opinie BURGERZIN: TERUG VAN WEGGEWEEST
DOOR ISAURA DE BAETS
Na de Tweede Wereldoorlog kende onze streek maar weinig grote crisissen en het leven van de gemiddelde westerling ging er sterk op vooruit. Het belang van burgerzin leek op de achtergrond te verdwijnen, totdat de coronacrisis hieraan een abrupt einde bracht. Voor het eerst in een lange tijd wordt een beroep gedaan op onze burgerzin. Het woord kwam steeds vaker in het nieuws. Van mensen die gewoon nog wat wilden drinken met vrienden, tot mensen die irrationeel en egoïstisch de rekken in de winkels leegplunderden. Het zijn dingen die we normaal gezien niet zouden afkeuren, maar nu we beseffen dat ons gedrag een effect heeft op het leven van anderen, kijken we er helemaal anders naar.
gevaar brengen door onbezonnen al onze verlangens te volgen. Ook daar is er nood aan burgerzin. Waarom werkt de zogenaamde burgerzin dan niet voor het klimaatprobleem, wat is het verschil? De mens zit nog in het eerste stadium waarbij we het probleem minimaliseren. Zoals toen COVID-19 nog een lokale crisis was in het verre China. Velen nemen het nu nog niet serieus genoeg. Terwijl het gevaar dreigt en er wereldwijd enorm veel doden vallen door klimaatproblemen. De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat er jaarlijks zo’n 150.000 doden vallen door de klimaatveranderingen en deze cijfers zullen alleen maar stijgen als we niet ingrijpen. De klimaatpandemie is al decennialang bezig, maar velen zien de ernst ervan niet in.
Die burgerzin vraagt ons om onze eigen verlangens af te wegen tegen de mogelijke gevolgen die ze kunnen hebben op onze omgeving. Het gevoel van burgerlijke verantwoordelijkheid is sinds de laatste wereldoorlog echter sterk afgenomen. Dat is een bevinding die naar boven kwam in verschillende studies. Onze generatie werd De klimaatpandemie is nooit eerder geconfronteerd met al decennialang bezig, een situatie waarin burgerzin de enige oplossing was. maar velen zien de
“
De coronacrisis heeft ons misschien op een bepaalde manier wel dichter bij elkaar gebracht als mensheid. ernst ervan niet in Toen we beseften hoe ernstig de Hoe we nu allemaal samen strijden pandemie geworden was, pasten tegen deze onzichtbare vijand mensen over het algemeen hun gedrag snel aan. Velen is iets mooi en puur. Mijn oprechte hoop is dat we dit van ons hebben opofferingen gemaakt om de zwakkeren gevoel van eenheid kunnen behouden. We mogen nooit in de samenleving te beschermen. Dit alles gaf mij hoop vergeten hoe groot de impact van het individu kan zijn. in de mensheid. We kunnen wel degelijk onze eigen ver- We zijn veel machtiger dan we denken. Laten we die langens aan de kant schuiven voor het grotere doel. Niet macht op een positieve manier gebruiken. Bob Dylan zei alleen de burgers, maar ook de overheid deed enorme ooit: “I think of a hero as someone who understands the opofferingen om het virus onder controle te krijgen. De degree of responsibility that comes with his freedom”. gevolgen van de maatregelen kent nog niemand, maar één ding staat vast: ze worden zwaar. Dat maakt niet uit, Reis ecologischer, laat je auto staan als die niet hoogstwant de waarde van een mensenleven staat altijd boven noodzakelijk is. Eet minder vlees, drink kraantjeswade waarde van geld. ter. Rijk of arm, oud of jong: we kennen allemaal de aanpassingen die we kunnen maken. Doe het niet voor Deze wereldwijde crisis is ook te vergelijken met die jezelf, doe het voor ons allemaal. Dit is de vraag van een andere crisis die dreigender is dan ooit tevoren: de kli- mogelijk slachtoffer van een wereldwijde klimaatcrisis, maatcrisis. Ook daar vechten we tegen een onzichtbare aan de rest van de wereld om hun burgerzin aan te sprevijand. Ook daar bepaalt ons gedrag wat er zal gebeuren ken en de wereld te redden. met onze omgeving en kunnen wij mensenlevens in onderwijs
11
