik of ik dat kan pinnen. ‘Nee mevrouw, dat kan niet.’ Wat zou er gebeuren als onze opstapper niet kan betalen vraagt schipper Loud zich hardop af. Daar hebben de heren bij navraag op het moederschip, de RIB vaart op een korte afstand naast de boot en de grote boot van de Kustwacht vaart op enige afstand achter ons, een antwoord op. ‘Dan moet u met ons mee’, zeiden ze. ‘Dan moet ik mee!’, zeg ik onverschrokken. De heren schrikken daar wel van. Ze leggen uit dat ze me niet begeleiden naar de vaste wal om te gaan pinnen, maar dat ze me dan in hechtenis moeten nemen. Zeven dagen zijn blijkbaar equivalent aan dit vergrijp. Poeh. Dat is ook niet helemaal de bedoeling. Althans dat leek me destijds niet de moeite waard. Achteraf denk ik daar misschien anders over.

Grote boot op de achtergrond Nadat Bianca mij honderd en vijftig euro voorschiet, waarvoor nog hartelijk bedankt, leg ik zelf nog een tien eurobiljet bij. De rest is voor de fooienpot. Dat mogen de heren niet aannemen, ook niet voor de personeelsvereniging of zoiets dergelijks. Ik moet gepast betalen. Het is niet te geloven. Mathy geeft me vijf euro en de laatste drieënzestig eurocent wil ik toch echt zelf betalen. Anders voel ik me helemaal een klaploper. Uit de onderste regionen van mijn damesportemonnee duikel ik een muntje van vijftig eurocent, een muntje van tien eurocent, een muntje van twee eurocent en tot slot een muntje van een eurocent op. Kijk eens heren, hier hebben jullie het bedrag helemaal gepast. Ze schrijven me een kwitantie uit en raden mij aan deze goed te bewaren. Zo gezegd, zo gedaan. En dat blijkt achteraf een heel goede tip. Na een fotoshoot met beide heren en de RIB en de grote boot op de achtergrond, nemen de heren afscheid en trekken zich terug. We hebben nadien nog hartelijk gelachen en natuurlijk heb ik me bij een aantal schepen moeten verantwoorden. Een criminele voorzitter, dat is natuurlijk onderwerp van gesprek. Hè Franka!

CJIB Ik dacht dat hiermee de kous af was. Ik had me nog wel voorgenomen om nog eens even na te vragen bij het CJIB wat nu de oorzaak was van het feit dat ik deze boete nooit ontvangen heb. Daar ben ik namelijk heel zorgvuldig in en ik heb een geheugen als een olifant. Dit kon er echt niet doorheen geslipt zijn en bovendien sturen ze altijd nog een of twee herinneringen. Tijdens het eindejaarsweekend spreek ik met Rob Dijkstra, schipper van het helaas ongebruikte starten finishschip Seacloud. Hij geeft aan dat de overheid een plicht heeft om haar burgers goed en binnen een bepaalde tijd te informeren en als zij daarin heeft verzuimd kan het zelfs zo zijn dat de boete van rechtswege komt te vervallen. Mijn interesse is gewekt. De boete dateert namelijk uit 2007 en dat zou de periode van 12 maanden overschrijden. Nu wil ik weten hoe het zit. Bij thuiskomst bel ik met het CJIB. Het valt niet mee om deze boete te traceren. Het is natuurlijk ook 28

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

een niet-alledaags verhaal. Na de nodige minuten in de wachtstand blijkt mijn boete boven water. Al snel proef ik uit het telefoongesprek dat er iets niet in de haak is. De boete blijkt destijds naar een verkeerd adres te zijn gestuurd. De straatnaam en huisnummer kloppen, maar de postcode en woonplaats zijn niet correct. Maar er zou een adresverificatie zijn uitgevoerd, dat is namelijk onderdeel van de procedure, zo vertelt deze hulpvaardige dame mij. Als ze dat hadden gedaan waren ze er direct achter gekomen dat het adres niet juist was. Ik sta als rechtschapen Nederlands burger natuurlijk (al jaren) ingeschreven bij de gemeente waar ik woonachtig ben. Op advies van deze medewerker van het CJIB, die ook aanvoelt dat dit niet helemaal pluis is, teken ik een termijnoverschrijdend bezwaar aan. Termijnoverschrijdend, omdat ik niet op de hoogte was van de boete en omdat ik dus niet in staat was om tijdig bezwaar aan te tekenen.

OM Dit bezwaar wordt door het OM weggewuifd omdat ik niet binnen de rechtsgeldige termijn heb gereageerd. Goh! Maar, geen zorgen, ik kan beroep aantekenen tegen deze beslissing. Drie keer raden wat ik gedaan heb. Nadat mijn beroepschrift is ontvangen, krijg ik een brief dat dit pas in behandeling wordt genomen als ik betaald heb. Ik had toch een kopie van de kwitantie bijgevoegd? Ja, maar er wordt pas inhoudelijk naar het dossier gekeken als er betaald is. De tijd die de KMAR nodig heeft om het ontvangen contante geld administratief te verwerken, heeft natuurlijk tijd nodig.

KMAR Ik besluit niet af te wachten en direct contact op te nemen met de KMAR. Na lang zoeken krijg ik via het Openbaar Ministerie een telefoonnummer in Den Helder. Zij hebben het uitgezocht en er wordt een bevestiging gestuurd naar het Openbaar Ministerie dat ik betaald heb.

OM Eindelijk, mijn dossier wordt in behandeling genomen. Na weken van brieven schrijven, telefoneren en irriteren, neemt er in december een aardig dame contact met mij op en vraagt naar mijn kant van het verhaal. Dat is fijn. Ik kan mijn verhaal kwijt en er is een begrijpend persoon aan de andere kant van de lijn die zich oprecht verontschuldigd namens het Openbaar Ministerie voor de wijze waarop dit dossier tot stand is gekomen. Ze heeft een centimeters dik dossier voor zich op haar bureau liggen en het is haar taak om, voordat dit soort dossiers naar de rechter gaat, te bekijken of rechtsgang voorkomen kan worden. Al snel blijkt dat er inderdaad fouten zijn gemaakt. Ze geeft aan dat de administratieve sancties zonder meer komen te vervallen. Of ik bereid ben de oorspronkelijke boete van vijfentachtig euro te betalen. Ergens twijfel ik nog steeds over de juistheid van de boete. Er wordt namelijk gesproken over een snelheidsovertreding, terwijl ik in mijn beleving ben aangehouden voor het rechts inhalen. Ik stel voor dat ik de boete betaal als het Openbaar Ministerie kan aantonen dat het nummer van het identiteitsbewijs op het proces verbaal overeenkomt met het nummer van mijn identiteitsbewijs. Aangezien ze dat bewijs niet hebben kunnen leveren is de beschikking door het OM vernietigd en ontving ik bericht dat het geld terugbetaald zou worden. Daar werd ik nou vrolijk van. Helaas maar voor korte duur.

CJIB Een aantal weken later ontvang ik van het CJIB bericht dat ik niets

►

terugbetaald krijg omdat ik nooit betaald heb. Om dit lange verhaal af te sluiten en jullie de verdere details te besparen vertel ik jullie dat ik daar nog steeds mee bezig ben.

KMAR De KMAR heeft de administratie namelijk nog steeds niet op orde. Ik zet mijn strijd dus voort en vecht net zo lang tegen deze bureaucratie totdat ik mijn geld terug heb. Daarnaast overweeg

ik nog om mijn kostbare energie te steken in een brief aan de Nederlandse Ombudsman. Ik denk dat ik dat meteen maar ga doen. Dat was het beste zeilers. Ook op zee kun je je vrijheid verliezen, maar dat is toch zeker te overwegen na dit langdurige relaas. Ahoy. Rolien Lucassen

Plannen van Zeevarenden Vrije Vogel − Carel en Mieke Dijkmans

Existence − Peter Chevalier

e Vrije Vogel heeft het plan om ijs en weder dienende, weer naar Zuid-Bretagne te gaan. We schatten dat we ongeveer half juni kunnen vertrekken. Niet eerder, omdat als alles goed gaat, eind mei ons zesde kleinkind verwacht wordt. Dan zijn we midden augustus weer terug, om er op tijd bij te zijn als de Zeeuwse mosselen weer op hun hoogtepunt zijn. Bovendien is het dan meestal mooi weer in onze streken. Het is gezellig als er nog meer schepen die kant op gaan, je komt elkaar altijd wel tegen, en je kan eventueel een stuk met elkaar opvaren. Afgelopen jaar hebben we dat via e-mail en SMS onderweg met de Marot gedaan; was heel gezellig.

lan 2010: in en rond Nederland + CAM race. Plan 2011: mits volledige PZV-bemanning in de drie maanden juni-juliaugustus tegen de klok rond Engeland d.w.z. Brouwershaven – Cherbourg – Scillies – Dublin – Isle of Man – Belfast – Inner Hebrides – Outer Hebrides, plus Orkney en Shetland Islands – Aberdeen – Edinburgh – Newcastle – Hull – Brouwershaven.

Kia Kaha − Joep Vermeulen

ls alles goed gaat, en mijn boot heelhuids de winter is doorgekomen, heb ik het plan om via de staandemastroute, IJsselmeer, Waddenzee, eventueel binnendoor naar Delfzijl te varen. Middels het wantij van eiland naar eiland, van Helgoland naar Brunsbüttel en dan verder via het Oostzeekanaal naar Kiel. Het einddoel is Kopenhagen. Terug eventueel, wanneer de wind tegen zit, met gestreken mast door de kanalen van Oost Friesland tot Emden. In totaal maximaal drie maanden.

Be Calmed − Neil Lawley

e will be sailing to Ibiza, Mallorca and Menorca this year.

► Annies - Aitske Ruben en Pieter de Jong

n tegenstelling tot de afgelopen jaren hebben Pieter en ik met onze Annies geen verre reis gepland. We gaan in juli helpen bij de organisatie van de Wereldkampioenschappen Gehandicapten Zeilen in Medemblik 6 tot 14 juli 2010. IFDS WORLDS 2010: http://www.knzrv.nl/activiteiten/ifds_ worlds_2010.

Lyra − Philip en Mariëtte

ij zijn van plan om eind juni in een snel traject richting Brest te varen, en dan in vakantietempo de zuidwestkant van Bretagne te gaan bekijken. Gelijkgestemden kunnen met ons contact opnemen.

Trinity - Haye van der Werf

k ga er van uit dat de Trinity in mei weer vaart. Mijn lijstje van mogelijke activiteiten dit seizoen zijn, naast vakantie: 24 uurs varen, rondje-NH dual handed en een oefentochtje naar Engeland met mijn dochter. De 4-weekse vakantieplannen zijn voorlopig: het Kattegat en de westelijke Oostzee. Dit staat nog niet echt vast. Een en ander kan snel veranderen als het weer niet fatsoenlijk is. Ik hoef niets te reserveren, gelukkig.

Lady Five - Hans van Reenen

e afgelopen maanden heb ik me nauwelijks kunnen bedwingen. Een nieuwe boot hebben en er (nog) niet mee kunnen varen, dat valt niet mee, kan ik je verzekeren. Maar het was er geen weer voor. En trouwens, onze nieuwe Lady Five lag (en ligt) nog ingepakt als een cadeautje van de Sint in de winterberging. Maar binnenkort wordt ze dus uitgepakt! Dan gaat het echt gebeuren. De afgelopen winter, de zomer gevoelsmatig nog heel ver weg, is er natuurlijk al het nodige gemijmerd over wat we zullen gaan doen. Maar nu het moment van de tewaterlating met rasse schreden nadert, wordt het tijd om mijmeringen in plannen te transformeren. Wat de tijd betreft: we denken aan een tocht van zes tot acht weken vóór de grote drukte begint; betrekkelijk voor in het seizoen dus, d.w.z. in de periode juni/ juli. We hebben het moment van vertrek (nog) niet precies vastgelegd, maar stellen ons voor vroeg in juni te vertrekken op een moment waarop de weersomstandigheden ons gunstig gezind zijn. En natuurlijk hangt dat mede af van de te kiezen bestemming. Op dit moment zijn we daar nog niet helemaal uit: Bretagne, de Engelse Zuidkust, maar ook de Oostzee (Denemarken/Zweden) behoren nog tot de opties. We laten de bestemming zeker ook een beetje afhangen van de kans om met meerdere PZV-schepen een bepaalde kant uit te gaan. We hebben goede ervaringen met gezamenlijk opvaren zonder al te strakke afspraken, stellen goed gezelschap zeer ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Lion Sails Holland b.v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

��

op prijs, en als we een en ander kunnen combineren met onze vaarplannen, dan heeft dat onze voorkeur. In die zin zijn we benieuwd te vernemen wat en wanneer eenieder van plan is. Tenslotte: we bewaren goede herinneringen aan tochten van de afgelopen jaren waarbij we ons schip naar en

van het vakantiegebied voeren met een PZV-bemanning. Dat zouden we deze zomer dan ook weer willen proberen. Heb je dus zin om mee te varen, laat me dat dan zo spoedig mogelijk weten (hansvanreenen@onsnet.nu), dan kunnen we kijken of we daar een mouw aan kunnen passen. Ik ben benieuwd …!

PZV-Zomeractiviteiten O

ok zo’n zin in de zomer en een gezellige, leuke, leerzame of uitdagende zeiltocht? Kijk dan snel op de PZV-website, waar het gevarieerde zomerprogramma te vinden is. Voor de meeste activiteiten is de aanmelding al geopend. Als aanmelden nog niet mogelijk is, reserveer dan in elk geval al een plaatsje in je agenda voor je favoriete zomeractiviteit. De voorbereidingen en de planning liggen alweer achter ons. Op een koude winteravond, in het natte, gladde, besneeuwde Eindhoven hebben een aantal enthousiaste projectleiders de koppen bij elkaar gestoken om de ideeën uit te werken en de agenda die voor jullie ligt vast te stellen. We hebben de activiteiten nog even op een rijtje gezet:

Strandzeilen zondag 18 april 2010 Geen water maar zand in je haren. Projectleider: Annemieke Stallaert.

rondgewandeld? Projectleiders: Mariëtte Roozeveld van der Ven en Olga Bostelaar.

Newcastle vrijdag 11 t/m zaterdag 19 juni 2010

Een uitdagende zeiltocht met een lange meerdaagse oversteek. Projectleiders: Henri Boetzkes en Harry van Leeuwe.

► Sail Amsterdam 2010 donderdag 19 t/m

zondag 22 augustus 2010 Op donderdag 19 augustus 2010 is de feestelijke intocht van de SAIL-vloot. In parade varen honderden schepen van IJmuiden naar Amsterdam over het Noordzeekanaal, met de indrukwekkende Tall Ships voorop. Projectleider: Franka Ruijten.

Bootonderhoud

Opstappers helpen schippers met de jaarlijkse voorbereidingen, zoals schuren, poetsen, antifouling aanbrengen en mast optuigen. Projectleider: Jan Statius Muller.

Bezoek Enkhuizer Zeevaartschool zaterdag 24 april 2010 Een school met een schip in de tuin! Projectleider: Petra de Jong.

Vrouwenweekend zaterdag 11 en zondag 12 september 2010 Projectleiders: Monique Mol en Anet van den Berk.

Noordelijk rondje buitenom, rondje Noord-Holland donderdag 16 t/m maandag 20 september 2010 Voorlopig plan: IJmuiden, Texel, Harlingen, Thuishaven. Projectleiders: Mathy Meulendijks en Haye van der Werf.

Zuidelijk rondje buitenom vrijdag 30 april t/m zo 2 mei

2010 Inslingeren op zee, bijv. voor de Ramsgatetocht en een leuke onderlinge wedstrijd. Projectleiders: Wim Braun, Mariëtte Roozeveld van der Ven, Hans van Reenen.

Water en land natuurweekend (Tiengemeten) zaterdag 5 en zondag 6 juni 2010 We zijn er vast wel eens omheen gezeild, dit eiland in het Haringvliet, maar wie heeft er al eens aangelegd en

Lustrum 2010 zaterdag 2 en zondag 3 oktober Voorzitter lustrumcommissie: Petra de Jong. De projectleiders steken veel energie in hun activiteit. Afmeldingen zorgen voor veel overlast, extra regelwerk en mogelijk onnodige extra kosten. We willen je vriendelijk verzoeken om hier rekening mee te houden. Dan wordt het weer een geslaagd seizoen, waar organisatie en deelnemers een mooie herinnering aan over zullen houden. De zomercommissie wenst jullie een fijn vaarseizoen toe.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Basiscursus Meteo De bekentenis van een opstapper.

an mij is gevraagd een stuk te schrijven voor Zeezeilen, ons blad, over de ‘Basiscursus Meteo/Interpreteren van weerberichten’. Nu ben ik geen schrijver, maar na de geruststellende woorden dat het een kort stukje mocht zijn en dat er vooral foto’s gepubliceerd zouden worden van de Maarten Schouten cursusavonden, hoorde ik mijzelf ‘ja’ zeggen, om me vervolgens af te vragen hoe ik mezelf in deze situatie verzeild heb doen geraken. Daarvan zal ik U het verhaal vertellen. Als opstapper, die voornamelijk met dezelfde schipper de Noordzee bezeilde en die een late roeping heeft gevonden in deze natte, koude, maar zo mooie hobby, vind ik het interessant om mijn kennis in de wintermaanden wat op te poetsen. Zo was een winter goed voor het vaarbewijs, een andere voor het Belgische marifooncertificaat en zo had ik mij voorgenomen me deze winter te verdiepen in de theoretische kustnavigatie. Nu bleken de data van deze cursus en mijn agenda zich niet te verstaan.

PZV als onderwijsinstelling Gelukkig bracht de PZV uitkomst. Tussen alle mails door voor een middel dat algengroei tegengaat en die mijn spamfilter wisten te omzeilen, was er één die mijn belangstelling had: 5 avonden Meteo en het interpreteren van weerberichten. Aangemoedigd door de kreet onder aan die mail: ‘Wie eerst komt, het eerst maalt’ was ik dan ook de eerste die zich aanmeldde op 30 november. Op dinsdag 12 januari toog ik dan ook vol (weers-) verwachting naar de Trafalgar Pub, waar een flink aantal leden van de club was verzameld om door Arend Jan Klinkhamer onderwezen te worden in het weer en haar verschijnselen. Hoewel de 32

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

gemiddelde leeftijd die van een schoolverlater ruim oversteeg, bleek mijn klas toch goed te zijn voor een déjà vu. Ook in deze klas zaten meisjes die op achterste rij gezellig keuvelden en hadden de ijverige leerlingen voorin een plaats

gevonden. Het slimste jongetje was present, de vragensteller, de vrienden die bij elkander gaan zitten en de leerling die de meester mocht helpen. Kortom het was eenvoudig om als leerling mijn plekje in de klas te vinden.

Onze uitmuntende leerkrachten Nu had ik al eens een boekje aangeschaft over het weer, maar de droge stof kon mij niet geïnteresseerd houden . Het zou dan ook een reuze opgave zijn voor onze onderwijzer om zijn klas te boeien. En daarmee had ik het goed mis. Arend Jan bleek in staat om zijn publiek drie avonden op rij zeer geïnteresseerd te houden en de materie zeer levendig te vertellen, terwijl door hem in drie avonden toch maar even een kleine 200 slides werden toegelicht. Dit aantal van 200 lijkt enorm, maar ik heb dat zeker niet zo ervaren. Arend Jan vertelde zijn leerzame verhaal, waarbij de slides het geheel ondersteunden. Heel knap! Ik heb in die drie avonden veel opgestoken over het ontstaan van weer, luchtdruk, Coriolis-kracht, straalstroom, circulatiepatronen, soorten wolken en weerpatronen. Het interpreteren van (Zilt-)weerkaarten ben ik leuk gaan vinden en het weerbericht van Erwin Kroll bekijk ik nu anders, het is veel interessanter geworden. Kortom, dank je wel Arend Jan, en ik verheug mij op de twee avonden in maart.

Turkije, de baai van Fethiye Een vaarimpressie van mooie najaarsvakantie, nuttige informatie.

een met

Han van Pelt

an 3 tot 10 oktober 2009 hebben mijn echtgenote en ik (ter ere van ons alweer 10jarig huwelijk) deelgenomen aan een flottielje-zeilvakantie in Turkije. Dit is ons dermate goed bevallen dat het me aardig leek om een kleine impressie te schrijven voor het lijfblad van onze vereniging. De reis werd een half jaartje geleden geboekt bij OCC-Yachting. OCC is een verhuurder van zeiljachten met een aantal vestigingen in Nederland, Griekenland en Turkije. Het is een franchise-onderneming, wat de aangesloten verhuurders enige mate van vrijheid geeft over de invulling van de geboden diensten. Je kunt zowel bare boat als flottieljevaren, of een boot huren met schipper. Eigenaar van de vloot in Göcek zijn Bram van Utrecht en Bea de Jong. Een jaar geleden hebben ze de vloot van hun voorganger overgenomen. Het is een enthousiast stel, met veel kennis van zaken.

van 27 voet en vijf Bavaria’s van 32 en 36 voet. De boten zijn goed onderhouden, en waar technische problemen opdoken werden die door de vlootleiding snel en vakkundig opgelost. De uitrusting van de boten is ruim voldoende, met o.a. toilet (jawel, ook hier uitgerust met vuilwatertank), elektrische koelkast, handdouche op het zwemplateau, log, dieptemeter, marifoon, radio en autohelm (Aloa inventaris), en natuurlijk scheepspapieren, en kaartmateriaal. Omdat we in het naseizoen voeren, bestond ons flottielje uit een bescheiden vier schepen: één van de vlootleiding, en drie anderen, waaronder wij. Twee andere schepen hadden gekozen voor bare boat. Het vaargebied in de baai van Fethiye kenmerkt zich door een rotsachtige bergkust, met bergtoppen tot 3.000 meter (waarop hier en daar sneeuw ligt). Het gesteente is van vulkanische oorsprong. Zo hoog als de bergen zijn, zo diep zijn de troggen. Enkele mijlen uit de kust ligt het diepste punt van de zeebodem ook op zo’n 3.000 meter. Kust en zeebodem zijn rotsachtig en de zeebodem loopt doorgaans vrij steil op, zodat niet zonder meer overal geankerd kan worden. Geschikte ankerplekken zijn echter ruimschoots voorhanden, en worden op de kaart en door de vlootleiding goed aangegeven. Doorgaans lig je in een baai op een boeganker en een lange achterlandvast,

uitgebracht naar de wal. Aan de steiger lig je over het algemeen ‘kont naar de wal’ aan een mooringlijn. De kustlijn kenmerkt zich door ontelbare baaitjes en inhammen en meerdere eilandjes (al dan niet bewoond), waardoor het varen langs de kust een soort ontdekkingstocht wordt. Ook binnen korte zeilafstanden zijn (snorkel)-baaitjes en horeca te vinden, wat dit gebied erg geschikt maakt voor het zeilen met kinderen. In tegenstelling tot Griekenland, waar meer dorpjes langs de kust zijn om aan te varen, zijn hier erg veel stille baaitjes, of slechts enkele huizen (met dan ook meestal een restaurant). Göcek en Fethiye zijn de grootste plaatsen, beiden met goede resp. uitstekende jachthavenfaciliteiten. Aangezien wij niet direct op zoek waren naar een zinderend nachtleven, maar meer naar een ruige natuur, is de keuze ons goed bevallen. Zichtnavigatie is mogelijk, maar als de zon onder een bepaalde hoek staat, dan kan het voorkomen dat je toch even één baai te ver of te vroeg uitkomt, dus enige combinatie met kompas en plotter is wel aan te bevelen. De wind komt doorgaans uit zuidelijke tot westelijke richtingen, maar kan (en dat bleek ook tijdens ons verblijf) gedurende de dag behoorlijk in richting en kracht variëren. Plotseling opstekende harde wind behoort in dit gebied tot de mogelijkheden, maar ►

Bram heeft uitgebreide ervaring opgedaan in de Nederlandse beroepsvaart, en houdt zich nu met name bezig met de technische aspecten van de vloot en het varen. Bea heeft ervaring in de zorg en in het management, wat nu tot uitdrukking komt in haar mensenkennis en organisatietalent. Samen vormen ze de vlootleiding. De vloot in Göcek bestaat uit vier Aloa’s PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

daar hebben wij niet mee te maken gehad, het was een rustige 0 - 4Bft. met uitschieters naar 5Bft. Na de heenvlucht werden we door een busje met chauffeur opgewacht voor een vlotte transfer naar de jachthaven. Daar werden we door Bea en Bram opgewacht, en konden we inschepen. De terugvluchtbevestiging werd later door hen geregeld. Ter verwelkoming waren er enkele versnaperingen aan boord wat erg prettig was, want ondanks een vlotte reis waren we toch al zo’n 12 uur onderweg. Na een gezamenlijk diner ter kennismaking in een van de plaatselijke restaurantjes, gingen we te kooi. De globale dagindeling voor de week bestond uit een ochtendwandeling

voor de liefhebbers, een korte briefing om 10:00 uur, en (wederom voor de liefhebbers) een gezamenlijk diner om 19:30 uur in een plaatselijk restaurantje. De rest van de dag was uiteraard vrij ter invulling met zeilen en zwemmen, wat beide niet te versmaden was bij een omgevingstemperatuur van 30°C en een watertemperatuur van 25° C. Overigens werd het ’s nachts ook niet kouder dan een graad of 18, dus al die truien en jassen hadden we net zo goed thuis kunnen laten… We hebben met verschillende ochtendwandelingen meegedaan wat erg leuk was. Zo zijn we o.a. gaan kijken naar Lycische graven die in de rotswand waren uitgehouwen, en bij Kaya Koy, een verlaten Grieks

dorp dat met zijn 3000(!) huizen een uitermate spookachtige indruk maakte. Het tijdens het diner uitwisselen van ervaringen met de andere flottieljeleden, zowel diepgaande gesprekken van levensbeschouwelijke aard als gewoon slap ouwehoeren, was ook erg leuk. Al met al kijken we terug op een zeer relaxte en door Bram en Bea goed georganiseerde vakantieweek, met een voor dit doel ideale mix tussen vrijheid en een vraagbaak waarop zo nodig teruggevallen kon worden. Dit is voor herhaling vatbaar! Voor meer informatie: http://www.occ-yachting.nl, E-mail: b-b@occyachting.com.

SCHADE Van een relatief kleine schade naar major overhaul. Laatste rondje buitenom

ind vorig seizoen, op 9 oktober, willen wij met D’ Ark nog een laatste tocht maken. We besluiten een rondje buitenom te doen tegen de wijzers van de klok in. Start Muiderzand op vrijdagavond 17: 00 uur en dan via Enkhuizen, Den Oever, Den Helder en IJmuiden weer naar Muiderzand. ‘Wij’ zijn Floris Boele, Ronald Boetzkes (mijn Henri Boetzkes zoon), Frans Boetzkes (mijn broer) en ikzelf. Ronald en Frans nemen de eerste wacht en we zijn goed op weg naar Enkhuizen. Windje 3 – 4 uit NO. De wind trekt geleidelijk aan tot een ruime 5 en D’ Ark gaat lekker. Bij het aanloopkanaal voor de sluizen van Enkhuizen moeten de zeilen omlaag, dus even alle hens aan dek. We besluiten om eerst de vaargeul over te steken en dan de boot in de wind te leggen om te strijken. Het is inmiddels tien uur ‘s avonds en behoorlijk donker.

In de fuik gelopen Tijdens het opdoeken van het zeil valt mij op dat het wel heel erg donker is geworden, en ik kijk nog eens goed om mij heen. Tot mijn schrik zie ik dat we nog maar op een tiental meters van de dijk zitten! Ronald die aan het roer staat is door de betonning naar Broekerhaven op een verkeerd spoor gezet en stuurt recht 34

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

op de strekdam af. “Snel het roer om en terug”, roep ik. Ronald reageert meteen en gooit het schip om. Maar even later horen we geschraap en voelen we dat D’Ark ergens in vast komt te zitten. Ronald zet onmiddellijk de schroef in z’n vrij, want we hebben al wel door dat het een visnet is. We proberen om stationair in z’n achteruit los te komen, maar er is geen beginnen aan. We blijken in een lange fuik terecht te zijn gekomen, en de bovendraad is onder de kiel doorgegaan en zit nu tussen kiel en het roer. Aangezien het geen optie is om het water in te gaan om de zaak te klaren roep ik de kustwacht op en meldt hen onze onfortuinlijke positie. Er worden twee boten naar ons toe gestuurd om ons uit het net te bevrijden. Maar het duurt toch nog ruim een half uur voordat ze er zijn, en al die tijd ligt D’ Ark met geweld met haar romp tegen een van de houten stutpalen te rijen. Aangezien de wind nog onverminderd doorstaat en het lagerwal is, staan er behoorlijke golven. Pogingen om met een stootwil de schade enigszins te beperken lopen op niets uit omdat de paal met elke golf geheel onder water verdwijnt waardoor de stootwil niet blijft zitten. Nadat we door de reddingsbrigade uit het net bevrijd zijn, worden we naar werf ‘De Gier’ gesleept waar we onder de kraan afmeren. Het is inmiddels zo’n 01:00 uur geworden.

Schade valt reuze mee De volgende dag wordt het schip uit het water getakeld om het onderwaterschip te inspecteren op eventuele schade en/of resten van het visnet in schroef of roer. Het valt reuze mee, we hebben onder water geen enkele schade en er zit helemaal niets van het net aan de schroef of het roer. Alleen de stuurboord zijde is van de waterlijn tot het vrijboord over een lengte van ruim 2 meter behoorlijk toegetakeld door de stutpaal van het net. Ook hier is er gelukkig geen structurele schade, maar wel behoorlijke lakschade. We hebben een offerte laten maken en de verzekering betaalt het lakken van de gehele stuurboord zijde.

We hebben de complete verstaging laten vernieuwen, de rolreefinstallatie vernieuwd, het toplicht en ankerlicht laten vervangen door een gecombineerd 3-kleuren licht met ankerlicht in LED uitvoering, een actieve radarreflector laten aanbrengen en alle bedrading in de mast vervangen, inclusief de marifoon antennedraad. Ook de accu’s zijn alle drie vervangen door onderhoudsvrije accu’s en we hebben de hele elektrische installatie van de accu’s laten controleren en aanpassen nadat blijkt dat het een zeer storingsgevoelige installatie is en de startaccu niet eens door de dynamo geladen wordt, alleen door de walstroom. Wanneer ik zelf het onderwaterschip in de antifouling ga zetten (lekker warm in de hal!) zie ik dat ze bij het schip dat naast D’ Ark ligt een boegschroef aan het monteren zijn. Eens gevraagd wat dat zou kosten om dat in D’ Ark ook aan te brengen.

Maar ja, hele waslijst gelijk meegenomen We hebben maar meteen besloten om het hele schip te laten lakken en de meerprijs zelf bij te leggen. Maar ja, toen we hoorden dat de boot de hal in zou moeten en dus de mast eraf moest, hebben we gekeken wat we dan ook meteen mee konden laten nemen. Nou, dat is uiteindelijk een hele waslijst geworden.

De kosten zijn wel stevig, maar we hebben toch besloten het te doen met het oog op de plannen die we hebben voor een langere reis. Dus D’ Ark is nu uitgerust met een boegschroef. Als er nu aan het einde van dit vaarseizoen ook nog een nieuwe set zeilen op komt, dan hebben we zo’n beetje een nieuwe D’ Ark!! En dat alleen maar omdat we in een visnet zijn terecht gekomen!

Februaristorm Les Sables

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Sleepbroek Hansweert, .... sleepbroek is een soort sleeptros die om het casco van een schip getrokken kan worden waarna een sleepverbinding tot stand gebracht kan worden die, ook als er grotere krachten op komen te staan, geen beschadiging op of aan het getrokken schip veroorzaakt. De sleepbroek werd geschonken door de PZV Zeezeilvereniging. In aanwezigheid van een aantal PZV-leden werd de sleepbroek namens de PZV overhandigd door de penningmeester van de vereniging de heer Maarten van Herk. In aanwezigheid van een aantal opstappers van station Hansweert mochten de schipper, Jaco van der Plasse en het lid van de plaatselijke commissie Jan de Vries, het geschenk in ontvangst nemen.

Hansweert operationeel

n juli 2009 werd het nieuw opgerichte reddingsstation Hansweert operationeel. Na een lange aanloop en een stevig oefenprogramma kon het grote werk dan eindelijk beginnen! Tijd dus om de door PZV toegezegde sleepbroek te gaan overhandigen aan schipper Jaco en zijn bemanning. In de ochtend van 10 oktober verzamelen zich de Lyra, de Rosa en de Jonathan voor de Postbrug in het Kanaal door ZuidBeveland om van daaruit door te stomen naar Hansweert. Daar wordt de sleepbroek formeel overgedragen en onmiddellijk in gebruik genomen voor een gezamenlijke oefening op de Westerschelde. Voor het verloop van deze dag laten we graag de PR-man van het station aan het woord :

â&#x20AC;&#x2DC;Wie de broek past ....'

Hansweert, 10 oktober 2009. Op zaterdag 10 oktober heeft het KNRM station Hansweert een sleepbroek ontvangen. Een

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Na enkele korte toespraken over en weer werd de sleepbroek aan boord van de Christien (vervangt de Jan van Engelenburg) gebracht en werd aansluitend een oefening gestart met als doel kennis te verwerven van een juist gebruik van de sleepbroek. Om samen met de bemanning van Hansweert te oefenen waren 3 schepen van leden van de PZV naar Hansweert gekomen: 1) Rosa: Trident Warrior, Loa. 11.60 m, D. 1,50 m, waterverplaatsing 11.900 kg; 2) Lyra: Hallberg-Rassy, Loa. 10.29 m, D. 1,80 m, waterverplaatsing 5.300 kg; 3) Jonathan: Winner 950, Loa. 9.50 m, D. 1,70 m, waterverplaatsing 3.500 kg.

ert, .... epiloog (nasleep) Tijdens de oefening konden zowel de bemanning van Hansweert als de schippers van PZV schepen kennis maken met het fenomeen: “werken met een sleepbroek”! Ook werd het langszij nemen geoefend. Dit alles om te leren wat er in bepaalde omstandigheden van de schippers wordt verlangd. Na de oefening kwamen schippers en opstappers bijeen in het bemanningsverblijf KNRM in Hansweert om na te praten over een geslaagde oefening die ongetwijfeld voor herhaling vatbaar is.’

Fotoreportage Wie na het lezen van dit verslag graag de fotoreportage van deze dag wil zien kan terecht op de ‘Openbare galerij van KNRM Hansweert’. Twee albums, ‘Sleepbroek PZV’ en ‘Oefenen en overhandigen sleepbroek’ zijn geheel gewijd aan dit evenement. Webadres: http://picasaweb.google.com/ knrmhansweert (overigens staan daar veel meer interessante opnamen uit de korte geschiedenis van dit station!).

Maarten van Herk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Thailand: een tropisch zeilavontuur Met een jacht van Sunsail hebben Guus, Mieke en Jascha van der Hoorn met vriend Tom een tropisch avontuur beleefd op een aantal eilanden rond Phuket (Thailand). Ao Po Grand Marina

ieke en ik hebben begin 2010 vier weken rondgetrokken in Thailand. Een ideaal ‘doe het zelf’ vakantieland. Met de Lonely Planet, internet en de plaatselijke reisbureautjes kun je overal onderdak en vervoer regelen. Via enkele natuurparken met olifanten, slangen, apen en neushoornvogels, Guus van der Hoorn langs het drukke Bangkok en de bekende Mekong rivier zijn we nu van Noordoost Thailand naar Phuket gevlogen. Bij het verlaten van Phuket Airport staat al een Thai te zwaaien met een bord: Mr. & Mrs. van der Hoorn. Dat zijn wij. Het is inmiddels donker als de chauffeur ons met zijn airco limousine naar Ao Po Grand Marina brengt, waar een Jeanneau 44i van het charterbedrijf Sunsail voor ons klaarligt. We hadden een 34 voeter gevraagd maar t.g.v. een flinke schade is deze nu niet beschikbaar. De boot was ingezet voor een regatta en door een onhandige manoeuvre bij te veel wind brak een deel van de mast. Geen probleem voor ons, het is leuk om eens een boot met twee stuurwielen te varen. Het is een mooie haven met een lange betonnen jetty verbonden aan de wal ten Noordoosten van het eiland Phuket. We maken kennis met de base manager Ian Hewett die ons voorziet van

Chicken Head

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Ko Lanta

zeekaarten, pilot en de nodige instructies m.b.t. het jacht. De vooraf bestelde provisie, o.a. ruim 70 liter drinkwater in flessen, bier, ijs, levensmiddelen en onze bagage worden door enkele Thaise medewerkers aan boord gebracht. Intussen zijn we wel gewend aan de warmte, 30 - 33 graden en behoorlijk vochtig. We zijn blij dat er voor ons niet veel te sjouwen valt.

Weg van de muggen Rond 9 uur in de avond arriveert onze dochter Jascha met haar vriend. Zij varen de komende 14 dagen met ons mee. We zijn blij met het gezelschap, niet in de laatste plaats omdat je op een 44voeter toch nu en dan wat kracht moet zetten. Na een heerlijke Thaise maaltijd buiten op het grasveld voor de haven met o.a. Panaeng curry en Tom Kha Gai wordt het bedtijd. Helaas is slapen in een haven vragen om muggen en hitte. Ondanks dik smeren met Deet anti-muggenolie wordt er die nacht slecht geslapen en veel getranspireerd. Gelukkig is dit trouwens de enige haven, het wordt verder overal ankeren, steeds op een flinke afstand van de kust i.v.m. koraalvelden. Groot voordeel: geen muggen. Dus na het verjagen van de laatste mug op de boot zullen we verder mugvrij zijn.

Trossen los ‘s Ochtends een heerlijke duik in het zwembad. Dan de trossen los en in korte broek het zeegat uit. De ideale zeilkleding: korte broek, T-shirt, petje en slippers. De zeilschoenen houden we binnen handbereik voor noodgevallen. Met een zwak NO-passaatwindje op naar Ko Roi, een eilandje boven Ko Yao Noi in de Phang Nga Bay. Volgens de pilot kunnen we hier op 10 tot 12 meter diepte ons anker laten zakken met 45 meter ketting. De koraalbanken blijven dan op veilige afstand als de wind gaat draaien. Dan met de dinghy naar het strand en op zoek naar de ingang van de Hong. We kruipen door een opening in de rotswand van het eiland en komen uit op een binnenmeertje van ca 100 meter, omgeven door steile met groen begroeide rotswanden van wel 30 meter hoog. Het is er windstil en onwerkelijk zonder de geluiden van de zee. Na wat rondwandelen door het ondiepe meertje waarin mangroveboompjes groeien, moeten we op tijd terug, voordat de vloed de ingang weer afsluit. Het is een wonderlijk gevoel om als

enigen op dit eiland te lopen. Een uurtje later valt de tropennacht in. Een schitterende sterrenhemel en omdat de maan nog niet is opgekomen kunnen we zowaar het steelpannetje ontdekken.

Een longtail boot met onze maaltijd Om 8 uur worden we gewekt door het Thaise volkslied via onze wekkerradio. Voor het ontbijt zwemmen we een rondje om de boot. Nu is het nog windstil en een vlakke zee. Het water is 28 graden, dus bibberen hoeft niet. Echt helder is het water hier in de Phang Nga Bay niet. Door de getijdenstromen blijft het bezinksel vanuit de kreken in beweging. Gelukkig zijn er weinig kwallen in deze buurt. Boven ons cirkelen enkele zeearenden. In de verte komt een catamaran onze kant op. Inmiddels staat er al weer een leuk windje, nu vanuit zuidwest. We lichten na het ontbijt het anker en hijsen het zeil. Op naar de volgende bestemming: Ko Chong Lat. Volgens de pilot is dat een mooie beschutte ankerplaats tussen steile hoge rotswanden. Na enkele uren zien we een longtailboot naderen met twee opvarenden: een lange, smalle houten kano met achterop een automotor als aandrijving. Hieraan verbonden is een 3 meter lange pijp waarin de aandrijfas zit met aan het einde de schroef. Door de motor te bewegen kun je sturen en de schroef uit het water tillen bij ondieptes. Uit hun gebaren blijkt dat ze vers gevangen garnalen, langoesten en vis willen verkopen. Dat komt goed uit, geen restaurant op onze volgende bestemming maar we hebben wel onze buitenboord barbecue. ‘s Avonds een heerlijk feestmaal met als extra gepofte Thaise aardappel. Gelukkig werkt de koelkast goed. Het Thaise Chang bier past er prima bij…

Een uitstapje naar Krabi De volgende dag op naar Krabi. Het is ruim 20 mijl naar het zuiden en gelukkig doet de NO-passaat goed werk. Onderweg moeten we opletten om uit de buurt van ondieptes te blijven. We varen langs Ko Boingboing, een heel toepasselijke naam als je te dichtbij komt. Krabi heeft een groot aantal resorts en guesthouses. Het is er heel druk met longtailboten die met volle snelheid zonder geluiddemper de toeristen naar leuke strandjes brengen. Ook geliefd is Chickenhead Island, genoemd naar een rots die sprekend lijkt op een kippenkop. Wij houden het na een dag voor anker wel weer voor gezien. Met de bijboot hebben we zelf enkele strandjes bekeken en we hebben ons naar Krabi-stad laten brengen. Een barre tocht in een open busje over drukke hobbelige wegen naar de Tesco Lotus

Plotter

Ko Kudu Yai

supermarkt. Blij als we enkele uren later weer rustig op onze boot zitten. Wij houden nog even een lunchstop bij Chickenhead Island en we ankeren voor een zandbank tussen twee eilanden. Even met de snorkel en duikbril overboord in het heldere water: koraalvelden in paars en grijs, veel felgekleurde vis zoals geelgestreepte leeuwvissen, paarsgroene papegaaivissen en ook veel maanvissen. En heel veel kwalletjes. We zien transparante kralensnoertjes die vooruit bewegen. Het zijn kwalletjes van enkele millimeters die nog aan elkaar zitten. Ze zorgen ieder apart voor de voortstuwing, een wonderlijk gezicht zo’n sierlijk bewegend snoertje. Gelukkig prikken ze nog niet.

Zeilvis Terug in de boot en nu op naar het in onze ogen iets te drukke Ko Phi Phi. Het eiland heeft een prachtige diepe baai met een geweldig uitzicht. Er liggen veel jachten voor anker. De mooringboeien zijn gereserveerd voor Thaise boten om toeristen te vervoeren die een daguitstap maken. Alles is hier wel gericht op het toerisme. We willen proviand kopen en eens heerlijk uit eten gaan. In de nauwe straatjes kun je alles vinden voor de backpacker. Veel kledingwinkeltjes die Thaise maten verkopen en dus altijd te krap zijn voor de doorsnee Farang (Europeaan). Er is een 7Eleven winkeltje, van de bekende winkelketen van Thailand voor de eerste levensbehoeften, maar ook aanplakborden met nog beschikbare guesthouses, internetcafe’s en reisbureautjes voor scuba dive tripjes. Ze regelen ook vluchten en vervoer door heel Thailand. Wij gaan naar de achteraf liggende groentemarkt om wat verse spullen in te slaan. Omdat ik nog nooit een mootje van de prachtige zeilvis heb gegeten, laat ik me verleiden door het meisje van een restaurant met een prachtig zicht op de baai. Lekker, maar toch maar niet herhalen, de vis is veel te mooi om op te eten. In het donker varen we spoorzoekend terug langs tientallen jachten tot we een boot herkennen met een afwisselend paarsrood-groen en wit knipperend toplicht. Het is onze Thaise buur die naast ons voor anker ligt. De eisen aan een toplicht zijn hier nog niet zo streng. Als je maar gezien wordt.

Onder de vleermuiskolonie door De tocht gaat verder naar het Marine National Park richting Maleisië, waar we Ko Lanta, Ko Muk en twee unieke eilandjes Ko Rok Nok en Ko Rok Nai gaan bezoeken. We varen eerst naar Old Lanta Town, een authentiek stadje aan de oostkant van Ko Lanta, ►

Ko-Phi-Phi

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

vroeger een belangrijke handelspost. Je vraagt je af waarom. Een groot deel van de dag is er maar net voldoende waterdiepte om met de dinghy aan land te komen. Bij eb staat alles tot 500 meter uit de kust droog. Veel handel over zee lijkt dus niet mogelijk. Omdat we in vier dagen al een watertank van 250 liter opgemaakt hebben, halen we met de bijboot wat vaatjes water op, zodat we ons weer lekker onder de buitendouche kunnen opfrissen. Ko Muk is een bezoek waard. Het eiland is een hoge rots waarin een prachtige Hong, die bereikbaar is via een 80 meter lange, donkere tunnel die half gevuld is met water. Mieke en ik gaan al peddelend met de bijboot. De motor blijft uit i.v.m. de aanwezige vleermuizenkolonie. Jascha en Tom gaan zwemmend met een zaklamp. De Hong werd vroeger gebruikt door zeerovers om hun buit tijdelijk op te bergen. Jammer genoeg hebben ze niets laten liggen. We overnachten een eindje verderop met zicht op een mooi zandstrandje omzoomd door een kokospalmbos. We zijn wel wat gewend wat betreft mooie natuur maar toch is er steeds weer de verleiding om er heen te gaan. Op het strand lokt een gezellig restaurantje. Dus toch maar met de dinghy erheen. Een beetje jammer was de nog flinke deining die zich overdag had opgebouwd. Dat maakte het aan wal komen en later weer vertrekken een erg ruwe en natte oefening vanwege de golfslag.

Haaien? De volgende ochtend, na het Thaise volkslied en ontbijt, vertrekken we. Steeds komt er dan een apart vrijheidsgevoel over ons heen. Je ziet je ankerplek langzaam kleiner worden en we zijn benieuwd naar de volgende halte. Na enkele uren zeilen, lekker aan de wind, komen de twee Rok eilandjes in zicht. Tussen de eilandjes ankeren we op een zanderige bodem waar een aardige stroming staat. Daar komen we achter als we Mieke “help help” horen roepen: het lijntje van de dinghy glijdt uit haar handen. Onze dochter, heel alert, duikt onmiddellijk overboord, nog met kleren aan, en weet gelukkig na enige tijd de bijboot tegen de stroom in naar onze boot te loodsen. Even later krijgen we bezoek van enkele rangers die ons de entrance fee vragen van 200 Baht p.p. (ongeveer 4 Euro). Hiermee mogen we een week de eilanden van het National Park aandoen. Op de eilanden horen we een kolonie vleerhonden die regelmatig een schril gekrijs laten horen. Als we op het strand lopen zien we enkele varanen van anderhalve meter. Ze verdwijnen in de dichte begroeiing. We gaan bij dood tij met snorkel en duikbril de prachtige koraalbouwsels bewonderen in allerlei kleuren. Het water is glashelder en tussen de anemonen zien we clownvisjes, gele en paarse vissen. Je hoort papegaaivissen in het koraal bijten. Er zijn zee-egels met 20 centimeter lange stekels. De volgende ochtend gaat onze dochter zwemmend met snorkel en duikbril nog eens terug naar het koraalgebied en belooft na een half uurtje terug te komen. We gaan de afwas doen in de kajuit. Na een half uurtje is er geen snorkel meer te zien. We halen de 40

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

verrekijker erbij en beginnen bange gevoelens te krijgen: waar zou ze zijn? Zitten hier haaien? Plots horen we in de verte vanaf een andere boot: “joehoe, joehoe”. Het is Jascha, ze probeerde nog tegen de sterk toegenomen vloedstroom naar ons te zwemmen maar ziet na een kwartier ploeteren dat het zinloos is. Gelukkig ontdekt ze een eind verderop een boot, ook voor anker, die haar oppikt. Blij dat we haar met de dinghy weer op kunnen halen.

Toch nog dolfijnen Dan wordt het tijd om aan de terugtocht te gaan denken. We verdelen de ca 100 mijl over de nog resterende dagen en gaan via Ko Lanta, Ko Phi-Phi, Ko Yao Yai terug naar Ao Po Grand Marina. De volgende dag is er al direct enig oponthoud. We kruisen een heel konvooi vissersschepen. Met een onderlinge afstand van 100-150 meter trekken steeds twee boten samen een sleepnet, een paar honderd meter achter ze. We moeten steeds kiezen: wachten, ervoor langs of ruim er achter. Het lijkt er op of vandaag de zee nog leeggevist moet worden. De volgende dag hebben we geluk, Jascha heeft een hele club dolfijnen gespot. Gelukkig is de zee vlak en staat er weinig wind. We zeilen stilletjes dichterbij. Je kunt hun ademhaling horen. Er is er een verkouden, af en toe een kuchje. Ze zwemmen regelmatig onder en langs de boot op hun zij. Kijken ze of de anti-fouling nog intact is? Onze belevenis wordt uitvoerig met elkaar besproken als we weer de goede koers oppikken. De laatste dag hebben we het geluk onderweg nog een keer een longtailboot te kruisen die ons voorziet van scampi’s en langoest. Na het nodige afdingen en een blikje Chang bier is de koop gesloten. Vriendelijk zwaaiend en lachend vertrekt het vissersechtpaar. Misschien toch nog teveel betaald? Met het laatste restje houtskool wordt het weer een heerlijk avondje op de boot. Voor anker in een stille baai onder de prachtige sterrenhemel genieten we van onze laatste avond op het water.

Naschrift We hebben in deze 14 dagen ruim 200 mijl afgelegd. Wind: 0 - 5 Bft uit alle richtingen. Belangrijk is wel om steeds aan de ZO-zijde van de eilanden te ankeren. ‘s Nachts steekt in dit jaargetijde vrijwel altijd een stevige NO-passaatwind op die zorgt dat je niet rustig ligt als wind en golven vat op de boot krijgen. Temperatuur: overdag 30 - 33 graden. In de nacht 26 - 28 graden. Zeewater 26 - 28 graden. Een goed weerbericht is op internet te vinden, incl. waarschuwingen: www.tmd.go.th.

Bootbenaming Als je een tweedehands boot wil kopen, stel je je vroeg of laat de vraag: “wil ik deze naam wel op MIJN boot?”. Maar een naam verander je niet zomaar, want bijgeloof leert dat dat ongeluk brengt. Onuitputtelijke creativiteit

at je op het water soms creatief moet zijn om problemen op te lossen, weten we allemaal. De creativiteit van het zeilersvolkje wordt prachtig geïllustreerd door de vele bijzondere namen die we voor onze vloot weten te verzinnen. We (ver)noemen onze boten naar hun ontwerper of bouwer (hoeveel namen met X erin kun Annemieke Stallaert je bedenken?), naar een zandbank (nogal defaitistisch) of droombestemming, naar onze favoriete muziek, naar de vermeende karaktereigenschappen van de schipper (‘Brave Hendrik’) of laten ons inspireren door onze huiselijke situatie (Je Moeder). Ook de financiering van de boot kan leiden tot een bootnaam als ‘Papa’s Zwarte Centjes’. Inspiratie voor een nieuwe naam kun je in ieder geval ook opdoen in de namenlijst van Nauticlink op http://www.nauticlink.com/ bootnamen/bootnamen_view.php

Voor schut Zelf heb ik ’Hangover” (wedstrijdbootje in jachthaven Bruinisse) altijd erg grappig gevonden, het zegt misschien iets over de wedstrijdmentaliteit van de eigenaren …, maar ik weet eerlijk gezegd niet of die naam nu wel bij mij zou passen (geen commentaar graag). Wat doe je als je oog is gevallen op een boot met een vreselijke naam? Je wil toch niet voor schut varen in ’Joepiedepoepiesloepie’ (tenzij je toevallig zelf Joep heet). Of wat als de vorige eigenaren de boot dezelfde naam hebben gegeven als die van je ex. Ook niet prettig.

Bijgeloof De naamgeving van schepen is aan (historisch bepaalde) regels gebonden. Over de naamgevingsceremonie van een nieuwe boot hebben Lidia en Arend Jan Klinkhamer al eerder in Zeezeilen geschreven. Het gebruik om een nieuw schip te dopen, dateert uit de tijd van de Oude Grieken, die meenden dat er een magische kracht zat verscholen in de naam van het schip. Het - in Nederland - toekennen van een scheepsnaam, dateert uit de 15e eeuw. Meestal werd het schip vernoemd naar de schipper. Zeelui varen niet graag op een schip, waarvan de naam is veranderd, omdat door de naamswijziging de oorspronkelijke magische kracht kan zijn verdwenen.

Nog meer staaltjes van bijgeloof Naast de rituelen rond naamgeving zijn er volop voorbeelden van bijgeloof te vinden waarmee een zorgvuldige schipper zekerheidshalve ook maar even rekening moet houden: • het brengt ongeluk als een zeeman eerst zijn linkervoet aan boord zet; • gooi het schip - voor een voorspoedige reis - een paar oude schoenen achterna; • vrouwen, kippen, geestelijken en advocaten zijn levensgevaarlijk aan boord; • op de dag van vertrek mag geen rode kool worden gegeten.

Ontdopen

Voor de kooplustige booteigenaar-in-spe is er een manier om van een rare botennaam af te komen. Co de Heus wees ons op de omdopingsceremonie van de Amerikaan John Vigor, die in zijn boek ‘How to Rename Your Boat .. and 19 Other Useful Ceremonies, Superstitions, Prayers, Rituals, and Curses’ (Paradise Cay, zie http://www.paracay.com/) een (volgens hemzelf) onfeilbare, waterproof ceremonie beschrijft. Zijn humoristische beschrijving, weliswaar in het Engels, willen we u niet onthouden. Some years ago, when I wanted to change the name of my newly purchased 31-foot sloop from Our Way to Freelance, I searched for a formal ’denaming ceremony’ to wipe the slate clean in preparation for the renaming. I read all the books, but I couldn’t find one. What I did learn, though, was that such a ceremony should consist of five parts: an invocation, an expression of gratitude, a supplication, a re-dedication and a libation. So I wrote my own short ceremony. Vigor’s interdenominational denaming ceremony. It worked perfectly. Freelance carried me and my family many thousands of deep-sea miles both north and south of the equator, and we enjoyed good luck all the way. I used the same ceremony recently to change the name of my newly acquired Santana 22 from Zephyr to Tagati, a Zulu word that means ’magic’, or ’bewitched’. We’re hoping she’ll sail like a witch when I finally get her in the water this summer after an extensive refit. I’ll give you the exact wording of Vigor’s denaming ceremony, but first you must remove all physical traces of the boat’s old name. Take the old log book ashore, along with any other papers that bear the old name. Check for offending books and charts with the name inscribed. Be ruthless. Sand away the old name from the lifebuoys, transom, top-side, dinghy, and oars. Yes, sand it away. Painting over is not good enough. You’re dealing with gods here, you understand, not mere dumb mortals. If the old name is carved or etched, try to remove it or, at the very minimum, fill it with putty and then paint over. And don’t place the new name anywhere on the boat before the denaming ceremony is carried out. That’s just tempting fate. How you conduct the ceremony depends entirely on you. If you’re the theatrical type, and enjoy appearing in public in your yacht club blazer and skipper’s cap, you can read it with flair on the foredeck before a gathering of distinguished

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

tempting fate. How you conduct the ceremony depends entirely on you. If you’re the theatrical type, and enjoy appearing in public in your yacht club blazer and skipper’s cap, you can read it with flair on the foredeck before a gathering of distinguished guests. But if you find this whole business faintly silly and embarrassing, and only go along with it because you’re scared to death of what might happen if you don’t, you can skulk down below and mumble it on your own. That’s perfectly okay. The main thing is that you carry it out. The words must be spoken. I compromised by sitting in Tagati’s cockpit with the writtenout ceremony folded into a newspaper, so that any passerby would think I was just reading the news to my wife, sitting opposite. Enough people think I’m nuts already. Even my wife has doubts. The last part of the ceremony, the libation, must be performed at the bow, just as it is in a naming ceremony. There are two things to watch out for here. Don’t use cheap-cheap champagne, and don’t try to keep any for yourself. Buy a second bottle if you want some. Use a brew that’s reasonably expensive, based on your ability to pay, and pour the whole lot on the boat. One of the things the gods of the sea despise most is meanness, so don’t try to do this bit on the cheap. What sort of time period should elapse between this denaming ceremony and a new naming ceremony? There’s no fixed time. You can do the renaming right after the denaming, if you want, but I personally would prefer to wait at least 24 hours to give any lingering demons a chance to clear out. Now you can pop the cork, shake the bottle and spray the whole of the contents on the bow. When that’s done, you can quietly go below and enjoy the other bottle yourself. Incidentally, I had word from a friend last month that the Florida yachtsman I mentioned earlier had lost his latest boat, a 22-foot trailer-sailer. Sailed her into an overhead power line. Fried her. She burned to the waterline. Bad luck? Not exactly. He and his crew escaped unhurt. He was just very careless. He renamed her, as usual, without bothering to perform Vigor’s famous interdenominational denaming ceremony. And this time, at long last, he got what he deserved.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

Vigor’s Denaming Ceremony ‘In the name of all who have sailed aboard this ship in the past, and in the name of all who may sail aboard her in the future, we invoke the ancient gods of the wind and the sea to favor us with their blessing today. Mighty Neptune, king of all that moves in or on the waves; and mighty Aeolus (pronounced EE-oh-lus), guardian of the winds and all that blows before them: We offer you our thanks for the protection you have afforded this vessel in the past. We voice our gratitude that she has always found shelter from tempest and storm and enjoyed safe passage to port. Now, wherefore, we submit this supplication, that the name whereby this vessel has hitherto been known (_____), be struck and removed from your records. Further, we ask that when she is again presented for blessing with another name, she shall be recognized and shall be accorded once again the selfsame privileges she previously enjoyed. In return for which, we rededicate this vessel to your domain in full knowledge that she shall be subject as always to the immutable laws of the gods of the wind and the sea. In consequence whereof, and in good faith, we seal this pact with a libation offered according to the hallowed ritual of the sea.’ After a boat is denamed, you simply need to rename it using the traditional christening ceremony, preferably with Queen Elizabeth breaking a bottle of champagne on the bow, and saying the words: ‘I name this ship ___________ and may she bring fair winds and good fortune to all who sail on her.’

Uiteraard zijn we zeer benieuwd naar uw eigen ervaringen over naamgeving, dopen, ontdopen en omdopen. Stuur ze ons, en u kunt rekenen op een gegarandeerd plekje in de volgende Zeezeilen!

Met dank aan Co de Heus

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Janny van Offeren

Sint Gerardusplein 8, 5644 NE Eindhoven

040-2930432

janny_van_offeren@yahoo.com

GEEN LID MEER Hugo en Saskia Bakermans, Dik Joosten, Ewout de Koning, Ynze Kuiper, Ad Verzuu, Pamela van der Vleuten, Renso Vonk. NIEUWE BOTEN Hans van Reenen Maarten Mertens

Lady Five Arlan

Sint Annaland Rohel

Najad 361 Kustvaarder

1120*350*160 700*244*168/76

NIET MEER IN DE VLOOT Game − Alphons Dijkstra Seabert − Bas Ziekenheiner WIJZIGINGEN

Voor het doorgeven van wijzigingen, zie de betreffende colofonrubriek. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van leden en boten vermeld.

ZEEZEILEN, verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar) BESTUUR Rolien Lucassen, voorzitster Martien Oerlemans, secretaris Sjaak Homan, penningmeester Martijn van Dijk, vz winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Herman Van den Broeck, hoofdredacteur

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN ZAC07a@pzv-zeezeilen.nl Jacqueline van Amstel, voorzitster Franka Ruijten RAMSGATE-TOCHT Leo van Leeuwen, voorzitter Peter Peeters Annemieke Stallaert Lidia Roesink Marja Snoeyen

Haven Kloosternol 1a Raadhuisstraat 68-A Langakkers 24 Wielewaal 31 de Stappert 6 van Rotselaarlaan 12

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN WAC07a@pzv-zeezeilen.nl Martijn van Dijk, voorzitter Han van Pelt, secretaris Carla Auer, penn.m. Marc Swinkels Joop de Smit

4322 AK Scharendijke 5582 JG Waalre 6652 ED Druten 5667 AA Geldrop 5066 MG Moergestel B-2290 Vorselaar-B

06-25028036 040-2213447 Bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 06-200119828 06-12282611 013-5136599 +32 475319201

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl Herman Van den Broeck, hfd.red. Bauke Sijtsma Marijke Alders Joep Vermeulen Peter Chevalier Annemieke Stallaert Piet Lucassen (vormgeving) Peter Veger (vormgeving)

WEBSITE WM07a@pzv-zeezeilen.nl Peter Veger, webmaster

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contacten/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website. Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, Tel: 0499-373994, ADM07a@pzv-zeezeilen.nl. KENNISBANK Beheerder: Wim van Roode, Tel: 040-2624408, Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar ING 3222325, ten name van PZV-Zeezeilvereniging te Druten, met vermelding van de aard van de betaling. KOPIJ en ADVERTENTIES Kopij aanleveren bij Herman Van den Broeck, per E-mail: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl, of per CD. Teksten aanleveren in WORD, ARIAL 9 pt, ZONDER OPMAAK, ILLUSTRATIES of TABELLEN! Digitale illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel en aanleveren in hoge resolutie; minimaal 250 kB. Teksten kunnen worden aangepast m.b.t. leesbaarheid en/of omvang; grote veranderingen worden vooraf met de auteur ovelegd. De redactie behoudt zich het recht voor een artikel in een volgend nummer te plaatsen. “Enkele adviezen voor het schrijven van een artikel voor Zeezeilen” vind U op onze website: www.pzv-zeezeilen.nl, onder de knoppen: "Zeezeilen", en "Redactioneel". Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen. WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling, pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2010