![](https://assets.isu.pub/document-structure/200720135352-18b681334b734026d3a857f134182de5/v1/4b1a931c8c15e9925294a81d1e677ecd.jpg?width=720&quality=85%2C50)
7 minute read
Uit je eigen bubbel
Uit je eigen bubbel in een andere wereld
NIEUWE DEUREN OPENEN ZICH
Advertisement
Tijdens de coronacrisis hebben veel medewerkers op een andere locatie gewerkt. Zo kon de zorg door gaan. Collega’s van dagbesteding gingen aan de slag op woonlocaties. Veel collega’s hebben extra diensten gedraaid om gaten in de bezetting te vullen. En ook de corona-verpleegafdeling is op deze manier tijdelijk bemenst. Helemaal top hoe flexibel we met elkaar zijn. Dankjewel voor alle inzet! Al deze flexibiliteit leverde veel op: voor de locaties omdat de zorg door ging én voor de medewerkers zelf omdat zij hun horizon konden verbreden. Hieronder drie verhalen vanaf de werkvloer uit coronatijd.
Weg uit je laptop-bubbel om collega's te helpen
“Ik had voldoende ‘eigen werk’ maar toch knaagde er iets. Ik dacht ‘waar gaat het nu echt om in deze tijd en hoe kan ik daaraan bijdragen?’. Ik ging aan de slag bij wooncentrum Maccabiadelaan. Ik moest eerst wennen om uit mijn laptop/kleine kamertje-bubbel te komen en weer onder de mensen te zijn. Maar wat een bevrijding was het!
Tafels dekken, cha cha cha en een luisterend oor
Ik heb de begeleiders gewoon gevraagd: hoe kan ik jullie het beste ondersteunen? Ik droeg mijn steentje bij, door tafels te dekken, bedden te verschonen en met poetswerk. Ik gaf aandacht aan bewoners die daar enorm van genoten en het gezellig vonden. Ik danste de cha cha cha, keek mee met fotoboeken van cliënten, luisterde naar pianospel. En ook kon ik een luisterend oor zijn voor de begeleiders.
Alle lof aan de begeleiders
De begeleiders hebben echt bergen verzet en dat heeft veel veerkracht gevraagd. Ik bewonder hen hoe zij de moed erin hielden. Hoe flexibel zij waren toen er cliënten ziek werden en zij op een heel andere manier moesten gaan werken. Ik heb hen niet horen zuchten, ze gingen er gewoon met hart, ziel en liefde voor. Veel pluimen en een diepe buiging voor hen!”
Annemarie Meijer, casemanager en trainer Adviespunt
Samen hebben we echt iets neergezet
“Vanaf het begin waren we betrokken bij de coronaverpleegafdeling in Hoofddorp: alles regelen, inrichten en schoonmaken. Op vrijdagmiddag waren we klaar en ’s avonds kwam de eerste cliënt al. We waren met een gelegenheidsteam in een vreemd gebouw met cliënten die we niet kenden en samen hebben we iets neergezet.
Voldoende beschermende middelen
De sfeer was supergoed. We pakten allemaal op waar we goed in zijn en ondersteunden elkaar. We hadden gelukkig genoeg persoonsbeschermende middelen, zodat het risico op besmetting zo klein mogelijk was. We voelden ons daar met onze materialen veiliger dan pakweg in een supermarkt. Het hulpmiddeldepot ondersteunde ons maximaal: we hoefden maar te bellen en de voorraad werd direct aangevuld.
Zorg in corona-hotel
De boodschappen werden gebracht en er werd lekker eten gekookt. Alles zodat wij er voor de cliënten konden zijn. In het begin waren sommigen erg ziek en waren we voornamelijk met de directe zorg bezig. Op een gegeven moment waren ze gelukkig aan de beterende hand en was er meer interactie mogelijk. Zodat je een cliënt bijvoorbeeld een ontbijt kon geven waar hij zelf echt zin in had in plaats van voor hem te kiezen. Of een cliënt een andere houding kon aanbieden al naar gelang diens wens. Al met al zijn we blij dat we ons zorghart in dit corona-hotel, zoals we gekscherend zeggen, konden laten spreken.”
Rosanja de Rooij, administratief medewerker en invaller speciale buitenschoolse opvang en vakantieopvang
Suzan Verhaar, begeleider kinderdienstencentrum De Zevenster
De cliënten hielpen me
"Ik heb een tijdje drie dagen in de week bij woonvoorziening Mozaïek op een vaste gang gewerkt. Een heel nieuwe wereld voor mij, want ik werk normaal op twee kinderdienstencentra. Ik merkte dat het snel wende, de bewoners leerden mij kennen en ik hen. Zij konden veelal zelf goed aangeven wat de bedoeling was en gaven mij tips. Ik bracht koffie, thee en eten rond, hielp met verschonen en met de dagelijkse verzorging. Medicatie gaf ik natuurlijk niet. Ik werkte als invaller niet met de cliënten met een mogelijke coronabesmetting. Die zorg lag bij de vaste medewerkers.
Ik kon echt wat betekenen
Het gaf me veel voldoening dat ik kon helpen in de coronasituatie. Ik nam basis-activiteiten uit handen van de vaste medewerkers zodat zij zich op de kern konden richten. Ondertussen waren het coronabeleid en alle bijbehorende maatregelen goed op gang gekomen, dit werkte prettig. Het leuke was dat ik bij Mozaïek ook m’n collega’s van De Wollewei en Nifterlake tegenkwam. Zo spraken we elkaar toch eventjes af en toe, in afwachting van weer terug naar de oude situatie.
Kinderfysiotherapeut Karin Brans
Corona als hindernis is misschien wel heel neutraal gesteld. Want nog steeds overlijden er mensen aan dit gemene virus en zijn velen nog steeds zwaar geraakt door deze ziekte. Maar onze gezonde cliënten liepen ook schade op. Omdat vanuit overheidsregels alles ‘op slot’ moest, stonden wij op dat moment als families behoorlijk machteloos.
![](https://assets.isu.pub/document-structure/200720135352-18b681334b734026d3a857f134182de5/v1/f2a04bdd76136227ce487bef66506065.jpg?width=720&quality=85%2C50)
CENTRALE FAMILIERAAD | ROBERT VERBERG | VOORZITTER
De Cefara is later veelvuldig betrokken bij de routekaart, waarin alle versoepelingen zijn beschreven. Maar voordat het dus zover was, was vooral de frustratie bij ons goed voelbaar, voornamelijk door het afnemende welzijn van onze cliënten. Althans, zo hebben wij dat ervaren.
Nu is deze crisis voor iedereen volkomen nieuw. Er waren snel rigoureuze maatregelen nodig, zonder te kunnen kijken naar vorige vergelijkbare situaties.
Dat daardoor zaken fout gingen of anders zouden moeten, kan alleen maar achteraf worden geconcludeerd.
Ik denk echter dat Ons Tweede Thuis het wel zo goed mogelijk heeft opgepakt.
Ze hebben daarbij ook regelmatig input gevraagd van de ervaringen van familieleden. Ook heeft de Cefara via de landelijke patiënten/cliëntenorganisatie Iederin meegeholpen om de situatie in de verstandelijkgehandicaptenzorg duidelijker in politiek Den Haag onder de aandacht te brengen. En vanaf dat moment is er meer ruimte gekomen om versoepelingen door te voeren. Als er toch knelpunten voor cliënten ontstonden, dan is er ook gezocht naar maatwerk-oplossingen voor die cliënten. En of dat voldoende was, blijft ook dan nog steeds de vraag.
Maar Ons Tweede Thuis probeerde wel steeds mee te gaan in het verbeteren van die omstandigheden.
De Cefara zal in het najaar samen met de bestuurder een evaluatie van deze crisis houden, met vooral de ontstane knelpunten op de agenda. Daar kunnen wij lering uit trekken. Te meer daar een tweede coronagolf niet ondenkbaar is. Waar ik mij vooral zorgen over maak, is dat de gezondheid van mijn dochter Carmen sterk afhankelijk blijft van de gezondheid van de andere cliënten waarmee zij woont en werkt.
En dat betekent dus dat ik steeds alle mogelijke preventieve maatregelen moet blijven nemen, zodat Carmen niet door mij ziek zal worden en dus ook de andere cliënten niet. Garanties zijn er niet, maar we kunnen wel maximaal ons best doen. Ik hoop van harte dat u eerdaags ook alle familiebezoekjes kunt gaan doen, maar dat u dit aspect vooral niet vergeet. Want dat vergroot het welzijn van uw cliënt, maar ook van alle anderen.
Centrale cliëntenraad blikt terug op coronacrisis
![](https://assets.isu.pub/document-structure/200720135352-18b681334b734026d3a857f134182de5/v1/a1ab51471a78fb78d2930ff5117ff180.jpg?width=720&quality=85%2C50)
Normaal vergaderen we altijd op het Dienstencentrum met elkaar. In april is de cliëntenraad gestart met vergaderen via videobellen. Coach Hetty helpt daarbij. Het ging best moeizaam in het begin.
CENTRALE CLIENTENRAAD | BIANCA VAN ZANTEN | VOORZITTER
Maar oefening baart kunst
En nu weten we hoe het moet. Je ziet elkaar en dat is fijn. We doen dit via Teams, dat een veilig programma is. We snappen wel dat strenge regels nodig waren in Nederland en dus ook bij Ons Tweede Thuis. Corona hebben we niet eerder meegemaakt. Toch vinden wij dat er bij een volgende pandemie meer maatwerk moet zijn.
Dit zijn onze tips
• Maak onderscheid in locaties waar wel/geen besmettingen zijn en hanteer voor iedere situatie andere regels. We hebben veel locaties bij Ons Tweede Thuis. Terwijl er maar bij een klein gedeelte besmettingen waren. Toch waren de regels overal even streng. Het heeft bijna vier maanden geduurd. Dat is heel erg lang en daar krijg je last van.
• Maak een verschil in mensen die heel kwetsbaar zijn en wie niet.
• Kijk naar wat iemand aan kan: kan diegene zich aan hygiëne en anderhalve meter houden? Er zijn genoeg mensen die dit aankunnen.
• En tot slot: locaties zijn verschillend, houd hier ook rekening mee, dus weer maatwerk! Deze punten hebben we ook besproken in een gesprek met Roel. Dat was een fijn gesprek.