àÃ×่ͧ : ËÅǧÊํÒàÃ็¨ÇÃó¡Ô¨ ÀÒ¾»ÃСͺ : ÃØÊ¹Ò¹Õ ´ÍàÅÒÐ
สองพี่นอง เห็นวิหค นกพูดได ก็พอใจ อยากจะรัก ใหหนักหนา ตางนึกชอบ ชิงกันตอบ สกุณา “ทั้งสองขา ไปโรงเรียน เพียรประจํา”
นกวา “ออ! ไปขีดเขียน เรียนหนังสือ” แลวรอง “ฮื่อ! มินาสม ที่คมขำ เจาทำเพลง กันหรือเปลา อยางเราทำ แลวรองนำ ใหดู “คู คู คู”
พอนกรอง เด็กก็รับ ขับเสียงใส ฮาฮาไฮ รองเพลง เกงทั้งคู เจารูรัก ทักขา นาเอ็นดู ชะ! ชางรู ผูกไมตรี ดีกระไร
นกรองตอ “ออ! จริงแลว เกลอแกวเอย เราไมผิด กันเลย ที่ตรงไหน เจามีจิต ขานี้ ก็มีใจ รูรักใคร รูชัง รูรังแก”
สองพี่นอง หัวรอ ฉอเลาะรับ “ขารักเจา เจานับ เปนเพื่อนแน มาเถิดมา ไปกับขา อยาเชือนแช จะออนวอน คุณแม ใหเลี้ยงไว”
นกรองวา “ทาที คงดีแน ขาเปนลูก คุณแม ดวยก็ได ขาเปนนอง เจาเปนพี่ ดีกระไร ไดชวยกัน รับใช งานบานเรือน”
แลวโผผิน บินลง เกาะตรงไหล สองพี่นอง ดีใจ ใครจะเหมือน แลวเดินออก พานกไป ไมแชเชือน “เรามีเพื่อน เปนปกษี ชางดีจริง”
เจานกนอย ขันคู “จูกูฮุก!” เด็กสนุก ใหจังหวะ กระหนุงกระหนิง “ตะเทงเทง! เทงตะ! ติงเทงติง! แลวอยาทิ้ง ขาไป ใหโศกา”
แมนั่งคอย ลูกนอย ที่หนาบาน คอยอยูนาน นึกกังวล ก็บนหา “เอะ! นี่หนู ทำไม ยังไมมา หรือวาพา กันไถล ไมเชื่อฟง”
สองพี่นอง ทันใด ก็ไปถึง เห็นแมนิ่ง หนาบึ้ง รีบลงนั่ง ยกมือไหว “อภัยโทษ ลูกสักครั้ง ที่ไมทำ ตามสั่ง อยางที่เคย เพราะเจานก ตัวนี้ ที่บนบา มันชวนหยุด สนทนา ถาลูกเฉย มันคงนึก เสียใจ ไมนอยเลย วาเราสอง เฉยเมย ไมคบมัน”
นกรองวา “คุณแมขา พี่ดีนัก ใครใครเห็น ก็ตองทัก ไมแตฉัน ปากก็ดี ใจก็ดี ดีครบครัน เปนเสนห ผูกพัน เอาฉันมา เปนลูกเลี้ยง คุณแม แตวันนี้”
แมชอบใจ “เออ! นกนี่ ดีนักหนา ชางรูจัก พลอดพร่ำ จำนรรจา เปนลูกขา ก็ได เปนไรมี อยากอยูกรง ก็จะหา มาใหเจา หรือพอใจ จับเจา ยอดพฤกษี ก็ตามแต จะสมัคร ดวยภักดี แมจะเลี้ยง เต็มที่ ไมฉันทา”
นางแมวหมอบ ขางแม แลดูนก “ชะ! โปดก ชางพลอด ยอดภักษา เจาเนื้อหวาน กินสดสด รสโอชา” แลวแยกเขี้ยว ตั้งทา จะตะครุบ
แมตวาด “ชา! นางแมว แลวกันเจา พลางตีเขา อยางจัง เสียงดังปุบ นางแมวกลัว ระยอ ลงงอฟุบ เนื้อกระดุบ กระดิบ ริบหรี่ตา”
“เจาคิดเอา ชีวิตเขา เพราะตะกละ ชีวิตเจา บางละ รักไหมหวา วาจะโซ ฤก็เปลา พรอมขาวปลา มีใหกิน ทุกเวลา ไมขาดแคลน”
สองพี่นอง จองดูแมว แลวควานก เขามากอด ไวกับอก ตกใจแสน “ชิ! ชะนาง ตัวดี ไมมีแกลน เดี๋ยวก็ตี ใหแลน เตลิดไป”
นกรองวา “คุณพี่ขา อยาโมโห แมวมันโง สอนสั่ง ยังคงได พี่ไมเลี้ยง มันจะอยู กับผูใด มันเกเร ใครใคร เขาก็ชัง”
แมวหมอบนิ แมวหมอบนิ ่ง นึ่งกอาย นึกอายขายหน ขายหน านกานก “โอโ“โอ ออโกออถูกกหา ถูกหาวาโงวงาโง ั่ง งั่ง เพราะตะกละ เพราะตะกละเห็นเห็แกนกแก ิน กสิิน้นยัสิบ้นยัยั้งบยั้ง จนกระทั จนกระทั ่ง นกน ่ง นกน อย อพลอยว ย พลอยว าเอา”าเอา”
แมหแม ัวรหอัวร“ฮะ! อ “ฮะ!ฮะ! ฮะ!กระนั กระนั ้นหรื้นอหรือ หายหั หายหั วดื้อวดืหายตะกละ ้อ หายตะกละละซีละซี เจา เจา สำนึสำนึ กตัวกตัอย ว าอย งนีา้ งนีดีไ้ มดีเบา ไมเบา ใครใครเขา ใครใครเขาก็อภัก็ยอภัให ย ทให ั้งนัท้นั้ง”นั้น”
แมวรองวา “คุณแมขา นกดีนัก เขาไมยัก ถือโทษ โกรธเคืองฉัน ตอไปนี้ จะมี ไมตรีกัน คิดผูกพัน เปนเพื่อน รวมเรือนชาน”
เด็กรองวา “ดีแลว นางแมวเอย จะไดเคย รสรัก สมัครสมาน เคยแตรู เกลียดหนู ศัตรูพาล จนเคยตัว ชอบประหาร ตลอดมา”
สืบแตนั้น นกคู อยูเปนสุข พอสงเสียง จูกูฮุก แมวมองหา แลวรองรับ เหมียวเหมียว เหลียวหนาตา สองพี่นอง หุยฮา ทุกวี่วัน