HIGH GADGETS

voLLe MAANTERRaRIUm

Kun jij niet meer wachten tot je die benauwde hitte van de zomer weer kunt voelen? Lekker de zon op je huid, wegzwetend in je tuin? Kleine cactussen en vetplantjes zijn ook dol op die verzengende hitte. Boots de hete woestijn na met dit maan terrarium van Bitten. Deze glazen mini-kas, in de vorm van een volle maan (compleet met kraters), bestaat uit twee delen. Je tilt eenvoudig de bovenkant op om er een plantje in te zetten en het druppelsgewijs water te geven. Zet dit terrarium echter niet in de volle zon, want het glas werkt versterkend. Diameter van dit gadget: 14 centimeter. Prijs: € 30. www.ditverzinjeniet.nl/bitten-maan-terrarium

1

SuRvIvoR ARMBAND

mET 9 FUNcTIES

Ziehier: Een stoere armband met maar liefst 9 levensreddende functies. De armband is gemaakt van 550 paracord, parachutekoord, dat bestaat uit een kern van draden in een geweven mantel. Het kan maar liefst 250 kilo tillen. Je kunt de armband eenvoudig om je pols klikken. Aan de bovenkant van de kliksluiting bevindt zich een thermometer en een waterdicht kompas. Naast het kompas zit een fluitje voor als je in nood bent. Aan de binnenkant van de armband zit een metalen strip met meerdere doeleinden. Je kunt er vuur mee maken en mee snijden. Daarnaast zijn de hoeken voorzien van 4 schroevendraaierpunten. Aan de zijkant zit een inkeping om touw mee uit de knoop te halen. Afmetingen: 20 bij 5 bij 6 centimeter. De armband is verkrijgbaar in legergroen, inktzwart of oranjezwart. Prijs: € 16. www.gadgetbay.nl/Survivor-armband-9Functies-Leger-Groen-Kamperen-Rescue

RegeNBoog BUITENSpoT

Je hoeft ’s avonds niet meer een trendy outdoorfestival te bezoeken om fraai uitgelichte bomen en beplanting te zien. Tegenwoordig heeft philips onder het Hue-merk niet alleen smart binnenlampen, maar ook een keur aan buitenverlichting. Waaronder de Lily XL-tuinspot. Ook deze lamp is met de app te bedienbaar. De gebruiker tovert zo miljoenen regenboogkleuren tevoorschijn waarmee de lamp je bomen en geestverruimende planten spectaculair uitlicht. In allerlei sterktes. Hue heeft overigens ook goedkope buitenspots, maar die hebben minder sterkere lampen. Voor wit licht voldoen ze prima, maar ga je liever voor kleur, dan ben je met de XL-versies beter af. Deze hebben ook een bewegingssensor, waardoor ze automatisch aangaan. Goedkoop is het Hue-assortiment niet, zeker in vergelijking met de meuk van de Action, die zich ook op deze markt richt. Maar daar kun je het God spelen met licht via je mobieltje op je buik schrijven. Daar is goedkoop duurkoop… Prijs: € 140 per spot. www.philips-hue.com/nl-nl/p/hue-white-andcolor-ambiance-lily-xl-tuinspot/1746230p7

Gadgets 5

4

vIS HeRKeNNeN…

mET jE SmaRTphoNE!

De blowende medemens is steeds vaker ook (karper)visser. Een gelukkige hengelaar zeg maar. Maar wat zit er nou aan je haak? Sportvisserij Nederland heeft een reuzehandige nieuwe optie aan zijn app toegevoegd: het automatisch herkennen van de gevangen vis. Deze vissenscanner herkent volgens de bond ‘met minimaal 95 procent zekerheid’ alle 74 Nederlandse zoetwatervissen. Om het algoritme van de app te trainen, verzamelde Sportvisserij Nederland meer dan 35 duizend foto’s van zoetwatervissen. Met iedere foto van een vis krijgt de eigenaar niet alleen een antwoord op de vraag wat voor vis het is, maar wordt het algoritme ook verder getraind. Gratis App voor Android en iOS. www.sportvisserijnederland.nl/vis-water/vissoorten/ vissenscanner/

PAASeILAND

moaIolIElamp

Op Paaseiland, een Polynesisch eiland in de Grote Oceaan (net zo groot als Texel), ver uit de Chileense kust, bevinden zich enorme grote beelden: zogenaamde Moai. Deze Moai zijn gehouwen uit vulkanisch gesteente en stammen waarschijnlijk uit de elfde eeuw. Eind 2020 blaas jij met deze, 1 kilo zware Moai Paaseiland olielamp nieuw leven in dit stokoude beeld van Rapa Nui. Vul hem met paraffineolie en steek de lont aan boven het karakteristieke en realistisch nagemaakte Moai hoofd. En breng op een stijlvolle manier sfeer in je huis of (winter)tuin. Met aluminium dop om de lont te beschermen. 31 centimeter hoog, 12 centimeter breed en diep. Prijs: € 20. www.megagadgets.nl/ moai-paaseiland-olielamp.html

gRootSgeLuID,

KlEINooRTjE

Geen muzikant doet ‘t tegenwoordig nog zonder. Zonder een in-ear monitor, waardoor-ie niet meer zo’n

ronkende speaker voor de voeten nodig heeft 6om zichzelf te horen spelen. Een verademing voor het toch al zo getergde artiestengehoor. Al bleef het zelfs met de beste uitvoering toch een beetje behelpen. Sennheiser komt nu met de oplossing: de IE 40 Pro. Waarmee de in-ear volledig opnieuw is uitgevonden. Het is een accuraat staaltje microtechniek geworden, ideaal voor muzikanten, muziekliefhebbers en dj’s met hoge eisen. Het past zich automatisch aan op elk oor. Zelfs in extreem lawaaierige omgeving levert de IE 40 Pro een warm, krachtig en nauwkeurig geluid. Groots zeg maar, vanuit een piepklein oortje. Ook fysiek kan dit gadget tegen een stootje. Of je er nu mee aan het headbangen, fitnessen, hardlopen of dj-en bent. Prijs: € 99. https://nl-nl.sennheiser.com/ie40pro

Congogras in Antwerpen

In de sixties kon je in Antwerpen gemakkelijker aan wiet komen dan in Amsterdam. Congogras noemden ze dat toen nog, omdat de cannabis meestal afkomstig was van wat tot 1960 een Belgische kolonie was. Met de Congoboten kwamen de planten naar België, om van in de Antwerpse haven probleemloos hun weg te vinden naar de consumenten. Van een war on drugs was nog lang geen sprake en de meeste dokken waren nog gewoon toegankelijk.

Ik heb in de jaren negentig gepraat met een man die het allemaal van dichtbij had meegemaakt. Mike Zinzen was 63 en rookte toen, in 1996, sinds een kleine veertig jaar bijna dagelijks cannabis. Toch een beetje een rolmodel dus. Mike leerde cannabis kennen via de Amerikaanse jazzmuzikanten die almaar vaker in onze contreien kwamen optreden, en die hij als jonge saxofonist maar al te graag opzocht. Hij heeft zelfs nog samengespeeld met de grote Ornette Coleman, een van de grondleggers van de free jazz.

Jazz

Ergens in België zal in de eerste helft van de twintigste eeuw allicht ooit iemand al een reefer hebben opgestoken, of een stuk hasjcake gegeten. Maar pas midden jaren vijftig begon de consumptie van cannabis zich hier stilaan te verspreiden, met name in de jazzcafés die toen her en der de deuren openden. De naar Antwerpse normen ‘legendarische’ Gard Sivik aan de gezellige Stadswaag stond eerst bekend als een ontmoetingsplaats voor avantgardistische kunstenaars. paul Snoeck, Hugues C. pernath, Hugo Raes, Gust Gils en andere auteurs noemden er zelfs hun literaire tijdschrift naar, gard sivik (met kleine letters). Tot een jonge saxofonist in het café bleef hangen nadat hij had opgetreden op de Stadswaag.

Mike’s Opium Keet

Mike nam de Gard Sivik in 1958 over en maakte er een echt jazzcafé van, hét jazzcafé van Antwerpen. Zijn barkeeper was Ferre Grignard, de folkzanger die enkele jaren later een wereldhit zou scoren met Ring ring. Later opende Mike Zinzen in de nabijgelegen Venusstraat de Hom Club en op het Vleminkxveld de Sibemol, telkens zonder veel succes. Zijn bekendste etablissement was De Mok in de Wolstraat. De Antwerpse politie dacht dat de naam een afkorting was van Mike’s Opium Keet, want de muzikant-cafébaas stond intussen bekend als een druggebruiker. Geen ‘sociale gebruiker van cannabis’ zoals Wikipedia vandaag meldt, al was het maar omdat het woord cannabis begin jaren zestig nog geen ingang had gevonden in ons land,

laat staan het idee van ‘sociale’ consumptie (wat op zich dan weer een hol begrip is). ‘Drugs’, dat kon toen alleen maar opium zijn, niet toevallig verboden door een opiumwet. Mike Zinzen is in zijn leven tientallen keren opgepakt en heeft enkele maanden doorgebracht in de gevangenis. Noem hem gerust de eerste cannastrijder in ons land.

Armand: ‘Als ik morgen meer kan blowen dan vandaag, dan doe ik dat. Jammer dat ik er meestal de tijd niet voor heb.’ Heilige Hasjiesj

Lucifersdoosjes

‘Ik had heel vlug gemerkt dat blowen mij beter deed spelen,’ vertelde Mike mij. ‘Een dikke joint, en ik ging een gang! Drinken heeft me nooit geïnteresseerd, dus hier bood zich een prachtig alternatief aan. Dat Congogras was ook het beste wat ik ooit gerookt heb in mijn leven. Die kwaliteit vind je vandaag niet meer. De zogenoemde nederwiet moet ik niet. Daar word je suf en passief van terwijl ik juist fris en actief wil blijven. Met het Congogras lukte mij dat altijd prima. Later ook met gras uit Colombia of Thailand.’ Volgens Mike was Congogras in die tijd ‘in overvloed’ verkrijgbaar, niet alleen in en rond zijn cafés maar ook in andere jazz- en artiestenkroegen als de paddock, De Groene Michel en de Zaziko Bar van Jef ‘De Mep’ Hermans en zijn moeder. De Mep was een bekende figuur in de Antwerpse muziek- en uitgangswereld, als cafébaas maar ook als tekstschrijver van Ferre Grignard én als wietverkoper. Hij verpakte zijn materiaal in luciferdoosjes en bracht die onder meer aan de man in De Muze, het roemruchte muziekcafé aan de Melkmarkt en thuisbasis (zeg maar woonplaats) van Grignard. Geopend in 1964 en enkele jaren later een begrip in binnen- en buitenland, toch in de artistieke kringen die ertoe deden.

Een graag geziene gast in De Muze was Herman Van Loenhout a.k.a. Armand, zanger, archetypische hippie en net als Mike Zinzen een man die heel zijn leven dagelijks hasj en cannabis heeft geconsumeerd. Hij liep midden jaren zestig al rond met een button ‘Legalize pot’ en zong zonder complexen de lof van cannabis, ook al zou hij dat soort nummers pas

Armand: ‘Als blower ben je een tweederangsburger, omdat je niet in het systeem past.’

jaren later kunnen uitbrengen. Om maar een paar titels te noemen: Met de vlam in de pijp (met m’n 30 kilo hasjiesj), een persiflage op de truckers-hit van Henk Wijngaard, Hasjiesj, man, Het is zo fijn om heerlijk stoned te zijn, Heilige Hasjiesj (‘Jij bent mijn redder/Zo cool onder mijn schedeldak’). Geen van die liedjes reikt nog maar tot aan de enkels van Armands pièce de résistance Ben ik te min?, en ze staan niet op Spotify. Maar als medeconsument zal ik de titels altijd blijven koesteren.

De Ranch

Het was midden sixties nog vrijheid, blijheid in Antwerpen maar daar kwam tegen het einde van het decennium verandering in. In de Bondsrepubliek Duitsland had men het nieuwe fenomeen al in kaart gebracht. Daar was de consumptie van illegale drugs bij jongeren sinds 1963 vertienvoudigd. De massale aanwezigheid van Amerikaanse troepen in het land zou daaraan niet vreemd geweest zijn. Hun post en andere zendingen werden niet gecontroleerd. Het was voor de West-Duitse regering een signaal om de strijd tegen illegaal druggebruik op te voeren. Ook in Antwerpen stonden steeds vaker mensen terecht voor drugsdelicten. Een geruchtmakende zaak in 1968 was de razzia in café-restaurant De Ranch aan de Kaasrui, vlak bij de Grote Markt. De uitbater was een Turk en die verkocht onder de toonbank hasj en (toch!) opium. Veel Nederlanders zakten af naar Antwerpen om hier hun voorraadje in te slaan, zoals ook Armand al wist. Het was trouwens een ‘stelletje marihuanarokers’ (aldus Gazet van Antwerpen) in Rotterdam die de politie op het spoor zetten van het handeltje. Je kon in De Ranch ook rustig een jointje (‘marihuanasigaret’) roken, zoals dat in Nederland nog nergens werd gedoogd. De rechter wees op de ‘noodlottige gevolgen van verslaafdheid aan verdovende middelen’ en Bijzondere Opsporingsbrigade

De BOB (Bijzondere Opsporingsbrigade) mengde zich die zomer voor de eerste keer onder het festivalpubliek om het gebruik van ‘verdovende middelen’ te bestraffen en te ontmoedigen. Ook Jazz Bilzen, de moeder van alle Belgische festivals, ontsnapte in 68 niet aan drugcontroles, of wat daarvoor moest doorgaan. Geen drugshonden aan de ingang of minnelijke schikkingen op het terrein maar een handvol BOB’ers, opvallend in hun poging om onopvallend te blijven. Het verhinderde Armand niet om in zijn open, witte Cadillac een paar honderd gram hasj mee te brengen, en die backstage vrolijk uit te delen. ‘Als je blowt, kan je niet zoveel drinken,’ zei Armand. ‘En als je stoned bent, besef je dat status en carrière onbelangrijk zijn in het leven. Daarom ben je als blower ook nog altijd een tweederangsburger, omdat je niet in dat systeem past. De wietwet moet goedgekeurd worden door probleemdrinkers, dát is het probleem. Hoewel ik niet vind dat je blowen algemeen toegankelijk moet maken, geen hasj gaan

verkopen in de supermarkten of zo. Sommige mensen worden er bang van, anderen zijn de hele avond van de wereld. Die mensen moeten iets anders doen. Maar als ik morgen meer kan blowen dan vandaag, dan doe ik dat. Jammer dat ik er meestal de tijd niet voor heb.’

Bij Uitgeverij Houtekiet verscheen onlangs Cannabis van Karel Michiels. Een van de hoofdstukken uit het 225 pagina’s tellende boek plaatsen we hier.

Spelen als een engel met de ArpaBong

Je moet er maar op komen; een harp die je ook als bong kunt gebruiken. De kunstenaar VeryNice’N’Sleazy bedacht samen met de Georgia Studio uit New York dit geniale ontwerp: de ArpaBong. Het recreatieve designstuk werd speciaal voor de internationale 4/20 dag ontworpen en is te bewonderen in de Slam Jam winkel in Milaan.

De ArpaBong is een ‘symbiotisch multifunctioneel object’ dat een harp en een bong combineert en de harmonie tussen marihuana en melodieën viert. Verder zeggen de makers er over: ‘Het is een speeltje voor de geest, een instrument voor geluidsoverdracht met speciale akoestische en materiaaleigenschappen. Door zijn hybride karakter kan het optreden als een intermediair tussen de wereld van alternatieve botanische en muzikale experimenten. Met zijn symboliekvrije benadering identificeert de ArpaBong cultivatie- en consumptiepraktijken als een vorm van uitbreiding-liberalisering van menselijke en creatieve behoeften. Het is bedoeld als een recreatief designstuk, maar is ook bedoeld om een gesprek op gang te brengen over de voordelen van cannabisgebruik. Het is het ultieme instrument: met de ArpaBong kun je spelen als een engel en dichter naar God vliegen. De Arpabong video (op YouTube te bekijken) toont het object zelf ondergedompeld in zijn onderwerpen. De rotsen, de organische elementen, het muziekinstrument, de materiële frequenties, het ritme, het heeft tot doel de mentale toestanden na te bootsen die je bereikt als je de ArpaBong bespeelt.’ We zouden het zelf niet beter kunnen zeggen.