Stelling: Symboolberichtgeving

Symboolberichtgeving

Door: Arnold Jorissen

De afgelopen jaren lijkt het wel of er in de pers een systematische campagne gevoerd wordt om cannabis en coffeeshops te demoniseren. Bekend is het voorbeeld van politieman Max Daniel, die als leider van de Taskforce Georganiseerde Hennepteelt op televisie en in de krant alle ruimte kreeg om fabeltjes te vertellen over de enorme omvang van de Nederlandse teelt, export en de gevaren van de veel sterkere wiet van tegenwoordig.

Bij de uitreiking van de Cannabis Culture Awards en de opening van het nieuwe hasjmuseum in Amsterdam bleek opnieuw dat de media niet geïnteresseerd zijn om op een positieve manier over cannabis te berichten. De pers schitterde er massaal door afwezigheid. Ben Dronkers, initiator van de Cannabis Culture Awards, schreef daarover een open brief (zie pagina 38) onder de titel ‘Mogen jullie het niet, of kunnen jullie het niet?

Tijd voor de stelling:

Media en drugsjagers: vier handen op een buik.

Willie, uitvaartspecialist

Bij de jaarlijkse uitreiking van de Duivenmelkers Cultuurprijs was alleen vakblad Roekoe-Roekoe present. Is het geen schande?

Gust de Wit, verslavingstherapeut, www.verslaafd.nl

Moderne journalisten doen haast zelf geen onderzoek meer. Ze gebruiken als bron alleen wat ze lezen in andere media, en doen niet aan weerwoord of dubbelcheck. Alles moet snel en goedkoop. Nieuws is al gauw verouderd. De krant wordt na een dag gebruikt om vis in te verpakken. Drugsbeleid is voor veel mensen ingewikkelde materie, er komt veel emotie en demagogie bij kijken. De hardste schreeuwers en mensen met mediainvloed zoals zittende politici krijgen de meeste aandacht. Niet bevorderlijk voor genuanceerde en afgewogen beleidsbeslissingen, met als gevolg de huidige criminalisering van softdrugs. Ooit zal men ontdekken dat dit een ontzettend dom, kortzichtig en geldverslindend beleid is geweest. Alleen liggen de verantwoordelijken dan al op het kerkhof.

Peter Lunk, CoffeeShopNieuws.nl

If you can’t beat the media, become the media!

Kid de Winter, squasher

Symboolberichtgeving! De politiek denkt te scoren met zinloze, contraproductieve maatregelen en de media lopen er als een kip zonder kop achteraan. Zoals de politiek denkt stemmen te trekken, zo proberen de media nieuws te verkopen. Hapklare stukjes die iedereen begrijpt. Iedereen schrijft elkaar na. De complexe problematiek in kaart proberen te brengen of de zaak eens vanuit een ander licht bezien is er niet bij.

Tien Königs, advertentieverkoopster

De media lijken in handen van de babyboomers, zij voelden zich de bevoorrechte generatie om te experimenteren. De babyboomers zijn een stel gesettelde schijnheiligen die niets meer waarmaken van hun idealen. Integendeel, slechts eigen belangen doen er nog toe. Verantwoordelijkheid ontlopen en groepen uitspelen is hun enige antwoord. Allochtonen versus autochtonen, rijk tegen arm, huizenbezitters tegen huurders, rokers tegen niet-rokers en natuurlijk druggebruikers tegen niet-gebruikers. Allemaal volksverlakkerij, zodat wij afgeleid worden en niet in de gaten hebben wat er werkelijk aan de hand is. We worden gewoon beziggehouden...

Timon Blijveld, boekhandelaar

Geen samenzwering, wel natuurlijke bondgenoten. Goed nieuws is geen nieuws. Wij willen met zijn allen vooral zien dat er anderen zijn die het nog slechter hebben dan wij. Oorlog en ellende! De media bedienen ons op onze wenken. Drugsbestrijders vormen een onuitputtelijke bron van paniekzaaierij die goed verkoopt. En door de angst voor drugs aan te wakkeren, weten de drugsbestrijders zich tot in de eeuwigheid verzekerd van royale budgetten, snelle auto’s, helikopters en uniformen met glimmende knopen.