Zz 2013 1 by PZV Zeezeilvereniging

ZEEZEILEN Jaargang 32 nummer 1, april 2013 www.pzv-zeezeilen.nl

Maarten en Rob Electronische hulpmiddelen YES!, YES!, YES! CVC Italia Mindoro Zeuntje

Vrouwenzeilweekend

Ramsgate 2013

Maarten PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

KALENDER - INHOUD KALENDER 12 20 4 1 14 24 6 6

april april mei juni juni augustus september september

Voorjaars ALV Inslingertocht Ramsgatetocht Zeil- en masttrim Bourgondische zeiltocht Stoereverhalenweekend Vrouwenzeilweekend Mannenzeilweekend

INHOUD

2 3 4 6 8 9 10 14 16 17 18 24 25 26 28 29 30 32 39 40 42

MAARTEN

ALV uitnodiging Van het bestuur Tussen inbound en outbound Nieuwjaarsreceptie Een nieuw lid Een oud lid Schipper, Yes! en Haven TidePlanner Spinnaker problemen Das Boot 2013 Rondje Noord-Holland Inslingercompetitie Uuuuren kijkplezier Belsar App Social Media Zeilactiviteiten 2013 Grevelingen Cup 2012 - 2013 Hoe leer je in Italië zeezeilen Mindoro PZV Vrouwenzeilweekend Zeezeilen voor een mooiweermatroos Raamsgate 2013 Het Zeuntje Ontdekking St. Valery-en-Caux

Bestuur Herman Van den Broeck Maarten van Herk Arjen de Bruin Rob Riedijk Harry Olie Philip Beekman Leo van Leeuwen Joep Vermeulen Jan Tiems Anet van den Berg Herman Van den Broeck Herman Van den Broeck Annemieke Stallaert Maarten Roks Floris Boele Kees Houtzager Paul de Leeuw Anke-Annemieke-Moniek Heleen Brevé Ramsgate Commissie Herman Van den Broeck Herman Van den Broeck

Lidia: je was heel actief met sleepbroeken organiseren voor de KNRM. Al doende leerde je: 'niet met afgaand tij toch door de Swale te willen'. Sterk punt: nieuwe mensen wegwijs maken in zeezeilen. Wensen jullie beiden dat het een tijd kan zijn om te genieten. Altijd welkom op de Rosa. • Arend Jan: ik zal je missen als een goeie maat met veelzijdige inzet binnen PZV. Een goeie kameraad om een borrel, koffie of thee mee te drinken. • Leo: je hebt me ingevoerd in het zeezeilen. Veel van je geleerd. Wens je alle goeds toe voor de toekomst en sterkte met je familieomstandigheden. • Arno: bedankt voor de hartelijke gastvrijheid op de Jonathan en je plezierig gezelschap. • Aitske & Pieter: met genoegen kijken we terug op de periode dat je lid was van onze PZV. Altijd bereid je in te zetten waar jouw deskundigheid werd gevraagd.

ALV

Voorjaars ALV Op vrijdag 12 april aanstaande vindt de Voorjaars Algemene Leden Vergadering plaats om 20:00 uur in Zalencentrum ’t Hazzo, Trolliuslaan 7, 5582 GM Waalre. De agenda voor de Voorjaars ALV is als volgt: 1. 2. 3. 4.

5. 6. 7.

•

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Opening en mededelingen. Verslag najaars ALV. Secretarieel jaarverslag. Financiën: a. Financieel jaarverslag, b. Begroting 2013, c. Verslag kascommissie en decharge. Jaarthema (actieve leden) Website (presentatie sociale media). Bestuurssamenstelling: a. Vacature Secretaris. Martien Oerlemans treedt af als secretaris. Het bestuur draagt Annemieke Stallaert voor. b. Vacature Communicatie: Paul de Leeuw heeft zich teruggetrokken. Het bestuur draagt Aaldert van der Vlies voor. Rondvraag en sluiting.

De stukken voor de ALV zijn beschikbaar via de website. Natuurlijk is de ALV ook een uitstekend moment om na een lange koude winter vooruit te kijken naar een hopelijk schitterend zeilseizoen.

Komt allen! Het bestuur.

Van het bestuur

Herman Van den Broeck

u ik dit stukje schrijf (12 maart 2013) zijn de krokussen verstopt onder een laag verse sneeuw en lijkt het vaarseizoen nog veraf. De Nautilus staat hoog en droog in de loods te wachten op antifouling en wax. Maar wanneer ik zo naar buiten kijk, heb ik er helemaal nog geen zin in. Een week geleden liepen we op sandalen rond aan de Spaanse Costa Blanca tussen de bloeiende lavendel en brem met zoemende bijtjes. En wat doe je als je aan de kust bent? Precies, je wandelt door de jachthavens en je vraagt jezelf af waarom jouw boot daar niet in het blauwe water ligt onder een heerlijk warm zonnetje in plaats van in het koude Nederland. Wat zou het lekker zijn in de kuip op blote voeten in korte broek, met een glas Rioja en een bord paella. Dolce far niente in Spanje. Later misschien? Wie weet… Het is een winderige winter geweest. Er is binnen de communicatiecommissie heel wat gebeurd. Onder impuls van het bestuur werd de ontwikkeling van de website

geactiveerd. Er was aandacht voor de sociale media en ook op technisch en redactioneel vlak zijn er bijsturingen geweest. Zo gaan de redacties van ZeeZeilen en de website beter samenwerken en mogelijk zelfs integreren tot één redactie. De webmasters hebben geëxperimenteerd met een aantal gewenste functionaliteiten. Later volgt er meer nieuws. Paul de Leeuw, voorzitter van de communicatiecommissie, heeft aangegeven dat hij het te druk heeft met persoonlijke zaken om het communicatieteam goed aan te sturen. Hij heeft zijn functie ter beschikking gesteld. Het bestuur heeft een opvolger gezocht en gevonden die we binnenkort graag zullen voorstellen. Het bestuur heeft ook veel aandacht voor de ontwikkelingen in de watersport en de invloed daarvan op onze vereniging. Nederlanders zeilen minder en worden elk jaar grijzer. Jonge mensen zijn niet erg geïnteresseerd in zeilen en kiezen eerder voor een chartervakantie in het buitenland dan voor de langetermijninvestering in een eigen boot in Nederland. We willen onderzoeken welke invloed deze trend zal hebben op onze vereniging en hoe we daarop kunnen anticiperen. We willen met het bestuur en de commissies rond het thema ‘actieve leden’ gaan werken. We willen immers op al onze activiteiten meer leden zien. Dat wordt een zware klus, maar we gaan ervoor. Het programma van de WeetActiviteitenCommissie loopt stilaan af zodat de theorie plaats kan maken voor de praktijk. De ZAC heeft een leuk zeilprogramma samengesteld. Enthousiaste projectleiders hopen op veel enthousiaste deelnemers.

En ondertussen kijken we al uit naar de Ramsgatetocht. London here we come! Nog even bibberen en sneeuw ruimen, en dan begint het nieuwe seizoen. Geniet ervan!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

a twaalf jaar actief lidmaatschap dacht ik PZV met de noorderzon te kunnen verlaten. Mijn geschipper zou wel als een nachtkaars uitgaan. Het mogelijke besluit tot stoppen met zeilen lag al enige tijd verwaaid in het achterhoofd. Veranderende omstandigheden maakten een definitief besluit noodzakelijk. Immers ook hier geldt: denken aan reven is reven.

Tussen inbound M aarten van Herk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Maar daar nam uw Bestuur geen genoegen mee en stelde mij in de gelegenheid op deze plaats afscheid van u allen te nemen. Ik maak daar graag en dankbaar gebruik van. Een mooiere kans om de toppen en dalen van mijn (te) korte zeezeilersleven te memoreren krijg ik zeker niet meer. Het begon allemaal in het millenniumjaar 2000 toen in juni de Jonathan te water werd gelaten. Helaas sprak ik als landrot onvoldoende scheeps en zocht daarom aansluiting bij PZV. Ik werd door het kajuitraam binnengelaten, (synoniem: ‘met een kruiwagen’) want ik kende er al enkele diehards, waaronder Ab, Renso, Dokus. Naast het noodzakelijke opdoen van boekenwijsheid kreeg ik vanuit de vereniging alle aanvullende praktische kennis aangereikt. Dat bleek ook wel nodig want een eerste kennismaking met de KNRM volgde al snel. Dat het slechts een opmaat zou zijn naar vele andere leermomenten mag ik niet ongenoemd laten. Gelukkig hielpen ervaren schippers mij en mijn bemanning de eerste twee jaar tijdens de Ramsgate veilig ‘naar de overkant’ en terug. Sindsdien heb ik het roer zelf in het water gehouden. In 2003 had ik voldoende mijlen (2000 NM) om mijn aandeel in het organiseren van diverse Winteractiviteiten te kunnen leveren en wat cursussen (vaarbewijs 1 en 2, TKN, manoeuvreren) te mogen geven. Dat mes sneed aan beide kanten want de noodzakelijke voorbereiding alleen al was voor mij zeer leerzaam. Van theorie naar praktijk was de volgende stap in een verdere poging tot kennisoverdracht. De waardering voor dit alles werd mij in 2007 duidelijk bij de uitreiking van de Navigators Trophy. De gedenkpenning staat tot de dag van vandaag te pronken in onze woonkamer. ►

u het besluit is gevallen om te stoppen, rest mij een schat aan mooie en waardevolle herinneringen. Het al die jaren gezamenlijk met u optrekken in zo’n gepassioneerde vereniging heeft mij ook veel goede kennissen en vrienden gebracht. Bijzondere dank ben ik verschuldigd aan alle opstappers die met hun inzet het zeilen voor mij mogelijk hebben gemaakt.

En outbound Zonder hen geen avontuurlijke tochten, geen schitterende zonsopgangen en geen aankomsten in excentrieke Engelse haventjes (Londen gaat in het vervolg wel door de lucht). De lijst met uitzonderlijke ervaringen is lang, zó lang dat ik volsta met wat kernwoorden: palaveren, Ramsgatetochten (10x), captainsdinners, eindejaarswedstrijden (1x poedelprijs), het stripboek (2006) van Frans over het jacht ‘Wateroen’, jubileumfeesten (de Meiden van de kade), vier voorzitters (Ab, Philip, Rolien, Herman), etc. In mijn memoires zal ik zeker een uitvoeriger beschrijving opnemen, (voorintekening geeft recht op korting!). Mij rest nu nog om mij te voegen bij de stuurlui aan de wal en ‘Sittin’ on the dock of the Bay’ om naar u uit te kijken met gepaste weemoed, dank-dank-dank.

Vaar wel en behouden thuiskomst.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

2013 nieuwjaarsreceptie

Juniper isn’t she beautiful

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

3 PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

EEN NIEUW LID heb ik nog wat minder intensieve hobby’s als computeren, mountainbiken, reizen, video en fotografie.

Arjen de Bruin

Een nieuw lid stelt zich voor.

k ben 49 jaar oud, geboren en getogen in Heeze. Ik woon samen met mijn kat aan de hoofdweg tegen het hart van het dorp aan. Na de lokale lagere school (openbaar) en de havo, ben ik Weg- en Waterbouw gaan studeren, eerst in Haarlem en later in Tilburg. Voortgekomen uit een echt Philips gezin heb ik nog kunnen profiteren van het Philips v/d Willigenfonds. Ik ben nu werkzaam in de Wegenbouw. Bij Rasenberg verzorg ik samen met diverse collega’s de inschrijvingen op de grote projecten in Zuid Nederland. Naast mijn werk heb ik diverse hobby’s buiten het zeilen; hier ligt ook meteen een knelpunt met de beschikbare tijd! Op zondagen sla ik graag een balletje met mijn hockeymaten van de veteranen van Heeze B. Ook de wintersport is al vijfenveertig jaar een verplicht nummer, liefst naar steeds wisselende locaties en landen. Als echte Heezenaar ben ik ook zeer actief bij de Brabantsedag betrokken. Al weer diverse jaren maak ik deel uit van het bestuur, verantwoordelijk voor de horeca-activiteiten rond het evenement (www.brabantsedag.nl). Verder sleutel ik graag en regelmatig aan mijn collectietje van klassieke auto’s. (Engels en Amerikaans spul hè). Momenteel heb ik een Ford Mustang 1966 coupé en een Rover P6 1976 met zo’n reserve band op de koffer (deze staat te koop!), alsook een Range Rover Classic 1985. Het is niet alleen sleutelen, ik rijd ook erg graag historische rally’s met de Mustang of maak rijtochtjes. Tegenwoordig heb ik een uitgebreide garage met brug aan huis, dus de meeste klusjes kan ik zelf doen of met hulp van een zwager. Hiernaast

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Op het sociale vlak ben ik lid van de Lionsclub ‘de Keersop’ en alweer enkele jaren secretaris. Als Lionsclub ondersteunen we door diensten en geld diverse goede doelen in de omgeving of (veel) verder weg. Oh ja zeilen. Tijdens de middelbareschooltijd ben ik naar een zeilkamp in Elahuizen gestuurd om maar eens te gaan leren zeilen. Een erg gezellige vakantie, maar helaas geen diploma voor boven het bed. Toch greep het zeilvirus me. Met een heel goede vriend direct daarna nog een week met een 16m² door Friesland getrokken en daar erg veel van opgestoken (brughoogtes, waterdieptes, aanleggen zonder motor). Dit soort vakantie werd nog een aantal jaren herhaald in diverse samenstellingen. Tussendoor ben ik tweemaal een zomer naar de USA geweest om enige maanden als zeilinstructeur te werken in jeugdkampen. Daar heb ik heel veel soorten afgeragde zeilboten leren kennen en repareren. Hierna was het enkele jaren stil op het zeilfront. Na enthousiaste verhalen van een oude zeilmaat ben ik, na een aanvullende opleiding tot kielbootinstructeur, dit dus vanwege het ontbreken van die papieren boven het bed, als zeilinstructeur aan de slag gegaan bij Nautilus in Kerkdriel. Daar heb ik zowel zomercursussen voor de jeugd als gemengde weekendcursussen in voor- en najaar gegeven. Toen begon het ruimere sop te lonken! Ik ben als opstapper op het moederschip van flottieljes met Sunrise Zeilen diverse tochten langs de Turkse, Griekse, Kroatische, Caribische en Spaanse kusten gaan maken. De bemanning was van zeer wisselend pluimage, maar het was steeds geweldig leuk om te doen. Lid geworden van de Lions trof ik daar Jan Otten, die als PZVlid en booteigenaar mij uitnodigde om eens mee te zeilen met een Engelandweekendje. Een zeer geslaagde tocht en het smaakte naar meer. Later voer ik als introducé mee met de Ramsgate tocht. En zo na nog wat tochten met Jan, een tweede keer mee met de Ramsgate. Waarom dan nu pas lid van PZV zult u zich afvragen? Wel, dat komt grotendeels door het bovenstaande! Te druk met activiteiten! En lid worden van een club betekent ook betrokken deelname aan activiteiten en inzet voor de club, en daar knelt het o zo gemakkelijk. Toch wil ik serieus proberen regelmatig deel te nemen aan activiteiten en waar ik kan de club te ondersteunen! Ik hoop jullie dan ook allemaal te ontmoeten om nader kennis te maken tijdens de activiteiten. Ik heb me reeds ingeschreven voor de komende Ramsgate tocht en ook voor het Roeievenement!

EEN OUD LID Na meer dan een kwart eeuw lidmaatschap besloot ik PZV vaarwel te zeggen.

iet alleen letterlijk maar vooral ook figuurlijk. Jegens de vereniging voel ik geen enkel onbehagen of beleidschagrijn. Vooral een voorspoedige Rob Riedijk toekomst is wat ik onze club toewens. Na wel zo’n twintig Ramsgatetochten, meerdere oversteken, een tocht naar de Oostzee en de Carpe Noctem in de verkoop, vallen gevoelens van weemoed nauwelijks te onderdrukken. Je laat niet alleen een bruisend actieve vereniging los, ook neem je afscheid van een periode van meer dan 35 jaar (zee)zeilen. En partir c’est mourir un peu, nietwaar? Er zijn vast mensen die menen dat een voornemen om te stoppen met zeilen niet einde lidmaatschap PZV hoeft te betekenen. Dat is zo, maar mijn steeds vaker haperend evenwichtsorgaan combineert slecht met een schommelende zeilboot. Niet onlogisch om dan langzaam maar zeker onthecht te raken van je hobby én vereniging. Ook al is het nog niet zover omdat de tweedehands botenmarkt momenteel niet bepaald floreert. Niet meer deelnemen aan allerlei verenigingsactiviteiten roept verweesdheid op. Ook het gevoel deelgenoot te zijn, neemt af. Actieve participatie van leden aan de talloze activiteiten is immers een must voor elke vereniging. Het fraaie Zeezeilen en de website lezend maakt duidelijk hoe belangrijk die actieve deelname is om de vereniging groeiend en bloeiend te houden. Opvallend was de tijdens de najaars-ALV 2012 uitgesproken teleurstelling over de afnemende participatie in diverse activiteiten. De spaarzame deelname aan het eindejaarsweekend 2012 werd een dieptepunt genoemd. Hoogtepunten waren er de afgelopen decennia echter veel meer. Zoals o.a. de lustrumvieringen met die in Hellevoetsluis in 2005 als hoogtepunt, wat mij betreft. Met uitzondering van de laatste Ramsgate waaraan ik in 2011 deelnam, betekende die jaarlijkse pleziertochten vaak het begin van weer een nieuw watersportseizoen. Dat verleidelijk lokkende ‘Ramsgate’ perspectief ervoer ik vaak als een soort ontwaken uit een winterslaap. Halverwege of eind jaren negentig hebben we, o.a. samen met de onlangs overleden Jacques de Beule, getracht een kwijnende opleidingscommissie nieuw leven in te blazen. Helaas stagneerde

de beschikbaarheid van instructeurs, waardoor gestructureerde opleidingsdagen steeds minder doorgingen. Maar ook door toenemende ervaring van leden nam de relevantie af van een opleidingscommissie. Deze commissie sneuvelde en de Ramsgateen winteractiviteitencommissies bleven over. Ook de coöptatie waarmee een beperkte groep leden kwesties in de vereniging regelde, nam ook langzaam maar zeker af. Onder het leitmotiv ‘alles moet veranderen, opdat alles hetzelfde blijft’ namen jongere leden het heft in handen. Ook de scheidslijn tussen insiders en outsiders wordt steeds dunner en minder zichtbaar. Noodzakelijk om de grootste gemene deler in de vereniging in stand te houden. Voorts is ‘wisseling van de wacht’ vanzelfsprekend zodat jongeren op den duur de helmstok overnemen. Gelukkig blijft het trainen van vaardigheden als ankeren, (motor)manoeuvreren, lichten lezen, meteo etcetera nog steeds een belangrijke plaats houden. Er was ook een tijd waarin bepaalde ‘Philips gewoonten’ een grotere rol speelden dan nu. Veel moest toen volgens strakke regels. Systeemdenken en procedures waren dominant. Zo overkwam het mij zelfs dat ik na inschrijving voor een Ramsgatetocht begin tachtiger jaren als opstapper werd ingedeeld op een ander schip. Mijn boot zou dan door anderen worden gezeild. Dat heb ik toen maar niet laten gebeuren en cancelde uit protest mijn lidmaatschap. Weliswaar was ik in 1979 met mijn 22-voeter zonder Decca Navigator of GPS al een keer naar Queensborough op en neer gezeild, maar volgens de toenmalige PZV-regels zou ik onvoldoende zeezeilervaring hebben gehad. Op zich klopte dat qua zeilervaring wel een beetje, maar als voormalig stuurman-kapitein koopvaardij ontbrak het niet aan nautische kennis en vaardigheden. Destijds was ontbrekende zeezeilervaring voor mij één van de redenen om eerst in 1980 en opnieuw in 1985 lid te worden om in groepsverband de oversteek te maken. Een variant dus op flottieljezeilen. Maar vooral ook om andere zeilers te leren kennen en als autodidact mijn zeilkennis en vaardigheden uit te breiden. Zeiltrim, tactiek, gedetailleerde tochtplanning ed. heeft bij mij echter nimmer de aandacht gekregen die sommige anderen wenselijk, of zelfs noodzakelijk achten. Als rechtgeaard hedonist zeil ik voor m’n lol, en met ‘Dire Straits loud and clear’ tijdig binnenlopen voor een slok en een hap had verreweg mijn voorkeur. Gelukkig heeft mijn soms ‘uit de losse pols’ navigeren nooit vervelende gevolgen gehad. Vooral in de Zeeuwse wateren en voor de Belgische kust navigeerde ik meestal op menukaart en kwaliteit van restaurants. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar wat mij betreft waren dat de centrale thema’s tijdens mijn zeilcarrière. Zo’n sfeer, karakter en cultuur wens ik de vereniging nog vele jaren toe.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Schipper, Yes! en

Harry Olie

Ik ben geboren in het toenmalige vaarpoldergebied ‘het Geestmerambacht’ ook wel bekend onder de naam ‘het rijk der duizend eilanden’ in de plaats St-Pancras. Dit is een dorpje gelegen tussen Langedijk en Alkmaar. Mijn vader was tuinbouwer en teelde aardappelen, kool en ook tulpenbollen. Wij konden uitsluitend per schuit naar ‘de akker’. Het gebied is nu bekend omdat er in Broek op Langedijk de allereerste en ook tevens oudste veiling van Nederland staat.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Haven O

mdat de vaarsloten te smal waren, konden we daar niet zeilen. Wij hadden één motorboot en er werd nog heel veel ‘gekloet’. Dit is het met een vaarboom vooruit duwen van je boot. Ik zeilde slechts zo rond mijn twintigste een enkele keer met vrienden en vriendinnen op het Alkmaardermeer in een BM’er gehuurd bij Zaadnoordijk in Uitgeest.

Bij PZV Pas toen ik in 1980 in Dordrecht bij de Philipsvestiging ‘Johan de Witt’ ging werken, kwam ik in aanraking met bootjesfanaten en werd ook PZV in Eindhoven opgericht. Aanvankelijk kwam mijn aanmelding niet echt door, maar na enige vasthoudende telefoontjes werd ik toch lid, al woonde ik helemaal in Dordrecht. Ik was wel vertrouwd met het varen maar zeker niet in een zeilboot. Fanatiek deed ik aan alle PZV -oefenweekenden mee. Ik genoot ervan om door de wind te worden voortgestuwd en wilde alle zeilwetenswaardigheden zelf ervaren. Ik speelde dan ook al in 1981 aan boord van de Doordrijver van Willy Zengers zelf de drenkeling en herinner mij nog goed dat ik daar best van schrok toen die boot heel snel een eind weg was en ik ver van de kant in de Grevelingen lag. In de afgelopen tijd, meer dan 30 jaar, heb ik steeds enorm genoten van de enthousiaste inzet van de diverse zeilinstructeurs. We hadden ook CWO-gecertificeerde instructeurs binnen PZV en ik heb mijn CWO-navigatiecertificaat ook bij PZV verworven. Samengevat, ik ben typisch een PZVproduct!

Japanse Yes! Dan iets over Yes! (het uitroepteken maakt deel uit van de naam). Yes! is een Yamaha, een stevig en slim, heus in Japan gebouwd serieschip van 33 voet dat door Van de Wansem in Kaag in Nederland werd ingevoerd. De schepen kwamen als deklast zonder kiel naar de Kaag en daar werd de kiel eronder gebouwd en het schip verder vaarklaar gemaakt. Doordat al spoedig de Japanse yen te duur werd t.o.v. de gulden, werd de import begin jaren tachtig weer gestaakt. ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Er varen in Nederland bij mijn weten vijf van deze schepen, maar wereldwijd een veelvoud daarvan. Ik ben ze tegengekomen in Engeland en Denemarken en er varen ook andere lengtes: 23, 25, 29, 31 en 36 voet (Blankenberge). De Yes! is van 1980 en heeft de volgende specificaties: afmeting 10.35 m x 3.35 m x 1.90 m, zij heeft een klein grootzeil van 24 m² en een grote 135% rolgenua van 42 m². Tevens een spi van ca 80 m². Zij heeft acht(!) slaapplaatsen van allemaal twee meter lengte en een doorgestoken mast met een lengte van 14.80 m.

Indeling Qua indeling en ontwerp lijkt het wel of de Japanners heel sterk naar de ontwerpen van Dirk Koopmans hebben gekeken, want de Yamaha 33 vertoont veel overeenkomsten met de Victoire 34. Toch is er een aantal opvallende en slimme zaken te melden die de Yamaha uniek maakt. Zo zul je nooit vanuit de zeer comfortabele navigatiehoek worden gelanceerd doordat er een holle halfronde navigatiestoel is gemonteerd waarop je onder elke hellingshoek kunt blijven zitten! De stahoogte is niet gebaseerd op de lengte van de Japanners, want die is heel wat minder dan de 1.95 m. Voor de mast is de stahoogte nog altijd 1.80 m. De voetrail ligt verzonken in het dek, zodat je je voet er niet aan kunt stoten. Heel opmerkelijk is verder dat zowel de motor (18 pk Yanmar) en de dieseltank voorin de punt staan onder het tweepersoons bed. Hierdoor heeft de Yes! een lange schroefas en een gaskabel van 10 meter lengte! Eind jaren zeventig ontwierp men dit schip aan de hand van de toenmalige ROC-regels als toer-wedstrijdschip en bleek het voordelig te zijn om deze gewichten voorin te plaatsen. Natuurlijk hangt het schip absoluut niet voorover, want de plaatsing van de mast is hierop aangepast, maar het is wel verrassend. Yes! haar schroefas komt dan ook aan de achterzijde van de kiel naar buiten (zie foto2). Het voordeel is wel dat het schip nauwelijks schroefwerking kent en ook achteruitvarend heel goed naar haar roer luistert!

Navigatiehoek

Motor in de punt

Is dat ‘m?

Tweepersoonsbed Schroef en schroefas

Ik heb Yes! gekocht omdat ik een goed zeewaardig polyester schip zocht met ruime stahoogte, veel kooien (ik heb vier kinderen), veel opbergruimte en last but not least goede zeileigenschappen. Ik had eerder naar een Dehler 34 gekeken en daar stond ik in de keuken nog steeds met mijn hoofd tegen het dak terwijl ik een modale lengte heb van 1.80 m. Door de klassieke vorm en de dikke buik loopt mijn Yes! ook beslist nooit uit het roer. Voor wat betreft de naam van de boot wilde ik beslist een korte gemakkelijk te spellen naam hebben, want ooit moest de schipper van de Barbe de Rothschild in Engeland de naam van het schip spellen voordat hij de haven in mocht! De naam Yes! is gekozen toen ik met mijn zoon, destijds 8 jaar, de boot ging ophalen en hij vroeg: ‘Is dat hem papa?’ Toen ik ja zei, riep hij vol enthousiasme ‘Yes!’ En om deze vreugdekreet te benadrukken staat er dus een uitroepteken in de naam.

Waarom Andijk? Ik wilde, gezien mijn woonplaats bij Alkmaar, natuurlijk zo dicht mogelijk aan open water liggen en dan is Hoorn op 12

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

►

slechts 25 km de eerste keuze. Maar zoals bekend is dit een hele populaire IJsselmeer-plaats en was er daar in elke haven een wachtlijst van minstens 3 jaar. Toch wilde ik wel graag aan de IJsselmeer-kust liggen omdat je met een gezin in een paar uur altijd ‘ergens aankomt’ in een gezellige oude voormalige zeehaven. De boot lag in Monnickendam, maar daar moet je eerst ruim een uur door een geul varen de Gouwzee af. Bovendien wilde ik ook wel graag in het weekend even de Waddenzee op. Dus werd de keuze verlegd naar Medemblik, Andijk of Enkhuizen. De voorzieningen zijn bij alle havens perfect, maar Andijk was goedkoper en aantrekkelijker voor de kinderen. Naast een speeltuintje ook op korte loopafstand een zandstrand met veel ondiep water genaamd ‘De Vooroever’. Bovendien krijgen wij als ligplaatshouder ook toegang tot het verwarmde binnenzwembad van het naastgelegen vakantiepark ‘Het Grootslag’. Dus ook bij minder weer konden zij daar terecht en kon pa klussen. Andijk heeft twee jachthavens. De oudste is een verenigingshaven genaamd ‘De Kreupel’ net zoals het nieuwe vogeleiland boven Enkhuizen. Dit vogeleiland wordt overigens gerund door de verenigingsleden van deze jachthaven. Omdat dit een verenigingshaven is, geldt ook hier een hele lange wachtlijst. De tweede jachthaven is van de Stichting Watersportcentrum Andijk met zo’n 500 ligplaatsen, inmiddels bestaat deze overigens alweer 27 jaar. De Yes! ligt daar nu sinds 1999. Het is een heerlijke zeer rustige haven, ver van treinen, vliegtuigen en snelwegen.

Vaargebied Hoewel Andijk zelf niet echt een gezellige plaats is doordat het een lintdorp is van maar liefst bijna tien kilometer lengte,

zijn we wel met 45 minuten varen in Medemblik en die oude stad kent iedereen vast wel. Dus als kennissen die nog nooit gevaren hebben eens mee willen en het toch wel eng vinden, is dit ver genoeg en toch ook leuk als je zo langs kasteel Radboud de oude zeehaven binnenvaart. Verder is het vaargebied natuurlijk fantastisch, voldoende diep, behalve net ten zuiden van het nieuwe eiland de Kreupel op de route naar Stavoren. Daar moet je goed navigeren anders zit je met 1.90 m snel op het Hop. Ook naar Den Oever (twee uur varen) kan ik na Oude Zeug nog perfect langs de dijk van de Wieringermeer varen naar de zeesluis. Ik vind het ook uiterst plezierig dat je niets te maken hebt met de beperkte opening van sluizen en bruggen; je kunt altijd van zee af makkelijk de thuishaven bereiken, ongeacht het tijdstip van aankomst. Met weinig wind kun je ook heerlijk genieten van het recent nog weer uitgebreide ‘Vooroever’ natuurgebied tussen Medemblik en Andijk. Je kunt er prima ankeren, wandelen of het stoomgemaal bezichtigen. Een echte vereniging voor mensen met dezelfde hobby heeft onze haven niet, maar wel bij de ernaast gelegen verenigingshaven De Kreupel waar ik inmiddels een tweede zeilboot heb liggen voor mijn zoon, een verlengde Sturgeon 22 tot 7.20 m. Bij deze vereniging hebben al onze kinderen ook hun eerste zeildiploma’s gehaald met een Optimist en hebben we ook zo onze BBQ’s etc.. Tot slot is er qua horecavoorziening wel een uitstekend restaurant gekomen, maar iets te exclusief om nog even gezellig na te tafelen en je ervaringen te delen met je zeilvrienden. Verder bevalt de ligplaats Andijk uitstekend en heb ik er nooit meer behoefte aan gehad om toch naar het veel drukkere Hoorn te verhuizen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Techniek & Vaarpraktijk

TidePlanner In de serie elektronische navigatiehulpmiddelen schreven we in mei 2012 in Zeezeilen over het elektronisch logboek. Nu, als tweede in de serie: TidePlanner, een handig hulpmiddel voor tochtplanning. Voorbeeld

D • • • •

e oversteek van Wight (Bembridge) naar Guernsey (St. Peter Port). Je wilt dan het volgende weten:

Wanneer kan ik over de drempel bij Bembridge? Wat is het stroombeeld onderweg over het Kanaal? Hoe ver is het ongeveer naar de Alderney Race? Wanneer begint de stroom daar mee te lopen?

• • •

Hoe ver is het ongeveer van Alderney Race naar St. Peter Port? Wanneer kan ik bij St. Peter Port naar binnen? Hoe laat moet ik weg uit Bembridge?

Om deze informatie op klassieke wijze te verzamelen moet je in de Reeds minstens drie getijdentabellen raadplegen, de herleiding maken van Portsmouth naar Bembridge, en de getijdenkaartjes van Wight, Channel en Channel Islands erbij halen en goed interpreteren. Dat is veel werk en veel bladeren en je kunt je gemakkelijk vergissen.

TidePlanner een handig hulpmiddel Een paar jaar terug heb ik dit wat geordend en geautomatiseerd en zo is TidePlanner ontstaan dat deze gegevens zelf bij elkaar zoekt en overzichtelijk presenteert. ►

Techniek & Vaarpraktijk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Techniek & Vaarpraktijk

Je begint bovenaan de havens op te geven waarnaar je wilt kijken. In ons geval Bembridge en St. Peter Port. Mocht je andere havens willen toevoegen als referentie of als vluchthaven, dan is daar ruimte voor. Linksboven vul je het referentietijdstip in (bijvoorbeeld de gewenste vertrektijd), en je plaatst een referentiepunt bij Bembridge op de kaart. In dit geval 26 juli 2012 om 12 uur BST. Al meteen verschijnen de getijdentafels van de bestemmingen, die worden bepaald met het freeware programma WXtide32, omgerekend naar de gekozen tijdzone. Eventueel kunnen we in een pop-up een grafische weergave oproepen.

•

• • •

•

Wanneer kan ik over de drempel bij Bembridge? Antwoord: HW van 14.45 tot 15.45 en dus over de drempel tussen 12.30 en 18.00 uur. Wat is het stroombeeld onderweg over het Kanaal? Antwoord: Westgaande stroming van 14.00 tot 20.00 en daarna oostgaand tot 08.00 uur. Hoe ver is het ongeveer naar de Alderney Race? Antwoord: 70 NM Wanneer begint de stroom daar mee te lopen? Antwoord: vanaf 02.00 uur Hoe ver is het ongeveer van Alderney Race naar St. Peter Port? Antwoord: bijna 30 NM Wanneer kan ik bij St. Peter Port naar binnen? Antwoord: Het is daar HW om 10:30 (BST), we kunnen tussen 09.00 en 12.00 naar binnen, want het is drie dagen na springtij. Hoe laat moet ik weg uit Bembridge? Antwoord bij plansnelheid van 5 knopen: als ik om 02.00 uur bij de Alderney Race wil zijn, moet ik veertien uur eerder weg, dit is om 12 uur, net aan het begin van het venster. Antwoord bij plansnelheid van 7 knopen: nu moet ik om 16.00 uur weg, dat is tegen het eind van het venster. Vanaf Alderney Race is het nog 4 à 5 uur varen naar St. Peter Port, dus ik kan daar aan de wachtsteiger ontbijten voor ik naar binnen kan.

Naam

TidePlanner doet dit allemaal zonder internet. Vijf minuten werk en een kind kan de was doen. Belangstellenden kunnen altijd inlichtingen krijgen bij de auteur.

Techniek & Vaarpraktijk

In de tabel aan de linkerkant van het TidePlanner scherm zien we de verschillende tijdstippen die horen bij de stroomkaartjes. In het voorbeeld is het vertrek 26 juli 2013 om 12 uur. De stroomkaartjes van het kanaal hebben HW Dover als referentie, en het kaartje van 27 juli 01:59 (dat is HW1) ligt voor. Dan zou je 14 uur gevaren hebben en met 5 knopen ben je dan precies bij de Alderney Race. Dit wordt weergegeven met de binnenste blauwe cirkel; de buitenste is met 7 knopen. Het is ook eenvoudig mogelijk om door de andere stroomkaartjes te klikken en zo heb je heel snel de volgende antwoorden te pakken (alle tijden in BST = UTC+1):

Philip Beekman

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Techniek & Vaarpraktijk

Spinnaker .... Problemen?

Leo van Leeuwen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Techniek & Vaarpraktijk

et gebruik van een spinnaker kan soms een lastige zaak zijn. Het ding doet niet altijd waar je zin in hebt en vindt het leuk om zichzelf in elkaar te draaien of de boot bijna om te trekken. Over het naar beneden halen met veel wind, wil ik het niet eens hebben. Ik zag eens een boot waarbij de spinnaker het luchtruim had gekozen en alleen nog aan de top van de mast flapperde bij windkracht 6. Na een half uur ben ik hen uit het oog verloren. Hoe ze het ding naar beneden hebben gekregen weet ik niet!? Dat maakte mij niet zo’n enthousiaste spinnaker gebruiker. Ik weet dat er clubleden zijn die niet lekker gevaren hebben als de spinnaker niet opgestaan heeft, maar voor mij geldt dat niet. Wat te doen met zo’n ding dat bij de aankoop van de boot bij de boedel zat? Ik heb eens geïnformeerd bij Lion Sails of er niet een halfwinder van gemaakt kon worden, dat zou alles een beetje simpeler maken. Tot mijn verbazing bleek dat te kunnen en voor een bedrag van minder dan 400 euro had ik een halfwinder. Ik kreeg nog de tip mee om de halfwinder achter mijn high-aspectfok te hijsen en weer in te halen en ook dat bevalt mij uitstekend na enige oefening. Heeft u een spinnaker en gebruikt u hem zelden, dan is er een oplossing zoals u nu weet. Ik ben er heel blij mee en hijs hem vaker dan de spinnaker en met minder gedoe. Doe er uw voordeel mee.

Das Boot 2013

Joep Vermeulen

edevaartgangers hebben iets gemeen: Samen op weg naar de heilige plek. En na veel onthoudingen, gelouterd met een goed gevoel weer naar huis. In ons geval is de bestemming Düsseldorf. Das Boot. In diesen heiligen Hallen is veel te zien en volop te genieten. Vanuit Eindhoven scheelt het niet veel in afstand en tijd ten opzichte van de HISWA. En eerlijk gezegd hààlt de HISWA het niet bij ‘das Boot’. Elk jaar gaan Nout, Paul en ik weer en beperken we ons tot de zeilboten en toebehoren. Eerst Hal 15 en dan, al laverend naar 17. Onderweg staat ieder van ons stil bij de boten die op onze verlanglijstjes staan. Paul, die een Winner 1010 heeft moet natuurlijk naar de Winnerstand. Hoe ziet de Winner 9 eruit? Een prachtige boot met als verrassing een open kont, die met een extra wel af te sluiten is. Ook de zwenkbare stuurstand waarop het stuurrad is gemonteerd is een logische oplossing die erg comfortabel is: je zit altijd dicht bij het wiel. Waarom is dat al niet eerder bedacht? Er hangt wel een prijskaartje aan, maar dat is inherent aan een extra. Paul besluit toch maar zijn 1010 te houden, maar is wel onder de indruk van deze boot. Nout heeft belangstelling voor de Poolse Delphia 31. Een mooi jacht met veel mogelijkheden en voor wat het biedt niet duur. Aangepast aan de Nederlandse wateren en het wad. Een kielmidzwaard of een midzwaard plus een korte kiel, eventueel met twee roeren, geven je de mogelijkheid stabiel droog te vallen. Voeg daarbij een kantelbare mast en de wereld ligt voor je open. Vooral de kuip en de kajuit zijn goed bemeten. Die Polen kunnen toch erg goede boten bouwen. Wel veel naamswijzigingen, van Clever naar Sportina naar Delphia. Mijn belangstelling gaat uit naar een boot tot dertig voet en we belanden bij de Scandinavia 27. Ook zo’n allround boot. Goedkoper dan de andere boten en zeer goed van kwaliteit. Met voortdurende rugklachten is voor mij de zit in de kuip van wezenlijk belang. Deze boot zit goed. Maar dat doet mijn Feeling 720 ook. Waarom kijk ik eigenlijk naar andere boten wanneer ik toch niet van plan ben iets anders te kopen? Maar heren, wij kijken toch ook naar andere vrouwen ook al willen we voor geen geld van de wereld de huidige inruilen? Zouden vrouwen dat probleem ook kennen? Op naar Dehler, een merk waar ik al zolang ik zeil naar gekeken heb. Wat een schitterend afgewerkte boot. De 29 heeft veel dat mij aantrekt en met een goede zit. De 31 heeft dat niet?

Er is nog natuurlijk nog veel meer te zien: de schitterende Hallberg-Rassy, de Elan, de X-yachts en niet te koop, maar wel te bewonderen de compleet houten 50-voeter van Georg Niessen, gebouwd door de werf Robbe en Berking. Wat een plaatje, zo perfect afgewerkt, wat een vakmanschap. Maar toch zou ik hem voor geen geld van de wereld willen hebben. Ik zou er niet in durven varen. Zo kwetsbaar. Elke boot heeft zo haar bewonderaars en haar kopers. Mijn budget is beperkt en wanneer ik een boot koop, moet die een meerwaarde hebben ten opzicht van mijn eigen boot. Dat is dan ook mijn reikwijdte. Geeft toch wel wat rust. Genieten van al dat moois zonder hebberigheid. Mijn vriend Nout heeft dat probleem evenmin. Hij heeft dan wel de postcodeloterij gewonnen, maar zijn vrouw wil voor geen geld een boot hebben. Ook al stelden wij hem voor een mooie boot te kopen die Paul en ik zouden onderhouden en zo en waarmee hij dan gewoon mee mocht zeilen. Hij trapte daar niet in, flauw van hem.

Dan maar naar de hallen met toebehoren. Daarmee onderscheidt das Boot zich ook van de HISWA. Hier kun je kijken en ook kopen. Wat een leuke speeltjes. Maar wat hebben we nu echt nodig? Moeilijk je niet te gedragen als vrouwen bij de Dolle Dwaze Dagen van de Bijenkorf. Met een vacuümpompje van 5 euro en een mooie nylontas kan ik met een goed gevoel naar huis. Paul laat zich een serie schitterende messen aansmeren, waarmee de standhouder werkelijk op een meesterlijke wijze in één haal de schil van een stuk tomaat afsnijdt. Dat zal Paul nooit lukken. Alleen uit waardering voor de spetterende show, gaat Paul overstag. Ook hij keert met een goed gevoel terug. En Nout, we zien hem worstelen met de gedachte om zijn vrouw in te ruilen, maar ben je belazerd…voor geen geld. Drie zeilers in een auto. We gaan volgend jaar zeker weer. PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Rondje

and oll

rd H o o N

Schipper en opstappers

12 - 16 september 2012. Rondje NoordHolland vanuit IJmuiden naar Oudeschild en via Den Oever naar IJsselmeer en Markermeer. Een mooi plan van organisatoren Mathy Meulendijks en Haye van der Werf.

et plan sprak Ria en mij, Noord-Hollandse roots, erg aan. Wij zijn, na mijn heupoperatie, dit jaar weer actief aan het zeilen en zagen hier nog een mooie gelegenheid om hét rondje te maken waar we privé nooit aan toe zijn gekomen. Tijdens het contact over de inschrijving reageert Harry Olie positief over deelname van Ria als introducee aan boord van de Yes!. En zo geschiedde, met hartelijke dank aan Harry, Mathy en Haye voor de indeling.

Inschepen en naar Enkhuizen Op naar Andijk dus op woensdagmiddag 12 september, maar pas nadat we in Eersel onze stem hadden uitgebracht voor de Tweede Kamerverkiezing. We worden omstreeks kwart voor zeven ’s avonds hartelijk aan boord verwelkomd door schipper Harry, zijn vrouw Carla en mede-opstapper Ben Visser. Weerzien en kennismaking tegelijk. De heerlijk geurende koffie staat al klaar! Direct na de koffie en het inschepen, om tien voor acht, vertrekken we richting Enkhuizen, om de eerste mijlen naar IJmuiden alvast af te leggen. Bij de heersende achterlijke wind gaat het voorzeil spontaan omhoog en liggen we meteen onder zeil bij een donker wordende en dreigende lucht. Om na zo’n drie kwartier, het is aardig donker geworden, enige verfrissende regen en wind, te vergelijken met een koude douche over ons heen te krijgen die de stemming aan boord oproept van: wat varen we toch weer lekker in ons natte kikkerlandje.

Bespiegelingen in de Buitenhaven Anderhalf uur na vertrek meren we in Enkhuizen af in een droge box in de Buitenhaven, nabij het Centraal Station. Geen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

van de opvarenden overweegt echter de laatste trein naar huis te nemen. In de kajuit wordt het die woensdagavond heel gezellig en heel laat, met onder andere anekdotes uit het Westfries cultuurgoed en over een niet geborgd zijstag (nee, niet van de Yes! en de ULTIMA), dat bij nacht onder zeil aan lijzijde los hing te bengelen (schippers, let voortaan op de borging van uw verstaging!), en beschouwingen over de verkiezingsuitslag. Er is eerder die avond contact met projectleider Mathy over het vaarplan voor donderdag en de vooruitzichten voor vrijdag.

Onder spinnaker naar Muiden Donderdagochtend, na een voortreffelijk ontbijt, bereid door de schipper zelve, om tien uren los, op weg naar Muiden omdat de vooruitzichten voor vrijdag van IJmuiden buitenom naar Texel niet gunstig zijn. Na de Enkhuizer sluis bij achterlijke wind en een aarzelend zonnetje het voorzeil gezet. Een prima koers non-stop naar Muiden. Op een ingeving van schipper Harry wordt het spinnakerzeil aan dek gehaald en worden de taken navenant verdeeld: Harry en Ben houden zich bezig met spinnakerzeil, spinnakerboom, open neerhouder, spinnakerschoten, leiogen en spinnakerval. Ikzelf stuur de boot de enig juiste koers, nodig voor het hijsen van de spinnaker en Ria maakt mooie foto’s van het resultaat: het gehesen rood-wit-blauw rondgevulde dundoek en de tevreden schipper. ►

Tevreden schipper

Oefentocht Om er zeker van te zijn dat de spinnaker écht staat en wij niet staan te dromen neemt Harry via de marifoon contact op met de Sjtuf die kort tevoren uit Lelystad is vertrokken. Sjtuf bevestigt ons desgevraagd dat de spinnaker vanuit hun verre positie op afstand goed zichtbaar is. Wij zijn nu een geheel tevreden bemanning en staan weer met beide benen op de boot. Omdat de wind na enige tijd feitelijk invalt valt het spinnakerdoek verrassend genoeg ook in en wordt daarom gestreken. Om na enige tijd bij een weer toenemende wind opnieuw te worden gehesen. Door deze werkwijze is dit deel van de tocht een echte ouderwetse PZVoefentocht geworden in spinnakerzeilen. Na een mooi voordewinds rak meert de Yes! af in Muiden bij de Koninklijke, omstreeks half vier. Korte tijd later komen Mathy en Kees Kersten van de Sjtuf ons hartelijk begroeten. De windverwachting voor vrijdag geeft ZW 5-6, mogelijk 7 aan. Vooralsnog rechtvaardigt deze verwachting het besluit om niet vanuit IJmuiden buitenom naar Texel te varen maar over Marker- en IJsselmeer naar het noorden te gaan. Harry gaat aan de kook, en dient deze avond een heerlijke nasischotel op met saté balletjes. We laten het ons goed smaken.

het rolvoorzeil kan gemakkelijk worden verkleind en er zijn onderweg voldoende vluchthavens voorhanden. Kort voor tien uren varen we uit, gelijk met de Lady Five op weg naar Enkhuizen en verderop Stavoren. Met alleen gereefd voorzeil gaat het werkelijk fantastisch. Wonderwel varen we op dit traject onder dit zeil moeiteloos gelijk op met de Lady Five. Resultaat: een meer dan tevreden bemanning

De vloot bijeen Later op de avond worden we vereerd met het bezoek van de bemanning van de drie andere deelnemende PZV-boten, die ook in Muiden zijn afgemeerd. De kajuit vult zich geleidelijk met achtereenvolgens bemanning van Sjtuf, Lady Five en Heron. Het waterniveau rondom de boot stijgt aanzienlijk. Er ontstaat een deels staande receptie in de keuken van de Yes!: vol, sfeervol en gezellig. Er wordt over en weer gepraat, gedronken, gegrapt en gelachen. Met de nodige anekdotes zoals die van de gashendel (nee, niet van de Yes! en de ULTIMA) die, al varend op de motor, tot tweemaal toe los in des schippers hand kwam te liggen (schippers, let voortaan op het inbusboutje).

Met ZW 5, 6, 7+ naar ‘t noorden Vrijdagochtend palaver om negen uren op de steiger in Muiden. Windverwachting niet gewijzigd, de 4 boten besluiten op gereefd voorzeil te varen naar het noordelijk gelegen Stavoren. Mocht het onderweg te gek worden:

Cafe in d'n Olie

Yes! op de Yes! en schitterende foto’s van elkaars schip onder zeil. Geleidelijk loopt onze windsnelheidsmeter op van 6 Bft naar 7 Bft. Het voorzeil wordt een beetje meer gereefd. Tussen het Paard van Marken en Enkhuizen krijgen we geregeld 8 Bft over dek. Het gaat lekker hard. Er wordt nog wat meer gereefd. De Yes! doet haar naam eer aan, want Yes! er wordt stevig en goed gezeild. Onder de wal nabij Enkhuizen luwt de wind weer wat. Marifooncontact leert dat de andere drie boten willen doorvaren naar Stavoren. Ons plan was om het even een paar uur in Enkhuizen af te wachten. Kort beraad aan boord echter doet ons toch ook besluiten om door te gaan naar Stavoren: als je eenmaal bent afgemeerd is de animo wellicht verdwenen om bij deze wind weer uit te varen, de ‘flow’ is er dan uit.

In de flow naar Stavoren De sluis gepasseerd wil Harry nog onder de kust op het IJsselmeer bij ruimende wind het grootzeil bijzetten, maar wacht daarmee even tot we weer op open water zijn. Een terechte beslissing, alleen het voorzeil blijkt ook nu ruim voldoende om 6-7 knopen te blijven varen. We snellen op deze manier naar Stavoren, waar we omstreeks 16.00 uren kort na elkaar in de Oude Haven afmeren. De noordwestelijke wind blijft in de haven nog enige tijd flink doorstaan.

Eet-estafette in je eentje De gebruikelijke eet-estafette, gepland voor vanavond in Oudeschild, wordt verplaatst naar zaterdagavond. PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

►

Yes! Het voornemen is om zaterdag toch richting Oudeschild te varen. Ria heeft bij de aankopen voor de eet-estafette gerekend op de vrijdagavond. Uitstel tot zaterdag is niet wenselijk vanwege de langzaam maar zeker teloor gaande versheid van sommige ingrediënten. Wij besluiten daarom zelf op de Yes! van het eet-estafettediner te genieten. En voorwaar, dat werd genieten, daar hadden wij tevoren geheel geen weet van, en na afloop geheel geen spijt: een heerlijke zalmmoot voor eenieder, met ham, witlof, gebakken krieltjes met zeezout naar smaak en verse sla, het geheel omgeven door verrukkelijke witte wijn uit de Bourgogne, naar smaak in een of meer glazen… Later op de avond verzamelt de vloot zich in de Heron, en wordt het opnieuw een volle (niet alleen de boot maar ook de glazen) en gezellige PZV-borrel.

Trouwdag Zaterdagochtend palaver om negen uur op de steiger in Stavoren. Windverwachting niet gewijzigd: 5 Bft uit westelijke richtingen. Drie boten besluiten bij Kornwerderzand de Waddenzee op te gaan en met stroom mee op te kruisen naar Oudeschild. Het wordt een lang kruisrak en de Yes! besluit dat niet te doen. Ons plan is bij halve wind zuidwaarts te varen richting Hoorn. We wensen de Texelgangers een

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

behouden vaart en vertrekken met een gevoel van lichte onvrede om tien uren uit Stavoren richting Hoorn. Vandaag is ook Harry’s trouwdag en de bemanning feliciteert hem (en Carla) daarmee van harte. Het is echter nog te vroeg voor de bijbehorende borrel …

Wending naar Urk Eenmaal lekker onder grooten voorzeil over bakboord op een koers richting Enkhuizer sluis overkomt Ben een geniale ingeving, die direct leidt tot een aangename wending in ons vaarplan. In plaats van weer de sluis bij Enkhuizen te nemen en daarna op te kruisen naar Hoorn en zondag terug door dezelfde sluis om in thuishaven Andijk te geraken, wenden we de steven naar bakboord en gaan oostwaarts op een achterlijker-dan-dwars koers liggen richting Urk. De bemanning is totaal eensgezind over deze onverwachte wending en is unaniem van mening dat Urk ook een heel leuke bestemming is. De zon schijnt nu nog mooier dan-ie tot nu toe al deed! Tot in Urk, waar we omstreeks 14.00 uren afmeren in de Oosthaven. Vroeg genoeg om vóór de drukte een mooie ligplaats in te nemen en om een leuke wandeling in, door, op het zonnige Urk te maken, altijd goed om de al wat stramme botten los te lopen van de wat meer op leeftijd gevorderde ►

schepelingen aan boord. Harry en ikzelf staan enige tijd stil bij het monument ter nagedachtenis aan Urker vissers die bij het uitoefenen van hun beroep naar de kelder zijn gegaan of anderszins tragisch zijn omgekomen. Er zijn ook kinderen bij, de jongste die wordt genoemd werd slechts acht jaar. Ria en Ben trekken er samen op uit en bestijgen de Urker vuurtoren. Door het heldere weer is het uitzicht rondom fenomenaal. Terug op aarde legt Ria een echt Ot en Sien tafereeltje vast op de gevoelige schijf.

Lady Five met bakstag 7

Gezeild?? YES!!! Wat was dit weer een prachtig PZV-evenement. Alle vijf dagen gezeild, in totaal zo’n kleine 100 nM. De eerste avond een stevige Hollandse regenbui, de derde dag een drupje motregen, voor de rest droog en zonnig of bewolkt bij een redelijke nazomertemperatuur. Met een mooie combinatie van schip, bemanning, tochtplannen, weersomstandigheden, foerageren, nautische oefeningen, gezondheid en PZV-boten. Ria en ik bedanken Harry en Carla voor de ontvangst en gastvrijheid, Harry en Ben voor de gezelligheid en het vertrouwen aan boord tijdens de tocht; de bemanning van de Heron, Lady Five en Sjtuf voor gezelligheid en nuttige adviezen (oogarts, wegens strontje in het oog …); Mathy en Haye voor hun voorbereidend werk en alle inspanningen om deze tocht mogelijk te maken; en PZV voor de overall initiatieven die hebben geleid tot Jan Tiems deze voor ons prachtige zeilervaring. YES!

Culinaire voortzetting Terug aan boord verrast Ben ons met een lekkere kibbeling als snack bij de borrel ter ere van Harry’s trouwdag. Enige tijd daarna gaat Ben ook nog aan de kook en serveert ons en hemzelf een heerlijke pasta, die naar smaak wordt gecompleteerd met een heerlijke saus van hamblokjes en mini-champignons. Ben had ook lekkere toetjes voor ons, maar daar heb ikzelf helaas geen verstand van en ook geen trek in … Intussen verneemt Harry dat de Heron, Lady Five en Sjtuf in Oudeschild zijn afgemeerd na een mooi kruisrak over de Waddenzee, en inmiddels zijn begonnen aan de eet-estafette. Ze genieten op dat moment van hun hoofdgerechten. De avond aan boord van de Yes! in Urk wordt wederom ingevuld met aangename gedachtenwisselingen over PZV, het weer en andere niet nader te noemen ervaringstrajecten. We gaan deze keer niet al te laat te kooi.

Halve-tot-aan-de wind naar Andijk Op zondagochtend op tijd op voor de kerkgang te Urk, die we omstreeks tien uren liever inwisselen voor het vertrek uit Urk bij een zuid tot zuidwestelijke wind 4-5 Bft. Onder grooten voorzeil over stuurboord richting Andijk, alweer geheel bezeild. Yes!, de vijfde dag onder zeil, dus! Onder de kust voorbij Enkhuizen neemt de wind af, gaan de reven er uit en varen we onder een aarzelend zonnetje het laatste uur met vol zeil naar Andijk. Afgemeerd in de thuisbox omstreeks half twee in de middag. Spullen gepakt, in de auto gebracht en schoon schip gemaakt, Ben en ikzelf buiten, Ria en Harry binnen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

��

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Inslingercompetitie Van 4 april tot en met 4 mei 2013 kunnen boot en bemanning inslingeren. Op eigen tijd en plaats.

Anet van den Berk Is het vaarseizoen al begonnen?

p het water, in de havens en loodsen is nog maar weinig activiteit te bespeuren en toch is het nog maar enkele weken voor de Ramsgatevloot vertrekt naar Londen en om van een lang weekend op het water te kunnen genieten. Dat betekent: van de kachel vandaan en flink aan de gang om de boot tijdig in het water te krijgen of zeilklaar te maken. En zeker om nog een of meerdere keren het ruime sop kiezen en te testen of alles werkt en/of kennis te maken met je bemanning voor de Ramsgatetocht. Dit jaar kozen we er voor individuele inslingertochten te organiseren. Iedere schipper kiest zelf een dag of weekend, om vanuit de thuishaven het ruime sop te kiezen en doet hiervan vervolgens verslag. Toch is er zowaar een wedstrijdelement. Degene die de meeste (zee)mijlen maakt in de periode van 4 april tot en met 4 mei 2013 kan een leuke prijs winnen, maar we hebben nog meer prijscategorieën.

Wat is de bedoeling? Het belangrijkste doel van het inslingeren is om met een of meerdere flinke tochten je boot te testen / controleren en / of kennis te maken met een of meer leden van je

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Ramsgatebemanning. En zelf weer het 'gevoel' te krijgen, waarbij het de voorkeur heeft om buitengaats te gaan. De Zuidelijke vloot kiest ervoor om vanuit de thuishaven naar buiten (Noordzee) te gaan via het Haringvliet, Oosterschelde of Westerschelde en de Noordelijke vloot gaat naar buiten (Waddenzee of Noordzee) via het IJsselmeer. Het is de bedoeling tenminste één boei op zee te ronden. Het wedstrijdelement betreft vooral het aantal zeemijlen en het aantal geronde boeien, maar ook de mijlen op het binnenwater tellen mee. Je kunt meedoen met opgave van één of meerdere tochten. Maar het is vooral de bedoeling van deze activiteit om in te slingeren en je boot en bemanning te testen. Dus lukt het niet buitengaats te gaan, ook prima, als er maar een flinke (dag)tocht wordt gemaakt; zie: http://www.pzvzeezeilen.nl/2010/checklist-tochtvoorbereiding/.

Spelregels/puntentelling De spelregels en puntentelling vind je terug op de site. Het deelnameformulier dien je volledig in te vullen en te mailen of sturen aan Anet van den Berk (per post vóór 1 mei en per e-mail vóór 5 mei 2013). Afhankelijk van het aantal deelnemers en de gemaakte tocht(en) zal/zullen prijscategorieën gemaakt worden. We willen daarmee bereiken dat het voor iedere boot een leuke uitdaging is om mee te doen. Uiteraard staat of valt het slagen van deze activiteit bij jullie deelname, maar des te meer ook bij het naar alle eerlijkheid invullen van het deelnameformulier. We hopen als zeilactiviteitencommissie dat we hiermee een leerzame activiteit in gang hebben gezet en hopen op een grote deelname.

UUUUREN kijkplezier!

BELSAR App

Ik ben jaren abonnee geweest van een bekend Nederlands maandblad over zeilen. De laatste tijd vond ik dat er steeds minder praktische informatie in te vinden was, zodat ik het blad niet langer leuk vond en m’n abonnement heb opgezegd. Maar ondertussen had ik het Engelse Yachting Monthly ontdekt, boordevol praktische tips en nuttige informatie.

De Belgische kustwacht heeft een handige applicatie gelanceerd voor wie naar (of langs) de Belgische kust navigeert: de Belsar app.

Herman Van den Broeck

o vond ik ook hun website en hun grote verzameling video’s: http://www.yachtingmonthly.com/videos. Daar vind je een enorme verzameling filmpjes: boottesten, manoeuvreertips, bootonderhoud, testen van uitrusting en alles wat met boten en zeilen te maken heeft. Goed voor uren kijkplezier en nog nuttig ook. Een van de redacteuren van Yachting Monthly is ook auteur van een aantal praktische boeken. Veel van de tips die je in de filmpjes ziet, vind je ook terug in zijn boek 200 Zeiltips, uitgegeven bij Hollandia. Leuk om cadeau te geven, en nog leuker om te krijgen.

n deze app vind je handige navigatie- en haveninformatie en een actueel overzicht van weer en golfhoogte. Natuurlijk bevat de applicatie een overzicht van alle kustwachtstations en je kunt, dicht bij de kust ook met één druk op de knop een noodoproep plaatsen. Ook zijn in deze app adressen van de belangrijkste nautische en niet-nautische (maar wel culinair relevante) instellingen rond de havens opgenomen. Niet onbelangrijk: de app bevat een zeer complete veiligheids-checklist, met daarin een aantal nuttige instructies voor noodprocedures en EHBO. De Belsar app is helaas alleen in het Engels beschikbaar, maar is een handige vraagbaak voor kustzeilers. Hij is gratis te downloaden via http://app.belsar.eu/ of vanuit de app store. Een donatie wordt vanzelfsprekend op prijs gesteld. Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Social Media : surfen met P De laatste jaren is het gebruik van social media enorm toegenomen. PZV’ers, jong of oud, vormen daarop geen uitzondering. Alhoewel de PZV nog niet zelf actief was op social media, wist een aantal leden elkaar prima te vinden op LinkedIn, Twitter en Facebook.

nline afspreken, real-time ontmoeten. Op vakantie bijvoorbeeld. Zelf ben ik een fanatieke twitteraar. En natuurlijk moest ik even melden dat we de Race of Alderney hadden gerond. Dat werd opgepikt door Herman en Nicole, die nog moesten vertrekken. Een hoop heen en weergetwitter. Onder andere Sjaak Homan, die met de auto, op weg terug van Cherbourg, in Honfleur ging lunchen en de Bliss in de haven zag liggen. Helaas waren wij net de stad in en liepen we elkaar mis. Maar Sjaak’s tweet werd opgepikt door Gerben Welling, die ook op Twitter zit. Wij volgen elkaar sinds het Koninginneweekend van afgelopen voorjaar. Een afspraak was snel gemaakt. Gerben was immers met zijn Sifra onderweg naar ‘t zuiden, en we konden afspreken om elkaar in St Valéry sur Somme te treffen. Dat smaakte dusdanig naar meer dat we contact bleven houden en PZV-ers bleven opzoeken. Met in Oostende een heus PZV-treffen tot gevolg! Dat smaakt naar meer! En zo was het voornemen om als club meer met social media te gaan doen snel geboren. Natuurlijk, als zeezeilvereniging gaat het vooral om het zeilen zelf, en om elkaar in levende lijve te ontmoeten. Jammer genoeg zijn er altijd te weinig dagen om te zeilen! Maar de meesten van ons zijn wel geregeld online te vinden. En als je dan

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

niet kunt zeilen, dan is het in ieder geval leuk om als online community met elkaar, en met het zeilen, verbonden te zijn. De vraag die dan natuurlijk wel opkomt, is waaraan we als PZV mee doen, en waaraan niet. De social media zijn erg divers, en kennen allemaal hun eigen toepassing. Een LinkedIn groep was er al, maar leent zich niet zo goed voor snelle contacten onderweg. Maar de mogelijkheid om elkaar ook in het dagelijkse werk te vinden en versterken wilden we niet laten lopen. Daarnaast wilden we leden realtime met elkaar in contact brengen en met elkaar sociale achtergronden en foto’s laten delen. Na enige overweging besloten we om naast LinkedIn ook Twitter en Facebook in te gaan zetten. Het zoeken was nu naar de juiste vorm, want niet iedereen is actief op Twitter, Facebook en LinkedIn, en het is wel leuk als de rest van de vereniging ook kan meegenieten. Toen we daar eenmaal uit waren, was de technische uitvoering (dankzij webmasters Joop Verboom en Martijn van Dijk) heel snel geregeld. Het resultaat kunt u online bewonderen!

LinkedIn LinkedIn is een online platform, waarmee je heel eenvoudig je netwerk in kaart brengt. PZV heeft er een groep aangemaakt (PZV Zeezeilen, hoe toepasselijk). Het is vooral erg handig om elkaar ook zakelijk verder te helpen. Wie ken ik bij Philips? En kan iemand mij daar binnenloodsen? Volgens LinkedIn ken ik 2 mensen bij Philips….. volgens mij zijn het er meer!

Facebook De PZV heeft sinds kort een eigen Facebookpagina, waarop we alle leden, die al op Facebook actief waren, bij elkaar proberen te brengen. Er staat een aantal foto’s op, en alle evenementen zijn ook op Facebook aangemaakt (en worden lustig van commentaar voorzien). De facebookpagina is ►

met PZV op het WWW daarom een aparte kolom aangemaakt, waarin de laatste berichten met #PZVZZ worden weergegeven. Zo kunnen de thuisblijvers (ook als ze geen Twitter hebben) volgen wat onze clubgenoten zoal meemaken op (en om) ’t water. Zelf aan ‘t zeilen? Plaats een berichtje met #PZVZZ en wij leven met je mee.

Website

voor iedereen (dus ook voor geïnteresseerden, potentiele leden en oud-leden) toegankelijk; als ‘vriend’ van PZV bepaal je zelf (op je eigen facebookprofiel) hoeveel informatie er over jou te zien is. Er is ook een besloten groep, waar alleen de leden toegang toe hebben en met elkaar kunnen chatten.

Onze PZV website blijft natuurlijk het belangrijkste online PZV medium. De webmasters blijven continu bezig om deze steeds te verbeteren. De site is in ieder geval social media vriendelijker geworden: naast de twitterkolom #PZVZZ is er ook een “Like-button” (waarmee je de site, en daarmee de PZV, kunt promoten in je eigen netwerk) en een knop waarmee je rechtstreeks toegang hebt tot de facebookpagina.

Privacy Twitter Twitter is een heel snel medium, waar wereldwijd miljoenen mensen continu berichten op plaatsen. Om daar wijs uit te kunnen selecteer je mensen (bekenden) die je bewust volgt, of volg je discussies op trefwoord. Zo’n trefwoord markeer je met een hashtag (hekje #) en je kunt dan een aparte zoekfunctie aanmaken, die alle berichten over dit trefwoord weergeeft. Zelf twittert de PZV niet, dat zou een dagtaak voor de redactie betekenen. Liever volgen we wat onze leden te zeggen hebben over de club. Op de PZV website hebben we

Natuurlijk betrachten wij vanuit de redactie grote zorgvuldigheid als het gaat om persoonsgevens of fotomateriaal. Tegelijkertijd kan het bestuur vanzelfsprekend geen verantwoordelijkheid nemen voor wat individuen (via hun eigen facebookpagina of twitteraccount) delen. De PZV faciliteert slechts de online interactie tussen de leden. Dat brengt voor alle betrokkenen een eigen verantwoordelijkheid met zich mee. Voor alles wat je op internet plaatst geldt: denk eerst even na. Wat wil je delen met Jan en Alleman? Ga zelf na of bijvoorbeeld het dievengilde eenvoudig kan herleiden of jouw huis momenteel leegstaat. En vraag je bij elke foto die je plaatst af: zou ik zelf zo op internet willen staan?

Meedoen? Als je met gezond verstand met deze media omgaat, is er helemaal niks aan de hand. Sterker nog: het is gewoon enorm leuk om een gezamenlijke passie te delen, anderen mee te laten genieten en nieuwe communicatiemiddelen te benutten om elkaar op en om het water op te zoeken. We zien nu al dat toenemende online contacten tussen PZV-ers, en we hopen natuurlijk dat onze (beperkte) social media platforms het clubgevoel zullen versterken. Mocht je enthousiast geworden zijn, en mee willen doen, maak dan ook je eigen twitteraccount of facebookpagina aan. Weet je niet precies hoe dat werkt, of heb je vragen of suggesties? Meld het ons! Via de social media zelf, of per email social@pzv-zeezeilen.nl. We hopen jullie snel

online te ontmoeten, of beter nog: in levende lijve, op het water of in de Pub. Annemieke Stallaert

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Zeilactiviteiten 2013 Het is nog even wennen, maar ZAC staat sinds de vorige ALV niet meer voor zomeractiviteitencommissie maar voor zeilactiviteiten, terwijl WAC staat voor weetactiviteitencommissie. Gezeild kan er worden in de winter en het is ook beter dat we wat weten in de zomer. Met het hier gepresenteerde programma beogen wij, wind en weder dienende, de seizoensgrenzen in ieder geval te overschrijden.

Maarten Roks

e zomeractiviteitencommissie bestaat uit een permanente voorzitter met zitting in het bestuur en activiteitgebonden projectleiders. Het programma komt tot stand na een oproep aan vrijwilligers om deel te nemen aan de jaarlijkse brainstorm. De deelnemers aan deze bijeenkomst worden veelal projectleider van een activiteit, zo ook dit jaar. Doelstelling is om een divers en goed in de tijd verspreid programma op te stellen. We hopen op veel deelnemers, maar het realisme gebiedt dat niet iedereen even warm loopt voor alle verschillende programmaonderdelen; dat is een natuurlijk gevolg van een divers programma. Het eerste programmaonderdeel was â&#x20AC;&#x2DC;Varen met de riemen die je hebtâ&#x20AC;&#x2122;. Vanwege de ongebruikelijke koude en daarmee gepaard gaande ijsvorming op 16 maart is deze activiteit uitgesteld naar het najaar. De titel is een cryptische verwijzing naar de roeisport. PZV heeft een aantal roeiers in haar gelederen en we hopen met name ook niet-roeiers aan te trekken. Prettige lichaamsbeweging in een leuke ambiance gevolgd door een aangeklede borrel in het op ecologische grondslag gebouwde paviljoen van de Tilburgse Open

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Roeivereniging in het vroege najaar. Vanwege de vroege Pasen en de daarmee gepaardgaande vroege Ramsgate is een gezamenlijke inslingertocht niet goed mogelijk gebleken. Wel moedigen we onze leden en tenminste de Ramsgatedeelnemers aan om in het weekend van 20-21 of 27-28 april vanuit een nabije zeehaven een inslingertocht te maken. We hebben daar een competitie-element aan toegevoegd. Op 1 of 2 juni zal er een zeiltrim-instructie georganiseerd worden op het Marker- of IJsselmeer. Onder leiding van ervaren trimmers zullen de fijne kneepjes van het trimmen van de zeilen door het kiezen van de juiste instelling van lopend en staand want bijgebracht worden. Een aantal schippers met boot in die regio zullen gastheer en gastvrouw zijn zodat leden uit alle havens zonder lange aanlooptochten mee kunnen doen. Vandaar dat ook gekozen is voor een eendaagse activiteit. Instructies zullen een droog en nat karakter hebben. Voor 14-16 juni staat een zeiltocht naar Antwerpen op het programma. Geen tocht over zee, maar het tij speelt wel een belangrijke rol. Bij verkeerde planning wordt het een zware zo niet onmogelijke tocht vanwege de getijdenstroming op de Schelde. We zullen in ieder geval beloond worden met de Bourgondische geneugten van de stad Antwerpen. Het stoereverhalenweekend is vanwege succes geprolongeerd. Het staat op de rol voor 24-25 augustus. Tegelijkertijd, maar op verschillende plaatsen, staan op 6-9 september het vrouwenen mannenweekend op de agenda. Op veler verzoek gaan we van 19-22 september weer eens een waddentocht organiseren waarbij we er ook weer van uitgaan dat zuiderlingen die wel zin hebben, maar de lange aanloop niet kunnen of willen maken, opstappen bij onze vrienden uit het noorden. Het seizoen wordt afgesloten met het Eindejaarsweekend op 5 en 6 oktober waarbij we dit jaar op ouderwets grote deelname rekenen. Hierna volgt nog een Snerttocht op 2 en/of 3 november. We realiseren ons dat honderd procent deelname geen realistisch doel is, maar we hopen jullie in groten getale te mogen begroeten.

Grevelingencup 2012-2013 Als sinds een tijd wordt iedere winter van oktober tot en met maart een wedstrijdenserie georganiseerd op het Grevelingenmeer. Iedere maand wordt er wedstrijden gehouden met boten in de ORC, de 31.7 klasse en twee toerklassen.

r wordt gebruik gemaakt van de boeien op de Grevelingen, waarbij de verschillende klassen een voorgeschreven baan langs die boeien zeilen. De ORC en 31.7 klasse zeilen een variant op de Olympische baan en varen meerdere wedstrijden op een dag. De toerklasse en toerklasse S varen op ieder wedstrijddag slechts één baan. Floris Boele Het verschil tussen de toerklasse met de toerklasse S is het toestaan van grotere zeilen, alles boven 150% genua is dan toegestaan. De toerklasse kent geen spinnaker gebruik.

Er lag minimaal vijf centimeter sneeuw en ijs op het dek en in de kuip. Hard werken om de boot op tijd voor de start klaar te hebben. Met windkracht 4 ging het stevig van start maar al snel nam de wind wat af zodat het comfortabel zeilen was. Gudrun eindigde op een nette dertiende plaats. Gemiddeld staan we ook dertiende met de plaatscijfers: 13, 12, 12, 13 en 13. Het verschil met nummer twaalf is slechts twintig seconden en dat is moeilijk te overbruggen. De laatste race wordt gehouden in het weekend van 16 en 17 maart. Op beide dagen is het dan feest om nog een goed resultaat neer te zetten. Hopelijk doen er volgende jaar meer PZV-ers mee met dit mooie en koude evenement.

Op de website van de Grevelingencup is een goed overzicht te krijgen van het wedstrijdgebeuren. Enkele PZV-ers doen goed mee in de toerklasse en toerklasse S voor zover ik ben ingelicht. Roelof Kleppe is een enthousiast winterzeiler en samen met zijn bemanning bestaande uit Hans Brevé, Marinus van Praag en Floris Boele zeilt hij de wedstijden. Ook Martijn van Dijk en Roelien Lucassen zijn op dit evenement gesignaleerd. De Gudrun, een Winner 950 presteert goed onder de winterse omstandigheden. Het veld van de toerklasse is divers en kent geduchte tegenstand met een totaal van vijfentwintig boten. In totaal zeilen op de Grevelingencup ongeveer 200 boten zodat het een druk evenement is geworden. Iedere maand een zondagochtend vroeg opstaan om dan om 11.40 uur te kunnen starten is dan vaste prik. Gevaren wordt er vanuit Port Zélande, waar net buiten de haven de start van de wedstrijd is. Gelukkig hebben we alle wedstrijden onder goede weersomstandigheden kunnen varen. De laatste keer op 10 februari jl. hadden we meer tijd nodig.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Hoe leer je in Italië ze Centro Velica Caprera (CVC) Ik zeilde in mijn jeugd op een BM en je deed het zoals rijden op een fiets. Maar de theoretische achtergrond en de finesses van de zeilsport kwamen pas later in Italië aan de orde. Toen ik in Milaan woonde kwam ik in contact met zeezeilers. Door hen werd ik geadviseerd om Kees Houtzager een cursus te volgen op Caprera want dan kom je in het echte circuit terecht. Deze organisatie is ontstaan in de zestiger jaren uit de Lega Navale, de Touring Club Italia (TCI) en de Italiaanse marine.

De opleiding

Meevarende motorboot

Caravelles in de Porto Palma baai

Hoe is Caprera geboren? De echte geboorte dateert uit 1966 toen de eerste verkenning op het eiland plaats vond. De LNI, de Italiaanse scheepvaart liga en de TCI kregen toestemming zich te vestigen op het eiland en verwierven de middelen om het zeilcentrum op te bouwen. In die tijd bestond al een zeezeilschool op Glenans in Frankrijk. CVC werd daar een kopie van. In het voorjaar van 1967 waren de werkzaamheden voltooid en de eerste cursus ging van start. Het eiland Caprera ligt in de archipel tussen Sardinië en Corsica en is een fraaie locatie voor een zeilschool. Het is een archipel met tientallen eilandjes, veel strandjes en lastige passages vanwege net onder water liggende rotspartijen. De betonning en bescherming van gevaarlijke gebieden was toentertijd matig van kwaliteit.

Het landschap daar is adembenemend mooi met zijn wilde natuur en brakke wegen. Het waait bijna altijd en de winden hebben er mooie namen: de ‘Ponente’, ‘Libeccio’ en de ‘Levante’. De zeilschool ligt aan een goed beschermde baai in militair gebied waar je met kleinere boten, onder vrijwel alle weersomstandigheden, kan oefenen. De diepte van de baai is zo’n zes tot acht meter zodat een gezonken bootje eenvoudig weer omhoog getakeld kan worden (zie foto's hieronder).

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Het gebied was militair en de dagindeling was dat eigenlijk ook: ‘Om 06.00 uur gaat de wekker voor de keukenploeg en om 06.24 wordt naar het meteo bericht geluisterd. De wekker voor de hele groep gaat af om 06.30 en om 07.00 uur is het ontbijt. Theorieles van 07.25 tot 8.15 uur en daarna inpakken en wegwezen naar de baai en aan boord.’ De rest van de dag verliep net zo gestructureerd en de

discipline werd strikt gehandhaafd. Na de lange dag en het avondeten was er ook nog een uitgebreide evaluatie. ‘Om 22.30 is er rust. Radio’s en tv toestellen zijn verboden.’ Van de gebouwen naar de baai liep je door een prachtige natuur. De Caravelles lagen daar geankerd en de Vauriens op een strandje. Op de foto’s zijn de Caravelles te zien die zeilen met een gereefd grootzeil en een Genua 2. Met drie personen werd er gevaren in de Porto Palma baai en met rustig weer in het kanaal. De instructeurs gingen eerst aan boord, de leerlingen volgden op vletten. Op de toren op de Monte Figo had steeds een van de cursisten dienst. Vanaf de toren kon de baai worden overzien. Als er met flinke windvlagen een groot aantal boten omsloegen dan werd ►

ië zeezeilen? dit meteen doorgegeven aan de hoofdinstructeur op een van de meevarende motorboten, die ook de overige instructeurs coördineerde. Op de foto (rechts) varen de Caravelles met een frisse bries in zuidelijke richting onder de Monte Fico het kanaal in. De opleiding was zeer gedegen. Een voorbeeld. In de tweede week van de eerste cursus werd er gezeild in Vauriens. Na een paar dagen oefenen werden de roeren verwijderd. Met de twee schoten in de hand en door verplaatsen van het lichaamsgewicht op de juiste positie werk je met het banaan effect: je moest sturen en snelheid zien te houden. In de latere wedstrijden zag je dan welke leerlingen echt talent hadden voor zeilen. Met wat ruiger weer kregen de instructeurs het druk. Door de windvlagen sloegen een groot aantal bootjes om en werden de leerlingen, als ze zichzelf niet konden redden uit het water gehaald met de gozzetti’s (vletten) en werden de boten terug naar de baai gesleept tenminste als de zeegang acceptabel was voor de gozzetti’s. Zo niet, dan werd de reddingsactie een dag

paar nachten werden nogmaals alle oefeningen uitgevoerd. Aan het eind van de rit weer een bevordering of afwijzing. Zonder bevordering geen derde cursus. Die cursus startte vanaf de basis en ging na een paar dagen nonstop door met tochten over zee, de voornaamste stap naar de echte zeezeilwereld.

Een speciale zeilcultuur In 1974 werd CVC erkend als officiële zeilschool en het Ministerie van Koopvaardij verleende de toestemming om cursussen te geven voor wettige zeilbewijzen. De school staat bekend als symbool voor vriendschap, broederschap en grote liefde voor de zee. De cursisten worden krachtig aangesproken op eigenschappen die van belang zijn voor veilig en effectief zeezeilen. Teamwork, gezag uitstralen bij het orders geven of bij het bevelvoeren. Dat soort zaken. Grote nadruk wordt gelegd op het tonen van respect en het versterken van sociale eigenschappen, naast het scherpen van het vermogen om elke verandering op te merken die invloed

Caravelles met een frisse bries

Rondje Sardinië en Corsica met een Arpège

uitgesteld. Door de oranje kleur waren de boten gemakkelijk te vinden; in het gebied is gelukkig maar weinig stroom. Na het einde van de cursus werden cursisten bevorderd of afgewezen. De beste leerlingen werd verzocht deel te nemen aan de instructeuropleiding. Tijdens deze instructeuropleiding werd weer gevaren op Vauriens, Caravelles, Mousquetaires en Arpèges. De tweede cursus duurde ook twee weken en heet in het Italiaans een pre-crociere: een aanloop naar het echte zeezeilen. Met een vloot van acht Mousquetaires met drie leerlingen per schip, voeren we door de gehele archipel. De drie tot vier instructeurs wisselden elke dag van schip. We startten met veel navigatieonderwijs, met efficiënt varen, eindeloos oefenen met ankeren, man over boord manoeuvres met en zonder spinaker, etc. Veel wedstrijd zeilen en in een

heeft op vaarbewegingen. Een en ander wordt vaak herhaald om onder druk snel te kunnen reageren. Ook het vermogen om na lichamelijke vermoeienissen helder en zonder angst door te gaan wordt getraind en het vermogen zich niet te laten meeslepen door ongunstige situaties. En ook om taken te voltooien tijdens zeeziekte. Toentertijd werd er gevaren op een Arpège. Op bovenstaande foto komen we terug in Porto Palma na een rondje om Sardinië en Corsica. Inmiddels heeft de CVC zeilschool duizenden mensen opgeleid. Op de website http://www.centrovelicocaprera.it/ is te zien hoe de school zich heeft ontwikkeld en aangepast aan de moderne tijd.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Leg je niet neer bij de win Bezoek Mindoro & Luzon Als je van zeilen houdt en van de zee, ga dan eens naar de Filippijnen, de Islas Filipinas genoemd naar ‘den Koning van Hispanje’ (Filips II) uit ons Wilhelmus. Voordat je bent uitgekeken op de duizenden tropische eilanden en idyllische stranden, ben je een half leven verder. Maar twee weken is een goede start. Er is waarschijnlijk geen ander land met zo’n rijke maritieme traditie. Ver voor Christus begon vanuit de Filippijnen de kolonisatie van de Zuidzeeeilanden.

Paul de Leeuw

p naar Manilla. Het is ver weg maar ook heel vertrouwd, Nederlandsch Indië ligt om de hoek. Globalisering is hier begonnen toen Spaanse schepen, vertrokken vanuit Midden-Amerika, Chinese jonken tegenkwamen op het eiland Mindoro. Dat was al in 1570. De betrokkenheid met de grote wereld ► 32

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

de winterstop: & Luzon is gebleven. Nu varen er wereldwijd meer dan 200.000 Filippijnse zeelieden, bijna twintig procent van het totaal, op internationale schepen (elke PZV-er herkent ze wel op de marifoon). Een uniek land met een unieke historie.

Heel veel eilanden, heel weinig havens. In het noorden van de Filipinas ligt het grote eiland Luzon met daarop de hoofdstad Manilla, aan de zuidkant het bijna net zo grote eiland Mindanao. Aan de overkant ligt dan Celebes. Tussen die twee grote eilanden in ligt de Visayas archipel met haar talloze eilanden en paradijselijke baaien, het beste gebied om te zeilen. Elke dag Blue Lagoon! Wil je lange tochten maken, dan moet je wel iets van de pioniersgeest van Henk de Velde in je hebben. In het gebied van 800 bij 300 mijl zijn amper twintig jachthavens te vinden en hooguit tien baaien met moorings bedoeld voor jachten. Zo is de volgende haven al gauw honderd mijl verder, behalve als je het niet erg vindt aan te meren bij de beroepsvaart.

Hollandse ondernemingsgeest. Ik was opstapper bij Klaas Huisjes, een rasechte Amsterdammer die ik was tegengekomen op de boot van onze oud-voorzitter Ab Pasman. De zeilcarrière van Klaas is indrukwekkend en hij kan er boeiend over verhalen. Zonder zelf ooit in de Tasman Zee te zijn geweest, heb ik daardoor nu de Sydney-Hobart race al enige malen meebeleefd. De eerste keer tijdens een rondje Tiengemeten. Samen met de Schotse eigenaar van onze boot houdt Klaas zich al enige jaren bezig met de ontwikkeling van jachthavens op diverse plaatsen in Zuid Oost Azië. De VOC, of althans die mentaliteit, is nog springlevend. De Riouw eilanden, zoek het op in je atlas, krijgen binnenkort een eerste jachthaven. Met sommige landen heb je snel een band. Zo ook met de Filippijnen. Tien jaar geleden was ik nauw betrokken bij een studie om op de meest afgelegen eilanden de cardiologische zorg op een hoger plan te krijgen. Wat was het doel? Kort gezegd, hoe bepaal je of iemand (op één van die 6000 eilanden!) echt hartproblemen heeft en hoe krijg je hem of haar dan bijtijds in één van de weinige behandelcentra. Ook een paradijs kent zijn onoplosbare problemen. Dit is een land om van te genieten zolang je gezond bent. Dus ga er zeilen. De uitnodiging van Klaas heb ik dan ook zonder aarzelen en van harte aangenomen.

duikers. De vele koraalriffen zijn gemakkelijk bereikbaar vanaf de prachtige witte stranden. Als je vanuit Manilla over de weg de kustplaats Batangas bereikt, neem dan niet de grote veerboot, maar huur voor een klein bedrag een traditionele banka die je in twee uur naar de overkant brengt. Een prachtig soort vaartuig met kunstig geconstrueerde bamboe uitleggers die verrassend soepel door de golven snijden. Alvorens te worden afgezet in Puerto Galera, varen we langs de Sandoway, onze boot, die in één van de naburige baaien aan een mooring ligt. De eigenaar is Alan Burell, fervent wedstrijdzeiler, die gekozen heeft voor een gewichtsbesparende, spartaanse inrichting van zijn schip. Te spartaans, dus we hebben gekozen voor een onderkomen aan de wal: het Oriental Pearl hotel voor slechts tien euro per nacht.

Puerto Galera Yacht Club De oevers rond Puerta Galera zijn bedekt met een soort mangrovebos. Aanleggen is daardoor bijna onmogelijk. Een kleine banka pendelt tussen de moorings en een lange omhooglopende steiger die naar het clubgebouw leidt, een

►

Pick up service

Onze eerste thuishaven. Puerta Galera is gelegen op de noordpunt van het eiland Mindoro, al behoorlijk toeristisch en vooral populair bij

Puerta Galera Yacht Club PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Naam 34

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

soort naar de tropen overgeplante Engelse Pub. De Puerta Galera Yacht Club is bescheiden in omvang. In de baai telde ik hooguit twintig boten aan de moorings, voor het merendeel toebehorend aan expats die nooit meer zullen kunnen wennen aan het gereguleerde bestaan in het land van herkomst. Maar het ontbreekt hen niet aan enthousiasme. Veel onderlinge wedstrijden, ook voor lokale talentvolle jeugd die wel wat sponsoring kan gebruiken. Eén van de meer avontuurlijke Puerta Galera clubleden, een Australiër staat op het punt te vertrekken, eerst naar de Molukken en dan maar zien waar je uitkomt. Het eerste dat we met Klaas en onze overige bemanningsleden doen, is ons inschrijven voor de clubkampioenschappen. Onze poging om een lagere rating te ritselen loopt op niets uit. Ze kennen de Sydney36CR, een snelle Australische 36 voeter, een type dat in Nederland vanwege de extreme diepgang nooit populair zal worden. De volgende dag kunnen we uitslapen, we starten als laatste. De handicap is vooraf in de starttijden verwerkt zodat de spanning erin blijft tot op de finishlijn. Puerta Galera is omringd door steile hoge bergen die samen met de felle zon een grote invloed hebben op de plaatselijke winden. Daar hebben wij vooralsnog weinig kijk op, gewend als we zijn aan depressies, warmtefronten en hogedrukgebieden boven de Azoren, dus in de smalle doorgangen op weg naar zee raken we alleen maar verder

achterop. Gelukkig leren we al snel luisteren naar onze eigen windfinder. We varen het eerste uur tussen heel veel snelle bootjes, elk op weg naar een eigen privé strand, de beste manier om ergens te komen, want wegen zijn er nauwelijks door de bergen.

Puerta Galera Vier dagen lang proberen we de Puerta Galera Cup te veroveren. Prachtig zeilen rond de noordpunt van Mindoro. De locals schuiven ons minzaam voorbij als we weer in één ►

Embarking in Batangas 36

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

of andere windstille hoek verzeild zijn geraakt. Uiteindelijk mogen we heel blij zijn met de derde plaats. Na de prijsuitreiking ontmoeten we een journalist die voor een landelijk watersportblad werkt. Hij laat foto’s zien van het lokale zeilfestijn dat jaarlijks wordt gehouden in Iloilo, honderd mijl naar het zuiden. Een prachtig festival met spectaculair zeezeilen op zijn Filippijns. Natuurlijk hebben zij het gelijk aan hun kant. Waarom zou je een kajuit op je boot willen als het altijd rond de dertig graden is? Op het eiland Panay wordt al sinds mensenheugenis met paraws gevaren, de lokale variant van de Indonesische prauw. Heel zeewaardig en een haven is niet nodig; je vaart gewoon het strand op. Ook praktisch als er een tyfoon langs komt, zo wordt je boot niet van de mooring geslagen. In de hele Pacific, tot aan Paaseiland toe tref je dit type boot aan. Op de derde wedstrijddag voeren we langs de oostkant van Mindoro. Daar vond de reeds genoemde historische ontmoeting plaats tussen de Spanjaarden en de Chinezen: zie kader. Er staat een enigszins bemost standbeeld van Urdaneta in Manilla, maar je moet wel zoeken. De Filippino’s hebben een haat-liefde verhouding met hun voormalige kolonisators. Dat waren eerst de Spanjaarden en later de Amerikanen. Onze volgende aanlegplaats is van deze tweeslachtige houding een treffend voorbeeld.

Subic Bay We nemen afscheid van Puerta Galera en gaan op weg naar Subic Bay, dat 90 mijl noordelijker ligt. Ons Filippijns bemanningslid (visserszoon) kijkt onderweg geen enkele keer op de kaart. De bergtoppen zijn voor hem voldoende oriëntatie. Over de duim schat hij de afstand tot de kust. ’s Nachts weet hij ook precies waar collega vissers liggen. Die

De concurrentie voeren geen enkel scheepslicht, maar als je te dicht in de buurt van hun netten komt, word je met een fel zoeklicht in ►

Op weg naar je eigen strand PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

het zonnetje gezet. Subic Bay was tijdens de Vietnam oorlog en tot 1991 de thuisbasis van de Amerikaanse zevende vloot en in de directe omgeving waren tienduizenden militairen gehuisvest. De Filippijnen zagen hen liever vertrekken, maar de onderhandelingen verliepen moeizaam. Ingrijpen van boven, de uitbarsting van de Pinatuba, gaf de laatste zet. De Subic Bay Yacht Club zit ruim in zijn jas. Het clubgebouw is gehuisvest in het voormalige Navy Headquarters. Ook hier een regatta om de zeilsport te promoten. Ondanks onze gele shirts en het voortreffelijke teamwork vallen we niet in de prijzen. Waren we ‘het gele gevaar’ of alleen de tandeloze tijger. De Chinese handelaars waren er al in 1574 en om ze kort te houden mochten ze de eerste tweehonderd jaar alleen in een getto vlakbij Manilla wonen. Nu domineren ze in de handel en op het water. De enige concurrent voor de Chinezen is een zestigvoeter van de Filippijnse marine. Door hen te worden voorbijgevaren is geen schande en het levert mooie plaatjes op. Zoek je comfort, verlang je te mengen met de nouveau riche of te zwelgen in koloniale nostalgie of wil je echt avontuur? Het kan allemaal in de Filippijnen. De trip was natuurlijk veel te kort en het land te uitgestrekt. Maar als ik terug zou gaan, dan is het om verder af te zakken naar de zuidelijke eilanden in een ‘primitieve’ paraw wel te verstaan. Thuis pak ik Bengt Danielsson’s ‘KON-TIKI EILAND’ nog maar eens uit de boekenkast. Wat me daarin als puber erg aansprak was een tabel: ‘Hoe een Raroia-gezin de dag besteedt’.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Historische ontmoeting Andrés de Urdaneta y Cerain was een briljante Baskische navigator die na een schipbreuk tien jaar had doorgebracht op de Molukken, bij thuiskomst monnik werd en zich terugtrok in een Spaans klooster. In 1560 vindt de Spaanse koning dat het tijd wordt via een westelijke route vaste voet te krijgen in Azië en een betrouwbare handelsroute veilig te stellen. Urdaneta, intussen 55 jaar, wordt uit het klooster gecommandeerd en vertrekt in november 1564 met vijf schepen uit Mexico. De heenweg naar de Filippijnen was al een paar keer eerder gelukt, maar de directe terugweg tegen de passaat in bleek ondoenlijk. Urdaneta lost dit op door eerst ver naar het noorden te zeilen en dan langs de 36ste breedtegraad oostwaarts terug te varen naar Acapulco. Briljante zeevaartkunde! Intussen exploreren de achterblijvers de kusten van de Filippijnse eilanden en stuiten bij Mindoro op Chinese jonken. De Chinese handelaren hebben weinig belangstelling voor primitieve Europese producten maar des te meer voor het Spaanse zilver. De volgende twee eeuwen wordt bijna 20.000 ton zilver uit het 4000 meter hoog gelegen Potosi in Bolivia over de Pacific naar Yuegang in China vervoerd en dient als grondstof voor een algemeen geaccepteerde munt. Manilla wordt de overslaghaven voor het zilver en voor talrijke Chinese producten als retourvracht naar Mexico. Zonder overdrijving zou je de Spaans-Chinese ontmoeting het begin van de globalisering kunnen noemen.

PZV-VROUWENZEILWEEKEND 6 – 7 - 8 SEPTEMBER 2013 IS HET WEER ZOVER!

ALLE VROUWELIJKE LEDEN VAN DE PZV WORDEN UITGENODIGD DEEL TE NEMEN AAN HET JAARLIJKSE PZVVROUWENZEILWEEKEND OP 6, 7 EN 8 SEPTEMBER AANSTAANDE. ZEILEN – SCHIPPEREN -STUREN – NAVIGEREN – HIJSEN – TRIMMEN – LAVEREN – LIEREN – DROSSEN – POMPEN - KOKEN – ZWEMMEN – BORRELEN – ONTBIJTEN – LUNCHEN – DINEREN – SLEPEN – FEESTEN – SLAPEN - REKENEN – POMPEN – OPLOEVEN – VERLIJEREN – GIJPEN – KNOPEN – PLANEREN – TUREN – SPLITSEN – HOZEN – AFVALLEN – GEN/SPINAKEREN – KLAPPEREN – KILLEN – DEINZEN – BELEGGEN – OPSCHIETEN – DOORDRAAIEN – LOODSEN – AANLEGGEN – AANSLAAN – AANTREKKEN – AANSPRINGEN – VIEREN – KRUISEN – AFHOUDEN – AFMEREN – OPTUIGEN - AFTUIGEN – AFVAREN – ANKEREN – BIJLIGGEN – SEINEN – UITWIJKEN – BOMEN – WRIKKEN – BREIEN – INSCHEREN – JAGEN – KENTEREN – KNIJPEN – LANCEREN – VASTLOPEN – LOSKOMEN – OPDOEKEN – OPLOPEN – OPTUIGEN – PAPAGAAIEN – PAVOISEREN – STRIETSEN – STRIJKEN – TAKELEN – UITBREKEN – VASTLIGGEN – VERHALEN - KATTEN - KLETSEN - RODDELEN. DIT ZIJN WAT VOORBEELDEN VAN WAT ZICH ALLEMAAL AAN BOORD KAN AFSPELEN TIJDENS EEN ZEILWEEKEND VOOR PZVVROUWEN. HET PROGRAMMA IS IN DE MAAK. WE STREVEN ERNAAR EEN STUKJE OP ZEE TE ZEILEN. HET DEFINITIEVE PROGRAMMA WORDT ZO SPOEDIG MOGELIJK BEKEND GEMAAKT VIA DE WEBSITE. DE KOSTEN VAN HET VROUWENWEEKEND BETREFFEN ZAKEN DIE PER BOOT WORDEN OMGESLAGEN (LIGGELD, DIESEL, FOURAGE, ETC.) EN DE KOSTEN VOOR EEN ETENTJE EN DE BORREL. PRIJSVRAAG: Welke woorden in de alinea onder de foto hebben aan boord een dubbele betekenis? Onder de juiste antwoorden worden 6 prijzen verloot! Reacties per e-mail naar: MONIEK@STALLAERT.NL. DAMES VAN PZV: RESERVEER HET WEEKEND VAN 6-9 SEPTEMBER AANSTAANDE IN JE AGENDA! TOT IN SEPTEMBER ANKE – ANNEMIEKE – MONIEK

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Zeezeilen voor een mooi we Corfu 2012. Ofwel … hoe een echte zeilliefhebber en een ‘mooiweermatroos’ samen een Bavaria 34 bemannen.

Heleen Brevé

et is een zeer aangename traditie van Hans en mij om in de nazomer een zeilweek te boeken. Lefkas een paar keer, Kroatië, en dit jaar viel de keuze op Corfu. Het heerlijke van de septembermaand in Griekenland is dat de ergste hitte verdwenen is, terwijl het zeewater zo’n graadje of 26 is….daarom ook september en niet in mei.

Flottielje We kiezen bijna altijd voor de flottielje formule. De vrijheid om te kiezen voor de gezelligheid van een groep, soms, maar niet altijd, de service als er iets mis is (we hebben een keer problemen gehad met een afgebroken motorsteun, en de ANWB te water had e.e.a. vliegensvlug opgelost). Erg prettig tijdens je kostbare vakantie, onze vrije tijd is nog beperkt. Verder is het ook relaxed tijdens je vakantie een weerbericht te kunnen missen omdat je nog zo lekker sliep, en dat er prima plaatsen in kleine haventjes geregeld worden. Kortom, volop ontspannen met vakantie!

Een rustig begin Na een voorspoedige reis waren we rond 18.00 uur Griekse tijd bij onze boot. Een ongeveer nieuwe Bavaria 34. Ongelofelijk comfortabel, en natuurlijk plaats genoeg voor ons tweetjes. We hadden er zin in, en Hans deed een schietgebedje voor veel wind. Dat verzoek heb ik iets afgezwakt, en het resultaat was dat we alle soorten weersomstandigheden kregen die er maar bestaan. Het begon redelijk rustig. Met een soepel briesje verlieten we Gouvia Marina, op naar Agios Stefanos. Een klein haventje waar we ’s avonds met de groep zouden gaan eten. Onderweg heerlijk in een baai geankerd en gezwommen. Met een muziekje op de achtergrond, een lekkere Griekse salade, zachte golfslag en een schitterende omgeving is het heerlijk wegdromen, en hoef ik de rest van de Griekenland perikelen even niet te weten.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Het weer slaat om De dag daarna was het andere koek. Stevige wind, maar nog volop zonneschijn. We gingen naar de baai bij Kalami, ook weer een schilderachtige omgeving. Heel eerlijk gezegd moet ik daar altijd weer enorm aan wennen, aan meer wind. Mijn eigen Popeye kan mij blijven verzekeren dat je zo’n boot echt niet om krijgt met dit soort golven, ik vind het helemaal niets. Als ik aan de hoge kant met mijn rug tegen de bank ‘zit’ en dan toch eigenlijk rechtop sta, is dat niet mijn idee van leuk. Gelukkig was wat zeil minderen en de giek wat ruimer voldoende om mij weer bij de les te krijgen.

Verwaaid in Corfu-stad We konden de dag daarna niet weg. Er waren ‘s middags zware windstoten voorspeld, onweer en spookachtige taferelen. Helemaal geen straf natuurlijk om op die locatie verwaaid te liggen. Het is een schitterende oude vestingstad, en van alles te zien en te ontdekken. De ochtend hebben we nog gebruikt om stevig te zeilen, maar met het oog op de lucht, tijdig terug naar de haven. En dan moet je daar de volgende dag toch weg. In de regen, harde wind, niet koud, maar ik vind het dan wat lugubere trekjes krijgen. Zie hoe Hans staat te genieten van dat geweld en maar aan de gang blijft met zeilen trimmen, constante aanpassingen en ik moet toegegeven…hij gaat dan wel als de brandweer…tsja! Maar toch voor de zekerheid wel het zwemvest en de lifeline aan. Gelukkig kwamen we, net als de rest van de groep veilig aan in het haventje van Sayada. Ik had het wat fris gekregen van mijn natte pak en heb mij toen even opgewarmd in het zeewater, heerlijk!

Een of twee weken? De dag daarna splitste de groep zich. Jammer, want het waren dit keer erg leuke mensen, maar twee boten hadden een tweeweekse reis! Hans zou dat zeker willen; ik heb altijd heel hard geroepen dat ik echt geen twee weken op een boot wil zitten. Hardlopen, sporten en bewegen is wat lastig aan dek, en ’s avonds komt het er eerlijk gezegd niet van. Maar eerlijk is eerlijk, het gevoel nu nog een week tegoed te hebben… Het illustreert ook wel hoe verschillend wij er in staan. Hans houdt van het echte werk, van het ruige, de snelheid, het precieze afstemmen en voelen wat zo’n boot doet en ik heb daar geen talent voor. Elke keer als hij trefzeker de boot aanlegt, vind ik het spannend en ben ik wat klunzig. Gelukkig ben ik wel kampioen ankeren en moorings oppikken, dus samen komen we er altijd uit! Ramsgate is voor zeelieden en dit is…..vakantie!

ooi weermatroos

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Ramsgate 2013

Hallo Zeezeilers,

Het zeuntje Wat zijn zeuntjes eigenlijk? Ik vond het antwoord in het Handboek voor Zeemiliciens van de Koninklijke Marine (editie 1936). In dat boek nog enkele nuttige tips voor een MOBsituatie en hoe een drenkeling gereanimeerd moet worden. Hoewel ik me afvraag of sommige reanimatietechnieken niet eerder het tegengestelde effect zullen hebben… Ik heb de tekst niet geredigeerd en het Nederlands van 1936 gewoon overgenomen.

e Ramsgate voorbereidingen zijn in volle gang, de inschrijving is gesloten en binnen een paar weken vertrekken we met een grote groep schepen naar Londen. Een fantastische bestemming waar we als Ramsgategroep voor het laatst in 1996 zijn geweest. Twee dagen vrij in Londen met een (relatief) goedkoop hotelbed is natuurlijk niet te versmaden! Maar belangrijker nog is de uitdaging van de tocht zelf. We varen via Ramsgate en dan naar Queenborough waar we aan een boei liggen om vandaar ‘s ochtends vroeg met de vloedstroom mee naar het hartje van Londen te vertrekken. Het plan is om de Thames op te varen tot aan de Tower Bridge en dan rechtsaf het St Katherine’s Dock in. Jammer als je niet hebt ingeschreven voor dit koningsnummer van PZV. Misschien heb je spijt dat niet gedaan te hebben. Heel misschien hebben we nog een plaatsje op een van de boten want er kunnen door omstandigheden altijd afzeggingen zijn. Als je het wilt proberen, het e-mail adres is: ramsgate@pzvzeezeilen.nl Zo niet, wens ons dan een goede vaart en volg onze voortgang via de PZV website en social media. En misschien tot volgend jaar op deze supergezellige tocht!

De Ramsgate Commissie

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

Herman Van den Broeck

HANDBOEK VOOR ZEEMILICIENS

ndien dit handboek door schuld of nalatigheid van den gebruiker verloren raakt, gedurende den tijd dat deze dienstplichtig is, zal hem op eigen kosten een nieuw exemplaar worden uitgereikt. Voor het doen van ree- en zeewacht is de bemanning verdeeld in drie wachtdivisien, aangeduid door de letters A, B en C. De divisien zijn onderverdeeld in bakken, aan het hoofd waarvan een baksmeester is geplaatst. Een tweede schepeling is aangewezen ter vervanging van den baksmeester en wordt vice-baksmeester genoemd. Bij elken bak worden om beurten één van het baksvolk als zeuntje benoemd. Zij worden aangewezen voor den tijd van 6 weken. Het zeuntje is verantwoordelijk voor het kommaliewant; hij maakt het telkens, nadat het gebruikt is, schoon, ziet of alles aanwezig is, zorgt dat de bakskist in orde is en haalt en verdeelt het rantsoen. Hij moet vooral bij het schoonmaken van het kommaliewant voorzichtig zijn, dat er niets overboord valt en den baksmeester rapporteeren, wanneer het een of ander verloren is geraakt. Niemand mag iets uit de bakkist halen of daarin bergen: alleen het zeuntje is daarmede belast en heeft ook den sleutel van ►

de bakskist in bewaring; niemand komt bovendien aan het rantsoen buiten de gewone schafttijden. Het zeuntje is verder belast met de zorg voor de kooi van den baksmeester; des avonds haalt hij die en hangt ze op, terwijl hij ze des morgens sjort en opbrengt. Na het schaften ruimen de zeuntjes de volksverblijven op. Een half uur na overal wordt “k o k - s c h a f t - o p” geslagen en neemt ieder aan zijn bak plaats, waar het zeuntje het kommaliewant enz. reeds heeft klaar gezet. Het zeuntje haalt het eten van de kombuis en geeft aan den kok op, hoeveel ketelaars er zijn, d.w.z. hoeveel menschen van zijn bak moeten naschaften. Zoodra de zeuntjes aan de bakken zijn, wordt het signaal “stil” gegeven, waarna aan alle bakken gezwegen wordt en gelegenheid wordt gegeven tot gebed. Na het signaal “doorgaan” kan met den maaltijd worden aangevangen. Het schaften heeft met ongedekten hoofden plaats; luidruchtigheid is verboden; niemand verwijdert zich van zijn bak, voordat “laagwater” is gemaakt. Voordat “laagwater” wordt gemaakt, wordt wederom op dezelfde wijze gelegenheid gegeven tot gebed. Een uur na overal wordt zindelijkheidsinspectie gehouden. De baksmeesters zien hun baksvolk na. Indien schepelingen een verzoek hebben te doen, brengen zij dat voor of met de zindelijkheidsinspectie hij hun baksmeesters in. In den regel vindt nu het dekspoelen en buitenom spoelen plaats. De putsen mogen niet over dek naar elkaar toe worden geschoven, ten einde de dekken niet te beschadigen. Bij het zwabberen zorge men, dat langsscheeps te doen en niet met de zwabbers te slaan, maar er mede te wrijven. Enkele algemeene opmerkingen worden hier nog aan toegevoegd. Over de zindelijkheid is in een vorig hoofdstuk reeds gesproken. In verband hiermede is het streng verboden, door poorten in spuigaten of op dek te spuwen, dit geschiedt alleen in de daarvoor bestemde spuwbalies. Gewaakt moet worden tegen het maken van vetvlekken op dek door het morsen van vet, olie, enz. Touwwerk moet steeds voorzichtig op dek worden neergelegd, en niet worden neergesmeten. Bij alle exercitien en inspectien moet de meeste stilte in acht worden genomen en alles was wanorde zou kunnen veroorzaken, worden vermeden. Het pruimen is dan niet geoorloofd.

UITKIJK --- MAN OVER BOORD. Ten einde onmiddellijk in kennis gesteld te worden met alles wat in zee zijnde, in ‘t zicht komt, of op eene reede liggende, andere oorlogsschepen of aan den wal plaats vindt, worden één of meer schepelingen op uitkijk geplaatst, wier plicht het is terstond te waarschuwen van alle bijzonderheden, die zij opmerken, bijv. in zee: het ontdekken van vaartuigen, tonnen of boeien, branding, riffen, land, enz., op eene reede: van het aan boord komen van sloepen, het opgaan van seinen op andere schepen, vooral op het wachtschip, enz.. Wanneer een sloep in de nabijheid van het schip komt, praait de uitkijk die, als het donker is, bijtijds aan, door te roepen :,,sloep ho”; komt de sloep aan boord, dan roept hij tot waarschuwing „sloep aan boord”; ziet hij een sein opgaan, dan

praait hij „sein op”, enz. De uitkijk moet steeds bijzonder oplettend zijn; het is beter tienmaal te veel, dan eenmaal te weinig te waarschuwen. Wanneer aan boord van eenig schip een vlag onderste boven wordt geheschen, beteekent dit, dat er een man over boord gevallen is. Dit wordt ook aangewezen door het hijschen van de seinvlag T, d.i. een rood, wit, blauwe vlag van verticale banen. De eerste de beste, die iemand over boord ziet vallen, roept terstond zoo hard mogelijk „man over boord” en loopt, na de reddingsboei over boord gegooid te hebben, dadelijk daarheen waar hij het beste kan helpen. Gewoonlijk is met de reddingboei een man van het wachtvolk belast, die moet trachten de boei zoo dicht mogelijk bij den drenkeling in het water te werpen, een ieder kan medehelpen den man te redden, door hem een eind, touw of eenig drijvend voorwerp toe te werpen, of hem iets toe te steken. Ook is het van groot belang, hem toe te roepen “zwem”. Menigmaal toch is het gebeurd, dat een goed zwemmer, die met een paar slagen het schip had kunnen bereiken, door den schrik bevangen, vergat dat hij kon zwemmen, door den stroom medegevoerd werd, en bij gebrek aan spoedige hulp verdronk. De redding van een drenkeling hangt in den regel daarvan af, of hij terstond hulp krijgt of niet. Het is onmogelijk op te geven, wat bij iedere gelegenheid gedaan zal moeten worden, maar verlies in zulk een geval nooit uwe tegenwoordigheid van geest en roep steeds ,man over boord” tot er meerdere hulp is gekomen, en help intusschen zelf, zooveel als mogelijk is. Men moet dus nooit naar omlaag loopen om iemand te waarschuwen; de personen, die aan dek behooren te zijn, zullen door het geschreeuw daar wel komen. De beurtsgast in eene sloep kan een man, die vooruit over boord valt, somtijds door het toesteken van een haak redden; gaat er een weinig of geen stroom, dan doet hij het best de sloep dadelijk langs zijde te halen, omdat dan de roeiers des te eerder op de sloep kunnen vallen. In elk geval echter dient eerst gedacht en daarna snel gehandeld te worden, hierdoor kan dikwijls het leven van een kameraad gered worden.

HET REDDEN VAN DRENKELINGEN. Alvorens zich te water te begeven, verdient het aanbeveling indien de tijd dit eenigszins toelaat, de schoenen en zware kleedingstukken uit te trekken. De lichtere kleedingstukken hinderen weinig en bevorderen in den eersten tijd zelfs het drijfvermogen, doordat ze lucht bevatten. Is de drenkeling gezonken, dan wijzen de opstijgende luchtbellen veelal de plaats aan waar hij ligt. Men houde hierbij rekening met den stroom, die de luchtbellen meevoert. Het is een gevaarlijk oogenblik als de redder in de nabijheid een in doodsangst verkeerenden drenkeling komt. Men nadere hem daarom van achteren. De drenkeling wordt op den rug gezegd en men zwemt zelf op den rug naar den wal. Dit laatste geeft de volgende voordeelen: A. alleen met de beenen zwembewegingen makende komt men het snelst vooruit. B. men houde zelf aldus neus en mond het gemakkelijkst boven water. ► PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

C. men heeft de armen vrij om den drenkeling vast te houden en kan zorgen, hem met zich meetrekkende, zijn hoofd boven water te houden waardoor hij vrij kan ademen en niet het klotsende water in zijn neus of mond stroomt. Men moet steeds zorgen het gezicht van den drenkeling boven water te houden: het is van belang de ellebogen van den drenkeling zoover mogelijk van elkaar te houden, waardoor zijn borstkas zich met lucht kan vullen en het drijfvermogen wordt vermeerderd. Het zwemmen met de beenen moet regelmatig zonder schokken geschieden, waardoor de drenkeling vertrouwen krijgt en zich beter aan den redder zal overgeven. Het is een voordeel het lichaam van den drenkeling horizontaal te houden met de beenen dicht onder de oppervlakte. Naar het gedrag van den drenkeling kunnen zich de volgende gevallen voordoen: le. De drenkeling geeft zich rustig over. Vat hem bij zijn armen en leg hem op zijn rug. Leg uwe handen aan weerszijden van zijn gelaat met de palmen over de ooren. Leg u zelf op uw rug en houdt hem voor u uit, zorgende dat zijn gezicht boven water is. 2e. De drenkeling spartelt tegen. Leg hem op zijn rug, grijp de armen even boven de ellebogen stevig vast en trek ze op zoodat ze rechte hoeken vormen met zijn lichaam. Gij hebt hem dan in bedwang; hij kan zich niet omkeeren en u vastgrijpen, noch met eenig succes tegenspartelen. Op den rug zwemmende als voren, brengt ge hem naar den wal. Is het niet mogelijk de armen te grijpen door de heftige bewegingen die de drenkeling maakt, nader hem dan wederom van achteren, breng uw armen onder zijn oksels, pak zijn polsen en leg zijn armen op zijn borst. Hef dan zijn armen op, tot ze rechte hoeken maken met zijn lichaam en zwem op den rug als voren naar den wal. Is het niet mogelijk zijn polsen te vatten, breng dan uwe armen onder zijn oksels en vouw uw handen achter zijn nek te zamen (Nelsongreep). 3e. De drenkeling klemt zich aan u vast. Men behoeft geen geweld te gebruiken doch passe de volgende methoden toe: • Houdt hij u bij de polsen vast, draai dan uw beide handen naar den kant waar hij de minste kracht kan uitoefenen, d.w.z naar den kant van de duimen en hef uwe armen naar buiten op, zoodat uwe bovenarmen rechte hoeken maken met uw lichaam. De drenkeling zal u moeten loslaten. • Grijpt hij u om den nek, dan wordt de toestand gevaarlijk. Dadelijk handelen is noodig en wel als volgt: Leg uwe linkerhand onder in zijn rug, haal diep adem en buig u over hem heen. Hef uw rechterarm omhoog, leg de palm van deze hand onder zijn kin en druk deze met alle macht van u af waardoor ge zijn mond sluit. • Zoo mogelijk pakt ge tevens zijn neus tusschen duim en vingers en knijpt deze dicht. Om nu zijn mond te kunnen openen zal hij nog verder met zijn hoofd naar achteren en dus zijne handen loslaten. • Grijpt hij u om lichaam en armen vast, haal dan diep adem, buig u over hem heen en plaats uw rechterhand op zijn kin, mond en neus zooals hiervoren aangegeven. Leg uw linkerhand op zijn schouder en breng tegelijkertijd uw 44

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

rechterknie tegen het ondergedeelte van zijn borst of het bovenste gedeelte van zijn buik. Druk dan plotseling met een flinken ruk uw rechterarm en been voorwaarts en zet u met het volle gewicht van uw lichaam achterover. De drenkeling zal u oogenblikkelijk moeten loslaten.

VERLEENEN VAN EERSTE HULP AAN DRENKELINGEN. Tallooze malen is het voorgekomen, dat een drenkeling, die met moed en zelfopoffering uit het water werd gehaald, toch gestorven is, omdat hij aan den wal gebracht, niet op de goede manier werd behandeld. Een ieder is daarom zedelijk verplicht te weten hoe hij een drenkeling moet behandelen en deze behandeling terstond toe te passen. Ondertusschen zal men door een ander zoo geneeskundige hulp doen halen. 1. Leg den drenkeling onmiddellijk op zijn buik met een opgevouwen kleedingstuk onder zijn borst of maag; leg een zijner armen onder zijn voorhoofd. Leg uw beide handen op zijn rug en druk zonder geweld naar beneden. Het binnengekomen water wordt aldus naar buiten gedrukt en kan door mond en neus, die vrij liggen, wegvloeien. 2. Leg den drenkeling daarna op zijn rug en verwijder met een zakdoek over uw wijs- en middelvinger gespannen, het vuil en slijm uit keel en mond en reinig zijn neus. Dit is van groot belang omdat anders bij de hierna te beschrijven kunstmatige ademhaling vuil en slijm in de luchtpijp en de longen gezogen wordt, wat hem bijna zeker later een longontsteking zal bezorgen. 3. Maak de kleeren voor op de borst los en evenzoo broeks of roksbanden en corset. Trek bij een man zoo mogelijk zijn jas uit en ontbloot het bovenste gedeelte van den buik (maagkuil). Het eerste is noodig opdat de borstkas zich vrij kan uitzetten. Het ontbloten van den buik is gewenscht om later het open neergaan van de maagkuil waar te nemen, als de ademhaling weer begint. Reeds dadelijk alle natte kleeren uit te trekken is niet gewenscht; het houdt te veel op. 4. (Methode Labarde). Neem den tong tusschen duim en wijs vinger waar overheen uw zakdoek is gespannen en trek den tong krachtig doch bedaard met regelmatige slagen naar buiten. Doe dit vijf keer, het vuil afvegende en let op of er eenig teeken van leven komt. Is dit het geval dan doorgaan, anders overgaan tot: 5. (Methode Sylvester). De tong flink over de onderste tanden heenhalen en met een doek om nek en kin vastbinden. Doet men dit niet dan zakt de tong naar binnen en sluit de keel af. 6. (Methode Sylvester). Overgaan tot de kunstmatige ademhaling. Al het voorgaande moet vlug hoewel niet overhaast geschieden om spoedig te komen tot de kunstmatige ademhaling. De drenkeling ligt op zijn rug; kniel achter zijn hoofd, buig u voorover, pak zijn armen bij de ellebogen en druk ze zacht tegen de voor-zij-vlakte van zijn borstkas. Blijf eenige tellen in deze houding en laat een helper den mond schoon maken. Trek de armen krachtig zijwaarts naar achteren en naar boven, de ellebogen dicht langs den grand tot ze zijdelings langs zijn hoofd komen. Blijf een paar tellen in deze houding. Ga gelijkmatig op ►

deze wijze door in het tempo, waarin ge zelf ademhaalt, want de eerste, beweging (drukken op de voor-zij-vlakte van de borst) geeft uitademen, de tweede beweging (het naar achteren brengen van de armen) geeft inademen. Een helper houdt ondertusschen de enkels vast, anders zoudt ge het geheele lichaam van den drenkeling omhoog trekken. lemand, die bedreven is in deze bewegingen, voert ze het best alleen uit. Het is echter zeer vermoeiend. Is er nog iemand anders, die methode ook kan toepassen, dan zal men elkaar aflossen. Is alleen onbedreven hulp aanwezig, dan kan men ieder een arm behandelen. Den moed niet verliezen, ook al duurt het langer dan een uur eer ge levensteekens bemerkt. Let vooral op het zelfstandig bewegen van de maagkuil, trekkingen in het gezicht of rood worden van het gelaat. Houdt eerst op als ge ziet, dat de ademhaling uit zich zelf krachtig en regelmatig voortgaat. Begin dadelijk opnieuw als de ademhaling weer dreigt op te houden. 7. (Methode van Hasselt). Zijn een of beide armen gebroken en kan Sylvester’s methode niet worden toegepast, ontbloot dan de borst en de bovenste buikhelft. Hef de ribben met kracht naar voren en naar boven door uwe vingertoppen om de onderranden der ribben te slaan. Bij het loslaten gaan ze van zelf terug. Tempo als bij uw eigen ademhaling. Begint de patient te braken, dan dadelijk zijn hoofd op zij leggen, opdat het braaksel niet in de luchtpijp kan komen. Mond en keel daarna reinigen. Men bedenke steeds, dat vooral het verwijderen van het water uit de longen en de maag dadelijk moet geschieden. Ook de kunstmatige ademhaling dient zoo vlug mogelijk te geschieden, doch soms is het beter (b.v. bij felle koude) den patient eerst ergens binnen te brengen. Is de ademhaling hersteld, dan den patient zoo mogelijk ergens binnen brengen en trachten hem warm te maken en het bloed weer te doen stroomen. 8. Het bevorderen van den bloedsomloop, dat zoo mogelijk reeds door een ander wordt begonnen, terwijl gij de kunstmatige ademhaling toepast, geschiedt als volgt: • Den patient geheel ontkleeden, goed afdrogen, het geheele lichaam, vooral armen en beenen, met wollige warme doeken wrijven in de richting naar het hart toe. • De voetzolen schuren met borstel of borstelige lap; een sterk riekend vocht (b.v. eau de cologne of geest van salmiak) onder den neus houden. • Is aldus het bewustzijn teruggekeerd en de hart- en polsslag weer krachtiger, dan den patient zoo mogelijk leggen in verwarmde dekens tusschen warme, omwikkelde kruiken en warme koffie, thee, cognac of brandewijn laten drinken. Dit laatste alleen als de patient bij kennis is ; een bewustelooze slikt niet ; het vocht zou dus in de luchtpijp stroomen. • Den patient niet te vroeg naar zijn woning vervoeren. Hij is zwak en het vervoer kan hem schaden.

Acht u van uw zorgen eerst ontslagen als de drenkeling in zijne woning is aangekomen en een geneesheer aanwezig is.

Ontdekking: .......

Eind augustus vertrokken we met de Nautilus voor het tweede jaar op rij naar Normandië. Dat wil zeggen, alles tussen Scharendijke en Cherbourg was goed voor ons. We zouden er immers weer een rustige en ontspannende vakantie van maken. Wandelschoenen en vouwfietsjes horen al jaren bij onze vaste scheepsuitrusting. Om er geen kopie van de vorige tocht van te maken, wilden we de haventjes aandoen die we vorig jaar voorbij gevaren waren. Met weinig wind, en nog minder golfslag, vertrokken we rond vijf uur ’s morgens uit Boulogne-sur-Mer met bestemming St.Valery-en-Caux, tussen Dieppe en Fécamp. In de voorhaven van Boulogne zat zo veel mist, dat we op de radar naar de doorgang in de pier gevaren zijn. Gelukkig hebben meer en meer kleine, Franse vissersbootjes een AIS transponder aan boord zodat ze goed zichtbaar zijn op de kaartplotter. En dankzij een goed afgestelde radar zie je zelfs de meeuwen en vissersvlaggetjes op het scherm. Een uur later kwam de zon op die de mist snel wegbrandde, en ondanks een onverwachte mistbank in de middag waaruit een snelle ferry opdoemde, bereikten we makkelijk ons doel.

Een rij mooie haventjes St.Valery-en-Caux is een relatief kleine haven tussen de klippen aan de Côte d’Albâtre, de Albasten Kust. De C�e d’Alb�re loopt van Le Tr�ort naar Le Havre en bestaat voornamelijk uit hoge, witte, steile krijtrotsen met her en der een ‘kuil’ waarin een zich havenstadje of badplaats heeft genesteld. Etretat, Dieppe en F�amp zijn de bekendste, maar er zijn er nog meer. De aanloop van St.Valery-en-Caux is niet moeilijk. Je moet er alleen rekening mee houden dat de voorhaven droog valt en dat je dus op tijd moet zijn om de binnenhaven in te kunnen. Tussen de pieren kunnen er flinke rollers lopen, dus bij windkracht 5 of meer zou ik het niet proberen. In de voorhaven, voor de brug en de tijdeur, liggen enkele wachtboeien maar er is genoeg plaats om eventueel rondjes te draaien tot de brug open gaat.

Onverwachte stroming Als brug en deur open gaan, komt de havenmeester je een ligplaats toewijzen. Vooraan in de binnenhaven zijn er aan stuur- en bakboord langssteigers, en ook de eerste steiger met vingersteigers wordt voor passanten gereserveerd. Daar hebben we de Nautilus geparkeerd. Onze buurman maakte er ons meteen attent op dat er bij de eerste deuropening

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

►

..... St.Valery-en-Caux

stuur- en bakboord langssteigers, en ook de eerste steiger met vingersteigers wordt voor passanten gereserveerd. Daar hebben we de Nautilus geparkeerd. Onze buurman maakte er ons meteen attent op dat er bij de eerste deuropening een flinke stroming vanuit de tijdeur komt en dat die stroming wel een half uurtje kan aanhouden. Daarom zijn goede springen noodzakelijk, en lig je met de kont naar de deur dan kan je best je roer midscheeps en vast zetten.

Een mooie wandeling In de Vaarwijzer lazen we dat er een mooie wandeling loopt naar Veules-les-Roses, een falaise dorpje tussen St.Valery-enCaux en Dieppe. We trokken onze wandelschoenen aan en onder een heerlijk zonnetje stapten we zo’n tien kilometer naar het mooiste dorpje van de Albasten kust. Veules les Roses ligt aan zee in een inham in de krijtrotsen. Het is een typisch en goed bewaard Normandisch dorpje met veel bloemen en

groen, prachtige tuinen, oude villa’s en kasteeltjes. Het trekt veel bezoekers maar is duidelijk minder druk dan bijvoorbeeld Honfleur. Het is er allemaal wat meer bescheiden en dus authentieker en charmanter. Je vindt er ook het kortste stroompje van Frankrijk: de Veules is 1100 meter lang en je kan makkelijk van de bron naar zee wandelen. Vlakbij de bron liggen enkele ‘cressonnières’: ondiepe, afgedamde poelen waarin waterkers (‘cresson’) gekweekt wordt. Stroomafwaarts kom je nog enkele idyllische watermolens tegen. Het werd een prachtige wandeling en de bus zette ons voor 1 euro weer af in St.Valery-en-Caux. Veel (Nederlandse) zeilers die we onderweg gesproken hebben, wilden naar Dieppe, Fécamp en Honfleur, maar St.Valery-enCaux kenden ze niet. Zonde. De kleinere haventjes hebben vaak meer te bieden dan de grotere.

Herman Van den Broeck

L i o n S a i l s H o l l a n d b . v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur 46

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

MONSTERROL NIEUWE LEDEN

Voor informatie over nieuwe leden verwijzen wij ook naar onze website. Tot en met 1 april hebben zich 7 nieuwe leden aangemeld: Krimpen aan den IJssel marinus@vanpraag.com 1301 Marinus van Praag Best ronald@syfq.nl 1302 Ronald Janssen Bakermans Best nicol@syfq.nl 1303 Nicol Venlo stijn@heuvelmansadvocaten.nl 1304 Stijn Engelen Kalmijn Utrecht s.kalmijn@live.nl 1305 Sandra Venlo J.M.E.F.Peters@gmail.com 1306 Jacqueline Peters Olie robertolie@hotmail.com 1307 Robert . www.pzv-zeezeilen.nl

ZEEZEILEN, verenigingsblad van PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 3 - 4 x per jaar) BESTUUR Herman Van den Broek Martien Oerlemans Manfred Paradiek Floris Boele Maarten Roks Paul de Leeuw

voorzitter secretaris secretaris@pzv-zeezeilen.nl penningmeester penningmeester@pzv-zeezeilen.nl voorzitter winteractiviteiten voorzitter zomeractiviteiten voorzitter communicatie

REDACTIE ZEEZEILEN / WEBREDACTIE / WEBSITE Paul de Leeuw hoofd redacteur Redactie Zeezeilen Marijke Alders Annemieke Stallaert Joep Vermeulen Piet Lucassen (vormgeving)

Web Redactie Chiel de Jong Bauke Sijtsma Maarten Roks

WEBSITE Jacques Jansen Joop Verboom Martijn van Dijk

E-mail: zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl

E-mail: webredactie@pzv-zeezeilen.nl

E-mail: webmaster@pzv-zeezeilen.nl

RAMSGATE COMMISSIE Leo van Leeuwen

voorzitter

E-mail: ramsgate@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contacten/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website: webmaster@pzv-zeezeilen.nl BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar ING 3222325, ten name van PZV-Zeezeilvereniging te Herten, met vermelding van de aard van de betaling. KOPIJ U kunt kopij aanleveren per e-mail aan: zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl. U kunt kopij en foto's ook aanleveren per CD en opsturen aan: Joep Vermeulen, Veluwepad 27, 5691 LP, Son. Vriendelijk verzoek teksten aan te leveren in WORD, ZONDER OPMAAK, ZONDER ILLUSTRATIES en/of TABELLEN. Digitale illustraties identificeren met de titel van het bijbehorende artikel en aanleveren in hoge resolutie: minimaal 250 kB. De redactie van Zeezeilen heeft het recht de ingezonden artikelen te wijzigen, in te korten en zelfs te weigeren. De auteur is verantwoordelijk voor de inhoud van het artikel en voor de mening die er in wordt weergegeven. Die mening komt niet noodzakelijk overeen met de mening van de redactie en het bestuur van PZV. Ingezonden bijdragen, fotoâ&#x20AC;&#x2122;s en illustraties dienen vrij te zijn van auteursrechten en PZV zal in geen enkel geval auteursrechten vergoeden. Het is niet toegestaan artikelen en beeldmateriaal uit deze uitgave over te nemen. Overname kan alleen met schriftelijke toestemming van de redactie en met vermelding van de bron. ADVERTENTIES Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen. WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013

- RANGE CRUISER-SERIE -

STYLE IN STEEL: MEER DAN 60 JAAR PASSIE VOOR UW VAARPLEZIER

430

450 sedan variotop �� PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, APRIL 2013 ��