กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
กว่ าจะรู้ ใจ ชิตา สงวนลิขสิ ทธิ ตามพระราชบัญญัติลขิ สิ ทธิ ๒๕๓๗
สํ านักพิมพ์ ต้นสั ก พิมพ์ ในรู ปเล่ มหนังสื ออิเล็คทรอนิกส์ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ฉบับทดลองอ่ าน++
๒
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
คํานํา สวัสดีค่ะ กว่ าจะรู้ ใจ เป็ นนิยายเกีย1 วกับเด็กมัธยมปลาย เมื1อสิ บกว่ าปี ก่ อน ฟังดูเหมือนนาน แต่ จริงๆ ก็ไม่ นานเท่ าไหร่ (เอ๊ ะ ยังไง เพราะคนเขียนก็ร่ ุ นเดียวกับพระนางในนิยาย ก็เลยกลัวแก่ (อิ อิ) นิยายก็เป็ นเรื1องรักกุ๊กกิก: ระหว่ างการตั;งใจอ่ านหนังสื อ สอบกันตามประสาเด็กมัธยมหกทีต1 ้ องสอบเรียนต่ อใน มหาวิทยาลัย ในยุคทีอ1 นิ เตอร์ เนตกําลังเริ1มบูมแต่ ยงั เข้ าไม่ ค่อยถึง ในอําเภอรอบนอกทีไ1 ม่ มีโรงเรียนกวดวิชา ไม่ มีแสงสี ไม่ มีเฟสบุ๊ค แต่ ว่าเรื1องความรั กนี1มันก็ขาดไม่ ได้ ในชี วติ วัยรุ่ นไม่ ว่ายุคไหนสมัย ไหน มาลุ้นเรื1องรักของพระนางและผองเพือ1 นกันค่ ะ
ชิตา/สํ านักพิมพ์ต้นสั ก chita_a@hotmail.com
๓
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
๑. ละครเวที พฤศจิกายน ๒๕๔๒ เสี ยงน้ องๆ ในหอประชุ มร้ องกรี:ดสนั1นหวัน1 ไหว เมื1อ นักกีฬาสุ ดหล่ อ ชั; นม.๖/๕ คนดังคนหนึ1งของโรงเรี ยนปรากฏกาย บนเวทีด้านหน้ าหอประชุ มพร้ อมจูงมืออดีตแฟนสาวออกมา วันนี; โรงเรียนจัดงานประจําปี และเป็ นธรรมเนียมที1ทุกชั; นปี จะต้ องมี การแสดงบนเวที และจุดสํ าคัญก็อยู่ทกี1 ารแสดงของนักเรียนชั; น ม.๖ ซึ1งทุกรุ่ นจะต้ องมีเซอร์ ไพรซ์ ส่งท้ ายก่ อนจบการศึกษาเสมอ แล้ วปี นี; รุ่ นนี; ห้ องนีเ; กิดอะไรขึน; นายสุ ใส่ กางเกงยีนส์ เก่ าๆ เสื;อเชิ;ตสี ลายสก๊ อตสี แดงเก่ าๆ เสื;อโค้ ทสี ทมึ สมกับบทบาทหนุ่มคาวบอยบ้ านนอกจะเดินทางไป ต่ างเมือง เขาสะพายกระเป๋ าใบใหญ่ ทบี1 รรจุเสื;อผ้ าสองสามชุ ด หน้ าตาหล่ อเหลาเกลีย; งเกลา แต่ กาํ ลังแสดงสี หน้ าเศร้ าเหมาะกับ บทบาท ส่ วนฝ่ ายหญิงชื1 อแก้ ว ทีใ1 นชี วติ จริงคือแฟนเก่ าทีเ1 ลิกร้ าง มาได้ เทอมหนึ1งแล้ ว เธอสวมเสื;อชุ ดกระโปรงคอปาดสี ชมพูยาวแค่
๔
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
เข่ า ผมยาวปล่ อยสยาย สวยน่ ารักสมเป็ นนางเอกในวันนี; เสี ยงกรี:ดจากน้ องๆ ผู้หญิง ปนกับเสี ยงเป่ าปากโห่ ร้อง อย่ างชอบใจของเด็กผู้ชาย เรียกกําลังใจให้ กบั ผู้อยู่เบือ; งหลังและ ดาราจําเป็ นได้ มากโข นายสุ จึงหันมาเผชิ ญหน้ ากับแก้ ว มอบ ลูกโป่ งสี ชมพูแปร๊ ดให้ แล้ วจับมือมากุมแนบหัวใจ “ผมต้ องไปทีร1 ั ก แล้ วผมจะกลับมาหาคุณ” เขาพูดตามบท ส่ งสายตาหวานที1ทาํ ให้ หัวใจน้ องๆ ใน หอประชุ มละลายไปให้ แก้ ว แล้ วก็ก้มหน้ าเสมือนว่ าหัวใจกับการ กระทําของเขากําลังขัดแย้ งกันอย่ างหนัก “ไม่ ไปไม่ ได้ หรือคะ” เสี ยงแก้ วถามอ่ อนหวานแกมเศร้ า ใครเห็นก็ต้องไม่ เชื1 อว่ าคู่นีเ; ลิกกันแล้ วจริงๆ “ผมจําเป็ นต้ องทํา ทีร1 ัก ให้ ผมไปเถอะนะ สาบานด้ วย ดาราและจันทราบนฟ้า ว่ าผมจะกลับมา กลับมาหาคุณ” “ค่ ะ ทีร1 ัก” เสี ยงหวูดรถไฟดังก้ องเหมือนเร่ งเวลาการจากลา แล้ วด้ วย ทีท่าว่ าอาลัยอาวรณ์ ยงิ1 เด็กหนุ่มก็จุมพิตหลังมือแก้ วเบาๆ แล้ วเดิน ช้ าๆ จากเธอไปพร้ อมเสี ยงเพลง ซึ1งเจ้ าตัวถือไมค์ ร้องเอง พร้ อม เสี ยงกีตาร์ โปร่ งเบาๆ จากหลังเวที
๕
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ชายคนหนึ1ง ผู้หวัง จะออกเดินทาง เผชิ ญโลกกว้ าง กระหายการผจญภัย หาความหมาย ของชี วติ ลูกผู้ชาย จําจากเธอไกล ทั;งทีใ1 จสุ ดอาวรณ์ มอบจูบหวาน ก่ อนลา ให้ กันสั กนิด สาบานด้ วยชี วติ ว่ าจะคืนมาหา วอนขอเธอ โปรดจงรอ รอเวลา รอชายผู้นี; จะคืนกลับรั ง” ทั;งหอประชุ มเงียบกริบทั;งนักเรียนและครู บาอาจารย์ ด้วย ความอินจัด สุ ดแสนสงสารนายสุ แก้ วเองก็ยนื มองเขาจนลับ สายตา พร้ อมกับเสี ยงเพลงที1จบลง เสี ยงกรี:ดดังขึน; อีกครั; งเมื1อแฟนใหม่ นอกจอของนางเอก เดินพรวดพราดเข้ ามาชนนางเอกจนลูกโป่ งแตกเสี ยงดังจนแก้ ว ตกใจกลัว นายฐา เด็กทีเ1 พิง1 ย้ ายเข้ ามาเรี ยนเทอมนีแ; ต่ กเ็ ป็ นนักกีฬา ตัวฉกาจไม่ แพ้ นายสุ โอบกอดหล่ อนไว้ “ขอโทษครับคุณ เป็ นอะไรหรือเปล่ า”
๖
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“เปล่ าค่ ะ ไม่ เป็ นไร” แก้ วแหงนหน้ าขึน; มองประสาน สายตากับแววตาคมของฐาตามบท เท่ านี;เสี ยงกรี:ดก็ดังสนั1น หวัน1 ไหวอีกครั;ง กล้ ามากๆ ทั;งคนเขียนบท คนคัดตัวแสดง และท้ ายทีส1 ุ ด คือดาราจําเป็ นสามคนนี; นับถือจริงๆ ที1กล้ าเล่ นละครทีบ1 ทบาทใกล้ เคียงชี วติ จริง ๖/๕ รุ่ นนีจ; ะเป็ นทีจ1 ดจําไปอีกนานแสนนาน ฉากต่ อไปก็แสดงให้ เห็นถึงการเดินทางท่ องเทีย1 วของสุ ที1 พเนจรไปเรื1อยๆ พบคนนั;นคนนี; สลับกับความสั มพันธ์ ที1ค่อยๆ งอกงามของแก้ วกับฐา จากทีเ1 ป็ นแค่ คนรู้ จัก ก็กลายมาเป็ นคนรู้ ใจ คนดูกล็ ้ ุนกันไปว่ าตอนจบจะเป็ นอย่ างไรหนอ ในตอนท้ าย สุ กค็ ้ นพบว่ า ไม่ มีใครในโลกทีจ1 ะสํ าคัญต่ อ ชี วติ เท่ าแก้ วอีกแล้ ว เขาจึงตัดสิ นใจกลับบ้ าน เขาวิง1 ตามหาแก้ วไป ทัว1 วิง1 พล่ านทั;งบนเวทีและลงมาด้ านล่ างให้ น้องๆ ได้ ร้องกรี:ด หลายคนนํา; ตาคลอด้ วยความสงสาร จนท้ ายทีส1 ุ ดเขาก็ไปยืนอยู่หน้ าโบสถ์ ประจําหมู่บ้าน ที1 แห่ งเดียวทีเ1 ขาไม่ ได้ ไปตามหาเธอ นายสุ ทรุ ดตัวลงนั1งกับพืน; อย่ าง หมดแรง ซบหน้ าลงกับเวทีเมื1อเห็นว่ า แก้ วเดินออกมาในชุ ดวิวาห์ สี ขาวพร้ อมกับเจ้ าบ่ าวของเธอ
๗
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
นายฐา แฟนใหม่ ท;งั ในชี วติ จริงและในละคร สาวน้ อยทั;งหลายในหอประชุ มนํา; ตาเริ1มคลอ โดยเฉพาะ แฟนคลับ แต่ ผ้ ูชายหลายคนมีสีหน้ าว่ าสมนํา; หน้ านัก แล้ วสุ กค็ ่ อยๆ ลุกขึน; ยืนพร้ อมไมโครโฟนในมือและเริ1ม ร้ องเพลงอีกครั;ง ด้ วยนํา; เสี ยงเศร้ าสร้ อยกว่ าคราแรกทีจ1 ากกัน ชายคนหนึ1ง รู้ ซึ;ง กว่ าจะรู้ ใจ ว่ าไม่ มีใคร จะมีความหมายเหนือเธอ เขากลับมา วิง1 ตามหา เธอทัว1 ทุกที1 หวังพูดคํานี; ว่ ารักและขอโทษกับเธอ เขาพบเธอ เคียงคู่ กับชายคนใหม่ แย้ มยิม; สดใส สุ ขสั นต์ ในวันวิวาห์ นํา; ตาเธอ หลัง1 ริน นองท่ วมหน้ า เอือ; นเอ๋ ยวาจา ทีก1 รีดกระชากหัวใจ แก้ วเองในชุ ดวิวาห์ ก็เดินออกมาด้ านหน้ าจับมือนายสุ ไว้ และร้ องเพลงต่ อว่ า โปรดรับรู้ ไว้ ว่ าฉันคิดถึง คนึงหาคุณตลอดเวลา แต่ คุณมาช้ า เพราะกว่ าจะรู้ ใจ ก็สายเกินไป
๘
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
โปรดรับรู้ ไว้ ว่ าฉันอภัย ให้ คุณเสมอมา แต่ คุณมาช้ า เพราะกว่ าจะรู้ ใจ ก็สายเกินไป ฝ่ ายนายฐาผู้เป็ นเจ้ าบ่ าวตามบทก็เดินออกมา จับมือที1 เกาะกุมกันแยกออก ซึ1งแก้ วก็ยอมแต่ โดยดี “เดีYยวก่ อน” สุ ร้องขัด พลางกระชากแก้ วกลับมา นายฐาคําราม แต่ กไ็ ม่ เข้ าไปหา คนข้ างล่ างก็ล้ ุนจัด ว่ ามัน จะชกกันหรือเปล่ าหว่ า ยิง1 นาย สุ เอาตัวแก้ วไปกอดแน่ นพลาง จุมพิตทีห1 น้ าผาก “ทีร1 ัก ผมกลับมาแล้ ว กลับมาหาคุณตามสั ญญา” “ฉันดีใจค่ ะ ฉันก็คิดถึงคุณตลอดเวลา แต่ ฉันไม่ ร้ ู ว่า ระหว่ างทีค1 ุณท่ องเทีย1 วแสวงหาตัวตนของคุณนั;น คุณจะคิดถึงฉัน มากเท่ าทีฉ1 ันโหยหาคุณหรือเปล่ า ทีร1 ัก กว่ าคุณจะรู้ ใจตัวเอง มันก็ สายไปแล้ ว สายไปแล้ วจริงๆ” “ไม่ นะ ทีร1 ัก ผมขอโทษ” “ฉันให้ อภัยค่ ะ แต่ ฉันเลือกเขา ไม่ ใช่ คุณ” คนดูร้ ู สึกว่ า แก้ วจะเน้ นประโยคนีเ; ป็ นพิเศษหรือเปล่ า “ทีร1 ัก แต่ ว่า” สุ ยงั ไม่ ยอมแพ้ “คุณรู้ ใจตัวเองช้ าไปแค่ วนั เดียวแต่ วนั เดียวมันก็
๙
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
เปลีย1 นแปลงฉันไปตลอดกาล ฉันจะจดจําว่ าเคยรักคุณค่ ะ ลา ก่ อน” โดนใจคนดูทวั1 หอประชุ มอย่ างจัง อาการอินจัดเริ1มเกิดอีก ครั;ง เสี ยงโห่ ร้องสลับกับเสี ยงกรี:ดกร๊ าดดังลัน1 แล้ วโดยไม่ พูดพล่ ามทําเพลง นายฐาก็คว้ าตัวแก้ วไปไว้ ใน อ้ อมกอด สบตาผู้แพ้ แต่ ไม่ บอกอารมณ์ แล้ วพูดว่ า “ผมจะดูแลเธออย่ างดีทสี1 ุ ด” แล้ วเขาก็จูงมือแก้ วจะเดิน จากเข้ าหลังฉากไป แต่ ดูเหมือนแก้ วก็อาลัยสุ ไม่ ใช่ น้อย หล่ อนเดิน พลางหันหลังมามองพลางว่ านายสุ จะมีอาการเช่ นไร สุ ทรุ ดลงไปกองกับพืน; อีกครั; ง คราวนีเ; ขากํามือแน่ นทุบ เวทีปานประหนึ1งว่ ามันคือใบหน้ าของฐา เสี ยงเพลงทีค1 รวญ ออกมาก็ยงั คงตอกยํา; ว่ าเขาคือผู้สูญเสี ย ชายผู้หนึ1ง รู้ ซึ;ง เมื1อสายเกินไป หวังเธออภัย และเริ1มต้ นรักกันใหม่ เขากลับมา วิง1 ตามหา เธอทัว1 ทุกที1 หวังพูดคํานี; ว่ ารักและขอโทษกับเธอ เขาพบเธอ เคียงคู่ กับชายคนใหม่
๑๐
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
แย้ มยิม; สดใส สุ ขสั นต์ ในวันวิวาห์ นํา; ตาเธอ หลัง1 ริน นองท่ วมหน้ า เอือ; นเอ๋ ยวาจา ทีก1 รีดกระชากหัวใจ เสี ยงของเธอ ยังตอกยํา; ตลอดเวลา ว่ าเขา กว่ าจะรู้ ใจ ก็ สายเกินไป โปรดรับรู้ ไว้ ว่ าฉันคิดถึง คนึงหาคุณตลอดเวลา แต่ คุณมาช้ า เพราะกว่ าจะรู้ ใจ ก็สายเกินไป โปรดรับรู้ ไว้ ว่ าฉันอภัย ให้ คุณเสมอมา แต่ คุณมาช้ า เพราะกว่ าจะรู้ ใจ ก็สายเกินไป
ม่ านปิ ดลงพร้ อมกับเสี ยงปรบมือดังลัน1 จากทั;งนักเรียน และอาจารย์ หลายคนเช็ ดนํา; ตาด้ วยซาบซึ;งด้ วยไม่ เคยคิดเลยว่ า รุ่ นพีค1 นโปรดทั;งสามนอกจากจะเล่ นกีฬาเก่ งแล้ ว ยังเล่ นละครได้ ดีเยีย1 มอีกต่ างหาก โดยเฉพาะนายสุ ที1โกยคะแนนความสงสารจาก สาวๆ คืนมาได้ เยอะ ทีห1 ลังเวที ผู้กาํ กับละครแต่ เป็ นหัวหน้ าห้ องในชี วติ จริง
๑๑
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
กําลังตบมือด้ วยความดีใจกับคนเขียนบทและเพือ1 นทีช1 ่ วยกัน ทํางานจนละครเรื1องนี;ประสบความสํ าเร็จ ทีนีแ; หละ ๖/๕ รุ่ นนีค; ง เป็ นทีก1 ล่ าวขวัญไปอีกนานแสนนาน หญิงสาวยิม; กับตัวเองและส่ ง รอยยิม; หวานนั;นให้ กบั เพือ1 นในห้ อง แต่ ต้องสะดุกกึก เมื1อเห็นหน้ า นายฐาจ้ องมาราวจะกินเลือดกินเนือ; เขาทําปากขมุบขมิบที1หล่ อนอ่ านได้ ว่า “พอใจแล้ วใช่ ไหม”
๑๒
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
๒. ข้ อแลกเปลีย1 น เช้ าวันต่ อมา เสี ยงวิพากษ์ วจิ ารณ์ ละครเวทีรักสามเส้ ายิง1 กระหึ1ม สายตาแทบทุกคู่จับจ้ องมอง เมื1อเห็น สุ แก้ ว หรือฐาเดิน เข้ ามาในโรงเรียน รายการวิทยุของโรงเรียนในตอนเช้ ายังต้ องเปิ ด เพลง กว่ าจะรู้ ใจ ตามคําเรียกร้ องของบรรดาสาวๆ ทีอ1 นิ จัด จน นักเรี ยนที1รับหน้ าที1เป็ นดีเจต้ องมาขอเทปที1ห้องห้ าอัดเพลงสุ ตอน ซ้ อมไปเปิ ดกันเลยทีเดียว แม้ แต่ อาจารย์ หลายท่ านก็ยงั กล่ าวถึง ยกเว้ นเพือ1 นในห้ อง เพราะรู้ ว่าอะไรเป็ นอะไร การสร้ างกระแสให้ นายสุ กลายเป็ นคนทีน1 ่ าสงสาร แต่ แก้ ว กับฐาก็ไม่ ได้ กลายเป็ นตัวร้ ายนั;น ไม่ ได้ มีผลอะไรกับนักเรี ยน ม.๖/ ๕ เลย แต่ นายฐาไม่ ขําด้ วย ถึงกับไปดักตีหัว เอ้ ย ดัก พบจุ๊บแจง หัวหน้ าห้ อง และผู้กาํ กับละคร ตอนเดินไปห้ องนํา; คนเดียวตอน พักเทีย1 ง “ขอคุยด้ วยหน่ อย” เด็กหนุ่มร่ างสู งเก้ งก้ าง ลากหญิงสาว ใส่ แว่ นหนาผมม้ ามัดด้ วยริบบิน; สี นํา; เงินให้ เดินไปตามแรงจูง ไป
๑๓
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
ยังหลังต้ นไม้ ใหญ่ ข้างหอประชุ ม เมื1อเห็นว่ าหล่ อนเดินอยู่คนเดียว “เฮ้ ย ฐา จะบ้ าหรือไง” “น่ า แป๊ ปเดียว” แป๊ ปเดียวก็ไม่ ได้ แจงคิดในใจ นี1มันเรื1องบ้ าอะไร ถึงได้ มา ลากฉันอย่ างนี; นายคนนีน; ี1 พอลับตาคน นายฐาบ้ าก็ปล่ อยมือ เก๊ กหน้ าหล่ อ จ้ องหน้ า แจงไม่ กะพริบ “ฉันเคยคิดว่ า แจงเป็ นเพือ1 น” “แล้ วเลิกคิดหรือไง” “ใช่ ” “เอ๊ ะ เป็ นบ้ าอะไรเนี1ย” “ไหนบอกว่ า ก็แค่ ละคร นี1ร้ ู ไหมตอนฉันเดินเข้ ามามีแต่ คนมอง” “ดีออก เป็ นคนดัง” “แจงก็ร้ ู ว่าเราไม่ ชอบเป็ นจุดเด่ นให้ คนหัวเราะ” แล้ วตอนเย็นๆ ทีช1 อบมาเตะบอล ถอดเสื;อวิง1 โชว์ กล้ ามเนี1ย คงเป็ นการทําตัวให้ ด้อยมากเลยนะ นายฐา “มันเป็ นแค่ ละครนะฐา ละครก่ อนจบ ทีต1 ้ องแสดงทุกปี ทุกคนช่ วยกันโหวตเลือกนายเล่ นเพราะเห็นว่ าเหมาะสมกับบทนั;น
๑๔
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
ดี” บททีเ1 ขายืนยันว่ าต้ องแก้ ไม่ ให้ มีคําพูดเลีย1 นๆ เป็ นต้ นว่ า “ผมบูชาคุณ แม้ ว่าคุณจะไม่ ลมื ผู้ชายคนนั;น แต่ ได้ โปรดแต่ งงาน มาเป็ นเจ้ าของชี วติ ผมเถอะ” เขายืนยันว่ าต้ องเอาคําพูดแบบนั;นออกให้ หมด ไม่ ง; ันไม่ เล่ น จุ๊บแจงซึ1งกลัวละครล่ มจึงต้ องยอมท่ ามกลางเสี ยงบ่ นอุบอิบ ของหนิงคนเขียนบท “โหวตตอนฉันไปแข่ งกีฬานะเหรอ” “ถึงนายอยู่ เขาก็เลือกนายอยู่ดี แล้ วจะมาบ่ นอะไร นายก็ ยอมเล่ นจนจบไปแล้ วนี1” จุ๊บแจง หรื อฉายา จัดแจง หรืออีกฉายา เจ้ าแม่ ห้องห้ าตอบพลางใช้ นิว; ดันแว่ นตาให้ อยู่บนดั;งจมูก เขาจ้ องหน้ าหัวหน้ าห้ อง คิดว่ าจะจัดการกับแม่ สาวสมอง ป่ วนคนนีอ; ย่ างไรดี “งั;นก็อย่ าลืมข้ อแลกเปลีย1 นล่ ะ” “แน่ นอน เย็นนีไ; ปเอาทีบ1 ้ านได้ เลย” ฐาพยักหน้ า นึกในใจว่ าไม่ ร้ ู ว่าโง่ หรือบ้ าทีย1 อมเล่ นละคร นํา; เน่ า ก็ใครจะไปนึกว่ าคนดูจะ “อิน” จัดขนาดนี; หวังว่ าไม่ นาน ก็คงลืมกันไปเอง แต่ กไ็ ม่ ได้ เดือดร้ อนหรอกนะ หากคนจะยิง1 เข้ าใจผิดเรื1อง
๑๕
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
เขากับแก้ ว(มันก็มีข่าวอยู่แล้ วไม่ ใช่ หรือ) หล่ อนก็น่ารักดี แต่ สุก็ เป็ นเพือ1 นทีด1 ีคนหนึ1ง คอยช่ วยเหลือตอนย้ ายมาเรียนเมื1อต้ นปี มองตาก็ร้ ู ว่านายนั1นยังชอบแก้ วอยู่ ไม่ ง; ันคงไม่ ยอมเล่ นละครบ้ าๆ น่ าอายเรื1องนีแ; น่ “เออ เตรียมตัวให้ พร้ อมด้ วย” “ได้ เลย เจอกัน” ว่ าแล้ วจุ๊บแจงก็โบกมือลา ยิม; น้ อยๆ ให้ เพือ1 น
“แจง ไหนๆ ก็ไหนแล้ ว บอกหนิงหน่ อยว่ าไปทําอีท่าไหน นายฐาถึงยอมมาเล่ นละคร” คนเขียนบททีใ1 ส่ แว่ นตาหนาไม่ แพ้ กนั อดถามไม่ ได้ ก่อน อาจารย์ จะเข้ าห้ องเรียนภาคบ่ าย ทั;งสองนั1งคู่กนั ด้ านหน้ า แก้ วนั1ง กับจี:ดสองคู่ถัดไป ส่ วนนายฐากับนายสุ นั1งข้ างหลัง หนิงกระซิบ กระซาบ เพือ1 ให้ แน่ ใจว่ าไม่ มีใครได้ ยนิ “อยากรู้ จริงหรื อ” “จริงสิ ” “ให้ ลอก home test คณิต ฟิ สิ กส์ เคมี พร้ อมติวพิเศษ ด้ วย”
๑๖
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
หนิงอ้ าปากค้ าง มองหน้ าเพือ1 นอย่ างไม่ เชื1 อสายตา จริงอยู่ ๖/๕ เป็ นห้ องระดับกลาง ๆ ไม่ ดูด้อยเหมือนเด็กห้ องท้ ายๆ แต่ ก็ ไม่ ได้ เด่ นเหมือนห้ องคิง ห้ องนีม; ีคนเชิ ดหน้ าชู ตาอยู่สี1คน คือ จุ๊บแจง คนเก่ งที1หลุดออกจากห้ องคิงมาตอน ม.๕ แก้ ว สาวสวย สุ ดในโรงเรียน นายสุ นักกีฬาขวัญใจสาวๆ และนายฐา นักเรียน เข้ าใหม่ ทชี1 ื1 อเสี ยงเทียบเคียงนายสุ เดือนก่ อน ๖/๕ มีเรื1องแย่ งห้ องกิจกรรมตอนเย็นกับ ๖/๗ ห้ องคิง ห้ องห้ าจองก่ อน แต่ ห้องเจ็ดก็มาแย่ งไปได้ อ้ างว่ าต้ องซ้ อม ดนตรีซ้อมละครงานเลีย; ง เพือ1 นๆ ต่ างไม่ ชอบใจเพราะจุ๊บแจงจะ เปิ ดติวเพือ1 นทีส1 นใจฟรีๆ ประมาณว่ าใครมีอะไรไม่ เข้ าใจตรงไหน ก็มาถามกัน หรื อใครมีข้อสอบทีน1 ่ าสนใจก็เอามาแบ่ งเพือ1 นอ่ าน เป็ นประโยชน์ อย่ างยิง1 ต่ อเพือ1 นทีข1 ีเ; กียจไปเรี ยนพิเศษ แต่ อาจารย์ กลับเห็นการซ้ อมดนตรีดีกว่ า ดังนั;นเพือ1 นๆ ทั;งห้ องจึงรวมหัว คิดสร้ างปรากฏการณ์ ให้ ทั;งโรงเรียนได้ ประจักษ์ ว่า ๖/๕ ก็แน่ ไม่ แพ้ ใคร ดังนั;นละครเรื1อง เวทีเรื1อง กว่ าจะรู้ ใจ จึงเกิดขึน; ด้ วยความร่ วมมือร่ วมใจของทุกคน โดยเฉพาะแจง อาจจะยกเว้ นนายฐา “ติวเฉพาะฐาคนเดียวหรือ” “ไม่ หรอก ก็ทเี1 คยคุยกันไง เหมือนมาช่ วยกันติวมากกว่ า
๑๗
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
ฉันจะชวนสุ มาช่ วยวิชาฟิ สิ กส์ เขาเก่ งกว่ าฉัน หนิงก็มานะ” “แน่ นอน ว่ าแต่ เรื1อง home test” “รู้ แล้ วเหยียบเลย ห้ ามไปบอกใคร” “แจงจะให้ หนิงลอกด้ วยไหมล่ ะ” หนิงลองเชิ ง เพราะแจง ไม่ เคยให้ ใครลอกมาก่ อน Home test เป็ นโจทย์ ข้อสอบเก่ าหรือทีต1 ัวอย่ างโจทย์ ที1 อาจารย์ แต่ งเองให้ ไปทําทีบ1 ้ านทุกต้ นเทอม ครอบคลุมเนือ; หาที1 ต้ องเรียนทั;งหมดประมาณ 100 ข้ อ จะถามใคร จะทําอย่ างไรก็ได้ แต่ ต้องเอามาส่ งตอนสิ;นเทอม เป็ นการบ้ านที1ท้าทายยิง1 สํ าหรับ พวกเรียนเก่ งและขยันทําการบ้ าน แต่ เป็ นสิ1 งทีน1 ่ าเบื1อหน่ ายสํ าหรับ พวกขีเ; กียจ ดังนั;นรายการลอกเพือ1 นจึงเป็ นเรื1องธรรมดา ยิง1 นักเรี ยน ม. ๖ ทีเ1 รียนเนือ; หาจบเร็วกว่ าปกติด้วยแล้ ว ยิง1 ต้ องขวย ขวายหามาลอกกันใหญ่ ยกเว้ นแจง ที1หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ ยอมให้ สมุด Home test หลุดมือ เหตุผลคือว่ า “หนิงก็ร้ ู ว่า home test ก็คือ pre entrance ดีๆ นี1เอง หาก ทําโจทย์ คณิต ฟิ สิ กส์ พวกนั;นได้ หมดด้ วยตัวเอง เวลาสอบก็สบาย ไม่ เห็นเหรอสอบเอ็นทรานซ์ รอบแรกเนี1ย พวกเราทํากันได้ เสี ยที1 ไหน”
๑๘
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ก็นั1นแหละ เราก็ยงั ทําใจไม่ ได้ เขาจะเปลีย1 นระบบทําไม น้ า หนิงอยากสอบแบบวัดดวงครั;งเดียวไปเลยแบบเมื1อก่ อน นี1ต้อง เอาคะแนนสอบมารวมกับเกรดเฉลีย1 ของเราอีก เฮ้ อ แต่ ถ้าใครได้ โควตาก็สบายไป” หนิงบ่ นอุบ “โควตาก็สอบสิ;นเดือนหน้ าแล้ ว มุอ่านตอนนีก; ย็ งั ทัน ถมเถ” “รู้ จ้ะรู้ ว่ าแต่ แจงจะไม่ ให้ เรายืมจริงๆ เหรอ” “ทําไม่ ได้ กม็ าถาม ยินดีตอบ แต่ ถ้าจะให้ ลอก อย่ าหวัง” แล้ วนี1 ยอมเสี ยสั ตย์ ให้ นายฐาลอกเพือ1 ละครเวที เพือ1 ห้ อง ขนาดนีเ; ชี ยวหรือจุ๊บแจง แต่ หนิงก็ไม่ ได้ ว่าอะไร เหลียวไปมอง นายฐาที มองแจงทีอย่ างไม่ ค่อยเข้ าใจ ก่ อนจะอมยิม; คิดไปเรื1อย ตามประสาคนบ้ านิยายรัก “ยิม; อะไรคนเดียว หนิง” “เปล๊ า” “แจงเห็นนะ อย่ าได้ คิดอะไรเลยเถิดเป็ นนิยายนํา; เน่ า” “หนิงไม่ ได้ คิด” หนิงปฏิเสธเสี ยงสู งก่ อนจะหัวเราะหึๆ กับตัวเองในใจ หนิงไม่ ได้ คิด หนิงแค่ นึกเท่ านั;น
๑๙
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
ออดดังขึน; เป็ นสั ญญาณเลิกเรี ยนตอนเย็น จุ๊บแจงกับหนิง ก็เก็บหนังสื อใส่ กระเป๋ า เดินออกจากลานม้ าหินอ่ อนใกล้ สนาม บาสเกตบอลและสนามวอลเลย์ บอลเพือ1 กลับบ้ าน ในสนามก็มีคน เล่ นอยู่บ้าง แต่ ไม่ มากนัก ส่ วนใหญ่ เป็ นพวกเล่ นเรียกเหงื1อเสี ย มากกว่ า สั กพักจึงจะมีนักกีฬาตัวจริงทีม1 ีล้ ุนติดตัวจังหวัดมาซ้ อม “วันนีแ; ม่ มารับหรือเปล่ า หนิง” “ไม่ จ้ะ วันนีก; ลับเอง” หนิงตอบเบาๆ เปลีย1 นเป้ทีส1 ะพาย ด้ านขวาเป็ นด้ านซ้ าย พยายามเดินเร็วๆ ให้ ทันแจงทีก1 ้ าวเท้ า พรวดๆ นักเรี ยนคนอื1นก็ทยอยกลับเช่ นกัน ถนนสายเดียวทีม1 ่ ุง หน้ าสู่ ประตูใหญ่ จึงแน่ นขนัดด้ วยผู้คน แล้ วหล่ อนก็ร้องเฮ้ ย ออกมาเสี ยงดัง ก่ อนจะยกมือปิ ดปาก “อะไรหนิง” หนิงไม่ ตอบแต่ ชี;มือไปข้ างหน้ า หลายคนแถวนั;นก็มอง ตาม แล้ วแจงก็ร้องเฮ้ ยอีกคนเพราะเห็นนายฐาเดินกะหนุงกะหนิง (ตามภาษาของหนิง)กับแก้ ว พูดคุยแล้ วหัวเราะน้ อยๆ แก่ กัน ผมม้ าของแก้ วสะบัดไปมายามทีห1 ล่ อนเบือนหน้ าไปหานายฐา แล้ วไหล่ ของนายฐาก็เหมือนจะเบียดกับไหล่ สาวเจ้ าอยู่บ่อยๆ สายตาทุกคู่จ้องมอง ไม่ เห็นนายฐาเดือดร้ อนอย่ างปากว่ า
๒๐
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
นี1นา แจงคิดในใจ “นายฐาเอาจริงหรือนี1” หนิงพึมพํา “เรื1องของเขาน่ า อย่ าไปสนใจ” “ได้ ประโยชน์ เต็มๆ จากการเล่ นละคร งีเ; ธอก็ไม่ ต้องให้ home test เขาก็ได้ ม; ังแจง” “ไหน ใครจะให้ ยมื home test” นายสุ มาจากไหนไม่ ร้ ู โผล่ มาถาม เล่ นเอาตกใจ “ไม่ มีนี1” แจงรีบปฏิเสธ “ฉันยังทําเคมีไม่ เสร็จเลย” “แสดงว่ า คณิต กับฟิ สิ กส์ เสร็ จแล้ ว” หนิงถามอย่ างมี ความหวัง “ยัยหนิง” แจงเตือนแต่ กไ็ ม่ ได้ ผล สุ พยักหน้ า ขํากับท่ าทางของแจง แต่ กบ็ อกหนิง “ไปรอต่ อคนอืน1 สิ ไม่ ร้ ู ใครคิวสุ ดท้ าย” “ขอบใจล่ วงหน้ านะสุ ” “หนิง แล้ วเธอจะเอ็นติดไหมนี1” แจงส่ ายหัว “ไม่ ร้ ู หละ ก็แจงไม่ ยุติธรรมเองนี1” “นั1นมันเหตุจําเป็ น” แจงถลึงตา กลัวหนิงเปิ ดเผย ความลับ
๒๑
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“งั;นหนิงก็จะยืม home test ของสุ นะนายสุ เพือ1 นทีใ1 จดี ทีส1 ุ ดในโลก” หล่ อนหันไปยิม; ให้ สุดหล่ อของห้ อง แต่ ไม่ เจอเพราะ เขาไม่ ได้ เดินตาม นายสุ หยุดก้ าวขา สายตามองฝ่ าคนพลุ่กพล่ าน มองฐากับแก้ วเขม็ง บอกไม่ ถูกว่ า โกรธ ไม่ พอใจ น้ อยใจ หรือ เสี ยใจ “สุ ” หนิงเรียกเบาๆ สะกิดเมื1อคนข้ างๆ เริ1มมอง เขาไม่ ตอบแต่ รีบเดินไปให้ ทนั สองคนนั;น สองสาวเดินตามอย่ างกลัวใจ แต่ สุกแ็ ค่ เอาไหล่ กระแทกไหล่ นายฐา คล้ ายๆ เหมือนทัก แต่ กไ็ ม่ ใช่ “พรุ่ งนีเ; จอกัน” เขาเอ่ ยเบาๆ แต่ สายตาไม่ เหลือบแลไป ทางแก้ วแม้ แต่ น้อย แจงถอนหายใจอย่ างโล่ งอก แม้ จะรู้ ว่าเพือ1 นคงไม่ ต่อยกัน แต่ กอ็ ดกลัวไม่ ได้ เรื1องรักๆใคร่ ๆ นี1 จัดแจง เอ้ ย จุ๊บแจงไม่ ถนัดเสี ยด้ วยสิ
๒๒
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
๓.ข้ อแลกเปลีย1 น ๒ บ้ านของจุ๊บแจงอยู่ไม่ ไกลจากโรงเรียนนัก เดินลัดเลาะ ผ่ านตลาด ผ่ านโรงพักก็ถึง ปกติจะมีร่ ุ นน้ องสองสามคนที1บ้านใกล้ กันเดินเป็ นเพือ1 นด้ วย แต่ วนั นีม; ัวแต่ เดินเป็ นเพือ1 นหนิงจ่ ายตลาด ให้ แม่ ในตลาดสดก็เลยต้ องกลับคนเดียว พอใกล้ จะถึง นายฐาก็โผล่ มาจากไหนไม่ ร้ ู โดดมาขวางทางไว้ “ตกใจหมดเลย” หล่ อนอุทาน คนในชุ ดเสื;อยืด กางเกงวอร์ ม รองเท้ ากีฬาหัวเราะหึๆ พลางยึดกระเป๋ าแสนหนักของแจงมาถือให้ ใบหน้ าคมคายยิม; แย้ ม “ฉันมาเอา home test, dead at home ตามสั ญญา” “รู้ แล้ ว แต่ ทีหลังให้ ส้ ุ มให้ เสี ยงก่ อนได้ ไหม” “เพิง1 รู้ ว่า จุ๊บแจงก็กลัวอย่ างอืน1 ด้ วย นอกจากกลัวเอ็นไม่ ติด” “อ้ าว นายฐา พูดอย่ างนีแ; ช่ งกันนี1” แจงไม่ ยอมแพ้ หันมา มองจะเอาเรื1อง หางม้ าแกว่ งไหวๆ อยู่เบือ; งหลัง ดวงตาวิบวับเอา เรื1อง เมื1อมาพูดเรื1องใหญ่ ในชี วติ นักเรียนชั; นม.๖
๒๓
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ล้ อเล่ นน่ า ไป รีบเดินเหอะ ฉันรู้ ว่าแจงรําคาญฉันเต็มที แล้ ว”
บ้ านของแจงเป็ นบ้ านครึ1 งปูนครึ1งไม้ หน้ าบ้ านมีม้าหิน อ่ อนใต้ ร่มไม้ ใหญ่ ที1นั1งประจําบ้ านในการอ่ านหนังสื อ พ่อแม่ ที1 เป็ นครู สอนชั; นประถมศึกษาต่ างอําเภอยังไม่ กลับ แจงจึงให้ ฐานั1ง รอ ส่ วนตัวเองไปเปลีย1 นเสื;อผ้ ากับหยิบ home test สามวิชามาให้ เพือ1 น บ้ านจุ๊บแจงร่ มรื1นดี ฐาคิดในใจ มองพวกต้ นวาสนาใน กระถาง ดอกมะลิพ่ ุมใหญ่ ส่งกลิน1 หอม และดอกไม้ หาง่ ายอืน1 ๆ อย่ างละต้ นสองต้ น ทําให้ บริเวณหน้ าบ้ านดูสดชื1 น “เอ้ า” สมุดเล่ มหนาสามเล่ มวางลงตรงหน้ า พร้ อมนํา; เย็น ในแก้ ว จุ๊บแจงเองเปลีย1 นเสื;อผ้ าจากชุ ดนักเรียนเป็ นกางเกงขาสั; น เหนือเข่ านิดหนึ1ง เสื;อยืดสี ขาวตัวโคร่ ง ผมยาวปล่ อยสยาย ใช้ ที1 คาดผมอันใหญ่ คาดไว้ หน้ าตาก็เหมือนจะสดชื1 นขึน; “ทําท่ าให้ มันเต็มใจหน่ อยสิ เพือ1 นฝูง” “นายต้ องรักษาสั ญญานะว่ า จะเก็บเรื1องนีเ; ป็ นความลับ บอกใครไม่ ได้ เด็ดขาด”
๒๔
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
นายฐาพยักหน้ า “อาทิตย์ หน้ าค่ อยเอามาคืนก็ได้ ” “ได้ ขอบใจนะ ว่ าแต่ ทาํ ไมแจงถึงไม่ ให้ เพือ1 นยืมบ้ างล่ ะ แม้ แต่ เพือ1 นทีส1 นิทกันอย่ างแก้ วกับหนิง” “ฉันไม่ ให้ ยมื เพราะความหวังดี แก้ วกับหนิงจะได้ ลองทํา แบบฝึ กหัดด้ วยตัวเอง ไม่ ใช่ ลอกยันเต อย่ างนีก; ไ็ ม่ ได้ ใช้ สมองคิด เวลาไปสอบจริงๆ จะลําบาก ซึ1งก็ร้ ู ซึ;งกันอยู่ทุกคนหลังจากสอบ เอ็นครั;งทีห1 นึ1ง” “อ้ อ” เขาขีเ; กียจจะเถียง เลยลุกขึน; ยืน หมดธุระแล้ วก็ต้อง ไปซะที แต่ ก่อนจะไปขอแหย่ หัวหน้ าห้ องซักหน่ อย “ไปวิง1 ทีโ1 รงเรียนกันไหม” แจงทําหน้ างง ก่ อนยิม; แหยๆ “วิง1 ” นายคนนีต; ้ องมีแผนแน่ ๆ ถึงได้ ถามอะไรไม่ เห็น เข้ าใจ “เห็นเอาแต่ นั1งอ่ านหนังสื อ ไม่ ออกกําลังกาย ระวังนะ จะ จะ จะ....” “จะอะไร” แจงลุกยืน ฐาก็เดินไปใกล้ ประตูเรื1อยๆ “จะอ้ วนไง” ว่ าแล้ วก็เผ่ นไปโดยเร็ว เพราะไม่ แน่ ใจว่ าคุณ หัวหน้ าห้ องจะขว้ างอะไรตามมาหรือไม่ แต่ หล่ อนก็ไม่ ได้ ทาํ อะไร
๒๕
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
นอกจากทําหน้ าเหวอ ราวกับว่ าทําข้ อสอบผิดแล้ วช็ อกว่ า ฉันผิด ได้ ยงั ไงเนี1ย ฉันผิดได้ ยงั ไง
“แจง ไม่ หิวเหรอ” หนิงถามเมื1อเห็นจานข้ าวของเพือ1 น พร่ องไปนิดเดียว แดดร้ อนทอลอดกิง1 ไม้ กระทบโต๊ ะม้ าหินอ่ อน ด้ านหน้ า โรงอาหาร ช่ วงเทีย1 งนักเรียนต่ างก็พากันมาทานข้ าว คนมาช้ าไม่ มี ทีน1 ั1ง เช่ นแก้ ว จี:ด หนิงและแจงจึงต้ องระเห็จมานั1งด้ านนอก เสี ยงเพลง กว่ าจะรู้ ใจ แว่ วดังตามคําขอช่ วงพักเทีย1 งอีกเช่ นเคย “อือ หนิงว่ าเราอ้ วนขึน; ไหม” “โธ่ ถ้ าอย่ างแจงเรียกอ้ วน งั;นจี:ดก็อดื แล้ ว” สาวร่ างท้ วม หนึ1งเดียวในนั;นพูดอย่ างติดตลก เธอตัดผมสั; นแค่ บ่า แต่ ไม่ ได้ สวม แว่ นตาเหมือนแจงกับหนิง “กินๆ เข้ าไปเถอะแจง จะเอาแรงทีไ1 หนมาอ่ านหนังสื อล่ ะ หากกินน้ อยอย่ างนี;” แก้ วบอกยิม; ๆ แน่ ละสิ สาวหุ่นเพรียวกินเท่ าไหร่ กไ็ ม่ อ้วนสั กทีอย่ างแก้ ว ก็พูดได้ ง่าย ผิดกับหล่ อน แต่ ยงั ไม่ ทนั จะพูดอะไร แก้ วก็โบกมือ พลางตะโกนเรียกใครคนหนึ1งทีเ1 ดินถือจานข้ าวมองหาทีน1 ั1ง
๒๖
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ฐา มานั1งนี1กไ็ ด้ ” นายฐามองรอบด้ านอย่ างประเมิน ในเมื1อไม่ มีที1นั1งว่ าง ตรงไหน เขาก็หย่ อนตัวนั1งข้ างแจงแต่ ตรงข้ ามแก้ ว “ทําไมมากินช้ าล่ ะ” “ซีร็อกเอกสารน่ ะ ว่ าแต่ คุยอะไรกันอยู่ล่ะพวกเธอ” จะออกปากห้ ามก็ไม่ ทนั เสี ยแล้ ว “แจงเขาจะไดเอ็ท” สองแก้ มร้ อนซู่ โดยไม่ ร้ ู สาเหตุ อกเหมือนจะโหวงๆ ชอบ กล แจงลุกขึน; ยืนทันที ตัดบท “หนิงไปห้ องคอมพิวเตอร์ กันเถอะ จะพิมพ์ รายงานไม่ ใช่ หรือไง” หนิงลุก จี:ดก็เลยลุกตาม แต่ แก้ วกลับนิ1ง เอาละสิ ทนี1 ี; “เดีYยวตามไป นั1งเป็ นเพือ1 นฐาเขาก่ อน” สั งคมโรงเรียนเป็ นสั งคมที1แคบ การทีช1 ายหญิงจะนั1ง ด้ วยกันสองต่ อสอง ณ เวลาใดเวลาหนึ1ง เชื1 อเถอะว่ า ไม่ นาน จากนั;น ก็จะมีเสี ยงซุ บซิบตามมา ประมาณว่ า ยัยคนนั;นเป็ นแฟน นายคนนี; นายคนนีจ; ีบหญิงคนนั;น แล้ วยิง1 เป็ นคู่ทถี1 ูกจับตามอง
๒๗
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
อย่ างแก้ วกับฐา มันก็ยงิ1 ไปกันใหญ่ แต่ ถ้าคนจะรักกันชอบกัน เขา จะสนใจอะไรกับเสี ยงนกเสี ยงกา สุ ทีบ1 ังเอิญเดินผ่ านมาเห็นตําตาและตําใจก็เลยเดินเลีย1 ง ไปห้ องสมุดแทน เลือกมุมอับมุมหนึ1งริมหน้ าต่ างแต่ มีช; ั นหนังสื อ สู งบังไว้ แต่ เจ้ ากรรมทีห1 น้ าต่ างบานนั;นก็เปิ ดสู่ มุมทีห1 นึ1งหนุ่ม กําลังทานข้ าว หนึ1งสาวนั1งเฝ้ าพอดี ทั;งสองคุยกันด้ วยสี หน้ ายิม; แย้ ม หัวเราะน้ อยๆ ให้ แก่ กนั และกัน เขาถอนหายใจ ดีเจคงจําลายมือเขาไม่ ได้ หรอกนะ หากจะ ขอเพลง กว่ าจะรู้ ใจ อีกซักรอบตอนเย็น จะสายเกินไปไหม หากจะไปขอโทษและสารภาพผิดกับ แก้ ว
ต้ นเดือนธันวาคมยามลมหนาวเริ1มพัดผ่ านเป็ นสั ญญาณ ว่ าถึงเวลาทีน1 ักเรียนม.๖ จะระทึกขวัญกับการสอบโควตาของ มหาวิทยาลัยชื1 อดังประจําภาคอันเป็ นด่ านแรกของการสอบเรียน มหาวิทยาลัย ปี นีย; ่ นเวลาสอบเร็วกว่ าปี ก่ อนๆ เนื1องจากการ เปลีย1 นแปลงระบบการสอบเข้ าศึกษาต่ อในระดับมหาวิทยาลัย หรือเอ็นทรานซ์ จากทีเ1 คยสอบครั;งเดียววัดดวงกันไป กลายมา
๒๘
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
เป็ นการสอบเก็บคะแนนสองครั;ง และเลือกเอาคะแนนครั;งทีท1 สี1 ุ ด บวกกับผลการศึกษาเฉลี1ยสามปี ยืน1 ทดสอบแทน บรรยากาศเข้ มข้ นถึงขนาดที1ว่าเด็กห้ องเจ็ดกับห้ องหก ป่ วยหลายคนเพราะมัวแต่ เรียนพิเศษหามรุ่ งหามคํ1า ผิดกับเด็ก ห้ องห้ าทีย1 งั เฮฮาเหมือนเคย เหมือนรู้ ตัวว่ าไม่ ค่อยมีหวัง แต่ อาจจะยกเว้ นจุ๊บแจง วันเสาร์ นีห; ล่ อนกะเกณฑ์ เพือ1 นๆ ในห้ องทีส1 นใจจะช่ วยกันติวหนังสื อให้ มาที1โรงเรี ยนตอนสายๆ ซึ1งหล่ อนประกาศกลางห้ องโฮมรู มเลยว่ า “อย่ าคิดว่ าไม่ มีหวังสิ ถือว่ าเป็ นการลองข้ อสอบ สามเสาร์ ก่ อนสอบเราจะมาอ่ านหนังสื อทีโ1 รงเรียน ใครคิดว่ าอยากมาอ่ าน ด้ วยกันก็มานะ จะได้ ช่วยกันติว” ความมุ่งมั1นแรงกล้ า ความตั;งใจจริงฉายแสง เลยมีหลาย เสี ยงตอบรับว่ าจะมา “พาเพือ1 นห้ องอืน1 มาด้ วยได้ ไหม” ใครคนหนึ1งถาม “ได้ แต่ บอกก่ อนว่ า เราก็ไม่ ใช่ จะเก่ งมาก แค่ อยากให้ พวก เรามาช่ วยๆ กันติว” ทีน1 ัดกันจะมาจริงๆ ก็มีหนิง แก้ ว จี:ด และสุ ซึ1งเป็ นพวกที1 มีความหวังกับการสอบครั;งนีส; ่ วนพระเอกชื1 อดังจากละครเวที แค่
๒๙
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
พยักหน้ าเมื1อแก้ วเอ่ ยชวน
“หยุดเถอะ แจง สงสารเดีYยวมันจะสํ าลักนํา; ตายเสี ยก่ อน” ฐาเอ่ ยเบาๆ อย่ างเกรงใจเมื1อเห็นว่ า แจงใช้ สายยางรดนํา; รดต้ น วาสนาในกระถางอยู่อย่ างนั;นจนนํา; ล้ นออกมา เขาเอา home test มาส่ งคืนหลังจากยืมไปสามวันและยังไม่ กลับเพราะถือว่ าเจ้ าบ้ าน ยังไม่ ไล่ แจงก็ไม่ ได้ อ่านหนังสื อแต่ กาํ ลังรดนํา; ต้ นไม้ หน้ าบ้ าน “มันไม่ ตายหรอกน่ า” ผมดํายาววันนีถ; ูกเปี ยสลวยระ กลางหลัง หล่ อนรดนํา; ต้ นไม้ ท;งั ทีอ1 ยู่ในชุ ดนักเรียน “นายไม่ ได้ ให้ ใครยืมต่ อใช่ ไหม” หล่ อนหันมาถามยํา; เรื1อง home test “นี1 แจงจะอะไรนักหนากะอีแค่ การบ้ าน ขอแค่ ส่ง จะถูก หรือผิดอาจารย์ กใ็ ห้ คะแนนไม่ ใช่ หรือ ไม่ ใช่ ว่าจะให้ คะแนนเพราะ ทําถูกผิดซักหน่ อย” แจงชั กสี หน้ า กอดอกมองเด็กใหม่ อย่ างคนยึดมั1นใน อุดมการณ์ ทีต1 ่ อให้ เอาดาบมาฟันให้ ขาด หล่ อนก็จะเอามันมาต่ อ ให้ ติดใหม่ “ถ้ าพวกเขามัวแต่ ......”
๓๐
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ฉันรู้ แต่ ถ้าบางคนแค่ เอาไปเป็ นตัวอย่ างเฉลยเวลาทํา ไม่ ได้ ล่ะ” “ถ้ างั;น.....” “บางคนหวังแต่ ลอก นั1นช่ างเขา แต่ บางคนอย่ างหนิง แค่ เอาไปเป็ นตัวอย่ าง เวลาทําไม่ ได้ จะได้ ร้ ู แนววิธีทาํ หรือคําตอบ” “ก็มาถามฉันได้ นี1” “แล้ วถ้ าพวกเขามัวแต่ เกรงใจ หรือหากทุกคนในห้ องมา รุ มถามแจง แจงจะช่ วยได้ ทุกคนหรือไง” หล่ อนหรี1ตา จริงสิ นะ ไม่ เคยคิดถึงข้ อนีม; าก่ อน นี1หล่ อน เขีย; วกับเพือ1 นขนาดนีเ; ชี ยวหรือ เอ หรือว่ าอุดมการณ์ ของหล่ อน มันไม่ เข้ าท่ า ไม่ ได้ อย่ าให้ นายคนนีม; าปั1 นหัวเด็ดขาด “ว่ าไง” เขาขอคําตอบ หน้ าตานิ1งๆ ทีเ1 ห็นเป็ นประจําเริ1มยี ยวน กวนประสาทบาทาให้ กระตุก “นายรักเพือ1 นในทางทีผ1 ดิ นะ ถ้ าให้ พวกเขาลอกการบ้ าน” “คนฉลาดย่ อมลอกให้ เป็ นประโยชน์ ต่อตัวเอง ใครไม่ ฉลาดก็ช่วยไม่ ได้ ” “โอ้ ย แล้ วเราจะมาเถียงกันทําไมเนี1ย” เริ1มปวดหัวขึน; มา ตงิดๆ นายฐานี1กวนได้ ใจจริงๆ
๓๑
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“นั1นนะสิ เริ1มปวดหัวเหมือนกัน ฉันไปดีกว่ า อ้ อ เดีYยว พรุ่ งนีม; าใหม่ ” “มาทําไมอีก” แม้ จะเป็ นเพือ1 นแต่ กเ็ ป็ นผู้ชาย ให้ เข้ านอกออกในบ้ านบ่ อยๆ ก็ไม่ ดี เดีYยวมีคนเอาไปนินทาในทางชู้ สาว เสี ยชื1 อจุ๊บแจงหมด “ฉันเพิง1 ย้ ายมาใช่ ไหมละ” “ใช่ ” “บ้ านฉันก็เพิง1 สร้ าง” “แล้ วไง” “แม่ ฉันอยากลงมะลิทหี1 น้ าบ้ านน่ ะ” พูดจาอ้ อมค้ อม วกวนดีแท้ “แล้ ว” “ฉันจะมาขอกิง1 มะลิไปปักชํ า” เขาชี;มือไปทางพุ่มดอกไม้ ทีด1 อกขาวกลีบหนาบานสะพรั1งโพลนเต็มต้ น “ได้ สิ เดีYยวฉันตัดให้ วันหลังก็พูดสั; นๆ ก็ได้ ไม่ ต้องอ้ อม เหมือนถนนร้ อยโค้ ง” ดูหัวหน้ าห้ องเปรียบเข้ า ฐาหัวเราะน้ อยๆ “เดีYยวต้ องไปเตะบอล ขีเ; กียจถือ กลัวชํ;า”
๓๒
กว่ าจะรู้ ใจ
ชิตา
“ย่ ะ ตามใจ” แจงส่ ายหัวอย่ างอดขําไม่ ได้ พิลกึ คนจริง ขวัญใจสาวๆ ทั;งโรงเรี ยนคนนี; แต่ กอ็ ดยิม; ด้ วยความภาคภูมิใจ ไม่ ได้ ก็หล่ อนเป็ นคนปั;น เอ้ ย เกลีย; กล่ อมให้ เขาเล่ นละครเวทีนี1นา เดิมทีกพ็ อเป็ นที1ร้ ู จัก แต่ หลังจากวันนั;นก็ได้ ข่าวว่ ามีสาวๆ มาแอบ ให้ ดอกไม้ บ่อยๆ เรทติง; พุ่งกระฉู ดยังกะเรทติง; ละครตบจูบ แม้ ว่าโครงเรื1องและบทละครหล่ อนจะไม่ ได้ คิดและเขียน ก็เถอะ
๓๓