Yolluk / Viatico

Vittorio Urbani (born in Ferrara, Italy, 1954) is an independent curator based in Venice, Italy, who he has been organizing contemporary art exhibitions since 1993 as director of the non profit organization “Nuova Icona” and at international venues. Nuova Icona is dedicated to the realization of projects by contemporary artists. The association takes special care of projects concerning cultural exchange with Turkey and the Middle East.

Elisabetta Benassi

Vittorio Urbani 1954 Ferrara do¤umlu, ‹talya’n›n Venedik kentinde yafl›yor ve çal›fl›yor. Vitorrio Urbani, 1993 y›l›ndan bu yana güncel sanat sergileri düzenleyen “Nuova Icona” adl› kâr amac› gütmeyen kuruluflun idarecili¤ini yapmakta ve uluslararas› platformlarda ba¤›ms›z küratör olarak çal›flmalar›n› yürütmektedir. Nuova Icona, güncel sanatç›lar›n projelerini gerçeklefltirmelerine hizmet etmektedir. Kurulufl, özellikle Türkiye ve Orta Do¤u ile iliflkili kültürel de¤iflim projelerine ayr› bir önem göstermektedir.

T.Melih Görgün

/

(Born in Sinop, 1962) is an artist and independent curator, based in Istanbul. He has been producing and organizing on contemporary art since 1986. He works as a Professor at Mimar Sinan Fine Arts University, Istanbul. T. Melih Görgün is a the founder and curator of SINOPALE, Sinop International Biennial. He is working as art consultant and curator of Siemens Sanat, since 2007. He curated exhibitions in Turkey and abroad.

VIATICO YOLLUK

Vittorio Urbani

Letizia Cariello

T.Melih Görgün 1962 Sinop do¤umlu, ‹stanbul’da yafl›yor ve çal›fl›yor. T.Melih Görgün 1986 y›l›ndan bu yana ba¤›ms›z küratör ve sanatç› olarak ‹stanbul’da çal›flmalar›n› sürdürüyor. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesinde profesör olarak çal›flmakta ve ayn› zamanda SINOPALE Uluslararas› Sinop Bienali’nin kurucusu ve küratörüdür. T.Melih Görgün, 2007 y›l›ndan bu yana Siemens Sanat’›n sanat dan›flmanl›¤› ve küratörlü¤ünü yapmaktad›r. Türkiye’de ve yurtd›fl›nda sergiler düzenlemifltir.

Delfina Marcello Adres // Address Meclis-i Mebusan Cad. No: 45 34427 F›nd›kl›, ‹stanbul

Telefon // Phone +90 212 334 11 04 Siemens Sanat haftan›n 7 günü, 10.00 - 19.00 saatleri aras›nda aç›kt›r.

Siemens Sanat is open 7 days a week, between 10am and 7pm. www.siemenssanat.com

About Siemens Sanat Siemens Sanat was founded as a contemporary art and research center, in January 14, 2004. Siemens Sanat is contributing to the art scene by providing place to experimental artworks and young artists every two months in joint shows. Siemens Sanat aims to create a platform for communication where different perspectives and ideas are shared by presenting works that include questions about contemporary art and daily life in addition to hypothesis, experiments and inquiries.

Siemens Sanat Hakk›nda Siemens Sanat, bir güncel sanat ve sanatsal araflt›rmalar merkezi olarak 16 Ocak 2004 tarihinde faaliyetlerine bafllam›flt›r. Deneysel çal›flmalara ve genç sanatç›lara yer vermeyi hedefleyen Siemens Sanat iki ayda bir gerçeklefltirdi¤i etkinliklerle sanat ortam›na katk› sa¤lamaktad›r. Siemens Sanat, güncel sanat ve güncel yaflam ile ilgili sorunsallari iceren çal›flmalar ve bu konular ile ilgili yeni önermeler, deneyler ve araflt›rmalar› sanat izleyicisine sunarak, farkl› perspektiflerin ve fikirlerin paylafl›ld›¤›, ayn› zamanda bir iletiflim platformu olma görevini de üstlenmektedir.

Vittorio Urbani (born in Ferrara, Italy, 1954) is an independent curator based in Venice, Italy, who he has been organizing contemporary art exhibitions since 1993 as director of the non profit organization “Nuova Icona” and at international venues. Nuova Icona is dedicated to the realization of projects by contemporary artists. The association takes special care of projects concerning cultural exchange with Turkey and the Middle East.

Elisabetta Benassi

Vittorio Urbani 1954 Ferrara do¤umlu, ‹talya’n›n Venedik kentinde yafl›yor ve çal›fl›yor. Vitorrio Urbani, 1993 y›l›ndan bu yana güncel sanat sergileri düzenleyen “Nuova Icona” adl› kâr amac› gütmeyen kuruluflun idarecili¤ini yapmakta ve uluslararas› platformlarda ba¤›ms›z küratör olarak çal›flmalar›n› yürütmektedir. Nuova Icona, güncel sanatç›lar›n projelerini gerçeklefltirmelerine hizmet etmektedir. Kurulufl, özellikle Türkiye ve Orta Do¤u ile iliflkili kültürel de¤iflim projelerine ayr› bir önem göstermektedir.

T.Melih Görgün

/

(Born in Sinop, 1962) is an artist and independent curator, based in Istanbul. He has been producing and organizing on contemporary art since 1986. He works as a Professor at Mimar Sinan Fine Arts University, Istanbul. T. Melih Görgün is a the founder and curator of SINOPALE, Sinop International Biennial. He is working as art consultant and curator of Siemens Sanat, since 2007. He curated exhibitions in Turkey and abroad.

VIATICO YOLLUK

Vittorio Urbani

Letizia Cariello

T.Melih Görgün 1962 Sinop do¤umlu, ‹stanbul’da yafl›yor ve çal›fl›yor. T.Melih Görgün 1986 y›l›ndan bu yana ba¤›ms›z küratör ve sanatç› olarak ‹stanbul’da çal›flmalar›n› sürdürüyor. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesinde profesör olarak çal›flmakta ve ayn› zamanda SINOPALE Uluslararas› Sinop Bienali’nin kurucusu ve küratörüdür. T.Melih Görgün, 2007 y›l›ndan bu yana Siemens Sanat’›n sanat dan›flmanl›¤› ve küratörlü¤ünü yapmaktad›r. Türkiye’de ve yurtd›fl›nda sergiler düzenlemifltir.

Delfina Marcello Adres // Address Meclis-i Mebusan Cad. No: 45 34427 F›nd›kl›, ‹stanbul

Telefon // Phone +90 212 334 11 04 Siemens Sanat haftan›n 7 günü, 10.00 - 19.00 saatleri aras›nda aç›kt›r.

Siemens Sanat is open 7 days a week, between 10am and 7pm. www.siemenssanat.com

About Siemens Sanat Siemens Sanat was founded as a contemporary art and research center, in January 14, 2004. Siemens Sanat is contributing to the art scene by providing place to experimental artworks and young artists every two months in joint shows. Siemens Sanat aims to create a platform for communication where different perspectives and ideas are shared by presenting works that include questions about contemporary art and daily life in addition to hypothesis, experiments and inquiries.

Siemens Sanat Hakk›nda Siemens Sanat, bir güncel sanat ve sanatsal araflt›rmalar merkezi olarak 16 Ocak 2004 tarihinde faaliyetlerine bafllam›flt›r. Deneysel çal›flmalara ve genç sanatç›lara yer vermeyi hedefleyen Siemens Sanat iki ayda bir gerçeklefltirdi¤i etkinliklerle sanat ortam›na katk› sa¤lamaktad›r. Siemens Sanat, güncel sanat ve güncel yaflam ile ilgili sorunsallari iceren çal›flmalar ve bu konular ile ilgili yeni önermeler, deneyler ve araflt›rmalar› sanat izleyicisine sunarak, farkl› perspektiflerin ve fikirlerin paylafl›ld›¤›, ayn› zamanda bir iletiflim platformu olma görevini de üstlenmektedir.

/

VIATICO YOLLUK

Elisabetta Benassi Rome

Letizia Cariello Milan

Delfina Marcello Venice

VIATICO

A/

"Viatico" is an old fashioned Italian term for anything given to someone who is leaving. It could be as simple as some words of recommendation, some food, a gesture of blessing, the gift of a special object or talisman: Anything easy to carry, rich in either utilitarian or spiritual value, enlivened by the memories of the life left behind, that could help or protect the traveller in the difficulties and dangers of the journey.

For the ancient Romans viaticum were the travel rations but also moral support given to the traveller.

Medieval Christian tradition calls viaticum the last rites administered to those about to die and to start on the “last journey”. Up to our time, the Italian word viatico maintains all these concepts, and the sense of comfort and protection blurs on a somehow sombre aura.

Today’s idea of the journey, leaving aside the ordeals of those uprooted by war and famine, has ceased to be metaphorical and symbolic. The idea of a physical journey that is also an initiation has vanished with the popularization of fast travel. Being able to move at high speed, looking for awe inspiring moments, short circuits the expectations into a festival of sensory consumption. The idea of pilgrimage has been substituted by leisure time and vacation. Many commonplaces about contemporary life suggest the struggle of being stuck in a generic place of ephemeral contentment. Just think of those white sandy beaches shadowed by tall palms we see in travel agency brochures: It is always the same dull landscape of a conventional happiness. You can never travel further than your dreams, but your dreams are someone else’s and transformed into a commercial commodity. It is as if the real journey never starts at a time in which travel is widely available.

The theme of this exhibition is to look at art as if it were a viatico for the journey of everyday life. Artobjects are what we would firmly hold in hand to defend ourselves against the loss of meaning caused by all dangers of the day, above all by the continual pressure for the transformation of desire into a profitable commodity.

B/

C/

To investigate these concepts and ideas, we have invited Elisabetta Benassi from Rome, Letizia Cariello from Milan and Delfina Marcello from Venice to show their work at Siemens Sanat Gallery. The three Italian artists research and penetrate everyday experiences. What is ordinary becomes extraordinary: It is only the way you look at things which makes the difference. Attention, patience in observing. Details are enhanced, similarities underlined. Their work is accessible but also full of mystery and can be read with varying degrees of depth. It quietly unsettles and challenges. It gently leads the viewer through a journey that could also become a difficult initiation. Again, it all depends on the viewer. From his or her attention, personal experience and willingness to go to a deeper level of understanding.

Elisabetta Benassi makes use of video, exploiting its potential to convey narration in order to stage short stories with strong emotional content and symbolic charge. Her stories often refer to Italian cultural mythologies and traditions, but are given a more universal version through the artist’s personal, intimate reading.

A new work on show is Per Una Lira io Vendo Tutti i Sogni Miei (For One Lira I Sell All my Dreams, 2009), actually a real Italian coin transformed. Taking away part of the metal, the artist carves the typical shape of Italy inside the small coin. The title of the work comes from a popular song of the 70s by Lucio Battisti.

Selling one’s dreams cheaply is an act of surrender to the burden of reality - last shore for an artist! - or maybe an act of extreme self confidence who is making up dreams can afford to even sell them cheaply.

Benassi often prefers to show her video as large-sized projections, to allow the viewer to physically enter the scene.

One of such scenes is Mirage #3 (DVD, 3’, 2005) a silent narration playing andante largo with a slow sunrise, which the viewer discovers to be actually the detail of a street lamp. Which is also a source of light, but how different is the feeling! The gentle surprise - no special effects here, only the natural progress of the camera lets the viewer discover the full picture. The artist observes the illusions in everyday situations and therefore plays on our ability to reconsider visual records in a changing context. And to give a different judgement accordingly. “As often happens in my work, reality changes according to the point of view, so the magic and surprising apparition is at the same time a loyal and uncompromising image of the surrounding world” (in the artist’s own words). Things are often not at all what they seem to be … but this being “something else” gives them a feeling of peculiar loneliness. In a statement from personal correspondence with us, the artist states that she is: “interested in showing something in the negative, as a loss, as something missing”.

D/

2

Letizia Cariello works with different media, such as photography, drawing, embroidery, sculpture and installation. The presence of written or embroidered numbers recurs throughout all her work. These numbers are calendars - to remember dates, maybe the birthdays of dear ones? - or lists of things to do, maybe shopping? But the mysterious poignancy of these lists also comes from their unpredictable order. You cannot tell what their meaning is: the series of numbers run before your eyes as the reciting of a magic spell: unintelligible, but powerful, and intimidating. For the show, works on photography, a small sculpture and one installation have been selected. Small scenes start from everyday data and situations and take on an allegorical significance.

Bastone da Viaggio (Travel Stick) is an installation developing a poetic narration very much in tune with the theme of this show. The travel stick, loaded with disparate objects, reminds us of illustrations of orphans in children’s books, leaving a sad present and embarking on a life of adventure, the sole friend

and consolation their loyal stick and a small bag of basic personal objects. A shell, which refers to the Pilgrims’ long way to Santiago de Compostela - a Catholic Spanish shrine whose patron saint’s symbol is actually a shell; small stones in a bag, to mark the way left behind, so as to make a return possible; shoes for walking, inscribed with words to remember that the final goal of any journey is understanding, and words are what convey understanding.

In between installation and sculpture stands La Grande Spolveratrice (The Great Duster), set against a wall. Different, incongruous materials such as brass joints, cut-outs of old wallpaper, a cotton apron and several oyster feather dusters create an image perhaps never seen before: a headless winged housewife, able to clean at super-speed - or to fly? - an unlikely creature in between one of those crazy machines designed by Leonardo da Vinci and a Japanese cartoon superhero.

On a white shelf, two small porcelain jugs are linked by the handles with some thread. Not Even a Drop is the title; resounding of mothers’ recommendations to untidy kids. The two jugs are tied tightly by the handles, kept together as if in fear of them being separated, and lost to each other forever in the meaningless ocean of spare objects. The image of the same two jugs, but bigger in size, greets the visitors at the entrance of the show; in this case it is a large format photograph. Further ahead in the upstairs’ room the visitor will be surprised to see the real objects which appear in the photo, how small by comparison.

A comment on the disloyalty of images. An almost baroque surprise effect.

E/

In between allegory (the synthetic meaning of an artwork) and chaos (the explosion of sense in all possible and impossible directions) Delfina Marcello narrates her delicate stories. In the film Delacroix à Paris, she records in an almost documentary way the existence of three women in a Venetian palace. Two women are young workers from ex-Eastern block countries: A health carer and a domestic assistant for an elderly lady. Everyday actions reveal the loneliness of the three women but also their silent emotional bond with one another. Time flows at an inexorably slow pace even after the death of the elderly lady. In the sequel that Marcello is right now shooting for the Siemens Sanat exhibition - On Water - the camera follows the life of one of the two young women playing a prostitute in Venice. The beauty and stillness of Venice do not bear fruits of happiness and serenity.

Marcello’s films are emotionally charged and have no dialogues. There are no professional actors and her work concentrates on everyday actions even when the story sets up extraordinary situations.

In the film Love Accessories, Marcello plays herself with a dog and a lemon tree. A woman, an animal and a plant are the three basic ingredients for recreating a sort of minimal Garden of Eden in her own apartment.

Though the setting is staged, the objects are charged with emotion that is never quite released. As a critical commentary of this same work, but autonomous on its own, a series of stills taken from this film - Love Accessories I, II, II, IV, V and VI - are presented besides the projection. The original visual material taken from the video is transformed, it looks as if it is lacquered, immersed in a strange light of improbable colours. The action represented in motion takes value from the quality of the movement: gentle or brisk, speedy or slow, etc. The representation of an action in a still image is different, more abstract and cerebral.

Although taken from the same visual material (these photos are stills from the video), the aura and the resulting narrative are very different. It seems apt to say that the relationship between still and moving image is as the one of poetry with prose.

F/

The element of surprise we feel when appreciating art is to be found in the missing link which lies between the original idea or, maybe better, the initial “feeling” and the resulting product or “art thing”. It always seems to be a kind of miracle. From this miracle art takes its strength and its aura.

In the multiple reflections of two - and three-dimensional images, in the dialogue between an installation and its enlarged size photograph, or between a video and the printed still images taken from it, we see how artworks are able to morph into ambiguous commentaries about the concept of leaving; and they may finally become tools for travelling, shamanic objects and consoling devices.

An art aiming to elude consumerism may carry within itself a contemporary version of the timeless ideas of the viatico and of the journey as initiation, everyone’s life a path to be protected and enlightened. Art as a travel companion suggests that the viewer/traveller may be allowed to move beyond the surface of reality seemingly without movement from one physical location to another. This exhibition itself is a journey: The transportation of the artworks and the artists themselves from Italy to Istanbul. A dislocation of meaning, a trans-lation. Art which has been selected, also bearing in mind its transportability: DVD’s, photographies, small or light installations. Cabin-Bag-Art. And which contains in itself its own blessing: Art is the precious viatico for all of us in the journey towards an uncertain future.

Vittorio Urbani

3

YOLLUK

A/

“Viatico” vedalaflma s›ras›nda yola giden kifliye verilen fleyleri adland›ran modas› geçmifl ‹talyanca bir sözcüktür. Muska, özel bir arma¤an, flükran ifadesi, yiyecek veya bonservis gibi basit fleyler olabilir: Tafl›nmas› kolay, manevi veya maddi anlamda de¤erli, geride b›rak›lan yaflam›n an›lar›yla dolu, yolcuyu seyahatin güçlük ve tehlikelerinden koruyan herhangi bir fley olabilir.

Antik Roma’da viaticum, yol harçl›¤› d›fl›nda yolcuya verilen moral 1. deste¤ini de ifade ederdi. Ortaça¤ H›ristiyan gelene¤inde ölümün efli¤inde, son yolculu¤una ç›kmak üzere olanlar için yap›lan törenlere viaticum denirdi. ‹talyanca viatico sözcü¤ü tüm bu kavramsal çeflitlili¤i günümüze kadar korumufl; içerdi¤i hüzün, konfor ve himaye anlam›n› belirsiz hale getirmifltir.

Açl›k ve savafl gibi çileler bir yana b›rak›l›rsa, günümüzdeki yolculuk fikri metaforik ve sembolik anlamlar›n› yitirmifltir. H›zl› ulafl›m›n popülerlik kazanmas›yla günümüzdeki yolculuk kavram›nda anlam baflkalaflm›flt›r. Yüksek h›zda hareket edebilmek ve esin dolu anlar, yaflama arzusu ve duyusal doygunluk beklentisini k›sa devreye u¤rat›r. Hac fikrinin yerini bofl zaman ve tatil alm›flt›r. Ça¤dafl yaflam›n birçok alan›, gelip geçici memnuniyetlere saplan›p kalm›fl insan›n mücadelesini yans›t›r. Seyahat acentesi broflürlerinde gördü¤ümüz uzun palmiye a¤açlar›n›n gölgelendirdi¤i bembeyaz plajlar› düflünün: Mutlulu¤un yavan ve cans›z resmi. Nereye giderseniz gidin düfllerinizden öteye gidemezsiniz; ancak gördü¤ünüz düfl baflkas›na aittir ve ticari metaya dönüflmüfltür. Hemen herkesin seyahat edebildi¤i bir ça¤da gerçek yolculuk hiç bafllam›yor gibidir.

Sanata gündelik yaflam yolculu¤unun viatico’su olarak bakmak bu serginin ana temas›n› oluflturmaktad›r.

Gündelik yaflam›n tehlikelerinin, hepsinden öte, arzuyu ticari metaya dönüfltüren bask›n›n neden oldu¤u anlam yitimi karfl›s›nda s›k›ca tutundu¤umuz sanat yap›tlar›d›r.

B/

C/

Bu kavram ve fikirleri araflt›rmak üzere Roma’dan Elisabetta Benassi, Milano’dan Letizia Cariello ve Venedik’ten Delfina Marcello’yu davet ederek yap›tlar›n› Siemens Sanat’ta sergilemelerini istedik. Üç ‹talyan sanatç›s› gündelik deneyimleri araflt›r›yor ve özüne nüfuz etmeye çal›fl›yorlar. S›radan olan s›rad›fl›lafl›yor. Aradaki fark› yaratan nas›l bakt›¤›n›z. Gözlem ise dikkat ve sab›r. Ayr›nt›lar belirginlefliyor, benzerlikler vurgulan›yor. Yap›tlar› anlafl›l›r ancak yine de farkl› derinliklerde okumalara aç›k gizlerle dolu. Pat›rt› gürültü yapmadan sars›yor ve mücadeleye davet ediyorlar. Zor bir erginleme serüvenine dönüflebilecek yolculukta izleyiciye aheste bir flekilde rehberlik ediyorlar. Ama yine de her fley izleyicinin, dikkatini nerede yo¤unlaflt›rd›¤›ndan kiflisel deneyimine ve pek tabii ki anlam derinliklerine inmeye ne ölçüde istekli oldu¤una ba¤l›.

Elisabetta Benassi, duygusal içeri¤i ve sembolizmi güçlü k›sa öykülerini sahnelerken video’dan yararlan›yor. ‹talyan gelene¤i ve kültürel mitlerine gönderme yapan öyküleri, sanatç›n›n kiflisel ve cana yak›n okumalar›yla evrensel bir nitelik kazan›yor.

Gösterimdeki yeni yap›t Bir Lira için Tüm Düfllerimi Satar›m (Per Una Lira io Vendo Tutti i Sogni Miei, 2009) asl›nda biçim de¤ifltirmifl gerçek bir ‹talyan sikkesi. Sanatç›, oyarak, sikkenin üzerine tipik bir ‹talya flekli çiziyor. Yap›t, ad›n› 70’lerde Lucio Battisti’nin söyledi¤i popüler flark›dan al›yor. Düfllerini ucuza satmak gerçekli¤in yüküne teslim olmakt›r - sanatç›n›n baflvurabilece¤i son çare! - belki de afl›r› kendine güven: Düfl üreticisi ucuza satmas›n› da bilir. Ço¤u zaman Benassi, videolar›n›n izleyicide sahneye fiziksel olarak girebilece¤i duygusu yaratacak kadar büyük boy projeksiyon olarak gösterilmesini tercih ediyor.

Bu sahnelerden biri olan Serap #3 (Mirage #3) (DVD, 3’, 2005) izleyicinin sokak lambas› ayr›nt›s› oldu¤unu sonradan keflfetti¤i a¤›r bir gündo¤umunu betimleyen andante largo temposunda sesiz bir anlat›. Her ikisi de bir ›fl›k kayna¤› ancak ne kadar farkl› bir duygu! Bu hofl sürpriz - herhangi bir özel efekt kullan›lmadan - kameran›n do¤al hareketiyle izleyicinin resmin bütününü keflfetmesiyle a盤a ç›k›yor. Sanatç› gündelik durumlarda yan›lsamalar› gözlemler ve sonuç olarak, görsel kay›tlar› yeniden de¤erlendirebilme ve ba¤lama göre yarg›da bulunma yetene¤imizle oynar. “Yap›tlar›mda s›kl›kla iflledi¤im gibi, gerçeklik, bak›fl aç›s›na göre de¤iflir; yani sihir ve flafl›rt›c› görüngü çevremizdeki dünyan›n asl›na sad›k, taviz vermeyen bir resmidir” diyor Benassi. Hiçbir fley asl›nda göründü¤ü gibi de¤ildir, ancak “göründü¤ünden baflka bir fley olmak” fleylere tuhaf bir yaln›zl›k duygusu verir. Sanatç› bize yazd›¤› kiflisel mektuplar›ndan birinde “olumsuz hali, yitirilmifl veya eksik bir fley olarak göstermek” istedi¤ini belirtmektedir.

D/

4

Letizia Cariello, foto¤raf, resim, nak›fl, heykel ve uzamsal kurgulama gibi farkl› araçlarla çal›fl›yor. Yaz›l› veya nakfledilmifl say›lar sanatç›n›n tüm yap›tlar›nda tekrar tekrar karfl›m›za ç›k›yor. Bu say›lar takvime ait - tarihleri hat›rlamak için, belki de sevdiklerimizin do¤um günleri, kim bilir? - ya da yap›lacak fleyler ya da al›flverifl listesi? Bu listelerin gizemli dokunakl›l›¤› biraz da öngörülemeyen düzenlerinden geliyor. Ne anlama geldiklerini bilemiyorsunuz, say›sal diziler büyülü sözler gibi gözünüzün önünden geçiyor: Anlafl›lmaz, ancak güçlü ve y›ld›r›c›. Gösterim için seçilen eserler aras›nda heykelcikler, foto¤raf ve yerlefltirme çal›flmalar› yer al›yor. Gündelik hayata ait durum ve verilerle bafllayan mini sahneler alegorik bir anlam kazan›yor.

Seyahat De¤ne¤i (Bastone da Viaggio) gösterinin temas›yla ayn› frekans› tutturan fliirsel bir anlat›. fieylerin benzeflmezli¤iyle yüklü seyahat de¤ne¤i, kederi arkada b›rak›p maceralara at›lan, tek arkadafl› ve tesellisi sad›k de¤ne¤i ve ç›k›n› olan öksüzlerin çocuk kitaplar›ndaki tasvirlerini an›msat›yor. Katolik ‹spanyol tap›na¤› Santiago de Compostela’ya giden uzun hac yoluna göndermede bulunan bir deniz kabu¤u (tap›na¤›n koruyucu mele¤inin sembolü deniz kabu¤udur); geride b›rak›lan yolu iflaretlemek ve dönüfl yolunda yol göstermesi için kullan›lan bir torba dolusu çak›l tafl›, kitabesinde tüm yolculuklar›n

son menzilinin anlay›fl oldu¤unu ve anlam›n sözcüklerle tafl›nd›¤›n› an›msatan yürüyüfl ayakkab›lar›.

Yerlefltirme ve heykel aras›nda duvara yaslanm›fl Büyük Tozal›c› (La Grande Spolveratrice) duruyor.

Pirinç mentefle, eski duvar k⤛d› parçalar›, bez önlük, midye kabu¤unu and›ran birkaç tavus tüyü süpürge gibi farkl›, ba¤daflmaz malzemeler olas›l›kla daha önce hiç görmedi¤iniz bir kompozisyon oluflturuyor. Süper h›zl› temizlik yapmaya - ya da uçmaya - haz›r kanatl› ve bafls›z bir ev kad›n›; Leonardo da Vinci tasar›m› ç›lg›n bir makineyle Japon çizgi film süper kahraman› aras›, s›ra d›fl› bir yarat›k.

Beyaz bir rafta, iki küçük porselen sürahi saplar›ndan iple ba¤lanm›fl. Bafll›k: Bir Damla Bile De¤il (Not Even a Drop). Tertipsiz çocuklara verilen anne ö¤ütlerini an›msat›yor. Sürahiler saplar›ndan s›k›ca ba¤lanm›fl, ayr›lmalar›ndan ve ayr› nesnelerin anlams›z okyanusunda sonsuza dek kaybolmalar›ndan korkuluyormufl gibi bir arada tutuluyorlar. Sergi giriflinde ziyaretçileri, ayn› iki sürahiyi gerçekte olduklar›ndan daha büyük gösteren bir foto¤raf karfl›l›yor. Ziyaretçi daha sonra üst kattaki odaya geçti¤inde foto¤raflanan nesnelerin gerçekte ne kadar küçük oldu¤unu görerek flafl›r›yor. Görüntülerin sadakatsizli¤i hakk›ndaki bir yorum. Neredeyse barok, flafl›rt›c› bir etki.

E/

Delfina Marcello, incelikli öykülerini alegori (sanat yap›t›n›n sentetik anlam›) ve kaos (duyular›n tüm olas› ve olas› olmayan yönlerde patlamas›) aras›nda bir yerlerden anlat›yor. Delacroix Paris’te (Delacroix à Paris) adl› filmde Marcello, Venedik saray›ndaki üç kad›n›n yaflam›n› neredeyse belgesel niteli¤inde kaydediyor. Kad›nlardan ikisi, eski do¤u blo¤u ülkelerinden gelen genç iflçiler; biri yafll› han›m›n hizmetçisi, di¤eriyse hemflire. Günlük eylemler her üç kad›n›n yaln›zl›¤›n› ve aralar›ndaki sessiz duygusal ba¤› a盤a ç›kart›yor. Yafll› han›m›n ölümünden sonra bile zaman bezdirici bir yavafll›kta akmaya devam ediyor. Marcello’nun Siemens Sanat için çekmekte oldu¤u ve ilkinin devam› niteli¤indeki Su Üzerinde (On Water) filminde kamera, bu iki genç kad›ndan birini fahifle olarak sürdürdü¤ü yaflam›nda, Venedik’te takip ediyor. Venedik’in güzellik ve dinginli¤i, kad›na mutluluk ve esenlik getirmiyor.

Marcello’nun filmleri duygusal olarak yüklü ve diyalogsuzdur. Profesyonel aktör kullanmayan sanatç›n›n filmlerinde, film öyküsü s›ra d›fl› durumlar yaratt›¤›nda bile günlük eylemler ön plana ç›kmaktad›r.

Aflk Aksesuarlar› (Love Accessories) adl› filmde Marcello, limon a¤ac› ve bir köpekle birlikte kendisi de rol alm›fl. Bir kad›n, bir hayvan ve bir bitkiden oluflan temel bileflenlerle Marcello, Cennet Bahçesini kendi apartman›nda minimal düzeylerde canland›rm›fl. Öykü, bir sahne kurgusuna dayansa da, nesneler pek a盤a ç›kmayan duyguyla yüklü. Filmden al›nan bir dizi kare, hem yap›ta dair elefltirel bir yorum hem de otonom bir çal›flma niteli¤inde - Aflk Aksesuarlar› I, II, III, IV, V ve VI - slayt gösterisi olarak izleyiciyle bulufluyor. Videodan al›nan özgün görsel malzeme biçim de¤ifltirmifl olarak karfl›m›za ç›k›yor: Verniklenmifl, imkâns›z renklerin tuhaf ›fl›¤›na dald›r›lm›fl izlenimi veriyor. Hareketle temsil edilen eylem de¤erini hareketin niteli¤inden al›r: Enerjik veya dingin, aheste ya da çabuk vb. Eylemin dura¤an bir resimdeki temsili, daha farkl›, soyut ve ussald›r. Ayn› görsel malzemeden al›nm›fl olmalar›na karfl›n (bu slaytlar video karelerinden al›nm›fl) atmosfer ve sonuçta ortaya ç›kan anlat› büyük farkl›l›klar gösteriyor. Bu aç›dan, hareketsiz ve hareketli resimler aras›ndaki iliflki naz›m-nesir iliflkisine benzetilebilir gibi görünüyor.

F/

Sanat› takdir ederken duyulan flaflk›nl›k, özgün fikir veya daha iyi bir ifadeyle, “ilk duyguyla” ortaya ç›kan ürün ve “sanatsal fley” aras›ndaki yitik ba¤›n ürünüdür. Hep bir tür sihri and›r›r. Sanat, gücünü ve halesini buradan al›r. ‹ki veya üç boyutlu resimlerin çoklu yans›malar›nda, uzamsal kurgu sahneleri ve foto¤rafta büyütülmüfl halleri aras›nda veya video karesinden bas›lan foto¤raflarla video aras›ndaki diyalogda, sanat yap›tlar›n›n, geride b›rakma kavram›n›n morfolojisine getirdi¤i çok anlaml›l›¤› görüyor; nihayetinde birer seyahat arac› haline gelebileceklerini, flamanik nesneler ve avutucu çareler olabileceklerini anl›yoruz.

Tüketicilikten kaç›nmay› amaçlayan bir sanat, viatico’da içerilen fikirlerinin ça¤dafl bir versiyonunu; erginleme olarak yolculuk fikrini, her insan›n yaflam›n›n korunmas› ve ayd›nlat›lmas› gereken bir yol oldu¤u fikrini bar›nd›rabilir. Yolluk, izleyici/yolcunun fiziksel anlamda bir yerden baflka bir yere hareket etmeden yüzeydeki gerçekli¤in ötesine geçmesine izin verilebilece¤ini telkin eder. Bu serginin kendisi de bir yolculuktur: Sanat yap›tlar›n›n ve sanatç›lar›n ‹talya’dan ‹stanbul’a yapt›klar› yolculuk. Anlam de¤iflimi: Tafl›nan anlam (trans-lation). Sergilenen sanat yap›tlar› da tafl›nabilirliklerine göre seçilmifltir; DVD’ler foto¤raflar, küçük veya yükte hafif uzamsal kurgulamalar. Kabin-Çanta-Sanat. Sanat›n lütfu kendisindedir: Sanat, gelece¤in belirsizli¤ine yapt›¤›m›z yolculukta hepimiz için, o k›ymetli viatico’dur.

Vittorio Urbani

5

ELISABETTA BENASSI Elisabetta Benassi in conversation with Melih Görgün.

Melih Görgün What do you think about storytellers? Just as the traditional storytellers, you track down traces and tell new stories. What do you want to do? Is it to make the traditional attitude within the postmodern arena more visible?

Elisabetta Benassi I don’t think that, generally speaking, some stories are more ideal or more promising than others; for me it is important to be able to look at things a second time in order to trace their hidden potential, to let out some density, a certain depth, to make ideas and signs flow again, to re-read the story after the sunset of modern utopias, crosswise.

M.G. In your work Mirage #3 in the exhibition you tell an ordinary story very cleverly. In this work we see what we perceive as the sunset is the light emitted by a simple street lamp in a shipyard. How do you evaluate the impact of such illusion that you create in your works within the context of re-creation of time and space?

E.B. This work is mainly a work about Italy, a portrait of it. We observe a double mirage, the sun turning into a prosaic street lamp and the three ships with their proud outlines, useless and suspended, “hampered” in the dockyard, which they have never left. What I meant to show is that images can be watched in many different ways, that they change their look and meaning according to our point of view, therefore it is not clear what is actual and what we add by looking at them. Mirage is a misleading desire: as long as we can believe in that sun, we really believe in it. Once we begin to differentiate, we have the illusion that we have learned - but we will fall again and there is nothing we can do about it.

M.G. Could we possibly think that in your work titled For One Lira I Sell All my Dreams you ironically decipher the current political state through the metal coin that you reshape?

E.B. Yes, ironically, yes. We’ve sold all of our dreams for one lira! I drew and cut in metal the image of Italy that had never been represented in Italian coins, an Italy which exists but also doesn’t a kind of ghost. Actually I don’t know whether or not there is still something through which a country may be characterized, whether an Italian space existed at all. I don’t know where cities end and the rest of the world begins, either. Perhaps the simple truth is that everybody has adapted, and not only in Italy.

M.G. In almost all of your works we realize that the sound is recreated in-site. Your mechanical or electronic installations provide instant sound replies. And your forms turn into forms that we cannot define but we are familiar with. So we start to define them with their peculiar new features. These are unique forms. If we approach your works within the context of the “uniformisation” problematic, can we also think that you give a secret answer to the globalization?

E.B. It is odd that, as far as sound is concerned, you are speaking about a secret answer to globalization!

The familiarity my works have with sound is an expedient, a way to attract the viewer, a trap, I’d say…

M.G. You produce mechanisms that enhance counter-functioning or mechanisms whose function have been altered. Are you creating the new icons of revolt?

E.B. When I create a mechanism I do it in order to put its intrinsic limit to the test, to show the powers that wear things out, the world, the destructive side of this power within an object that was made to tame it, to make it useful. The machines that I build work perfectly. Their efficiency is a vicious circle, but they struggle against their destiny, they refuse to be useful; above all, I want them to make mistakes, not to be perfect, never to learn from their mistakes, like us, and that is why they resemble us. I do it not only to make the work useless but also in order to show its obsessive and oppressive side. The emptiness of the imperative to produce, is always and any way.

I think that the meaning of these objects is not romantic but, rather, ambiguous and slippery. What is technology for? This question is not restricted to the machines, some of the works are also spies that help us focus time and observe its action deeply. That action is both a renovating energy but also a corroding and destructing force. It is the works itself that reminds you that you are dying; you are the ageing object, the useless one.

M.G. The bewilderment in Mirage, the fact that what we see is not really what we think to see... Instant shifts of fiction and reality are ordinary, simple and smart. Besides, the realities hidden in the details that we realize in For One Lira I Sell All my Dreams are metamorphic mentioning’s. Which kind of impact do you wish to make in the audience through such transformations of the reality?

E. B. What I care for is turning over and over again the objective towards oneself and the viewer, to cast the doubt and let the works be open questions…

6

Melih Görgün Hikaye anlat›c›lar›n› nas›l bulursunuz? Siz de t›pk› geleneksel hikaye anlat›c›lar gibi izleri takip edip yeni hikayeler anlat›yorsunuz. Geleneksel tavr›, postmodern arenada daha m› görünür k›lmak istiyorsunuz?

Elisabetta Benassi Genel anlamda konuflursak baz› hikâyelerin di¤erlerinden daha kusursuz veya daha umut verici oldu¤unu düflünmüyorum, benim için onlar›n sakl› potansiyellerinin izini sürmek, yo¤unlu¤u, belli bir derinli¤i ortaya ç›karmak, fikirlerin ve iflaretlerin yeniden ak›fl›n› sa¤lamak, modern ütopyalar›n günbat›m›ndan sonra hikayeyi çaprazlama, yeniden okumak için onlara ikinci kez bakmak önemli.

M.G. Sergideki yap›t›n›z Serap #3 (Mirage #3)’de s›radan bir hikâyeyi son derece zekice anlat›yorsunuz.

Yap›tta güneflin bat›fl› olarak alg›lad›¤›m›z fleyin, bir tersanede yer alan son derece basit bir sokak lambas›n›n yayd›¤› ›fl›k oldu¤unu görüyoruz. Yap›tlar›n›zda, zaman ve mekân›n yeniden oluflturulmas› ba¤lam›nda yaratt›¤›n›z bu yan›lsaman›n etkisini nas›l de¤erlendiriyorsunuz?

E.B. Bu ifl esas olarak ‹talya üzerine bir ifl, ‹talya'n›n bir portresi. ‹kili bir serap, güneflin alelade bir sokak lambas›na dönüflümü ve gururlu iskeletleriyle faydas›z ve ask›ya al›nm›fl, hiç terketmedikleri tersanede "engelli" üç gemi gözlemliyoruz. Göstermek istedi¤im, imgelerin pek çok farkl› aç›dan alg›lanabilece¤i, bak›fl aç›m›za göre görüntülerinin ve anlamlar›n›n de¤iflti¤i. Dolay›s›yla gerçek olan›n ve bizim ona bakarak ekledi¤imizin ne oldu¤u pek belirgin de¤il. Mirage, yan›lt›c› bir arzu: O günefle inanabildi¤imiz sürece ona gerçekten inan›yoruz. Ay›rt etmeye bafllad›¤›m›zda ise, elimizde ö¤rendi¤imiz yan›lsama var -ama yine bu duruma düflece¤iz ve bu konuda yapabilece¤imiz hiç bir fley yok.

Elisabetta Benassi söyleflisi Melih Görgün taraf›ndan yap›lm›flt›r.

M.G. Bir Lira için Tüm Düfllerimi Satar›m (For One Lira I Sell All my Dreams) adl› yap›t›n›zda yeniden biçimlendirdi¤iniz metal para ile ironik bir flekilde güncel siyasi durumu deflifre etti¤iniz düflünülebilir mi?

E.B. Evet, ne gariptir ki, evet. Biz tüm düfllerimizi bir liraya satt›k. ‹talyan madeni paras› üzerinde hiç betimlenmemifl, varolan ama ayn› zamanda da olmayan, bir tür hayalet ‹talya imgesi çizdim ve metalden kestim. Asl›nda bir ülkeyi di¤erlerinden ay›rt edebilecek herhangi bir özellik hala var m›, bir ‹talyan aral›¤› hiç var oldu mu bilmiyorum. Kentlerin nerede bitti¤ini ve dünyan›n geri kalan›n›n nerede bafllad›¤›n› da bilmiyorum. Belki de basit gerçek fludur ki, herkes uyum sa¤lam›flt›r, üstelik sadece ‹talya'da de¤il.

M.G. Neredeyse tüm yap›tlar›n›zda sesin, yerinde, yeniden oluflturuldu¤unu farkediyoruz. Mekanik ya da elektronik yerlefltirmeleriniz an’l›k sessel yan›tlar veriyor. Ve biçimleriniz tan›mlanamayan ama aflina oldu¤umuz biçimler haline dönüflüyor. Ve kendine özgü yeni özellikleri ile tan›mlamaya bafll›yoruz onlar›.

Kendine has formlar bunlar. Yap›tlar›n›za “ayn›laflma” sorunsal› ba¤lam›nda bakarsak küreselleflmeye karfl› da gizli bir bir yan›t verdi¤inizi düflünebilir miyiz?

E.B. Sesle ilgili olarak küreselleflmeye karfl› gizli bir cevaptan bahsetmeniz çok tuhaf! ‹fllerimin sesle yak›nl›¤› amac›na uygun bir flekilde düzenlenmifl izleyiciyi çekmenin bir yolu, bir tuzak diyebilirim...

M.G. Tersine iflleyifli destekleyen ya da fonksiyonu de¤ifltirilmifl mekanizmalar imal ediyorsunuz.

Baflkald›r›n›n yeni ikonlar›n› m› yarat›yorsunuz?

E.B. Bir mekanizma yaratt›¤›mda bunu onun kendine özgü s›n›r›n› deneyden geçirmek, fleyleri, dünyay› y›pratan güçleri göstermek, bunu ehlilefltirmek, yararl› hale getirmek üzere yap›lm›fl bir nesnenin içindeki gücün y›k›c› yan›n› göstermek için yap›yorum. Benim yapt›¤›m makineler çok düzgün olarak çal›fl›yor.

Onlar›n rand›man› k›s›r bir döngü ama onlar kaderlerine karfl› mücadele veriyorlar, faydal› olmay› reddediyorlar. Hepsinden önemlisi ben onlar›n hata yapmas›n› istiyorum, mükemmel olmalar›n› de¤il, hiç bir zaman hatalar›ndan ö¤renmemelerini, bizim gibi olmalar›n› istiyorum ve iflte bu nedenle de bize benziyorlar. Ben bunu sadece ifli faydas›z hale getirmek için de¤il, ayn› zamanda saplant›l› ve bask›c› yan›n› göstermek için yap›yorum. Her zaman ve her ne olursa olsun üretme mecburiyetinin bofluna oluflu üzerine bir saptama.

Bu nesnelerin romantik de¤il ama daha ziyade belirsiz ve zor anlafl›l›r bir anlam› oldu¤unu düflünüyorum.

Teknoloji ne içindir? Bu soru makinelerle s›n›rl› de¤il, baz› ifller bize zamana odaklanma ve faaliyetini derinlemesine gözlemleme konusunda yard›mc› olarak casusluk yap›yorlar. Bu faaliyet hem yenileyen bir enerji hem de afl›nd›r›c› ve y›k›c› bir kuvvet. Ölmekte olan›n, yafllanan nesnenin, faydas›z olan›n siz oldu¤unu size hat›rlatan iflin kendisi.

M.G. Mirage’daki flafl›rtmaca, gördü¤ümüz fleyin asl›nda gördü¤ümüzü düflündü¤ümüz fley olmad›¤› gerçe¤i. Kurgu ve gerçe¤in anl›k yer de¤ifltirmeleri, s›radan basit ve zekice. Bunun yan› s›ra For One Lira I Sell All my Dreams’da farketti¤imiz detaylarda sakl› gerçekler metamorfik de¤inmeler. Gerçekli¤i bu flekilde dönüfltürerek izleyicide yaratmak istedi¤iniz etki nedir?

E.B. Benim önemsedi¤im, flüphe uyand›rmak ve ifllerin aç›k sorular olmas›na izin vermek üzere merce¤i tekrar tekrar kiflinin kendisine ve izleyiciye çevirmek.

7

Mirage #3, 2005 Videotape, DV-CAM PAL, colour, sound, transferred on DVD, 3’ Courtesy of the artist, Galleria Magazzino, Rome Serap #3, 2005 DVD'ye aktar›lm›fl DV-CAM PAL videobant›, sesli, 3’ Sanatç›n›n izniyle, Galleria Magazzino, Roma

8

Per una lira io vendo tutti i sogni miei (For one lira I sell all my dreams), 2009 Coin (100 Italian lira), diameter 2,2 cm Courtesy of the artist, Galleria Magazzino, Rome

9

Bir lira için tüm düfllerimi satar›m, 2009 Madeni para (100 ‹talyan Lireti), çap 2,2 cm Sanatç›n›n izniyle, Galleria Magazzino, Roma

The Parable of The Blind, 2004 Lambda print 130 x 180 cm Courtesy of the artist, Magazzino d’Arte Moderna, Rome Kör’ün Alegorisi, 2004 Lambda bask› 130 x 180 cm Sanatç›n›n izniyle, Magazzino d’Arte Moderna, Roma

10

ELISABETTA BENASSI

ELISABETTA BENASSI

Born in 1966 Rome, Lives in Rome.

1966 Roma do¤umlu, Roma’da yafl›yor.

Elisabetta Benassi makes use of video, exploiting its attitude to convey narration and underlining its connection with commercial film making, in order to stage short stories with strong emotional content and symbolic charge. Her stories refer to Italian cultural mythology and traditions, but are given a more universal version through the artist’s personal, intimate reading.

Elisabetta Benassi, k›sa hikâyeleri güçlü bir duygusal içerikle ve sembolik yükleriyle sahneleyebilmek için videoyu kullan›rken videonun anlat› nakletme tutumundan faydalan›r ve ticari sinemayla ba¤›n›n alt›n› çizer. Benassi’nin hikayeleri ‹talyan kültürel mitolojisine ve geleneklerine göndermedir, ancak sanatç›n›n kiflisel ve içten yorumu sayesinde daha evrensel bir versiyonda karfl›m›za ç›karlar.

Solo Shows

Kiflisel Sergiler

2009 Meteorite in giardino, Fondazione Merz, Torino.

2009 Meteorite in giardino, Fondazione Merz, Torino.

2007 Site Specific 2. Dopo l’uragano Jorge, Museo Man, Nuoro [cat.]

2007 Site Specific 2. Dopo l’uragano Jorge, Museo Man, Nuoro

2006 3 Magazzino d’Arte Moderna, Roma

2006 3 Magazzino d’Arte Moderna, Roma.

2005 Sequence 2#, Random Gallery, (Air de Paris e/and Praz-Delavallade), Paris Abandoned in Place, Base, Firenze

2005 Ard›fl›k 2#, Random Galerisi, (Air de Paris ve Praz-Delavallade), Paris.

Mekanda Terkedilmifl, Base, Floransa.

Selected Group Shows

Seçilmifl Karma Sergiler

2009 Unlimited, Art| 40 | Basel, Basel Just in the Dark, Mercati di Traiano, Roma Cutting edge art between Lebanon and Italy, Fondazione Merz, Torino

2009 Limitsiz, Sanat| 40 | Basel, Basel.

Karanl›kta, Mercati di Traiano, Roma Lübnan ve Italya aras›nda Modern Sanat, Fondazione Merz, Torino

2008 Single Channel. Recent Video Works, Galerie Thomas Schulte, Berlin Here Once Again. Where art and cinema interact, SNUMoA (Seoul National University Museum of Art), Seoul, Korea [cat.]

15 Quadriennale, Palazzo delle Esposizioni, Roma [cat.]

Dai tempo al tempo, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Guarene d’Alba [cat.]

Mimétisme, Extra City for Contemporary Art, Antwerpen [cat.]

The hot season. Italian art now, The Stenerson Museum Oslo, Norway [cat.]

2008 Tek Kanall›. Yak›n Dönem Video Çal›flmalar›, Thomas Schulte Galerisi, Berlin.

Bir Kez Daha Burada. Sanat›n ve sineman›n etkileflti¤i yerde, SNUMoA (Seul Ulusal Üniversitesi Sanat Müzesi), Seul, Güney Kore 15 Quadriennale, Palazzo delle Esposizioni, Roma Dai tempo al tempo, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Guarene d’Alba Mimétisme, Ça¤dafl Sanat için Fazladan fiehir, Antwerp S›cak Mevsim. ‹talyan Sanat› fiimdi, Stenerson Müzesi Oslo, Norveç

2007 annisettanta il decennio lungo del secolo breve, Triennale di Milano, Milano [cat.]

APT, International Video Art Exhibition, Today Art Museum, Beijing, Cina [cat.]

Culture Hero, 2nd Biennal of Quadrilateral, Museum of Modern and Contemporary Art, Rijeka, Croazia [cat.]

Luce di pietra, Palazzo Farnese Roma [cat.]

2007 Annisettanta il decennio lungo del secolo breve, Milan Trienali, Milano APT, Uluslararas› Video Sanat› Sergisi, Günümüz Sanat› Müzesi, Pekin, Çin Kültür Kahraman›, 2. Dörtlü Bienal, Modern ve Ça¤dafl Sanat Müzesi, Rijeka, H›rvatistan.

Luce di pietra, Palazzo Farnese Roma

2006 Costellation, Artissima Lingotto, Torino Human Game. Winner and losers, Fondazione Pitti Discovery Stazione Leopolda, Firenze [cat.]

Italy Made in art: Now, MOCA, Museum of Contemporary Art, Shanghai [cat.]

Highlights from the KunstFilmBiennale Köln in Berlin, KW Institute for Contemporary Art, Berlin [cat.]

Neverending cinema, Galleria Civica di Arte Contemporanea di Trento Show Reel, percorsi del video contemporaneo, artist talk, MAXXI - Museo nazionale delle arti del XXI secolo, Roma Modern Times Volume 2, Man, Museo d’Arte Provincia di Nuoro, Nuoro [cat.]

2006 Costellation, Artissima Lingotto, Torino. ‹nsan Oyunu. ,Kazananlar ve Kaybedenler, Fondazione Pitti Discovery, Stazione Leopolda, Floransa Sanatta Üretilen ‹talya: fiimdi, MOCA, Ça¤dafl Sanat Müzesi, fiangay Köln in Berlin Sanat Filmleri Bienalinden önemli noktalar, KW Institute for Contemporary Art, Berlin Bitmez Tükenmez Sinema Galleria Civica di Arte Contemporanea di Trento Portfolyo sunumu ve sanatç› konuflmas›, percorsi del video contemporaneo MAXXI - Museo nazionale delle arti del XXI secolo, Roma Modern Zamanlar 2, Man, Museo d’Arte Provincia di Nuoro, Nuoro

2005 Drive, Galleria d’Arte Moderna di Bologna, Bologna [cat.]

KunstFilmBiennale Cologne, International Competition Museum Ludwig, Cologne [cat.]

Circular, Stadio “Meazza” San Siro, Milano [cat.]

Prospectif Cinéma, Centre George Pompidou, Paris [cat.]

E-Flux video rental, (selected by Catherine David), KW Institute for Contemporary Art, Berlin, Manifesta Foundation Amsterdam, Moore Space Miami, Insa Arts Space Seoul, Pist Istanbul, Centre Cultural de Suisse Parigi, Mıcsarnok-Kunsthalle Budapest, Portikus Francoforte, Arthouse at the Jones Center, Contemporary art for Texas, Austin Texas, Tx. No Code, Slovak National Gallery, Esterhàzy Palace, Bratislava [cat.]

41° 53’x 12° 29’, Tra-monti 05, Colle Oppio, Roma Doppia Visione, Magazzino d’Arte Moderna, Roma Arteinmemoria, Ostia Antica [cat.]

2005 Dürtü, Bologna Modern Sanat Galerisi, Bologna Sanat Filmleri Bienali Köln, Uluslararas› Yar›flma Müzesi Ludwig, Köln Genelge, “Meazza” San Siro Stadyumu, Milano Sinema Prospektifi, George Pompidou Merkezi, Paris E-Flux video kiralama, (Catherine David taraf›ndan derlenmifl), KW Institute for Contemporary Art, Berlin, Manifesta Foundation Amsterdam, Moore Space Miami, Insa Arts Space Seoul, Pist Istanbul, Centre Cultural de Suisse Parigi, Mıcsarnok-Kunsthalle Budapest, Portikus Francoforte, Arthouse at the Jones Center, Contemporary art for Texas, Austin Texas, Tx. Kodsuz, Slovak Ulusal Galerisi Esterhàzy Saray›, Bratislava 41° 53’x 12° 29’, Tra-monti 05, Colle Oppio, Roma Doppia Visione, Magazzino d’Arte Moderna, Roma Arteinmemoria, Ostia Antica

11

LETIZIA CARIELLO Letizia Cariello in conversation with Ifl›n Önol.

Ifl›n Önol An artwork suggests a journey for the viewer, although some of them may not succeed in doing so. Short or long, depending on the communication between the viewer and the artwork, a journey should start off from this encounter. However, the primary journey for the artwork is the one realised by the artist during the production process of the artwork. The deeper is this journey, the more sincere the artwork becomes to create deeper journeys for the viewer. Your work seems to offer quite a long and deep journey to the viewer. Can you tell about your journeys prior to your creation? Let’s hope that these words are going to function as a “viatico” for the viewer begining to their journeys their journey through your works...

Letizia Cariello I am afraid that it was almost impossible for me to see the door. I can’t find a reply, the reply. My journeys have always been within very closed physical spaces. It seems that I need to be trapped, to take off into the never ending space of a project…

I.Ö. You are using many different kinds of material and techniques. On the other hand, your calendars seem to appear in most of your work and sometimes even become your signature. How did you start working with them? How did you start using the calendars on garments and objects? What is the actual intention about that system?

L.C. It's just a compulsive action. They are measurements of the days yet to come. As any compulsory attitude, they contaminate any surface, depending on the specific moment when I start them the lay their shadow without any respect of places, surfaces or situation. They never refer to the past.

I.Ö. I am very much interested in, or even further, obsessed about the use of cast in art. I saw that at your work Stenditorio e Meridiana you stated shadow as one of your elements. Was is cast shadow or a representation of it? Why was it important to use the shadow for you, or in other words, what was the significance of shadow in this work? Additionally, in your work Non Respirare/Respira (Don’t Breathe/Breathe), one of the video still selected for your website was also the shadow of the swimming pool lanes; can you please tell about your intention in using shadow here?

L.C. Shadows represent “the real” in my work. More real than three-dimensional objects, because shadows are thoughts and a thought is what lets things around us to become “real”. Shadows are the only sign of time and of the relation between time and space. Shadows are the matters of sculpture and threedimensionality, but also the matters of photography and of filming... So it looks like shadows are the beginning and the end. In Stenditorio e Meridiana I have used shadows to tie and define the room's space, originated by the lines of a "stenditorio" is a peculiar clothes' dryer that made by means of tying threads which in fact are sizing the empty space between two houses or two walls. As I refer my projects to the relation between an inner space and the outer space, space of mind and body within the space, shadows are very much what tells you that you are here in that place at that time.

I.Ö. You use certain symbolism in your work and create an imaginary space through these symbols. Can you tell about the symbols taking place in Bastone da Viaggio (Travel Stick)?

L.C. The travel stick was used in the medieval age, by any kind of pilgrim. In our time, Donald Duck, Mickey Mouse and many other cartoon characters use it by putting a little bag tied up around one of the tip of the stick (it's often red with white spots). They put the stick on their shoulders when they decide to leave to search for fortune. The shell in this work is the sign of the Saint James (Compostella, via Francigena etc *).

I.Ö. How about Not Even a Drop? How did you come up with the idea of tying the two cups? Do you think the photographical image or the objects more strongly express the idea behind it?

L.C. Not Even a Drop endorses impossibility, in some way as the calendars. Something / someone is too close to a second one and that cuts out any possibility of moving. They are holding each other so strong that they will stay forever in the tension of doing what they where supposed to do. The action that better represents them is now impossible, but this is not enough to clean it out of our knowledge. As we do know that the aim following which they are on the world was to give a drop.

I.Ö. In some of your works, we see children clothes and toys. In another exhibition of Vittorio Urbani, that took place in Istanbul, titled L’Alba di Domani, one of the three works shown by you was titled Sleeping Bag for Little Kamikaze were also toys and a child jacket used. In this exhibition, we see a baby shoe in Bastone da Viaggio (Travel Stick) and a child dress in La Grande Spolveratrice (The Great Duster). In another work The Starry Havens Above Me you also represented the idea of bedrooms of children. How do you define your strong connection with children?

L.C. Believe me: it’s a real surprise to me, too.

I.Ö. Have you had a “viatico” on the way to Istanbul?

L.C. No, I feel at home in Istanbul, because that city is to me very similar to the city I come from. My family is deeply rooted in Naples. I think that Istanbul is the only real metropolis of our age. One must say it has always been. From Justinian and Theodora age, it has been the door between. Borders and doors are the place where I feel at ease. I don’t need a “viatico”to go where I already am.

12

*(Santiago de Compostela Cathedral: It is the destination of the Way of St. James a major historical pilgrimage route since the Middle Ages.

The Via Francigena was the major medieval pilgrimage route to Rome from the north.)

Ifl›n Önol Bir sanat ifli, her zaman her biri bunu baflaramasa da, izleyicisi için bir yolculuk önerir. K›sa ya da uzun, izleyici ve yap›t aras›ndaki iletiflime ba¤l› olarak, bu karfl›laflmadan bir yolculuk bafllar. Oysa öncelikli yolculuk, sanatç›n›n ifl üretimi sürecinde gerçeklefltirmifl oldu¤udur. Bu yolculuk ne kadar derinse, ifl daha samimi olacak ve izleyicisine daha derin yolculuklar önerecektir. Sen üretim sürecindeki yolculuklar›ndan bahsedebilir misin? Umal›m ki bu sözlerin, ifllerinle yolculu¤a ç›kacak olan izleyiciler için bir “yolluk” ifllevi görsün.

Letizia Cariello Korkar›m ki benim için ç›k›fl› görmek hep imkâns›z oldu. Yan›t bulam›yorum, ya da yan›t›. Benim yolculuklar›m hep kapal› fiziksel mekânlarda oldu. Görünen o ki, projenin sonsuz mekân›nda yolculu¤a ç›kabilmek için benim kapana k›st›r›lm›fl hissetmeye ihtiyac›m var.

I.Ö. ‹fllerinde çok çeflitli malzeme ve teknikler kullan›yorsun. Öte yandan, takvimler birçok iflinde ortaya ç›k›yor ve bazen senin imzan haline geliyorlar. Takvimleri kullanmaya nas›l bafllad›n? Giysi ve objeler üzerinde denemeler nas›l bafllad›? Bu sistemdeki as›l maksat nedir?

L.C. Sadece kompülsif bir eylem. Gelecek olan günlerin ölçümleri diyebiliriz. Hiçbir zaman geçmifli iflaret etmiyorlar. Her kompülsif davran›fl gibi, yap›lmaya bafllad›klar› ana ba¤l› olarak, mekâna, yüzeye ya da duruma sayg› göstermeksizin düflürdükleri gölgeleri ile herhangi bir yüzeyi lekeliyorlar.

Letizia Cariello söyleflisi Ifl›n Önol taraf›ndan yap›lm›flt›r.

I.Ö. Sanatta gölge kullan›m› neredeyse tak›nt› derecesinde ilgimi çekiyor. Stenditorio e Meridiana iflinde, gölgeyi iflinin malzemelerinden biri olarak belirtti¤ini görüyoruz. Burada kulland›¤›n gerçek gölge mi, yoksa temsili miydi? Senin için gölgeyi kullanmak neden önemliydi ya da baflka bir deyiflle, bu iflte gölgenin önemi neydi? Buna ek olarak, Nefes Alma/Nefes Al (Non Respirare/Respira) iflinde de web sayfan için seçti¤in görselde gölgenin ön planda oldu¤unu görüyoruz. Buradaki gölge kullanma maksad›ndan bahsedebilir misin?

L.C. Benim iflimde gölge gerçe¤i ifade ediyor. Üç boyutlu objelerden daha gerçek, çünkü gölge düflünce, düflünce de etraf›m›zdaki fleylerin “gerçek” olmas› anlam›na geliyor. Gölgeler, zaman ve mekân aras›ndaki iliflki ile zamana dair tek iflaret. Gölge, üç boyutluluk ve heykel ile ilgili ama ayn› zamanda foto¤raf ve filmin de konusu... Bu durumda gölge hem bafllang›ç, hem de bitifl gibi görünüyor. Stenditorio e Meridiana’da gölgeyi mekâna ba¤lanmak ve iflin mekân›n› tan›mlamak amac›yla kulland›m.

“Stenditorio” - iki ev ya da iki duvar aras›nda ipler gerilerek yap›lan kendine has bir giysi kurutaca¤›d›r ve ayn› zamanda bu iki ev ya da duvar aras›ndaki bofl alan› ölçer. Projelerimde içsel mekân ve d›flsal mekân; zihinsel mekân ve mekândaki beden aras›ndaki iliflki ile ilgileniyorum: Gölgeler, mekânda ve o an içinde oldu¤unuzun iflaretidir.

I.Ö. ‹fllerinde belli bir sembolizm kullan›yorsun ve semboller do¤rultusunda bir hayali mekân yarat›yorsun.

Seyahat De¤ne¤i’ndeki (Bastone da Viaggio) sembollerden bahsedebilir misin?

L.C. Seyahat de¤ne¤i, herhangi bir hac s›ras›nda Ortaça¤’da kullan›l›rd›. Günümüzde Donald Duck, Mickey Mouse ve benzeri çizgi film karakterleri taraf›ndan bir sopan›n ucuna bir bezin (genellikle k›rm›z› üzerine beyaz puanl›) tutturularak tafl›nd›klar›n› görüyoruz. Bu karakterler, genellikle, bir yerlere, flanslar›n› aramak için giderlerken bu sopay› omuzlar›na al›r ve giderler. Kabuk ise Aziz Giacomo’yu iflaret ediyor. (Compostella, Francigena yolu, vb.*) I.Ö. Bir Damla Bile De¤il’e (Not Even a Drop) gelince; iki fincan› birbirine ba¤lama fikrine nas›l ulaflt›n?

Foto¤raf›n m› yoksa objenin kendisinin mi iflin arkas›ndaki fikri daha iyi yans›tt›¤›na inan›yorsun?

L.C. Bir Damla Bile De¤il (Not Even a Drop) bir imkâns›zl›¤› vurgular, bir flekilde takvimlerde oldu¤u gibi.

Bir fley/birisi di¤erine çok yak›nd›r ve bu hareket olana¤›n› engeller. Birbirlerini o kadar s›k›ca tutuyorlard›r ki, yapmalar› gereken fleyi yapam›yor olman›n gerginli¤i alt›nda sonsuza dek bir arada kalacaklard›r. Onlar› ifade eden bu hareket imkâns›zl›k olarak aç›klanabilir, ancak bu sahip oldu¤umuz bilgiyi temizlemeye yeterli de¤ildir. Biliyoruz ki onlar›n bu dünyadaki olufl sebepleri bizlere bir damla verebilmek.

I.Ö. Baz› ifllerinde çocuk k›yafetleri ve oyuncaklar görüyoruz. Vittorio Urbani’nin ‹stanbul’da daha önce haz›rlam›fl oldu¤u Yar›n›n fiafa¤› (L’Alba di Domani) adl› sergide gösterilen üç iflinden biri de Küçük Kamikaze için Uyku Tulumu (Sleeping Bag for Little Kamikaze) ad›n› tafl›yordu ve yine bir çocuk ceketi ve oyuncaklar kullan›lm›flt›. Bu sergide Seyahat De¤ne¤i (Bastone da Viaggio) iflinde çocuk ayakkab›s›, Büyük Tozal›c› (La Grande Spolveratrice) iflinde de bir çocuk giysisi görüyoruz. Yine bir baflka iflin olan Üzerimdeki Y›ld›zl› Cennetler (The Starry Heavens Above Me) iflinde de çocuk yatak odas› fikrinden yola ç›km›flt›n. Çocuklarla olan güçlü iliflkini nas›l tan›ml›yorsun?

L.C. ‹nan bana: Bu benim için de gerçekten bir sürpriz.

I.Ö. ‹stanbul’a gelirken bir yollu¤un (manevi) var m›yd›?

13

Yolluk terimi “viatico”nun manevi a¤›rl›kl› anlam›n› ezebilece¤inden V. Urbani’nin aç›klay›c› metninin incelenmesi kelimeyi daha anlafl›l›r k›lacakt›r.

L.C. Hay›r. ‹stanbul’da evimde hissediyorum, çünkü ‹stanbul geldi¤im yere çok benziyor. Ailemin kökleri Napoli’den geliyor. ‹stanbul bence günümüzün tek gerçek “metropol”ü. Bence hep böyle oldu¤u söylenebilir… Justinian ve Theodora döneminden bugüne kadar hep aradaki kap› olmufltur. S›n›rlar ve kap›lar benim kendimi iyi hissetti¤im yerler. Zaten oldu¤um yere gitmek için yollu¤a ihtiyac›m yok. *(Santiago de Compostela Katedrali: Bu istikamet Ortaça¤dan beri Aziz James’in yolu olarak bilinen tarihi ana hac yolu.

Via Francigena: Ortaça¤’da kuzeyden Roma’ya uzanan ana hac yoluydu.)

not even a drop, 2009 Installation / sculpture Two cream jugs, cotton thread, wooden shelf 30 x 37 x 30 cm Courtesy of the artist bir damla bile de¤il, 2009 Yerlefltirme / heykel ‹ki sürahi, pamuk iplik, ahflap raf 30 x 37 x 30 cm Sanatç›n›n izniyle

14

bastone da viaggio (travel stick), 2009 Installation / sculpture Bamboo cane, cloth bag with pebbles, shoes, shell, rope and text Length 86 cm Courtesy of the artist seyahat de¤ne¤i, 2009 Yerlefltirme / heykel Bambu dal›, çanta ve çak›l, ayakkab›, istiridye kabu¤u, urgan ve metin Uzunluk 86 cm Sanatç›n›n izniyle

la grande spolveratrice (the great duster), 2009 Wall sculpture / installation Wallpaper, cotton, brass, oyster feather dusters 150 x 150 cm Courtesy of the artist

“Work in progress for installation in situ / Çal›flma yerlefltirme alan›nda sürmektedir”

büyük tozal›c›, 2009 Duvar heykeli / yerlestirme Duvar ka¤›d›, pamuk, bronz, kufl tüyü toz al›c› 150 x 150 cm Sanatç›n›n izniyle

la grande spolveratrice (the great duster), 2009 Preparatory drawing, pencil on paper Courtesy of the artist büyük tozal›c›, 2009 Haz›rl›k deseni, ka¤›t üzerine kurflun kalem Sanatç›n›n izniyle

LETIZIA CARIELLO

LETIZIA CARIELLO

Born in Copparo, 1963 (Ferrara-Italy) lives and works in Milano, Italy and in Pontresina, Switzerland.

1963 Copparo (Ferrara-Italya) do¤umlu, ‹talya’n›n Milano flehri ile ‹sviçre’nin Pontresina flehrinde yafl›yor ve çal›fl›yor.

Letizia Cariello works with different media, such as photography, drawing, embroidery, sculpture and installation. The presence of written or embroidered numbers recurs throughout all her work. These numbers are calendars - to remember dates, maybe the birthdays of dear ones? - or lists of things to do, maybe shopping. But the mysterious poignancy of these lists also comes from their mysterious order. You cannot tell what their meaning is, the series of numbers run before your eyes as the recital of a magic spell: Unintelligible, but powerful, and intimidating. For the show, works on photography, small sculptures and installation have been selected. Small scenes start from everyday data and situations and take on an allegorical significance. Two small porcelain jugs are linked by the handles with some thread. Kept together as if in fear of their being separated, and lost to each other forever. The same scene, larger, greets the visitors at the beginning of the show: It is a large format photograph.

Further in the upstairs room the visitor will be surprised to see the real objects of the photo, so small in comparison. An almost baroque surprise effect.

Letizia Cariello, foto¤raf, çizim, iflleme, heykel ve yerlefltirme gibi farkl› tekniklerle çal›flmaktad›r.

Yaz›l› veya ifllenmifl rakamlar›n mevcudiyeti tüm çal›flmalar›nda takip edilebilir. Bu rakamlar takvimdendir; günleri hat›rlamak, belki de sevilenlerin do¤um günlerini hat›rlamak için, ya da yap›lacak fleylerin listesidir, belki de bir al›flverifl listesi. Fakat bu listelerin gizemli dokunakl›l›klar› gizemli düzenlerinden de kaynaklan›r. Anlamlar›n›n ne oldu¤unu söyleyemezsiniz: Bir dizi rakamlar gözlerinizin önünden büyülü bir telaffuzun resitali gibi geçer, anlafl›lmaz ama güçlü ve cayd›r›c›d›rlar. Bu sergi için, sanatç›n›n foto¤raf çal›flmalar›, küçük heykelleri ve yerlefltirmeleri seçildi. Küçük sahneler gündelik verilerden ve durumlardan bafllat›l›yor ve alegorik bir önem kazan›yorlar. ‹ki küçük porselen sürahiyi tutma yerlerinden bir iple birbirine ba¤lanm›fllar. Sanki birbirlerinden ayr›lmalar›ndan ve birbirleri için sonsuza dek kay›p hale gelmelerinden korkuluyormufl gibi bir arada tutulmufllar. Ayn› sahnenin daha büyü¤ü, serginin giriflinde ziyaretçileri büyük formatta bir foto¤raf olarak karfl›l›yor. Daha sonra üst katta izleyiciler foto¤raflar› çekilmifl nesnelerin gerçek hallerinin çok daha küçük oldu¤unu görünce flafl›racaklar. Neredeyse barok bir sürpriz efekti.

Selected Solo Shows 2006 Provincia Autonoma di Bolzano - Arte sul territorio / Cubo di Alberto Garutti, “My Sister is Always With Me”, cibachrome, 120 x 90 cm “Pull-up-the-pool”, Galleria Continua, San Gimignano / Beijing “il cielo stellato sopra di me”. Permanent installation, San Gimignano, Rocca di Montestaffoli (Siena) 2005 “A cena con Timeo” Parole Gesti Sguardi. Attraversando il lavoro delle donne, Mercato del Carmine, Lucca. Curated by Ilaria Mariotti, under the patronage of The Department for Work and Pensions Selected Group Shows 2009 (Self)portrait of a Lady’’, Galleria Riccardo Crespi, Milano cat. Text by Caroline Corbetta On show works by: Louise Bourgeois, Rossana Buremi, Letizia Cariello, Berlinde de Bruyckere, Carol Rama, Maddalena Sisto, Veronica Smirnoff 2008 "The Bearable Lightness of Being - The Metaphor of The Space", curated by Lorand Hegyi and Davide di Maggio as event of the11th International Architecture Exhibition - La Biennale di Venezia “Modern Love: gifts to the Collection from Heather and Tony Podesta” National Museum of the Women in the Arts, Washinghton D.C “Experimenta - Collezione Farnesina” Foreign Office Ministry, Roma “The Dawn of Tomorrow - seven artists form the Italian private collections” curated by Vittorio Urbani / catalogue critical text by Vittorio Urbani with: Paolo Chiasera, Cuoghi Corsello, Flavio Favelli, Francesco Jodice, Adrian Paci, Antonio Riello, Vedovamazzei, Elgiz Museum, Istanbul

17

Seçilmifl Kiflisel Sergiler 2006 “K›zkardeflim Her Zaman Benimle, Bolzano Özerk Vilayeti- Arte sul territorio / Cubo di AlbertoGarutti “Havuzu Boflalt›n” Continua Galerisi, San Gimignano / Pekin “il cielo stellato sopra di me”. Sürekli Sergi, San Gimignano,Rocca di Montestaffoli (Siena) 2005 “A cena con Timeo” Parole Gesti Sguardi. Attraversando il lavoro delle donne, Mercato del Carmine, Lucca. Küratör Ilaria Mariotti, Çal›flma ve Emeklilik Müsteflarl›¤› himayesinde Seçilmifl Karma Sergiler 2009 Bir Leydi’nin (Oto)portresi, Riccardo Crespi Galerisi, Milano, Metin: Caroline Corbetta, sanatç›lar: Louise Bourgeois, Rossana Buremi, Letizia Cariello, Berlinde de Bruyckere, Carol Rama, Maddalena Sisto, Veronica Smirnoff 2008 “Varolman›n Dayan›l›r Hafifli¤i - Mekan›n Metaforu”, Venedik Bienali çerçevesinde düzenlenen 11. Uluslararas› Mimarl›k Sergisi, Küratör:Lorand Hegyi ve Davide di Maggio, Venedik “Modern Aflk: Koleksiyona Heather ve Tony Podesta’dan Hediyeler”, Ulusal Kad›n Sanatç›lar Müzesi, Washinghton D.C “Deney”, Farnesia Koleksiyonu D›fliflleri Bakanl›¤›, Roma “Yar›n›n fiafa¤›” (The Dawn of Tomorrow), Vittorio Urbani’nin küratörlü¤ünde - yedi sanatç›n›n oluflturdu¤u ‹talyan özel koleksiyonlar›ndan; Paolo Chiasera, Cuoghi Corsello, Flavio Favelli, Francesco Jodice, Adrian Paci, Antonio Riello, Vedovamazzei, Elgiz Ça¤dafl Sanat Müzesi, ‹stanbul

DELFINA MARCELLO Delfina Marcello in conversation with Vittorio Urbani.

Vittorio Urbani You spent some time as a painter before you made the transition into making moving images. How did that happen?

Delfina Marcello I was an art historian although my secret dream had always been to be a painter. I probably wanted to be a painter because at the time I identified that being a proper artist meant using colors and a brush, so I started with evening classes of live model drawing and still life. I then moved to New York in the early nineties. There was Theatre 80 in the Lower East Side. I saw the most amazing rare films there and that was my film education. I then went to film school.

V.U. How did you go from being an art historian to actually picking up a camera and film?

D.M. It is something that happened naturally because I was lucky enough to have an Arriflex thrust in my hands the second day of film school. Afterwards, because of budget restraints, I learned to work quickly and I never questioned that I would shoot my own films. Often I start with an image in mind and no script - I need to find the story through the viewfinder.

V.U. You seem to evoke Renaissance Venetian painting in some of your films. How has being born in Venice influenced your work?

D.M. I love Titian and Giorgione, two painters that to me embody the spirit of Venice because of their precise use of iconography and color. They differ from the Florentine painters like Botticelli, for example, where everything is too esoteric and pure. Mine is a town of blatant courtesans and anticlerical merchants. The enchantment here is melancholic because it happens beyond innocence. After its loss. After matter has been conquered. It is not decadence, it is the routine of keeping up a man-made dream.

V.U. Do you consider your work to be Venetian?

D.M. If you think about it this town was just not meant to exist, and if it does after all these centuries, perhaps it does so on stolen time. Everything that starts here is already completed and it resonates in a theatrical way even when it is humble. To give you an example: I had always been intrigued by the job of the maid looking in Venus’s chest in the famous painting attributed to Titian by some, to Giorgione by others. What is she thinking? Is she getting fairly treated? How is it to touch the precious finery? We do not see her face so her world is totally private as a counterpart to Veronica Franco (a Venetian courtesan, posing as Venus) who faces us unashamedly naked. To me the two women are the two faces of the same coin: they don’t stop thinking, whatever they are doing, ever. I am very interested in femininity and you could say my work deals in exactly that.

V.U. Is this to say that your work is feminist?

D.M. This word has had so many interpretations and such an unjustly bad reputation. I love the way Mitsoguchi films Kinuyo Tanaka in “Ugetsu Monogatari”, especially in the last scene: from a three quarter perspective that shows her neck in a way that expresses grace and feminine strength. Truffaut does the same in Jules et Jim celebrating the strength of an exceptional woman, a true woman, played by Jeanne Moreau. The neck is a part of the body that escapes any definition. The eyes can be controlled as can hands and any other part of the woman’s body, as we all know too well but the neck is somehow beyond possession, its movements are inscrutable, a mysterious chapter of feminine body language. I have tried to document the mystery of women’s bodies and thoughts. I don’t see them as neither victims nor heroines trapped in any ideology, they just are, as they are, and that is enough.

V.U. Life hides behind small things; but where does art hide?

D.M. Firstly we should define what small things are, whether they are smaller versions of bigger things or if they have a nature all to themselves. To some “small” means something un-important, to others something cosy and intimate. The role of art is to create meaning revealing the contradictions in all things. This is an important achievement. I set out to explore the emotion that hides behind a gesture that is considered small, humble and repetitive. Repetition leads to deeper perception. Humble, repeated gestures are paradoxically free from the stereotypes attached to more grand visible ones. In my two films about Venice, women transcend sensorial information and perceive objects exactly as they are, without preconceived ideas. This is because women have traditionally hold jobs where small repetitive gestures define their social and emotional role. Because they are “small things”, they also know where the art in all things hides.

V.U. How do you choose your actors?

D.M. I greatly enjoyed filming Liuda (Liudmila Plamadeala) in a Venetian home; I told her I was going to film her reading a book and asked her to pick one from the library. She chose a 1960’s French catalogue of a Delacroix exhibition in Paris. So that became the title of the film: Delacroix à Paris.

V.U. Men are portrayed, if at all, in a peripheral way in your work, yet their absence becomes almost a presence.

18

D.M. I am not ready to make a film with women and men yet, for now I make films about women relating to one another. When I’m ready, I will but I am waiting to be able to portray men in a way that excludes clichés about them.

Vittorio Urbani Sinemaya geçifl yapmadan önce bir süre ressaml›¤a devam etmifltiniz. Bu geçifl nas›l oldu?

Delfina Marcello Her ne kadar gizli rüyam hep bir ressam olmak olduysa da ben bir sanat tarihçisiydim.

Muhtemelen ressam olmak istedim çünkü o zamanlar hakiki bir sanatç› olmay› boya ve f›rça kullanmakla özdefllefltiriyordum, dolay›s›yla canl› model ve natürmort çizmek için akflam s›n›flar›na girmeye bafllad›m. Sonra 90’lar›n bafllar›nda New York’a tafl›nd›m. Lower East Side’da Theatre 80 adl› bir sinema salonu vard›. En çarp›c› ve ender bulunan filmleri hep orda seyrettim ve bu da benim sinema e¤itimim oldu. Sonra da sinema okuluna gittim.

V.U. Peki sanat tarihçisi olmaktan elinize bir kamera al›p film çekmeye bafllamaya nas›l geçtiniz?

D.M. Bu do¤al olarak gerçekleflen bir fley oldu çünkü sinema okulunun ikinci gününde elime bir Arriflex tutuflturabilecek kadar flansl›yd›m. Sonras›nda, bütçe k›s›tlamalar› yüzünden, h›zl› çal›flmay› ö¤rendim ve kendi filmlerimi çekece¤imden bir an bile kuflku duymad›m. Ço¤u kez hiç senaryo olmadan akl›mda bir görüntü ile çekimlere bafllar›m - hikâyeyi vizörden bulmam gerekir.

V.U. Baz› filmlerinizde rönesans Venedik resimlerini ça¤r›flt›r›yor gibisiniz. Venedik’te do¤mufl olmak çal›flmalar›n›z› nas›l etkiledi?

Delfina Marcello söyleflisi Vittorio Urbani taraf›ndan yap›lm›flt›r.

D.M. ‹konografiyi ve renkleri kusursuz kullan›fllar›yla Venedik’in ruhunu somutlaflt›ran iki ressam›, Tiziano ve Giorgione’yi seviyorum. Herfleyin fazla ola¤and›fl› ve saf oldu¤u Botticelli gibi Floransal› ressamlardan ayr›fl›rlar. Benim Venedik’im bir yaygarac› fahifleler ve papaz karfl›t› tüccarlar kasabas›d›r.

Buradaki cazibe melankoliktir çünkü masumiyetin ötesinde gerçekleflir. Masumiyetin yitiminden ve madde fethedildikten sonraya aittir. Bir çöküfl de¤ildir, insan yap›m› bir rüyay› ayakta tutma rutinidir.

V.U. Çal›flmalar›n›z› Venedikli say›yor musunuz?

D.M. Düflünecek olursan›z bu flehir sadece varolsun diye kurulmad› ve e¤er bütün bu yüzy›llardan sonra hala varolmay› sürdürüyorsa belki de çal›nt› zamanda sürdürüyordur. Burada bafllayan herfley zaten tamamlanm›fl ve alçakgönüllü oldu¤unda bile teatral bir biçimde t›nl›yor. Size bir örnek verecek olursam; kimilerine göre Tiziano’ya kimilerine göre Giorgione’ye atfedilen meflhur resimde Venüs’ün gö¤süne bakan hizmetçinin ifli benim hep ilgimi çekmifltir. Ne düflünmektedir? Ona iyi davran›l›yor mu? K›ymetli fl›k eflyalara dokunmak nas›l birfleydir? Yüzünü görmüyoruz dolay›s›yla onun dünyas›, utanmaks›z›n ç›r›lç›plak karfl›m›za ç›kan Veronica Franco (Venüs olarak modellik yapan Venedikli kibar fahifle) ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda tümüyle özel. Bana göre bu iki kad›n ayn› madalyonun iki yüzüdür: Her ne yaparlarsa yaps›nlar, düflünmeyi b›rakm›yorlar, asla. Kad›ns›l›kla çok ilgiliyim ve çal›flmalar›m›n tam da bununla alakal› oldu¤u söylenebilir.

V.U. Bu sizin çal›flmalar›n›z›n feminist oldu¤u anlam›na m› geliyor?

D.M. Feminist sözcü¤ü o kadar çok yoruma maruz kald› ve öyle adaletsizce kötü bir üne sahip ki.

Mitsoguchi’nin Kinuyo Tanaka’y› “Ugetsu Monogatari” karakterinde, özellikle de son sahnede filme çekifl fleklini seviyorum: Belirli bir perspektiften kad›ns› gücünü ve zerafetini ifade edecek biçimde boynunun gösterilmesi.

Truffaut da ayn›s›n› Jules ile Jim’de yap›yor, Jeanne Moreau’nun canland›rd›¤› s›rad›fl› bir kad›n›n, gerçek bir kad›n›n gücünü övüyor. Boyun, bedenin her türlü tan›m›ndan azade bir parças›d›r. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki, eller gibi gözler de, kad›n bedeninin herhangi bir parças› gibi kontrol edilebilir. Ama bir flekilde boyna sahip olunam›yor, boynun hareketleri esrarl›. Kad›ns› beden dilinin gizemli bir bölümü boyun. Ben kad›nlar›n bedenlerinin ve düflüncelerinin gizemini belgelemeye çal›flt›m. Kad›nlar› herhangi bir ideolojinin tuza¤›na düflmüfl kahramanlar veya kurbanlar olarak görmüyorum, kad›n ne ise sadece odur ve bu yeterli.

V.U. Hayat küçük fleylerin ard›nda sakl›, peki ama sanat nerede sakl›?

D.M. ‹lk önce küçük fleylerle ne kastetti¤imizi tan›mlamal›y›z, ister daha büyük fleylerin küçük versiyonlar› olsunlar ister kendilerine ait bir do¤aya sahip olsunlar. Kimilerine göre “küçük” önemsiz birfleyler anlam›na gelir, kimilerine göreyse samimi ve candan birfleyler anlam›ndad›r. Sanat›n rolü herfleydeki çeliflkileri a盤a ç›karan anlam› yaratmakt›r. Bu önemli bir kazan›md›r. Küçük, alçak gönüllü ve mükerrer kabul edilen bir hareketin arkas›nda yatan duyguyu araflt›rmak üzere çal›fl›yorum. Tekrarlar, daha derin alg›ya yol açar. Tekrar edilen, alçakgönüllü hareketler paradoksal olarak, daha büyük görünür hareketlere ba¤l› kiliflelerden ba¤›ms›zd›r. Venedik hakk›ndaki iki filmimde de, kad›nlar duyusal enformasyonu afl›yorlar ve peflin hükümlere saplanmadan nesneleri olduklar› gibi alg›l›yorlar. Çünkü kad›nlar geleneksel olarak tekrar edilen küçük hareketlerin toplumsal ve duygusal rollerini tan›mlad›¤› ifllerde çal›flm›fllard›r. Çünkü onlar “küçük fleyler”dir, ve herfleyin içindeki sanat›n nerede sakl› oldu¤unu da bilirler.

V.U. Aktörlerinizi nas›l seçiyorsunuz?

D.M. Bir Venedik evinde Liuda’y› (Liudmila Plamadeala) filme çekmekten çok hoflland›m; ona kendisini bir kitap okurken filme çekece¤imi söyledim ve kitapl›ktan bir kitap seçmesini istedim. Paris’te gerçeklefltirilmifl bir Delacroix sergisinin 1960’lardan kalma Frans›zca katalo¤unu seçti. Dolay›s›yla filmin ad› da Delacroix Paris’te oldu.

V.U. Çal›flmalar›n›zda, e¤er herhangi bir yer bulurlarsa, erkekler önemsiz bir flekilde çiziliyorlar, öte yandan yokluklar› neredeyse bir mevcudiyet niteli¤i kazan›yor.

19

D.M. Hem erkeklerin hem de kad›nlar›n yer ald›¤› bir film yapmak için henüz haz›r de¤ilim, flimdilik birbirleriyle iliflki halinde kad›nlar hakk›nda filmler yap›yorum. Haz›r oldu¤umda onu da yapaca¤›m, ama haklar›ndaki klifleleri d›flar›da b›rakacak flekilde erkekleri de resmedebilecek duruma gelece¤im günü bekliyorum.

Delacroix à Paris, 2009 DV, color, 16’ Edition of 1+3 copies Courtesy of the artist Delacroix Paris'te, 2009 DV, renkli, 16’ 1+3 adet özgün bask› Sanatç›n›n izniyle

20

21

Love Accessories, 2002 DV, color, 5’ Edition of 1+3 copies Courtesy of the artist Aflk Aksesuarlar›, 2002 DV, renkli, 5’ 1+3 adet özgün bask› Sanatç›n›n izniyle

On Water, 2009 DV, color, 15’ Edition of 1+3 copies Courtesy of the artist Su Üzerinde, 2009 DV, renkli, 15’ 1+3 adet özgün bask› Sanatç›n›n izniyle

22

DELFINA MARCELLO

DELFINA MARCELLO

Born in 1966, lives and works in Venice, Italy.

1966 do¤umlu, ‹talya, Venedik’de yafl›yor ve çal›fl›yor.

In between allegory (the synthetic meaning of an artwork) and chaos (the explosion of sense in all possible and impossible directions) Delfina Marcello narrates her fragile stories. In the film Delacroix à Paris, she records in an almost documentary way the existence of three women in a Venetian palace. Two women are young workers from ex-Eastern block countries: a health caretaker and a domestic assistant for an elderly lady. Everyday actions reveal the loneliness of the three women but also their silent emotional bond with one another. Time flows at an inexorably slow pace even after the death of the elderly lady. In the sequel that Marcello is planning to shoot for the Siemens Sanat exhibition, the camera will follow the life of one of the two young women playing a prostitute in Venice.

Delfina Marcello k›r›lgan hikayelerini alegori (bir sanat eserinin sentetik anlam›) ile kaos (mümkün olan ve imkans›z olan tüm yönlerde duyular›n patlamas›) aras›nda bir yerden anlat›yor. Marcello, Delacroix Paris’te adl› filminde üç kad›n›n bir Venedik Saray›’ndaki mevcudiyetlerini neredeyse bir belgesel biçiminde kaydediyor. Kad›nlardan ikisi eski Do¤u blo¤u ülkelerinden gelen genç iflçi kad›nlar: Biri sa¤l›k hizmetlisi di¤eri de yafll› bir kad›n›n evde çal›flan yard›mc›s›. Gündelik eylemler üç kad›n›n yaln›zl›klar›n› a盤a ç›kar›yor ama ayn› zamanda birbirleriyle kurduklar› sessiz duygusal ba¤› da ortaya koyuyor. Zaman, yafll› kad›n›n ölümünden sonra bile ac›mas›z yavafll›kta ak›yor. Marcello’nun Siemens Sanat’taki sergi için çekmeyi planlad›¤› devam filminde kamera iki genç kad›ndan birini Venedik’te bir fahiflenin hayat›n› oynarken izleyecek.

Marcello’s films are emotionally charged and have no dialogues. There are no professional actors and each person plays through everyday actions even when the story sets up extraordinary situations.

Marcello’nun filmleri duygu yüklü ve diyalogsuzdur, hiç profesyonel oyuncu bulunmaz ve hikâye ola¤and›fl› durumlar› kurgulasa da herkes gündelik davran›fllarla rolünü oynar.

In the film Love Accessories, Marcello plays herself with a dog and a lemon tree recreating a sort of Garden of Eden in her own apartment. Though the setting is staged, the objects are charged with emotion that is never quite released.

Aflk Aksesuarlar› filminde Marcello’nun bizzat kendisi bir köpekle oynuyor ve kendi dairesinde bir limon a¤ac› bir çeflit Cennet Bahçesi’ni yeniden yarat›yor. Her ne kadar sahne kurgulanm›fl olsa da nesneler asla tam olarak serbest kalmayan bir duygusal yükle dolu oluyorlar.

Selected Shows

Seçilmifl Sergiler

2009 “1 + ospite”, group show at ‘Ex-Birreria Dreher Artists’ Studios, Venice, Italy Screening at Cinema Porto Astra, Padova, Italy - Cinema&Video indipendente, Padova

2009 “1 + ospite”, "Ex-Dreher Artists" Stüdyo, grup gösterisi, Venedik ‹talya Cinema Porto Astra gösterimi, Padova Ba¤›ms›z Sinema ve Video, Padova, ‹talya

2008 Screening at Cà Foscari University, Venice: Seminar “Videoartisti a Cà Foscari” curated by Prof. Guido Sartorelli

2008 Cà Foscari Üniversitesi: “Videoartisti a Cà Foscari” semineri gösterimi, Venedik, Küratör: Prof. Guido Sartorelli

2007 “Enjoy” solo show at Ikona Venezia Gallery, Venice, Italy Screening at Laura Film Festival, Rapallo, Italy, curated by M. Morandini

2007 Kiflisel sergi ‘’Keyfini Ç›kar’’, Ikona Venezia Galerisi, Venedik, ‹talya Laura Film Festivali gösterimi, Rapallo, ‹talya, Küratör: M. Morandini

2006 Screening at XI Roma Film Festival, Rome, Italy Screening at Galleria Trieste Contemporanea, Studio Tommaseo, curated by Giuliana Carbi, Trieste, Italy

2006 XI Roma Film Festivali gösterimi, Roma - ‹talya Trieste Ça¤dafl Sanat galerisinde gösterim, Stüdyo Tommaseo, Trieste, ‹talya, Küratör: Giuliana Carbi

2005 Screening at “Venice Film Meeting”, Venice Film Festival Film Market, Venice, Italy Screening at Cà Foscari University, Venice: seminar “Videoartisti a Cà Foscari” curated by Prof. Guido Sartorelli

2005 “Venedik Film Buluflmas›” gösterimi, Venedik Film Festivali Sinema Pazar›, Venedik, ‹talya Cà Foscari Üniversitesi gösterimi, Venedik: “Videoartisti a Cà Foscari” semineri, Küratör: Prof. Guido Sartorelli

23

Viatico / Yolluk works by Elisabetta Benassi, Letizia Cariello, Delfina Marcello September 12 / Eylül - November 15 / Kas›m, 2009 Curated by / Küratörler: Vittorio Urbani, T. Melih Görgün Viatico Viatico / Yolluk exhibition has been produced by Siemens Sanat with the collaboration of Nuova Icona / Viatico / Yolluk sergisi Siemens Sanat taraf›ndan Nuova Icona iflbirli¤iyle gerçeklefltirilmifltir Assistants / Proje Asistanlar›: Elif Kam›fll›, Venice Ferah Tuna, ‹stanbul With additional supports by / Katk›lar›yla: Intercity Madebycat Osram Ayd›nlatma Ran Lojistik Hizmetleri Siemens Ev Aletleri www.siemens-home.com This catalogue has been published on occasion of the exhibition “Viatico” show in Siemens Sanat on September 12 - November 15, 2009 with works by Elisabetta Benassi, Letizia Cariello, Delfina Marcello / Bu katalog, Siemens Sanat’da 12 Eylül - 15 Kas›m 2009 tarihleri aras›nda düzenlenen ve Elisabetta Benassi, Letizia Cariello, Delfina Marcello’nun yap›tlar›n›n yer ald›¤› “Viatico / Yolluk” sergisi için yay›nlanm›flt›r Edited by / Editör: Vittorio Urbani, Venice Texts / Metinler: T. Melih Görgün Ifl›n Önol Vittorio Urbani Translation of texts in Turkish / Türkçe çeviri: Taylan ‹pek, Elif Kam›fll› Care of English texts / ‹ngilizce düzeltmeler: Janys Hyde, Seçkin Uysal Translation of other texts / Di¤er çeviriler: ESP Çeviri Hizmetleri English translation of T. Melih Görgün's text / T. Melih Görgün metni ‹ngilizce çevirisi: Tuna Poyrazo¤lu, Emel Abora Catalogue Design / Katalog Tasar›m›: Ahmet Öktem, ‹stanbul Printing / Bask› Mas Matbac›l›k A.fi.

Hamidiye Mahallesi So¤uksu Caddesi No:3 Ka¤›thane / ‹STANBUL Tel: 0212 294 10 00 info@masmat.com.tr A¤ustos 2009 Siemens Sanat Team / Ekibi: Alp Yörük, Director, Corporate Communications / Kurumsal ‹letiflim Ceren Yücel, Corporate Communications / Kurumsal ‹letiflim Seçkin Uysal, Corporate Communications / Kurumsal ‹letiflim Ferah Tuna, Siemens Sanat Gallery Mürteza Fidan Curator / Kürator T. Melih Görgün, Curator / Kürator

© 2009 images by the artists, courtesy of the artists / © 2009 foto¤raflar sanatç›lar›n izinleriyle kullan›lm›flt›r

Siemens Sanat ‹stanbul Meclisi Mebusan Cad. No: 45 34427 F›nd›kl› – ‹stanbul Tel: +90 (212) 334 11 04 www.siemenssanat.com

Vittorio Urbani (born in Ferrara, Italy, 1954) is an independent curator based in Venice, Italy, who he has been organizing contemporary art exhibitions since 1993 as director of the non profit organization “Nuova Icona” and at international venues. Nuova Icona is dedicated to the realization of projects by contemporary artists. The association takes special care of projects concerning cultural exchange with Turkey and the Middle East.

Elisabetta Benassi

Vittorio Urbani 1954 Ferrara do¤umlu, ‹talya’n›n Venedik kentinde yafl›yor ve çal›fl›yor. Vitorrio Urbani, 1993 y›l›ndan bu yana güncel sanat sergileri düzenleyen “Nuova Icona” adl› kâr amac› gütmeyen kuruluflun idarecili¤ini yapmakta ve uluslararas› platformlarda ba¤›ms›z küratör olarak çal›flmalar›n› yürütmektedir. Nuova Icona, güncel sanatç›lar›n projelerini gerçeklefltirmelerine hizmet etmektedir. Kurulufl, özellikle Türkiye ve Orta Do¤u ile iliflkili kültürel de¤iflim projelerine ayr› bir önem göstermektedir.

T.Melih Görgün

/

(Born in Sinop, 1962) is an artist and independent curator, based in Istanbul. He has been producing and organizing on contemporary art since 1986. He works as a Professor at Mimar Sinan Fine Arts University, Istanbul. T. Melih Görgün is a the founder and curator of SINOPALE, Sinop International Biennial. He is working as art consultant and curator of Siemens Sanat, since 2007. He curated exhibitions in Turkey and abroad.

VIATICO YOLLUK

Vittorio Urbani

Letizia Cariello

T.Melih Görgün 1962 Sinop do¤umlu, ‹stanbul’da yafl›yor ve çal›fl›yor. T.Melih Görgün 1986 y›l›ndan bu yana ba¤›ms›z küratör ve sanatç› olarak ‹stanbul’da çal›flmalar›n› sürdürüyor. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesinde profesör olarak çal›flmakta ve ayn› zamanda SINOPALE Uluslararas› Sinop Bienali’nin kurucusu ve küratörüdür. T.Melih Görgün, 2007 y›l›ndan bu yana Siemens Sanat’›n sanat dan›flmanl›¤› ve küratörlü¤ünü yapmaktad›r. Türkiye’de ve yurtd›fl›nda sergiler düzenlemifltir.

Delfina Marcello Adres // Address Meclis-i Mebusan Cad. No: 45 34427 F›nd›kl›, ‹stanbul

Telefon // Phone +90 212 334 11 04 Siemens Sanat haftan›n 7 günü, 10.00 - 19.00 saatleri aras›nda aç›kt›r.

Siemens Sanat is open 7 days a week, between 10am and 7pm. www.siemenssanat.com

About Siemens Sanat Siemens Sanat was founded as a contemporary art and research center, in January 14, 2004. Siemens Sanat is contributing to the art scene by providing place to experimental artworks and young artists every two months in joint shows. Siemens Sanat aims to create a platform for communication where different perspectives and ideas are shared by presenting works that include questions about contemporary art and daily life in addition to hypothesis, experiments and inquiries.

Siemens Sanat Hakk›nda Siemens Sanat, bir güncel sanat ve sanatsal araflt›rmalar merkezi olarak 16 Ocak 2004 tarihinde faaliyetlerine bafllam›flt›r. Deneysel çal›flmalara ve genç sanatç›lara yer vermeyi hedefleyen Siemens Sanat iki ayda bir gerçeklefltirdi¤i etkinliklerle sanat ortam›na katk› sa¤lamaktad›r. Siemens Sanat, güncel sanat ve güncel yaflam ile ilgili sorunsallari iceren çal›flmalar ve bu konular ile ilgili yeni önermeler, deneyler ve araflt›rmalar› sanat izleyicisine sunarak, farkl› perspektiflerin ve fikirlerin paylafl›ld›¤›, ayn› zamanda bir iletiflim platformu olma görevini de üstlenmektedir.

Vittorio Urbani (born in Ferrara, Italy, 1954) is an independent curator based in Venice, Italy, who he has been organizing contemporary art exhibitions since 1993 as director of the non profit organization “Nuova Icona” and at international venues. Nuova Icona is dedicated to the realization of projects by contemporary artists. The association takes special care of projects concerning cultural exchange with Turkey and the Middle East.

Elisabetta Benassi

Vittorio Urbani 1954 Ferrara do¤umlu, ‹talya’n›n Venedik kentinde yafl›yor ve çal›fl›yor. Vitorrio Urbani, 1993 y›l›ndan bu yana güncel sanat sergileri düzenleyen “Nuova Icona” adl› kâr amac› gütmeyen kuruluflun idarecili¤ini yapmakta ve uluslararas› platformlarda ba¤›ms›z küratör olarak çal›flmalar›n› yürütmektedir. Nuova Icona, güncel sanatç›lar›n projelerini gerçeklefltirmelerine hizmet etmektedir. Kurulufl, özellikle Türkiye ve Orta Do¤u ile iliflkili kültürel de¤iflim projelerine ayr› bir önem göstermektedir.

T.Melih Görgün

/

(Born in Sinop, 1962) is an artist and independent curator, based in Istanbul. He has been producing and organizing on contemporary art since 1986. He works as a Professor at Mimar Sinan Fine Arts University, Istanbul. T. Melih Görgün is a the founder and curator of SINOPALE, Sinop International Biennial. He is working as art consultant and curator of Siemens Sanat, since 2007. He curated exhibitions in Turkey and abroad.

VIATICO YOLLUK

Vittorio Urbani

Letizia Cariello

T.Melih Görgün 1962 Sinop do¤umlu, ‹stanbul’da yafl›yor ve çal›fl›yor. T.Melih Görgün 1986 y›l›ndan bu yana ba¤›ms›z küratör ve sanatç› olarak ‹stanbul’da çal›flmalar›n› sürdürüyor. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesinde profesör olarak çal›flmakta ve ayn› zamanda SINOPALE Uluslararas› Sinop Bienali’nin kurucusu ve küratörüdür. T.Melih Görgün, 2007 y›l›ndan bu yana Siemens Sanat’›n sanat dan›flmanl›¤› ve küratörlü¤ünü yapmaktad›r. Türkiye’de ve yurtd›fl›nda sergiler düzenlemifltir.

Delfina Marcello Adres // Address Meclis-i Mebusan Cad. No: 45 34427 F›nd›kl›, ‹stanbul

Telefon // Phone +90 212 334 11 04 Siemens Sanat haftan›n 7 günü, 10.00 - 19.00 saatleri aras›nda aç›kt›r.

Siemens Sanat is open 7 days a week, between 10am and 7pm. www.siemenssanat.com

About Siemens Sanat Siemens Sanat was founded as a contemporary art and research center, in January 14, 2004. Siemens Sanat is contributing to the art scene by providing place to experimental artworks and young artists every two months in joint shows. Siemens Sanat aims to create a platform for communication where different perspectives and ideas are shared by presenting works that include questions about contemporary art and daily life in addition to hypothesis, experiments and inquiries.

Siemens Sanat Hakk›nda Siemens Sanat, bir güncel sanat ve sanatsal araflt›rmalar merkezi olarak 16 Ocak 2004 tarihinde faaliyetlerine bafllam›flt›r. Deneysel çal›flmalara ve genç sanatç›lara yer vermeyi hedefleyen Siemens Sanat iki ayda bir gerçeklefltirdi¤i etkinliklerle sanat ortam›na katk› sa¤lamaktad›r. Siemens Sanat, güncel sanat ve güncel yaflam ile ilgili sorunsallari iceren çal›flmalar ve bu konular ile ilgili yeni önermeler, deneyler ve araflt›rmalar› sanat izleyicisine sunarak, farkl› perspektiflerin ve fikirlerin paylafl›ld›¤›, ayn› zamanda bir iletiflim platformu olma görevini de üstlenmektedir.