Schorer Magazine

nummer 23 winter 2011

Vrijwilligerswerk Door en voor LHBT >3 Precis evaluatie De activist is de leider > 6

Portret Vrijwilliger Mo Bamhou > 10

Gastcolumn Cobie Groenendijk Bedenkt dat dit is geweest > 11

1

beleidscolumn COLOFON uitgave Schorer Postbus 15830 1001 NH Amsterdam (020) 573 94 44 magazine@schorer.nl hoofd- en eindredactie Jacob van Megen Esther van Doorne vormgeving Marjolein Rams Monique Smit redactieassistentie Yvonne Benjamens redactieraad Jos Holweg Liesbeth Daniels Justin de Vries Wim Zuilhof aan dit nummer werkten mee Bernardo van Eekhout Cobie Groenendijk Mariëtte Hermans Anne Salomons Maria Konijnenbelt coverfoto Erik Buis fotografie Johan Brouwer Erik Buis Rob Acket Bram Petraeus drukwerk Springer & Lippes drukkers oplage 3.000 issn 1574-1486 Schorer is het Nederlands ­instituut voor homoseksualiteit ­gezondheid en welzijn.

Vrijwilligers maken het verschil 2011 was het Europees jaar van het Vrijwilligerswerk. In Nederland orga­ niseerden gemeenten, vrijwilligersorganisaties en vrijwilligerscentrales al­ lerlei acties en bijeenkomsten om de vrijwilligers in het zonnetje te zetten.

Zo werd in september de Week van het Applaus georganiseerd. Een week lang gaven organisaties en bedrijven hun vrijwilligers een applaus als dank voor hun inzet, betrokkenheid en enthousiasme. Schorer en Transvisie Schorer grepen deze week aan om eens goed uit te pakken. Tijdens een feestelijke bijeenkomst werd een film vertoond, waarin alle vrijwilligers een virtueel bedankje kregen van Schorer-medewerkers, een fractievoorzitter uit de Amsterdamse gemeenteraad, een hiv-consulent, een cliënt, een preventiefunctionaris, voormalig directeur Ruud Weggemans en een sociaal-verpleegkundige van de GGD. Het filmpje sloot af met een minutenlang applaus.

Veel van onze activiteiten zouden niet mogelijk zijn zonder de hulp van vrijwilligers. Zo’n 250 mannen en vrouwen, van alle leeftijden, zetten zich belangeloos in voor lesbische vrouwen, homomannen, biseksuelen en transgenders.

Bij Buddyzorg bieden zij emotionele, psychosociale en praktische ondersteuning aan onze Amsterdamse doelgroep. Bij Café Zilver treden zij op als gastvrouw, zodat lesbische en biseksuele vrouwen van 55 jaar en ouder een plek hebben om elkaar te ontmoeten. Bij Veilige Haven treden zij op als gastheer of –vrouw in het Wereldcafé. Bij Switchboard beantwoorden ze vragen over homoseksualiteit, biseksualiteit en transgenderleefstijl, professioneel en vertrouwelijk. Ze geven voorlichting op scholen vanuit Transvisie, ze vragen aandacht voor veilige seks in de homohoreca. Om maar een paar voorbeelden te noemen.

Het moge duidelijk zijn: ons werk leunt voor een groot deel op onze vrijwilligers. En we zullen hen in de toekomst hard nodig blijven hebben. Nu steeds meer voorzieningen verschralen en er gaten vallen in de zorg, zal er waarschijnlijk vaker een beroep worden gedaan op Schorer. De hulpvragen zullen naar verwachting toenemen en complexer worden. En dat zal het werk van de vrijwilligers er niet makkelijker op maken, dat realiseren wij ons terdege. Tegelijkertijd zien we dat de vrijwilligers zich minder vaak voor een lange periode aan een organisatie verbinden en minder tijd hebben dan vroeger. Dit zijn de uitdagingen waar Schorer voor staat, de medewerkers èn de vrijwilligers. Want dat wij met hen willen blijven werken, staat buiten kijf.

Zij vormen de verbinding tussen de doelgroepen die we willen bedienen en onze organisatie. En daardoor maken ze nou net het verschil.

Elleke Alink Hoofd Maatschappelijke Ondersteuning PS: Het virtuele bedankje is te zien op http://tinyurl.com/vrijwilligersapplaus

2

vrijwilligerswerk >

Onbetaalbaar

Voor Schorer doen ruim 250 vrijwilligers waardevol werk voor lesbische vrouwen, homomannen, biseksuelen en transgenders. Of het nu gaat om veilige-seksvoorlichting of buddyzorg, om jongerengroepen of telefonische hulp, vrijwillige krachten zijn onbetaalbaar.

tekst Mariette Hermans beeld Erik Buis

Schorer Magazine 23 winter 2011 3

>

W

aarom ga je in je vrije tijd mannen vertellen over veilige seks, achter de hulptelefoon zitten of koken voor een groep? Daar zijn veel antwoorden op te geven. ‘Het is goed om iets te doen zonder dat je er geld voor krijgt. Je moet het ook alleen doen als je het echt wilt.’, meent Farand. Hij kookt voor het Wereldcafé van Veilige Haven.

‘Bij Veilige Haven zie ik de waarde van er zijn, niet als professional maar bijna als vriend. Het is een laagdrempelige manier van contact maken.’

Hele zoektocht Etienne is voorlichter over drugs en veilige seks op dansfeesten. ‘Het is prettig om mensen inzicht te geven in hun eigen gedrag. En ik kom op plekken waar ik normaal niet zo snel zou komen.

Soms geef ik alleen een folder mee en soms komen mensen terug en zeggen, “wat goed dat jullie er weer zijn!”’

4

Laura is ook gemotiveerd: ‘Als mensen Switchboard bellen, hebben ze vaak al een zoektocht achter de rug. Ze hebben informatie van internet, van hun vriend of hun moeder. Ik kan hen dan vaak snel en duidelijk verder helpen. En dat hoor ik ook terug. Zelfs als het via e-mail is, schrijven sommigen dat ze het prettig vinden om persoonlijk contact te hebben met iemand die onafhankelijk is.’

Goed ingewerkt Zouden zij hun vrijwilligerswerk aan anderen aanraden? Laura: ‘Als iemand geïnteresseerd is, zeg ik dat iedereen het kan. Mensen denken vaak dat je iets speciaals moet kunnen, maar iedereen kan het. Je wordt goed ingewerkt en volgt een training en dan kun je het.’

Ronald is zelf overgehaald. Hij begon ­eraan omdat hij weinig mensen kende en in de outreach-acties een manier ­ zag om contact te leggen.

‘Mijn vrienden lachten me uit en zeiden:

‘Je moet het alleen doen als je het echt wilt’

“Voor wie doe je het nou, voor jezelf of voor de ander?” Ze hadden wel een beetje gelijk. Maar nu vind ik het heel leuk om te doen. Mensen die dit soort vrijwilligerswerk gaan doen, moeten sociaal zijn en het leuk vinden om met anderen te praten.’

Geen targets Farand hoort bij Veilige Haven soms zware verhalen. ‘Een cliënt was bijvoorbeeld gedwongen te trouwen en heeft nu twee kinderen met zijn vrouw. Hij is niet uit de kast, maar familieleden die vermoeden dat hij homo is, bedreigen

vrijwilligerswerk <

• Ronald Tegu (22) studeert digital media en rolde in het vrijwilligerswerk tijdens het stappen.

Hij werkte voor de hepatitis Bvaccinatiecampagne van Man of Mietje. Nu doet hij een keer per zes weken mee aan Man tot Man outreach-acties in Amsterdam. hem met de dood. Soms moet ik dan oppassen dat ik zelf niet aangeslagen raak. Ik besef des te meer hoe goed ik het heb.’

Etienne hoort minder persoonlijke verhalen op dansfeesten. ‘Ik heb zelf een open houding, ik hoef geen zieltjes te winnen of een product te verkopen. Ik oordeel niet. Het gaat er niet om wat ik persoonlijk vind van iemands drugsgebruik en ik ben geen hulpverlener. Ik wil iemand een spiegel voorhouden.’

Dat is ook een meerwaarde, meent Etienne: ‘Geen targets, geen resultaat.

En vanuit Schorer is het prima als ik een keer nee zeg. Daar zijn ze van mening, als je het doet, moet je het goed doen.’

Inleven Ook Ronald heeft plezier in voorlichten.

‘De kunst is om het leuk te brengen.

Mensen zijn op stap en willen niet altijd aan veilige seks denken. Soms kun je hun iets geven, zoals het rode arm-

bandje dat je eraan herinnert dat je je moet laten testen. Je gebruikt het om een gesprekje aan te knopen, aandacht te trekken.’

Helpt het om homo te zijn? ‘Ja’, meent Etienne. ‘Ik kan me inleven in die jonge jongens op dansfeesten. Drugs maken je losser, maar ik vraag dan hoe vaak ze gebruiken, en wat precies. Iemand realiseert zich dan: “Hé, ik sta iedere week op een feestje met drugs op.”’

Voor Farand was het dé reden dat hij voor Veilige Haven, inloop voor nietwesterse homo’s en lesbo’s, koos: ‘Ik ben zelf van de doelgroep.’

En Switchboard wordt ook gebeld door mensen die stuk zijn gelopen op de reguliere hulpverlening. Laura: ‘Daar lopen ze tegen vooroordelen aan, bijvoorbeeld dat homoseksualiteit geen probleem meer is, of dat ze per se uit de kast moeten. Dat je van ­Schorer bent, en niet oordeelt, dat geeft ­vertrouwen.’ <

• Etienne Brinkman (25) liep voor zijn hbo-studie psychologie stage bij Schorer Buddyzorg en Preventie. Hij geeft nog steeds drugsvoorlichting op dansfeesten.

• Laura Baams (26) werkte vroeger voor de Kindertelefoon. Voor haar studie psychologie deed ze onderzoek onder homoseksuele jongeren en kwam bij Schorer terecht. Ze werkt een dag per week voor Gay & Lesbian Switchboard en beantwoordt telefonisch en via e-mail uiteenlopende vragen over homoseksualiteit.

• Farand Laghaei (24) is vrijwilliger voor Veilige Haven en Preventie. Hij studeert politicologie. Bij Veilige Haven kookt hij twee keer per maand voor het Wereldcafé.

Schorer Magazine 23 winter 2011 5

Evert-Jan Daniëls/ANP

‘ De activist is de leider’ Mario Tama/Getty Images

tekst Anne Salomons

Rungroj Yongrit/EPA

Mario Tama/Getty Images Sergey Polzhenko/EPA

6

COC Nederland voert een internationaal programma voor seksuele minderheden, waarin preventie en mensenrechten gekoppeld zijn (PRECIS). Het COC-programma komt in grote lijnen overeen met de Schoreraanpak. Uit een evaluatie blijkt dat COC en Schorer van elkaar kunnen leren.

reportage <

S

Visie Met de ervaring die is opgedaan heeft het COC een Inside Out visie ontwikkeld.

Deze visie komt er op neer dat het COC op zoek gaat naar betrokkenen (insiders) en hen stimuleert lotgenoten te benaderen. Vervolgens begeleidt het COC hen in het vormen van een gemeenschap en

stimuleert op te treden als activisten.

Hierbij beslissen de doelgroepleden zelf over een benaderingswijze. Projectleider van het COC Arjos Vendrig: ‘We willen zoveel mogelijk bestaande activistische netwerken aanboren. De activist is de leider van het programma. De aanpak van het COC is hierin wezenlijk anders dan Schorer, Schorer kiest voor een op feiten gebaseerde (evidence based) benadering.’

Raminder Pal Singh/EPA

chorer en COC Nederland werken beide aan de versterking en emancipatie van lesbische vrouwen, homomannen, biseksuelen en transgenders (LHBT) in homovijandige landen. De hiv/aids/soa-bestrijding onder LHBT staat daarbij voorop. Uit evaluatie van het internationale Schorerprogramma blijkt dat haar preventieprogramma doeltreffend is toegesneden op de cultuur en lokale situatie. Een van de zwakkere punten is het toewerken naar zelfstandige, duurzame organisaties. De evaluatie van het preventieprogramma van COC Nederland toont aan dat het programma op alle punten relevant is geweest ten opzichte van rechten en gezondheid van de LHBT in de desbetreffende regio.

Sterk punt in de COC-aanpak is het vinden en versterken van activistische (grassroots) organisaties. Als voorbeeld noemt Renate Hartman, empowerment consultant bij het COC, de aanpak in Azerbeidzjan, waar geen organisaties bestonden die zich bezighielden met LHBT. Er waren slechts kleine groepen van vrienden die elkaar nauwelijks kenden. Het COC is actief op zoek gegaan naar doelgroepleden en heeft die vervolgens samengebracht en twee jaar intensief begeleid zodat ze tot een stevige organisatie konden uitgroeien.

Volgens Hartman kan Schorer van het COC leren hoe je met basale organisaties werkt in landen waar weinig is. ‘Als je iets blijvend wilt veranderen is het handig als je lokale organisaties leert te lobbyen.’ Hierbij plaatst Hartman de kanttekening dat de werkwijze van het COC anders is; het COC werkt meer met LHBT-organisaties terwijl Schorer hoofdzakelijk met organisaties in de hiv/aidspreventie werkt.

Monitoren Onderdeel van de Schorer-aanpak is de nulmeting bij de projectaanvang. De meerwaarde hiervan is dat de projectimpact naderhand gemeten kan worden en eventueel tussentijds kan worden bijgestuurd. Bij het PRECIS-programma komt monitoring veel later aan de orde, waardoor de impactmeting op aannames is gebaseerd. Vendrig: ‘Onze partners waren pas in de tweede helft van het project zo ver dat zij wilden gaan monitoren.

Aan de andere kant hebben we gemerkt dat als je direct begint met een nulmeting, de activisten afhaken. Activisten zijn van nature ongeduldig en er is iedere dag wel een urgente misstand die opgelost moet worden. In de landen waar wij werken vergt dit in eerste instantie eigenwijze mensen die tegen de stroom in durven te gaan. Zij moeten eerst het nut van monitoring inzien.

Hiv De belangrijkste pijler in het PRECISprogramma van COC Nederland is hiv/ aids-bestrijding onder LHBT. Om safe sex-informatie zo helder mogelijk over te brengen aan, en aansluiting te vinden bij de doelgroep, heeft het COC gebruik gemaakt van trainingen door een Schorer-expert. Ook zijn er op cruiseplekken in de Oekraïne, outreach-trainingen verzorgd in hoe je het best folders en condooms kunt verstrekken aan de doelgroep. Renate Hartman onderstreept ook het belang van informatieverstrekking over de LHBT-situatie aan gezondheidsaanbieders, zoals artsen en verplegers. ‘Zij moeten op de hoogte zijn van de problemen die er zijn en hoe ze een cliënt aanspreken zodat een goede diagnose gesteld kan worden. Soms gaat er een begeleider met een cliënt mee.

Voor artsen die er voor openstaan zijn er trainingen.’

Om LHBT een stem te geven en om meer zelfvertrouwen op te bouwen, blijkt empowerment door middel van onder meer discussieclubs, filmavonden en creatieve workshops meerwaarde te hebben. Empowerment is hard nodig.

Veel LHBT dachten dat ze zondig waren en durfden met niemand te praten, laat staan uit de kast te komen. Hartman: ‘Er was zelfs een vrouw die dacht dat ze de enige vrouw op aarde was die op vrouwen viel.’

Voor vrouwen en transgenders blijkt deelname aan op LHBT gerichte activiteiten te hoogdrempelig. Daarom is het volgens Hartman belangrijk om LHBT niet op een hoop te gooien, maar aparte programma’s te maken en vrouwen specifiek te benaderen. Eerder bleek uit de evaluatie van de Schorer-aanpak dat Nederlandse vrouwen en transgenders ook specifieke aandacht behoeven.

In de nabije toekomst willen Schorer en het COC nauw samenwerken in hun internationale preventieprogramma’s, waarbij ze in dezelfde landen actief zullen blijven. In de kleine verschillen van aanpak kunnen ze elkaar wellicht goed aanvullen. <

Schorer Magazine 23 winter 2011 7

update

Groenboek Roze Belweek 2011 verschenen Onlangs verscheen het Groenboek van de Roze Belweek 2011. Het eerste exemplaar werd overhandigd aan Annet den Hoed, hoofd afdeling Sociale Samenhang en Opvang van het Ministerie van VWS. De Roze Belweek vond plaats van 3-7 oktober. Belangrijke signalen die uit de Roze Belweek naar voren kwamen, zijn de wens van zichtbaarheid, behoefte aan acceptatie en het bespreekbaar maken van de specifieke situatie van roze ouderen. De gegevens en signalen in dit groenboek worden gebruikt voor de verdere ontwikkeling van het LHBT ouderenbeleid.

Net als bij de eerste belweek in 2006, organiseerde het Consortium Roze

Van links naar rechts: Wim Zuilhof (Schorer), Annet den Hoed (VWS), Judith Schuyf (Movisie, auteur Groenboek), Liane den Haan (ANBO), Wouter Neerings (COC)

50+ Nederland (een samenwerkingsverband van ANBO, COC Nederland, MOVISIE en Schorer) deze belweek voor LHBT-senioren. Gedurende de week konden zij - evenals familieleden, vrienden, kennissen en profes-

sionals in de zorg - bellen of mailen om hun positieve en negatieve ervaringen en observaties door te geven over leven als LHBT-oudere in Nederland. Ruim tweehonderd mensen hebben gereageerd.

Man... of mietje?

Hepatitis B is een heftige soa: erg besmettelijk en met grote risico’s voor de gezondheid. De beste manier om je ertegen te beschermen is simpel: vaccinatie. Drie keer een prik en je bent levenslang beschermd tegen hepatitis B. Klinkt eenvoudig; toch vinden veel jongeren het knap lastig om een afspraak te maken.

Natuurlijk is een prik halen lang niet zo leuk als stappen met goede vrienden. En daarom ontwikkelde Schorer speciaal een app voor de BFF’s (Best Friends Forever): Man of Mietje - prikdates.

8

Daarmee motiveer je je gay vrienden zich in te laten enten tegen hepatitis B. Hoe werkt het? De app geeft uitgaanstips voor vrijwel alle steden in Nederland. Deze tips worden gekoppeld aan een vaccinatieafspraak bij een GGD in de buurt. Dat is dus een win-winsituatie; goed bezig zijn met je gezondheid combineer je met iets gezelligs doen. In plaats van ‘Je moet je laten inenten’ wordt het ‘Kom, we gaan cocktails drinken in die nieuwe club of een filmpje pakken. En dan lopen we gelijk even langs de GGD voor een hepatitis B-vaccinatie’

.Met je BFF bij GGD De app vertelt duidelijk wat er gebeurt bij de GGD. Het gaat om drie vaccinaties waarvan de eerste binnen vijf minuten achter de rug is.

Voor de andere twee moet je later terugkomen. Ook die kunnen weer worden gecombineerd met een activiteit in de stad van je keuze; de app houdt je op de hoogte. Met die app kunnen ook meteen prikpics worden gedownload waarop de BFF en zijn of haar maat te zien zijn bij de GGD. Die foto’s kunnen ook op Facebook worden geplaatst, zodat vrienden kunnen zien dat

een hepatitis B-prik halen belangrijk is en helemaal niet erg. De vraag is en blijft: ben je nou een man of een mietje?

<

SCHORER MONITOR 2011

2010

2011

2012

2013

2014

Schorer Monitor 2011

Opvallend is dat er dit keer een aantal duidelijke positieve trends te zien is. En dat is goed nieuws! Jarenlang werden homo- en bimannen aangesproken op hun gedrag, werd er gewezen op de eigen verantwoordelijk-

heid, op het belang van veilige seks, van testen op soa, het op de hoogte zijn van de hiv-status enzovoorts.

En dat was blijkbaar niet aan dovemansoren gericht; Schorer Monitor 2011 laat duidelijk zien dat het op

een aantal vlakken echt de goede kant op gaat. Steeds meer homo- en bimannen blijken goed op de hoogte te zijn van het belang van testen en vaccineren. En dat lijkt geen negatieve invloed te hebben op het seksleven, integendeel! Mannen zijn daar over het algemeen zeer tevreden over. Dat zet de cijfers hieronder in een extra mooi licht.

Deze cijfers en trends betekenen niet dat we nu

25-10-2011 15:37:04

achterover kunnen leunen, dat het werk erop zit. Maar ze laten zien dat mannen wel degelijk hun verantwoordelijkheid nemen. En dat mag best eens gezegd worden.

47%

10%

Al met al neemt het aantal mannen dat zich heeft laten testen op hiv, nog altijd toe: in 2011 heeft 78% zich ooit laten testen. De meesten laten zich bij de GGD of soa-poli testen.

W. Zuilhof

steld bij mannen met hiv dan bij mannen zonder hiv.

Mannen die al een tijdje weten dat ze hiv hebben, laten zich over het algemeen trouw testen op soa (86%).

Bij mannen met een vaste homorelatie maakt 75% afspraken over eventuele seks met andere mannen.

Deze afspraken zijn gericht op het voorkomen van hivoverdacht.

78%

E. Roos

omslag2011_dubbel_opmaak.indd 1

75%

Een groot deel van de ondervraagde mannen heeft het afgelopen half jaar ĂŠĂŠn of meer losse sekspartners gehad. Bij de meesten gaat het om tussen de 1 en 25 partners, bij 10% gaat het om meer dan 25 partners.

P. van Empelen M. van Berkel

Scho r e r Mo nit o r 20 11

Afgelopen voorjaar vond de jaarlijkse Schorer Monitor plaats, het jaarlijkse online onderzoek naar seksueel gedrag onder homo- en bimannen. Dit keer vulden 4699 mannen de deels vernieuwde vragenlijst in, bijna duizend meer dan vorig jaar. Het volledige rapport is te downloaden op schorer.nl/monitor.

61%

Van de ondervraagde mannen is 61% volledig gevaccineerd tegen hepatitis B. Schorer voert onder de naam Man of Mietje campagne voor een toename van het aantal hepatitis B-vaccinaties onder homoen bimannen. En we zijn blijkbaar op de goede weg.

51%

Het aantal mannen dat in het afgelopen jaar een soa-test heeft gedaan is toegenomen; tegelijkertijd is het aantal soa-diagnoses juist gedaald. Ruim de helft van de mannen, 51%, heeft zich het afgelopen jaar op soa laten testen. Er werden meer soa-infecties vastge-

Wij hebben mannen die niet of negatief getest zijn, gevraagd of ze bekend zijn met de mogelijkheid van behandeling met PEP (Post Exposure Profylaxis) na onveilige seks. Bijna de helft van deze groep, 47%, is goed op de hoogte van PEP. Daarmee neemt nu in ieder geval al sinds 2009 de bekendheid van deze behandeling verder toe.

Schorer Magazine 23 winter 2011 9

vrijwillig

2011 is het Europees jaar van het vrijwilligerswerk. Vrijwilligers van Schorer zetten zich belangeloos in voor de homogemeenschap. Mo Bahmou werkt bij Veilige Haven, het steunpunt van Schorer voor jongeren met een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse en LHBT-gevoelens. Wat beweegt hem? tekst Bernardo van Eekhout fotografie Rob Acket

‘In de zes jaar dat ik vrijwilliger ben bij Schorer heb ik vrijwel al het vrijwilligerswerk doorlopen. Bij Veilige Haven zit ik duidelijk op mijn plek. Voor de jongeren die aankloppen bij Veilige Haven organiseren wij twee keer per maand het Wereldcafé waar we gezamenlijk eten en met elkaar in gesprek gaan. Als gastheer zorg ik ervoor dat de bezoekers zich op hun gemak voelen. Ik stel hen aan elkaar voor en motiveer groepsvorming. Ook ondersteun ik de kok, serveer de maaltijden en ruim de tafels af. Omdat iedereen elkaar helpt, ontstaan er fantastische gesprekken. De bezoekers voelen zich vrij en kunnen zichzelf zijn. Dat vrijheidsgevoel wil ik onze gasten graag meegeven.

Een keer per maand is er een thema-avond over homoseksualiteit gerelateerde onderwerpen. Veel jongens hebben moeite om hun leven vorm te geven. Door mijn Marokkaanse achtergrond vertrouwen ze mij. Ik vind het heerlijk om naar hen te luisteren, hen te begeleiden, en in moeilijke situaties zo neutraal mogelijk te adviseren. Als bezoekers hun verhaal hebben gedeeld, zie ik dat ze opbloeien. Dat doet me goed en geeft me zelfvertrouwen. Bovendien leer ik zo veel mensen kennen. Door dit werk sta ik zelf bewuster in het leven. Het zou goed zijn als meer mensen voor vrijwilligerswerk kiezen.

Ik zou het fijn vinden als er meer vrouwelijke bezoekers naar het Wereldcafé komen.

Soms lijken de dames onzichtbaar. We hebben onlangs flyers verspreid op plaatsen waar veel islamitische jongeren komen, zoals bibliotheken en regionale opleidingscentra.

Met Veilige Haven bieden we daadwerkelijk een veilige plek aan jongeren met homoseksuele gevoelens.’

‘Neutraal adviseren bij moeilijke levensvragen’ 10

gastcolumn

Bedenkt dat dit geweest is

D

eze zomer bezocht ik in Venetië het oudste getto ter wereld. De koopmansgeest maakte dat men hier lang tolerant was voor joden. Toen begin 16e eeuw een grote stroom Sefardische joden naar Venetië vluchtte, was het gedaan met de tolerantie en moesten zij het getto in. Het duurde ruim drie eeuwen voordat er een einde aan kwam.

Cobie Groenendijk is psychiater in Amsterdam

Het CBS bracht recent de Monitor Duurzaam Nederland 2011 uit. De werk- en inkomenspositie van allochtonen bleek veel slechter te zijn dan die van autochtonen.

Turkse en Marokkaanse Nederlanders kunnen steeds moeilijker hun talenten benutten en in de oude stadswijken dreigen getto’s te ontstaan.

De relatie met de islamofobe boodschap van Geert Wilders ligt voor de hand. De PVV krijgt veel steun van homoseksuelen die zich onveilig voelen door agressief gedrag van sommige allochtone jongeren. Onderzoek laat zien dat minority stress kan leiden tot depressies, angststoornissen en verslaving. Politie en justitie zullen daarom hard moeten optreden tegen burgers die de veiligheid bedreigen. Maar laten wij ophouden islamitische Nederlanders verder te marginaliseren. Primo Levi, Italiaans schrijver en Auschwitz-overlevende, vraagt het ons: ‘Gij die veilig leeft In uw beschutte huizen, Gij die ’s avonds thuiskomt Bij warme spijs en dierbare gezichten: Bedenkt of dit een man is Die werkt in de modder Die geen vrede kent Die vecht om een stuk brood Die sterft om een ja of een nee

Bedenkt of dit een vrouw is Zonder haar en zonder naam Met lege ogen en een koude schoot Als een kikvors in de winter Bedenkt dat dit geweest is: Ik beveel u deze woorden Grift ze in uw hart Waar ge gaat waar ge staat Bij het opstaan bij het slapen gaan Zegt ze voort aan uw kinderen.’

Schorer Magazine 23 winter 2011 11