..από τον Τολστόι …στον Μουθ … κι από τον Μουθ στους μαθητές μου!! Εικονογράφηση: Σοφία Κοντομήτρου Εκδόσεις … τι άλλο ... Ριζάκι
Ζούσε κάποτε ένα αγόρι που το έλεγαν Νικολάι και που πολύ συχνά καθόταν και σκεφτόταν ποια μπορεί να είναι η πιο σημαντική πράξη που θα μπορούσε να κάνει στη ζωή του. «Θέλω να γίνω ένας καλός άνθρωπος, έλεγε στους φίλους του, αλλά δεν ξέρω πώς να το κάνω». Οι φίλοι του, τον καταλαβαίναν και πολύ ήθελαν να τον βοηθήσουν. «Μόνο αν βρω τις σωστές απαντήσεις σε τρεις ερωτήσεις θα είμαι σίγουρος πως ότι κάνω θα είναι και το σωστό». Και συνέχισε ο Νικολάι με την πρώτη ερώτηση: «Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις κάτι;» Οι φίλοι του άρχισαν να σκέφτονται ... και ένας – ένας του απάντησαν την πρώτη ερώτηση! Η Σόνια, η ερωδιός μίλησε πρώτη, «Για να ξέρεις πότε είναι κατάλληλη στιγμή για να κάνεις κάτι πρέπει πρώτα να έχεις σχεδιάσει το πως θα το κάνεις». Ο Γκόγκολ ο πίθηκος είπε στη συνέχεια, «Θα καταλάβεις πότε πρέπει να το κάνεις αν πάντα παρακολουθείς με προσοχή τι θα γίνεται γύρω σου». Ο Πούσκιν σκύλος είπε στο τέλος «Δεν μπορεί κανείς μοναχός του όλα τα παρακολουθεί. Χρειάζεται και την συμπαράσταση κάποιου τρίτου». Ο Νικολάι σκέφτηκε για λίγο όλα αυτά και μετά έκανε τη δεύτερη ερώτησή του: «Ποιο μπορεί να είναι το πιο σπουδαίο πρόσωπο;». «Αυτό που είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον παράδεισο», είπε η Σόνια. «Όποιος προσφέρει ανακούφιση σε κάθε άρρωστο και πονεμένο», είπε ο Γκογκολ. «Αυτός που σου λέει το τι επιτρέπεται και τι όχι», γάβγισε ο σκύλος. Ο Νικολάι πήρε κι άλλο να σκέφτεται και μετά έκανε την τρίτη ερώτηση, «Ποια είναι η πιο σωστή πράξης». «Το να πετάς», είπε η Σόνια. «Το να διασκεδάζεις κάθε στιγμή και ώρα», είπε ο Γκόγκολ.. «Να μάχεσαι», είπε ο Πούσκιν.
Το αγόρι συνέχισε να σκέφτεται. Αγαπούσε τους φίλους του, ήξερε ότι κι αυτοί κάναν ότι μπορούσαν, αλλά οι απαντήσεις τους δεν τον ικανοποιούσαν και αποφάσισε να πάει να ρωτήσει τον Λέοντα τη χελώνα που ήταν πάνω από 100 χρονών. Σίγουρα θα ήξερε τις απαντήσεις …
Τη βρήκε ψηλά στο βουνό, να σκάβει το κήπο της. Η χελώνα ήταν πολύ γέρικη και το σκάψιμο ήταν πολύ κουραστικό για αυτήν. «Έχω τρεις ερωτήσεις και θα ήθελα την βοήθεια», σου είπε ο Νικολάι και της έκανε τρεις ερωτήσεις…
Ο Λέων άκουσε προσεκτικά αλλά το μόνο που έκανε ήταν απλώς και μόνο να χαμογελάσει και να συνεχίζει να σκάβει. Ο Νικολάι παρακολουθούσε τη χελώνα και κάποια στιγμή είπε «Πρέπει να κουράστηκες, άσε με να σε βοηθήσω» και πήρε το φτυάρι και άρχισε να σκάβει. Ο Νικολάι συνέχισε το σκάψιμο ως το βράδυ …
Την στιγμή που τελείωσε κι άφησε το φτυάρι ξέσπασε μια δυνατή βροχή και έτρεξαν στην καλύβα. Ο Νικολάι άκουσε κάποιον να καλεί σε βοήθεια…Βγήκε έξω και πήρε τρέχοντας να κατεβαίνει το μονοπάτι. Είδε ένα Πάντα που είχε σπάσει το πόδι του καθώς ένα κλαρί είχε πέσει πάνω του.
Προσεκτικά ο Νικολάι μετέφερε το τραυματισμένο Πάντα στην καλύβα, του έφτιαξε έναν νάρθηκα για το πόδι του. Σε λίγο το Πάντα ξύπνησε: «Που βρίσκομαι; το παιδί μου που είναι;»
Το αγόρι βγήκε από την καλύβα και πήγε μέσα στο δάσος και βρήκε το παιδί του Πάντα μέσα στη βροχή να τρέμει από το κρύο. Το έφερε στην καλύβα, το στέγνωσε και το έβαλε στην αγκαλιά της μαμά του. Ο Λέων χαμογέλασε καθώς παρακολουθούσε όλα όσα έκανε το αγόρι.
Το επόμενο πρωί ο ήλιος ήταν φωτεινός. Το πόδι του Πάντα πήγαινε καλύτερα και το ζωάκι ευχαρίστησε τον Νικολάι για το καλό που τους έκανε. Εκείνη την ώρα έφτασαν και οι φίλοι του Νικολάι στην καλύβα για να δουν πως τα πάει ο φίλος τους. Ο Νικολάι αισθανόταν υπέροχα αλλά κάτι υπήρχε που τον στενοχωρούσε. Δεν είχε βρει τις απαντήσεις στις τρεις ερωτήσεις του…
Έτσι αποφάσισε να ρωτήσει για τελευταία φορά τον Λέων. Η χελώνα κοίταξε το αγόρι μέσα στα μάτια και του είπε «Μα οι ερωτήσεις σου έχουν απαντηθεί!!!». «Πότε;» ρώτησε ο Νικολάι. «Χθες, αν δεν είχες μείνει να με βοηθήσεις στο σκάψιμο δεν θα είχες ακούσει τις κραυγές του Πάντα. Άρα η πιο κατάλληλη στιγμή για να κάνεις κάτι είναι όταν σκάβεις έναν κήπο. Και το πιο σπουδαίο πρόσωπο ήμουν εγώ που ήμουν κοντά σου και η πιο σημαντική πράξη ήταν η βοήθεια που μου πρόσφερες. Αργότερα, όταν βρήκες στο τραυματισμένο πάντα, δεν είχε τίποτα πιο σωστό να κάνεις από το να φροντίζεις το πονεμένο πόδι του και να σώσεις το παιδί του. Κι εκείνη τη στιγμή το πάντα και το παιδί του ήταν για σένα τα πιο σπουδαία πρόσωπα και το πιο σημαντικό που είχες να κάνεις ήταν να τους φροντίσεις και να τους κάνεις να αισθάνονται ασφαλείς…»
Λοιπόν, καλό μου αγόρι, αυτές είναι οι απαντήσεις που ψάχνεις κι είναι ότι πιο σημαντικό και σπουδαίο πρέπει στη ζωή σου να κάνεις… …είναι ο λόγος για τον οποίο γεννηθήκαμε και υπάρχουμε σε αυτός εδώ τον κόσμο» είπε η γέρικη χελώνα».