Περιοδικό Αναπτήρας #6

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ | ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ | ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ | JUST DO IT | ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ | Ο ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ | ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ | ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ; | BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU ARE DEAD | RUN FORREST RUN | RAPPORTO | 10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ | ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΔΙΑ | ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ | ΜΑY.DΑΥ | GRANICUS

Ευχαριστούμε, ρε!

2| ι.δ.

Ηopkins (blog) "Βρε πώς άλλαξε έτσι ο αναπτήρας;". Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν είδα το περιοδικό πριν λίγες ώρες. Δεν είχα ιδέα ότι είχατε αρχίσει πάλι να βγάζετε το περιοδικό. Όποτε βρισκόμουν μπροστά σε free press περιοδικά, έριχνα καμιά ματιά μπας και δω αυτό το από παλιά γνωστό μου όνομα, αλλά δεν είχε τύχει. Απόψε έτυχε. Προφανώς από το hopkins δεν μπορείτε να καταλάβετε ποιος

είμαι. Για να μην ψάχνεστε στα blog μου για να με καταλάβετε, θα σας δώσω εδώ κάποια στοιχεία που μπορούν να σας βοηθήσουν (φυσικά δε μπορώ να πω το επίθετό μου). Γιώργος (κοινό όνομα), είμαι από την Πρέβεζα (δε νομίζω να γνωρίζατε πολλούς που να είναι από κει) και όταν γνωριζόμασταν, τα είχα με την Ζωγραφία (αυτό νομίζω θα βοηθήσει αρκετά). :) Πιστεύω πως έχετε αρκετά στοιχεία για να με θυμηθείτε. Πολλά χαιρε-

τίσματα σε Χριστίνα Αντωνίου, Χρήστο Αντωνίου, Γιώργο Κελίδη και Φωτεινή Ναλμπάντη! :) Χάρηκα που ξαναέπεσα πάνω σας! :D Jenny (blog) Πολύ ωραίο το νέο τεύχος!!! Πραγματικά αξιόλογο και βελτιωμένο από άποψη ύλης και θεμάτων... μπράβο. Μόνο που θα ήθελα να μην επαναληφθεί ξανά η καθυστέρηση κυκλοφορίας (...) Στερείτε το φανατικό φιλοαναπτηρικό κοινό

σας από το περιοδικό που περιμένει κάθε μήνα!!!

Ciao Οδυσσέας (mail) Χαιρετώ την προσπάθειά σας για αντικειμενική ενημέρωση σε μεγάλο θεματικό πλάτος κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία ειδικά για μια έκδοση που προέρχεται από τη Θεσσαλονίκη πόσο μάλλον από τις "παρεξηγημένες" Δυτικές Συνοικίες.

Μηνιαία έκ­δο­ση της Λα.Μό.Σ.Α (Λαϊκή Μορφωτική Στέγη Αμπελοκήπων)

αναπτήρας

Μάιος 2008•Τεύ­xος 6• Περίοδος Β • Διανέμεται δωρεάν σε 5.000 τεύχη

www.myspace.com/anaptirasmag http://anaptirasmag.blogspot.com | anaptirasmag@gmail.com

ΣΥ­ΝΤΑ­ΚΤΕΣ: ΧΡΙ­ΣΤΙ­ΝΑ ΑΝΤΩ­ΝΙΟΥ, ΧΡHΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΣΟΦΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚHΣ, ΕΛΕΝΗ HΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΛΙΔHΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΔΙΚΟΥΔΗΣ, ΒΙΚΥ ΛΟΪΖΟΥ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛHΣ, ΑΚHΣ ΣΑΜΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ | ΦΩ­ΤΟ­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΗ ΕΠΙ­ΜΕ­ΛΕΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, ΤΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ | ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΥΛΗΣ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ | ΣΚΙΤΣΟ: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ | ΔΙΟΡ­ΘΩ­ΣΗ: ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ | ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚΗΣ | ΣΧΕ­ΔΙΑ­ΣΜΟΣ: ΧΡH­ΣΤΟΣ ΑΝΤΩ­ΝΙΟΥ | ΔΙΑΦHΜIΣΕΙΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ | ΓΡΑ­ ΦΕΙΑ: ΠΕ­ΡΑΝ 24-28, ΑΜΠΕ­ΛΟ­ΚH­ΠΟΙ | ΤΗΛ/FAX.: 2310.732662 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ . ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ . ΛΑ.ΜΟ.ΣΑ . ΔΗΜΑΡΧΕΊΟ . ΣΤΕΚΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ . Α&Β ΚΑΠΗ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ: . ΓΡΑΦΕΥΣ . ΙΑΝΟΣ . ΚΥΒΟΣ . ΠΑΠΥΡΟΣ . ΣΟΥΣΛΟΓΛΟΥ ΣΤΑ ΩΔΕΙΑ: . ΔΗΜΟΤΙΚΟ . ΘΕΡΜΑΙΚΟ . ΛΥΔΙΚΟ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ: . ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ . ΚΥΤΤΑΡΟ . ΜΠΌΖΑ . Ξ.Γ. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ . ΠΕΔΙΟ . ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ . WIN NET

ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ: . ΑΙΓΛΗ . ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ . ΑΝΘΟΔΕΣΜΙΟΙ . BODY SHOP . ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΟ . ΓΟΝΔΟΛΑ . COTTON BLUE . DE LA LOUKOUMA . GOODYS . IN SPOT . ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ . ΚΟΚΟΥΣ . MAD NET . ΜΑΝΑΣΙΔΗΣ . ΜΕLΤ . ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΝΑΚΑΣ . ΟΠΤΙΚΑ ΖΑΧΑΡΕΓΚΑΣ . ΟΠΤΙΚΑ ΣΙΔΕΡΙΔΗΣ . ΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ . ΟΠΤΙΚΑ ΟΠΤΟΡΑΜΑ . ΠΑΓΩΤΑ ΡΑLMA . ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ . SFOLATERIA . ΤΡΟΧΟΚΙΝΗΣΗ . PLAYLAND

. . . . . . . . . . . . .

VESTA VIDEO LAND VIDEO SEVEN FOTO EXPERTS FOTO ΣΑΒΒΑ ΦΩΤΟΤΥΠΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΤΟ-ΡΕ ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ YAMMIS ΠΙΝΟΚΙΟ CLEAN CENTER ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ

ΣΤΑ ΚΑΦΕ: . AK BAR . CREAM . CALDO . ΤΟ ΚΑΦΕ . BAR . LA VIE . ΠΕΠΟΝΙ . ΠΛΑΤΕΙΑ . SILK . ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ . SMALL . WHITE MOLINARI

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ: . ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ . ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ . ΦΩΤΟΓ. ΟΜΙΛΟΣ STEREOSIS . ΩΔΕΙΟ ΜΕΛΩΔΕΙΟΝ . ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ . ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΩΔΕΙΟ . VIS MOTRIX . ART CUT (STUDIO) ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ . Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΝΤΑΘ . ΒΙΒΛΙΟΒΑΡΔΙΑ . ΒΙΒΛΙΟΡΥΘΜΟΣ . ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ . ΡΑΓΙΑΣ . ΒΙΒΛΙΟSTOCK . ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ . ΑΝΕΜΗ . BIGAROON . CARDHOU

. . . . .

DE FACTO ΤΟ ΣΠΙΡΤΟ PLAY HOYSE COMICON URBAN

ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ . ΑΛΕΑ . MOND . ΑΣΤΟΡΙΑ . BARΩΔΟΣ . ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ . DRIFTER . ΕΛΙ ΕΛΑ . ΕΛΙΤ . LOL . ΛΟΞΙΑΣ . ΦΡΟΥΤΟΤΥΠΟ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΜΑΡΑ . . . . . .

ΑΒΒΥΣΗΝΙΑ ΡΑΣΤΩΝΗ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ CU CAFÉ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ CAFEINO ALL DAY BAR

. . . . . . . . . . . . . .

LOGOΠΑΙΓΝΙΟ ΔΑΔΑ ΚΑΦΕ ΔΕΛΕΑΡ ΚΟΥΣ ΚΟΥΣ AMELIE ΜΙΚΡΟ ΜΠΛΕ ΚΑΦΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΝΟΣΤΟΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΞΑΓΝΑΝΤΟ ΕΡΩΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ

ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ . ΓΑΖΙΑ . STRETTO ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΒΩΛΟΥ . HARRY SPOT . AZUCAR . ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ . ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ . VERDI

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ . ΚΑΦΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ . BLISS ΛΟΙΠΑ ΚΑΦΕ-ΜΠΑΡ . ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ . ΕΝΤΕΧΝΟΝ . ΕΝ ΜΙΚΡΩ . ΕΜΙΓΚΡΕ . SECOND HAND MUSIC . ΖΩΓΙΑ . ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ . ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ . ΠΡΩΤΟ ΠΑΤΩΜΑ . CAMPAΙ ΚΑΦΕ . ΣΑΡΩΘΡΟΝ . DIZZY DOLLS . ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΓΙΑΝΝΗΣ . ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ . A NICE PAIR . ΦΛΟΥ . ORIENT ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ . ΤΟΜΠΟΥΡΛΙΚΑ . ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ . ΚΙΒΩΤΟΣ

. ΣΟΥΤΖΟΥΚΑΚΙΑ ΡΟΓΚΟΤΗ ΛΟΙΠΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΣΗΜΕΙΑ . Η ΑΓΝΗ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ . ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΗΣ . ΣΑΡΑΙ . ΒΑΡΔΙΑ . ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ . 105.5 ROCK ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ . ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ . ΒΑΚΟΥΡΑ . ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ . ΟΛΥΜΠΙΟΝ . ΦΑΡΓΚΑΝΗ ΘΕΑΤΡΑ . ΕΓΝΑΤΙΑ . ΚΘΒΕ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ ΠΟΛΥΧΩΡΟΙ . ΜΥΛΟΣ ΣΤΑΡΟΥΠΟΛΗ . BAR 16

. . . .

MAS YMAS LES LAZARISTES ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ

ΕΥΟΣΜΟΣ . ΒΙΒΛΙΟΚΙΝΗΣΗ . ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ . ΩΔΕΙΟ ΠΡΑΚΤΕΟΝ ΜΕΝΕΜΕΝΗ . ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΑΠΟΛΗ . ΣΤΕΚΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΟΛΙΧΝΗ . ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ . ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ ΣΤΕΚΙΑ ΣΧΟΛΩΝ . ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ . ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗΣ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Just Do It!

Μας ρώ τ παραθυ ησε ποτέ καν είς εάν ρόφυλ , αν λα φάτσα του Γιώ γουστάρουμ οίγοντας τα ε να βλ ργου Κ γυαλισ λο έπ τε βλαμμέ ρά γυαλιά να ύνεϋ με τα μα ουμε τη νο; μας χα μογελά ύρα του ει σαν κανένα

3| ΣΟΥΜΑ

Υ.Γ: ι σαν κανένα ώρα τους γυαλιά να μας χαμογελάε Το "Αντί" μετρά αυτή την ι εύκολο είνα δεν τα γμα πρά ά συνέπειες Μερικ τις με ο νο; τωπ μμέ ιμέ βλα Αντ φίλους του. ε ο µάλλον να τα ούτ πόσ ς, ς, ένα βει καν αλά ε ου, κατακατ τησ τα ιζέλ ρώ να Βεν Ούτε µας του τυποκτόνου Νόμου α, ποτέ µου δεν ρώσει πλη ια. να ι ρφ εξηγήσεις. Για παράδειγμ είτα αδέ αι καλ , πρόκειτ δικασμένο ερήμην αναγκασμένοι να θα γούάτικο κρι κατάλαβα γιατί είμαστε απο με ρωτούσαν πάντως, ένα για Εάν ώ ευρ 80.925,88 πατάμε στο άδειγμα μια έγραψε και βλέπουμε εκεί που περ σταρα να υπάρχει για παρ να χιουμοριστικό σχόλιο που ες μεν θα γκό δα ικές ομά οφ εβδ ατρ ε κάθ ία οπο ν συλλέκτη και δρόμο γυμνές στη υτο 3 πλο 10x η πάμ θέσ αφορούσε τον τηστα χέρια, ή κάτι ενό άν κή που ατι σαμ θεμ ική ένα ε ρετ τάν κρα Φρυσίρα. Ο κ. έμπαινε μια διαφο ιδρυτή του Μουσείου δόντια να οδηοτεχνία Ή, λογ κή ηνι ελλ την τύπους µε αστραφτερά σε αναγκαστική από ε τα γύρω Φρυσίρας προχώρησ τητα με έξυπνους τρόενό περιοδικού, γούν σπορ αυτοκίνητα. κή του ατι ος θεμ βάρ μια κατάσχεση εις εόραση, το υκοδιε που υές σκε Να µου πεις για την τηλ ατα ρεί να πληρώσει πους για μικροκ επειδή το "Αντί" δεν μπο ίδες και τα περιομου. τά ότη ριν ημε λίγες μέρες ραδιόφωνο, τις εφημερ καθ από ν την πρι λύνουν το ποσό αυτό, και ι ότι βω. Αυτό που λλησε στα ϊκό της υπόθεσης είνα οκό δικά, άντε να το καταλά ανο θυρ ς παρ ητή Το μελ επι ς δικαστικό για ποίο λόγο μέτρα ικά ων ραγ τετ γκαστικής 20 ανα δεν καταλαβαίνω είναι νεις εση το να μισθώ γραφεία του "Αντί" έκθ το συρφετό, την βουρτσα είναι ντό ανήκουν οδο που ια ανεχόμαστε όλο αυτό ων άστ νήτ τερ ακι μια κατάσχεσης δυο ή λειά µας, την ώρα µε χο δου τοί ν στη στο ε α πάμ θημ τσάκη, τη που σύν α που ώρ Πα νόμιμο, ενώ ένα στον εκδότη του Χρήστο έ, την ώρα που ους χώρους όσι αχθεί δημ εισ σε ιτι είχε που πάμε βόλτα για καφ ς άφ ίδιο γκρ κάποιο μέρα μάλιστα που ο η µας, λες και ό νόσηνικ υμο μο. Δηλαδή, εάν εγώ πλη κάνουμε βόλτα στη πόλ πνε άνο ς φή παρ ι μορ είνα με βαρύτατης προϋπήρχε. Λες χώσω μέσα στην πρόκειται για κάτι που γγελισμός. Στις ρώσω, μπορώ να σου ι μα στο νοσοκομείο Ευα όλο υμε με έχο ό ότι ρολ νο ένα α μέρ όλη ς αναγκαστικός και είναι δεδομέ πει θεί βλέ ξαχ να α μάπ 18 Απριλίου θα διε εούργηση της οντάς σου ότι είναι το τος που στελέγ συναινέσει στην κατακρ ήμα ίας οικ υγε του τί ός χαρ ασμ πλειστηρι είναι δεδομένο που καθαρίκια μπί μπι δυνεύει να ρά κιν μικ αισθητικής μας. Λες και τί" με μοναδικό γάζεται το "Αντί". Το "Αν ρινής μας ενας ρανίδας τα αία λοφορίευτ κυκ τελ νια ότι είναι ζήτημα καθημε και χρό ρι 35 μέχ ν από ζου κλείσει. Μετά που φοράμε. ών, ιδε τικό η σμη ρασ απο έκφ το η ορθώης κατ ενώ , λησ σχό του είχε περιττώματά σου ας. Στη μακρά ιστορία ότι τι βρίσκουμε . ντα μη. Λες και είναι δεδομένο χού η άνο ο είναι παρ σει να το κλείσει μόν τον περπατητή, οι. Σαν τα s.gr) πρωί-πρωί με τον Γιάννη Όμως έτσι είναι οι νόμ (ypertasikiaristera.pblog του μο κόσ τον ο τους ξυπόλυ τον Δαυίδ Μπέκαμ, και φίδια: δαγκώνουν μόν το έκλεισαν. Μάλμπορο. Τελικά κατάφεραν και εάν, ανοίγο- τους. Μας ρώτησε ποτέ κανείς ί. Αντίο, Αντ α γουστάρουμε ντας τα παραθυρόφυλλ ργου Γιώ του τσα φά τη με να βλέπου του γυαλιστερά Κλούνεϋ με τα μαύρα

4| φωτοθεραπεια

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ | ΚΕΙΜΕΝΟ: ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ

Κατεβάζω τα ρολά

Μέσα στο τοπίο που μοιάζει να μην έχει τίποτα από τη σάρκα μου. Κόντρα σε έναν ήλιο που θυμίζει το πενθήμερο όνειρο των διακοπών μου. Κλείνω τα μάτια και κρατώ ενός λεπτού σιγή για τον εαυτό μου.

5| πετριναλογια

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

οι νόμοι είναι σαν τα φίδια δαγκώνουν μόνο τους ξυπόλητους

Για να μην είμαστε άδικοι δεν χρειαζόμαστε το νόμο να μας χωρίσει, είμαστε χωρισμένοι απο πριν, σχεδόν από την κούνια μας, όμως ο νόμος έρχεται να εξασφαλίσει ότι οι πρώτοι θα διασφαλίσουν τα προνόμια τους κι ότι ουδεμία σχέση θα έχουν με την «μπλέμπα»

Ξύπνησα, ήπια καφέ και ξεκίνησα για την πορεία. Στριμώχτηκα στο μετρό, περπάτησα ανάμεσα από δεκάδες πανό και πλακάτ και τελικά κατάφερα να βρω στο Μουσείο τους υπόλοιπους γνωστούς. 19 Μαρτίου και η άνοιξη, αισθητή ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, έρχεται να σου θυμίσει πως υπάρχουν πολύ πιο όμορφα πράγματα να κάνεις απ’ το να δουλεύεις ως τα 65 σου! Με συγκρατημένη αισιοδοξία αλλά με το χαμόγελο που δίνει ο αγώνας ξεκινήσαμε όλοι μαζί για τη Βουλή. Ήμασταν στη Σταδίου όταν είδα το παληκάρι με τα μαύρα να γράφει στον τοίχο ενός κτηρίου: «ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΔΑΓΚΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΞΥΠΟΛΥΤΟΥΣ». «Πετυχημένη παρομοίωση» σκέφτηκα και το φωτογράφησα βιαστικά για να μη χάσω τους άλλους. Μέσα στη Βουλή οι 300 συζητούσαν πυρετωδώς για το ασφαλιστικό μας. Δεν είναι εύκολο να τα ταιριάξουν όλα: και 40 χρονάκια δουλειάς στον καθένα μας και συντάξεις μικρότερες απ’ τις σημερινές και εισφορές μεγαλύτερες και λεηλάτηση των ταμείων που έχουν ακόμα αποθεματικά και περιορισμός-αν όχι κατάργηση- της προοπτικής σύνταξιοδότησης και της υγειονομικής κάλυψης για τους ελαστικά εργαζόμενους και κατάργηση των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τις μητέρες και πάνω απ’ όλα προσπάθεια να

μας πείσουν ότι όλα αυτά είναι για το δικό μας καλό, ότι αυτές οι «ήπιες προσαρμογές» είναι απαραίτητες για την ποιότητα και σιγουριά των δικών μας γηρατειών. Για τα δικά τους γηρατειά ούτε λόγος βέβαια! Ο Ρουσόπουλος είχε αναφερθεί σε κάποια ρύθμιση που αφορούσε το διπλασιασμό του χρόνου κατοχύρωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος των βουλευτών! (από 4 χρόνια που ισχύει τώρα να γίνουν 8). Κι όμως έψαξα τις 226 σελίδες του νομοσχεδίου και τίποτα δεν βρήκα! Η ρύθμιση θα γίνει προσεχώς και θα αφορά επόμενες γενεές βουλευτών... Οι νόμοι προστατεύουν ή δαγκώνουν σαν φίδια; Αν ρωτούσες έναν ωρομίσθιο ή έναν ελαστικά εργαζόμενο, που βλέπει ότι χρειάζεται με το νέο ασφαλιστικό να διπλασιάσει τα ένσημά του (από 50 σε 100) για να δικαιούται βιβλιάριο υγείας, η απάντηση θα ήταν σαφέστατη. Σαφέστατη θα ήταν επίσης αν ρωτούσες έναν απ’ τους περίπου 1500 νέους ανασφάλιστους που το ίδιο το ΙΚΑ απασχολεί με προγράμματα stage. «Φιλοξενούμενοι» Ινδοί σε οικίες πρώην υπουργών εργασίας, λογικά δε θα έδιναν καμία απάντηση λόγω δυσκολιών στην κατανόηση και χρήση της ελληνικής γλώσσας. Όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στο νόμο, όμως κάποιοι νόμοι είναι φτιαγμένοι για να μας χωρίζουν σε προνομιούχους και μη προ-

νομιούχους. Για να μην είμαστε άδικοι δεν χρειαζόμαστε το νόμο να μας χωρίσει, είμαστε χωρισμένοι από πριν, σχεδόν από την κούνια μας, όμως ο νόμος έρχεται να εξασφαλίσει ότι οι πρώτοι θα διασφαλίσουν τα προνόμιά τους κι ότι ουδεμία σχέση θα έχουν με την «μπλέμπα». Ένα απλό παράδειγμα, το οικιστικό μας περιβάλλον και το πόσο αυτό επηρεάζεται από τους συντελεστές δόμησης (αλήθεια αυτούς με τι κριτήρια τους βγάζουν;) Μεγάλη λοιπόν η διαφορά στους συντελεστές δόμησης ανάμεσα σε Καλαμαριά και Βαρδάρη ή σε Αμπελόκηπους και Πανόραμα, μεγάλη και η διαφορά της καθημερινής ποιότητας ζωής των κατοίκων των περιοχών αυτών. Μεγάλη και η διαφορά στο βαλάντιό τους. Αναφορά σε άδειες οικοδόμησης «αναψυκτηρίων» δεν θα επιχειρήσω. Καλοκαιράκι πλησιάζει, η γκαζόζα τραβιέται και τέτοιες μέρες περιμένουν να βγάλουν κάτι κι αυτά τα έρμα, τα αδικημένα τα «παιδιά» με τις άδειες των «αναψυκτηρίων». Μια ματιά στους νόμους για την κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών θα δικαιώσει αλλη μια φορά το σύνθημα στο τοίχο. Μια ματιά στα γεμάτα χρήστες κελιά, στις εύκολες καταδικαστικές αποφάσεις-βάση της «σχετικής νομοθεσίας»- που δεν αφήνουν καμιά διέξοδο σωτηρίας στους τοξικομανείς και που μαθηματικά τους οδηγούν στο θάνατο δε θα μας πείσει! Μια ματιά όμως σε χρή-

στες που δεν είναι «ξυπόλυτοι» σε τυπάκια με λεφτά ή με «κονέ», σε ηθοποιούς, μοντέλες και εφήμερα αστέρια της show-business πού είναι γνωστή η σχέση τους με τις ουσίες και επιδεικτικά γίνονται για πάρτη τους τα στραβά μάτια; Μια ματιά στους εμπόρους ναρκωτικών που ζούνε στη χλιδή εξαργυρώνοντας ανθρώπινες ζωές; Που όταν φτάνουν ως το εδώλιο του δικαστηρίου παίρνουν αθωωτικές αποφάσεις ή δικάζονται ως χρήστες και σύντομα αφήνονται ελεύθεροι να συνεχίσουν το εγκληματικό τους έργο μας πείθει; Οι εύκολες γενικεύσεις δεν κάνουν καλό, θα συμβούλευε κάποιος. Οι νόμοι σε πολλές περιπτώσεις υπερασπίζονται το δίκιο των φτωχών και αδυνάτων και γίνονται το μοναδικό όπλο τους όταν δεν έχουν πουθενά αλλού να στηριχθούν. Πραγματικά όμως ας σκεφτούμε μια νομοθεσία που έχει γίνει αποκλειστικά γι’ αυτούς. Τους γήινους, αληθινούς και υπαρκτούς «ξυπόλυτους» της κοινωνίας μας. Υπάρχει ή τελικά η όποια νομοθεσία έχει γίνει με αφορμή και στόχο να εξυπηρετήσει με το έναν ή τον άλλο τρόπο, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, τις διάφορες εξουσίες; «Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα’ τανε αληθινή σωτηρία» έγραψε στο «Μαρία Νεφέλη» ο Ελύτης. Δε βλέπω καμιά αληθινή σωτηρία τριγύρω.... Εσείς βλέπετε;

6| ρωγμη

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΣΟΦΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ακολουθείτε ή τηρείτε πάνω κάτω τις «προσταγές» των διάφορων μόδιστρων και γενικότερα της βιοµηχανίας της µόδας. Καταλαβαίνω, κι εγώ κοπέλα είµαι, και πώς να το κάνουµε µου αρέσει και ωραία να δείχνω και µέσα στα πράγµατα να είµαι κ.λπ., κ. λπ. Εδώ όµως υπάρχει ένα ζήτηµα ή να το πω τίµηµα; Τα τελευταία χρόνια και έπειτα από µια µικρή διακοπή που έγινε τη δεκαετία του 80, όλοι αυτοί οι «υπέροχοι» και «ταλαντούχοι» άνθρωποι της µόδας, αποφάσισαν να τα ξανακάνουν πλακάκια µε τις εταιρείες παραγωγής γούνας. Είναι γεγονός ότι η γούνα είναι in και

σπάσιµο λαιµού, ηλεκτροπληξία(µέσω του κόλπου ή του πρωκτού), χτύπηµα στο κεφάλι µε κλοµπ (μέθοδος που χρησιµοποιείται κυρίως στα µωρά της φώκιας) και οι διάφορες παγίδες που οι κυνηγοί γούνας τοποθετούν στο φυσικό περιβάλλον των ζώων. Η πραγµατικότητα είναι θλιβερή: χρειάζονται 12-15 λίγκας, 10-15 λύκοι ή κογιότ, 20-40 αλεπούδες(ο αριθµός αλλάζει σύµφωνα µε τη ράτσα της αλεπούς), 60-80 µινγκ, 60-80 τσιντσιλά, 27-30 ρακούν(racoon dogs), 40-60 µωρά φώκιας, 10-15 σκυλιά, 20-40 γάτες… ο κατάλογος συνεχίζεται και επεκτείνεται σε όλα τα είδη των ζώων που αλόγιστα εκµεταλλεύο-

δείξει ότι για παράδειγµα πολλά από τα οµοιώµατα γάτας έχουν φτιαχτεί από γούνα που προέρχεται από κατοικίδιους σκύλους». «Συχνά οι άνθρωποι αφαιρούν το δέρµα των ζώων ενώ αυτά είναι ακόµη ζωντανά, και τα αφήνουν να σπαρταρούν και να σκούζουν από τον απερίγραπτο πόνο. Το δέρµα αυτών των βασανισµένων ζώων έχει εντοπιστεί σε ευρωπαϊκά µαγαζιά όχι µόνο υπό τη µορφή οµοιωµάτων γάτας, αλλά και σε µακριά παλτά, οµοιοπαθητικά βοηθήµατα για την αρθρίτιδα, µάλλινους παιδικούς φιόγκους, πουλόβερ, φόδρες µποτών και γαντιών. Ψεύτικες ετικέτες παραπλανούν το κοινό ως προς την πραγµατική προέ-

ψηφοφορίας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και υπάρχουν ελπίδες ότι θα τεθεί σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2008 σε όλη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε παρόµοια απαγόρευση έχουν προβεί το 2001 οι Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικής, των οποίων το παράδειγµα ακολούθησε η Αυστραλία το 2003. Αν η Ευρώπη ακολουθήσει τον ίδιο δρόµο, η αγορά αυτού του είδους αντικειµένων θα µειωθεί δραστικά και πολλά ζώα θα γλιτώσουν από έναν οικτρό θάνατο.(πηγή: infurmation.com-Fur Free Alliance). Αυτό το γεγονός µπορεί να θεωρηθεί µια νίκη, τουλάχιστον όσον αφορά τους σκύλους

Η άλλη όψη του νομίσματος

Η πραγµατικότητα είναι θλιβερή: χρειάζονται 12-15 λίγκας, 10-15 λύκοι ή κογιότ, 20-40 αλεπούδες(ο αριθµός αλλάζει σύµφωνα µε τη ράτσα της αλεπούς), 60-80 µινγκ, 60-80 τσιντσιλά, 27-30 ρακούν(racoon dogs), 40-60 µωρά φώκιας, 10-15 σκυλιά, 20-40 γάτες… ο κατάλογος συνεχίζεται και επεκτείνεται σε όλα τα είδη των ζώων που αλόγιστα εκµεταλλεύονται για τη γούνα τους. must και όλες αυτές οι µπουρδοεκφράσεις που χρησιµοποιούν οι στυλίστες για να µας υποδείξουν τι θα φορεθεί και πώς. Μέχρι στιγµής αηδίαζα και µόνο στην όψη µιας κυρίας ή κοπέλας που φορούσε οτιδήποτε γούνινο-το να βλέπω ανθρώπους να φορούν κουφάρια νεκρών ζώων δεν είναι και ότι πιο ελκυστικό για την αισθητική µου-. Έπειτα από µια κουβέντα που έκανα µε µια κοπέλα (γουνοφόρα) που τυχαίνει να γνωρίζω, συνειδητοποίησα πως σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει την αλήθεια για τον τρόπο παραγωγής οποιουδήποτε γούνινου αντικειµένου. Για ακόµη µια φορά η άγνοια σκοτώνει. Κάθε χρόνο οι εταιρείες παραγωγής γούνας σκοτώνουν πάνω από 50 εκατοµµύρια ζώα(σε αυτά τα ζώα συµπεριλαµβάνονται σκυλιά και γάτες) παγκοσµίως για λογαριασµό της βιοµηχανίας µόδας. Ζώα που εξαναγκάζονται να ζήσουν τη µικρή ζωή τους έγκλειστα και στοιβαγµένα σε κλουβιά και τέλος να θανατωθούν, µε απάνθρωπες µεθόδους, για τη γούνα τους. Κάποιες από αυτές τις µεθόδους είναι: θάνατος µε αέριο, στραγγαλισµός, πνιγµός,

νται για τη γούνα τους. Τα κατοικίδιά µας κοσµούν τους ώµους, τις τσάντες ή το γύρω γύρω της κουκούλας του µπουφάν µας. Οι γάτες και οι σκύλοι που χρησιµοποιούνται σ'αυτού του είδους το εµπόριο µεγαλώνουν υπό αξιοθρήνητες συνθήκες και σκοτώνονται αποκλειστικά και µόνο για το δέρµα και τη γούνα τους. Τα αδέσποτα σκυλιά και γατιά δεν είναι τα µόνα που πιάνονται: ακόµη και κατοικίδια κλέβονται, προκειµένου να ικανοποιηθεί η αυξάνουσα ζήτηση αυτών των προϊόντων. Σύµφωνα µε τον Struan Stevenson (Ευρωβουλευτής-µέλος της Οµάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος και των Ευρωπαίων Δηµοκρατών), σχεδόν 2 εκατοµµύρια σκυλιά και γάτες πεθαίνουν κάθε χρόνο µόνο στην Κίνα. Ο Βρετανός ευρωβουλευτής εξηγεί: «Η εµπορία γούνας από γάτους και σκύλους είναι πολύ πιο συνηθισµένο φαινόµενο από ό,τι νοµίζουµε, παρόλο που πολλοί καταναλωτές το αγνοούν. Τα περισσότερα προϊόντα που προέρχονται από κατοικίδια ζώα εισάγονται από ασιατικές χώρες, όπως η Κίνα. Η "Humane", διεθνής εταιρία για την προστασία των ζώων, έχει απο-

λευσή τους». Ύστερα από µια επταετή εκστρατεία, στα πλαίσια της οποίας πέντε κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέβαλαν µονοµερώς την απαγόρευση εµπορίας γούνας από γάτες και σκύλους αλλά και κατόπιν σχετικής γραπτής δήλωσης που έχει υπογραφεί από µερίδα ευρωβουλευτών, η Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει να λάβει δράση επί του θέµατος. Κατά τη διάρκεια της Συνόδου Ολοµέλειας που πραγµατοποιήθηκε τον περασµένο Οκτώβριο στις Βρυξέλλες, η Γερµανίδα ευρωβουλευτής Elisabeth Jeggle από την Οµάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόµµατoς και των Ευρωπαίωv Δηµoκρατώv έκανε έκκληση για καλύτερη προστασία των ζώων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έκθεση της κας Jeggle χαιρετίζει την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για απαγόρευση της εισαγωγής, εξαγωγής, εµπορίας και κατεργασίας γούνας από γάτους και σκύλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την καλεί να προτείνει τη συνολική απαγόρευση της εισαγωγής «προϊόντων βαναυσότητας» από τρίτες χώρες. Ο προτεινόµενος κανονισµός θα αποτελέσει σύντοµα αντικείµενο

και τις γάτες, υπάρχουν όµως τόσα ζώα που υποφέρουν. Δυστυχώς εν έτη 2008, παγκοσµίως επικρατεί το φαινόµενο βάναυσης εκµετάλλευσης των ζώων. Η εκµετάλλευση αυτή φυσικά και επεκτείνεται σε περισσότερες µορφές. Οι περισσότεροι µεγαλώσαµε τρώγοντας κρέας, φορώντας δερµάτινα, πηγαίνοντας σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο. Δεν σκεφτήκαµε ποτέ όµως τον αντίκτυπο αυτών των πράξεών µας επάνω στις µορφές ζωής που εµπλέκονται. Γιατί τα ζώα έχουν δικαιώµατα. Γιατί τα ζώα δεν µας ανήκουν ούτε για να τα φοράµε, ούτε για να κάνουµε πειράµατα, ούτε για να µας διασκεδάζουν, ούτε για να τα κακοµεταχειριζόµαστε µε οποιοδήποτε τρόπο. Ο τρόπος που ο καθένας από εµάς συµπεριφέρεται στη φύση και σε όλα όσα υπάρχουν σε αυτήν µας χαρακτηρίζει. Ο σεβασµός απέναντι στη ζωή και σε όλες τις µορφές της δε θα πρέπει να αποτελεί επιλογή, αλλά να επικρατεί ως το αυτονόητο.

7| φοντανμενταλισμοσ Από παιδί με κούραζε και με απωθούσε το σπορ του χριστιανισμού. Στην εκκλησία ζαλιζόμουνα από τις μυρωδιές του λιβανιού και αγανακτούσα περιμένοντας ευλαβικά, ακούγοντας λόγια που δεν ακουμπούσαν στο ελάχιστο την παιδική μου φαντασία. Άναψε το κερί, φύλα την εικόνα, κάνε το σταυρό σου γιατί έτσι κάνουν όλοι, βούλωσέ το και κάθισε ακίνητη χωρίς να καταλαβαίνεις το λόγο. Πέρασαν χρόνια ταλαιπωρίας και ενήλικη πλέον, όταν απέκτησα τα βιώματα και τη γνώση για να υιοθετήσω ή να απορρίψω τη θρησκεία και την πίστη που τη συνοδεύει έκανα την επιλογή μου. Πράγμα καθόλου εύκολο αν αναλογιστείς πως ήδη σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας έχουμε διαποτιστεί από μία κατήχηση άνευ προηγουμένου. Μαθαίνουμε από το νηπιαγωγείο να κάνουμε το σταυρό μας και να ευχαριστούμε για όσα έχουμε, κάποιον που δεν έχουμε δει ποτέ. Επισκεπτόμαστε την εκκλησία και γινόμαστε αποδέκτες του πρέπει, του μη και του κάνε, χωρίς να καταλαβαίνουμε το γιατί, το λιγότερο τρεις φορές το χρόνο. Από την γ΄ δημοτικού (8 ετών) ξεκινάει επίσημα η διδαχή των θρησκευτικών στην οποία μαθαίνουμε: -ότι ο Θεός, με τη σοφία του, έφτιαξε το θαυμαστό κόσμο που μας περιβάλλει -ότι ο ερχομός ενός παιδιού στον κόσμο, μέσα από το "θαύμα της γέννησης", αποτελεί δώρο του Θεού και απόδειξη της αγάπης και της δύναμής του -ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο (Αδάμ) από χώμα και του φύσηξε μέσα του θεϊκή πνοή, και μετά πήρε λίγο από το πλευρό του και έφτιαξε τη γυναίκα (Εύα) - τις δέκα εντολές, το "πάτερ ημών", διάφορα απολυτίκια, παραβολές και θαύματα Αν δεν αποτελούν τα παραπάνω κατήχηση και ανήθικη πλύση εγκεφάλου σε ένα παιδί τότε θα πρέπει να οριστεί εκ νέου η ετυμολογία των λέξεων. Πιστός στο λεξικό ορίζεται ο άνθρωπος που ακολουθεί μία θρησκεία. Εκείνος που υποτάσσεται στον ηθικό κώδικα αξιών που του υπαγορεύει το δόγμα του και συμμορφώνεται με αυτούς υπακούοντας άκριτα τους κανόνες του Θεού που «διάλεξε». Στην περίπτωση που σας τύχει, από τη γέννηση, (δεν ερωτάσαι παρά βαπτίζεσαι αυτομάτως) το πακέτο χριστιανισμός τότε πιστεύετε στα ακόλουθα: 10 εντολές, νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, Άνθιμος, Ιερώνυμος. Για να κερδίσεις λοιπόν την αγάπη και την εύνοια του Θεού το τίμημα είναι ολική υποταγή. Να πιστεύεις και να μετανοείς. Και που αλλού μπορεί να οδηγεί αυτό πέρα από την νοητική αδράνεια, το φόβο, την αίσθηση της αμαρτίας, της ενοχής για σκέψεις και συναισθήματα σεξουαλικού περιεχομένου και τη διάχυτη αίσθηση ότι είμαστε κατά βάση αβοήθητοι, ασήμαντοι και κακοί. Σε μία κοινωνία ανισοτήτων, πόνου, εκμετάλλευσης και φτώχειας στήνουν οδοφράγματα στο μυαλό μας και πλάθουν υπηκόους, γεμάτους ενοχές και φόβους, έτοιμους για μία σχέση αφέντη δούλου που προσφέρουν οι θρησκείες. Και επειδή συμφωνώ πως το ζήτημα της πίστης είναι προσωπικό θέμα και επιλογή του καθενός δε θυμάμαι να με ρώτησε κανείς στην κολυμπήθρα, στο σχολείο, στην εκκλησία αν θέλω να πιστεύω.

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ

Για τ’ όνομα του Θεού! Πέρασαν χρόνια ταλαιπωρίας και ενήλικη πλέον, όταν απέκτησα τα βιώματα και τη γνώση για να υιοθετήσω ή να απορρίψω τη θρησκεία και την πίστη που τη συνοδεύει έκανα την επιλογή μου. Πράγμα καθόλου εύκολο αν αναλογιστείς πως ήδη σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας έχουμε διαποτιστεί από μία κατήχηση άνευ προηγουμένου

8| καθεταικαικλαιει

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

Με παντρεύεσαι; Το πρόβλημα είναι πως, όντας αδύναμη να ξεκοπώ από την επίδραση του συλλογικού ασυνείδητου και παρά την επιμένουσα αντίσταση της λογικής μου, η ιδέα περιφέρεται στο μυαλό μου, σχηματίζει ροζ συννεφάκια και γυαλιστερές καρδούλες, όπου αναβοσβήνουν με γράμματα νέον ¨Για πάντα¨, διαβρώνει αργά και ύπουλα, υπόγεια τις απόψεις μου και στήνει καρτέρι σε ανύποπτες στιγμές

Είμαι τριάντα χρονών. Ή μάλλον θα έπρεπε να πω πως είμαι τριάντα χρονών και έχω σχέση. Ακόμα δεν έχω κρίνει, αν είναι ικανοποιητική. Είμαι έξι μήνες μαζί του και απλά το παλεύω. Το παλεύω με τον εαυτό μου, το παλεύω και με αυτόν. Καμιά φορά σκέφτομαι απλά να παρατήσω την προσπάθεια, πως ίσως δεν αξίζει βρε αδερφέ, πως ίσως θα έπρεπε τα πράματα να είναι πιο απλά, πιο εύκολα, πως ίσως θα έπρεπε να μπορούσα να πω με βεβαιότητα χαμογελώντας ασυννέφιαστα πως αυτός είναι ο άντρας τη ζωής μου. Έχω θεωρητικά αποκτήσει την εμπειρία και την ωριμότητα που χρειάζομαι για να κρίνω και να αποφασίζω. Μπρος ή πίσω; Η μητέρα μου με ρωτάει σχεδόν κάθε φορά που με βλέπει: Και πώς το βλέπεις το πράμα; Θα καταλήξει κάπου; Στον κάλαθο των αχρήστων, μπαίνω στον πειρασμό να απαντήσω, εκεί όπου κατέληξαν και όλοι οι υπόλοιποι, κομμένες μνήμες. Η σωστή βέβαια απάντηση είναι μόνο μία. Η λέξη κλειδί για όλες τις ανύπαντρες τριαντάρες. Γάμος. Κάλαθος των αχρήστων και πάλι, αλλά ωραιοποιημένος, αν συνειδητοποιήσουμε επιτέλους το ολοένα αυξανόμενο ποσοστό των διαζυγίων. Δεν ξέρω ποιος μπορεί με τα σωστά του να ορκιστεί ενώπιον Θεού και ανθρώπων (πολυαγαπημένα βαρυσήμαντη έκφραση) πως αυτός ο άνθρωπος δίπλα του είναι όχι μόνο ο κατάλληλος για εκείνη τη χρονική περίοδο της ζωής του αλλά και ο πλέον ταιριαστός για όλα τα επόμενα χρόνια. Λυπάμαι. Και μόνο που ξεκινώ να σκέφτομαι το μέλλον μου με ένα και μόνο άτομο με πιάνει ίλιγγος. Εδώ αδυνατώ να έχω εμπιστοσύνη στον ίδιο μου τον εαυτό σε ότι αφορά τα θέλω και τις ανάγκες του για το υπόλοιπο του βίου μου και ας έχω ζήσει τριάντα και συναπτά έτη μαζί του, πόσο μάλλον να συμπεριλάβω στην εξίσωση και έναν ακόμα παράγοντα που μοιάζει απειλητικός στη διάσταση της μονιμότητάς του. Γιατί πρέπει τελικά να πάρω μια απόφαση, όπως αυτή που θα τη νιώσω ανώφελα δεσμευτική, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη πως η εκτέλεσή της θα φέρει στο προσκήνιο γονείς, συγγενολόγια και λοιπά παραφερνάλια, απέναντι στα οποία η εχθρική και επιφυλακτική μου στάση είναι, τουλάχιστον για όσους με ξέρουν, κάτι παραπάνω από δεδομένη; Αν συνεχίσει, της απαντάω, απλά θα συνεχίσει. Δε θα χρειαστεί να καταλήξει κάπου. Θα εξελίσσεται με τον καιρό στους δικούς της ρυθμούς. Αν δε συνεχίσει, πολύ απλά θα καταλήξει σε χωρισμό. Και έτσι θα το πας; Από γκόμενο σε γκόμενο; Στο τέλος θα μείνεις μόνη σου και θα το μετανιώσεις. Από μέσα μου βογκάω ήδη με απόγνωση. Σηκώνω τα μάτια μου ψηλά στο ταβάνι, σφραγίζοντας νοερά τα χείλη μου, γιατί οτιδήποτε και να ξεστομίσω τώρα θα βγει σε μορφή φωνών και αλαλαγμών. Πολύ πιθανόν να μείνω όντως μόνη μου. Με φοβίζει πολύ αυτό το ενδεχόμενο. Δεν είμαι εκείνη η γενναία, ανεξάρτητη και αυτάρκης νεαρή γυναίκα των διαφημίσεων και των περιοδικών. Μπορεί να δίνω αυτήν την εικόνα, δεν είμαι όμως. Αμφιβάλλω αν υπάρχει καν αυτή η γυναίκα στην πραγματικότητα. Περισσότερο από όλα όμως με φοβίζει το να είμαι μόνη σε μια σχέση, κάτι από το οποίο δυστυχώς δε με προφυλάσσει το συμβόλαιο του γάμου. Γιατί στην τελική από αυτό προσπαθούμε να ξεφύγουμε όλοι: από το άγνωστο, από τη μοναξιά, από την ανασφάλεια και ξεχνάμε στην πορεία πως είναι αδύνατη εκπλήρωση του ζητούμενου. Το νυφικό, η εκκλησία και τα λουλούδια δεν είναι παρά ο σύγχρονος αστικός μύθος της κοινωνικής επιτυχίας. Το βλέπουμε στα σίριαλ και το ζούμε σα σίριαλ.

9| φοβοσκαιπαρανοια

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Dora the explorer

Η Ντόρα ψάχνει να βρει το χάρτη της. Μπορείς να τη βοηθήσεις;

10| ΠΡΟΣΩΠΟΤΟΥΜΗΝΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Δημήτρης Παπαχρήστος Η φωνή του ακόμα αμίαντη προτρέπει στην ανατροπή, ο λόγος του χειμαρρώδης και η σκέψη του ασυμβίβαστη. Ο Δημήτρης Παπαχρήστος, ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου, που το βραδύ της 17ης Νοέμβρη τραγουδούσε, από τον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό, τον εθνικό ύμνο και κραύγαζε συνθήματα αλήθειας και συμπαράστασης, μας μιλά για την άσβεστη φλόγα της επανάστασης. Δημοσιογράφος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων («Με το ποδήλατο», «Διάτρητος», «Ο άλλος Κεμάλ», «Το μοναστήρι να' ν' καλά», «Ανάκατα δια πυρός υπέρ», «Το άγριον όρος της ψυχής», «Εκ των υστέρων», «Ο ήλιος του Μουσείου») μα πάνω απ’ όλα ασυμβίβαστος, ειλικρινής, καθαρός, «Αρνήθηκε να ρευστοποιήσει τη συμμετοχή του στο Πολυτεχνείο για μία θέση εξουσίας». Κάνω πολιτική κάθε μέρα. Για μένα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά μία καθημερινή προσπάθεια με σκοπό να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Συναντηθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας και με αφορμή τα 40 χρόνια από το γαλλικό Μάη συζητήσαμε για κοινωνικά κινήματα, για τις μέρες που επιχείρησαν να αλλάξουν τον κόσμο, για το αίτημα της ανατροπής αλλά και για τους «άκαπνους», τους στερημένους από τη ζωή. Η επανάσταση είναι ταυτισμένη με τη ζωή, τον ερώτα και το συνάνθρωπο. Εξάλλου, ο έρωτας γεννιέται στα οδοφράγματα και πεθαίνει στα κρεβάτια.

Τη δεκαετία του ‘60 σε Ευρώπη και Αμερική έχουμε πολλαπλά κύματα αντιδράσεων, το κλίμα αυτό που οδήγησε; Έχουμε μια κοινωνία βάρβαρη και καπιταλιστική, κοινωνία της αφθονίας και του καταναλωτισμού. Έχουμε το Βιετνάμ, αλλά και ένα κίνημα στην Αμερική και παγκοσμίως που συσπείρωσε κόσμο, ενάντια στον πόλεμο αυτό. Υπάρχει μια γενικότερη αμφισβήτηση, η οποία εκφραζόταν και στα εκπληκτικά συνθήματα της εποχής. Στη Γαλλία δεν έχουμε μια εξέγερση φοιτητών αλλά και απεργίες που απλώθηκαν σ’ όλη την κοινωνία. Μέσα σε 2-3 μήνες κατέβηκαν 10 με 12 εκατομμύρια εργαζόμενοι στο δρόμο. Μια καταπληκτική ώθηση. Κίνημα βαθύτατου εκδημοκρατισμού της γαλλικής κοινωνίας. Έχω μιλήσει με τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, με αυτούς που διαμόρφωσαν τις συνθήκες για το Μάη του ‘68 και μπορώ να πω ότι κανένας τους δεν το περίμενε, κανένας δεν το πίστευε. Δεν είχανε αίσθηση για τις εξελίξεις, δεν περίμεναν να γίνει μια εξέγερση τόσης μεγάλης εμβέλειας, που θα κατέληγε ορόσημο. Ήταν ένα κίνημα το οποίο διαμορφωνόταν κάθε μέρα, δεν είναι τυχαίο που κατάφερε να βγάλει στο δρόμο τον μίζερο, συντηρητικό Γάλλο. Σε τέτοιο βαθμό που μερικοί άνοιξαν τα σπίτια τους ή γκρεμίσανε τους μεσότοιχους για να επικοινωνούν. Ένα Παρίσι και μια Γαλλία ολόκληρη σε αναβρασμό. Τότε άρχισε να μπαίνει το ανατρεπτικό «μπορεί». Μπορεί η κοινωνία μας να αλλάξει; Να αλλάξει την παραγωγή της, τον καταμερισμό εργασίας, την αναδιανομή εισοδημάτων, να δημιουργήσει συλλογικότητα, αλληλεγγύη. Αυτό ήταν το κύριο αίτημα; Ποιοι οι στόχοι του κινήματος; Ο στόχος ήταν η επανάσταση, χωρίς όμως

την ικανότητα να προσδιορίσουν το τι θέλουν, χωρίς πολιτική προοπτική. Αλλά το κύριο αίτημα ήταν «δεν μας αρέσει η κοινωνία, θέλουμε τη ζωή και τη θέλουμε τώρα». Τα αιτήματα και τα συνθήματά τους βγαίνανε μέσα από την πραγματικότητα. Έχουν περάσει 40 χρόνια, διαμορφώνοντας, το σύγχρονο παγκόσμιο πολιτικοκοινωνικό χάρτη. Όλα αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά, έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν γυριστεί ταινίες, έχει να κάνει με την εξέλιξη της αριστεράς. Αυτά γίνανε τότε, με ενδιαφέρει το τώρα. Η αριστερά θα πρέπει να βγει από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και πραγματικά δικαιούται και είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει ως πρωτοπορία στην ανατροπή. Να κάνει τον κόσμο κόσμημα στο όνειρο κάθε παιδιού. Ένα σύνθημα του επαναστατικού Μάη έλεγε: «Στα είκοσι είσαι επαναστάτης και στα σαράντα σου συμβιβασμένος». Δεν μπορεί κανείς να τους μέμψη για αυτό που ήταν τότε. Όμως μπορείς, για όλο αυτό που γίνανε σήμερα. Βλέπω την απαξίωση του κινήματος από τους ιδίους τους πρωταγωνιστές. Είναι οι προσαρμοσμένοι στη νέα τάξη των πραγμάτων, είναι αυτοί που κόπτονται για το βλαστάρι που φυτρώνει στη γη και όχι για το βλαστάρι που πεθαίνει από την πείνα. Είναι αυτοί που δείχνουν το ενδιαφέρον τους με μια έννοια τη χριστιανική «Αχ! να βοηθήσουμε» και όχι με την ανατρεπτική «Αχ! να αλλάξουμε τον κόσμο». Είναι αυτοί που μίλησαν για ανθρωπιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Είναι οι ίδιοι που ανακατεύονται στην πολιτική και κρύβονται πίσω από τους πράσινους. Δεν με ενδιαφέρουν αυτοί. Παραλληλισμός της εποχής του Μάη με το Πολυτεχνείο και τα σημερινά

κινήματα πρόσφατα οι αναταραχές στο Παρίσι; Διαφορετικά τα δεδομένα. Αν και ήταν κοινωνικά κινήματα με πολιτικούς όρους τα οποία δεν μπόρεσαν να βρουν πολιτική προοπτική. Δεν γινόταν όλα με απόλυτη συναίσθηση και συνείδηση αλλά υπήρχε μια ανατροπή, χωρίς ίσως να ενδιαφέρει το αποτέλεσμα εκείνη τη στιγμή. Τώρα μιλάμε για γκέτο, για την παραβατικότητα των νέων μέσα από την ανεργία, για ναρκωτικά, για μια κατάσταση που έχει κοινωνική και πολιτική διάσταση αλλά δεν χρησιμοποιεί την πολιτική ως όπλο ανατροπής. Λειτούργει περισσότερο εκδικητικά και εκτονωτικά. Όταν πήγα στο Παρίσι συζήτησα με τους Γάλλους πρωταγωνιστές του ’68, κάναμε έναν παραλληλισμό με το Πολυτεχνείο. «Την πατήσανε» μου είπαν, από το ίδιο το σύστημα. Όλοι μιλούσαν για εμάς, είτε υπέρ είτε κατά, ενώ εμείς δεν είχαμε το δικό μας μέσο ενημέρωσης. Είχαμε μόνο τις προκηρύξεις και τα συνθήματα στους τοίχους. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου λειτούργησε πολλαπλασιαστικά. Το ανθρώπινο δυναμικό αν και ήταν λιγότερο, το αντικατέστησε η φωνή μας. Κάθε λέξη και ένας πυροβολισμός. Πέρα από τον παραλληλισμό το σημαντικότερο είναι η δυνατότητα ανατροπής μιας κατάστασης. Το πόσο εμπνέεσαι και οπλίζεσαι από την ίδια την πραγματικότητα, από αυτό που αντιμετωπίζεις. Ποια η κληρονομιά όλων αυτών των κινημάτων; Η ριζοσπαστική αντίληψη διαπερνούσε τον κόσμο ολόκληρο, όπως τον διαπερνά και σήμερα. Γι’ αυτό υπάρχει κι ένα παγκόσμιο κίνημα ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων, ένα κίνημα που λέει, καμία μάχη δεν πάει χαμένη παρά μονάχα αυτή που δεν ξεκίνησε ακόμα. Ένα κίνημα που

δίνει απάντηση σ’ όλους αυτούς που θεωρούν ότι όλα τελείωσαν. Να που κατέληξε κι ο Μάης του 68, να και το Πολυτεχνείο. Δημιουργώντας ένα κλίμα αδιαφορίας, αδράνειας και διάβρωσης, ότι όλα είναι καταδικασμένα. Η απάντηση είναι ότι μπορούν να γίνουν τα πάντα αρκεί να υπάρχει το όραμα. Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, ένας κόσμος που να χωράει καλύτερους ανθρώπους ελεύθερους και σκεπτόμενους. Ίσως κληρονομήσαμε τον σπινθήρα που προκάλεσε ανάφλεξη. Αυτό ενοχλεί και φοβίζει γιατί η παντοκρατορία τους τελειώνει. Τελικά ήταν ένας μύθος, ένα «πνεύμα των καιρών», ή είναι ακόμα επικίνδυνο το κίνημα του Μάη του ΄68; Είναι επικίνδυνο ακόμα και σήμερα, παρ’ όλου που προσπάθησαν να το γδάρουν. Αποπροσανατολίστηκε. Έχουν ενσωματώσει τις ιδέες του κινήματος στις πολιτικές τους. Το σύστημα αφομοιώνει ό,τι χρειάζεται. Βλέπουμε γεννήματα, τότε εξτρεμιστικά, να ενσωματώνονται ώστε να ελέγχονται. Αιτήματα, όπως το δικαίωμα στην ισότητα ή στη διαφορά, η απελευθέρωση της γυναικάς, ή του ερώτα, σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Οι νέοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι κάποιοι πληρώσανε πολύ ακριβά όλες αυτές τις κατακτήσεις. Ο Μάης υπάρχει ακόμα ως κάτι ξεχωριστό, κολακευτικό, επαναστατικό, ουτοπικό, ρομαντικό, δεν υπάρχει όμως ως δυναμική. Κανένα γεγονός δεν θα ξανασυμβεί, απλά πατεί στο παρελθόν και συνεχίζει. Γεννιέται το καινούργιο κι όχι από παρθενογένεση. Λαμβάνει υπόψη του ότι είχε προηγηθεί. Όσο θα υπάρχει γνώση και μνήμη θα υπάρχει και αντίσταση, όχι απλά μια εκτόνωση αλλά μια καθολική αντίσταση. Η κουλτούρα του Μάη ή του Πολυτεχνείου και δεν χάνεται. Κι ίσως αυτό να είναι το επικίνδυνο.

12| μεσααπ'τονκαθρεΦτη ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Φοιτ Εκλ

μέρα τω Η επόμενη εσινή β λική• τη χθ ή, κενή μια καθολικ η των β την επέλασ ι τσιγά καφέδες κα ατσα σ λέσματα. Έκ ναικώ πες των γυ τας μα παρασύρον νειρα π «κάλπη») ό

ς έ κ ι τητ ς έ γ ο λ

γχοσχολή μελα τη ι ε κ ίσ ρ β ν κατέστησε ων εκλογώ τάνια» αντι ν ζω « ι α κ α χία. Απ’ βαβούρ αι ιδέες ησυ κ ς υ ο π ώ ρ ι ήταν ή από ανθ υ είχε μείνε ο π ο ν ό μ το τεβαρβάρων τημένα απο ρ α ν α τι ά κ και ς σκούάρα καθώς ατηρούσα τι ρ α π ι α κ ιά ονται σε μια γων πηγαινοέρχ α ν ν α ιζ ρ θά α» (από το ών που κα , τα «κάλπικ ς ιέ μ ω ρ β ς αζί με τι θρώπων πολλών αν

Φοιτητικές εκλογές ώρα μηδέν. Το καζάνι άρχισε να σιγοβράζει ήδη μια-δυο εβδομάδες νωρίτερα. Πανταχόθεν οι κομματικοί, παραταξιακοί, οργανωμένοι, ανίδεοι, αγνώμονες, περιστασιακοί, μπλεγμένοι ή εμπαιγμένοι συσπειρώνονται για να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία και δράττοντας την ευκαιρία να πιουν και κανένα καφέ. Η σχολή αποκτά ζωή, τέρμα η μοναξιά της τρέχουσας κανονικής περιόδου, τώρα έχουμε γιορτή. Φτηνοσουξεδάκια και ανεβαστικά RnB άσματα να μπλέκουν με τις φωνές του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Λοΐζου που και σε συνδυασμό με το βουητό της μάζας καταλήγουν σε ένα άμορφο συνονθύλευμα που το μόνο που μπορεί να σου προξενήσει πέρα από μελαγχολία, είναι και μια μεγάλη απορία. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Την απάντηση την ψάξαμε μέσα από τους ίδιους τους φοιτητές που θέλησαν τη μέρα των εκλογών να ’ρθουν και να ασκήσουν το δικαίωμά τους. Συγκεκριμένα, ο Δημητριάδης Πάρης, φοιτητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας μας είπε ότι είναι θεμιτή και επιθυμητή κάθε δημοκρατική διαδικασία. Ωστόσο, ο προβληματισμός του εστιάζεται στο κατά πόσον η βούληση τόσο των ψηφοφόρων όσο και των υποψηφίων είναι γνήσια. Ακόμη θεωρεί ότι οι φοιτητικές παρατάξεις δεν κατέχουν ουσιαστικό λόγο στα φοιτητικά ζητήματα λόγω της προσκόλλησής τους στους κομματικούς μηχανισμούς. Δεν ενδείκνυται, όπως χαρακτηριστικά μας λέει μηδενισμός, κάτι προσφέρουν. Ο Λόγος που τον ωθεί να έρθει και να ασκήσει το δικαίωμα του εκλέγειν είναι η επιθυμία του για ενδυνάμωση μιας, αναβρασμένης μειοψηφίας, καθοδηγούμενης μεν, υποψιασμένης δε περισσότερο από τα παγιωμένα κατεστημένα. Θεωρώ ότι πιο πάνω βρίσκεται ο πυρήνας του προβλήματος. Δηλαδή το κατά πόσο ο καθένας που συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία διακατέχεται από την αληθινή και γνήσια παρόρμηση της προσφοράς στα κοινά. Αναντίρρητα θα υπάρχουν και άτομα στις φοιτητικές παρατάξεις που θα έχουν συνείδηση του ρόλου τους και θα θέλουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς στα φοιτητικά ζητήματα. Η Μήτσου Έλλη, φοιτήτρια στο Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής, θεωρεί ότι οι φοιτητικές εκλογές είναι αναγκαίες γιατί οι φοιτητές πρέπει να γίνουν μπροστάρηδες στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, ειδικά αυτήν την περίοδο που οι πολίτες αποστασιοποιούνται και αδιαφορούν για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της κοινωνίας. Ακόμη προσθέτει ότι οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν ουσιαστικό λόγο στα φοιτητικά ζητήματα αρκεί να έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τους φοιτητές και να αφουγκράζονται τα προβλήματά τους, καθώς και να προωθούν λογικές λύσεις. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται θα μπορούσαμε να πούμε από μια διαρκή διαίρεση: Μήπως τα ίδια τα κόμματα στο επίπεδο της κοινωνίας δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο; Αντί να προάγουν την ενότητα που στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός είναι ο ρόλος τους, εσκεμμένα γιατί έτσι εκμαιεύουν ψήφους, προβάλουν διαρκώς μια αγεφύρωτη χωριστικότητα. Είναι πραγματικά άξιον απορίας το γεγονός ότι πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο δύο κόμματα να έχουν την ίδια πολιτική προσέγγιση σε ένα ζήτημα και με το ζόρι να προσπαθούν να παρουσιαστούν ως οι μόνοι πρωτοπόροι και εναλλακτικοί, υποτιμώντας έτσι ωμά τη νοημοσύνη των πολιτών.

Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε χωρισμένοι σε ιδεολογίες, κόμματα, παρατάξεις, ποδοσφαιρικές ομάδες και άλλα πολλά. Ακόμη και στους δύο κόλπους της αριστεράς, της οποίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ενότητα είναι θεμελιώδες συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας της, ο κατακερματισμός είναι εξίσου ή και περισσότερο οξύς. Κατά συνέπεια, εμποδίζονται οι ίδιοι οι αριστεροί από το να αποτελέσουν ένα συμπαγές πυρήνα που θα μπορέσει να διοχετευτεί με περισσότερη αποτελεσματικότητα και ορμή στο παγιωμένο πολιτικό σκηνικό. Όπως χαρακτηριστικά μας λέει και ο Νικόλαος Ιωαννίδης, φοιτητής στο Τμήμα Νομικής, δυστυχώς η πολιτική κατάσταση στο Πανεπιστήμιο είναι μια μικρογραφία της Βουλής. Αυτό τονίζει είναι πολύ λυπηρό γιατί οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να μιμούνται τις συνήθειες παλαιοτέρων εποχών. Πιστεύει ότι το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να διασπάται ανάλογα με τα κομματικά συμφέροντα. Μόνο ενωμένοι όπως μας λέει μπορούμε να πετύχουμε. Όλο αυτό το πλέγμα της διάσπασης και του κατακερματισμού έχει μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Συνεχώς τονίζει τις διαφορές μας, πείθοντάς μας ότι είναι αγεφύρωτες χωρίς να μας αφήνει περιθώριο να δούμε όλα αυτά τα οποία πραγματικά μας ενώνουν. Μέσα στο ίδιο το Πανεπιστήμιο, όλοι εμείς οι φοιτητές, αποτελούμε το πιο ουσιαστικό και γόνιμό του συστατικό στοιχείο. Θα έπρεπε να μας ενώνει η ιδιότητα του φοιτητή, δηλαδή του ανθρώπου που ασχολείται με κάτι, στην προκειμένη περίπτωση τη γνώση και τη μάθηση. Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε όλοι μας μικρά ποταμάκια από τη στιγμή που θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι μια μεγάλη θάλασσα, που όποιο ποτάμι και αν έκβαλε σε μας, όσο βρώμικο και αν ήταν, θα αδυνατούσε να μας λερώσει. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συνδιαλέχτηκα με πολλούς φοιτητές που είτε ψηφίζουν μια παράταξη είτε συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτήν. Οι περισσότεροι, πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ανήκουν σε μια παράταξη, είτε γιατί οικογενειακώς είναι ενταγμένοι σε ένα κόμμα και άρα έτσι έμαθαν να λειτουργούν, είτε ακόμη γιατί έχουν ανάγκη να ανήκουν κάπου, είτε γιατί παίρνουν από την τάδε παράταξη σημειώσεις για να περνούν τα μαθήματα, είτε ακόμη γιατί η τάδε παράταξη κάνει καλά παρτάκια. Όλα αυτά είτε το θέλουμε είτε όχι συνιστούν μια νοσηρή πραγματικότητα. Μέσα σε μια εποχή που έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να ανατραπούν οι παγιωμένες και απαρχαιωμένες παρακολουθήσεις, γινόμαστε εμείς οι ίδιοι συνυπεύθυνοι για τη μεταφορά του μολυσμένου μέλους της πολιτικής στην ίδια μας τη σχολή. Ενώ όλα αυτά θα έπρεπε εμείς να τα παρατηρούμε και ενωμένοι να τα καταδικάζουμε γιατί είναι τα ίδια που προκαλούν σήψη και συσκότιση. Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει τη σχολή μελαγχολική• τη χθεσινή βαβούρα και «ζωντάνια» αντικατέστησε μια καθολική, κενή από ανθρώπους και ιδέες ησυχία. Απ’ την επέλαση των βαρβάρων το μόνο που είχε μείνει ήταν καφέδες και τσιγάρα καθώς και κάτι αναρτημένα αποτελέσματα. Έκατσα σε μια γωνιά και παρατηρούσα τις σκούπες των γυναικών που καθάριζαν να πηγαινοέρχονται παρασύροντας μαζί με τις βρωμιές, τα «κάλπικα» (από το «κάλπη») όνειρα πολλών ανθρώπων.

14| cinefreak

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΕΛΕΝΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Before the Devil knows you are dead Σε πόσα οικογενειακά γεύματα καθίσατε εσείς παιδιά, γονείς και σύζυγοι, ως ενήλικες και δεν το νιώσατε, αυτή την αόριστη αύρα κατηγοριών, καταπίεσης και συναισθηματισμού; Ο Άντι και ο Χανκ έτυχε απλά να είναι πιο άτυχοι. Ο διάβολος το κατάλαβε λίγο γρηγορότερα και από τους ίδιους ότι πέθαναν.

Κάτι που ίσως σημαίνει πως ο θάνατός σου σηματοδοτεί αυτόματα το πέρασμά σου στην Κόλαση. Το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα έγκειται στον ορισμό της στιγμής του: Πότε πεθαίνεις; Όταν παύεις να ανασαίνεις ή όταν βρίσκεσαι τόσο στριμωγμένος στη ζωή που δε διαφαίνεται κανένα ορατό διέξοδο; Πότε ακριβώς σε αρπάζει ο διάβολος στις δαγκάνες του για να σε μεταφέρει στο βασίλειό του; Και σε αυτήν την περίπτωση τι κάνει ο Θεός; Απλά παρακολουθεί αμέτοχος και αδιάφορος τα τεκταινόμενα, έχοντας προ καιρού εγκαταλείψει τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους; Στην τελευταία βέβαια ταινία του Sidney Lumet δε θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως οι ήρωες δεν αξίζουν την πυρά. Τα δυο αδέρφια σχεδιάζουν τη ληστεία του οικογενειακού κοσμηματοπωλείου, θεωρητικά μια εύκολη δουλειά. Στην πράξη όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και οι πρωταγωνιστές μας εγκλωβισμένοι σχεδόν σε μια αναπόφευκτη πορεία καταστροφής

μοιάζουν ολοένα και περισσότερο ανίκανοι να αντιδράσουν. Παραλυμένοι και όμως αναγκασμένοι να πράξουν. Σχεδόν μπορώ να ψηλαφίσω την ανάγκη τους να σταματήσουν το χρόνο, να φτιάξουν ένα απρόσβλητο κουκούλι προστασίας και να παραμείνουν εκεί, λατρεύοντας την παθητικότητά τους. Προτού ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες. Νομίζω πως κάπου εκεί στη μέση της πορείας τα αδέρφια έχουν ήδη πεθάνει και οι σπασμωδικές αντιδράσεις τους δεν είναι παρά μια ανέλπιδη προσπάθεια να διατηρηθούν στη ζωή, γιατί τυχαίνει απλά να συνεχίζουν να αναπνέουν. Για τον έναν δε γίνεται ούτε αυτό. Τα χάνει όλα. Για τον άλλον είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λυγίσει κάτω από το βάρος του ίδιου του του εαυτού. Από πότε προδικάζεται αυτή η πορεία; Ο Άντι είναι ένα επιτυχημένο μεγαλοστέλεχος εταιρείας με μια γυναίκα που μπορεί να επιδεικνύει ως τρόπαιο και ο Χανκ, ο χαριτωμένος μικρός αδερφός είναι ένας διαζευγμένος πατέρας σε μόνιμη αναζήτηση χρημάτων. Ο

Άντι είναι ναρκομανής. Ο Χανκ έχει ερωτική σχέση με τη γυναίκα του Άντι. Η τελευταία δεν ξέρει ούτε τις κακές συνήθειες του άντρα της, ούτε το ότι έχει προχωρήσει σε απάτες προκειμένου να τις καλύψει. Η πρώην γυναίκα του Χανκ δε μπορεί ούτε καν θέλει να υποψιαστεί την οικονομική πίεση που υφίσταται, η δε μικρή του κόρη ακόμα λιγότερο. Οι γονείς του Άντι και του Χανκ δεν ξέρουν απολύτως τίποτα, γιατί έχουν να μιλήσουν μαζί τους για πάνω από ένα μήνα. Η οικογένεια της πλήρους άγνοιας. Άρρηκτοι δεσμοί αίματος που δεν έχουν σχέση καμιά φορά με αγάπη και που όμως αποδεικνύονται τόσο ισχυροί που μερικές φορές το να ξεφύγεις, να δραπετεύσεις μοιάζει αδύνατο. Ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλο, τον εκμεταλλεύεται και τον πληγώνει με τρόπους υπαινικτικούς, κωδικοποιημένους, κάνοντας εκκλήσεις σε μυστικά που έχουν μείνει θαμμένα, σε καταστάσεις που ποτέ δεν ξεκαθαρίσθηκαν, στην κρυφή ζωή που κάθε οικογένεια έχει βιώσει. Είναι η οικογένεια του Άντι και του Χανκ που

έχει ορίσει το παρόν και το μέλλον τους, τις πράξεις τους και την έλλειψη της κάθαρσης, το τέλος και τη διάλυση. Είναι μήπως η οικογένειά τους ο διάβολος; Και πεθαίνουν μόλις την προδώσουν; Ο Άντι και ο Χανκ είναι εγκληματίες. Δεν το αρνείται κανείς αυτό. Αλλά παρέχουν τόσα σημεία ταύτισης και τόσες λαβές κατανόησης που είναι αδύνατο να τους καταδικάσουμε. Η θλίψη και η μετάνοιά τους, το ενοχικό παρελθόν τους και τα αισθήματα ανεπάρκειας που τους κατατρέχουν είναι ορατά, εξίσου ορατά με την αδυναμία τους και την απόγνωσή τους. Δίνουν και παίρνουν το φιλί του Ιούδα σε ένα φαύλο κύκλο οικογενειακής εγγύτητας. Σε πόσα οικογενειακά γεύματα καθίσατε εσείς παιδιά, γονείς και σύζυγοι, ως ενήλικες και δεν το νιώσατε, αυτή την αόριστη αύρα κατηγοριών, καταπίεσης και συναισθηματισμού; Ο Άντι και ο Χανκ έτυχε απλά να είναι πιο άτυχοι. Ο διάβολος το κατάλαβε λίγο γρηγορότερα και από τους ίδιους ότι πέθαναν.

Ακούγεται συχνά πως τα πράγματα και οι καταστάσεις στην ελληνική τηλεόραση πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Μέσα στα χαρακτηριζόμενα «σκουπίδια» της τηλεόρασης υπάρχουν άνθρωποι και εκπομπές οι οποίοι σώζουν την αξιοπρέπεια της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και φαντάζουν ως ελάχιστες ακτίνες φωτός στο σκοτάδι της ΤV. Μία ευχάριστη νότα στο χώρο της τηλεόρασης είναι τα ντοκιμαντέρ ή αλλιώς ο «κινηματογράφος της πραγματικότητας».Ένας κινηματογράφος που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα χωρίς να χρησιμοποιεί στοιχεία μυθοπλασίας όπως ηθοποιούς, κοστούμια, σενάριο. Στην Ελλάδα ο όρος ντοκιμαντέρ χρησιμοποιείται σε ένα μεγάλο εύρος εκπομπών που συμπεριλαμβάνει ταξιδιωτικά ρεπορτάζ, αρχειακό υλικό, δημοσιογραφικές έρευνες. Εκπομπές ποιοτικές που αξίζει να αναφερθούν. Θα ξεκινήσω από την εκπομπή «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» και το δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου που έχει καταφέρει με τους συνεργάτες του να έχει μία ποιοτική παρουσία στο τηλεοπτικό κοινό. Η εκπομπή παρουσιάζει μία σειρά ντοκιμαντέρ πάνω σε διεθνή και ελληνικά θέματα τα οποία εξετάζουν ιστορικά και σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, εστιάζοντας κυρίως στις εμπειρίες των πρωταγωνιστών τους αλλά και των απλών ανθρώπων. Ιστορίες παλιές που συνδέονται όμως με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η χούντα του ΄67 είναι παρελθόν, μας θυμίζει όμως διάφορες καταπιεστικές μικρές «χούντες» του παρόντος. Τα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου δεν περιορίζονται σε εγχώριες έρευνες και γεγονότα. Ανατρέχει πολλές φορές σε «έτοιμη» ξένη δημοσιογραφική έρευνα συμπληρώνοντας την με ενδιαφέροντα σχολιασμό ή επιπλέον έρευνα και συνεντεύξεις. Ο Στέλιος Κούλογλου είναι ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που έχουν κρατήσει τη δέουσα σοβαρότητα και δεν έχουν αλλοιωθεί από την κοσμική ζωή, το χρήμα και τις δημόσιες σχέσεις. Ένας άλλος αξιόλογος άνθρωπος της ελληνικής τηλεόρασης είναι ο Γιώργος Αυγερόπουλος. Για όγδοη συνεχή χρονιά η σειρά ντοκιμαντέρ «Εξάντας» παρουσιάζει θέματα που αφορούν τους σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες του σύγχρονου «πα-

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΑΚΗΣ ΣΑΜΟΣ

γκοσμιοποιημένου» κόσμου. Έχοντας πρωταγωνιστές κυρίως καθημερινούς ανθρώπους, ο δημοσιογράφος μαζί με το επιτελείο του, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο ενισχύοντας την προσπάθειά τους να κατανοήσουμε και να γνωρίσουμε κι εμείς, μαζί με αυτούς, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα μακρινών πολιτισμών. Σημαντικό και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι επεισόδια της σειράς μεταδίδονται και στο εξωτερικό, σε μέρη όπως η Αγγλία, η Σουηδία, η Ολλανδία και άλλες χώρες. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος τα τελευταία χρόνια με την εκπομπή «Εξάντας» άνοιξε στους δέκτες μας ένα νέο παράθυρο στον κόσμο, τη γνώση και την ενημέρωση. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε μια από τις πιο αξιόλογες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης «Το κουτί της Πανδώρας». Ο Κώστας Βαξεβάνης ανήκει στην κάστα των ανθρώπων που λειτουργούν με γνώμονα τη δημοσιογραφική συνείδηση και την ακεραιότητα. Ήταν από τους πρώτους στην ελληνική τηλεόραση, που εισήγαγε τέτοιου είδους εκπομπές, τύπου ντοκιμαντέρ, με αναλυτικά ρεπορτάζ και μαρτυρίες με εκπομπές που έχουν πάντα ενδιαφέρον και είναι δοσμένες με αξιοθαύμαστο επαγγελματισμό και καλλιτεχνική επιμέλεια. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του δημοσιογράφου σε μια παλαιότερη συνέντευξη που αναφέρει πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου ο δημοσιογράφος θεωρείται σταρ. Σε όλο τον

κόσμο είναι εργάτες της είδησης, πρώτα εκτιμάται η δουλειά που έχουν κάνει και μετά αναγνωρίζεται. Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι ένας τέτοιος δημοσιογράφος που δεν θεωρείται αλλά ούτε και θεωρεί τον εαυτό του σταρ. Ενημερώνει το τηλεοπτικό του κοινό και εργάζεται σκληρά στο βωμό της δικής του προσωπικής τέχνης. Οι εκπομπές αυτές βρίσκονται στον κατάλογο των καλύτερων τηλεοπτικών προγραμμάτων και έχουν επιλεχθεί για να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ ντοκιμαντέρ έχοντας βραβευτεί για τη δουλειά και την αξία τους. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν είναι οι μόνες ποιοτικές παρουσίες στο χώρο της τηλεθέασης, είναι όμως και αυτές μαζί με άλλες μία ευχάριστη παρένθεση της ελληνικής τηλεόρασης που με τη δουλειά τους ομορφαίνουν τον τηλεοπτικό μας κόσμο. Ας ελπίσουμε λοιπόν να συνεχίσουν την άριστη αυτή δουλειά που πραγματοποιούν, και ίσως η ποιότητα της τηλεόρασης όταν φτάσει (αν δεν έχει φτάσει ακόμα) ουσιαστικά στον πάτο να ξανασηκωθεί.

Έ που νας κι ματ βασί νημα να χ ικά γ ζεται τογρά χεία ρησι εγονό σε π φος ηθοπ μυθ μοπο τα χω ραγσεν οιού οπλα ιεί σ ρίς άριο ς, κ σίας τοιοστο όπ ύμια ως ,

Rapporto

15| καβαλασταηλεκτρονια

1.

2. Ρεπορ 3. Ε Το κο τάζ ξάν υτί τη χωρίς τας ς Π σ ύ ανδώ νορα ρας

16| ΕΚΤΟΣΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΔΕΣΠΟΤΑΚΗ

Πάνος Μουζουράκης Ξεκίνησα στις μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Όταν απολύθηκα από φαντάρος είδα την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη με τη μουσική, και πήρα την απόφαση να κατέβω στην Αθήνα. Με ένα Datsun του 80, την κιθάρα μου και μια βαλίτσα. Πήγα στο Σταυρό του Νότου και μου είπαν πως έχουν κλείσει πρόγραμμα και πάρε αύριο και μεθαύριο και πέρασαν τρείς εβδομάδες. Ώσπου λέω στο μαέστρο, ας με ακούσεις ήρθα από Θεσσαλονίκη γι αυτό, εσύ που μαεστράρεις κάτι θα ξέρεις. Πες μου αν είναι να το παρατήσω το τραγούδι να πάρω τα συμπραγκαλάκια πίσω και να μάθω να πλένω πιάτα. Αυτό που με ζόριζε, το θέλω μου φάνηκε και έτσι με πήρανε. Αυτό έγινε το 2002

Ποιο ήταν το βασικό στοιχείο που σε βοήθησε στην όλη πορεία σου; Οι εποχές είναι δύσκολες και δεν γίνονται παραγωγές, δεν εμπιστεύονται νέους ανθρώπους Αυτό που με βοήθησε περισσότερο είναι η τύχη. Το μεγαλύτερο ταλέντο μου είναι οι ευχές και τα θέλω μου. Όταν θέλεις κάτι και σε ζορίζει αυτό φαίνεται, το θές πολύ δεν μπορείς να το κρύψεις, φαίνεται στο πρόσωπο σου. Έτσι γίνεται και με το τραγούδι. Πές μας την ιστορία αυτή Ξεκίνησα στις μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Όταν απολύθηκα από φαντάρος είδα την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη με τη μουσική, και πήρα την απόφαση να κατέβω στην Αθήνα. Με ένα Datsun του 80, την κιθάρα μου και μια βαλίτσα. Πήγα στο Σταυρό του Νότου και μου είπαν πως έχουν κλείσει πρόγραμμα και πάρε αύριο και μεθαύριο και πέρασαν τρείς εβδομάδες. Ώσπου λέω στο μαέστρο, ας με ακούσεις ήρθα από Θεσσαλονίκη γι αυτό, εσύ που μαεστράρεις κάτι θα ξέρεις. Πες μου αν είναι να το παρατήσω το τραγούδι να πάρω τα συμπραγκαλάκια πίσω και να μάθω να πλένω πιάτα. Αυτό που με ζόριζε, το θέλω μου φάνηκε και έτσι με πήρανε. Αυτό έγινε το 2002. Το τραγούδι σου “οντισιόν στον κύριο Σαββόπουλο” πως το έγραψες; Ακολούθησε η ακρόαση με το Σαββόπουλο, που είχε τρία στάδια , τρεις Παρασκευές. Πήγα την πρώτη Παρασκευή, τα έχω πάει χάλια έκανα φάλτσα, φώναζα, ξεχνούσα τα λόγια. Στο τέλος ο Σαββόπουλος ρώτησε μήπως έχουμε κάποιο ταλέντο στο χορό στο θέατρο. Είπα Πάνο όλα για όλα. Τότε έκανα ένα σκέτς με το Τζίμ Κάρεϊ από τη Μάσκα. Ο Σαββόπουλος είπε σε όλους να έρθουν την επόμενη Παρασκευή με ένα τραγούδι του, και σε μένα να πάρω ένα τραγούδι του και να το γελοιοποιήσω. Ήτανε μια πολύ ματζόρε κίνηση από την πλευρά. Έγραψα κι έσκισα κάποιες ηλίθιες συνθέσεις, ώσπου με έπιασε ένας τρελός οίστρος και το έγραψα σε είκοσι λεπτά. Κάπως έτσι με πήρε. Πώς έμπλεξες με το θέατρο; Στο σταυρό του νότου με ανακάλυψε η Ελένη η Κασούκα που έκανε τους ήρωες πριν από τρία χρόνια πρώτη χρονιά τότε. Και μου ζήτησε να πάω σαν τραγουδιστής. Και προέκυψε και να πάρω και κάποιους ρόλους, που και αυτό ήταν μία προσωπική ανάγκη ένα θέλω. Ταυτό-

χρονα ήρθε και η Σάννυ Χατζηαργύρη από τους singles και έγινα και ηθοποιός της τηλεόρασης. Επίσης υπήρξε και η συνεργασία με το Γιάννη Ζουγανέλη και σκέψου πόσο δύσκολο είναι να φανείς αστείος δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο. Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε βρίσει και να γελάσεις, γιατί το κάνει με αγάπη. Είναι τόσο αυθεντικός τόσο παιδί. Ο Ζουγανέλης είναι ένας από τους ροκάδες του 80 πες μου γι αυτό το φαινόμενο του rock στην Ελλάδα ήταν μια επανάσταση; Κάποτε τη παραμάνα στο παντελόνι τη βάζανε γιατί δεν είχανε λεφτά να αγοράσουνε καινούριο, μετά το κάνανε από άποψη μετά το κάνανε σύνθημα κι έτσι έγινε επανάσταση. Η επανάσταση δεν καταπνίγεται εύκολα, αλλά εάν την επανάσταση καταφέρεις και την κάνεις μόδα, τότε νικιέται. Διότι η μόδα έρχεται και ξεπερνιέται και επανέρχεται. Πιστεύω ότι το rock έτσι όπως πέρασε στην Ελλάδα, ήταν αρκετά συνδεδεμένο με αριστεριστικές, με αναρχικές ιδέες, με ποιο προχωρημένες ιδέες τέλος πάντων. Σήμερα το ροκ πλέον και αυτό που πλασάρεται ως ροκ δεν έχει να πει το ίδιο πράγμα. Στο εξωτερικό βέβαια το ροκ ήταν η γκλαμουριά, οι rolling stones ήτανε rock αλλά δεν τραγουδούσανε μόνο για την επανάσταση. Η γενιά του 70 είχε το Woodstock, τους hippies, το Βιετνάμ. Το 80 υπήρξε μια γενιά ροκάδων που δεν τα είχανε όλα αυτά δεν είχε τους ήρωες της όπως η γενιά του πολυτεχνείου. Η σημερινή κατάσταση τι μπορεί να επιδείξει σαν rock; Δεν είναι το ίδιο rock είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Η εξέλιξη όλων των πραγμάτων φέρνει μαζί της και καλά πράγματα και κακά πράγματα, απλά δεν μπορείς να τη σταματήσεις. Σίγουρα κάνουμε κύκλους σε πράγματα που μας θυμίζουνε παλαιότερες εποχές. Τι σχέση πιστεύεις ότι έχει σημερινό rock ή αυτό το pop-rock που πλασάρεται με το rock του 80. Πώς βλέπεις τα ηλεκτρονικά στοιχεία που εισβάλλουν στη rock; Πιστεύω ότι καλές μουσικές υπάρχουνε παντού. Όποιο όργανο και να πιάσεις, απ’ τη στιγμή βγάζει νότες, μπορείς να φτιάξεις κάτι όμορφο αν ξέρεις να το παίζεις. Σίγουρα δεν είμαι ο άνθρωπος που θα σου δώσει την απάντηση στο τι είναι rock, τι είναι έντεχνο και το τι είναι λαϊκό. Σίγουρα είναι ένας τρόπος που βρήκανε, για να

διαχωρίσουνε τους ανθρώπους, τον έναν απ’ τον άλλο προκειμένου να κατηγοριοποιούμαστε. Έτσι αποκλείουν τη μοναδικότητα μας και μας τοποθετούν μέσα σε μια μάζα, αντιμέτωπους τον ένα με τον άλλο. Η λογική του διαίρει και βασίλευε κυριαρχεί, όπως γίνεται με τα οπαδιλίκια στις ομάδες και τα κόμματα πιστεύω ότι τώρα που γεννήθηκαν αυτά τα indigo τα παιδιά θα φέρουν την εξέλιξη του πλανήτη, θα μάθουμε αυτό που έλεγε ο Ξυλούρης , να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά. Δεν πιστεύεις ότι στο διαχωρισμό των ανθρώπων παίζει ρόλο το οικονομικό ζήτημα και ο τρόπος ζωής που επιλέγει ο καθένας; Έχω βρεθεί κι εγώ σε μπουζούκια δεν μπορώ να πω ότι πέρασα καλά, αλλά δε μπορώ να πω ότι πέρασα και άσχημα. Δεν είναι το είδος της μουσικής που με συγκινεί, γιατί το θεωρώ πολύ κλαψιάρικο. Νομίζω ότι η γκρίνια μας κρατάει λίγο πίσω. Βέβαια βρίσκεται μέσα στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα αυτό το πράγμα., κι έχει και την πλάκα του. Αν το δεις από τη χιουμοριστική πλευρά, ο ίδιος ο τύπος που γκρινιάζει , πως δεν έχει το ένα ή το άλλο, σκάει με τη Μερσεντές που χρωστάει ακόμα το δάνειο, στο πρώτο τραπέζι. Από την άλλη πλευρά τα παιδιά στις αλάνες στις υπαίθριες συναυλίες έχουν μια άλλη μαγεία, δε θα ακούσεις βέβαια τον τέλειο ήχο ή να δεις το υπερθέαμα που καταφέρανε να στήσουνε οι Pink Floyd, και εδώ είναι και η διαφορά με την ξένη rock.στην Ελλάδα το rock έχει περάσει στη συνείδηση των ανθρώπων ως φτηνή μουσική αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά είναι οργανωμένη παράσταση. Ο Jagger βγαίνει από τη λιμουζίνα πριν από τη συναυλία, όμως δεν παύει να είναι rock, όπως έχουν κατηγορήσει και το Σαββόπουλο για το ίδιο θέμα. Όπως και το Bono των U2 τον υποστηρικτή του Μπλερ; Ο καλλιτέχνης είναι τα τραγούδια του. Ως άνθρωποι είμαστε όλοι το ίδιο. Αν μας γδύσεις αν μας βάλεις όλους στη σειρά, και αν κουβεντιάσεις ως προσωπικότητες έχουμε όλοι ομοιότητες και ελαττώματα. Η τέχνη είναι αυτή που μας διαφοροποιεί και το τι συναισθήματα εγείρει. Ο καλλιτέχνης είναι αυτός που έκανε την υπέρβαση και έγραψε κάτι που άγγιξε τόσο κόσμο. Εγώ που δεν έχω κάνει ακόμα αυτή την υπέρβαση, δεν θεωρώ ότι μπορώ να κρίνω. Αποφεύγω να κρίνω τους ανθρώπους από τις πράξεις τους παρά από τα έργα τους, από αυτό που αφήνουν. Θεωρώ ότι οι περισ-

σότεροι άνθρωποι με ξεχωριστά ταλέντα έχουν τις ιδιομορφίες τους. Έχεις εμφανιστεί στην τηλεόραση πως βλέπεις πρότυπα που πλασάρει το μέσο αυτό; Όταν μας μεγαλώνανε είχαμε το πρότυπο ότι πρέπει η οικογένεια να είναι αγαπημένη, οι γονείς μαζί, σήμερα αυτά έχουν καταρρεύσει μαζί με άλλες αξίες. Βλέπω ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα πρότυπα αυτά. Στην αμερικάνικη τηλεόραση βλέπουμε όλες αυτές τις ευτυχισμένες οικογένειες, στις διαφημίσεις, μέχρι το ρετιρέ με την Κατερίνα Γιουλάκη που είχανε προβλήματα αλλά ήτανε μέσα στη χαρά. Αυτό το βλέπεις και μες τη μιζέρια σου λες, γιατί δεν είμαι εγώ έτσι; Παρατήρησα στις ζωντανές σου εμφανίσεις χρησιμοποιείς την χιουμοριστική πρόζα. Είναι ένα στοιχείο που το ξεκίνησε ο Τζίμης ο Πανούσης, οι Άγαμοι Θύτες παρατηρώ μια τάση τέτοια. Είναι μία επιθετική τάση, ότι δεν γράφεις μ αγαπάς σ αγαπώ, αλλά μιλάς για το νέφος, το κυκλοφοριακό, την αποξένωση, με χιούμορ; Ήμουνα πάντα fun του stand up comedy αν και δεν το κατέχω είναι η αλήθεια. Στο θέατρο έχω ένα κωμικό ρόλο ωραίο, αλλά ως αναφορά το stand up comedy και το live δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο Τζίμης ο Πανούσης που είναι μια τεράστια διάνοια. Μπορεί να σου πει χιλιάδες μηνύματα και έννοιες και λέξεις, να σε κάνει να γελάσεις χωρίς να καταλάβεις τι σου έχει πει. Μου αρέσει να μπλέκω λίγο σάτιρα χωρίς να φτάνω στο επίπεδο του Πανούσης. Δε θέλω το αστείο που θα ξεκαρδιστεί ο άλλος αλλά απλά θα χαμογελάσει και θα προετοιμαστεί να δεχθεί το τραγούδι που έρχεται. Δεν μπορούσα ποτέ να επικοινωνήσω με τραγουδιστές που τραγουδούσαν στο θεό, με κλειστά μάτια. Δέχομαι τις καλές φωνές τις καλές ερμηνείες αλλά αυτό μπορώ να το ακούσω και στο cd. Στο live θέλω να επικοινωνήσω να ταυτιστώ με αυτόν που με ακούει να του δώσω αυτό που αισθάνομαι. Είσαι σε κάποια μπάντα; Ποιος γράφει τα τραγούδια σου; Θα ανεβείς καθόλου Θεσσαλονίκη; Η εποχή της μπάντας έχει ξεπεραστεί. Σκέψου ότι με ένα φίλο σου και δε μπορείς να συνεννοηθείς. Τις συνθέσεις μου τις Κώστας Μαδελής που ενορχήστρωσε στον πρώτο μου δίσκο και είναι άμεσος συνεργάτης μου. Στη Θεσσαλονίκη ενδέχεται τον επόμενο χειμώνα προς το παρών καλό καλοκαίρι.

18| ΠΕΝΑτΟΥΝΥΚΤΟΥ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚHΣ

Όταν οι στιχοι περισσεύουν Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1965 στην Νέα Υόρκη με παραγωγό μια από τις μεγαλύτερες μορφές της αμερικάνικης δισκογραφίας, τον Quincy Jones, τον μετέπειτα παραγωγό του Michael Jackson αλλά και πολλών άλλων

Η συνθετική ικανότητα και το ιδιαίτερο ταλέντο δεκάδων προσωπικοτήτων της μουσικής, που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία, έχουν αποδείξει ότι από την περίοδο της αναγέννησης μέχρι και σήμερα, η μουσική είναι κάτι αδιαπραγμάτευτα ανεξάρτητο και αυτοτελές. Οτιδήποτε προσθέτουμε σ’ αυτήν, θεωρώ πως ισχυροποιεί, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς, την αμεσότητά της. Ένα ζωντανό παράδειγμα αποτελεί «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκι. Μια μυστηριώδης μοναχική γυναίκα, ένα θέμα του Βιβάλντι μες στο μυαλό του καθώς και το έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι «Τζοκόντα», αποτέλεσαν τις βασικές πηγές έμπνευσης για τη δημιουργία αυτού του έργου. Στοιχεία που περισυνέλεξε περπατώντας στην 5η λεωφόρο, στη Νέα Υόρκη, αρκετά για να ζωγραφίσει τη «δική» του «Τζοκόντα». Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1965 στη Νέα Υόρκη με παραγωγό μια από τις μεγαλύτερες μορφές της αμερικάνικης δισκογραφίας, τον Quincy Jones, τον μετέπειτα παραγωγό του Michael Jackson αλλά και πολλών άλλων. Κυκλοφόρησε αρχικά με 12 κομμάτια και την ίδια χρονιά στην Ελλάδα χωρίς τα «Οι αθλητές» και «Ο στρατιώτης». Σύμφωνα με το Γιώργο Θεοφανόπουλο (Γ. Τσάμπρας, Δίφωνο, 1999), η πρώτη ηχογράφηση έγινε το 1962 με την μορφή τραγουδιών με την ερμηνεία της γαλλίδας Ζακλίν Νταντό, συνοδευόμενη μόνο με πιάνο. Η ηχογράφηση αυτή έμεινε ανέκδοτη. Όσων αφορά τη γνωστή ηχογράφηση, κανένας από τους μουσικούς που συμμετείχαν δεν συνεργάστηκε ξανά με το Χατζιδάκι. Στα πλαίσια των μύθων που δημιουργήθηκαν γύρω από το έργο, ο Θεοφανόπουλος αναφέρει επίσης ότι δεν παρουσιάστηκε ποτέ δημόσια μέχρι το 1987, όπου ο Νίκος Γκάτσος αποφασίζει να γράψει στίχους για μερικά από τα αποσπάσματα αυτά. Τελικά θέλοντας να μην επέμβει στην ολότητα του έργου γράφει μόνο για το «Χορός με την σκιά μου», το οποίο ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη στον ομώνυμο δίσκο με ζωντανές ηχογραφήσεις από τον Σείριο. Ο ίδιος ο συνθέτης γράφει στίχους στο «Προσωπογραφία της μητέρας μου» αλλά δεν προχωρά στην έκδοσή του. Ο Χατζιδάκις κάνει focus στην μοναχική αυτή κυρία που είδε. Περιγράφει τη ζωή της. Η παρουσία της είναι τόσο έντονη μέσα του που τον προκαλεί να συνθέσει μια ιστορία-πορτραίτο διαμέσου της μουσικής του κάνοντάς την ηρωίδα του. Όλα αυτά τα αναφέρει μέσα στο δίσκο με ένα σύντομο κείμενο (τα μόνα λόγια που συνοδεύουν κατά κάποιο τρόπο τη μουσική). Η σύνθεση της ορχήστρας είναι σε συμφωνικό στυλ. Ο συνθέτης δεν κρύβει τις επιρροές του: κλασσική μουσική, τζάζ, λαϊκό στοιχείο. Επιβλητικά έγχορδα χωρίς να εμποδίζει τα πνευστά να εκφραστούν, γεγονός που θυμίζει το ενορχηστρωτικό στυλ του Mozart. Δίνει μια τζάζ υφή στον «Κύριο Νόλλ» μέσω του ρυθμού και της παρουσίας του σαξοφώνου. Το τσέμπαλο με δυνατή παρουσία μας παραπέμπει σε μπαρόκ ύφος δίνοντας του απρόσμενα το ρόλο μπουζουκιού στη «Βροχή». Στο ίδιο κομμάτι συμπεριφέρεται παρόμοια και το βιολί σε τόνο παραδοσιακό. Γενικά ο Χατζιδάκις δεν αφήνει κανένα όργανο «παραπονεμένο». Παρόλη τη μορφή μονολόγου που έχει ο δίσκος, δημιουργεί διαλόγους και συναισθήματα. Το όμποε και το φαγκότο γλιστρούν λυρικά το ένα πάνω στο άλλο στην «Κοντέσσα Εστερχάζυ». Είναι αναπόφευκτο να μας φανερωθούν στοιχεία του χαρακτήρα του συνθέτη μέσα από αυτήν τη δουλειά, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε καλλιτέχνη. Βασική αφορμή για να γράψω το κείμενο αυτό, ήταν η ευκαιρία μου να συμμετάσχω ως μουσικός στην παρουσίαση του δίσκου αυτού με την ορχήστρα του δημοτικού ωδείου Θέρμης, Con Fuoco, που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο στη Βέροια και στη Λάρισα. Θεωρώ απόλαυση να ακούει κανείς το έργο αυτό, πόσο μάλλον να το ερμηνεύει.

19| ROCKOFAGES

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΤΑΣΟΣ ΒΕΝΕΤΙΚΙΔHΣ

Granicus

Σκοτεινοί μα με κρυμμένη αισιοδοξία, αντιπροσωπευτικοί μιας νεολαίας που έπαψε πλέον να συμμερίζεται το όραμα της γενιάς των λουλουδιών αλλά αντιλαμβάνεται τα πράγματα πιο ρεαλιστικά

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η Αμερική πήρε τη σκυτάλη από τις μπάντες του British invasion (μπάντες όπως οι Beatles και οι Rolling Stones που έχαιραν της εκτίμησης του αμερικανικού κοινού) και διαμόρφωσε μια δική της άποψη πάνω στο rock με συγκροτήματα-γίγαντες όπως ο Alice Cooper,οι Aerosmith, οι Kiss και πολλοί άλλοι. Βέβαια, ανάμεσα στους επιτυχημένους αυτούς καλλιτέχνες υπήρξαν άπειροι άλλοι, αφανείς ήρωες, που πάσχισαν για να κάνουν τη μουσική τους πιο γνωστή αλλά λόγω αντικειμενικών δυσκολιών δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν μιαν απλή αναγνωρισιμότητα σε τοπικό επίπεδο. Αυτό βέβαια δεν μειώνει καθόλου την ποιότητα της δουλειάς πολλών από αυτών των one hit wonders αφού αναμοχλεύοντας το παρελθόν μπορείς να βρεις πολλά μικρά διαμάντια του rock με μικρές πωλήσεις, ελλιπή διανομή αλλά πλούσιο ήχο. Μια τέτοια μπάντα υπήρξαν και οι Granicus από το Cleveland που κυκλοφόρησαν ένα album το 1973 μέσω της RCA που δυστυχώς δεν βρήκε διάδοχο. Ηχητικά συγγενείς με τους Led Zeppelin όμως με εμφανή προσωπικά στοιχεία και αυθεντική τραγουδοποιία. Έχοντας σαν βάση το σκληρό, λευκό blues στο μπάσο και στα τύμπανα έδωσαν τον απαραίτητο χώρο στις κιθάρες να ουρλιάξουν σε έντονους hard rock και πρωτο-metal ήχους. Επίσης έχοντας έναν τραγουδιστή με απίστευτη έκταση στη φωνή και εντελώς ιδιαίτερη εκφραστικότητα είχαν όλα τα φόντα για να συναγωνιστούν τα σύγχρονά τους supergroups. Οι στίχοι και αυτοί υψηλού επιπέδου. Σκοτεινοί μα με κρυμμένη αισιοδοξία, αντιπροσωπευτικοί μιας νεολαίας που έπαψε πλέον να συμμερίζεται το όραμα της γενιάς των λουλουδιών αλλά αντιλαμβάνεται τα πράγματα πιο ρεαλιστικά. Το Granicus είναι album που δεν βρίσκεται στα δισκοπωλεία (ίσως σε κάποια on-line) λόγω της underground φύσης του οπότε μια αναζήτηση στα διάφορα μουσικά blogs επιβάλλεται σε όποιον ενδιαφέρεται να βιώσει την απαρχή του πραγματικά σκληρού ήχου στην Αμερική του ’70.

20| ζωμιαοδυσσεια γραφει ο οδυσσεασ ραπαντασ (satanap@gmail.com)

*Ντρρριιιν* - Εμπρός; - Γιατρέ τα βλέπω όλα Portishead, τα μυρίζω Moby και ζω στους πιο ακατάστατους γαλαξίες.

- Πιες μια ασπιρίνη και χαλάρωσε. Ετοιμάζουν και οι Massive Attack επιστροφή... Εδώ θα είμαστε και θα τα πούμε.

Ο ασημένιος διάδρομος Ξεκάθαρος ορισμός του ασημένιου διαδρόμου δεν υπάρχει και φαντάζομαι ούτε πρόκειται να υπάρξει. Τονίζεται πως η προσπάθεια που θα γίνει στις παρακάτω γραμμές δεν αποτελεί αποτέλεσμα μελέτης και στηρίζεται μόνο στις υποκειμενικές αντιλήψεις και εμπειρίες του γράφοντα. Είναι καλό επίσης να ξεκαθαριστεί πως, στην ουτοπική περίπτωση που ο αναγνώστης καταφέρει να ορίσει την έννοια του ασημένιου διαδρόμου, το αποτέλεσμα θα είναι πλαστό, αφερέγγυο και δε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για εξωδιαδρομικούς σκοπούς. Θεμέλιος λίθος της δομής του ασημένιου διαδρόμου είναι η κατάργηση του χώρου, του χρόνου, της λογικής σκέψης και όλων αυτών των κατασκευασμάτων που δρουν ανασταλτικά στη δημιουργία και την ανάπτυξή του. Μια ασημενιοδιαδρομική εμπειρία, θα μπορούσε να πει κανείς πως ολοκληρώνεται με τις παρακάτω καταστάσεις. Τη δημιουργία του προσωπικού ασημένιου διαδρόμου και τη συνειδητοποίηση της ύπαρξής του, την απόφαση να μπεις στον ασημένιο διάδρομο και να τον περπατήσεις, να μπεις στον ασημένιο διάδρομο και να τον περπατήσεις, να βγεις στην άλλη άκρη του και φυσικά να γυρίσεις πάλι πίσω. Οι τέχνες, καλές οι κακές, όπως η μουσική, ο χορός, η ζωή, ο κινηματογράφος, το θέατρο δημιουργούν τις περισσότερες φορές γόνιμο έδαφος ανάπτυξη πολλών και καλών ασημένιων διαδρόμων. Μια τέτοια ολοκληρωμένη διαδρομική εμπειρία είχαν τη δυνατότητα να βιώσουν, μαζί με αυτούς κι εγώ, όσοι βρέθηκαν στο underground κυριολεκτικά studio Vis Motrix. Ο χώρος παρατίθεται για συμβατικούς λόγους το ίδιο και το χρονικό στίγμα δηλαδή οι τρεις Απριλίου 2008. Επιλεκτικά αυτοορίστηκε το κοινό των περίπου 70 ατόμων με σκοπό να παρακολουθήσει πολυεπίπεδες επικοινωνίες μεταξύ ήχων, ανθρώπων και κίνησης. Στα κρουστά και στο τρίξιμο σκαμπώ (του γνωστού ρήματος) ο Χρήστος Γερμένογλου, βιολί και πετάλια ο Θοδωρής Πατσαλίδης , μπάσα και κουμπάκια ο Λάκης Τζήμκας. Με δυο λέξεις σε μία οι Freecall. Σε μια προσπάθεια να αποδοθούν όλες οι ηχογεννητικές ιδιότητες των συγκεκριμένων οργάνων, πάντοτε κάτω από την ομπρέλα της σύγχρονης, ελεύθερης, τζαμάτης jazz, ξεκίνησε η είσοδος στο διάδρομο. Η παρουσία και η φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου ήταν καταλυτική ενώ χωρίς ενδοιασμούς μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες της από τσάρκες στους δικούς της ασημένιους διαδρόμους. Ο οικοδεσπότης Κώστας Γεράρδος άλλες φορές δεχόταν υπάκουος διαταγές, προστάγματα, χάδια και χαστούκια της Σαβίνας, άλλες φορές επιδίδονταν σε ξέφρενο shadow play μιμούμενος τον άνθρωπο που χορεύει καλύτερα από τη σκιά του. Η επικοινωνία όμως γινόταν πιο ξεκάθαρη με τους μουσικούς και τη μουσική τους, ιδιαίτερα με το Θοδωρή Πατσαλίδη σε μια στιχομυθία βιολιού - γκριμάτσας. Αυτή η τελευταία ήταν και η ευχάριστη έκπληξη της εξόδου εκ του ασημένιου διαδρόμου και της επιστροφής στο συμβατικό χωροχρόνο, με πολύ χιούμορ και χαμόγελα.

Χορός και μουσική δένουν άψογα, βοηθούν και αλληλοβοηθιούνται. Φιλότιμη προσπάθεια δημιουργίας διαδρομικών φαινομένων αποτελεί και η κυκλοφορία του Last Night (μία Απριλίου 2008, MUTE), της νέας δουλειάς του Moby. Βροντοφωνάζει ο καλλιτέχνης για τη μη ύπαρξη του χρόνου δηλώντας έμμεσα κολλημένος στα ΄90s αλλά και άμεσα αφού διάλεξε στο track list της παραγωγής το Everyday It's Like 1989. Επιστροφή στις ρίζες της αγνής νεοϋορκέζικης house τυλιγμένης όμως με trendy - glossy ΄00s περιτύλιγμα. Χορευτικό και ανεβαστικό ολόκληρο το cd με πρώτο single το Alice με φωνητική στήριξη από το βρετανό mc Ayzil Jones. Πολλά επίπεδα όμως ανώτερο, τόσο στο αυτί όσο και στο χορευτικό αποτέλεσμα είναι το δεύτερο single Disco Lies, νούμερο ένα στις αγοραστικές προτιμήσεις του αϊτΧιουνίστικου πελατολόγιου. Το Disco Lies είναι το ιδανικό track για πάρτυ με θέμα τον αποχαιρετισμό του καλύτερού σου φίλου που αφήνει το New York και ταξιδεύει προς Ιαπωνία μεριά να ακολουθήσει καριέρα vice president (ουάου). Και μετά εμφανίζεται το τέρας και σκαρφαλώνει στα κτήρια και σκοτώνει τον κόσμο και κόβει το κεφάλι του αγάλματος της ελευθερίας και μετά κοιμάμαι. Και όταν ξυπνάω έχει τελειώσει το divx με το Cloverfield, της ταινίας δηλαδή που ενσωματώνει στο soundtrack της (κυκλοφορεί και ανεπίσημο με τίτλο Cloverfield Mix) το Disco Lies. Παρεμπιπτόντως κανένας ασημένιος διάδρομος η εν λόγω ταινία. Από τις καλύτερες βολτίτσες σε ασημένιους διαδρόμους είναι αυτή που μας προτείνουν οι Μ83. Ο Anthony Gonzales χωρίς το Nicolas Fromageau πηδάει στην κοσμοσφαίρα του και ταξιδεύει κοντά στον Άλφα του Κενταύρου (αααααχ, πατρίδα μου γλυκειά) προς το γαλαξία Messier 83. Με τεχνική υποστήριξη από τον Ewan Pearson και τον Ken Thomas (Sigur Ros, Cocteau Twins) μας παρουσιάζεται η σουρεαλιστική ισότητα Saturdays = Youth (δεκατέσσερις Απριλίου 2008, MUTE). Όπου ακούς γυναικεία φωνητικά απέδωσε τα εύσημα στη Morgan Kibby που ακολουθεί τον Anthony και στην περιοδεία. Όσοι παρακολουθούν τους Μ83 από παλιά αλλά όχι από μακριά θα γευτούν την ευχάριστη έκπληξη: αυτό το νέο album αποτελείται και από τραγούδια. Μπορεί βέβαια το πρώτο single, που βολτάρει εδώ και μέρες στο TheirSpace, Couleurs να θυμίζει κάτι από τα παλιά με πιο χορευτική όμως διάθεση, ολόκληρο το album όμως παρουσιάζεται ως alter cd των Cocteau Twins. Η Morgan ντύνει υπέροχα τις γυμνές μουσικές σε tracks όπως το Kim and Jessy και το Skin Of The Night. Προς το φινάλε ο κος Gonzales μας φανερώνει πως δεν μπορεί εύκολα να αποκολληθεί από μελαγχολικά συνήθεια του παρελθόντος. Γι' αυτό και η επιστροφή στη μη πραγματική πραγματικότητα αφήνει μουντή γεύση. Put the blame on the track nine. Too Late. Τέλειο παράδειγμα ενός μουσικού ασημένιου διαδρόμου αποτελεί η επιστροφη κάποιων φίλων από τα παλιά. Ο Geoff Barrows, ο Adrian Utley και η φυσικά η Beth Gibbons επιστρέφουν ως Portishead μετά από έντεκα χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Η

τρίτη τους δισκογραφική studio εμφάνιση φέρει τον όχι και τόσο πρωτότυπο τίτλο Third (είκοσι οκτώ Απριλίου 2008, UNIVERSAL) και αποτελεί θυσία στο βωμό του lo-fi. Ο ήχος τους είναι πιο σκληρός από ποτέ και η ιδιαίτερη αυτή παραγωγή σε συνδυασμό με τη φωνάρα της Beth μετατρέπουν τη διαδρομική τσάρκα σε εμπειρία για έμπειρους τσαρκαδόρους. Βασική διαφορά με τα προηγούμενα album είναι η έλλειψη των scratches. Τα παιχνίδια με τα decks που έδιναν ένα jazzy feeling αντικαταστάθηκαν με ξερά drum loops και βάναυσα κιθαριστικά riffs. Να είσαι σε εγρήγορση για τους κανόνες που ορίζει το "τρία". Αυτό που δίνεις, αυτό θα σου επιστραφεί. Αυτό είναι το μοναδικό μάθημα που πρέπει να μάθεις. Κερδίζεις μόνο όσα αξίζεις. Τα παραπάνω είναι μια ελεύθερη μετάφραση της πορτογαλικής εισαγωγής που συνοδεύει το πρώτο track Silence. Σκοτεινά breakbeats συγκρούονται με κιθάρες μέχρι που φτάνει ως ειρηνευτική δύναμη η φωνή της Beth και μονοιάζει αγκαλιάζοντας τους αντικρουόμενους. Τσεκάρισμα στα καλώδια μην κάνεις στο τέλος του track γιατί όντως κόβεται απότομα. Ο ερωτισμός στη φωνή της Beth Gibbons αγγίζει τόσο το συνειδητό όσο και το ασυνείδητο του ακροατή του Nylon Smile. Ο ερωτικός στίχος και τα παράξενα εφέ στη φωνή χρωματίζουν εύκολα το διάδρομο φούξια. Ακόμα δεν έχω καταλήξει αν θεωρώ το The Rip μισοάδειο ή μισογεμάτο. Για τα πρώτα δύο και κάτι λεπτά το παιχνίδι παίζεται ανάμεσα στην Beth και σε ένα κούφιο κιθαριστικό άρπισμα ενώ στα δύο και κάτι τελευταία λεπτά το λόγο έχει ένας συνθετικός arpeggiator που, αν και extra trendy, δίνει άλλη, πιο ανεβαστική διάσταση στο πιο ευκολοάκουστο track του Third. Το track ονόματι Plastic περιγράφει το παιχνίδι και τη σχέση που μπορούν να έχουν τα ελικόπτερα και η δυσκοιλιότητα. Το We Carry On χρειάστηκε να το ακούσω πέντε φορές εκ των οποίων τις πρώτες τέσσερις πάτησα το stop πριν ολοκληρωθεί η ακρόαση. Είναι μακράν το πιο δύσκολο και σκληρό και κλειστοφοβικό track του album. Με ένα μεγάλο ουυυφ περνάς στο ακριβώς επόμενο track. Το Deep Water με τα κιθαρόνια και τα γιουκαλίλια του, σε απαλάσσει από τον ψυχολογικό παροξυσμό που κέρδισες από το We Carry On. Όλως παραδόξως το Machine Gun είναι το πρώτο single του album, ένα track το οποίο άνετα θα χαρακτηριζόταν ως ο μαστουρωμένος μεταλλαγμένος αδελφός του Blue Monday των New Order. Η επιστροφή στα αστικά κονιάματα και τα υδροχρώματα γίνεται με το Threads. Σχιζοφρενικά vibrato αγκαλιάζονται και ερωτοτροπούν με πριονάτους υπόηχους και κάνουν την επιστροφή ακόμα πιο δύσκολη. *Ντρρριιιν* - Εμπρός; - Γιατρέ τα βλέπω όλα Portishead, τα μυρίζω Moby και ζω στους πιο ακατάστατους γαλαξίες.

- Πιες μια ασπιρίνη και χαλάρωσε. Ετοιμάζουν και οι Massive Attack επιστροφή... Εδώ θα είμαστε και θα τα πούμε.

21| βιβλιοσκωληξ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Έχουμε αλήθεια αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για να ζήσουμε; Εννοώντας να ζήσουμε πραγματικά, να απολαύσουμε και να χορτάσουμε κάθε μικρούλι δευτερόλεπτο και στιγμούλα της ζωής που μας χαρίστηκε σ’ αυτόν τον πλανήτη. Να αδράξουμε την κάθε μέρα από τη στιγμή που θα ξυπνήσουμε και να τη ρουφάμε μέχρι το μεδούλι (κι αυτό μαζί, γιατί όχι…) και όχι να πασχίζουμε για την επιβίωσή μας. Να παίζουμε το παιχνίδι της ζωής με τους κανόνες που θέτει αυτή. Ο χρόνος μας, εκτός από σχετικός όπως μας πληροφόρησε ο Albert Einstein, είναι και κάπως περιορισμένος. Ίσως να μην είναι λίγος σε σύγκριση με το χρόνο μιας πεταλούδας, κι εγώ δε θυμάμαι να υπήρξα ποτέ πεταλούδα για να ξέρω αν σε αυτό το λεπτεπίλεπτο πλασματάκι η ζωή τής φαίνεται μικρή, υποψιάζομαι όμως ότι και

σε εκείνη ο χρόνος τής είναι πολύτιμος. Όπως και σε μας! Και μάλιστα τόσο πολύτιμος που πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητά του και τον σπαταλάμε ή τον αφήνουμε απλά να κάνει το ταξίδι του χωρίς εμάς, επιτρέποντας του να περάσει μπροστά από τα μάτια μας, ίσως χωρίς καν να τον δούμε, ίσως μόνο κοιτώντας τον χωρίς να τον βλέπουμε και, βέβαια, χωρίς να αρπάζουμε τις ευκαιρίες που μας προσφέρει. Στο σύντομο δικό μας ταξίδι στο χρόνο και το χώρο, στο ανεκτίμητο σεργιάνι μας που κρατάει όσο το βλεφάρισμα του Θεού, προλαβαίνουμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας αν τα συμπυκνώσουμε και τα υλοποιήσουμε στο πλαίσιο μιας αντίληψης που τελικά είναι και η πραγματικότητα: πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε ο καθένας χωριστά αλλά και όλοι μαζί σαν

είδος μέσα στο Σύμπαν. Σ’ ένα Σύμπαν 15 δισεκατομμυρίων ετών με άπειρες διαστάσεις και πλήθος ανεξερεύνητων μυστικών και θαυμάτων, με γαλαξίες, νεφελώματα, άστρα, πλανήτες, μαύρες τρύπες, Σκοτεινή Ύλη… Μάλλον είμαστε πολύ κοντόθωροι αν δε σηκώνουμε το βλέμμα λίγο ψηλότερα από τον δικό μας κόσμο. Και λίγο μακρύτερα. Ώσπου να ανακαλύψουμε το νόημα του να βασανιζόμαστε να κερδίσουμε τα προς το ζην σε μια εποχή που μοιάζει να επιστρέφει σε Μεσαιωνικές πρακτικές και αντιλήψεις. Ίσως η απάντηση να μην είναι ίδια για όλους, ίσως και να είναι. Δεν τη βρήκα ακόμα για να σας την πω, όμως θα συμφωνήσω με τον J.R.R.Tolkien: «…κοίτα τι μπορείς να κάνεις με τον χρόνο που σου έχει δοθεί». Τον χρόνο που σου ανήκει χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας. Που αναπόφευκτα

Gaarder, Jostein τον μοιράζεσαι και ο τρόπος που διαλέγεις να τον αξιοποιήσεις μαζί με τις επιλογές των άλλων γύρω σου συνδιαμορφώνουν το χωροχρονικό τοπίο. Σε αυτό λοιπόν το τοπίο που όλοι προσθέτουμε στον καμβά του τουλάχιστον μια πινελιά, αν δεν κυνηγήσει ο καθένας από εμάς το δικό του κορίτσι με τα πορτοκάλια, αν δε μοχθήσουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι και δεν έχουμε την υπομονή και το πείσμα να παλέψουμε, ο χρόνος μας πάει στράφι. Και το δίλημμα του πόσο χρόνο έχουμε και τι τον κάνουμε θα χτυπήσει το ξύλινο πατζούρι στο παράθυρο του νου και θα ζητήσει την απάντηση του… Τι θα αποκριθείτε; «Όποιος δε ζει τώρα, δε ζει ποτέ. Εσείς τι κάνετε;» Πιετ Χάιν (Δανός ποιητής)

22| νετοζ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΛΙΔHΣ

Run Forrest, Run

Οι αναφορές στην λέξη jogging έπιασαν 8ψήφιο αριθμό! Οι μισές να είναι «σχετικές», έχουμε αμέσως την απάντηση για το τι είναι τρέξιμο στο εξωτερικό. Απλά, είναι μέρος της καθημερινής ζωής

1. www.runningnews.gr 2. www.mednutrition.gr 3. www.fitnesslogic.gr Διαβάζοντας το κείμενο του αρχισυντάκτη μας με τίτλο «Fast Forward»-Fast Rewind στον Αναπτήρα Απριλίουwww.anaptirasmag.blogspot.com αναρωτήθηκα: «..μα καλά, αφού τρέχει τόσο, γιατί μου είπε ότι έβαλε κιλά;». Μήπως τελικά δεν τρέχει καλά; Μία αβίαστη σκέψη, όσο και πληκτρολόγηση, με οδήγησε να ψάχνω το ρήμα και τα παράγωγα μιας λέξης που πολύ λέμε, αλλά σχεδόν ποτέ δεν εφαρμόζουμε κυριολεκτικά, να ΤΡΕΧΟΥΜΕ. Μετά από 0,14 δευτερόλεπτα είχα μπροστά μου 204.000 αναφορές. Πνίγηκα για λίγο στην πληθώρα των αποτελεσμάτων, αλλά επειδή είμαι έμπειρος σε τέτοιου είδους νούμερα, έπιασα εύκολα στεριά. Τρέξιμο τελικά, δεν είναι δουλειά, σπίτι, μετά φαΐ, καφέ και ξερός για ύπνο. Είναι κάτι πολύ πιο απλό, μα και σημαντικό, που η σελίδα www.runningnews.gr μας φανερώνει πως υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν σωστά και μάλιστα

μερικοί 50άρισαν με διακρίσεις (λέγε με Δ. Βενετικίδη). Δεν κοστίζει σε χρόνο, ούτε χρήμα, δεν απαιτεί παρέα –προσωπικά ούτε στο περίπτερο μόνος- και όταν το κάνεις σωστά και συστηματικά σου χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο, νέα παρέα, μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό στο forum της σελίδας, και βέβαια μια πραγματική νότα ευεξίας! Δεν θα ήθελα να σας πείσω ότι κάνει καλό και στην υγεία, γιατί αυτό μόνο μέσα στο γήπεδο γίνεται αντιληπτό. Για δίαιτες ούτε λόγος, γιατί αν τολμήσετε τον πρώτο δρασκελισμό, τότε οι σελίδες www.mednutrition. gr και www.fitnesslogic.gr θα είναι εκεί να στηρίζουν την σωστή διατροφή και άσκησή σας, με συμβουλές και δημοσιεύσεις από έμπειρους διατροφολόγους και προπονητές. Ψάχνοντας και λίγο πιο πέρα από τα σύνορα του

ελληνικού διαδικτύου διαπίστωσα ότι τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από το φίλτρο μου. Οι αναφορές στην λέξη jogging έπιασαν 8ψήφιο αριθμό! Οι μισές να είναι «σχετικές», έχουμε αμέσως την απάντηση για το τι είναι τρέξιμο στο εξωτερικό. Απλά, είναι μέρος της καθημερινής ζωής. Αν μερικοί από εσάς ακόμα παραπονιέστε ότι δεν έχετε χρόνο, θα σας εκμυστηρευθώ κάτι από προσωπική εμπειρία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που τρέχω μαζί τους, επειδή τους έχω πιάσει και μια ψιλή κουβεντούλα, ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα και κάνουν ως επί το πλείστον δυο δουλειές! Άρα αφήστε τις δικαιολογίες και τρέξτε επιτέλους για τον εαυτό σας. Εγώ θα είμαι από πίσω (αν με περάσετε) και θα σας φωνάζω χειροκροτώντας «Run Forest, Run!!!»

23| ΚΤΗΝΩΔΗΖΩΔΙΑ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ

May.Day. Πρόσφατες μελέτες δείξανε ότι διαβάζοντας κάθε μήνα την πρόβλεψη για το ζώδιό σας από τον Αναπτήρα έχετε περισσότερες πιθανότητες να κάνετε πράξη τα σχέδιά σας. Ακόμα πιο πρόσφατες έρευνες δείξανε ότι η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια.

Κριός: Νομίζω ότι γνωρίζετε το μέλλον σας ενόψει των εορτών του Πάσχα. Εσείς όμως μην πτοείστε. Συνεχίστε ακάθεκτοι τις δραστηριότητές σας, όπως το να σνιφάρετε τσιμέντο με καλαμάκι από μπαμπού, να κάνετε την εβδομαδιαία προγραμματισμένη κολονοσκόπηση και για να αποφύγετε το μοιραίο ανάψτε μια διακριτική φωτίτσα (να φαίνεται μέχρι τα Τίρανα ένα πράμα) στη Χαλκιδική ώστε να σταματήσει το τοπικό δημοτικό σφαγείο να ασχολείται μαζί σας.

Καρκίνος: Αυτό το μήνα γίνεστε περισσότερο οργανωτικοί. Γράφετε σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμάστε. Έτσι, αντί να ξοδεύετε το χρόνο σας προσπαθώντας να θυμηθείτε αυτό που γράψατε, ξοδέψτε τον ψάχνοντας το χαρτί που γράψατε αυτά που πρέπει να θυμάστε. Επιπλέον, προσπαθήστε να είστε περισσότερο κοινωνικοί. Ξέρετε ότι ο γείτονάς σας έχει το στέρεο ανοιχτό στις 2 το πρωί. Γιατί δεν του τηλεφωνείτε στις 4 να του πείτε πόσο σας άρεσε;

Ταύρος: Το τρίγωνο Άρης, Ποσειδώνας (Μηχανιώνας) και Ατρόμητος που μπαίνει στον 13ο οίκο αυτό το μήνα, θα βοηθήσει πολύ στο να σας έρθουν όλα δεξιά, αρχής γενομένης από εκείνη την νταλίκα που θα παραβιάσει το στοπ στα δεξιά σας και θα σας ξαπλώσει κατάχαμα. Ξεκινήστε να δίνετε λίγη περισσότερη σημασία στη σχέση σας μιας και τα εξογκώματα στο κεφάλι σας, σας δυσκολεύουν στο να περάσετε από τις πόρτες.

Λέων: Το νέο σας φλερτ έχει αυξημένες ανάγκες και ως εκ τούτου χρειάζεται να ντυθεί. Έλα όμως που για να ντυθεί χρειάζεται να γδυθούν 2 ζώα. Ένα που δίνει τη γούνα και ένα που την πληρώνει. Εσείς όμως αισιοδοξείτε. Ξέρετε πολύ καλά ότι η ζωή στον πλανήτη Γη είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο που σας βοηθά να λάμπετε όπως και η βλακεία σας.

Δίδυμοι: Αν και το αφεντικό σας έχει πήξει κανονικά, αφού δουλεύετε μόνο 18 ώρες το 24ωρο, εσείς ζείτε με την ελπίδα να πάρετε αύξηση 3 ευρώ το χρόνο. Κοιτάξτε να σοβαρευτείτε και κάντε πράξη τα ακόλουθα αποφθέγματα: «Η σκληρή δουλειά δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;», και «Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυνηγάς καριέρα».

Παρθένος: Εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια που έχετε καταβάλλει όλο αυτό το καιρό μπορείτε πλέον να ηρεμήσετε και να δρέψετε τους καρπούς των κόπων σας. Μοναδικό ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί το γεγονός ότι αυτό που εσείς αντιλαμβάνεστε ως «η γλυκιά μυρωδιά της επιτυχίας» είναι ουσιαστικά το γκάζι που έχετε αφήσει ανοιχτό στην κουζίνα.

Ζυγός: Αν συναναστρέφεστε με άτομα του προαναφερθέντος ζωδίου είστε γεννημένοι για σπουδαία πράγματα. Ανάψτε ένα τσιγάρο και θέστε γερές βάσεις για μια πολλά υποσχόμενη καριέρα ως κοσμοναύτης ή σαν το πρώτο ανθρώπινο παζλ. Στα οικονομικά σας πάντως βελτίωση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, οπότε καλό θα είναι να ξεκινήσετε από τώρα να στοκάρετε κούτες χαρτί υγείας και μεταχειρισμένες οδοντογλυφίδες. Σκόρπιος: Τα άστρα, σας ευνοούν και σας καλούν να επικεντρώσετε τις προσπάθειές σας σε χώρους όπως χαμάμ, σαλεπιτζίδικα, οικοδομές, ξενοδοχεία κατοικίδιων. Ψυχολογικά τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα αφού, πρόσφατες στατιστικές δείξανε, ότι ένας στους τέσσερις υποφέρει από κάποια διανοητική διαταραχή. Σκεφτείτε τους τρεις καλύτερους φίλους σας. Αν είναι υγιείς, τότε κατά πάσα πιθανότητα έχετε πρόβλημα. Τοξότης: Σταματήστε να τραυλίζετε, να βάζετε τρικλοποδιές στον προϊστάμενό σας, και να παίζετε κρυφά στο γραφείο πασιέτζα, γιατί όντως πρωτοπόροι θα είστε στο να πάρετε πόδι. Στο κάτω κάτω, αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε, ενοχλήστε. Το σημαντικό είναι να συμμετέχετε. Αιγόκερως: Η τύχη αυτό το μήνα σας χτυπά την πόρτα. Ως γνήσιοι κατσικοπόδαροι βέβαια εσείς εκείνη την ώρα είστε

στο μπάνιο και δεν την ακούτε, οπότε προετοιμαστείτε ψυχολογικά για ένα μήνα ελαφρώς χειρότερο απ' ότι ήταν το 1945 για τη Χιροσίμα. Μερική ευθύνη σε αυτό βέβαια, φέρετε και εσείς οι ίδιοι καθώς η εμφάνισή σας που παραπέμπει σε σνίτσελ παναρισμένο, δε βοηθά και ιδιαίτερα σε οποιουδήποτε είδους ανοίγματα ή κοινωνικές δραστηριότητες. Υδροχόος: Ξεκινήστε τη δική σας, ατομική επιχείρηση οργανώνοντας συνεργείο καθαρισμού παρμπρίζ σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, το οποίο εκτός από το ότι είναι «μαγαζί γωνία» θα σας παρέχει και τη στοιχειώδη στέγη και θαλπωρή — κάτω από τη γέφυρα — κατά τις ημέρες που βρέχει. Σχεδιάστε με προσοχή και σοβαρότητα τις μελλοντικές σας κινήσεις, μην αφήνετε το στιγμιαίο ενθουσιασμό να σας παρασύρει, βρείτε μια μεγάλη πέτρα, δέστε την στο λαιμό σας και πέστε στη θάλασσα. Ιχθείς: Στον εργασιακό τομέα διεκδικήστε με πάθος τα δικαιώματά σας, ακόμα και αν χρειαστεί να κάτσετε στον διευθυντή σας. Εξάλλου, ένας πάνω, ένας κάτω, ποιος μετράει πλέον; Σταματήστε να δίνετε το τηλέφωνό σας σε αγνώστους και αντισταθείτε στις προτροπές των φίλων σας για να κάνετε striptease στη μέση της Όλγας στις 6 το πρωί

24| ΠΩΣΝΑ-10 ΛΟΓΟΙΓΙΑΝΑ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΑΚΗΣ ΣΑΜΟΣ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!!!

1.Είστε συγγενής πρώτου βαθμού της Φάνης Πάλη Πετραλιά.

2.Είστε άσημη και «άσχημη» γραμματέας που σε μια τηλεοπτική σαιζόν καταφέρατε να έχετε την εταιρεία που σας προσέλαβε!

3.Είστε ο Χαϊλάντερ! Τι στο καλό σε 3 αιώνες δε θα έχετε μαζέψει τα ένσημα; 4.Είστε μέλος του Σ.Ε.Β.(Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων). Στην κατηγορία εντάσσονται και τα τέκνα των μελλών του ΣΕΒ!

5.Ανήκετε στο «ευγενές λειτούργημα» των 300!(όχι του Λεωνίδα, τους άλλους…)

6.Πάσχετε από ανίατη ασθένεια και οι γιατροί σας δίνουν ένα μήνα ζωής.

7.Είστε ένας εβδομηνταπεντάχρονος έτοιμος να εισέλθει δυναμικά στην παραγωγική διαδικασία! (Υ.Γ. Παρακαλούνται οι υποψήφιοι να έχουν ολοκληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.)

8.Είστε γυναίκα, εργαζόμενη ως πειραματόζωο σε ιατρική ερευνητική εταιρία με σκοπό την τεκνοποίηση μετά τα 50.

9.Είστε μεγαλομέτοχος σε όμιλο εταιριών ιδιωτικής ασφάλισης, υπέρμαχος του νέου ασφαλιστικού συστήματος και ιδρυτής του fun club της κυρίας Πετραλιά.

10.Ανήκετε στην κατηγορία των σαδομαζοχιστών και σας αρέσει να γα….. στη δουλεία, μέχρι την τελευταία σας στιγμή!

ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΑΣ ΜΕΛΛΟΝ…

1. Το ποιο;;; 2. Δηλώστε τώρα συμμετοχή στο καινούριο τηλεπαιχνίδι του MEGA: «Θέλετε να γίνετε συνταξιούχος» και διεκδικήστε σύνταξη πριν τα 65!

3. Εξασφαλίστε το μέλλον των παιδιών σας βρίσκοντάς τους δουλειά (με ένσημα) μετά τα 12 τους χρόνια. Τουλάχιστον έτσι θα βγουν κάποτε στη σύνταξη (κάτι ήξερε ο μικρός Βασιλάκης Καΐλας…)

4. Γίνε και εσύ λογιστής, καθηγητής γιατρός, πωλήτρια , πατρονίστ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και βγες στη σύνταξη πριν τα 70!!

5. Αγοράστε από τώρα σε χαμηλότερες τιμές τα φάρμακα που θα σας χρειαστούν στο μέλλον! (προσοχή στην ημερομηνία λήξης!)

6. Το πρωί οικοδόμος, το μεσημέρι ψήστης το βράδυ…μπαλαρίνα! Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, στα 60, σας βλέπω με μειωμένη!

7. Αν είστε γυναίκα, πνίξτε το μητρικό σας ένστικτο μέχρι τα 40! Έπειτα μπορείτε να ξεκινήσετε άφοβα την τεκνοποίηση!

8. Παίξτε ΛΟΤΤΟ, πιο πιθανό είναι σας «κάτσει» παρά να βγείτε στη σύνταξη!

9. Γίνετε μόνιμοι καταναλωτές πατρικού εισοδήματος και απαιτείστε από τους γονείς σας να σας κολλάνε ένσημα!

10. Γίνετε χάκερ, μπείτε στα κατάστιχα των ασφαλιστικών ταμείων και προσθέστε στον ατομικό σας φάκελο όσα ένσημα θέλετε! (Σε περίπτωση που τα καταφέρετε ο αριθμός ΙΚΑ μου είναι 9865420887, ό,τι έχετε ευχαρίστηση!)