| VERHAAL
‘Speel jij nog met treintjes?’ Hij is er iedere dag te vinden, soms zelfs urenlang. De treinenkamer geldt voor Albert Verschut (74) als zijn favoriete domein. “Hier ben ik het liefste, eigenlijk kan ik niet zonder mijn modelspoorbaan.” Zijn partner Irma knikt bevestigend. “Albert vindt er rust en ontspanning. Het is zijn levenswerk. Ik ben ook enthousiast en maak onderdelen voor de baan met een 3D-printer. Zo heeft ieder zijn eigen inbreng.”
Onderdelen van bijzondere model spoorbaan uit de 3D-printer Tekst: Richard Stegers Foto’s: Jurgen Pillen
A
lber t en Irma verhuisden in ok tober 2017 vanuit Gouda naar Dinxperlo. Ze hebben het erg naar hun zin. “ In het westen is het druk en de mensen zijn afstandelijk. We zochten iets in de Achterhoek na een vakantie op een vakantiepark in Groenlo. De natuur, de rust en de mentaliteit. Het sprak ons geweldig aan. Die vriendelijkheid voelt als een warme deken.” Zaanse Schans De modelspoorbaan op de verdieping van het woonhuis in Dinxperlo is indruk wekkend en meet ruim 20 meter. Dan zijn de schaduwstations nog niet eens meegeteld. Hier kijken mensen hun ogen uit, ook kinderen vinden het prachtig. Het gaat om een fraaie modelspoorbaan met t ypisch Nederlandse elementen die een indruk geef t van de periode 1945 tot 1978, het zogenoemde tijdperk 3. De Zaanse Schans komt er onder andere tot leven. Originele huisjes, een sluisje, een brug getje, uiteraard de molens. Het is er allemaal bij de Nederlandse H0 baan met een schaal van 1 op 87. Er zijn 21 locomotieven, 13 treinstellen, tientallen rijtuigen en circa vijf tig goederenwagons te bewonderen. De collec tie met alle randonderdelen is een kapitaal waard. De bedenker, maker en ‘machinist ’ is er maar wat blij mee en trots op. “ Ik ben altijd ‘ treinengek ’ geweest. Als klein jochie stond ik in mijn geboor teplaats Gouda altijd al uren te kijken bij de spoor wegovergang. Daar werden de postkarretjes getrokken door een gemotoriseerde gele kar, waar een stationsbeambte sturend met zijn voeten, het treintje naar de gereedstaande auto’s manoeuvreerde. Met Sinterklaas kreeg ik , toen ik tien jaar was mijn eerste elek trische trein. Het ging om een stoomlocje van Märklin, een paar goederenwagentjes en een ovaaltje met rails en natuurlijk de grote blauwe trafo.”
het betrof een administratieve func tie.” Het is een passie waar veel tijd en geld in gaat zit ten. Zijn par tner Irma klaag t niet, geniet zelf ook van de modelspoorbaan en lever t een bijdrage door zelf onderdelen te ont werpen en maken. “ Toch zijn er ook mensen die het maar een vreemde gewaar wording vinden”, zeg t Alber t. “ Speel jij nog met treintjes?, zeg gen ze dan. Dat is natuurlijk tegen het zere been. Dan volg t een passende
Alber t Verschut (74) wilde graag machinist worden reac tie.” Alber t blijf t er jong bij. Als er iets aan de baan mankeer t moet hij al tijgerend richting het onderdeel. De modelspoorbaan is nooit af. “ Er blijf t altijd werk aan de winkel, dat houdt het boeiend. Veel ruimte voor uitbreiding is er niet meer, het staat redelijk vol. “ Eén zijde biedt nog uitkomst. En ik wil nog een brug die je moet optakelen bij de entree van de treinenkamer. De baan openstellen voor publiek is zeker een optie voor de toekomst. Dan kunnen ook andere mensen er van genieten.”
40 jaar NS Het treinenvirus verdween nooit. Alber t zou het liefst machinist zijn geworden. Het zat er niet in omdat hij een bril droeg. “ Heel jammer, maar daardoor is het wel een dierbare hobby geworden. Ik heb trouwens wel veer tig jaar bij de NS gewerk t,
Oproep Heeft u een bijzondere hobby of kent u iemand met een uitzonderlijke passie? Laat het ons weten via redactie@mijnmagazine.nl
>013
