Esther Kiel ’geslaagd’

door Eric Korver

De schaatswereld van Esther Kiel reikte lang niet verder dan vierhonderd meter. De weidsheid van de Botnische Golf was een vreemd fenomeen voor haar. Zelfs vorig seizoen nog, toen ze op dezelfde plek vijf races afwerkte die tot niets leidden. Maar een jaar later is niets meer hetzelfde voor Esther Kiel, die in Luleå bewees wat ze zelf al enige tijd verkondigde. Ze is een échte marathonschaatsster geworden.

Dat laatste strookt absoluut met de oude wijsheden uit het marathonpeloton. Die zijn vrij helder. Als je hebt gewonnen op natuurijs, dan mag je jezelf een echte marathonschaatser noemen. In dat geval is er bij Esther Kiel geen enkele twijfel. In het Zweedse Luleå voegde ze nog eens twee zeges toe aan de ene die ze eerder behaalde op de Weissensee. Drie zeges op natuurijs in één seizoen; dat kunnen slechts weinig schaatsers zeggen.

Esther Kiel (26) is een vrolijke meid. Goedlachs, tikje bescheiden en ogenschijn- lijk het liefst wat op de achtergrond tegen haar wat uitbundiger ploeggenotes Elsemieke van Maaren en Merel Bosma. Maar die achtergrond verdwijnt snel als je zó vaak de neus tegen het venster druk als de vrouw uit het Noord-Hollandse Overveen, die sinds kort in het Friese De Knipe woont. Vier keer won ze op kunstijs, op rij zelfs. De drie overwinningen op natuurijs brengen het seizoentotaal op zeven. Natuurlijk, vorig seizoen wist ze als rijdster bij de kleine ploeg van Bouwbedrijf

De Vries ook al eens een marathon te winnen. Maar de Esther Kiel van dit seizoen is onvergelijkbaar met die versie van een jaar eerder.

De overstap naar de formatie van BDMBTZ heeft haar meer dan goed gedaan. Kiel had slechts een zomer en een paar wedstrijden nodig om te transformeren tot een veelwinnaar. En daarmee past ze naadloos in de entourage van haar huidige ploeg, die de laatste jaren al vaak succes had, maar nu ogenschijnlijk van winnen een gewoonte heeft gemaakt.

Sfeer

Dat is geen toeval, stelt Kiel. ,,Het plezier, de sfeer in het team, dat legt Kiel uit, terwijl ze zich laat zakken op een bankje op het ijs. ,,Iedereen in deze ploeg kan schaatsen. Iedereen is ook in staat om te winnen. Dat is het mooie. Doet de ene het niet, dan doet de ander het wel. En we gunnen elkaar dat ook echt, dat is misschien wel het belangrijkste.’’

Die ploeg heeft ook in belangrijke mate bijgedragen aan haar ontwikkeling als marathonschaatsster, die razendsnel is gegaan. Een jaar eerder stond Kiel nog op dezelfde plek na liefst vijf wedstrijden die haar niets hadden gebracht. De overstap naar BDM-BTZ veranderde veel. ,,Die meiden hebben me echt leren marathonschaatsen. Fysiek ben ik goed, maar de marathon is ook heel erg tactisch en dat hebben zij me bijgebracht.’’ Op natuurijs pro teert ze bovendien van een voor haar nieuw deel in de voorbereiding. ,,Ik heb voor het eerst marathons gereden op skeelers. Dat is net even een ander slagje, dat wel van pas komt op natuurijs. Dat heb ik hier ook gemerkt.’’

Blijkt ook weer in de Sea Ice Classic, de afsluiter van de kleine week in Luleå én de nale van de Grand Prix op natuurijs. De race over honderd kilometer is zwaar. Het ijs op de Botnische Golf is stroef, en er moet echt gewerkt worden om vooruit te komen. Pittig voor een peloton waarin de vermoeidheid van het seizoen z’n tol begint te eisen. De venijnige kou en de blijkbaar altijd aanwezige wind doen de rest. Zweeds Lapland is een feest om te zijn, maar soms een kwelling om te schaatsen.

Leiderspak

Maar ook in die setting komt Esther Kiel weer bovendrijven. Haar ploeg heeft in die nale twee aandachtspunten. Primair moet er gewonnen worden, maar daarnaast is er ook veel aan gelegen Sharon Hendriks het oranje leiderspak te ontfutselen. BDM-BTZ is daarin meedogenloos. Hendriks stopt na dit seizoen, maar hoeft geen afscheidscadeautje te verwachten. Ze wordt vakkundig geïsoleerd en ziet met Kiel ook de eindzege in de Grand Prix uit beeld verdwijnen.

Kiel maakt deel uit van een kopgroep van tien, en is daarin van meet af aan de favoriete voor de winst, zeker met de steun van Van Maaren in de buurt. En als na honderd kilometers de groep is geslonken tot acht is er in de sprint geen vuiltje aan de lucht. Kiel wint. En niet alleen de nale, maar ook het klassement. ,,Daar was ik voor mezelf eigenlijk helemaal niet mee bezig’’, bekent ze. ,,We wilden dat wel graag als team binnenhalen, maar wie, dat maakte eigenlijk niet uit. Maar dat ik ook daarin de winst pak, vind ik toch wel mooi.’’

Architect De architect achter het succes van BDMBTZ is Eelco Kooistra, de ploegleider die vaak in stilte geniet, en dat is op de Botnische Golf niet anders. Maar zijn kwaliteiten staan buiten kijf. Na het vorige seizoen verloor hij zijn halve ploeg, om vervolgens met Esther Kiel en Merel Bosma twee gouden grepen te doen en zelfs een nóg beter geheel te smeden. ,,Ach, je hoopt dat het zo valt natuurlijk, maar dat is altijd maar afwachten’’, vertelt Kooistra. ,,In de zomer trainen we een paar keer per week, en dan zie je de chemie in de groep ontstaan. Dat heeft zich doorgezet in de winter.’’

Dat zijn ploeg sterk is op natuurijs, is geen verrassing. Ineke Dedden won vorig jaar in Luleå immers nog vier van de vijf koersen. ,,Hoe Esther Kiel het dan doet, is even afwachten.’’ Met een lach: ,,Maar Esther is geslaagd.’’ Kiel werd eigenlijk vooral gehaald vanwege haar snelheid op kunstijs, maar haar ontwikkeling op natuurijs komt voor Kooistra niet eens onverwacht. ,,Ze was hier vorig jaar voor het eerst en ik zag haar met de wedstrijd beter worden. Met weinig natuurijstraining reed ze al best goed.’’ Kooistra voegde een mooie component toe: skeelertraining en wedstrijden op wieltjes. ,,Dat deed ze voor die tijd niet of nauwelijks. Dat het dan op natuurijs ook zo uitpakt, is fantastisch.’’