ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Με βαθιά και ειλικρινή συγκίνηση η επιχειρηματική κοινότητα αποχαιρέτησε στις 12 Νοεμβρίου 2020, ένα σπουδαίο στέλεχος της ελληνικής βιομηχανίας τον Σωτήρη Χρυσοχού. Ο Σωτήρης Χρυσοχού γεννήθηκε στον Αλμυρό το 1946, σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες για την οικογένειά του, αλλά και εν δυνάμει δημιουργικές, αφού η χώρα έβγαινε από μια ολική καταστροφή και έπρεπε να ανασυγκροτηθεί. Ο Σωτήρης Χρυσοχού, μετά τα παιδικά χρόνια στον Αλμυρό, φοίτησε στη Νέα Ιωνία Βόλου. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός του Στρατού και μετά την αποστράτευσή του εργάσθηκε, από το 1970 έως το 1973, ως υπάλληλος του Υπουργείου Δημοσίων Έργων. Το 1973 εργάστηκε σε μεγάλη αμερικάνικη βιομηχανία παραγωγής χαρτοκιβωτίων, αποκτώντας έτσι την πρώτη του εμπειρία σε αυτό το αντικείμενο. Πνεύμα ανήσυχο, με έμφυτη την διάθεση για δημιουργία, το 1975, ιδρύει τη δική του επιχείρηση, την CARTON BOX, αντιμετωπίζοντας στην αρχή διάφορες αντιξοότητες, τις οποίες καταφέρνει να ξεπεράσει επιτυχώς και το 1984 εγκαινιάζει το νέο εργοστάσιο στο 9ο χλμ. ΠΕΟ Βόλου -Λάρισας, εκεί όπου βρίσκεται και σήμερα. Δημιουργός μιας επιχείρησης που την χαρακτηρίζει έντονα η προσωπικότητα του φορέα της, κατόρθωσε να επιβάλλει στο χώρο της αγοράς την συνεχή προσωπική του επιδίωξη: Την συνέπεια. Η αποδοχή του μηνύματος αυτού από τους πελάτες και τους προμηθευτές του ήταν ευρεία και καθόρισε όλη του την επιχειρηματική του πορεία. Απόδειξη αποτελεί άλλωστε, ότι διαχρονικά, από την πρώτη στιγμή που αρχίζει κάποια συνεργασία η CARTON BOX, παύει να έχει πελάτες ή συνεργάτες και δημιουργεί φίλους. Παντρεμένος με τη Μαρία Χαδέλη από το 1971, που ακούραστα τον στήριξε σε όλη τη διαδρομή του, απέκτησε τρεις γιούς, τον Θανάση, τον Αμβρόσιο και τον Κωσταντή, και έξι εγγόνια. Σήμερα, η εταιρεία απασχολεί 25 εργαζόμενους, όλοι πιστοί στην επιχειρηματική ιδεολογία του ιδρυτή της. Με πρώτη ύλη το κυματοειδές χαρτόνι, η CARTON BOX-ΧΡΥΣΟΧΟΥ παράγει προϊόντα συσκευασίας (χαρτοκιβώτια, χαρτόδισκους, χαρτοτελάρα, κυψέλες), σε μεγάλες ποσότητες κάθε έτος. Ο Σωτήρης Χρυσοχού, ευτύχησε να δει το δημιούργημα του, την CARTON BOX-ΧΡΥΣΟΧΟΥ, να αναπτύσσεται συνεχώς, και να συνεχίζει τον δικό της δρόμο επιτυχιών, τα τελευταία χρόνια με τον γιό του Θανάση στο τιμόνι, και τον Αμβρόσιο και τον Κωσταντή στις επάλξεις, αλλά και με όλους τους εργαζόμενους να προσπαθούν για τον κοινό σκοπό, τη μακροπρόθεσμη επιτυχία.

Με το θάνατό του η οικογένειά του, ο Σύνδεσμος και οι συνεργάτες του, μετρούν μια μεγάλη απώλεια. Ο Σωτήρης Χρυσοχού, υπήρξε ένας επιτυχημένος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, ο οποίος κατέθεσε το δικό του κεφάλαιο στην επιχείρηση, αλλά και στην κοινωνία, με χαρακτηριστικά την εργατικότητα, τον μόχθο, το πάθος για πρόοδο, αλλά και την έμφυτη καλοσύνη.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΟΠΟΎΛΟΣ:

«Ο ΙΚΑΝΟΤΈΡΟΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΜΈ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΚΑΡΔΙΑ»

ΜΙΑ ΠΡΟΣΏΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Ηγνωριμία μου με το Θεόδωρο Παπαλεξόπουλο έγινε το 1976. Αφορμή της ήταν η τετράμηνη εντατική προετοιμασία της ομάδας εκπροσώπησης του συνόλου της Ελληνικής Βιομηχανίας, για εβδομαδιαία μετάβαση στις Βρυξέλλες, κατόπιν προσκλήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σκοπός της, οι συνομιλίες με τους Επιτρόπους και τον Πρόεδρο της Ε.Ε., όπως και με τους Γενικούς διευθυντές των Διευθύνσεων της, εξ αιτίας της αίτησης εντάξεως της χώρας μας στην, τότε, Ε.Ο.Κ. Πρόεδρος του ΣΕΒ και επικεφαλής της ολιγομελούς αποστολής μας ήταν ο Δημήτρης Μαρινόπουλος. Αντιπρόεδρος ο Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος. Όμοιου, επιφανούς επιπέδου και κύρους και τα άλλα μέλη της αποστολής. Προφανώς, η δική μου συμμετοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «παράπλευρο λάθος» της ορθής συγκρότησης της ομάδας - για πολλούς λόγους και όχι μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας μου (27 ετών, τότε). Τεχνικός σύμβουλος μας ήταν το ΙΟΒΕ, υπό τον καθηγητή Γεώργιο Κουτσουμάρη. Η παραπάνω αφορμή αυτή αποτέλεσε το θεμέλιο, πάνω στο οποίο κτίστηκε η μακρά φιλία και γόνιμη συνεργασία μου με τον Θεόδωρο, διάρκειας 44 ετών.

Εξ αιτίας της στενότατης συνεργασίας μας, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η συμβολή του Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου - αφενός στην ανάσχεση της καθόδου της ελληνικής οικονομίας και αφετέρου στην μετέπειτα άνοδο της – ήταν ανεπανάληπτη, γενναιότατη και, εν τέλει, αποτελεσματική. Δεν αποτελούν λεκτικές υπερβολές. Αποτελούν πραγματικότητα. Το εξηγώ, συνοπτικότατα:

Την περίοδο που ακολούθησε την πτώση της δικτατορίας (1974 – 1981), μπορούμε να την διακρίνουμε σε δύο σκέλη. Το πολιτικο-κοινωνικό και το οικονομικό. Όσον αφορά στο πολιτικο-κοινωνικό σκέλος, χάρη στις δεξιοτεχνικές κινήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξε η αναίμακτη μετάβαση της χώρας από τη δικτατορία στην ισχυρή εδραίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που όλοι απολαμβάνουμε, έκτοτε. Όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος, η πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε τα χαρακτηριστικά της «σοσιαλμανίας», η οποία αποτέλεσε στέρεο πρόδρομο («χαλί» προετοιμασίας) της πολιτικής που εξήγγειλε και ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της α’ πρωθυπουργίας του (1981 – 1989). (Παρενθετικά, επισημαίνεται ότι ο όρος «σοσιαλμανία» πράγματι ακούστηκε από τα χείλη του Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου – προκάλεσε σάλο την εποχή εκείνη, εναντίον του -, αλλά η αλήθεια είναι ότι περιέχονταν σε έτοιμη ομιλία του Δ. Μαρινόπουλου, την οποία κλήθηκε να εκφωνήσει ο Θεόδωρος, λόγω αιφνιδιαστικής ασθένειας του τότε Προέδρου του ΣΕΒ). Με άλλα λόγια, η συνολική 15ετής περίοδος 1974 – 1989, διακρίνονταν από την ακραίας μορφής εχθρότητα κατά της επιχειρηματικότητας και, αναμφίβολα, κατ’ εξοχήν εναντίον της Βιομηχανίας. Εξ άλλου, προεκλογική εξαγγελία του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η κρατικοποίηση των 100 μεγαλύτερων βιομηχανικών επιχειρήσεων – στην κορυφή των οποίων η εταιρεία «ΤΙΤΑΝ ΑΕ», συμφερόντων της οικογένειας Κανελλόπουλου - Παπαλεξόπουλου. Υπό τις συνθήκες αυτές, η ανάληψη της Προεδρίας του ΣΕΒ, το 1982, από τον Θεόδωρο, αποτελεί ύψιστη γενναιότητα του. Ο ΣΕΒ, τότε, ήταν το σύμβολο / στόχος εκδηλώσεως της καθολικής εχθρότητας. Θυμάμαι την αντικατάσταση του ταπεινού «σκαραβαίου» του Θεόδωρου, με αλεξίσφαιρη Mercedes - η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφονούσε ανεμπόδιστη, ύπουλα και εν ψυχρώ. Εξ αιτίας αυτών, ο ΣΕΒ κατέστη αποδυναμωμένος από μέλη και

οικονομικούς πόρους. Άθλος η λειτουργία του. Άθλος η διαμόρφωση πολιτικών του για την ανάσχεση του κατήφορου της ελληνικής οικονομίας. Άθλος η μετάδοση υγιών αντιλήψεων contra στις εδραιωμένες άρρωστες αντιλήψεις περί της λειτουργίας των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Άθλος ο αριστουργηματικός χειρισμός της σποράς υγιών σπόρων στο πετρώδες έδαφος, με την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα «πιάσουν» (σήμερα οι «σπόροι» του είναι γερά και μεγαλωμένα «δενδρύλλια»). Τους άθλους αυτούς (και όχι μόνο, βέβαια) επέτυχε ο Θεόδωρος κατά τη θητεία του ως Προέδρου του ΣΕΒ (1982 – 1988). Αναμφίβολα, δηλαδή, κατά την πλέον σκληρή και αντίξοο περίοδο της μακράς ιστορίας του ΣΕΒ. Η δική μου θητεία (1982 – 1993), ως Προέδρου του δικού μας Συνδέσμου και ως Αντιπροέδρου του ΣΕΒ και της Εκτελεστικής Επιτροπής του, αποτέλεσε την αιτία της στενότατης - καθημερινής - συνεργασίας μας. Χάρη σε αυτήν τη συνεργασία μας, διαπίστωσα το πλήθος των εξαιρετικά σπάνιων προσόντων του: Εργατικότατος, ευρυμαθέστατος, πολύγλωσσος, κοσμοπολίτης, ειλικρινής με καθαρό βλέμμα, διορατικότατος, καινοτόμος (δημιουργός των ΙΟΒΕ με Δ. Μαρινόπουλο, Alba, ΙΒΕΠΕ κλπ.), τελειομανής (τι «μαρτύριο» για εμάς τους συνεργάτες του !), ευγενέστατος προς όλους ανεξαιρέτως, «ατόφιος» gentleman, αυστηρός αλλά με υψηλή αίσθηση χιούμορ, απαράμιλλος εμπνευστής όλων των συνεργατών του. Ίχνος μνησικακίας. Άριστα ενήμερος επί όλων των εξελίξεων στην Ευρώπη και τον Κόσμο. Επικεντρωμένος στον πυρήνα των θεμάτων, κατάρτιζε στρατηγικές, εξέταζε τις τακτικές και παρακολουθούσε τις λεπτομέρειες εφαρμογής. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του: Άκουγε με εξαιρετική προσοχή τον συνομιλητή του (στις «όρθιες» συναντήσεις, έβγαζε από τη μία τσέπη του ένα μικρό μπλοκάκι, σημείωνε και έβαζε το σημείωμα στην άλλη τσέπη). Συνεπέστατος σε ό, τι υπόσχονταν. Το εξίσου σπάνιο: Αμέριστο ενδιαφέρον και προσωπική συμβολή του, σε οιαδήποτε δυσκολία αντιμετώπιζε οιοσδήποτε φίλος του (το έζησα και είμαι ευγνώμων !). «Χρυσή καρδιά». Αργότερα, αφιέρωσε τις δυνάμεις του σε τεράστιο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο. Δεν υπήρξε στενός συνεργάτης του, με τον οποίο να μη συμφωνήσαμε ότι ο Θεόδωρος ήταν «Ο ικανότερος Έλληνας με τη χρυσή καρδιά». Ο Σύνδεσμός μας, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας το ανεπανάληπτο έργο του Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου ως Προέδρου του ΣΕΒ, αλλά και τη στενή συνεργασία του με το Σύνδεσμο μας, του απένειμε τον τίτλο του «Επίτιμου Μέλους» του, στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου, καταχειροκροτούμενος ως «Πλάτανος της Βιομηχανίας». Ο Θεόδωρος με τη θαυμάσια σύζυγο του Μαριλένη, δημιούργησαν μια ονειρεμένη οικογένεια. Τον Δημήτρη, τη Λένα και την Αλεξάνδρα. Εκείνα με τη σειρά τους, τους «δώρισαν» εννέα εγγόνια.

Κυριάκος Βανέζης Επίτιμος Πρόεδρος Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας