Bakje Troost
Tekst en fotografie: Jeroen Fidder
‘Het is goed dat ik hier nu woon’ Als je niet meer thuis kunt wonen, is dat flink wennen. Vooral als je moet inleveren op je zelfstandigheid. Atti van den Broek (83) verhuisde voorjaar 2020 van haar vertrouwde huis naar een appartement in De Looborch in Zeist. De verhuizing viel haar zwaar. Toch voelt ze zich steeds meer thuis in haar appartement. “Het is goed dat ik hier nu woon.” Atti heet haar bezoek hartelijk welkom met de ellebooggroet. Ze vindt het gezellig, bezoek. Sinds ze verhuisde naar De Looborch ontving ze maar weinig mensen. Ze hoopt dat dit straks weer kan. Ze mist de nabijheid van haar kinderen en kleinkinderen en de gezelligheid van haar vriendinnen. Evenals haar broer uit Wijchen. Hoopvol houdt zo moed: ’Straks kan het weer’.
Verhuizen
Tot begin 2020 woonde Atti in een hoekhuis in Zeist. Het grootste deel met man en kinderen. Bij een ongelukkig val in de slaapkamer brak ze haar dijbeen. Een operatie was nodig en ze revalideerde in een verpleeghuis. De breuk wilde niet goed helen, waardoor de rolstoel onvermijdelijk werd. Thuis wonen ging vanaf dat moment niet meer.
Gezellig ingericht
Atti wilde graag zelfstandig blijven wonen, met zorg nabij. Dat werd De Looborch. ”Er was hier snel plek en mijn dochter woont vlakbij. Dat is prettig.’ Atti heeft haar appartement gezellig ingericht, met dierbare spullen. Zoals
de kussenkast van haar schoonmoeder, het bureautje van tante en de statige kloosterstoel van schoonvader. ’Hij was huisarts‘. Ze houdt van fleurige bloemen, liefst orchideeën. Door de grote ramen valt veel licht. Ze kijkt uit op een mooi bos. Daar kan ze echt van genieten: het licht en het uitzicht.
Blijven bewegen
Atti woont zo zelfstandig mogelijk, met de zorg en diensten van Charim. ’Elke ochtend krijg ik hulp bij het douchen en aankleden. Ze maken het eten voor me en ze houden mijn appartement schoon. De fysiotherapeut komt twee keer in de week. Drie keer in de week doe ik mee met gymnastiek. Verder zit ik elke dag op zo’n fiets met een scherm. Het lijkt dan alsof je door Zeist fietst. Bewegen is belangrijk, dan blijft het bloed stromen.’ Het voelt veilig dat de zorg dichtbij is. ’Als er iets is, druk ik op mijn halszender en dan komt er een zorgmedewerker. Ze zijn heel lief hoor‘, glimlacht ze. Fijn vindt ze het ook dat ze naar bed kan wanneer zij dat wil. ‘Ik ben niet zo’n vroege slaper.’
Lekker in het zonnetje
Ondanks het weinige bezoek, verveelt ze zich geen moment. Ze houdt van borduren en quilten. Logisch ook, want ze gaf jarenlang naaldvakken op de Nijverheidsschool in Alkmaar. Ze leest de krant, volgt de talkshows en kijkt tv-series. Op de iPad volgt ze de kerkdiensten
‘Vaak zit ik samen met andere bewoners lekker in het zonnetje’ van haar gemeente Zeist-West.’ Atti is blij dat ze naar buiten kan. ’Ik ben een zonaanbidster. Vaak zit ik samen met andere bewoonsters lekker in het zonnetje.’
met charim | 11
