Ferdi Joly is columnist van MIJN Magazine. Velen z ullen hem kennen uit de muziek wereld. In zijn columns schrijft hij over onze fraaie Achterhoek. Dit kan over van alles gaan. Lees en geniet.
| COLUMN
Hel of u dzjob! Ik zat toen in die bubbel van meer, meer, meer, maar in mijn achterhoofd voelde ik het wel en wist ik ook dat het zo niet door kon gaan. De race, “ the race to the bot tom” is een doodlopende weg. Het is allemaal een beetje uit de hand gelopen en we staan ook veels te veel tegenover mekaar. En begrijp me goed, Farmers Defence Force dat gaat me ook te ver maar de dierenpar tij maak t er ook een potje van....
“Eén miljoen liter!... Maar ja, dan moest ik ook weer investeren en mijn vrouw, die verder niks met het bedrijf heeft zei ook: dat gaan we niet meer doen, voorlopig meer dan genoeg geld weggesmeten!
>050
Maar goed, toen het ook wat moelijker werd met mijn knie, die wilde niet meer, daar moest ik aan geopereerd worden, toen dacht ik ook: zestig , zeuventig uur per week werken en dan? En ik heb niemand die de tent over neemt, the kids hebben der ook geen zin in, studeren allebei.. Dus ik moest uit die bubbel zien te komen van meer, meer, meer. En dat was een hell of a job. En als je dan de beslissing neemt om te veranderen dan moet je het natuurlijk wel zo doen dat je der achter kunt staan. Dat er een redelijk verdienmo del inzit. En ik wilde ook wat aan het landschap doen, wat goeds voor de natuur, beetje terughalen
wat verdwenen is. Kijk hier heb ik een kaar tje, ku ’j zien wat voor soor ten vogels hier zeuventig jaren geleden nog rondf ladderden. Ja daar zijn der niet veel van over... En waar staan we nu? Nou... we zijn de singels en stijlranden aan het opknappen, aan het herplanten en ik heb brede patrijslinten geplant. En we spuiten helemaal niet meer. De kaar t die je hier ziet is een hoog tekaar t, zodat we nog beter weten wat we doen. Vroeger was dat hier allemaal glooiend, weet ik nog , als kind vond ik dat prachtig...maar ja, dat hebben we toen allemaal vlak geschoven. Ik heb een gedeelte, t wee derde van mijn grond, verpacht aan wat bevriende boeren die der ongeveer net zo instaan als ik , ook zulke ideeën hebben, de rest ga ik op een natuur inclusieve manier beheren en exploïteren. De eerste jaren zien we wel. Maar dat het daarna goed komt weet ik zeker, der zijn collega’s die me raar aankijken, maar uiteindelijk zullen we allemaal die kant op moeten en dat is een hell of a job! ”
