43
Uit de oude doos Soms zijn oude verhalen leuk om nog een keer te vertellen, dus we hebben iets opgedoken uit een oud BlubBlad uit maart 2001 van een zwemster die we nu goed kennen als onze deskundige en soms 'strenge' trainer.
Wat een meisje weten moet Een beginnende wedstrijdzwemmer kan veel vergeten. Yolanda Mante
V
oor een beginnende wedstrijdzwemmer is zo’n masterstoernooi eigenlijk heel hard werken. Je moet voldoende badpakken inslaan, want ik heb begrepen dat het geen pas geeft om de hele tijd in het zelfde stukje lycra langs het bad te flaneren. Daarnaast moet je een hele waslijst aan hulpstukken niet vergeten, vooral als je zo blind bent als ik. lk heb inmiddels zes zwembrilletjes in mijn bezit, waarvan een op sterkte. Toen ik van Thijs (oudvoorzitter) vernam dat brilletjes op sterkte bestonden, ben ik direct maar dan ook direct naar de winkel gesjeesd Het is opeens heel aangenaam om meer dan vage vlekken in het water te zien, en om mensen van meer dan vijf centimeter afstand te herkennen. Enige nadeel: bij een beetje duik hangt deze bril meteen op halfzeven, dus isie ongeschikt voor een wedstrijd. Maar goed daar heb ik die andere vijf weer voor, die al dan niet onder mijn dopje (sorry; badmuts) gepropt worden. Mijn laatste aanwinst is het Zweedse martelmodel van Cor, maar dat ligt nog als bouwpakket onder in de kast.
Goed, ter zake. Heerenveen 17 februari 2001, met zeven man en twee vrouw sterk (Kees, Gerrit, Alexander, Ferdy, Tom, Uwe, Peter, AnneMarie en Yolanda). Het klinkt oneindig ver weg dit Fryske Heitelân, maar in een strakke vijf kwartier waren we ter plaatse. Iedereen was natuurlijk vast van plan om weer wat pr’s te scoren Als je net begint, zoals ik, lukt dat natuurlijk al snel. Hoewel nieuwe afstanden zijn natuurlijk niet zonder gevaren. Wat je allemaal moet onthouden om gewoon 50 meter heen en weer te zwemmen… Zo hield AnneMarie haar serie wel een paar minuten op omdat ze niets vermoedend haar blote tenen boven het water toonde bij de start van de rugslag. Na wat doordringende blikken van de hoofdscheidsrechter is dat wel weer goed gekomen. En … houd je je armen wel genoeg boven water? En wat betekent in hemelsnaam de code VC bij onze vlinderslagestafette? Om van de duik maar niet te spreken: door dat denkbeeldige hoepeltje springen en dan ook nog je handen bij elkaar houden, je benen niet laten omklappen, en je billen spannen. En vooral niet vergeten voor welke slag je ook al weer in het water gesprongen was. Ach, het zal wel wennen allemaal op den duur. Wat de pr's betreft, heeft geloof ik alleen Tom er een gezwommen op de vlinder en natuurlijk Alexander, Gerrit, Annemarie en ik op onze ‘eerste' afstanden. Maar helemaal erbij was ik niet daar in Heerenveen, vanwege een migraineaanval eerder op de dag. Maar ja, dan moet je na de vrijdagavondtraining ook van de overheerlijke chocoladeeitjes van Sylvia afblijven. Zucht … wat een meisje al niet weten moet!
