έκθεση ψηφιακών τεχνών_concept, curation & production: ραφαέλα καραγιάννη & αναστασία τερζίδου
the
concept
4
Ποιος είναι ο χώρος μου; Οι διαστάσεις του; Πόσο δικός μου είναι τελικά; Ποιες είναι οι ιδιοκτησίες μου και ποια τα όρια μου; Πόσο ρευστά είναι αυτά τα όρια; Πόσο μου ανήκει το σπίτι μου; Μου ανήκουν οι καθημερινές μου διαδρομές; Ποιες είναι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το χώρο μου; Ο χρόνος, εγώ, οι άλλοι. Όταν εκλείπουν τα απτά όρια πόσο ρευστός είναι ο προσωπικός χώρος;
Πως μπορεί η τέχνη σε συνδυασμό με την τεχνολογία να απεικονίσουν τη λεπτή ισορροπία αυτής της ρευστότητας; Τα έργα της έκθεσης, μελετώντας τις πτυχές που μεταβάλλουν τον προσωπικό μας χώρο στην πόλη, επιχειρούν να αποτυπώσουν και να ορίσουν τη σημασία του. Προσεγγίζουν τις κοινωνικές και χωρικές διεκδικήσεις, τις συνειδητές και ασυνείδητες κατακτήσεις του ατόμου μέσα στην πόλη.
the
project
Η Ραφαέλα Καραγιάννη και η Αναστασία
Παραφράζοντας λίγο τη θεωρία, ο προσω-
Τερζίδου, γνωρίστηκαν στο Πρόγραμμα
πικός μας χώρος ορίζεται ως μια “φούσκα”
Μεταπτυχιακών Σπουδών «Πολιτιστική
γύρω από το σώμα μας, μέσα στην οποία
Διαχείριση».
δεν επιτρέπεται η πρόσβαση. Έπειτα από δαιδαλώδεις συζητήσεις, βι-
Όλα ξεκίνησαν όταν αντάλλασσαν φω-
βλία και σκέψη επέστρεφαν στο ίδιο ερώ-
τογραφίες και βίντεο με καταπληκτικά
τημα.
installations, προβολές και –σχεδόν φα-
Χάρη στους εξαιρετικούς καλλιτέχνες με
νταστικά γι’ αυτές- έργα γραμμένα με
τους οποίους συνεργάζονται κατάφεραν
δημιουργικό κώδικα. Όταν παρακολου-
να πλησιάσουν σε κάποιες απαντήσεις.
θούσαν τα μεγάλα φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών και ζήλευαν που δεν ήταν εκεί.
Διοργανώνουν, λοιπόν, με μεγάλο ενθου-
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που λένε «Μακάρι
σιασμό και με βασική στήριξη η μία την
να το ‘χα σκεφτεί κι εγώ!»
άλλη, μια έκθεση με ερευνητικό χαρα-
Με κάποιο τρόπο έπρεπε να αναμειχθούν.
κτήρα που μελετά τη διάδραση μεταξύ δημιουργού-έργου-κοινού. Το ενδιαφέρον
Η κοινή τους αγάπη για τις ψηφιακές τέ-
τους είναι η σύνδεση και η επικοινωνία
χνες, η βιασύνη τους να εφαρμόσουν όσα
του καλλιτέχνη με το κοινό μέσα από το
διδάχτηκαν και ο ενθουσιασμός τους τις
ψηφιακό έργο και προσπαθούν να κατα-
έκανε να δημιουργήσουν την πρώτη τους
λάβουν αν οι επισκέπτες νιώθουν όπως
έκθεση ψηφιακών τεχνών με τίτλο «δικό
εκείνες βλέποντας πόσο σπουδαία πράγ-
μου».
ματα δημιουργεί η τέχνη συνδυαστικά με την τεχνολογία.
Τι είναι δικό μου; Ο χώρος μου, είναι δικός μου;
Και
κάπως
#πάρτνερς...
έτσι
δημιουργήθηκαν
οι
artists & works
11
κυριακή γονή Η Κυριακή Γονή χρησιμοποιεί υπολογιστικά και πα-
Συμμετοχή σε Φεστιβάλ:
ραδοσιακά μέσα, κώδικα, προβολές, ήχο και σχέδιο για να κατασκευάσει έργα που πραγματεύονται κυρίως τη
ISEA2015
μνήμη, την λήθη, την ιδιωτικότητα και τα δεδομένα στον
ADAF
ψηφιακό και στον φυσικό χώρο. Η καλλιτεχνική πρα-
ODDSTREAM
κτική της αποτελεί συγχρόνως μια μορφή έρευνας και διαρκούς πειραματισμού. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, καθώς και του μεταπτυχιακού τμήματος Ψηφιακές Μορφές Τέχνης της ίδιας σχολής. Έχει επίσης ολοκληρώσει προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Leiden, στην Ολλανδία.
kyriakigoni.com
megastructures beta_version διαδραστική εγκατάσταση 2016 Το megastructures beta_version αποτελεί μια αυθαίρετη, ποιητική μεταφορά των νέων συνθηκών χωρικότητας, ελέγχου, ιδιωτικότητας και συνδεσιμότητας που ανακύπτουν με την διαρκή εξέλιξη της τεχνολογίας και του διαδικτύου. Ένα τοπίο κατασκευασμένο από θραύσματα ζωγραφικής, επεξεργασμένων διαδικτυακών εικόνων και κώδικα αιωρείται μέσα στα σύννεφα και αποκαλύπτεται μόνο στο επίμονο και διεισδυτικό βλέμμα του θεατή. Τα όρια μεταξύ του παρατηρούμενου και του παρατηρητή - εντός των προαναφερθέντων συνθηκών - αποδεικνύονται ασαφή και διαρκώς μεταβαλλόμενα, όπως τα όρια του ψηφιακού και φυσικού χώρου. Το έργο απαιτεί την παρουσία και την κίνηση του θεατή στον χώρο προκειμένου να αποκαλυφθεί πλήρως. Οι έννοιες του χώρου, της ταυτότητας, της κινητικότητας και του ανήκειν διαφοροποιούνται, επεκτείνονται διαρκώς μέσω της τεχνολογίας και του διαδικτύου. Νέα είδη συνδεσιμότητας, συνέχειας, απομόνωσης και ασυνέχειας αναδύονται μέσα σε αυτό που ονομάζεται cloud. Οι μορφές ελέγχου, εξουσίας και ιδιωτικότητας αντιστοίχως επαναπροσδιορίζονται συνεχώς. Στον ψηφιακό χώρο τα απτά χωρικά όρια αναιρούνται προκαλώντας μία ρευστότητα και μία μεταβλητότητα όχι μόνο στις ιδιότητες του χώρου αλλά και στον τρόπο που τα υποκείμενα τον προσλαμβάνουν, τον σωματοποιούν και τον αναπαράγουν. τεχνικός συνεργάτης: Νικόλας Ψαρουδάκης
αθηνά κανελλοπούλου Η Αθηνά Κανελλοπούλου ζει και εργάζεται στην Αθή-
Συμμετοχή σε εκθέσεις/φεστιβάλ:
να. Απέκτησε τον τίτλο BSs Εκπαιδευτικός Πολιτικός Μηχανικός Δομικών Έργων (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., 2009) και BA
20th Art Athina 2015 International Art Fair
Fine Arts and New Media (Middlesex University of London,
Greek Panorama/
2016).
AnimaSyros 8.0 International Animation Festival Exile International Film Festival
Ο κύριος κορμός της δουλειάς της αφορά τον άνθρωπο και τις σχέσεις που δομούνται στις κοινωνίες. Μελε-
ΑΝΝΥ Animation Festival FICAE Film and Art Festival
τά τις ισορροπίες και τη διάδραση εντός του κοινωνικού πλαισίου μέσα από ένα χωρικό και ψυχαναλυτικό πρίσμα. Αγαπημένα της εκφραστκά μέσα είναι η γλυπτική και η εγκατάσταση, πολλές φορές με ενσωμάτωση ήχου και κινούμενης εικόνας, και η ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει 3 ατομικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία. Έχει βραβευθεί για το εικαστικό της έργο από το Υπουργείο Πολιτισμού, τον Φ.Σ. “Παρνασσός” και την Ένωση Ελλήνων.
www.athinakanellopoulo.wix.com/athinakanellopoulou
the step-in project video εγκατάσταση 2016 Οι «μουσικές καρέκλες», το «κουτσό» και το «τζαμί» είναι λίγα από τα παιχνίδια που μαθαίνουν στα παιδιά τη διεκδίκηση του χώρου δημόσιου ή ιδιωτικού για αποκλειστική χρήση. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι ανταγωνιστικές μεταξύ των διαφορετικών ομάδων αλλά και των ίδιων των μελών μιας ομάδας. Τα παιχνίδια αυτά αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας και τα παιδιά οι μελλοντικοί «παίκτες» σε μια μεγαλύτερη «σκακιέρα». Στο Step-In project προτείνεται μια διαφορετική μικρο-κοινωνία για προβληματισμό μα και ως λύση. Ο θεατής καλείται μέσα από τη συμμετοχή του να τοποθετηθεί μέσα σε έναν από τους κινούμενους κύκλους, που αποτελεί τον προσωρινό προσωπικό του χώρο και να συνυπάρξει στο δομημένο σύστημα με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Μέσα από αυτή την εμπειρία επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες ιδιωτικό και δημόσιο, ανταγωνισμός και συναγωνισμός, διάδραση, το «δικό μου», το «άλλο» και το «εγώ». Κινούμενος ο θεατής στο οριζόντιο επίπεδο, κοιτά ακριβώς στο ίδιο υψόμετρο με τους έτερους συμμετέχοντες. Έτσι, δημιουργείται ένας κοινός προβληματισμός, ενώ παράλληλα ο συντονισμός με τη βίντεο-προβολή δημιουργεί μια εσωτερική κιναισθητική εμπειρία.
γιάννης κρανιδιώτης Ο Γιάννης Κρανιδιώτης είναι καλλιτέχνης νέων
Συμμετοχή σε εκθέσεις/φεστιβάλ:
μέσων και μουσικός. Η δουλειά του εστιάζεται στην δημιουργία χώρων και εμπειριών με τον συνδυασμό ήχου
Made in NY Media Center (New York)
και φωτός. Απομονώνοντας στοιχειώδεις αρχές, όπως
Lumen Prize Online Gallery
η κίνηση ενός εκκρεμούς, δημιουργεί νέες οπτικές που
ISEA 2015 (Vancouver)
αποκαλύπτουν μια αδιάσπαστη σχέση μεταξύ επιστήμης
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Αθήνα)
και τέχνης. Αυτό απαιτεί τη χρήση διαφορετικών πεδί-
MADATAC 06 (Madrid)
ων όπως μουσική, sound art, εικαστικά, ηλεκτρονικά,
LUNDA Gallery (St. Petersburg, Russia)
φυσική και προγραμματισμό Η δουλειά του έχει παρου-
Athens Digital Arts Festival 2015
σιαστεί σε περιοδικά και ιστοσελίδες όπως Aesthetica
kuS Gallery (Heerlen, The Netherlands)
Magazine, Gizmodo, The Creators Project, hyperallergic. com, openculture.com και bigthink.com. Έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μικρού μήκους και το θέατρο. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και οπτική στο Essex University. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
http://kranidiotis.gr
dollhouse διαδραστική εγκατάσταση 2016 Το Dollhouse (κουκλόσπιτο) είναι μία διαδραστική εγκατάσταση που αποτελείται από χαρτοκιβώτια τοποθετημένα σε μία οριζόντια δομή που θυμίζει ένα κουκλόσπιτο. Υπάρχουν 23 ένοικοι για 23 κουτιά. Κάποιοι από αυτούς θέλουν να προστατεύσουν την ιδιωτικότητά τους ενώ κάποιοι άλλοι επιζητούν την προβολή της. Τι γίνεται όταν πλησιάσουμε κοντά για να παρακολουθήσουμε καλύτερα ή για να διαπιστώσουμε αν μένει κάποιος εκεί; Το έργο είναι ένα σχόλιο για την ιδιωτικότητα και τον προσωπικό χώρο. Ο προσωπικός χώρος που δεν είναι πάντα μία υπαρκτή σταθερή τοποθεσία όπως το σπίτι μας, αλλά μπορεί να είναι ένα πεζοδρόμιο, μία διαδρομή με το αυτοκίνητο ή μία καθημερινή συνήθεια. Ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει και να ακούσει τις ζωές μέσα σε αυτό το κουκλόσπιτο. Τι θεωρεί τελικά ο καθένας προσωπικό χώρο; Πόσο επηρεάζεται ο χώρος μας από το γεγονός ότι μας παρακολουθούν; Θέλω να προστατεύσω την ιδιωτικότητά μου ή επιζητώ την προβολή της; Πόσο η προβολή της μπορεί να γίνει εμμονή;
λουκάς μεσσηνέζης Ο Λουκάς Μεσσηνέζης (Αθήνα, 1977) αποφοίτησε με
Συμμετοχή σε εκθέσεις/φεστιβάλ:
Master of Arts στις τέχνες ήχου από το University of the Arts του Λονδίνου και έκτοτε ασχολείται σε επαγγελ-
ART Athina 2013 (Ελλάδα)
ματικό επίπεδο με την άσκηση και έρευνα της ηχητικής
Ethnographic Terminalia 2011 (Καναδάς)
τέχνης, με στόχο τη διερεύνηση της δυναμικής του ήχου
Athens Digital Art Festival 2015 (Ελλάδα)
ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης. Τα ενδιαφέροντά του
FKL Soundscape Symposium 2015 (Ιταλία)
επικεντρώνονται στην ακουστική αντίληψη, την ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία. Εμπνευσμένος από την κίνηση των υπαρξιστών, ο Μεσσηνέζης μεταχειρίζεται την ακουστική αντίληψη ως μία εξωστρεφή πράξη και όχι ως μία παθητική ικανότητα κατανόησης. Με τον τρόπο αυτό η ακουστική πραγματικότητα μετατρέπεται σε εργαλείο διέγερσης της φαντασίας αλλά και της αντίληψης. Τέλος έχει επίσης παρουσιάσει την διατριβή Audiopsy: Jerusalem στο διεθνές συμπόσιο ηχητικής τέχνης the Global Composition 2012 (Γερμανία) ενώ πρόσφατα προτάθηκε για το βραβείο ScreenGrab7 2015 Media Award (Αυστραλία) για το έργο του The Modern Book of Cynics.
http://luc-messinezis.com/
god is sitting in a room ηχητική διαδραστική εγκατάσταση 2016
Στο Ιερό των ιερών, στα ενδότερα του ναού του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα, εκεί όπου κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να εισέλθει πέραν του αρχιερέα του ναού, εικάζεται πως το μόνο το οποίο υπήρχε ήταν μία άδεια θέση. Εκεί βρισκόταν η παρουσία του θείου επί της γης σε ένα χώρο ερμητικά κλειστό και απαγορευμένο Σήμερα στην ίδια πόλη, στο ίδιο σημείο υπάρχει ένας ισλαμικός τόπος λατρείας. Κάθε άνθρωπος ο οποίος προσεύχεται ή εκφράζει την πίστη του μέσα από πρακτικές λατρείας, πέραν του φυσικού χώρου μέσα στον οποίο εκφράζεται, οριοθετεί παράλληλα έναν εννοιολογικό χώρο γύρω του, ο οποίος πολλές φορές δείχνει απροσπέλαστος Η εγκατάσταση «God is Sitting in a Room» είναι μία προσπάθεια αποδέσμευσης του θείου. Δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να καθίσει στην θέση του θεού, να υποφέρει όπως εκείνος, να περιοριστεί και να εγκλειστεί σε ένα κουκούλι νιώθοντας την εισβολή του ενός χώρου στον άλλο, τον εγωισμό των ανθρώπων και την ανάγκη τους να πλησιάσουν την κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους με το Θεό.
βασίλης ψαρράς Ο Βασίλης Ψαρράς (1985) είναι εικαστικός και μου-
Συμμετοχή σε εκθέσεις:
σικός. Είναι συμβασιούχος λέκτορας (ΠΔ 407/80) στο τμήμα Τεχνών Ήχου & Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
ROOMS2013
Ολοκλήρωσε το πτυχίο του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το
WPA Experimental Media US
μεταπτυχιακό του στο University of the Arts London και
Royal Academy Summer Exhibition 2010
τη διδακτορική του διατριβή στο Goldsmiths University
Goethe Institut Art Up project
of London διεξάγοντας διεπιστημονική έρευνα και καλ-
Storefront for Architecture New York
λιτεχνική πράξη στην ανάδειξη ενός υβριδικού flaneur της πόλης του 21ου αιώνα (υπότροφος AHRC). Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία) και σε ομαδικές εκθέσεις. Η έρευνά του έχει παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια και συμπόσια (ISEA2013 κ.α.) όπως επίσης και ως προσκεκλημένος επίτιμος ομιλητής (University of Chichester). Είναι rock μουσικός όπως επίσης και ο άνθρωπος πίσω από το soundtrack/ambient project Ludmilla My Side.
billpsarras.tumblr.com
haptic/eyes/public video προβολή 2016
Η όραση είναι «αντικειμενική», διαπεραστική, ηδονοβλεπτική και έχει την τάση να συγγενεύει με την αφή. Το Haptic/Eyes/Public, προσεγγίζει την επιτελεστικότητα μεταξύ έργου και θεατή μέσα από την αίσθηση της όρασης. Με μοναδικό στοιχείο το μάτι δημιουργεί μια απτική σχέση από απόσταση με τον αστικό χώρο και το θεατή, παρατηρώντας μέσα από μια επαναλαμβανόμενη ψηλάφηση με ποιητικές και πολιτικές προεκτάσεις. Το μάτι παρακολουθεί το θεατή, μια κατάσταση περιέργως ευχάριστη αλλά ταυτόχρονα και κάπως ενοχλητική. Αποτελεί μια μορφή ειρωνείας, τόσο για το σχόλιο που κάνει πάνω στη λειτουργία της δημόσιας επιτήρησης καθώς επίσης και για τον προβληματισμό που θέτει σχετικά με τη διαχείριση της προσωπικής μας εικόνας. Η λάμψη και τα χρώματα, συστατικά που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εφήμερη, ρομαντική, μεταβατική τείνουν να προκαλούν διφορούμενα συναισθήματα: φόβο για την παραβίαση της ιδιωτικότητας ή θαυμασμό για την σύνθεσή τους;
exhibition info
23
εγκαίνια: τετάρτη 16 μαρτίου 19.30 διάρκεια έκθεσης: 16.03 – 23.03.2016 ώρες λειτουργίας: καθημερινές : 17.00-21.00 σαβ/κο : 13.00 -21.00 ΡΟΜΑΝΤΣΟ*, 1ος όροφος
*Το Ρομάντσο, το πρώην κτίριο γραφείων – τυπογραφείων του ομώνυμου εντύπου, βρίσκεται στο ιστορικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας και αποτελείται ταυτόχρονα από μια θερμοκοιτίδα – χώρους γραφείων δραστηριοποίησης νέων επιχειρήσεων του δημιουργικού χώρου και ένα πολιτιστικό κέντρο. Το τελευταίο είναι ανοιχτό στο κοινό, με καθημερινό πρόγραμμα εκδηλώσεων, στοχεύοντας στην επανεργοποίηση ενός ξεχασμένου σημείου του ιστορικού εμπορικού κέντρου της πόλης, που κάποια χρόνια πριν αποτελούσε σημαντικό κομμάτι του δημιουργικού πυρήνα της αστικής ζωής. (www.romantso.gr)
#δικόμου #dikomou #pieceofspace #digitalarts
σύλληψη, επιμέλεια & παραγωγή: Ραφαέλα Καραγιάννη & Αναστασία Τερζίδου οπτική ταυτότητα έκθεσης: Γιώργος Καλοφωλιάς σκηνογραφικός σχεδιασμός: Νόρα Δεληδήμου τεχνική υποστήριξη: Γιώργος Ανδριώτης & Θοδωρής Καραμανώλης βοηθός παραγωγής: Ολίνα Ζακολίκου
support
a piece of space
a
p
i
e
c
e
o
f
s
p
a
c
e