Turquia Istambul: Patrimonio Cultural de la Humanidad Izmir: Patria de Homero Turkey Istanbul: Cultural Heritage of Humanity Izmir: Homeland of Homero
Türkiye İstanbul: İnsanlığın Kültürel Mirası İzmir: Homeros'un Anavatanı
Dibujos de un arquitecto Bir mimarın çizimleri Drawings of an architect
José Maria Plaza Escrivá Mosaicos de una arquitecta Bir mimarın mozaikleri Mosaics of an architect
Sandra Paro Español / Türkçe / English
..
Turquia Istambul: Patrimonio Cultural de la Humanidad Izmir: Patria de Homero Türkiye İstanbul: İnsanlığın Kültürel Mirası İzmir: Homeros'un Anavatanı
Turkey Istanbul: Cultural Heritage of Humanity Izmir: Homeland of Homero
Dibujos de un arquitecto Bir mimarın çizimleri Drawings of an architect
José Maria Plaza Escrivá Mosaicos de una arquitecta Bir mimarın mozaikleri Mosaics of an architect
Sandra Paro ..
Madonna de El Greco Relectura en mosaico de la imagen de la Virgen Maria, representada en la iconograa bizantina El Greco'nun Madonna'sı Bizans ikonografisinde temsil edilen Meryem Ana görüntüsünün mozaik yorumlaması
Madonna of El Greco Mosaic reinterpretation of the image of Virgin Mary, represented in the Byzantine iconography
Inspirada en la imagen de la Madonna del cuadro de la Sagrada Familia pintado por El Greco en 1580, en Toledo, este mosaico ha sido realizado con los principios básicos del Arte Bizantino, referencia máxima de todo el arte musiva posterior. Domenikos Theotokópoulos, nacido en Creta se formó como artista en el Arte Bizantino, llegando a ser maestro de iconos, hasta su marcha a Venecia. Por esta razón, el bello rostro de la Virgen Maria que hemos representado en mosaico, posee a su vez toda la inuencia de los mosaicos bizantinos, que tan bellamente se mantienen a lo largo de los siglos en la antigua Santa Soa y que tan bien inuyeron en la formación del Greco. 1580 yılında Toledo'da, El Greco tarafından boyanmış Sagrada Familia'nın resmindeki Madonna görüntüsünden ilham alan bu mozaik, bundan sonraki tüm ilham sanatının azami referansı olan Bizans Sanatı'nın temel ilkeleri ile yapılmıştır. Girit'te doğan Domenikos Theotokópoulos, Venedik'e gidene kadar, Bizans Sanatı'nda sanatçı olarak eğitim görmüştür. Bu nedenle, Meryem Ana'nın mozaik olarak resmettiğimiz güzel yüzü, sırayla eski Ayasofya'da yüzyıllar boyunca çok güzel bir şekilde korunan Bizans mozaiğinin tüm etkilerine sahiptir ve bunlar El Greco'nun eğitiminde çok etkili olmuştur.
Inspired by the image of the Madonna in the painting of the Sagrada Familia painted by El Greco in 1580, in Toledo, this mosaic has been made with the basic principles of Byzantine Art, the maximum reference of all the subsequent musive art. Domenikos Theotokópoulos, born in Crete, was trained as an artist in Byzantine Art, becoming an icon master, until his departure to Venice. For this reason, the beautiful face of Virgin Mary that we have represented in mosaic, in turn has all the influence of the Byzantine mosaics, which are so beautifully maintained over the centuries in the ancient Hagia Sofia and how well they influenced in the formation of El Greco.
José María Plaza Escrivá Es arquitecto por la Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, donde inicialmente fue profesor. Proyectó edifícios de gran porte, ejerció el cargo de arquitecto en el Ministerío de Economia y Hacienda y también Vice Presidente de la Confederación Europea de Sindicatos Independientes (CESI). A través de su actuación en la Fundación Artístico Cultural Iberoamericaca, ha realizado proyectos artísticos y culturales con el apoyo institucional de diversos organismos gubernamentales y privados, embutidos de caráter educativo, por canales reales y virtuales, promoviendo el intercambio de conocimientos sobre arte y cultura entre la Península Ibérica y la América. Başta profesör olduğu, Madrid Yüksek Teknik Mimarlık Okulu'ndan bir mimardır. Büyük binalar tasarlamış, Ekonomi ve Maliye Bakanlığı'nda mimar olmuş ve Avrupa Bağımsız Sendikalar Konfederasyonu'nda (CESI) Başkan Yardımcısı olarak görev yapmıştır. İber-Amerikan Kültür Sanat Vakfı'ndaki performansıyla, gerçek ve sanal kanallar aracılığıyla, İber Yarımadası ile Amerika arasında sanat ve kültür hakkında bilgi alışverişini teşvik eden, eğitici bir karaktere sahip, çeşitli devlet ve özel kuruluşların kurumsal desteğiyle sanatsal ve kültürel projeler yürütmüştür.
Publicaciones / Yayınlar / Publications: -* Libros / Kitaplar / Books: Santiago de Compostela, Caminho Francês; São Miguel das Missões, Arte e Cultura dos Sete Povos (Ed. Unisinos e Delphi E.) * Carpetas de Dibujos / Çizim klasörleri / Drawing folders: Caminos de Santiago, Ruta de la Plata (Mores Art); Los tres viajes del Don Quijote (Instituto Cervantes de Recife); Itinerario de la Constitución de Cádiz (FACI); Arte em Recife: um itinerário barroco (FACI); Olinda, Patrimônio Cultural da Humanidade: Ladeiras, Casarios e Igrejas (FACI); São Luis de Maranhão: Becos, Ruas e Sobrados de Lisboa no Brasil (FACI); Recife, A Primeira Sinagoga das Américas e a Roda Judaica de Pernambuco (FACI); Ouro Preto; Patrimônio Cultural de la Humanidade, Um itinerário pelo Barroco Mineiro (FACI); ArteOmeya Hispano Musulmán (FIIAPP).
Is an architect from the Higher Technical School of Architecture of Madrid, where he was initially a professor. He designed large buildings, held the position of architect in the Ministry of Economy and Finance and also Vice President of the European Confederation of Independent Trade Unions (CESI). Through his performance at the Ibero-American Cultural Art Foundation, he has carried out artistic and cultural projects with the institutional support of various governmental and private bodies, embossed with an educational character, through real and virtual channels, promoting the exchange of knowledge about art and culture between the Iberian Peninsula and America.
/ ASIL YERİNDE ÇİZİMLER / DRAWINGS IN SITU José María Plaza Escrivá DIBUJOS IN SITU
Arquitecto - Artista / Mimar - Sanatçı / Architect - Artist TEXTOS - COORDINACIÓN / METİNLER - KOORDİNASYON / TEXTS - COORDINATION PROYECTO GRÁFICO / GRAFİK PROJESİ / GRAPHIC PROJECT
Sandra María Torres Paro Arquitecta - Artista / Mimar - Sanatçı / Architect - Artist DISEÑO GRÁFICO / Grafik Tasarım / Graphic Design
Alana Ceschini Paro Publicitária / Halkla ilişkiler uzmanı / Publicist
Turquia: País de acogida y tolerancia La República de Turquía, fué fundada por Ataturk, después de la disolución del Imperio otomano, como consecuencia de la Primera Guerra Mundial, del que había formado parte. El citado Imperio Otomano, durante sus cuatro siglos de existencia, englobó gran cantidad de pueblos y territorios de Europa, Asia y África, y si logró tan gran expansión, fué por poseer su pueblo, una gran tolerancia, con las religiones y tradiciones de los pueblos conquistados. Esta fué la razón, por la que la Diáspora del pueblo Judéo Sefardí, eligiese el Imperio Otomano, como uno de los destinos nales de la misma, hasta el punto de que éste se convirtió en el epicentro de la intelectualidad judía Samuel Ben Abraham Zacut, fué uno de estos intelectuales expulsados, estudió en la Universidad de Salamanca, Astronomía, y escribió el "Tratado de la inuencia del cielo". Después de la expulsión , pasó a Portugal , posteriormente a Túnez, y nalizó su vida en Turquía, hoy la Biblioteca de la citada Universidad, lleva su nombre, No solamente, fué él, muchos Judéo Sefardíes, médicos y gentes de la Cultura fueron muy ben acogidas en la actual Turquía, y concretamente en Esmirna, fundaron una Colonia muy numerosa. Hoy el pueblo turco, sigue conservando esta característica citada anteriormente, de tolerancia con las costumbres y religiones de todos los pueblos. Turquía es un País abierto al mudo y lo hemos comprobado al dibujar "in situ", el extraordinario Patrimonio Histórico Artístico de la ciudad de Estambul, hemos visto la vitalidad de sus calles y comercios y el Islam, frecuentemente visible en la vestimenta de la población o en las llamadas a la oración desde sus numerosas mezquitas, se mezclan con la modernidad y la extremada cordialidad de su población hacia la gran cantidad de pueblos que lo visita. Sandra Paro, Arqt.
La ciudad de Estambul, denominada inicialmente Bizancio, y posteriormente Constantinopla, es el centro histórico, cultural y económico de la actual Turquía. La ciudad vieja, se extiende por las dos orillas del denominado Cuerno de Oro, con un pasado muy rico, posee innumerables Monumentos: Mezquitas, Iglesias, Sinagogas, Palacios, etc, que han sido construidos a lo largo de los siglos, y que le hicieron acreedora de la nominación por la UNESCO, como Patrimonio Cultural de la Humanidad en el año, 1985.
La Cisterna Basílica fué construida en tiempos de Justiniano, en el siglo VI, como depósito de agua de la antigua Constantinopla. A través de un acueducto, se llenaba de agua procedente de los bosques de Belgrano. Posée unas dimensiones de 70.140 metros, y 336 columnas de 9 metros de altura, la mayoría procedentes de otros Monumentos.
Santa Sophia o Hayasophya es el símbolo de la ciudad de Estambul, y el Monumento más emblemático de la ciudad, obra prima del arte Bizantino, fué construida bajo el mandato del emperador Constantino, a mediados del siglo VI. En 1453, después de la conquista otomana de Constantinopla, fué transformada en Mezquita, añadiéndole, cuatro minaretes, hoy está dedicada a Museo, donde se pueden admirar bellos, mosaicos bizantinos. Sus dimensiones son enormes, 70.74 metros, disponiendo en su interior, de una iluminación difusa.
La Torre Galata, construida por los genoveses , en 1348, con el nombre de Torre de Cristo, sobre una antigua estructura de madera, , preside la zona europea de la ciudad. Aunque solo posee una altura de 61 metros , presenta un aspecto imponente, debido a su elevada situación y a su base de 16,5 metros, que va disminuyendo con la altura de forma similar al grosor de sus muros.
Actualmente la Mezquita Azul es la más importante de la ciudad de Estambul, fué construida por el Sultán Ahmed I , al inicio del siglo XVII. De menores dimensiones de Santa Sofía, posee una cúpula central de 43 metros de diámetro y una altura de 43 metros. Dispone de seis minaretes y su nombre se debe a los azulejos azules, que adornan la citada cúpula, Se encuentra perfectamente iluminada a través de sus más de 200 vitrales.
Construido durante la época imperial, cuando los sultanes gobernaron el extenso imperio otomano, el Palacio Topkapy fué utilizado por estos, hasta mediados del siglo XIX, cuando el sultán Abdulmecid trasladó su residencia al Palacio Dolmabahce, de estilo marcadamente occidental. Consta de cuatro patios, con diversos ambientes, comunicados entre ellos, con acceso, cada vez más restringido, según la categoría que en su día,, poseían los visitantes.
Fundado a nales del siglo XIX, el Museo Arqueológico de Estambul ocupa algunos edicios anejos al Palacio Topkapy, que no poseen demasiado interés. Destaca no obstante el pabellón dedicado a la cerámica y las joyas , pero no tanto por su contenido, sino por su continente, ya que es un edicio muy interesante desde el punto de vista arquitectónico, construido por el Sultán Mehmed el Conquistador en 1472.
El Palacio Dolmabahce sustituyó al Palacio Topkapi, como residencia del sultán entre 1856 y 1924. El citado palacio que pretendió ser de estilo occidental, mezcla diversos estilos, tales como el barroco, el rococó, o el neoclásico, aunque naturalmente muy inuenciado por el estilo tradicional otomano Sus colosales dimensiones, le han convertido en el mayor edicio de mayor supercie de Turquía.
Smyrna: Patria de Homero La zona donde se asienta la actual ciudad de Izmir, fué habitada desde hace 8500 años, habiendo sufrido a lo largo de los mismos diversos traslados y asentamientos La Metrópolí, vivió su edad de oro durante el periodo elenístico y aunque conocemos muy poco sobre la vida de Homero, un texto antiguo atribuido a Herodoto, cuenta que éste nació en Esmirna, en la que hoy es la costa turca del mar Egeo, entre Pérgamo y Éfeso, junto al Troya al Norte, y Mileto al Sur, forman un arco geográco donde éste junto a Pausanias localizan La ciudad de Éfeso, fundada por un general de Alejandro Magno, llegó a ser la capital del Estado del Asia Romana, y la más importante de la zona, con una gran actividad portuaria, fué sede del Templo de Artemisa, una de las siete maravillas del Mundo Clásico. Ha llegado hasta nosotros, la Biblioteca de Celso, tercera en importancia de la antiguedad , construida por el Consul de Asia, Julius Águila, las guras femeninas de su fachada, representan , la Sabiduría , el Carácter, el Poder Judicial y la Experiencia, virtudes que adornaban al mismo. Pérgamo, situada al norte de Izmir, en la antiguedad llegó a ser capital del Reino de Pérgamo, entre los siglos III y II AC, siendo un gran centro cultural , comercial e histórico. Las ruinas de la ciudad antigua, fueron descubiertas a nales del siglo XIX, y el famosos Altar de Zeus fué trasladado a Berlín. Fué sede de la segunda Biblioteca de la antiguedad, después de la de Alejandría y la ciudad de donde partió el empleo del pergamino, que sustituyó felizmente al papiro egipcio. La Puerta del Mercado de Mileto, fué construida en el siglo II, en época de Adriano, con estructura de dos plantas y tres puertas de acceso. Primitivamente, fué la entrada del ágora o mercado , situado al sur de la ciudad , es considerada como la primera Aduana de la Historia, incorporada por Justiniano a las murallas, con las que dotó a la ciudad, colapsó por un terremoto a nales del milenio. Emblema de la actual ciudad de Izmir, la Torre del Reloj de Izmir, desde hace un siglo, fué construida por el arquitecto de origen italiano, Raimond Charles Pére, en el año 1901, con ocasión del 25 aniversario del Sultán Abdulhmit II, como regalo del emperador Guillermo II. Se encuentra situada en la Plaza de Konak, centro neurálgico de la ciudad. Las cuatro fuentes situadas en sus esquinas, proporcionan al Monumento un aspecto nal de Fontana.
Patio de las Escuelas Universidad de Salamanca En el año 1424, la actual ciudad de Izmir, fué anexionada al Imperio Otomano y se convirtió en puerto y ciudad de acogida de los Judíos Sefarditas, expulsados primero de Castilla, después de Portugal, en 1492, entre otros procedentes de diversos países El Sultán Beyacid II, les invitó a emigrar a su Imperio, deseoso de contar con sus conocimientos, y los procedentes de Castilla, llevaron consigo toda la riqueza intelectual, que habían adquirido en la Universidad de Salamanca. Uno de los intelectuales más famosos, que llegaron , fué el judío Abraham Zacut, que habiendo nacido en esta ciudad, y estudiado en su Universidad Astrología y Matemáticas (autor del Tratado de las inuencias del cielo), víctima del Decreto de Expulsión de los Reyes Católicos, de 1492, emigró sucesivamente a Portugal y Túnez, viajando nalmente a Turquía, terminando sus días, en algún lugar del Imperio Otomano. La Universidad de Salamanca, ha intentado reparar en parte, la injusticia de su Expulsión, dando su nombre a la moderna Biblioteca de su Área de Educación a su antiguo y prestigioso alumno salmantino, Abraham Zacut.
Okulların Verandası Salamanca Üniversitesi Şimdiki İzmir şehri, 1424 yılında Osmanlı Devleti'ne eklenmiş ve çeşitli ülkelerden diğerlerinin yanı sıra 1492'de Portekiz'den sonra Kastilya'dan kovulan Sefarad Yahudilerinin limanı ve ev sahibi şehri olmuştur. II. Sultan Bayezid, onları bilgilerine güvenmeye istekli bir şekilde kendi imparatorluğuna göç etmeye davet etmiştir. Kastilya'dan gelenler, Salamanca Üniversitesi'nde edindikleri entelektüel zenginliklerini kendileriyle birlikte getirmişlerdir. Gelen en ünlü entelektüellerden biri, bu şehirde doğmuş ve Üniversite'sinde Astroloji ve Matematik (Cennetin Etkilerinin Antlaşması'nın yazarı) okuyan Yahudi İbrahim Zacut'tur. 1492'deki Katolik Kralların Elhamra Kararnamesi'nin kurbanı olmuştur. Art arda Portekiz'e ve Tunus'a göç etmiş ve nihayet Türkiye'ye gitmiştir. Son günlerini Osmanlı İmparatorluğu'nun herhangi bir yerinde geçirmiştir. Salamanca Üniversitesi, kovulma haksızlığı kısmen düzeltmeye çalıştı ve eğitim alanındaki modern Kütüphane'ye Salamanca'daki eski ve prestijli öğrencisi Abraham Zacut'un adını verdi.
Patio of the Schools University of Salamanca In the year 1424, the current city of Izmir, was annexed to the Ottoman Empire and became a port and host city of the Sephardic Jews, expelled first from Castile, after Portugal, in 1492, among others from various countries. Sultan Bayezid II, invited them to emigrate to his Empire, desirous to count on their knowledge, and those coming from Castile, took with them all the intellectual wealth, they had acquired at the University of Salamanca. One of the most famous intellectuals, who came, was the Jew Abraham Zacut, who was born in this city, and studied in his University Astrology and Mathematics (author of the Treaty of the influences of heaven), victim of the Decree of Expulsion of The Catholic Kings, of 1492, emigrated successively to Portugal and Tunisia, finally traveling to Turkey, ending his days, somewhere in the Ottoman Empire. The University of Salamanca, has tried to repair in part, the injustice of his Expulsion, giving his name to the modern Library of his Area of Education to his old and prestigious student from Salamanca, Abraham Zacut.
Türkiye: Ev sahibi ve hoşgörü ülkesi Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti'nin dağılmasından sonra, bir parçası olduğu Birinci Dünya Savaşı sonucunda Atatürk tarafından kurulmuştur. Sözü edilen Osmanlı Devleti, dört asır süren varlığı boyunca, Avrupa, Asya ve Afrika'nın çok sayıda köy ve bölgesini kuşatmaktaydı ve böylesine büyük bir genişleme elde etmesi, fethedilen köylerin dinleri ve geleneklerine büyük bir hoşgörü göstererek halka sahip olmasıyla sağlanmıştır. Bu nedenle Sefarad Yahudileri'nin Diyasporası, bunun son hedeflerinden biri olarak, Osmanlı İmparatorluğu'nu, Yahudi entelektüelliğinin merkez üssü haline geldiği noktaya kadar seçmiştir. Samuel Ben Abraham Zacut, kovulan entelektüellerden biriydi. Salamanca Üniversitesi'nde Astronomi okudu ve "Cennetin Etkisi Antlaşması"nı yazdı. Kovulduktan sonra, Portekiz'e, daha sonra da Tunus'a gitti ve Türkiye'de yaşamı sona erdi. Bugün, adı geçen Üniversite'nin Kütüphanesi onun adını almıştır. Sadece kendisi değil, pek çok Sefarad Yahudi, doktor ve Kültür insanı günümüzdeki Türkiye'de çok hoş karşılanmış ve özellikle İzmir'de çok büyük bir koloni kurmuşlardır. Bugün Türk halkı, yukarıda belirtilen bu özelliği, bütün halkın gelenek ve göreneklerini hoşgörerek sürdürmektedir. Türkiye dünyaya açık bir ülkedir ve bunu İstanbul şehrinin olağanüstü Tarihsel Sanatsal Mirası olan “asıl yerinde” çizerek ispatladık. Nüfusun giyiminde veya çok sayıda camilerde ezan okunmasıyla caddelerin, dükkanların ve İslam'ın canlılığını gördük. Bunu çevreleyen köylerin çoğunluğu ile modernliği ve nüfusunun aşırı yakınlığı ile harmanlanmıştır.
İlk başta Bizans ve daha sonra Konstantinopolis olarak adlandırılan İstanbul şehri, mevcut Türkiye'nin tarihi, kültürel ve ekonomik merkezidir. Zengin bir geçmişe sahip olan Haliç'in iki yakası boyunca uzanan eski şehir, sayısız Anıtlara sahiptir. Yüzyıllar boyunca inşa edilmiştir ve UNESCO için 1985 yılında Kültürel Miras olarak adaylık yapan Camiler, Kiliseler, Sinagoglar, Saraylar, vs. vardır. Yerebatan Sarnıcı, 6. yüzyılda, antik Konstantinopolis'in su deposu olarak, Jüstinyen zamanında yapılmıştır. Bir su kemeri ile Belgrad ormanlarından suyla doldurulmuştur. Çoğu diğer anıtlardan gelen, 70,140 metre büyüklüğündedir ve 9 metre yüksekliğinde 336 sütuna sahiptir. Santa Sophia veya Ayasofya, İstanbul şehrinin sembolüdür ve altıncı yüzyılın ortalarında, İmparator Konstantin'in emri üzerine inşa edilmiş ve Bizans Sanatı'nın en önemli eseri olan, kentin en sembolik anıtı olmuştur. 1453 yılında, Osmanlı'nın Konstantinopolis'i fethetmesinden sonra, bir camiye dönüştürülmüş, dört minare eklenmiş ve günümüzde, hayran kalacağınız güzel Bizans mozaikleri müzeye verilmiştir. Boyutları devasadır. 70,74 metredir ve iç kısmında dağınık bir aydınlatmaya sahiptir. Cenevizliler tarafından 1348 yılında, İsa Kulesi adıyla inşa edilen Galata Kulesi, şehrin Avrupa bölgesi üzerinde eski bir ahşap yapı üzerine kuruludur. Sadece 61 metre yüksekliğe sahip olmasına rağmen, yüksekliği ve duvarlarının kalınlığına benzer yükseklikle azalan 16.5 metre tabanı nedeniyle, etkileyici bir görünüm sunmaktadır.
Günümüzde Sultanahmet Camii, İstanbul'daki en önemli camidir. 17 yüzyılın başında Sultan I. Ahmet tarafından yaptırılmıştır. Ayasofya'dan daha küçük boyutlara ve 43 metre çapında bir merkezi kubbeye sahiptir ve 43 metre yüksekliğindedir. Altı minaresi vardır ve adı yukarıda bahsedilen kubbeyi süsleyen mavi çinilerden kaynaklanmaktadır. 200'den fazla vitray pencere ile mükemmel bir şekilde aydınlatılmıştır. İmparatorluk döneminde inşa edilmiştir. Sultanlar geniş Osmanlı imparatorluğu'na hükmettiğinde, Topkapı Sarayı kendileri tarafından, Sultan Abdülmecid'in ikametgahını, belirgin bir şekilde batı tarzına sahip olan Dolmabahçe Sarayı'na taşıdığı, 19. yüzyılın ortalarına kadar kullanılmıştır. Farklı çevrelere sahip, aralarında erişim bağlantısı olan ve erişimi ziyaretçilerin sahip olduğu kategoriye göre giderek kısıtlanan, dört bahçe avlusundan oluşur. 19. yüzyılın sonunda kurulan İstanbul Arkeoloji Müzesi, Topkapı Sarayı'na bağlı pek ilgisi olmayan bazı binaları kapsamaktadır. Bununla birlikte, seramik ve mücevherlere adanmış sayvan, içeriği için değil de, kıtası için göze çarpmaktadır, çünkü 1472'de Fatih Sultan Mehmet tarafından inşa edilen ve mimari açıdan çok ilgi çeken bir yapıdır. Dolmabahçe Sarayı, 1856-1924 yılları arasında Topkapı Sarayı'nın yerini, padişahın ikametgahı olarak değiştirmiştir. Demin bahsedilen ve batı tarzında olduğu iddia edilen saray, geleneksel Osmanlı tarzından doğal olarak etkilenmesine rağmen Barok, Rokoko veya Neoklasik gibi farklı stilleri bir araya getirmektedir. Devasa boyutları ile Türkiye'nin en geniş yüzey alanına sahip en büyük binasıdır.
İzmir: Homeros'un atanı Şu anki İzmir şehrinin bulunduğu bölge, 8500 yıl boyunca yaşamış ve aynı yer değiştirme ve yerleşim boyunca uğraşlar vermiştir. Helenistik dönemde Başkent, altın çağını yaşamıştır. Herodoto'ya atfedilen eski bir metin olan Homeros'un yaşamı hakkında çok az şey bilmemize rağmen, kendisinin Ege Denizi'nin Türk sahilinde İzmir'de doğduğunu anlatmıştır. Bergama ve Efes arasında, kuzeyinde Truva ve güneyinde Miletos olan, Pausanias ile birlikte bulunduğu coğrafi bir yay oluşturmaktadır.
Büyük İskender generali tarafından kurulan Efes şehri, Roma Asya Devleti'nin başkenti ve en önemlisi, bölgedeki büyük liman faaliyetine sahip ve aynı zamanda Klasik Dünya'nın yedi harikasından biri olan Artemis Tapınağı'nın merkezi olmuştur. Asya Konsolosu Julius Águila tarafından inşa edilen, antiklik önemi açısından üçüncü olan, Celsus Kütüphanesi'ni süsleyen binanın ön cephesindeki kadın figürleri Bilgelik, Karakter, Yargı Gücü ve Tecrübe'yi temsil etmektedir. İzmir'in kuzeyinde yer alan Bergama, M.Ö. 3. ve 2. yüzyıllar arasında antik çağda Bergama Krallığı'nın başkenti olmuş ve büyük bir kültürel, ticari ve tarihi merkez olmuştur. Antik kentin kalıntıları 19. yüzyılın sonunda keşfedilmiş ve Zeus'un ünlü mihrabı Berlin'e taşınmıştır. İskenderiye'den ve parşömen kullanımının başladığı kentten sonra, Mısır papirüsünün mutlu bir şekilde yerini alan ikinci antik Kütüphanenin merkezi olmuştur.
Milet Pazar Yeri Kapısı, Hadrian döneminde, ikinci yüzyılda inşa edilmiş ve iki katlı bir yapı ve üç erişim kapısına sahip olmuştur. İlkel zamanda, şehrin güneyinde bulunan, agora yani pazar yerinin veya pazarın girişi olmuştur. Tarihin ilk Gümrüğü olarak kabul edilir. Justinian tarafından, duvarlara dahil edilmiş ve şehre bağışlanmıştır. Milenyumun sonunda bir depremle yıkılmıştır. Şu anki İzmir kentinin amblemi olan İzmir'in Saat Kulesi, bir asırdan beri II. Sultan Abdülhamit'in 25. yıldönümü vesilesiyle, İmparator William II'nin bir hediyesi olarak 1901'de İtalyan kökenli mimar Raimond Charles Pére tarafından yapılmıştır. Şehrin nevraljik merkezi olan Konak Meydanı'nda bulunur. Köşelerinde bulunan dört çeşme, Anıt'a son bir çeşme görünümü sağlamaktadır.
Turkey: Host and tolerance country The Republic of Turkey, was founded by Atatürk, after the dissolution of the Ottoman Empire, as a result of the First World War, of which it had been a part. The aforementioned Ottoman Empire, during its four centuries of existence, encompassed a great number of villages and territories of Europe, Asia and Africa, and if it achieved such a great expansion, it was to possess its people, a great tolerance, with the religions and traditions of the conquered villages. This was the reason why the Diaspora of the Sephardic Jewish people chose the Ottoman Empire, as one of the final destinies of it, to the point that it became the epicenter of the Jewish intellectuality. Samuel Ben Abraham Zacut, was one of these expelled intellectuals, studied at the University of Salamanca, Astronomy, and wrote the "Treaty of the influence of heaven."After the expulsion, he went to Portugal, later to Tunisia, and ended his life in Turkey, today the Library of the aforementioned University, has his name. Not only was him, many Sephardic Jews, doctors and people of Culture were very welcome in the current Turkey, and specifically in Smyrna, they founded a very large colony. Today, the Turkish people keep this characteristic mentioned above, of tolerance with the customs and religions of all peoples. Turkey is a country open to the world and we have proven it by drawing i"n situ", the extraordinary Historical Artistic Heritage of the city of Istanbul, we have seen the vitality of its streets and shops and Islam, often visible in the clothing of the population or in the calls to prayer from its numerous mosques, it's mixed with the modernity and the extreme cordiality of its population towards the great amount of villages that visit it. The city of Istanbul, initially called Byzantium, and later Constantinople, is the historical, cultural and economic center of the current Turkey. The old city, stretches along the two shores of the called Golden Horn, with a very rich past, has innumerable Monuments: Mosques, Churches, Synagogues, Palaces, etc, which have been built over the centuries, and which they made the nomination for the UNESCO, as Cultural Heritage of Humanity in the year, 1985. The Basilica Cistern was built in the times of Justinian, in the sixth century, as a water reservoir of ancient Constantinople. Through an aqueduct, it was filled with water from the forests of Belgrano. It has a size of 70,140 meters, and 336 columns of 9 meters in height, most coming from other Monuments. Santa Sophia or Hayasophya is the symbol of the city of Istanbul, and the most emblematic monument of the city, a prime work of Byzantine Art, was built under the mandate of the Emperor Constantine in the middle of the sixth century. In 1453, after the Ottoman conquest of Constantinople, it was transformed into a Mosque, adding to it, four minarets, today it is dedicated to the Museum, where you can admire beautiful, Byzantine mosaics. Its dimensions are huge, 70.74 meters, having in its interior, a diffuse lighting. The Galata Tower, built by the Genoese, in 1348, with the name of Tower of Christ, on an old wooden structure, presides over the European zone of the city. Although it only has a height of 61 meters, it presents an imposing aspect, due to its elevated situation and its base of 16.5 meters, which decreases with height similar to the thickness of its walls.
Currently the Blue Mosque is the most important in the city of Istanbul, was built by Sultan Ahmed I, at the beginning of the seventeenth century. Of smaller dimensions of Hagia Sophia, owns a central cupola of 43 meters of diameter and a height of 43 meters. It has six minarets and its name is due to the blue tiles that adorn the aforementioned dome. It is perfectly illuminated through its more than 200 stained glass windows. Built during the imperial era, when the sultans ruled the extensive Ottoman Empire, the Topkapı Palace was used by them, until the mid-nineteenth century, when Sultan Abdulmecid moved his residence to the Dolmabahçe Palace, markedly western style. It consists of four patios, with different atmospheres, communicated between them, with access, increasingly restricted, according to the category that, in their day, the visitors possessed. Founded at the end of the 19th century, the Istanbul Archaeological Museum occupies some buildings attached to the Topkapı Palace, which do not have much interest. However, the pavilion dedicated to ceramics and jewelery stands out, but not so much for its content, but for its continent, since it is a very interesting building from the architectural point of view, built by Sultan Mehmed the Conqueror in 1472. The Dolmabahçe Palace replaced the Topkapı Palace, as the residence of the sultan between 1856 and 1924. The aforementioned palace that pretended to be of western style, mixes different styles, such as Baroque, Rococo, or Neoclassical, although naturally very influenced by the traditional Ottoman style.
Smyrna: Homeland of Homer The zone where the present city of Izmir is based, was inhabited for 8500 years, having suffered along the same several transfers and settlements. The Metropolis, lived its golden age during the hellenistic period and although we know very little about the life of Homer, an old text attributed to Herodotus, account that this one was born in Smyrna, in which today it is the Turkish coast of the Aegean Sea, between Pergamum and Ephesus, along with Troy to the North, and Mileto to the South, form a geographical arc where it, together with Pausanias, locate. The city of Ephesus, founded by a general of Alexander the Great, became the capital of the State of Roman Asia, and the most important in the area, with a great port activity, was the seat of the Temple of Artemis, one of the seven wonders of the Classic World. It has reached us, the Library of Celsus, third in importance of antiquity, built by the Consul of Asia, Julius Águila, the female figures of its facade, represent, Wisdom, Character, Judicial Power and Experience, virtues that adorned the same. Pergamon, located in the north of Izmir, in antiquity became capital of the Kingdom of Pergamum, between the 3rd and 2nd centuries BC, being a great cultural, commercial and historical center. The ruins of the ancient city were discovered at the end of the 19th century, and the famous Altar of Zeus was moved to Berlin. It was the seat of the second Library of antiquity, after that of Alexandria and the city where the use of parchment started, which happily replaced the Egyptian papyrus.
The Market Gate of Miletus, was built in the second century, in the time of Hadrian, with a two storey structure and three access doors. Primitively, it was the entrance of the agora or market, located in the south of the city, it is considered as the first Customs of History, incorporated by Justinian to the walls, with which it endowed the city, collapsed by an earthquake at the end of the millennium. Emblem of the current city of Izmir, the Clock Tower of Izmir, for a century, was built by the architect of Italian origin, Raimond Charles Pére, in 1901, on the occasion of the 25th anniversary of Sultan Abdulhamit II, as a gift of Emperor William II. It is located in the Plaza of Konak, the neuralgic center of the city. The four fountains located in its corners, provide the Monument with a final aspect of Fountain.
LAMINA 1
Estambul İstanbul
Hayasophya Santa Sophia
Cisterna Basílica Yerebatan Sarnıcı
Museo Arqueológico de Estambul İstanbul Arkeoloji Müzesi
Palacio Dolmabahce Dolmabahçe Sarayı
Biblioteca de Celso - Éfeso Celsus Kütüphanesi'ni - Efes
Torre Galata Galata Kulesi
Mezquita Azul Günümüzde Sultanahmet Camii
Altar de Zeus - Pérgamo Zeus'un ünlü - Bergama
Palacio Topkapy Topkapı Sarayı
Puerta del Mercado de Mileto Milet Pazar Yeri Kapısı
Improving the mari me customs surveillance capacity and opera onal procedures of Ministry of Customs and Trade-DG Customs Enforcement This project is co-funded by the European Union and the Republic of Turkey
This is a twinning partnership between Spain, France and TurKey
Torre del Reloj - Izmir İzmir'in Saat Kulesi