Oh, wat een jaar!

Het is zomer. Elk jaar blikken we even terug op wat het afgelopen schooljaar ons heeft gebracht. We zijn dan benieuwd naar leerlingen die een bijzondere prestatie hebben neergezet en dat levert altijd mooie verhalen op. Over hoe het is om nieuw te zijn in een stad als Eindhoven, hoe je een baan vindt als je gehinderd door sociale angsten toch een succesvolle stage afrondt en hoe je topsport combineert met school.

Lana (9A): "Gewoon blijven ademhalen."

Door extreme sociale angsten waren schooldagen en werkweken een ramp. Maar muziek, zorgzame klasgenoten en een paard hielpen

Lana steviger in het zadel…

“Vorig jaar ben ik blijven zitten. Ik ben dat jaar maar enkele maanden naar school geweest. Het ging niet zo goed. Ik had – heb nog steeds –last van sociale angst. Ik ben bijvoorbeeld bang dat ik iets niet goed heb gedaan en de leraar dan boos wordt.

Dat had ik als klein kind al en kreeg ik dat met een kindercoach een beetje onder controle. Op de middelbare school kwam het terug. Dit schooljaar gaat het echter stukken beter met me. Ik zit in een heel fijne klas en ik heb muziektherapie. Het is me voor het eerst gelukt om van de werkweek te genieten. De eerste werkweek heb ik veel gehuild en ben ik voortijdig vertrokken. Dit jaar vond ik het super spannend, maar ik heb echt genoten van onze tijd in Limburg. Die ene keer dat het niet goed ging, waren mijn klasgenoten zorgzaam en lief voor mij.

Wat me enorm helpt is muziek. Toen ik in de 8e klas zat, kreeg ik muziektherapie. Samen met andere kinderen deden we oefeningen. Ik speel ukelele; met dat instrument heb ik ook opgetreden tijdens de talentenjacht. Dat klinkt vast vreemd, als je mijn verhaal leest. Als ik eenmaal op het podium sta, verdwijnt mijn stress. Dat gevoel heb ik ook als ik in de manege ben. Paardrijden en het verzorgen van een paard werkt rustgevend. Gewoon blijven ademen. Dat is wat ik nu vaak denk. Zo heb ik ook de stageperiode ‘overleefd’. Eerst zou ik op school een vervangende stage doen. Maar op de valreep vond ik toch een plek bij een 'groen warenhuis'. Ik was heel gespannen, maar gedurende de week kreeg ik plezier in klusjes als dozen uitpakken, tafels inrichten en producten spiegelen. En... na de stage boden ze me een baan aan!”

Joy (7B): "Ik schrijf mijn hoofd leeg."

Soms heeft ze teveel aan haar hoofd. Dan pakt Joy een pen en schrijft ze haar hoofd leeg.

“Ik heb twee jaar geleden ontdekt dat ik een passie heb voor schrijven. Vooral fantasy verhalen. Mijn eerste verhaal heb ik helaas nooit meer teruggevonden. Inmiddels heb ik twee mooie andere verhalen geschreven. Het eerste gaat over een vriendschap tussen een vrouw en een draak. Het tweede verhaal gaat over een meisje dat naar de middelbare school gaat. Ze werd op de basisschool erg gepest vanwege haar uiterlijk. Op de middelbare school wordt ze heel populair. De kinderen die ze kende van de basisschool willen dan ook ineens bevriend met haar zijn.

Als het meisje ze eenmaal in haar leven toelaat, begint het pesten weer. Ze wordt verdrietig, maar gelukkig helpen haar nieuwe vrienden haar er weer bovenop!

Het verhaal is een beetje autobiografisch. Ik had op de basisschool ook weinig vrienden en nu op de middelbare heb ik er heel veel. Het fijne van schrijven is dat het je hoofd leegmaakt. Ik vind het leuker om te doen dan allerlei saaie dingen als mijn kamer opruimen of een serie kijken. Ik zou later best schrijver willen worden!

Groetjes uit...

De examenklassen hadden het dubbel en dwars verdiend: een bruisende eindreis. Om met elkaar uit te puffen van de examenperiode. Gezamenlijk een punt te zetten achter de middelbare schoolperiode en vooruit te blikken naar wat komen gaat.

Klas 10B vertrok met de trein naar Berlijn. De andere examenklassen gingen met een touringcar naar Praag. Natuurlijk maakten ze foto’s en stuurden ze ons een kaartje….

Lina (7C): "De Olympische Spelen haal ik niet."

’s Morgens je huiswerk maken zodat je ’s middags kan trainen. Dat klinkt als een tropenrooster. Ook al heeft ze alle mogelijke blessureleed gehad, een leven zonder turnen kan Lina zich niet voorstellen.

“Toen ik drie jaar oud was, begon ik met peutergymnastiek en vanaf mijn zesde turn ik vrij fanatiek. Ik zat al snel in een selectieteam voor talenten en trainde drie middagen per week.

De laatste jaren train ik elke maandag, woensdag en vrijdag van 16.30 uur tot 19.30 uur. Op dinsdag heb ik pianoles en op donderdagen ga ik vaak thuis op onze trampoline nog wat turnen. Ik spreek ook wel af hoor, meestal op dinsdagen.

Ook bij het turnen heb ik veel vrienden. Ik behoor niet meer tot de supertop. De Olympische Spelen ga ik niet halen. Ik heb in de loop der jaren allerlei blessures opgelopen: aan mijn knie, lies en schouders en vooral aan mijn rug. Hierdoor is de absolute top onbereikbaar. Op nationaal niveau kan ik nog wel het podium halen.

Je hoort tegenwoordig wel gekke verhalen over de turnsport, over machtsmisbruik. Als kind heb ik ook wel meegemaakt dat je werd doorgeduwd als het niet lukte om een spagaat te maken. Dat mag niet meer, al weet ik dat het bij sommige verenigingen nog wel gebeurt. Topsport combineren met school is niet moeilijk, maar het vraagt discipline. Ik maak mijn huiswerk vroeg in de ochtend en train volledig mee. Ik denk dat ik dat tot mijn 21ste blijf doen. Rijk zal ik er niet van worden en dus hoef ik ook niet alles ervoor op te offeren.”

Lexie (7B) "Ik moet wennen aan de grote stad."

In het dorpje Hank werd ze gepest. Daarom koos Lexie voor een nieuwe start in Eindhoven. “In Hank, een dorpje in de buurt van Breda, hadden de kinderen het op mij gemunt. Ze vonden mijn lach raar. Om die reden ben ik daar jarenlang gepest. Daar had ik genoeg van. Ik besloot deze zomer om bij mijn vader in Eindhoven te gaan wonen, als een nieuwe start. In een dorp als Hank is het namelijk onmogelijk om de pestkoppen te ontlopen. Omdat het allemaal nogal plotseling was, moesten we ook snel een nieuwe school voor mij zoeken. Ik heb hier alleen een korte rondleiding gehad. Maar ik vond het Novalis College meteen een leuke school. Ik voel me hier ook erg op mijn gemak.

Al moet ik wel behoorlijk wennen aan een aantal dingen. Eindhoven is gewoon erg groot en het vrijeschoolonderwijs is anders. De spreuk is bijvoorbeeld best wel saai en ik ben niet erg creatief. Ik kan wel wat maken, hoor, maar ik heb gewoon zelf weinig creatieve ideeën. De leerlingen zijn erg fijn. Er wordt hier niet gepest en ik durf gewoon lekker te lachen. Soms bezoek ik wel nog mijn moeder en oma in Hank en mijn beste vriendin die daar woont. Dan kom ik wel eens een of meer pestkoppen tegen. Maar nu denk ik: dat maakt me niks meer uit!"

Wij zijn hier lekker in Berlijn. Op de fiets verkennen we de hele stad. Het is heerlijk weer en we hebben veel gezien. We hebben op de muur gestaan, zijn in de Stasi-gevangenis geweest en hebben het indrukwekkende holocaustmonument gezien. We hebben ook heel veel lol, heerlijk gegeten bij leuke restaurantjes en gewoon in het park.

De trein, bedoeld voor de terugweg, reed helaas niet maar we zijn allemaal lekker makkelijk, dus geen stress. Via allerlei andere treinen zijn we op vrijdagavond toch weer veilig in Eindhoven aangekomen.

Het was een heerlijke week!!! Groetjes van 10B