Foam+ by Shanika de Graaf

Een uitgave van het fotomuseum Amsterdam nummer 1, september 2012

xxx - xxx

Pagina 4: Eric Ryan Anderson Interview Pagina 8: The impossible project Achtergrond verhaal

Pagina 10: Foam Paul Huf Award 2012 Fotografie Kort Pagina 12: jaaroverzicht Foam

Colofon Uitgave Foam+. september 2012, nummer 1 Concept & Realisatie Shanika de Graaf Teksten

Pagina 14: the new york times magazine photographes Info exposities Foam Pagina 16: Kort Brandpunt Artikel

Foam redactie i.s.m Shanika de Graaf Fotografie Annie Leibowitz, Inez van Lamsweerde,

Pagina 18 Anton Corbijn Interview

Eric Ryan Anderson, Anton Corbijn, Alex Prager, Bertien van Manen, StĂŠphanie Solinas, Natalia Skobeeva,

Pagina 20: Je eigen camera maken Jeugdpagina

Alexander Gronsky, & Koen wessing. Vormgeving Shanika de Graaf

Pagina 22: Ingezonden stukken Reacties bezoekers

technische realisatie Shanika de Graaf Oplage 50.000

Inhoudsopgave - Foam+ nummer 1

DE MAN

ACHTER

DE FOTO

Some people tell stories with words or music; Eric tells stories with images. Take a peek at his blog and you’ll see what we mean. This Texan turned New Yorker is not only talented, he’s friendly and humble to boot. Read on as Eric shares about making the move from a career in finance to photography, the risk he took in moving to New York, and why he wants to leave a legacy beyond photos. Oh, and the next time you’re in Brooklyn, request an invite to dinner to experience “The Anderson Bowl”— we hear it’s pretty good.

Describe your path to becoming a photographer. Sure. My path was not the traditional one. I was born and raised in Texas and went to Texas A&M University to study architecture and business. After school, I worked in finance for three or four years before moving to New York. I had always been into photography, but not as a craft. I was just “the dude with the camera”. My father bought me my first “nice” camera for my 24th birthday, which was unexpected and, to be honest, not even something I thought I wanted. I had just graduated and was living in Dallas at the time. I started going out after work and walking around downtown Dallas shooting the architecture. It was a creative outlet to balance out the day job and it just kept blossoming. Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first. That was five years ago.

Was it a long process making the transition from your day job to photography? Yes and no. After realizing that photography was something I wanted to pursue, the day job quickly became a real drag. Luckily, I had saved some money before moving, so I was able to quit my job and spend about six to nine months as an intern for two very different photographers here in the city. Looking back, it wasn’t a particularly glamorous time in my life, but it was a vital experience to go through months of scraping by for rent and being so hungry to make images. After that, I spent about a year working as a photo assistant. I started shooting more and more and eventually the ratio grew to where I was able to shoot full-time.

What made you decide to do business to begin with as opposed to something more creative? Initially went to Texas A&M to study architecture. My father is an architect and I was planning to graduate and work for him to eventually take over the family business. After a few years, I realized that architecture just wasn’t going to be my thing and decided I wanted to study to be a graphic designer. I had planted such roots at Texas A&M that I really didn’t want to leave. They didn’t have much in the world of art degrees, so I ended up switching over to business. Fotografie: Amy Anderson ©

The business stuff has to come in handy now that you’re on your own. Yeah, for sure. Sometimes I get emails from high school students asking for advice on how to become a photographer, what art school they should go to, etcetera. I still feel very unqualified to answer these emails, but generally try to express that while there’s nothing wrong with art school, having a business background has been more useful than I could have imagined. I have many friends here that went to photography school and they’re probably much better photographers than I am, but I found that learning the business and marketing part of it was really helpful for me. It cultivated an entrepreneurial spirit in me that may have otherwise gone unused. “Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first.”

Interview - Eric Ryan Anderson

Was creativity a part of your childhood? Definitely. I was always a closet art nerd. I wanted to be an animator for Disney, an architect, a designer—I even tried to learn how to make holograms with my cousin for a hot second (laughing). It feels natural to be working and living in the creative world now, even if I took a slightly different path. I was always super encouraged by my parents to be creative and pursue art, which was crucial.

Have you had an “aha” moment when you knew photography was what you really wanted to do? I think I’ve had a few of those. One was when I was living in Dallas and still working in finance. I was starting to dive into taking photos and, like a million other photographers, I emailed Jeremy Cowart. It just so happened that he was in Dallas for a photo shoot the next day and needed a third assistant. Despite my extreme lack of experience or knowledge (and the fact I couldn’t be there the first few hours!), he brought me on board for what was his first big commercial gig. I was so inexperienced and I felt guilty even invoicing anyone for the shoot, which I never did do! Even if I was just holding a light stand or two, it was extremely eyeopening to be on that set. I had never considered the idea of photography being a profession. I honestly feel like that day started a chain of events that led me to where I am today.

Did you go to NY with photography in mind or did you move there for your day job? I totally went with photography in mind. Despite a newfound streak of risk-taking, I still couldn’t move to NY without a plan. I was able to find and secure the finance job as a safety net, which I needed to get me up here and ensure my family and friends that I wasn’t crazy. I had a couple months in cold, dark Manhattan with no friends and a job I hated. It really enabled me to do a lot of soul-searching; I kept coming back to the idea of story and how important that was. I realized that this [finance] job was clearly not why I came to New York and knew I needed to take a leap and start a new story.

Are your family and friends supportive of what you do? Absolutely. I had lived in Texas my whole life and all my family and friends were there. They could have discouraged me from moving, but they didn’t. That was pretty powerful. When you do something that feels like such a big risk, it’s good to know that if all else fails, you have this network of people back home. It’s good to have that in the back of your mind. Looking back now, I realize that the risk wasn’t necessarily in the action of moving or changing careers—New York is different, but it isn’t such a scary place. I think it was more about confronting some things I had always believed about my life and breaking out of these pre-conceived ideas about who I was going to be. Realizing that I had freedom to pursue something that had never even been on my radar… that was pretty freeing.

Who has been the most encouraging over the years? My family because they’ve always been 100% behind me. And my wife, because she knew the crazy uncertainties surrounding freelance life, and still wanted to spend her life with me. +

“Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first.”

Fotografie: Eric Ryan Anderson ©

Interview - Eric Ryan Anderson

In 2008 begon het project in de laatste Polaroid fabriek te Enschede met als doel om de Instant Fotografie te redden. Na 17 maanden van onderzoek en ontwikkeling is er dan eindelijk een nieuwe analoge Instant Film uitgebracht voor de traditionele Polaroid camera’s. De nieuwe film bevat meer dan 30 nieuw ontwikkelde componenten.

Polaroid De instantfotografie van Polaroid sneuvelde in de revolutie van de digitale fotografie. Maar bij kunstenaars wordt de instantfoto met de dag populairder. The Impossible Project, ‘erfgenaam’ van Polaroid in Enschede, ziet er toekomst in. Tot 2007, een jaar voordat Polaroid aankondigde zich geheel uit de instantfotografie terug te zullen trekken, werden in de Polaroidfabriek 30 miljoen pakjes film voor de Polaroidcamera gemaakt. Na het faillissement zijn er van de honderden werknemers van de fabriek tien overgegaan naar Impossible.

SC-70 Impossible heeft de handen vol aan de productie van zogeheten ‘integraalfilm’: de SX-70, een pakketje foto’s met onderaan een dikke rand waarin zich het batterijtje bevindt. Zo’n pakketje bevat alles: het negatief dat in de camera belicht wordt, de ontwikkelvloeistof en bovenop de positieve foto. Voor het promoten van de films zoekt Impossible nu vooral zijn heil in de kunst. In het kader van het project ‘Impossible Works’ geeft het bedrijf kunstenaars gratis films. Dat deed de Polaroid-

Fotog ra

fi e: T h e im p o

os si b le

fabriek vroeger ook en het vormde de basis van een imposante kunstcollectie op instantfilm. Die is vorig jaar bij de lang slepende faillissementsafwikkeling geveild. Zo’n 10.000 polaroids gingen naar een anonieme Amerikaanse verzamelaar, slechts 4.000 exemplaren zijn in handen gekomen van een bij Impossible betrokken handelaar in camera’s.

Publicatie Er is ook een boek, From Polaroid to Impossible, met werk op alle formaten en types film die Polaroid sinds de oprichting in 1938 heeft geproduceerd. Alleen al de oogst op de in 1972 geïntroduceerde SX-70-film is indrukwekkend. Een naakt van Helmut Newton. Een landschap van Ansel Adams. Zelfportretten van Andy Warhol, waarvan er eentje de kaft van het boek siert: Warhol die zichzelf fotografeert met tussen zijn vingers een polaroidtoestel waaruit een zelfportret glijdt. Menig kunstenaar maakt ook gebruik van het gegeven dat de SX-70-foto zo duidelijk een voorwerp met een venstertje is door ze tot een soort collage

motieven of als één gefragmenteerde afbeelding,

te monteren. Het leidt tot collages met verschillende

zoals David Hockney deed. De Duitse fotograaf James Nitsch stak er een scheermesje in – de fascinatie met het chemische trucje binnenin is onuitroeibaar. Onder de kunstenaars die zich al aan Impossible’s silver shade hebben gewaagd, is de Japanse coryfee Nobuyoshi Araki, specialist in vastgebonden meisjes.

Toekomst Maar directeur Florian Kaps wil meer dan een afzet die zich beperkt tot de kunstwereld. Dat zou ook niet lonend zijn. Het bedrijf probeert per jaar drie miljoen films te produceren en af te zetten, een tiende van wat Polaroid in 2007 fabriceerde. Impossible maakt nu ook films als ‘gadget’ voor bedrijven. Daarom treft binnenkort iedere gast van de Amerikaanse hotelketen Ace naast de minibar een camera met film aan. Kaps heeft ervaring met marketing: hij zette in de jaren negentig met succes de Lomographic Society op, rond de verkoop van de plastic Lomo-camera’s, massaal geproduceerd in de Sovjet-Unie. Maar die bleven voor hem op den duur “toch te veel speelgoed”, zegt hij. p rojec t

Impossible handelt ook in oude Polaroid-camera’s die het heeft opgeknapt. Het is de bedoeling dat er nieuwe Impossible-camera’s komen. Maar dat kan even duren: “Er zijn naar schatting in de wereld zo’n 300 miljoen Polaroid-camera’s die het nog doen.” +

Artikel - The impossible project

FOTOGRAFIE KORT Korte nieuwtjes uit de fotografie wereld. Die wellicht je kennis niet drastish vergroten, maar ook zeker je intelligentie niet verkleinen.

Nieuwe website World Press Photo Een paar daagjes later dan gepland ging de nieuwe World Press Photo-website vandaag in de lucht. En het was het wachten meer dan waard, want de nieuwe site is een stuk overzichtelijker en breder van opzet dan de oude. Zo zijn de winnaars van de 54e World Press Photo Contest van dit jaar in volle glorie te zien.Ook de World Press Photo Academy en de Joop Swart Masterclass voor veelbelovend fotojournalistiek talent hebben hun eigen stek gekregen. Verder een agenda (onder het kopje Events), en een webwinkel (Store) waarin onder andere de jaarboeken met alle highlights te koop zijn. Uiteraard ontbreken evenmin links naar de accounts van World Press Photo op Facebook en op Twitter. +

Fotografie: Yuri Kozyrev ©

Winnaar Foam Paul Huf Award 2012 Op dinsdagavond 13 maart is Alex Prager (US, 1979) door een internationale jury als winnaar gekozen van de Foam Paul Huf Award 2012. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een internationaal fotografietalent tot 35 jaar. Prager wint een tentoonstelling in Foam van 31 augustus t/m 14 oktober 2012. Alex Prager is gekozen uit 100 genomineerden afkomstig uit de hele wereld. Dit jaar kwamen 49 genomineerden verspreid over heel de wereld. “Graag onderstrepen wij de ongelofelijke variëteit en rijkdom van de genomineerde fotografen, afkomstig uit alle delen van de wereld. Onze shortlist vertegenwoordigde het beste dat hedendaagse documentaire, autonome en conceptuele fotografie te bieden heeft.”, aldus de jury. “Ten aanzien van het werk van de winnaar merkt Simon Baker (voorzitter van de jury) op: “Het werk van Alex Prager is origineel, intelligent en verleidelijk. Zij verdient zonder twijfel een plek op de lijst van voormalige winnaars van de Foam Paul Huf Award die snel is uitgegroeid tot een ‘hotlist’ van de Fotografie: Eric Prager ©

hedendaagse fotografie.” +

Fotografen boos op Nikon Door onze redactie Camerafabrikant Nikon heeft zich de woede van talloze fotografen op de hals gehaald. Een woordvoerder van het bedrijf plaatste op Facebook het bericht ‘Een fotograaf is maar zo goed als zijn uitrusting’ en dat werd hem of haar niet in dank afgenomen. De uitspraak was het vonkje dat het vuur deed oplaaien en binnen 10 uur na plaatsing hadden bijna 2.200 mensen al gereageerd. Het overgrote deel van de reacties is negatief: “Dit is simpelweg idioot. Jullie zijn veel beter dan dit,” aldus één reageerder. “Wat een domme status. Waarschijnlijk het idee van een marketing manager,” zo stelt een ander. Een derde: “Dus Nikon denkt dat onze ervaring en vakmanschap niks waard is?” De Nikon-profielpagina staat inmiddels vol met berichten van woedende fotografen. Het bedrijf zelf heeft nog niet gereageerd op de uitspraak en de reacties van boze fans. +

Lohan gooit glas naar Nederlandse fotograaf Door Nikita Berends Lindsay Lohan houdt niet van fotografen en dat heeft ze donderdag weer eens duidelijk gemaakt. Lohan gooide een glas naar een Nederlandse fotograaf die een kiekje van de actrice wilde maken. De Nederlandse fotograaf, Jasper Rischen, was op een feestje toen hij Lindsay Lohan tussen de gasten spotte. Hij wilde een foto van haar maken voor V Magazine, maar mevrouw stelde dit niet op prijs en smeet haar glas in zijn richting. Gelukkig voor Rischen werd hij niet geraakt, maar een meisje van de bediening kreeg het drankje over zich heen.   Problemen ‘Ik vond haar altijd leuk, zonder haar ooit te hebben ontmoet. Ik dacht dat de pers altijd overdreef. Maar ze zoekt zelf de problemen op’, twitterde de fotograaf. +

Fotografie: Muse magazine ©

Rubriek - Fotografie Kort

Jaaroverzicht Exposities, Lezingen en activiteiten in Foam

The New York Times Magazine photographes 21 sept./9 okt.

Stéphanie Solinas Sans Titre (Monsieur Bertillon) 28 dec./22 feb.

Fotografie Workshop 19&20 feb, 19:00/21:00 uur

Eric Ryan anderson 5 okt./21 dec.

Fotografie: Stephanie Solinas ©

Sept. ‘12 Anton Corbijn 19 feb,/17 mei

Kinderworkshop +rondleiding 14 dec t/m 18 dec. Dagelijks van 13:00 tot 16:00 uur

Fotografie: Inez van Lamsweerde ©

inez van lamsweerde 4 feb./6 mei Fotografie: Bertien van Manen ©

Bertien van Manen Let’s sit down before we go 29 sept./21 dec..

Natalia Skobeeva 20 mei/20 juli Alex Prager Winnaar Paul Huf Award ‘12 7 mei/15 juli

Fotografie: Natalia Skobeeva ©

Fotografie: Alex Prager ©

Lezing door Bertien van manen 19/21/23 juli

Jeugd Rondleiding 12/15/17 mrt.

Aug. ‘13

Kees Tabak 20 mei/20 juli

Fotografie: Koen Wessing ©

Koen Wessing 11 mrt./6 mei

Fotografie: Alexander Gronsky ©

Stephan Vanfleteren 15 mei/16 juli

Alexander Gronsky 15 jul./9 sept.

Foam+ - Jaaroverzicht

Binnenkort te

bewonderen

in Foam..

THE NEW YORK TIMES MAGAZINE PHOTOGRAPHES 21 september 2012 - 9 oktober 2012 Al meer dan dertig jaar geeft The New York Times Magazine fotografie een prominente rol. Opvallend in de wijze waarop dit vermaarde magazine gebruik maakt van fotografie is dat beeld vaak allesbehalve ondergeschikt is aan tekst. Daarnaast wordt het medium vaak in al zâ&#x20AC;&#x2122;n diversiteit getoond. Het magazine vindt toepassingen of invalshoeken die keer op keer een verrassend en uitzonderlijk sterk resultaat opleveren. De tentoonstelling The New York Times Magazine Photographs onderzoekt de kern van zowel de fotografie als het geprinte tijdschrift op het moment dat de rol van deze beide media zeer aan verandering onderhevig is. + Fotografie: Kathy Ryan ÂŠ

BERTIEN VAN MANEN LET’S SIT DOWN BEFORE WE GO 29 september 2012 - 21 december 2012 Voordat Russische mensen op reis gaan, nemen ze een moment voor zichzelf waarin ze bedenken waar ze naar toe gaan en om wat voor een reden. Deze sfeer komt terug in de foto’s van Bertien van Manen. Samen met fotograaf Stephen Gill maakte Bertien een selectie van nog nooit eerder vertoonde foto’s die ze heeft gemaakt in Rusland tussen 1991 en 2009. +

Fotografie: Bertien van Manen ©

ERIC RYAN ANDERSON 5 oktober 2012 - 21 december 2012 Eric Ryan Anderson is een freelanche fotograaf gevestigd in Brooklyn, New York. Hij staat vooral bekend om zijn band en modefotografie. En hoewel die al honderden opdrachten heeft gehad van onder andere; Viacom/MTV, Atlantic Records, Ernest Alexander New York, Desiron|Frank Carfaro, Tamara Magel Design, EMI Records, Capitol Virgin, Razor & Tie, Paste Magazine, Harwood International en Trivate Music, en zijn foto’s te zien zijn geweest in bijvoorbeeld: Italian Vanity Fair, Vogue Hommes, T:New York Times Style, Pollstar, D Magazine en National Geographic Traveler. Blijven zijn foto’s herkenbaar en vooral ook vernieuwend. +

Fotografie: Eric Ryan Anderson ©

Rubriek - Info komende exposities

Kort brandpunt Soms zie je een opmerkelijke, mooie of technisch interessante foto waarvan je graag zou willen weten hoe deze tot stand is gekomen. In deze rubriek geven fotografen uitleg over een foto. Deze keer is dat Bert de Leeuw die met een kort brandpunt werkt. Instellingen Omdat het erg licht was kon Bert met diafragma f/8, iso 200 en een sluitertijd van 1/800 seconde uit de hand fotograferen. Hij gebruikte hiervoor een Canon EOS 400D. ‘Omdat zo’n kort brandpunt veel scherptediepte geeft is in dit geval met F/8 alles van voor tot achter scherp.’ ‘Om een wat overdreven perspectief te krijgen en de tulpen in de voorgrond groot op de foto te krijgen heb ik gebruik gemaakt van een brandpunt van 10mm en ben ik dicht bij de bloemen gaan zitten. Ook heb ik gekozen voor een laag standpunt. Een dergelijk kort brandpunt en een korte afstand tot het onderwerp zorgt ervoor dat de voorgrond groot wordt weergeven en daardoor diepte creëert.’ Bert fotografeert altijd in raw. ‘Daarom kan ik in Lightroom nog van alles aanpassen. Ook bij deze foto is de lucht achteraf in Lightroom donkerder gemaakt om een wat dramatischer effect te krijgen. Ook heb ik rechtsonder de ondergrond wat lichter gemaakt, zodat daar ook de bloemstelen zichtbaar werden en is de verzadiging van de bloemen wat opgeschroefd. Ook moet je als je in raw fotografeert de foto altijd nog wat verscherpen.’

Bert de Leeuw Deze fotograaf is 57 jaar en woont in Houten. Eind jaren zeventig begon hij met fotograferen. Hij begon met zwart-witfoto’s die hij zelf ontwikkelde in de donkere kamer. Daarna volgde een pauze van vijftien jaar, maar inmiddels heeft hij de fotografische draad weer opgepakt. ‘In 2008 heb ik een digitale spiegelreflex gekocht en ben ik in kleur gaan fotograferen.’

Een kort brandpunt Een korte brandpuntsafstand (bijvoorbeeld 18mm) zorgt voor een groothoek opname. Dat wil zeggen dat er een groot gebied op de foto vastgelegd wordt. Een voorbeeld hiervan is een landschap. Met een korte brandpuntsafstand zul je een heel landschap kunnen vastleggen. Wanneer de brandpuntsaftstand langer (bijvoorbeeld 180mm) is dan zal er slechts een klein gebied vastgelegd worden. Waar je bij een korte brandpuntsafstand het hele landschap ziet, zie je bij een lange brandpuntsafstand slechts een klein gebied uit datzelfde landschap. +

Tips Zijn advies is om altijd in raw te fotograferen. ‘Je kunt dan veel meer in de nabewerking achteraf nog regelen en heb je zelf in de hand hoe de foto er achteraf uit komt te zien. Bij jpg-formaat is dat allemaal wat minder.’ ‘Een flinke groothoeklens geeft voor landschapsfoto’s veel creatieve mogelijkheden. Door vanaf lage standpunten te fotograferen en een voorwerp, zoals een steen of waterplas, in de voorgrond mee te nemen, krijg je een enorme diepte in je foto. Zoek ook naar lijnen in het landschap en probeer deze in je compositie te betrekken. Ook met een standaard kitlens op het kortste brandpunt van 17 of 18 mm zijn al goede resultaten te behalen. Voor het maken van foto’s met lage standpunten is een hoekzoeker of kantelbaar scherm heel handig.’ Bert vindt het belangrijk dat bloemen er op een foto fris opstaan. ‘Zorg daarom voor de goede kleurentemperatuur en speel wat met de verzadiging en helderheid.

Artikel - Kort Brandpunt

Anton Corbijn had het liefst kunstschilder willen zijn.

Fotografie: Anton Corbijn ÂŠ

Je bent Nederlands; check. Je hebt een dominee als vader; check. Je leven staat in het teken van popmuziek; check. Je bent geïnteresseerd in het creatieve proces; check. Over wie we het hebben? Anton Corbijn en Ruud de Wild. De e een fotografeert en ander de schildert, van beide opent dit weekend een expositie. Wij zien de overeenkomsten en leggen beiden heren precies dezelfde vragen voor. Om te beginnen met Anton Corbijn over expo Inwards and onwards in FOAM.

Hoe is het om een Neder landse kunstenaar / fotogr aaf te z ijn? ‘Ik begon mijn carrière in Engeland. Daar ben ik toen groot geworden. Maar Nederland heeft een duidelijke voorsprong genomen als het gaat om fotografie.

In de laatste paar jaar alleen al, zijn er

een dozijn belangrijke Nederlandse fotografen groot geworden en zijn er vele nieuwe fotomusea, waarvan FOAM misschien wel de belangrijkste is.’

Wat voor rol heeft muz iek gespeeld bij het maken van dez e ser ie foto’s? ‘Ik ben begonnen als muziekfotograaf. Mijn passie en liefde voor muziek is er nog steeds en ik ben ook nog graag in het gezelschap van muzikanten. Maar de laatste tijd kijk ik ook verder dan alleen maar muziek. Ik had zelf eigenlijk het liefst schilder willen zijn, net als mijn grootvader. Je bent dan volledig eigen baas en je hoeft niet te reizen. Het creatieve proces van kunstenaars, het worstelen, van niets iets kunnen maken vind ik bijzonder boeiend. Muzikanten zijn dat in dat opzicht ook kunstenaars.’

Welke foto in dez e ser ie is het meest bijz onder voor je? ‘Inwards en onwards gaat dus over mensen die iets creëren. De mensen die ik heb gefotografeerd zijn kunstenaars zoals Damian Hirst en Karel Appel. Maar ook modeontwerpers als Alexander McQueen en muzikanten als Bruce Springsteen. Er zijn echter drie mensen in dit rijtje die er niet zo goed tussen passen. Dat zijn de portretten van Nelson Mandela, Kate Moss en Lance Armstrong. Toch wilde ik hen per se erbij hebben. Waarom? Omdat deze drie mensen allemaal een enorme kracht in zich hebben om door te zetten.’ +

Factsheet over Anton Cor bijn -

Corbijn heeft negen jaar gewacht met een nieuwe expositie in Nederland. ‘Ik wilde me vernieuwen, een nieuwe weg in slaan. Daarbij was het wachten ook op een expositieruimte als het FOAM.’

Een gedeelte van Inwards and onwards was in het najaar al in New York te zien.

Corbijn fotografeert het liefst mensen van zijn eigen generatie. ‘Het is niet zo dat jonge, nieuwe bands niet goed en interessant kunnen zijn. Het punt is dat ik niet forever young ben en dan voel ik me ‘de oudere fotograaf’.

Corbijn gaat zich na deze expositie voorlopig weer richten op het maken van films.

Interview - Anton Corbijn

je eigen camera maken Doe je zo..

wat heb je nodig: 1 lege toile trol 1 lege keukenpa pierrol 10 x 10 cm stukje aluminiumpapier r pie pa velletje overtrek 1 ela stiek je een na ald pl akba nd een sch aa r een potlood hoe werkt ons oog hoe werkt een enlijk va n binnen, of Wat doet ons oog eig knutsel spullen ige ud pa ar eenvo een t Me n? ne bin n va ca mera obscura . ak je je eigen ca mera ma d tij tje ur lfu ha en een be st. , da ar werkt hij he t Probeer hem buiten uit sta p 1 ertrekpa pier en ukenrol over he t ov ke de n va de ein uit t Zet he g een cirkel kel omheen. Zet er no cir een od tlo po t me trek er kel uit en knip imer. Knip de ruime cir omheen, ma ar da n ru beelding. punten, zoal s op de af

sta p 2 einde va n ertrekpa pier op he t uit ov t he nd ba ak pl t Pl ak me uiteinde va n uminiumfolie om he t al t he uw Vo l. ro en de keuk Prik met een st me t he t ela stiek je. va t he zet en ol tr de toile uminiumfolie. he t midden va n he t al in es eci pr je at ga een na ald

sta p 3 . stukje in de toile trol schuif de keukenrol een na ar binnen. Al s k door de keukenrol kij r, aa kl nu is ra me Je ca of minder ver n je de rollen verder ka is p er sch t nie eld he t be in elk aa r schuiven.

Geef je dan op voor een van de workshops! Foto

ie : Ann g r af ie

Leib o

v it z ÂŠ

o r de ed w o g zo ij ne t vitz ? Wil j nie Leibo n al s A

oe je j e le r e n h il w n e n g r a fe re k op foto a kt ? Ben jij ge ma po r t r e t ortre tee n g o e d a a n ee n p n e o d e e m York tie kun je e The New n d a n k a a v iv l e ij . In de m in de st nstelling p in Foa m hs tentoo p a r g work sho o t a zine Pho an Time s M ag vult dit a n e t e r t r po e m de bijzonder ereldbero n w e e e d t s k l a a Je m a al. Ne t en verh a lling! me t je eig ntoonste e t e d in fen lee r fotogr a gr a a f en o t o f n ĂŠ de l e krijgt ben jij mo a a r a a nvullen. J g a d id m na ar el k De z e de au m e e e n b eel d a t c s s k l e t a e o je ho en fot eens je eig oo k n o g huis.

Rubriek - Jeugdpagina

Ingezonden stukken

bezoekers Foam

Beste museum Hands down het beste museum van Amsterdam. Het is een van de weinige musea die volledig gewijd zijn aan fotografie en is gevestigd in een prachtig pand aan de Keizersgracht. Foam organiseert niet alleen interessante tentoonstellingen, maar ook events voor jong en oud. Filmavonden, kinderworkshops en gratis rondleidingen zijn maar een paar van de activiteiten die georganiseerd worden. En wat een indrukwekkende voorstelling van Inez van Lamsweerde afgelopen maand! - Laura Hansen Fotografie: Inez van Lamsweerde ©

Als j e niet weet wat j e moet doen . . Ga naar Foam . De TIP voor een dagactiviteit in Amsterdam! Variatie in tentoonstellingen, verschillende zalen met ook verschillende tentoonstellingen, uren rondhangen in het winkeltje en álle fotoboeken doorbladeren, dat is FOAM. Van Anton Corbijn, via Annie Leibovitz naar jong Europees talent. Take my word for it, als je even niet weet wat je moet doen.... ga naar FOAM. - Philippine W.

Rubriek - Reacties bezoekers

xxx - xxx