Rolling Skateboard Magazine by Rolling Magazine

Nummer 6

Skateboard Magazine

t h c o t steden

Elf

2010

Witteâ&#x20AC;&#x2122;s Visie Wat heeft ie nu weer te haten? Errol Newby Hoest met de handel?

Joachim Botter Liwwadder Column

Andrys Wierstra Mooiboy van het jaar

Grunn...

DC IS VERKRIJGBAAR BIJ ER-ROL VOORSTREEK 49 LEEUWARDEN

1/7/10

Rolling #6 Elfstedentocht

! n a o t e i g

Niet dat ik je er graag aan herinner, maar wat waren we dichtbij he. Een FIFA wereldtitel. Guttegut, als Arjen Robben die bal nou even drie centimeter hoger had gelobd, stonden wij skaters nu nog hossend van vreugde in de skateparken. En dan vooral in Groningen, want die provincie heeft 26 jaar geleden de man uit Bedum op deze aardkloot neergezet. Het mocht niet zo zijn. Over vier jaar nog maar eens proberen. Desalniettemin heeft Grunn de wereld wel laten zien wat het in huis heeft. Het is Rolling Magazine ook niet ontgaan en wij kunnen met trots melden dat we inmiddels een aantal Groningers hebben gecontracteerd. 17 Oktober 2010. Schrijf het maar op in de agenda. Wattan? FC Groningen - SC Heerenveen vriend. Rivaliteit in het noorden alom. Fryslan heeft voor het komende seizoen coach Ron Jans gejat en daar zijn de mensen uit Grunn niet blij mee. Spanning is te snijden. Nou, niet op skaterboardgebied. Zie hier, Rolling #6 is uit! Deze keer hebben de schaatsplankers uit beide provincies er samen aan gewerkt en dat is een samenwerking waar je u tegen kan zeggen. Yuppen uit de Randstad zullen het verschil niet merken wanneer er een boer uit Friesland of Groningen voor hun neus staat, maar hier in het noorden kunnen we de verschillen van tien kilometer afstand ruiken. Vorige maand zagen we de Friezen en Groningers al saampjes langs de Elfsteden rollen en symbolisch genoeg kwamen een Friese en Groninger skater tegelijk als eerste over de finish. Uitgerekend Jochem Westerman, een Zwollenaar, heeft er een puik verslag over geschreven. De oorzaak van alle rivaliteit tussen beide provincies is ver te zoeken. We hebben namelijk zoveel gemeen. Zo hebben we allemaal een plattel창n-achtergrond en we s청pen als een malle. Grunn boppe en er gaat niets boven Frysl창n! Veel plezier met #6. Wijnand de Rijke

5 Elf

s te d e

n t o ch t 2

St r i p je

010

Een uitgave van Skate Vereniging Leeuwarden Hoofdredacteur/ Chef Fryslân Wijnand de Rijke Chef Grunn Roland Hoogwater

7 And

r y s W ier str a

E rr ol N e w b y

W itteʼs Visie

ga P h o t o ll e r y

35 ere n

igin g L eeu

c h i m B o tt er

S ka

Jo a

Tekst Wijnand de Rijke Jochem Westerman Joachim Botter Jappy Toering a.k.a. De Witte Fotografie Hessel Lodema Anne Sophie Scholtens Rimmert Schoorlemmer Walker Pachler Klaas van der Laan Marc Henri Queré Andres Fouché Valbuena Tymo Grijpma Met dank aan Hardcore Supplies Converse Capital Distribution Er-rol Skateshop Tagsters Etnies Colosseum Grunn Stigmatic Andrys Wierstra Bram Schuurman Mark Ooms

rde

Grafisch Vormgever/ Illustratie Marc Henri Queré

Cover Rimmert gelooft niet in longboards

PLAN B PRO TOREY PUDWILL

www.capitaldistribution.nl

LEEUWARDEN

STAVORE

WOR

KUM

IJLST

SNEEK

EN D HARLING

BOLSWAR

FRANEKER

HINDELOOPEN

â&#x20AC;&#x2DC;De Elfstedentochtâ&#x20AC;&#x2122;. Alleen het woord klinkt al legendarisch. Het wordt nog legendarischer als je de tocht zelf hebt gereden. Kan het nog legendarischer? Jawel. Namelijk door de tocht met een skateboard af te leggen. Dinosaurus (bijna uitgestorven skateboarder) Claude Weijsters en Wijnand de Rijke hebben 19 zielen zover weten te krijgen om zich in te schrijven voor alweer de derde editie van de Skateboard Elfstedentocht. De volgende jongens hielden zich aan hun grote bek en haalden hun skateboard uit het vet: Rimmert Schoorlemmer, Wesley de Jong, Roy Schreuder, Alex Escalona, Ivo Smit, Shasa Boogaard, Jappy Toering, Jesse van den Bos, Marc Quere, Marijn de Vries, Geur van der Woude, Tymo Grijpma, Leon Haines, Julius Jonker, Hobbe Hollands en ikzelf Jochem Westerman. Helaas hebben Errol Newby, Andrys Wierstra en Roland Hoogwater zich wel ingeschreven maar nooit de start gehaald (volgende keer beter boys). Claude en Wijnand reden zelf niet mee, maar functioneerden wel als rugzak-, water- en bierdrager, stempelpostmedewerker, eerste hulp, overall organisatoren en enige fans.

Rolling #6 Elfstedentocht

‘Kabouter Wesley, the movie’

Vol verwachting klopt ons hart voor de start Frontman ‘team-slomo-no-homo’ Leon Haines probeert e

Dag 1 - Leeuwarden - Stavoren

Bij de start op het ‘Alvstedenplein’ in Leeuwarden was het een gezellige bedoeling. Ouders kwamen hun kroos uitzwaaien, sommige deden nog een woordje voor de Friese TV en er was veel bewondering voor elkaars skateboard. Wesley en Geur kwamen zelfs op de proppen met een vis en een pinguïn op wielen. En Jesse had zulke enorme wielen dat zelfs tractors voor hem aan de kant gingen. Initiatiefnemers Claude en Wijnand vingen iedereen op en deelden de stempelkaarten uit. Ook dinosaurus Errol was aanwezig om iedereen die het ging proberen nog even flink uit te lachen. Zelf heeft hij het overigens twee keer geprobeerd, maar wist de tocht niet te voltooien. De eerste keer ging hij net voorbij Leeuwarden via Claude’s hak tegen de vlakte en kon hij een bezoekje aan het ziekenhuis brengen. De tweede keer werd een blaar hem fataal en moest hij de tweede dag afhaken.

En nu, de derde keer koos hij voor zijn winkel en reed wederom niet mee. Wie weet is hij er volgend jaar weer bij maar tegen die tijd is hij vast al met skateboardpensioen. Oké, genoeg over Lorre. Terwijl iedereen nog even rustig hun warming-up rondje aan het rijden was, stond ik te popelen om te beginnen. Helaas moest ik nog even wachten omdat Jappy er nog niet was. Te laat komen is zijn favoriete sport. Hij kwam een kwartier na de officiële starttijd toch nog aanrollen. Het startsein werd eindelijk gegeven en we gingen er als een malle vandoor. Toen keek iedereen nog vrolijk. Hoewel iedereen in de goede richting was gestart, wist het merendeel na 100 meter niet meer of we rechts, links of rechtdoor moesten. Gelukkig was Jappy zo vriendelijk om voorop te rijden zodat niemand zou verdwalen. Zijn gemoedelijkheid was van korte duur, want onze gids ging iets te snel voor de

Wesley geeft een early ‘90’s ‘fishdeck’ een nieuwe betekenis

een demarrage goed te maken hekkensluiters. En zo kwam het dat de laatste rijders al na 10 kilometer op zichzelf waren aangewezen (en natuurlijk op de Friezen die ons vaak wel de goede weg konden vertellen). Al snel ontstonden er drie groepen. De snelste groep (Marc, Jappy, Jesse) was niet te stuiten. Die gaan het vast niet lang volhouden op deze manier. Daarna kwam ik met de groep die niet zoveel zin had door de regen te skaten. We liepen een klein achterstandje op door te schuilen in een openstaande koeienstal. Al snel werd deze groep vergezeld door de laatste skaters, die als bezopen katjes de stal inkropen voor een pilsje en een peukje. Hoera, de Elfstedentocht was begonnen. Ik had het ook te onrealistisch ingeschat. De nacht ervoor droomde ik nog dat ik de tocht reed. Waarschijnlijk had ik er dusdanig veel zin in dat Friesland mij erg aan California deed denken, met al die palmbomen langs een

De kopgroep neemt een welverdiende pauze boulevard vol paraderende blondines. Maar wij stonden uit te lekken in de koeienstront. Het bleef maar regenen maar we moesten toch verder. Nog 15 kilometer tot Sneek. Onderweg is het gelukkig gestopt met regenen. Op een paar rijders na was iedereen in Sneek weer bij elkaar gekomen en had de plaatselijke slijterij het er maar druk mee. Ondertussen was de kopgroep de tweede stad (IJslt) al weer voorbij. Na een kwartiertje rust kwam er beweging in en ik moest er ook weer aan geloven. Op naar IJlst. Behalve een stevige wind in je raap, was dit stukje van slechts 7 kilometer goed te doen. Het zonnetje was er weer bij en Boy George speelde liedjes vanuit mijn mp3-speler. Deze 7 kilometers waren voorbij in een zucht en een ruft. In IJlst hebben we weer even gepauzeerd. Hoe dit gat ooit stadsrechten heeft gekregen zou wel eens het grootste raadsel in de Friese geschiedenis kunnen zijn. Hobbe, Ivo, Leon en

Rolling #6 Elfstedentocht

Which way to go?

‘U staat nu niet hier’ Julius (Team Slomo-no-homo) gunde zichzelf weinig rust en reden vrijwel meteen verder richting Sloten, zonder kaart of navigatie. Toen wij na een uurtje stevig doorskaten nog steeds geen glimp van Team Slomo-no-homo hadden opgevangen vreesden we dat ze verkeerd waren gereden. Ze reden immers nooit zo snel. Maar na nog eens een uur skaten kwamen we ze tegen in een bushalte, naar eigen zeggen om te schuilen voor de wind en regen. Ik vond het verdacht. Ik raad je overigens niet aan hierover een discussie met Hobbe te gaan voeren, want ik heb gemerkt dat hij dan heel boos kan worden. Het was nog 10 kilometer naar Sloten. Ik was nu al kapot. Geur trok het ook slecht en verkrampte zelfs zo erg in zijn benen dat hij zijn knieën niet meer kon buigen. Een stukje wandelen deed hem goed en bovendien kon hij bijna uitrusten en Sloten. Net na het incidentje van Geur ging Leon onderuit op het fietspad.

In één klap voelde hij zich 50 jaar ouder, maar stepte toch verder. In Sloten werd er gedronken alsof de overwinning al behaald was. Ik besloot zelf nog niet aan het bier te gaan, want zo goed voelde ik me niet. Ik moest nota bene nog 25 kilometer terwijl het ondertussen nog harder begon te waaien en te regenen. In Balk ging het wel heel mal en stonden we met tien man in een bushokje te schuilen. Een snackbar leek ons wel een goede troost, maar de enige eetgelegenheid die Geur in zijn telefoon kon vinden heette de ‘Golden River’ dus zijn we uiteindelijk maar gewoon verder geskate. In Bakhuizen heb hebben we toch nog een patatje gescoord. Een minderheid van de groep vond dat een slecht plan en is doorgereden. Het was nog 10 kilometer tot Stavoren (het eindpunt van dag 1) en nog steeds tegenwind en regen. Ik kon met pijn en moeite uit de snackbarstoel komen voor dit laatste stukje. Iedereen zat

Ivo ‘De Viking’ denkt dat je met ducktape Bloedsuikerspiegel en De Witte je voeten droog kunt houden er flink doorheen en wou zo snel mogelijk in Stavoren zijn. Er werd dan ook behoorlijk aangetrapt. Marijn, Geur en Tymo reden achteraan en ik reed samen met Rimmert, Wesley en Shasa een stukje daar voor. Marc, Jesse en Jappy zaten al lang en breed in het hotel, gedoucht en al, voetbal te kijken en de zege te vieren. Ik niet. Ik trapte me suf. De regen in mijn ogen bederfte mijn zicht. Ik kon mijn achterstand van 50 meter met mijn groepje maar niet inhalen. Het gat werd steeds groter en uiteindelijk zag ik niemand meer. De laatste kilometers waren een hel. Toch ging ik zo hard als ik kon (langzaam). Mijn kuit schreeuwde het uit. Die twee laatste kilometer leken er wel tien, maar uiteindelijk kwam ik binnen in Stavoren. Ik ben nog nooit zo blij geweest Wijnand te zien. Ik heb me meteen vergrepen aan een halve liter, en ging daarna naar het hotel om te douchen. Toen ik weer

fris en fruitig naar buiten liep om een peukje te roken met Wesley scheen er een heerlijk zonnetje op mijn bol. Het leek alsof er niets gebeurd was die dag. Nou ja, hopelijk is dit de aanloop naar beter weer voor morgen, dacht ik. ’s Avonds hebben we prima gedronken en gegeten in Cafe Max en daarna full HD voetbal gekeken op groot scherm, waarvan we er nog steeds niet uit zijn hoe groot hij nou werkelijk was…

Rolling #6 Elfstedentocht

Nou, wat een humor.. ‘A man’s gotta do what a man’s gotta do..’

Bloedsuikerspiegel Jesse neemt nog ‘Hylpen’ een slokje gezuiverd Jomanda water

Dag 2 - Stavoren - Franeker

De wind was nog verder aangesterkt en had een perfecte fs180 geland. Helaas had de route ook een 180 geland en moesten we alsnog pal tegen de wind in beuken. Het was in ieder geval wel droog en zo nu en dan kwam zelfs de zon even om het hoekje kijken (Oant moarn!). Afijn, we moesten nog even wachten op Jappy want hij was te laat. Ik voelde me zeker niet slecht en besloot om met de kopgroep mee te rijden. Eerst maar even naar Hindeloopen. Dit ging voortvarend. Ik kon het tempo van Jappy, Jesse, Marc, Wesley en Rimmert nog bijhouden. De kopgroep vond pauzes overbodige luxe dus gingen we direct verder naar Workum. Hier hielden we wel even rust. Terwijl Jappy en Wesley zo snel mogelijk een halve liter nuttigden en Rimmert een slokje Beerenburg nam, polste Jesse zijn bloedsuikerspiegel om te kijken of hij nou 1 of 2 mueslirepen moest nemen. De longboard scene houdt er soms

vreemde gewoontes aan over. Veel tijd werd me niet gegund en we reden snel verder naar Bolsward. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik het tempo niet ging volhouden. Mijn kuitje was ten einde raad. Ik had toch moeten leren om ook met mijn andere been te steppen, maar daar was het nu te laat voor. Tot overmaat van ramp ontstond er in mijn bezwete onderbroek een dusdanige wrijving dat ik noodgedwongen zonder onderbroek, met open gulp de tocht moest hervatten. Ik kreeg de lachers op mijn hand, maar dit was geen actie om de clown mee uit te hangen, dit was keihard overleven. In Bolsward stonden Claude en Wijnand al weer klaar met de stempel en kon ik mooi even een andere boxer aantrekken. Een paar klodders Labello bleek genoeg om de pijn te verzachten. Voor mijn kuit was er tijgerbalsem. We hadden er al weer 34 kilometer opzitten en zaten daarmee precies op de helft van de route

Onderbroekenlol De beste demo die Kimswerd ooit heeft gezien

Harlingen heeft een coffeeshop. naar Franeker. We lagen al bijna een uur voor op de achterhoede. Na 20 minuutjes uithijgen zette we de tocht weer voort. Even snel een ijsje halen bij de BP en weer verder. Jesse en Jappy waren tot grote ergernis van alle andere deelnemers nog steeds niet moe. Ik wel. Vooral het stuk vlak na Bolsward was weer belachelijk hard afzien. Met een volle windkracht 6 in mijn gezicht moest ik beetje bij beetje meters inleveren ten opzichte van de kopgroep. Het was een eindeloze witte slingerweg die qua ondergrond deed denken aan een jeu de boule baan. Mijn achterstand was opgelopen tot een paar honderd meter en schreeuwen had geen zin meer. Wachten op de eerstvolgende rijders zou minstens een uur duren dus daar had ik ook geen zin in. En in mijn eentje skaten heb ik nooit leuk gevonden. Dus probeerde ik nog te versnellen, maar dit leverde weinig op. Voor mijn gevoel ging ik 1 kilometer per uur. Tot

mijn grote vreugde stopten Wesley en Marc bij een stilstaande auto. Hoefde ik godzijdank niet alleen te skaten. Toen ik bij de auto was bleken Marc zijn ouders er in te zitten, die ons drieĂŤn van Sultanaâ&#x20AC;&#x2122;s kwam voorzien. Ik kreeg de koekjes amper weg, omdat mijn hele slokdarm was droog geblazen door die verschrikkelijk harde wind. Gelukkig had ik nog wat water om het weg te spoelen. Na nog een aantal kilometers over dat grindpad te zijn gereden kwamen we eindelijk weer een dorpje tegen. Hier ben ik neergeploft. Het liefst was ik daar nog 5 uur blijven zitten, maar na ons sigaretje wilden Wesley en Marc weer verder. Het was nog 10 kilometer tot de volgende stad Harlingen. Op weg naar Harlingen kwamen we langs Kimswerd waar we een vreemd skateparkje aantroffen. Ik neem deze woorden niet vaak in de mond, maar dit skatepark was een Epic Fail. Het was een rond strookje asfalt

Rolling #6 Elfstedentocht

Bunkeren!! Zonder mannenliefde kan je de voltooiing van de tocht ve van een meter breed waar een kleine spine, een miniminiminiramp en een verpaupert railtje in de weg stonden. Alleen al deze bezienswaardigheid is de moeite waard om de tocht te rijden. De groep die achter ons aankwam vertelde later dat er in Kimswerd ook een heuse geïmproviseerde binnenbaan was gebouwd. En de locals waren zo vriendelijk om open huis te geven. Helaas is deze schuur mij ontgaan want toen dat plaatsvond was ik alweer in Harlingen. Bij de stempelpost kregen wij te horen dat Jappy, Jesse en Rimmert het eindstation van dag 2, Franeker, hadden bereikt. En het was pas 15.15 uur! Na de laatste kilometertjes afzien kwamen Wesley en ik om 16.00 uur Franeker binnenrijden. Marc was iets sneller dan ons en was er om 15.55. De overige rijders kwamen rond 17.30 met knikkende knietjes en rode oogjes via de coffeeshop toch nog op de plaats van bestemming. In

de stadsherberg van Franeker wachtte een warme douche. Om 19.00 uur schoven we aan tafel voor een overheerlijk buffet. Errol en Susan kwamen ook nog een hapje meeeten. Na de WK wedstrijd van die avond is een groot deel van de groep naar café ‘De Bocht’ gegaan. Wijnand en Hobbe hielden dat het langst vol en wisten net voor sluitingstijd nog een volle fles Jägermeister onder hun T-shirt te verstoppen. Om drie uur ’s nachts gingen de laatste oogjes toe en droomde we van een goede afloop…

De Witte is naar de modebeurs geweest

ergeten

Tijd voor een pitstop

Dag 3 - Franeker - Leeuwarden

Na het ontbijt meldde de eerste die hards zich om 10.45 voor de herberg om te vertrekken. Vandaag was de laatste dag. Nog 71 kilometer te gaan via Dokkum naar Leeuwarden. Marc, Rimmert, Jappy en Jesse gingen voor een snelle tijd. Sportief dat we waren heeft iedereen keurig gewacht op Jappy, die wederom te laat was. Jappy gaf stank voor dank en onder het motto: samen uit, alleen thuis, ging hij er weer als snelste vandoor. Al snel was hij uit mijn zicht verdwenen. Ik was in staat van ontbinding, dus reed ik gebroken achteraan. Na een kilometer of 10 kreeg koploper Jappy problemen. Door een stukje kauwgum in ĂŠĂŠn van de lagers was zijn wiel zo heet geworden dat hij was gesmolten. Kijk, dat krijg je er nou van als je zo hard rijd. Nu kon iedereen hem inhalen en vooral Marc en Rimmert zagen de gouden plak en zijn snel doorgereden. Iemand in de laatste groep had een reservewiel bij

zich en zo kon Jappy toch nog verder rijden. Hij haalde iedereen weer in en had binnen no-time Marc en Rimmert al weer bijgehaald. Ik was allang niet zo snel meer en reed samen met Hobbe helemaal achteraan. Na 20 kilometer verscheen zo ineens uit het niets een ijskraampje aan de horizon. Een grote groep skaters en een handjevol ouwe tangen (waar ik mij qua fitheid op dat moment goed mee kon identificeren) zaten er op het terrasje. Hobbe en ik gingen er snel bijzitten en bestelden ook een ijsje. Het ijskraampje was vlak voor Bartlehiem. Op aanraden van de ijsvrouw gingen we een kijkje nemen bij het beroemde bruggetje van Bartlehiem. We vroegen aan een bejaard stel wat er zo bijzonder was aan dat bruggetje. Na deze vraag vielen monden open en grote ogen keken ons aan. Na enig aandringen vertelden ze dat bij dit bruggetje het grote feest is als de Elfstedentocht op

Rolling #6 Elfstedentocht

Geen Elfstedentocht zonder stempelpost

De avond er voor gejat, maar nu mag Hobbe de Beerenburg ook daadwerkelijk claimen schaatsen wordt gereden. Dit komt omdat de schaatsers er twee keer langs komen en dan bijna bij de finish in Leeuwarden zijn. Zo, weet iedereen dat ook weer. Toen de anderen weer verder ging bleven Hobbe en ik nog even zitten. Vandaag zouden we het kalm aan doen. We zouden net wegrijden, toen de andere terrasmensen ons wezen op een T-shirt dat was blijven liggen door één van de andere skaters. ‘Niet van ons dus laat maar lekker liggen’, zei ik. Deze mentaliteit vonden de Friezen niet zo leuk, dus om maar geen ruzie te krijgen heb ik het T-shirt meegenomen. Eenmaal uit het zicht van die zeurkousen heb ik snel dat shirt gelost. Ik vond dat ik al genoeg bagage bij me had en Hobbe was ook niet van plan het mee te sjouwen. Een lange, lange weg langs de Dokkumervaart volgde. Het tempo was er volledig uit en we konden er alleen nog maar om lachen. Met veel geklaag kwamen we aan

Julius wint de kids-award maar geeft het goede voorbeeld door vitamines te eten in Dokkum. Het was nu nog maar 25 kilometer tot aan Leeuwarden. We liepen zo ver achter dat de stempelpost al bij de finish stond. Wijnand kwam ons nog wel even opzoeken in een pompstation en at een broodje bal mee. Na een hoop getreuzel zetten Hobbe en ik onze tocht voort. Om 16.15 uur werd ik gebeld met het bericht dat Jappy, Rimmert, Marc en Jesse waren gefinisht. Vanaf toen werd ik constant gebeld waar we bleven, en dat we even door moesten rijden. Kom nou!?, in de e-mail stond dat we rond 7 uur zouden finishen en het ging erop lijken dat we dit ruim zouden halen. We namen rustig de tijd en stepten langzaam door. De skyline van Leeuwarden was al een poosje in zicht maar het leek niet echt dichterbij te komen. Een kleine 10 kilometer voor Leeuwarden hebben Hobbe en ik nog even op het terras gezeten en proostten we alvast op de finish. Daarna was het nog een klein stukje.

Wat Wesley ook heeft geflikt, hij komt er weer mee weg

Curry en De Witte bij een legendary spot Fans wachten vol ongeduld Het begon weer te regenen, maar het kon me niks meer schelen. Trotsheid overheerste. Ik heb het gedaan. En het grappige is, ik heb het gedaan en Errol lekker niet. Of wacht even, 16 van de 16 hebben het gedaan en Errol lekker niet. Wat een fijne dis is dat. Ik ben om 17.30 uur samen met Hobbe over de streep gerold. Applaus en felicitaties kwamen op me af. Ik heb het welverdiende T-shirt in ontvangst genomen en daar kreeg ik ook nog een lekker blikje Heineken bij. Zo hoort het. De tocht was grandioos. Een ekte, ekte uitdaging voor elke plankschaatser. En natuurlijk goed om over op te scheppen. Ik heb heel veel gelachen en soms stiekem gehuild. Ik ben kapot gegaan, maar heb genoten. Hopelijk blijft deze traditie in stand. Dan doe ik volgend jaar sowieso weer meeâ&#x20AC;Ś

Dag 1. Leeuwarden – Stavoren 1. Jappy Toering, Jesse B. v/d Bos, Marc Quere 5 uur en 45 minuten 4. Roy Schreuder, Ivo Smit, Alex Escalona 7 uur en 30 minuten 7. Leon Haines, Julius Jonker, Hobbe Hollands 7 uur en 40 minuten 10. Rimmert Schoorlemmer, Wesley de Jong, Shasa Boogaard 7 uur en 50 minuten 13. Jochem Westerman 7 uur en 53 minuten 14. Marijn de Vries 8 uur en 2 minuten 15. Geur van der Woude, Tymo Grijpma 8 uur en 15 minuten Doorzetter van de dag: GEUR VAN DER WOUDE Dag 2. Stavoren – Franeker 1. Jappy Toering, Jesse B. v/d Bos, Rimmert Schoorlemmer 4 uur en 17 minuten 4. Marc Quere 4 uur en 43 minuten 5. Wesley de Jong, Jochem Westerman 5 uur en 5 minuten 7. Roy Schreuder, Alex Escalona 5 uur en 25 minuten 9. Ivo Smit, Shasa Boogaard, Marijn de Vries, Tymo Grijpma, Geur van der Woude 5 uur en 55 minuten 14. Leon Haines, Julius Jonker, Hobbe Hollands 6 uur en 5 minuten Feestbeest van de dag: HOBBE HOLLANDS Dag 3. Franeker – Leeuwarden 1. Jappy Toering, Jesse B. v/d Bos, Rimmert Schoorlemmer 4 uur en 10 minuten 4. Marc Quere 4 uur en 11 minuten 5. Wesley de Jong 4 uur en 21 minuten 6. Roy Schreuder, Ivo Smit, Geur van der Woude, Alex Escalona, Tymo Grijpma, Marijn de Vries, Shasa Boogaard 5 uur en 15 minuten 13. Leon Haines, Julius Jonker 5 uur en 45 minuten 15. Jochem Westerman, Hobbe Hollands 6 uur en 5 minuten Duitser van de dag: MARC QUERE

Eindklassement na 200 km 1. Jappy Toering, Jesse B. v/d Bos 14 uur en 12 minuten 3. Marc Quere 14 uur en 38 minuten 4. Rimmert Schoorlemmer 16 uur en 17 minuten 5. Wesley de Jong 17 uur en 16 minuten 6. Roy Schreuder 18 uur en 5 minuten 7. Alex Escalona 18 uur en 10 minuten 8. Ivo Smit 18 uur en 40 minuten 9. Shasa Boogaard 19 uur 10. Jochem Westerman 19 uur en 3 minuten 11. Marijn de Vries 19 uur en 12 minuten 12. Geur van der Woude, Tymo Grijpma 19 uur en 25 minuten 14. Leon Haines, Julius Jonker 19 uur en 30 minuten 16. Hobbe Hollands 19 uur en 50 minuten

Kids van het weekend, captains van Team Slomo-No-Homo, en daarmee winnaar van de Young Spekjes Award 2010: LEON HAINES en JULIUS JONKER De Skateboard Elfstedentocht bedankt; ALLE DEELNEMERS, SKATE VERENIGING LEEUWARDEN, HOOFDSPONSOR ETNIES, ER-ROL SKATESHOP, CAFE MAX STAVOREN, FIXET GROU EN ALLE ANDEREN DIE SUPPORT HEBBEN LATEN ZIEN In 2011 kun je zelf ook meedoen aan de tocht die langzaam aan een behoorlijke traditie begint te worden!

op moeten wachten, Dames, jullie heb er lang oy Drysje voor maar hier is ie dan. Mooib ingen wonende on boven je bed. Deze in Gr zwijmelen. en lat Fries zal menig meisje n nog aardig ka hij , Niet alleen is ie lekker piccaâ&#x20AC;&#x2122;s in de zâ&#x20AC;&#x2122;n ar na skaten ook. Kijk maar n schelen, ka t wa t da fotogalerij. Niet dat je o is toch fot ze de , zen want laten we wel we Als je nog . ken kij te ar een stuk sexier om na hoord hebt kan ik nooit van dit juweeltje ge is namelijk een sje mij dat voorstellen. Dry je wel vaker met b he t beetje schuw. Maar da tische diersoorten. de mooiste en meest exo k hem op en Facebook heeft ie wel. Zoe n de haak te slaan. aa ar probeer hem daar ma nt de geruchten Maar doe wel je best, wa g al een vrouwtje rin gaan dat ie voor de pa proberen. Hij bijt ijd alt heeft. Toch kan je het niet. Tenzij je dat wilt..

5/27/10 12:06:29 PM

Uw advertentie hier? €100 €180 (spread)

neem contact op met

rollingsvl@gmail.com FOREIGN.indd 1

5/10/10 11:47:29 AM

door: De Witte Errol Newby is geboren op 10 april 1975 in Den Haag. Dus loopt hij toch al zo’n 35 jaar op deze aardkloot rond. Je kunt wel stellen dat dit 35 bewogen jaren zijn geweest. Met de aardkloot pak ik een breed kader en dat is zeker van toepassing. Errol’s vader was een freelance petrochemisch ingenieur en had zodoende werk over de hele wereld. Errol is meerdere malen heen en weer van de Nederland naar de USA vertrokken. Op een gegeven moment is de familie Newby naar Engeland gegaan. Vanaf Engeland weer naar Spanje en deze opsomming kan nog 12 pagina’s doorgaan. Dat zal ik jullie besparen. Het komt er op neer dat Errol zowel in Nederland, België, de Verenigde Staten, Engeland, Spanje, de Verenigd Arabische Emiraten als Indonesië heeft gewoond. Binnen deze landen is hij meer dan 30 keer verhuisd. Hij is uiteindelijk in Leeuwarden terecht gekomen om een opleiding de volgen tot Laborant. Dat bleek het niet te zijn voor Errol en uiteindelijk is hij terecht gekomen op het Van Hal Instituut. Hij heeft één jaar HBO diermanagement gedaan, waar toch wel één van zijn passies ligt. Toch besloot Errol dat school het niet helemaal was voor hem en hij besloot aan het werk te gaan. Honderden baantjes heeft hij gehad. De meest opvallende is toch als zwakstroommonteur bij het bedrijf van Jolling Lodema. In 2001 is Errol gaan vechten voor een skatepark in Leeuwarden. Hij is het die de Skate Vereniging Leeuwarden (SVL) heeft opgericht. Op deze manier kon hij de lokale politiek bereiken. In 2004 is hij door Jolling Lodema benaderd die hem jaren eerder had ontslagen om een skateshop te beginnen in Leeuwarden. Dit kon tevens kantoorruimte bieden voor de SVL. Dat laatste heeft hem eigenlijk doen beslissen om hier mee akkoord te gaan. ‘Boards r’ Us’ was een feit. Errol had nog nooit nagedacht om een winkel te beginnen. Dit is op zijn pad gekomen. Hij was alleen gefocust op het verkrijgen van een groot skatepark in Leeuwarden, waar hij tot de dag van vandaag nog steeds mee bezig is. Tijdens zijn periode dat hij werkzaam is geweest in Boards r’ Us is hij met het plan gekomen om zelf een winkel te beginnen. In oktober 2008 heeft hij zijn eigen winkel opgezet. Ik ben thuis bij Errol in gesprek gegaan met hem om het eens over de gang van zaken te hebben. Zie me als de nieuwe Ivo Niehe. Ik heb geprobeerd een stukje ondernemer, een stukje skateboarder, een stukje politicus maar zeker niet onbelangrijk, een stukje Errol naar boven te halen.

Rolling #6 Errol Newby Interview

Hoe is het met het goudmijntje op de voorstreek? “Welk goudmijntje? Als je het weet te vinden bel me dan als daar nog iets te vinden is. Oh je bedoeld de winkel.. Ik was echt even in de war. Met de winkel gaat het wel goed. Maar ik zou het geen goudmijn noemen.” En vlieglessen, een 18.000 inch flatscreen in je huiskamer, elke dag andere schoenen, een jongere vriendin... livin’ the rockstar life. Ben je rijk? “Hahaha.. Zoals ik al eerder zei valt het wel mee. Geestelijk ben ik rijk.” Kan je de druk van een ondernemer aan? “Ik kan het aan maar het levert meer stress op dan verwacht. Ik was niet bekend met de verantwoording die je voor je bedrijf moet dragen. Dat levert zeker zweterige momenten op. Natuurlijk zijn er ook momenten waar het voor de wind gaat.” Je word niet grijs he? “Nee dit is mijn echte haarkleur..” Je bestaat nu bijna twee jaar. De kop is er af. Hoe kijk je terug op deze periode? “Het is snel gegaan. Ik kijk er met trots op terug. Ik heb de

winkel opgezet waar ik lang over heb nagedacht. De vele positieve reacties doen me deugd. Het is me uiteindelijk toch wel mee gevallen maar mis af en toe een beetje vrije tijd. Toch kijk ik uit naar nog vele jaren in de skateshop.” Hoe wil je je winkel presenteren voor het publiek? “Toegankelijk, iedereen moet zich welkom voelen in de winkel. Ik wil een breed publiek trekken. Van mensen die een hekel hebben om de stad in de gaan om kleren te kopen tot sneakerfanaten die het liefst de hele dag in de stad rondhangen. Ook wil ik merken verkopen die nog geen naam hebben gevestigd in Leeuwarden. Ik wil met een stukje originaliteit komen. Verder wil ik het taboe wat nog steeds op skateboarden ligt doorbreken door een breed publiek er mee kennis te laten maken.” Hoe is het met de klandizie? “Goed en Slecht, Bassie en de Barron, snoep en fruit. Er is geen pijl op te trekken. Elke dag is anders, dat maakt het leuk.”

Je helpt nu toch al zo’n vijf jaar moeders met kinderen.. Heb je het zwaar? “Hahaha! Het valt mee hoor. Ze hebben altijd wat extra uitleg nodig. Ik zeg altijd maar zo; een kind blij, een moeder blij. Ik wil ook gelijk even van de gelegenheid gebruik maken door te zeggen, sorry moeders ik kan geen Fries. Het spijt me. Ik wil jullie niet

teleurstellen want zonder jullie ben ik niks.”

Wat is je toekomstbeeld wat de winkel betreft? Zo.. Daar heb ik nog niet echt goed over na gedacht. Ik wil de winkel succesvol laten lopen maar dat is niet echt het antwoord waar naar je zoekt. Ik moet je bekennen dat ik soms gewoon in het moment leef. Ik ben benieuwd wat elke dag weer aan klandizie brengt. Natuurlijk heb ik dromen. Ik zou uiteindelijk naar een Burnside concept willen werken. Een indoor skatepark met een skatewinkel er voor. Dat is mijn ideaalbeeld maar ik moet me eerst een in financiële situatie werken die dit toe laat. Ook zit ik erover te denken om ooit toch het inlinen te omarmen. Dat gaat natuurlijk wel tegen mijn principes als skateboarder in maar op de skatebaan zijn we toch altijd samen en veel inliners zijn stiekem eigenlijk gewoon goeie gasten.” Wat vind je van de Leeuwarder skatescene tegenwoordig? “Positief! Mensen gaan leuk met elkaar om. “People look out for each other”. Toch zou ik de scene graag nog zien groeien. Het is allemaal nog wat kleinschalig voor een stad als Leeuwarden. Ik ben van mening dat er nog meer geript mag worden!” Je hebt lang geknokt voor de uitbreiding van het

33 skatepark, ben je tevreden met het resultaat? “Ik ben voor 45% tevreden, dat zeg ik omdat we maar 45% van wat beloofd was gekregen hebben. Natuurlijk ben ik ook dik tevreden omdat er eindelijk weer iets is gebeurt. Persoonlijk vind ik het jammer dat het er nu pas staat aangezien ik er nu minder gebruik van kan maken.” Wat vind je van de gemiddelde ambtenaar? (Errol lacht gefrustreerd) “Op hun eigen manier zijn het goeie mensen.” (Dan valt er een stilte...) “Ze lezen dit niet! Ok, ik vind het allemaal achterlijk! Er was altijd zo veel geld maar het zit allemaal weggestopt in allerlei rare potjes. Neem nou kunst en cultuur waar skateboarden toch bij hoort. Ik zal je een verhaal vertellen. De gemeente Leeuwarden had geld over. Daardoor zouden hun subsidies van het volgende jaar worden ingetrokken. Hier hebben ze een stokje voor gestoken door de natuurstenen op de Nieuwestad neer te leggen. De huidige fundering trok dit gewicht niet waardoor de stenen er uit moesten. Er is een nieuwe fundering gekomen die dit gewicht wel aan kon. Dit alles heeft plaats gevonden in de tijd dat ik druk bezig was het skatepark te realiseren. Dat is gewoon achterlijk!

Je staat op de half lege skatebaan.. dan schiet het

beeld van een prachtig kunstwerk tegen over de McDonalds door je hoofd. Beschrijf je gevoel. Als ik de eigenaar van een bulldozer was kon ik niet voor de gevolgen in staan. Wie staat dit toe. Dit komt allemaal uit het potje kunst en cultuur. Als Leeuwarden iets wil doen voor kunst en cultuur moeten ze gewoon de skatebaan afmaken, punt! Wie staat dit toe en wanneer komt de rest? (Het word stil, de helder blauwe hemel maakt plaats voor donkere wolken. Zo’n spanning heb ik niet gevoeld sinds de eerste keer dat ik de Lion King zag. In de weerspiegeling van het zweet op Errol’s voorhoofd zag ik dat ik nog in leven was. Laat het los Errol roept Susan vanuit te keuken. Er volgt een zucht...) Ja, schat! (Er volgt nog een stilte van een kleine 5 min. Als de verlossende schoten na de 2 minuten stilte op 4 mei sprak Errol) “We zijn bezig de Skatevereniging op poten te zetten om de strijd weer aan te gaan.” Je hebt er jaren voor geknokt. Was het niet gewoon handiger om te verhuizen naar een stad met een groot skatepark? “Natuurlijk is dat de makkelijkste uitweg. Zo ben ik alleen niet. Ik had een doel voor ogen. Ik wil niet eerder rusten dan dat ik dat doel heb bereikt. Als dat doel in de toekomst helemaal is nagestreefd

heb ik het er allemaal graag voor over gehad.” Ik denk dat iedereen wel benieuwd is naar het verhaal achter je tatoeage. Vertel. “Skateboarden, roses & my love. Susan en ik hebben beloofd de rest van ons leven bij elkaar te blijven. Ik heb het gedaan als bewijs.”

Heb je behalve het skatepark uitbreiden en je winkel succesvol laten lopen nog andere ambities. “Ik wil ooit deel uit maken van een echte familie. Dat heb ik nooit gehad. Om me heen zag ik vaak mensen super gelukkig met hun familie om gaan. Zo is er toch wel een beetje jaloezie ontstaan. Het lijkt me gewoon een super fijn gevoel om deel uit te maken van een gelukkige familie! Ook wil ik de rest van de wereld zien!”

Naast een lege koelkast, vrouwen die na drie uur flirten in de kroeg ineens zeggen dat ze een vriendje hebben en verstopte doucheputjes zijn toch wel mijn grootste ergernissen in het leven. Skateboarders die gewapend met een mp3 speler, voorzien van slechte muziek, het park denken te domineren. Het is dat ik nog voorlopig nog niet dood wil maar ik zou me voor deze rare gewaarwording graag omdraaien in mijn graf. Meestal hebben ze ook zo’n gelaatsuitdrukking alsof het om aangenomen werk gaat. Ik heb nieuws vrienden! ‘It ain’t no rocket science’. We zijn allemaal gewoon een paar simpele zielen die door middel van skateboarden de frustraties van het leven proberen buiten te houden en dat doen we toch het liefst collectief. Collectief als in met zijn allen, gezellig onder het genot van ons favoriete drankje. Stel nou dat je skateboarden als sport zou bekijken. Wil je dan even het beeld voor je nemen met Dirk Kuijt met oordopjes tijdens een wedstrijd van Oranje. Stel nou dat je zoals ik een middagje skateboarden ziet als een gezellig uitje met vrienden. Neem nu even het beeld voor je dat je met vrienden gezellig een avondje gaat bowlen en dat één iemand de hele avond

communicatieblind is omdat hij of zij het vertikt even afstand te nemen van zijn of haar mp3 speler. Als je na dit betoog er nog voor kiest om op deze manier het skatepark te betreden waag het dan niet om na elke geslaagde truuk je oordopjes uit te doen omdat je toch benieuwd bent wat je vrienden vinden van je trucages. Doof zijn is geen keuze maar een ‘way of life’. Als ik een nieuw deck heb streelt het geluid van de tail tegen het rauwe asfalt mijn gehoor en dat wil ik graag zo houden. Sterker nog, ik kan het iedereen aanraden. Dat doet mij meer deugt dan zo’n uit de bajes geplukte rapper die een heel album volhoud dat hij niet aan het rappen is maar de bezig is de track te zegenen. Toch betrap ik me er zelf op dat ik altijd weer met deze heren in gesprek wil gaan waarop elke reactie die ik terug krijg altijd ‘wat?’ is of ‘wat zeg je?’ Hierbij wil ik een oproep doen aan de ‘scene’. Negeer dit soort mensen. Was getekend, De grote, vaak niet zo vriendelijke, reus.

48 Rolling Skateboard Magazine is een uitgave van de Skate Vereniging Leeuwarden (SVL). De SVL zet zich vanaf 2001 in voor meer skate-plezier in de Friese hoofdstad en daarbuiten, met als hoofddoel de realisatie van een volwaardig skatepark aan de Van Loonstraat. Ook lid worden? No problemo. Maak simpelweg â&#x201A;Ź12,50 over naar de rekening van de SVL. Giro 9064930. Zet dan wel even je telefoonnummer en e-mail adres erbij en we nemen z.s.m. contact met je op. Liever cash- of pinbetaling? Kan ook. Loop dan even langs bij Er-rol Skateshop. Voorstreek 49 in Leeuwarden. Adverteren in Rolling? Of heb je nog materiaal en/ of suggesties voor ons? Laat het ons weten. Wij van de redactie zijn te mailen op rollingsvl@gmail.com. Tussendoornieuwtjes betreft de SVL en Rolling zijn terug te vinden op skatevl.hyves.nl Keep on rollinâ&#x20AC;&#x2122;!

Hoogwater broeken. Everslick. Afgeknipte Converse Allstars. Wielen van 42 mm. Guns nʼ Roses. Pressure ﬂips en impossibles. Ron Allen. Tiener-fucking-tour. Hardcore en Rodolfoʼs. Ed Templeton. Jammen in een kutbandje. Münster. Sean Sheffey. Animal Chin. Voor de eerste keer seks. Gorilla Biscuits. Super Channel. Airwalk Enigma. Matt Hensley. Ghetto Wear. De La Soul. Rodolfoʼs en Hardcore. The Questionable Video. No complies. Experimenteren met brandewijn. Vision Street Wear. Bison Marathon. Ja en wie nu nog niet springt, die was er gewoon niet bij in 1991. Mochten de mannentranen je wel in de ogen springen bij het lezen van voorgaande termen, dan zou ik zeggen: pak er snel een zakdoek bij, want ik ga even helemaal de diepte in.

Rolling #6 Joachim Botter Column

En misschien was het ook wel 1992 of gewoon ‘90. Je weet wel, de jaren nul van het skaten zoals we het nu kennen. Toen we nog echte zomers, maar geen Elfstedentochten hadden. Wel nosebones, maar geen kicknose. Geen skateparks, maar kuilen in de weg. Geen skatevereniging, maar een skatescene. Toen je zelf nog mocht kiezen in de Scapino wat nou skateschoenen waren. Meestal Converse. Als je geen geld had Dutchy. En je kende alle skaters van heel Nederland; ongeveer net zoveel als er nu in Friesland zijn.

“Smerige hooligans die leefden in een wereld van seks, drugs en frontside rock ‘n rolls. Je liep er eigenlijk met een boog omheen.” Meppel. Een pittoresk stadje aan de rand van de Gouw, Drenthe. Daar is waar ik mijn eerste stepjes zette, waar ik mijn eerste powerslides pakte. In de boekhandel moesten we inmiddels vergeelde issues van de Skateboard! of Thrasher jatten om te zien dat we niet de enige skaters op de wereld waren. Op Superchannel zagen we voor het eerst bewegende beelden: Frankie Hill, Natas Kaupas, Tony Hawk, Ray Barbee, Christian Hosoi. Dat soort volk. Die tijd. Ik moet zeggen, we waren best hardcore, daar, in dat godvergeten boerengat onder de rook van Zwolle, bekend om haar Donderdagen en de rest van de week niks. Wat behoorlijk in de gaten liep natuurlijk. We kregen connecties in Steenwijk, Hoogeveen, Groningen en weet ik veel waar. Ja, dat weet ik wel. We leerden die gasten uit Leeuwarden kennen. Smerige hooligans die leefden in een wereld van seks, drugs en frontside rock ‘n rolls. Je liep er eigenlijk met een boog omheen. Maar dat was toen, nu ben ik er zelf één. Een Liwwadder. Verkeerde keuzes gemaakt in het leven en daar sta je dan. Vijf keer per dag bidden naar de Oldenhove met een Cambuur shirtje aan en een blik Euroshopper in de

vroom gevouwen handjes. Maar ik ben niet altijd zo geweest. Ik weet dat nog, hoe het vroeger was... Sinds ik skate, ben ik fan van verlaten bedrijventerreinen. Van die kerkhoven der werkmanslust. Het liefst op zondagmiddag in een moordende hitte, dat je het smeltende asfalt rook. Een vergeten pallet, een paar bakstenen, een driveway. Een trapje van drie treden. Heerlijk. Geen scenes, geen merken, geen flips, geen ego’s. Gewoon grinden, sliden en zweten. Kijk eens uit de trein, zou ik zeggen, als je langs Steenwijk rijdt. Tussen de honderdduizenden buizen bij Dyka Steenwijk heb ik menig zweetdruppel verloren die zich in het beton heeft uitgebeten tot de kleur van ondergaande nazomerzonnen. Kwestie van dieet.

51 bloed bleef dan achter. En nooit iemand die er overheen ging taggen, want er woonden maar drie skaters in de stad. Toen verhuisde ik naar Leeuwarden, want daar was het beter. In Leeuwarder skateblad Zügnapp had ik de plaatjes al gezien: de fontein bij Aegon, de quarterpipe bloembakken bij de Postbank en aan het eind de marmeren platen bij het FEC en dan had je nog maar één afslag genomen vanaf het station. Man, het moest hier een skate walhallah zijn! Feestjes in de Frieslandhallen waren ook te gek, zowel de

“Een trapje van drie treden. Heerlijk. Geen scenes, geen merken, geen flips, geen ego’s. Gewoon grinden, sliden en zweten.”

Het was pure jacht. Jagen op die ene skatespot, die misschien, met een schuin oog bekeken, wel eens kon lijken op de spots uit Hokus Pokus. Steeds dieper die terreinen in. Of op de fiets naar Staphorst, waar we vanuit de trein een wellicht slidebare buis hadden gezien. Je board en skatebuddy’s meenemen naar de verjaardag van tante Pien. Want misschien was er in Zuidwolde wel een hele gave trap. Ja wist jij veel, het was niet alsof je het even op Google Street View kon checken. Ik vond het vooral mooi als we de enigen waren die op zo’n spot hadden geskate. Gewoon, een stuk infrastructuur, een openbare ruimte, of een industriële betonwinter ergens aan de rand van de stad met een duidelijk bestemmingsplan. Behalve in het weekend, wanneer de tovenaars op wieltjes langs kwamen om hun wekelijkse ritueel uit te voeren. Een graffiti van krassen, verf, wax en

skateparties als de eerste Thunderdome. Goed volk hier ook! Maar goed, het verhaal gaat voorwaarts naar 2010, want er gebeurt genoeg en je moet vooral in het hier en nu leven. Waarmee ik de lezer dan ook moet verlaten, want ik ben zelf meer van het zwelgen in de nostalgie van de nineties. Lekker alles nog even op mijn gemak nakijken op youtube. Ondertussen Rip Grips onder mijn deck plakken, een olliebar er bovenop schroeven, vloeibare polyester op de tail smeren, olliepad op mijn schoen boetseren en verder partyen alsof het 1989 is. Daarna kijken of de videotheek Back to the future nog op VHS heeft. Of Betamax. Video 2000 misschien?

k 49 Voorstree den Leeuwar